ေရွ႕ေနမေလးသီရိႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္အမႈ

အခန္း(၁)
ယေန႔႐ုံးခ်ိန္းမရွိသျဖင့္ အမႈသစ္ရွာရဦးမည္ ျဖစ္ရာ ႐ုံးမသြားဟုဆုံးျဖတ္ကာ သီရိတစ္ေယာက္ အပ်င္းႀကီးကာ ဆက္လက္အိပ္ေနသည္။ သတိရသျဖင့္ ေဘးကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ကိုေအးမင္းက မျပန္ေသး။ သူမ နိုးသြားသည္ကို သိေသာအခါ သူမညအိပ္ဝတ္စုံကို ပင့္သည္။
“ေတာ္ၿပီကြာ”
“ျပန္ခါနီး တစ္ခ်ီေလာက္ ဆြဲပါရေစ”
“မေန႔ညလည္း တစ္ညလုံးေနာ္၊ ဒီမွာ ေအာင့္ေတာင္ေနၿပီ”
“တစ္ခ်ီေလာက္ကြာ”
“အ.. ဇြတ္ပဲ အ.. ျဖည္းျဖည္းသြင္းပါ”
ေအးမင္းဆိုသူက သူမေနာက္မွေနကာ အဖုတ္ထဲကို သူ႔ဟာႀကီးသိပ္ထည့္သည္။ ေအးမင္းဆိုသူမွာ ေက်ာင္းတုန္းက ခ်စ္သူျဖစ္သည္။ ခ်စ္သူဘဝျဖင့္ အျပတ္ဆြဲခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေအးမင္းက အျခား မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထပ္သြားသည္။ လက္ထပ္ၿပီး အျခားၿမိဳ႕သို႔ ေျပာင္းသြားသည္။ သို႔ေသာ္ အလုပ္သေဘာအရ သူမေနထိုင္ရာၿမိဳ႕သို႔ မၾကာခဏ ေရာက္လာတတ္သည္။ အစပိုင္းေရွာင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ အရင္လိုပင္ သူမငွါးေနေသာ အခန္းသို႔ ညညေရာက္လာသည္။ သူမ စိတ္နာစြာ မုန္းတီးခဲ့ေသာ္လည္း အေတြ႕ကို ျပန္ေပးေသာအခါ သူမမခံနိုင္ျပန္။ ေမၽွာရျပန္သည္။ တစ္လေလာက္ အဆက္အသြယ္ျပတ္သြားၿပီးခါမွ မေန႔ညက ေရာက္လာကာ တစ္ညလုံး “တစ္လစာ” ဆိုၿပီး နည္းမ်ိဳးစုံဆြဲရာ
သူမအဖုတ္ေတာင္မွ ေအာင့္သြားသည္။ မနက္ျပန္ရမွာမို႔ ဆိုသျဖင့္ ခံေပးလိုက္သည္။ ခ်စ္သူ အျဖစ္မဟုတ္ေပမယ့္ လိင္ဆက္ဆံေဖာ္သူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ဆက္လက္ေနထိုင္လာခဲ့သည္မွာ လအေတာ္ပင္ ၾကာေျငာင္းလာခဲ့ေလၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ တစ္ေယာက္အာသာကို တစ္ေယာက္ ျဖည့္ဆည္းကာ အစြမ္းကုန္ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ခ်ဲခဲ့ၾကသည္။ သူမခါးကိုကိုင္ကာ ဆြဲလိုက္သျဖင့္ သူမလည္း အလိုက္သင့္ပင္ ေလးဖက္ေထာက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ ေအးမင္းတစ္ေယာက္ သူမခါးကို ဆတု္ကိုင္ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ လိုးေလသည္။ လိုးခ်က္မ်ား ျမန္လည္း ျမန္လာသည္။

“ထည့္ထားလိုက္ရမလား”
“အင္း” သူမေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လီးရည္မ်ား တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ေႏြးခနဲ ေႏြးခနဲ ျဖစ္သြားသည္။ “စိမ္မေနနဲ႔ ထတု္ေတာ့၊ ျပန္ေတာ့၊ မုန္းဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ အဖုတ္ကို ေအာင့္သြားတာပဲ၊ နို႔ကိုလည္း သူစို႔တာနဲ႔ နို႔လည္းႀကီး နို႔သီးေခါင္းေတြလည္း က်ယ္ကုန္ၿပီ”
သူမအတင္းထေတာ့ လီးက သူမေစာက္ဖုတ္မွ ေဖာက္ဆို ျပဳတ္သြားသည္။ တစ္ရႈးယူကာေပါင္ၾကားထဲ သုတ္လိုက္သည္။ ေအးမင္းက သူမကိုယ္ကို လွမ္းဖက္ကာ ကုတင္ေပၚ ဆြဲအိပ္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲဖက္သည္။ ပါးျပင္ကို တရႊတ္ရႊတ္နမ္းသည္။ အနမ္းမ်ားေအာက္တြင္ သူမသည္ တပ္မက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ပိုတိုးဝင္မိသည္။ သူမ၏ မုန္းလည္းမုန္းရသူ ခ်စ္လည္းခ်စ္ရသူျဖစ္ေသာ ေအးမင္းရင္ခြင္သည္ သူမကို ထာဝရေႏြးေထြးေစျမဲ
ျဖစ္သည္။

ကိုးနာရီထိုးေတာ့ ေအးမင္းျပန္သြားသည္။ မနက္စာစားဖို႔ လုပ္ရင္း ဤေန႔ ႐ုံးသို႔သြားရ မသြားရ
စဥ္းစားေနမိသည္။ အမႈကို ထပ္ရွာရမည္လား။ မေန႔က သူမလိုက္ခဲ့ေသာ အမႈရႈံးသည္။ ေကာင္ေလးမွာ ခုမွ ၂၂ ႏွစ္သာ ရွိဦးမည္။ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္က်သြားသည္။ ထို႔အတြက္ စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာ ျဖစ္မိသည္။ ဝဋ္ေႂကြးဟု သေဘာထားခိုင္းလိုက္ရပါသည္။ အားနာသည္ကေတာ့ ေကာင္ေလး၏ မိဘမ်ားျဖစ္သည္။ မတတ္နိုင္ပါ။ သက္ျပင္းခ်ရင္း မနက္စာကို စားလိုက္သည္။ ဗိုက္ျပည့္ေတာ့ အားလုံးေမ့သြားသည္။ အိမ္မွာ ဆက္ေနလၽွင္ ပ်င္းစရာမို႔ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ႐ုံးသို႔သြားရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
“ေဒါက္ ေဒါက္” တံခါးလည္းေခါက္ အခန္းထဲလည္းဝင္လုပ္မိေတာ့ သူမမွားမွန္း သိသြားသည္။ အမႈကို လက္ခံကာ အမႈလိုက္ေရွ႕ေနမ်ားသို႔ ေရာင္းစားေသာ အမႈပြဲစားဦးသိုက္ထြန္းသည္ သ၏ူ ထံတြင္ စာေရးမလုပ္ေနေသာ ဝတီေမာ္ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးတင္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆုတ္ကစားေနသည္။ ဝတီေမာ္က သူမကို ျမင္ေတာ့ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူမစကဒ္ကို အျမန္ဆြဲဖုံးသည္။ ဝတီေမာ္သည္ အရပ္ပုျပတ္ျပတ္ေလး ျဖစ္သည္။ အသားေဖြးေသာ္လည္း ႐ူပါမရွိပါ။ တင္မ်ား ရင္မ်ားလည္း ရွိသင့္သေလာက္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ဆြဲေဆာင္မႈ မရွိ။ စုပ္ခၽြန္းခၽြန္းေလးလည္း မဟုတ္။ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္သျဖင့္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ေလးေတာ့ ရွိသည္။

“ေအာ္ သီရိေလး လာေလ၊ ကဲကဲ ဝတီေရ ဒီေန႔ေတာ့ ေန႔ခင္းမွ တစ္ေခါက္ျပန္လာခဲ့ေနာ္”
“သူနဲ႔ ဆက္ဆြဲလိုက္ပါလား၊ ကၽြန္မ သိပ္အဆင္မေျပလို႔ပါ”
“ကိုႀကီးဘက္ အဆင္ေျပဖို႔ပဲ လိုတာပါ သီရိရယ္၊ ဒီေန႔အမႈက မင္းနာမည္ေကာင္းရမည့္ အမႈကြ သလိား”
“ရွင္ အဲလိုပဲ ေျပာေျပာေရာင္းေနတာ မဟုတ္လား”
“ဒီတစ္ခါ ကိုႀကီးတကယ္ေျပာတာ ကေလးရဲ့၊ ကဲကဲ ဝတီ မင္းသြားေတာ့”
“ဟုတ္ကဲ့”
ဝတီထြက္သြားမည္လုပ္ေတာ့ ဦးသိုက္ထြန္းက ေဆာ့ပင္တစ္ခုယူကာ ဝတီ၏ စကဒ္ကိုလွန္လကို္ၿပီး
ေပါင္ေပၚတြင္ ၾကက္ေျခခတ္ေလး ခတ္လိုက္သည္။
“တျခားလူနဲ႔ သြားမကဲနဲ႔”
“ဟြန္းးး လူဆိုးႀကီး”
ဝတီက သူမေပါင္ေပၚမွ အမွတ္အသားကို ျပန္ဖ်က္သည္။ အနည္းငယ္ပ်က္စျပဳခ်ိန္တြင္ ဝတီက အခန္းတံခါးကို ေဆာင့္ပိတ္ကာ ထြက္သြားသည္။
“ကၽြန္မ…” သီရိမွ ျငင္းမလို႔ လုပ္သည္။ ဦးသိုက္ထြန္းက ေမးေစ့ကိုကိုင္ကာ ပါးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းသည္။ သကို္ထြန္းက သီရိပါးျပင္ေပၚ သူ႔ႏွာေခါင္းကို ျမဳပ္ေနေအာင္ နမ္းလိုက္ၿပီး ကုလားထိုင္တြင္ အခန႔္သား ျပန္ထိုက္လိုက္သျဖင့္ သီရိမွာ သိုက္ထြန္းေပါင္ၾကားတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ကာ ပုဆိုးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံမွာ ပြေယာင္းေနသည္။ လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ကာ ပြတ္သပ္ေပးသည္။ ဦးသိုက္ထြန္းသည္ အသက္ ၄၅ ႏွစ္ရွိၿပီ ျဖစ္ၿပီး လူပ်ိဳႀကီးျဖစ္သည္။ လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မိန္းမမ်ားစြာကို ပိုင္ဆိုင္သူ ျဖစ္သည္။ အမႈသည္မွ လာဘ္အျဖစ္ သမီးမိန္းမပ်ိဳ ရလၽွင္ရ မရ၍ ရွိသည့္မိန္းမက လွလၽွင္ လာဘ္အျဖစ္ယူတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို သိပ္မေရြးသည့္သူ ျဖစ္သည္။ ၾကားထဲ မေတာ္တဆ ငတ္ေနမည္စိုးသျဖင့္ မာဆတ္မွ
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို ေခၚေခၚထားတတ္သူ ျဖစ္သည္။ ဝတီေမာ္မွာ မာဆတ္မွ ေခၚထားသူ ျဖစ္သည္။ အမ်ားအျမင္ေတာ့ စာေရးမေလး။ စုတ္ခၽြန္းခၽြန္းေသာ ဘာေသာ နားလည္မည္မဟုတ္သည့္ သိုက္ထြန္းအတြက္ အေပါက္ပါၿပီး ေကာင္းေကာင္းျပဳစုတတ္လၽွင္ နတ္သမီးလို သေဘာထားသူ ျဖစ္သည္။
“ခ်စ္ မစုပ္ခင္ေလး ပိုဖီးလ္လာေအာင္ ဟိုဘက္လွည့္ၿပီး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခၽြတ္ျပပါလား” သီရိက ကြင္းထုေပးမလို႔ လုပ္ရင္းမွ အသာထကာ ကိုယက္ုိ တစ္ပတ္လွည့္သည္။
“အိုးကေတာ့ တကယ့္ စစ္ကိုင္းအိုးပဲ” သူမတင္လုံးကို ၾကည့္ရင္း ေျပာသည္။
“No No မခၽြတ္ေသးနဲ႔ဦး မင္းအိုႀကီးနဲ႔ ငါ့ဟာကို လာပြတ္ေပးပါဦး” သီရိက ခါးေကာ့ကာ ေတာင္ေနသျဖင့္ တန္းမတ္ေနေသာ သိုကထ္ြန္းလီးႀကီးေပၚ တငလ္ုံးျဖင့္ ဖိကာ ပြတ္ေပးသည္။ ဒူးေပၚလက္ေထာက္ကာ ဘယ္ညာယိမ္းေပးသည္။ လီးလုံးႀကီးက ေႏြးေနသည္။ တင္လုံးျဖင့္ အထက္ေအာက္ေလး ပြတ္ေပးသည္။

“ဟူး.. ဟူး … ရွီး ရွီးးးး”
သူမ လက္ကို သိုက္ထြန္းေပါင္ေပၚေထာက္ကာ တင္လုံးျဖင့္ ဆက္ပြတ္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမလက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆုတက္ုိင္ထားသည္။ လီးလုံးက ပိုမာလာသည္။ တင္သားထဲကို တိုးဝင္ေနသည္။
“မင္းအိုးနဲ႔ကို တခ်ီၿပီးလို႔ ရတယ္”
သူမက ျပန္ရပ္ကာ မလွည့္ဘဲ ထမီကိုခၽြတ္ခ်သည္။ သိုက္ထြန္းက ေနာက္မွ ကြင္းထုေနသည္။ သူမအက်ႌကို ဆက္ခၽြတ္သည္။ ဘရာလည္း ခၽြတ္ကာ စပင္ဒါကိုပါ ဆက္ခၽြတ္လိုက္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေနာက္မွထိုင္ကာ သူမတင္လုံးကို ကိုက္သည္။ လၽွာျဖင့္ လ်က္သည္။ ေပါင္မ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ လိုက္စုပ္နမ္းသည္။ ခါးစပ္အထိ နမ္းတက္သည္။
“အာ့ နာ တယ္”
သိုက္ထြန္းက သူမတင္သားကို ကိုက္သည္။
“စားပစ္ခ်င္တယ္ကြာ”
သူမ နည္းနည္းေလး ကုန္းေပးသည္။
“အူးးဝူးးးးးးးးးး”
သူမေစာက္ေပါက္မွ ဖင္ေပါက္သို႔ဆြဲကာ ဖင္ေညာင့္ရိုးထိ လၽွာကို အျပားလိုက္ထားကာ ေတာက္ေလၽွာက္လ်က္သျဖင့္ သူမတစ္ကိုယ္လုံးရွိ အေၾကာမ်ား ဆိမ့္တက္သြားသည္။ သူမဆက္ကုန္းလိုက္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေျခတစ္ဖက္ကို ခုံေပၚတင္လိုက္သည္။ သူမက စားပြဲကို တံေတာင္ျဖင့္ေထာက္ကာ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေစာက္ေခါင္းထဲကို လၽွာျဖင့္ ထိုးေမႊသည္။
“အာ့…ဝု ဟူးးးးးးး”
သူမတစ္ကိုယ္လုံး ေျမာက္တက္ေနသလို ခံစားရသည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေစာက္ဖုတ္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲလိုက္သည္။ ရဲတြတ္ေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားကို ခ်ိဳၿမိန္စြာ လ်က္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လၽွာကို အလုံးလိုက္ ထိုးသြင္းသည္။ မေန႔ညက တစ္ညလုံးနီးပါး အဆြဲခံထားရသျဖင့္ ေအာက္ေနေသာ
ေစာက္ဖုတ္မွာ အေတာ္ေလးသက္သာသြားသည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ့ လီးရာႏွင့္ လီးအနံ့မေပ်ာက္ေသးေသာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို တစ္ေယာက္ကေတာ့ ၿမိန္ယကွ္စြာ လ်က္ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းႏွစ္ေခ်ာင္းထိုးသြင္းၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲထိုးေမႊသည္။
သီရိက စားပြဲေပၚပက္လက္ အိပ္ေပးလိုက္သည္။ သကို္ထြန္းက သူမေပါင္တစ္ဖက္ကို ထမ္းသည္။ ေစာက္ပတ္၏ အက္ေၾကာင္းအစကို လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ ထိုးဆြသည္။ ေစာက္ေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲစုပ္သည္။ “အိုး အူး အား ဝူး”
ေစာက္ေစ့ကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ ကလိေပးသည္။ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲကို ထိုးေမႊသည္။ ကေလာ္သည္။ ေစာက္ေပါက္ကိုလည္း ကေလာ္ ေစာက္ဖုတ္အက္ေၾကာင္းကိုလည္း လၽွာျဖင့္ ထိုးေမႊသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ကို ထိုးေမႊထားေသာ လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူမအား စုပ္ခိုင္းသည္။ သူမစုပ္ေပးလိုက္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမေစာက္ဖုတ္ေပၚ တံေတြးမ်ား ေထြးခ်သည္။ ၿပီးေနာက္ ေျပာင္ေအာင္ ျပန္လ်က္သည္။

သူမ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဘက္ေထာက္ကုန္းလိုက္သည္။ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို စုထားသည္။ သိုက္ထြန္းက သူ႔လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး သူ႔လီးကို သုတက္ာ သူမေစာက္ပတ္ကို လိုးသည္။ သိုက္ထြန္းလီးမွာ
မိန္းမလိုက္စားသူ၏ လီးပီပီ ႏွစ္လုံးထိုးလက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေလာက္ကို ႀကီးသည္။
ခုႏွစ္လက္မေလာက္ရွည္သည္။ ထိပ္လုံးက ခၽြန္ျမေနသည္။ လီးေခါင္းသူမ ေစာက္ဖုတ္ထဲျမဳပ္ေတာ့ စူးလို႔ေနသည္။ “အု အာာ့..”
လီးအလုံးလိုက္ႀကီးသူမ ေစာက္ပတ္ထဲ ျဖည္းညင္းစြာ ျမဳပ္ဝင္ေနသည္။ သီရိတစ္ေယာက္ ခါးကို ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးကို တစ္ဝက္တြင္ ျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ထည့္သည္။ ဆုံးခါနီးေတာ့ ျပန္ထုတ္သည္။ သိုက္ထြန္းနဲ႔ သူမ မၾကာခဏ အိပ္ဖူးသည္။ အိပ္တိုင္းလည္း ေက်နပ္ေအာင္ ဆြဲေပးနိုင္စြမ္းရွိသူဟု သူမ မွတ္ခ်က္ခ်မိသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ခုတစ္ခါ ျပန္သြင္းေတာ့ ဆုံးလုလုတြင္ ေဆာင့္ထည့္သည္။
“အာာာာ့ာ့ာ့”
အဆုံးထိသြင္းၿပီး ထပ္ထပ္ေဆာင့္သည္။ လီးက သူမအဖုတ္ထဲ ျမဳပ္ေနသည္။ တစ္ကိုယ္လုံး ဝင္လို႔ရလၽွင္ ဝင္မည့္သူ ျဖစ္သည္။ သူမေခါင္းကို ဘယ္ညာယမ္းကာ ညည္းရသည္။
“ရႈး တိုးတိုး”
သူမ ပါးစပ္ကို ပိတက္ာ ဆက္ညည္းသည္။ သိုက္ထြန္းက သူမခါးကို စုံကိုင္ကာ တဒုတ္ဒုတ္ ေဆာင့္သည္။ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္ၿပီးေနာက္ သူမနို႔ကို လွမ္းကိုင္ကစားသည္။ နို႔အိမ္တစ္ခုလုံးကို ေခ်ဖ်က္သည္။
တင္းက်စ္ေနေသာ သူမနို႔မ်ားကို ပူေပါင္းကိုင္သလို အတင္းဆုတ္ကိုင္သည္။ နို႔ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ၿပီးေနာက္ သူမခါးေစာင္းကို ကိုင္ကာ စလိုးေတာ့သည္။ အစပိုင္းေတာ့ သူမလက္ေထာက္ထားနိုင္ေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ မေထာက္နိုင္ေတာ့ပါ။
သိုက္ထြန္းက ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္သည္။ သူမက လီးထိပ္ကို စလ်က္ေပးသည္။ လီးက သူမေစာက္ရည္ျဖင့္ စိုလဲ့ေနသည္။ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိ သူမစုပ္လိုက္သည္။ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လီးထိပ္ကို လၽွာျဖင့္ ကလိသည္။ လီးအရင္းကို ကိုင္လိုက္သည္။ ေလးငါးခ်က္ ကြင္းထုေပးၿပီး လီးထိပ္ကေန ျဖဲခ်သည္။ လီးထိပ္မွ အေရခြံမ်ားအားလုံး ျပဲက်သြားေသာအခါ လီးရစ္ေလးကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ ရစ္ေပးသည္။
“အား ဝူး ေကာင္းလိုက္တာ ကေလးရယ္” လီးေၾကာႀကီးမ်ားကို လၽွာဖ်ားျဖင့္လိုက္ လ်က္သည္။ လီးေအာက္မွ ပင္မေၾကာကို လ်က္ေပးသည္။ ေနာက္ လီးအလုံးလိုက္ စုပ္ေပးလိုက္သည္။ တတ္နိုင္သမၽွ ငုံသည္။ သိုက္ထြန္းက ေဘးသို႔ ဝဲဝဲက်သြားေသာ သူမဆံႏြယ္ကို ပင့္သတ္တင္ေပးသည္။ သူမက လီးလုံးႀကီးကို ပင့္ကာ လႁပြတ္ႏွစ္လုံးကို ဆြဲငုံသည္။ လေစ့သည္ သူမပါးစပ္ထဲ ဟိုဒီ ေျပးလႊားေနသည္။ သူမက လႁပြတ္ကို စုပ္ေပးၿပီးေနာက္ လီးလုံးႀကီးကို ျပန္ငုံသည္။ သိုက္ထြန္းက မတ္တပ္ရပ္သည္။ သူမဆံပင္မ်ားကို ဆုတ္ကိုင္ကာ သူမပါးစပ္ထဲ လီးကို ထိုးထည့္သည္။ သူမကလည္း လက္ကို ေနာက္သို႔ ပစ္ထားေပးသည္။ သိုက္ထြန္းက သူမပါးစပ္ထဲသို႔ လီးကို မရမကထိုးသိပ္သည္။ မဝင္ ဝင္ေအာင္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာ ယမ္းၿပီး ထည့္သည္။ လီးထိပ္က သူမအာေခါင္ကို စိုက္ကာ လည္ေခ်ာင္းထဲသို႔ တိုးဝင္ေနသည္။ သူမလည္း ေနာက္မတြန႔္ဘဲ မရမကဆုံးေအာင္ ငုံေပးသည္။ လီးကို ဆြဲထုတ္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူမပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္ ထိုးကာ ျဖဲကစားသည္။ ေမးေစ့ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ၿပီး ပါးစပ္ထဲ တံေတြး ေထြးထည့္သည္။ သူမလည္းလၽွာေပၚတံေတြးျဖင့္ လွည့္သည္။ သိုက္ထြန္းက သူ႔တံေတြးကို ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ ေထြးထည့္ၿပီး ျပန္စုပ္သည္။ ျပန္ေထြးထည့္သည္။ ေခါင္းကိုေမာ့ေအာင္ကိုင္ကာ လီးျဖင့္ ပါးေစာင္ကို ထိုးေမႊသည္။ ပါးေစာင္ထဲ လီးသိပ္ထည့္ထားၿပီး သီရ၏ိ ပါးျပင္ကို ပုတ္သည္။ ပါးႏွစ္ဖက္လုံး လုပ္ၿပီးေနာက္ ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ သူမပါးစပ္ကို အစြမ္းကုန္
ဟထားလိုက္သည္။
သိုက္ထြန္းက ကုလားထိုင္တြင္ ျပန္ထိုင္သည္။ သူမက သိုက္ထြန္းကို တက္ခြလိုက္ၿပီး လီးကို လက္ေနာက္ျပန္ကိုင္က အဖုတ္ထဲ ထည့္လိုက္သည္။ ေလၽွာေလၽွာရႈရႈဝင္သြားသည္။ သိုက္ထြန္းက သူမအိုးႀကီးႏွစ္လုံးကို ကိုင္ကာ ပင့္တင္လိုက္ ဆြဲခ်လိုက္ျဖင့္ လိုးလိုက္ ေအာက္က ပင့္လိုးလိုက္ လုပ္သည္။ သူမက ကိုယတ္စ္ေစာင္းေနၿပီး ၿငိမ္ခံေပးသည္။ လိုးခ်က္မ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။ သူမအိုးႀကီးကိုေတာ့ မလြတ္တမ္းဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ ေနာက္ သူမကိုယ္လုံးကို ဖက္ကာ ဖင္ေညာင့္ရိုးကိုင္ၿပီး လိုးသည္။ သူမေညာင္းလာသျဖင့္ ကိုယ္ကို တစ္ဖက္လွည့္သည္။ သိုက္ထြန္းကေတာ့ ဆြဲေနတာ လုံးဝမရပ္။ ျမန္လည္း ျမန္လာသည္။ သူမကသာ ေအာ္ညည္းေနရသည္။ လီးက သူမအဖုတ္ထဲ ျမဳပ္ေနေအာင္ ဝင္ေနသည္။ သိုက္ထြန္းလည္း ညည္းသည္။ တရွီးရွီးနဲ႔ ျမည္ေနသည္။ သို႔ေသာ္ ပိုျမန္လာသည္။ နားလည္း မနားပါ။ သူမေစာက္ဖုတ္လည္း တပြက္ပြက္ျမည္ေနသည္။ တစ္ခါခါ သိုကထ္ြန္းက ျမန္ျမန္ဆြဲသည္။ ထိုအခါ ပိုေအာ္ရသည္။ သားအိမ္ပင္ ေအာင့္သြားသည္။ ပုံစံေျပာင္းသည္။ သူမ၏ ေျခတစ္ဖက္ကို ခုံေပၚတင္၍ လက္ကို စားပြဲေပၚေထာက္ကာ ကုန္းေပးသည္။ သိုက္ထြန္းခ်က္ခ်င္းပင္ ထည့္သည္။ လီးကို အစအဆုံးထုတ္သြင္းၿပီးလိုးသည္။ သူမခါးကို နိုကထ္ားသည္။ သူမေစာက္ပတ္ထဲ ဝင္ထြက္ေနသည္။ ေနာက္ သိုက္ထြန္းက ျပန္ထိုင္သည္။ သူမက သိုက္ထြန္းေပါင္ေပၚ ေျခတစ္ဖက္ ေထာက္က အရပ္လိုက္ ေနာက္ျပန္သြင္းသည္။ လက္ကို သိုက္ထြန္းပခုံး ျပန္ဖက္ထားသည္။ သိုက္ထြန္းက သူမခါးကို တစ္ဖက္ ေပါင္ကို တစ္ဖက္ကိုင္ၿပီး မရပ္ရေအာင္ လုပ္ေပးသည္။ သကို္ထြန္းက ထိုၾကားထဲ ကိုယ္ကိုနည္းနည္းဆြဲလွည့္ကာ နို႔ကို စို႔ေသးသည္။
“ေရွ႕ေပါက္က ဒီေလာက္ပဲ” သိုက္ထြန္းသည္ သူမကို ထေစကာ စားပြတြင္ ကုန္းခိုင္းသည္။ သူမဖင္ေပါက္သို႔ တံေတြးမ်ား ေထြးၿပီး သိပ္ထည့္သည္။ အကုန္းလိုက္ လိုးလို႔ အားရၿပီးေနာက္ သူမကို စားပြဲေပၚ တစ္ေစာင္းအိပ္ခိုင္းသည္။ တေစာင္းၿပီး ပက္လက္ခံရသည္။ ေပါင္ကို ထမ္းကာ ဖင္ကိုေတာက္ေလၽွာက္လိုးသည္။ အၿပီးတြင္ သူမဗိုက္သားေပၚ လီးရည္မ်ား လြတ္ခ်သည္။
အားလုံးအပန္းေျဖနားၿပီးေနာက္ ျပစ္မႈတြဲအား ဦးသိုက္ထြန္းမွ သူမစတစ္ထဲသို႔ ကူးေပးလိုက္သည္။ သူမ ဒီေန႔ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အနားယူမွ ရေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ အိမ္ျပန္အနားယူရင္း အမႈကို စနည္းနာလိုက္သည္။ အမႈသည္ လူသတ္မႈျဖစ္သည္။ သတ္သူမွာ မိန္းကေလး ျဖစ္သည္။ ခက္သည္က သတ္သူက စိတ္မႏွံ့သူ။ အသတ္ခံရသူက အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္ရွိ သန္မာထြားႀကိဳင္းေသာ ေယာက်္ား။ အခန္း (၂)
ရဲစစ္ခ်က္မ်ားမွ အသတ္ခံရသူ ရန္နိုင္၏ သက္ေသခံပစၥည္းမ်ား စာရင္းကို ဖတ္ၾကည့္သည္။ ထိုထဲတြင္ တားေဆးမ်ား ကြန္ဒုံးမ်ားႏွင့္ ကာမအားေဆးမ်ား အမ်ားအျပားပါဝင္သည္။ အသတ္ခံရသူ ရန္နိုင္သည္ ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ေသာ္လည္း သူ႔ကုမၸဏီကို ဗုဒၶဘာသာကုမၸဏီ ပုံစံဖြင့္ထားသည္။ သကူုိးကြယ္သည့္ ဘာသာမွာ အစၥလာမ္မစ္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔အား သတ္ခဲ့သည္ဟု ထြက္ဆိုေသာ စိတ္မႏွံ့ဟု ယူဆရသည့္ စုစုခိုင္ဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို ထားရာ စိတၱဇေဆး႐ုံရွိ အခ်ဳပ္ခန္းသို႔ သူမထြက္ခဲ့သည္။
“စုစုခိုင္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ”
သူနာျပဳတစ္ဦးက သူမကို ေခၚသြားသည္။
အခန္းတစ္ေနရာတြင္ ငုတတ္ုတ္ ထိုင္ေနေသာ စုစုခိုင္ႏွင့္ ေတြ႕သည္။ မဖီးမလိမ္းဘဲ ေနေနသည့္ပုံျဖင့္ ပြစိတက္ေနသည္။
“စုစုခိုင္လား၊ ကၽြန္မ သီရိပါ၊ စုစုရဲ့ အမႈကို လိုက္ေပးမယ့္ ေရွ႕ေနပါ”
“ဘယ္သူငွါးလဲ”
“ကၽြန္မက အဲ ဘယ္သူမွ မငွါးပါဘူး၊ မိန္းကေလးခ်င္း စာနာလို႔ လိုက္ေပးတာပါ”
“ရွင္တို႔ ဒီလိုပဲ ေျပာၾကတာပါပဲ”
“တကယ္ပါ”
“သြား………”
သီရိပင္ ေတာ္ေတာ္လန႔္သြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခ်ာ့ခ်က္ကာ အမႈသြား အမႈလာကို စစ္ရသည္။ ကၽြန္မနာမည္ စုစုခိုင္။ ကၽြန္မ အခု နာမည္ႀကီးေနတဲ့ Facebook မွာ အလုပ္လုပ္တယ္။ ကၽြန္မကို အလုပ္ခန႔္သူက မိုးမိုးလြင္ပါ။ သူက ကုမၸဏီမန္ေနဂ်င္း ဒါရိုက္တာရဲ့ စကၠေရေတရီပါ။ ကၽြန္မ အလုပ္စစရခ်င္းက ဧည့္ႀကိဳပါ။ ကၽြန္မေၾကာင့္ ဧည့္သည္ေတြ အမ်ားႀကီးလာတယ္ ဆိုၿပီး ရာထူးတန္းတိုးပါတယ္။ တိုးတဲ့ေနရာက ႐ုံးခန္းထဲကိုပါ။ ကၽြန္မက တကယ္မွတ္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တန္း ကၽြန္မကို ဆက္ဆီ အရံသတို႔သမီး အလုပ္ခံရတာပါ။
႐ုံးတင္လိုက္သည္။ ထိုတြင္ မိုးမိုးလြင္ႏွင့္ စႏၵီဆိုသည့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ ပါဝင္လာသည္။
ေသြးေဆာင္ ျဖားေယာင္းမႈျဖင့္ သူမတို႔က ခုႏွစ္ႏွစ္စီက်သည္။ စုစုခိုင္က လူသတ္မႈျဖင့္ သုံးႏွစ္က်သည္။ စိတ္မမွန္ေသာေၾကာင့္ ဟုျဖစ္သည္။ ေသသြားေသာ ရန္နိုင္ကိုေတာ့ ေသၿပီးေနာက္ ဝိဉာဏ္ကိုေခၚကာ ေထာင္ ၁၅ ႏွစ္ခ်သည္။ သူတို႔ အမႈ လမ္းေၾကာကို ေသခ်ာစိစစ္ၿပီးေနာက္ ထြက္လာေသာ ဇာတ္ေၾကာင္းကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ စီခ်သည္။ စာဖတ္သူမ်ား ဖတ္လို႔ေကာင္းေအာင္ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ ေရးသားျခင္းမွ အပ အပိုအလိုမရွိ တစ္လုံးမက်န္ ေရးသားလိုက္သည္။ အခန္း (၃)
ရန္နိုင္သည္ ကားကို ကိုယ္တိုင္ ေမာင္းလာၿပီးေနာက္ ကားပါတ္ကင္တြင္ ကားကို ေနရာတက် ထိုးကာ ႐ုံးခန္းထဲ တန္းဝင္လိုက္သည္။ ႐ုံးခန္းထဲတြင္ မိမိေရွ႕ႀကိဳေရာင့္ႏွင့္ေနေသာ စႏၵီႏွင့္ မိုးမိုးလြင္က “မဂၤလာပါကိုကို” “မဂၤလာပါေမာင္” ဟု ႏႈတ္ဆၾက္ကသည္။
ကိုကိုဟု ေခၚသူမွာ ရန္နိုင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ငယ္ေသးသူ စႏၵီျဖစ္ၿပီး ေမာင္ဟု ေခၚသူမွာ ရန္နိုင္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ႀကီးသူ မိုးမိုးလြင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူမတို႔က အားလုံးရွိရင္ေတာ့ ဆရာဟု ေခၚပါသည္။ ယခုလို
သုံးေယာက္တည္း ရွိလၽွင္ေတာ့ သူကလည္း မမနဲ႔ ခ်စ္ေလးဟု ေခၚပါသည္။
“ခ်စ္ေလးက ဒီေန႔ ေရလည္ လန္းေနပါလား”
“ၾကားထဲ တစ္ရက္ႀကီးမ်ားေတာင္ ေဝးရလို႔ ကိုကို႔မဒီနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး သူမ်ားကို ေမ့ေနမွာစိုးလို႔ ျပင္လာေပးတာ”
“ဟား ဟား မဒီနဲ႔ ေတြ႕လည္း ဆက္ဆီ Love ေလးျဖစ္တဲ့ မင္းေလာက္ ဘယ္သကူ႔ုိမွ ပိုမခ်စ္မိပါဘူးကြာ” “အဲဒီစကားနဲ႔ပဲ မမကိုလည္း ေျပာတာပဲမဟုတ္လား၊ ၿပီးေတာ့ မမနဲ႔လည္း မခြဲနိုင္ သူမ်ားနဲ႔လည္း မခြဲနိုင္ အိမ္က မဒီ့ကိုလည္း မကြာနိုင္ ဟြန္း မသိဘူး မွတ္ေန” ရန္နိုင္က လက္ဆြဲအိတ္ကို ခ်ကာ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္စီ ခါးကိုဖက္ၿပီး ရင္ခြင္ထဲၿပိဳင္တူ ထည့္ထားလိုက္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ေလးႏွစ္ခန႔္က ႐ုံးခန္းထဲေရာက္လာခဲ့ေသာ စႏၵီႏွင့္ ယခုစႏၵီေတာ္ေတာ္ေလးကို ကြာျခားလွပါသည္။ ျမင္ပါမ်ား၍ လွသြားသည္မဟုတ္ဟု ရန္နိုင္တစ္ထစ္ခ် ယုံၾကည္ပါသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါး မြဲေျခာက္ေျခာက္အသားအေရႏွင့္ ေဖြးေဖြးႏုႏု စိုအိအိ ေရေဆးငါးလို ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ ရွိလာေသာ တေသြးတေမြးလွေနေသာ စႏၵီမွာ သူ႔လီးရည္ေတြ ဝေနလို႔လား သူနဲ႔ တည့္လို႔လား မသိ။ ျမင္သူတကာ ေငးရေလာက္သည္။ ဘယ္လိုလလွွ သူကေတာ့ ယုတ္မာလွေသာ အဆင့္အတန္းမရွိေသာ နည္းမ်ားျဖင့္သာ ကာမကို ဆက္ဆံသည္။ တစ္ေယာက္က မိုးမိုးလြင္။ သူမကေတာ့ ဆယ္ႏွစ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလး စြန္းခဲ့ၿပီ ထင္သည္။ သူမလည္း အလွမပ်က္။ လွဆဲ လွျမဲ။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ လွသလို အဖုတ္ကလည္း လွေအာင္ ျပင္ျမဲ။ ေရွ႕ေပါက္ေရာ ေနာက္ေပါက္ပါ လိုးလို႔ေကာင္းျမဲျဖစ္သျဖင့္ သူ လက္မလြတ္နိုင္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ မိုးမိုးလြင္ ေစာက္ေမြးမ်ားမွာ အျမဲတမ္းပါးလွပ္ညီညာၿပီး သပ္သပ္ရပ္ရပ္ရွိသည္။
“မင္းလည္း ကိုယ့္အေမြးကိုယ္ အဲလို ျပင္တတ္ေအာင္ က်င့္ထား”
ေစာက္ေမြးမ်ား နည္းနည္းၾကမ္းစျပဳလာၿပီ ျဖစ္ေသာ စႏၵီကို သူ ခဏခဏမွာရသည္။
“အေမြးက အဓိကလား အေပါက္က အဓိကလားလို႔”
ကေလးပီပီ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။
“အေမြးျပင္ထားေတာ့ ကေလးရယ္ သူတို႔က မင္းဟာေလးကို တသသျဖစ္ၿပီး ဆႏၵ အျမဲျဖည့္ေပးခ်င္ေအာင္ေပါ့” မိုးမိုးလြင္က ဝင္ေျပာသည္။
“ဟြန္း သူတို႔ေကာင္းဖို႔အေရးကို အေမြးပါ ျပင္ေပးရဦးမယ္တဲ့ ဟြန္း စိတ္တိုလိုကတ္ာ” သူက စႏၵီခါးကိုဖက္ကာ တင္လုံးကို ပြတ္ဆင္းရင္း တစ္ခါက စကားမ်ားကို ျပန္သတိရမိသျဖင့္ ျပဳံးမိသည္။ ေနာက္ သူမ၏ ထူထဲလွေသာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိနမ္းေပးမိသည္။ ႁပြတ္ခနဲ ျမည္ေအာင္ နမ္းသည္။ သူ႔ေနရာ ကိုယ့္ေနရာ ဝင္ထိုင္ၾကသည္။ မိုးမိုးလြင္က ညာဘက္စားပြဲ။ စႏၵီက ဘယ္ဘက္စားပြဲႏွင့္ သူက အလယ္စားပြဲတြင္ ထိုင္လိုက္သည္။
“ကိုကိုက အိမ္ေဖာ္မေလးကိုလည္း ေျခေတာ္တင္ေသးတယ္ဆို”
“ညည္းဘယ္က ၾကားခဲ့တာလဲ”
“မမ ေျပာတာ”
“အမ္ ဘယ္ကၾကားတာတုန္း”
ရန္နိုင္က မိုးမိုးလြင္ဘက္ လွည့္ေမးသည္။
“ေစာက္ေကာင္မပါကြာ စားခိုင္းတဲ့ေဆး မစားလို႔ ေပၚကုန္တာ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ သူ႔ကယို္ဝန္ရေအာင္ ဖ်က္ခ်ခိုင္းၿပီး တျခားပို႔လိုက္နိုင္လို႔”
“ေတာ္ေတာ္ ေၾကာက္စရာပဲေနာ္၊ ကိုယ္ဝန္က ဘယ္ႏွစ္လလဲ”
“သုံးလတည္းပါကြာ”
မိုးမိုးလြင္ေရာ စႏၵီပါ ရန္နိုင္၏ လူမဆန္မႈကို ေတာ္ေတာ္ေလး လန႔္သြားသည္။ ဘယ္လိုမွ မေရွာင္နိုင္ေသာ ကံၾကမၼာက ရန္နိုင္၏ ကာမခ်စ္သူအျဖစ္ ဘာေၾကာင့္ သူမတို႔ကို ဆြဲထည့္ခဲ့မွန္းမသိ။ သူ ဆက္ဆံေစခ်င္သလို ဆက္ဆံေပးခဲ့လို႔လား မသိ။ ရန္နိုင္က ေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းပါသည္။
“ငါလည္း နည္းနည္းလြန္လြန္က်ဴးက်ဴး ဆက္ဆံလိုက္မိတယ္”
ခိုင္စိုးလင္း။
ဟုတ္သည္။ အိမ္ေဖာ္မနာမည္ကိုက တင္တင္စီးစီး။ သို႔ေသာ္ အိမ္ေဖာ္မ ပီသစြာ တစ္ေန႔ နည္းနည္းစီခိုးေနသည္။ သူ႔ အခန္းကို ရွင္းခိုင္းစဥ္ အိပ္ယာေအာက္ ထားထားေသာ ေငြထုတ္မွ တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ကို ဆြဲ၍ ရင္ၾကားထဲ ထိုးထည့္သည္ကို သူနဲ႔ ပက္ပင္းမိသည္။ “ဘာလုပ္တာလဲ”
ခိုင္စိုးလင္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ရပ္ေနသည္။ မိန္းမျဖစ္သူလည္း မရွိ။ ထမင္းခ်က္ အေဒၚက ျပန္ၿပီ။ မာလီက ၿခံထဲမွာ။ သည္ေတာ့… ခိုင္စိုးလင္းက အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ရပ္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ အေျခအေန တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ လိုးလို႔ေကာင္းမည့္ ပုံမဟုတ္ပါ။ အသားညိဳၿပီး ေစာက္ဖုတ္က မည္းေနသည္။ ေသးေတာ့ ေသးေသးေလး
