ထန္ေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမ “”

“ကိုေက်ာ္ျမ ရွင္နတ္ျပည္ေရာက္ဖူးလား”
ေနမေကာင္းခ်င္သလိုျဖစ္ေနသျဖင့္ ေဆးခန္းလာျပသည့္ ေက်ာ္ျမ ေက်းရြာသူနာျပဳဆရာမေလး မိခ်ိဳ၏စကားေၾကာင့္ နည္းနည္းေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္သြားသည္။

ဒီေန႔မွ ေဆးမွူ းကလဲမရြိ။
ၿမိဳ့ကတိုက္နယ္ေဆး႐ုံသို့ ခဏ်ပန္ၾသားရာ ေဆးခန္းတြင္ မိခ်ိဳတစ္ေယာက္သာရွိသည္။
ေက်ာ္ျမလဲ ယခင္ ရြာမွာသူနာျပဳဆရာမမရွိခင္တုန္းက ေတာ္တန္႐ုံဖ်ားနာတာေလာက္ဆိုလၽွင္ ကြမ္းရြက္ပုံေလာက္ ငန္းနီေက်ာ္ေလာက္ေသာက္ၿပီး အိပ္ယာထဲေစာင္ျခဳံေကြးကာ ေခၽြးထုတ္ေနက်ျဖစ္သည္။
အသစ္ေျပာင္းလာသည့္ ေဆးမွူ းႏွင့္အတူ သူနာျပဳဆရာမေလး မိခ်ိဳပါပါလာေတာ့မွ ေက်ာ္ျမအပါအဝင္ရြာသားကာလသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက နည္းနည္းေလာက္ကိုယ္ပူခ်င္သလို ႏွာေစးခ်င္သလိုျဖစ္လာတာႏွင့္ ေက်းရြာေဆးခန္းကိုေျပးေလ့ရွိၾကသည္။

ေဆးလိုခ်င္လို့ေတာ့ မဟုတ္။
႐ုပ္ေခ်ာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္လွသေလာက္ အေျပာအဆိုညက္ေညာသည့္ သူနာျပဳဆရာမေလး မိခ်ိဳႏွင့္ပေရာပရီလုပ္ခ်င္၍ျဖစ္သည္။
ယခုလဲ ေက်ာ္ျမ ေနနည္းနည္းမေကာင္းတာအေၾကာင္းျပၿပီး ေဆးခန္းကိုလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေဆးမွူ း ၿမိဳ့တက္သြားတာကိုလဲၾကားထားေတာ့ ဆရာမေလးႏွင့္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ပေရာပရီလုပ္လို့လဲရၿပီဆိုသည့္ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္လာခဲ့ျခင္းပင္။

ကံတရားက ေက်ာ္ျမဘက္မွာရွိေနသည္ဟုပဲဆိုရမလား ။
ေက်ာ္ျမကိုေဆးတစ္လုံးထိုးၿပီးလို့ ျပန္မယ္လုပ္ေတာ့ မိုးကသည္းႀကီးမဲႀကီးထရြာေလရာ လာတုန္းက မိုးမရြာေလာက္ဘူးထင္ၿပီး ထီးယူမလာခဲ့သည့္ ေက်ာ္ျမ ျပန္ရခက္ျဖစ္ေနသည္။
မိခ်ိဳဆီကထီးကိုခဏငွားသြားလို့ရေပမဲ့ ေနမေကာင္းလက္စကို မိုးစိုတိစိုစြတ္ထဲသြားလၽွင္ အဖ်ားတက္လိမ့္မည္ဆိုၿပီး မိုးခ်ိဳကတားထားေလသည္။
ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္ျမ ေဆးခန္းအဝင္ဝနားက ခုံတန္းလ်ားေပၚမွာထိုင္ရင္း မိုးတ္ိတ္တာကိုေစာင့္ေနရသည္။
