သိပ္ ခ်စ္တတ္တဲ့ ကိုကို မို႔ေလ

ဘာလိုလိုနဲ႔ သၾကၤန္ပြဲႀကီးေတာင္ ေရာက္လာၿပီ။ ကိုကို ဦးသ၀န္ေၾကာင္ကို မရမက ဂ်ီက် ပူဆာေနတာ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ကတည္းကပဲ။. တစ္ရက္ေလာက္ ေရပက္ခံ လိုက္ပို႔ပါေပါ့.. လိုက္မပို႔ရင္.. ဘာဘာညာညာ အစုံေပါ့ေနာ္။ သူမႀကိဳက္တာေတြ တန္းစီ လုပ္ပစ္မယ္ေပါ့။ ဘယ္ေနလိမ့္မလဲ.. သတၱိရွိရင္ လုပ္ၾကည့္လိုက္ ဆိုၿပီး မ်က္လုံးႀကီး ျပဴးၿပီး ေအာ္တာ။ က်မက ကိုကို႔ကို ေၾကာက္ရတယ္.. ငယ္ေလးေပါက္စ လို႔ တယုတယ ေခၚေနရာကေန နံမည္ အျပည့္စုံ ေခၚလိုက္ရင္ကိုပဲ ကိုကို ေဒါကန္ေနတာသိၿပီး ဆက္မေျပာရဲေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာရမလဲ.. သိတယ္မဟုတ္လား.. ကိုကိုနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ က်မ အကြၽမ္းက်င္ဆုံး ဘာသာရပ္က ဘာျဖစ္မလဲ..။

အရင္ဆုံး ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲ ေခါင္းတိုးဝင္လိုက္တယ္။ ကိုကို႔ ေမးေစ့ေအာက္ လည္တိုင္ကို ေခါင္းေလးတိုးၿပီး လက္ကလည္း ကိုကိုဝတ္ထားတဲ့ အက်ီက ၾကယ္သီး ေလးေတြကို ေဆာ့.. ကိုကို ဘာမွ မေျပာေတာ့ ေမးေစ့ေလးကို ေမာ့ၿပီး ႐ႊတ္ကနဲ နမ္း.. ၾကယ္သီးေလးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္.. အက်ီရင္ဘတ္ မထိတထိ ပြင့္သြားေတာ့ ကိုကို႔ ႏို႔သီးေခါင္း ညိဳညိဳေလးကို လက္သည္းထိပ္နဲ႔ ကလိကလိ လုပ္.. အဲ့လို လုပ္ရင္ ကိုကိုခ်စ္ ဘယ္လိုမွ မေနတတ္မွန္း က်မ အသိဆုံးေပါ့.. ေခါင္းေလးကလည္း ၿငိမ္မေနဘဲ ကိုကို႔ လည္ပင္းကို ပူစီတိုးေလး ေပါ့.. ေညႇာင္ေညႇာင္ လို႔ေတာ့ မေအာ္ဘူးေနာ္။ ဒါမယ့္ သိလား ပူစီေလး ေညႇာင္ေညႇာင္ထက္ ပို နားဝင္ခ်ိဳတဲ့ အသံ ခ်ိဳခ်ိဳ ခြၽဲခြၽဲေလးနဲ႔..

“ကိုကို ကလည္း.. တစ္ရက္ကေလးပဲ ဟာကို.. သူမ်ားေတြသြားေတာ့ ငယ္လည္း သြားခ်င္တာေပါ့.. ကိုကို႔ကို ခြင့္မေတာင္းဘဲ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ခိုးလိုက္သြားရင္ ရသားပဲ.. ကိုကို နဲ႔ပဲ သြားခ်င္လို႔ဟာကို.. တကယ္တမ္း ငယ္က ေရပက္ခံထြက္ခ်င္တာ ဟုတ္ပါဘူး.. လူေတြ အမ်ားႀကီးၾကားထဲ ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲ တေနကုန္ေနခ်င္တာ..” အာ့လိုေလးေျပာလိုက္တာ တစ္ႀကိမ္၊ ႏွစ္ႀကိမ္၊ သုံးႀကိမ္ ေျမာက္ေအာင္ေတာင္ ေခါင္းမေဝွ႔လိုက္ရဘူး.. “တကယ္ တစ္ရက္ပဲေနာ္.. ေနာက္ထပ္ ပူဆာၾကည့္ အေၾကာင္းသိမယ္…” တဲ့.. ခိခိ..။

ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ရင္ခြင္ထဲ ပုဝင္ၿပီး က်ိတ္ၿပဳံးေနမိတဲ့ က်မ မ်က္ႏွာကို ကိုကို ဆြဲေမာ့ လိုက္တယ္။ ကိုကို႔ အၾကည့္ေတြ ရီေဝေနၿပီ။ အရင္ဆုံး က်မ ႏွဖူးေပၚက ဆံစေလးေတြကို ကိုကို ေလနဲ႔ မႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ အိုးးး ရင္ခုန္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္။ က်မရဲ႕ ႏွဖူးေလးကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းထူထူေတြနဲ႔ ဖိကပ္ၿပီး ကိုကို နမ္းလိုက္တယ္။ က်မလည္း လိုခ်င္တာရသြားတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္လို မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းထားမိတာေပါ့။ ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးက က်မ ႏွာသီးဖ်ားေပၚ ေရာက္လာၿပီ။ ဖြဖြေလးမွ တကယ့္ကို ဖြဖြေလး။ ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီက ရနံ႔ေလးကေလ.. အီေမႊးၿပီး အရမ္းကို သဘာဝ ဆန္တယ္။ ကိုကိုရယ္ ငယ့္ကို နမ္းပါဦး.. ငယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အနမ္းေတြေပးးး.. အိုးး.. က်မ စိတ္ထဲက ေျပာတဲ့စကား တကယ္ပဲ မဆုံးလိုက္ဘူး.. ေႏြးၿပီး စိုစြတ္ေနတဲ့ အနမ္းေတြ..။ ႏႈတ္ခမ္း ႏွစ္လြာကို တစ္လွည့္စီ စုပ္ယူၿပီး ဖြဖြေလး နမ္းေနတာ..။ တခ်က္တခ်က္ ကိုကို႔ လွ်ာဖ်ားေလး ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာရင္ က်မ ဆြဲစုပ္မိတယ္..။ အရမ္းပဲ ကိုကို႔ အနမ္းေတြက က်မကို အရမ္းကိုပဲ ျပဳစားႏိုင္လြန္းတယ္ေလ။

က်မ စိတ္ထဲမွာ ကိုကို က်မကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်စ္ပစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ေလးကိုေတာင္ သတိရသြားမိတယ္။ ကိုကိုနဲ႔ ငယ္ေလးၾကားမွာ ကန႔္လန႔္ခံေနတဲ့ စည္းေလး ရွိေနတယ္တဲ့။ အဲ့ဒီစည္းေလးက အရွက္နဲ႔ မပြင့္လင္းမႈ တဲ့ေလ။ အဲ့ဒီ စည္းပါးပါးေလးကို ထိုးေဖာက္ဘို႔ ကိုကို ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္တယ္ ဆိုၿပီး က်မ ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ပန္းေလးကို ကိုကို ခူးခဲ့တာ။ အဲ့ဒီညေနက မိုးေတြ႐ြာၿပီး လွ်က္စီးမိုးႀကိဳးေတြ တဝုန္းဝုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔။ ရာသီဥတုက ကိုကို႔ ဘက္ကေလ။ က်မလည္း မိုးၿခိမ္းသံကို ေၾကာက္တာလား.. ကိုကို႔ ရဲ႕ ညႇိဳ႕ခ်က္ျပင္းလြန္းတဲ့ ပင့္သက္ရႈိက္သံ ေတြကို ေၾကာက္တာလား။ ဘာကို ေၾကာက္မွန္း ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေပမယ့္ အဲ့ဒီ အေၾကာက္တရားရဲ႕ေနာက္မွာ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္တဲ့ ခ်ိဳၿမိန္မႈေတြ သာယာၾကည္ႏူးမႈေတြ က်မ ရခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီညေနက အခ်ိန္ေတြ လြန္သြားလို႔ ကိုကိုနဲ႔ က်မ လူႀကီးေတြ မသိေအာင္ ထြက္ေျပးၾကဖို႔ေတာင္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ေသးတယ္။
အေဝးေျပးဂိတ္ကို အသြား လမ္းမွာ က်မ စိတ္ေတြ ေထြျပားခဲ့တယ္ေလ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့မွာ တန္ဘိုးထားၿပီး ခ်စ္ရတာ က်မ တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္လား။ မိဘ ကြယ္ရာမွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ၿပီး လင္ေနာက္လိုက္ေျပးတဲ့ သမီး လို႔ သူမ်ားေတြ ဝိုင္း လက္ညႇိဳးထိုးရင္ ေမေမ ရွက္လြန္းလို႔ ငိုမ်ား ငိုမလား။ ေဖေဖလည္း ေဒါသေတြ တအားထြက္ၿပီး.. အင္းး.. ေဖေဖက ေသြးတိုးရွိတယ္။ က်မကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ေဖေဖ ေဒါသေတြထြက္၊ ေသြးေတြ ေဆာင့္တက္ၿပီး မေတာ္တဆမ်ား.. အေတြးနဲ႔ က်မ ငိုခ်င္လာတယ္။ က်မမ်က္ႏွာကို အရိပ္လိုၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကိုက ဒါကို ရိပ္မိခဲ့တယ္ေလ။ လမ္းတစ္ဝက္က ျပန္လွည့္၊ က်မကို အိမ္အေရာက္ ျပန္ပို႔ၿပီး ေဖေဖေမေမတို႔ဆီက တရားဝင္ ယုံၾကည္မႈကို ရေအာင္ ကိုကို ႀကိဳးစားႏိုင္ခဲ့တယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ သဘာဝကို အထိုက္အေလွ်ာက္ နားလည္ေပးတတ္တဲ့ ေဖေဖေမေမနဲ႔ ပင္ကိုယ္ အရည္အခ်င္းလည္းေကာင္း၊ ႐ိုးသားႀကိဳးစားၿပီး စည္းကမ္းရွိ အေနတည္တဲ့ ကိုကို႔ၾကားမွာ တခါတခါဆို က်မက ေဘးလူေတာင္ ျဖစ္သြားတတ္ေသးတာ။

ခုဆို ကိုကိုလည္း ေဖေဖ့လုပ္ငန္းေတြမွာ အေရးပါတဲ့ လူယုံေတာ္ ၀န္ထမ္း၊ တစ္ေန႔ ေဖေဖ့ ေနရာကို လႊဲေျပာင္း ဆက္ခံမယ့္သူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ က်မ မဟာဝိဇၨာၿပီးတာနဲ႔ ကိုကိုနဲ႔ လက္ထပ္ဘို႔ အားလုံး စီစဥ္ေနၾကၿပီ။ တစ္ခုပဲရွိတာက ကိုကိုေျပာဘူးတဲ့ က်မနဲ႔ သူ႔ၾကားက စည္းပါးပါးေလး ဆိုတာေလ..။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး ဒီစည္းေလးကို ေနာက္ထပ္ မေက်ာ္ျဖစ္ၾကေတာ့ဘူး။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ကိုကို႔ အေပၚ သားအရင္းတစ္ေယာက္လို ယုံၾကည္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမရဲ႕ အားထားမႈေတြက ကိုကို႔ ခ်စ္ရမၼက္ေတြကို အလိုလို ထိန္းခ်ဳပ္သြားေစတဲ့ ခြၽန္းခ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်မကို ညီမေလးလိုတစ္မ်ိဳး ခ်စ္သူလို တစ္ဖုံ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြနဲ႔ ကိုကို အရမ္း ပင္ပန္းခဲ့ရွာပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက နည္းနည္းေလးမွ အလိုလိုက္လို႔ မရတဲ့ က်မရဲ႕ ဂ်စ္ကန္ကန္ အက်င့္ေပါ့။ ဒီအက်င့္ဆိုးကို ႏိုင္တာ ကိုကို တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ ေျပာသာေျပာတာပါ.. က်မ ဆိုးႏြဲ႕မိတဲ့သူကလည္း ကိုကို တစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာပါေနာ္။ ခုလည္း ကိုကို႔ အနမ္းေတြကို ခံယူရင္း ဘာကိုမွန္းမသိ လိုခ်င္လာမိျပန္တဲ့ က်မစိတ္ေတြကို မၾကာခင္ေပ်ာ္ရမယ့္ သၾကၤန္ဆီ အာ႐ုံ ေျပာင္းလိုက္ေတာ့တယ္။
(၂)
ဒီလိုနဲ႔ ေရာက္ေရာ မဟာသၾကၤန္ပြဲေတာ္။ အႀကိဳေန႔ ညေန ေရပြဲေတာ္ႀကီး ဖြင့္တဲ့ထိ ကိုကို ဘာမွ စကားမစဘူး။ က်မကေတာ့ တစ္ရက္လိုက္ပို႔မယ္ ဆိုၿပီး ခြင့္ေပးထားေတာ့ ႀကိဳတင္ႀကံစည္ေနတာ။ တစ္ရက္ကေန ႏွစ္ရက္.. ႏွစ္ရက္ကေန ေန႔တိုင္း ျဖစ္သြားေအာင္ေပါ့။ ကိုကိုက က်မထက္ ပိုလည္တယ္ သိလား။ က်မကို ခ်စ္လြန္းလို႔သာ အလိုလိုက္ရတာ၊ သူ သေဘာတူခ်င္တဲ့ကိစၥ မဟုတ္ဘူးေလ။ အႀကိဳေန႔ည မိုးခ်ဳပ္တဲ့ထိ က်မကို ဘာအစီစဥ္မွ မေျပာေတာ့ က်မလည္း မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာၿပီေပါ့။ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တဲ့အဆုံး “ကိုကို႔.. သၾကၤန္က်ေနၿပီ.. လိုက္ပို႔မယ္ ဆို လို႔.. ” အဲ့လို စူစူေဆာင့္ေဆာင့္ အသံေလးနဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တယ္။ ကိုကိုက ေလသံေအးေအးနဲ႔ သူပဲ မေျပာခဲ့သလိုလို “ဘယ္ကိုတုန္း ကေလးေလးရဲ႕..”လို႔ ျပန္ေမးၿပီး က်မကို စ ေသးတယ္သိလား။ က်မျဖင့္ အသည္းေတြအူေတြ ယားလိုက္တာ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့။ စိတ္ေျပာင္းၿပီးမ်ား မသြားရေတာ့ဘူးဆိုမွျဖင့္ ဟင့္.. ေတြးရင္နဲ႔ ငိုခ်င္သြားမိတယ္။ ကိုကို မေကာင္းဘူးကြာ.. ဒါေလးေတာင္ ခြင့္မျပဳခ်င္ဘူး။

“ကိုကို႔ ဘာလုပ္မွာလဲလို႔.. လိုက္ပို႔မယ္ ဆို.. ကိုကိုေနာ္ ေျပာၿပီးစလစ္.. ကတိမတည္ရင္ ငယ္ ငိုပစ္လိုက္မွာ..” ဒီထက္လည္း ပို မေျပာရဲဘူး။ ဒါေတာင္မွ ငယ္ေလး ငိုရင္ ကိုကို ေခ်ာ့မွာေပါ့နဲ႔ ၿပီးသြားလို႔ကေတာ့ ေသၿပီဆရာပဲ။ ေတာ္ေသးတယ္ ကိုကိုက “ငယ္ေလးေျပာေတာ့ တစ္ရက္ပဲဆို ကြ..” ဟူး ေတာ္ေသးတယ္.. ဒီေလာက္ဆို ရႏိုင္ေသးတယ္။ က်မလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားၿပီး ကိုကို႔ကို ခြၽဲရတာေပါ့။ စိတ္ကေတာ့ သူ႔ကိုမေျပာဘဲ ခိုးလုပ္လိုက္တာကမွ ေကာင္းေသးတယ္ လို႔ ေတြးမိေနၿပီ။ ဟုတ္တယ္ေလ ေနာ္.. သူမ်ားက လိမ္လိမ္မာမာ ခြင့္ေတာင္းတာကို အလိုမလိုက္ရင္ တအား ေဒါသထြက္မိတယ္ တကယ္ပဲ။ ကိုကို လူဆိုးႀကီး။ မုန္းပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ တကယ္ပဲ။
“ခုမွ အႀကိဳေန႔ပဲ ရွိေသးတယ္ေလ ကြာ..”
