by မယုံေတာ့မရွိနဲ႔ ဟင္းတခြက္ေပး႐ုံ ၊ လၻက္ရည္တခြက္ တိုက္႐ုံနဲ႔ သူနဲ႔အိပ္ခြင့္ရတဲ့ မိန္းမတေယာက္ သီဟတို႔႐ြာမွာ တကယ္ရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမ္ိန္းမက သီဟတို႔ ႐ြာသူ စစ္စစ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔ ေယာက္်ား ကိုစိန္ထြားက ဒီ႐ြာသား။ ကိုစိန္ထြားနဲ႔ညားေတာ့ သူလည္း ဒီ႐ြာသူ ျဖစ္ရေတာ့တာေပါ့။
သူ႔အသားေရက ျဖဴဝင္းေနသည့္အတြက္ သူ႔နာမည္က မျဖဴဝင္း။ မျဖဴဝင္း ဒီ႐ြာကို ေရာက္စက အ သက္ ၂၀ ေက်ာ္႐ုံရွိအုံးမွာပါ။
သူ႔ေယာက္်ား စိန္ထြားက နယ္လွည့္ၿပီး လက္သမားအလုပ္ လုပ္သူဆို ေတာ့ အဲဒီလို နယ္လွည့္အလုပ္လုပ္ရင္း မျဖဴဝင္းနဲ႔ ညားခဲ့
တာပါ။ ကိုစိတ္ထြားအသက္က ၃၀ ေပါ့။
မျဖဴဝင္းက အေခ်ာအလွႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ ပလီပလာ ခရာတတ္တဲ့ အမူအယာ ၊ ညႇိဳ႕အားေကာင္းၿပီး ၾကည္လင္တဲ့ မ်က္လုံး ၊ ေဆးမ
ဆိုးရပဲ အလိုလို နီျမန္းေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းထူ တြဲတြဲ။ ရီလိုက္လွ်င္ အနည္း ငယ္ခ်ိဳင့္ခြက္သြားတဲ့ ပါးခ်ိဳင့္ေလး။ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ညႇိဳ႕အားျပင္း
တဲ့ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးေတြ။ အရပ္ အ ေမာင္း ေခါင္ေကာင္းၿပီး အမ်ားေျပာတဲ့ ေ႐ႊဘိုမင္းႀကီးႀကိဳက္ လုံးႀကီးေပါက္လွ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္။
ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳး စြင့္စြင့္ကားကား ထြားထြားအိအိ တင္သား။ တင္းရင္းမို႔ေမာက္ေနတဲ့ ရင္သားအစုံ။ အားလုံးၿခဳံလိုက္တဲ့အခါ မျဖဴဝင္း
ရဲ႕ ႐ူပါ႐ုံဓါတ္က ေယာက္်ားေတြကို ဖမ္းစားနိင္စြမ္း ရွိလွပါတယ္ ။ သူ႔ ပုံကိုၾကည့္ၿပီး လူႀကီးပိုင္း လူငယ္ပိုင္းေတြဟာ စိတ္နဲ႔ျပစ္မွား
ေဖါက္ျပန္မိတတ္ၾကတာခ်ည္းပဲ ။ ဒါေပ မဲ့ ေတာဆိုေတာ့ ဟိုငဲ့ဒီငဲ့ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေတာ့ မစရဲၾကပါဘူး။
ေဖါက္ျပန္ စိတ္ထဲမွာပဲ ေဖါက္ျပန္ေသာင္းၾကမ္း ေနၾကတာပါ။
“ကိုစိန္ထြား မိန္းမရလာလို႔တဲ့”
“ေကာင္မေလးက ျဖဴျဖဴေခ်ာေခ်ာေလးေတာ့”
“အံမယ္ လူပ်ိဳႀကီးက ရမဲ့ရေတာ့ တကယ့္ေခ်ာေခ်ာလွလွ”
တ႐ြာလုံးနီးပါး ကေလးလူႀကီးတ႐ုံး႐ုံးနဲ႔ေပါ့။ အဲဒီေန႔က ကိုစိန္ထြားအိမ္မွာ စည္လိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း။ ေပ တစ္ရာပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့
အိမ္ဝင္းႀကီးတစ္ခုလုံး ကေလးလူႀကီးေယာက္်ားမိန္းမ အျပည့္ပါဘဲ။
သီဟ အသက္က အဲဒီတုန္းက ၉ နစ္ေလာက္ပဲရွိအုံးမွာပါ။ ကိုစိန္ထြားတို႔အိမ္နဲ႔ သီဟတို႔အိမ္က ေတာင္ဖက္ေျမာက္ဖက္ ကပ္လ်က္
ဆိုေတာ့ သီဟက အေစာဆုံးေရာက္သြားတာပါပဲ။ ကိုစိန္ထြားနဲ႔ သီဟ အေဖက ညီကိုတဝမ္းကြဲဆိုေတာ့ သီဟက ကိုစိန္ထြားရဲ႕အ
သဲပါပဲ။ ကိုစိန္ထြားတို႔က သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနၾကတာ။ သူ႔ညီမက အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေယာက္်ားနဲ႔ လိုက္ေနတယ္။ ကိုစိန္
ထြား အ ေဖကေတာ့ သီဟ မေမြးခင္ထဲက ဆုံးသြားတယ္။
ရွိတဲ့ေျမယာေတြကို သူ႔ညီမတို႔လင္မယားက လုပ္ေပးၾကတယ္။ တခါတရံမွသာ ကိုစိန္ထြားကိုယ္ တိုင္ ေတာလိုက္ေလ့ရွိတယ္။ အ
မ်ားအားျဖင့္ေတာ့ လက္သမားအလုပ္နဲ႔ပဲ ႐ြာစဥ္လွည့္ေနရတာ။ သူ က လက္သမားအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ပါ။ ပညာလဲ ေတာ္ပါတယ္။
႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္မႈလည္း ရွိပါတယ္။
ကိုစိန္ထြားရဲ႕ ႐ိုးအမႈ မျဖဴဝင္းရဲ႕ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာမႈကို ၾကည့္ၿပီး ေတာအရပ္ထုံးစံအတိုင္း မျဖဴဝင္းက ကိုစိန္ထြားကို အပိုင္ဖမ္းလိုက္
တာလို႔ ကြယ္ရာမွာ အတင္းေျပာလိုေျပာ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ တယ္စြံတဲ့ ကို စိန္ထြားလို႔ ေျမႇာက္လိုေျမႇာက္။ ကိုစိန္ထြား ေနရာမွာေနၿပီး
မျဖဴဝင္းရဲ႕စြဲမက္စရာ အလွကို စိတ္ကူး ယဥ္လိုယဥ္။ အို.. တ႐ြာလုံး လႈပ္ခတ္သြားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
အဆိုးဆုံးကေတာ့ ႐ြာေတာင္ပိုင္းက ကိုတင္အုံးဟာ အဆိုးဆုံးပဲ။ ကိုတင္အုံးက အသက္ ၄၅ ႏွစ္ ေလာက္ရွိၿပီ။ မိန္းမဆုံးတာလည္း
၃ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဆိုေတာ့ ကာမ ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ မုဆိုးဖိုတေယာက္ ေပါ့။
႐ြာအေနာက္ပိုင္းမွာ အရက္ဝိုင္းဖြဲ႕မိရင္း…
“စိန္ထြားတို႔ကေတာ့ တယ္ေကာ္တာပဲေဟ့…မိန္းမ ဆူဆူၿဖိဳးၿဖိဳး ေခ်ာေခ်ာေတာင့္ေတာင့္ အယ္ကယ္ ေနတာပဲ..မေအလို႔း
ဘယ္ေလာက္ေဆာ္လိုက္မယ္ မသိဘူး”
ဤသို႔ ကိုတင္အုံးက အစေဖၚေပးလိုက္ေတာ့…
“ေအးကြာ..မိန္းမကေတာ့ ခပ္မိုက္မိုက္ပဲ၊ စိန္လွၿမိဳင္ဇတ္ထဲက ျပဇတ္မင္းသမီးနဲ႔ အေတာ္တူတာပဲ ေမာင္။ ဟင္း…တြယ္
လိုက္ရရင္ေတာ့ကြာ…ဖင္လုံးႀကီးက အယ္ေနတာပဲ .. ဟဲ…ဟဲ..”