ေဆးခန္းထဲမွာလဲ ထိုေန႔မွကံအားေလ်ာ္စြာပင္ အျခားေဆးခန္းျပသူတစ္ေယာက္မွမရွိ။
ေက်ာ္ျမႏွင့္ မိခ်ိဳႏွစ္ေယာက္ထဲသာရွိေလသည္။

မိခ်ိဳက ေက်ာ္ျမကို ေက်ာေပးကာ ေဆးဗီရိုေပၚက ေဆးဘူးေတြကိုေသေသသပ္သပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပန္စီေနရင္း ေက်ာ္ျမကိုေစာေစာကေမးခြန္းေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
မိမိကိုေက်ာေပးထားသည့္ ဆရာမေလးမိခ်ိ၏ တင္အစုံကိုအမွတ္တမဲ့ေငးၾကည့္ေနမိသည့္ ေက်ာ္ျမ မိခ်ိဳေမးခြန္းေၾကာင့္ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး ဘာေျဖရမွန္းမသိ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားသည္။
ေက်ာ္ျမဘာေျဖရမွန္းမသိျဖစ္ေနစဥ္ မိခ်ိဳဆီက အသံထပ္မံထြက္ေပၚလာသည္။
“ကၽြန္မေတာ့ အရွင္လတ္လတ္နတ္ျပည္ေရာက္ဖူးတယ္ရွင့္ ရွင္ကၽြန္မေျပာတာယုံလား”
ငယ္ငယ္ကေရွးလူႀကီးေတြေျပာၾကသည့္ သတိလစ္ေမ့ေမ်ာကာ ငရဲျပည္ နတ္ျပည္ခဏေရာက္သြားၿပီး အသက္ျပန္ရွင္လာသည့္ ေသရြာျပန္ေတြအေၾကာင္းကို ေက်ာ္ျမျပန္သတိရသြားၿပီး
“ဆရာေမလးက ေသရြာျပန္ေတြကိုေျပာတာလား ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေတာ့လူႀကီးေတြေျပာတာၾကားဖူးယ္ ယုံေတာ့ယုံပါတယ္”
ဟုေျဖလိုက္ေလရာ မိခ်ိဳ ႏွုတ္ခမ္းေလးစူကာ ေက်ာ္ျမဘက္ကိုလွည့္ၿပီး အ တတ္ရန္ေကာဆိုသည့္ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ၾကည့္ေလသည္။

“ရွင္ေတာ္ေတာ္အတာပဲ ကိုေက်ာ္ျမရယ္ ကဲရွင္ကကၽြန္မေျပာတာကိုသေဘာမေပါက္ေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ျပမယ္ လာဒီကုတင္ေပၚခဏလာလွဲ အဲ့တံခါးဝနထိုင္မေနနဲ႔ ရွင္ကေနေကာင္းေသးတာမဟုတ္ဘူး ေလကတျဖဴ းျဖဴ း အေအးပတ္ၿပီး အဖ်ားတာရွည္လိမ့္မယ္”
မိခ်ိဳ၏စကားေၾကာင့္ ေက်ာ္ျမလဲ ငါပဲဒီေလာက္အတာလား ဟုေခါင္းကိုတဗ်င္းဗ်င္းကုတ္ရင္း မိခ်ိဳလုပ္ခိုင္းသည့္အတိုင္း လူနာေတြစမ္းသပ္ရန္ေဆးထိုးရန္ျပဳလုပ္ထားသည့္ အခန္းေထာင့္ကကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ေလသည္။
“ကဲ ကိုေက်ာ္ျမ ပုဆိုးကိုခါးကေနေျဖေလၽွာ့လိုက္”
ဆရာမေလးမိခ်ိဳကိုႀကိတ္ႀကိဳက္ေနတာမွန္ေပမဲ့ မၾကာခဏလဲ မိခ်ိဳဖင္ကိုခိုးခိုးၾကည့္ေနက်ေပမဲ့ ရိုးသားလွသည့္ ေက်ာ္ျမ သူ႔ကိုေဆးထပ္ထိုးမည္ဟုထင္သြားၿပီး