“အႀကိဳေန႔က ကုန္သြားၿပီေလ ကိုကိုရ.. မိုးပဲ ခ်ဳပ္ေနၿပီ ဟာကိုးး..”
ပါးစပ္က ဒီေလာက္ပဲေျပာေပမယ့္ စိတ္ထဲကေတာ့ ေတြးေနၿပီ။ ခုခ်က္ခ်င္းမွ ကိုကို တစ္ခုခု မစီစဥ္ရင္ ကိုကို နဲ႔ ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ ဆက္မယ္ ကိုလင္းတို႔ စုတို႔ဆီ။ သူတို႔ အတြဲပဲေကာင္းတယ္.. ကဲတဲ့ေနရာမွာ တက္ညီလက္ညီ။ သူငယ္ခ်င္းေတြ တိုင္ပင္ေနၾကကတည္းက ငါလည္း ပါမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ တစ္ခြန္းပဲ ဟာကို။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကလည္း ကိုကိုပါမွ စိတ္ခ်မွာမို႔သာ။ သူ႔ကို အရင္ ခြင့္ေတာင္းမိတာ မွားၿပီလား မသိပါဘူး.. ဟင့္။ ကိုကိုနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္း ေပါင္ေပၚတင္ထားတဲ့ အေမြးပြ အ႐ုပ္ႀကီးကို လိမ္ဆြဲေနမိတယ္။ စိတ္ထဲကလည္း “ကိုကို မေကာင္းဘူး.. လူႀကီးျဖစ္ၿပီး ကတိလည္း မတည္ဘူး..” လို႔ ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနမိတယ္။ အဲ့အခ်ိန္ က်မမ်က္ႏွာ စူပုပ္ ေကာက္ခ်ိတ္ေနမွာ အေသအခ်ာေပါ့။

“ကိုကို အကုန္စီစဥ္ၿပီးပါၿပီ ကေလးရဲ႕.. အတက္ေန႔က် လိုက္ပို႔မယ္ေလ ကြာ ေနာ္..” ေတြ႕လား ကိုကို လူလည္ႀကီး။ အက်ေန႔ ကတည္းက ပို႔လိုက္ရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ရက္ က်မ ထပ္ပူဆာေတာ့မယ္ ဆိုတာ သူ သိေနတယ္။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ေျခေဆာင့္မိတာေပါ့။ “ကိုကိုကလည္း နက္ျဖန္ မရဘူးလား လို႔..” လူက တအား ကဲခ်င္ေနေတာ့ ေျပာလိုက္မိေရာ။ က်မကို ျပန္ေျပာတဲ့ ကိုကို႔ေလသံ နဲနဲ တည္လာၿပီ။
“အတက္ေန႔က အစည္ဆုံးေလ ငယ္ေလးရယ္.. မနက္ အေစာႀကီးကတည္းက ညမိုးခ်ဳပ္ထိ ရမယ္.. ေက်နပ္ ေနာ္.. ကေလးေလး..”
“ဟြန႔္.. ကိုကို ကလည္း…” လူ႔စိတ္က တကယ္ပဲ ဆန္းတယ္ သိလား။ ကိုကို႔အက်င့္က ဆုံးျဖတ္ၿပီးရင္ မျပင္တတ္မွန္း က်မ သိသိႀကီးနဲ႔ မရမက ေျပာေနမိတာ။ ေနာက္ဆုံး ကိုကိုက “ငယ္ေပါက္စေလး… အတက္ေန႔ ကိုကိုနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မလား.. သၾကၤန္တစ္တြင္းလုံး အိမ္တြင္းေအာင္းမလား.. ႀကိဳက္တာေ႐ြး..” ဟင့္ သြားၿပီ။ ေလသံနဲ႔ စကားလုံးအရ ကိုကို႔ကို ဒီထက္ပို ေဈးဆစ္လို႔ ဘယ္လိုမွ မရေတာ့မွန္း က်မသိလိုက္ၿပီေပါ့။ “ၿပီးေရာ.. အာ့ဆိုလည္း.. ကိုကို႔ သေဘာပဲ.. အိပ္ေတာ့မယ္.. ဒါဘဲ..” အျမင္ကတ္ကတ္နဲ႔ ဖုန္းကို ပါဝါပါ ပိတ္ပစ္လိုက္တယ္ ေအးေရာ။ အတက္ေန႔ မေရာက္မခ်င္း ေနာက္ေန႔ေတြလည္း လာမေခ်ာ့နဲ႔..။
(၃)
သၾကၤန္အက်ေန႔ေလးတစ္ေန႔က က်မအတြက္ေတာ့ တစ္ကမာၻပဲ သိလား။ အဲ့ဒါ ကိုကို လူဆိုးႀကီးေၾကာင့္ေပါ့။ က်မ ဖုန္းပိတ္ထားေတာ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမ့ဆီ တလွည့္စီ ဆက္တယ္ေလ။ က်မကလည္း ျပတ္သားတယ္ အဲ့ ဖုန္းေတြပါ မကိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့။ က်မ ေကာက္ေနတာ ေမေမက ရိပ္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္ မဟုတ္လား ေဖေဖေကာ ေမေမေကာ ကိုကို႔ ဘက္က။ ေမေမက “မီးမီး မကိုင္ဘူးလား ဒီမွာ ကိုႏိုင္ေခၚေနတာ..” ဆိုၿပီး ေမးေသးတယ္။ က်မလည္း “ကိုင္ဘူး…” လို႔ ခပ္ျပတ္ျပတ္ပဲ ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ ေခၚေပါ့ တတ္ႏိုင္ရင္ သုံးစကၠန႔္တစ္ခါ ေခၚလည္း မကိုင္ဘူး.. ဘာျဖစ္လဲ။ အဲ့လိုနဲ႔ အက်ေန႔ တစ္ရက္လုံးကုန္ေရာ။
ေနာက္တစ္ရက္၊ အက်တ္ေန႔ မနက္။ ကိုကို အိမ္ေရာက္လာတယ္။ တကိုယ္လုံး စို႐ႊဲၿပီး မ်က္ႏွာက ၿပဳံးစိစိနဲ႔။ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြ မရွိရွာေတာ့တဲ့ ကိုကို၊ သူတစ္ေယာက္တည္း ေနတဲ့အိမ္ေလးက က်မတို႔ အိမ္နဲ႔ သိပ္မေဝးဘူးေလ။ ဒီေလာက္ စို႐ႊဲေနတာ လမ္းေလွ်ာက္လာလို႔ေနမွာေပါ့။ သူက်ေတာ့ သၾကၤန္ေရ စိုၿပီးၿပီ။ က်မ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း “ႂကြက္စုတ္ႀကီး ေရနစ္လာတဲ့ ႐ုပ္၊ မုန္းတယ္..” လို႔ ပြစိစိ ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ ေမေမ ထုတ္ေပးတဲ့ ေဖေဖ့ အ၀တ္အစားေတြ လဲဝတ္ၿပီး ေဖေဖနဲ႔ တစ္မနက္လုံး ခ်က္စ္ ထိုင္ထိုးေနတယ္။ ေန႔ခင္း ထမင္းေတာင္ စားသြားလိုက္ေသးတယ္ေလ။ ထမင္းဝိုင္းမွာ က်မကို ၿပဳံးစိစိ ၾကည့္ယုံကလြဲၿပီး ဘာစကားမွကို မေျပာတာ။ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကိုကိုရယ္ သုံးေယာက္သား ထမင္းစားရင္း ေျပာလိုက္ၾကတဲ့ စကား၊ ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူး။ က်မ က်ေတာ့ ထမင္းဝိုင္းထဲမွာ အသက္ပဲ မရွိတဲ့အတိုင္း။ တခါတေလ အကုန္လုံးကို မုန္းပစ္ခ်င္တယ္ တကယ္ပဲ။
ထမင္းစားၿပီး ေဖေဖ ေန႔လည္ တေရးအိပ္ခ်ိန္ ကိုကို ျပန္သြားတယ္။ အဲ့ အခ်ိန္ထိ က်မကို မနက္ျဖန္ အစီအစဥ္ ဘာမွ မေျပာဘူး။ ျပန္ခါနီး ေမေမ့ဆီ မနက္ျဖန္အတြက္ ခြင့္ေတာင္းေနတာေတာ့ က်မ ၾကားလိုက္တယ္။ ေမေမကလည္း ျပန္ေျပာပါ့ “အြန္း.. လိုက္ပို႔ ေပးလိုက္.. ေျပာမေကာင္းရင္ ေရာက္တဲ့ အရပ္တင္ ႐ိုက္ပစ္..” တဲ့။ ဟဟ.. က်မ ရယ္ခ်င္သြားတယ္။ ကိုကိုလား က်မကို ႐ိုက္ရဲမွာ။ သတၱိရွိရင္ ႐ိုက္ၾကည့္လိုက္ေလ။ ျပန္ေခ်ာ့ရတာနဲ႔ မကာမိေအာင္ ေကာက္ပစ္လိုက္မွာေပါ့။ သူျပန္သြားၿပီး ညေနလည္းေစာင္းေရာ လုံးဝ အသံတိတ္သြားေတာ့တာပဲ။ ကိုကို ပညာျပၿပီ။ က်မ သိတာေပါ့။ က်မ ဖုန္းေလး ျပန္ဖြင့္ထားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို က်မဆီ ဖုန္းမေခၚဘူး။ ေမေမ့နား ေယာင္လည္လည္ သြားလုပ္ေနမိတယ္.. ေမေမ့ဖုန္းမ်ား ထ ျမည္မလားလို႔ပါ။ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ ကြက္ၾကည့္ၾကည့္ေလာက္ပဲ လုပ္ရဲတယ္။ ေဖေဖ သိသြားရင္ က်မရဲ႕ မဟာသၾကၤန္စီမံကိန္း ပ်က္ဘို႔ ေသခ်ာသြားၿပီေလ။
အဲ့ေန႔က စိတ္ထဲ အလိုမက်တာမ်ား ညစာေတာင္ စားမ၀င္ဘူး တကယ္။ အိပ္ခါနီးထိ ကိုကို ဖုန္းမေခၚေတာ့ က်မ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဟိုေကာင္ေတြဆီလည္း မဆက္ခ်င္ပါဘူး။ က်မက ကိုကို ေပးတဲ့ အခြင့္ေရးပဲ လိုခ်င္တာပါ။ က်မ ဆိုးတယ္ ကဲတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ ကိုကို ခြင့္ျပဳႏိုင္သေလာက္ ေဘာင္ထဲမွာပဲ က်မ ဆိုးတာ ကဲတာပါ။ ကိုကို႔ကို မရမက ပူဆာတယ္ ဆိုကတည္းက ကိုကို နဲ႔ပဲ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ ဆိုတာ ကိုကို သိသင့္တာေပါ့။ ကိုကို ခြင့္မျပဳခ်င္တဲ့ ကိစၥကို ကိုကိုနဲ႔တူတူေပ်ာ္ခ်င္မိတာ က်မ မွားတယ္ပဲ ေျပာရမလား မသိေတာ့ပါဘူး.။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မ အရမ္း ၀မ္းနည္းတယ္။ ကိုကို မတရားဘူး။ လူဆိုးႀကီး။ က်မကိုလည္း တကယ္ မခ်စ္ဘူး။ ညစာကို ဟုတ္တိပတ္တိ မစားဘဲ ၀င္အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကိုကိုေရာ က်မေရာ သၾကၤန္ေရေတြ စိုစို႐ႊဲ၊ အနမ္းေတြလည္း ပိုပိုကဲ လို႔ရယ္။
(၄)
