မစိမ္း မိသားစု အားလုံး ပညာမတတ္ၾကပါ။မစိမ္း ၄ တန္းထြက္ၿပီး ၿမိဳ႕ထဲမွာ အလုပ္ဝင္ၿပီး လုပ္ခဲ့ရတာ ၁၂ ႏွစ္ သမီးဘဝ ကတဲ့ကပါ။ဖခင္ျဖစ္သူ က ပလပ္စတစ့္ေကာက္သမား ဘဝ။မိခင္ က အဝတ္ေလွ်ာ္/အနင္းအနိပ့္မ်ားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနရပါတယ္။မစိမ္း ေအာက္က ေမာင္ေလး ညီမေလး ၃ ေယာက္ရွိပါတယ္။မစိမ္ ငယ္စဥ့္ ကတဲ့ က မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ ကုန္စုံဆိုင္ ေခါင္း႐ြက္ေစ်းသည္ မ်ိဳးစုံ လုပ္ကိုင္ခဲ့ရတယ္။ဘဝ အေျခအေန က ဆင္းရဲသား အမ်ားစု ျဖစ္ေနေတာ့ ကြက္သစ္ တိုးခ်ဲ႕ရပ္ကြက္ကေလးမွာ ေနထိုင္လာခဲ့ရတယ္။အခု မစိမ္း ေစ်ထဲက ကုန္စုံဆိုင္မွာ လုပ္ကိုင္ေနခဲ့ရသည္။

(သမီးေရ ထၼင္းခ်ိဳင့္ ထဲ့ၿပီးၿပီး)
(ဟုတ္ကဲ့အေမ ဒါဆို သမီး အလုပ္သြားေတာ့မယ္)
(ေအးေအး သမီး သြားသြား)

မစိမ္း ထၼင္းခ်ိဳင့္ေလး ဆြဲၿပီး ေစ်းရွိရာ ၿမိဳ႕ထဲသို ေျခလွ်င္ သြားေနရသည္။မစိမ္း အခု အသက္ ၁၉ ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီး။

မစိမ္း ဒီေန႔ အိမ္အျပန္မွာ ေနာက္က စက္ဘီးေလး တစ္စီး ေျဖးေျဖးေလး လိုက္ေနသည္။မစိမ္း သိလိုက္ခ်ိန္မွာ
(ေဟး ေကာင္မေလး နံမည္ ဘယ္လို ေခၚသလဲ)
မစိမ္း ဘာမွ ျပန္မေျပာေနပါ ကိုယ္လမ္းကိုယ္သြားေနသည္။
(ေဟး ေမးေနတယ္ေလ ေျဖပါအုံး)
မစိမ္း ေရွ႕ကိုဘဲၾကည့္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနလိုက္သည္။
(ဟာ ဘယ္လိုႀကီးလဲ ဟ စကားမေျပာတတ္ဘူးလား)
မစိမ္း လမ္းေလွ်ာက္ မပ်က္ပါ။
(ဟာ ဒီေကာင္မေလး နံမည္ေလး သိခ်င္လို႔ပါ ေျပာျပပါေနာ္)
မစိမ္း ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္ခါနီးၿပီး ေျခလက္မ်ား ေအးစက့္သြားသည္။ အမ်ားအျမင္ မသင့္ေတာ္လို႔
(ကႊၽန္မ ေနာက္ကို မလိုက္ပါနဲ႔ေတာ့ အေဖသိရင္ ႐ိုက္လိပ္မယ္)
(ဟာ စကားေျပာတတ္တယ္ ဟ ေစာေစာကတဲ့က ေျပာပါလားဗ်ာ နံမည္ေလး သိခ်င္လို႔ပါ)
မစိမ္း စိတ္ညစ္သြားသည္။ေခါင္းေလးကိုကုတ္ၿပီး
(နံမည္ သိၿပီးရင္ ျပန္မွာလား )
အသံတိုးတိုးေလး ထြက္လာသည္။
(ဟာ ဒါေပါ့ ဟ သိၿပီးရင္ ျပန္မွာပါ )
မစိမ္း ခဏအၾကာမွာ
(မစိမ္း)
ေကာင္မေလးထံမွ အသံၾကားလို႔ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္
(မစိမ္း ဟုတ္လား မစိမ္း)
မစိမ္း ေခါင္းညိတ့္ျပလိုက္သည္။
(ဟာ ေပ်ာ္လိုက္တာ ကဲ ကိုယ္ျပန္မယ္ မနက္ ဒီနားက ေစာင့္ေနမယ္ ဘိုင္ဘိုင္)