“ဟာ ဆရာေမလး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေဆးထိုးဦးမလို့လား ေစာေစာကမွ တစ္လုံးဆရာမေလးကိုယ္တိုင္ထိုးၿပီးၿပီေလ”

မိခ်ိဳ ရိုးသားလွသည့္ ေက်ာ္ျမကိုၾကည့္ကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ရင္း
“အလိုက္တာရွင္ ကဲရွင္မခၽြတ္ရင္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ပဲခၽြတ္ေပးမယ္ “
ဟုဆိုကာ ေက်ာ္ျမပုဆိုးကို ခါးအေပၚဘက္သို့ဆတ္ခနဲလွန္တင္လိုက္ေလသည္။
ေစာေစာက သူနာျပဳဆရာမေလးမိခ်ိဳ၏တင္ပါးကို ခိုးၾကည့္ရင္း စ္ိတ္ကူးယဥ္ထားသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ အတြင္းခံလဲဝတ္မထားသည့္ ေက်ာ္ျမေပါင္ၾကားက လီးႀကီးမွာ မိုးေပၚသို့ေထာင္မတ္ေနေလသည္။
ပုံမွန္လဲ ေဆးမွူ းမအားသည့္အခ်ိန္ဆို မိခ်ိဳဆီမွာဖင္လွန္ေဆးထိုးေနၾကေပမဲ့ ယခုလိုပက္လက္အေနအထားႏွင့္မဟုတ္ပဲ ေမွာက္ခုံအေနအထားႏွင့္ ဖင္လွန္ၿပီးသာေဆးထိုးေနက်မို့ ေက်ာ္ျမ ေယာက္်ားေလးတန္မဲ့ရွက္သြားသည္။
မ်က္ႏွာေတြထူပူၿပီး မိခ်ိဳႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ရဲေလာက္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။
မိခ်ိဳကေတာ့ နဂိုကလဲ သူနာျပဳဆရာမပီပီ ေယာက္်ားေတြ၏ပစၥည္းကိုျမင္ဖူးေနက်မို့ သူမအတြက္သိပ္ၿပီးထူးဆန္းဟန္မရွိ။
ေက်ာ္ျမလီးထိပ္ ေအရ်ပားကိုပဲ သူမလက္ေခ်ာင္းေလးေတြႏွင့္ေအာက္သို့လွန္ခ်လိုက္ရာ မွိုပြင့္သဖြယထကားထြက္ေနသည့္ ဒစ္ဖူးႀကီးေပၚလာေလေတာ့သည္။

လူပ်ိဳျဖစ္ၿပီးထဲက ေက်ာ္ျမ တစ္ခါမွ သူစိမ္းမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆီမွာ လီးကိုင္မခံဖူးေသး။
ဒါေၾကာင့္ ယခုလို ဆရာမေလးမိခ်ိဳ၏လက္ေခ်ာင္းေတြႏွင့္ထိေတြ႕ခံလိုက္ရေတာ့ ရွက္ေနသည့္ၾကားက လီးႀကီးမွာ တဆတ္ဆတ္ပင္တုန္လာေလေတာ့သည္။
မိခ်ဳကလဲ ေက်ာ္ျမလီးႀကီးကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ကစားစရာအသစ္ရသလို မလႊတ္တမ္း သူမစိတ္ႀကိဳက္ဆုပ္နယ္ကစားေနေလသည္။
အျပင္မွာလဲ မိုးကသဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနတာမို့ ေဆးခန္းထဲမွာ မိခ်ိဳႏွင့္ေက်ာ္ျမႏွစ္ေယာက္ထဲ လြတ္လပ္ခ်င္တိုင္းလြတ္လပ္ေနေလရာ မိခ်ိဳစိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေနေလသည္။
