ည ၁၀နာရီတိတိ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ ကၽြန္မ ထထိုင္လိုက္သည္။ ေဘးကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ အတူတူအိပ္ေနေသာ မ်ိဳးပပတစ္ေယာက္မရွိ။ ထို့ေၾကာင့္အိပ္ေနရမွ အသံမျမည္ေအာင္ထကာ အိပ္ခန္းထဲကထြက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ကို ပုန္းလၽွိုးကြယ္လၽွိုးဆင္းလာသည္။ မီးေတြပိတ္ထားသျဖင့္အိမ္ေအာက္တစ္ခုလုံးက ေမွာင္ေနရာ အသင့္ယူလာေသာ ဓာတ္မီးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ ထို့ေနာက္အိမ္တခါးမႀကီးကို သြားစစ္ရာ ေစ့ယုံသာေစ့ထားသျဖင့္ တခါးဖြင့္ အျပင္ထြက္ၿပီး ျပန္ေစ့လိုက္သည္။ ေနာက္ ၿခံေစာင့္ႀကီး ကိုေအာင္ေက်ာ္နထိုင္ရာ အိမ္သို့ လွမ္းၾကည့္ရာ မီးေတြ ဖြင့္ထားသျဖင့္မသကၤာပဲ သြားေရာက္ၾကည့္ရွုသည္။

အိမ္ေရွ႕တခါးကို မေခါက္ပဲ အိမ္ေခါင္းရင္အိပ္ခန္းျပတင္းဝနားသို့သြားကာ အတြင္းကို နားစြင့္ၾကည့္ရာ အသံသဲ့သဲ့ကိုၾကားရသည္။ ျပတင္းတခါးကို လွုပ္ၾကည့္ေတာ့ ေစ့႐ုံေစ့ထားသျဖင့္ဟသြားသည္။ ထိုဟသြားေသာေနရာမ အတြင္းကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္။ အံၾသစရာျမင္ကြင္းေၾကာင့္မ်က္လုံးျပဴးမိသည္။ အတြင္းမွာ ကိုေအာင္ေက်ာ္ႏွင့္အတူ မ်ိဳးပပ ရွိေနၿပီး မ်ိဳးပပရဲ့ လက္ေကာက္ဝတ္ေတြကို ပူးကာ ေအာင္ေက်ာ္က ႀကိဳးနဲ႔ စိမ္ေျပနေျပ ခ်ည္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္။
ကၽြန္ေအာ္ဟစ္ဖို့ ႀကံလိုက္ေပမဲ့ ထူးဆန္းေနေသာ မ်ိဳးပပေၾကာင့္မေအာ္ျဖစ္။ လက္ႏွစ္ကို သူတပါးက ႀကိဳးတုပ္ေနတာေတာင္ ပါးစပ္ကအားေနေပမဲ့ မ်ိဳးပပေအာ္ဟစ္ျခင္းမရွိ။ ႐ုန္းကန္ျခင္းမရွိ။ ရဲစခန္းမွာ သြားေရာက္ အဖမ္းခံေသာ အပစ္သားလို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာရွိေနျခင္းပင္။

ႀကိဳးခ်ည္ႀကီးေတာ့ ပိုေနေသာ ႀကိဳးစအရွည္ကို ထုတ္တန္းေပၚပစ္လ်ိဳၿပီး တစ္ဖက္က ျပန္က်လာေသာႀကိဳးေစကေစာင့္ဆြဲလရာ ပပတစ္ေယာက္ လက္ေျမႇာက္လ်က္သားျဖစ္သြားသည္။ ေအာင္ေက်ာ္က မေက်နပ္ေသး ထပ္ၿပီး ဆြဲလိုက္ရာ ေျခဖ်ားေထာက္အေနအထားျဖစ္သြားေတာ့မွ ႀကိဳးစကို အနီးက ခုတင္တိုင္မွာ ခ်ည္လိုက္သည္။ ပပႏွုတ္မွာ ႀကိဳးကို ဆြဲလိုက္ခ်ိန္လက္ေတြနာသြားသျဖင့္ အ ဟုေအာ္ဟစ္႐ုံမွအပ တျခားတုံ႔ျပန္မွုမရွိ ။

မ်ိဳးပပတစ္ေယာက္လက္ေတြေျမႇာက္ထားရေတာ့ က်စ္လစ္သြယ္လ်ေသာကိုယ္ေနဟန္ထားက ေပၚလြင္ေနသည္။ အေပၚဝတ္ရင္ဖုံးလက္ရွည္ေလးက အနည္းငယ္ပါးသျဖင့္ ေအာက္ခံဘ္ာလီကိုပင္ျမင္ေနရသည္။ ခါးကို က်စ္လစ္စြာစည္းေႏွာင္ထားေသာ အထက္ဆင္စကို ေအာင္ေက်ာ္က ျဖဳတ္ခ်လိုက္သျဖင့္ လုံခ်ည္ေလး ပန္းႏုေျခရင္းမွာပုံက်သြားသည္။ ေအာင္ေက်ာ္က ပပရဲ့ ပင္တီကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ေက်ာင္းမွာ အိေျႏၵရွိလွပါသည္ဆိုေသာ ပပ ေအာက္ပိုင္း အဝတ္ဗလာႏွင့္ျဖစ္သြားသည္။

ကို ေအာင္ေက်ာ္ရဲ့လက္ေတြက အၿငိမ္မေန အဖုတ္ေလးကို ပြတ္သပ္ႏွိုက္စြေနသည္။ ပပကေတာ့ေခါင္းေလးေမာ့ အံကို က်ိတ္ကာ ခံစားေနသည္။ ၾကည့္ေနရင္းပင္ ေအာင္ေက်ာ္က ပပရဲ့ အဲ့ေနရာကို လက္ဖဝါးနဲ႔ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ရိုက္လိုက္သည္။ ပပေတာ့ ဘယ္လိုေမသည္မသိ။ ေဖာင္းကနဲအသံေၾကာင့္ ကၽြန္မပင္ရင္ေတြတုန္မိသည္။ ခႏၶာကိုယ္ကို တြန္႔လိမ္ေနေသာ ပပကို ျမင္ေနရသည္။

ကိုေအာင္ေက်ာ္က ပပကို ေက်ာေပးလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ့သံေသတၱာေလးထဲက တစ္စုံတစ္ရာကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။ ေထာင္မွန္စတုဂံပုံ ေလးေထာင့္တုံးေလးတစ္ခု။ အဲ့အတုံးေလးမွာ ဝိုင္ယာနဲ႔ ဆက္ထားတဲ့ ဘဲဥပုံစက္ကေလးတစ္ခုလဲပါသည္။ကိုေအာင္ေက်ာက ေလးေထာင္းတုံးေလးက တစ္စုံတစ္ရာကို ႏွိပ္လိုက္ရာ ဘဲဥပုံ စက္ကေလးက တြီကနဲ အသံခပ္ပါးပါးနဲ႔တုန္ခါေနသည္။ ထိုတုန္ခါေနေသာစက္ကေလးကို ပပရဲ့ ရင္သားေပၚတို့ထိကစားေနသည္။