ျဖစ္သည္။ မ်က္စိမွိတ္လိုးရင္ေတာ့ ေကာင္းခ်င္ေကာင္းမည့္ပုံ။ မ်က္ႏွာၾကည့္ျပန္ေတာ့ နဖူးက က်ဥ္းသည့္အထဲ အေၾကာက တြန႔္လိုက္ေသးသည္။ ပါးရိုးက်လည္း မလွ။ ႏႈတ္ခမ္းက စုတ္ခၽြန္းခၽြန္း။ အလကားရမည့္ကိစၥ ျဖစ္သျဖင့္ ေတာမီးကို ေခၽြးထြက္ေအာင္ လႈံလိုက္ဦးမည္။ သူ႔ခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ခါ လီးကို ေဖာ္လိုက္သည္။ ခိုင္စိုးလင္းကို ဒူးေထာက္ခိုင္းသည္။ နို႔တစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ေနာက္ေက်ာကို ခါးပတ္ႀကိဳးေခါက္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ရိုကသ္ည္။
“ျဖန္း”
“အ”
နို႔ေနာက္တစ္လုံးကိုင္ၿပီး ေက်ာကို ခါးပတ္ေခါက္ျဖင့္ ေနာက္တစ္ခ်က္ရိုက္သည္။ သူနို႔ကို အေၾကာင္းမဲ့ ကိုင္ေနသည္ မဟုတ္။ ခုထိ စိတ္မလာေသးသျဖင့္ ကိုင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေစာက္ေကာင္မက ေစာက္႐ုပ္ေစာက္ရည္ကို တစ္စက္မွ မရွိ။ တိတဆ္ိတ္ေသာ ကိုယ့္အခန္းထဲ ႏွစ္ေယာက္သား ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိသည့္အတိုင္းအတာထက္ လြန္ေနသည့္တိုင္ လီးက မေတာင္။
ေတာ္ေတာ္စိတ္တိုလာသည္။
“ငါ့ဟာကို ငုံလိုက္၊ လႁပြတ္ပါ အကုန္ငုံ” ခိုင္စိုးလင္းက အျပစ္ရွိသူ ပီပီ ခိုင္းသမၽွ လုပ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သူမငုံနိုင္ပါမည္။ ငပဲႀကီးက ဘာမွမွ မထဘဲကိုး။ ေတာ္ေတာ္ က်ကသ္ေရယုတ္မ။ လတံေရာ လႁပြတ္ပါငုံထားသည့္ ခိုင္စိုးလင္းေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားၿပီး ေက်ာျပင္ကို ခါးပတ္ျဖင့္ ရိုက္ကစားသည္။
“ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္ ျဖတ္” နည္းနည္းျဖစ္ျဖစ္ မ်ားမ်ားျဖစ္ျဖစ္ ေစာက္ေကာင္မခိုင္စိုးလင္းက နာသျဖင့္ ေအာ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေအာ္လို႔မရ။ ကိုယ့္လီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းလုံးႏွင့္အတူ လႁပြတ္ပါ ငုံထားရသည္ မဟုတ္လား။ ခိုင္စိုးလင္းပါးစပ္ထဲေရာက္ေနေသာ ကိုယ့္လီးက ခုမွနည္းနည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာသည္။
ခိုင္စိုးလင္းမွာလည္း မနက္စာမစားရေသးဘဲ ရွိစဥ္ လီးႀကီးကို ငုံထားေနရသျဖင့္ စိတ္လည္းညစ္၊ ငိုလည္းငို၊
နာလည္းနာျဖစ္လာသည္။ ငိုသံသဲ့သဲ့ၾကားေတာ့ သူစိတ္နည္းနည္းႂကြလာသည္။ ခိုင္စိုးလင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းႀကီးလာေသာ လီးေၾကာင့္ လႁပြတ္ကို ငုံလို႔မရ ျဖစ္သြားသည္။
“ေစာက္ေကာင္မ ေရသာမခိုနဲ႔ အကုန္ျပန္ငုံစမ္း”
ေက်ာျပင္ကို နည္းနည္းျပင္းျပင္းေလး ရိုက္လိုက္သည္။ ငိုသသဲံ့သဲ့ေလး ထြက္လာသည္။ သို႔ေသာ္ လီးကို မရမကငုံေသာ္လည္း ဘယ္လိုမွ လႁပြတ္ကို ငုံလို႔မရျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ဟာက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္တာ။ သို႔ေသာ္ ေၾကာက္ေနသူကို ျဖဲေျခာက္ၾကသည္မွာ ဓမၼတာမဟုတ္လား။
“ပိုနာခ်င္ေနလား၊ ရေအာင္ငုံ”
ခိုင္စိုးလင္းသည္ သူမအျပစ္နဲ႔ သူမမို႔ သူ႔ေပါင္ကို ဆုတ္ကိုင္က အာေခါင္စိုက္ေနေသာ သူ႔လီးထိပ္ကို ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ လႁပြတ္ကို ရေအာင္ငုံသည္။ လတံက အာေခါင္ကို စိုက္ဝင္ေနမွန္း သူသိသည္။ ခိုင္စိုးလင္းမွာ တအြတ္အြတ္နဲ႔ အန္သည္။ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ရည္မ်ား ႏွာရည္မ်ား လၽွာရည္မ်ားႏွင့္ရႊဲေနသည္။ ခိုင္စိုးလင္း မေနနိုင္ေတာ့သျဖင့္ ႐ုတ္တရက္ေနာက္ဆုတ္ကာ အသက္ကို ခပ္ျပင္းျပင္းရႈသည္။ သူက ခါးပတ္ႀကိဳးျဖင့္ လည္ပင္းကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ခိုင္စိုးလင္းက
လက္အုပ္ခ်ီလိုက္သည္။ သူက လည္ပင္းမွ ဆြဲကာ ေပါင္ၾကားသို႔ လီးျပန္စုပ္ရန္ ဆြဲယူလိုက္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လက္အုပ္က သူ႔လီးတည့္တည့္ ျဖစ္ေနသည္။
“ဒီမွာ ခိုင္စိုးလင္း မင္းလို ေစာက္ဆင့္မရွိတဲ့ ေစာက္ေကာင္မကို ငါလီ့းစုပ္ခိုင္းရတာ ငါ့လီး ဘယ္ေလာက္ သနတယ္ထင္လဲ၊ ငါ့လီးကို နင္စုပ္ခြင့္ရတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္”
“ရႊတ္ ရႊတ္ ဟင့္ ဟင့္”
ခိုင္စိုးလင္းက သလီူ႔းကို လက္အုပ္ခ်ီရင္း ငိုေနသည္။
“ခိုင္စိုးလင္း”
“ရွင္”
“ေစာက္ေကာင္မ”
“အဲ အဲလိုေတာ့ မေခၚပါနဲ႔ရွင္”
“ေအာင္မာ ေစာက္ေကာင္မက ရာရာစစ၊ နင့္လို ဟာမကို ငါက တက္ေဆာင့္တယ္ဆိုရင္ ငါသိကၡာက်တယ္ ဒီေတာ့ ငါ ေအးေဆးအိပ္ေနမယ္ အေပၚကေန ေဆာင့္ခ် နားလည္လား”
“မ မလုပ္ပါနဲ႔ ကိုႀကီးရယ္ ေနာ ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“မထူးပါဘူး၊ ပထမဆုံးအခ်ီေတာ့ ပါးစပ္နဲ႔ ၿပီးလိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္၊ ပါးစပ္ဟ” သူက ေျပာရင္းဆိုရင္း ခိုင္စိုးလင္းေမးေစ့ကို ဆြဲသည္။ ခိုင္စိုးလင္းမ်က္ႏွာမွာ ေၾကာက္၍ေရာ မ်က္ရည္မ်ားတံေတြးမ်ားေၾကာင့္ေရာ ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးေနပါသည္။ နဂိုရ္ကမွ ႐ုပ္ဆိုးရတဲ့အထဲ ဟု သူေတြးမိသည္။ ခိုင္စိုးလင္း ပါးစပ္ကို မသိမသာဟေပးသည္။
“က်ယ္က်ယ္ဟ လၽွာထုတ္”
လၽွာကို မရဲတရဲ ထုတ္ေပးသည္။ သူက ပါးစပ္ထဲ တံေတြးမ်ားေထြးထည့္သည္။
“ငါ့ တံေတြးကို အရင္ၿမိဳလိုက္”
“အြတ္ ေဝါ့”
ခိုင္စိုးလင္းပထမေတာ့ ထိန္းကာ ၿမိဳခ်ေသးသည္။ ေနာက္ေတာ့ မရ။ အန္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမလက္ဝါးေပၚ အန္ခ်ျခင္း ျဖစ္သျဖင့္ တံေတြးမ်ား လက္ဝါးတြင္ ျပည့္ေနသည္။
“ျပန္ထည့္”
ခိုင္စိုးလင္းမွာ ေၾကာက္ေၾကာက္ျဖင့္ တံေတြးကို ျပန္ၿမိဳခ်သည္။ သူ ခိုင္စိုးလင္းလက္ကို
ေနာက္ျပန္ခ်ည္လိုက္သည္။ ဒူးေထာက္ထားခိုင္းၿပီး ပါးစပ္ကို ဟခိုင္းထားသည္။ သူေခါင္းကိုင္ကာ ပါးစပ္ထဲ လီးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။
လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ ထည့္လိုက္ေသာ္လည္း ျပန္ေထြးထုတ္သျဖင့္ ရင္တစ္ဝိုက္ေဖြးေဖြးျဖဴေအာင္
ေပက်ံေနေသာ ခိုင္စိုးလင္း၏ ေစာက္ဖုတ္ကို သူေျခမနဲ႔ ထိုးသည္။
“ေနာက္ေန႔ နင့္ေစာက္ဖုတ္ကို ေသခ်ာေဆးထား သြား”
မ်က္ႏွာကို ေျခဖဝါးနဲ႔ ေတာ့လိုက္ေတာ့ ခိုင္စိုးလင္း ေဘးတိုက္လဲက်သြားသည္။ ေနာက္မွ သတိရကာ
ေနာက္ျပန္ခ်ည္ထားေသာ ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္သည္။ ခိုင္စိုးလင္း ကုန္း႐ုန္းထကာ အဝတ္မ်ားေကာက္ယူသည္။ ထမီကို သူမ နင္းထားလိုက္သည္။ ခိုင္စိုးလင္းဆြဲသည္။ မရ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။
“သြား ေရသြားခ်ိဳး ျမန္ျမန္ခ်ိဳး နင့္ကို ဒီတိုင္းထားလို႔ မျဖစ္ဘူး” ရန္နိုင္ခဏေစာင့္ေနေတာ့ ထမီအႏြမ္း အက်ႌအႏြမ္းနဲ႔ ခိုင္စိုးလင္း ေရာက္လာသည္။ အလွျပင္မထားဘဲ ပကတိအတိုင္းဆိုေတာ့ လိုးခ်င္စိတ္ နည္းနည္းေပါက္သြားသည္။ သို႔ႏွင့္ …
“အ… ဟုတ္ ဟတု္လို႔လားဟင္”
“ဟုတ္တာေပါ့ကြာ သိပ္ဟုတ္တာေပါ့ ငါက ဖင္ခ်ရတာကို Carzy ျဖစ္တဲ့ေကာင္” ခိုင္စိုးလင္းမွာ အဖုတ္အလိုးခံရမည္ထင္ေသာ္လည္း ဖင္ကို စလိုးခံရသျဖင့္ ေအာင့္သြားေလာက္သည္။ သို႔ေသာ္ သူကလည္း ခ်န္ထားေလ့ရွိသူ မဟုတ္။ လီးရည္ကိုေတာ့ ပါးစပ္ထဲ အကုန္သြင္းသည္။
အစပိုင္းေတာ့ ခိုင္စိုးလင္း ရြံေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း ေစာက္ေကာင္မခိုင္စိုးလင္းက ပါးစပ္နဲ႔ဘဲ ဇာတ္သိမ္းခိုင္းေတာ့သည္။ သူလည္း အႀကိဳက္ေတြ႕ကာ ႏႈံးက်သြားေလာက္ေအာင္ကို ခဏခဏဆြဲဆြဲေပးလိုက္သည္။
“ေစာက္ေကာင္မ”
“ရွင္”
“ဖူးကား လာၾကည့္၊ ငါ့လီးေပၚ ဖင္နဲ႔ ထိုင္ေဆာင့္စမ္း”
ခိုင္စိုးလင္းက ထမီခၽြတ္ကာ ဖူးကားၾကည့္ရင္း သလီူ႔းေပၚ ဖင္နဲ႔ေဆာင့္ခ်သည္။ သူက ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ဖူးကားၾကည့္ရင္း ျမန္ျမန္ေဆာင့္ကြာ ဟု ေလာေလာေပးသည္။ ခိုင္စိုးလင္းမွာ
ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သြားသည္အထိ ေဆာင့္သည္။
“ေမာရင္ ထိုင္စုပ္”
ခိုင္စိုးလင္းက ကြတတနဲ႔ ထိုင္ခ်ကာ လီးကို စုပ္သည္။ “ထြက္ေတာ့မယ္ ထြက္ေတာ့မယ္ ဟူး ဟူး”
ခိုင္စိုးလင္းက ထိပ္ကို ငုံထားကာ လက္ျဖင့္ ကြင္းထုသည္။ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ တျဗစ္ျဗစ္ဝင္သည္။
“ျပစမ္း”
ခိုင္စိုးလင္းက လီးရည္ျပည့္ေနေသာ သူ႔ပါးစပ္ကို ဟျပသည္။
“နင္ ႐ုပ္မလွသေလာက္ စုပ္အားလည္း ညံ့တယ္၊ င့ါတံေတြးေတြ ထည့္ေပးဦးမယ္”
သူက တံေတြးေလးငါးခ်က္ ေထြးထည့္ေပးသည္။ ပလုပ္က်င္းဆိုသျဖင့္ ခိုင္စိုးလင္း ပလုပ္က်င္းသည္။ ၿမိဳခ်ဆိုသျဖင့္ ခိုင္စိုးလင္း ၿမိဳခ်သည္။
“ငါလည္း လရည္ေတြကို သိပ္မသြင္းျဖစ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ကယို္ဝန္ရသြားမွန္း မသိဘူး၊ အဲဒါ မနည္းဖ်က္ခိုင္းလိုက္ရတယ္ေလ”
ရန္နိုင္က မိုးမိုးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကို ခိုင္စိုးလင္းႏွင့္အေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ “စႏၵီ…”
“ရွင္ကိုကို”
“မင္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေထြးေထြး အရသာနဲ႔ မင္းလၽွာရဲ့ ႏူးအိတဲ့ အရသာေလးကို ငါ့လီးက ဆာေနၿပီ လာၿပီးျပဳစုေပးလိုက္ပါဦး” ရန္နိုင္က သူ႔ထိုင္ခုံကို အလယ္သို႔ ဘီးလွိမ့္သြားသည္။ စႏၵီက ထလာကာ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ထိုင္သည္။ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ျဖဳတ္ကာ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လၾက္ဖင့္ အသာေလး ဆုတ္ကိုင္ေပးရာ လီးက ထလာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း အိအိျဖင့္ လီးထိပ္ကို ဖိလကို္ေတာ့ ဆိမ့္ေနသည္။ လီးေအာက္ပိုင္း အေၾကာႀကီးကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ လ်က္လိုက္ေတာ့ “ဝူး” ဟု ရန္နိုင္က ညည္းသည္။
“မိုးမိုးလြင္”
“ရွင္ ေမာင္”
“မရဲ့ ဟိုဇာတ္လမ္းကို ေျပာျပပါလား”
“ဘယ္ဇာတ္လမ္းတုန္း”
“ဟို ကေလးအေဖနဲ႔ေလ”
“ဟင္ သူမ်ားရဲ့ အတိတ္ဆိုးႀကီးကို ေျပာခ်င္ပါဘူး”
“ေျပာပါ၊ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ဆိုေတာ့ နားေထာင္ရတာ ပိုဖီးလ္ျဖစ္တယ္၊ အင္တာနက္ေပၚ ဖတတ္ဲ့ ဝတၳဳကို နားေထာင္ရတာ လုပ္ဇာတ္မွန္းသိေတာ့ ဖီးလ္မလာဘူး။ လုပ္စမ္းပါ”
“အရင္လကလည္း ေျပာရေသးတယ္ေနာ္”
“အင္း၊ ခုတေလာ အသစ္ကို လိုးခ်င္စိတ္ေပၚေနတာ၊ အဲဒီလို ဇာတ္လမ္းေလးနဲ႔ ေျဖသိမ့္ေနရတာ”
“ဟြန႔္…”
မိုးမိုးလြင္က အတိတ္မွ သူမျဖစ္ရပ္ကို ေျပာျပသည္။ အခန္း (၄)
“သားေလးေကာ”
“သားေလး ေနမေကာင္းဘူးဆရာမ၊ အခန္းထဲ သိပ္ထားတယ္၊ ဝင္ၾကည့္သြားပါဦး”
“ဟင္ ဟုတ္လား” မိုးမိုးလြင္က ဘုမသိ ဘမသိ ကေလးငယ္ အခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္။ ကေလးကို စာသင္ေပးရင္း သံေယာဇဥ္တြယ္မိသည္။ ကို႐ူပကေတာ့ သူ႔ခြင္ထဲ ေရာက္လာေသာ မိုးမိုးလြင္၏ တင္လုံးကို ၾကည့္ရင္း အခန္းထဲ ေရာက္ေအာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေစာင့္ရသည္။ တကယ္လည္း ကေလးက ေနမေကာင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ဘြားေအျဖစ္သူက စိတ္မခ်ျဖစ္ကာ လာေခၚသြားသည္။ ကေလးက မိတဆိုးေလးမို႔ သူ မျပဳစုတတ္မွာကို စိုးရိမ္ကာ ေခၚသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ ကေလးက သုံးႏွစ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ငယ္သည္။ မိန္းမဆုံးေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းလည္းျဖစ္ နဂိုရ္လည္း ခင္ရင္းစြဲရွိသမို႔ မိုးမိုးလြင္က ကေလးကို လာထိုင္းေပးရင္း စာေလးသင္ေပးသည္။ ကေလးကို ငဲ့ညာၿပီး ေနာက္မိန္းမ မယူခဲ့ေသာ္လည္း ၾကာေတာ့ ဟိုဟာကို ဆာလာသည္။ မိုးမိုးလြင္ကလည္း တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ဝတလ္ာသည့္ အဝတ္အစားမ်ားက စိန္ေခၚေနသလို ျဖစ္ေနသည္။
“ကေလးက ဘယ္မွာလဲဟင္”
႐ူပ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီး Lock ခ်လိုက္ေတာ့ မိုးမိုးလြင္က သေဘာေပါက္လိုက္သည္။
“ရွင္ မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္”
မိုးမိုးလြင္ မ်က္ႏွာက က်ားရဲမ မ်က္ႏွာသြင္ ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြားသည္။ က်ားရဲမလည္း က်ားရဲထီးနဲ႔ေတြ႕လၽွင္ ရႈံးရမည္ မလြဲပဲ မဟုတ္လား။
“လြတ္ေနာ္ လြတ္”
သူဖက္ကာ နမ္းေတာ့ မိုးမိုးလြင္ ႐ုန္းသည္။ ခါးကို ေပြ႕ထားကာ ပါးကို တရတႊ္ရႊတ္နမ္းသည္။ မိုးမိုးလြင္ ေရွာင္ေသာ္လည္း မရ။ တင္ႏွစ္လုံးကို ၾကဳံးကိုင္ဆုတ္ကာ ပင့္ထားေတာ့ သူမ အင့္ခနဲကို ျဖစ္သြားသည္။ သူမလည္တိုင္ကို ကိုက္ထားလိုက္သည့္ပုံမွာ သူမဘယ္လိုလုပ္လုပ္ မရရေအာင္ ကာမကို ယူေတာ့မည္မွန္း ေသခ်ာသြားေစသည္။
“ကို႐ူပ”
“………..”
႐ူပ ဘာမွ မေျပာဘဲ တင္ႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကာ ပင့္သည္။
“ကို႐ူပ”
“…………”
“ကၽြန္မ ကၽြန္မ ရွင့္ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးပါ့မယ္ လြတ္ပါရွင္ လြတ္ လြတ္ပါေနာ္” မရပါ။ ႐ူပ မလြတ္ပါ။ သူမကိုယလ္ုံးကို ဆြဲယူကာ ကုတင္ေပၚပစ္အိပ္သည္။ ဆိုဖာမ်ားက အိခနဲ ကိုယ္ထဲ ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ အေနအထားထဲမွ ႐ူပက ထမီကို အတင္းဆြဲခၽြတ္သည္။ သူမက ထမီကို ျမဲေအာင္ ဝတ္ထားသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ခၽြတ္ရခက္သည္။
“ျဖည္းျဖည္းခၽြတ္ပါ”
အတင္းဆြဲခၽြတ္သျဖင့္ ေတာ္ေတာ္နာသည္။ အက်ႌကိုပင့္ျပန္သည္။ ဘရာက အခိုင္အမာမို႔ နို႔ကို ကိုင္မရ
ျဖစ္ျပန္သည္။ ႐ူပက အတင္းဆြဲပင့္သျဖင့္ နို႔လည္း ေတာ္ေတာ္နာသည္။
“ဖယ္ပါ၊ ရွင့္စိတ္တိုင္းက် ေနေပးပါ့မယ္”
မရပါ။ ႐ူပက သူကယို္တိုင္လုပ္ရမွ ေက်နပ္ဟန္ရွိပါသည္။ ဘရာကို အတင္းဆြဲခၽြတ္သည္။
နို႔တစ္လုံးေပၚေတာ့ အတင္းကိုင္သည္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးသည့္လူ။ စို႔သည္။ ေပါင္ၾကားကို ဆြဲပြတ္သည္။ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ အျပဳအစုကို မခံဖူးေသာ မိုးမိုးလြင္မွာ ၾကမ္းတမ္းေသာ အျပဳအမူမ်ားေအာက္ တိမ္းေမွာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဤအထာကို ႐ူပက မသိ။ သူသိသည္က ဤအပ်ိဳမေခ်ာေခ်ာေလးထံမွ ကာမကို ခက္ခဲစြာ ရယူမွ ရမည္ဟုသာ သိထားသည္။
မိုးမိုးလြင္။
အျပင္အဆင္ေၾကာင့္ မဟုတ္လည္း သူမဝတ္ပုံစားပုံက ေတာ္ေတာ္အခ်ိဳးက်သည္။ ရင္နဲ႔တင္က ျပည့္ျပည့္က်ပ္က်ပ္မို႔ ျမင္ေတြ႕လိုက္တိုင္း အသည္းယားေစသည္။ ယေန႔ သူမက ထမီအနက္ေရာင္တြင္ စိန္ပြင့္လို အပြင့္ေသးေသးေလးမ်ား ပါေသာ ပြင့္ရိုက္ထမီဝတ္လာသည္။ အက်ႌက အတြင္းအက်ႌအနက္ျဖစ္ၿပီး အျပင္မွ အျဖဴေရာင္ အက်ႌေလး ဖုံးဝတ္လာသည္။ ခုေတာ့ အက်ႌမ်ား မရွိေတာ့။ ဘရာအနက္ေရာင္ႏွင့္ အတြင္းခံအနက္ေရာင္ေလးသာ တစ္ကိုယ္လုံးတြင္ က်န္သည္။ အေရးထဲ ႐ူပက သူ႔ပုဆိုးသူခၽြတ္ရာတြင္ လႊဲေနေသးသည္။ အထက္သို႔ခၽြတ္ၿပီးကာမွ အဆင္မေျပသျဖင့္
ေအာက္သို႔ဆြဲခၽြတ္ခ်ရသည္။ ထိုအခ်ိန္ သူမ႐ုန္းထလိုက္လၽွင္ ရေသာ္လည္း သူမဟန္ေဆာင္သာ ႐ုန္းသည္။ သူမအတြင္းခံကို တစ္ဝက္ေလာက္ခၽြတ္ၿပီး အေပၚမွ တက္ခြသည္။
“ႁပြတ္” “အြတ္”
သူမ ေတာ္ေတာ္ေအာင့္သြားသည္။ ေတာ္ေသးသည္။ ခုနကတည္းက သူမစိတ္လာကာ
ေစာက္ရည္မ်ားစိုေနေသာေၾကာင့္ ေရွာေရွာရႈရႈဝင္သြားသည္။ လူပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့လည္း အေပါက္ကိုေတာ့ တည့္ေအာင္ ထိုးနိုင္သည္ေလ။ မိုးမိုးလြင္မွာ အပ်ိဳလည္းျဖစ္ ပထမအႀကိမ္လည္းျဖစ္ေသာ ထိုကိစၥကို ၿပီးသြားသည့္တိုင္ ေစာက္ဖုတ္နာသည္ကလႊဲ၍ ဘာမွ ေကာင္းေကာင္း မခံစားလိုက္ရ။ တစ္ခုပဲ
ေကာင္းေကာင္းသိသည္။ သူမ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေအာ္ရသည္။
လိုးလို႔ၿပီးသည့္ေနာက္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထဘဲ သူမေပၚ ေမွာက္အိပ္ေနေသာ ႐ူပကို သူမတြန္းထုတ္သည္။
“ေဖာက္” သူမေစာက္ဖုတ္တြင္ စိမ္ထားေသာ လီးက ကၽြတ္ထြက္သြားသည္။ ႐ူပက ခုမွ ကမန္းကတန္းထသည္။ မိုးမိုးလြင္က သူမအဝတ္ကို ေကာက္ကာ ျပန္ဝတ္သည္။ ႐ူပမွ ဘာစကားမွ မစသျဖင့္ သူမလည္း ဘာမွ မေျပာဘဲ ထြက္လာခဲ့သည္။ ေပါင္ၾကားထဲေတာ့ ေအာင့္လ်က္။ ဟန္ေဆာင္ကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ေရကို အဝခ်ိဳးပစ္သည္။
“မင္းလာရဲေသးသားပဲ”
ေနာက္တစ္ေန႔ သူမေရာက္သြားေတာ့ ႐ူပက ဆီးႀကိဳေျပာသည့္စကား။ ပါးနားေတြ လိမ့္ရိုက္ပစ္ခ်င္စိတ္ကို
ေပါက္သြားေသာ္လည္း သူမဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
“ပတ္ဝန္းက်င္က ဘာလဲ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုတာကို အထင္မခံနိုင္ဘူး၊ အေမးမခံနိုင္ဘူး”
“ကိုယ့္ကို ခ်စ္လို႔ မဟုတ္ဘူးလား”
“ေဝးေသး ရွင့္လို အူေၾကာင္ေၾကာင္ကို စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ဘူး၊ မိန္းမ ဘယ္လို ရသလဲကို စဥ္းစားလို႔ကို မရဘူး” မိုးမိုးလြင္က ဆြေပးသလို ႐ူပရဲ့ ေယာက်္ားမာနကို ထိခိုက္ေလၿပီ။ ႐ူပ မခိုးမခန႔္ေလးျပဳံးလိုက္သည္။ ထိုအျပဳံးေအာက္တြင္…
႐ူပက မိုးမိုးလြင္ကိုယ္လုံးကို ေပြ႕ခ်ီလိုကသ္ည္။ သူမလက္ထဲမွ ပိုက္ဆံအိတ္ကို ယကူာ
ေနရာတက်ထားလိုက္သည္။ အက်ႌကို စခၽြတ္သည္။ နားသယ္စမ်ားကို မထိတထိနမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းနီးနီးကပ္ကပ္ထားကာ လက္ကို ေနာက္ပို႔၍ ဘရာႀကိဳးကို ျဖဳတ္သည္။ မိုးမိုးလြင္က နမ္းမည္ထင္ေသာလည္း မနမ္းသျဖင့္ မိုးမိုးလြင္ ေနရခက္သြားသည္။ နို႔ႏွစ္လုံးကို ပြတ္သည္။ ေနာက္ လည္တိုင္မ်ားကို နမ္းသည္။ သူမ ေမာ့တက္သြားသည္။ နို႔ကို အေပၚယံသာ ပြတ္သည္။ သူမနားရြက္ဝန္းက်င္ကိုနမ္းေနသျဖင့္ သူမက လွည့္နမ္းေသာ္လည္း ႐ူပက ေရွာင္ကာ နမ္းသည္။ မိုးမိုးလြင္ ဖီးပိုတက္လာသည္။ ေပါင္ေပၚတင္ထားေသာ သူမလက္ကို ဆြဲယူၿပီး႐ူပက လီးကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ သူမက လက္ျပန္ကိုင္ေပးသည္။ သူမနို႔ႏွစ္လုံးကို ဆြဲယူၿပီး စို႔သည္။ သူမေခါင္းကို သိမ္းဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။
႐ူပက သူမကို ေပါင္ၾကားထဲထည့္ကာ ေနာက္မွ ဖက္သည္။ နို႔ႏွစ္လုံးကို ၿပိဳင္ကစားသည္။ သူမေကာ့ေနသည္။ မိုးမိုးလြင္က ႐ူပရင္ခြင္ထဲကို မွီလိုက္သည္။ ထမီကိုပင့္လိုက္သည္။
“ဒီေန႔ေတာ့ လိေမၼာ္ေရာင္ေလးနဲ႔ လွလြန္းတယ္” သူမ ထမီေရာင္ကို ေျပာခ်င္းျဖစ္သည္။ သူမအတြင္းခံကို အျဖဴေရာင္ ဝတ္ထားသည္။ ေနာက္မွဖက္ကာ အတြင္းခံထဲ လက္ႏွိုက္သည္။ အဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ပြတ္သည္။ ေနာက္မွ ပခုံးကို နမ္းသည္။ သူမ ျပန္နမ္းခ်င္ေသာ္လည္း နမ္းမရ ျဖစ္ေနသည္။ သူမ ပိုဖီးလ္တက္လာသည္။ လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ဆတ္ဆတ္ေလး ကုတ္သည္။ နို႔ကလိုည္း ကိုင္ဆုတ္ထားသည္။ ခုေတာ့ သူမေမာရၿပီ။ သူမမ်က္ႏွာကို ဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ ေစာက္ေစ့ကို ကလိေနျခင္းေၾကာင့္ ဖီးလ္ပိုလာသည္။ သူမကို လွဲအိပ္ေစသည္။ ေပါင္တစ္ဖက္ကို မခ်ီကာ အတြင္းခံမခၽြတ္ေသးဘဲ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို စုပ္သည္။
နို႔ကိုလည္း လွမ္းကိုင္ထားသည္။ သူမေလးဖက္ေထာက္သည္။ အဖုတ္ကို မျပတ္ႏွိုက္သည္။
သူမထမီေရာ အတြင္းခံပါ အကုန္ခၽြတ္သည္။ ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ခလယ္သြင္းကာ တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ထိုးသည္။ သူမ တဆတ္ဆတတ္ုန္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ခလယ္က အကုန္ဝင္သည္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ဆစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မၽွ သြင္းကာ ကေလာ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေအာက္မွ ေစာက္ေစ့ကို ေကာ္တက္ၿပီး အေပၚမွ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္ကာ တစ္ဖက္ျဖင့္ နို႔ကို ပြတ္ေခ်သည္။ ကို႐ူပက သူမေစာက္ေစ့ကို စုပ္ရင္း အက်ႌကိုခၽြတ္သည္။ သူမေျခမ်ားက ကို႐ူပေက်ာကို ပြတ္မိသည္။ သူမဖင္ေပါက္မွ အေပၚသို႔ လ်က္တက္သည္။ သူမ စိတ္မထိန္းနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမေခါင္းကို ခါယမ္းကာ ညည္းေနရသည္။ “ႀကိဳက္လား” “အင္း အင္း” သူမညည္းကာ အေျဖေပးရသည္။ သူမေခါင္းကို မထူကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ေနာက္ အဖုတ္ကို ျပန္စုပ္သည္။ သူမေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို အထက္သို႔ပင့္ကာ ကားေအာင္ ဖိထားၿပီး ေစာက္ေခါင္းထဲကို လၽွာနဲ႔ ထိုးထည့္ရာ မိုးမိုးလြင္မွာ မူးမိုက္ေနေအာင္ ခံစားရ၏။ သူမတင္လုံးကိုလည္း ေနရာစုံေအာင္ နမ္းေလသည္။ ေစာက္ေစ့ကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲနမ္းေလရာ မိုးမိုးလြင္မွာ ေကာ့၍ ေန၏။ ႐ူပက ေပါင္တစ္ဖက္ကို ထမ္း၍ ေစာက္ဖုတ္ကို စုတ္သည္။ သူမက လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္ကာ တေလာကလုံး ေမွာင္က်ေနေတာ့၏။
မ်က္လုံးမ်ား မဖြင့္နိုင္ပါ။ ႏႈတ္ခမ္းလည္း မပိတ္နိုင္ပါ။ ႐ူပမ်က္ႏွာေပၚ ခြထိုင္ရင္းက သူမမွာ
တြန႔္လိမ္ေနသည္။ ေကာ့တက္ေနသည္။ ႐ူပက ေဘးတြင္ ထိုင္ကာ သူမအဖုတ္ကို ႏွိုက္ကစားသည္။ တစ္ဖက္က နို႔ကိုင္ၿပီး ဖိထားသည္။ သို႔ေသာ္ သူမေကာ့တက္ေနရသည္။
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ၿပီး ကို႐ူပက သူမေခါင္းကို ေအာက္သို႔တြန္းခ်ေတာ့ လီးစုပ္ခိုင္းမွန္း သူမသိလိုက္သည္။ သူမ တစ္ခါမွ လီးမစုပ္ဖူးပါ။ အလိုးပင္ မေန႔က တစ္ခါသာ ခံရဖူးသည္။ ၾကားဖူး႐ုံပဲ ၾကားဖူးေသာ ကိစၥ။ ၾကားဖူးတာေတာင္ သူငယ္ခ်င္းထဲမွ တစ္ေယာက္က ထိုကိစၥအားသန္ၿပီး ႀကိဳက္ကုန္းလိုက္လုပ္သျဖင့္ ဘယ္ဘဲက ဘယ္လို စသျဖင့္ ေျပာၿပီး ဘယ္လိုပုံစံစသျဖင့္ ေျပာျပဖူးေသာေၾကာင့္သာ ၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မသင္ဘဲ တတ္သည့္ ကိစၥမ်ားထဲတြင္ ဤကိစၥလည္း ပါဝင္သမို႔ မိုးမိုးလြင္တစ္ေယာက္ မတ္ေနေသာ လီးအရင္းကိုကိုင္ကာ ငုံခ်လိုက္သည္။ ႏွာေခါင္းသို႔ ဘာအနံ့မွန္းမသိ တိုးဝင္လာသည္။ လၽွာတြင္လည္း ငံသလလိုုိ အရသာ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ မရြံမိပါ။ “မင္းက ဒါေၾကာင့္ ငါ့ကို အူေၾကာင္ေၾကာင္လို႔ ေျပာတာကိုး”
သူမကို ကၽြမ္းက်င္ၿပီးသားဟု ႐ူပထင္သည္ေလ။ ရပါတယ္။ ကိစၥမရွိ။ ႐ူပက သူမတင္လုံးကို ဆြဲလိုက္သည္။ သူမ၏ တင္လုံးမ်ားကို စိတ္ႀကိဳက္ကိုင္ကာ ျဖဲလိုက္ ပူးလိုက္လုပ္သည္။ သူမကေတာ့ လီးကိုသာ တြင္တြင္စုပ္ေပးသည္။
႐ူပက ပက္လက္အိပ္ေနေသာ မိုးမိုးလြင္၏ ဒူးကို ေကြးကာ ေမွက္အိပ္ၿပီး သြင္းထည့္လိုက္သည္။ လီးက မလြဲမေခ်ာ္ ဝင္သြားသည္။ မိုးမိုးလြင္မွာ အဆာလြန္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ နာရေကာင္းမွန္း မသိ။ သို႔ေသာ္ ညည္းေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး ညည္းမိသည္။ နာလို႔ ညည္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေကာင္းလို႔ ညည္းျခင္းျဖစ္သည္။
႐ူပက သူမကို ဆြဲထူသည္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ကို မွီခ်သည္။ သူမက အေပၚက ျဖစ္သြားသည္။ ဒူးတုတ္အခြလိုက္ျဖစ္သြားသည္။ ကုတင္ေခါင္းရင္း ဘားတန္းကို ဆုတ္ကိုင္လကို္သည္။ ႐ူပက သူမတင္ႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး ပင့္တင္လိုက္ ဆြဲခ်လိုက္ လုပ္သည္။ လီးက ျဖည္းညင္းစြာ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ျဖစ္ေနသည္။ တင္လုံးကို ပင့္တင္လိုက္လၽွင္ သူမနို႔က အေပၚေရာက္သြားသျဖင့္ ႐ူပက အသင့္စို႔သည္။ “အားလည္း မရဘူး ေညာင္းလည္း ေညာင္းလာၿပီ”
တကယ္ အားမရပါ။ သူမတင္လုံးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပင့္တင္သည္။ ဆြဲခ်သည္။ လီးလုံးက ေစာက္ဖုတ္ထဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဝင္ထြက္သည္။ “ကိုယ္တိုင္ ေဆာင့္ခ်ေလ” သူမက ႐ူပပခုံးကိုကိုင္ကာ ေဆာင့္ခ်သည္။ ႐ူပေကာ့ထားေပးေသာ္လည္း အားမရ။ ႐ူပက သူမနို႔သီးဖ်ားကို ပြတ္ေခ်ေနသည္။ သူမက အဆာလြန္ေန၍လား မသိ။ အားမရသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူမ တိတ္ဆိတ္စြာ
ေဆာင့္ခ်ေနသည္ကို ႐ူပက ခ်က္ခ်င္းသေဘာေပါက္သည္။
မွန္တင္ခုံေပၚ သူမေပါင္တစ္ဖက္ တင္သည္။ သူမမ်က္ႏွာကို ေဘးတစ္ေစာင္း တြန္းကပ္ထားသည္။ သူမေစာက္ဖုတ္ ဘယ္လို ေနမည္နည္း။ ႐ူပက တင္တစ္ျခမ္းကို တြန္းကာ သြင္းထည့္သည္။ ေစာက္ပတ္လမ္းေၾကာင္း၏ ေဘးသားမ်ားကို လီးက ေတာက္ေလၽွာက္ထိုးဝင္သျဖင့္ တစ္ကိုယ္လုံး က်ဥ္ထြက္သြားသည္။ ႐ူပမွ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သူမလည္ပင္းကို ခ်ဳပ္ထားသည္။ သူမပါးျပင္မွာ
မွန္တြင္ကပ္ေနသည္။ ဖ်တ္ခနဲ သူမ႐ုပ္ကို လွမ္းျမင္ျမင္ေနရသည္။ ေတာ္ေတာ္နာသျဖင့္ ရႈံ႔မဲ့ေနသည့္ပုံစံ။ “အ………………”
ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ေဇာင္းကို ထိုးသျဖင့္ သူမ ေတာ္ေတာ္ကို ေအာ္ညည္းမိသည္။ ေနာက္ ခပ္သြက္သြက္ပင္ လိုးသည္။ ခုမွ အာသာနည္းနည္းေျပလာသလို ရွိလာသည္။ သူမခပ္တိုးတိုးညည္းသည္။ ညည္းသံတိုးသျဖင့္ ႐ူပက အားကုန္ လိုးသည္။
“အား ဟား အား ဟား အြန္း ဟား အိုး ဟား”
“ဝူး ရွီး ဝူး ရွီး”
သည္တစ္ႀကိမ္ေတာ့ သူမတကယ္ အံကို ႀကိတ္ထားရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာၿပီ မဟုတ္လား။ ေစာက္ဖုတ္လည္း ပူလာေလၿပီ။ ႐ူပက ခါးေစာင္းကို ကိုင္ကာ ေတာက္ေလၽွာက္လိုးသည္။
မိုးမိုးလြင္ ဇက္ပုေလာက္ေအာင္ နာသည့္ ခံနည္းမ်ိဳးျဖင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျပာင္းသည္။ ႐ူပက
ခုံတြင္ထိုင္သည္။ သူမက ေနာက္ျပန္ဖက္ကာ ကိုယ့္ဟာထဲ ကိုယ္တိုင္ ျပန္ကိုင္သြင္းၿပီး ေဆာင့္ခ်ရသည္။ ႐ူပက သူမ ဗိုက္သားကို တစ္ဖက္ ေပါင္တစ္ဖက္ကို တစ္ဖက္ ေပြ႕ထားသည္။ အခ်က္က်ေအာင္
ေဆာင့္ေစသည္။ ေျခတစ္ဖက္က ႐ူပေပါင္ေပၚ တင္ထားသည္။ ေျခႏွစ္ဖက္တင္လိုက္သည္။ မိုးမိုးလြင္သည္