ကိုတင္အုံး ခင္းေပးတဲ့ လမ္းေပၚမွာ ကိုျမရွိန္က ဆက္ေလွ်ာက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုျမရွိန္မွာ အိမ္ ေထာင္ရွိတယ္။
“အင္း..ေခ်ာလဲ ေခ်ာပါရဲ႕ ဒါေပမယ့္ စိန္ထြားထက္ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္တယ္ကြ..ၿပီးေတာ့ တဏွာ ရာ ဂလဲႀကီးမဲ့ပုံပဲ။ ဒီလို
ကိုယ့္ထက္ငယ္တဲ့ မိန္းမကို ယူထားတဲ့ ေယာက္်ားမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ခ်လက္ ခ် မေနရဘူး.. အၿမဲတမ္း စိတ္ပူေနရတယ္။
ဘယ္အခ်ိန္မ်ား လင္ငယ္ ေနမလဲနဲ႔ အၿမဲတမ္းေတြးပူေန ရတတ္တယ္။ လွတာနဲ႔ ညားေတာ့ ေသာကပြား..ဗ်ာမ်ားရတာေပါ့ကြာ”
ကိုျမရွိန္ စကားကို ကိုတင္အုံးက ေထာက္ခံတယ္။
“အင္း… စိန္ထြားႀကီး အေတာ့ကို ၿဖိဳရလိမ့္မယ္ေမာင္.. ဒီေကာင့္ငပဲက ခပ္ေသးေသးရယ္ကြ.. မစို႔မပို႔ ေလာက္ကေလး ေဆာ္
နိင္လို႔ကေတာ့ ၃ လေတာင္ ခံမယ္မထင္ဘူး။ ေနာက္မီးေသခ်ာေပါက္ လင္း မွာ”
သည္စကား ေျပာလာသည္က ကိုၾကည္စိုး။ သူလဲ အိမ္ေထာင္နဲ႔ပါ။ ေတာ္ေသးရဲ႕လို႔ ေျပာရမွာပဲ။ သူ တို႔ဝိုင္းက အေရွ႕ဖ်ားက
တမာပင္ႀကီးေအာက္မွာမို႔ ဘယ္သူမွေတာ့ မၾကားပါဘူး။ အရက္ရွိန္ေလး နဲ႔ ေယာက္်ားသားေတြပီပီ ေယာက္်ားစကားေတြကို
အားပါးတရ ေျပာေနၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကိုစိန္ထြားလဲ မျဖဴဝင္းအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိတာ မဟုတ္ဘူး။ မျဖဴဝင္းဟာ တဏွာရာဂအားႀကီးၿပီး
ေသြးသားေသာင္းၾကမ္းတာ အမွန္ပါ။ သူ႔႐ြာမွာ သူနဲ႔ညိဖူးတဲ့လူေတြ အေတာ္ မ်ားတယ္။ ဘယ္သူ႔မွလဲ အတည္မယူဖူး။ သူ႔
စိတ္ကလဲ အတည္ယူဖို႔ထက္ အခုလို လူေပါင္းစုံနဲ႔ ကမ်င္းေၾကာထေနရတာကိုပဲ သေဘာက်ေက်နပ္ေနတယ္။
ဒီလို ရမ္းခ်င္တိုင္း ရမ္းလို႔ရနိင္တဲ့အခြင့္အေရးကလဲ ရထားတယ္ကိုး။ အဲဒါကေတာ့ မျဖဴဝင္းဟာ သား သမီး မရနိင္တဲ့ အၿမဳံ
ဓါတ္ပါေနတာပါပဲ။ ေစာေစာကေတာ့ မသိဘူး။ တားေဆးမစားပါဘဲ ဟိုလူနဲ႔ျဖစ္ ဒီလူနဲ႔ျဖစ္ ထင္သလို ေသာင္းၾကမ္းခဲ့ေပမယ့္
ဗိုက္လုံးဝ မႀကီးဘူး။ ဒါကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိေတာ့မျဖဴဝင္း ပိုၿပီး ရဲတင္းလာတယ္။ ဘယ္သူနဲ႔လိုးလိုး ဗိုက္မွ မႀကီးနိင္ဘဲကိုး။
အခု ကိုစိန္ထြားနဲ႔ မျဖဴဝင္းတို႔ ဖူးစာ ဆုံးခဲ့တဲ့႐ြာက မျဖဴဝင္းရဲ႕ အေဒၚ႐ြာမွာပါ။ သူ႔႐ြာမွာ နာမည္က ပ်က္လွၿပီ။ ေတာဆိုေတာ့
ၿမိဳ႕အရပ္လိုမဟုတ္ဘူး။ ဘာေလးျဖစ္လိုက္ ျဖစ္လိုက္ တ႐ြာလုံးသိေတာ့ တာပဲ။ ကေလးသိ ေခြးသိ ဆိုသလိုေပါ့။
ဒီေတာ့ မျဖဴဝင္းတစ္ေယာက္ ႐ြာမွာ အေျခမလွလို႔ အေဒၚ႐ြာကို ေခတၱအလည္ေရာက္လာခိုက္ လက္ သမားဆရာ ကိုစိန္ထြား
နဲ႔ ၿငိခဲ့ၾကတာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ ႐ြာပါလာေရာဆိုပါေတာ့။
သီဟဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက တကယ့္လူရႈပ္ေလး။ အသက္က ၉ ႏွစ္ တဏွာေၾကာကမေသးဘူး..ဘယ္ ဘဝက တဏွာပါရမီေတြ
ျဖည့္ဆည္းလာတယ္မသိဘူး..သူ႔လႁဗြတ္ကို ေခြးေပါက္စေတြ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ၿပီး စို႔ခိုင္းတဲ့ေကာင္။ ေခြးဖင္ပူးတာၾကည့္ၿပီး သူ႔
အိမ္မွ ေမြးထားတဲ့ နီမဆိုတဲ့ ေခြးမဝဝတုတ္ တုတ္ေလးကို လူႀကီးေတြ အလစ္မွာ ခိုးခိုးလိုးတတ္တယ္။
ေကာင္ေလးက စာေတာ္ ညဏ္ေကာင္းေလး။ ဒီတဏွာ ရာဂ အတတ္ပညာေတြကိုလည္း အ႐ြယ္နဲ႔မ လိုက္ေအာင္ ဝါသနာထုံ
တယ္။
သီဟက ကိုစိန္ထြားရဲ႕အသဲဆိုေတာ့ ကိုစိန္ထြား အိမ္ဟာ သီဟအတြက္ေတာ့ တံခါးမရွိ ဓါးမရွိ အခ်ိန္ မေ႐ြး ဝင္ထြက္လို႔ရတဲ့အိမ္။
တေန႔ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီး ကိုစိန္ထြားတို႔အိမ္ဘက္ သီဟ ေရာက္သြားတယ္။ ကိုစိန္ထြား အ ေမကလည္း ေန႔ခင္းဘက္မွာ
အိမ္လည္ေလ့ ရွိတယ္။
သီစ အမွတ္တမဲ့နဲ႔ အေပၚထပ္လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အေနာက္ခန္းအေပၚထပ္ဆီက ကြၽိ…ကြၽလိနဲ႔ ခ်ိဳး ခ်ိဳးခြၽတ္ခြၽတ္ အသံေတြ ၾကားလိုက္ရတယ္။ အိမ္ကလဲ ဝါးၾကမ္းခင္းဆိုေတာ့ အလႈပ္လႈပ္နဲ႔ေပါ့။
ဒါ…ဘာလဲ ဆိုတာ သီဟ ရိပ္မိလိုက္တယ္ေလ။ ဦးေလးစိန္ထြားတစ္ေယာက္ မျဖဴဝင္းကို လိုးေနတာ ကလြဲလို႔ ဘာမ်ားျဖစ္ရအုံး
မွာလဲ။ အသံေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးျမည္ေနတယ္။ အသက္ကသာ၉ ႏွစ္ ငယ္ပါက ေပါ့ေသးေသးမဟုတ္။ အရွည္ ၄ လက္မ
အတုတ္က ၃ လက္မပတ္လည္ရွိတယ္။ လူေကာင္ ကလည္း ခပ္ထြားထြား။ ကိုစိန္ထြား သူ႔အိမ္ေလွကားက အတြင္းဘက္က
တပ္ထားတာ။ အဲဒီေလွ ကားထိပ္ရဲ႕ ညာဘက္ေဘး အခန္းမွာ အခု ကိုစိန္ထြားနဲ႔ မျဖဴဝင္းတို႔ လိုးေနၾကတယ္ေလ။သီဟတစ္ေယာက္ ေျခသံေဖါ့ၿပီး အေပၚတက္ခဲ့လိုက္တယ္။ အခန္းၾကမ္းျပင္နဲ႔ သူ႔မ်က္နာတဲ့တဲ့အ ေရာက္မွာ ထရံေပါက္ကေန
အထဲေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။
အားလားလား ကိုစိန္ထြားနဲ႔ မျဖဴဝင္းတို႔ ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ၿပီး အားရပါးရ လိုးေနၾကတာကို ေတြ႕ လိုက္ရတယ္။
မျဖဴဝင္းက ေပါင္တံေဖြးေဖြးတုတ္တုတ္ႀကီး ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အထက္ေျမႇာက္ထားၿပီး ကိုစိန္ထြားက ေပါင္ ၾကားထဲမွာ ဝင္ၿပီး အထက္
ကေန ခြေမွာက္ၿပီး အားရပါးရ ေဆာင့္ေဆာင့္ လိုးေနတယ္။ မျဖဴဝင္း ခါး ေအာက္မွာလည္း ေခါင္းအုံးတစ္လုံး ခုထားတယ္။ ကိုစိန္
ထြားက အသားညိဳသူမို႔ သူ႔ဖင္ႀကီးေတြက မဲ ေျပာင္ေနတယ္။ မီးကုန္ရမ္းကုန္ ေဆာ္ေနလို႔နဲ႔တူပါရဲ႕ ကိုစိန္ထြား ဖင္မဲမဲႀကီးဟာ
ေဆာင့္တိုင္းေဆာင့္ တိုင္း ဖင္ေၾကာႀကီးေတြ ရႈံ႕ခြက္ေနတယ္။
မျဖဴဝင္း ဆိုတဲ့အတိုင္း အသားအေရက ျဖဴဝင္းေနတာ ဆိုေတာ့ ဖင္ဆုံ ေပါင္တံ ေျခသလုံးကစလို႔ ျဖဴ ဝင္းေနတာေပါ့ေလ။ သီဟ
က ေဘးတိုက္အေနအထားကေခ်ာင္းၾကည့္ ရတာမို႔ ေစာက္ဖုတ္ေတြ လီ ေတြေတာ့ မျမင္ရဘူး။ ဒါေပမယ့္ နိ႔အုံေဖြးေဖြး ဥဥႀကီး
ကိုေတာ့ အထင္သား ျမင္ေနရတယ္။ ကိုစိန္ ထြားက အဲဒီနိ႔ႀကီးေတြကို ကုန္းကုန္းစို႔ေပးရင္း တအား ပစ္ပစ္ေဆာင့္ေနတယ္။
“ဖြတ္…ဖြစ္… ဇြတ္… ဇြပ္..ဖြပ္…႐ြတ္..ဖြတ္…ဖတ္..ဖတ္…အား…အင့္…အင္း…အား..”