ဖီးဆင့္ စက္ဘီးေလးနဲ႔ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အ႐ြယ္ လူငယ္တစ္ေယာက္ စက္ဘီးေလးကို နင္းထြက္သြားေတာ့သည္။

မနက့္ ေစ်းကို လာေနေသာ မစိမ္း ေနာက္က စက္ဘီးေလး တြန္းၿပီး လိုက္လာေနသူ ေမာင္ေမာင္
(မေန႔ည အိမ္မက္ထဲမွာ မစိမ္းကို အိမ္မက္ထဲမွာ ေတြ႕လို႔ ကိုယ္ေပ်ာ္မိေသးတယ္)
မစိမ္း စကားမေျပာပါ
(ကိုယ္ မနက္ အေစာႀကီး ဒီနားက ထိုင္ေစာင့္ေနတာ ရပ္ကြက္ထဲ အထိ လိုက္လာမလို႔)
မစိမ္း လန္႔သြားမိသည္။
(ကိုယ္ က မစိမ္းအိမ္ကို မသိလို႔ေနာ္ သိရင္ အိမ္ေပါက့္ဝ က ထိုင္ေစာင့္ေနမွာ)
စကားေတြ ေဖာင္ဖြဲ႕လို႔ ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ ေျပာေနသည္။ ေစ်းအနား ေရာက္လာခ်ိန္မွာ
(ဟို ဟို ဟို ဒီ ဒီ ဒီနားတင္ ေနခဲ့ပါေနာ္ ေစ်းထဲေရာက္ခါနီးေနလို႔)
(ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်ာ ေနခဲ့ပါမယ္ ကိုယ္ခ်စ္ေနတဲ့သူ အမိန္႔က ကိုယ္အတြက့္ပါဘဲဗ်ာ)

ေမာင္ေမာင္ တစ္ေယာက္ သူေရွ႕က ထြက္သြားသူ မစိမ္း ေနာက္ေက်ာျပင္ အလွကို တစိုက္မက္မက္ ၾကည့္ေနရင္ အရသာခံေနမိသည္။ေမာင္ေမာင္ စက္ဘီးကို နင္းထြက္သြားသည္။ေမာင္ေမာင္ ဆရာ ဆရာႀကီးမ်ား ရွိရာ လၻက္ရည္ဆိုင္သို႔။

ညေန မနက္ အခ်ိန္ေတြ ကုန္လာခဲ့သည္။ေမာင္ေမာင္နဲ႔မစိမ္း စကားအေျပာေလးမ်ား ရွိလာခဲ့ၾကေတာ့သည္။

၅ ရက္ေျမႇာက္ မနက္ခင္းမွာ မစိမ္း ေမာင္ေမာင္ကို အေျဖေပးလိုက္ပါသည္။
(ဟာ ေပ်ာ္လိုက္တာ မစိမ္းရယ္ တကယ္ေနာ္)
မစိမ္း ေခါင္းညိတ့္ျပလိုက္သည္။
(ကဲ ေစ်းနား နီးေနၿပီး ကိုယ္သြားမယ္ ညေန ေစာေစာျပန္ခဲ့ေနာ္ ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္)