႐ူပ၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ေပၚ တကထ္ုိင္ကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လၽွက္ ေဆာင့္ခ်သည္။ ေဆာင့္ခ်ရင္း သူမထိန္းထားသည့္ၾကားက သူမေစာက္ရည္ထြက္သည္။ အခန္း (၅) တကယ္တမ္း ေစာက္ရည္ထြက္ေနသူမွာ အမႈသည္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ မိုးမိုးလြင္၊ စုျမတ္ႏွင့္ စႏၵီတို႔၏ ထြက္ဆိုခ်က္ကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ေနေသာ ေရွ႕ေနမေလး သီရိျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ သူမစာရိုက္မွားသည္။ မ်က္လုံးမ်ား ျပာေဝေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ “ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲေနာ္၊ မနက္ဖန္မွ ဆက္ေျပာၾကတာေပါ့” မိုးမိုးလြင္က ဟုတ္ကဲ့ဟု ေခါင္းညိတ္ကာ တတိ္သြားသည္။ ရဲသားႏွစ္ေယာက္က မိုးမိုးလြင္ႏွင့္ စႏၵီကို လက္ထိပ္ခတ္ကာ ေခၚသြားသည္။ သီရိက ကြန္ပ်ဴတာကို Shutting down လုပ္သည္။ အခန္းထဲတြင္ ရဲတစ္ေယာက္ က်န္ေနသည္။ ထိုရဲက သူမအက်ႌပါးပါးေလးကို ေနာက္မွ လီးျဖင့္လာေထာက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူမနို႔အစုံကို လာကိုင္သည္။ သူမကလည္း ဖီးလ္ကအျပည့္မို႔ ၿငိမ္ေနလိုက္သည္။ ရဲသားက သူမနို႔ကို အတင္းဆုတ္ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ ပြတ္သည္။ တစလ္ုံးက အထက္ တစ္လုံးကေအာက္ ပြတ္သည္။ သူမ၏ ေရွ႕ေနဝတ္စုံမွာ နဂိုရ္က အေပၚဆုံးၾကယ္သီးတစ္လုံးသာ တပ္ထားသည္မို႔ အလိုလို ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ အတြင္းအက်ႌၾကယ္သီးကိုေတာ့ ရဲသားက ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ဘရာႀကိဳးကို ပခုံးမွ ဆြဲခ်သည္။ သူမနို႔ကို ပြတ္ေခ်သည္။ သူမႏႈတ္ခမ္းကို ငုံ႔စုပ္သျဖင့္ သူမလည္း ျပန္စုပ္သည္။ သူမကို ဆြဲထူသျဖင့္ သူမထလိုက္သည္။ စားပြဲေပၚသို႔ သူမလက္ေထာက္လိုက္သည္။ သူမ၏ ထမီကို ခၽြတ္ခ်သည္။ တင္ႏွစ္လုံးကို တစ္ဆုပ္ကိုင္ကာ အထက္ေအာက္ တစ္လုံးစီဆြဲပြတ္သည္။
ရဲသားက သူမကို ႐ုတ္တရက္ ေနာက္သို႔ဆြဲလွည့္သည္။ သူမ ဒူးတုတ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္ႏွင့္ လီးႀကီးက သူမမ်က္ႏွာတြင္ တန္းမတ္ေနသည္။ သူမလည္း တန္းခနဲ ငုံပစ္သည္။ သူမ ဆာေနၿပီ။ ပါးျပင္တြင္လည္း လီးတန္ျဖင့္ ပုတ္ကစားသည္။ ေနာက္ လီးတစ္ဝက္ေလာက္ထိ ငုံကာ ပါးစပ္ျဖင့္ ကြင္းထုေပးသည္။
“ကိုသိန္းကလည္း စားစရာရွိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း ခိုးစားတယ္”
ခုနက ရဲသားႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။
“အဲလို မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုေထြးနဲ ကိုလင္း လာေလ၊ အတူတူ ေဝစားမၽွစားေပါ့” “ေရွ႕ေနႀကီးက လြယ္ပါ့မလား”
“လြယ္လား မလြယ္လားေတာ့ အေျခအေနကိုပဲ ၾကည့္လိုက္ေလ”
“ပါးစပ္နဲ႔စုပ္ေပးတာႀကီးက ငါခံနိုင္ပါ့မလား၊ ထြက္သြားမယ္ထင္တယ္”
“ငါလည္း ရမလားလို႔စမ္းၾကည့္တာ သူက တကယ္စုပ္ေတာ့ ငါေတာင္ နည္းနည္းအားနာသြားတယ္၊
ေကာင္းလည္း ေကာင္းေတာ့ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္၊ မထြက္ေအာင္ေတာ့ ထိန္းေပါ့ကြာ” သီရိခမ်ာ လီးစုပ္ေပးရင္း လီးအစုပ္မခံဖူးသူနဲ႔ လာေတြ႕ေနသျဖင့္ Roll ေအာက္သလို ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘးတစ္ဖက္စီတြင္ လီးကိုယ္စီ လာထိုးေပးၾကသျဖင့္ သူမကိုင္ေပးကာ ကြင္းထုေပးသည္။ ကိုေထြးဆိုသူက အသားမည္းသည္။ လီးက နက္ေျပာင္ၿပီး ရွည္ေမ်ာေမ်ာျဖစ္ေနသည္။ နီဂရိုးလီးကို ေျပးျမင္မိသည္။ ကိုလင္းကလည္း လူပိန္သေလာက္ လီးႀကီးသည္။ သူက အသားလတ္သည္။ လီးကေတာ့ ညိဳသည္။ ထိပ္ျပဲေနေသာ္လည္း မရဲဘဲ ညိဳသလိုလို ျဖစ္ေနသည္။ ႀကီးသည္ကေတာ့ အေတာ္ႀကီးသည္။ ကိုသိန္းကေတာ့ နည္းနည္းဝသျဖင့္ လီးက သိပ္မႀကီးပါ။ သုံးေယာက္ထဲမွာ ကိုသိန္းလီးက အငယ္ဆုံး
ျဖစ္သည္။
ကိုေထြးလီးကို လီးထိပ္တြင္ လၽွာျဖင့္ ဝိုင္းကာ လ်က္ေပးသည္။ ကိုေထြးက လီးအစုပ္မခံရဖူးသူ ပီပီ တြန႔္သြားသည္။ သူမက လီးထိပ္ကို အကုန္ငုံကာ ပါးစပ္ထဲတြင္ လၽွာျဖင့္ လီးထိပ္ကို ကစားေပးသည္။ “အလွေလးရယ္ ႏွေျမာလည္း ႏွေျမာတယ္၊ မင္းဘဝနဲ႔ မထကို္တန္ဘူးကြာ၊ အိမ္က ဟာမနဲ႔ ေနရာခ်င္း လွဲထားခ်င္လိုက္တာကြာ၊ ေန႔တိုင္း ဒီလိုေလး ႏွစ္ပါးသြားေနရရင္ … ဟူး မိုကလ္ုိက္တာ ဇိမ္ပဲ ဒါေပမယ့္ အိမ္က မိန္းမကေတာ့ ကိုယ္ကခ်စ္လို႔ ယူထားတာဆိုေတာ့ ဒီလို မလုပ္ခိုင္းရက္ပါဘူး”
“တေလာကေတာ့ မင္းမိန္းမ အရင္ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ တြဲေနတာကို ငါမိန္းမက ေတြ႕လိုက္တယ္တဲ့ အဲဒါ မင္းကိုလည္း ငါေျပာၿပီးသားပါ”
ကိုေထြးစကားကို ကိုသိန္းက ဝင္ေထာက္သည္။
“အိုး ျဖစ္ရဲ ျဖစ္ၾကည့္လိုက္ေလ၊ ႏွစ္ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားမွာေပါ့၊ ၾကားၾကားခ်င္းတုန္းကလည္း ငါရိုက္လိုက္ ၿပီးသားပါ၊ မိန္းမေတြက အရိုးကြဲမွ အသည္းစြဲတယ္ ထင္ပါတယ္ကြာ၊ ငါရိုက္လိုက္တာ နည္းနည္းလြန္သြားလား မသိဘူး တစ္ပတ္ေတာင္ ဖ်ားယူသြားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါက မေလၽွာ့ဘူးေဟ့ေကာင္၊
ေနာက္တစ္ခါ ၾကားရင္ ဒီထက္ဆိုးေစရမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္” “ကိုယ့္မိန္းမက်ေတာ့ မေဖာက္ျပန္နဲ႔တဲ့၊ ကိုယ္က်ေတာ့”
ကိုလင္းက ဝင္ေျပာသည္။ “ငါက ဘာလုပ္ေနလို႔လဲ” “မင္းအခု ဘာလုပ္ေနတာလဲ” တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေျပာေနၾကသည္။ ေျပာရင္း ကိုလင္းက သူမေခါင္းကို ဆြဲလွည့္သည္။ သူမလည္း ၾကားေနရသည္မ်ားကို မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ ကိုလင္းလီးကို စုပ္ေပးလိုက္သည္။ သည္ၾကားထဲက သူတို႔ ေျပာသည့္စကားမ်ားက သူမ ဘယ္အဆင့္ေရာက္သြားသည္ မသိ။ ၾကည့္ပါဦး။
“ဟ ဒီေကာင္မက ဆာလို႔ ငါတို႔ဆီ လာျဖဲခံေနတာ၊ သူ႔ဆႏၵကို ငါတို႔ မျဖည့္ဆည္းေပးရင္ ငါတို႔က လူမႈေရး နားမလည္ရာ က်မွေပါ့ကြ”
ထိုသို႔ျဖင့္ ေရွ႕ေနမေလး သီရိသည္ လူမႈေရးနားလည္ေသာ ရဲသားသုံးေယာက္၏ အျပဳအစုကို ေကာင္းမြန္ျပည့္ဝစြာ ခံယူေပးလိုက္သည္။ သူမက တၿပိဳင္တည္း အလိုးခံခ်င္သည္။ တစ္ေယာက္က ေစာက္ဖုတ္၊ တစ္ေယာက္က ဖင္၊ တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ စသျဖင့္ ခံခ်င္ေသာ္လည္း ရဲသားငအူမ်ားက တစ္ေယာက္စီ တက္လိုးကာ လီးရည္ကို အဖုတ္ထဲ ထည့္ထည့္ခဲ့ၾကသည္။
ယေန႔ေတာ့ ႐ုံးတက္ရန္မလို ရဲစခန္းသို႔သြား၍ တရားခံမ်ား၏ ထြက္ဆိုခ်က္မ်ားကို ဝတၳဳသဖြယ္ေရးရန္သာ ယူရမည္ျဖစ္၍ အျပင္သို႔ Shoping Centre ထြက္သကဲ့သို႔ သီရိတစ္ေယာက္ ျပင္ဆင္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္လာမွ သူမကို သူမသတိထားမိသည္မွာ ခရမ္းျပာေရာင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရဲေမႏွင့္ပင္
တူေနေသးေတာ့သည္။ စကဒ္နဲ႔လည္းျဖစ္ေတာ့ ပိုဆိုးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ အေရးမႀကီး။ သို႔ႏွင့္ ရဲစခန္းကို
ေရာက္လာခဲ့သည္။
“အားေတာ့ နာပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဒီေန႔ အထက္က ေရာက္မွာမို႔လို႔ ဘယ္အမႈသည္နဲ႔မွ မေတြ႕ရဘူးတဲ့ခင္ဗ်” သူမ မေန႔က ေတြ႕ခဲ့ေသာ ရဲသားမ်ား မဟုတ္။ ဂ်ဴတီေျပာင္းသြားၿပီထင့္။ “ဗိုလ္ႀကီးကေတာ့ ေရွ႕ေနမေလးလာရင္ သူ႐ုံးခန္းထဲ လာဖို႔ မွာထားပါတယ္ခင္ဗ်” သီရိ ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားသည္။ ရဲေတြက ေတာ္ေတာ္အရစ္ရွည္သည္။ သည္ကေန႔ အမႈစစ္ၿပီးေနာက္ မေန႔ညလို ျဖစ္ခဲ့ပါက ဘယ္လိုလုပ္ပစ္မည္ဟု စိတ္ကူးထားသမၽွ သဲေရက် ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေရာက္ဖူးေနက်မို႔ ဗိုလ္ႀကီးအခန္းထဲသို႔ တန္းဝင္သြားလိုက္သည္။ ဘယ္ရဲေဘာ္ကမွလည္း မစစ္သည္ကိုေတာ့ နည္းနည္း အံ့အားသင့္မိသည္။ ခါတိုင္းဆို ဘာကိစၥလဲဆိုၿပီး ေလေၾကာေတာ္ေတာ္ရွည္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ခုလို မေမးေတာ့လည္း ေကာင္းပါသည္။
“ဟင္ မနက္ေစာေစာစီးစီး အရက္ဝိုင္း”
ဗိုလ္ႀကီးနဲ႔အတူ အျခားသူမ မသိေသာ ဗိုလ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေဘးတြင္ေတာ့ ရဲေမသုံးေယာက္မွ အရက္ငဲ့ေပးေနသည္။ “ေရွ႕ေနမေလးဆိုတာ သလူား”
တစ္ေယာက္က ေမးေတာ့ ဗိုလ္ႀကီးက ေျဖသည္။ ဗိုလ္ႀကီးနာမည္မွာ ေတာက္ထြန္းျဖစ္သည္။
“ဟုတ္တယ္ သူပဲ၊ ကဲ ေရွ႕ေနမေလး သီရိ မင္းရဲ့ သတင္းကေတာ့ ငါတို႔ စခန္းတစ္ခုလုံးေမႊးေနတာပဲ၊ ဒါက ဗိုလ္မႉးေသာ္ကတဲ့။ ဒါက စခန္းမႉးထူးစိန္၊ သတူုိ့က ဒီစခန္းကို လာစစ္ေဆးတာ၊ ဧည့္ခံစရာက ရာထူးတက္ခ်င္တဲ့ ရဲေမသုံးေယာက္နဲ႔ စခန္းထဲကို အမႈသည္လာစစ္တဲ့ မင္းရယ္ပဲရွိေတာ့…” စခန္းမႉးထူးစိန္က သူမကို ေျခစေခါင္းဆုံးၾကည့္သည္။
“ကိုယ္လုံးကိုယ္ဖန္ကေတာ့ ေမသန္းႏုတို႔ ကိုယ္လုံးမ်ိဳးပဲ၊ ဒီလိုမိန္းမမ်ိဳး ငါနဲ႔ မရတာပဲ စိတ္နာသေဟ့”
“ဟာ ဆရာကလည္း ကိုယ့္မိန္းမ မဟုတ္လည္း ဆရာ့စိတ္ႀကိဳက္ေတြခ်ည္း ရေနတာပါပဲ”
“ေအးကြာ မင္းလို တပည့္မ်ိဳးေတြ ရွိေတာ့ ဆရာအဆင္ေျပတယ္၊ မင္းရာထူးတက္ေစရပါမယ္”
ေသာ္ကဆိုသူက ရဲေမတစ္ေယာက္၏ တင္ကို ပြတ္ေနသည္။ သီရိက ရဲေမမ်က္ခြက္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ေတာ့
ျပည့္ဖူးျဖစ္ေနသည္။ ေအာ္ အျပင္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေမာက္မာသည့္ ရဲေမက အခုေတာ့လည္း အဆိပ္မရွိ
ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေသာ္က ဆိုသူကလည္း ကိုင္ခ်က္ျပင္းေလာက္သည္။ ျပည့္ဖူးမွာ တြန႔္ကာ မ်က္ႏွာညိဳးညိဳးသြားသည္။ ဖီးေတာ့တက္မွာေပါ့ေလ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ၾကည့္ေတာ့ ပိုပိုဆိုသည့္ ရဲေမ။ ပိုပိုကို ဗိုလ္ႀကီးေတာက္ထြန္းက ေပါင္မွ သိမ္းဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက သူ၏ အနီးကပ္ထားသျဖင့္ နို႔ကို ဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ပိုပိုကလည္း စို႔ခ်က္ေကာင္းေသာ ဗိုလ္ေတာက္ထြန္း၏ ပါးကို ပြတ္သပ္ေနသည္။ ရဲေမတစ္ေယာက္မွာ ရႊန္းလဲ့ျဖစ္သည္။ သူမကိုေတာ့ ထူးစိန္က ေပါင္ေပၚတင္ဖက္ထားသည္။
“ေကာင္မေလးက ေလးေယာက္ျဖစ္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္ကို နားခိုင္းလိုက္ရမလား ဆရာ”
“အိုး နိုး ကိုယ္ကေတာ့ နည္းေတာင္ နည္းေနေသးတယ္”
“ဟုတ္လားဆရာ”
“ေအး… အရင္ ဣေျႏၵရွင္တည္းခိုရိပ္သာကို စစ္ေဆးတုန္းကဆို ကိုယ္တို႔က သုံးေယာက္ ေကာင္မေလးက ရွစ္ေယာက္ေတာင္ကြ၊ အဲတုန္းကေတာင္ စိတ္ထဲနည္းေသးတယ္လို႔ ထင္ေနတာ၊ ခု ဒီေလးေယာက္တည္းဆို ဝပါ့မလားလို႔ ေတြးေနတာကြ”
“ဟုတ္လားဆရာ ျဖည့္ေပးရဦးမလား ဟင္”
“အဲလို သိတတ္တာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီကြာ၊ ဒီတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔တင္ မင္းကို
ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္တာပါ”
စခန္းမႉးက ဘာမွ မခၽြတ္ရေသးေသာ အေနအထားမွ နို႔ရွိရာကို တစ္ခ်က္လ်က္တက္လိုၾက္ပီး ေျပာသည္။
“အဲတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ကိုေတာင္ ျပန္သတိရလာတယ္ဗ်ာ” ဗိုလ္မႉးက ဝင္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္။
“အြန္း အင္း”
ဗိုလ္မႉးက ျပည့္ဖူး၏ တင္ႏွစ္လုံးၾကားထဲ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ကို လွမ္းႏွိုက္သည္။ ဗိုလ္ႀကီးက သားေရတမ်ားမ်ားက်သည္။
ေတာက္ထြန္း၊ ေသာ္က ႏွင့္ ထူးစိန္တို႔ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။ သီရိ၊ ျပည့္ဖူး၊ ပိုပိုႏွင့္ ရႊန္းလဲ့တို႔လည္း ကိုယ့္အဖုတ္ေရွ႕ေရး ကိုယ္စီေတြးကာ ရင္ခုန္ၾကသည္။
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီဖက္ၾက လွဲၾကရင္း ေနာက္ဆုံး ထူးစိန္ဆိုသူက သီရိႏွင့္ ရႊန္းလဲ့ကို တစ္ဖက္စီရပ္ခိုင္းကာ ဖက္ထားသည္။ ေသာ္ကက ျပည့္ဖူးကို ဖက္ထားသည္။ ေတာက္ထြန္းက ပိုပိုကို ဖက္ထားသည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့ကိုယ္ကို ေနာက္သို႔လွည့္ေစသည္။ ရႊန္းလဲ့က အသာလွည့္လိုက္သည္။ အနီတြင္ အမည္းစင္းလိုင္းမ်ားပါေသာ ပါတိတ္ထမီကို ဝတဆ္င္ထားသည္။
“နည္းနည္းေလး ကုန္းေပးပါဦး” ရႊန္းလဲ့က အသာကုန္းလိုက္သည္။ ထူးစိန္က ရႊန္းလဲ့တင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ “နည္းနည္းေတာ့ အိေနၿပီ၊ စခန္းထဲမွာတင္ မင္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ေပးလိုက္ရၿပီလဲ” “ဟုတ္… နည္းနည္းပါးပါး ပါရွင့္”
“ေျပာျပနိုင္မလား” “ဟင့္ ဟင့္အင္း”
“ဟား ဟား ဟား မင္းတို႔ မိန္းကေလးေတြက ဘယ္ေလာက္ခံရခံရ ခံပစ္လိုက္မယ္၊ ေျပာေတာ့ မေျပာနိုင္ဘူး၊ ဆိုတာ မ်ားတယ္၊ ဒါေပမယ့္ တေလာတုန္းက ငါရယ္ ေသာ္ကရယ္ အဲဒီ တည္းခိုခန္းရွိတဲ့ နယ္ပိုင္ သိန္းဦးရယ္ကို တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ ဆက္သပူေဇာ္တဲ့ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ မိန္းကေလး ခုႏွစ္ေယာက္ဆိုတာထက္ ေက်ာင္းသူ ခုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္ ႏုႏုေမကေတာ့ သူ႔တို႔ ျဖစ္အင္ေလးကို ေျပာျပၾကတယ္၊ လိုးခ်င္တဲ့ ေကာင္မေလးကို တက္လိုးလိုက္၊ သတိူု႔ရဲ့ သနားစရာ အားက်စရာ ေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးကို နားေထာင္လိုက္နဲ႔ သုံးရက္ သုံးညလုံးလုံး တကယ့္ ငရဲခန္းထဲက သုခဘုံပဲကြ သိလား”
“ေျပာ ေျပာျပၾကည့္ပါလားဗ်ာ၊ စိတ္ကူးေလး ယဥ္ၾကည့္ရလဲေအာင္”
“ေျပာပါ ကၽြန္မ စာေတြ ဘာေတြ ေရးပါတယ္၊ သူတို႔ ျဖစ္ရပ္ေလးကို ဝတၳဳေလး ဘာေလး ေရးရေအာင္” သီရိက ဝင္ေျပာသည္။ “ေသာ္က ဘယ္လိုလဲ”
“စားျမဳံျပန္ရတာေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားေျပာဗ်ာ၊ခင္ဗ်ားက အေျပာေကာင္းတယ္”
“ခင္ဗ်ားေတာ့ ေျမႇာက္ေနျပန္ၿပီ၊ ေျပာပါ့မယ္ဗ်ာ၊ က်ဳပ္ကလည္း ေျပာခ်င္ေနတာပါ၊ မွားတဲ့အခါ လိုတဲ့အခါ ခင္ဗ်ား ျဖည့္ေျပာဦးဗ်” အခန္း(၆) ငရဲခန္းသြား သုခဘုံသားမ်ား
ထူးစိန္ကို သူ႔တပည့္မ်ားက ကြယ္ရာတြင္ ဘူးစိန္ဟု ေခၚၾကသည္။ သူက တမင္ယူတာလား၊
တာဝန္က်လာတာလား ဘယ္သူမွ မသိေသာ ကိစၥကေတာ့ျဖင့္ “ျပည့္တန္ဆာ နိုင္နင္းေရး” လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ သူက ထိပ္ဆုံးမွ တာဝန္က်သည္။
“ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ မဟုတ္ဘူး၊ ရွင္တို႔ လြတ္”
“ဘယ္မိန္းမပ်က္မွ ကၽြန္မ မိန္းမပ်က္ပါ၊ ကၽြန္မကို ဖမ္းပါလို႔ မေျပာဘူးကြ”
“လြတ္ေနာ္ မဟတု္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ၊ ကၽြန္မမွာ ေယာက်္ားရွိတယ္၊ ကေလးရွိတယ္၊ လြတ္”
“မင္းတို႔ဟာမေတြ ကလိမ္ေစ့ ျငမ္းဆင္ေတာ့ အေတာ္ကၽြမ္းတယ္ ဟုတ္လား” အသက္ ၂၈ ႏွစ္ခန႔္ရွိ အရပ္အေမာင္း ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ စက္ဘီးကို ခ်ိန္းႀကိဳးငုံ႔ျပင္ေနစဥ္ ရဲမ်ားက ဖမ္းလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အတန္တန္ ျငင္းသည့္ၾကားမွ ရဲစခန္းသို႔ ပါသြားခဲ့ရသသည္။
“အမည္——- နီနီဝင္း”
“အသက္ ——— ၃၂”
“အိမ္ေထာင္ ——- ရွိ”
“သားသမီး——– ၂ ေယာက္”
စသျဖင့္ စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ “လင္မသိေအာင္ သားသမီးစရိတ္ကို ျပည့္တန္ဆာ ဘဝျဖင့္ ရွာေဖြသည္” ဟု စြပ္စြဲလိုက္သည္။ နီနီဝင္းငိုသည္။ ထူးစိန္က ထလာၿပီး နီနီဝင္း ပခုံးကို ကိုင္သည္။
“တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ မင္း ဒီျပစ္မႈက လြတ္ကင္းေအာင္ တစ္ည ငါ့အခန္းထဲ ဝင္အိပ္ေပးလိုက္ရင္ေပါ့”
“ရွင္…”
နီနီဝင္း အငိုတိတ္သြားသည္။ သူမ ရင္ခုန္လာသည္။ ဒါ ေထာင္ေခ်ာက္လား။ သို႔ေသာ္ သူမေယာက်္ားသည္ သူမကို ငုတ္တုတထ္ား၍ တစ္ေန႔တြင္ ပုရစ္ဖူးတည္ခိုခန္းမွ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ထြက္လာသည္ကို သူမ တိုက္ရိုက္ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ပုရစ္ဖူး တည္ခိုးခန္းဆိုသည္မွာ ညတည္းခိုခန္းမဟုတ္။ တစ္ခ်ိန္လၽွင္ ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး စုံတြဲမ်ားအား လက္ခံေသာ တည္းခိုခန္း။ ကယို္ပီသည့္ မိန္းကေလးမ်ားရွိလၽွင္ ေခၚၿပီး ျဖဳတ္သည့္ ေနရာ။
“အိပ္ေပးၿပီးရင္ လြတ္ေပးမွာလားဟင္” “အိုး ဆယ္ခါလြတ္ ဆယ္ခါလြတ္”
ထူးစိန္သည္ အငိုတိတ္စျဖစ္သျဖင့္ ရွိုက္ကာေနေသာ နီနီဝင္းအား ခါးမွ သိမ္းဖက္ကာ အခန္းထဲ ေခၚဝင္ခဲ့သည္။
“မင္း အသက္က တကယ္ ၃၂ လား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါရွင္”
“မထင္ရဘူးကြာ၊ ၂၈ ေတာင္ ငါက မင္းပါးေရေလးကို ၾကည့္ၿပီး ခန႔္မွန္းၾကည့္တာ၊ ငါခန႔္မွန္းတာ လြန္မ်ား သြားမလားလို႔ တြက္ေနတာ မင္းက ငါထင္တာထက္ေတာင္ အသက္ႀကီးေသးတယ္”
အိပ္ခန္း တံခါးေသာ့ကို ခ်က္ဆိုပိတ္လိုက္သည္။ ထူးစိန္က သိၿပီးသား ျဖစ္ေသာ ကိစၥ တစ္ခုရွိသည္။ ထိုအရာကား ရဲေဘာ္မ်ား သူ႔ကို ေခ်ာင္းၾကည့္မည့္ကိစၥ။ ထို႔ေၾကာင့္…
ေနာက္မွ သိမ္းဖက္ကာ ေပါင္ရင္းကို ဆြဲ၍ ေတ့ထားလိုက္ၿပီး ဗိုက္သားမ်ား ပြတ္သပ္ကာ နို႔ကို ပင့္ကိုင္လိုက္သည္။ နို႔ကို ပင့္၍ ပြတ္ရင္း လည္တိုင္မ်ား နမ္းသည္။
“ဖူးကား ၾကည့္ဖူးလား”
“ရွင္”
“အျပာကားေတြ ၾကည့္ဖူးလား” ထူးစိန္က ခပ္တိုးတိုးေလး ကပ္ေမးသည္။
“ၾကည့္ ၾကည့္ဖူးပါတယ္” “ႀကိဳက္သြားၿပီ”
ထူးစိန္သည္ ေတ့ထားသည္ကို ေတာ့ရင္း ပါးမ်ားကို မြတ္သပ္စြာ နမ္းကာ ဆက္ေျပာသည္။ “ကိုယ့္ကို ဖူးကားထဲကအတိုင္း ေပးရမယ္ေနာ္”
“ရွင္…”
“စုပ္ အဲ လီးစုပ္တတ္လား”
“အ. မ.. မလုပ္ရဲဘူး”
“ကိုယ္ အရင္ လ်က္ေပးမယ္ေနာ္၊ ဖူးကားထဲအတိုင္းေပါ့” နီနီဝင္းမွာ တံေတြးကို ခဏခဏ ၿမိဳခ်မိသည္။ အက်ႌၾကယသ္ီးမ်ား တစ္လုံးခ်င္းစီ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ေဘာ္လီႀကိဳးကို ျဖဳတ္ကာ ထူးစိန္က အေဝးသို႔ လႊင့္ပစ္သည္။ နို႔ႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ကာ ပူးလိုက္ ခြာလိုက္ ပင့္လိုက္ ဆုတ္လကို္ကိုင္သည္။ လည္တိုင္မ်ား ပါးမ်ားကိုလည္း တရစပ္နမ္းသည္။ နီနီဝင္းမွာ ကုတင္ေပၚ ေမွာက္လ်က္ အိပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္က တင္လုံးကို ဆုတ္လိုက္ရင္း ခါသည္။ ထမကီို ခၽြတ္သည္။ အတြင္းခံ အနီကို ခၽြတ္သည္။ သူမကို တျဖည္းျဖည္း ဆြဲလွည့္ၿပီး ပက္လက္လွန္သည္။ ေယာက်္ားႏွင့္ ညတိုင္း လိုးၾကေသာ္လည္း ဒီလို မခၽြတ္ဖူးသျဖင့္ နီနီဝင္းနည္းနည္း ရွက္ေနသည္။
“အေမြးေတြကေတာ့ အထူႀကီးပဲ”
သူမ ေရခ်ိဳးရင္း ႏွိုက္ေဆးသည္မွ လႊဲ၍ မၾကည့္ခဲ့ဖူးေသာ ေစာက္ေမြးမ်ားကို ေျပာေနသျဖင့္ သူမရွက္သည္။ ထူးစိန္ အေပၚတက္လာကာ သူမလက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ
“ကိုယ့္ကို ၾကည့္ပါဦးကြ”
ဟုေျပာသျဖင့္ သူမ မ်က္လုံးကို မရဲတရဲ ဖြင့္သည္။
“ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ” သူမ နဖူးကို စနမ္းသည္။ မ်က္ခုံးၾကားကို နမ္းသည္။ ႏွာတံကို နမ္းသည္။ ပါးတစ္ဖက္စီကို နမ္းသည္။ ေမးေစ့ကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ သူမ မရဲတရဲ ျပန္နမ္းသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ နမ္းျဖစ္သည္။ သူမနို႔ကို ကိုင္ကာ စို႔သည္။ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးစို႔သည္။ သူမလက္ကို ယူကာ ထူးစိန္က ေပါင္ၾကားကို လွမ္းကိုင္ခိုင္းသည္။ သူမ ေၾကာက္ေနမိသည္။ ေဘာင္းဘီ မခၽြတ္ေသးေသာ္လည္း လီးလုံးႀကီးကို ကိုင္မိသျဖင့္ သူမ တြန႔္သြားသည္။ ထူးစိန္က ဒူးေထာက္ကာ အက်ႌမ်ား ခၽြတ္သည္။ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ သူမ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္ေနမိသည္။
“ၾကည့္ပါကြ” သူမ မ်က္ႏွာကို ဆြဲလွည့္သျဖင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးက ရွည္ၿပီး တုတ္လွသည္။ ၾကည့္ဖူးသည့္ အျပာကားထဲက လီးေလာက္ႀကီးသည္။ ခၽြန္လည္း ခၽြန္သည္။ သူမ နည္းနည္း ေၾကာက္သြားသည္။ သူမလက္ကို လွမ္းယူၿပီး လီးကို ကိုင္ခိုင္းသျဖင့္ သူမ ကိုင္မိသည္။ ေႏြးစိစိႀကီးက သူမလက္တစ္ဆုပ္စာ ေလာက္ရွိေနသည္။ သူမလက္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ လုပ္ခိုင္းသည္။ သူမသိပါသည္။ ဒါ ဂြင္းထုတာ။ ထူးစိန္က အေမြးမည္းမည္းအုံအုံေအာက္က ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ ပြတ္သည္။ သူမ
ေၾကာက္ေနသည့္ၾကားက ထူးစိန္မွာ သူမေခါင္းကို ထူၿပီး ေပါင္ရင္းတြင္ တင္လိုက္သည္။ လီးထိပ္က သူမ ပါးစပ္ဖ်ားတြင္ ေတ့ေနသည္။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းကို မပြင့္ တပြင့္ဟေပးသည္။
“လူဆိုး သူအရင္ လ်က္ေပးမယ္ ေျပာၿပီး အရင္စုပ္ခိုင္းတယ္” နီနီဝင္းက ေတြးသည္။
“မင္းလို အေတြ႕အၾကဳံမရွိတဲ့ ေဆာ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါနည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ျဖဳတ္လာခဲ့တာပါကြာ” ထူးစိန္က ေတြးသည္။
လီးထိပ္က သူမႏႈတ္ခမ္းကို ထိုးေမြရင္း တျဖည္းျဖည္း ပါးစပ္ထဲ ဝင္လာသည္။ အရိပ္ျပသျဖင့္ သူမလၽွာထုပ္ ေပးသည္။ ထူးစိန္က သူမလၽွာေပၚလီးထိပ္ကို ပုတ္ကစားသည္။ ႏွာေခါင္းထဲ လီးနံ့ကို အစက ရြံေသာ္လည္း
ေနာက္ေတာ့ ယဥ္လာသည္။ သူမေခါင္းကို တစ္ေစာင္းကိုင္ၿပီး လီးကို ပါးစပ္ထဲ တျဖည္းျဖည္း ထိုးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ ထိုးသြင္းသည္။ ျပန္ႏႈတ္သည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္ကို ႏွိုက္သည္။ နီနီဝင္းမွာ ဖီးလ္တက္လာသျဖင့္ ဘာမွ သိပ္မသိေတာ့။ ဘာမွလည္း မေတြးခ်င္ေတာ့။ ထူးစိန္ ကုတင္ေအာက္ဆင္းကာ မတ္တပ္ရပ္သည္။ နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ကာ ေနေပးေတာ့ ထူးစိန္က ေခါင္းကို တစ္ဖက္ကိုင္ကာ ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ လီးတစ္ဝက္ေက်ာ္ ဝင္သည္။ သူမလည္း ေတြ႕ဖူးသေလာက္ အတတ္ပညာျဖင့္ စုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။ နီနီဝင္း ေလးဘက္ေထာက္ရင္း လွည့္သည္။ ထူးစိန္သည္ ေစာက္ဖုတ္ကို တံေတြးဆြတ္လိုက္သည္။ တင္တျခမ္းကို ပင့္ကာ လီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ အက္ေၾကာင္းကို အထက္ေအာက္ ဆြဲပြတ္သည္။ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆြဲစဥ္က သူမတတ္နိုင္ေသာ္လည္း ေစာက္ေခါင္းထဲ လီးေခါင္းျမဳပ္ဝင္ၿပီးေနာက္ ဆက္မသြင္းပဲ ထြက္ထြက္သြားသည္ကို သူမ သည္းမခံနိုင္ေတာ့။
“လိုးပါေတာ့ရွင္ လိုးပါေတာ့” သူမ ဆႏၵအတိုင္း လီးလုံးႀကီးမွာ သူမေစာက္ေခါင္းေပါက္မွ တစ္ဆင့္ သူမ၏ သားအိမ္ရွိရာသို႔ တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္လာျပန္ေတာ့ သူမ ေအာ္ရသည္။ သူမ ေစာက္ဖုတ္မ်ား ပူတက္သြားသည္။ ျဖည္းျဖည္း ျပန္ထုတ္ၿပီး ျပန္သြင္းသည္။ ေနာက္တစ္ခါသြင္းေတာ့လည္း ပုံစံတမ်ိဳးျဖင့္ နာသည္။ သူမ ညည္း႐ုံျဖင့္ မရ။ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္က သူမဆံထုံးကို ဆုတက္ုိင္ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ေတာ့ သူမ အေမကို တမ္းတမိသည္။
“အေမ့”
ခဏ စိမ္ထားသည္။ ဆက္ေဆာင့္သည္။
“အေမ့” အခန္း တစ္ခုလုံး သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးတပြက္ပြက္ ဝင္ေနသည့္ အသံနဲ႔ သူမ တအားအား ေအာ္ညည္းသံကသာ ပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။ ၾကာလာေတာ့ သူမ လက္ေထာက္မထားနိုင္ေတာ့။ ထူးစိန္ကလည္း အထာသိသည္။ သူမ ေဘးတစ္ေစာင္း အိပ္ခိုင္းၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကို ေရွ႕ပို႔ကာ ေနာက္မွ ကားယားခြၿပီး စိုက္သြင္းခ်သည္။ ဘယ္လို သြင္းသြင္း နာသျဖင့္ နီနီဝင္း ေအာ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ဖူးသာ ၾကည့္ဖူးၿပီး တစ္ခါမွ မခံဖူးေသာ နည္းျဖစ္သလို အိမ္က ေယာက်္ားပုံစံျဖင့္ဆိုလၽွင္ ၿပီးသြားသည္မွာ ၾကာလွၿပီ
ျဖစ္ေသာ အေနအထား မဟုတ္ပါလား။ သူမကိုယ္ကို တြန႔္လိမ္ေနေအာင္ လွည့္ထားၿပီး ေနာက္မွ
ေဆာင့္သြင္းရင္း သူမနို႔ကို ပြတ္ဆြဲကိုင္ရမ္းသည္။
ထူးစိန္က လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ သူမ စိတ္ထဲ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ မထင္ေသာ အကြက္ကို နင္းသည္။ “ထြီ” ဆသိုျဖင့္ သူမေစာက္ပတ္ တစ္ဝိုက္ တံေတြးမ်ား စိုကုန္သည္။ ေနာက္ ပူက်စ္ေသာ လၽွာၾကမ္းၾကမ္း၏ အရသာကို သူမ၏ ႏုအိနီရဲေနေသာ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားက သိလိုက္ရသည္။ အဖုတ္ကို အလ်က္ခံရေသာ အရသာက ဘာနဲ႔မွ မတူ။ အေၾကာမ်ား အားလုံး ဆိမ့္တက္သြားသည္။ လ်က္ေပးရင္း ထူးစိန္က ေပါင္တစ္ဖက္ ထမ္းသည္။ လၽွာထိပ္ျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ထိုးေမႊသည္။ “ရဲမႉးရယ္ ရွင္ကၽြန္မကို ခဏခဏ ဖမ္းပါ ခဏ ခဏ ဖမ္းေပးပါ” သူမ အေတြးထဲမွ ေတာက္ေလၽွာက္ ေျပာေနမိသည္။ ထူးစိမ္က ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို မခ်ီကာ ကိုယ္ကို ေဇာက္ထိုး အေနအထားေရာက္ေအာင္ ခ်ီထားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို မျပတ္ငုံထားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေတ့ထားၿပီး ေတာက္ေလၽွာက္ လ်က္သည္။ ဖင္ပါလ်က္ေပးသည္။ ဖင္ေပါက္ကို လၽွာဖ်ားနဲ႔ ေမႊေတာ့ “အားနာလိုက္တာ ရဲမႉးရယ္” ဟု စိတ္ထဲက ေျပာမိသည္။ အျပင္သို႔ မေျပာမိပါ။ ေကာင္းလြန္းေသာ အရသာမ်ား ဆုံးရႈံးရမည့္အေရးကို ေၾကာက္သည္။ “အေမြးေတြ”
ထူးစိန္က သူ႔ပါးစပ္ထဲ ကပ္ေနေသာ နီနီဝင္း ေစာက္ေမြးလား ဖင္ေမြးလား မသိေသာ အေမြးကို ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ သူမႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္သည္။ နီနီဝင္း အ႐ူးအမႈးစြဲလမ္းသြားသည္။ “ဖင္ကို လိုးမယ္ေနာ္”
“ကိုကို႔သေဘာ ကိုကို႔သေဘာ” ဟုတ္ပါသည္။ သည္ေလာက္ ထူးျခားေသာ အရသာကို ေပးနိုင္စြမ္းေသာ ကိုကိုအား သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ခံေပးပစ္မည္။ တကယ္ပင္ ထပ္မံထူးျခားေသာ အရသာမ်ားကို သူမ ထပ္ရမည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ “ဖင္ခံဖူးလား”
“သူေနာ္ သူမ်ားက ခုမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ေတြ႕ဖူးတာ”
“ဖင္ခံရင္ နာမွာ မေၾကာက္ဘူးလား”
“ကိုကို႔လီး တိုင္ေလာက္ႀကီးလဲ ခံေပးမွာပဲ”
“ဒါဆို ဖင္မလိုးခင္ လီးကို အာေခါင္ထိေအာင္ စုပ္ေပး”
“ဟုတ္ ကကိုုိ့သေဘာ”
ထူးစိန္က နီနီဝင္းေခါင္းကို ကိုင္ကာ လီးကို ပါးစပ္ထဲ မရမက သိပ္ထည့္သည္။ နီနီဝင္းက ထူးစိန္ေပါင္ကို ဖက္ထားၿပီး မ်က္ရည္ထြက္သည္အထိ ငုံစုပ္ေပးသည္။ ဖင္ခ်ေတာ့လည္း အဆုံးထိ သြင္းရန္ နီနီဝင္းပင္ ေျပာသည္။ သူမ စြဲလန္းေနၿပီ မဟုတ္ပါလား။ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ လီးရည္မ်ား ပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ သူမ အသာအယာပင္ ဟထားေပးသည္။ လီးရည္မ်ား အဖိတ္အစင္ မရွိေစရ။ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္ကိုပင္ သူမလက္ညိဳးျဖင့္ သပ္ၿပီး လ်က္ကာ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ နီနီဝင္းသည္ ထူးစိန္ရင္ခြင္ထဲတြင္ အခ်စ္ကို ရင္ခုန္တတ္စ ကေလးငယ္လို ေပ်ာ္ျမဴးေနသည္။ ထူးစိန္ကလည္း ေနာက္တစ္ခ်ီထပ္ဆြဲရန္ အားေမြးေနသည္။ ဘြားေတာ္က အသက္ ၃၂ ႏွစ္သာ ဆိုတယ္။ အေတာ္ႏု မဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့
ဆြဲလို႔ေကာင္း ၿပီး အေပးၾကမ္းသည့္ ေဆာ္ဆိုလို႔ သူလိုးဖူးသမၽွ ေဆာ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေသာ္လည္း နည္းသည္။ မွတ္မွတ္ယယ ေလးငါးေယာက္သာ ရွိမည္။ ထိုထဲမွ သိပ္မၾကာေသးခင္က ကခ်င္မေလး တစ္ေယာက္ကလည္း ယခု နီနီဝင္းလို ၾကမ္းခဲ့ ရမ္းခဲ့သည္။
