by မဇင္…အတူးေလးအိပ္သြားျပီလား…အိပ္သြားျပီေတဇ…မင္းေရာ မအိပ္ေသးဘူးလား…
ဧည့္ခန္းထဲရိွထင္းမိုးဖုိေလးေရွ႕တြင္ မီးဖုိကအလင္းေရာင္ရယ္ နံရံကပ္မီးအ၀ါေလးေတြရဲ႕ မစုိ႔မပုိ႔ အလင္းေရာင္ထဲ ေမြးပြေကာ္ေဇာ္ေပၚထုိင္ကာ ဆုိဖာကိုမီထားသည့္ စုိးေတဇ အေမးကိုေျဖလည္းေျဖသလုိ ဇင္မိုးသူ အနိမ့္သံေလးျဖင့္ ျပန္လည္ ေမးလိုက္ေလသည္…
စုိးေတဇလည္း အသားျဖဴျဖဴ မွာ နက္ျပာေရာင္ဆြယ္တာေလးနဲ႔ လိုက္ဖက္လွတဲ႔ ဇင္မုိးသူကုိ ေမာ့ၾကည့္ေနရင္း… အၾကည့္ျပန္လြဲလုိက္ကာကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားေနတာ…မဇင္တို႔သားအမိဘာလုိ႔ ျပင္ဦးလြင္ကိုလုိက္လာတာလညး္လို႔အမကိုတစ္ခြက္ေလာက္တုိက္ပါလား ေတဇ
မွန္စားပြဲပုေပၚရိွ စုိးေတဇေသာက္လက္စ ၀ိုင္ပုလင္းနွင့္ ဖန္ခြက္ကိုၾကည့္ျပီးေမးလိုက္ကာ စိုးေတဇမီထားသည့္ ဆုိဖာေပၚတြင္ ညွင္သာစြာထုိင္ခ်လုိက္သည္…ပိန္ ပါးသြယ္လ်တဲ႔ မဇင္ခႏၶာကိုယ္ေလဟာ ဆုိဖာေပၚၾကြၾကြေလးျဖင့္ အရုပ္ေလးတင္ထားသလုိ လွပေနသည္… စုိးေတဇလညး္ ဇင္မိုးသူကို ေခါင္းျငိမ္႔ျပကာ ခါးဆန္႔ရင္း ထမင္းစားခန္းက ၀ုိင္ဖန္ခြက္ တစ္ခြက္ထယူကာ ၀ုိင္ငွဲ႔ေပးျပီး ဇင္မုိးသူကို ေပးလုိက္ေလသည္….ဇင္မုိးသူ ဖန္ခြက္ တစ္၀က္စာ ၀ုိင္ကို ဆက္တုိက္တစ္က်ိဳက္ထဲ ေမာ့ေသာက္လုိက္ရာ…မ်က္နွာေလးမ်ား ေသြးေရာင္လႊမ္းတက္သြားေလသည္…ျပီးေနာက္…
ဒီေန႔ ကိုမင္း… မဇင္အသံေလးတုန္၀င္သြားျပီး သူကိုယ္တုိင္ ၀ုိင္ထပ္ငွဲ႔ကာ ၂ ငုံစာေလာက္ေသာက္ခ်လုိက္ျပီး ဖန္ခြက္ကုိင္ထားသည့္လက္မ်ား တုန္ေနကာ…မ်က္ရည္စက္မ်ား ပိုးပုိးေပါက္ေပါက္က်လာေလသည္…. စုိးေတဇလညး္ ဇင္မုိးသူလက္ထဲမွ ၀ိုင္ခြက္ကုိ ေအးစက္ေနသည့္လက္ေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကို ဖြဖြေလးဖယ္ကာ ယူလုိက္ျပီး စားပြဲေပၚတင္ျပီး….ဟုတ္တယ္ ဒီေန႔ကိုမင္းဆုံးတာ ၄ ႏွစ္ျပည့္တယ္…ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္ မဇင္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ အိမ္ကထြက္မလာသင့္ဘူး…မဇင္တုိ႔နားမွာေနေပးသင့္ပါတယ္…ကၽြန္ေတာ္ထြက္လာရ တယ္ဆုိတာကလညး္…ကၽြန္ေတာ္မရိွလညး္ မဇင္တုိ႔သားအမိ ေနသားက်ေလာက္ျပီထင္တာရယ္… ကၽြန္ေတာ့္ နွလုံးသားကို စုတ္တံေတြၾကား ထဲျပန္ျမဳပ္ထားျပီး ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္ ကုစားဖုိ႔အခ်ိန္ယူခ်င္တာရယ္…ေနာက္ျပီး ဒီ ၄ ႏွစ္လုံးအတူေနသလို ဆက္မေနေပမယ့္လညး္ အေ၀းကေနေစာင့္ေရွာက္ေပးမယ္ဆုိတာေၾကာင့္ပါ…ကၽြန္ေတာ္ မဇင္ကိုလညး္ ဖြင့္မေျပာဘဲထြက္လာခဲ႔မိတာ မဇင္နဲ႔ အတူးေလး ၀မ္းနည္းသြားရတယ္ဆုိရင္ေတာင္းပန္ပါတယ္…
စိုးေတဇ… ဇင္မုိးသူ ကို ၀မ္းနည္းစြာေျပာလိုက္ေလသည္…သူကိုသူလညး္စိတ္ထဲအျပစ္တင္ေနမိေလသည္..တကယ္ေတာ့ ခုလုိထြက္လာရတာလညး္ ကၽြန္ေတာ္….မ လုပ္ ခ်င္ ဆုံး အလုပ္ပါ မဇင္… စုိးသူရ မဇင္ေပါင္ေပၚ ေခါင္းအပ္ကာ ရင္ထဲကနာက်င္ေနျပီး ငိုသံမထြက္မိေအာင္ထိမ္းရင္း အရိွဳက္ျပင္းျပင္းအသက္ရွဳေနသည္….စိုးေတဇသူ႔မ်က္ရည္ေတြကိုေတာ့ မထိမ္းႏုိင္…
ဇင္မုိးသူသည္.. သူ႔ခ်ည္သား ေဘာင္းဘီေပၚက်လာတဲ႔ စိုးေတဇ မ်က္ရည္ပူေတြကို ခံစားမိေလသည္….