မျဖဴဝင္းက သူ႔ဖင္ဆုံ ေဖြးေဖြးႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ခံရင္း ကိုစိန္ထြားေက်ာျပင္ မဲမဲႀကီးကို တင္းေန ေအာင္ဖက္ထားတယ္။
အခ်က္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိေတာ့ ကိုစိန္ထြား တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္ခါတက္ သြားၿပီး မျဖဴဝင္းရဲ႕ ကိုယ္
လုံးေပၚ ေမွာက္က်သြားတယ္။
သီဟလဲ ၾကည့္ၿပီး လီးေတာင္ေနတာေပါ့ေလ။ သူ႔လီးက ကေလးဆိုေတာ့ ဒစ္မ မၿပဲေသးဘူး။ ဒီ ေတာ့ ဒစ္အေရျပားကို သူ႔လက္
နဲ႔ ပြတ္ေခ်ၿပီး အရသာ ယူေနတယ္။ အေတာ္လာတဲ့ ေကာင္ေလး။ ႀကီးလာရင္ အေတာ္ေၾကာက္စရာ ေကာင္းမယ့္အေကာင္။
ကိုစိန္ထြား ဆက္မေဆာင့္နိင္ေတာ့ဘဲ ေမွာက္ရက္ႀကီး မွိန္းေနတယ္။
“ အင္း…ဖယ္စမ္းပါဦး…ေလးလိုက္တာ”
မျဖဴဝင္းက ကိုစိန္ထြား ကိုယ္လုံးႀကီးကို တြန္းဖယ္လိုက္တယ္။ ကိုစိန္ထြားက သူ႔ကိုယ္လုံးႀကီးကို မ ျဖဴဝင္းရဲ႕တဖက္မွာ လွဲခ်လိုက္
တယ္။ သီဟမ်က္စိျမင္ကြင္းမွာ ကိုစိန္ထြားရဲ႕ ကိုယ္လုံးႀကီးကို မျဖဴဝင္း ရဲ႕ ကိုယ္လုံးက ကြယ္ထားတယ္။
“ဟြန္း…ဒီအတိုင္းခ်ည္းပဲ… ၾကာၾကာ လိုးေပးပါဆို ..ခဏေလးနဲ႔ ၿပီးၿပီးသြားတာ အားကိုမရဘူး ”
မျဖဴဝင္းက ကိုစိန္ထြားဘက္ တစ္ေစာင္းလွဲအိပ္ လိုက္ရင္း ကိုစိန္ထြားရင္ဘတ္ကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ရင္း မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္တယ္။
“ၾကည့္ပါဦး.. တခါေလး လိုး႐ုံနဲ႔ လီးကလဲ ျဖစ္သြားလိုက္တာ”
မျဖဴဝင္းက ကိုစိန္ထြားေပါင္ၾကားက ေပ်ာ့ေခြငိုက္ဆင္းေနတဲ့ လီးငုတ္တိုကို လက္ဖဝါးနဲ႔ ဆုတ္ကိုင္ ရင္း မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္
တယ္။
“လိုးေပးမွာပါကြာ… ခဏေလး ေစာင့္ပါအုံး..”
ကိုစိန္ထြားက ေမာဟိုက္သံႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သီဟ တစ္ေယာက္ သူ႔မ်က္စိတည့္တည့္ ေအာက္မွာ ျမင္ေနရတဲ့ မျဖဴဝင္းရဲ႕
ခုံးထေနတဲ့ ဖင္အုံေဖြးေဖြးႀကီးကို ၾကည့္ၿပီး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ လာတယ္။
ဖင္အုံႀကီးက ဧရာမ ဖင္ဆုံႀကီးကိုး။ ဒီ႐ြာမွာေတာ့ မျဖဴဝင္းဖင္ဆုံေလာက္ရွိတဲ့ မိန္းမဆိုလို႔ အေယာက္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။
အအိုထဲကေျပာတာေနာ္. ဒီအထဲ သီဟ အေမလဲပါတယ္ေလ။ ဒါေပ မယ့္ သီဟအေမက မျဖဴဝင္းေလာက္ အသားမျဖဴဘူး အသားဝါ အသားလတ္အမ်ိဳးအစား။
အရပ္အေမာင္းခ်င္းေတာ့ သိပ္မကြာဘူး။ ဒါေပမယ့္ သီဟအေမက မျဖဴဝင္းထက္ သန္မာက်စ္လစ္ တယ္။ ေတာင္သူ အလုပ္ေတြကို
ေယာက္်ားနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး လုပ္ရတာကိုး။
သီဟ တစ္ေယာက္ ဖင္ဆုံစစ္တမ္း ျပဳေနေလရဲ႕။ မျဖဴဝင္း လက္ေတြက ကိုစိန္ထြား ေပါင္ၾကားထဲက ေပ်ာ့ေခြေနတဲ့ လီးကို ဂြင္း
တိုက္ေပးေနတာနဲ႔ တူတယ္။ တလႈပ္လႈပ္နဲ႔။
“လီးကလဲ ဖ်င္းလိုက္တာ… ခုထိ မေတာင္ေသးဘူး..ဒီက မၿပီးေသးဘူး”
“ေအးပါ မိန္းမရာ… ေတာင္ေတာ့မွာပါ”
“ဘာေတာင္ေတာ့မွာလဲ.. ဒီမယ္ ေပ်ာ့ေနတုံး ”
မျဖဴဝင္းအသံေတြက စိတ္မရွည္သံ မေက်နပ္သံေတြ ထြက္ေနပါတယ္။ မျဖဴဝင္းက ကိုစိန္ထြားလီး ႀကီးကို ဂြင္းတိုက္ေပးေန
သလို ဆြေပးေနရမွ…
“ေအာ္…ေနဦး…မေန႔ညက ေတာ္ေသာက္တဲ့ ၾကက္ဥနဲ႔စပ္ထားတဲ့ အရက္ ယူလိုက္မယ္..”
“ေအး..ဟုတ္သားပဲ”
မျဖဴဝင္းက တေစာင္းအိပ္ေနရာမွ ထလိုက္ၿပီး ေျခရင္းအေနာက္ဖက္ရွိ ဗြီ႐ိုေပၚတြင္ တင္ထားေသာ အရက္ ပုလင္းကို သြားယူ
လိုက္တယ္။ ဖင္ဆုံ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးႀကီးက ထြားကားတင္းအိၿပီး ဝင္းေျပာင္ ေနတယ္ ။
အရက္ပုလင္းကို လႈပ္လိုက္ေတာ့ ႏို႔အုံမို႔မို႔ဝင္းႀကီးကလဲ လႈပ္ရမ္းေနတယ္။ မျဖဴဝင္းက အရက္ ပု လင္းကိုယူၿပီး ကိုစိန္ထြား
ရွိရာ ျပန္လာေတာ့ သီဟနဲ႔မ်က္နာခ်င္းဆိုင္ ျဖစ္သြားတယ္။ ေပါင္တံရင္းက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက တင္းခုံးေဖါင္းႂကြေနၿပီး
ေစာက္ေမႊးေတြကလည္း မဲေမွာင္ေျပာင္လက္ေနတယ္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အလိုးခံရတာ အားမရေသးေတာ့ ဟတတႀကီးျဖစ္ေနၿပီး အတြင္းသားႏုႏုေတြက ဟစိဟစိျဖစ္ေနတာကို
ထင္ထင္ရွားရွားႀကီး ျမင္ေနရတယ္။ သီဟတစ္ေယာက္ သူ႔လီးတံေလးကို ခပ္ တင္းတင္းေလးညႇစ္ဆုတ္လိုက္မိတယ္။
ကိုစိန္ထြားေပါင္ၾကားက လီးတံက အခုေတာ့ ဆတ္ကနဲ ေတာင္ေနပါၿပီ။ ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါ ရဲ႕ သူ႔လီးက သီဟလီး
ထက္ နဲနဲပဲႀကီးပုံရတယ္။
အရွည္က ၅ လက္မေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။ ၉ ႏွစ္သာရွိေသးတဲ့ သူ႔လီးေတာင္ ေလးလက္မ ေလာက္ရွိတာကို သီဟက
ရွာရွာေဖြေဖြ ေပတံနဲ႔တိုင္းၾကည့္ထားတယ္။ ဒါေတာင္ လီးေတာင္လာရင္ နည္းနည္းရွည္လာေသးတယ္။
တဆက္တည္း သူ႔အေဖလီးႀကီးကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာတယ္။ သူ႔အေဖလီးက ၈ လက္မေက်ာ္ ေက်ာ္ရွိတယ္။ အတုတ္
ကလဲ အေမေသာက္ေသာက္ေနတဲ့ ႐ုပ္ပ်ိဳေဆးဘူးေလာက္ ရွိတယ္။ ၿပီး ေတာ့ အေၾကာႀကီးေတြကလဲ ၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတယ္။
ဒစ္ႀကီးကလဲ ၿပဲလန္ေနၿပီး စစ္သားေတြ ေဆာင္းတဲ့ သံ ခေမာက္ႀကီး စြပ္ထားသလို တင္းေျပာင္ေနတယ္။
သီဟတစ္ေယာက္ သူ႔အေဖလီးႀကီးကို မျဖဴဝင္းေစာက္ဖုတ္ ၿပဲၿပဲႀကီးထဲ စိတ္ကူးနဲ႔မွန္းထည့္ၾကည့္ေန တယ္။ အေတာ္ လိုက္
ဖက္ညီမွာပဲ။
အခု ဦးေလးစိန္ထြားလီးက ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ ေသးေနေလရဲ႕။
ကိုစိန္ထြားက ပက္လက္အိပ္ေနရာမွ ထထိုင္လိုက္ၿပီး အရက္ပုလင္းကို ဆြဲယူၿပီးေမာ့ေသာက္လိုက္ တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
မျဖဴဝင္းက သီဟကို ေက်ာေပးၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ႀကီး ထိုင္ေနတယ္။
ကိုစိန္ထြား ေနာက္တခါ ေမာ့ေသာက္လိုက္ျပန္တယ္။ မျဖဴဝင္းက အရက္ပုလင္းကိုယူၿပီး ဘီ႐ိုေပၚ ျပန္ ထားတယ္။
သီဟ မျဖဴဝင္းေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ႏွစ္ခါျမင္ရျပန္ၿပီ။ အခုမွ ေသခ်ာၾကည့္မိတာက ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္း သား ညိဳညိဳႀကီးေတြ။
ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္မႊာက အျပင္စြန္းထြက္ေနၿပီး ထူထူပြပြႀကီး။ အသားျဖဴသ ေလာက္ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးေတြက
အညိဳေရာင္သမ္းေနတဲ့အတြက္ သီဟစိတ္ထဲ အံ့ေၾသာ ေနေလရဲ႕။ သူထင္တာက အသားျဖဴရင္ ေစာက္ဖုတ္လဲ ျဖဴရမယ္ေပါ့။
အခုေတာ့ မျဖဴဝင္း ေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးေတြက သူ႔အေမ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြ ထက္ေတာင္ ညိဳမဲေနေသးတယ္။
ကိုစိန္ထြားက ပက္လက္လွန္အိပ္ၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ ကားထားေသာ မျဖဴဝင္းရဲ႕ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကား မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္
ကာ သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးသြင္းလိုက္တယ္။ လီးႀကီးက ႁဗြတ္က နဲ ဝင္သြားတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ကက်ယ္ၿပီး လီး
ကေသးေနလို႔အခုလို ေလွ်ာကနဲ ဝင္သြားတာနဲ႔တူပါ ရဲ႕။
ကိုစိန္ထြားလက္က မျဖဴဝင္းကို ေက်ာ္ခြၿပီး ေထာက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်င္း ခပ္မွန္မွန္ ေဆာင့္ေနတယ္။
“ဖြတ္…႐ႊတ္…ဖြတ္…. ဖြတ္႐ႊတ္ဖြပ္..ဖြတ္ … ဖတ္ ..ဖတ္…ဖတ္ ..ဘြပ္…”
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တစတစနဲ႔ ျပင္းထန္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မျဖဴဝင္းခမ်ာ အားမရဘူးနဲ႔တူတယ္။
“ခဏ ေနဦး ”
ကိုစိန္ထြား ေဆာင့္ေနတာကို ရပ္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းအုံးကို သူ႔ခါးေအာက္ ဆြဲခုလိုက္တယ္။ သည္ ေတာ့ ဖင္ႀကီးက ေျမာက္ေကာ့
တက္လာတယ္။ ကိုစိန္ထြားကလည္း အားရပါးရ ပစ္ပစ္ေဆာင့္တယ္။ အရက္နဲ႔ ၾကက္ဥသတၱိေၾကာင့္ထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕ေဆာင့္
ခ်က္ေတြက ေစာေစာက တခ်ီလိုးတုန္းကထက္ ပိုၿပီးျပင္းထန္လာတယ္။ မျဖဴဝင္းကလည္း ေကာင္းလာၿပီနဲ႔တူပါရဲ႕။သူ႔ဖင္ဆုံႀကီး
ကို ဝိုက္ဝိုက္ၿပီး ေကာ့ ေကာ့ခံပါတယ္။
“ဖြပ္.. ဖြပ္.. ဖြတ္…ဘြတ္…”
“အ.. .အ.. .အင့္. .အင့္.. အ ….အင့္..”
မျဖဴဝင္းႏႈတ္သံက နာလို႔ညီးသံမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ အားသိပ္မရလို႔ ညႇစ္ညႇစ္ၿပီးေတာ့ ေကာ့ခံရင္း ထြက္လာ တဲ့ အသံမ်ိဳး။
ဒီလို သီဟဘာလို႔ သိေနတာလဲဆိုရင္ သူ႔အေဖနဲ႔ သူ႔အေမကို ညညလိုးရင္ သူက မၾကာမၾကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ထားတာကိုး။
သူ႔အေမဆိုရင္ သူ႔အေဖက အားရပါးရေဆာင့္ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း စုတ္ တသပ္သပ္နဲ႔ အမေလး အလိုေလးတၿပီး တြန္႔
လိမ္ေကာ့ထိုးေအာင္ ခံရတာကို သီဟက သိေနတာ ကိုး။ဒါေၾကာင့္ အခု မျဖဴဝင္းရဲ႕ အင့္…အ အသံေတြက နာလို႔ထြက္လာ
တဲ့ အသံေတြမဟုတ္ဘဲ အား မရလို႔ထြက္လာတဲ့ အသံေတြလို႔ သိေနတာေပါ့။
ကိုစိန္ထြား ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ေဇာကပ္ျပင္းထန္လာတယ္။ အခုေတာ့ မျဖဴဝင္းလဲ ေကာင္းလာၿပီနဲ႔ တူပါတယ္။ ကိုစိန္ထြား
ကို တင္းေနေအာင္ဖက္ထားရင္း ဖင္ဆုံႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ခံတယ္။
“အား…အီး… အင္း… ဟုတ္ၿပီ… ဟုတ္ၿပီ…ေဆာင့္.. ေဆာင့္… ေဆာင့္… အား.. ကြၽတ္…ရွီး…အား.. ေကာင္း… ေကာင္း..
ေကာင္းလာၿပီ…အေမ့…အင့္…အင္း…ဟင္း..”
အရက္အရွိန္ သတၱိကလဲ ျပေနၿပီမို႔ ကိုစိန္ထြားရဲ႕ ေဆာင့္ခ်က္ေတြကလဲ က်ား႐ိုင္းတေကာင္လို အ တင္း ပစ္ပစ္ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။
မျဖဴဝင္းလဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ဆန္႔ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေျမႇာက္ေကာ့လိုက္ၿပီး ဟီး ကနဲ ၿငီးသံႀကီးနဲ႔အတူ
ၿငိမ္က်သြားတယ္။
ကိုစိန္ထြားလည္း ေလးငါးဆယ္ခ်က္ ေဆာင့္ၿပီး မျဖဴဝင္း ရင္ဘတ္ေလးေပၚ ေမွာက္က်သြားပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ႏွစ္ေယာက္သား
အေတာ္ၾကာၾကာ ဖက္မွိန္းေနၾကတယ္။
ဒါကို ၿပီးသြားၿပီ ဆိုတာ သီဟက သိတာေပါ့။ ဒီေတာ့ ေလွကားေပၚက အသာေလး ဆင္းလာခဲ့ပီး သူ႔ အိမ္ဖက္ လစ္ခဲ့တယ္။
“ဟဲ့ ေကာင္ေလး… ထမင္း မစားေသးဘူးလား… ဟြန္း… ေတာ္ေတာ္ အေဆာ့မက္ ”
သူ႔အေမက အဝတ္လွမ္းရင္း သီဟကို လွမ္းေျပာတယ္။
“ဟုတ္ကဲ့. ..အေမ ..”
ႏႈတ္က ဤသို႔ေျပာထြက္လိုက္ ေသာ္လည္း သီဟ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ေသာ စကားမွာ…
“ ေဆာ့တာ .. သားမဟုတ္ဘူး ..ဦးေလး စိန္ထြားနဲ႔ မျဖဴဝင္းတို႔ရယ္…”
ကိုစိန္ထြား လက္သမားအလုပ္နဲ႔ ခရီးထြက္သြားျပန္တယ္။ သီဟကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္း မျဖဴဝင္းတို႔ အိမ္ဖက္ အၿမဲေရာက္
တယ္ေလ။ သူကိုယ္ ႏႈိက္ကလည္း မျဖဴဝင္းကို ႀကိဳက္ေနတာကိုး။ ကေလး ဆို ေပမယ့္ ဏွာက မေသးေတာ့ သီဟမွာ
မျဖဴဝင္းႀကီးကို သြားသြားၾကည့္ရတာ အေမာ။
တေန႔ အိမ္အေရွ႕ဖက္မွာ ဂြတလက္နဲ႔ ငွက္ျပစ္ေနတဲ့ သီဟကို မျဖဴဝင္းက လွမ္းေခၚတယ္။
“သီေဟရ…သီဟ..ခဏ ”
မျဖဴဝင္းက ထမီရင္လ်ားႀကီးနဲ႔ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကိုစိန္ထြားအေမကလဲ မရွိဘူး။ အိမ္မွ သူတို႔ႏွစ္ ေယာက္ထဲရယ္..
အိမ္ေအာက္ထပ္ ေရာက္ေတာ့..
“လာစမ္း… မမ ကို ေဆးလိမ္းေပးစမ္း..”
မျဖဴဝင္းက အိမ္ေအာက္ထပ္ အေနာက္ဖက္ခန္းထဲ ေခၚသြားၿပီး ပက္လက္လွန္ အိပ္လွ်က္ သူ႔ႏို႔ ႀကီး ႏွစ္လုံးကို ေဖၚထားတယ္။
“ အင့္… မမ ႏို႔ေတြကို ေဆးလိမ္းေပးစမ္း…ၿပီးရင္ မမ မုန္႔ဖိုးေပးမယ္…”
သီဟက မျဖဴဝင္းေပးမွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး မျဖဴဝင္းေပးေသာေဆးကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
“အဲဒီ ပုလင္းထဲက ဆီေတြကို မင္း လက္ဖဝါးထဲထဲ့ၿပီး လက္ဖဝါးခ်င္း ပြတ္လိုက္..ၿပီးေတာ့မွ လိမ္းေပး မမ ႏို႔ေတြကိုက္
ကိုက္ေနလို႔..”