ပပခမ်ာ မ်က္ႏွာေလးရွုံမဲ့ရင္း တအအနဲ႔ ညည္းညဴရင္းခံစားေနရရွာသည္။ ထို့ေနာက္ကိုေအာင္ေက်ာ္က ထိုဘဲဥပုံစက္ေလးကို ပပရဲ့အဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။
အားအအ
ဒီတစ္ေခါက္ေတာ့ ပပဆီက ညည္းသံအက်ယ္ႀကီးထြက္လာသည္။ ေအာင္ေက်ာ္က ခ်က္ျခင္းမတ္တပ္ထကာ ပပရဲ့ ပါးႏုႏုေလးကို ေျဖာင္းကနဲ ရိုက္ခ်လိုက္သည္။
နင္အဲ့ေလာက္အသံက်ယ္ေနရင္ ဟိုဘက္က ဟာမၾကားသြားဦးမယ္ နင့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ထားရမယ္။

ကိုေအာင္ေက်ာ္က ေျပာေျပာဆိုဆို ၾကမ္းျပင္ေပၚက ပင္တီေလးကိုယူကာ ပပပါးစပ္ထဲထိုးထည့္သည္။ ၾကည့္ေနတဲ့ ကၽြန္မေဝါ့ကနဲပင္ ပ်ိဳ့တတ္မိသည္။ သို့ေသာ္မ်က္ႏွာမလႊဲမိ။ ေအာင္ေက်ာ္က တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ေလးေထာင့္တုံးေလးကို ပပရဲ့ ဘယ္ဘက္ေပါင္မွာကပ္ကာ တိပ္နဲ႔ ပါတ္ခ်ည္ထားလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ တုန္ခါမွုကို အျမင့္ဆုံးေျပာင္းလိုက္ပုံရသည္။ စက္အသံကို အနည္းငယ္ကၽြန္မၾကားေနရသည္။ ၿပီးေတာ့ ေျခရင္းက ပပရဲ့ထဘီကို ျပန္ဝတ္ေပးသည္။ ေျခက်င္းဝတ္ေတြကိုလည္းပူးကာ ႀကိဳးခ်ည္လိုက္သည္။

ပပကေတာ့တြဲေလာင္းေလးနဲ႔ တြန္႔လိမ္ေနသည္ ကိုေအာင္ေက်ာ္ကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပင္ အရက္ကေလးေသာက္ရင္း အရသာခံကာ တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ပပတြန္႔လိမ္ေနရမွ ေဝဒနာကို မခံစားနိုင္လို့ထင္သည္။ လက္ေတြကို ႐ုန္းကန္ေနသည္ကို ျမင္ရသည္။ ေျခဖ်ားေထာက္အေနအထားဆိုေတာ့ ခ်ိန္သီးေလးလို လွုပ္ရမ္းေနသည္။ သုမကိုၾကည့္ရင္း ကၽြန္မ အာေခါင္ထဲေျခာက္ငပ္လာသလိုခံစားရသည္။ဝူးဝူးဝါးဝါး ညည္းသံေတြလည္းၾကားေနရသည္။
ကၽြန္မဒီေနရာကေန ထြက္သြားသင့္ၿပီးလို့ ေတြးမိေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို မလွုပ္ရွားမိ။ တြန္႔လိမ္႐ုန္းကန္ေနေသာ ပပဆီကေန မ်က္လုံးအစုံကို မခြာနိုင္။ အနည္းငယ္အၾကာမွာ ပပ ၿငိမ္သက္သြားသည္။ ခံစားမွု အဆုံးအစြန္ကို ေရာက္ကာ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သြားပုံရသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ထိုင္ေနရာမွထကာ ပပကို ႀကိဳးျဖည္ေပးဖို့ျပင္သည္။ ကၽြန္မလည္းေတာ္သင့္ၿပီဟုေတြးကာ စိတ္လွုပ္ရွားစြာ ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။

မနက္ခင္းဟာ ပုံမွန္အတိုင္း လည္ပတ္ေနသည္။ ခု ကၽြန္မေရွ႕က ပပဟာ ညက မ်ိဳးပပမဟုတ္ေတာ့သလို တည္ၿငိမ္ေနသည္။ ယူနီေဖာင္း အျဖဴ အစိမ္းနဲ႔ ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ လွလွပပ အိေျႏၵရွင္မေလးျပန္ျဖစ္ေနသည္။ ပုံမွန္အတိုင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မနက္စာကို စားေသာက္လၽွက္ရွိသည္။ ကၽြန္မမွာသာ ညကပုံရိပ္ေတြ ျမင္ေယာင္ရင္း ငိုင္ေနမိသည္။
ႏွင္းေဝ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား…….။
ပပရဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္ ကၽြန္မ ငိုင္ေနမိရာ က အသက္ျပန္ဝင္လာတယ္။
ဟို….. ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး
အဲ့တာဆိုလည္းစားေလ ေတာ္ၾကာေက်ာင္းေနာက္က်ေနဦးမယ္။
ကၽြန္မလဲ စားစရာရွိတာဆြဲပီး ဆြဲခင္စေလးဆြဲကာ ေက်ာင္းရွိရာသြားဖို့ျပင္ဆင္ရပါသည္။ ကၽြန္မတို့ႏွစ္ေယာက္က ဒီရြာေလးမွတာဝန္က်တဲ့ေက်ာင္းဆရာမေတြပါ။ ကၽြန္မထက္စာရင္ မ်ိဳးပပက စီေနရာက်ပါတယ္။ ကၽြန္မက ဒီရြာေရာက္တာ စာသင္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္စာသာရွိေသးသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္ က ဒီၿခံထဲမွာ အိမ္ေစာင့္သေဘာမ်ိဳးေနတဲ့သူ။ အိမ္က သူတို့မိသားစုပိုင္အိမ္ပါပဲ။ က်န္မိသားစုေတြက ၿမိဳ့တတ္ေနထိုင္ၾကေပမဲ့ သူကေတာ့ သူ႔အိမ္ေလးထဲမွာ ေနက်န္ခဲ့သည္။ ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္ နိုင္ငံျခားသြားၿပီး ပညာသင္ဖူးသည္ဟုသိရသည္။
ၿခံထဲမွာ တံျမက္စဥ္းလွဲေနတဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ္ကိုေတြ႕ရသည္။ သူကေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းျပဳံးျပႏွုတ္ဆက္သည္။ ကၽြန္မမွာသာ မလုံမလဲနဲ႔ ေခါင္းငုံထားမိသည္။ ေနာက္ေတာ့ႏွစ္ေယာက္သား ဆိုင္ကယ္ေလးစီးကာ ေက်ာင္းကို သြားၾကသည္။
တစ္ေန႔လုံး ပပက ဘာမွ အမူအယာ ပ်က္ယြင္းတာမ်ိဳးမရွိ။ ပုံမွန္အတိုင္းပင္ေနထိုင္သည္။ ကၽြန္မလည္းေမးရင္ေကာင္းမလားဟုေတြးေနေပမဲ့ ဘယ္က အစရွာရမယ္မသိျဖစ္ေနသည္။ တစ္ေန႔တာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ဗီဒီယိုကားၾကည့္ၾကသည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ထို႐ုပ္ရွင္မွာ မင္းသမီးကို ျပန္ေပးဆြဲဖမ္းဆီးေသာ အခန္းပါသည္။
ကၽြန္မပါတ္ဝန္းက်င္ကို ေမ့ေလ်ာ့သြားအိသည္။ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရေသာ ထိုမင္းသမီးရဲ့ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မ ညက ပပရဲ့ပုံေတြကို ျပန္ျမင္လာသည္။ သူ႔ေနရာမွာ ငါဆိုရင္ေကာ ဘယ္လိုေနမလဲဟုေတြးၾကည့္မိသည္။ ကိုယ့္လက္ေကာက္ဝတ္ေလးေတြကို စုပ္နယ္ေနမိသည္။
ဟဲ့ ႏွင္းေဝ နင္ဘာျဖစ္ေနတာတုန္း……။
မ်ိဳးပပက ပုခုံးကို ပုတ္ၿပီး ေခၚလိုက္မွ တုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔သတိျပန္ဝင္လာသည္။ စိတ္ေတြက လွုပ္ရွားေနစဲ။
ႏွင္းေဝ နင္ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ တစ္ေန႔လုံး ငိုင္ေနတယ္ ငါ့ကို ေျပာပါ၍ီး ဘာေတြျဖစ္ေနလဲလို့…….။
ပပက ကၽြန္မလက္ဖဝါးေလးကို စုပ္ကိုင္ကာေမးသည္။ ကၽြန္မ ညက သူမကို ျမက္တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပလိုက္သည္။ ကၽြန္မစကားဆုံးေတာ့ ပပက သက္ျပင္းခ်သည္။
ပပ ဟိုလူႀကီးကနင့္ကို ဘာလို့အနိုင္က်င့္ေနတာလဲ။ နင္ကေကာဘာလို့ ၿငိမ္ခံေနရတာလဲ။
ေသဘာက္လို့…..။
ဘာရယ္…….။
ဟုတ္တယ္ႏွင္းေဝ………။ ငါ အနိုင္က်င့္ခံရတဲ့ အခါ၊ လြတ္ေျမာက္ဖို့အခြင့္အေရး အရွိေအာင္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရတဲ့အခါ ရတဲ့ ခံစားမွုကို ႀကိဳက္လို့…….။
ပပက ေခါင္းေလး ငုံၿပီးေျဖတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို ေမးတယ္။
ငါ့ကို အထင္ေသးသြားၿပီလား ႏွင္းေဝ…..။
ငါအထင္မေသးပါဘူး ပပရယ္။
ကၽြန္မ အဆုံး ကၽြန္မနဲ႔သူမ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ဖတ္ထားမိသည္။
နင့္ဆီမွာ ဘာလို့အဲ့လို စိတ္မ်ိဳးရွိေနရတာလဲ……..ပပရယ္။