ဇင္မိုးသူ စိုးေတဇ ေခါင္းကိုေမာ့ေစလုိက္ျပီး…ၾကည့္ကာေျပာလုိက္သည္…ေတဇ ေနာက္ မဇင္နဲ႔ အတူးေလးကို ထားခဲ႔ျပီးထြက္မသြားပါနဲ႔…ေတဇသြားခ်င္တဲ႔ဆီရိွရင္လညး္ အမတုိ႔ သားအမိကို ေခၚသြားပါ…ဒါ မဇင္ရင္ထဲေျပာတာပါ
ေတဇေခါင္းျငိမ့္ျပလုိက္ျပီး…ဟုတ္ကဲ႔ပါမဇင္…ကၽြန္ေတာ္ကတိေပးပါတယ္လာ ဆုိဖာေပၚတက္ ခြက္ခ်င္းတုိက္ရေအာင္…
စုိးသူရလညး္ ရင္ထဲ မြန္းၾကပ္သည္မ်ား ခဏတာ ေပါ့သြားသလုိခံစားရျပီး အေပ်ာ္ေလးမ်ား ရုတ္တရက္ ခုန္ေပါက္၀င္လာသည္ဟု ခံစားမိေလသည္… ၀ုိင္ခြက္ေတြထဲ ၀ုိင္ငွဲ႕ကာ ဇင္မုိးသူကို တစ္ခြက္ေပးျပီး သူ ကို္ယ္တုိင္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ..မခြဲေၾကး ဆုိကာ မဇင္ေျပာသလုိလုိက္ေျပာျပီး ဖန္ခြက္ခ်င္း တုိက္ကာ ေမာ့ေသာက္လုိက္ၾကေလသည္..ေတဇကို မဇင္ေမးစရာရိွတယ္…အမွန္တုိင္းေျဖရမယ္ေနာ္ စုိးေတဇ ေခါင္းျငိမ့္ျပရင္း ဇင္မုိးသူ ေမးမွာကို စိတ္၀င္စားစြာနားေထာင္လုိက္သည္…မင္း မဇင္ကို ဘယ္တုန္းထဲက စိတ္၀င္စားေနတာလညး္
စိုးေတဇ အာေစးမ်ားကပ္သြားသည္…တကယ္ေတာ့ဒီေမးခြန္းက သူ႔အတြက္ အလြယ္ဆုံးေမးခြန္း…သူ ၆ တန္းမတက္ခင္ ၊မဇင္ သည္ ၉တန္းမတက္ခင္ျဖစ္သည့္ ေႏြရာသီ မွာ မဇင္တုိ႔မိသားစု သူတုိ႔ မ်က္နွာခ်င္းဆုိင္အိမ္ကိုေျပာင္းလာၾကတယ္…အရင္က မဇင္ေမေမနဲ႔ စိုးေတဇတုိ႔ေမေမနွင့္ နယ္မွာတစ္ေက်ာင္းထဲအတူျပီးခဲ႔ၾကတဲ႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္းၾကီးေတြ…မဇင္တုိ႔ မိသားစု မႏၱေလးေျပာင္းလာမယ္ဆုိေတာ့ စုိးေတဇတုိ႔ အေမတုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ ေရွ႕ျခံကို၀ယ္ျဖစ္ခဲ႔တာလညး္ျဖစ္သည္…မဇင္ ေမေမနဲ႔ မဇင္ရယ္ အိမ္တက္ဖိတ္စာေလးလာေပးတဲ႔ေန႔ သူေလွကားအေပၚကေနမဇင္ကိုေခ်ာင္းခဲ႔တယ္ .. ဆံပင္ရွည္ေလးကုိ ေနာက္လွန္ကာ ဘီးကုတ္ပန္းေရာင္ေလးကုတ္ထားျပီး ပန္းေရာင္ တီရွပ္ေလးရယ္…ေအာက္ဖက္က အျဖဴေရာင္ ေျခသလုံးေလာက္ထိရိွသည့္ စကပ္လား ဂါ၀န္ေခၚမလား ပြပြေလးရယ္ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ သူ႔မ်က္စိထဲခ်စ္စရာေကာင္းေနသည့္ အမတစ္ေယာက္…ျပီးေတာ့ စုိးေတဇရဲ ႔ အခ်စ္ေတာ္ ေၾကာင္း၀တုတ္ ဖုိး၀ါေလး ကို ေပါင္ေပၚတင္ကာ ပြတ္ေပးေနသည္။ သူ႔လုိေၾကာင္ခ်စ္တတ္တဲ႔ အမ။ ျခံထဲက ဒန္းအျဖဴေလးေပၚ ဖုိး၀ါေလးကို ခ်ီသြားျပီး စီးကာ ေပ်ာ္ေနတဲ႔ မဇင္ကို အိမ္ေပၚထပ္မွန္ျပတင္းကေခ်ာင္းေနစဥ္ သူ႔ရင္ထဲ ေႏြးေထြးသြားတာလား ရင္ခုန္သြားတာလားမသိ ရုတ္ျခည္းအမည္နာမ တတ္မရေအာင္ခံစားမႈအသစ္ခံစားလိုက္ရေလသည္……ဒါေတြ သူ မဇင္ကို စီကာပတ္ကုံးေျပာျပလိုက္ခ်င္သည္…..တကယ္ေတာ့ ဟုိးအရင္ သူႏွင့္ မဇင္ လက္မထပ္ခင္ ၄ နွစ္မတုိင္ခင္ ၈ႏွစ္ ၉ ႏွစ္ေလာက္ထဲကေျပာျပခ်င္ခဲ႔သည္…ေျပာခြင့္မရခဲ႔။ သူ႔ကိုယ္သူ ထိမ္းသိမ္းထားခဲ႔သည္က ပုိမွန္သည္။
ခုေမးေလျပီ…သူဆက္ထိမ္းထားသင့္သလား…ေျပာလိုက္သင့္ျပီလား… ေတြေ၀ေနသည္…ရုတ္တရက္ မဇင္ကို အသက္ထက္ခ်စ္သည့္ အစ္ကိုျဖစ္သူ ကိုမင္းသူရိန္ မ်က္နွာကိုလညး္ ျမင္မိေလသည္….. စုိးေတဇ ၀ိုင္တစ္က်ိဳက္ေသာက္လုိက္ကာ သူ႔ေျခေထာက္ကိုသူၾကည့္ရင္း ဇင္မုိုးသူမ်က္၀န္းေတြကို ေရွာင္ကာတိတ္ဆိတ္ ေနေလသည္…ဇင္မုိးသူ… စုိးေတဇ ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္သျဖင့္…သူ႔ဖက္ကလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာသင့္ျပီဟုေတြးကာ… စုိးေတဇ လက္ကိုကုိင္ကာ…ေတဇအေနနဲ႔ ေျဖရခက္ေနရင္…ကုိမင္း ေနာက္ဆုံးနွႈတ္ဆက္တဲ႔ေန႔က သူေပးခဲ႔တဲ႔ စာေလးကိုဖတ္ျပီးမွ ေတဇစိတ္ထဲရိွတဲ႔အေျဖကိုေပးပါ…မဇင္လည္း ဒီစာဖတ္ျပီးေတာ့ ေတဇ့ဆီလုိက္လာခဲ႔တာပဲ...ေရာ့
ဇင္မုိးသူ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွ စာအိတ္ေသးေသးေလးကို စိုးေတဇ လက္ထဲထည့္ေပးလုိက္သည္…စာအိတ္ေလးေပၚတြင္ ဇင္ေလး တကယ္လို႔ အကိုျပန္မလာလုိ႔ ၃ ႏွစ္ၾကာရင္ ဖတ္ဖုိ႔ ဆုိျပီး ေရးထားေလသည္။ ခု ၄ႏွစ္ရိွျပီ…မဇင္ ဒီစာကို ၄ နွစ္ထိေစာင့္ျပီးမွဖတ္ခဲ႔တာပဲ …ဘာပါလိမ့္
ဇင္ေလး…
ဇင္ေလးဒီစာကိုဖတ္ေနျပီဆုိရင္ ကိုမင္း ဒီေလာကထဲကေန အျပီးေပ်ာက္ကြယ္သြားလို႔ ၃ ႏွစ္ရိွေနျပိီေပါ့။
အရင္ဆုံး ဇင္ေလးကို ကိုမင္း အသက္ထက္ပိုခ်စ္တယ္ဆုိတာယုံပါ။ ဇင္ေလးနား တစ္သက္လုံး
ေနေပးမယ္ဆုိတဲ႔ ကတိ မတည္ႏုိင္တာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ကုိမင္း မရိွတဲ႔ေနာက္ ဇင္ေလး
အတြက္ ကိုမင္းစိတ္အခ်ရဆုံးနဲ႔ ဇင္ေလးကို ကိုမင္းလို ခ်စ္ေပးႏုိင္မယ့္သူဆုိလို႔ ညီေလး စုိးေတဇပဲရိွမယ္လို႔
ကိုမင္း ထင္တယ္။ ဇင္ေလး အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆုိရင္ စိုးေတဇကုိပဲ ေရြးေစခ်င္ပါတယ္။ စုိးေတဇ ဇင္ေလးကုိ
ခ်စ္ေနတယ္ဆုိတာ အကိုသိတယ္။