ေက်ာ္ျမလီးႀကီးကို ကိုင္တြယ္ကစားေနရင္းက မိခ်ိဳ ေခါင္းကိုငုံ႔ခ်လိုက္ကာ ေက်ာ္ျမလီးထိပ္ဒစ္ႀကီးကိုလၽွဖ်ားေလးႏွင့္ မေျပာမဆိုဝိုက္ခ်လိုက္ေလသည္။
လီးစုပ္သည္ဆိုတာကို အျပာစာအုပ္ထဲမွာသာဖတ္ဖူးထားသည့္ ေက်ာ္ျမတစ္ေယာက္ ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက အားေတြအကုန္လုံး စုပ္ယူခံခဲ့ရသကဲ့သို့ခံစားလိုက္ရသည္။

မိခ်ိဳေစာေစာကေျပာသည့္ နတ္ျပည္ေရာက္သည္ဆိုတာဒါမ်ားလားလို့ ေက်ာ္ျမသေဘာေပါက္လာသည္။
မိခ်ိဳကေတာ့ မလႊတ္ေသး။
ဒစ္ကိုလၽွာႏွင့္ဝိုက္႐ုံတင္မကေသး။ပါးစပ္ထဲထည့္ၿပီးေတာ့ပါ ငုံေလသည္။
ေနာက္ လီးအရင္းထိစုပ္ေပးေလရာ ေက်ာ္ျမလီးမွာ မိခ်ိဳအာေခါင္ကိုသြားေထာက္ေလသည္။
ေခ်ာေခ်ာလွလွ သူနာျပဳဆရာမေလး မိခ်ိဳကိုယ္တိုင္လီးစုပ္ေပးတာကိုခံေနရသည့္အတြက္ ေက်ာ္ျမစိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ မိခ်ိဳေခါင္းကို ေပါင္ၾကားထဲအတင္းဖိသြင္းခ်ကာ ကာမအရသာကိုခံစားေနေလသည္။
ထင္ရက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္ လီးစုပ္ကၽြမ္းလွသည့္ မိခ်ိဳကလဲ ေက်ာ္ျမလီးႀကီးကို ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ ေရခဲေခ်ာင္းကိုအားရပါးရအရသာခံစုပ္သည့္ႏွယ္ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေအာင္စုပ္ေပးေလသည္။

လီးစုပ္ေပး႐ုံတင္မကပဲ ဥေၾတကိုပါ လက္ႏွင့္ဆုပ္နယ္ေပးေလရာ မၾကာခင္ အေတြ႕အၾကဳံမရွ္ိသည့္ ေက်ာ္ျမတစ္ေယာက္ ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ပဲ အထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
မိခ်ိဳေခါင္းကို သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဖိသြင္းထားရင္း သုတ္ရည္ေတြကိုပန္းထည့္လိုက္သည္မို့ မိခ်ိဳပါးစပ္ထဲေက်ာ္ျမသုတ္ရည္ေတြဝင္ကာ အာေခါင္ထဲသို့ပင္ သုတ္ရည္ေတြဝင္ကုန္ေလသည္။
တစ္ခ်ီၿပီးသြားမွ အသိစိတ္ျပန္ဝင္လာသည့္ ေက်ာ္ျမ ယခုမြ ဆရာမေလးမိခ်ိဳကို အားနာသြားၿပီး
“အားေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာေမလး ကၽြန္ေတာ္သတိလြတ္သြားတယ္ ကန္ေတာ့ဗ်ာ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ “
ဟု ရိုးသားစြာပင္ေတာင္းပန္ေလသည္။
မိခ်ိဳကေတာ့ ေက်ာ္ျမသုတ္ရည္ေတြကို မရြံမရွာ တဂြတ္ဂြတ္ျမည္ေအာင္ မ်ိဳခ်ရင္း တခစ္ခစ္ရယ္ကာ ေက်ာ္ျမလီးပတ္လည္မွာက်န္ေနေသးသည့္ သုတ္ရည္ေတြကိုပါ လၽွာႏွင့္လိုက္ယက္ၿပီး မ်ိခ်ပစ္ေလသည္။
မိခ်ိဳ၏ထူးဆန္းသည့္အျပဳအမူေတြေၾကာင့္ ေက်ာ္ျမေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္ေနစဥ္ မိခ်ိဳ အူရိုင္းလူပ်ိဳေပါက္ေလး ေက်ာ္ျမကို
“လီးစုပၡံရတာဒါပထမဆုံးလား ကၽြန္မရဲ့ လူပ်ိဳရိုင္းေလး “
ဟုပြင့္လင္းစြာပင္ ဒဲ့ေမးခ်လိုက္ေလသည္။

လီးေတာင္အစုပ္ခံလိုက္ရၿပီမို့ ေက်ာ္ျမလဲေျပာရဲဆိုရဲရွိလာေလသည္။
“ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာေမလး ပထမဆုံးပါ ေကာင္းးး ေကာင္းလိုက္တာဗ်ာ အရွင္လတ္လတ္နတ္ျပည္ေရညက္သြားသလိုပဲ”
“ကဲဒါဆို ရွင္ကေတာ့ ေကာင္းသြားၿပီ ကၽြန္မေတာ့ မေကာင္းေသးဘူး ဒီတစ္ခါရွင္ကၽြန္မကိုလုပ္ေပးရမဲ့အလွည့္”
“ကၽြန္ေတာ္ဘာျပန္လုပ္ေပးရမလဲ ဆရာေမလး “
“ရွင္တကယ္လုပ္ေပးရမွာေနာ္ ျငင္းရင္း ရွင့္က္ိုေနာက္တစ္ခါဒါမ်ိဳးဘယ္ေတာ့မွလုပ္မေပးေတာ့ဘူး ကဲလာ ကုတင္ေပၚကဆင္း”
မိခ်ိဳခိုင္းသည့္အတိုင္း ေက်ာ္ျမကုတင္ေပၚကဆင္းလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ မိခ်ိဳက ကုတင္ေပၚမွာလွဲလိုက္ၿပီး
“ကဲ ဒီတစ္ခါ ေစာေစာကရွင့္ကိုလုပ္ေပးသလိုပဲ ကၽြန္မကိုလဲ ျပန္လုပ္ေပး”
ေျပာရင္းဆိုရင္း မိခ်ိဳဒူးေထာင္ေပါင္ကားကာ ခါးကထဘီကို ဗိုက္ေပၚထိဆြဲတင္လိုက္ေလသည္။
ခါးကအနီေရာင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးကိုပါ သူမကိုယ္တိုင္ဆြဲခၽြတ္လိုက္ေလရာ မိခ်ိဳခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။

တစ္ခ်ိန္လုံး ထဘီဝတ္လ်က္သားဖင္ႀကီးကိုသာ ခိုးၾကည့္ခဲ့ရသည့္ ေက်ာ္ျမ။
ယခုေတာ့ ပုရိသမွန္သမၽွက္ိုဆြဲေဆာင္နိုင္စြမ္းရွိသည့္ မိခ်ိဳခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို အဝတ္အစားကင္းမဲ့စြာျမင္လိုက္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့။
မိခ်ိဳေပါင္ၾကားေခါင္းစိုက္ကာ အျပာစာအုပ္ေတြထဲမွာဖတ္ဖူးထားသည့္အတိုင္း တတ္သေလာက္ မွတ္သေလာက္ႏွင့္ မိခ်ိဳအဖုတ္ကိုယက္ေလေတာ့သည္။