အတက္ေန႔ မနက္ေစာေစာ..။ က်မ အေစာႀကီး ႏိုးေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို႔ဆီက ဘာမွ မေမွ်ာ္ေတာ့ဘူး။ က်မ ဘယ္ေလာက္ လိုခ်င္ေနမွန္း ကိုကို မသိတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဒါေလးမွ မလိုက္ေလ်ာခ်င္လည္း ေနေပ့ေစေတာ့။ က်မ အိပ္ရာထဲမွာ ေခါင္းအုံးႏွစ္လုံး ၾကား ေခါင္းညႇပ္ၿပီး ေပကပ္ အိပ္ေနပစ္လိုက္တယ္။ ေမွာက္ခုံႀကီး အိပ္ေနတဲ့ က်မတင္ပါးကို ဖ်တ္ကနဲ ႐ိုက္ရင္း ေမေမ လာေအာ္တယ္.. ဖုန္းလာေနတာ မၾကားဘူးလားတဲ့.. ဘယ္ၾကားမလဲ က်မ နားေတြ ေခါင္းအုံးနဲ႔ အတင္း ဖိထားတာႀကီး။ ေမေမ ထြက္သြားေတာ့ က်မ ဖုန္းကိုင္လိုက္တယ္.. “ကိုကို ေရာက္ေနၿပီေနာ္.. ကားပါကင္ကို ဆင္းခဲ့ေတာ့..” တဲ့။ အိုးး.. ေပ်ာ္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ မ်က္ႏွာသစ္ရင္း ေရပါ ခပ္သြက္သြက္ ေလာင္းခ်ိဳးလိုက္တယ္..။ မွန္တင္ခုံေရွ႕ ေရာက္ေတာ့မွ ဘယ္အက်ီ ၀တ္ရင္ ေကာင္းမလဲ.. စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ကိုကို႔ကို ကလိခ်င္သြားတယ္။ ကိုကို႔ သေဘာအတိုင္းသာဆို ရွပ္အက်ီ ထူထူ တစ္ထည္ နဲ႔ ဂ်င္းပန္ ျဖစ္ျဖစ္ ၀တ္သင့္တာေလ။ ဒါေပမယ့္ ခ်ည္သားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ဂါဝန္ေလး က်မ ေ႐ြးလိုက္တယ္။ အရွည္က ဒူး ဖုံး႐ုံေလး။ ၿပီးေတာ့ ဂါဝန္က အျဖဴခံေပၚမွာ ပန္းေရာင္ အဝါေရာင္ အစိမ္းေရာင္ လိေမၼာ္ေရာင္ အပြင့္ ႏုပ္ႏုပ္ေလးေတြ ပါတဲ့ အဆင္၊ တနည္းအားျဖင့္ ေရစိုစိုနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မသင့္ေတာ္တဲ့ အေဖ်ာ့ဆင္ေပါ့.. ခိခိ။
ခ်ဳပ္ထားတဲ့ ပုံစံကလည္း လည္ပင္းေပါက္ က်ယ္က်ယ္ ကပ္ကပ္ေလးနဲ႔ လက္ေမာင္းက အရင္းပိုင္း အုပ္တယ္ဆို႐ုံ တိုတိုေလး။ ခါးေအာက္ပိုင္းကို ထီးလို လြင့္ဝဲဝဲ ေလးျဖစ္ေအာင္ ပိတ္စကို အေစြသား ယူၿပီး က်မကိုယ္တိုင္ စိတ္တိုင္းက် ခ်ဳပ္ထားတာေလ။ ဘာ အတြန႔္ ဘာအဆက္မွကို မပါေတာ့ ကိုယ္လုံး အလွက ရွင္းၿပီး ေပၚေနေရာ။ ၿပီးေတာ့ က်မ ကိုယ္လုံး ကိုယ္ေပါက္က ေမာ္ဒယ္လ္ေတြလို သြယ္သြယ္ေျပာင္းေျပာင္း မဟုတ္ဘူး။ ရင္ (၃၄)၊ ခါးက (၂၆)၊ တင္ (၃၈)။ ခု က်မ၀တ္ထားတဲ့ ခ်ည္သားေပ်ာ့ဂါဝန္နဲ႔ ေရစိုသြားမယ့္ က်မ ကိုယ္လုံးကို ျပန္ျမင္ၾကည့္တယ္.. ခိခိ.. ကိုကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ေဒါေတြ ကန္လိုက္မလဲ။ အခု က်မ ေအာက္ဆင္းသြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ျပန္တက္လဲလို႔ ေျပာကိုေျပာမွာ ေသခ်ာတာေပါ့။ အဲ့က်ရင္ေတာ့ က်မ ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို ဆိုၿပီး ျပန္တက္လဲဝတ္လိုက္မွာပါ။ က်မက အဲ့လို ကိုကို႔ တစ္ခ်က္လြတ္ အမိန႔္ေတြ နာခံရတာ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ကိုကို မဆူ ဆူေအာင္လည္း တမင္လုပ္ခ်င္ေသးတာ။
အ၀တ္လဲလို႔ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ရွည္ေတြကို ခပ္သြက္သြက္ေလး က်စ္ဆံၿမီး က်စ္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာကိုလည္း လိမ္းေနက် ႏို႔ရည္ကရင္မ္ေလးပဲ လိမ္းလိုက္တယ္။ က်မအတြက္ ေနေလာင္ခံေတြ ေရစိုခံေတြ ဘာမွ မလိုပါဘူး။ နဂိုကတည္းက သိပ္ ျပင္ျပင္ဆင္ဆင္ မေနတတ္တဲ့က်မမွာ အလွျပင္ပစၥည္းရယ္လို႔ ဘာမွ မည္မည္ရရ မရွိတာလည္း ပါတာေပါ့ေနာ္။ သဘာဝက်က် ေျပာင္းရွင္းရွင္း မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ကိုယ္လုံးအတိ ဂါဝန္ေလး။ မွန္ေရွ႕မွာ ကိုယ္ကို တစ္ပါတ္လွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။ ခဏေန သည္ပုံစံနဲ႔ ေရပက္ခံထြက္ရမလား ဆိုၿပီး ကိုကို စိတ္တိုေတာ့မယ္.. ေပ်ာ္လိုက္တာ ခိခိ။ ကုတင္ေပၚမွာ ရွပ္အက်ီ တစ္ထည္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ သရီးကြာတားေလးတစ္ထည္ အသင့္ ထုတ္ထားခဲ့လိုက္တယ္။ ကိုကို ဆူရင္ ျပန္တက္လဲဝတ္ဘို႔ပါ။ က်မရည္႐ြယ္ခ်က္က ကိုကို႔ကို စိတ္တိုေအာင္ ဆြခ်င္ယုံ သက္သက္ပဲေလ ေနာ္။ သြားဘို႔ အသင့္ျဖစ္ေတာ့ ကိုကို႔ကို ေရေလာင္းခ်င္စိတ္ ေပါက္သြားလို႔ ေရခဲေသတၱာထဲက ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ေသာက္ေရတစ္ဗူး ယူလိုက္ေသးတယ္။ စင္ေပၚတင္ထားတဲ့ ဖိနပ္ေတြထဲက က်မ အႀကိဳက္ဆုံး ေလဒီရႈး ဖိနပ္ေလး စီးလိုက္ၿပီး “ေမေမ့ တာ့တာေနာ္…” ဆိုေတာ့ ေမေမက “ကိုႏိုင့္စကား နားေထာင္ေနာ္ မီးမီး.. လူၾကားသူၾကား ေျပာမရဆိုမရ မလုပ္နဲ႔..” တဲ့။
ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ဓါတ္ေလွကား ေပါက္ဝမွာ ကိုကို ေစာင့္ေနတယ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အျပာရင့္ရင့္နဲ႔ ရွပ္အက်ီ က ကြမ္း႐ိုးစင္းလို အစင္းႏုတ္ႏုတ္ေလးေတြ ပါတဲ့ အျပာေရာင္ႏုႏုေလး။ ကိုကိုက ေၾကာင္ေၾကာင္ က်ားက်ား အဆင္ေတြ ၀တ္ေလ့ မရွိဘူးေလ။ တီရွပ္ေတြ ဘာေတြနဲ႔လည္း အျပင္ ထြက္ခဲတယ္။ ကိုကို အႀကိဳက္ဆုံးက အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ရွပ္လက္ရွည္ ေျပာင္ေလးေတြေပါ့။ ေဘာင္းဘီကိုလည္း ဂ်င္း အက်ပ္ေတြထက္ စတိုင္ပန္ ေဒါက္အတြန႔္ေတြ မပါတဲ့ ပုံစံမ်ိဳးပဲ ေ႐ြးဝတ္တတ္တယ္။ က်မကို ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း ဓါတ္ေလွကားထဲ ဖ်တ္ကနဲ ျပန္ဝင္ၿပီး တံခါးကို ပိတ္လိုက္တယ္။ အေပၚဆုံးထပ္ ခလုတ္ကို ႏွိပ္ခ်လိုက္ေတာ့ က်မ အံ့ၾသသြားတာေပါ့။ ကိုကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ..။ အိမ္ျပန္ အ၀တ္လဲခိုင္းရေအာင္ကလည္း က်မေနတာ အေပၚဆုံးထပ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ က်မ ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္း ကိုကိုက က်မကို နံရံဆီ ဆတ္ကနဲ တြန္းၿပီး က်မ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို.. “အိုးး ကိုကို႔..”
နံရံနဲ႔ ေက်ာနဲ႔ ဖိကပ္ေနတဲ့ က်မကို ကိုကို နမ္းတယ္။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္နမ္းေနတဲ့ ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ခ်ိဳလိုက္တာ ကိုကိုရယ္။ က်မလက္ထဲက ေရဗူး ျပဳတ္က်သြားတယ္။ Lock & Lock ဗူးဆိုေတာ့ အဖုံးပြင့္ထြက္ၿပီး ေရေတြလည္း ဖိတ္ကုန္တာေပါ့။ ေရဗူးထဲက ေရဖိတ္တာ ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ့္ျပႆနာက က်မ ပိပိေလးထဲက စိမ့္ထြက္လာတဲ့ ခ်စ္ဝတ္ရည္ေတြ။ ကိုကိုေပါ့ ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းရင္း က်မ ရင္စိုင္ေတြကို ဆုပ္နယ္ေနတယ္။ သူ႔ လက္ဝါး ေႏြးေႏြးႀကီးထဲမွာ က်မ ႏို႔အုံ အိအိေဖာင္းေဖာင္းေလး စိစိညက္ညက္မ်ား ေက်ကုန္ေတာ့မလားပဲ။ ခုေနမ်ား တစ္ေယာက္ေယာက္က ဓါတ္ေလွကား လာဖြင့္ရင္ဒုကၡ။ တထိတ္ထိတ္ အေတြးနဲ႔ပဲ အတက္ၿပီးေတာ့ အဆင္း။ ရင္ခုန္စရာ အနမ္းေတြေၾကာင့္ ဓါတ္ေလွကားရပ္သြားမွာေတာင္ က်မေၾကာက္မိတယ္။ တုန႔္ကနဲ ရပ္သြားတဲ့ ဓါတ္ေလွကား တံခါး မပြင့္ခင္ လူခ်င္း ခြာလိုက္ၿပီး
“ဒီေရဗူးက ဘာလုပ္တာတုန္း..” ေရဗူးကို ကုန္းေကာက္ရင္း က်မကို ေမးတယ္။
“ကိုကို႔ကို ေရေလာင္းမလို႔ေပါ့..” ျပန္ေျဖတဲ့ က်မ အသံ ပုံမွန္မဟုတ္ဘူး သိလား။
“ဟဟ အ႐ူးမေလး.. မေန႔က ကိုကို ေရေလာင္းခံခ်င္လို႔ လာတာေလ.. စူပုပ္ေကာက္ခ်ိတ္ေနတာ ဘယ္သူလဲ ေျပာ.. တခါတည္း လူကို စကားေတာင္ေျပာေဖာ္မရဘူး ေကာက္ေတးမေလး..” ေျပာရင္းနဲ႔ က်မပါးကို လိမ္ဆြဲလိုက္တာ ပါးေလး ဆိုတာ ထူပူ သြားတာပဲ။ ကိုကို ဒီေန႔ က်မကို ေတာ္ေတာ္ ႏွိပ္စက္ခ်င္ေနပုံရတယ္။ မုန္းတယ္ လူဆိုးႀကီး။
“ကိုကိုေနာ္.. နာတယ္ လို႔.. သူ႔အသား မဟုတ္တိုင္း တအားပဲ…”
“စိတ္ေကာက္လို႔ ဒဏ္ေပးတာေလ.. ေနာက္ခါ ေကာက္ရဲေကာက္ၾကည့္ ဒီ့ထက္ နာမယ္..”