တမလြန္ကေန ဆက္ခ်စ္ေနမယ့္
ကိုမင္း
စာဆုံးေတာ့ စိုးေတဇ သက္ျပင္းခ်ကာ ဇင္မုိးသူအေမးကိုေျဖလုိက္ေလသည္….ေျဖမယ္ဆုိကာမွ…စကားစဖုိ႔ ခက္ေနသည္…ေနာက္ဆုံးမွာ ရင္ထဲကစကားေတြ ပြင့္ထြက္လာေလသည္…
ကၽြန္ေတာ္ မဇင္ကို ခ်စ္ေနတာ…မဇင္တုိ႔ အိမ္တက္ဖိတ္စာလာေပးတဲ့ေန႔ကထဲကပါ….ကိုမင္း က ေက်ာင္းဖြင့္ခါနီး ရန္ကုန္ကၾကီးေတာ္တုိ႔အိ္မ္ကေနျပန္လာေတာ့ မဇင္ကိုေတြ႔ျပီး မဇင္လွေၾကာင္းနဲ႔ သူစိတ္၀င္စားေနေၾကာင့္ ညတိုင္းအိပ္ခါနီးတုိင္း မရိုးႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာခ႔ဲတယ္…ကုိမင္းကို ကၽြန္ေတာ္သနားတယ္…ေမေမကဆုိအျမဲေျပာတယ္…သူ႔သားၾကီးဟာတဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ကံမေကာင္းရွာ ဘူးတဲ႔ မိဘေတြ စည္းပြားေရးပ်က္တာနဲ႔ ခ်ိန္ကို္က္ျဖစ္ျပီး…ေနထုိင္စားေသာက္ ခ်ိဳ႕တဲ႔ခဲ႔တယ္တဲ႔…ေက်ာင္းလညး္ တစ္နွစ္နားခဲ႔ရတယ္တဲ႔….ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္၀န္ရလာခ်ိန္မွာ စီးပြားေရးျပန္ တက္လာခဲ႔ျပီး အေဖက ငါ့သားေလးေပးတာ ငါ့သားေလးေပးတာဆုိျပီး သူ႔ေရွ႕မွာေျပာေနေပမယ့္ ကိုမင္းက ျပဳံးျပီးအျမဲၾကည့္ေနခဲ႔တဲ႔…မနာလုိလညး္မျဖစ္ခဲ႔ဘူး ကၽြန္ေတာ့္ကုိလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ႔တယ္…ကၽြန္ေတာ္ ကိုမင္းကို သူခ်စ္သလိုအရမ္းခ်စ္တယ္…ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲ မဇင္ေရာက္ေနေပမယ့္ ကိုမင္းကလည္း မဇင္ကို ရူးမတက္ျဖစ္ေနတာျမင္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ေကာင္မေလးေတြ ခံစားလို႔မရေတာ့မွန္းေသခ်ာသိေနတယ္ ဒါေပမယ့္ မဇင္ကို ကိုမင္းနဲ႔ၾကည္ျဖဴစြာသေဘာတူေပးခဲ့တာပါ…မဇင္တုိ႔ ကိုမင္းတုိ႔ေပ်ာ္ေနတာျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္လို္က္ေပ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ပဲ ၾကိဳးစားခဲ႔တယ္…
စကားအဆုံး.. စုိးေတဇ မီးဖိုထဲ ထင္းေခ်ာင္းမ်ားထည့္ရင္း နာရီတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္….. ၀၀း၀၅
………………………………………………………………………………………………………..
ဇင္မုိးသူ အနညး္ငယ္ခ်မ္းသလိုျဖစ္လာတာမုိ႔ လက္ေမာင္းေလးေတြကို ပြတ္ျပီး ထလာကာ မီးဖုိ႔ေရွ႕ထုိင္ခ် လိုက္ျပီး လက္ကို မီးလႈံကာ…ဒါဆုိ ၆ တန္းကထဲက မင္း မဇင္ကို သေဘာက်ေနတာေပ့ါ…ဒါေၾကာင့္လညး္ မဇင္ ကိုမင္းရဲ႕ကိုယ္၀န္ရိွ ေနျပီဆိုတာမင္းသိတာနဲ႔ ခုိးေျပးျပီး မဇင္အရွက္ကို မင္းဘ၀နဲ႔ လဲေပးဖုိ႔ ၀န္မေလးခဲ႔တာေပါ့…ဟုတ္လား..
စုိးေတဇလညး္ ဇင္မုိးသူေဘးနား ၀င္ထုိင္လုိက္ကာ…၀ုိင္ခြက္ေလးကမ္းေပးလုိက္သည္…သူလညး္ေမာ့လုိက္သည္…အဲ႔တုန္းက အေျခအေနက အရမ္းရွႈပ္ေနတယ္…ကုိမင္းဆုံးလို႔ ၂ လေက်ာ္မွာ မဇင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုလာေျပာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ တုန္လႈပ္သြားတယ္…တုန္လႈပ္သြားတယ္ဆုိိတာ မဇင္အေနနဲ႔ ကုိမင္းမရိွဘဲ ဘယ္လုိေမြးမလဲဆုိတာပဲ…ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ မဇင္နဲ႔ ကိုမင္းတို႔ ဆုံဖုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ ပဲ လိုက္ပုိ႔ေပးခဲ႔ရတာေလ…အဲ႔ေတာ့ ဒီအတူးေလး လူျဖစ္ဖို႔က ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ပတ္သတ္ေနတယ္… ျပီးေတာ့ ကိုမင္း ေသြးကိုေမြးေစခ်င္တယ္…ဒါေပမယ့္ ကိုမင္းက တုိ္က္ပြဲမွာက်ေနခ်ိန္ အေလာင္းျပန္မရေပမယ့္ ဗုန္းထိျပီးမေသရင္ေတာင္ ျမစ္ငယ္ျမစ္ထဲ က်လုိ႔ ေသဖို႔မ်ားတယ္ဆုိျပီး တပ္ရင္းက တပ္ေရးဗိုလ္ၾကီး ကို္ယ္တုိင္အိမ္လာေျပာသြားတာဆုိေတာ့….ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲရိွတာကေတာ့ မဇင္ကို ကၽြန္ေတာ္ခုိးေျပးမယ္…လက္ထပ္ခ်င္တယ္ ခြင့္ေတာငး္လညး ္မဇင္ခြင့္ျပဳမွာမွမဟုတ္တာ…ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ အဲ႔တုန္းက မဇင္ကိုခိုးေျပးခဲ႔တာ…ဒါေတြေၾကာင့္ဆုိျပီးေျပာျပဖုိ႔ ဆုိတာကလညး္… မဇင္ရယ္…ျပန္ေျပာရင္ ကိုမင္းကို အရမ္းသတိရတယ္…ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲမေကာင္းလို႔… အဲ႔တုန္းကလညး္ မဇင္အပါအ၀င္ မိဘ သူငယ္ခ်င္း အားလုံး ဘယ္လုိပဲထင္ထင္ဂရုမစိုက္ဘဲ ေစတနာသန္႔သန္႔နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ႔တာပါ….အဲ့အတြက္ေနာင္တမရပါဘူး….က်န္တာကေတာ့ ကၽြန္္ေတာ့္ကံေပါ့…