မစိမ္း ေခါင္းညိတ့္ျပလိုက္သည္။

မစ္ိမ္း လုပ္စရာေတြ ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ လုပ္ေနပါသည္။သိမ္းစရာမ်ား ျမန္ျမန္ သိမ္းေနရျပန္သည္။ခ်စ္သူ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနမွာ မစိမ္း သိပါသည္။ညေန ၅နာရီခြဲေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ဆိုင္သိမ္းၿပီးသြားသည္။

(လာ မစိမ္း ကိုယ္လိုက္ပို႔့ေပးမယ္ တက္ စက္ဘီးေပၚ )
(ဟင္း ေတာ္ပါၿပီး ဒီအတိုင္း သြားၾကမယ္ေလ)
(မဟုတ္ေသးပါဘူး ကိုယ္ခ်စ္သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ မၾကည့္ရက္လို႔ပါ ကဲ စက္ဘီးေပၚတက္ပါ)

မစိမ္း အားနာစြာနဲ႔ ခ်စ္သူ ေမာင္ေမာင္ စက္ဘီးေပၚ တက္လိုက္ပါသည္။စက္ဘီးေလး က နင္းထြက္လာခဲ့သည္။

(ကိုေမာင္ ဘယ္နင္းေနတာလဲ )
(မစိမ္း ကလဲကြာ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ၿပီးဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႕ခ်င္လို႔ ၿမိဳ႕ျပင္ဖက္ သြားမလို႔)
(ဟာ ေတာ္ၿပီး အေမ ဆူလိပ္မယ္ )
(ခဏေလးပါကြာ စကားေျပာ႐ုံေလးပါ)

မစိမ္း ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ ။မစိမ္း စကားသံ မထြက္လာေတာ့ ေမာင္ေမာင္ စက္ဘီးကို ပတ္စီးၿပီး ၿမိဳ႕ျပင္ဖက္ ထြက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္။ေမာင္ေမာင္ ထိုင္ေနၾက လၻက္ရည္ဆိုင္ အနားက စက္ဘီး ၃ စီး လူ ၄ ေယာက္ မၾကာခင္ ထြက္သြားၾကသည္။