နာသြားတဲ့ က်မ ပါးေလးကို ဖြဖြ နမ္းရင္း ကိုကိုေျပာလိုက္တာ။ နာစမ္းပါေလ့ေစ ကိုကိုရာ.. ခုလို အနမ္းေတြနဲ႔ ျပန္ေခ်ာ့မယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ေသြးထြက္ေအာင္ နာလည္း က်မကေတာ့ က်ိတ္ခံမွာပဲ။ ဆိုးပစ္ဦးမယ္။ ကိုကို တကယ္ လုပ္မလုပ္ သိရေအာင္ ဆိုးခ်င္တိုင္း ဆိုးၿပီး ေကြးေနေအာင္ ေကာက္ပစ္ဦးမယ္။
(၅)
အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ဓါတ္ေလွကားထဲက ထြက္ၿပီး ကိုကို စီစဥ္ထားတဲ့ ကားဆီသြားၾကတယ္။ ကိုကို႔လက္ေမာင္းကို ခိုၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ က်မ အႀကိဳက္ဆုံးေပါ့။ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့စကားေတြ ေဖာင္ေဖာင္ကို ဖြဲ႕ေနေရာပဲေလ။ တကယ္ပဲ ထူးဆန္းတယ္ သိလား က်မမွာ ကိုကို နဲ႔ေတြ႕တိုင္း ေျပာစရာစကားေတြ ကုန္ႏိုင္တယ္ကို မရွိဘူး။ ကိုကိုကေတာ့ က်မေျပာသမွ် တဟားဟား သေဘာေတြက်၊ တခါတေလ အြန္း အြန္း နဲ႔ က်မစကားဆက္ဘို႔ ေထာက္ေပး။ က်မ ထင္ပါတယ္ ကိုကိုလည္း က်မေၾကာင့္ ပ်င္းရတယ္ကို ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ခုလည္း သူ႔လက္ေမာင္းကို တြဲခိုရင္း လိုတာထက္ ပိုၿပီး က်မ ဖက္ထားလိုက္တယ္။ ေစာေစာက သူက်မကို ဒုကၡေပးထားတယ္ေလ။ကိုကို႔ လက္ေမာင္းနဲ႔ က်မ ရင္သားေတြ ထိေနတယ္ မဟုတ္လား။ စကားတေျပာေျပာနဲ႔ သူ႔လက္ေမာင္းကို ရင္သားေတြနဲ႔ ပြတ္ေနပစ္လိုက္တယ္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး က်မကို ငုံ႔ၾကည့္တယ္။ သူ႔အာ႐ုံက က်မေျပာေနတဲ့ စကားနဲ႔ တျခားစီ။ ကိုကို႔ မ်က္လုံးထဲက အေရာင္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုေလး အသက္ရႈၾကပ္ေနၿပီမွန္း က်မ သိတာေပါ့။ ကိုကို႔ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္းက်မ မ်က္ခုံးေလး ပင့္ၿပီး လွ်ာတစ္လစ္ လုပ္ျပလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲကလည္း မွတ္ၿပီလားကိုကိုလူဆိုးႀကီး.. ေနာက္တစ္ခါ ငယ့္ကို နာေအာင္လုပ္ရင္ ကိုကိုလည္း မလြယ္ဘူးမွတ္..။ က်မကို ငုံ႔ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကိုက “လူဆိုးမေလး.. နာမယ္..” တဲ့။ ခိခိ.. က်မ စိတ္ထဲက စကားကို ကိုကို ၾကားတယ္ေတြ႕လား။ ကိုကိုက က်မအတြက္ အဲ့လို လူပါ။
စိတ္ကူးနဲ႔ၾကည္ႏူးေနတဲ့က်မ ရပ္ထားတဲ့ ကိုကို႔ ကားကို ေတြ႕ေတာ့ “ဟမ္.. ကိုကို႔ ဒီကားနဲ႔ပဲ သြားမွာလား…” ကိုကို ယူလာတာ သူ႔ကားေလ.. Prado..။ ဒါလား သၾကၤန္လည္ဘို႔ကား။ က်မက တျခားတစ္စီးစီး စီစဥ္လာမယ္ ထင္တာေပါ့။ ၾကည့္ဦး က်မ ဘယ္ေလာက္ ေဒါသထြက္သြားသလဲ ဆိုတာ။ ဖက္တြယ္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေမာင္းကို ေဆာင့္ဆြဲျဖဳတ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လမ္းဆက္မေလွ်ာက္ဘဲ ေျခစုံရပ္၊ ကိုကို႔ကို ေပေစာင္ေစာင္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္တာေပါ့။ က်မ ၀တ္လာတဲ့ အက်ီကို ဘာလို႔ သြားျပန္မလဲခိုင္းပါလိမ့္လို႔ ေတြးမိေနတာ၊ လတ္စသတ္ေတာ့ ဒါေၾကာင့္ကိုး။ မွန္အလုံပိတ္ကားနဲ႔ ေကာ္ပတ္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို သၾကၤန္လည္ရမယ့္ က်မအျဖစ္ကို ေတြးၾကည့္ၾကပါဦး။ လူက ေဒါသထြက္လြန္းလို႔ အေငြ႕ေတြ ထြက္လာမလားေတာင္ မွတ္ရတယ္ တကယ္။ ကိုကို မေကာင္းဘူး။ ဒါ က်မ ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာတာမွ မဟုတ္တာ။ ဒီပုံစံနဲ႔ သၾကၤန္လည္တာထက္ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ အိမ္မွာ အိပ္ေနတာကမွ အိပ္ေရးဝဦးမယ္။ ခုက်ေတာ့ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ၾကားထဲမွာ က်မက မွန္လုံပိတ္ကားထဲကေန ထိုင္ေငး.. စဥ္းစားရင္း ငိုခ်င္လာတယ္။
ရတယ္ေလ.. ကိုကို ငယ့္ကို အဲ့လို ခံစားေစခ်င္တယ္ေပါ့.. ငယ္ေတာင္းမိတဲ့ အခြင့္ေရးေလးက ဘာမ်ား ႀကီးက်ယ္ခန္းနားေနလို႔ ကိုကို ခုလို လုပ္ရက္ရတာလဲ.. ရတယ္.. ၾကည့္လိုက္.. ငယ္ စိတ္ထိခိုက္ရတဲ့ ပုံစံကို ကိုကို ထိုင္ၾကည့္ေနႏိုင္ဘို႔ပဲ လိုတာပါ..။ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ၿပီး က်မ ကားေပၚ တက္ထိုင္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အျပင္ကို ေငးေနလိုက္တယ္။ ကိုကို႔ ဘက္ကို လုံးဝ လွည့္မၾကည့္ဘူး။ က်မ မ်က္ရည္ဝဲေနမိၿပီ.. ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ က်မ မငိုေသးဘူး၊ စိတ္ခ်။ ခုေလာက္နဲ႔ လုံးဝ မငိုဘူး။ ကတ္ဆက္ သီခ်င္း ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလး ဖြင့္ၿပီး ကိုကို ကားေမာင္းထြက္လိုက္ၿပီ။ ပါရမီလမ္းနဲ႔ ျပည္လမ္းေထာင့္မွာတင္ လမ္းက စ ၾကပ္ေနၿပီေလ။ သၾကၤန္ရဲ႕ေပ်ာ္စရာ ျမင္ကြင္းေတြ က်မ ျမင္ရၿပီေပါ့။ အငိုလြယ္တဲ့က်မ မ်က္ရည္ကို မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုကို႔ ဘက္ကိုေတာ့ လုံးဝကို မလွည့္တာ။ ျပည္လမ္းမေပၚက မ႑ပ္ တစ္ခုနား ေရာက္ေတာ့ ကားတန္းႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ အင္းယားလမ္းဘက္ ၀င္တဲ့ ကားေတြတန္းစီလို႔ေပါ့။
ကားရပ္လိုက္ၿပီး ကိုကိုက “ဒီမနက္ ဘာစားခဲ့လဲ ငယ္ေလး..” ဒါက ကိုကိုေမးေနက် စကားပါ။ က်မတို႔ ေတြ႕လို႔ ခ်က္ခ်င္း မဟုတ္ေတာင္ ခဏေနရင္ ကိုကို အၿမဲေမးတတ္တယ္။ က်မ ျပန္မေျပာဘူး။ ေျပာစရာလည္း မရွိဘူးေလ.. ဘာမွမွ မစားခဲ့ပဲ။ “ၾကည့္ရတာ ဒီကေလးေလး ဘာမွ စားရေသးပုံမေပၚဘူး.. သၾကၤန္လည္ရမယ္ ဆိုလို႔ အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ဘာမွ မစားဘဲ ထြက္လာတယ္ ဟုတ္..” ေျပာတတ္တယ္ ေတာ္ေတာ္။ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သၾကၤန္လည္နည္းႀကီး ဆိုေတာ့။ “ကိုကို မုန႔္ ယူလာေပးတယ္.. ေနာက္မွာ ျခင္းေတာင္း လွမ္းယူလိုက္ ကေလးေလး..” က်မနဲ႔ အျပင္သြားတိုင္း က်မအတြက္ စားစရာတစ္ခုခု ကိုကို အၿမဲ စီစဥ္လာတတ္တာပါ။ အရင္ကေတာ့ ဒါမ်ိဳးဆို က်မ ရင္ထဲ အသည္းထဲထိ ၾကည္ႏူးေနက်ေပါ့။ ကိုကို မေျပာရင္ေတာင္ “ငယ္စားဘို႔ ဘာပါလဲ ကိုကို…” လို႔ေမးၿပီး ကိုကို႔ကားေပၚ ေမႊေနက်။ ခုေတာ့ စိတ္က ငိုခ်င္တာပဲ သိတယ္။ “ေဟ့.. ေနာက္မွာ ျခင္းေတာင္း ယူလိုက္လို႔ ငယ္ေလး.. အာ..ဟာ ငိုေနတာလား.. အယ္ ငယ္ကလည္း ကြာ.. ဘာလို႔ ငိုတာတုန္း ကေလးရယ္.. ေပ်ာ္ရမယ့္ အခ်ိန္ကို…” ေအာ ဟုတ္တယ္.. ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာ္ဘို႔ ေကာင္းတဲ့ ပုံစံ ဆိုေတာ့။ တကယ္ဆို က်မ အာခါင္ျခစ္ၿပီးေတာင္ ေအာ္ငို ပစ္ခ်င္တာပါ။ ကိုကို႔ကိုလည္း စိတ္ရွိလက္ရွိ ထု႐ိုက္ ကုတ္ဆြဲပစ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ မလုပ္ပါဘူး။
“ငယ့္.. ငိုပါနဲ႔ ကေလးရယ္ေနာ္.. ကိုကိုတို႔တူတူ ေရပက္ မ႑ပ္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကမယ္ေလ.. ေနာ္.. မေပ်ာ္ဘူးလား ကိုကိုနဲ႔ သြားရတာ.. ဟင္ ကေလးေလး..”
“ေပ်ာ္ပါတယ္ ကိုကို.. တီဗြီထဲကဟာေတြ အျပင္မွာ တကယ္ျမင္ရတာပဲ.. ေပ်ာ္ပါတယ္.. သၾကၤန္ျမင္ကြင္းကို သရီးဒီ တီဗြီနဲ႔ ၾကည့္ရသလိုေပါ့.. ဘယ္သူမွေတာင္ ငယ့္လို အခြင့္အေရးမ်ိဳး ရဖူးမွာ မဟုတ္ဘူးပဲ.. ငယ္ေပ်ာ္ပါတယ္.. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုကို..”
မွတ္ထား။ က်မ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္ေတြထဲမွာ အဲ့လို စကားနာထိုးတာလည္း ပါတယ္ေလ။ “ငယ္ ရယ္…” ကိုကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီ။ က်မ သိတာေပါ့။ “ငယ့္.. ကိုကို႔ကို ၾကည့္ဦးကြာ ကေလး..” က်မ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲလွည့္တယ္။ အမွန္ေတာ့ ကိုကို႔ လက္ကို ခါထုတ္ပစ္ခ်င္ေပမယ့္ က်မ မလုပ္ပါဘူး။ ခုမွေတာ့ က်မ ကန႔္လန႔္တိုက္ေနလည္း ဘာထူးေတာ့မွာလဲေနာ္။ ကိုကိုက ဒီေလာက္ပဲ ေပးရင္ ဒီေလာက္နဲ႔ပဲ က်မ ေက်နပ္ရမွာေပါ့။ က်မ ကိုကို႔ဘက္ လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ “မငိုပါနဲ႔ ကေလးရယ္.. ေနာ္..” ေျပာရင္း က်မ ပါးေပၚက မ်က္ရည္ေတြ ကိုကို သုတ္ေပးတယ္။ အရင္ကဆို က်မ အက်င့္က ေခ်ာ့ေလ ငိုေလပါ။ ခုေတာ့ က်မ တကယ္ပဲ ေနာက္ထပ္ထြက္လာမယ့္ မ်က္ရည္ေတြ ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။ ပါးေပၚကိုလည္း လက္ခုံနဲ႔ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ပြတ္သုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ကို ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ မ်က္ရည္ၾကားကေနလည္း က်မ ေကာင္းေကာင္း ၿပဳံးတတ္ပါတယ္။
အင္းယားလမ္းထဲဝင္မယ္ႀကံေတာ့ ကားက လုံးဝ ေရွ႕တိုးဘို႔ ခက္သြားၿပီ။ သူမ်ားေတြ ေပ်ာ္ေနလိုက္ၾကတာေလ။ တစ္ခ်ိဳ႕ စုံတြဲေတြ ကားေပၚမွာ ပူးလို႔ ကပ္လို႔။ က်မ အၾကည့္ေတြက ကိုကို႔ ဘက္အျခမ္းက ကားတစ္စီးစီ ေရာက္သြားတယ္။ ကားေပၚမွာ စုံတြဲတစ္တြဲ။ ေကာင္မေလးက သူ႔ခ်စ္သူ ရင္ခြင္ထဲမွာေပါ့။ ေနာက္က ဝိုင္းထိုးေနတဲ့ ေရပိုက္ေတြကို သူ႔ခ်စ္သူက ေက်ာနဲ႔ ခံေပးထားတယ္။ ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလး ရင္ခြင္ထဲမွာ ပုပုေကြးေကြးေလး။ အဲ့အတြဲကို က်မ ေငးေနမိတယ္။ က်မလည္း အဲ့လို ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲ.. ေတာ္ၿပီ က်မ ဆက္မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ဒူးေလးေကြးၿပီး ေျခေထာက္ တင္ထိုင္လိုက္တယ္။ ကားတံခါးေဘာင္ကို မွီၿပီး ေရွ႕က ျမင္ကြင္းေတြကို ေငးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူမ်ားေတြ သၾကၤန္ေရ စိုေနတဲ့ အခ်ိန္၊ က်မ ပါးက မ်က္ရည္ေတြ စိုလို႔ရယ္။ ကိုကိုက က်မေခါင္းကို လက္ေလးနဲ႔ လာသပ္တယ္။ က်မ သူ႔ကို ျပန္မၾကည့္ဘဲ ေရွ႕ကိုပဲ ေငးေနလိုက္တယ္။ တမင္စိတ္ေကာက္ျပတာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မ တကယ္ ၀မ္းနည္းသြားတာ။
“ဟလို.. ကိုလင္းလား.. အြန္းး.. ညီေရ.. ကိုယ္ ရန္ႏိုင္ပါ.. မင္းတို႔ သည္ေန႔ လည္ျဖစ္ၾကေသးလား..” ကိုလင္း ဆိုတာ က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကိုကို ဘာလုပ္ဖို႔ ကိုလင္းဆီ ဖုန္းဆက္ပါလိမ့္။ က်မ မသိမသာ နားစြင့္လိုက္တယ္။ “ေအးကြာ သည္မွာ မင္းတို႔ သူငယ္ခ်င္း အကို႔ကို စိတ္ေကာက္ေနတာ.. ေခ်ာ့မရ ျပဳမရ.. ” ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ။ သူ႔ လုပ္ပုံျဖင့္ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ က်မ စိတ္ေကာက္တာကပဲ မွားရေသးလားေနာ္။ ကိုကို ဘယ္တုန္းကမ်ား အတင္းေျပာတတ္သြားတာပါလိမ့္။ က်မ မ်က္ေစာင္း ထိုးပစ္လိုက္တယ္။
“အြန္းးး.. ဒါဆို ညီတို႔ အင္းယားလမ္းထဲ ၀င္ရင္ ဖုန္းတစ္ခ်က္ ျပန္ေခၚေပးမလား..”
“…..”
“ရတယ္.. စိမ္းစိုထဲ ထိုးထားလိုက္မယ္.. ညေနက်မွ ျပန္ဝင္ယူ႐ုံေပါ့ကြာ..”
“…..”
“အိုေက.. ေက်းဇူးကြာ.. ဒါဆို အကို ေစာင့္ေနၿပီေနာ္..”