ဇင္မုိးသူ ရင္ထဲနင့္သြားသည္…ဒီ ၄ ႏွစ္လုံး သူ႔ရင္ထဲကစကားေတြ တခြန္းမွမဟဘဲ ကိုမင္းနဲ႔ သူ႔သားေလးကိုလည္း တူဆိုတာထက္ေတာင္ပိုျပီး သားအရင္းလိုသူခ်စ္ခဲ႔တယ္…နာမည္ခံေပးခဲ႔တယ္…တကယ္ဆုိ အရွက္တကြဲျဖစ္ရမွာက သူ..ဒါေပမယ့္ သူ႔အစား စိုးေတဇက အားလုံးရဲ႕ အေျပာအဆုိကိုခံကာ ပတ္၀န္းက်င္အသစ္ျဖစ္တဲ႔ ရန္ကုန္ကို မႏၱေလးကေန သူ႔ကိုေခၚထုတ္ခဲ႔ျ႔ပီး သူ၀ါသနာပါတဲ႔ ပန္းခ်ီဆြဲတာကို ဆက္မလုပ္ဘဲ သူတုိ႔သားအမိကုိ လုိေလေသးမရိွေစာင့္ေရွာက္ထားေပးခဲ႔တယ္….သူ႔ကိုလညး္ အစ္မတစ္ေယာက္လို လက္ဖ်ားနဲ႔မတုိ႔ဘဲ စည္း ေစာင့္ေပးခဲ႔တာေတြ အေပ်ာ္အပါးအေသာက္အစား နဲ႔ အေပါင္းအသင္းေတြအတြက္ အခ်ိန္လုံး၀အကုန္အမခံဘဲ သူတုိ႔ နဲ႔သာ အခ်ိန္ကုန္ျပီး အတူးေလး ေနမေကာင္းခ်ိန္ တစ္ခါတစ္ရံသူေန မေကာင္းခ်ိန္ေတြမွာ အနားကမခြာဘဲျပဳစုေပးခဲ႔တာေတြဟာ ေတာ္ရုံ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာတရားနဲ႔ မလုပ္ ေပးႏုိင္မွန္း ဇင္မိုးသူ ခံစားမိသည္….ငယ္ရြယ္တဲ႔၊ မိန္းကေလးေတြ သေဘာက်တဲ႔ ၊ ၀ါသနာပါတဲ႔အလုပ္ စတဲ႔ အခ်ိန္ေတြ၊ ပတ္၀န္းက်င္ေတြ စြန္႔ျပီး သူ႔တုိ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔တစ္ခုထဲနဲ႔ လဲရဲခဲ႔တဲ႔ စုိးေတဇကို သူျမင္တုိင္းေနစဥ္ သနားသလို သံေယာဇဥ္လညး္ တြယ္မိေလသည္…သူ ကိုမင္းကို ခ်စ္သည္….ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုမင္းေရွ႕တန္းမထြက္ခင္ သူ႔ဘ၀ကို ကိုမင္းဆီေပးခဲ႔မိသည္။
ကိုမင္း တပ္ရိွရာျမိဳ႔ကို စိုးေတဇကားေမာင္းပို႔ေပးကာ သြားခဲ႔ၾကျပီး…ေဟာ္တယ္ေလးမွာ နွစ္ဦးသား စကားေတြအလြမ္းေတြ သယ္ရာကေလ မရည္ရြယ္ဘဲ အခ်စ္ေတြဖလွယ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ကြန္ဒုံးမပါေပမယ့္ ကုိမင္း အျပင္မွာ ျပီးလိုက္တာကို ယုံၾကည္ျပီး ေဆးမေသာက္မိခဲ႔။ တကယ္ေတာ့ ကိုမင္းစစ္ထဲ၀င္ေတာ့ သူတားခ်င္သည္…ဒါေပမယ့္ ေရွ႔တန္းစစ္မ်က္နွာျပင္က လူနာေတ ြ နယ္ျခားက ေတာသူေတာင္သားေတြ အတြက္ ရန္သူ မိတ္ေဆြမခြဲျခားဘဲ ေငြေၾကးေၾကာင့္မဟုတ္ အာဏာေၾကာင့္မဟုတ္ သူေဆးကုေပးခ်င္တယ္ဆုိျပီး သူ႔ဟီးရိုး Hacksaw Ridge လိုဆုိကာ စစ္ေဆးထဲ ၀င္သြားခဲ႔သည္….
စာခ်ဳပ္အတိုင္း စစ္သက္ ၁၀ နွစ္ျပည့္ရင္ေတာ့ တပ္ကထြက္ျပီး သူနဲ႔ အတူတူ ေနၾကမယ္ဆိုတဲ႔ကတိစကားေလးရယ္… သူ႔ရဲ႕ေလးစားဖြယ္စိတ္ဓါတ္ကို သူမတားခ်င္ေတာ့ ျဖစ္လာသမွ်ကံတရားလို႔သာသူမွတ္ခဲ႔သည္…ကံက သူနဲ႔ ကိုမင္းကိုခြဲလုိက္ေလျပီ….ခုသူဘာဆက္လုပ္သင့္ သလဲ သားေလး အတူးကလည္း စိုးေတဇကို အေဖရင္းလုိခ်စ္ေနတယ္…အေဖလုိပဲထင္ေနတယ္… အားလုံးကလည္း မင္းတူးတူးအေဖသည္ စုိးေတဇလုိ႔ပဲ သိထားၾကသည္….စုိးေတဇကလညး္ သူနဲ႔သားေလးကိုခ်စ္ေနတယ္ဆုိတာ ခံစားမိတယ္…ထိုအခ်ိန္ စုိးေတဇက သူ႔ကို စိတ္ေတြအနည္ထုိင္ေလာက္ျပီဆုိကာ သူ႔ကိုျမင္ရင္ ကိုမင္းကုိ သတိရစိတ္ပိုခံစားရမယ္ဆုိျပီး….အိမ္ကထြက္သြားေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ရုတ္တရက္ သူ႔ကမၻာေလးျပိဳကဲြသြားသလုိခံစားရျပီး ဒီႏွစ္ေတြ ကိုမင္းအစား စုိးေတဇကိုအားကိုးရင္းအားကိုးရင္းနဲ႔ ရင္ထဲမွာျငိတြယ္မိလာသည္ကို သိသိသာသာခံစားမိသြားသည္….ေတဇ မင္း မဇင္ကုိခ်စ္တယ္ဆုိတာ ဘာနဲ႔သက္ေသျပမလဲ
ဇင္မုိးသူ သူ႔ကိုသနားလုိ႔ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔အကိုစကားနားေထာင္ျပီး လက္ခံလုိက္တာမ်ိဳးေတာ့ မလုိခ်င္…သူဖက္ကဆုံးျဖတ္ထားတာရိွသည္…သူ စုိးေတဇရဲ႕ ခ်စ္ေမတၱာေတြကို အသိအမွတ္ျပဳေပးခ်င္မိသည္။ သူ႔အခ်စ္ေတြကို ပိတ္ေလွာင္ထားတာကေန တံခါးဖြင့္ေပးလုိက္ျပီး သူရယ္ စိုးေတဇရယ္ သားေလး မင္းတူးတူးရယ္ ၃ ေယာက္သား တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ဘာနံရံမွျခားမထားဘဲ လက္က်န္ဘ၀ေလးမွာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေနၾကမယ္လို႔ တစ္လမ္းလုံးေတြးလာမိသည္။ ဒါေပမယ့္ စုိးေတဇ သူ႔ကို ခ်စ္တယ္ဆုိတာ ေသခ်ာဖို႔ေတာ့ သူ႔အတြက္အေရးၾကီးသည္…မေသခ်ာလွ်င္ စုိးေတဇ ဘ၀အတြက္ သူ ျပန္ၾကည့္ေပးသင့္ျပီ…စုိးေတဇ ျပမယ့္ သက္ေသကိုသူေစာင့္ေနလို္က္သည္….
စုိးေတဇ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ျပီး…
မဇင္ခဏေစာင့္ ဆုိကာ အိမ္ေပၚတက္သြားေလသည္….ဒီျပင္ဦးလြင္ကအိမ္ေလးသည္…ကိုမင္းတုိ႔ မိဘေတြရဲ႕အိမ္ျဖစ္ျပီး ကုိမင္းရန္ကုန္စစ္ေဆးကဆင္းျပီး ျပင္ဦးလြင္ မွာသင္တန္းတက္ခ်ိန္ေတြ မွာ မိသားစုေတြလာေတြ႔ဖုိ႔နဲ႕ ကိုမင္း နားဖို႔ ၀ယ္ထားတဲ႔အိမ္ျဖစ္သည္။ စိုးေတဇရဲ႕ ပန္ခ်ိီးခန္းေလးလညး္ရိွေလသည္။…..
စိုးေတဇ ျပန္ဆင္းလာေတာ့ လက္ထဲ ပုံဆြဲ စာအုပ္ခပ္ၾကီးၾကီးျပားျပား တစ္အုပ္ပါလာသည္….ဇင္မုိးသူကို လွမ္းေပးလို္က္ေလသည္…
ဇင္မုိးသူ ပထမဆုံးစာမ်က္နွာဖြင့္လုိက္ရာ…ခဲပန္းခ်ီျဖင့္ ဘီးကုတ္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလးတစ္ေယက္ ဒါန္းေလးေပၚမွာ ေၾကာင္၀တုတ္ေလး ေပါင္ေပၚတင္ျပီး ျပဳံးျပီးထို္င္ေနတဲ႔ ပုံေလးကိုေတြ႔ေလသည္….