ကၽြန္မ အေမးေၾကာင့္သူမက ဖတ္ထားရာမွခြာလိုက္ၿပီး ငငါေျပာျပမယ္ ဟုဆိုသည္။

မ်ိဳးပပတို့ မိသားဆုဟာ က်ိက်ိတတ္မခ်မ္းသာၾကေပမဲ့ အလယ္အလတ္တန္းစားထက္ေတာ့ ပိုျပည့္စုံပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်ိဳးပပဟာ တစ္ဦးတည္းေသာ သမီး။ မိသားစုေတြရဲ့ အလိုလိုက္အႀကိဳက္ေစာင္ ျခင္းကို ခံရတာေပါ့ အရာရာျပည့္စုံေနတဲ့ မ်ိဳးပပတစ္ေယာက္ ပညာေရးတကၠသိုလ္တတ္ေနစဥ္ အသက္ ၁၉ႏွစ္အရြယ္မွာ ပဲထူးဆန္းတဲ့ အရာေတြစိတ္ထဲဝင္လာခဲ့တယ္။
Internet googleတို့ရဲ့ အကူ အညီနဲ႔ သူမစိတ္ေတြဟာ သီးျခားကမၻာတစ္ခုကို ေျခခ်မိသြားတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ စကားလုံးမရွိရာ၊ လြတ္ေျမာက္ခြင့္မရွိေသာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းမ်ားနဲ႔ကမၻာေပါ့။ ကိုယ္ေနာက္စိတ္မလိုက္ေတာ့ စိတ္ေနာက္ကိုယ္လိုက္ရသည္။ ကိုယ့္အခန္းတံခါးကိုယ္ပိတ္ကာ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ႀကိဳးနဲ႔တင္းက်ပ္ေနေအာင္ခ်ည္သည္ ။ လက္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ့္ပါကိုယ္ခ်ည္မရေပမဲ့ တင္းက်ပ္ေနေသာ အေနအထားေရာက္သည္အထိ ရစ္ပတ္ကာ အက်ဥ္းသူေလးလိုေနထိုင္ခဲ့ဘူးသည္။ သို့ေသာ္စိတ္ရဲ့ အလိုစႏၵမ်ားက ျပည့္ဝမွုမရွိ။
ေနာက္ေတာ့ တာဝန္က်ရာရြာကေလးစီေရာက္လာသည္။ ေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာ သူမဘဝ ေျပာင္းလဲမဲ့ျဖစိရပ္တစ္ခုျဖစ္ခဲ့သည္။ မွတ္မွတ္ရရ ႏွင္းေဝ ၿမိဳ့တတ္ကာ လစာသြားထုတ္သည္။
သူမတစ္ေယာက္ထဲ အိပ္ခန္းထဲတြင္ self-bondageလုပ္ေနသည္။ ထိုေန႔မွ ကိုေအာင္ေက်ာ္ အုန္းထမင္းခ်က္သျဖင့္သူမတို့ကို လာပို့သည္။ အိမ္ေရွ႕က အသံေပးေသာ္လည္း ဘယ္သူမျပန္မထူးသျဖင့္ စိတ္ပူကာ အေပၚထပ္အိပ္ခန္းရွိရာ တတ္အလား ႀကိဳးမ်ားျဖင့္ ရစ္ပါတ္လုံးေထြးေနေသာ သူမကို ေတြ႕သြားေလေတာ့သည္။
ပထမေတာ့ ညီမလိုခင္ရေသာ မ်ိဳးပပကို စိတ္ပူသြားမိသည္။ထို့ေၾကာင့္ အနားကို ကပ္သြားၿပီး ႀကိဳးေျဖေပးဖို့လုပ္မွ လက္ေကာက္ဝတ္မွႀကိဳးေတြက ခ်ည္ထားတာမဟုတ္ပဲ ကိုယ့္ပါကို လိမ္က်စ္ထားေၾကာင္း ေတြ႕သျဖင့္အေျခအေနကို ရိပ္စားမိသြားသည္။ ထို့ေၾကာင္သူ ေနရာမွ လွည့္ထြက္သြားရာ ေျခေထာက္မွႀကိဳး ေတြကို အသည္းအသန္ ျဖည္ေနရာမွ ေခါင္းကိုေမာ့ကာ
ကိုေအာင္ေက်ာ္…………..
သူမေခၚသံေၾကာင့္ကိုေအာင္ေက်ာ္က လွည့္ၾကည့္ကာ
စိတ္ခ်ပါ အကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး…….။ မင္းစိတ္ထဲ ဘာေတြရွိေနလဲ အကို သိပါတယ္။ တစ္ကယ္လို့ မင္းစိတ္ေျဖဖို့အကူ အညီ လိုမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ငါ့စီလာခဲ့ပါ။ ေျပာၿပီသူလွည့္ထြက္သြားသည္။