သူမနာမည္ ဆိုင္းဇီ။ ကခ်င္ေတြက နာမည္တူမ်ားသည္။ သူမနာမည္ေမးေတာ့ ဆိုင္းဇီဟုသာ ေျဖသည္။ သူမ၏ ကံဆိုးမႈမ်ားကို သူက ထပ္မံကံဆိုးေစခဲ့ပါသည္။ သူမ အေျပာအရ ျမစ္ႀကီးနားမွ ရထားျဖင့္ စီးလာစဥ္ ပစၥည္းအားလုံး အိပ္ေမြ႕ခ်ေဆးျဖင့္ အခိုးခံရသည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘာဆို ဘာမွ ပါမလာေသာ ဆိုင္းဇီဆိုသည့္ သူမအတြက္ ထူးစိန္ ျဖည့္ဆည္းေပးရမည္မွာ တာဝန္ မဟုတ္ပါလား။
“မင္းကို ေရြးစရာ ႏွစ္ခု ေပးမယ္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္ႏွစ္ေနမလား၊ ငါနဲ႔ တစ္ပတ္ ေနမလား၊ စဥ္းစားပါ၊
ေသခ်ာ စဥ္းစားပါ၊ ငါေျပာလို႔ လုပ္ရတယ္လို႔ မင္းမျဖစ္ေစနဲ႔”
“နင္နဲ႔ တစ္ပတ္ေနၿပီးရင္ ငါျမစ္ႀကီးနား ျပန္ဖို႔ မီးရထားခ ေပးမလား”
အေျပာ အဆို အေတာ္ရိုင္းသည့္ ဟာမ။
“အိုးေပးမယ္၊ လမ္းစရိတ္ အျပည့္အစုံ ထည့္ေပးမယ္”
“ဒါဆို နင္နဲ႔ လိုက္ေနမယ္”
“နင္ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိတယ္ေနာ္”
“သိပါတယ္၊ နင္ငါ့ေစာက္ပတ္ကို လိုးခ်င္လို႔”
“ရွင္းတယ္ကြာ၊ ႀကိဳက္သြားၿပီ၊ ဒီေန႔ေတာ့ နင့္ေစာက္ပတ္ကို ငါမလိုးေသးဘူး၊ ဒီေန႔ အခ်ဳပ္ကေန ေထာင္ထဲပို႔ရမယ့္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္၊ သူ႔ကို ငါႀကိဳက္တယ္၊ ငါလိုးတယ္၊ သူက ငိုတယ္၊ ငါလိုးျပမယ္၊ နင္မငိုရဘူး၊ ၿပီးေတာ့ နင္ဖူးကားေတြ ၾကည့္ရမယ္၊ အဲဒီထဲအတိုင္း ငါ့ကို ခံေပးရမယ္ နားလည္လား”
“ရတယ္ေလ၊ နင့္သေဘာပဲ”
“ရဲေဘာ္ ေႏြးေႏြးစိုးကို ဒီေခၚခဲ့”
ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္မွ ေႏြးေႏြးစိုးဆိုသည့္ ေကာင္မေလးကို ေခၚလာသည္။ ေႏြးေႏြးစိုးကို ဘာေၾကာင့္ ဒီလူႀကီး ႀကိဳကတ္ာလဲဟု ဆိုင္းဇီေတြးသည္။ ေတြးမရပါ။ ထူးစိန္သည္ မိန္းမစုံလိုးဖူးေသာ္လည္း ခုလို ဖက္တီးျဖစ္လုလု ဝေနသည့္ ေကာင္မေလးမ်ိဳးကို မလိုးဖူး။ ထို႔ေၾကာင့္ စမ္းလိုးၾကည့္သည္။ ငိုလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ သလီူ႔းႀကီးလို႔လား။ အလိုးခံရလို႔လား မသိ။ သို႔ေသာ္ ငိုေနသည့္ မိန္းကေလးကို လိုးရသည္မွာ အရသာ တမ်ိဳး ရွိသည္။ စားပြဲေဘးတြင္ လာရပ္ေသာ ေႏြးေႏြးစိုးေက်ာကို တြန္း၍ ကုန္းခိုင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ ထမီကို ခၽြတ္ခ်လကို္သည္။ အတြင္းခံ မပါ။ ေျခႏွစ္ဖက္ကို ကားေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ထူးစိန္က ေအးေဆး ခၽြတ္သည္။ လက္ဝါးထဲ တံေတြးေထြးထည့္ၿပီး လီးကို ပိုေတာင္လာေအာင္ ကြင္းထုသည္။
“ဟင့္ ရႊတ္ ဟင့္” ငိုသံက ၾကားရၿပီ။ တင္ႏွင့္ ရင္ ျပားကပ္ေနသည့္ ေကာင္မေလးကိုလည္း လိုးဖူးသည္။ တင္လည္း မရွိ။ ရင္ကလည္း ျပားကပ္ကာ စုပ္ပါမ်ားသျဖင့္ နို႔သီးေခါင္းသာ ႀကီးလာေသာ ေကာင္မေလးပင္ သူလိုးတုန္းက ေက်ေက်နပ္နပ္ျဖင့္ တအင္းအင္း ညည္းကာ ခံသည္။ သည္ဟာမႀကီးကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ မသိ။ လီးကို ေစာက္ပတ္အထက္ေအာက္ ပြတ္လိုက္သည္။ တစ္ဝက္ေလာက္ ထိုးထည့္ၿပီး ျပန္ထုတ္သည္။ ခါးကိုင္ကာ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး သြင္းလိုက္သည္။
“အြန႔္”
ေႏြးေႏြးစိုးမွာ စားပြဲစြန္းကို အတင္းအၾကပ္ကိုင္ကာ ငိုရင္း ညည္းသည္။ ခါတိုင္း အျခားရဲေဘာ္မ်ားသာ ရွိသည္။ ခုဆို သည္လူႀကီးေနာက္လိုးမည့္ မိန္းကေလးပါ ရွိေနသည္။ သူမ ရွက္သည္။ လီးဘယ္ေလာက္ႀကီးႀကီး သူမ မေၾကာက္ပါ။ ခုေတာ့ တက္လိုးခ်င္သည့္လူ တက္လိုးသည့္ ဘဝအျပင္ လိုးတိုင္း အမ်ားေရွ႕တြင္ အလိုးခံရသည္။ ေနာက္မွ ဖင္ေျပာင္းလိုးသည္။ ေအာက္ေပါက္ အေပၚေပါက္ ေျပာင္းေနသည္။ ၿပီးခါနီးေတာ့ မ်က္ႏွာေမာ့ကာ ကြင္းထုခ်ေနသည္ကို ခံေပးရသည္။ ဆိုင္းဇီသည္ နည္းနည္းရြံသလို ျဖစ္သြားသည္။ ေႏြးေႏြးစိုးမွ မ်က္ႏွာေပၚ ေပေနေသာ လီးရည္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သုတ္ကာ ျပန္စားလိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အခန္း (၇)
အိမ္ၾကက္ကို ခ်က္မစားမီ တစ္ရက္အလို
ျမစ္ႀကီးနားဆိုေသာ္လည္း ၿမိဳ႕နဲ႔နီး၍သာ ရပ္ကြက္ အမည္တြင္သြားေသာ ရပ္ကြက္တြင္းမွ ဆင္းရဲစြာ ေနလာခဲ့ဖူးေသာ ဆိုင္းဇီအတြက္ တိုက္ခန္းသည္လည္းေကာင္း၊ အိပ္ရာသည္လည္းေကာင္း၊ ဆိုဖာမ်ားသည္ လည္းေကာင္း ခန္းနားလွသလို စားစရာ ေသာက္စရာမ်ားကလည္း အေကာင္းစားေတြ ျဖစ္ေနသည္။
“ဟင္” သူမကို ဗြီဒီယိုလာျပေပးေသာ ေကာင္မေလးက ပါးၾကားကြက္ေလးနဲ႔ အေတာ္လွပါသည္။ ဆံပင္ေလးကလည္း အရွည္။ ဗြီဒီယိုမွ လိုးခန္းမ်ား ေတာက္ေလၽွာက္ လာေနသည္။ ဆိုင္းဇီသည္ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိသူ မဟုတ္။ ရွိဖူးပါသည္။ သူမတို႔ နယ္ဘက္က သည္လိုကိစၥကို
အေထြအထူးလုပ္ေနသည္ မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ သူမ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကသာ သည္ကိစၥတြင္
ပြင့္လင္းခဲ့ၾကသည္။ သူမ အတတ္နိုင္ဆုံး ေရွာင္ခဲ့ပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား မိမိေရွ႕တြင္ အိပ္ခန္းထဲဝင္ကာ တဆူညံညံလိုးၾကသည္ကို သူမက ဧည့္ခန္းမွ အေနအထား မပ်က္ ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သူမကို ရန္ကုန္ေရာက္မွ ပ်က္စီးေစဟု ဖန္ဆင္းခဲ့ေလသည္။
ထူးစိန္သည္ အမ်ိဳးသမီး အခ်ဳပ္ခန္းအတြင္း လွည့္လွည္ေနသည္။ အားလုံး ေလးဆယ္ေက်ာ္ရွိသည္။ အရြယ္စုံ ဆိုက္စုံရွိသည္။ ငယ္သားမ်ားႏွင့္ ေဝစားမၽွစား လုပ္ရင္း သူအရင္ေရြးကာ ရယူခဲ့ေသာ မိန္းမမ်ားက အလန္းေတြခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ေလာေလာဆယ္ သူဆြဲထားဖူးသည့္ အထဲမွ ခပ္ကဲကဲေလးမ်ားကို ေရြးမည္။
“ဗိုလ္ႀကီး ညစာအတြက္ အားလုံးရပ္ၿပီး နံရံမွာ မွီပါ”
အမ်ိဳးသမီးအားလုံး တိတ္ဆိတ္စြာ သက္ဆိုင္ရာ နံရံတြင္ လက္ေထာက္ကာ နည္းနည္းစီကုန္းၿပီး ရပ္ေနၾကသည္။ ထူးစိန္က သူလိုခ်င္သည့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ရွာကာ တင္လုံးကို တစ္ခ်က္စီ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ရဲေဘာ္က မွတ္ထားသည္။ ထူးစိန္ ထြက္ခဲ့သည္။ အျပင္ေရာက္ေတာ့
“ကဲ ေမဦး၊ ေကသြယ္ႏွင့္ မာမာေဆြတို႔ ဒီည ဗိုလ္ႀကီးထူးစိန္အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အလွဆုံး ျပင္ဆင္ခြင့္ ေပးမယ္”
“အားေဆးေတြလည္း ေကၽြး၊ အစားအစာေတြလည္း ေကာင္းေကာင္းေကၽြးထားလိုက္၊ ႐ုံးဆင္းေတာ့ ငါ့ကား
ေနာက္ခန္းထဲ သိပ္လိုက္ကြာ”
“ဟုတ္ အမိန႔္အတိုင္းပါ အာစိ”
ေမဦးက ေရခ်ိဳးရင္း ျပဳံးသည္ကို ေကသြယ္က ေတြ႕သြားသည္။
“ဟာမ နင္ကေတာ့ ျပဳံးနိုင္တာေပါ့”
ေကသြယ္က ျငဴစူစူ ေျပာသည္။
“ဟုတ္ပါဘူးဟာ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဘဲဟာႀကီးနဲ႔မွ အားရတာ”
“ဟြန္း နင္ကေတာ့ ေယာက်္ားတကာ လွည့္ခံေနတာဆိုေတာ့ သိတာေပါ့”
“ေတာ္ၾကပါဟယ္၊ ခု တစ္ေယာက္ ခဏတစ္ေယာက္ လာလာလိုးၾကတဲ့ ဘဝက လြတ္ခ်င္ၿပီ” မာမာေဆြက ဝင္ေျပာသည္။
“လွည့္ခံခ်င္တာေပါ့ ေတာ္ေရ…၊ ခုက မာမာေဆြ ေျပာသလို တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ လာလာလိုးေနတာ ခက္တယ္၊ ဟိဟိ ဒါနဲ႔ ငါတို႔ သုံးေယာက္ကို ဘာမႈနဲ႔ ဖမ္းမွန္း ခုထိ မသိေသးဘူး၊ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္လာၿပီ၊ ဘာမွသာ မထူးတာ ငါတို႔ကို ေယာက်္ား အေယာက္ ၂၀ ေလာက္ေတာ့ လိုးၿပီးၿပီေနာ္” ေမဦးက ေျပာသည္။ သူမသည္ အသားညိဳသည္ဆိုသည္ထက္ အမည္းဘက္ႏြယ္ကာ ပိန္သည္။ ရင္သား ဆို၍ မရွိသလို တင္ကလည္း ဖားဖင္လို႔ ေျပာရမလိုပင္။ ဆံပင္ကို အရွည္ထားေသာ္လည္း ဆံပင္ မသန္သျဖင့္ ေက်ာေလာက္သာ ရွည္သည္။ သို႔ေသာ္ မည္မၽွ႐ုပ္ဆိုးဆိုး ကိုးရီးယားေခတ္ မဟုတ္လား။ ျပင္တတ္ ဆင္တတ္ေတာ့ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ရွိသည္။ ထိုအထဲ နည္းနည္းေလး ကဲေတာ့ ဘဲေတြ အႀကိဳက္ ျဖစ္သြားသည္လား မေျပာတတ္ပါ။ ေဟာ့ေရွာ့ သရီး နာမည္ႀကီးေနသျဖင့္ သြားၾကည့္ရာမွ အျပန္ ကားဘယ္လိုမွ တားမရ။ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေကာင္ေလးေတြက လကို္ေႏွာင့္ယွက္သျဖင့္ အေမွာင္ထဲ ဝင္ေနေနလိုက္ၾကသည္။ ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ ရဲကားမီးအထိုးနဲ႔ တည့္တည့္တိုးေလသည္။
“စခန္းေရာက္မွ ရွင္း”
ဘယ္လိုမွ ေျပာမရသျဖင့္ ရဲစခန္းသို႔ပါသြားသည္။ စခန္းတြင္ စစ္စရာ ရွိသည္ဟုဆိုကာ တစ္ေယာက္စီ
ေခၚထြက္သြားသည္။
ဗိုလ္ႀကီး ထူးစိန္၏ အခန္းထဲအေရာက္ တံခါးကို ပိတ္လိုက္ကာ ထူးစိန္က မာမာေဆြကို စိမ္းစိမ္းၾကည့္ကာ ဆံပင္ကိုဆုတ္ကိုင္ၿပီး ပါးကို နမ္းသည္။
“ကၽြန္မ အဲဒီ အစားထဲက မဟုတ္ဘူး”
“ဟား ဟား ဟား၊ မာယာတစ္သိန္း အပလိန္း အနႏၲတဲ့၊ မင္းတို႔ မိန္းမေတြ တတ္လည္း တတ္နိုင္တယက္ြာ၊ မင္း အဲဒီ အစားထဲက ဟုတ္ ဟတု္ မဟုတ္ဟုတ္ ဒီညေတာ့ မင္းဟာ င့ါအတြက္ပဲ”
“ကၽြန္မ ေတာင္းပန္ပါတယ္ရွင္ ကၽြန္မကို လြတ္ေပးပါ”
“လြတ္ေစခ်င္ရင္ ငါေျပာတဲ့အတိုင္း ငါ့အမိန႔္ကို တစ္ေဝမသိမ္းလိုက္နာၿပီး ငါျပဳသမၽွ ႏုရတဲ့ ဘဝမွာ ေနရင္ေတာ့ မင္း လြတ္မွာေပါ့ကြာ၊ အဲလိုမွ မဟုတ္ဘဲ ကလန္ကဆန္လုပ္ရင္ေတာ့ သိတယ္ေနာ္ ဒါ ရဲစခန္း၊ မင္း ဘယ္မွာမွ အမႈသြားဖြင့္လို႔ မရဘူး၊ ကဲ ကဲ မင္းအဝတ္ေလးေတြ တြန႔္ေၾကကုန္မွာ စိုးရတဲ့အတြက္ ခၽြတ္လိုက္ပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါ၊ ၿပီးေတာ့ ငါသိမ္းထားတဲ့ ေခြေတြကို ျပမယ္၊ အဲဒီထဲက အတိုင္းေပါ့၊ တစ္ပုံစံတည္း တူရမယ္၊ အဲဒါပဲကြ ပုံစံထိုင္တယ္ဆိုတာ၊ စုပ္ဆိုရင္ စုပ္၊ ကုန္းဆိုရင္ ကုန္း၊ အဲ ဒါေပမယ့္ ငါေတာ့ ငါ့စိတ္ကူးရမွ မင္းဟာကို လ်က္ေပးမွာေပါ့ ဟင္း ဟင္း ဟင္း”
ကံၾကမၼာရဟတ္ တစ္ပတ္လည္လာၿပီလားဟု မာမာေဆြ ေတြးမိသည္။ ဟုတ္သည္။ သူမသည္ နယ္က
တက္လာကာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးတြင္ စီးပြားရွာခဲ့သည္။ ပထမဦးဆုံး ေလာင္းကစားဒိုင္တြင္ အလုပ္ရသည္။ သူမ ဒိုင္နာမည္မွာ ဦးေက်ာ္ဝင္းျဖစ္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းတြင္ မယားရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူမညႈခ်က္ ေကာင္းေကာင္းျဖင့္ ဦးေက်ာ္ဝင္းကို ျမဴဆြယ္နိုင္ခဲ့သည္။ မူးေနေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္း ေျခေတာ္တင္သည္ကို သူမ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး လည္စင္းေပးခဲ့သည္။ အသက္ေလးဆယ္ အရြယ္မၽွသာ ရွိေသးေသာ ဦးေက်ာ္ဝင္းက ေတာ္ေတာ္ သန္ပါသည္။ မူးရင္း ခ်သည္ကို ႏွစ္ခ်ီခ်နိုင္သည္။ သူမလည္း မျငင္းပါ။ အ႐ူးအမဲသား ေကၽြးဆိုသလို ဦးေက်ာ္ဝင္းသည္ အခါအခြင့္ကို သိတတ္လာၿပီ။ မူးေအာင္ ေသာက္တတ္လာသည္။ မူးလၽွင္ ခြင္ရသည္ကိုး။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက တစ္ညတြင္ မသိမသာ စမ္းၾကည့္သည္။ အရက္ကို ေဆးသေဘာေလာက္သာ ေသာက္ၿပီး မာမာေဆြကို အိပ္ယာထဲ ဆြဲေခၚသည္။
“မင္းက ငါ့ကို သက္သက္မဲ့ေပးေနတာပဲ၊ မင္းဘဝ ေရတိမ္နစ္ေနၿပီေနာ္” “ကၽြန္မ ေငြ အရမ္းလိုေနလို႔ပါ ကိုႀကီး”
“ေငြ… ဟုတ္လား၊ ဒါဆလိုည္း ရမွာေပါ့ကြာ၊ တန္ရာတန္ေၾကးေပါ့၊ လာ”
ဦးေက်ာ္ဝင္းက ကုတင္ေပၚ ေျခခ်ထိုင္ရင္း ရပ္ေနေသာ မာမာေဆြလက္ကို ဆြဲကာ ထိုင္ခိုင္းသည္။ မာမာေဆြ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္း ပုဆိုးခၽြတ္လိုက္သည္။ သူမအလိုက္သိစြာပင္ ကိုင္ေပးလိုက္သည္။ ကြင္းထုေတာ့ လီးက ေတာင္လာသည္။ သူမ ေအးေဆးပင္ ထိပ္ကို လၽွာနဲ႔ စလ်က္သည္။ ၿပီးေတာ့ ငုံခ်လိုက္သည္။
“အား ေကာင္းလိုက္တာ အခ်စ္ရာ ခပ္ျပင္းျပင္းေလး”
သူမ အားကုန္ ဆြဲစုပ္ေပးသည္။ ပါးမ်ား ခ်ိဳင့္ဝင္ေနေအာင္ စုပ္ေပးသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက သူမေခါင္းကို ကိုင္ကာ နိုက္ခ်သည္။ သူမလည္း လီးဆုံးေအာင္ ငုံေပးသည္။
“ႀကိဳက္သြားၿပီ” သူမကို ကုတင္တြင္ လက္ေထာက္ၿပီး အရပ္လိုက္ ကုန္းခိုင္းသည္။ ထမီကို ခၽြတ္ခ်ၿပီး ေစာက္ဖုတ္တြင္ လီးကို ေတ့ကာ ေဆာင့္သြင္းသည္။ သူမ ငိုက္က်သြားသည္။ သူမခါးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ေသခ်ာ ေဆာင့္ထည့္ေတာ့ အဆုံးထိ ဝင္သြားသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔က အလုပ္ပိတ္ရက္ ဆိုကာ သူမကို တစ္ညကုန္ ဆြဲသည္။ နို႔လည္း ေၾကမြကုန္သလို ေစာက္ဖုတ္လည္း ေအာင့္ေနသည္။ ဖင္ေပါက္ကလည္း က်ယ္သြားသည္။ ည ရွစ္နာရီေလာက္ကတည္းက မနက္ ငါးနာရီခြဲ အာ႐ုဏ္က်င္းလုလုမွ အၿပီး နားသည္။ ၾကားထဲ နားေတာ့ နားပါသည္။ ၁၅ မိနစ္ မျပည့္။ နားသည္ဆိုေသာ္လည္း ရင္ခြင္ထဲ သူမကို ထည့္ကာ နို႔မ်ားစုပ္လိုက္၊ ပါးနမ္းလိုက္၊ အဖုတ္ကို ပြတ္လိုက္နဲ႔ ျပန္ထသည္ႏွင့္ စုပ္ေပးရသည္။ လီးရည္ကိုလည္း စားျပရသည္။
သူေ႒းဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ၾကာၾကာ မကဲလိုက္ရ။ သူေဌးမ သိသြားသျဖင့္ ဇာတ္လမ္းက ၿပီးသြားသည္။ သူမကို ေငြ မျဖစ္စေလာက္ေပးကာ အလုပ္ထုတ္သည္။ ေလာင္းကစားဒိုင္ တစ္ဒိုင္ေျပာင္းသည္။ အလုပ္နားရက္ ဦးေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ ဟိုတယ္တစ္ခုတည္း သြားဆြဲၾကသည္ကို ေကာ္မရွင္စားက ေတြ႕သြားသည္။ ေကာ္မရွင္စား၏ မထင္မရွား ဇနီးသည္သို႔ ေရာက္သည္။ လက္ေထာက္က တစ္ခ်ီေတာင္းဆြဲရာတြင္ ေကာ္မရွင္စားက သူမကို
ႏွေျမာသျဖင့္ အေဝမတည့္ျဖစ္ကာ ေကာ္မရွင္စားဇနီးသိၿပီး လမ္းခြဲရသည္။ သို႔ႏွင့္ အလုပ္ရွာရင္း အေဆာင္တြင္ ေနစဥ္ ေမဦး ေကသြယ္ႏွင့္ေပါင္း၍ ႐ုပ္ရွင္သြားၾကည့္အျပန္ ခုလို ၾကဳံရသည္။ ဖမ္းသြားၿပီး သုံးရက္ေနမွ သူမတို႔ အခ်င္းခ်င္း ျပန္ေတြ႕ရသည္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ကိုယ့္အျဖစ္နဲ႔ကိုယ္မို႔ စကား မေျပာျဖစ္ၾက။ သူမလည္း မေျပာခ်င္။ ဟိုကားထဲကအတိုင္း၊ ဒီကားထဲကအတိုင္းဆိုၿပီး သူမမွာ ဖူးမင္းသမီးရႈံးေလာက္ေအာင္ ခံေပးရသည္။ ေနာက္ညေတာ့ တစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းသည္။ ငါေတာ့ သူ႔ကို
ဘယ္လိုဆြဲတာ မိုက္တယ္ ေဟ့ေကာင္နဲ႔ အခ်င္းခ်င္းလက္တို႔ၿပီး တျခားတစ္ေယာက္ဆီ ေျပာင္းအိပ္ရသည္။ တတိယညလည္း တစ္ေယာက္။ တစ္ညမွ မအိပ္ရ။ ေန႔ဘက္လည္း မအိပ္တတ္သျဖင့္
ေတာ္ေတာ္ေနရဆိုးပါသည္။ နို႔ေတြကလည္း ပိုႀကီးလာသည္ဟု ထင္ရသည္။ အဖုတ္က ေအာင့္လြန္းသျဖင့္ မနာတတ္ေတာ့။ ဖင္ကလည္း က်ိန္းစပ္သြားသည္။ စားလိုက္ရသည့္ လီးရည္ေတြ။ နို႔ဆီတစ္ဗူးစာေလာက္ ရွိမည္။
ေကသြယ္က မ်က္ႏွာပ်က္ေနေသာ္လည္း ေမဦးက ဘာမွ မျဖစ္သည့္ဟန္ ေနေနသည္။ မာမာေဆြလည္း
ေမးမေနခ်င္။ သူမနီးပါး ခံခဲ့ၾကရမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ တစ္ည အနားေပးသည့္ သေဘာမၽွသာ ရွိသည္။ “ဒီေလာက္ဆို မင္းတို႔ အခ်င္းခ်င္း ကိုယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္ရင္ဖြင့္ၿပီးၾကၿပီ ထင္ပါတယ္၊ ကဲ ဒီညေတာ့ မင္းတို႔ကို တာဝန္သိတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြအတြက္ ေပးလိုက္ပါတယ္” ရဲေဘာ္ ငါးေယာက္အတြက္ သူမတို႔ တစ္ေယာက္ႏႈန္းျဖင့္ လိုက္သြားရသည္။ ထိုညတြင္လည္း မာမာေဆြ မအိပ္ရ။ သူမေပၚ ဘယ္ႏွစ္ခ်ီစီ တက္ၾကမွန္းလည္း မသိ။ သူမေမ်ာ့ေမ်ာ့ေလး က်န္သည္။ ပထမခ်ီပဲ ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိသည္။ ငါးေယာက္လုံး သူမကို တစ္မ်ိဳးၿပီးတစ္မ်ိဳး အေပါက္ေတြ မက်န္သြင္းၾကၿပီး လီးရည္ကို ပါးစပ္ထဲ တၿပိဳင္တည္း လြတ္ခ်ၾကသည္ကိုပဲ ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေတာ့သည္။ သူမအထင္ ပါးစပ္ ျပည့္သြားသည္ဟု တင္ပါသည္။ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း အေတြ႕အၾကဳံရွိၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ လီးလည္း
ေပါင္းစုံေနသည္။ ႀကီးသူကႀကီး တုတ္သူကတုတ္ ရွည္သူကရွည္ ခၽြန္သူကခၽြန္သည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ပါးစပ္ထဲ ကြင္းထုထည့္ၾကပုံမွာ ကၽြမ္းက်င္လွသည္။ ေနာက္ေတာ့ ခဏနားၿပီး တစ္ေယာက္စီ ဘယ္လိုပုံစံစသျဖင့္ အဆန္းထြင္ကာ လိုးၾကသည္။ သူမ သတိရလာေတာ့ ေဘးတြင္ ေကသြယ္နဲ႔ ေမဦးမွာလည္း ေမ်ာ့ေနၾကသည္။ ေကသြယ္ေလးကိုသာ သနားမိသည္။ သူမက ျဖဴစင္သည္။ ေမဦးကေတာ့ အစကတည္းက နန႔္တန႔္တန႔္နဲ႔ ေတြ႕ခ်င္ေနသည့္ပုံ ရသည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ညနားရမည္ ထင္ခဲ့ေသာ္လည္း မနားရေခ်။ တစ္ေယာက္လိုက္ အဖြဲ႕လိုက္ လာေခၚသြားျပန္သည္။ ဆယ္ရက္ျပည့္ေတာ့ သူမတို႔ကို အမ်ားနဲ႔အတူ အခ်ဳပ္ခန္းထဲထည့္သည္။ သူမတို႔ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း အသက္ ၄၀ ေက်ာ္ခန႔္ရွိသည့္ ခပ္ဝဝအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လည္း ေရာက္လာသည္။
“ေစာက္ပတ္ကို စခန္းထဲ ျဖဳတ္ထားေပးလို႔ရရင္ ျဖဳတ္ထားေပးလိုက္ပါတယ္ တကတည္းေတာ္ ဖာခန္းေတာင္ သူတို႔ေလာက္ ခံရမွာ မဟုတ္ဘူး” အမ်ိဳးသမီးက ပြစိပြစိနဲ႔ ဝင္လာသည္။
“ေအာ္ အသစ္ေလးေတြ ေရာက္ေနတာကိုး၊ အသစ္လည္း သူတို႔ဝမွ ေရာက္လာတာပါပဲေလ၊ ငါ့လို အိုႀကီး အိုမႀကီးကိုေတာင္ သူတကို႔ လိုးေသးတာ” မာမာေဆြသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္စြာ ထိုင္ေနမိသည္။ ဘယ္သူမွလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ သိပ္မိတ္မဆက္ၾက။ ေလးရက္လုံးလုံး သူမတို႔ကို ဘယ္သူမွ မေခၚဘဲ ရွိရာမွ သည္ညဇာတ္လမ္း ျပန္စၿပီဟု ေတြးမိသည္။ သည္ညေတာ့ တၿပိဳင္တည္းပါလား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္သမၽွ အေၾကာင္း အေကာင္းေပါ့ဟု
ေတြးလိုက္သည္။
ဆိုင္းဇီသည္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ လာေနေသာ ဖူးကားကို ၾကည့္ရင္း စားစရာမ်ားကို စားရင္း ယားလာသျဖင့္ ကိုယ့္အဖုတ္ကို စမ္းေနမိသည္။ ထူးစိန္က ဝင္လာသည္။ သူ႔ေနာက္တြင္ ပိန္ပိန္ေသးေသး ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ ပါလာသည္။ ႏွံျပည္စုတ္ကို အေျမႇာက္နဲ႔ ခ်ိန္သည္ဆိုသည့္ စကားပုံကို သတိရမိသည္။ ထူးစိန္က “ေမဦး” ဟုေခၚလိုက္သည္။ ေမဦးဆိုသူက အက်ႌခၽြတ္သည္။ ထမီခၽြတ္သည္။ ကိုယ္ကို တစ္ပတ္လွည့္ျပသည္။ ဆိုင္းဇီေဘး လာထိုင္ေသာ ထူးစိန္ေပါင္ၾကားဝင္ကာ ေဘာင္းဘီခၽြတ္သည္။ ဒူးေထာက္ထားသည့္ အေနအထားျဖင့္ တန္းမတ္ေနေသာ လီးကို လက္ေနာက္ပစ္ၿပီး လၽွာျဖင့္ တုန္ခါ႐ုံ လ်က္ေပးသည္။ လီးထိပ္က တဆတ္ဆတ္ခါသည္။ ထူးစိန္က ဆံပင္မ်ားကို သပ္ကစားေပးသည္။ ေမဦးက လီးေၾကာမ်ားကို လိုက္လ်က္ေပးသည္။ ထူးစိန္က လီးကို ပါးေစာင္သို႔ ထိုးသြင္းကာ စိမ္ထားၿပီး ပါးကို ပုတ္သည္။ ေမဦး လက္ေနာက္ပစ္ကာ ေနေနဆဲ။ ထူးစိန္က ေခါင္းကို ဖိကာ ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္လွေသာ သူ႔လီးကို အဆုံးထိ သြင္းေလသည္။ ဆိုင္းဇီအဖို႔မွာေတာ့ လည္ေခ်ာင္း နင္ေလသည္။ ေမဦးက လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမတင္ႏွစ္လုံးကို အတင္းျပန္ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ သူမ်ားတကာေတြ လိုးလို႔ကြဲသြားေသာ ေစာက္ဖုတ္ကို စိတ္မဝင္စားပဲ မိမိႏွင့္ စေတြ႕ကတည္းက စုပ္ဖို႔ခ်ည္းသာ အားသန္ေသာ ထူးစိန္အတြက္ ေမဦး ျပင္ဆင္ ထားၿပီးသား ျဖစ္သည္။ ပါးစပ္ျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ မၿပီးဘဲ ထားကာ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေခၚသည္။
“ေကသြယ္” အရပ္အေမာင္း နည္းနည္းေကာင္းေသာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ သြယ္လၽွသည္။ ေမဦးအဝတ္ပုံတြင္ သူမလည္း အဝတ္ခၽြတ္သည္။ ေကသြယ္လာေတာ့ ေမဦးေနရာ ဖယ္ေပးသည္။ ေကသြယ္ ကုန္းေတာ့ ေမဦးက ဖင္ကို လ်က္ေပးသည္။
“မင္းေလးရဲ့ ဖင္ေလးကို တြယ္ေတာ့ တြယ္ခ်င္သားကြာ၊ ထူးစိန္က ဖင္ကို ေျခရာ လက္ရာ မပ်က္ လိုခ်င္တယ္ဆိုလို႔၊ သူၿပီးမွပဲ စိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေတာ့မယ္၊ တြင္းေဟာင္း ေရၾကည္ေလးေပါ့” ဤစခန္းသို႔ စေရာက္လာကာစ ညက သူမကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္း မသိ တက္လိုးေသာ သူ၏စကား။
ေနာက္တစ္ေန႔ သည္လူႀကီးဆီ သူမ ေရာက္ရသည္။
“ေဟ့ေကာင္ ငါမွာထားတဲ့အတိုင္း မင္းေရွာင္ရဲ့လား”
“စိတ္ခ် ဆရာ ႀကိဳက္သလို ေမးနိုင္ပါတယ္ဆရာ”
“ေအး အဲဒါေၾကာင့္ မင္းကို သေဘာက်တာ၊ ငါ့ဟာကို မင္းစိတ္ႀကိဳက္ဆြဲေပေတာ့ ေမာင္ရင္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”
သို႔ႏွင့္ သူမအခန္းထဲသို႔ ေရာက္လာေသာ ထူးစိန္သည္ သူမကို ကုန္းခိုင္းထားၿပီး ဖင္ကို စစ္ေလသည္။ “မင္းရဲ့ ဒီအေပါက္ကို ဟိုေကာင္ ဆြဲေသးလား”
“ရွင္”
ထူးစိန္က ဖင္ေပါက္ကို လက္ဖ်ားျဖင့္ ကလိရင္း ေမးေတာ့ သူမ ဘာေျမရမွန္း မသိ။
“မင္းဖင္ေပါက္ကို ဟိုေကာင္ သြင္းသြားေသးလား”
“မ… မ..သြင္း မသြင္းပါဘူးရွင့္”
“ဟား ဟား ဟား လိမၼာလိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြ၊ မင္းရဲ့ ဖင္ေပါက္ကို ဒီည ငါပါဆယ္ေဖာက္မယ္” နာလိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ ေစာက္ပတ္အလိုးခံရတုန္းက မနာ။ ဖင္က်မွ နာသည္။ လီးကလည္း ပိုႀကီးသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဖင္ေတာ္ေတာ္လိုးသည့္ ထူးစိန္က ေခၚေတာ့လည္း ဖင္ကိုပဲ ခ်ျပန္သည္။ အက်င့္ရၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မခံရတာ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ၾကာေတာ့ နာသည္။ ေမဦးက ေကသြယ္တင္လုံးကို ျဖဲေပးရင္း
တံေတြးေလး ေထြးခ်ေပးသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ဆြဲထုတ္ကာ
“မာမာေဆြ” ဟုေခၚလိုက္ေတာ့ မာမာေဆြေရာက္လာသည္။ သူမႏွင့္အတူ ဗြီဒီယိုျပေပးေသာ
ေကာင္မေလးလည္း လိုက္ပါလာသည္။ “စုစုပါ တစ္ခါတည္း ခၽြတ္” ဟုေျပာေတာ့ မာမာေဆြႏွင့္ စုစုတို႔ အဝတ္ခၽြတ္လိုက္ၾကသည္။
ဆိုင္းဇီမွာ လိုးေနသည္မ်ားကို အသည္းတထိတ္ထိတ္ ၾကည့္ရင္း သူမအလွည့္ကို ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ထူးစိန္ကလည္း အရႈံးမရွိေအာင္ လီးနဲ႔ ခၽြတ္သည္ မရွိရေလာက္ေအာင္ အတတ္နိုင္ဆုံး တြယ္ေလသည္။ နည္းမ်ိဳးလည္း စုံလိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။
“တီ တီ တီ” “ဟဲလို”
ထူးစိန္ အေတြးစ ျပတ္သြားသည္။ ဖုန္းလာသျဖင့္ ဆိုင္ဇီနဲ႔ ကိစၥကို ေကာင္းေကာင္း စိတ္ကူး မယဥ္လိုက္ရ။ ရင္ခြင္ထဲမွ နီနီဝင္းကို ခဏထေစကာ ဖုန္းကိုင္လိုက္သည္။ တစ္ဖက္က စကားကို နီနီဝင္း မၾကားရေသာ္လည္း ခြင္ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည့္ ဟန္ေတြ႕ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ နီနီဝင္း ဆာေနေသးေသာ္လည္း ထူးစိန္မွာ သြားအိပ္လိုက္ၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္။ အခန္း (၈)
ေက်ာင္းသူေလးမ်ားႏွင့္
“လွဲ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ၾက”
“ဣေျႏၵရွင္” တည္းခိုးခန္းပိုင္ရွင္ျဖစ္သည့္ မမႏု ေခၚ ႏုႏုေမ၏ အျမန္ေစခိုင္းခ်က္ေၾကာင့္ တကၠသိုလ္
ေက်ာင္းသူေလးမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ညိဳညိဳမာ၊ ဂ်ဴလွိုင္ခင္၊ မ်ိဳးရတီႏြယ္၊ ဝါဝါေက်ာ္၊ ဆုရီရီၿဖိဳး၊
ျမတ္နိုးကလ်ာႏွင့္ ေရႊရည္တို႔သည္ မဝတ္ဖူးသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းစိမ္း ဝတ္စုံကို ျပန္ဝတ္ေနၾကသည္။ လက္ရွိ သူမတို႔ ဝတ္လာေသာ အဝတ္မ်ား ခၽြတ္ေနစဥ္ သူမတ၏ို႔ ပစၥည္းမ်ားကို မေရာင္းရေသးခင္ ႀကိဳတင္ သုံးေဆာင္မည့္ လူႀကီးလူေကာင္း သုံးေယာက္ ေရာက္လာသည္။ တစ္ေယာက္က သူမတို႔၏ မမႏုခါးကို ဖက္ၿပီး တင္ကို ပြတ္ကာ
“ဆရာမလည္း ေက်ာင္းစိမ္းကို ဝတ္ေလ”
ဟုေျပာသည္။
“မ်ားေနၿပီေလ”
“ဆရာမေရာပါမွေပါ့။ တေပ်ာ္တပါးေပါ့”
မမႏုက ႏႈတ္ခမ္းေလးစူလၽွက္ သူမအက်ႌၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္သည္။
“လူဆိုးေတြ ေလာဘအရမ္းႀကီးတာပဲ“ မမႏုက ပြစိ ပြစိ ေျပာသည္။
“ကိုကိုတို႔က လူဆိုးေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ လူဆိုးေတြ ဖမ္းတဲ့ ရဲေတြပါ၊ ျပည္သူေတြ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အျပည့္အဝ
ေပးမယ့္ ရဲေတြပါ၊ အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေတြကိုဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ပိုျပည့္ေအာင္လို႔ ကိုယ္ဖိ ရင္ဖိ ျပဳစုတဲ့ ရဲေတြပါ၊ ကဲ မင္းတို႔ကို မင္းတို႔ မိတ္ဆက္ မေပးခင္ ငါတို႔ကို အရင္ မိတဆ္က္ေပးမယ္၊ သူက ဒီနယ္ပိုင္ သိန္းဦးတဲ့၊ သိပ္ၾကင္နာတတ္တဲ့ နယ္ပိုင္ေပါ့၊ ဘယ္ေလာက္ထိ ၾကင္နာတတ္လဲ ဆိုရင္ တေလာတုန္းက သူၾကင္နာရမယ့္ မိန္းကေလးေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ငါ့ကိုေတာင္ မ်က္မွန္နဲ႔မို႔ဆိုၿပီး လက္ေဆာင္ေပးၿပီး ၾကင္နာ ခိုင္းခဲ့ေသးတယ္” သိန္းဦးက ရယ္သည္။
“မ်က္မွန္ေလးနဲ႔က မိုက္လြန္းလို႔ လိမၼာေအာင္ ဆရာသမားဆီ ပို႔လိုက္တာပါဗ်ာ”
“ေအး ဟတု္တယ္၊ သူက ၾကင္နာတတ္တဲ့ သူဆိုေတာ့ အမိုက္မေလးေတြနဲ႔ အတူမေနဘူး၊ ခပ္မိုက္မိုက္ေလး
ဆိုရင္ သူ႔ရာထူးျမဲေအာင္ဆိုၿပီး အထက္ကို ပို႔ဆုံးမခိုင္းေတာ့တာပဲ၊ အထက္က နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ ဆုံးမလြတ္လိုက္လို႔ လိမၼာသြားရင္ေတာင္ သကူ ဆက္ဆုံးမေသးတာ၊ ၾကင္နာတတ္ပုံ ေျပာပါတယ္” မိန္းကေလးမ်ားသည္ မိုက္ဂုဏ္မ်ား လာေဖာ္ေနၾကေသာ ဗိုလ္ေတြကို နည္းနည္း လန႔္လာသည္။
“ဒီတစ္ေယာက္က ေသာ္က တဲ့၊ ေသာ္ကပန္းေလးေတြကို ေသာက မေရာက္ေအာင္
ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးသူေပါ့”
ေသာ္ကက သူ႔လည္ပင္းေကာ္လံကို ျပင္ကာ သူျဖစ္ေၾကာင္း ျပသည္။
“က်ဳပ္ကေတာ့ ထူးစိန္တဲ့၊ တစ္စိန္တည္း ရွိတယ္၊ ႏွစ္စိန္ရွိရင္ ရွိတဲ့ စိန္နဲ႔ မိန္းမ ထပ္ယူမယ့္ ထူးစိန္ေပါ့”
မမႏုပါ ေက်ာင္းဝတ္စုံ ဝတ္ၿပီးသြားေတာ့ ဇာတ္လမ္းစသည္။ ထူးစိန္က တစ္ဖက္တြင္ မမႏု၊ ဂ်ဴလွိုင္ခင္ ႏွင့္ တစ္ဖက္တြင္ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္ကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ မမႏုမွာ စားေနက်ျဖစ္သျဖင့္
ယူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က အိုးေတာ္ေတာ္တင္းသျဖင့္ ယူထားသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က ရိုးရိုးေအးေအး
ျဖစ္ေနသျဖင့္ ယူလိုက္သည္။ ေရႊရည္က ေသးေသးေလးျဖစ္ေနသျဖင့္ ယူလိုက္သည္။
“ေမာင့္ကို အရင္ ေမႊးေမႊး ဝိုင္းေပးၾကပါဦး”
မမႏုကစ၍ သူ႔ပါးကို တရႊတ္ရႊတ္နဲ႔ ဝိုင္းနမ္းၾကသညည္။ ေနာက္ေတာ့ ခါးေကာ့ေနေအာင္ တင္ေကာင္းသည့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က နမ္းသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က မရဲတရဲ နမ္းသည္။ ေရႊရည္မွာ အရပ္ပုသျဖင့္ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ နမ္းသည္။ ေက်ာင္းစိမ္းဝတ္စုံေလးမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ၾကသျဖင့္ တမ်ိဳးခံစားရသည္။ ႏုႏုေမေခၚ မမႏုမွလႊဲ၍ က်န္ေကာင္မေလးမ်ားမွာ ကေလးသာသာ မ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ဘယ္လို ျဖစ္ေနေန အသစ္ကေလးမ်ားကို ဖဲ့ရမည့္ ပုံစံေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းသူ ဝတ္စုံေလးမ်ားက အသက္ ၃၆
ဆိုေသာ မမႏုပင္ ၂၅ ေလာက္ က်န္ေလာက္ေအာင္ ႏုသြားသည္။ တကယ္ေကာင္းသည့္ အစီအစဥ္ေလး