တစ္ခါမွ အဖုတ္ယက္မေပးဖူးသည့္ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ဆီမွာ အဖုတ္ယက္ခံရတာေပမဲ့ ေက်ာ္ျမ လၽွာၾကမ္းႀကီးႏွင့္ အဖုတ္ကိုထိုးယက္ေလရာ
မ္ိခ်ိဳတစ္ေယယာက္ အဖုတ္ထဲကအသားကုန္ယားတက္လာၿပီး မ်က္ေတာင္ေလးေတြေမွးစင္းကာ တဟင္းဟင္းညည္းရင္းအရသာခံေနေလသည္။
ေက်ာ္ျမေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုလဲ အားမလိုအားမရပြတ္သပ္ရင္း သူမေပါင္ၾကားထဲ ေက်ာ္ျမေခါင္းက္ိုဖိသြင္းထားေလသည္။
အေတာ္ေလးေကာင္းေနတုန္း ႐ုတ္တရက္ေက်ာ္ျမအဖုတ္ယက္တာကို ရပ္လိုက္သည့္အတြက္ မိခ်ိဳအံ့ၾသသြားၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ
သူမေပါင္ၾကားမွာဒူးေထာက္ၿပီး သူမအဖုတၠိဳ ဒုံးက်ည္ႏွင့္ခ်ိန္သလို လီးႀကီးႏွင့္ခ်ိန္ထားသည့္ ေက်ာ္ျမကိုေတြ႕လိုက္ေလသည္။
“ကိုေက်ာ္ျမ ရွင္မေကာင္းဘူးေနာ္ ရွင့္တုန္းကက်ေတာ့ ကၽြန္မၿပီးေအာင္စုပ္ေပးရတယ္ ရွင့္အလွည့္ေရာက္ေတာ့ ရွင္ကေသခ်ာလုပ္မေပးဘူးေပါ့ေလ”
မိခ်ိဳအဖုတ္ကိုပဲစိုက္ၾကည့္ေနရင္း စိတ္မထိန္းနိုင္ျဖစ္ေသည့္ ေက်ာ္ျမ
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာေမလး ကၽြန္ေတာ္ဆရာမေလးဟာကိုျမင္ရေတာ့ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့လို့ပါ ကၽြန္ေတာ့္ကိုခြင့္လႊတ္ပါ”
ဟုေျပာကာ မိခ်ိဳအဖုတ္ထဲ သူ႔လီးႀကီးကိုေသခ်ာကိုင္ၿပီး စြတ္ခနဲထိုးသြင္းခ်လိုက္ေလသည္။
မိခ်ိဳအားခဲနေအာ္ရင္း နာက်င္မွုကိုခံစားလိုက္ရသည္။
မိုးကသဲႀကီးမဲႀကီးရြာေနသည့္အတြက္ မိခ်ိဳကအသံကိုေတာ့ ေဆးခန္းအျပင္ဘက္က ဘသူမွမၾကားနိုင္။
“ကိုေက်ာ္ျမရယ္ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ ကၽြန္မထြက္မေျပးပါဘူး ရွင္လိုးခ်င္ရင္ အခ်ိန္အမ်ားႀကီးရပါေသးတယ္”
မိန္းကေလးတန္မဲ့ ဗြင္းဗြင္းႀကီးေျပာခ်လိုက္သည့္ မိခ်ိဳ၏ညစ္တီးညစ္ပတ္စကားလုံးေတြေၾကာင့္ ေက်ာ္ျမ စိတ္ပိုထလာၿပီး သရဲသဘက္တစ္ေကာင္သဖြယ္စ္ၾလာကာ
“မတတ္နိုင္ေတာ့ဘူးဆရာမေလး ကၽြန္ေတာ္ဘလိုမွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့လို့ပါ”
ဟုေျပာရင္း လီးကိုအဆုံးထိေရာက္သြင္း အားကုန္ထိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။