“……”
“ေအး ေအး.. ”
က်မ စိတ္ထဲ အရမ္း ေက်နပ္သြားတယ္။ ကိုကိုက ကိုလင္းတို႔ကားကို လွမ္းေခၚေနတာပဲ။ သူတို႔ အဖြဲ႕နဲ႔တူတူ လည္ရမယ္ဆို ရွယ္ေပါ့။ အစကတည္းက တူတူ လိုက္ခြင့္ရရင္ေတာင္ သည္ေလာက္ ေပ်ာ္မယ္ မထင္ဘူး။ ခုက် က်မစိတ္ေကာက္လို႔ ကိုကို ေခ်ာ့တာ။ ဝိုးးး သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ဂုဏ္ယူစရာပဲမဟုတ္လားေနာ္။ သူတို႔ေရွ႕မွာ ကိုကို က်မကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္လည္း ျပခြင့္ရသြားၿပီ။ ၿပဳံးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြားတဲ့ က်မ ပါးေလးကို ကိုကို ဖြဖြေလး လွမ္းကိုင္တယ္။ က်မ ေခါင္းေလးကို တစ္ခ်က္ ပုတ္ၿပီး “ေက်နပ္ေနာ္ ကေလးေလး.. မ်က္ႏွာေလး ညႇိဳးမေနနဲ႔ေတာ့..” တဲ့။ အင္းယား ဘက္ ေကြ႕ခ်၊ ကားကို ေနရာတက် ရပ္ၿပီး ကိုကို အရင္ဆုံး လုပ္တာက ေနာက္ခန္းက စားစရာျခင္းေတာင္းကို လွမ္းယူလိုက္တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဗူးေလးနဲ႔ ထည့္လာတဲ့ ေပါင္မုန႔္ေၾကာ္ေတြရယ္ ေကာ္ဖီဓါတ္ဗူးရယ္ ထုတ္တယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေနရတဲ့ကိုကိုက ျဖစ္သလိုစားတတ္တာ အက်င့္ပါေနေပမယ့္ က်မႀကိဳက္တဲ့ ေပါင္မုန႔္ေၾကာ္နည္း တစ္ခုကိုေတာ့ ေမေမ့ဆီက ေကာင္းေကာင္း သင္ထားတာေလ။ က်မစားခဲ့သမွ် ကိုကို႔ လက္ရာေတြထဲမွာ သည္မနက္က အရသာ အရွိဆုံးပဲ။
(၆)
“ပိုးစုတ္မ.. ဘိုးေတာ္ကို ဘယ္လိုမ်ား ကပ္ခြၽဲလိုက္လဲ.. က်ဳပ္တို႔ျဖင့္ နားရွိလို႔သာၾကားရတယ္ေနာ္..”
“ခိခိ.. က်ဳပ္ လိုခ်င္တာကို ဘယ္တုန္းကမွ ႏွစ္ခါ မေျပာဘူး ေ႐ႊစု.. ေတာ္တို႔ ခု သိၿပီမဟုတ္လား..”
“ဟဟ.. ေနမကုန္ေသးဘူး ပိုးပုလဲဥ.. ေလေတြ နဲနဲေလွ်ာ့..”
“အစုတ္ပလုတ္မ.. မနာလိုျဖစ္ေနတယ္..”
“မျဖစ္ေပါင္.. ၿပိဳင္မလား.. ေတာ္နဲ႔က်ဳပ္.. ဘယ္သူက ပို ပိုင္လဲ..”
“လုပ္လိုက္ေလ.. ရႈံးတဲ့လူ တစ္ပါတ္တိတိ မနက္စာ တာဝန္ယူေၾကး..”
“အိုေက.. စိန္လိုက္..”
အမွန္ေတာ့ က်မ စု ကို မခံခ်င္လို႔သာ ေျပာမိတာ။ မလြယ္မွန္းေတာ့ သိသားပဲ။ အဲ့ဒီလိုနဲ႔ ကိုကိုနဲ႔က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေရပက္ခံကားေပၚ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ က်မနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အေသးစိတ္ ဂ႐ုစိုက္တတ္လြန္းတဲ့ ကိုကို၊ ဒီတစ္ခါေတာ့ ဗ်ာမ်ားသြားတယ္ေလ။ ဘာလို႔ဆို က်မ ၀တ္လာတဲ့ အက်ီက ခုမွ ျပႆနာ စ ၿပီကိုး။ သူ႔အစီစဥ္ထဲမွာ ေရစိုစရာ ကိစၥ မပါေတာ့ တဘက္ေတြဘာေတြ ယူမလာဘူးေလ။ ခုမွ အိမ္ျပန္ အ၀တ္လဲခိုင္းရေအာင္ကလည္း သူမ်ားကားနဲ႔ သြားတာဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းေပါ့။ သက္ျပင္း တခ်ခ်နဲ႔ က်မ ခါးေလးကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာကေတာ့ သိပ္ႀကီး သာယာလွတယ္ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ ေနာက္တစ္ခု ကိုကိုေလး သနားဘို႔ေကာင္းတာက က်မ သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားမွာ သူ အေနရခက္ရွာပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း သူ႔ကို အရင္ကတည္းက နဲနဲ ရွိန္တယ္။ ကိုကိုက ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး မႏိုင္ေပမယ့္ ေအးေအးေဆးေဆး ေနတတ္တဲ့ စ႐ိုက္ရွိတယ္ေလ။ အလြယ္ဆုံးေျပာရရင္ သၾကၤန္ေရပက္ခံကားနဲ႔ လုံးဝ မလိုက္ဖက္တဲ့ ပုံစံမ်ိဳးပါ။
ဒီလိုနဲ႔ေရစိုစို လူအုပ္ႀကီးၾကားထဲ က်မတို႔ကား ေရာက္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ေနာ္။ မ႑ပ္ စင္ျမင့္ေတြေပၚမွာ ဆိုေနကေနၾကတာေတြ၊ စီးခ်က္နဲ႔ အညီ ယိမ္းထိုးေနတဲ့ ေရပိုက္ေတြ။ ကားေပၚမွာ ခုန္ေပါက္ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ေရပက္ခံ အဖြဲ႕ေတြ။ သူတို႔အားလုံး စိတ္လြတ္လက္လြတ္နဲ႔ ေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ။ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို က်မ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ က်မကို ၿပဳံးၿပဳံးေလး ၾကည့္ေနတဲ့ကိုကို။ ခဏေနရင္ က်မတို႔ကား ေရပိုက္ေတြေအာက္ ေရာက္ေတာ့မယ္။ ရင္ေတြ ခုန္လိုက္တာ။ က်မ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ သူမ်ားေတြလို ေအာ္ဟစ္ ခုန္ေပါက္ ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ေလာက္ မရဲေသးပါဘူး။ က်မအတြက္က သၾကၤန္လည္တယ္ဆိုတာ ခုမွ ပထမဆုံးေလ။
ျမင္ျမင္သမွ်ကို ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသားနဲ႔ လိုက္ၾကည့္ၿပီး သေဘာေတြ က်ေနတဲ့ က်မကို ကိုကိုက “လာ.. ငယ္ေလး..” ဆိုၿပီး သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ ကိုကိုက အမိုးဖြင့္ထားတဲ့ ကားရဲ႕ ေခါင္မိုးကိုင္းေပၚ ထိုင္ေနတာေလ။ က်မက ကိုကို႔ ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းၾကား မတ္တပ္ကေလးရပ္ၿပီး ကိုကို႔ရင္ခြင္ကို ေက်ာကပ္လ်က္ေပါ့။ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ၿပီး လွည့္ၾကည့္ရင္း ကိုကို႔ကို ၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ က်မကို ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ မ်က္လုံးေတြက “ကေလးေလး.. ေပ်ာ္ေနတယ္ မဟုတ္လား..”လို႔ ေမးေနသလိုပဲ။ ကိုကိုက ခါးေလး ကိုင္းၿပီး က်မ ေခါင္းေပၚ ေမးေထာက္ထားတယ္။ တခ်က္တခ်က္ သူ႔ပါးနဲ႔ က်မနား႐ြက္ေလးကို ပြတ္ပြတ္ၿပီး.. ၾကည့္ရတာ သၾကၤန္ရဲ႕ အေငြ႕အသက္က အိေျႏၵႀကီးလြန္းတဲ့ ကိုကို႔ စိတ္ကိုလည္း ႏုပ်ိဳသြားေစတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ဒီလိုနဲ႔ ေရေတြေအာက္ ေရာက္ၿပီ။ က်မ လိုခ်င္တဲ့ အေနအထားက တီဗြီထဲသာၾကည့္လို႔ေကာင္းေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ မလြယ္မွန္း သိလိုက္ရတယ္။ ဝိုင္းၿပဳံစုထိုးလာတဲ့ ေရပိုက္ေတြက နဲမွ မနဲပဲ။ သူငယ္ခ်င္း အတြဲေတြက သၾကၤန္လည္ေနက် လူေတြပီပီ တဘက္ႀကီးေတြ ကိုယ္စီၿခဳံၿပီး ေပ်ာ္ၾကျမဴးၾက ခုန္ေပါက္ ၾကေပါ့။ သၾကၤန္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ က်မအတြက္ ေရမြန္းတဲ့ ဒဏ္က ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ဆိုးတာပါ။ ကိုကိုက က်မကို ဖက္ထားၿပီး ကာေပးထားေပမယ့္ အကာအကြယ္ တဘက္ဘာညာ မပါလို႔ပဲလားေတာ့ မသိဘူး၊ ေရပိုက္ေတြအကုန္ က်မတို႔ အတြဲေပၚ ေရာက္ေနသလားပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။ ကိုကို႔ရင္ခြင္က တစ္ခါမွ ခုေလာက္ မေႏြးသလိုပဲ။
ေရေတြ တလေဟာနဲ႔ ဆူညံခုန္ေပါက္ေနတဲ့ လူေတြ၊ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနေအာင္ လႈပ္ခါေနတဲ့ သၾကၤန္ေရပက္ခံကား၊ ကိုကိုက က်မကို သူ႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆြဲလွည့္ၿပီး တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားတယ္။ က်မ မ်က္ႏွာက ကိုကို႔ ရင္ဘတ္နဲ႔ တည့္တည့္ ျဖစ္သြားတယ္ေလ။ လက္တစ္ဘက္က ေက်ာကိုေပြ႕ထားၿပီး က်န္တဲ့လက္တစ္ဘက္က က်မနား႐ြက္ေတြကို အုပ္ေပးထားတယ္။ က်မကေတာ့ ကေလးပုစိေလးေတြလို ကိုကို႔ အက်ီရင္ဘတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တအား ကုပ္တြယ္ထားတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ က်မစိတ္ထဲမွာေလ.. ရန္သူေတြဝိုင္းေနတဲ့ တိုက္ပြဲၾကားထဲ သူရဲေကာင္းႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ ၀င္ပုန္းေနရတဲ့ မင္းသမီးေလးလိုမ်ိဳး။
(၇)
တကယ္တမ္း လူအုပ္ႀကီးေတြ ေရပန္းေတြ အမ်ားႀကီး ၾကားထဲေရာက္သြားေတာ့ က်မ ေတာ္ေတာ္ ေနရခက္လာတာ။ ဒါေပမယ့္ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ကားေပၚပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလုံး မ႑ပ္က ဖြင့္ေနတဲ့ သီခ်င္းသံေတြအတိုင္း ခုန္ေပါက္ ကေန ၾကတယ္။ ကားတစ္စီးလုံးလည္း သိမ့္သိမ့္ တုန္ေနေရာ။ ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲက က်မလည္း သိမ့္သိမ့္ တုန္ေနေအာင္ ခ်မ္းလာၿပီေပါ့။ ေရေတြနဲ႔ မြန္းက်ပ္ေနတဲ့ၾကားက ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို က်မ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။ ျပန္ၿပဳံးျပတဲ့ အၿပဳံးက သိပ္ႀကီး သက္ေတာင့္သက္သာ မရွိလွေပမယ့္ ကိုကို စိတ္ညစ္ေနတယ္လို႔ေတာ့ က်မ မေတြးမိပါဘူး။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး က်မ တင္ပါးကို တစ္ေယာက္ေယာက္က လက္နဲ႔ ညႇစ္လိုက္သလို ခံစားမိလိုက္တယ္။ ေသခ်ာတာက ကိုကို႔ လက္ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို ကိုကို႔လက္ေတြက က်မ ေက်ာေပၚမွာ တစ္ဘက္၊ ေခါင္းကို အုပ္ကိုင္ေပးထားတာက တစ္ဘက္ေလ။
က်မ အလန႔္တၾကားျဖစ္သြားေပမယ့္ လူေတြ ၾကပ္ညပ္ေနလို႔ မေတာ္တဆ ထိမိတယ္ပဲ ထင္လိုက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မ အထင္မွားေနၿပီမွန္း ခဏေနေတာ့ သိလိုက္ရတယ္ေလ။ အဲ့လက္က က်မ တင္သားေတြကို ခပ္ဖြဖြ လာပြတ္ေနျပန္ေရာ။ က်မလည္း ေနရာ နဲနဲ ေ႐ႊ႕ၾကည့္ရတာေပါ့။ ေရေတြက အရမ္း မ်ားလာေနၿပီ။ ကိုကိုကလည္း က်မကို အတင္းဖက္ထားေပးေနေတာ့ လူက ခ်ဳပ္ထားသလို ျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုမွ ေ႐ႊ႕မရဘူးရယ္။ ကိုကို႔ကို ေျပာလိုက္ရမလား စဥ္းစားမိေပမယ့္ စိတ္တိုၿပီး ျပႆနာ တစ္ခုခုျဖစ္မွာလည္း ေၾကာက္တယ္ေလ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ကိုကိုက က်မကို ငုံ႔ နမ္းတယ္။ ေရေတြေၾကာင့္ ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတဲ့ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဖ်တ္ကနဲ ေႏြးသြားတာေပါ့။ ကိုကို႔ အနမ္းက ခဏေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ခဏေလးေၾကာင့္ က်မ စိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို လိုခ်င္လာတယ္။ ပိုဆိုးတာကေလ.. က်မ တင္ပါးေပၚက လက္ပိုင္ရွင္ ေတာ္ေတာ္ေလး လြန္လာတယ္ေျပာရမယ္။ ေရေတြ လူေတြၾကားထဲ က်မ ဘယ္လိုမွ မေရွာင္ႏိုင္မွန္း သိလို႔မ်ား အခြင့္အေရး ယူသလားပဲ။ သူ႔လက္ေတြက က်မ တင္ပါးႏွစ္ခုၾကားက အက္ကြဲေၾကာင္းထဲ ရဲရဲတင္းတင္းကို တိုးဝင္လာေနတာ။ က်မ ကိုကို႔ကို တင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားမိတယ္။ လူက ထူပူလာတယ္။ ဘာလုပ္လို႔ လုပ္ရမွန္းလည္း မသိဘူး။ က်မ တင္သားေတြကို တျခားတစ္ေယာက္ စိတ္ရွိလက္ရွိ အရသာခံဘို႔ သူကိုယ္တိုင္ ခ်ဳပ္ထားေပးသလိုျဖစ္ေနတာ ကိုကိုမ်ား သိရင္ မိုး မီးေလာင္ မလားပဲ။