ပန္ခ်ီကာေလးေထာင့္မွာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ခ်စ္သူ…ဆုိျပီး ရက္စြဲေလးနွင့္ ရိုးရိုးေလး ေရးထားေလသည္….
ဇင္မုိးသူ ရင္ထဲလႈိက္ခနဲျဖစ္သြားေလသည္….ဒါသူ႔ပုံ အဲ့အခ်ိန္ထဲက သူ႔ကိုခ်စ္ေနခဲ႔တာလား စိုးေတဇရယ္…မင္းမ်ိဳသိပ္ထားရတာဘယ္ေလာက္ေတာင္ မ်ားျပီလဲ ၾကာေနျပီလဲကြယ္….
ဇင္မုိးသူ စာအုပ္ေလးကို ေဘးကိုခ်ကာ စုိးေတဇကို လွမ္းဖက္လုိက္ေလသည္…..ျပီးေနာက္ စိုးေတဇ မ်က္နွာကိုၾကည့္ကာ….ေတဇ မင္း မဇင္ကို စကားတစ္ခြန္းေျပာပါလို႔ေျပာရင္ ခုခ်ိန္ မင္းဘာေျပာမလဲ…ဟင္
စုိးေတဇ ဇင္မိုးသူမ်က္လုံးေတြထဲက မ်က္ရည္ၾကည္ေလးေတြ ကုိျမင္ရခ်ိန္…သူ႔ရင္ထဲ …အႏွစ္ႏွစ္အလလ သူေစာင့္ထိမ္းခဲ႔တဲ႔ စကားတစ္ခြန္း အတြက္ အတားအဆီးေတြ အရည္ေတြေပ်ာ္က် ကုန္ျပီ….ကၽြန္ေတာ္ေလ…မ ဇင္ ကုိ….ခ်စ္တယ္….ဟုိးအရင္ထဲကေရာ…အခုေရာ…ေနာက္ေရာ…ခ်စ္ေနဦးမွာပါ
မဇင္မ်က္ရည္မ်ား က်ေလျပီ…စိုးေတဇ လက္မေလးႏွစ္ဖက္နဲ႔ ပါးျပင္ေပၚ စီးက်သမွ် မ်က္ရည္ေတြကုိ သုတ္ေပးေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ရိွႈက္ၾကိးတငင္ငိုေနတာေၾကာင့္ တသိမ့္သိမ့္တုန္ရီေနတဲ႔ မဇင္ ကိုယ္လုံးေသးေသးေလးကုိ သူ႔ရင္ခြင္ထဲေထြးေပြ႕ထားလိုက္ေလသည္….မဇင္ နဖူးေလးကို သူနမ္းခ်လိုက္သည္….မဇင္မ်က္ႏွာေလးေမာ့လာျပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ မ်က္လုံးခ်င္းစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိုးေတဇ ေခါင္းေလး ငုံဆင္းလာသည္ကို ျမင္ေတာ့ ဇင္မုိးသူ မ်က္လုံးေလးမိတ္ျပီး ျငိမ္ေနလိုက္သည္….စုိးေတဇ နွဳတ္ခမ္းေတြ သူ႔နွဳတ္ခမ္းေတြကို လာထိေတာ့ သူ႔ရင္ထဲ ခုန္တက္သြားေလသည္….အခ်စ္ေတြအျပည့္နဲ႔ အနမ္းေတြ ဒီႏွစ္ေတြမွာ သူလညး္ ေတာင္းတေနခဲ႔တာပါ…ကုိမင္းလညး္ သူ႔ကုိခြင့္လႊတ္မွာပါ…သူ႔အေတြးေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ နွုတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းစိထားမိေလသည္…..စိုးေတဇလညး္ ဇင္မုိးသူ စိတ္ဆုိးသြားျပီထင္ကာ နွဳတ္ခမ္းျခင္းခြာျပီး ဇင္မိုးသူကို ၾကည့္လိုက္သည္….ဇင္မုိးသူမ်က္လုံးေလးပြင့္လာျပီး…စုိးေတဇကို ေျဖးေျဖးေလးတြန္းလွဲလိုက္ျပီး စုိးေတဇအေပၚ သူ႔ ကိုယ္လုံးေလးထပ္ကာ အေပၚကေန ငုံျပီး စိုးေတဇ နွဳတ္ခမ္းေတြကို နမ္းလုိက္ေလသည္…
၀ုိင္ေၾကာင့္စိတ္လွည့္စားေနျခင္းမဟုတ္သည္မွာ ဇင္မုိးသူေသခ်ာသည္ သူ႔ရင္ခုန္သံေရာ စိုးေတဇရင္ခုန္သံေရာ နွုတ္ခမ္းခ်င္းနမး္ေနစဥ္ ၾကားေနမိသည္…စုိးေတဇ ဇင္မုိးသူကို ဖက္ထားရင္း ထထုိင္လုိက္သည္….ဇင္မုိးသူ ဖားေလးလိုကပ္လွ်က္ေလး စုိးေတဇ ကိုယ္မွာကပ္ေနသည္…အနမ္းေတြက ေတာ့လုံး၀မလႊတ္ႏုိင္ၾကေပ…စုိးေတဇ ဇင္မုိးသူ ကိုယ္လုံးေပါ့ေပါ့ေလးကို ပင့္သြားျပီး ဆုိဖာေပၚ တင္ေပးလိုက္ေလသည္…ထုိ႔ေနာက္ အခ်စ္နဲ႔၀ုိင္ ညီမွ်စြာေပါင္းစပ္ထားတဲ႔ မဇင္ရဲ႕ ရီေ၀ေ၀ မ်က္လုံး ၀ိုင္း၀ုိင္းေလးနွင့္ ၾကည့္ရင္ ဟုိး ငယ္စဥ္ထဲက သူ႔ခ်စ္ေနတဲ႔ မဇင္ဟာ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔မ်က္စိထဲမယ္ ခ်စ္စရာေကာင္းေနဆဲေပ…သူ႔အရမ္းနမ္းခ်င္ခဲ႔တဲ႔ မဇင္ရဲ႕ ႏွုတ္ခမ္းပါးေလးေတြဟာ သူ႔အတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနခဲ႔ျပီ…သူဘယ္ကဘယ္လုိ စျပီး မဇင္ကိုခ်စ္ရမယ္မသိျဖစ္ေနသည္….သူ႔ဘ၀မွာ ဒါဟာ ပထမဆုံးအၾကိမ္…သူမဇင္ဆံပင္ေတြထဲ သူ႔နွာေခါင္းကို သြင္းလိုက္ျပီး တ၀ၾကီးနမ္းရွဳံလိုက္သည္…ေနာက္ေတာ့ မဇင္နားရြက္ႏုႏုေလး…မဇင္ လည္္တုိင္ေလးဆီေရာက္ေတာ့ မဇင္ရင္ဘက္ေလးေကာ့သြားျပီး စုိးေတဇ ခါးေလးနွစ္ဖက္က ဆြယ္တာ စကို ဆြဲလိုက္ေလသည္….မဇင္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေလးေတြက သူ႔ကိုပိုခ်စ္လာေစသည္…မဟုတ္ဘူး….သူ႔ကို ရူးႏွမ္းသြားေစသည္….နမ္းေနရင္း ခ်စ္လိုက္တာမဇင္ရယ္…မဇင္လည္တုိင္ေလးကေန မဇင္ရင္ဘက္ေလးဆီ ဆြယ္တာ လည္ပင္းဟုိက္ေလးကို ဆြဲျပီး စုပ္လိုက္သည္….သူဆြယ္တာကိုမခၽြတ္ရက္….မခၽြတ္ရဲတာပိုမွန္သည္….