လွည္းလမ္းေဟာင္းႀကီး အတိုင္း ေမာင္ေမာင္ နင္းလာခဲ့သည္။ညေန ေနေရာင္ေလးက အပူဒဏ္ မရွိေတာ့ပါ။ မၾကာမွီ ေနဝင္ဖို႔ အရွိန္ယူေနသည္။ေနေရာင္ေလး က ပုဇြန္ဆီေရာင္ သန္ေနျပန္သည္။တိမ္ေတြ အနီေရာင္ ေတာက့္ေနျပန္သည္။အနီေရာင္ ေျမျပင္ႀကီးက အထင္သာ ျဖစ္ေနသည္။လမ္းေဘးၿခဳံေတြ အစီအရီ ရွိေနေသာ ကြက္လပ္ ကေလး တစ္ခု မွာ စက္ဘီးေလး ရပ္သြားေတာ့သည္။မစိမ္း စက္ဘီးေပၚက ဆင္းလိုက္ပါသည္။ပတ္ဝန္းက်င္ အသစ္အဆန္းမ်ား ေငးေမာေနမိသည္။႐ြာလမ္းေဟာင္း က ႐ြာေတြနဲ႔ ေဝးလွပါသည္။လမ္းအသစ္ ျဖတ္လမ္းက ဟို အေဝးႀကီးမွာ ေတာက လူေတြ ျဖတ္လမ္းသစ္ က သြားလာေနၾကသည္။မစိမ္းတို႔ ရွိရာ ေနရာက ဖုန္းဆိုးေျမလို ျဖစ္က်န္ေနသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္း လက္ကို ဆြဲၿပီး ၿခဳံအနီးကို သြားလိုက္သည္။ၿခဳံအတြင္း ေမာင္ေမာင္ ဝင္သြားၿပီး အခင္းတခု ဆြဲယူလာသည္။ဖ်ာအစုတ့္ကေလး တစ္ခု ပါ။မစိမ္း လက္ကို ဆြဲယူၿပီး ထိုင္ေစလိုက္သည္။မစိမ္း ခ်စ္သူ ထိုင္ခိုင္းေသာ ေနရာမွာ ထိုင္လိုက္ပါသည္။ခ်စ္သူ ေမာင္ေမာင္ က မစိမ္းအနား ထိုင္ၿပီး ေပြ႕ဖက့္လိုက္သည္။
(ဟာ ကိုေမာင္ လႊတ္ပါအုံး စိမ္း မေနတတ္ဘူး)
(ဟာ စိမ္းကလဲကြာ အကို က ခ်စ္လို႔ပါ )
ေျပာလဲေျပာ အနမ္းေတြက ေပးေနျပန္သည္။မစိမ္း အနမ္းေတြ ေရွာင္ေနမိျပန္သည္။တခါ တခါ အနမ္းမိုးမ်ားကို မစိမ္း ေရွာင္မရပါ ပါးျပင္မွာ ေႏြးကနဲ႔ ေႏြးကနဲ႔ ျဖစ္သြားခဲ့သည္။တေျဖးေျဖး ေမာင္ေမာင္ ရင္ခြင္ထဲ ေရွာင္ရင္တိန္းရင္ ေမာင္ေမာင္ ဆြဲေခၚအားမ်ားေၾကာင့္ လွဲၾကသြားသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္းကို နမ္းရင္ ပြတ့္သတ့္ေနျပန္သည္။အပ်ိဳ႐ိူင္ေလး မစိမ္း ရင္ေတြေမာေနသည္။ေမာင္ေမာင္ လက္ႀကီးက မစိမ္း ဆီးခုံမို႔မို႔ အေပၚ လက္တင္လိုက္ရင္ဘဲ
(ဟာ ကိုေမာင္ မလုပ္နဲ႔ မလုပ္နဲ႔)
မစိမ္း ႐ုန္းကန္ ထြက္လိုက္သည္။ေမာင္ေမာင္ ရင္ခြင္ထဲက မစ္ိမ္း အေၾကာက္ႀကီးစြာ ထလိုက္ရသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္း ပုခုံေပၚ လက္တင္ၿပီး
(ဟာ မစိမ္းကလဲကြာ အကို မေနႏိုင္လို႔ပါ ခြင့္ျပဳပါေနာ္)
(ဟင္းအင္း ေတာ္ၿပီး မစ္ိမ္းေၾကာက္တယ္ မလုပ္ခ်င္ဘူး)
(ဟာ ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ခဏေလးပါဟာ)
(ေတာ္ၿပီး မစိမ္းျပန္ေတာ့မယ္)
(ခဏေလးပါကြာ )
(ဟင္းအင္း လက္မထပ္ရေသးဘူး ဟင္းအင္း)
မစိမ္း အေၾကာက္ႀကီးစြာ ျငင္းဆန္ေနပုံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္ ဘာလုပ္ရမွန္ မသိပါ မစိမ္း အျမန္ထရပ္လိုက္သည္။ထၼင္းခ်ိဳင့္ကို ယူၿပီး စက္ဘီး အနားကို သြားလိုက္သည္။
(ကိုေမာင္ ျပန္ရေအာင္ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ ျပန္ၾကဆို႔)
ေမာင္ေမာင္ မစိမ္းအနား လာၿပီး လက္ဆြဲျပန္သည္။
(ေအးလိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ ခဏေလးအတူတူ ေနခ်င္လို႔ လာပါ)
မစိမ္း ကိုေမာင္ မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး
(ရတယ္ ကိုေမာင္ မပို႔လဲ မစိမ္း ေျခခ်င္ျပန္မယ္)
မစိမ္း လွည့္ထြက္သြားခ်ိန္ ေမာင္ေမာင္ လက္လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
(လာပါဟာ ခဏေလးပါဟာ )
(ေတာ္ၿပီး ေတာ္ၿပီး မစိမ္း ျပန္မယ္)
(ခဏေလးပါဟာ )
ေမာင္ေမာင္ လက္မ်ားၾကမ္းတမ္းလာသည္။မစိမ္း အသံမ်ား အနည္းငယ္ က်ယ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
(ေတာ္ၿပီး ကိုေမာင္ မစိမ္း ဒါမ်ိဳး မႀကိဳက္ဘူး လႊတ့္ပါ မစိမ္း လက္ကိုလြတ္ မစိမ္း ဒီအတိုင္း ျပန္မယ္ လႊတ့္ လႊတ့္)
မစိမ္း အသံက်ယ္ေလာင္သြားသည္။ေမာင္ေမာင္ မစိမ္းကို ၾကည့္ေနစဥ့္
(အေမ့ ဘယ္သူ —-အု—အု—အု—-)
မစိမ္း အေၾကာက္ႀကီး ေၾကာက္သြားပါသည္။မစိမ္းေနာက္က လူေတြက မစိမ္း ပါးစပ့္ကို ပိတ့္သူ ပိတ္ထားၾကၿပီး မစိမ္း လက္ထဲက ထၼင္းခ်ိဳင့္ ဆြဲၿပီး လုသူ လုယူသြားသည္။
(ငါလိုးမ ငေမာင္ ငါတို႔က ေခ်ာင္းၾကည့္ရေအာင္ လာပါတယ္ ေစာက့္ျဖစ္ကို မရွိဘူး )