အဲ့အခ်ိန္မွာ ကားက နဲနဲခ်င္း ေရွ႕တိုးလို႔ရလာလို႔ က်မအတြက္ ေတာ္ေသးသြားတယ္ ေျပာရမယ္။ ေရေတြ နဲနဲ လြတ္လာလို႔ ကိုကို႔ကို ေမာ့ ၾကည့္ေတာ့ က်မ မ်က္ႏွာေပၚက ေရေတြ သပ္ခ်ေပးရင္း “ေပ်ာ္လား ကေလးေလး..” လို႔ ၿပဳံးၿပီးေမးတယ္။ က်မလည္း ကိုကို ဘာမွ မရိပ္မိမွန္းသိေတာ့ မေျပာဘဲ ေနလိုက္ေတာ့တယ္ေပါ့ေနာ္။ ဘယ္သူ လုပ္လို႔ လုပ္မွန္း မသိဘဲ က်မ ေျပာလိုက္မိကာမွ ကိုကို စိတ္ဆိုးၿပီး ရထားတဲ့ အခြင့္ေရးေလး ဆုံးသြားမွာ ေၾကာက္လို႔ပါ။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ ဇက္ကေလး ပုၿပီး “ဟုတ္.. အရမ္းေပ်ာ္ပါတယ္ ကိုကို..” ေပါ့။ မ႑ပ္ေတြနဲ႔ နဲနဲ လွမ္းတဲ့နား ေရာက္သြားေတာ့ လူခ်င္း ခြာလိုက္ၿပီး ကိုကိုလည္း ကား အမိုးကိုင္းေပၚက ဆင္းလိုက္တယ္။ အဲ့မွာ ျပႆနာ နဲနဲ စ လာတာက က်မ ဂါဝန္ေလ။ ေရေတြ ႐ႊဲနစ္ၿပီး တင္သားနဲ႔ ေပါင္ေတြက အမို႔အေမာက္ အလုံးအတစ္နဲ႔၊ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို က်မ ကိုယ္လုံးကလည္း ပစၥည္းမဲ့ မဟုတ္ေလေတာ့..။ က်မကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကို နဲနဲ စိတ္အိုက္ သြားပုံပဲ။
သူ ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ီကို ခြၽတ္ၿပီး က်မ ခါးမွာ ခ်ည္ေပးပါေလေရာ။ က်မ အတြက္ လုံၿခဳံမႈ ရွိမရွိ မသိေပမယ့္ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ေရစိုကပ္ စြပ္က်ယ္ေလးနဲ႔ ကိုကို႔ ေဘာ္ဒီ ေတာင့္ေတာင့္က က်မ ရင္ထဲကို သိမ့္ကနဲပဲ။ ရွားရွားပါးပါး တစ္ႀကိမ္ပဲ ခ်စ္တင္းေႏွာခဲ့ဖူးတဲ့ မိုးညေနခင္းေလးကို ျပန္တမ္းတမိသြားတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက အိမ္ျပန္ခ်ိန္ လြန္ေနလို႔ စိုးရိမ္စိတ္ရယ္.. ဘာကိုမွန္း မသိ ေၾကာက္တဲ့စိတ္ရယ္.. လူက ထူပူေနေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕ အရသာကို က်မ တစ္ဝႀကီး မခံစားခဲ့မိဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲ့တုန္းက ရခဲ့တဲ့ သာယာမႈေလးက က်မ အတြက္ တစ္သက္ မေမ့စရာပါ။ ကိုကို႔ စိတ္ထဲေတာ့ ဘယ္လိုေနမယ္ မသိဘူးေပါ့ေနာ္။ က်မ ၀န္ခံပါတယ္။ တခါတခါ အဲ့ေန႔က ခံစားမႈမ်ိဳး အရမ္းလိုခ်င္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ က်မရဲ႕ ရာသီစက္ဝန္း ၿပီးကာစ ရက္တစ္ခ်ိဳ႕မွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ က်မက အဲ့ အပိုင္းမွာ လုံးဝ မပြင့္လင္းခဲ့ဘူး။ က်မ လိုခ်င္ေနတာကို ကိုကိုသိေအာင္ အရိပ္ျပတဲ့ အမူအရာမ်ိဳးေတာင္ က်မ မလုပ္ခဲ့ဘူးေလ။ ကိုကိုေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ခံစားမႈကို က်မတစ္ေယာက္တည္း ေျဖသိမ့္ယူခဲ့တဲ့ ညေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဒါေပမယ့္ က်မ အဲ့လို လုပ္မိတိုင္း သာယာမႈ ေသးေသးေလး ရခဲ့ေပမယ့္ ၿပီးသြားရင္ အျပစ္တစ္ခု က်ဴးလြန္မိသလို ခံစားရတာခ်ည့္ပဲ။
အဲ့လိုနဲ႔ ကားက ေနာက္ထပ္ ေရပက္မ႑ပ္တစ္ခု ရွိတဲ့နား ေရာက္သြားျပန္တယ္။ အေစာတုန္းကလိုပဲ က်မက ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာေပါ့။ ေရေတြ လူေတြ ခုန္ေပါက္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အေျခအေနက ရႈပ္ေထြး သြားျပန္တယ္။ အဲ့ဒီတုန္း ေအာက္ကေန က်မ ခါးမွာ ခ်ည္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ီကို ေဆာင့္ဆြဲခ်လိုက္တာ က်မ အရမ္း လန႔္သြားသလို ကိုကိုလည္း ေဒါသထြက္ၿပီး ေတာက္ေခါက္လိုက္တာ အက်ယ္ႀကီးပဲ။ အက်ယ္ႀကီး ဆိုတာက က်မ နားထဲမွာကို ေျပာတာပါ။ ေဘးလူေတြကေတာ့ ဘယ္သိမလဲေနာ္။ ပတ္ဝန္းက်င္က တအားႀကီး ဆူညံေနတာကိုး။ ဒီလိုနဲ႔ ေရေတြၾကားမွာ ကိုကို႔ အက်ီ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္း မသိေတာ့ဘူး။ က်မရဲ႕ ခါးေအာက္ပိုင္းလည္း အကာအကြယ္ မဲ့သြားျပန္တယ္ ဆိုပါေတာ့။ ကိုကိုလည္း မ်က္ႏွာ ရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးေနၿပီ။ က်မ ကိုကို႔ကို ေမာ့မၾကည့္ရဲေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက က်မအမွား လုံးလုံးေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ ေနာ္။ ကိုကိုသာ သူ႔ကားအစား တျခားတစီးစီး ယူလာရင္ ခုလိုေတြ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ က်မက ဂါဝန္နဲ႔ ေရပက္ခံထြက္လာတယ္ဆိုတာ ကိုကို႔ကို စ ခ်င္လို႔ သက္သက္ပဲဟာကို။
အခ်ိန္ကလည္း ေန႔ခင္းေၾကာဘက္ ေရာက္လာၿပီ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ ကန္ေတာ္ႀကီး ေထာင့္ တစ္ေနရာမွာ ကားရပ္ၿပီး ခဏ နားၾကတယ္။ အဲ့မွာ ဒီဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာဘို႔ ျပႆနာ စေတာ့တာပါပဲ။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘီယာေတြ ယူလာတယ္ေလ။ က်မလည္း ဗိုက္ဆာသလိုလို ေရဆာသလိုလို ျဖစ္ေနၿပီ။ က်မအတြက္ ကိုကို လုပ္လာေပးတဲ့ စားစရာေတြက ဟိုဘက္ကားေပၚ က်န္ခဲ့တာႀကီး။ ကိုကိုက ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဗန္းနဲ႔ ေရာင္းေနတဲ့ ေဈးသည္ဆီမွာ ေရ နဲ႔ စားစရာ တစ္ခုခု ၀ယ္မယ္ ဆိုၿပီး ထြက္သြားတယ္။ အဲ့မွာ က်မ သူငယ္ခ်င္း စုစု က “ပိုးဥ.. ေတာ္နဲ႔ က်ဳပ္ အေလာင္းအစား ခုမွ စ မွာေနာ္..” တဲ့။ ကိုကို စိတ္ခုေနပါတယ္ ဆိုမွ သူက တေမွာင့္ေလ။ က်မလည္း မနက္စာေလး တစ္ပတ္ေလာက္ ေကြၽးရမွာထက္ ရႈံးတယ္ ဆိုတာကို လိုကို မလိုခ်င္တာ။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ.. “စိန္လိုက္ ေ႐ႊစု.. ခုကေန ညေန လူစု ခြဲခ်ိန္ထိ..” လို႔ ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ အဲ့မွာ မိစု က်မကို ပညာျပပါေလေရာ။
“ေမာင့္.. စု လည္း ေသာက္မယ္.. ရမလား..” သူ႔ရည္းစားကလည္း လက္ထဲက ဘီယာဗူး ခ်က္ခ်င္းကို ေဖာက္ေပးတာ။ က်မ နဲနဲေတာ့ ျဖဳန္သြားတယ္။ ကိုကို လုံးဝ ခြင့္ျပဳမွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ဒါေပမယ့္ က်မ ဘယ္ေလာက္ သူမ်ားကို အႏိုင္လိုခ်င္လဲ သိလား။ “ငါ့လည္း တစ္ဗူးေပး ကိုလင္း.. ပိုးဥတို႔ ပိုင္တဲ့ေနရာမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္ ေတာင္းမေနဘူးကြဲ႕…” အမွန္ေတာ့ ကိုကို႔ဆီ ခြင့္ေတာင္းလို႔ ရမွာမွ မဟုတ္မွန္း သိလို႔ပါ။ သူ ျပန္မလာခင္ ကုန္ေအာင္ေမာ့လိုက္ ၿပီးတာပဲေလ ေနာ့။ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ဟုတ္သြားတဲ့ က်မ၊ တစ္ခါမွ ျမည္းေတာင္ မၾကည့္ဘူးတဲ့ ဘီယာကို အသက္ေအာင့္ၿပီး အားရပါးရ ေမာ့လိုက္ပါေလေရာ။ “အီးး.. ခြီး.. ဖလူးး.. ဖူးး… အမေလး ဆိုးလိုက္တဲ့ အရသာဟယ္.. ေဝါ့..” ခ်ဥ္စုပ္စုပ္နဲ႔ အနံ႔ စူးစူးက ပါးေစာင္ထဲမွာ အပူေလာင္သလိုပဲရယ္။ ဘာကိုမ်ား ႀကိဳက္ၾကပါလိမ့္ လို႔ ေတြးရင္း ပါးေစာင္နဲ႔ အျပည့္ ငုံထားသမွ် အိုးနင္းခြက္နင္း ထြက္က် ကုန္တာ အက်ီတစ္ထည္လုံး နံေစာ္သြားပါေလေရာ။
“ပိုး ပု လဲ ဥ…”
ေက်ာထဲ စိမ့္သြားတဲ့ အသိစိတ္နဲ႔ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ေနာက္မွာ ခါးေထာက္လ်က္ ရပ္ေနတဲ့ ကိုကို။ က်မ နံမည္ အျပည့္အစုံက ပိုးပုလဲဥ ပါ။ ဒါေပမယ့္ အားလုံးက က်မကို ပိုးဥ လို႔ပဲ ေခၚၾကတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုကိုေပါ့။ က်မကို ငယ္ လို႔ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေခၚတတ္တဲ့ကိုကို။ ေတာ္႐ုံ ေျပာမရလို႔ စိတ္ခုလာရင္ေတာင္ ေဒၚပိုးဥ လို႔ပဲ ေခၚတတ္တာ။ ခုလို က်မ နံမည္ အျပည့္အစုံကို ကိုကို ေခၚလိုက္တာ က်မ ဘ၀မွာ ဒါ ပထမဆုံးပဲ။ အဲ မွားလို႔.. ဒုတိယလို႔ေျပာရမွာ။ ပထမဆုံး ေခၚျဖစ္တာက က်မတို႔ စေတြ႕တဲ့ ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွာ။ သူငယ္ခ်င္းက မိတ္ဆက္ေပးလို႔ ေလ။ က်မ နံမည္ “ပိုးပုလဲဥ..” ဆိုေတာ့ ကိုကို ႏွစ္ႏွစ္ ၿခိဳက္ၿခိဳက္ ၿပဳံးတယ္။ “ပိုးပုလဲဥ တဲ့လား.. နံမည္ေလးနဲ႔ လူနဲ႔ အရမ္းလိုက္တယ္.. ေနာက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္ မရွိႏိုင္တဲ့ နံမည္ေလးပဲ…” လို႔ ေျပာၿပီး က်မ နံမည္ကို ထပ္တလဲလဲ ႐ြတ္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ကိုကို႔ အၾကည့္ ခ်ိဳခ်ိဳေတြေပါ့။ ခုေတာ့ ေဒါနဲ႔ ေမာနဲ႔ ေအာ္လိုက္တာမ်ား က်မ ရင္ထဲ ဒိန္း ကနဲပဲ။
(၈)
ကိုကို စိတ္တိုၿပီမွန္း သိလိုက္ေပမယ့္ က်မ လက္ထဲက ဘီယာဗူးကိုေတာ့ ဆက္ကိုင္ထားမိတုန္းပဲ။ အဲ့အခ်ိန္ စု က အနားကေန ထ ထြက္သြားတယ္.. ေျခလွမ္း ၂ လွမ္း ၃ လွမ္းေလာက္ ေရာက္ၿပီးမွ ကိုယ္ကို တစ္ပါတ္လွည့္ၿပီး က်မကို လွ်ာ ထုတ္ျပတယ္ေလ။ က်မ ရႈံးၿပီ ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ စိတ္တိုလြန္းလို႔ လူက မီးေတာက္ မတတ္ဘဲ။ က်မ အေၾကာကလည္း ခပ္မာမာရယ္ေလ။ ခ်က္ခ်င္း ထ ရပ္ၿပီး စုေနာက္ လိုက္မယ္ ႀကံတာေပါ့။ ကိုကို႔ ကို လွည့္ၾကည့္မေနေတာ့ဘူး။ ဘီယာေလး ေသာက္မိတာ အျပစ္လား ေနာ့ေလ။ ၿပီးေတာ့ က်မ ၿမိဳမခ်ႏိုင္လို႔ ေထြးထုတ္ပစ္တာလည္း သိရက္သားနဲ႔။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕မွာ အဲ့လိုမ်ိဳး က်မကို အႏိုင္ယူျပတာ မခံခ်င္ေပါင္။
“ဘယ္ တုန္း အဲ့ဒါ..”
“စု တို႔ ဆီ..”
“ျပန္ထိုင္.. မသြားရဘူး.. လာ.. မုန႔္စား..”
“ဟင့္အင္း စားခ်င္ဘူး..”
“အာ… ဒီေကာင္မေလး.. ေဟးး..”