ဇင္မုိးသူလညး္ စိုးေတဇ ဆြယ္တာဆြဲခၽြတ္လုိက္လွ်င္လညး္ သူခၽြတ္ေပးမည္ျဖစ္သည္…ဒါေပမယ့္ သူရွက္သည္….မခၽြတ္ပါေစနဲ႔လို႔လည္း ၾကိတ္ဆုေတာင္းေနမိသည္…ေနာက္အခါေတြေတာ့ သူအသင့္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမည္…ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ သူအသင့္မျဖစ္သလုိခံစားရေလသည္….စုိးေတဇ ဘယ္ဆက္နမ္းရမွန္းမသိေတာ့ မဇင္ရဲ႕ ေအာက္နွဳတ္ခမ္းေလးကို တစ္ခါျပန္လာနမ္းေလသည္…မဇင္ရဲ႕ နွာေခါင္းက ေလေႏြးေလးေတြဟာ စိုးေတဇအတြက္ ဆန္းသစ္ေနျပီး တက္မတ္မိစြာ နွဳတ္ခမ္ေလးအားစုပ္ယူရင္း ရွဳရိွဳက္ေနမိသည္….ထို႔ေနာက္ ကိုယ္လုံးခ်င္ခြာလုိက္ၾကျပီး…ေတဇ…မဇင္ မင္းအတြက္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါျပီ…မဇင္ မင္းကုိလည္း ခ်စ္ေနမိပါျပီ…
ဇင္မုိးသူ ေျဖညင္းတုိးတိတ္စြာ စုိးေတဇကို ေျပာလုိက္ေလျပီး ေခါင္းေလး ဆုိဖာေက်ာမီဖက္ကို ေစာင္းေနလို္က္သည္…စုိးေတဇလညး္ သူ႔ေဘာင္းဘီရွည္ကုိ ခၽြတ္လိုက္ေလသည္… ထုိ႔ေနာက္…. ဇင္မုိးသူဆြယ္တာေလးကို ဗိုက္ေလးနားအနည္းငယ္လွန္လို္က္ကာ…. ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို နမ္းစုပ္လုိက္ေလသည္….ထုိ႔ေနာက္ အတူးေလး ကိုေမြးတုန္းက ခဲြထားသည့္ ခ်ဳပ္ရိုးေနရာေလးကို တစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ျပီး…. ဇင္မုိးသူ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ေလးကို ေအာက္ကို ေျဖးေျဖးခ်င္းဆြဲခ်လုိက္သည္…ဇင္မုိးသူလညး္ ဖင္ေလးၾကြေပးျပီး ဆုိဖာေလးေဘးမွာ ဒူးေထာက္လ်က္အလုပ္ရွႈပ္ေနသည့္ စုိးေတဇကို ၾကည့္ရင္း…ရင္ခုန္ေနသည္…..ေဘာင္းဘီရွည္ကၽြတ္သြားေတာ့ က်န္ခဲ႔သည့္…အတြင္းခံေလးကို ျမင္ေတာ့….တစ္သက္မွာတစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးတာ ကို စုိးေတဇလုပ္မိလုိက္သည္…အတြင္းခံေလးေပၚကေန နမ္းလိုက္ေလသည္….ျပီးေနာက္ အတြင္းခံေလးကို ဆြဲခၽြတ္လုိက္ခ်ိန္ ဆီးစပ္ကအေမႊးကပ္ကပ္ေလးေတြျမင္ေတာ့ စိုးေတဇ အာေခါင္ထဲ ေျခာက္ကပ္သြားေလသည္…ဇင္မုိးသူလညး္ မ်က္နွာကို တစ္ဖက္လႊဲထားျပီး လက္က ေယာက္ျပီး ဆုိဖာကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ထားမိေလသည္….
စုိးေတဇတစ္ေယာက္ ဒီအရြယ္ထိ ဘယ္မိန္းမနဲ႔မွ မေနဖူးသူမို႔….ၾကားသာၾကားဖူးေပမယ့္ ဒီလုိေနရာနမ္းရွံဳၾကသည္ကို သူအံ့ျသဖူးသည္….ခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူနားလည္လိုက္သည္….ခ်စ္ရင္ ဘာကိုမဆုိ ခ်စ္မိသြားတာပဲလို႔ သိလိုက္သည့္အျပင္ ငုံထားမတတ္ခ်စ္တယ္ ဆုိတဲ႔ စကားၾကီး ဘယ္ကေနဘယ္လုိေရာက္လာတယ္မသိ…ငုံထားမတတ္ဆိုတာအေတြးထဲလည္ေနကာ…ေနာက္ဆုံး သူငုံ႕ကာ မဇင္ရဲ႔ အေမြႊးေလးေတြနဲ႔ ဆီးစပ္ေနရာအနွံ႕ကို နွဳတ္ခမ္းေလးနဲ႔ လုိက္ဖိလိုက္ေလသည္… ဇင္မုိးသူလညး္ ရင္ေခါငး္ထဲက ယားက်ိက်ိနွင့္ တြန္႔လိမ္ကာ ေပါင္ကိုစိကာထားေလသည္…..နာလုိ႔လား မဇင္ ဇင္မိုးသူတြန္႔လိမ္ကာ ေပါင္စိထားသည္ကိုၾကည့္ျပီးစိုးရိမ္းကာ ေမးလိုက္သည္…
ဇင္မုိးသူလညး္ ရုတ္တရက္ေၾကာင္သြားကာ သူအေၾကာက္လြန္ေနပုံကို ျပန္ျမင္ျပီး…စိုးေတဇစိုးရိမ္ေနသည့္မ်က္နွာၾကီးေၾကာင့္လည္း ရီခ်င္သြားသည္…မဟုတ္ပါဘူး ေတဇရယ္ ႏွဳတ္ခမ္းနဲ႔ လုိက္နမ္းေနတာ ဘယ္လုိနာမွာလဲ ေၾကာက္လုိ႔မဇင္ေၾကာက္ရင္ မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ….ကၽြန္ေတာ္……စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔ မဇင္နားလည္ပါတယ္…ေတဇက လူပ်ိဳေလးပဲကိုး….မဇင္ကိုလညး္ နားလည္ေပးပါ…..ဘ၀မွာ ခုခ်ိန္ထိ ဒါ မဇင္အတြက္ ဒုတိယအၾကိမ္ဆိုတာကို….
စုိးေတဇ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္…ဒုတိယအၾကိမ္ဆုိေပမယ့္….မဇင္အဖုိ႔ ပထမအၾကိမ္နဲ႔ ဘာမွကြာမည္မထင္… မျဖစ္ဘူး ငါေယာက္က်ားေလးပဲ မဇင္ကုိငါကပဲ ဦးေဆာင္မွျဖစ္မယ္…ကၽြန္ေတာ္စိတ္လွႈပ္ရွားေနလို႔ပါ… ငယ္ငယ္တုန္း မဇင္ကို ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲကေန ခ်စ္ၾကည့္ဖူးပါတယ္.. အဲ႔အတုိင္း ျပန္ေတြးျပီး ခ်စ္ၾကည့္မယ္ေနာ္…..
မဇင္ ေပါင္ၾကားေလးထဲ သူ၀င္ကာ သူ႔လီးကုိ ေတ႔လုိက္သည္…မဇင္တစ္ခ်က္တြန္႔သြားသည္…မ်က္လုံးမိွတ္ကာ အံၾကိတ္ထားေလသည္….ထိပ္ေလးနဲ႔ အထပ္ေအာက္ပြတ္ေပးေနေတာ့ အရည္ေလးေတြ စိမ့္လာတာေတြ႔ေတာ့…မဇင္ျပီးသြားျပီထင္လုိက္သည္….မျဖစ္ႏုိင္ သူအျပာစာအုပ္ ဖတ္ဖူးသည္….ဒါ အစဦးထြက္တဲ႔ သဘာ၀ေခ်ာဆီပဲျဖစ္မည္…ေျဖးေျဖးခ်င္း သြင္းလိုက္ေလသည္…အရည္ေလးေတြ စိမ့္စိမ့္ထြက္လာတာေၾကာင့္သာ အဆင္ေျပာသြားသည္….သုိ႔ေသာ္ မဇင္ထဲကို သြင္းရသည္မွာ ၾကပ္ထုတ္ေလသည္….စုိးေတဇ တ၀က္ေလာက္သြင္းျပီးေတာ့ သူခါးေလးကို လႈပ္ၾကည့္သည္….ဇင္မုိးသူ အံကိုက္ရင္း သူ႔ကိုစုိက္ၾကည့္ေနသည္ ျပီးေတာ့ ေခါင္းေလးညိမ့္ညိမ့္ျပေလသည္….စုိးေတဇလည္း ဆက္လုပ္ဖုိ႔ ေျပာတာလုိ႔နားလည္လုိက္ျပီး ျပန္ထုတ္ျပန္ထည့္ရင္းနဲ႔ ဇင္မိုးသူ ဆီးစပ္နွင့္ သူ႔ဆီးစပ္တုိ႔ ထိဆက္သြားေလသည္…ဇင္မုိးသူရဲ႕ ေပါင္ နွစ္ဖက္မွာလညး္ ေဘးကုိ ေျခေလးေကြးကာ ကားထားေလျပီ… ဇင္မိုးသူ ေပါင္ၾကားထဲ စိုးေတဇ ပိုင္ပုိင္ႏုိ္င္ႏုိင္ ေရာက္ရိွေနျပီေလ….