ေမာင္ေမာင္ သူငယ္ခ်င္း ဆရာ ဆရာ ၄ ေယာက္ ထြက္လာၾကသည္။ပါးစပ့္ပိတ္သူက ဆရာႀကီး အႀကီးဆုံးပါ ထၼင္းခ်ိဳင့္ လုယူသူ က ဆရာလတ့္ သူငယ္ခ်င္း ေနာက္ေတာ္ပါ တပည့္ငယ္ ၂ ေယာက္ ေမာင္ေမာင္နဲ႔ မိန္းမ ပညာ သင္ယူေနသူမ်ား။

မစိမ္း ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ဖ်ာစုတ္ေလး ရွိရာ ပါးစပ့္ပိတ္ ဆြဲေခၚေနသူ ၂ ေယာက္ မစိမ္း မ်က္ရည္မ်ားၾကားမွ ေမာင္ေမာင္ ကို အားကိုးတႀကီး လွမ္းၾကည့္မိေပ့မဲ့ ေမာင္ေမာင္ ကိုယ္တိုင္း မစိမ္း ႐ုန္းကန္ေနေသာ ေျခေထာက့္ကို ေပြ႕ယူသြားျပန္သည္။မစိမ္း ရင္ထဲ ဒိတ့္ကနဲ႔ ျဖစ္သြားပါသည္။

ေျမႀကီးေပၚ က ဖ်ာစုတ့္ေလးေပၚ မစိမ္း ပက္လက္ျဖစ္သြားခ်ိန္ ထမိန္လွမ္းေနသူ က တစ္ေယာက္ မစိမ္း ေျခေထာက့္ ခ်ဳပ္ေနသူ ေမာင္ေမာင္ မ်က္ႏွာ ဝင္းပ သြားပုံ မစိမ္း ေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။ ကိုေမာင္ မစိမ္း ေျခေထာက္ ၾကားထဲ ေနရာယူလိုက္သည္။မစိမ္း အေပၚ ကိုေမာင္ ဝမ္းလ်ားေမွာက္လာသည္။မစိမ္း မ်က္ရည္မ်ားက ထိမ္းမရေတာ့ပါ။

(ေအာ္—-အင္းးးးး—အာ—ေတာ္ၿပီး နာလွၿပီး —ေတာ္ၾကပါေတာ့—ဟီးးးးဟီးးေျအာ္—ေအာ္—ေအာ္—အေမ့ —အီးးးဟီးးးအ–အ—အ—)