သီဟကလဲ မျဖဴဝင္း ခိုင္းသည့္အတိုင္း လုပ္ေပးတယ္။ ႏုထြတ္တင္းအိေနတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက ပြတ္ရ ကိုင္ရတာ အရသာ
ရွိလွပါတယ္။
ဆုတ္ဆုတ္ ညႇစ္လိုက္ ဖိဖိပြတ္လိုက္ ဆြဲဆြဲပြတ္လိုက္ လုပ္ေပးေနရာ မျဖဴဝင္းတေယာက္ အရသာ ေတြ႕ေတြ႕လာၿပီး ေစာက္
ဖုတ္ႀကီးတခုလုံး ႂကြေဖါင္းလာသည္။ ငယ္ေသးတဲ့ သီဟကိုေတာ့ ဘာမွ အသုံးခ်လို႔ မရမွန္းသိေနတဲ့အတြက္ ႏို႔ႀကီးေတြကို
ေဆးလူးၿပီး ပြတ္ခိုင္း ဆုတ္ခိုင္း႐ုံမွအပ ဘာမွ မ ခိုင္းပါ။
တကယ္ေတာ့ မျဖဴဝင္း လိမ္းခိုင္းသည္မွာ ေဆးမဟုတ္ဘဲ အုန္းဆီေတြသာျဖစ္ေၾကာင္း သီဟေကာင္း ေကာင္းသိေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူ႔အဖို႔လဲ အခုလို လုပ္ေပးေနရတာကိုက အရသာ ေတြ႕ေနပါတယ္။
မျဖဴဝင္းကလည္း သီဟက ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို အုန္းဆီေတြနဲ႔ ပြတ္ပြတ္လူးၿပီး ဆုတ္ေခ်ေပးေနတာ ကိုပဲ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္
လွ်က္ သူ႔လက္ေမာင္းတဖက္ကို ေပါင္ၾကားထဲသြင္းၿပီး ခပ္႐ြ႐ြေလး ပြတ္ ေပးေနမိပါတယ္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ႐ြႂကြတက္လာၿပီး ခုံးခုံးႂကြႂကြၿပဲၿပဲဟဟ ႀကီးျဖစ္လာပါတယ္။ မျဖဴဝင္းက အလက္ ခလယ္ကို ေစာက္ေခါင္းထဲ
တဆုံးသြင္းၿပီး ထိုးဆြ ေမႊေႏွာက္ေနပါတယ္။ ေစာက္ေရေတြကလည္း စို ႐ႊဲအိုင္ထြန္းေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အကြဲေၾကာင္း
ထိပ္မွာရွိတဲ့ ေစာက္စိ ျပဴးျပဴးႀကီးကို လက္ ခလယ္ထိပ္နဲ႔ ခပ္ဖိဖိေလး ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ပါတယ္။
အင့္ကနဲ အင့္ကနဲ အသံထြက္သြားၿပီး တြန္႔တြန္႔သြားတာမို႔..
“မမ… .နာလို႔လား ဟင္..“
သီဟက သူေဆးလိမ္းေပးတာကို နာလို႔ တြန္႔သြားတာထင္ၿပီး စိုးရိမ္တႀကီး ေမးလိုက္တယ္။
“မ … မဟုတ္ဘူးေမာင္ေလး… နာနာသာ ဆုတ္လိမ္းေပး..”
“ဟုတ္ကဲ့ . . . .မမ ..”
သီဟက ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆုတ္ဆုတ္ညႇစ္ၿပီး ပြတ္လိမ္းေပးပါတယ္။
မျဖဴဝင္းကလည္း သူ႔ေစာက္စိျပဴးျပဴးႀကီးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္ေခ်ဖိဆြ ေနပါတယ္။ ေစာက္ေရေတြ ကလည္း အဆက္မျပတ္
စိမ့္ထြက္ေနပါတယ္။ သူ႔ခႏၡာကိုယ္ကလဲ တဆတ္ဆတ္နဲ႔ တုန္ေနတာ တခါ တခါ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ထိုးၿပီး အီးကနဲ
အီးကနဲ အသံေတြ ထြက္ေနပါတယ္။
ေနာက္ မၾကာခင္မွာပဲ ဟင့္ကနဲ ဟင့္ကနဲျဖစ္သြားၿပီး ေဆးလိမ္းေပးေနတဲ့ သီဟလက္ေတြကို တင္းေန ေအာင္ဆုပ္ထားလိုက္ပါ
တယ္။ ဆုတ္ထားတဲ့ လက္ေတြက ေျပေလ်ာ့သြားၿပီ မျဖဴဝင္းတေယာက္ၿငိမ္ သက္သြားပါတယ္။
သီဟလည္း ဆက္မပြတ္ေတာ့ပဲ သည္အတိုင္းႀကီး သူ႔လက္ဖဝါးကို ႏို႔အုံတင္းတင္းအိအိႀကီးေပၚအုပ္ ထားရင္း ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္…
ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ မျဖဴဝင္းက ေခါင္းအုံးထဲလက္ လွ်ိဳၿပီး
“ေရာ့ .. မင္းအတြက္ မုန္႔ဖိုး… ေနာက္လဲ လိမ္းေပးေနာ္…”
“ဟုတ္ကဲ့..မမျဖဴ..”
သီဟ မျဖဴဝင္းေပးေသာ မုန္႔ဖိုးကိုယူၿပီး အိမ္ေပၚက ေပ်ာ္႐ြင္စြာ ဆင္းေျပးလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သီဟဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးက ႐ြာ႐ိုးကိုးေပါက္ အကုန္ေလွ်ာက္လည္ပတ္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး။
သူ႔လက္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း သားေရဂြတလက္ ပါတယ္။ အဖိတ္-ဥပုသ္ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ၂ ရက္မွာ သူ႔ လြတ္လပ္ေရး
ရက္ျဖစ္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ မျဖဴဝင္းတို႔ အိမ္ဖက္ မေရာက္ေတာ့။ ႐ြာအေနာက္ပိုင္းက ေတာၿခဳံေတြမွာ လွည့္ပတ္ၿပီး
ငွက္ျပစ္ေနသည္။ စာ သုံးေကာင္ႏွင့္ က်ီးကန္းတေကာင္ ရထားၿပီးျဖစ္ သည္။
ဟိုး လြန္ခဲ့ေသာ တပတ္ေလာက္က စာတေကာင္ ၂ က်ပ္ေပးမည္ဟု ဦးတင္အုံးက မွာထားသျဖင့္ စာ လိုက္ျပစ္ေနရာ
အခု ၃ ေကာင္ ရၿပီ။ ၆ က်ပ္ဖိုးရၿပီမို႔ သီဟ ေပ်ာ္႐ြင္အူျမဴးေနသည္။
သူ႔အတြက္ က်ီးကန္း တေကာင္ အပိုဆုပါရလိုက္ေသးသည္။ က်ီးကန္းကိုေတာ့ မျဖဴဝင္းကို ေၾကာ္ ခိုင္းမည္။
ဦးတင္အုံးအိမ္က ႐ြာ ေတာင္ဖက္ဖ်ားမွာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ြာအျပင္ဘက္လမ္းကပတ္ၿပီး ဦတင္ အုံးအိမ္ရွိရာလာခဲ့
သည္။ ေတာင္ဖက္ စည္း႐ိုးက တိုးဝင္ခဲ့ၿပီး အိမ္ဝင္းထဲ ဝင္လာသည္။
တအိမ္လုံး တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ သီဟ အေတြ႕အႀကဳံအရ ယခုလို တိတ္ဆိတ္ေနလွ်င္ တခုခုထူးျခား ေနတတ္သည္ကို
သေဘာေပါက္ထားသည္။ ယခုလည္း ဦးတင္အုံးအိမ္မွာ လူမရွိသလို တိတ္ဆိတ္ ေနသည္။ ဦးတင္အုံးက သူ႔အေမႏွင့္
ေမာင္ႏွမ တဝမ္းကြဲေတာ္သျဖင့္ ဘႀကီးတင္အုံးဟု သီဟက ေခၚ သည္။
သူ႔ဝါသနာအတိုင္း အိမ္အေနာက္ခန္းဘက္က ပတ္ၿပီးအတြင္း ေခ်ာင္းၾကည့္သည္။
လားလား သူထင္သည့္အတိုင္း ျဖစ္ေနတာ့၏။ ဦးတင္အုံးႏွင့္ မျဖဴဝင္းတို႔ အေနာက္ခန္းထဲမွာ လိုးေန ၾကသည္။ အဝတ္
အစားေတာ့ မခြၽတ္ၾက။ မျဖဴဝင္းက ထမီကို ခါးအထိလွန္ၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားျဖင့္ ေအာက္ကခံေနသလို
ဦးတင္အုံးကလည္း သူ႔ပုဆိုးကို ပင့္လွန္ၿပီး အေပၚက တက္ ခြ၍ လိုးေနျခင္းျဖစ္သည္။ သီဟ ကံေကာင္းသည္ဟု ဆိုရမည္။
ဦးတင္အုံးမွာ ဘႀကီးဝမ္းကြဲေတာ္ ေသာ္လည္း အေနေဝးသျဖင့္ ဦးစိန္ထြားေလာက္ မရင္းႏွီး။ သံေယာ ဇဥ္မရွိ။ အခု ဦးစိန္ထြား
မိန္းမက ဦးတင္အုံးကို အလိုးခံေနေသာအခါ သီဟစိတ္ထဲ မေက်မနပ္ျဖစ္သြား သည္။ ေယာက္်ားရွိပါလွ်က္ တျခား ေယာက္်ား
ကို အလိုးခံလွ်င္ လင္ငယ္ေနျခင္း ေနာက္မီးလင္းျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သီဟ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ထား၏။ ႐ြာအေရွ႕ပိုင္းကေန
႐ြာေတာင္ပိုင္းအထိ ေရာက္ လာၿပီး အလိုးခံသည္ဆိုေတာ့ ဦးတင္အုံးထက္ မျဖဴဝင္းက ပိုအျပစ္ရွိသည္။ၿပီးေတာ့ ဦးစိန္ထြားလည္း
မရွိခိုက္ျဖစ္သည္။
သီဟက အေျခအေနကို ဆက္ၾကည့္သည္။ ဦးတင္အုံးက ေဆာင့္လို႔ေကာင္းတုန္း.. မျဖဴဝင္းကလည္း သူ႔ဖင္ဆုံႀကီးကို ႂကြႂကြၿပီး
ေကာ့ေကာ့ခံေ၏။
“ဖြတ္… ဖြတ္… ဖြပ္….ႁပြတ္…ဖတ္…”
“ဖြတ္…ႁပြတ္…. .ဒုတ္….ပလြတ္…. ဖတ္ .. ဖတ္ …ျဗစ္…”
“အင့္… အင့္… အ. ..အင့္.. . .အစ္ . . .အီး … အ .. . အ .. . အင့္.. . အ. .”