ထိုရက္မွစၿပီး မ်ိဳးပပေနရသည္မွာ သိပ္အဆင္မေျပ ကိုေအာင္ေက်ာ္ကိုလည္းေရွာင္ေနမိသည္။ ကိုယ့္စိတ္ကိုလည္း ဘယ္လိုမွ အာသာမေျဖနိုင္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကိုေအာင္ေက်ာ့္ဆီ သြားၾကည့္ဖို့ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္မွားသလားမွန္သလားပင္ ကၽြန္မမေတြးနိုင္ေတာ့ ။ ထိုေန႔က ည၉နာရီေလာက္ႀကီး ကိုေအာင္ေက်ာ္ရွိရာ အိမ္ကို ကူးခဲ့သည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္
ျဖည္းျဖည္းသာေခါက္သည္မို့ တံခါးေခါက္သံက တိုးညႇင္းေပမဲ့ သူၾကားပါလိမ့္မည္။ ျဖည္းျငင္းစြာ ပြင္လာေသာ တံခါးရဲ့ အသံဟာ ေအးစက္ေတာင့္ခဲေနသည္။
မ်ိဳးပပ
ကၽြန္မ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိထားသလိုမ်ိဳးသူက ေရရြတ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူကေျပာတယ္။
မင္း ဒီအိမ္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ ငါ့လက္ထဲက အ႐ုပ္ကေလးျဖစ္သြားၿပီ။ မင္းရဲ့ သိကၡာတရားေတြ မာနေတြ အားလုံးကို အိမ္ရဲ့အျပင္ဘက္မွာထားခဲ့။ အိမ္ထဲဝင္လိုက္တာနဲ႔ မင္းဟာ ငါျပဳသမၽွႏုရမဲ့သူပဲ။ စဥ္းစားပါ ေသခ်ာၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဝင္ခဲ့ ငါ့ အိပ္ခန္းထဲမွာရွိမယ္။
ေျပာၿပီး သူက လွည့္ထြက္သြားသည္။ ကၽြန္မ လည္း လိုက္ဝင္သြားလိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လွုပ္ခတ္ေနတဲ့ စိတ္ဆႏၵေတြ ေျပေပ်ာက္ ခ်င္တာကလြဲကင္ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ဘာမွမသိပါဘူး။
အိပ္ခန္းေလးထဲမွာ သူနဲ႔ ကၽြန္မ ႏွစ္ေယာက္တည္း။ သူက ခုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္လို့။ ကၽြန္မက သူ႔ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ေလးရပ္လို့ေပါ့။
မ်ိဳးပပ……
သူ႔ရဲ့ေခၚသံက တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ညအလယ္မွာ ပို က်ယ္တယ္ထင္ရသည္။ ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္ကနဲျဖစ္သြားသည္။
ဟို ေသတၱာထဲမွာ ႀကိဳးတစ္ေခြရွိတယ္ ယူလိုက္တဲ့… သူလက္ညိဳးထိုးျပရာ ေသတၱာအဖုံးကို ဖြင့္လိုက္သည္။ အနီေရာင္ႀကိဳးတစ္ေခြက ကၽြန္မကို ႀကိဳဆိုေနသည္။ ကၽြန္မေကာက္ယူလိုက္သည္။ သိပ္မၾကာခင္ ဒီႀကိဳးေတြထဲ ကၽြန္မ လက္ေတြ လွုပ္မရေအာင္ ျဖစ္ေနလိမ္မယ္ထင့္ရဲ့။
သူက ကၽြန္မလက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကမ္းေပတဲ့ ႀကိဳးေခြကို ယူ ကာ ေနရာမွထလာသည္။ ကၽြန္မထက္ေခါင္းတစ္လုံးပို ျမင့္တဲ့သူ႔ကို ကၽြန္မ ေမာ့ၾကည့္ေနရသည္။ သူက စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ကၽြန္မလက္ေတြကို ႀကိဳးနဲ႔ပူးခ်ည္ၿပီး က်န္ေနတဲ့ ႀကိဳးစကို ထုတ္တမ္းမွာ ခ်ည္လိုက္တယ္ ကၽြန္မလက္ေတြ ေျမႇာက္လ်က္သားေပါ့
မင္းငယ္ငယ္က အရိုက္ခံဖူးလား……။
ဟင့္အင္း ကၽြန္မ တစ္ခါမွအရိုက္မခံဖူးဘူး အကို….။
ဆရာမျဖစ္လာတဲ့ အထိေပါ့……။
သူက မ်က္ခုံးကို ပင့္တင္ရင္းဆိုသည္။ ကၽြန္မေခါင္းၿငိမ့္ျပမိသည္။ လက္ကိုလည္းလြတ္လို လြတ္ျငား႐ုန္းေနမိသည္။ မလြတ္ေုမာက္နိုင္မွန္းသိေတာ့ အားငယ္လာသလိုလည္းခံစားရသည္။
မင္းတပည့္ေတြကို ေကာရိုက္ဖူးလား။
အရမ္းေျပာရခတ္ရင္ေတာ့ရိုက္ပါတယ္။
အင္း မင္းဒီေန႔ဝဋ္လည္ၿပီ………။ပထမဆုံး အေနနဲ႔ မင္းကိုယ္ေပၚ အလ်ိဳးရာတစ္ခ်ိဳ့တင္ေပးဖို့ စီစဥ္ထားတယ္။
သူကၽြန္မကို ရိုက္ေတာ့မွာေပါ့ ။ ကၽြန္မစိတ္လွုပ္ရွားမိသည္။
ဒါနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ အမ်ားစုက ဘာလို့တင္ပါးကို ပဲရိုက္ၾကလည္းသိလား။
ကၽြန္မ ေခါင္းခါျပမိသည္။ တစ္ကယ္လည္း သိမွမသိပဲ။
အဲ့ေနရာက အသားမ်ားၿပီး ရိုက္လို့ေကာင္းလို့ေလ။ အထူးသျဖင့္မင္းလိုတင္ပါးမ်ိဳးေလ။ ဟုဆိုကာ ကၽြန္မတင္ပါးကို လက္နဲ႔ ပုပ္သည္။ သာမန္အခ်ိန္ဆို တစ္ခုခုတုံျပန္မိမွာ။ အခုက လက္ေတြက ရွိသာရွိသည္ သုံးမရတဲ့ အေျခအေန။ သိမ္ငယ္မွုကိုခံစားရသည္။
သူက ေခါင္းအုံးေအာက္ထည့္ထားတဲ့တစ္စုံတစ္ရာကို ယူကာ ေလထဲေဝွ႕ရမ္းလိုက္သည္။ ဝွစ္…ကနဲအသံကေက်ာခ်မ္းစရာ။ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ ဝိုင္ယာႀကိဳးကို တိပ္နဲ႔ ပတ္က်စ္ထားေသာႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း။
သူက ကၽြန္မရဲ့ေက်ာ ဘက္ကို ေနရာယူသည္။ ဝွစ္ကနဲ႔ သံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး သုပစ္မွတ္ထားရာ ကၽြန္မတင္ပါးေတြ ပူကနဲခံစားလိုက္ရသည္။ နာက်င္မွုေၾကာင့္ကိုယ္ကေလးရမ္းကာ ႐ုန္းကန္မိသည္။ သူကထက္မရိုက္ ကၽြန္မၿငိမ္သြားသည္အထိေစာင့္ေနသည္။ ၿပီးမွေနာက္တစ္ခ်က္။