ဇင္မုိးသူ စုိးေတဇဆြယ္တာကို လွန္ခၽြတ္လုိက္ေလသည္….စုိးေတဇလညး္ အလုိက္သင့္ ခၽြတ္လုိက္ျပီး ဆုိဖာေပၚလက္ျပန္ေထာက္က အသြင္းအထုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ေနျပီျဖစ္သည္….သြင္းလုိက္တုိင္း သူ႔လိီးတစ္ေခ်ာက္လုံး တင္းၾကပ္ျပီး ျဖစ္ညွစ္ စုပ္ယူ တာခံစားရပီး ျပန္ထုတ္လိုက္တုိင္း ဒစ္နဲ႔ ညိထိသြားတဲ႔ အတြင္းသာအဖုအထစ္ေတြရဲ႕အရသာေၾကာင့္ လူလညး္ ဒူးေတြေခ်ာင္ကာ ေမ်ာ့လာေလသည္။
ဇင္မုိးသူစိတ္ထဲ မင္းသူရိန္ကို သတိသြားသည္…စုိးေတဇဘာလို႔ အင္နဲ႔အားနဲ႔ မေဆာင့္တာပါလိမ့္…ကိုမင္းနဲ႔ ပထမအၾကိမ္တုန္းက ကိုမင္း ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေနာက္ေန႔ထိေအာင့္ေနသည္….ငါက အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ စုိးေတဇ စိတ္မပါတာလား….ငါ့ဟာမ်ားေခ်ာင္ေနလုိ႔လား သူဘာျဖစ္ေနတာပါလိမ့္….ေတဇ မဇင္ဟိုဟာကေလ ေခ်ာင္ေနျပီလားဟင္…မဇင္က အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့…မင္းစိတ္ထဲ အားမရဘူးထင္….
စုိးေတဇ မဇင္ နွုတ္ခမ္းေလးကို လက္ညိဳွေလးနဲ႔ ပိတ္လိုက္ျပီး….မဇင္ ကၽြန္ေတာ္က မဇင္ နာမွာစိုးလို႔….စသြင္းသြင္းခ်င္းတုန္းက မဇင္ အံၾကိတ္ေနတာေတြ႔ေတာ့…အရမ္းမလုပ္ရဲတာ…ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းေကာင္းေနတယ္….ျပီးေတာ့ မဇင္ဟာေလးက အရမ္းၾကပ္ေနတယ္…ကၽြန္ေတာ့္ အရည္ေတြထြက္ေတာ့မယ္ထင္တယ္….မဇင္စိတ္ပ်က္မွာကိုေတာင္ စိုးရိမ္ေနတာပါ…
ဇင္မုိးသူ သေဘာေပါက္သြားေလျပီ…ေအာ္ စုိးေတဇရယ္ ရိုးပါလား…ေတဇ အမတုိ႔ နွစ္ေယာက္လုံးေကာင္းေနၾကတယ္….မင္းစိတ္ထဲရိွသလို ခ်စ္ပါ…အမ ခံႏုိင္မွာပါ…မင္းျပီးခ်င္ရင္ျပီးခ်လုိက္…အမလညး္ ျပီးမယ္ထင္ပါတယ္…တုိ႔နွစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမအၾကိမ္ပဲ….အမနားလည္ပါတယ္….စိတ္မပူနဲ႔ ေနာက္ထပ္ေန႔သစ္ေတြရိွေသးတယ္ေနာ္….
ဇင္မုိးသူ႕စကားေၾကာင့္ စိုးေတဇ ေပါ့ပါးသြားကာ…လက္ရိွအတုိင္း တင္းၾကပ္ေနသည့္ ဇင္မုိးသူ အထဲကို အားထည့္ကာ ထုိးသြင္းကာ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆင့္ကာေဆာင့္လိုက္သည္….ဇင္မုိးသူလညး္ ျပန္ပင့္ကာခံေပးေနတာမုိ႔…ေဆာင့္သူ စုိးေတဇတစ္ေယာက္ အားပိုရိွလာေလသည္….
ဇင္မိုးသူဂုတ္ေလးကို သိုင္းဖက္ကာ ကိုယ္ခ်င္းထပ္ျပီး ဆက္တုိက္ ဖိသြင္းဖိသြင္းရင္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ျပိဳင္သူ ေမာဟုိက္သံမ်ား က်ယ္လာၾကျပီး စိုးေတဇ သုတ္ရည္မ်ား ဇင္မုိးသူ အတြင္းကို ဖိကပ္ျပီး ပန္းထုတ္လုိက္ေလသည္…..ဇင္မုိးသူလညး္ ရင္ထဲ တစ္မ်ိဳးၾကီးနဲ႔ အျမင့္ကေန ျပဳတ္က်သြားသလုိရင္ ေအးစက္သြားသလုိခံစားလုိက္ရသည္…ျပီးသြားတာလား…ေကာင္းတာပဲလား…သူမေသခ်ာ..ဒါေပမယ့္ သူအဲ႔ခံစားခ်က္ကုိ ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိေလသည္…သို႔ေသာ္ ေလာေလာဆယ္ သူေတာ္ေတာ္ နုံးက်သြားသလုိလညး္ခံစားလုိက္ရသည္….
ဒါေၾကာင့္ဇင္မုိးသူလညး္ စုိးေတဇ ေက်ာျပင္ကို ျပန္ဖက္ကာ ခႏၶာကိုယ္ ႏွစ္ခု ေတ္ာေတာ္ေလးၾကာေအာင္ ကပ္ထားၾကေလသည္…. ေနာက္မွ စိုးေတဇ သည္…ဇင္မုိးသူ ကုိယ္လုံးေလးကို အိပ္ခန္းထဲေပြ႔ခ်ီသြားေလသည္။
သူနုိးလာျပီပဲ…ေမာင္သက္ျပင္း ေမာင္သက္ျပင္း….ကၽြန္ေတာ္ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ ကၽြန္ေတာ့္ ေသနတ္ေရာ….မငး္သူရိန္ရုတ္တရက္ထထုိင္ကာ ေဘးမွာ ေသနတ္ရိွသည္အထင္နွင့္ စမ္းလုိက္ေလသည္…ေခါင္းထဲမွ မုိက္ခနဲျဖစ္ျပီး ျပန္လဲက်သြားေလသည္။
တဲေလးထဲမွ ေမာင္သက္ျပင္းအား ေဘးပတ္ပတ္လည္မွ လူမ်ား ၀ုိင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္…ထုိထဲမွ အသက္ ၂၂ ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ျပတင္းေပါက္နားထသြားကာ ပါးစပ္ကို လက္၀ါးျဖင့္ပိတ္ကား ငိုရိွဳက္ေနသည္… က်န္လူမ်ားသည္ စုိင္းကံဖ လို႔ေခၚသည့္ လူၾကီးတစ္ဦးကို ၀ုိင္းၾကည့္ေလသည္….