မိခ်ိဳေနရာမွာသာ တစ္ခါမွအလိုးမခံဖူးသည့္ အပ်ိဳမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆို ကြဲျပဲသြားနိုင္သည္။
ၿမိဳ့ေဆး႐ုံမွာအလုပ္လုပ္တုန္းက ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီး ဦးထြန္းခိုင္၏ တစ္လက္ကိုင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသူမို့သာ ေက်ာ္ျမလီးဒဏ္ကိုခံနိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဒါေတာင္သိပ္သက္သာလွတာမဟုတ္။
ေတာသူေတာင္သားပီပီ ေက်ာ္ျမလီးကႀကီးလဲႀကီးသန္လဲသန္လွသည္။
မိခ်ိဳ လီးအဝင္လြယ္ေအာင္ ေပါင္ေတြကိုအတင္းျဖဲကားေပးထားရသည္။
ေစာေစာက ေက်ာ္ျမအဖုတ္ယက္ေပးထားလို့သာ အဖုတ္ထဲမွာကာမရည္ၾကည္ေတြစိမ့္ထြက္ေနၿပီး လီးဝင္ေခ်ာကာ မိခ်ိဳအနည္းငယ္ခံနိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ေက်ာ္ျမကေတာ့ လူပ်ိဳရိုင္းပီပီ အ႐ူးအမဲသားေကၽြးသလို ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္စြတ္လိုးေလသည္။
အခ်က္ေလးငါးဆယ္ေလာက္ေစာင့္အၿပီးမွာ မိခ်ိဳ ေက်ာ္ျမလီးဒဏ္ကိုတျဖည္းျဖည္းခံနိုင္လာၿပီး က်င့္သားရလာသည္။
သူမကိုယ္တိုင္ ေက်ာ္ျမက တစ္ခ်က္ေဆာင့္လိုးတိုင္း အလိုက္သင့္ေလးေနေပးကာ ကာမအရသာကိုခံစားနိုင္လာသည္။
အျပင္မွာ မိုးရြာလို့ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနေပမဲ့ ပထမဆုံးအႀကိမ္ မိန္းမလိုးဖူးသည့္ ေက်ာ္ျမခမ်ာေတာ့ ေခၽြးေတြရႊဲနစ္ေနသည္။
အဖ်ားေတာင္ ဘယ္ေရာက္လို့ေရာက္သြားလဲမသိေတာ့။
ေနာက္ထပ္အခ်က္သုံးေလးဆယ္ေလာက္ေစာင့္အၿပီးမွာေတာ့ ေက်ာ္ျမေတာင့္မထားနိုင္ေတာ့။
“ဆရာေမလး ကၽြန္ေတာ္မရေတာ့ဘူး ၿပီးေတာ့မယ္”
“အဲ့တာဆို ကၽြန္မထဲပဲၿပီးလိုက္ ရွင့္သုတ္ရည္ေတြ ကၽြန္မဟာထဲအကုန္ပန္းထည့္လိုက္”
မိခ်ိဳကိုယ္တိုင္လဲ အလိုးအေဆာင့္သန္လွသည့္ ေက်ာ္ျမလီးႀကီးေၾကာင့္ ၿပီးခ်င္ေနေလၿပီ။
ေက်ာ္ျမလဲ တစ္ရစပ္ေဆာင့္လိုးရင္း မိခ်ိဳအဖုတ္ထဲသုတ္ရည္ေတြပန္းထည့္လိုက္ေလသည္။
ကြန္ဒုံးမစြပ္ထားသည့္ လီးႏွင့္ အလိုးခံရၿပီး အဖုတ္ထဲသုတ္ရည္ေတြပန္းထည့္ခံရသည့္ အရသာက မိခ်ိဳအတြက္ဘာနဲ႔မွမလဲနိုင္။
ေက်ာ္ျမလဲ ပထမဆုံးမိန္းမလိုးဖူးတာမို့ မိခ်ိဳအဖုတ္ထဲလီးကိုစိမ္ထားရင္း အေမာေျဖေနေလသည္။
မိခ်ိဳကိုယ္တိုင္လဲ အနားယူေနရင္း အေမာေျပသြားေတာ့မွ