ျဖစ္သည္။ သူက မမႏုႏွင့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္တို႔၏ တင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္က သူ႔ေဘာင္းဘီကို ပြတ္သပ္သည္။ ေရႊရည္က ဝါဝါေက်ာ္ေဘးတြင္ ဘာလိုက္လုပ္ရမည္လဲ ဆသိုည့္ပုံျဖင့္ ဒူးေထာက္ကာ ထိုင္ေနသည္။ မမႏုက ေရႊရည္ေခါင္းကို သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲထည့္သည္။ ေရႊရည္က အလိုက္သိစြာပင္ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္ေပးသည္။
“အႀကီးႀကီး”
ေရႊရည္ေျပာလည္း ေျပာခ်င္စရာပင္။ လိုးရမည္ဆိုသည့္ အသိက သူ႔လီးကို ေတာင္ေနေစသည္။ သူ႔လီးကို ကိုင္၍ ဝါဝါေက်ာ္က လၽွာျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ လ်က္သည္။ ထိပ္ကိုလည္း တစ္ဖက္စီ ေသခ်ာလ်က္သည္။ ေရႊရည္ကလည္း အားက်မခံကာ မီရာ လီးအရင္းကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ စုပ္သည္။ သူကေတာ့ မမႏုႏွင့္ လၽွာခ်င္း ထိၿပီး လ်က္ၾကသည္။ လာလိုးသူမ်ားႏွင့္ ခံေပးေနသူမ်ားၾကားတြင္ ေနရေသာ မမႏုမွာ ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာ မို႔လို႔လဲ။ သူမလည္း ဆာသည္။ သို႔ေသာ္ ေစ်းဝယ္သူမ်ားက သူမကို ဘယ္ေတာ့မွ မျမင္။ “အသစ္ေလး မရွိဘူးလား အစ္မ” ဆိုၿပီးေတာ့သာ လာၾကသည္။ အသစ္ေလးမ်ားေတြ႕လၽွင္ ပခုံးဖက္ၿပီး ဝင္သြားၾကသည္။ သူမကလည္း လိုက္ၿပီးေတာ့ အဆင္ေျပမေၿပ ပုံစံျဖင့္ ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္မွ လိုက္ေခ်ာင္းၾကည့္ရသည္။ တခ်ိဳ႕ေကာင္ေလးေတြ ျမင္ေတာ့ သူမလည္း ဆာသည္။ ခုလို သူမကို တကူးတက လာၿပီး ျပဳစုသူေတြ႕ေတာ့ သူမလည္း ဆာဆာနဲ႔ လၽွာခ်င္းျပန္လ်က္သည္။ ထူးစိန္က တင္လုံးကို ကုတ္ေပးေတာ့ ပိုလို႔ ဖီးလ္ရွိသည္။ ထူးစိန္ကလည္း ေရႊရည္က လႁပြတ္ကို စုပ္၍ ဝါဝါေက်ာ္က ထိပ္ကို လၽွာျဖင့္ ဝိုင္းကာ ဝိုက္ကာ လၽွက္ေပးေနသျဖင့္ ဖီးလ္လာေနသည္။ ငုံၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းစိမ္းေလးမ်ားျဖင့္ ျမင္ေတာ့ ပို၍ စိတလ္ာသည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္ကို ေျပာင္းနမ္းသည္။
ထူးစိန္သည္ ကုတင္စြန္းတြင္ ရပ္ကာ မမႏုကို ကုတင္ေပၚ အိပ္ေစၿပီး ေခါင္းကို ကုတင္ေအာက္ ခ်ထားေစသည္။ မမႏုသည္ ပက္လကက္ေလး ကုတင္ေပၚ အိပ္ကာ ေခါင္းကို လွန္၍ ကတုင္ေအာက္ ခ်ထားသည္။ ထူးစိန္က မမႏုကို ခြကာ လီးကို ပါးစပ္ထဲ သြင္းလိုက္သည္။ မမႏုကလည္း ေခါင္းကို ေနာက္လွန္ကာ ပါးစပ္ကို ဟထားေပးသည္။ ထူးစိန္က ေဘးတြင္ ကုန္းေနေသာ ဂ်ဴလွိုင္ခင္၏ ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ကစားရင္း မမႏုပါးစပ္ထဲသို႔ လီးကို ပုံမွန္ေလး သြင္းထုတ္ ကစားေပးသည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က ေဘးတြင္ ကုန္းကာ အဖုတ္ကို ကိုင္ေကာင္းေအာင္ ဟထားေပးၿပီး မမႏု ေစာက္ဖုတ္အေပၚမွ ဆီးခုံကို လ်က္ေပးသည္။ မမႏု ေစာက္ဖုတ္ကို ဝါဝါေက်ာ္က လ်က္ေနသည္။ သူမက ျပဲေရာ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့မ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဆြဲဆြဲစုပ္သည္။ ေစာက္ေစ့အရြဲမ်ားက ဖတ္ကနဲ ဖတ္ခနဲ ပါပါလာသည္။ ေနာက္ ေစာက္ပတ္ စီးေၾကာင္းထဲသို႔ လၽွာကို အလုံးလိုက္ ထိုးသြင္းသည္။ ေရႊရည္က တြဲက်ေနသာ မမႏုနို႔ကို ကိုင္ကစားရင္း စုပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္က သူမေနာက္ေစ့မွ ဆံပင္မ်ားကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္သည္။ ထူးစိန္က လီးကို မမႏုပါးစပ္ထဲ စိုက္ခ်ရင္း ဂ်ဴလွိုင္ခင္အဖုတ္ကို ႏွိုက္ကာ ေရႊရည္ႏႈတ္ခမ္းကို ၾကာရွည္စြာ ဆြဲနမ္းသည္။
ဝါဝါေက်ာ္က မမႏု ေစာက္ပတ္ စီးေၾကာင္းနဲ႔ တည့္ေအာင္ တံေတြး ေထြးခ်ေပးလိုက္သည္။ ထူးစိန္က ယိုက်လာေသာ တံေတြးကို သူ႔လီးျဖင့္ သပ္တင္ရင္း မမႏုေစာက္ေခါင္းကို သူ႔လီးေခါင္းျဖင့္ ထိုးေမႊသည္။ မမႏုက တအင္း အင္းနဲ႔ညည္းသည္။ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က ပက္လက္အိပ္ကာ ေပါင္ကားထားေသာ မမႏုေဘးတြင္ ထူးစိန္လီး ဝင္ပုံထြက္ပုံကို ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ ေရႊရည္က မမႏုႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ေပးသည္။ ထူးစိန္သည္ ေျခခ်င္းဝတ္မွ ကိုင္၍ မမႏုေျခေထာက္ကို မိုးေပၚေထာင္ေအာင္ ေျမႇာက္ထားရင္း လီးကို တစ္ဆုံးသြင္းထည့္လိုက္သည္။
“အြတ္…” မမႏုမွာ အလိုးမခံရသည္မွာ ၾကာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ နာက်င္စြာ ေအာ္မိသည္။ လီးကလည္း ႀကီးသည္။ အဆုံးထိေအာင္ တဖတ္ဖတ္ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်က္ ျပင္းျပင္းျဖင့္လိုးသည္။ မမႏုမွာ မေအာင့္နိုင္ဘဲ ညည္းရသည္။ ေရႊရည္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း မစုပ္ႏွိုင္ေတာ့။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က မမႏုနို႔အစုံကို စုကိုင္ကာ
နို႔သီးေခါင္းေလးမ်ားအား စို႔ေပးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က သူမေစာက္ဖုတ္ကို သူမျပန္ပြတ္ေနသည္။
ေရႊရည္ကလည္း မမႏုေစာက္ဖုတ္ထဲ ဝင္ေနေသာ လီး၏ ေျပာင္လက္ေနေသာ အဆီမ်ားကို ၾကည့္ကာ နို႔ကို တစ္ဖက္ အဖုတ္ကို တစ္ဖက္ ပြတ္ေနသည္။ မမႏုကို တစ္ေစာင္းဆြဲလွည့္သည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္
ေဆာင့္သြင္းသည္။ ထူးစိန္ကလည္း လိုးခ်က္ ျပင္းျပင္းျဖင့္ မေလၽွာ့ဘဲလိုးသည္။ မမႏုလည္း အတတ္ပညာ မ်ိဳးစုံသုံး၍ စြဲသြားေအာင္ ခံေပးသည္။ ထူးစိန္က လီးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ မမႏုကို ပက္လကဆ္ြဲလွည့္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို လၽွာအျပားလိုက္ ထားကာ ေလးငါးခ်က္ လ်က္သည္။ မမႏုမွာ ဖီးလ္တက္လြန္းသျဖင့္ တအားအားနဲ႔ ေအာ္သည္။ ထူးစိန္ ျပန္သြင္းထည့္ကာ ဆက္လိုးသည္။ မမႏုဂ်ိဴင္းၾကား လက္ေထာက္ကာ အေပၚမွ ခါးေကာ့ၿပီး ေဆာင့္ခ်သည္။ မမႏုကလည္း ေကာ့တက္ေပးထားသည္။
ဂ်ဴလွိုင္ခင္အလွည့္ ေရာက္လာသည္။ ထူးစိန္က သစၥာရွိစြာပင္ သူလိုးမည့္ ေစာက္ဖုတ္ကို သူလ်က္ေပးသည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္မွာ ကယို႔္ကို လိုးေတာ့မည္လည္း သိေတာ့ နည္းနည္းေၾကာက္သလို
ျဖစ္လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သူမေစာက္ေခါင္းကို ထိုးေမႊၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို လၽွာၾကမ္းျဖင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္းစီ လ်က္လ်က္ေပးေသာအခါ သူမမွာ ေကာ့ကာ ေကာ့ကာ ညည္းမိသည္။ ထူးစိန္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္ေစာက္ဖုတ္ကို လ်က္ေနပုံမွာ ဖင္ကို ဖက္ကာ ကိုယ္ကို တစ္ေစာင္းအိပ္၍ စိတ္တိုင္းက် လ်က္ေပးေနသျဖင့္ ေအာက္ဘက္မွ ထူးစိန္လီးကို ဝါဝါေက်ာ္က လီးလုံးေတာက္ေလၽွာက္ေပေနေသာ မမႏုေစာက္ရည္မ်ားကို ေျပာင္ေနေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ မမႏုမွာ ေစာက္ရည္မ်ားစြာ ထြက္သြားသျဖင့္ တုန္ကာ ေနသည္။ ေရႊရည္က မမႏုေစာက္ဖုတ္ကို အနာသက္သာေအာင္ လ်က္ေပးသည္။ ထူးစိန္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္ကို လိုးသည္။ ထင္ထားသည္ထက္ ပိုနာသျဖင့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က ေအာ္သည္။ ထူးစိန္ကလည္း မရမက ထိုးသိပ္သည္။ ေခ်ာင္ေခ်င္လည္လည္လိုးၿပီး ခုလို ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ေလး ဆက္လိုးရေတာ့ ထူးစိန္က အားမလို အားမရျဖစ္ကာ
ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲဖက္ၿပီး ခါးကို အသားကုန္ ညြတ္ကာ ျပင္းျပင္းေလး ေဆာင့္သြင္းသည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္မွာ
ေနရာမွ ေရြ႕ေရႊ႕သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ထူးစိန္က ျပန္ျပန္ဆြဲထားကာ ဆကဆ္က္ လိုးသည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္ႏႈတ္ခမ္းကို ကကို္ထားသည္။ ေစာက္ဖုတ္မ်ား ပူစပ္ေနသည္။ လီးလုံးႀကီးက သူမသားအိမ္ကို လာထိုးေနသည္။ အသည္းမ်ား ကလီစာမ်ား ေႂကြသြားၿပီဟု ထင္ရသည္။ ထူးစိန္လီးကို
႐ုတ္တရက္ဆြဲျဖဳတ္ၿပီး သူမကို တစ္ေစာင္းဆြဲလွည့္ကာ ေနာက္မွ အဖုတ္ထဲသို႔ လီးကို ႏွိုက္သြင္းထည့္ကာ တင္လုံးမ်ား တဆတ္ဆတ္ခါေနေအာင္ လိုးျပန္သည္။ ဂ်ဴလွိုင္ခင္မွာ အိပ္ယာခင္းမ်ားကို တြန႔္ေၾကေနေအာင္ ဆြဲဆုတ္ထားမိသည္။
မိန္းကေလး ႏွစ္ေယာက္ၿပီးသြားေသာ္လည္း ထူးစိန္မွာ ဘာမွ မျဖစ္ေသး။ သန္လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။ ဝါဝါေက်ာ္ကို ပုံစံအတိုင္း ဆက္လိုးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္မွာလည္း ထူးစိန္၏ လီးႀကီးေအာက္ ေမ်ာ့ေနေအာင္ ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ ေရႊရည္ကို ဆက္လိုးသည္။ ေရႊရည္လည္း မထူး။ မမႏု၊ ဂ်ဴလွိုင္ခင္၊ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္တို႔ ၿပိဳင္တူလၽွာထုတ္ထားၾကသည္။ သိန္းဦးက ညိဳညိဳမာႏွင့္ မ်ိဳးရတီႏြယ္ကို တစ္ဖက္တစ္ေယာက္ ဖက္ကာ ေနာက္မွ ရပ္ၾကည့္ေနသည္။ ေသာ္ကလည္း ဆုရီရီၿဖိဳးႏွင့္ ျမတ္နိုးကလ်ာကို တစ္ဖက္ တစ္ေယာက္စီ ဖက္ကာ ၾကည့္ေနသည္။ ထူးစိန္လီးရည္ထြက္ေတာ့ အလုအယက္ပင္ ပါးစပ္ျဖင့္ ခံၾကသည္။ တစ္ေယာက္ နည္းနည္းစီဆိုေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။ မမႏုႏွင့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္က လီးရည္ခ်င္း ပါးစပ္ျဖင့္ ဖလွယ္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္က ကိုယ္ဟာကိုယ္ ၿမိဳခ်သည္။
“ဟူး ဟူး ဟူး”
ထူးစိန္ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ခ်သည္။
“ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း”
သိန္းဦးႏွင့္ ေသာ္ကတို႔အဖြဲ႕လိုက္ လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကသည္။
“က်န္ေသးတယ္ ေျပာင္ေအာင္ သြားလ်က္ေပးလိုက္”
ေသာ္က ကဆိုသျဖင့္ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ေရႊရည္တို႔ ထလာကာ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေသာ လီးကို လာလ်က္ေပးၾကသည္။ ဝါဝါေက်ာ္က လီးထိပ္မွာ ကပ္ေနေသာ လီးရည္ကို ေျပာင္ေအာင္ လ်က္သည္။
“မင္းတို႔က ျမန္လွခ်ည္လား” ထူးစိန္က ေသာ္ကႏွင့္ သိန္းဦးကို လွမ္းေျပာသည္။ “ဆရာ့ေလာက္ ဇ မေကာင္းေသးဘူး ဆရာေရ…”
စားပြဲေပၚတြင္ ဘီယာမ်ား၊ သစ္သီးမ်ားခ်ထားသည္။ အားလုံး ဝင္ထိုင္ၾကသည္။ ထူးစိန္က သူ႔ေကာင္မေလး ေလးေယာက္ကို တစ္ဖက္ႏွစ္စီ ဖက္ထားသည္။ က်န္သည့္ သိန္းဦးႏွင့္ ေသာ္ကလည္း ကိုယ့္ေကာင္မေလး ကိုယ္စီႏွင့္ ဖက္ထားၾကသည္။ ေသာက္ၾကစားၾက စကားမ်ား ေျပာၾကရင္း ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ျဖစ္ၾကလဲ စသျဖင့္ မိန္းကေလးမ်ားကို စနည္းနာၾကရာမွ ေငြေၾကးေၾကာင့္ တစ္မ်ိဳးတည္း အဓိပၸါယ္ထြက္လာသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကို အရင္က ခံဖူး မခံဖူး ေမးၾကည့္ေတာ့ အစပိုင္း ျငင္းၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဝန္ခံၾကသည္။ သူတို႔အေၾကာင္းေလးမ်ားကို ေမးၾကည့္ေတာ့ မေျပာခ်င္ၾက။ သို႔ေသာ္ တိုက္တြန္းဖန္မ်ားေတာ့ ႏုႏုေမက စ၍ ေျပာသည္။ အခန္း (၉) သရဖူဆု၏ ေနာက္ကြယ္
“ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း ေျဖာင္း”
ပရိသတ္မ်ား၏ လက္ခုပ္သံသည္ ႏုႏုေမ၏ ေခါင္းေပၚသို႔ လွယဥ္ေက်းမယ္ သရဖူေလး
ေဆာင္းေပးလိုက္ခ်ိန္တြင္ တေဝါေဝါဆူညံေနသည္။ ႏုႏုေမလည္း အလွဆုံးျပဳံးကာ မိဘ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္သည္။ မိဘမ်ားကလည္း ပီတိ မ်က္ရည္မ်ား ဝဲ၍ လက္ခုပ္တီး အားေပးေနသည္။ ေက်ာင္းမွ ဆရာမ်ား၏ မ်က္ႏွာမ်ားကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့လည္း ဝမ္းသာအားရပင္ လက္ခုပ္တီးေပးေနၾကသည္။ ႏုႏုေမကေကာ သူမလည္း အတတ္နိုင္ဆုံး ေအာင္နိုင္သူ အျပဳံးျဖင့္ ျပဳံးျပသည္။ သို႔ေသာ္ သူမရင္ထဲ တခ်က္ခ်က္ ဆို႔နင့္လာသည္။ သည္လိုမွန္းသိလၽွင္ သည္သရဖူကို သူမ၏ ၿပိဳင္ဘက္ လဲ့လဲ့အား ေပးလိုက္ပါသည္။ ခုမွေတာ့ျဖင့္ မထူးေတာ့။ ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းပိတ္သည့္ အားကစားရက္အတြင္း ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားက ေမာင္ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္သည္။ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားက မယ္ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္သည္။ ဆုကို လြတ္လပ္ေရးေန႔တြင္ ေပးသည္။ အျခား အားကစားမ်ားလည္း က်င္းပခဲ့ပါေသးသည္။ သူမကေတာ့
ကိုးတန္းႏွစ္ကတည္းက မယ္ဘြဲ႕ရဖူးသူမို႔ ဆယ္တန္းတြင္လည္း မယ္သာ ဝင္ၿပိဳင္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲအၿပီးတြင္ သူမကသာ ရရမည္ဟု သူမယုံၾကည္ပါသည္။ ေနာက္မွ ေရာက္လာေသာ လဲ့လဲ့က အနည္းငယ္ သာေနေသာ္လည္း သူမသည္ ဤနယ္ခံ ေက်ာင္းသူ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။
ဆရာ ဆရာမမ်ား နားေနေဆာင္သို႔ ႏုႏုေမဝင္သြားေတာ့ သူမၿပိဳင္ပြဲတြင္ အကဲျဖတ္ခဲ့ေသာ ဒိုင္မ်ားျဖစ္သည့္ ဆရာဦးမ်ိဳးမင္း၊ ဆရာေဇာ္ထက္၊ ဆရာလွေက်ာ္၊ ဆရာမသြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ ဆရာမစိမ္းစိမ္းႏြယ္တို႔ ထိုင္ေနၾကသည္။
“သမီးကိုေခၚရတဲ့ ကိစၥကေတာ့ လယွဥ္ေက်းမယ္ ပထမဆုနဲ႔ ပတ္သက္ေနတာေပါ့ကြယ္” ဆရာမ သြယ္သြယ္ေအာင္က စကားစသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ အစိမ္းေရာင္
ဝမ္းဆက္ဝတ္ထားသည္။ ဝမ္းဆက္ဆိုေသာ္လည္း အေပၚပိုင္းမွ အဝတ္မွာ ရင္သား တျခမ္းေပၚေနသည္။ ပခုံးလက္ျပတ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ သူမအထင္အရ အတြင္းေဘာ္လီ ပါမည္ မထင္ပါ။ ေက်ာင္းလာသည္ကို သူ႔ေယာက်ာ္းက သည္လို ဝတ္လာဖို႔ ခြင့္ျပဳတာ အံ့ေရာ ဟု သူမေတြးေနသည္။
“ဒီလို သမီးရဲ့ သမီးနဲ႔ လဲ့လဲ့က အမွတ္တူေနတယ္၊ အဲဒါ သမီးကို ေပးရမလား၊ လဲ့လဲ့ကို ေပးရမလားဆိုၿပီး ဆရာမတို႔ တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကတယ္” ဆရာမ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ေျပာသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္လည္း မထူး။ ဘယ္လို ဝတ္ထားၾကပါလိမ့္ဟု သူမေတြးေနသည္။ ဝတ္ထားပုံက ကပိုကယိုနိုင္လွသည္။ ၿပီးေတာ့ သည္လို အဝတ္အစားမ်ိဳးက အိမ္ေထာင္ရွင္ ေက်ာင္းဆရာမမ်ား ဝတ္သည့္ အဝတ္အစားမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ နို႔ႏွစ္လုံးက ျပဴးထြက္ေနသည္။
“ဟုတ္ကဲ့ ဆရာမ”
သြယ္သြယ္ေအာင္က ထလာကာ သူမနားကပ္၍ တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။
“ရွင္”
ႏုႏုေမ ကိုယ့္နား ကိုယ္မယုံနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။
“သမီးကို အတင္းႀကီး မတိုက္တြန္းပါဘူး၊ စဥ္းစားခြင့္ေပးပါတယ္”
“ကို..”
ဦးမ်ိဳးမင္းက ထလာၿပီး စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ဖက္နမ္းသျဖင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆရာ့ကို “ကို” တဲ့လား။
“စိတ္ကူး မလြဲနဲ႔ေနာ္ ခ်ာတိတ္” ဦးမ်ိဳးမင္းက သူမနားသို႔ ကပ္ေျပာသည္။ သူမျပန္ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကို ျပန္နမ္းေနသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကလည္း မေရွာင္ပါ။ ဆရာလွေက်ာ္က ထသြားသည္။ တကယ္ေတာ့ တံခါးကို ခ်က္ခ်ဖို႔ ထသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ တံခါးခ်က္ခ်ၿပီးေနာက္ ဆရာေဇာ္ထက္က သြယ္သြယ္ေအာင္ကို ဖက္ေလသည္။
“လာပါ အစီအစဥ္အတိုင္းေပါ့”
အခန္း တစ္ခန္း အတြင္း ထူးဆန္းစြာ ေရာက္ေနေသာ ကုတင္ေပၚသို႔ ႏုႏုေမ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
သြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ကိုယ္လုံးတီးေလး ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ တစ္ဖက္တစ္ေယာက္စီ ဝင္ထိုင္ကာ
“သမီးကို ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ပါကြယ္၊ ခၽြတ္လိုက္ေနာ္” ဟု ေျပာသည္။ ခုထိ ဆရာမ်ားေတာ့ ဝင္မလာေသး။ အခန္းထဲတြင္ မိန္းမမ်ားသာ ရွိေသးသည္။ အံ့အားသင့္တာေရာ ေၾကာက္တာေရာ ေပါင္းကာ သူမဆြံ့အေနသည္။ ဒါကို သြယ္သြယ္ေအာင္က အလိုတူသည္ဟု ထင္ေနသည္။ သူမအက်ႌၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္သည္။
“ဟင့္အင္း”
သူမ ႏႈတ္ကလား ဘယ္ကလား မသိ ထြက္က်လာသည္။
“ပြင္ပြင့္လင္းလင္းေပါ့ သမီးရယ္၊ ဆရာမတို႔ေတာင္ အကုန္ခၽြတ္ၿပီးၿပီပဲေနာ္”
“ေၾကာက္တယ္”
ႏုႏုေမ ဘာေတြ ေျပာေနမိမွန္း မသိ။
“ဒီမွာၾကည့္ သမီး”
သြယ္သြယ္ေအာင္က ထရပ္ကာ သူမ၏ အဖုတ္ကို ျပန္ျဖဲျပသည္။ အဖုတ္မွာ ထူထဲေသာ ေစာက္ေမြးနက္နက္မ်ားေအာက္မွ စူၿပီး မို႔အစ္ေနသည္။
“ဆရာမေယာက်ာ္းကိုေရာ သတူုိ့ကိုေရာ အျခားအျခားသက္ဆိုင္သူကိုေရာ ဆရာမသေဘာက်တဲ့သူေတြကိုေရာ ဆရာမဆႏၵရွိသေလာက္ ေပးလာခဲ့တာ ခုပုံစံမပ်က္ဘူး၊ အရာမယြင္းဘူး၊ တကယ္ေတာ့ ဘာမွ သိပ္ထူးျခားသြားတာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းခံစားရတဲ့ ကိစၥကို သူမ်ားစကားေတြ နားေယာင္ၿပီးေတာ့ က်င့္ဝတ္ေတြ သိကၡာေတြနဲ႔ မရႈံးေစနဲ႔ သမီးေရ၊ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကိုၾကည့္၊ သူလည္း အသိေနာက္က်လို႔ ဆိုၿပီး ေနာင္တေတြရေနတာ” စိမ္းစိမ္းႏြယ္က သူမအဖုတ္ကို ႏုႏုေမအား စမ္းေစသည္။ ႏုႏုေမမွာ ရြံသလိုလို ျဖစ္မိေသာ္လည္း မျငင္းမိ။
သြယ္သြယ္ေအာင္က သူမအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ တစ္ေန႔သ၌ သူမက်ဴရွင္ခ်ိန္အၿပီး ေနာက္ေဖးထဲအဝင္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္သည္ သူမထမီျဖင့္ လီးတစ္ဝိုက္ကို ပြတ္သပ္ကာ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္။ သူမကလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္သာ ရသြားသည္။ လီးကို မျမင္ဖူး။
ေက်ာင္းသားႀကီး၏ လီးမွာလည္း ေတာ္ေတာ္ထြားသျဖင့္ သူမေငးေနမိသည္။ ေက်ာင္းသားက တစ္ခုခုကို သံသယဝင္လာပုံရွိကာ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္သည္။
“ဟိုက္”
ပုဆိုးစကို အတင္းဆြဲဖုံးသည္။ ထမီကို လွန္းထားေသာတန္းေပၚ အျမန္ျပန္တင္သည္။
“ဘာလုပ္တာလဲ”
ေက်ာင္းသားမွာ ေယာင္နနျဖင့္ ေျဖသည္။
“ဆရာမ စာသင္ေနတုန္း ဆရာမအိုးကို ၾကည့္ၿပီး မေနနိုင္ေတာ့လို႔”
“ဘာ”
“ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္”
ေက်ာင္းသားက သူမေဘးမွ ျဖတ္သည္။
“ေနဦး”
လက္ကို ဆနတ့္န္းကာ သူမ တားလိုက္သည္။
“ငါစာသင္ေနေတာ့ မင္းက ငါ့ဖင္ကို ၾကည့္ေနတာေပါ့ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမ”
“ငါ့ဖင္နဲ႔ ငါ့ထမီ ဘာဆိုင္လို႔တုန္း”
ေက်ာင္းသားမွာ ေၾကာက္လာသျဖင့္ ထမီကို ျပန္ယူကာ ေျပာသည္။
“ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေလၽွာ္ေပးပါ့မယ္ ဆရာမ”
“မလိုပါဘူး”
သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ထိုေန႔က ပထမဆုံး ေဖာက္ျပန္ျဖစ္သည္။ ဖင္ကို ၾကည့္ကာ လီးေတာင္ေသာ ေက်ာင္းသားကို “ငါ့ဖင္က မင္းကို ဘယ္ေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိေနလဲဆိုတာ လက္ေတြ႕ၾကည့္ၾကတာေပါ့” ဟုဆိုကာ ေက်ာင္းသားလက္ကို ဆြဲေခၚၿပီး ဝွိုက္ဘုတ္တြင္ လက္ေထာက္ကာ “လာေလ” ဟုေခၚလိုက္သည္။
“ကၽြန္ေတာ္ ဘာ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဆရာမ”
“ငါ့ဖင္က တကယ္ၾကည့္လို႔ေကာင္းလား” “ဟုတ္ကဲ့ ၾကည့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ဆရာမ” သူမက ထမီကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ “ဘယ္လိုလဲ၊ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေသးလား”
“ကၽြန္ေတာ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး”
“မေနနိုင္ေတာ့ မင္းက ဘာလုပ္ခ်င္လဲ”
“လိုး လိုးခ်င္လာၿပီ”
“လိုးခ်င္ရင္ လိုးေပါ့”
“ခင္ဗ်ာ”
မရဲတရဲလိုးေနေသာ ေက်ာင္းသား၏ လိုးခ်က္မ်ားေအာက္တြင္ သူမေစာက္ဖုတ္မွ ရေသာ အသိသည္ “ေနာင္တ” ျဖစ္သည္။ သည္လို ေကာင္းသည့္ အရသာကို ငါ့ေယာက်ာ္းဆီက ဘာလို႔ မရခဲ့တာလဲဟု ျဖစ္သည္။
“ေကာင္းလိုက္တာ ကေလးရယ္”
ဝွိုက္ဘုတ္က လႈပ္ေနသျဖင့္ ေက်ာင္းသားေလး ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း တဒုန္းဒုန္း ျမည္ေနသျဖင့္ သူမက ေနရာေျပာင္းရန္ ေျပာသည္။
“ဆရာမ ဒီဘက္ ခဏေလာက္ လွည့္ေပးပါ”
“ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“ဆရာမရဲ့ အဖုတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ လ်က္ေပးမယ္”
“လုပ္လိုက္ေလ”
ေက်ာင္းသားေလးက သူမေပါင္ကို လ်က္တက္သည္။ ေနာက္ အဖုတ္ကို လက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ပြတ္သည္။ ေစာက္ေစ့ကို ကလိသည္။
“ငါ မေနတတ္ေတာ့ဘူးကြာ”
“ပိုေကာင္းသြားေအာင္ပါ ဆရာမ”
ေက်ာင္းသားက ေစာက္ေစ့ကို လၽွာဖ်ားျဖင့္ ထိုးကလိသည္။ လၽွာကို အလုံးလိုက္လုပ္ကာ
ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္းကို အထက္ေအာက္ ထိုးသည္။ ေစာက္ပတ္ျပင္တစ္ခုလုံးကို လ်က္သည္။
ေစာက္ေစ့ကို သြားျဖင့္ကိုက္သည္။
“ရက္စက္လိုက္တာ ကေလးရယ္”
ေက်ာင္းသားက မတ္တပ္ရပ္ၿပီး သူမအက်ႌကို ခၽြတ္သည္။ ပါးမ်ားကို နမ္းသည္။ သည္အနမ္းေလာက္ အဓိပၸါယ္ျပည့္စုံ တာမရွိ။ နို႔အစုံကို ပူးကိုင္ၿပီး နို႔သီးေခါင္းကို စို႔သည္။
“ခ်စ္လိုက္တာ ကေလးရယ္”
ေက်ာင္းသားက သူ႔လီးကို ကိုင္ၿပီး သူမေစာက္ေခါင္းထဲ ထိုးေမႊသည္။ အထက္ေအာက္ ထိုးကစားေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ မေနတတ္ေတာ့။ ေက်ာင္းသားေလး ပခုံးကို ဖက္ထားသည္။ ေက်ာင္းသားေလးက
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသြင္းသည္။ သူမ၏ တင္ႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္သည္။ အိုးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ကိုင္ၿပီး အဖုတ္ကို အားပါးတရေဆာင့္လိုးခံရင္း သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ သည္အရသာကို အလြန္အမင္း သေဘာက်သြားသည္။
“မင္းကို အရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြာ”
“အစပဲ ရွိေသးတယ္ဆရာမ”
“အို”
ေက်ာင္းသားသည္ သူမအိုးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ပူးလိုက္ ခြာလိုက္လုပ္သည္။ တင္ကို ဆတဆ္တ္ခါေအာင္ လုပ္သည္။ အလိုးက မပ်က္။
“မင္းက ငါ့ရဲ့ အခ်စ္ဦးပဲကြ”
ဟုတ္ပါသည္။ ယူထားသည့္ ေယာက်ာ္းမွာ တာဝန္တစ္ခုမၽွသာ ျဖစ္သည္။ ခုမွ သူမအခ်စ္ကို
စတင္ေတြ႕ရွိသည္။ သူမ အရမ္းခ်စ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေလးကို သူမက “အခ်စ္” ဟုေခၚသည္။ “အခ်စ္”
“ဗ်ာ မ”
“ဒီေန႔ ဘာနည္းနဲ႔လဲ ဟင္”
“ဒီေန႔ မမွာ ဘယ္သူမွ မေဖာက္ရေသးတဲ့ ပါကင္ေလး တစ္ခုရွိတယ္၊ အဲဒီ ပါကင္ေလးကို ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဖာက္ခြင့္ျပဳပါ”
“အို ဘာမ်ားလဲ အခ်စ္ရယ္၊ မထိတ္သာ မလန႔္သာ”
ေက်ာင္းသားသည္ ဆရာမအား ဖက္ကာ နမ္းရင္း တင္ကိုပြတ္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ သိပ္မေနနိုင္ဘဲ ဆာေနသျဖင့္ ေက်ာင္းသား၏ ေပါင္ၾကားကို ပြတ္ေပးသည္။ ေက်ာင္းသားက တိုးတိုးေလး ကပ္ေျပာသည္။
“မရဲ့ ဖင္ကို ဘယသ္ူမွ မေဖာက္ရေသးဘူး မဟုတ္လား”
“အို ရလို႔လားကြယ္”
“မ မယုံမွာစိုးလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းထဲဗြီဒီယိုကလစ္ေတြ ထည့္လာတယ္”
“မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး၊ မဆာေနၿပီ၊ ရတယ္ဆို ၿပီးတာပဲ အခ်စ္အတြက္ အသက္ပင္ ေသေသပါ အခ်စ္ရယ္” ေက်ာင္းသားေလး ဖင္ကို တကယ္လိုးေတာ့ သူမေသမတတ္ေအာ္ မိသည္။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးသည့္ ခ်စ္သူ။ ဖင္ေတြ ကြဲထြက္ေအာင္ လုပ္ရက္တယ္ဟု သူမညည္းညဴမိေသာ္လည္း သူမစြဲလန္းသြားသည္။
ေက်ာင္းသားက သူမဖင္ထဲ လီးကို စိုကထ္ည့္ထားသည္။
“မ ဘယ္လို အရသာရွိလဲ”
“အစကေတာ့ ရပါ့မလားဆိုၿပီးေၾကာက္တယ္၊ တကယ္လိုးေတာ့ နာတယ္၊ ၾကာလာေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူ ဒီလို ထူးျခားတဲ့ အရသာကို ေနာက္က်မွေပးလဲဆိုၿပီး စိတ္ဆိုးတယ္”
“ေမာင္လည္း မရဲ့ အိုးႀကီးထဲ ေမာင့္ဟာေလး စိမ္ထားခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ၊ မကို မေျပာရဲလို႔”
“သြား လူဆိုး၊ အခ်စ္အရင္ အားရေအာင္လိုးေနာ္၊ အခ်စ္ေမာရင္ မက အေပၚကေန ဖင္နဲ႔ ေဆာင့္ခ်ေပးမယ္”
“ႀကိဳက္ၿပီဗ်ား”
ေက်ာင္းသားသည္ သူမဖင္ကို ေဆာင့္လိုးသည္။ ခါးကို ဆုတ္ကိုင္ၿပီး တင္လုံးမ်ား တုန္တက္ေနေအာင္
ေဆာင့္သည္။ သူမအိုး တဆတဆ္တ္ခါေနသည္။ ေက်ာင္းသားေလး ေမာေတာ့ ထိုင္ခုံတြင္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ လက္လ်ိဳ၍ လီးကို ျပန္ကိုင္ကာ ဖင္ထဲသိပ္ထည့္သည္။ “မရဲ့ ဖင္ထဲ လီးဝင္တဲ့အရသာေလးကို ျပန္ခံစားမယ္ေနာ္ အခ်စ္” သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ လီးကို ဖင္ေပါက္တြင္ ပြတ္ဆြဲၿပီး လီးေခါင္းကို သိပ္ထည့္သည္။ ျပန္ထုတ္ကာ ဖင္ေပါက္တစ္ဝိုက္ ပြတ္သည္။ လီးေခါင္းကို ျပန္သြင္းသည္။ လီးေခါင္းက သူမဖင္ေပါက္ထဲ ႁပြတ္ဆို ဝင္သြားသည္။ သူမ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုင္ခ်သည္။
“သူမ်ားကို ဘာလို႔ စိုက္ၾကည့္ေနတာလဲလို႔”
ေက်ာင္းသားေလးက သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနသျဖင့္ ရွက္သြားသည္။ ေက်ာင္းသားမွာ
ငယ္သာငယ္ေသာ္လည္း အေတြ႕အၾကဳံက မငယ္။ သူမကသာ အသက္ႀကီးၿပီး ဘာမွ မသိ။ သူမနို႔မွာလည္း
ေက်ာင္းသားစို႔လို႔ တင္းကုန္ၿပီ။ ေက်ာင္းသားသည္ နို႔ကို လီးနဲ႔လည္း ထိုးသည္။ စို႔လည္းစို႔သည္။ တင္းေနေအာင္လည္း ကိုင္သည္။
“မ ထိုင္ခုံကို ေသခ်ာကိုင္ၿပီး ကုန္းထား၊ ေမာင္ကိုယ္တိုင္ ေဆာင့္ခ်င္ေသးတယ္”
“သေဘာ သေဘာ”
သူမ ကုန္းေပးလိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလး ေတာက္ေလၽွာက္ဖင္ကို ေဆာင့္လိုးလိုက္သည္မွာ သူမေခြက်သြားသည့္ အထိ ျဖစ္သည္။ သူမၾကမ္းျပင္ေပၚ ေလးဖက္ေထာက္မရေတာ့မွ ေက်ာင္းသားက ၿပီးသည္။ သူမကို ပက္လက္ဆြဲလွန္ကာ လီးထိပ္ကို ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေတ့ၿပီး ကြင္းထုသည္။ သူမေမာေနသျဖင့္ ပါးစပ္မပိတ္နိုင္ေသာ္လည္း ေကာင္းေကာင္း မဟေပးနိုင္သျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္အျပင္ အခ်ိဳ႕မွာ
ေက်ာ္ၿပီးပါးေပၚသို႔ က်ဆင္းသြားသည္။ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ ထြက္ေနေသာ လီးရည္သည္ လီးက မၿငိမ္ဘဲ ခါေနရာ ေမးေရာ ႏွာေခါင္းတြင္ေရာေပကုန္ျပန္သည္။ ေက်ာင္းသားက သူ႔လီးထိပ္တြင္ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ သုတ္လိုက္သည္။ သူမေဘးတြင္ ထိုင္ခ်ကာ သူမကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲမွီေစသည္။ ေပက်ံေနေသာ လီးရည္မ်ားကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ကာ သူမပါးစပ္ထဲ သြင္းသည္။ က်န္ေနေသာ လီးရည္ကို လ်က္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ၿပီး သူမပါးစပ္ထဲ ေထြးထည့္ေပးသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ေကာင္ေလးေက်ာျပင္ကို အတင္းဖက္ထားကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း နမ္းသည္။