ဘီလူး ၅ ေယာက္ မုဒိန္းက်င့္ မႈ႕၁၂ ႀကိမ္ေျမႇာက္ မစိမ္း နာက်င့္မႈ႕ မ်ားေနၿပီး မစိမ္း မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ပါ အသိတရားမ်ား ကပ္ေနလို႔သာ ေတာ္ေသးသည္။မညႇာမတာ အက်င့္ ခံေနရသည္။ မစိမ္း ပက္လက္အေနအထား က ယခုထိ ရွိေနခဲ့သည္။ေမာင္ေမာင္ လုပ္ၿပီး ကတဲ့က ပက္လက္အေနအထား ၃ ေယာက္ေျမႇာက္မွ ပါးစပ္ကို ဖြင့္ေပးခဲ့သည္။ဖြင့္ေပးေနသူ က ေအာ္လွ်င္ သတ့္ပစ္မယ္ ဆိုေသာ စကားမ်ားေၾကာင့္ မစိမ္း မေအာ္ရဲခဲ့ပါ။

မစိမ္း လုံခ်ည္မွာ ေပပြေနေတာ့သည္။အားအင္မ်ား မစိမ္း ကုန္ခမ္းေနသည္။လူ ၅ေယာက္ တိုင္းပင္ေနၾကသည္။မစိမ္း အနား ျပန္ေရာက္လာၿပီး
(ဟိတ္ေကာင္မေလး ငါတို႔ျဖစ္ခဲ့တာ ဘယ္သူမွ ျပန္မေျပာနဲ႔ ၾကားလား ျပန္ေျပာရင္ သတ္ပစ္မယ္ မထူးပါဘူးကြာ အခုသတ့္လိုက္မယ္)
(မလုပ္ပါနဲ႔ ဟီးးး ဟီးးး မလုပ္ပါနဲ႔ ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး ေၾကာက္ပါတယ္ မသတ္ပါနဲ႔ ရွိႀကီးခိုးပါရဲ႕ရွင္ ဟီးးး ဟီးးး ဘယ္သူမွ မေျပာပါဘူး)
မစိမ္း ရဲ႕ ငိုရႈိက့္သံ ညအေမွာင္ ဘယ္သူ သိမွာလဲ။
(ေရာ့ ထၼင္းခ်ိဳင့္ ဒါဆိုျပန္မယ္ ကဲ သြားၾကရေအာင္)
လူအမ်ား လူစု ခြဲခါနီ ေမာင္ေမာင္ က
(ဟိတ္ေကာင္ ငမိုး သူကို မင့္လိုက္ပို႔လိုက္ )
(ဟာ ဘယ္ျဖစ္မလဲ ဒါ မင့္ခ်စ္သူဘဲ မင့္လိုက္ပို႔လိုက္)
ေမာင္ေမာင္ ဆရာႀကီးပုံစံ လူအနားသြားၿပီး တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္သည္။
(ငမိုး မင့္က ေကာင္မေလးကို သူရပ္ကြက္အထိ လိုက္ပို႔လိုက္ ဘာမွ မေျပာနဲ႔)
ငမိုး ဆိုသူ ဘာမွ မေျပာေတာ့ပါ ေမာင္ေမာင္ စက္ဘီးကို ဆြဲယူၿပီး
(ဟိုေကာင္မေလး တက္)

ေႏွးေကြးေသာ ေျခလွမ္းမ်ားနဲ႔ စက္ဘီးအနီး သြားၿပီး မစိမ္း စက္ဘီးေပၚ တက္လိုက္ပါသည္။

(ဟဲ မိစိမ္း ဘယ္သြားေနတာလဲ နင့္အေမ က နင္ျပန္မလာလို႔ လိုက္ရွာေနတာ)
(သမီး သူငယ္ခ်င္း အိမ္မွာ စကားေျပာေနလို႔ပါ အေဖ )
(နင္တို႔ က အခ်ိန္နဲ႔ အခ်ိန္ ျပန္ဟ မိဘေတြ ဘယ္ေလာက့္ စိတ္ပူေနတယ္ မွတ္သလဲ ငါေနာ္ ႐ိုက္မိေတာ့မယ္ သြားသြား ၾကာရင္ ႐ိုက္မိေတာ့မယ္)