မျဖဴဝင္းအသံက ဦးစိန္ထြားႏွင့္လိုးတုန္းကလို အားမရ၍ တအင့္အင့္ႏွင့္ ေကာ့ေကာ့ခံေနေသာအသံ ျဖစ္သည္။ သီဟ ေခ်ာင္းေန
သည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ သူမေရာက္ခင္ထဲက လိုးေနပုံေထာက္ ေတာ့ ဦးတင္အုံးတေယာက္ အေတာ္ၾကာၾကာလိုး
နိင္ေၾကာင္း သတိျပဳမိသည္။ သူေခ်ာင္းေနတာပင္ မိႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီမို႔ အနည္းဆုံး နာရီဝက္ေက်ာ္ေလာက္ၿပီ။
သည္ေတာ့ ဦးစိန္ထြား ၂ ခ်ီလိုးခ်ိန္ႏွင့္ ဦးတင္အုံး ၂ ခ်ီလိုးခ်ိန္မွာ တူမွ်ေနသည္။ သည္အခ်က္က ဦး စိန္ထြားထက္ ဦးတင္အုံးက
မ်ားစြာသာေနသည္။
ဦးတင္အုံးက မျဖဴဝင္း၏ ခ်ိဳင္းႏွစ္ဖက္ေအာက္တြင္ သူ႔လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လွ်ိဳသြင္းၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္
ထားျခင္းျဖစ္၏။ ထိုသို႔ဖက္ထားရင္းက အေပၚ အက်ႌၾကယ္သီးမ်ားကို ျဖဳတ္လွန္ ၿပီး အတြင္းခံ ဘရာစီယာကို အထက္သို႔လိပ္
တင္လွ်က္ ေဖၚထားေသာ ေဖြးေဖြးႏုႏုဝင္းဝင္းအိအိ ႏို႔ ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စို႔၍ လိုးေနျခင္းျဖစ္ရာ ဤအခ်က္ကလည္း ဦးစိန္
ထြားထက္သာသည္။
“ႁပြတ္….ဖြတ္… ႁပြတ္…ပလြတ္..”
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…ဖြတ္ … ပလြတ္…”
ဤသို႔ ႏို႔ကိုစို႔ေပးရင္း လိုးေနသည္ျဖစ္ရာ မျဖဴဝင္းအဖို႔ အေတာ္ေလးအရသာ ေတြကေနပုံရသည္။ ေအာက္ကေန ဖင္ဆုံႀကီး
တို႔ ႂကြႂကြၿပီး ေကာ့ေကာ့ခံေနရာမွ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ေပးေန သည္။ သည္ေတာ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက အေတာ့ကို
ေကာ့တက္လာၿပီး ပိုမိုတင္းရင္းလာသည္။
ဦးတင္အုံးက ႏို႔သီးဖ်ားေလးေတြကို လွ်ာျဖင့္ လွည့္ပတ္၍ လွ်က္ေပးလိုက္ရာ
“အား…ကြၽတ္ .. ကြၽတ္…အားလားလား..ရွီး…အင့္ ”
တကိုယ္လုံး ေကာ့ထိုးတက္သြားၿပီး ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးသြား၏။
ဦးတင္အုံး ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ပိုမို၍ အရွိန္ျပင္းထန္လာသည္။ အလားတူ မျဖဴဝင္း၏ ေအာက္ေပးက လဲ ၾကမ္းရမ္းလာ
သည္။
“ဖြတ္…ျဗစ္….ဖတ္…ဘြတ္..”
“ေကာင္းရဲ႕လားဟ…”
“ဖြတ္…အင့္… အေမ့….ေကာင္း .. ေကာင္းတယ္…အေမ့…ေဆာင့္…အ .. ေဆာင့္ပါ….အေမ့…”
“ဖြတ္…ဘြတ္…..ဖတ္ ..နင့္ေယာက္်ားနဲ႔ ဘယ္သူကေကာင္းလဲ…ဖြတ္…ျဗစ္….ပလြတ္…”
“ေတာ္.. ေတာ္က …ေကာင္းတယ္….အမယ္ေလး…အီး…ရွီး ..ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ဟုတ္ၿပီ…ဟုတ္ပီ.. ေဆာင့္.. အ…. အင့္.. .
.ေဆာင့္. .. . .အင့္.. အင့္. ..”
“ေတာ္.. ေတာ္က …ေကာင္းတယ္….အမယ္ေလး…အီး…ရွီး ..ကြၽတ္..ကြၽတ္.. ဟုတ္ၿပီ…ဟုတ္ပီ.. ေဆာင့္.. အ…. အင့္.. .
.ေဆာင့္. .. . .အင့္.. အင့္. ..”
မျဖဴဝင္းက ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားမွ သူ႔ေျခဖဝါးကို ၾကမ္းေပၚေထာက္လိုက္ၿပီး ဖင္ဆုံႀကီး ကို အတင္ေကာ့ေျမႇာက္
ထားၿပီး ဦးတင္အုံး၏ ေဆာင့္ခ်က္ကို ရင္ဆိုင္အံတု၍ ခံလိုက္သည္။
၃ ၄ ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးသည့္ႏွင့္ ဦးတင္အုံး ဖင္ေၾကာႀကီးမ်ား ရႈံ႕ခြက္သြားၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္က နဲတုန္သြားၿပီး မျဖဴဝင္း
ကိုယ္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ မျဖဴဝင္းကလည္း ဦးတင္အုံးလည္ပင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထား၏။ ေခတၱမွ် မွိန္းေနၾကၿပီးေနာက္
ဦးတင္အုံးက ဦးစြာ မျဖဴဝင္း ကိုယ္ေပၚက ခြါလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္၏။ လီးႀကီးက အရွိန္ေသသြားၿပီး ေပ်ာ့ေခြ
ငိုက္ဆင္း ေနသည္။ လီးအရွည္က ဦးစိန္ထြားလီးႏွင့္ သိပ္မကြာပါ။ ေယာင္ေယာင္ေလးပဲ ရွည္ပါသည္။ အတုတ္ ကေတာ့ သိသိသာ
သာ တုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ သီဟ အေဖလီးမွီဖို႔ အပုံႀကီးလိုပါေသးသည္။ မျဖဴဝင္း ေက်နပ္အားရသြားျခင္းမွာ ၾကာၾကာလိုးနိင္လို႔
ဟု သီးဟက မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
မျဖဴဝင္းက သူ႔ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အတြင္းခံ အင္းက်ီႏွင့္ ဆြဲဖုံးလိုက္ၿပီး အေပၚၾကယ္သီးမ်ားကို အိပ္ရင္း တန္းလန္းမွ တပ္လိုက္သည္။
သူ႔ထမီကို ဆြဲဖုံးလိုက္ၿပီး လူးလဲထသည္။ ဦးတင္အုံးက သူ႔အိပ္ေထာင္ ထဲမွ အစိတ္တန္ တ႐ြက္ထုတ္ေပးလိုက္သည္။
မျဖဴဝင္းက အစိတ္တန္ကို လိပ္၍ သူ႔ရင္ဘတ္ထဲ ထိုးထည့္လိုက္သည္။
“ေနာက္လဲ …ခံဦးေနာ္…”
“အင္းပါ…”
“ေကာင္းတယ္မဟုတ္လား..”
“ေကာင္းသားပဲ… ေတာ္ေရာ..ေကာင္းလား..”
“ေအး..နင့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အသားထူေတာ့ လိုးရတာ အရသာ သိပ္ရွိတာပဲ…”
“ေတာ္ကလဲ ၾကာၾကာလိုးနိင္တာပဲ…အာဂလူႀကီး..ဘာေဆးေတြမ်ား..စားထားလို႔လဲ..”
“စာကေလးနဲ႔ ပဒက္နဲ႔ ေဖၚထားတဲ့ေဆးေလ..ဒီေဆးက အၾကာႀကီးစိမ္းလိုးနိင္တဲ့ေဆးဟ..”
“က်ဳပ္ကို ေဆးနည္း ေပးစမ္းပါ….အိမ္ကလူက ျမန္လြန္းလို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ ေဆာင့္႐ုံနဲ႔ လေရ ထြက္ၿပီး လူက
ဖလက္ျပသြားၿပီ…”
“ ေအးပါ… ေနာက္ရက္ လာဦးေလ..ေဆးနည္း ေရးေပးထားမယ္…”
“ဟုတ္ကဲ့…ဟုတ္ကဲ့..”