ရြာလူၾကီး ဦးစိုင္းကံဖလည္း သက္ျပင္းပူၾကီးသာ ခ်ကာ တစ္ေန႔ ျဖစ္လာမယ္ထင္ေပမယ့္ ခုေလာက္ျမန္မယ္မထင္ထားေပ…..
တကယ္ေတာ့ ေမာင္သက္ျပင္းသည္ မင္းသူရိန္ျဖစ္ေလသည္…ေမာင္သက္ျပင္းမွာ… နမ့္စလပ္ရြာေလးမွ ရြာသားေတြ ေပးထားသည့္နာမည္ျဖစ္သည္…..ဒီနာမည္ရလာပုံကလညး္ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ၅ႏွစ္က ျမစ္ငယ္ျမစ္ထဲကေနေမ်ာလာတဲ႔ သူ႔ုကို ေခါင္ပါတယ္ဆုိတဲ႔ နမ့္စလပ္ဆုိတဲ႔ ေတာင္ေျခရြာေလးက နမ္းေလာ၀္ခမ္းတို႔ရြာသူေတြ ေရခပ္ရင္းေတြ႔ျပီး ရြာသားေတြ ၀ိုင္းျပီးဆယ္ထားကာ ရွင္လို႔ရွင္ျငား….ရိုးရာေဆး၀ါးမ်ားနဲ႔ ကုသထားျပီး သတိျပန္လည္လာေတာ့ အတိတ္ေမ့ေနတာကလြဲျပီး လူေကာင္းလုိ႔ ေနထုိင္လုပ္ကိုင္ကာ….ရြာထဲ စာသင္ ေဆးကု တံတားေဆာက္ အိမ္ျပင္ အကုန္ဦးေဆာင္၊ ၀ိုင္းလုပ္ရင္း ရြာသားလုံးလုံးျဖစ္ေနသည္….လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေျခာက္လကမွ ေမာင္သက္ျပင္းႏွင့္ နမ္းေလာ၀္ခမ္း တုိ႔ နွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ခ်စ္ၾကိဳက္သျဖင့္ ရြာကလူေတြက လက္ထပ္ေပးခဲ႔ၾကေလသည္…. ထုိ႔နွင့္ လြန္ခဲ႔သည့္ ၂ ရက္က ကိုယ္၀န္နွင့္ နမ္းေလာ၀္ခမ္းအတြက္ အိမ္သာသြားရအဆင္ေျပေအာင္ အိမ္ႏွင့္ကပ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ေဆာက္ရင္း ျပဳတ္က်ကာ ေခါငး္ကြဲျပီး ေမ့ေျမာ ေနကာ ယေန႔မွ ျပန္သတိရလာသည္….သတိရလာေတာ့ နမ့္စလပ္ရြာသား ေမာင္သက္ျပင္း ဘ၀ကို ေမ့သြားေလျပီ……
ဦးစုိင္းကံဖ စကားဆုံးေတာ့ သူရူးခ်င္သြားသည္…. ၅ႏွစ္ ေတာင္ရိွေနျပီ…..ေခါင္းထဲ မိဘတြ ရိွၾကေသးရဲ႕လား….သူ႔ရဲေဘာ္ရဲဖက္ေတြ ျခဳံခုိတုိက္ခံရလုိ႔ ေသေၾကတာေတြ…ဇင္ေလး…ခ်စ္သူ….သူ…ဇင္ေလးကို ေပးခဲ႔တဲ႔ စာ….. ဟာ….
အား………….. သူတကယ္ေသသြားခဲ႔ရင္ေကာင္းမွာပဲ…..ဆုိျပီး အာေခါင္ျခစ္ကာ အိမ္ျပင္ထြက္ကာေအာ္လုိက္ေလသည္……
မႏၱေလး – ရန္ကုန္ ရထားေပၚတြင္း မင္းသူရိန္တစ္ေယာက္ သူ႔ဘ၀အေၾကာင္းျပန္ေတြးရင္း မႏၱေလးမွာ သူ႔အိမ္ကိုမျပန္ဘဲ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတဲ႔ သူ႔ညီနဲ႔ သူ႔ခ်စ္သူ လင္မယား အိိမ္လိပ္စာေလး စုံစမ္းခဲ႔ျပီး အစုန္ဆင္းလာခဲ႔ေလသည္….
လိပ္စာထဲက လမ္းထဲ ၀င္လာခဲ႔ျပီး…..ျခံအမွတ္ကိုေတြ႔ေတာ့ ခမ္းလွမ္းလွမ္းကေန ျခံထဲ စည္းရိုးသံတုိင္မ်ားၾကားမွ အကဲခတ္လုိက္ေလသည္…. ၄နွစ္အရြယ္ ခေလးေလးတစ္ေယာက္ ေသနတ္တစ္လက္နဲ႔ ေဖေဖ ဒုိင္းဒုိင္းဆုိျပီး လိုက္ပစ္ေနသည္…ေဖေဖဆုိသူမွာ စုိးေတဇ ျဖစ္ေနျပီး… သူတို႔ေဆာ့ေနပုံကို ေဘးကေန မေပါ့မပါးၾကီးျဖင့္ ၾကည့္ကာရီေမာေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးျမင္ေတာ့…ဇင္ေလး…. ရုတ္တရက္ ေျပးထြက္သြားမိျပီးမွ သူ႔ကိုယ္သူျပန္သတိထားလုိက္သည္…မင္းသူရိန္ ရင္ေခါင္းထဲက နာက်င္စြာ ငိုမိေနသည္….. ခဏၾကာေတာ့မွ သူ႔စိတ္သူထိမ္းကာ ငါသိပ္ခ်စ္ရတဲ႔ ငါ့ညီနဲ႔ ငါ့အသက္ထက္ခ်စ္ရတဲ႔ ခ်စ္သူတို႔ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကျပီပဲ….ဒါကလညး္ ငါျဖစ္ေစခ်င္ခဲ႔တဲ႔ ဆႏၵ တစ္ခုပါပဲေလ…ငါကံပဲ….မင္းတုိ႔အတြက္ ငါ၀မ္းသာပါတယ္…..ရင္ထဲမယ္ စကားမ်ား တစ္ေယာက္ထဲေျပာရင္ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္က်လာသည္။
မင္းသူရိန္ ေျခစုံရပ္ကာ တစ္ခ်က္ေတြးလုိက္သည္….အင္း..ငါဘာလုပ္သင့္လညး္….သူျဖစ္ရပ္ေတြအစအဆုံးျပန္ သုံးသပ္လုိက္သည္.. ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သူဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို နာက်င္စြာခ်လုိက္ေပမယ့္….ဒါသူ႔အလုပ္သင့္ဆုံး လုပ္ရပ္လုိ႔လည္း သူေသခ်ာသိသည္….ငါ့ကိုေမွ်ာ္ေနမယ့္…လုိအပ္ေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ရိွတယ္…ဘ၀ဆိုတာ ျပည့္စုံေနတဲ႔ေနရာထက္ လုိအပ္ေနတဲ႔ ေနရာကို ကြက္လပ္ျဖည့္တာ ေကာင္းပါတယ္ေလ…. ဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျပက္ျပက္သားသား ခ်ကာ ျခံနားမွထြက္လာခဲ႔လုိက္ေလသည္။
ေျမနီလမ္းေလးရဲ႕ မ်က္လုံးတစ္ဆုံးမွာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ သူ႔ဆီကို ဦးတည္လာေနသူတစ္ေယာက္ကုိ နန္းေလာ၀္ခမ္းေတြ႔ လုိက္ေလသည္…မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြခုိဆင္းလာေပမယ့္…ေပ်ာ္ရႊင္လို႔က်ရတဲ႔မ်က္ရည္ေတြျဖစ္သည္….သူ႔ရင္ထဲ အပူေတြ ျငိမ္းခ်မ္းသြားကာ…လုံးစျပဳေနသည့္ဗိုက္ကေလးကို ပြတ္ကာ…သားသားမီးမီးေလးေရ ေဖၾကီးျပန္လာျပီ ေနာ္ ဗိုက္ထဲကေန မငိုနဲ႔ေတာ့ ေနာ္….