“အရမ္းခ်စ္တယ္” သူမ ကပ္ေျပာသည္။ “ေမာင္လည္း မကိုခ်စ္တယ္”
က်ဴရွင္ၿပီးတိုင္း လိုးရသည္ကို အားမရသျဖင့္ သူမကပင္ ေက်ာင္းသားေလးကို တစ္ေနရာ ခ်ိန္းကာ ခံသည္။ ဘယ္လိုလိုးလိုး လိုးအားမက်ေသာ ေက်ာင္းသားေလးကို သူမ အခ်စ္ႀကီး ခ်စ္မိသည္။ သို႔ေသာ္ စာေမးပြဲႀကီးၿပီးသြားေတာ့ ေက်ာင္းသား၏ မိဘမ်ားက နယ္ေျပာင္းသြားသည္။ အခန္း (၁၀)
လူဆိုးမ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္း
သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ ထမီစကို အနည္းငယ္ျပင္ကာ ေျခကို ေရွ႕သို႔ဆန႔္ထုတလ္ုိက္သည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းသည္ သူ႔ေပါင္ၾကားကို တစ္ခုခုလာထိသလို ျဖစ္သျဖင့္ ငု႔ံၾကည့္လိုက္ရာ သြယ္သြယ္ေအာင္၏ ေျခေထာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ကၽြန္မ ဒီအတန္းပိုင္ရာထူး ရမွ ျဖစ္မွာမို႔လို႔ပါဆရာ”
“ေပးေတာ့ ေပးခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္…”
“ခဏ ဆရာ…”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ထလာသည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းထိုင္ခုံကို ဆြဲလွည့္ကာ ေရွ႕တည့္တည့္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်သည္။ ဦးမ်ိဳးမင္းက ဘာမွန္းမသိ ေၾကာင္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က ပုဆိုးစဆြဲခၽြတ္သည္။ “ေဆာ ေဆာရီးေနာ္” “ရပါတယ္”
ဦးမ်ိဳးမင္းသည္ လီးအစုပ္မခံဖူး။ စုပ္ေပးေသာအခါမွာေတာ့လည္း လီးရည္ကို မထိန္းနိုင္ဘဲ လြတ္ထည့္မိသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က ႀကိဳသိၿပီးသားမို႔ ၿမိဳခ်ေပးသည္။ အလကားရသည့္ ကိစၥကို မူးတင္းပဲတင္း ဘယ္သူမွ မျငင္းသည့္ ထုံးစံအတိုင္း အလြန္လြယ္ေသာ သြယ္သြယ္ေအာင္ကို ဦးမ်ိဳးမင္းက အခြင့္သာတိုင္း ေဆာ္သည္။ အတန္းပိုင္ ျဖစ္ေတာ့လည္း ေဆာ္သည္။ သည္ကိစၥကို သူငယ္ခ်င္းအား ဖြင့္ေျပာမိေၾကာင္း သြယ္သြယ္ေအာင္အား ေျပာေတာ့ သြယ္သြယ္ေအာင္က
“ဆရာကလည္း တုံးလိုက္တာ၊ ကၽြန္မက အေပါက္စုံေအာင္ ေပးေနတာပဲ၊ သုံးေယာက္ဆိုေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပ့ါ၊ တစ္ေယာက္က ေရွ႕ေပါက္၊ တစ္ေယာက္က ေနာက္ေပါက္၊ ေဟာ ေနာက္တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္”
“ဘာ ဘာလဲဟင္”
“ဒီလို…. ဒီလို…”
သူမစကားကို မ်ိဳးမင္းက လက္ခံသည္။
“အိမ္က ဟာနဲ႔ တျခားစီ” သည္စကားကို ဒင္းတို႔သုံးေယာက္ကမွ ေျပာတတ္သည္ မဟုတ္။ သူမလည္း ေျပာတတ္ပါေၾကာင္း သြယ္သြယ္ေအာင္ ေမာင္းခတ္လိုက္ခ်င္ေသးသည္။ သူမကမွ ထိုအခြင့္အေရးကို ပိုရခဲ့ေသးေၾကာင္း ႂကြားခ်င္ပါေသးသည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသားေလးနဲ႔ ေတြ႕ၿပီးေနာက္ပိုင္း အိမ္ကဟာႀကီးကို ေပးရသည္မွာ ဆားမပါသည့္ဟင္းကို စားေနရသလိုပင္။ တခါခါ ေယာင္ၿပီးေတာ့ပင္ “ကေလးရယ္” ဟု တမ္းတမိေသးသည္။ အိမ္ကဟာႀကီးက သူ႔ဘာသာသူ အားရေအာင္ တက္ေဆာင့္ၿပီး ၿပီးသြားေသာအခါ “ကေလးေတာ့ မရေတာ့ပါဘူးကြာ၊ သားေၾကာျဖတ္ထားတာပဲ” ဟုေျပာၿပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ သူမ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ လိုးၿပီး နားမလည္သည့္လူ။ ကိုယ့္ထမီကို ျပန္ဆြဲခ်ကာ အိပ္လိုက္သည္။ သည္စကားမ်ားကို သူမေပးမွ ရဖူးေသာ ဦးမ်ိဳးမင္းတို႔အုပ္စုက ေျပာသည္တဲ့။ ေျပာမွာေပါ့ေလ။ သူမ ေက်ာင္းသားေလး ထံမွ ရလိုက္ေသာ ပညာက နည္းမွ မနည္းဘဲကိုး။ ဒီပညာကို သြယ္သြယ္ေအာင္က လြယ္လြယ္နဲ႔ ေတာ့ ျပန္မေပး။ ျမန္မာတို႔ မည္သည္ ပညာကို လ်ိဳတတ္သည္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ …
မ်ိဳးမင္းသည္ ၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္က ထိုင္ေနသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္က မ်ိဳးမင္းေခါင္းကို ကိုင္ကာ သူမေပါင္ၾကားထဲ သြင္းထားၿပီး ေပါင္တစ္ဖက္ကို ပခုံးေပၚ တင္ထားသည္။ မ်ိဳးမင္းက သူမေစာက္ဖုတ္ကို
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္သလို စုပ္ေပးေနခ်ိန္ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ ေရာက္လာသည္။
အား အခ်စ္ရယ္ ေကာင္းလိုက္တာ၊ ေမာင္ ေမာင့္သူငယ္ခ်င္းေတြ ထင္တယ္”
“ဝူး အူး ဝူး”
မ်ိဳးမင္းက တစ္ဖက္လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း လွည့္မၾကည့္အားဘဲ ေျဖသည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္လွေက်ာ္မွာ မျမင္ဖူးသည့္ ျမင္ကြင္း မထင္မွတ္သည့္ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရြံသြားသည္။
“ငါတို႔ ျပန္ေတာ့မယ္ ေဟ့ေကာင္”
သြယ္သြယ္ေအာင္က အျမန္ေလးပင္ သူတို႔ေပါင္ၾကားကို ဆြဲဖမ္းလိုက္သည္။
“ေနၾကပါဦး”
မ်ိဳးမင္းကလည္း ထၿပီး သူမေနာက္မွေန၍ လိုးသည္။
“အြတ္”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ေရွ႕သို႔ ထိုးယိုင္သည္။ မ်ိဳးမင္းက ေနာက္မွ ဆက္တိုက္လိုးသည္။
“ခဏ ေနဦးကြာ ေဟ့ေကာင္ေတြ”
မ်ိဳးမင္းက သြယ္သြယ္ေအာင္ ခါးကိုဖက္ကာ ကုန္းၿပီးေဆာ္သည္။
“ခဏပါကြာ၊ သူ႔ေနာက္ေပါက္ကို ေဆာ္လိုက္ဦးမယ္”
မ်ိဳးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို သူမဖင္ကို လိုးသည္။
“အ.. အအ.မေလး”
သြယ္သြယ္ေအာင္က နာ၍ ေအာ္ေသာ္လည္း ကိုင္ထားေသာ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ေပါင္ၾကားကို မလြတ္။ သူတို႔က မလြတ္ေပးသျဖင့္ မသြားသလိုလိုနဲ႔ လက္ေတြ႕ဖူးကားဆန္ဆန္ လိုးေနသည္ကိုလည္း ၾကည့္ခ်င္ကာ မတိုင္ပင္ရဘဲ ရပ္ေနၾကသည္။ မ်ိဳးမင္းက ဖင္ကို ၾကဳံးလိုးေနသည္။ သူငယ္ခ်င္းေရွ႕မို႔ထင္သည္။ လိုးခ်က္က ျပင္းသည္။
“အ.. အ.. အြတ္ အု အ အ…” သြယ္သြယ္ေအာင္ပင္ ေတာ္ေတာ္ နာလာသျဖင့္ ညည္းမိသည္။ ေဇာ္ထက္က စကာ သူမေက်ာကို ပြတ္သည္။ သူမက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ မ်ိဳးမင္းက ဖင္ကို အားပါးတရ လိုးေနသည္။
မ်ိဳးမင္းက ခပ္သြက္သြက္လိုးသျဖင့္ ၿပီးလုနီးပါး ျဖစ္သြားေတာ့ သူမကို ထိုင္ခိုင္းကာ ပါးစပ္ကို လိုးသည္။ သူမၿငိမ္ေနေပးသည္။ ေနာက္မ်ိဳးမင္းက ကြင္းထုေတာ့ သြယ္သြယ္ေအာင္ ပါးစပ္ကို ဟထားေပးလိုက္သည္။ လီးရည္မ်ား တဗ်စ္ဗ်စ္ဝင္လာသည္။ သူမက လီးရည္မ်ားကို ငုံထားသည္။ ေနာက္ လက္ဝါးထဲ
ျပန္ေထြးထုတ္ကာ အကုန္ ျပန္မ်ိဳခ်လိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္က စိတ္ဝင္စားေနသည္။ သူတို႔က သြယ္သြယ္ေအာင္ကို ဖိုက္လို႔ရသည္ဟု မ်ိဳးမင္းဆီမွ ၾကားထားဖူးေသာ္လည္း ဤနည္းဤဖုံ ဖိုက္လို႔ရလိမ့္မည္ဟု ထင္မထား။ ကိုယ့္ဟာကို ငုံေပးမည့္အျပင္ လီးရည္လည္း ၿမိဳခ်ေပးမည့္ ေဆာ္မ်ိဳးကို ဖာသည္မမ်ားကပင္ သိပ္လုပ္ေပးေလ့ မရွိ။ ခုလို တင္ေကာင္းေကာင္း ရင္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ လွတီးလွတ ဣေျႏၵတခြဲသားနဲ႔ ေနကာ က်က္သေရရွိလွသည့္ ႐ုပ္ရည္ျဖင့္ နာမည္ႀကီးလွေသာ ဆရာမ၏ အျပဳအစုကို သူတို႔လည္း ခမ္းနားစြာ ပါဝင္ခ်င္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဖင္ကို တရႈးျဖင့္ သုတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္း သုတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေနာက္ ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးသည္။
“အိုးကေတာ့ ရွယ္ပဲ”
ေဇာ္ထက္က သူမတင္ကို လာပြတ္သည္။
ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း မ်ိဳးမင္းလို သေဘာထားေပးပါေနာ္”
သြယ္သြယ္ေအာင္ ဘာမွ မေျပာဘဲ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းနီကိုသာ ညီေအာင္ မွန္ၾကည့္ဆြဲေနသည္။ ေဇာ္ထက္က သူမခါးကို ဖက္သည္။
“ကိုယ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး” သြယ္သြယ္ေအာင္ ဘာမွ မေျပာပါ။ ေဇာ္ထက္က ပခုံးမ်ားကို နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအထိအေတြ႕အရ
ေဇာ္ထက္ ေတာ္ေတာ္ဆာေနၿပီမွန္း သြယ္သြယ္ေအာင္ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သိပ္လြယ္လို႔ မျဖစ္။ ေက်ာမ်ားကို နမ္းဆင္းသည္။ လွေက်ာ္ကလည္း ဘာသားနဲ႔ ထုထားတာမို႔လဲ။ သူမေရွ႕
ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်သည္။ သူမခ်က္လ်က္ေလသည္။ “ဘာပဲ လုပ္ေပးရ လုပ္ေပးရ ကၽြန္ေတာ္ မေနတတ္ေတာ့ဘူး” သူမ စိတ္ထဲ ႀကိတ္ျပဳံးရေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူမ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျမဲ။ ေဇာ္ထက္က ခါးမွေအာက္သို႔ေလၽွာကာ တင္ကို နမ္းစုပ္ေလသည္။ လွေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ကို
လ်က္ေပးခ်င္ပုံရေသာ္လည္း သိကၡာထိန္းက ေစာက္အုံတစ္ဝိုက္ႏွင့္ ဆီးခုံကို စုပ္သည္။ သူမလည္း ရင္ခုန္လာသည္။
“ရွင္တို႔က ကၽြန္မကို တကယ္စိတ္ဝင္စားလို႔လား”
သူမက အနည္းငယ္ေရွာင္ကာ ဒင္းတို႔ေမးေစ့ကိုင္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ အံမာ ႏြားႀကီးေတြက အၿပိဳင္အဆိုင္ ေခါင္းညိတ္ၾကသည္။ အလကားလိုးရမည့္ ကိစၥကို သိပ္ျငင္းခ်င္ေနပုံရသည္။ သူမကလည္း ဝါရင့္ သမၻာရင့္ပီပီ သိကၡာကို ထိန္းလိုက္သည္။
“ကၽြန္မက ၿပီးေနၿပီ၊ ကၽြန္မစိတ္ျပန္လာေအာင္ ရွင္တို႔ ျပန္လုပ္နိုင္ရင္ေတာ့ ရွင္တို႔သေဘာေပါ့”
“ဘာလုပ္ေပးရင္ မင္းစိတ္လာလဲ”
“ကၽြန္မကေတာ့ အဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္းလ်က္ေပးနိုင္ရင္ စိတလ္ာတတ္တာပဲ”
သြယ္သြယ္ေအာင္ နည္းနည္းကားေပးလိုက္ေတာ့ သေကာင့္သားႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္သည္။
“ေကာင္းေကာင္း လ်က္ေပးနိုင္တဲ့သူကို ကၽြန္မ ျပန္စုပ္ေပးမယ္”
“ဒုတ္”
အမေလး လီးစုပ္သိပ္မခံခ်င္ၾက။ ေခါင္းခ်င္းေတာင္ တိုက္မိေသးသတဲ့။ တကယ္တမ္းၾကျပန္ေတာ့ မလ်က္ရဲၾကျပန္။ “ေတာ္ၿပီကြာ”
“ေန ေနပါဦးကြာ”
ေဇာ္ထက္က သူမေပါင္ကို ကိုင္ထားသည္။
“ရွင္တို႔ အကုန္ခၽြတ္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပက္လက္ေလး အိပ္ေနၾကစမ္းပါ”
ျမန္လိုက္သည္ ျဖစ္ျခင္း။
သူမက ေျခမျဖင့္ ေဇာ္ထက္လီးကို ကစားသည္။ ေနာက္ လွေက်ာ္လီးကို ကစားသည္။ လီးေတြကေတာ့ စံခ်ိန္မီၾကသည္။ ငယ္ကအခ်စ္ အႏွစ္တစ္ရာ မေမ့သာဟု ဆိုထားၾကသည့္စကားေၾကာင့္လား မသိ။

ေက်ာင္းသားေလး လီးကိုေတာ့ မမီဟု သူမထင္သည္။ ထင္တာ မဟုတ္။ လုံးဝကို မမီၾကပါ။ သို႔ေသာ္ ဒါကလည္း ေျဖသာသည္။ ေဇာ္ထက္ကို ခြရပ္ကာ ေရွ႕သတို႔ုိးသည္။ အသာေလး ကားၿပီးထိုင္ခ်သည္။ ေစာက္ခြက္ကို ေဇာ္ထက္ မ်က္ႏွာေရွ႕ အပ္ထားသည္။ ေဇာ္ထက္ လၽွာထုတ္သည္။ သူမက လၽွာေပၚ ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ပြတ္သည္။ ရြံသလိုလို ေဇာ္ထက္၏ အျပဳအမူ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ အရသာက တမ်ိဳးရသည္။ ေဇာ္ထက္က မထူးဆိုသည့္ သေဘာကို ပိုကလ္ုိက္သလား မသိ။ သူမတင္ႏွစ္လုံးကို ပင့္ကိုင္ကာ အဖုတ္ကို စုပ္ေလသည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္ျမည္ေနသည္။ ေစာက္ေစ့ကို ဆြဲစုပ္သျဖင့္
ေစာက္ေၾကာမွတစ္ဆင့္ ကိုယ္ခႏၶာအျပည့္ဆီသို႔ ဆိမ့္တက္သြားသည္။ သူမက လွေက်ာ္ကို ေျပာင္းခြသည္။ လွေက်ာ္လည္း ေဇာ္ထက္ကို အားက်မခံ ေစာက္ေစ့ကို စုပ္သည္။
ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။ သူမက ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်သည္။ တန္းေနေသာ လီးႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူမတၿပိဳင္နက္ကိုင္ကာ ကြင္းထုသည္။ ေဇာ္ထက္ႏွင့္ လွေက်ာ္မွာ ဖီးလ္တက္ေနသည္။ ေဇာ္ထက္လီးကို အရင္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ စတိသေဘာစုပ္ၿပီး လွေက်ာ္လီးကို စုပ္သည္။ ေဇာ္ထက္လီးက မည္းရွည္ရွည္ႀကီး ျဖစ္ၿပီးေပ်ာ့သည္။ လွေက်ာ္လီးက တုတ္ခိုင္ခိုင္ျဖစ္ၿပီး မာသည္။ ေဇာ္ထက္လီးက ထိပ္ေခါင္းပိုႀကီးသည္။ လွေက်ာ္လီးက တေျပးညီႀကီးသည္။ ေဇာ္ထက္ကို အာ႐ုံလာသျဖင့္ ေဇာ္ထက္လီးကို ဆြဲကာ ကုတင္ေပၚတက္ၿပီး ကားထားေပးလိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္က ဝမ္းသာအားရ တက္လိုးသျဖင့္ လီးမွာ တစ္ခ်က္တည္း ျမဳပ္ဝင္သြားသည္။ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ေဆာင့္လိုးသည္။ လက္ညိဳးျဖင့္ ထြက္ခိုင္းၿပီး လွေက်ာ္ကို ဝင္ေစသည္။ လွေက်ာ္လည္း ဇြတ္သြင္းသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္သည္ လီးအမ်ိဳးမ်ိဳး၏ အရသာကို ရလိုက္သျဖင့္ ပီတိျဖစ္သည္။ ဖီးလ္လည္း ပိုတက္လာသည္။ တစ္ေယာက္စီ တစ္ေယာက္စီ တက္ခိုင္းသည္။ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္သာ ခ်သည္။ သုံးႀကိမ္ေရာက္လာေတာ့ ေဇာ္ထက္က အားကုန္လိုးသည္။ ကုတင္ေတာင္ က်ိဳးက်ေတာ့မည့္ အတိုင္း။ သြယ္သြယ္ေအာင္လည္း အားရသျဖင့္ ေျခေထာက္မ်ားျဖင့္ ေက်ာျပင္ကို လွမ္းဖက္ကာ ေကာ့ေပးလိုက္သည္။ ေဇာ္ထက္ခႏၶာကိုယ္က ညိဳညိဳတုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ရွိလွသျဖင့္ ဖိအားေကာင္းသည္။
“သုတ္ကို အထဲမသြင္းနဲ႔ေနာ္” သူမက တႁပြတ္ႁပြတ္လိုးေနသည့္ၾကားမွ လွမ္းသတိေပးလိုက္သည္။ ထင္သည့္အတိုင္းပင္ လီးကို ႐ုတ္တရက္ဆြဲထုတ္ကာ ဗိုက္ေပၚ လြတ္ခ်သည္။ လွေက်ာ္က သြယ္သြယ္ေအာင္ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေထာင္ကားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေအာက္မွ လိုးသည္။ ေမွာက္မလိုး။ ေတာ္ၾကာ သြယ္သြယ္ေအာင္ ဗိုက္သားေပၚ ေပပြေနေသာ လီးရည္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္ထိမိမွာစိုးသည္။ လီးရည္မ်ားက နည္းနည္းေႏွာေႏွာ မဟုတ္။ သူမေျခကို ေထာင္ကားၿပီး ဇြတ္လိုးေနေသာ လွေက်ာ္လိုးခ်က္မ်ားကလည္း ျပင္းထန္သည္။ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ ျမည္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ လွေက်ာ္က ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးရည္ကို လြတ္ခ်သည္။ မ်ိဳးမင္းယူလာေပးေသာ တစ္ရႈးျဖင့္ လီးရည္မ်ားကို သုတ္လကို္သည္။
အမ်ိဳးေကာင္းသားမ်ားသည္ သြယ္သြယ္ေအာင္အား တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ဖက္ၾကသည္။ ရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ ပါးကိုနမ္းသည္။ နို႔ကိုကိုင္သည္။ အဖုတ္ႏွိုက္သည္။ အိုးကို ပုတ္ကစားသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ ေျပာင္းရင္း ေဇာ္ထက္ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေတာ့ မ်ိဳးမင္းက လွမ္းဆြဲကာ လီးကို စုပ္ခိုင္းသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ မ်ိဳးမင္းလီးစုပ္ေနခိုက္ ေဇာ္ထက္က သူမအိုးကို ဆုပ္ကိုင္ကစားရင္း ဖင္ၾကားထဲ စေတာ္ဘယ္ရီသီးကို ထည့္ကာ ညစ္သည္။ စေတာ္ဘယ္ရီသီး ကြဲသြားေတာ့ လွေက်ာ္က လ်က္ေပးသည္။ စေန တနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္တိုင္း ခ်ိန္းကာ စိတ္ႀကိဳက္လိုးခဲ့ဖူးေသာ အပတ္ေပါင္း ရွစ္ပတ္ရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ သူတို႔အားလုံး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပင္ ခ်စ္ၾကသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ကပဲ ဏွာႀကီးလို႔လား ေယာက်ာ္းသုံးေယာက္ကပဲ အားနည္းလို႔လားမသိ။ သြယ္သြယ္ေအာင္မွာ ပင္ပန္းသြားသည္ မရွိဘဲ သူတို႔ကသာ မလုပ္နိုင္ေတာ့သာ ရွိသည္။ အလိုးၾကမ္းသလို အေပးလည္းၾကမ္းသည္။ သူမကို စိတ္ႀကိဳက္လိုးၿပီးေနာက္ “အိမ္က ဟာနဲ႔ တျခားစီဘဲကြာ” ဟု လီးရည္ကို ပါးစပ္ထဲ သြင္းၿပီး ေျပာၾကသည္။
ခံနည္းေပါင္းစုံျဖင့္ သူမခံေပးၿပီးေနာက္ သူမတစ္ေယာက္တည္းကို လိုးရတာ အားမရဟု ဆိုလာသျဖင့္ သြယ္သြယ္ေအာင္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကို ျမဴဆြယ္လိုက္ရသည္။ ကေလးအေမခ်င္းမို႔ သိပ္မျမဴဆြယ္လိုက္ရ။ ခက္သည္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္က ဖင္ကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အလိုးမခံ။ လီးကို စုပ္တာေတာင္မွ သူမေစာက္ပတ္ကို လ်က္ေပးသျဖင့္ အားနာကို စုပ္ေပးသည္။ နို႔ၾကားကိုလည္း ေတာ္ေတာၾကာမွ လီးနဲ႔ အထိုးခံသည္။ ဖင္ကိုေတာင္ သူမခံျပပါမ်ားမွ နာရင္ မေပးဘူးေနာ္ဆိုကာ အစမ္းအလိုးခံသည္။ လိုးသူက ၾကည့္ဦး။ လီးအႀကီးဆုံး မ်ိဳးမင္း။ မ်ိဳးမင္းကလည္း အခြင့္အေရး အလြတ္မခံ။ မရရေအာင္ လိုးသည္။ ႐ုန္းမရေအာင္ ခ်ဳပ္လိုးသည္။ ရသြားေတာ့ ငနဲႏွစ္ေကာင္က စိမ္းစိမ္းႏြယ္ဖင္ကို တေမၽွာ္ေမၽွာ္ျဖစ္ေနၾကသည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကလည္း နာသည္ဟုဆိုကာ မေပးျပန္။ အဖုတ္လ်က္ေပးရင္း ဖင္ကိုလ်က္ေပးကာ “ဖင္ခံေပးမယ္ မဟုတ္လားဟင္” ဟုစကားစသည္။
“လိုးခ်င္လား”
“လိုးခ်င္တာေပါ့”
“ကိုယ့္မိန္းမဖင္ ကိုယ္ျပန္လိုးလိုက္”
“ဟာ အကန္ခံရမွာေပါ့”
“ကၽြန္မဖင္လိုးရင္လည္း ကၽြန္မကန္မွာပဲ”
“ခ်စ္ကလည္းကြာ မ်ိဳးမင္းက်ခံၿပီးေတာ့”
“အဲေလာက္ နာမယ္မွန္း မသိလို႔ေနာ္”
“ဒါဆို ပါးစပ္ကို လိုးမယ္”
“လိုးေပါ့ ပါးစပ္ကို ရွင္တို႔ ခဏခဏ လိုးေနတာပဲ”
“ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဖင္ခံခ်င္တယ္ လာမေျပာနဲ႔ေနာ္”
“ေဝးေသး”
ေလးငါးခ်ီ ပါးစပ္ကို လိုးၿပီးေနာက္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ဖင္ခံေပးသည္။ ထိုေန႔ သူတို႔ ဖင္ကိုခ်ည္း လိုးပစ္သည္။ စိမ္းစိမ္းႏြယ္လည္း အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ဖင္ခ်ည္းေတာက္ေလၽွာက္လိုးခိုင္းသည္။ ဖင္ပဲေပးသည္။ ဖင္ပဲ လၽွက္ခိုင္းသည္။ ေလးငါးခ်ီၾကာျပန္ေတာ့ “အဖုတ္ကို မေပးေတာ့ဘူးလားဟင္” ဟု ေမးျပန္သည္။ သူမလည္း ဆာၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ “ရွင္တို႔က အျမဲတမ္း တမ်ိဳးလိုေနတာပဲေနာ္” ဟု မာယာမ်ားသည္။
“အဖုတ္ကို လိုးလို႔ရမလားဟင္” ဘေလာ သေဘာ”
“အဲဒါဆို သုံးေယာက္တြဲေကာ”
“ေလာဘႀကီးလိုက္တာ”
“မင္းကို သုံးေယာက္တြဲ ဖိုက္ၾကည့္ခ်င္လို႔”
“တစ္ေယာက္စီပဲ လုပ္ပါ”
“တစ္ခါတည္းပါ”
“ဖင္ေတာင္းလိုးတုန္းကလည္း အဲလိုေျပာတာပဲ၊ တစ္ခါတည္းဆိုၿပီး ဟြန္း” အေျခအေနေပးသျဖင့္ သုံးေယာက္သား အေပါက္စုံေအာင္ ဝိုင္းပေလးၾကသည္။ ပါးစပ္၊ ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ဖင္သုံးေပါက္လုံးကို မလြတ္တမ္း လီးႀကီးမ်ားျဖင့္ သိပ္ထည့္ကာ ပေလးၿပီးေနာက္ လီးရည္ကို ပါးစပ္ထဲ ဝိုင္းသြင္းသည္။ အားလုံး အဆင္ေျပစြာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေယာက်္ားသုံးေယာက္တို႔ စိတတ္ုိင္းက်
ပေလးေနၾကစဥ္ မယ္ေရြးပြဲႀကီး ေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုပြဲတြင္ ပထမဆုလည္းေပး လူလည္းယူလုပ္ၾကလိုက္ရာ ႏုႏုေမဆိုသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူတ၏ုိ့ ပစ္ကြင္းထဲ အလူးအလဲခံလိုက္ရသည္။
ႏုႏုေမသည္ ထိုစဥ္ကအသက္မွာ ၁၆ ႏွစ္စြန္းစြန္းသာ ရွိသည္။ သြယ္သြယ္ေအာင္ႏွင့္ စိမ္းစိမ္းႏြယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္မွာ ၃၂ ျဖစ္ၿပီး တစ္ေယာက္မွာ ၂၈ ျဖစ္သည္။ မိန္းမသားခ်င္း မညႇာတာသည့္အျပင္ သူတို႔ကပါ ဝင္ကဲသည္။ ႀသိဳ႕ဖင့္ ႏုႏုေမ၏ အပ်ိဳစင္နိဂုံးမွာ ေစာက္ဖုတ္ေရာ ဖင္ပါ ပြင့္ခဲ့ရသည္။ ရြံေသာ္လည္း လီးရည္ကို မ်ိဳခ်ခဲ့ရသည္။ ႏွစ္ရက္သုံးရက္မၽွ သူမ အစားပ်က္ခဲ့ရသည္။ မမႏု၏ဇာတ္လမ္းကို မမႏုက ထိုေနရာတြင္သာ အဆုံးသတ္လိုက္သည္။ အဆုံးမသတ္လို႔လည္း မရ။ ထူးစိန္၊ ေသာ္ကႏွင့္ သိန္းဦးတို႔က ေဆာ္ခ်င္းေျပာင္းကာ ဇာတ္လမ္းက စေနၾကၿပီ ျဖစ္သည္။ ထူးစိန္က ညိဳညိဳမာ၊ မ်ိဳးရတီႏြယ္ႏွင့္ ဆုရီရီၿဖိဳးေခၚလိုက္ၿပီး မမႏုကို သိန္းဦးေရာ ေသာ္ကပါ တြဲယူသည္။ က်န္သည့္ ဂ်ဴလွိုင္ခင္၊ ဝါဝါေက်ာ္၊ ေရႊရည္ႏွင့္ မ်ိဳးရတီႏြယ္တို႔မွာလည္း မမႏုႏွင့္ ကပ္ေနၾကသည္။ သနားသျဖင့္ ႏုႏုေမကို ႏွစ္ေပါက္လုံး ဆြဲေပးၿပီး က်န္ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ စိတ္တိုင္းက် တစ္ခ်ီဆြဲၿပီးေနာက္ တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းကို နားဆင္လိုေၾကာင္း ေျပာေတာ့ ဝါဝါေက်ာ္ႏွင့္ ညိဳညိဳမာက သူမတို႔ အျဖစ္အပ်က္ကို ေျပာျပသည္။ သူမတို႔က
ႏွစ္ေယာက္သား ၿပိဳင္ကာ ပန္းဦးအေႁခြခံရသည္။ အခန္း (၁၁) လူႀကီးလူေကာင္း
“နင္ ဟိုေကာင္နဲ႔ ျပတ္သြားၿပီဆို”
“ဟုတ္တယ္၊ နင္ဘယ္ကၾကားလဲ”
“ၾကားစရာ မလိုဘူးေလ၊ ဒီေလာက္ နာမည္ႀကီးေနတာ၊ ဒါနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ျပတ္သြားတာလဲ” “ေျပာခ်င္ပါဘူးဟာ”
“မိန္းမ ငါသိတယ္”
“အံမာ ဘာသိတာလဲ နင္မသိပါဘူး” အဲေကာင္ အေၾကာင္း ငါသိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ျပတ္တယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ဟာ”

ဟား ဟား နင္မသိပါဘူး ညိညိဳရာ”
“ညိဳညိဳမာတဲ့ တစ္ညိဳမာတည္းရွိတယ္၊ ဒီမွာ ဝါဝါေက်ာ္ နင့္ဘဲက နင့္ဟိုဟာကို ေတာင္းလို႔ နင္ျဖတ္လိုက္တာ မဟုတ္လား” “ဘာဟိုဟာလဲ”
“မိန္းမ ရွက္မေနနဲ႔၊ နင္နဲ႔ ငါပဲရွိတယ္ ေဟာဒီတစ္အိမ္လုံးမွာ မွန္မွန္ေျပာစမ္း၊ အဲဒီဘဲ နင့္ဟိုဟာကို
ေတာင္းတယ္ မဟုတ္လား”
“ေတာ္ပါဟာ စိတ္ပ်က္ပါတယ္၊ မေျပာပါနဲ႔”
“အံမာ ခုမွ ရွက္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ”
“အေပၚပိုင္း ငါအကုန္ ခြင့္လြတ္တယ္ဟာ၊ ငါေတာ့ ျမန္မာမိန္းကေလးပီပီ အပ်ိဳစင္ဂုဏ္ေလးကို ထိန္းထားခ်င္ေသးတယ္”
“ဟိ ငါေတာ့ ထိန္းမေနခ်င္ပါဘူး၊ ငါ့ဘဲက အဲလိုကိစၥ သိပ္စိတ္မဝင္စားလို႔ ခက္ေနတာ”
“နင္ အထာ မေပးတတ္လို႔ ေနမွာပါ၊ ဘဲေတြက ရည္းစားထားတာ အဓိကေတာ့ ဟိုကိစၥလိုခ်င္လို႔ပါပဲ”
“ထင္မေနနဲ႔ မိန္းမေရ..၊ ငါဘဲ့ေလ ငါေပးခ်င္တာ သူနမ္းတိုင္း ငါ့မွာ ရြစိစိနဲ႔ သူ႔လက္ယူၿပီး ငါ့ခါးကို ဖက္ခိုင္းတာေတာင္ သူက အင္တင္တင္ရယ္”
“ေအးေနာ္ တို႔ႏွစ္ေယာက္က လိုတာမရ၊ ရတာမလို ျဖစ္ေနသလိုပဲ၊ ငါဘဲ့က်ေတာ့ေလ ေတြ႕ၿပီဆို နမ္းဖို႔ပဲ
ေခ်ာင္းေနတာ၊ ငါ့နို႔ေတြေတာင္ သူကိုင္လို႔ ႀကီးကုန္တာ”
“ငါထင္ေတာ့ ထင္သား၊ နင့္ရင္သားေတြ တျဖည္းျဖည္းထြားလာတယ္လို႔”
“ေအးဟာ ငါ့မွာ သူမ်ားေတြ သတိမထားမိေအာင္ ဘရာကို ၾကပ္ၾကပ္ေလး ဝတ္ဝတ္ေနရတာ၊ ရင္သား ကင္ဆာေတာင္ ျဖစ္မွာစိုးရေသးတယ္” “ဘယ္မွာလဲ ျပၾကည့္ ငါၾကည့္ၾကည့္မယ္”
“ေတာ္ပါ ရွက္တယ္”
“လုပ္ပါ၊ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ အခုဆို ည ကိုးနာရီေတာင္ ခြဲေနၿပီ၊ ဘယ္သူမွလဲ လာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
သို႔ျဖစ္ပါေသာေၾကာင့္ ဝါဝါေက်ာ္သည္ သိပ္ရွက္မေနဘဲ အက်ႌကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ညိဳညိဳမာက ကူခၽြတ္ေပးသည္။ လမ္းမေပၚမွ ကားသံမ်ားက တစ္ခါခါမွသာ ၾကားရေတာ့သည္။ အိမ္သည္လည္း အကုန္လုံး ခရီးထြက္သြားၾကသျဖင့္ ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘဲ သူမတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာ ရွိၾကေတာ့သည္။ ဒါေတာင္ ဝါဝါေက်ာ္က ညိဳညိဳမာအိမ္တြင္ လာအိပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမတို႔မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ညိညိဳမာမိဘေမာင္ႏွမမ်ား ခရီးထြက္သြားသျဖင့္ အေဖာ္လာေစာင့္အိပ္ ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သူမွ မရွိသျဖင့္ ဘဲအေၾကာင္းေျပာရင္း ေရာက္မိေရာက္ရာ ေရာက္သြား ၾကသည္။
“ေအး ေတာ္ေတာ့ကို ႀကီးသြားတာပဲ၊ အကိုင္ၾကမ္းပုံရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နင္ထြားတာလည္း ပါမွာပါဟာ”
“ထြားတယ္ေျပာရေအာင္ နင္နဲ႔ငါ့ေဘာ္ဒီ ဘာကြာတာမွတ္လို႔၊ ျပပါဦး နင့္ဟာ” မိန္းကေလးခ်င္းက်ျပန္ေတာ့ ခၽြတ္တာ လြယ္လိုက္တာ။ ညိဳညိဳမာရင္သားက သိပ္မထြား။
လာ တိုင္းၾကည့္မယ္”
ညိဳညိဳမာက နို႔အုံကို ေအာက္မွ ပင့္ကိုင္ကာ ဝါဝါေက်ာ္နို႔ႏွင့္ တိုင္းရန္ျပင္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္လည္း ပင့္ကိုင္ကာ တိုင္းသည္။ ဝါဝါေက်ာ္နို႔က ပိုထြားသည္။
“ေတြ႕လား၊ ငါ့နို႔သီးေခါင္းေတာင္ ဟိုဘဲနာေဆာ့လြန္းလို႔ မည္းေတာင္ေနၿပီ”
“အဟိ အခုေတာ့ ဘဲနာ ျဖစ္ၿပီေပါ့ေလ”
“စကတည္းက ငါမႀကိဳက္ပါဘူးဟာ၊ ေျခသလုံး ဖက္မတၾတ္ဖစ္ေနလို႔ သနားလို႔ ျပန္ခ်စ္ေပးတာ အဟုတ္မွတ္ေနတယ္”
“ေယာက်္ားေတြက ဘာလို႔ အဲဒါကို မက္မက္ေမာေမာ ျဖစ္ေနၾကမွန္း မသိဘူးေနာ္”
“ေအးေလ”
“အဟိ လာနင့္နို႔သီးေခါင္းနဲ႔ ငါ့နို႔သီးေခါင္း ထိၾကည့္ရေအာင္”
“ေတာ္ပါဟာ နင္ကလည္း”
“ပ်င္းလို႔ပါဟာ လာပါ”
“လုပ္ခ်င္ပါဘူးဟာ၊ ငါအက်ႌျပန္ဝတ္ေတာ့မယ္”
“လာပါဟာ ငါတို႔ အကုန္လုံး ခၽြတ္ၾကည့္ရေအာင္”
“အို.. နင္ကလည္း ရွက္စရာ” “လာပါ မိန္းကေလးခ်င္း”
အဝတ္မ်ား အကုန္လုံး ခၽြတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း စိတ္မ်ား ေျပာင္းသလိုလို ျဖစ္လာသည္။ ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္ေခါင္းကို ဖက္ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္လိုက္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္လည္း ဘယ္လိုျဖစ္မွန္း မသိ ျပန္စုပ္မိသည္။ “နင္ေနာ္”
ဝါဝါေက်ာ္က ေျပာသည္။
“လုပ္စမ္းပါ” ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္ခါးကို ဖက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဆက္နမ္းသည္။ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အလိုလို နားလည္သြားသည္။ နို႔ခ်င္းကိုင္ျဖစ္ၾကသည္။ ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္ေပါင္ၾကားကို စကိုင္သည္။
“လုပ္ပါနဲ႔ဟာ”
“နင္ကလည္း လာပါဟ”
ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္၏ နားသယ္စမ်ားကို နမ္းကာ ေပါင္ၾကားကို ဆက္ကိုင္သည္။ ေနာက္ ေပါင္ၾကားခ်င္း သြင္းလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္ၾကား ကိုယ့္ေပါင္ၾကား ပြတ္သည္။ ဝါဝါေက်ာ္လည္း စိတ္ပါလာသည္။ ညိဳညိဳမာက တျဖည္းျဖည္း နမ္းဆင္းသည္။ နို႔မ်ားကို စို႔သည္။
“အင္း”
ဝါဝါေက်ာ္ထံမွ ညည္းသံေလး ထြက္လာသည္။ ကုတင္ေပၚ လဲအိပ္လိုက္ၾကသည္။ ညိဳညိဳမာက
ဝါဝါေက်ာ္ဗိုက္သားမ်ားကို နမ္းသည္။ နို႔ကို ကိုင္ထားသည္။ နို႔အုံကို ကိုင္ထားေသာ္လည္း လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ နို႔သီးေခါင္းကို ေမႊသည္။ ဆီးခုံကို နမ္းသည္။
အေမြးေတြေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေပါက္ေနၿပီ”
“ရွက္ပါတယ္ဆိုမွ လာေျပာေန”
ဝါဝါေက်ာ္က သူမအဖုတ္ကို လွမ္းအုပ္ရင္း ေျပာသည္။