မစိမ္း အိမ္ခန္းထဲ ဝင္ၿပီး အိပ့္ေနေတာ့သည္။

ဖခင္ကို လိမ္လို႔ ရမယ္ သမီးေပ်ာက္ရွာေနသူ မိခင္ က သမီးမ်က္ႏွာ ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ ေရနံဆီ မီးခြက္ အေရာင္နဲ႔ သမီးရဲ႕ ညႇိႏြမ္းေသာ မ်က္ႏွာ လမ္းေလွ်ာက္ပုံ

ရဲစခန္း တာဝန္ရွိေသာ ရဲမ်ား ည အခ်ိန္ မွာ အလုပ္ရႈပ္ကုန္သည္။အျပင္ထြက္ေသာ ရဲမ်ား ထြက္သူထြက္သြားၾက။တာဝန္မႈး စာေတြေရးမွတ့္ရ တရာခံ ဖမ္းဆီးသြားသူသြား ေဆး႐ုံ လိုက္သူလိုက္နဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ လႈပ္ရွားေနၾကရသည္။

တရားခံ ေတြ ထြက္ဆိုခ်က္ က မစိမ္း ဟာ ျပည္တန္ဆာ တဲ့ ။ပိုက္ဆံ ယူၿပီး ေပ်ာ္ပါးတာပါတဲ့။တရာခံမ်ားက မစိမ္း က ပိုက္ဆံ ေတြကို ထၼင္းခ်ိဳင့္ထဲ ထဲ့ယူသြားပါတယ္တဲ့။

ရပ္ကြက္ လူႀကီးမ်ား ေရွ႕မွာ ထၼင္းခ်ိဳင့္ ဖြင့္လိုက္ၾကသည္။ပိုက္ဆံ မ်ား ၅က်ပ္တန္ ၁၀တန္မ်ား စုစုေပါင္း ၂၅၅ က်ပ္ ေတြ႕ရွိရသည္။မစိမ္း တေန႔လုပ္မွ ၃၅ က်ပ္ ရသည္။ရပ္ကြက္ လူႀကီး က မစိမ္းသည္ မိန္းမေကာင္း ျဖစ္ေၾကာင္း စခန္းမႈးကို ေျပာျပလိုက္သည္။အက်င့္စရိတၱ ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာၾကားလာသည္။ရပ္ကြက့္ ကလဲ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၾကသည္။မစိမ္း ပိုက္ဆံေတြ ၾကည့္ၿပီး ၾကက္ေသ ေသေနမိသည္။

မႈ႕ခင္း ဆရာဝန္မႀကီး စိတ္မေကာင္းစြာ ခြဲစိတ္ေနရသည္။မေန႔ညကမွ ေဆးစစ္ၿပီးသူ ယေန႔ ေန႔လည္မွာ ခြဲစိတ့္ရတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ထင္ေနမိသည္။

အဆိပ့္ေသာက္ ေသဆုံးသူ နာေရး ပို႔ေဆာင္ရန္ အတြက့္ နားေရး ေၾကာ္ျငာ ဆိုင္ဘုတ့္ေလးက
မစိမ္း
အသက္ (၂၀)
ယေန႔ ေန႔လည္ ၄ နာရီ

သၤၿဂိဳလ္ပါမည္။

ျဖစ္ရပ္ အမွန္ေလး ကို စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္ ေရးဖြဲ႕ထားပါသည္။
ပိုက္ဆံရွိ ပညာတတ္မ်ားကို ကႊၽန္ေတာ္ ေတာသားလူႀကီး ကိုယ္တိုင္ ေၾကာက္ပါသည္။
သြားေပအုံးေတာ့ မိစိမ္းေရ
ၿပီးပါၿပီ။