ေျပာလည္းေျပာ ထြက္လည္းသြားတဲ့ က်မကို ကိုကို လွမ္းေအာ္တယ္။ က်မ စု နားေရာက္ခါနီး ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ ကိုကို၊ က်မ လက္ကို ေဆာင့္ဆြဲတယ္ေလ။ လက္ေကာက္ဝတ္ေလးကို မညႇာမတာ ညႇစ္ထားတာ က်မ အရမ္း နာတာပဲ။ စိတ္တိုတိုနဲ႔ လက္ကို ေဆာင့္႐ုန္းေတာ့ ပိုတိုးၿပီး ညႇစ္ထားတယ္။ ေသခ်ာတယ္.. ကိုကို႔ လက္ လႊတ္လိုက္ရင္ က်မ လက္ေလး နီရဲ ေနေတာ့မွာ။ ၿပီးေတာ့ စုတို႔ အနား အတင္း ဆြဲေခၚသြားၿပီး “ကိုယ္တို႔ သည္ကေနပဲ ျပန္လွည့္ေတာ့မယ္ ညီေရ..” တဲ့။ က်မ နားထဲ မိုးႀကိဳး ပစ္သလိုပဲ။ လည္ခ်င္ ပတ္ခ်င္လြန္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ ကိုကို စိတ္တိုတာ ခံရလို႔ ရွက္တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ တကယ္က ကိုကို႔ ကို သေဘာထား ေသးတယ္လို႔ သူမ်ား ျမင္မွာ မခံႏိုင္တာ။ ခ်က္ခ်င္းႀကီး ျပန္မယ္ ဆိုေတာ့ အားလုံးကလည္း ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ စု လည္း က်မ အတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားပုံရတယ္။ သူ စ တဲ့ ျပႆနာ ျဖစ္သြားတာကိုးး။ ကိုလင္းက အရင္ဆုံး..
“ဘာ အဆင္မေျပလို႔လဲ အကို..”
“ကိုရန္ႏိုင္ရယ္.. ဟိုေလ.. ပိုးဥ တကယ္ေသာက္တာ မဟုတ္ပါဘူး.. စု ေနာက္လိုက္လို႔ ျဖစ္သြားတာပါ..”
“အဲ့ဒါက သိပ္ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး ညီမ.. အဓိက သူ႔ အ၀တ္အစားေၾကာင့္ေလ.. ဒီေန႔က ေနာက္ဆုံးေန႔လည္း ျဖစ္ေနေတာ့ ခဏေန ညေနပိုင္းေရာက္လာရင္ လည္တဲ့ ပတ္တဲ့သူ အမ်ားစုက ေသာက္ထား စားထားၾကမွာ.. ေစာေစာကပဲ ျဖစ္ၿပီးၿပီေလ..”
“ကို ကို႔…”
“တိတ္ တိတ္ ေန…”
“အင္း အဲ့ဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္.. ၿပီးေတာ့ နင့္မွာ တဘက္ေတြဘာေတြလည္း ပါတာ မဟုတ္ဘူး ပိုးဥ.. ဒီညေနက လူတိုင္း အပီ ကဲ မွာ..”
ကိုလင္း အစုတ္ပလုတ္၊ အဲ့အေကာင္က ကူေျပာမေပးတဲ့အျပင္ ၀င္ေထာက္ခံ ေနေသးတယ္ေလ။ စူပုပ္ေကာက္ခ်ိတ္ေနတဲ့ က်မ ကို တစ္ခ်က္မွ လွည့္မၾကည့္တဲ့ ကိုကိုက..
“သူလည္း ဒီေလာက္ ေရဒဏ္မခံႏိုင္ပါဘူး.. စိုလိုက္ ေျခာက္လိုက္နဲ႔.. တခါမွလည္း လည္ဖူးတာမဟုတ္.. ဖ်ားနာ ေနမယ္.. ေတာ္ေရာေပါ့ ဒီေလာက္ ေပ်ာ္ရရင္..”
ကိုကို႔ ၾကည့္ရတာ သူ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္မယ့္ပုံ လုံးဝ မေပၚေတာ့ဘူး။ နဂို ကတည္းက က်မနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ဘယ္သူ ဘာ ထင္ထင္လည္း သိပ္ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့သူ မဟုတ္ေတာ့ေလ။ က်မလည္း ကိုကို႔ကို ငိုမဲ့မဲ့ နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္မိတာေပါ့။ မျပန္ခ်င္ေသးတာရယ္.. ကိုကို႔ကို သေဘာထား ေသးတယ္လို႔ သူမ်ား ျမင္မွာရယ္.. ေနာက္ေန႔က် မိစု ေလွာင္တာ ခံရေတာ့မွာရယ္.. စိတ္က ရႈပ္ယွက္ ခတ္သြားတယ္။ မဆီမဆိုင္ ေျမႀကီးကို ေျခဦးထိပ္နဲ႔ နင္းကန္ ဖိပြတ္လိုက္၊ တဆတ္ဆတ္ ကန္ထုတ္လိုက္ လုပ္ေနပစ္လိုက္တယ္။ ကိုကို ညႇစ္ကိုင္ထားတဲ့ လက္ကိုလည္း ေဘးလူေတြ မျမင္သာေအာင္ အံက်ိတ္ၿပီး မရမက ႐ုန္းတာေပါ့။ ႐ုန္းေလ တိုးညႇစ္ေလဆိုေတာ့ လက္ကေလးမွာ ထူပူေနေအာင္ နာတာ။
“ျပန္ဘို႔ အဆင္ေျပပါ့မလား အကို.. က်ေနာ္တို႔ ျပန္ပတ္ေမာင္းေပးရမလား.. စိမ္းစို ဘက္ကို..”
“ရတယ္ ညီ.. တကူးတက ျဖစ္ေနမယ္.. ညီတို႔ စီစဥ္ထားတဲ့အတိုင္း ဆက္သြားလိုက္ပါ..”
“ကို ကို႔..”
“ေျပာစကား နားေထာင္ ငယ္ေလး.. မနက္ျဖန္ သြားခ်င္တဲ့ေနရာ တစ္ေခါက္ထပ္ပို႔မယ္.. ဒီေန႔ အဖို႔ေတာ့ ေတာ္သင့္ၿပီ..”
က်မ ဘယ္သူ႔မ်က္ႏွာမွ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ စိတ္ပ်က္တာထက္ ရွက္တာပါ။ တကယ္ပဲ စိတ္ရွိတိုင္းသာဆို မ်က္စိေရွ႕ရွိသမွ် အကုန္ ႐ိုက္ခြဲ ေသာင္းက်န္း ပစ္ခ်င္တာ။ ဒီၾကားထဲ က်မ ကံဆိုးတယ္ပဲေျပာရမယ္။ တက္ဆီတစ္စီး က်မတို႔နားမွာ လာရပ္တယ္ေလ။ ကားသမားက ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတယ္။ ကိုကို အက်င့္ပုပ္ႀကီးက အဲ့ကားသမားနား သြားၿပီး စကားေျပာတယ္။ က်မလက္ကို ဆြဲလ်က္ တန္းလန္းႀကီးနဲ႔ေလ။ က်မအျဖစ္က ေစာင္းငန္း ေစာင္းငန္းနဲ႔ ပါသြားရတာ မသိရင္ ေဈးလည္ေခါင္ ခါးပိုက္ႏႈိက္လို႔ အဖမ္း ခံလာရတာ က်ေနတာပဲ။ လူက ရွက္တာနဲ႔ စိတ္ေကာက္ခ်င္တာ ထူပူေနေတာ့ ကားဆရာနဲ႔ ကိုကို ေျပာေနၾကတာေတြကို မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္ေပါ့။ ေလေၾကာရွည္တဲ့ ကားဆရာ ေျပာလိုက္ပုံက မ်က္ခြက္ႀကီး ဆြဲထိုးခ်င္စရာ။
“က်ေနာ္က ေရစိုတာေတာ့ မႀကိဳက္ဘူးဗ်.. ဒါေပမယ့္ ကားေမာင္းၿပီး ေလွ်ာက္ၾကည့္ရတာ သေဘာက်လို႔ သၾကၤန္ရက္တိုင္း ကား ထြက္တယ္.. ခုလိုပဲ ဆရာတို႔လို ေရပက္ခံရင္း သီးသန႔္ နားခ်င္တဲ့ သူေတြ ရွိေတာ့လည္း က်ေနာ္ ဆီဘိုးေလး ေက်တာေပါ့..”
သူေျပာမွပဲ က်မက သီးသန႔္ နားခ်င္တယ္ပဲ ျဖစ္ရေသးတယ္။ သြားေတာင္ မသြားရေသးဘူး၊ နားစရာလား ေနာ့ေလ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ တက္ဆီေပၚတက္ၿပီး က်မရဲ႕ မဟာ့မဟာ သၾကၤန္လည္ပြဲႀကီး ပုံဆိုးပန္းဆိုးနဲ႔ နိဂုံး ခ်ဳပ္ရပါေရာလား။ ကားေပၚအတက္မွာ ကိုကို က်မလက္ကို လႊတ္ေပးတယ္။ ထိုင္ၿပီးမွ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ကေလးဆိုတာ ရဲတြတ္ၿပီး နာေနလိုက္တာ အဲ့ေနရာကို ထပ္ အထိ မခံႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ပဲ။ က်မက နဲနဲေတာ့ အကဲဆတ္တယ္ရွင့္။ အသားနာတာ လုံးဝ မခံႏိုင္ဘူး။ ပု႐ြတ္ဆိတ္ ကိုက္ရင္ေတာင္ နာလွၿပီ ထင္တတ္လို႔ အနာသက္သာေအာင္ ဆရာခိုေလးျဖစ္ျဖစ္ တို႔လိုက္ရမွ။ ကိုကိုက က်မလက္ကို ဖြဖြေလး လာကိုင္တယ္။ က်မ ႐ိုက္ထုတ္ပစ္လိုက္တာေပါ့။ “ဟိတ္..” လို႔ တစ္ခ်က္ ျပန္ဟန႔္ၿပီး က်မ ပုခုံးကို ခပ္တင္းတင္း ဖက္လိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ က်မလည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ က်မ ပုခုံးေပၚက ကိုကို႔လက္ကို ကိုက္ဆြဲပစ္လိုက္တာေပါ့။ “အ.. က်န္းးး ေခြးမေလး..” ကိုကို ေတာ္ေတာ္နာသြားမွာပါ။ က်မ သြားမွာ အစြယ္သြားတက္ ခြၽန္ခြၽန္ေလးေတြ ပါတယ္ေလ။ ရယ္လိုက္ရင္ အင္မတန္ ခ်စ္စရာေကာင္းသလို စိတ္တိုလို႔ ကုန္းကိုက္ရင္လည္း အရမ္းကို ထိေရာက္သေပါ့ရွင္။
လက္မွာ အကြင္းလိုက္ သြားရာႀကီးေပၚလာေပမယ့္ ကိုကို႔ ၾကည့္ရတာ ၿပဳံးစိစိနဲ႔။ ေက်နပ္ေနမွာေပါ့ သူ အႏိုင္ရသြားတာကိုး။ အဲ့ဒီ မထိတထိ မ်က္ႏွာေပးေၾကာင့္ က်မ ေဒါသ ပိုထြက္သြားတယ္။ ကိုကို႔ကို တစ္ခုခု ထပ္မလုပ္ရရင္ က်မ ဘယ္လိုမွ ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးေလ။ ကားထဲ မ်က္လုံးကစားၾကည့္ေတာ့ Driver seat ေနာက္က ကပ္အိတ္ထဲမွာ ေရသန႔္ဗူးလြတ္တစ္ခု။ အဲ့ ဗူးကို ခပ္ျမန္ျမန္ဆြဲထုတ္ၿပီး ကိုကို႔ လက္ေမာင္းေတြ၊ ရင္အုပ္ေတြ၊ ေပါင္ ႏွစ္ဘက္၊ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေခါင္းကလြဲရင္ က်န္တဲ့ေနရာ အကုန္ ႐ိုက္ပစ္လိုက္တယ္။ ဗူးကလည္း အလြတ္ ဆိုေတာ့ တဘုန္းဘုန္း တဂြပ္ဂြပ္နဲ႔ ႐ိုက္လို႔ ေကာင္းမွေကာင္း။ ကိုကိုက “ေဟ့ေဟ့.. အာ..” ဆိုၿပီး လက္နဲ႔ ဟိုကာ သည္ကာ ကာတယ္။ ကားဆရာက ဘက္မွန္ကေန လွည့္ၾကည့္တယ္။ က်မ မရွက္ပါဘူး။ ရွက္ခ်င္းရွက္ ကိုကို ရွက္ရမွာ။ သူစိမ္းေယာက်ၤားခ်င္းေရွ႕မွာ ကိုယ့္ေကာင္မေလးက ႐ိုက္တာ ခံရတာေလ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ကားဆရာက ေနာက္ေန႔ျပန္ေတြ႕မယ့္လူ မဟုတ္ဘူး။ က်မကမွ ေနာက္ေန႔က် သူငယ္ခ်င္းေတြ ေလွာင္တာ ခံရဦးမွာ။ ေတြးၾကည့္ရင္ က်မ ဘက္က အမ်ားႀကီး နာေသးတယ္။ ဒီေတာ့ ထုတယ္.. ေရသန႔္ဗူး ပိန္ရႈံ႕သြားတဲ့ထိ စိတ္ရွိလက္ရွိကို ထုတယ္.. ဘာျဖစ္လဲ။
အဲ့ေနာက္ေတာ့ ကိုကိုက ေရသန႔္ ဗူးကို ေဆာင့္ဆြဲ ယူၿပီး ေနာက္ခန္းထဲ ပစ္ခ်လိုက္ေရာ။ ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနတဲ့ က်မကိုလည္း အတင္း ဆြဲၿပီး ဖက္လိုက္ပါေလေရာ။ ဖက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ ခ်ဳပ္လိုက္တာလို႔ ေျပာမွ မွန္မွာ။ ဘာလို႔ဆို ညင္ညင္သာသာ မွမဟုတ္ဘဲ။ က်မ ကိုယ္လုံးေလးကို တအားႀကီး ညႇစ္ထားလိုက္တာမ်ား အသားေတြ စိစိညက္ညက္ေက်မတတ္၊ အ႐ိုးေတြ က်ိဳးမတတ္ပဲ။ တင္စား ေျပာရရင္ေတာ့ က်မတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ တက္ဆီေပၚ နပမ္း သတ္ၾကတယ္ေပါ့ရွင္။ က်မလည္း ႐ုန္းလိုက္တိုင္း နာတာရယ္ ေစာေစာက စိတ္ရွိလက္ရွိ ထုထားလို႔ အားက ကုန္ေနတာရယ္နဲ႔ လူက ေတာ္ေတာ္ ေမာေနၿပီေလ။ စိတ္ကေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ စိမ္းစိုေရာက္လို႔ သည္ကားေပၚက ဆင္းတာနဲ႔ ေတြ႕ကရာ တစ္ခုခု ေကာက္ၿပီး ထပ္ကို ထုဦးမယ္။ ခုေတာ့ ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲ ႏုံးခ်ိခ်ိနဲ႔ အားျပန္ေမြးေနလိုက္တယ္။
က်မ ေမာၿပီး ၿငိမ္က်သြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုကိုက ကားဆရာကို လိပ္စာတစ္ခု ႐ြတ္ျပတယ္။ စိမ္းစိုဘက္ မသြားေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး။ ကိုကို ႐ြတ္ျပတဲ့ လိပ္စာက အရင္ ေဖေဖ့ လက္ေအာက္မွာ ကိုကိုနဲ႔တူတူ အလုပ္လုပ္သြားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသား ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို ငွားေပးထားတဲ့ အခန္းေလ။ ႏိုင္ငံျခားသားက စာခ်ဳပ္ျပည့္လို႔ ျပန္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ အဲ့အခန္းက လြတ္ေနတာ။ အခု ကိုကိုက အဲ့ကို သြားမယ္တဲ့။ ဒါဆို ကိုကို က်မကို အိမ္ျပန္မပို႔ေသးဘူး ဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို က်မ ခိုးၾကည့္ေလး ၾကည့္လိုက္မိတယ္။ မ်က္ႏွာႀကီးက တည္တည္ႀကီး။ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္း ေစ့ၿပီး က်မကို ျပန္ငုံ႔ၾကည့္လိုက္တဲ့ ကိုကို႔ မ်က္ခုံးတစ္ဘက္ ဆတ္ကနဲ ပင့္တက္သြားသလိုပဲ။ ကိုကို႔ရဲ႕ စူးရွရွ အၾကည့္ေတြထဲမွာ တစ္ခုခု ေပ်ာ္ဝင္ေနမွန္း က်မ ေသေသခ်ာခ်ာ သိလိုက္တယ္။ ေက်ာထဲက စိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားတဲ့ ခံစားခ်က္က မေျခာက္တေျခာက္ ျဖစ္ေနတဲ့ အ၀တ္အစားေတြေၾကာင့္လို႔ေတာ့ က်မ မထင္မိဘူး။ အသားကုန္ စူပုပ္ၿပီး ေထာ္ထြက္ထားမိတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းကို စုခြၽန္ၿပီး က်မ ျပန္သိမ္းလိုက္မိတယ္။ တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ခုန္ႏႈန္းျမင့္လာတဲ့ က်မ ႏွလုံးသားေတြက ကိုကို႔ကို ေၾကာက္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ေလာက္ဘူး ထင္တာပဲ။ ဒါဆို က်မ.. က်မ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ..။ ကိုကိုကေကာ လူမေနတဲ့ အခန္းလြတ္တစ္ခုကို ေခၚသြားၿပီး.. က်မ ကို.. ? ? ?