လက္က တိက်လြန္းငည္။ ရိုက္ခ်က္တိုင္းဟာ တင္ပါးကို သာထိခတ္သည္။ ေအာ္ညည္းေနရသျဖင့္ ကၽြန္မလည္ေခ်ာင္းေတြလည္းနာက်င္ေနသည္။ မွတ္မွတ္ရရ ထို ညက ကၽြန္မ ဆယ္ခ်က္တိတိ အရိုက္ခံရသည္။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ႀကီးမားတဲ့နာက်င္မွုပါပဲ သူကႀကိဳးေျဖေပးၿပီး ျပန္ေတာ့ဟုဆိုသည္။ ေမာပန္းစြာ ကၽြန္မျပန္ခဲ့သည္။ ႏွင္းေဝကေတာ့ အိပ္စက္ေနစဲ။ ကၽြန္မကေတာ့ ပတ္လက္ပင္မအိပ္နိုင္။ ေဘးေစာင္းအိပ္ခဲ့ရသည္။

ခပ္ေျဖးေျဖးတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ညေနခင္းရဲ့ေလေျပမွာ သူမထဘီအနားစေတြ လွုပ္ခတိေနသည္။ ဟိုးအေဝးမဗာ ေကာင္းကင္ျပာျပာ တိမ္စိုင္ျဖဴျဖဴေတြ ။ေနာက္ သူမခ်စ္ေသာ ေတာင္းတန္းျပာေတြ ။ ဘယ္ေလာက္ႀကီးေသာ အပူကိုမစို ၿငိမ္းသက္ေပးနိုင္ေသာ သဘာဝပါတ္ဝန္းက်င္ဟာ လက္ရွိသူမရင္က အပူကို မႀကိမ္းေအးေစနိုင္ပါ။
ဟူးကနဲ ရွူထုတ္လိုက္တဲ့သက္ပ်င္းမွာ စိတ္ဆိုးစိတ္ညစ္ေတြပါသြားရင္ေကာင္းမယ္ဟု သူမေတြးမိသည္။ မ်ိဳးမမေျပာျပေသာ အေၾကာင္းအရာေတြက သူမစိတ္ကို စိုးမိုးထားနိုင္လြန္းသည္။
မၾကာခင္ ေမွာင္ေတာ့မည္။ ျပန္သင့္ၿပီဟုေတြးကသူမဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔ ျပန္ခဲ့သည္။ ဆိုင္ကယ္ေလးကိုၿခံထဲရပ္လိုက္ေတာ့ အမွိုက္ေတြကို မီးရွို့ေနတဲ့ ကိုေအာင္ေက်ာ့ ျပဳံးကာႏွုတ္ဆက္သည္။
ေနာက္က်တယ္ေနာ္ မႏွင္းေဝ ဘယ္ေတြဝင္ေနတာလဲ
သူမျပဳံး႐ုံသာ ျပဳံးျပမိသည္။ ေက်ာ္ထြက္လာေသာ သူမကို ကိုေအာင္ေက်ာ္ နားမလည္စြာၾကည့္ေနမွာသိသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးပပ ကသူမကို စိတ္မေကာင္းဟန္နဲ႔ၾကည့္သည္။ ႏွင္းေဝခုံမွထိုင္ေတာ့ သူမ ပုခုံးကို ကိုင္ကာ
ငါမေျပာျပခဲ့ရင္ေပါင္းသား ႏွင္းေဝရယ္။ ငါ့စိတၱဇထဲနင့္ပါ ဆြဲသြင္းမိသလိုျဖစ္သြားၿပီ……..။
ငါ့မွာကို စိတ္အခံရွိတယ္ထင္ပါတယ္ ပပရယ္။ ငါအခု ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။
ပပသူမကို ေတြေတြေလးစိုက္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးမ သက္ပ်င္းကိုခ်ကာ…..။
ႏွင္းေဝ ငါနင့္ဘဝကို ငါ့လိုျဖစ္သြားေအာင္စြယ္တာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ နင္စမ္းသပ္ၾကည့္မလား…..။
ငါ……ငါေၾကာက္တယ္။
ငါလည္းရွိမွာပဲ ႏွင္းေဝရယ္ နင္တစ္ေယာက္ထဲမွမဟုတ္တာ။ ၿပီးေတာ့ နင့္စိတ္နင္လည္းသိရတာေပါ့ သာမာန္စိတ္လွုပ္ရွားတာလား တစ္ကယ္ကို အဲ့စိတ္ရွိေနလားဆိုတာ…..။
နင္…..နင္ေကာင္းသလိုသာလုပ္ေတာ့ဟာ…….။
ခဏေစာင့္ဟု…..ဆိုကာ ပပ အျပင္ထြက္သြားသည္။ သိပ္မၾကာျပန္ဝင္လာသည္။
နင္စမ္းၾကည့္ခ်င္ရင္ အဆင့္ျပင္ၿပီးေစာင့္ေနပါတဲ့ ခဏေနရင္သူလာခဲ့မယ္တဲ့…..။ နင္မစမ္းခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပန္လာေျပာပါတဲ့……. ဘယ္လိုလဲ နင့္သေဘာ။
အဆင္သင့္ျပင္ ငါက ဘာေတြျပင္ရမွာလဲ…….။
ဘာမွလုပ္စရာမလိုဘူး ငါေယလုပ္ေပးသမၽွ အ႐ုပ္ကေလးလို ၿငိမ္ေန႐ုံပဲ။
အ႐ုပ္ကေလးလိုတဲ့ ႏွင္းေဝရင္မွာ လွိုက္ကနဲ……။ သူမျပဳံး႐ုံေလးျပဳံးကာ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ ပပကသူမကို ထူကာ ေရးခ်ိဳးေစသည္။ ေနာက္အဝတ္အစားသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္ကာ ၿဖီးလိမ္းေပးသည္။ ဆံပင္ကိုလဲ ဆံထုံးေလးထံးေပးသည္။ သူမကိုယ္တိုင္လဲထိုသို့ျပင္ဆင္သည္။ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္သားဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနၾကသည္။
ည ၇ နာရီတိတိမွာ ကိုေအာင္ေက်ာ္ဝင္လာသည္။ ႏွင္းေဝေကာ ပပပါ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၾကသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္က အိမ္ရဲ့ တံခါးမႀကီးကို အတြင္းမွေလာ့ခ်လိုက္သည္။
ေနာက္သူတို့နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္သည္။
ႏွင္းေဝ
ရွင္…….
႐ုတ္တရက္ေခၚလိုက္ေတာ့ သူမခႏၶာကိုယ္ေလးတုန္ကနဲဖစ္သည္အထိ လန္႔သြားသည္။
မင္းအခုခ်ိန္ကစၿပီး ငါ့ရဲ့ ေက်းကၽြန္ျဖစ္သြားၿပီ နားလည္လား….။

သူမေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ သူကအိတ္ထဲက ႀကိဳးတစ္ေခြကို ထုတ္ကာ ပပကို ပစ္ေပးလိုက္ၿပီ သူ႔ကို ခ်ည္လိုက္ဟု အမိန္႔ေပးသည္။

မ်ိဳးပပ ကၽြန္မေနာက္လာရပ္သည္။ ဟူးကနဲသက္ျပင္းခ်သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ေနာက္သူမကကၽြန္မလက္ေတြကို ေက်ာဘက္သို့လိမ္ယူလိုက္သည္။
အ
ကၽြန္မရဲ့ ေအာ္ညည္းသံေၾကာင့္ ပပက ေဆာ္ရီးဟုေတာင္းပန္သည္။
ပပ မင္းသူ႔ကို ေတာင္းပန္စရာမလိုဘူး။ သူ႔ကို နာေအာင္လုပ္ ႀကိဳးကို တင္းေနေအာင္ခ်ည္ သူ႔ေအာ္သံကို ၾကားခ်င္တယ္။

သူ႔အသံက ျဖည္းျဖည္းေအးေအးနဲ႔ မွန္မွန္ထြက္လာသည္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ေသးငယ္သြားသလိုပင္။ ကၽြန္မလက္ေကာက္ဝတ္ေတြ တင္းက်ပ္စြာ ပူးကပ္သြားၿပီ လက္ေမာင္းေတြ ရင္ဘတ္ေတြမွာ တင္းက်ပ္မွုကို ခံစားေနရသည္။ ကၽြန္မ မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေအာင္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရၿပီ။

တုပ္တုပ္မွမလွုပ္နိုင္တဲ့ ကၽြန္မကို သူက အရသာခံၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပပကို တစ္စုံတစ္ရာ ထပ္ေပးလိုက္တယ္။ေခြးလည္ပါတ္ေလးတစ္ခု ကၽြန္မလည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေပၚထပ္ေရာက္လာသည္။ လည္ပါတ္ကသည္ သံႀကိဳးငယ္ေလးသူက ခုံေပၚက ကိုင္ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ေစာင့္စြဲလိုက္ရာ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရသူ ကၽြန္မၾကမ္းျပင္ေပၚ ဒူးေထာက္က်သည္။နာက်င္မွု ဝမ္းနည္းမွုေၾကာင့္ကၽြန္မ မ်က္ရည္ဝဲလာသည္။
ပပ ေကာ္ဖီသုံးခြက္ေဖ်ာ္ၿပီး အေပၚလိုက္ခဲ့…….
အမိန္႔ေပးၿပီး ကၽြန္မကို သံႀကိဳးက ဆြဲကာ အေပၚတတ္သြားသည္။ ကၽြန္မလည္းေနာက္က ယိုင္တိယိုင္တိုင္လိုက္ရတာေပါ့။ အခန္းထဲက ကၽြန္မနဲ႔ ပပရဲ့ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေစာင္းမွာ သူကထိုင္ၿပီး ကၽြန္မကေတာ့ သူ႔ေရွ႕က ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးတုပ္ထိုင္ရသည္။
ခဏေနေတာ့ ပပတစ္ေယာက္ ေကာ္ဖီဗန္းေလးကိုင္ကာတတ္လာသည္။ ဗန္းေလးကို ကိုေအာင္ေက်ာ့္နေဘးမွာ တရိုတေသခ်ကာ ကၽြန္မေဘးမွာ ဒူးတုပ္ကာလာထိုင္သည္။ ကိုေအာင္ေက်ာက ေကာ္ဖီခြက္တစ္ခုထဲေဆးတစ္လုံးထည့္ကာေမႊေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ပပကို ေပးကာ ကၽြန္မကို တိုက္ေစသည္။
ေကာ္ဖီေတြကုန္သြားေတာ့ ကၽြန္မကို ႀကိဳးျဖည္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အဝတ္ေတြ တစ္ခုမက်န္ခၽြတ္ေစသည္။ ကၽြန္မရဲ့လက္ကေလးေတြနဲ႔ ဖြံ့ထြားတဲ့ အဂၤါေတြကို ဖုံးကြယ္ဖို့ကၽြန္မႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမဲ့သူက ကၽြန္မကို ခုတင္ေပၚဆြဲတင္ကာ ပါတ္လက္လွန္ေစၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘးသို့ဆြဲကားကာ ခုတက္တိုင္ေတြမွာ ႀကိဳးနဲ႔ ခ်ည္လိုက္သည္။ ေျခေထာက္ေတြလည္းထိုနည္း လည္ေကာင္း………။ကၽြန္မဟာ ခုတင္ေပၚမွာ ေျခကားယားလက္ကားယားေပါ့။ လည္ပင္းက လည္ပါတ္ကိုေတာ့ ခဏျဖဳတ္ေပးထားသည္။
ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ေတြ လွုပ္ရွားလာၿပီး ကိုယ္အရၤာအစိတ္အပိုင္ူေတလကေန ယားယံေငါ ေဝဒနာကို စတင္ခံစားလာရသည္။ ကၽြန္မကို ကၽြန္မ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ ေဝဒနာက ပိုပို ျပင္းလာသည္။ သူက ကၽြန္မနားေလၽွာက္လာကာ
ဘယ္လိုလဲ ႏွင္းေဝ ေနလို့မွေကာင္းရဲ့လား…။ နင့္ကို ကာမစိတ္ႂကြေဆးေတြ တိုက္ထားတာေလ……..။
ကၽြန္မျပန္မေျဖနိုင္ ရင္တစ္ခုလုံးေမာဟိုက္ေနသည္။ သူ႔လက္ေတြက ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ကို ပြတ္သပ္ေနၿပီး နို့သီးေခါင္းေလးကို လက္ညိဳးလက္မနဲ႔ဖိညႇစ္လိုက္သည္။
အား…….
နာက်င္မွုေၾကာင့္ ကၽြန္မ ေခါင္းတစ္ခါခာနဲ႔ ေအာ္မိသည္။ ခံစားေနရေသာ ေဝဒနာ အနည္းငယ္ သက္သာသလိုေတာ့ရွိသည္။
မင္းလိင္မဆက္ဆံရင္ ဒါမွမဟုတ္ အာသာမေျဖရင္ တစ္ညလုံး႐ူးေလာက္ေအာင္ ခံစားရေတာ့မွာ…။ မင္းကို ဒီတိုင္းထားလိုက္ရမလား
မလုပ္ပါနဲ႔ရွင္ ကၽြန္မကို အာသာေျဖခြင့္ေပးပါ…..။
ကၽြန္မ အ႐ူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္မိသည္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မပါးစပ္ကို တိပ္နဲ႔ကပ္လိုက္တညမို့ ဝူးဝူးနဲ႔သာ အသံထြက္နိုင္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္စြဲေတာ္ ၾကာပြတ္ေလးနဲ႔ ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္အႏွံကို ရိုက္ႏွက္ပါေတာ့သည္။ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္ေနေသာ ရင္သားေတြသာမက တစ္ခါတစ္ခါ ေပါင္ၾကားက အဂၤါႏုႏုေလးကို ပါလာထိသည္။ အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္လာသည္။ နာက်င္မွုေၾကာင့္ စိတ္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားသလိုရွိေပမဲ့ ယားယံမွုက ရွိစဲပင္ ။
ေနာက္ေတာ့ ကို ေအာင္ေက်ာ္က ပပကို လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ကာ သြား နင္သူငယ္ခ်င္းကို ပါးစပ္နဲ႔ ျပဳစုေပးလိုက္ဟု အမိန္႔ေပးသည္။ ပပလည္း အမိန္႔အတိုင္း ခုတင္ေပၚတတ္လာတာေပါ့ ပထမဆုံး ကၽြန္မရဲ့ ရင္သားေတြကို လၽွာနဲ႔ရပ္လိုက္ စို့လိုက္လုပ္သည္။ ေနာက္တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေအာက္ဆင္းသြားၿပီး ပူစီေလးကို လၽွာနဲ႔ရပ္ေပးပါသည္။ တစ္ခါမွာ မၾကဳံဖူးတဲ့ ခံစားမွုေၾကာင့္ အပ်ိဳမေလးကၽြန္မ မူးမူးေမ့ေမ့ ။ ေနာက္ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြတဲ့အထိခံစားလိုက္ရသည္။