“ရွင့္လီးႀကီး ထုတ္ပါဦး ကိုေက်ာ္ျမရယ္ ကၽြန္မလဲ ကုတင္ေပၚကဆင္းဦးမယ္ ရွင္ကလိုးလို့မဝေသးဘူးလား”
လို့ေျပာရင္း ကုတင္ေပၚကဆင္းကာ အနားကအဝတ္စတစ္စကိုယူၿပီး အဖုတ္မွာေပက်ံေနသည့္ ေက်ာ္ျမ၏သုတ္ရည္ေတြကို သန္႔ရွင္းသုတ္သင္ရေလသည္။
ေက်ာ္ျမလဲ သူစိတ္ထင္တိုင္းလိုးတာခံထရသည့္ သူနာျပဳဆရာမေလးမိခ်ိဳကိုအခုမွ နည္းနည္းအားနာသြားသည္။
ဒါေပမဲ့ မိခ်ိဳ၏ပြင့္လင္းလွသည့္ ညစ္တီးညစ္ပတ္စကားလုံးေတြကိုေတာ့ ေက်ာ္ျမ ႏွစ္ၿခိဳက္ေနမိသည္။
အျပာစာအုပ္ထဲမွာသာဖတ္ဖူးထားသည့္ စကားလုံးေတြကို မိခ်ိဳလို ေခ်ာေခ်ာလွလွ ၿမိဳ့ကသူနာျပဳဆရာမေလး၏ပါးစပ္ကေန နားႏွင့္ ဆတ္ဆတ္ၾကားေနရျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ ေက်နပ္သာယာေနမိသည္။
မိခ်ိဳ ထဘီကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ျပန္ဝင္ရင္း
“ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဘသူ႔ကိုမွျပန္မေျပာရဘူးေနာ္ ကိုေက်ာ္ျမ ရွင္ျပန္ေျပာလို့ကေတာ့ ကၽြန္မရြာလူႀကီးဆီမွာ ကိုေက်ာ္ျမ ကၽြန္မက္ိုမုဒိန္းက်င့္ၿပီး ရဲတိုင္ရင္သတ္ပစ္မယ္လို့ ေျပာသြားပါတယ္လို့တိုင္မွာေနာ္”
ဟု ေက်ာ္ျမကိုတစ္ခါထဲႏွုတ္ပိတ္ထားေလသည္။
ေက်ာ္ျမလဲ ကုတင္ေပၚကဆင္းကာ ပုဆိုးကိုျပန္ဝတ္ရင္း
“စိတၡ္ပါဆရာေမလးရဲ့ ေလၽွာက္ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္စားေပါက္ပိတ္သြားမွာေပါ့ ေနာက္လဲ ဒီလိုလုပႅိဳ့ေရသးတယၼလား ဆရာေမလး”
“ဒါေတာ့ရွင့္ပါးနပ္မွုနဲ႔ပဲဆိုင္တယ္ ရွင္လိမၼာရင္ေတာ့ရွင့္အတြက္ခ်ည္းပဲ ကဲအခုေတာ့ မိုးလဲတစ္ျဖည္းျဖည္းစဲလာၿပီ ရွင္ျပန္ေတာ့ေတာ္ၾကာ တစ္ျခားသူေတြရိပ္မိကုန္မယ္”
ေက်ာ္ျမလဲ မိုးအနည္းငယ္စဲသည္ႏွင့္ မိခ်ိဳဆီကထီးငွားကာ အိမ္သို့ခပ္သြက္သြက္ျပန္လာခဲ့ေလသည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းေတာင္မစားနိုင္။
အိပ္ယာထဲလွဲကာ ဆရာမေလးမိခ်ိဳႏွင့္ ခ်စ္စခန္းဖြင့္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို ျပန္လည္စျမဳံ႕ျပန္ေတြးေတာေနေလသည္။
ဒီညအတြက္ေတာ့ ေက်ာ္ျမဂြင္းမထုနိုင္ေတာ့။
ဆရာမေလးႏွင့္ ႏွစ္ခ်ီေတာင္ၿပီးခဲ့သည္မို့ ပထမဆုံးအေတြ႕အၾကဳံပီပီ ေတာ္ေတာ္ေမ်ာ့သြားေလသည္။
ၿပီးပါၿပီ….။