မျဖဴဝင္းက သူ႔ထမီကို ျပင္ဝတ္သည္။ ထိုအခိုက္ကေလးမွာပင္ သီဟက အိမ္အေရွ႕ဖက္ ေဖာင္းတဲ ေအာက္ရွိ ခုံရွည္ေပၚတြင္
ပက္လက္လွန္ အိပ္ေနလိုက္သည္။ မျဖဴဝင္း သီဟကို ျမင္လိုက္ေတာ့ မ်က္ လုံးျပဴးသြားသည္။ စိတ္ထဲ ထူပူသြားသည္။
ဦးတင္အုံးလည္း သီးဟကို ေတြ႕လိုက္ရာ အံ့ၾသသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဟန္ေဆာင္၍
“ငါ့တူႀကီး… ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနတာလဲ..”
“တေရးေတာင္ရၿပီ… ဘႀကီးရ…”
“ေဟ… ဟုတ္လား.. ဘႀကီးကို ေခၚလိုက္ေရာေပါ့…”
“သိဘူးေလဗ်ာ… ဘႀကီးက အိပ္ေနတာ မွတ္လို႔…”
သည္ေတာ့မွ မျဖဴဝင္း မ်က္နာအေနရ သက္သာ သလိုျဖစ္သြား၏။
“မမ..ဘာလာလုပ်တာလဲ…”
“မန္က်ီး႐ြက္ လာခူးတာပါကြာ…”
မျဖဴဝင္းက ပုဆိုးႏွင့္ထုတ္ထားေသာ မန္က်ီး႐ြက္မ်ားကို ျပလိုက္သည္။
“ဒီမယ္ .. စာ သုံးေကာင္..”
သီဟက သူ႔ခါးပိုက္ထဲက စာ သုံးေကာင္ကို ထုတ္လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚ တင္လိုက္သည္။
“ေအာ္…ေအး ေအး..”
ဦးတင္အုံးက သူ႔အိပ္ေထာင္ထဲမွ ငါးက်ပ္တန္တ႐ြက္ႏွင့္ က်ပ္တန္တ႐ြက္ ထုတ္လိုက္ၿပီး သီဟကို ေပးသည္။ သီဟက
မယူ..
“မရဘူး ဘႀကီး… အခုခ်ိန္ကစၿပီး စာ ေစ်းတက္သြားၿပီ.. တေကာင္ တဆယ္ပဲ… မဝယ္ခ်င္ေန.. က်ဳပ္ က ဦးၾကည္စိုး ေရာင္း
လိုက္မွာ…”
မျဖဴဝင္းက သူ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ေနတာကို ၾကည့္ရင္း အေတြးမ်ိဳးစုံေတြးေန သည္။ ဘာေၾကာင့္ သီဟ စာ
ေစ်းတက္သြားသနည္း။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အခန္းထဲမွာ လိုးအၿပီးတြင္ စာကေလး အေၾကာင္းေျပာမိၾကသည္။ ဒါကိုသိ၍ ေစ်း
တက္လိုက္သလား။ ဒါေပမယ့္ သီဟစကားအရ ဦးၾကည္စိုးကလည္း ႀကိဳက္ေစ်းေပး၍ မွာထားလား။ ဇေဝဇဝါေတာ့ ျဖစ္သြား
မိသည္။
ဦးတင္အုံးက သီဟ ေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း ဆယ္တန္ ၃ ႐ြက္ ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ သီဟက ေဘး အိပ္ထဲ ေကာက္
ထည့္ၿပီး
“မမ. မျပန္ေသးဘူးလား..”
“ေအး..ျပန္ေတာ့မွာ..”
“လာ.. သြားၾကစို႔…ေၾသာ္ ..ဘႀကီး..ဒီမွာ က်ီးကန္း တေကာင္ ရွိေသးတယ္. ဒါကေတာ့ ပိုက္ဆံမေပး ပါနဲ႔ ကိုယ့္ဘႀကီးမို႔
အလကား ေပးခဲ့မယ္…ေရာ့…”
သီဟက ခါးပိုက္ထဲမွာ ရွိေနေသာ က်ီးကန္းအေသကို စားပြဲေပၚတင္ထားခဲ့ၿပီး မျဖဴဝင္းႏွင့္အတူ ျပန္ လာခဲ့သည္။ စာကေလး
တန္ဘိုးကို သူ ေကာင္းေကာင္းသိလိုက္၏။ ဒီလူႀကီးေတြ သူ႔ကို ဘာေၾကာင့္ စာကေလးရွာခိုင္းတာ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ ကြင္း
ကြင္းကြက္ကြက္ သိလိုက္ၿပီ။ သိၾကေသးတာေပါ့ ကြာ သီဟတဲ့..ေဟ့..။
သီဟႏွင့္ မျဖဴဝင္းတို႔ ဦးတင္အုံးၿခံထဲက ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ ႐ြာလယ္ေလာက္ အေရာက္တြင္
“ကြၽန္ေတာ္က မမႀကီးထက္ ပိုေန႔တြက္ ကိုက္တယ္ ငါးက်ပ္ ပိုရတယ္ေလ… ဟား..ဟား…ဟား…”
သီဟစကားေၾကာင့္ မျဖဴဝင္း ထိတ္လန္႔အံ့ၾသသြားသည္။ သီဟကိုလည္း မ်က္လုံးအျပဴးသားနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္။
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ မမရ… ဘယ္သူ႔မွ မေျပာပါဘူး..တကယ္ေျပာတာ…ဒါေပမယ့္…”
သီဟက စကားကို မဆက္ဘဲ ရပ္ထားလိုက္ရာ
“ဘာ..ဘာလဲ….ေျပာေလ ေမာင္ေလး..”
“မမ… ေဖေဖ့ကို အလိုးခံရမယ္…”
အလြန္ထူးဆန္းေသာ ေတာင္းဆိုမႈျဖစ္သည့္အတြက္ မျဖဴဝင္း အံ့ၾသသြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ၿပဳံးသြား သည္။ ရင္ထဲက အလုံးႀကီး
လည္း က်သြား၏။ သို႔ေသာ္ သီဟ စိတ္ကူးကို သိခ်င္၍
“ဘာလို႔ မင္းအေဖအလိုးကို ခံေစခ်င္တာလဲ…”
“တေန႔က မမနဲ႔ ဦးႀကီးစိန္ထြားတို႔ လိုးေနၾကတာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတယ္ေလ.. မမက ဘီ႐ိုေပၚက အရက္ပုလင္း ယူလာေတာ့
မမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အႀကီးႀကီး ပဲ အသနီႀကီးကို ထြက္လို႔..”
မျဖဴဝင္းက သီဟ စကားကို သေဘာက်သြား၏။
“ဒီေတာ့ ဘာျဖစ္..”
“ဘာျဖစ္ရမွာလဲ မမႀကီးရ.. ဦးႀကီးစိန္ထြားလီးက ေသးေနေတာ့ မမႀကီးေစာက္ဖုတ္နဲ႔ ဘယ္လိုက္မွာ တုန္း..”
“အဲဒီေတာ့…”
“ေဖေဖ့လီးႀကီးက အႀကီးႀကီး.. ဦးႀကီးစိန္ထြားနဲ႔ ဘႀကီးတင္အုံးလီး ၂ ေခ်ာင္းစာ မကဘူး.. ၿပီးေတာ့.. ဂလက္မေလာက္ရွည္တယ္..
က်ဴပ္က စိတ္နဲ႔မွန္းၿပီး ေဖေဖ့လီးႀကီးနဲ႔ မမေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေပးစား ၾကည့္တယ္.. တကယ္ လိုက္တာဗ်…”
“ဟြန္း… ကိုယ့္ဖက္ကိုယက္တဲ့ လိပ္ကေလး..”
“ဟာ.. ဘယ္ကယက္ရမွာလဲ မမအတြက္ ဥစၥာ..”
“အလိုေတာ္…ဘာဆိုင္လဲ..”
“ဆိုင္တာေပါ့ဗ်…မမက လီးေသးေတာ့ အားမရဘူးေလ.. ေဖေဖ့လီးမ်ိဳးနဲ႔မွ အားရမွာမို႔ အေကာင္းအ ႀကံေပးတဲ့ဥစၥာ..”
“ေတာ့အေဖနဲ႔ က်ဳပ္နဲ႔က ခင္မွ မခင္ေသးဘဲ…”
“အံမယ္ ..မပူနဲ႔ သီဟတစ္ေယာက္လုံး ရွိတယ္… မမသာ ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ထား..ေဖေဖ့ကို ည လြတ္ လိုက္မယ္..”
“အမယ္.. ဘယ္သူက ခံမယ္ေျပာလို႔.. လြတ္ရမွာလဲ…ခစ္…ခစ္…ခစ္..”
မျဖဴဝင္း သေဘာေတြက်၍ တခစ္ခစ္ ရယ္ေနသည္။
“ခံလိုက္ပါ မမရာ…အဟုတ္ကိုေျပာတာ ေဖေဖ့လီးႀကီးက အႀကီးႀကီးဗ်…”
“မမမွ မျမင္ဖူးေသးဘဲ မင္းေျပာတာ ယုံရမွာလား..”
“ေရာ့ ေဟာဒီမယ္ ပိုက္ဆံ ၃၀ ယူထား.. က်ဳပ္ေျပာတဲ့အတိုင္း မဟုတ္ရင္ ျပန္မေပးနဲ႔.. ဟုတ္ရင္ေတာ့ ၆၀ ျပန္ေပးရမွာ.. ေရာ့…”
မျဖဴဝင္းက သီဟကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုး ၍
“တကယ္ စိမ္ၿပီေနာ္…”
“အင္း…တကယ္..”
ထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထထ
“တကယ္ေျပာတာ…အေဖအေဖ… မျဖဴဝင္းက ညလာခဲ့ပါတဲ့..”
သီဟအေဖ ကိုထြန္းတင္ မ်က္နာမွာ သကာေရေတြ ေလာင္းထားသလို ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီးႏွင့္ ျဖစ္၏။ ကို ထြန္းတင္လည္း မျဖဴဝင္းကို
စိတ္ဝင္စားပါသည္။ အိမ္နီးခ်င္းမို႔ အသာေရွာင္ေန၏။ စိတ္ကူးႏွင့္ ျပစ္ မွားခဲ့ေသာ ညေတြ မနည္းေတာ့။ အိမ္က မိန္းမလိုးလွ်င္ေတာင္
မျဖဴဝင္းအမွတ္ႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္ လိုး ခဲ့သည္ မဟုတ္လား။
သီဟ႐ြာထဲ လည္ေနခိုက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းေနၾကသည္။ ဒီေကာင္က ၈ နာရီ ေက်ာ္မွ ျပန္လာတတ္သည္မို႔ လြတ္
လြတ္လပ္လပ္ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ေနသည္။
ကိုထြန္းတင္က သူ႔မိန္းမ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လိုးေပးၿပီးေသာအခါ ေရေႏြးၾကမ္းထဲ အိပ္ေဆးခတ္ တိုက္လိုက္၏။ အင္အားစိုက္၍ ခံ
လိုက္ရသည္မို႔ သီဟအေမ ပင္ပန္းသြားသည္။ ဒါ့အျပင္ အိပ္ေဆးက သတၱိျပလိုက္ေသာအခါ သီဟအေမ တခ်ိဳးထဲ အိပ္ေမာက်သြား
ပါေတာ့သည္။ ကိုးနာရီထိုးေတာ့ ကို ထြန္းတင္ မျဖဴဝင္းတို႔အိမ္ဖက္ ကူးခဲ့သည္။ ဦးေရႏွင့္ ၾကက္ဥစပ္ထားေသာ အရက္တပိုင္းခ်ခဲ့၏။
မျဖဴဝင္းတေယာက္ ကိုထြန္းတင္ကို လည္တဆန္႔ဆန္႔ႏွင့္ ေမွ်ာ္ေနမိ၏။ သီဟေျပာစကားအရပင္ ၾကက္သီးထစရာႀကီးမို႔ ကိုထြန္းတင္
လီးႀကီးကို စိတ္ကူးႏွင့္ မွန္းၾကည့္ရင္း ရာဂ စိတ္ေတြ ထႂကြလာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း မို႔ေမာက္တင္းအာလာသည္။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ
က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပၚမလာ သည္မို႔ လူလည္း ဂဏာမၿငိမ္ျဖစ္ေနသည္။ ေရမိုးခ်ိဳး ဖီးလိမ္းျပင္ဆင္ထားသည္။ မျဖဴဝင္းအလွက သန္႔ရွင္း
ဝင္းဖန္႔ေနၿပီး လူကလည္း သမင္ေလးလို ျမဴးႂကြေနသည္။ လာခဲ လွသည္မို႔ အိမ္ေနာက္ ေဖးထြက္ အေမွ်ာ္ အေမွာင္ထဲတြင္ တရိပ္ရိပ္
လွမ္းလာေသာ လူရိပ္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။ ကိုထြန္းတင္က လည္း အိမ္ေဒါင့္တြင္ ရပ္ေနေသာ အရိပ္ကို အေမွာင္ထဲတြင္ ခပ္ေရးေရး
ျမင္ေနရပါ၏။
ႏွစ္ေယာက္သား နီးကပ္လာ၏။ ကိုထြန္းတင္က မျဖဴဝင္းကို သိုင္းဖက္လိုက္ၿပီး ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္း၏။ သနပ္ခါးနံ႔သင္းသင္းေလးက
သူ႔စိတ္ကို ႏႈိးဆြလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖူး႐ြေႏြးေထြးေသာ ႏႈတ္ခမ္း အစုံကို စုပ္လိုက္သည္။ မျဖဴဝင္း တကိုယ္လုံး က်င္စက္ႏွင့္အ
တို႔ခံရသလို တုန္သြားသည္။ ရင္ေတာ့ ခါးေကာ့၍ ကိုထြန္းတင္ ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနေသာ မျဖဴဝင္းစိတ္ထဲတြင္ ေန႔လည္က သီဟစကား
ကို ၾကားေယာင္လာ၏။
“ေဖေဖ့လီးႀကီးနဲ႔ မမေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ေပးစားၾကည့္တယ္.. ဟာ..တကယ္လိုက္တာဗ်…”
မျဖဴဝင္း လက္ေတြက ေတာင္စျပဳေနေသာ လီးတန္ႀကီးကိုစမ္းမိ၏။ ႏွလုံးေသြးေတြ ဒိန္းကနဲ ေဆာင့္ ခုန္သြားသည္။ အမယ္ေလး မတမိ႐ုံ
တမယ္ တုတ္လိုက္သည့္လီးႀကီးက လက္တဆုပ္မက။ လီးတန္ အရင္းကေန ေအာက္သို႔ပြတ္ဆြဲၾကည့္သည္။ သည္တခါ အမေလးတမိ၏။
သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲမွာမို႔ ကိုထြန္းတင္ မၾကားပါ။
ကိုထြန္းတင္က မျဖဴဝင္းလက္ကိုဆြဲၿပီး ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ တိုးတိုးေလးေမးလိုက္၏။
“ဘယ္ေနရာ လုပ္ၾကမလဲ..”
“ေအာက္ထပ္ အေနာက္ခန္းထဲေလ..”
“အဖြားႀကီးေရာ…”
“သိုးေနတာ ၾကာေပါ့..”
“စိတ္ခ်ရပါ့မလား…”
“စိတ္ခ်ရပါတယ္… ေသာက္ေနက်ေဆးထဲ အိပ္ေဆးထည့္ထားတာ သူ႔ေဘးမွာ ကပ္လိုးေနရင္ေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး..အဟင္း…ဟင္း…”
ကိုထြန္းတင္က ေျမႀကီးေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္လိုက္ၿပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို စင္းကာ ခပ္ကားကား လုပ္ထားရင္း ပုဆိုးကို မလွန္လိုက္ၿပီး
“ျဖဴဝင္း ထမီလွန္လိုက္.. ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီးလီးေပၚ ခြထိုင္ၿပီး ႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ထဲ အဆုံးထိေရာက္ ေအာင္သြင္းလိုက္..”
မျဖဴဝင္းက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာမွ သူ႔ထမီကို ခါးအလယ္အထိ ပင့္လွန္လိုက္သည္။ အေမွာင္ ထဲ မွာမို႔ မ်က္နာပူ ရွက္ေသြးဖ်န္းစရာ
မလိုဘူးေလ။ ထို႔ေနာက္ ကိုထြန္းတင္ေပါင္ႏွစ္လုံးေပၚ ခြထိုင္လိုက္ ၿပီး လီးႀကီးကိုစမ္းကာ ေစာက္ဖုတ္အဝတြင္ ေတ့ထားလိုက္သည္။
ဒစ္ေႏြးေႏြးႀကီးက အဖုတ္ဝသို႔ တိုးဝင္လာသည္။ ခံခ်င္စိတ္ကလည္းျပင္းျပ။ အဖုတ္ႀကီးကလည္း အ လြန္အမင္း႐ြႂကြ။ ေစာက္ေရေတြက
လည္း ဗြက္ထေနသျဖင့္ မျဖဴဝင္းက တေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိဖိထိုင္လိုက္ ရာ လီးႀကီးက တရစ္ျခင္း ဝင္ေနသည္။
“ျဗစ္…ဖြိ…ဖြတ္..ျဗစ္…ျဗစ္…ဖြိ…ဖြတ္..”
“ကြၽတ္…ကြၽတ္…အား…အ…ကြၽတ္…ရွီး…အ..”
ဤမွ်ႀကီးမားေသာ လီးမ်ိဳး သူ႔တသက္ မခံဘူးေသး… ေကာင္းလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း.. တကိုယ္လုံး တ ၿဖိဳးၿဖိဳးတဖ်င္းဖ်င္း ျဖစ္ေနသည္။ လီးႀကီး
အဆုံး ထိဝင္သြားေသာအခါ..
“ျဖဴဝင္း…အကိုႀကီးလည္ပင္းကို ဖက္ထား..မတ္တပ္ရပ္မွာေနာ္…ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ခါး ခ်ိတ္ထားအုံး…”
မျဖဴဝင္းက ကိုထြန္းတင္ ေျပာသည့္အတိုင္းလုပ္ေပးသည္။ ကိုထြန္းတင္က ဘယ္လက္ႏွင့္ညာေျခ ေထာက္ကို အားယူေထာက္ရင္း ဆတ္ကနဲ
မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ လီးတံႀကီးျမဳပ္လွ်က္သားႏွင့္ မျဖဴဝင္းတကိုယ္လုံး ေျမာက္ပါလာသည္။ ကိုထြန္းတင္က ထိုအတိုင္းေပြ႕ခ်ီ၍ အိမ္ေအာက္
ထပ္ အေနာက္ခန္းဆီသို႔ ခပ္သြက္သြက္သြားသည္။ ဘယ္တုံးကမွ မႀကဳံဖူးေသးေသာ အရသာထူးႀကီးကို ခံစားရင္း မျဖဴဝင္း တၿငိမ့္ၿငိမ့္ႏွင့္
ပါလာသည္။ အခန္းတြင္းရွိ ပုတ္ႀကီးေဘးတြင္ ဝပ္လွ်က္ေခ်ာင္းေန ေသာ သီဟကို ဘယ္သူမွ မသိၾက။