ပပကေတာ့ ကၽြန္မကို ျပဳစုၿပီးေတာ့ ပို ေအာင္ေက်ာ့္ရဲ့လိင္တံကို လည္း ပါးစပ္နဲ႔ ၿပီးသည္အထိစုပ္က ျပဳစုရျပန္သည္။ ေနာက္ေတာ့ဒီေန႔အတြက္ေတာ္ေလာက္ၿပီဟုဆိုကာ ကၽြန္မတို့ကို ထားခဲ့ၿပီး သူထြက္ခြာသြားသည္။ ပပလဲကၽြန္မကို ႀကိဳးျဖည္ေပးၿပီး ႏွစ္ဦးသားႏြမ္းနယ္စြာ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသည္။

လက္ေကာက္ဝတ္မွာ ထင္ေနေသာ ႀကိဳးရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး ႏွင္းေဝ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ေနသည္။စေနေန႔မို့ ေက်ာင္းပိတ္သည္ေလ…..
ဟဲ့ မယ္မင္းႀကီးမ ဘာေတြေတြးေနတာတုန္း……။
အေနာက္ကေန ပခုံးပုတ္ၿပီး ေခၚေတာ့ ႏွင္းေဝ ဆက္ကနဲတုန္သြားသည္။
ပပ….လန္႔တာဟာ…….
ေနာက္မွလန္႔ သြား……ေရသြားခ်ိဳး….. ကိုေအာင္ေက်ာ္က သူၿမိဳ့တတ္ရင္လိုက္ခဲ့တဲ့…….. ။
ဟဲ့သူက ငါ့ဘယ္ေခၚသြားမွာတုန္း……..။
သိခ်င္သူ႔သြားေမးေလ……။
ႏွင္းေဝက ေၾကာက္လန္ဟန္နဲ႔ ပခုံးတြန္ျပေတာ့ ပပကရယ္သည္။ ႏွင္းေဝလဲေရလဲထဘီလဲကာ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ခဲ့သည္။ ေရခ်ိဳးၿပီး အခန္းျပန္ မွန္တင္ခုံေရွ႕အလွ ျပင္ေနတုန္း ပပကေနာက္ေနသိုင္းဖက္သည္။
နင့္ကိုယ္လုံးေလး သိပ္လွတာပဲႏွင္းေဝရယ္ ငါညကမွသိတာ
ဟာ…. ဘာေတြေျပာေနတာလဲ
ရွက္သြားသျဖင့္ ႏွင္းေဝမ်က္ႏွာေလး နီရဲသြားကာ ပပကို လက္ေနာက္ျပန္ ဆြဲဆိတ္သည္။ ပပရယ္ ရယ္ရင္းေရွာင္လိုက္သည္။
ခၽြင္ ခ်လြင္…..
ဘာသံေတြတုန္း
ႏွင္းေဝရဲ့ အေမးကို ပပက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ဘာသံထင္လို့တုန္းလို့ျပန္ေျဖတယ္။
ငါသံႀကိဳးသံၾကားလိုက္တယ္ ဘယ္ကလဲေတာ့မသိဘူး…..။
ဒီေကလ…..
ေျပာေျပာဆိုဆို ပပက အျဖဴေရာင္ဂါဝင္ေလးက ေပါင္းရင္းထိမတင္လိုက္သည္။ ေပါင္လယ္မွာ သူမရဲ့သြယ္စင္းတဲ့ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားေသာ လက္ထိပ္ေခၚမလား ေျခက်င္းေခၚမလားအရာတစ္ခု။ ေပါင္မွာ ပတ္ထားေသာ ကြင္းကို သေရနဲ႔ျပဳလုပ္ထားၿပီး sizeက လိုသလို အတိုးအေလ်ာ့လုပ္နိုင္သည္။ အလြယ္တကူ ျဖဳတ္မရေရာင္ ေသ့ခေလာက္ေလးမ်ားနဲ႔ခတ္ထားသည္။ အလယ္ကေန မတိုလြန္းမရွည္လြန္းေသာ သံႀကိဳးေလးျဖင့္ဆက္ထားသည္။ လွုပ္ရွားမွုေတြကို လုပ္နိုင္ေပမဲ့ ခပ္ျမန္ျမန္သြားစရာရွိရင္ေတာ့ က်ိန္းေသစိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစမဲ့ ပစၥည္းေတြ……။
နင္က မနက္ေစာေစာ သြားခစားခဲ့တယ္ေပါ့…….။
ဟိုက ႀကိမ္စၾကၤနဲ႔ ရိုက္ေခၚတာကိုးဟ……။နင့္အတြက္လဲ လက္ေဆာင္ပါသည္။