“ဖယ္ပါ” ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္လက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားကို လ်က္ေပးသည္။ ေစာက္ပတ္က လ်က္ေပးရင္း မို႔မို႔တက္လာသည္။ ေစာက္ေစ့လည္း ပိုနီလာသည္။ ညိဳညိဳမာက လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ ေစာက္ေစ့ကို ကလိေပးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္မွာ ခါးေကာ့လာသည္။ ညိဳညိဳမာကလည္း လၽွာဖ်ားျဖင့္ ထိုးေပးသည္။ “အား အြန္း အား”
“အတုရွိတယ္ ထိုးေပးရမလား”
“ဟာ အဲဒါေတာ့ မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ ငါမႀကိဳက္ဘူး”
“အစစ္မွလား”
“နင္ေနာ္” ညိဳညိဳမာက ေစာက္ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ကလိရင္း ေစာက္ပတ္အက္ေၾကာင္း အစကို လၽွာျဖင့္ ထိုးေပးသည္။ ဝါဝါေက်ာ္မွာ ေကာ့ေနသည္။ ေခါင္းအုံးကို လက္ျပန္ကိုင္ကာ တြန႔္လာသည္။ ညိဳညိဳမာက ဝါဝါေက်ာ္ ေပါင္တစ္ဖက္ကို မယူကာ သူမေပါင္ကိုလည္း ဝါဝါေက်ာ္ေပါင္ၾကားထဲသြင္းလိုက္ၿပီး အဖုတ္ခ်င္းကပ္လိုက္သည္။ ေကာင္းေကာင္း သိပ္မထိေသာ္လည္း အဖုတ္ခ်င္းကေတာ့ ကပ္ေနသည္။ အဖုတ္ခ်င္း ပြတ္သည္။ ညိဳညိဳမာအဖုတ္လည္း ဖူးေယာင္လာသည္။
“ကလင္ ကလင္ ကလင္ ကလင္”
စူးရွေသာ အသံက သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ႐ုတ္တရက္ ရပ္တန႔္သြားေစသည္။
“ကလင္ ကလင္ ကလင္ ကလင္” အသံက ဆက္တိုက္ ျမည္ေနသည္။
“ၿခံထိပ္က ဘဲလ္ျမည္သံ” “နင္တို႔အေဖ ျပန္လာၿပီထင္တယ္”
ညိဳညိဳမာက ႐ုတ္တရက္ အဝတ္မ်ား အျမန္ေကာက္ဝတ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ထြက္ေျပးခဲ့သည္။ ဝါဝါေက်ာ္ တားခ်ိန္မရလိုက္။ ၿခံေရွ႕တြင္ ဧည့္စာရင္း စစ္မ်ားျဖစ္ေနသည္။
“အိမ္မွာ ဧည့္သည္ရွိလား”
ညိဳညိဳမာက ႐ုတ္တရက္မို႔ ဆြံ့အေနသည္။
“မ မရွိပါဘူး”
“ဒီကေလးမ ၾကည့္ရတာ တမ်ိဳးပဲ ဆရာ၊ ဝင္စစ္မွ ထင္တယ္”
“ဟို ဘယသ္ူမွ မရွိပါဘူးရွင္၊ အေဖ အေမလည္း မရွိဘူး၊ ခရီးသြားပါတယ္”
“ေအး ၿခံတခါး ခဏဖြင့္”
ညိဳညိဳမာလည္း ယူလာမိေသာ ေသာ့ျဖင့္ ၿခံတံခါးကို ေယာင္၍ ဖြင့္မိသည္။
“မင္း ဝတ္ထားတာ အက်ႌလည္း ေျပာင္းျပန္၊ စကဒ္လည္း ေျပာင္းျပန္၊ ဘယ္လို ျဖစ္တာတုန္း”
“ဟို အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ပါ”
ရဲႏွစ္ေယာက္၊ ရပ္ကြက္လူႀကီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ရာအိမ္မႈးႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ေျခာက္ေယာက္သည္ သူမအိမ္ထဲ ေရာက္လာသည္။
“မင္းရဲ့ အိမ္ေထာင္စုစာရင္းႏွင့္ မွတ္ပုံတင္ ခဏျပပါ”
“ဘယ္နားထားမွန္း မသိဘူးရွင့္”
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝါဝါေက်ာ္၏ လွမ္းေအာ္သံသည္ သူမတို႔အတြက္ ၾကမၼာဆိုး ဝင္ေရာက္ဖို႔ လမ္းစ ျဖစ္ခဲ့သည္။
“ညိဳညိဳ ဘယ္သူတုန္း”
လူႀကီးမ်ား တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မ်က္စပစ္ကာ အေပၚထပ္သို႔ တက္ခဲ့ၾကသည္။ အခန္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဝါဝါေက်ာ္၏ အဖုတ္ကို ပြတ္ေနရင္း တန္းလန္းကို မိသည္။
“လက္စသတ္ေတာ့ မင္းတို႔က လူလိုေနတာကိုး၊ ဆရာေရ.. လမ္းမွာ ၾကက္တစ္ေကာင္ေကာင္ေလာက္ ဖမ္းမိရင္ စပါယ္ရွယ္တြယ္ပစ္မယ္ဆို၊ အခ်ိဳရွာ သကာေတာ့ေတြ႕ၿပီ” ဝါဝါေက်ာ္က ေစာင္ကို လုံး၍ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကာကြယ္သည္။ ညိဳညိဳမာလည္း ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း မသိျဖစ္ေနသည္။ ေယာက်္ားေျခာက္ေယာက္က အဆင္ေျပစြာ သုံးေယာက္စီ ခြဲထြက္ကာ သူမတို႔ တစ္ေယာက္စီ ဆီသို႔ လာေနၾကသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔”
ဝါဝါေက်ာ္၏ ျခဳံထားေသာေစာင္ကို တစ္ေယာက္က ဆြဲယူလြင့္ပစ္လိုက္သည္။ အားလုံး မမွတ္မိေသာ္လည္း ဝါဝါေက်ာ္ထံသို ေရာက္လာေသာေယာက်္ားတို႔မွာ ကိုသက္၊ ကိုေအာင္ႏွင့္ ကိုဝင္းဟု အတိုေကာက္ ေခၚၾကသည္ကို မွတ္မိၿပီး ညိဳညိဳမာဆီ လာေသာသူတို႔က ကိုလင္း၊ ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုေဆြဟု မွတ္မိသည္။
ကိုသက္မွာ ပိန္ပိန္ပါးပါး အသားျဖဴျဖဴျဖစ္သည္။ ကိုေအာင္မွာ အရပ္ထြားၿပီး ခႏၶာကိုယ္ ထြားသည့္လူမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ကိုေအာင္မွာ ထြားသေလာက္ အသားညိဳကာ ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ႐ုပ္ကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ကိုဝင္းကေတာ့ ခပ္အူအူ ႐ုပ္ျဖစ္သည္။ ဘာအေျခအေန ဘာကို သိပ္မသိလွေသာ္လည္း အခြင့္အေရးကိုေတာ့ ရေအာင္ ယူမည့္သူပုံ။ ကိုေအာင္က သူမအနား ဝင္ထိုင္သည္။ သူမေနရာ အျမန္ေရႊ႕ေသာ္လည္း ခါးကို လွမ္းဖက္မိသည္။
“နို႔ကေတာ့ အယ္ေနတာပဲ”
ဝါဝါေက်ာ္နို႔မွာ တကယ္လည္း ႀကီးပါသည္။
“အသားေတာ္ ညိဳျပာညက္ကယ္နဲ႔ဆိုတာ သူေလးေပါ့ဗ်ာ” ကိုသက္ကလည္း ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္သည္။
“ကိုႀကီးတို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေလး အၾကင္နာေပးမွာပါ မေျပးပါနဲ႔ ကေလးရယ္” ဝါဝါေက်ာ္ေနာက္ကို ဆုတ္ေသာ္လည္း မရ။ အတင္းဖက္ထားၾကသည။
“ဟင့္အင္း ဟင့္အင္း”
သူမ ေခါင္းကို ဇြတ္ခါ၍ ျငင္းသည္။
“ခ်စ္လို႔ပါ ကေလးရယ္”
ကၽြန္မ ကၽြန္မ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါရွင္”
“ေအး ငါတို႔ကလည္း လမ္းေဘးက ဖာသယ္မေတြကို ေခၚခ်ရတာ ရိုးေနၿပီဆိုေတာ့ မင္းတို႔လို မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးကို ခ်ခ်င္ေနတာ ၾကာၿပီကြ ဟီးဟီး ဟီး စားရကံၾကဳံခ်င္ေတာ့ ေမာင္သက္တို႔မ်ား ကံေကာင္းလိုက္ပုံ”
သူမကို အတင္းဝိုင္းနမ္းၾကသည္။ အနမ္းမ်ားက ၾကမ္းတမ္းသည္။ အရက္နံ့က ပိုဆိုးသည္။ သူမ႐ုန္းေသာ္လည္း လက္ကိုခ်ဳပ္ထားၾကသည္။ တစ္ေယာက္တမ်ိဳးကိုင္ၾကသည္။
“အားးးးးးးးးးး”
သူမ နားပိတ္ကာ အသံကုန္ေအာ္လိုက္သည္။ သူတို႔ အနည္းငယ္ လန႔္သလို ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဘယ္သူမွ ဘာမွ သိပ္မႈဟန္ မေပၚ။ သူတို႔အားလုံးကို အဝတ္ခၽြတ္ရန္ အခ်က္ေပးလိုက္သလိုပင္ ျဖစ္သြားေသးသည္။ သူမ တရႈံ႔ရႈံ႔ငိုသည္။ တစ္ေယာက္ကို သူမ၏ လက္တစ္ဖက္စီကို ဆြဲၾကသည္။ လက္စသတ္ေတာ့ လီးကိုင္ခိုင္းျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမလက္သီးကို တင္းတင္းဆုတ္ကိုင္ထားသည္။ သူမလက္သီးကိုပင္ လီးနဲ႔ ထိုးၿပီးကစားၾကသည္။ သူမလက္ေကာက္ဝတ္ကို ကိုင္ထားၿပီး “ကိုင္လိုက္ပါ ကေလးရဲ့” ဟုေျပာကာ လက္ေခ်ာင္းကို ေျဖကာ လီးကို အတင္းကိုင္ခိုင္းသည္။ တစ္ေယာက္က သူမ၏ ေပါင္ကို ပြတ္သပ္သည္။ သူမက ဒူးကို ေစ့ထားသည္။ ကိုဝင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ ေျခကို ဆြဲထုတ္ၿပီး ေျဖဝါးကို လီးျဖင့္ ထိုးကစားသည္။ သူမ ဆက္ငိုေသာ္လည္း ဤလူမ်ားမွာ သနားမည့္ပုံ မေပၚ။ သို႔ေသာ္ ဝမ္းနည္းသည္။ သူမ၏ အပ်ိဳစင္ဘဝကို အရက္မူးေနေသာ မည္သူမွန္းမသိေသာ သူမ်ားထံ အပ္ႏွင္းရမည့္ အျဖစ္။ သူမစိတ္ကို ေလၽွာ့ကာ လီးကိုကိုင္ေပးလိုက္သည္။ လီးက သူမလက္တစ္ဆုပ္စာ ႀကီးၾကသည္။
“ကြင္းထုေပးေလ”
“ဒီေကာင္မ နည္းနည္းရိုင္းေသးတယ္ကြ”
ဝါဝါေက်ာ္မွာ စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္မိသည္။ ေခၚလိုက္ပုံက ေကာင္မ တဲ့။ ကိုဝင္းဆိုသူသည္ လီးႀကီးသေလာက္ အေတြးအေခၚက ခပ္တုံးတုံး ျဖစ္ပုံရသည္။ သူမေခါင္းငုံ႔ကာ တတ္သေလာက္ လီးကို ကြင္းထုေပးသည္။
“ညည္းနာမည္ ဘယ္လို ေခၚလဲ” ကိုေအာင္က ေမးသည္။ “ဖာသယ္မလက္သစ္ေလးေပါ့ကြာ” ကိုဝင္းက ျပန္ေျဖသည္။
ဝမ္းနည္းစြာ ငိုေနမိသည့္ ၾကားမွ ကိုဝင္းဆိုသူကို မီးေတာက္အၾကည့္ျဖင့္ ျပန္ၾကည့္မိသည္။
“ေကာင္မက ငါ့ဟာ အရင္စုပ္ေပးခ်င္လို႔လား” ကိုဝင္းက သူမေခါင္းကို တြန္းကာ ေျပာသည္။ “ၾကည့္ ဟိုေကာင္မ ေတာ္ေတာ္လိမၼာတယ္”
သို႔ႏွင့္ ဝါဝါေက်ာ္က ညိဳညိဳမာကို လွမ္းၾကည့္မိသည္။
ကိုလင္း၊ ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုေဆြတို႔သည္ ညိဳညိဳမာထံ ေလၽွာက္လာသည္။ ညိဳညိဳမာက ေနာက္သို႔ ဆုတသ္ည္။ ဆုတ္ရင္း နံရံကို ကပ္မိသည္။
“အိုး”
ကိုလင္းက ႐ုတ္တရက္ သူမစကဒ္ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ သူမက ေပါင္ခ်င္းကပ္ကာ အဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ အုပ္ထားမိသည္။ ညိဳညိဳမာက ခႏၶာကိုယ္ေသးသည္။ ကိုနိုင္က ဆြဲခ်ဳပ္ကာ အက်ႌကို ခၽြတ္ေတာ့ သူမမ႐ုန္းနိုင္ ျဖစ္ရသည္။ သူမ႐ုန္းသျဖင့္ လြတ္ေပးသည္။ သူမလည္း ငိုမိသည္။ ထိုအခ်ိန္အတြင္း ေယာက်္ားမ်ားက အဝတ္ကိုယ္စီ ခၽြတ္ၾကသည္။ ေနာက္ သူမကို ဆြဲထူသည္။ တစ္ေယာက္စီ နမ္းၾကသည္။ နမ္းၾကစဥ္ သူတို႔လီးမ်ားက သူမကို လာလာေထာက္သည္။ သူမမွာ ပုလည္းပုသျဖင့္ ဗိုက္သားကို လီးက လာလာေထာက္သည္။ သူမ ၾကက္သီးေတြ ထမိသည္။ နို႔ကိုလည္း ၾကမ္းတမ္းစြာ ကိုင္ၾကသည္။ သူမနို႔က ေသးေသးေလးသာ ရွိေသးသည္။ ေယာက်္ားႀကီးမ်ား လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားလိုက္ကာမၽွျဖင့္ နို႔အုံတစ္ခုလုံး ေပ်ာက္သြားသည္။ ဆိုးသည္က လီးေတြ လာလာေထာက္ေနသည့္ ကိစၥ။ သူမ ေၾကာက္လာသျဖင့္ ႐ုန္းကာ ဆုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဆတု္စရာ မရွိ။ သူမ ထိုင္ခ် ျပန္ေတာ့ ေတာင္ေနေသာ လီးမ်ားက မ်က္ႏွာႏွင့္ တန္းလ်က္။ တစ္ေယာက္က ဆံပင္ဆြဲကာ သူမေခါင္းကို ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး လီးထိပ္ျဖင့္ ပါးစပ္ကို ထိုးသည္။ သူမ႐ုန္းက ေခါင္းခါေသာ္လည္း မရ။
“ထြီ”
ညိဳညိဳမွာသည္ ေႏြးစိစိနဲ႔ ဘာအနံ့နံမွန္း မသိေသာ လီးအနံ့ႏွင့္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ရြံမိသည္။
“တံေတြးစိုေနမွ စုပ္လို႔ေကာင္းတာေပါ့၊ မင္းသိပ္ေတာ္တယ္”
ကိုနိုင္က သူမေခါင္းကို ခ်ဳပ္ကာပါးစပ္ထဲ လီးကို အတင္းထိုးထည့္သည္။ သူမေခါင္းယမ္း ေရွာင္ေသာ္လည္း မရပါ။
“ဝူး အု အု အု ဝု”
သူမ ငိုမိသည္။ သို႔ေသာ္လီးက ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္ေလၿပီ။ ျပည့္သိပ္ေနသည္။
“မငိုနဲ႔ တိတ္တိတ္ ေခ်ာကလက္ေလးငုံထားေနာ္ လိမၼာတယ္”
ေခါင္းကိုကိုင္ကာ လီးကို ပါးစပ္ထဲ မရမက သိပ္ထည့္သည္။ က်န္သည့္ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ေခါင္းကို ခ်ဳပ္ထားသျဖင့္ သူမ ဘာမွ မတတ္နိုင္။ “ဒီေခ်ာကလက္က ပိုေကာင္းတယ္”
ကိုလင္းက သူမေခါင္းကို လွည့္၍ ပါးစပ္ထဲ လီးကို ထိုးထည့္ျပန္သည္။ ရိုးရိုးလည္း မဟုတ္။ ထိုးထည့္ကာ ေဆာင့္သည္။
“ဝူး အု အူး ဝ ဝု” ညိဳညိဳမာ ဝမ္းနည္းစြာ ငိုမိသည္။ ဘဝတစ္ခုတြင္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို သူမ်ားေတြ လီးနဲ႔ ဝိုင္းထိုးလိမ့္မည္ဟု ဘယ္ေတာ့မွ ထင္မထားဘူး။ ေတြးမထားဖူး။ ထားခဲ့ဖူးေသာ ရည္းစားမ်ား ပါးစပ္ကို စုပ္သည္ကိုပင္ ရြံတြန္တြန္ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ အေနအထားမွ လီးႀကီးေတြကို စုပ္ေနရၿပီ။ ကိုေဆြက ဆြဲလွည့္ကာ သူ႔လီးကို ပါးစပ္ထဲ သိပ္ထည့္ျပန္သည္။ လီးေတြက ႀကီးလြန္းၾကသည္။ ကိုေဆြလီးမွာ တိုေသာ္လည္း
ေတာ္ေတာ္တုတ္သည္။ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးႏွင့္ တူသည္။ ကလိုင္းလီးက်ေတာ့ ရွည္ေမ်ာေမ်ာျဖစ္သည္။ ကိုနိုင္လီးကေတာ့ စံခ်ိန္မီလီး ျဖစ္သည္။ ရွည္လည္းရွည္ တုတလ္ည္းတုတ္ကာ ထိပ္ကလည္း ခၽြန္လိုက္ေသးသည္။
အင္း ဟင္း အြန္း အင္း ဟင္း ဟင္း အင္း အူး ဝူး အင္း”
“ကားပါဦး ကေလးရဲ့”
ကိုသက္က ဝါဝါေက်ာ္ေပါင္ကို ထပ္ကားခိုင္းသည္။ မတတ္နိုင္ေတာ့သည့္ အထိ ကားေပးထားသည္။ ကိုသက္သည္ သူမအဖုတ္ကို လ်က္ေပးေနသည္။
“ၾကည့္စမ္း ဖူးငုံ ဖူးငုံ ခ်စ္ပန္းေလးငုံ ဆတိုာ ဒီအစိမ်ိဳးကို ေျပာတာေပါ့”
ဝါဝါေက်ာ္သည္ သူမအဖုတ္ကို ျဖဲကာ အစိကို လက္ကလိထိုးၿပီး ေျပာသည္။
“ေအးကြာ၊ မခူးရက္စရာေလးေပါ့”
“အင္း ဟင့္ အင္း” သူမနို႔ကို ကိုဝင္းႏွင့္ ကိုေအာင္က တစ္လုံးစီ ကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ေနၾကသည္။ လီးကို ကိုင္ခိုင္းထားသျဖင့္ ဝါဝါေက်ာ္က လီးကိုကိုင္ထားေပးသည္။ ကြင္းလည္း ထုေပးရသည္။ ပါးကို တရႊတ္ရႊတ္ နမ္းၾကသည္။ ပါးစပ္ကိုလည္း စုပ္ၾကသည္။ ကိုသက္ကေတာ့ သူမေစာက္ဖုတ္ကို ေစာက္ဖုတ္စီးေၾကာင္းအတိုင္း လက္ညိဳးျဖင့္ ထိုးကစားကာ လၽွာျဖင့္လည္း အက္ေၾကာင္းအတိုင္ ထိုးေမႊသည္။
“အင္းး ဟင္းးးးးးး”
ဝါဝါေက်ာ္ ေကာ့ေနေအာင္ ခံစားရသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ ေပ်ာ့အိစြာ တိုးဝင္လာေသာ လၽွာလိပ္ေၾကာင့္ မိုးမျမင္ ေလမျမင္ ျဖစ္သြားရသည္။ လီးမ်ားလည္း ကိုင္လို႔ ေကာင္းလာသည္။ ဘဲမ်ားက အထာနပ္ၿပီးသားေတြ ျဖစ္ေနသည္။ နို႔မ်ားတင္းလာသည္။ မ်က္ခြံမ်ားစင္းလာသည္။ အာေခါင္မွ ညည္းသံမ်ား တားမနိုင္ ဆီးမရ ထြက္က်လာသည္။ မ်က္ႏွာမ်ား မဲ့လာသည္။ ဝါဝါေက်ာ္အျဖစ္က လိုးလို႔ရၿပီဆိုသည့္ အေနအထားတြင္ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ဖာသယ္မေပါင္းမ်ားစြာကို လိုးခဲ့ဖူးသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဧည့္စာရင္းလိုလို လွည့္ကင္းလိုလိုႏွင့္ လုပ္ၿပီး ညေစ်းထြက္ေနေသာ လမ္းေဘး ဖာသယ္မမ်ားကို ဖမ္းကာ သူတစ္ခ်ီ ငါတစ္လွည့္ျဖင့္ ဆာတိုင္း ဝိုင္းဆြဲခဲ့ၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ ညစာက မခက္ပါ။ လမ္းေဘး အေလ့က် ဖာသယ္မခ်ည္းပဲ မဟုတ္။ ဝင္စားေနက် အိမ္မ်ားလည္း ရွိသည္။ သို႔အတြက္ စားရပါမ်ားလာေသာအခါ က်ားမ်ား သားေကာင္ကို ကစားသလို ကစားတတ္လာခဲ့သည္။ ရိုးရိုးေလး ထမီလွန္လိုးသည့္ အျဖစ္မ်ိဳးကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရွယ္လိုးတတ္လာသည္။ သည္လို ရွယ္လိုးတတ္ခဲ့ျခင္း အစကေတာ့ ကိုသက္က စခဲ့သည္။ အရင္တုန္းက သူတို႔အဖြဲ႕ထဲ ကသိုက္မပါ။ ကိုသက္လည္း ပါလာေရာ သူတို႔မွာ ညစာအတြက္ ခိုင္မာခဲ့သည္။ အခန္း (၁၂) သရဲမေလးမ်ားအတြက္ မိစၧာေကာင္မ်ား
“ရပ္လိုက္စမ္း”
ကိုသက္သည္ ေခြးတိုးေပါက္မွ ခိုးဝင္ရန္ ႀကံစည္ေနစဥ္ ေနာက္မွ ဓာတ္မီးမ်ားႏွင့္ ျပင္းထန္ေသာ အသံေၾကာင့္ ရပ္လိုက္မိသည္။ ထို႔အတူ ဂုတ္ဆြဲခံလိုက္ရသည္။
“သူခိုး မင္း ဘာခိုးမလို႔လဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ သူခိုးမဟုတ္ပါဘူးခင္ဗ်ာ”

အံမာ လက္ပူးလက္ၾကပ္မိေနတာေတာင္ သူခိုးက သူခိုး မဟုတ္ပါဘူးဆိုပါလားကြ”
“မဟုတ္ဘူးခင္ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပပါရေစ”
“စခန္းေရာက္မွရွင္း၊ ဒီေကာင့္ကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္စမ္းကြာ”
“ဆရာ ဆရာ့ကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခု ေျပာျပလို႔ရမလား”
“ေဟ့ မလိုဘူးကြ”
“တိုးတိုးေျပာလို႔ မရရင္ က်ယ္က်ယ္ေျပာေတာ့မယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ခိုးမလို႔ မဟုတ္ဘူး ေခ်ာင္းမလို႔ဗ်”
“ဘာ ဒီအိမ္က အပ်ိဳႀကီးေတြ ေနတဲ့အိမ္ပါကြ”
“ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ၊ ဟို သူတို႔ေလ ဒီအခ်ိန္ဆို”
“ဟင္ သူတို႔က ဘဲေတြနဲ႔ တစ္ခုခု လုပ္တာလား”
“သိခ်င္ ကၽြန္ေတာ့္လက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးပါလား၊ ကၽြန္ေတာ္ လိုက္ျပေပးမယ္”
“အိုေက”
ကိုသက္ေနာက္ ရဲႏွင့္ ရ.ယ.က တို႔အဖြဲ႕သား ငါးေယာက္တို႔ ေခြးတိုးေပါက္မွ တိတ္တိတ္ေလး ခိုးဝင္ခဲ့ၾကသည္။
ဇာျခည္ေဇာ္၊ သီတာစိုးႏွင့္ ျမတ္နိုးေဝတို႔သည္ အရြယ္ေတာ္ တစ္စိတ္ဟိုင္းလို႔ အပ်ိဳႀကီးတစ္ပိုင္း
ျဖစ္ေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သူမတို႔သည္ ရတုန္းက မယူခဲ့မိသည့္အတြက္ အသက္ႀကီးလာသည္ႏွင့္ အမၽွ
ဒုကၡလွလွ ေတြ႕ၾကရေတာ့သည္။ သူမတို႔ မလွ၍ မဟုတ္။ လွလြန္း၍သာ ျဖစ္ၾကရသည္။ သူမတို႔သည္ တကၠသိုလ္တြင္ ပ်ိဳတိုင္းႀကိဳက္သည့္ ႏွင္းဆီခိုင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကသျဖင့္ ေကာင္ေလးေတြ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမတို႔အၾကား ဘယ္သူက စလိုက္သည္ မသိ။ ရည္းစား မထားေရး က်မ္းသစၥာမ်ား က်ိန္ဆသိုည့္ အထိ ကိစၥရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ အစက အေပ်ာ္လိုလို ဘာလိုလို ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ မ်က္ေျခမျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္လာခဲ့ရာမွ ပညာေရးသာ ဦးစားေပးခဲ့ၾကသျဖင့္ မဟာတန္းေအာင္သည္အထိ ဘာရည္းစား တစ္ေယာက္မွ မရခဲ့။ ေနာက္ေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္း ရည္းစားရမည္ စိုးၾကသျဖင့္ အလုပ္ကိုလည္း ပူးတြဲလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အစပိုင္းေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ နိုင္ေသာ္လည္း သူမတို႔ ေယာက်ာ္းမ်ား လိုအပ္ၿပီဟု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခ်ိန္တြင္ အသက္မွာ ၃၂ ေက်ာ္ေလၿပီ။
“ ငါခရမ္းသီး ဝယ္လာတာ ၂၁ လုံးပါ။ ခုဘာလို႔ ၂၀ ထဲျဖစ္ေနရတာလဲ”
သီတာစိုးက သူ႔ခရမ္းသီးကို ျပန္တြက္ကာ အသားလွီးေနေသာ ျမတ္နိုးေဝကို လွမ္းေျပာသည္။
“အမေလး ခရမ္းသီး တစ္လုံးေလ်ာ့တာ နင့္မွာလည္း ကမၻာပ်က္တာ က်ေနတာပဲ”
ျမတ္နိုးေဝက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျပန္ေျပာသည္။ သတီာစိုးက ဇာျခည္ေဇာ္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ “နင္ ယူလား”
“ဟဲ့ ခရမ္းသီးကို ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ၊ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ခရမ္းသီးဝယ္လာတာမ်ိဳး အလုံးေရ တြက္ထားရတယ္လို႔ ၾကားၾကားဖူးေပါင္”
ထိုကိစၥက ထတိုြင္ မၿပီးဘဲ ေပ်ာက္ေနေသာ ခရမ္းသီးတစ္လုံးကို အိမ္သာထဲ ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္တြင္ ျပန္စသည္။ “မွန္မွန္ေျပာစမ္း၊ ခရမ္းသီးကို ဘယ္သသူုံးတာလဲ”
ဟဲ့ ဘာသုံးတာလဲ”
ျမတ္နိုးေဝက ျပန္ေအာ္သည္။
“နင္လား”
“အာ ငါနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ”
“မွန္မွန္ေျပာေနာ္ မိဇာျခည္ ငါသိတယ္”
“ကၽြတ္ နင္ကလည္းဟာ ထားလိုက္စမ္းပါ”
ျမတ္နိုးေဝက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ထလာကာ ဘာေျပာေနၾကတာလဲဟု ေမးေငါ့သည္။ သီတာစိုးက ဇာျခည္ေဇာ္ကို ေမးေငါ့ျပသည္။
“ဟုတ္တယ္ ငါဆာလာၿပီ၊ နင္တို႔ေကာ မဆာဘူးလား၊ နင္တို႔ အဖုတ္ေတြ မယားဘူးလား၊ ငါ
မေနနိုင္ေတာ့ဘူး၊ ေယာက်ာ္းနဲ႔ တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ အိပ္ၾကည့္ခ်င္ၿပီ”
ျမတ္နိုးေဝက ရယ္သည္။ ၿပီးေနာက္ အခန္းတစ္ခုတည္း ေခၚသြားသည္။ အခန္းက ကြန္ပ်ဴတာ အခန္း။ ထိုအခန္းထဲမွ အံဝွက္တစ္ခုကို ျမတ္နိုးေဝ ဆြဲထုတ္သည္။ ထိုအံဆြဲထဲတြင္ ရွိေသာ အရာမ်ားကို ျမင္ေတာ့ သီတာစိုးႏွင့္ ဇာျခည္ေဇာ္ အ့ံအားသင့္သြားသည္။
“ငါလည္းေလ ေယာက်ာ္းရခ်င္တယ္၊ ေယာက်္ားေတြနဲ႔ အတူ အိပ္ၾကည့္ခ်င္တယ္၊ ဒါေတြကို ငါနိုင္ငံျခား ခိုးမွာထားတာ၊ ဗြီဒီယိုေခြေတြကေတာ့ ငါတို႔ဆိုင္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကေန ယူခိုင္းတယ္”
အပ်ိဳႀကီး မမမ်ား တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ကာ လီးတုအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္
အယားေျဖကိရိယာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို တစ္ခုခ်င္းစီကိုင္ၾကည့္ကာ အမ်ိဳးမ်ိဳး သုံးသပ္ခ်က္ေပးၾက ေမးၾက ျမန္းၾက ရယ္ၾက ေမာၾက ျဖစ္ေနသည္။
တစ္ည တစ္လွည့္ထားသည္။ ဇာျခည္ေဇာ္က ထိုင္းဖူးကား ႀကိဳက္သည္။ သတီာစိုးက တ႐ုတ္သရဲဖူးကား ႀကိဳက္သည္။ ျမတ္နိုးေဝကေတာ့ ေကာင္းနိုးရာရာကို ႀကိဳက္သည္။ အေမရိကားလည္း ႀကိဳက္ခ်င္ ႀကိဳက္လိုက္သည္။ ကိုးရီယားလည္း ႀကိဳက္ခ်င္ ႀကိဳက္လိုက္သည္။ ဂ်ပန္လည္း ႀကိဳက္ခ်င္ႀကိဳက္လိုက္သည္။
သိပ္မေရြး။ ကိုယ့္ညတြင္ ကိုယ္က မိန္းကေလး ေနရာ ေနရသည္။ က်န္ႏွစ္ေယာက္က ေယာက်္ားေလးလုပ္ကာ ျပဳစုေပးၿပီး လီးတုဝတ္ကာ ကိုယ့္စိတ္ႀကိဳက္ ခံေပးသည္။ ထိုည သူမတို႔ တ႐ုတ္သရဲဖူးကား ၾကည့္ျဖစ္ၾကသည္။ သီတာစိုးက စကားစသည္။
“ၾကည့္လို႔ကို မဝဘူးဟာ”
“ေအးေနာ္၊ အဲကားထဲကလို ပညာနဲ႔ လုပ္လိုက္လို႔ ေယာက်္ားေတြ ေရာက္လာရင္ ေကာင္းမွာပဲ” ကိုသက္ႏွင့္ အဖြဲ႕သည္ လသာေဆာင္မွ ေလွကားေထာင္ကာ တက္လာၿပီး သူတို႔ေနာက္တြင္ ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။
“ပညာနဲ႔ မလိုပါဘူးကြာ၊ လာဆို လာပါတယ္”
“အား”
“အမေလး လူ လူ” “သ သရဲ”
အပ်ိဳႀကီးသုံးေယာက္ အလန႔္တၾကားျဖစ္ကာ ခၽြတ္ထားေသာ အဝတ္မ်ားကို အျမန္အဆန္ေကာက္ယူၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဖုံးၾကသည္။ သီတာစိုးက တစ္ခုသတိထားမိလိုက္သည္။ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ကိုသက္ ပါေနျခင္း
ျဖစ္သည္။ သီတာစိုးက ေဒါသထြက္လာကာ ကသိုက္ထံသြား၍ ပါးရိုက္လိုက္သည္။
“အယုတ္တမာေကာင္”
သီတာစိုး၏ လက္ဝါးက ကိုသက္ပါးျပင္ေပၚ မေရာက္။ ကိုသက္က လက္ေကာက္ဝတ္မွ ဖမ္းကာ လူကိုပါ ခ်ဳပ္ထားသည္။
“ဒါ လမ္းလယ္ေခါင္ ခင္ဗ်ားကို ရည္းစားစကား လိုက္ေျပာခန္း မဟတု္ဘူး မသီတာစိုး” ကိုသက္သည္ သတီာစိုးကို ရည္းစားစကား လိုက္ေျပာဖူးသည္။ ထိုစဥ္က အပ်ိဳႀကီးမမတို႔ သုံးေယာက္သား
သူ႔ကို ဝိုင္းေျပာလိုက္သည္မွာ ရစရာ မရွိ။ သီတာစိုးက သည္အၿငိဳးေၾကာင့္ ကိုသက္ ဂလွဲ႕စား ေခ်ျခင္းဟု နားလည္လိုက္သည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ကိုသက္က အခြင့္အေရးရ၍ အခြင့္အေရးကို အမိအရ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
“ဆရာတို႔ထဲက တစ္ေယာက္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူ႔ဆႏၵကို ျဖည့္ေပးၾကတာေပါ့၊ ခြဲတမ္းခ်လိုက္ရင္ ႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ရမယ္ဆိုေတာ့ က်န္တဲ့ ဆရာေလးေယာက္ ကယို႔္ဘာသာကိုယ္ ေဝစုတည့္ေအာင္ ေဝၾကေပါ့၊ ဆရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ႔အခန္းထဲ သြားမယ္” “မင္းက သူ႔အခန္း ဘယ္မွာ ရွိတယ္ဆိုတာ သိလို႔လား”
“ဟာ သူတို႔အိမ္ အပ္က်တာကအစ ကၽြန္ေတာ္ သိတယ္ဆရာ”
သီတာစိုးသည္ ခ်ဳပ္ကိုင္ခံထားရကာ မိမိအခန္းသို႔ မိမိကို ဇြတ္ဆြဲေခၚသြားေနသျဖင့္ အတင္း႐ုန္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေယာက်္ားအားနဲ႔ မိန္းမအားကြာသည္။
“လြတ္ လူယုတ္မာ လြတ္”
သီတာစိုး အတင္း႐ုန္းေသာ္လည္း သူမလက္ႏွင့္ ေျခကို ကုတင္တိုင္တြင္ ခ်ည္လိုက္ၾကသည္။ သူမသည္ ကုတင္ေပၚတြင္ ပါးစပ္ကို အဝတ္ျဖင့္ အပိတ္ခံရကာ ကားကားႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ အားလုံးၿပီးသည္ႏွင့္ ကိုသက္လုပ္လိုက္ေသာ အလုပ္မွာ သူမေစာက္ဖုတ္ကို လၽွာအျပားလိုက္ထားကာ ေအာက္မွ အထက္သို႔ လ်က္တက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သတီာစိုးပင္ အံ့အားသင့္သြားသည္။
“ေမာင္ အလုပ္ခ်င္ဆုံး အလုပ္က မရဲ့ အဖုတ္ကို ေဟာဒီလို ေဟာဒီလို လ်က္တဲ့ အလုပ္ပဲ”
ေျပာေျပာဆိုဆို ကသိုက္က သူမအဖုတ္ကို လ်က္ျပန္သည္။
“ေကာင္ေလး မင္းကေတာ့ကြာ”
သီတာစိုးကို ျဖဳတ္ရန္ လိုက္ပါလာေသာ ကိုေအာင္က ကိုသကက္ုိ ထူးဆန္းစြာၾကည့္ကာ ေျပာသည္။ ေနာက္ သီတာစိုးကို ၾကည့္သည္။
“ေအးကြာ၊ ေကာင္မေလးက အရမ္းလွေတာ့ သူ႔အဖုတ္ကို လီးနဲ႔ မထိုးခင္ လ်က္ေပးရတာ တန္သကြ၊ ငါေတာင္ လ်က္ေပးခ်င္လာၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ေစာက္ေမြးေတြက မည္းနက္ေနတာပဲ”
“ပကတိအတိုင္းပဲ ပိုေကာင္းတယ္ဆရာ”
“ေအးငါေတာ့ သူ႔နို႔ေလးေတြကို ခ်ိဳခ်ိဳစို႔ေပးလိုက္ဦးမယ္၊ ပကတိ အရသာေလးေပါ့” ကိုေအာင္က သူမနို႔ကို ပူးကိုင္ကာ ကစားၿပီး စို႔သည္။ ကိုသကက္ ေစာက္စိကို လၽွာျဖင့္ ခေလာက္ေတာ့ သီတာစိုးမွာ ပါးစပ္ကို အဝတ္ျဖင့္ အပိတ္ခံထားရသည့္ၾကားမွ ညည္းျဖစ္သည္။ တကယ့္လၽွာအရသာက

အေၾကာမ်ားကို ဆိမ့္ဝင္ေနေစသည္။
“ေရာ့ ေခါင္းအုံး သူ႔ဖင္မွာခုၿပီး မင္းအရင္ျဖဳတ္လိုက္”
ကိုေေအာင္က ေခါင္းအုံးကို ယူေပးသည္။ ကိုသက္က သူမေအာက္ကို ေခါင္းအုံးခုလိုက္သည္။ ေစာက္ေမြး ေထာင္ေထာင္ေအာက္မွ ေဖာင္းအိေနေသာ ေစာက္ဖုတ္က ဟက္တက္ကြဲကာ ေစာက္ေစ့ နီတ်ာရဲေလးက ကိုသက္လီးကို ဖိတ္ေခၚေနေလၿပီ။ ကိုသက္က လက္ခုပ္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္ကာ လီးထိပ္ကို သုတ္လိုက္သည္။ လီးကို ကိုင္ကာ သီတာစိုး ေစာက္ဖုတ္တြင္ ေတ့သည္။ တစ္ခ်က္ေခ်ာ္ထိုးသည္။ သီတာစိုးမွာ မ်က္လုံးကို ျပဴးထားသည္။ သီတာစိုးသည္ သူမေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးေခါင္းဝင္လာေတာ့ ဇြတ္႐ုန္းသည္။ ကိုသက္က ျပန္ထုတ္ကာ ျပန္ေတ့ထားၿပီး သီတာစိုးကို ၾကည့္၍ ျပန္ႏွိပ္ထည့္သည္။ လီးလုံးက တျဖည္းျဖည္း တိုးဝင္လာသည္။
“အူးဝူး”
သီတာစိုးက နာသျဖင့္ ေအာ္သည္။ လီးဆုံးေတာ့ ဆက္ဆက္ေဆာင့္ထည့္သည္။ ေလးငါးခ်က္ ေဆာင့္သည္။ နံၾကား လက္ေထာက္ကာ ခပ္ျပင္းျပင္းလိုးသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လီးဝင္သံမ်ား ဆူညံေနသည္။ သီတာစိုးမွာ ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ရွက္လည္းရွက္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အရသာကို သိသလိုလို မသိသလိုလိုျဖစ္ေနသည္။ ကိုသက္ ဖယ္ေတာ့ ကိုေအာင္ဝင္သည္။ ကိုေအာင္ကလည္း ခပ္ျပင္းျပင္းပင္ လိုးသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ တက္ေဆာင့္ၾကရာ သူမလည္း ေမာလာသည္။ ဖီးလ္လည္း တက္လာသည္။ လီးရည္ကို ဗိုက္သားေပၚ လြတ္ခ်ကာ ႏွစ္ေယာက္သား နားေနေတာ့ သူမက ႐ုန္း၍ ႀကိဳးေျဖေပးရန္ ေျပာေတာ့ ကိုသက္က ပါးစပ္စည္းထားသည္ကို ျဖဳတ္ကာ ႀကိဳးေျဖေပးသည္။
“ရွင္တို႔ ေမာၿပီလား”
“ေမာေတာ့ ေမာတာေပါ့ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး” သီတာစိုးက ဗိုက္သားေပၚတြင္ ေပေနေသာ လီးရည္ကို လက္ေခ်ာင္းျဖင့္ သပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ျပသည္။ ၿပီးေနာက္ ကတုင္တြင္ ေျခခ်ထိုင္ေနေသာ ကိုေအာင္ႏွင့္ ကိုသကလ္ီးကို ကိုင္ၿပီး ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်သည္။
“မေမာေသးရင္ ဆက္ဆြဲၾကစို႔”
သီတာစိုးက ကိုင္ေပးထားသျဖင့္ လီးက ေတာင္လာၾကျပန္သည္။ “ရွင္က အရင္လ်က္ေပးသူဆိုေတာ့ ရွင့္ကို စုပ္ေပးမယ္” သီတာစိုး စုပ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ အမ်ိဳးမ်ိဳးေနေပးေသာ ပုံစံအတိုင္း သူတို႔ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ဆြဲၾကသည္။
မနက္လင္းအားႀကီးေတာ့ အားလုံး အခန္းကိုယ္စီက ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္တြင္ ေျပာ၍ မေကာင္းသျဖင့္သာ တိတ္ေနၾကသည္။ အားလုံး၏ မ်က္ႏွာတြင္ ပီတိမ်ား ျပည့္ေနၾကသည္။ အပ်ိဳစင္ အပ်ိဳႀကီးတို႔၏ ဆာေလာင္မႈႏွင့္ သူတ၏ုိ့ အားေကာင္းမႈကို သူတို႔ သေဘာက်ေနၾကသည္။ တကယ္ေတာ့ အပ်ိဳႀကီးလည္း အပ်ိဳႀကီး၊ အပ်ိဳစစ္လည္း အပ်ိဳစစ္ ျဖစ္သလို အေပးလည္းေကာင္းၾကၿပီး အစုပ္လည္း ေကာင္းၾကသျဖင့္ အားမ်ား ပိုရွိသြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာ ကိုယ္ၾကည့္ ကိုယ့္မ်က္ႏွာ သူၾကည့္ႏွင့္
ျပန္အိပ္ၾကရန္ေျပာကာ လမ္းခြဲျပန္လာၾကသည္။ ကိုဝင္းႏွင့္ ကိုလင္းက ဇာျခည္ေဇာ္၊ ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုေဆြက
ျမတ္နိုးေဝတြဲအိပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ည ခုႏွစ္နာရီထိုးေတာ့ အရက္ဆိုင္တြင္ ဆုံၾကသည္။ အရက္ထဲတြင္ အားေဆးမ်ား ထည့္ေသာက္ၾကသည္။
“ငါတို႔ေကာင္မ ေကာင္းခ်က္ကေတာ့ကြာ” မေနနိုင္ေတာ့ေသာ ကိုလင္းက စကားစသည္။ မေန႔ညက ကိုသက္က သီတာစိုးကို ခ်ဳပ္ကာ ထြက္သြားေတာ့ ဇာျခည္ေဇာ္ႏွင့္ ျမတ္နိုးေဝက က်န္ခဲ့သည္။ သူတို႔ ေလးေယာက္သား ခ်ဥ္းကပ္သြားေတာ့ ဇာျခည္ေဇာ္က ေျပာသည္။
“ကၽြန္မတို႔ေတာ့ ေအးေဆးပဲေနာ္၊ ရွင္တို႔ အတင္းအၾကပ္မလုပ္နဲ႔”
ျမတ္နိုးေဝက ေထာက္ခံသည္။
“ဟုတ္တယ္၊ ရွင္တို႔ထဲက ႏွစ္ေယာက္ ကၽြန္မေနာက္လိုက္ခဲ့”
သူတို႔မွာ မွိုရသည့္မ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ အနီးဆုံးေကာင္မေလးေတြကို ဆြဲေခၚလိုက္ၾကသည္။ ျမတ္နိုးေဝေနာက္ ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုေဆြ ပါသြားသည္။ အခန္းထဲတြင္ တ႐ုတ္သရဲဖူးကားႏွင့္ သူတို႔က်န္ခဲ့သည္။ ဇာျခည္ေဇာ္ကလည္း ခၽြတ္ထားၿပီးသား။ ကိုလင္းက ဆိုဖာေပၚ ဇာျခည္ေဇာ္ကို တြန္းခ်သည္။ ဇာျခည္ေဇာ္က ေပါင္ကိုကားကာ ထိုင္ခ်သည္။ မဲနက္ေသာ ေစာက္ေမြးမ်ားၾကားမွ ျဖဴဝင္းေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွင့္ ရဲတြတ္ေနေသာ ေစာက္ေစ့တို႔ကို ေတြ႕ရသည္။ ကိုဝင္းက သူ႔အဝတ္မ်ားကို အျမန္ခၽြတ္သည္။ ကိုလင္းကေတာ့ လီးကို ဆြဲေဖာ္က ဇာျခည္ေဇာ္ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲကား လိုက္ၿပီး သူ႔လီးကို တံေတြးဆြတ္လိုက္သည္။ ဇာျခည္ေဇာ္က ငုံ႔ၾကည့္ေနသည္။ ကလိုင္းက သူ႔လီးေခါင္းကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ သိပ္ထည့္သည္။
“အြန႔္”
လီးတု ခဏခဏ ထိုးထည့္ဖူးေသာ္လည္း ေႏြးခနဲ သက္ဝင္လႈပ္ရွားမႈရွိေသာ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္၏ လီးႀကီး တကယ္ဝင္လာေတာ့ တြန႔္သြားမိသည္မွာ အမွန္။ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကို လိုးေနေသာ သူ၏ မ်က္ႏွာကိုလည္း ေမာ့ၾကည့္မိသည္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံေတာ့ ရွက္သည္။ ကိုလင္းလည္း နည္းနည္းေတာ့ ရွက္သည္။ သည္အပ်ိဳႀကီးကို လိုးသာလိုးေနသည္ သူမသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ တဝက္တပ်က္ႏွင့္ ရပ္ကာ မလိုးဘဲ ခဏၾကည့္ေနမိသည္။ အို ဘာျဖစ္ျဖစ္ေလ ဆိုၿပီး ထိုးထည့္သည္။ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းႏွင့္ မည္းနက္ေသာ ဆံႏြယ္စမ်ား ပခုံးမွ ေရွ႕သို႔ေရာ ေနာက္သို႔ပါ ခ်ထားသည္။ နို႔က သိပ္အကိုင္ မခံထားရသျဖင့္ သိပ္မႀကီးေသာ္လည္း အခ်င္းခ်င္း ခဏခဏစို႔ထားၾကသျဖင့္ နို႔သီး ညိဳေနသည္။ ဆက္သိပ္ထည့္လိုက္ေတာ့ နာသျဖင့္ မ်က္ႏွာေလး ညိဳးသြားသည္။ လီးက ႀကီးလည္းႀကီးၿပီး ေကာက္တက္ေနသည္။ ထိပ္က ညိဳေနသည္။ တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာပင္ ေတာ္ေတာ္နာသည္။
“ငါ ငါ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး” ဆိုကာ ကိုဝင္းက ကိုလင္းကို ထခိုင္းသျဖင့္ ကိုလင္းထလိုက္သည္။ ႁပြတ္ဆို လီးက သူမေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာအခါ ဟာတာတာ က်န္ခဲ့သည္။ ကိုဝင္းက ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီးလို တတု္ခိုင္ေသာ လီးျဖင့္ ထိုးထည့္ ျပန္သည္။ ေစာက္ေခါင္းတစ္ခုလုံး ျပည့္သိပ္သြားသည္။ ကိုဝင္းက သူမကို မၾကည့္။ ေစာက္ဖုတ္ကိုသာ ၾကည့္ၿပီး ဇြတ္ထိုးထည့္သည္။ သူမလည္း ကိုလင္းက လီးကို ပါးစပ္တြင္ လာေတ့ေပးသျဖင့္ ပါးစပ္ဟကာ စုပ္ေပးမည္ လုပ္ေပးၿပီးမွ ရြံသလိုလို ျဖစ္လာသျဖင့္ တစ္ဖက္လွည့္လိုက္သည္။ ကိုလင္းက သူမမ်က္ႏွာကို ဆြဲလွည့္ၿပီး လီးကို ေတ့ေပးသည္။ သူမ မ်က္လုံးကို ဝင့္ၾကည့္သည္။ ကိုလင္းက မ်က္လုံးပင့္ျပသည္။ သူမပါးစပ္ကို မပြင့္တပြင့္ ဟသည္။ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေႏြးခနဲ လာထိေသာ လီးထိပ္အရသာႏွင့္ အနံ့က သူမ၏ အသိစိတ္ကို ဖုံးသြားသည္။ ကိုလင္းက သူမႏႈတ္ခမ္းထူထူကို လီးထိပ္ျဖင့္ ပြတ္သပ္သည္။ သူမ ဆာေလာင္လာသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုဝင္းက ေဆာင့္ထည့္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုလင္းက လီးထိပ္ျဖင့္ ပြတ္ေနသည္။ သူမလၽွာထုတ္ကာ လ်က္ေပးသည္။ ကိုလင္းက လီးထိပ္ျဖင့္ လၽွာကို ပုတ္သည္။ ကိုဝင္းကေတာ့ ေလးငါးခ်က္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္သည္။ ကိုလင္းလီးကို သူမ စုပ္ျဖစ္သည္။ လီးေခါင္းစစုပ္ေပးသည္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုလင္းက ထပ္ထိုးထည့္သျဖင့္ စုပ္ေပးသည္။ ကိုဝင္းလည္း လိုးခ်က္မ်ား ျမန္လာသည္။ ကလိုင္းက ပါးစပ္ထဲ လီးမဆုံးဆုံးေအာင္ ထိုးထည့္မႈလည္း အဆင္ေျပလာသည္။ ဇာျခည္ေဇာ္သည္ အာေခါင္လာစိုက္ေနေလာက္ေအာင္ ဝင္လာျငား မေၾကာက္ေတာ့ဘဲ ပါးစပ္ကို ဟေပးသည္။ ကိုလင္းကလည္း ဆြဲထုတ္ကာ ပါးေစာင္ကို ထိုးသည္။ လီးထိပ္ျဖင့္ ပါးေစာင္ ထိုးထားၿပီး ပါးကို ဇာျခည္ေဇာ္လက္ယူကာ ပုတ္ခိုင္းသည္။ ကိုဝင္းလည္း သူ႔လီးကို စုပ္ခိုင္းခ်င္လာသည္။ ဇာျခည္ေဇာ္ တေစာင္း အိပ္ေပးသည္။ ကိုလင္းက ေနာက္မွေန၍ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ထိုးထည့္သည္။ ကိုဝင္းက ေရွ႕မွေနကာ ပါးစပ္နဲ႔ လီးကို ေတ့လိုက္သည္။ သို႔ျဖင့္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ကိုလင္းနဲ႔ ကိုဝင္းတို႔ ဇာျခည္ေဇာ္ကို သုံးခ်ီစီ ေဆာ္ျဖစ္သည္။ အခန္း (၁၃)
မညီမၽွျခင္း
ျမတ္နိုးေဝတစ္ေယာက္ အိပ္ယာမွ နိုးလာေတာ့ ေန႔ခင္း ၁၁ နာရီေက်ာ္ေနၿပီ။ လက္မ်ား ကပ္ေနသျဖင့္ ဆုတ္လိုက္ ျဖန႔္လိုက္ လုပ္သည္။ သတိရသျဖင့္ ဗိုက္ကို စမ္းေတာ့ လီးရည္က အခုမွ ေျခာက္စျပဳသည္။
“မိုးလင္းၿပီ ျပန္ၾကရေအာင္”
ဟု အျပင္မွ တံခါးထုသံၾကားေတာ့ ကိုနိုင္က လိုးမၿပီးေသး။ ကိုေဆြက လီးျဖင့္ နို႔ကို ထိုးကစားကာ လိုးခြင့္ကို ေစာင့္ေနသည္။
“ခဏ ခဏ” ဟု လွမ္းေအာ္ရင္း ကိုနိုင္က လီးကို ဆြဲထုတ္သည္။ ကိုေဆြက အေလာတႀကီး ေစာက္ပတ္ကို ဆက္လိုးသည္။ ကိုနိုင္က ဗိုက္သားေပၚ ကြင္းထုခ်သည္။ လီးရည္မ်ား တျဗစ္ျဗစ္ ဗိုက္သားေပၚ က်လာသည္။ ကိုေဆြလည္း ခဏသာ ေစာက္ဖုတ္ထဲသြင္းၿပီး ေအာက္မွေန၍ ဗိုက္သားေပၚ လီးရည္ကို လြတ္ခ်သည္။
ေနာက္ဆုံးခ်ီ ျဖစ္၍လား မသိ။ လီးရည္ကို မေသာက္ခိုင္း၊ မစားခိုင္းေတာ့။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လိုးၿပီးေနာက္ ေမာေနသည့္ သူမကို ပစ္ထားကာ တစ္ခြန္းႏႈတ္မဆက္ဘဲ ထြက္သြားၾကသည္။ သူမကို လိုးဖို႔ သူမအခန္းထဲ လိုက္ဝင္လာၾကစဥ္ သူမအိုးကိုၾကည့္ၿပီး “အိုးကေတာ့ စစ္ကိုင္းအိုးပဲ ေဟ့ေကာင္”
“ခရမ္းသီး ဘယ္ေလာက္ျပဳတ္ျပဳတ္ ပ်က္မယ့္အိုးလည္း မဟုတ္ဘူး”
“ေျပာင္းဖူးေလာက္ေတာ့ ျပဳတ္ပါကြာ” သူမက ရွက္သျဖင့္ အိပ္ရာတြင္ တက္အိပ္ကာ မ်က္ႏွာကို အုပ္ထားသည္။ ခဏေနေတာ့ တစ္ေယာက္က တက္ခြကာ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးတင္လာသည္ကို သိရသည္။ တစ္ေယာက္က နို႔ကို အစုံလိုက္ကိုင္ စို႔သည္။ လီးတစ္ေခ်ာင္းက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစာက္ေခါင္းထဲ ျမဳပ္ဝင္လာသည္။
“အ.. အု”
လီးကို မျမင္ရေသာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးမည္ကိုေတာ့ ခန႔္မွန္း မိသည္။ အပ်ိဳႀကီးေတြက လူလည္းလွသလို ေစာက္ဖုတ္ေတြလည္း လွတယ္ကြ” “မ်က္ႏွာကိုလည္း အလွျပင္ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း အလွျပင္ေပါ့ကြာ”
“အိစက္ေနတာပဲ ငါ့ေကာင္၊ ေဆာင့္လို႔ ေကာင္းလိုက္တာ” “ေစာက္ဖုတ္ပဲ အလိုးခံမယ္ မ်က္ႏွာေတာ့ မျပဘူးထင္တယ္ကြ” သူမ ပိုရွက္လာသည္။ လိုးေနသူက ကုန္းကာ နို႔စို႔သည္။ တစ္ေယာက္က သူမမ်က္ႏွာ အုပ္ထားေသာ ေခါင္းအုံးကို ဆြဲဖယ္သည္။ သူမ မျငင္းေသာ္လည္း မ်က္စိ မဖြင့္ဘဲ ေနသည္။ ေမးေစ့ကိုင္ကာ ပါးကို တရႊတ္ရႊတ္ နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း နာသျဖင့္ ညည္းမိသည္။ ခဏေတာ့
ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ေႏြးခနဲ တစ္စုံတစ္ရာ လာထိသည္။ သူမလန႔္ျဖတ္ကာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “လီး”။
“ကမၻာ့အေကာင္းဆုံး ေခ်ာကလက္ေလးကို ငုံၿပီး စုပ္လိုက္ပါဦးကြာ” သူမ မစုပ္၍ မရေလာက္ေအာင္ လီးေခါင္းက ပါးစပ္ထဲ သိပ္ထည့္လာသည္။ လီးအနံ့ကို ရြံမိသည္။
ေစာက္ပတ္ကလည္း နာသျဖင့္ ေအာ္ညည္းမိရာ လီးက အထဲသို႔ ပိုဝင္လာသည္။ လီးထိပ္က
ေသးအရသာကို ခံစားမိသည္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ ရြံသြားသည္။ သြားအႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ လၽွာအႀကိမ္ႀကိမ္ ပြတ္ေပးေနရျခင္းသည္ လီးစုပ္ေပးဖို႔ မဟုတ္။ စားစရာမ်ား စားသည့္ ပါးစပ္။ ေစာက္ပတ္ကို လိုးမည့္လီး အထည့္ခံရန္ မဟုတ္။ သူမေထြးထုတ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆာင့္လိုးသူက ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္လိုးေနသည္။ လီးအစစ္နဲ႔ တစ္ခါမွ အလိုးမခံရဖူး။ လီးတုႏွင့္ က်ျပန္ေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အေပၚယံ
ေလာက္ကိုသာ ေဆာ့ဖူးသည္။ တကယ့္လီးနဲ႔ တကယ္လိုးေတာ့ တကယ္နာသည္။ တကယ္နာေတာ့ ေအာ္ရသည္။ ေအာ္ေတာ့ ပါးစပ္ဟရသည္။ ပါးစပ္ဟေတာ့ တစ္ေယာက္က ပါးစပ္ထဲ လီးကို သိပ္ထည့္သည္။
“အူး အြန္း အူး ဝူး အြန္း”
လီးလာစုပ္ခိုင္းထားသူကို သူမ တြန္းထုတ္သည္။ ထိုခါမွ ပိုဆိုးေနသည္။ သူမလက္ကို ဆြဲကာ သူ႔အား ဖက္ခိုင္းသျဖင့္ သူမလက္ အျမန္ ျပန္႐ုတ္သိမ္းသည္။
“မင္း ဝင္ဆြဲလိုက္ဦး”
တစ္ေယာက္က ေစာက္ပတ္ကို လိုးရာမွ ရပ္ကာ လီးထုတ္ၿပီး ဖယ္သည္။ တစ္ေယာက္က ေစာက္ဖုတ္ကို ခ်က္ခ်င္း မလိုးေသးဘဲ လီးကို တင္ကာ ေခ်ာ္ထိုးသည္။ သူမက ေကာ့ေပးသည္။
“သူ႔ စိတ္လာေနၿပီ” ဘာေျပာသည္ကို ရိပ္မိေသာ္လည္း ေစာက္ဖုတ္က ခုေတာ့ တကယ္ယားေနၿပီ။ လီးတစ္ေခ်ာင္း ႏႈတ္ခမ္းေပၚ လာတင္ေတာ့ သူမေစာက္ေခ်းနံ့ ရေသာ္လည္း သူမ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ လွမ္းဆြဲယူကာ ငုံလိုက္သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔လည္း လီးတကယ္ တိုးဝင္လာသည္။ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ တစ္လွည့္စီ တက္ခြကာ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆာ္ၾကသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ မ်က္ႏွာကို မမွတ္မိေသာ္လည္း လီးကိုေတာ့ မွတ္မိလာသည္။ ထိပ္ႀကီးေသာ လီးကို ကိုေဆြ႕လီး။ သကူ စထိုးစတြင္ နည္းနည္းေပ်ာ့သည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲ ေရာက္လၽွင္ မာလာသည္။ ဆြဲလည္း ဆြဲသည္။ တန္းကာ နည္းနည္းၾကမ္းၿပီး အဝင္အထြက္ ျမန္ေသာလီးက ကိုနိုင့္လီး။ ဘယ္လိုလိုးလိုး အားမရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ တက္ေဆာင့္ၾကရင္း ခဏေနေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ေန၍ ပါးစပ္ထဲ လီးရည္သြင္းသည္။ သူမကို တက္လိုးေနစဥ္ကတည္းက သူမ
ႏွစ္ႀကိမ္ေလာက္ ၿပီးထားၿပီး ျဖစ္ရာ သူမမွာ အားကုန္ၿပီး နည္းနည္း တုန္ေနသည္။ လီးရည္ေတြ ပါးစပ္ထဲ တျဗစ္ျဗစ္ဝင္လာမွန္း သိသည္။ ရြံသျဖင့္ ေထြးထုတ္ေသာ္လည္း အားမပါ။ အာေခါင္လည္း ေျခာက္ေနသျဖင့္ မ်ိဳခ်မိသည္။ တစ္ေယာက္က ႏႈတ္ခမ္းေဘးတြင္ ေပေနေသာ လီးရည္ကို လက္ညိဳးျဖင့္ သပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္သည္။ သူမလည္း စုပ္ေပးလိုက္သည္။
“ေစာက္ရမ္း ခိုက္သြားၿပီ ျမတ္နိုးေဝ” တစ္ေယာက္က ေျပာၿပီး သူမကို နမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းလည္း စုပ္သည္။ သူမကို စုံေအာင္ နမ္းရင္ စုပ္ရင္း ေအာက္ကို နမ္းဆင္းကာ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း လ်က္သည္။ ေစာက္ေစ့ကိုလည္း ကလိသည္။ လၽွာျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းကို ေမႊသည္။ လီးေတာင္လာေတာ့ လီးစုပ္ခိုင္းသည္။ ပုံစံေျပာင္းေနခိုင္းကာ လိုးၾကသည္။ လီးရည္ကို စားခိုင္းသည္။ ခဏနားကာ ေနာက္တစ္ခ်ီ ထပ္ဆြဲသည္။ ဆြဲရင္း စကားမ်ား ေျပာျဖစ္ၾကသည္။ ၿပီးခါနီးေတာ့ ဗိုက္သားေပၚ လီးရည္ေတြ လြတ္ခ်သြားၾကသည္။
မေန႔ညက အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို အလန႔္တၾကား ငုံ႔ၾကည့္မိသည္။ ေစာက္ဖုတ္ကေတာ့ မေန႔ညက ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ကို ခံေပးခဲ့သည္မွာ သူမဟုတ္သည့္အတိုင္း။ ေအးေဆးျဖစ္ေနသည္။ ရွက္သျဖင့္ လက္ညိဳးကို ကိုက္လိုက္သည္။
“ထြီ”
တံေတြးကို ေထြးမိသည္။ ဟြန႔္ လီးရည္ေတြ။ တစ္ေယာက္တည္း ၾကတိ္ျပဳံးကာ အိပ္ရာမွ ထလိုကသ္ည္။ ဟိုေကာင္မေတြ ၾကည့္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွ မထေသး။ ေရမိုးခ်ိဳးကာ စားစရာမ်ား ထြက္ဝယ္ၿပီး ဒင္းေလးတို႔ကို အိပ္ယာမွ ႏွိုးလိုက္သည္။ သင္းေလးတို႔က ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းျဖစ္ေနေသးသည္။ ေရမိုးခ်ိဳးကာ
ထမင္းစားၾကသည္။ အားေဆး ေသာက္လိုက္ေတာ့ လူေတြ လန္းသြားသည္။ မေန႔ညက အေၾကာင္းအေတြ႕အၾကဳံကို သူတေပါက္ ငါတစ္ေပါက္ ေျပာၾကသည္။
“ဒီည တကယ္ ျပန္လာမွာလား မသိဘူးေနာ္”
“အမေလး မပူနဲ႔ ဘာတဲ့ သတူုိ့ေျပာတာ ေနာက္ေပါက္က ေနာက္ည တဲ့”
“အဲဒါ ဘာအဓိပၸါယ္လဲ”
“နင္တို႔ရဲ့ ခ်ီးထြက္ေပါက္ ဖင္ေလးကို သူတို႔ေပါင္ၾကားထဲက ဟာနဲ႔ ဆို႔ထားေပမယ္ တဲ့”
“ဟင္ တကယ္”
“ဘာလဲ နင္က ေၾကာက္လို႔လား”
“ဖင္ေတာင္ ယားလာသလိုပဲ”
“ေစာက္ေကာင္မ”
“ ဟား ဟား ဟား”
“ခစ္ ခစ္ ခစ္”
ထိုည၌ သူတို႔၏ အိမ္တြင္ ဘီလူးဆိုင္းတီးကာ ေခြးဇာတ္ကသည္။ မေန႔ညလို တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မရွက္ၾကေတာ့။ ပထမခ်ီတြင္ ဘယ္သူက ဘယ္သူ႔ကို လိုးလိုက္တယ္ဆိုတာကို ေျပာျပ၍ မရေအာင္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ လီးစုပ္ေပးသူ၊ ေစာက္ဖုတ္ လ်က္ေပးသူ၊ ပက္လက္ေနခိုင္းသူ၊ ကုန္းခိုင္းသူႏွင့္ ပြစိတက္ကာ မွီရာ လိုးၾကသျဖင့္ ဘာမွန္းကို မသိလိုက္။
ပထမ အေနနဲ႔ ငါတို႔ရဲ့ လီးအေၾကာင္းကို မင္းတို႔သုံးေယာက္ သိၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ငါတို႔မလိုးဘဲ

တမင္ဥထားတဲ့ မင္းတို႔ရဲ့ ဖင္ကို လိုးဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္ဖင္ကို ဘယ္လီးနဲ႔ သင့္ေတာ္လဲ ဘယ္လီးကို ကိုယ့္ဖင္ကို လိုးေစခ်င္သလဲ ဆိုတာကို မင္းတို႔ အလိုးခံမယ့္ ဖင္ပိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္ လာေရာက္ၿပီး လီးကို ေရြးယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္”
ျမတ္နိုးေဝ၊ ဇာျခည္ေဇာ္ႏွင့္ သတီာစိုးတို႔သည္ လီးရည္မ်ားသူ႔ပါး ကိုယ့္ပါး ေပၚတြင္ ေျပာင္ေအာင္ လၽွက္ၾကရင္း ကိုေအာင္က ေျပာသည္။ သူမတို႔သုံးေယာက္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ တစ္ေယာက္ၾကည့္ၾကသည္။
“ရွင္တို႔ေနာ္ ေရွ႕ေပါက္တစ္ေပါက္လုံး ရွိေနရက္သားနဲ႔”
“ေဟ့ ေနာက္မွ ေနာက္ေပါက္ကိုလည္း လိုးပါရွင္ လာလုပ္ေနမွာစိုးလို႔ ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ ေနာက္ေပါက္ကို
ေဖာက္ထားေပးတာ ေနာ္၊ ေနာက္ေပါက္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ ခံဖူးမွ သိတာပါ”
“အမေလး လိုးခ်င္ လိုးခ်င္ေျပာစမ္းပါ”
“ဟား ဟား သတီာစိုးရယ္၊ ဒီည ညည္းကို အရင္ေဖာက္မယ္”
“ေဖာက္ ဘေရာက္ေပါ့”
“ဟား ဟား ဟား သေဘာက်သြားၿပီ၊ သတိရလို႔ ေျပာရဦးမယ္၊ ငါတို႔ကို ဖင္လိုးတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့တဲ့
ေကာင္မနာမည္ကလည္း သီတာပဲသိလား။ ဒါေပမယ့္ သူ႔နာမည္က ၿဖိဳးသီတာတ့”
ၿဖိဳးသီတာဆိုတာ နာမည္ရင္းေတာ့မဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေရာက္လာေတာ့ ဒီနာမည္ကို ယူလိုက္တာ။ အစက စားေသာက္ဆိုင္ရဲ့ ထမင္းခ်က္ခန္းမွာ လုပ္တာ။ အဲမွာ ကိုငယဆ္ုိတဲ့ သူနဲ႔ေတြ႕တယ္။ ကိုငယ္အခ်စ္ကို ယုံလို႔ ဘဝကို ပုံအပ္လိုက္ေပမယ့္ အစာဝေတာ့ ကိုငယ္က ဌာနကို ျပန္သြားတယ္။ ကိုငယ္သင္ေပးခဲ့လို႔ နည္းနည္းေတာ့ ညဳတတ္လာၿပီ။ အဲဒီေတာ့ ခ်ဴစားလို႔ရသူကို ခ်ဴစားေပါ့။ ေပးသင့္တာ ျပန္ေပးရင္း ၾကာေတာ့
ေၾကးစား ျဖစ္လာတယ္။ ေၾကစားပီပီ လုပ္သက္ရင့္လာေတာ့ ဖာခံေပါ့။ ေနာက္ေပါက္ကို
ေၾကးႀကီးေပးေတာ့လည္း ေဖာက္ခြင့္ေပးရတာေပါ့။ အေပါက္စုံစုံနဲ႔ ေရာင္းရလည္း ေနာက္တက္ေလးေတြက ပိုလန္းေတာ့ ေနရာဖယ္ေပးရတာေပါ့။ ေစ်းသိပ္မေကာင္းေတာ့လည္း အျပင္ထြက္ေရာင္းရတာေပါ့။ အျပင္မွာက ေနာက္ေပါက္ကို သိပ္မကစားၾကဘူး။ ရွင္တို႔က ရွင္တို႔ကယို္ရွင္တို႔ လူမ်ားလွၿပီ ထင္ေနတာ။ ကၽြန္မက တစ္ရက္ကို အေယာက္သုံးဆယ္ျပည့္ေအာင္ ခံခဲ့ဖူးတာပါ။ ရွင္တို႔က ေနာက္ေပါက္ကို မကစားဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မကုန္းေပးထားမယ္။ ေနာက္ေပါက္ကို ရဲရဲသာခ်။ ဆိုၿပီး ေကာင္မတစ္ေကာင္ သင္ေပးလို႔ တို႔ေနာက္ေပါက္ကို တြယ္တတ္သြားတာ။ တခ်ိဳ႕လည္း ဖာသာခံစားေနတာ ေနာက္ေပါက္ခံဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။ အဲလိုေလးေတြ႕လို႔ကေတာ့ တို႔က ရွယ္ေဖာက္ေပးၿပီးသားပဲ။ ညကင္းလိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ ဖာမေတြကို လိုက္ၿပီး ဖရီးခ်လာခဲ့တဲ့ သက္တမ္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ဖင္အသစ္စက္စက္ကို ေဖာက္ေပးရတဲ့ ဖာမေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ေနၿပီ”
ကိုေအာင္က သူလိုးခဲ့ဖူးသည့္ ဖာမမ်ားအေၾကာင္း ေဖာက္သည္ခ်သည္။
“ခု လုပ္ေတာ့မလား” သီတာစိုးက ေမးသည္။
ခုေပါ့ကြာ၊ လာ ကုတင္ေပၚ ညည္းနဲ႔ ငါနဲ႔ေပါ့၊ က်န္တဲ့သူေတြက ဖူးကားကို လက္ေတြ႕က်က် ၾကည့္ၾကေပ့ါ” “ဒါေပမယ့္…”
ဇာျခည္ေဇာ္က စကားကို တစ္ဝက္ တပ်က္ ဝင္ေျပာသည္။
“ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လဲ” ကိုေအာင္က ေမးသည္။
“ကၽြန္မတို႔က လီးသံၾကားရင္ ေစာက္ရည္ေတြက တစိစိစိုလာတာ”
“ခုျမင္ေနရတဲ့အျပင္ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ လိုးေနတာကို ၾကည့္ေနရမွာဆိုေတာ့”
ျမတ္နိုးေဝနဲ႔ ဇာျခည္ေဇာ္ တစ္ေယာက္စီ ဝင္ေျပာသည္။
“လာ လာညီမေလးတို႔ ကိုႀကီးတို႔ဆီလာ” ကိုနိုင္က ေခၚလိုက္သည္။
“သူတို႔လက္ေခ်ာင္းနဲ႔တင္ ညည္းတို႔ ေလးငါးခ်ီၿပီးသြားမယ္” ကိုေအာင္က ေျပာရင္း သီတာစိုးကို ကုတင္ေပၚတက္ခိုင္းကာ ဖင္ကို ျဖဲသည္။ သီတာစိုးသည္ အသားအေရမ်ား ျဖဴဆြတ္ေနသည္။ အလုပ္အကိုင္မရွိ ကိုယ္အလွကိုသာ ဦးစားေပး ေနထိုင္သျဖင့္ အသားအေရလည္း ႏုအိေနသည္။ ရင္သားမ်ားက အခ်င္းခ်င္းကစားထားေသာေၾကာင့္ ထြားသည္။ တင္ကလည္း ျမင္သူတကာ ကြင္းတိုက္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဝိုင္းစက္တင္းက်စ္ ေနသည္။ တင္ႏွစ္ျခမ္းကို ျဖဲဟလိုက္ေတာ့ သီတာစိုးက ႐ုန္းကာ ထသည္။
“ရွက္တယ္ကြာ” သီတာစိုးက ဒူးေစ့ထိုင္ကာ မ်က္ႏွာကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ထားေလသည္။
ဇာျခည္ေဇာ္ကို တစ္ဖက္တစ္ေယာက္စီဖက္ထားကာ ေပါင္ၾကားကို ဦးတည္ၿပီး ပြတ္သပ္ေနသည္။ ဖက္ထားသူက ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုလင္းျဖစ္သည္။ ျမတ္နိုးေဝကို ကိုဝင္းႏွင့္ကိုသက္က ဖက္ထားသည္။ ကိုေဆြက အရက္ကို ဇိမ္ဆြဲေသာက္ရန္ စီစဥ္ေနသည္။ “ေကာင္မက ခုမွ လာရွက္ျပေနတယ္” ဇာျခည္ေဇာ္က လွမ္းေျပာသည္။ ကိုေအာင္က တမ်ိဳးေျပာင္းသည္။
“လာ… ေနာက္မွ ဖင္ကို ေအးေဆးလ်က္ေပးမယ္၊ လိုးခါနီးမွေပါ့၊ ခုေတာ့ ကိုယ့္ဖင္ကို လိုးမယ့္ လီးကို …” ကိုေအာင္က စကားမဆုံးခင္ သီတာစိုးလက္ကို ယူၿပီး လီးကို လက္ျပန္ကိုင္ခိုင္းသည္။ သီတာစိုးက လီးကို ဖြဖြေလး လက္ျပန္ကိုင္ဆြဲကစားသည္။ လီးက ႀကီးလည္းႀကီး ရွည္လည္းရွည္ၿပီး ညိဳသည္။ ထိပ္က ခၽြန္သည္။ သူမလက္ေခ်ာင္း ေဖြးေဖြးၾကားမွာ ေႁမြေပြးဆိုးႀကီးတစ္ေကာင္လို မာန္အျပည့္ႏွင့္ တန္းမတ္ေနသည္။ ကိုေအာင္က သူမနဖူးမွ ဆံႏြယ္မ်ားကို သပ္ဖယ္ကာ သူမကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းေလးႏွင့္ ျပည့္ဝန္းေသာ မို႔ေမာက္ေသာ ပါးလွလွေလးျဖင့္ လွေနေသာ သီတာစိုးသည္ ရွက္နိုးဟန္ျဖစ္ေနသည္။ တကယ္ ရွက္ေနသလား မရွက္ဘူးလားကို သီတာစိုးကိုယ္တိုင္ပင္ မသိပါ။ ကိုေအာင္က လက္တစ္ဖက္ကို ယူၿပီး လႁပြတ္ကို ကိုင္ခိုင္းသည္။ သီတာစိုးက တစ္ဖၾက္ဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို ဖြဖြဆြဲရင္း တစ္ဖက္ျဖင့္ လႁပြတ္ႏွစ္လုံးကို လွည့္ကစားသည္။
ဖင္ခံရမွာ ေၾကာက္ေနတယ္ မဟုတ္လား”
ကိုေအာင္က ေမးသည္။
“သိဘူးကြာ”
“ဖင္ယားၿပီလား”
“သိဘူး သြား ရွက္ပါတယ္ဆိုမွ”
သီတာစိုး ေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ ကိုေအာင္က ေမးေစ့ကိုကိုင္ကာ ဆြဲေမာ့သည္။
“ကိုႀကီးရဲ့လီးကို ေၾကာက္လို႔လား” “ဘာလို႔ေၾကာက္ရမွာလဲ ဟြန္း” သီတာစိုးကလည္း အလာႀကီးပါ။
“ဒါဆို ဖင္ေပးလိုးေတာ့ေလ”
“အရင္လ်က္ေပး”
“အာ …”
“ဘာလဲ မလ်က္ဘူးလား” “ကုန္းေလ၊ ဒီက လ်က္ခ်င္ေနတာ”
သီတာစိုး ကုန္းသည္။ တင္လုံးႀကီးက အေတာ္အယ္သည္။ တင္လုံးကို ေဘးမွေနကာ လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုင္ကာ နယ္သည္။ သီတာစိုးက ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္သည္။ ကိုေအာင္က ဖင္ေညာင့္ရိုးသို႔ တံေတြးေထြးခ်သည္။ လ်ာရည္သည္ ေညာင့္ရိုးမွ စီးေၾကာင္းအတိုင္း စီးဆင္းသြားရာ ဖင္ေပါက္တြင္ ထစ္ကာ ရပ္ေနသည္။ ဖင္ေပါက္က စူပြစူပြ ျဖစ္ေနသည္။ ကိုေအာင္က လက္ခလယ္ျဖင့္ ကလိသည္။ တင္လုံးကို လၽွာအျပားလိုက္ထားကာ လ်က္သည္။ တင္ကို ျဖဲသည္။ တံေတြး ထပ္ေထြးသည္။ ဖင္ေပါကက္ုိ လက္မျဖင့္ ဖိသိပ္သည္။ လၽွာအခၽြန္ျဖင့္ ဖင္ေပါက္ကို ကလိသည္။ ထိ႐ုံေလး ထိေပးသည္။ သီတာစိုးမွာ ေကာ့လာသည္။ ညည္းသံလည္း ထြက္လာသည္။ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ တင္လုံးကို ျပန္ျဖဲေပးသည္။ ကိုေအာင္ကလည္း တျခမ္းျဖဲကာ ေစာက္ေခါင္းအဆုံးေလာက္မွ ဖင္ေပါက္ကို ေတာက္ေလၽွာက္လ်က္ေပးသည္။
အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔ အရိုးထုတ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာ သီတာစိုးတစ္ေယာက္ မေန႔ညကတည္းက လၽွာရဲ့ အရသာကို သိခဲ့ဖူးၿပီ။ လၽွာႏွင့္ ေစာက္ေခါင္းကို ေမႊေတာ့ အပ်ိဳႀကီးလုပ္ေနမိသည္ကို ေနာင္တရမဆုံး။ ေဟာ ခု ဖင္ကို ေမႊေနျပန္ၿပီ။ အေၾကာမ်ား ပူဆင္းကာ တကိုယ္လုံးဆိမ့္ေနသည္။ ကိုေအာင္က ဖင္ေပါက္ကို ဖင္ေမြးၾကားမွ တျဗက္ျဗက္နဲ႔ လ်က္ကာ လၽွာႏွင့္ ေမႊသည့္အခါ မေအာ္ညည္းဘဲ မေနနိုင္ပါ။ သည္အရသာကို သူမ ေသသည္အထိ ေမ့နိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္။ ကိုေအာင္က တင္လုံးသားမ်ားကို ဖြဖြကိုက္ကစားေပးေသးသည္။
“အို ကိုေအာင္ရယ္ က်မေတာ့ စြဲသြားၿပီ” ကိုေအာင္ကေတာ့ လ်က္ျမဲ ဆက္လ်က္ေပးသည္။
“အူး ဝူး အား အင္း ကိုေအာင္ အား ကိုေအာင္ အား ေကာင္းလိုက္တာ အား”
တမ္းတမ္းတတ ေအာ္ညည္းမိသည္။ သူမ မေနနိုင္ေတာ့ပါ။ ဖင္တစ္ခုလုံး စူပြကာ လီးကို ဆာၿပီ။
လိုးေပးပါေတာ့ ကိုေအာင္ရယ္၊ ျမန္ျမန္လိုးေပးပါေတာ့၊ ရွင့္လီးႀကီးနဲ႔ ျမန္ျမန္လိုးပါေတာ့”
သီတာစိုးသည္ ကိုေအာင္လီးကို လွမ္းကိုင္ကာ ေျပာသည္။ ကိုေအာင္က သူ႔လီးကိုင္ထားေသာ သီတာစိုးလက္ကို အသာထပ္ကိုင္ကာ သူမဖင္ဆီသို႔ ေရႊ႕သြားသည္။ သီတာစိုးသည္ သူမဖင္ေပါက္တြင္ လာေတာ့ေသာလီးကို ကိုယ္တိုင္ကိုင္ကာ ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။ ဖင္ေပါက္တစ္ဝိုက္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပြတ္သည္။
“အ..” ကိုေအာင္ပင္ ေအာ္ရသည္။ သီတာစိုးက လီးကို လက္ေခ်ာင္းဖ်ားျဖင့္ ဆက္ကိုင္ထားသည္။ ကိုေအာင္က ဖင္ေပါက္တည့္တည့္ ခ်ိန္လိုက္သည္။ ဖင္ယားေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သီတာစိုးသည္ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးေခါင္းႀကီး ဝင္လာသည္ကို အားမရဘဲ ဆက္ေကာ့သည္။ ကိုေအာင္ကလည္း သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ အပ်ိဳႀကီး၏ ဖင္ပါကင္ကို ေဖာက္ခ်င္ေဇာျဖင့္ ထိုးထည့္သည္။ တဝက္ေက်ာ္လာေတာ့ အစိမ္းသက္သက္ ဖင္တစ္ခါမွ မခံဖူးေသာ သီတာစိုးတစ္ေယာက္ သိပ္မခံနိုင္ေတာ့။
“အား အ.. နာ နာတယ္ အား အ ကၽြတ္ ကၽြတ္ကၽြတ္ အအ”
“ခဏေလးပါကြာ”
ကိုေအာင္ ျပန္ေခ်ာ့ကာ ဖင္ေပါက္ထဲ လီးတဝက္စိုက္ခ်ထားၿပီး နို႔ကို လွမ္းဆြဲ၍ ကစားေပးသည္။ အနာသက္သာ လာခ်ိန္ ကိုေအာင္က ဆက္သြင္းသည္။ သီတာစိုးသည္ တင္းၾကပ္စြာ ဖင္ထဲ ဝင္လာေသာ လီးအရသာကို ခံစားသည္။ ဝမ္းခ်ဳပ္၍ အီးပါရခက္ကာ ဖင္ေခါင္းတြင္ အီးတုံးမာႀကီး တစ္ခံေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ မထြက္သည့္အျပင္ တိုးဝင္လာသည္ကေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့။ ကိုေအာင္က သုံးပုံႏွစ္ပုံေလာက္သာ ထည့္ေသးသည္။ ဆက္မသြင္းေတာ့။ နည္းနည္းျပန္ထုတ္ကာ ျပန္သြင္းကစားသည္။ ကိုေအာင္
ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဖင္ကို လိုးေပးသည္။ သီတာစိုးလည္း သိပ္မေအာ္ေတာ့။ နည္းနည္း ျမန္ေပးသည္။ သီတာစိုး အသံနည္းနည္းထြက္လာသည္။ ႐ုတ္တရက္ ဖင္ေပါက္ထဲကေန လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ပြင့္အာေနေသာ ဖင္ေပါက္ထဲ တံေတြးေထြးထည့္သည္။ ေနာက္ လီးျပန္ေတာ့ကာ ျပန္ထိုးထည့္သည္။ တံေတြးမ်ားက တစိစိျမည္ေနသည္။
“အား အိုး အား ေကာင္း ေကာင္းတယ္ လိုး လိုး အဆုံးထိေအာင္ လိုး” ကိုေအာင္ နည္းနည္းသြက္သြက္ေလး လိုးသည္။ သီတာစိုးတစ္ေယာက္ ဖင္ခံရသည့္ အရသာကို သိၿပီ။ ဖင္ကိုလိုးေနေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကလည္း အေတာ္ယားသည္။ လက္မေထာက္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းစိုက္ကာ ဖင္ေထာင္ေပးၿပီး လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ျပန္ပြတ္သည္။ ကိုေအာင္ကေတာ့ ဖင္ကို တႁပြတ္ႁပြတ္ အသံျမည္ေအာင္ လိုးေနသည္။ ဖင္က လမ္းေၾကာလည္း ပြင့္ တံေတြးမ်ားလည္း စိုရႊဲကာ
ေလၽွာေလၽွာရႈရႈလိုးလို႔ ေကာင္းေနသည္။ အပ်ိဳႀကီး၏ ဖင္သည္လည္း လီးအရသာကို ေတြ႕ေနသည္။ တင္လုံးႀကီးမ်ားက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနသည္။ ေဆာင့္လိုက္တိုင္း တုန္တုန္သြားသည္။ ကိုေအာင္သည္
ခါးေစာင္းကို ကိုင္ကာ တခ်က္ခ်င္းစီ ေဆာင့္လိုးသည္။ သီတာစိုးက ယိုင္ယိုင္တက္သြားသည္။ လိုးထည့္လိုက္တိုင္း “အင့္ အင့္” ႏွင့္ ေရွ႕ပါပါတက္သြားသည္။ ကိုေအာင္က ခါးေစာင္းကို ကိုင္ကာ ဆြဲလိုးသည္။
“အား အြန္း အူး ဝူး အြန္း” ဇာျခည္ေဇာ္လည္း သိပ္မေနနိုင္ေတာ့။ ဖင္ခ်ေပးေတာ့ အူး ဖင္ခ်ေပးၾကေတာ့”

သီတာစိုးဖင္ကို လိုးေနသည့္ ျမင္ကြင္းကို ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုလင္း၏ အနမ္းမ်ားေအာက္တြင္ ၾကည့္ရင္း ကိုနိုင္ႏွင့္ ကိုလင္းက တျဖည္းျဖည္း ေပါင္ၾကားကို ပြတ္သည္။ ေစာက္အုံကို ပြတ္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းစုပ္ကာ
နို႔ကိုဆြဲသည္။ လၽွာခ်င္းဖလွယ္သည္။ နို႔သီးကို စို႔သည္။ ေစာက္ေခါင္းကို ႏွိုက္သည္။ သူမ ဖီးလ္တက္လာေတာ့ ေစာက္ပတ္၏ အဓိကမိန္းကို ကလိသည္။
ဆက္ရန္ ရွိပါေသးသည္။ …………
ဒီေနရာမွာပဲ ဇာတလမ္းက ၿပီးဆုံးသြားတာပါ