သူမခုံေပၚတင္ထားတဲ့ အိတ္ကို ပပက လက္ညိဳးထိုးျပရင္းဆိုသည္။သူမ ဘယ္ေလာက္မ်က္ေစာင္းထိုးထိုး ပပကေတာ့ ရယ္ျဖဲဖဲပါပဲ။

လမ္းေလၽွာက္ရတာ ေျခလွမ္းမမွန္ခ်င္။ သူမရဲ့ အရွက္နဲ႔ သိကၡာ အားလုံး ကိုေအာင္ေက်ာ့္လက္ အပ္ထားရသည္ မဟုတ္လား။ လူပုံအလယ္မွာ တုန္ခါစက္တစ္ခု ပင္တီထဲထည့္ဝတ္ၿပီး လမ္းေလၽွာက္ရလိမ့္မယ္လို့ ဘယ္တုန္းကမွ မေတြးမိခဲ့ ။ ခုေတာ့ ႏွင္းေဝဆိုတဲ့ သူမ အျပင္ပန္းၾကည့္ရင္ ရင္ဖုံးအကၤ်ီခ်ိတ္ထဘီနဲ႔ အိေျႏၵရွင္ေပါ့။ ထဘီထဲမွာေတာ့ တုန္ခါစက္အစြမ္းေၾကာင့္ စိုစိစိျဖစ္ေနေသာ ပင္တီတစ္ထည္။
ဒီၾကားထဲ မ်က္ႏွာ မပ်က္ေအာင္ ထိန္းရေသးသည္။ ေနက သူမအတြက္ပို ပူေနသည္ထင္ရသည္။ သူမအေပၚ ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လုံးတိုင္းကို ေၾကာက္မိေနသည္။ ကို ေအာင္ေက်ာ္ကေတာ့ ေဘးမွာ ေလေလးတစ္ခၽြန္ခၽြန္ႏွင့္ ခလုတ္ကို ပိတ္လိုက္ဖြင့္လိုက္။
ဝယ္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ကုန္ကားနဲ႔ ရြာကို လမ္းၾကဳံတင္ေပးၿပီးေတာ့ ကို ေအာင္ေက်ာ္က သူမကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ တစ္ေနရာေခၚသြားသည္။ ၿခံက်ယ္ႀကီးတစ္ခု……… ။ သူက အသင့္လူေခၚဘလ္ကို ႏွိပ္လိုက္ေတာ့ ၿခံေစာင့္ျဖစ္ ဟန္ တူသူ တစ္ေယာက္ထြက္လာသည္။ ေသာ့ဖြင့္ေပးၿပီး ေသာ့ကို သူ႔လက္အပ္ကာ ထြက္သြားသည္။ ႏွင္းေဝ တစ္ေယာက္ ေယာင္လည္လည္နဲ႔ အိမ္ထဲလိုက္ဝင္ခဲ့သည္။
အိမ္ေဆာက္ထားတဲ့ ပုံက ေရွးဆန္ၿပီး ခန္းနားလွသည္။ ေဟာင္းေနေပမဲ့ ခိုင္ခံ့ေနေသးသည္။
ကၽြန္မကို ဘာလို့ ဒီကို ေခၚလာတာလဲ
ႏွင္းေဝရဲ့ မေအာင့္နိုင္ေအာင္ ေမးလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ ကို ေအာင္ေက်ာ္လွည့္ၾကည့္သည္။ ထို့ေနာက္ သူ႔အိပ္ထဲက တစ္စုံတစ္ရာကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ေနာက္ ထို အနာကို စုပ္ကိုထားတဲ့ လက္သီးစုပ္ေလးသူမရွိရာကို ကမ္းလိုက္သည္။ လက္ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျဖည္လိုက္သည္။ လက္ဖဝါးေပၚမွာ လက္စြပ္ေလးတစ္ကြင္း……..။
မင္း တစ္သက္လုံး ငါ့အတြက္ အသက္ရွင္ေပးနိုင္မလား ႏွင္းေဝ……..
အသံက ႏူးညံသည္။ အမိန္႔သံမပါ။ သို့ေသာ္ သူမနားထဲ အမိန္႔တစ္ခုလို ၾကားသည္။ သူ သူမကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတာပဲ။ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ႏွင္းေဝ ဘယ္ေတာ့မွ ေခါင္းထဲမထည့္ရေသးတဲ့အရာ။ ႐ုတ္တရက္သူမ ဘာျပန္ေျပာရမည္မသိ။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ့ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းေျပာပုံေၾကာင့္ ေအာင့္သက္သက္ခံစားရသည္။ မိန္းမက မိန္းမပဲေလ……။
ကၽြန္မ စဥ္းစားပါရေစဦး……။
ထိုေန႔က ထိုကိစၥ ထိုမၽွႏွင့္ရပ္သြားသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္က သူမကို အိမ္အႏွံ့ ၿခံအႏွံ့လိုက္ျပသည္။ ေက်ာခ်မ္းစရာ…..။ လူတစ္ေယာက္ကို ပုံစံမ်ိဳးစုံႏွင့္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္နိုင္ေသာ ကိရိယာမ်ား ေလွာင္အိမ္မ်ား ၾကာပြတ္မ်ား မ်ိဳးစုံလြန္းသည္။ သူကေျပာေသးသည္။ သူ႔အခ်စ္ကို သာလက္ခံရင္ သူမတစ္သက္လုံး ဒီအိမ္မွာေနရမွာတဲ့…….။
ညေရာက္ေတာ့ပပနဲ႔ တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ ပပက မ်က္လုံးေလးျပဴးၿပီး အံၾသလို့။ ပပနဲ႔ ကို ေအာင္ေက်ာ္ ထိေတြ႕ခဲ့တဲ့သက္တမ္းတစ္ေလၽွာက္ ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္ဝင္စားတဲ့ အရိပ္အေယာင္မျပခဲ့ ဖူးဘူးတဲ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ႏွင္းေဝ ၾကည္ႏူးရပါသည္။
ေက်ာင္းေတြပိတ္တဲ့ ေႏြရာသီ တစ္ခုမွာ သူမ ကို ေအာင္ေက်ာ့္ကို အေျဖေပးခဲ့သည္။ ေနာက္ရြာမွာပဲ အက်ဥ္း႐ုံး ျပဳလုပ္ကာ ကို ေအာင္ေက်ာ္ရဲ့ အိမ္ကေလးဆီလိုက္သြားခဲ့သည္။ အဲ့ဒီမွာ ေလွာင္အိမ္ေလးေတြ လက္ထိပ္ေလးေတြ သူမကိုေစာင့္ေနလိမ့္မည္။ ပပကေတာ့ သူမတို့ႏွစ္ဦးကို ႏွုတ္ဆက္က တာဝန္က်ရာ ေနာက္တစ္ရြာကို ကူးသြားသည္။ တစ္ေန႔ သူမမွာလဲ စိတ္တူရာ လူတစ္ေယာက္ရွိလာလိမ့္ဦးမည္။crd..