(၉)
ကားေပၚက ဆင္း၊ ဓါတ္ေလွကားထဲ ၀င္၊ အခန္းေရွ႕ ေရာက္တဲ့ထိ ကိုကို က်မ လက္ကို မလႊတ္ဘူး။ လွည့္လည္း မၾကည့္၊ စကားလည္း မေျပာ။ က်မ စိတ္ေတြကေတာ့ အရမ္းကို မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ စိတ္ေကာက္ကလည္း မေျပခ်င္ေသးေတာ့ ေစာင္ေပေပ လုပ္ရင္း ကိုကို႔ မ်က္ႏွာကို က်မ ခိုးခိုး ၾကည့္မိတယ္ေလ။ အေတြးထဲမွာ စိတ္ဆိုးတာေတြ ထုခ်င္ ႐ိုက္ခ်င္တာေတြထက္ ကိုကို နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း အခန္းလြတ္တစ္ခုမွာ ဆိုတာကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ ေတြးေနမိတယ္။ ဟိုးတုန္းက မိုး ညေနေလးကိုလည္း ျပန္ျမင္ေယာင္ ေနမိတာေပါ့။ အဲ့တစ္ရက္ေလး ေနာက္ပိုင္း ကိုကို လည္း ေဖေဖ နဲ႔အတူ အလုပ္ထဲမွာ နစ္၊ က်မလည္း ေက်ာင္းစာေတြနဲ႔ လုံးေထြး။ ဒီၾကားထဲ မိဘက တရားဝင္ ခြင့္ျပဳထားၿပီ ဆိုေတာ့ က်မတို႔ အေနအထိုင္က ေနရင္းထိုင္ရင္း စည္းတစ္ခုေအာက္ကို ေရာက္သလို ျဖစ္ေနခဲ့တာ။
အခန္းတံခါး ဖြင့္ခါနီးေတာ့ ကိုကိုက က်မလက္ကို လႊတ္ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ရပ္တယ္။ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ က်မ ေမာ့ၾကည့္မိတာေပါ့။ တင္းတားထဲ့ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေလး မသိမသာ ဟ မိသြားတယ္။ ဟိုေလ.. က်မ စိတ္ထဲ ကိုကို က်မကို နမ္းမလို႔မ်ားလားလို႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ က်မ ထင္တာ မွားသြားတယ္။ က်မကို စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာထားက တကယ့္ကို ခါးပိုက္ႏႈိက္ဖမ္းလာတဲ့ ရဲလိုလို၊ စာခိုးခ်တဲ့ေက်ာင္းသူကို ႐ိုက္ေတာ့မယ့္ ဆရာ လိုလို။ က်မရဲ႕ ရင္ခုန္သံဒီလႈိင္းေတြ တက္လိုက္က်လိုက္ ျဖစ္ေနၿပီ။ ကိုကို နဲနဲေတာ့ လြန္သလားလို႔ေလ။ တကယ္ဆို က်မကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း နမ္းလိုက္ပါေတာ့လားေနာ္။ ကိုကိုက က်မ ပုခုံး ႏွစ္ဘက္ကို တြန္းလိုက္တယ္။ နံရံနဲ႔ ေက်ာနဲ႔ ကပ္သြားေရာ။ အဲ့အခ်ိန္ထိ က်မ မ်က္လုံးေတြကို ကိုကို စိုက္ၾကည့္ေနတုန္း။ အသုံးမက်တဲ့ က်မေလ.. အဲ့အခ်ိန္ထိ ကိုကို႔ အနမ္းကို ေမွ်ာ္မိေနတုန္း သိလား။ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္း ညႇစ္ကိုင္ရင္း က်မကို နမ္းလိုက္မလားေပါ့။ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာ တေျဖးေျဖး ငုံ႔လာတယ္။ က်မ လက္ဖ်ားေလးေတြ ေအးစက္စက္ ျဖစ္လာ သလိုလိုပဲ။
၂၁ ရာစုရဲ႕ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးၾကားမွာ ေႏြးေထြးစိုစြတ္တဲ့ အနမ္းေလာက္ကေတာ့ ထူးဆန္းတဲ့ အရာ မဟုတ္ဘူး မဟုတ္လားဟင္။ ဒါေပမယ့္ေလ.. က်မ အတြက္ေတာ့ ကိုကို႔ အၾကည့္တိုင္း အနမ္းတိုင္းက ရင္ဖိုမႈ အသစ္ေတြကို ေပးေနတုန္းပဲ။ စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ကိုကို႔ အထိအေတြ႕ေတြက က်မအတြက္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ႐ိုးမသြားဘူး။ က်မ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းသြားတယ္။ ထူထူျပည့္ျပည့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြလည္း မၾကာခင္႐ြာေတာ့မယ့္ အနမ္းမိုးေရေတြ ေသာက္သုံးဘို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ က်မ နားထဲမွာ ပီပီသသ ၾကားလိုက္တဲ့ ကိုကို႔ အသံ။ သိပ္မက်ယ္ေပမယ့္ တိုးတိုး ဖြဖြေလးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ “လက္ပိုက္ၿပီး နံရံမွာ ကပ္ေန.. လုံးဝ မလႈပ္နဲ႔..” တဲ့။ ၾကည့္စမ္း.. က်မ ရွက္လိုက္တာ။ ခပ္ဟဟေလး ပြင့္အာၿပီး ရႈိက္နမ္းမႈ တစ္စုံတစ္ရာကို ေမွ်ာ္ေနမိနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလး တဆတ္ဆတ္ တုန္ သြားတယ္။ ႏွာသီးဖ်ားေလးလည္း ေႏြးတက္လာတယ္။ က်မ ငို မိေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ ကိုကို အရမ္း ရက္စက္တာပဲ။ တံခါး ဖြင့္ၿပီးသြားေတာ့ က်မလက္ကို လာျပန္ဆြဲေခၚတယ္။ က်မ အားရွိသေလာက္ ေပကပ္ၿပီး နံရံနဲ႔ ေက်ာနဲ႔ မကြာေအာင္ ရပ္ေနပစ္လိုက္တာေပါ့။ က်မက စေနသမီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မ ေဒါသထြက္လာရင္ စေန ခုနစ္ေယာက္စာေလာက္ကေတာ့ အသာေလးပဲ။
“လာေလ..”
“……….” က်မ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ လက္ပိုက္လ်က္နဲ႔ပဲ ကိုယ္ကို လွည့္ၿပီး ႐ုန္းပစ္လိုက္တယ္။
“ငယ္.. ဘာျဖစ္ေနလဲ.. ကိုကို စိတ္မတိုခ်င္ဘူးေနာ္.. လာ..”
“လာ ဘူးးး..” တိုခ်င္တို မတိုခ်င္ေန။ က်မ ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။
“အာ ကြာ.. လာ စမ္း…” ဆိုၿပီး က်မကို ေစြ႕ကနဲ ေကာက္ေပြ႕ ၿပီး အခန္းထဲ ၀င္သြားေရာ။
“ခ် ေပးးး.. ခု ခ် ေပးး.. မုန္း တယ္.. ကိုကို႔ ကို အရမ္း မုန္းတယ္…”
“ဘယ္ လို ျဖစ္ ေနလဲ ဒီေကာင္မေလး..”
အဲ့လိုနဲ႔ပဲ ကိုကို ခ်ီေခၚသြားတဲ့ေနာက္ က်မ ပါသြားတယ္ ဆိုပါေတာ့။ လူက အတင္းဇြတ္ ႐ုန္းကန္ေနေပမယ့္ က်မ ေက်နပ္ေနမိတယ္ သိလား။ ကိုကို႔ ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထု ရတာ.. ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲမွာ ကေလးဆိုးေလး တစ္ေယာက္လို ေကာ့လန္ျပန္ၿပီး ေအာ္ငိုရတာ.. ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကိုကို လုံးဝ မႀကိဳက္တဲ့ မုန္းတယ္ ဆိုတဲ့စကားကို စိတ္ထဲက မပါဘဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာရတာ.. က်မ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ။ ခ်ေပးလို႔ ေအာ္ေနေပမယ့္ ကိုကို တကယ္ လႊတ္ခ်လိုက္မွာ ေတာ့ မလိုခ်င္ဘူး သိလား။ အာ့ေၾကာင့္မို႔လို႔ ကိုကို႔ လက္ေမာင္းကို က်မ ကိုက္မဆြဲတာေလ။ မေတာ္တဆ လႊတ္ခ်လိုက္မွာ စိုးလို႔။ အဲ့လိုနဲ႔ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚ က်မကို ဖြဖြေလး ခ်ေပးတယ္။ ေတာ္ပါၿပီ.. ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။
သိပ္ ခ်စ္တတ္တဲ့ ကိုကို မို႔ေလ – ဇာတ္သိမ္း
SnowFlake (ႏွင္းလႊာ) ေရးသား၍ အခ်စ္တကၠသိုလ္ မွ ကူးယူသည္။
ခုခ်ိန္မွာ ကိုကို႔ကို ကန႔္လန႔္တိုက္ဘို႔က လြဲၿပီး ဘာမွ မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး။ ကိုကိုက က်မကို ကုတင္ေပၚ ခ်ေပးၿပီး အနားက အ၀တ္ဘီဒိုကို ဖြင့္တယ္။ ဘီဒိုထဲမွာ အ၀တ္အစား နဲနဲ ရွိေနပုံေထာက္ေတာ့ ဟိုႏိုင္ငံျခားသား အၿပီး ျပန္သြားတာ မဟုတ္ေသးလို႔ပဲလား။ ဒါမွ မဟုတ္ မသယ္ခ်င္ေတာ့လို႔ ထားပစ္ခဲ့တာလားေပါ့ေနာ္။ ကိုကိုက သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေခါက္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြထဲက ည၀တ္စုံလိုလို တစ္စုံကို ထုတ္ၿပီး..
“ထ.. ေရ အရင္ ခ်ိဳးခ်လိုက္.. ၿပီးရင္ ဒါ ၀တ္ထား..”
“မ၀တ္ခ်င္ဘူး.. သူမ်ားဟာႀကီး ႐ြံတယ္..”
“မ၀တ္လို႔ ေရစိုႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ေနမလဲ..”
“အိမ္ ျပန္ ပို႔..”
“မပို႔ ဘူး.. ထ အခု..”
ျပန္ပို႔လို႔သာ ေျပာတာပါ။ တကယ္က က်မ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။ ခက္တယ္ေနာ္။ က်မ အျဖစ္က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ နားမလည္ေတာ့ေအာင္ပဲ။ က်မ ဘာမွ ထပ္မေျပာဘဲ ထ လိုက္တယ္။ ျပန္ပို႔လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ရင္ တကယ္ ျပန္ရမွာ စိုးလို႔ေလ။ ခ်ထားတဲ့ ၀တ္စုံကို ယူၾကည့္လိုက္တယ္။ ေယာက်ၤား ည၀တ္စုံ ဆိုေတာ့ သိၾကတဲ့အတိုင္း ရွပ္အက်ီနဲ႔ ေဘာင္းဘီရွည္ေပါ့။ အက်ီကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး နမ္းၾကည့္မိတယ္။ သူစိမ္းေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ အက်ီႀကီးေတာ့ က်မ တကယ္ မ၀တ္ခ်င္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ က်မ အက်ီက ေျခာက္ေနၿပီ ဆိုေပမယ့္ ဘီယာဗူး ေမွာက္က်ထားေတာ့ ခ်ဥ္စုပ္ေစာ္ နံေနတာကိုး။ က်မလည္း အနံ႔ မခံႏိုင္လို႔ လဲဝတ္ခ်င္ေနတာပါ။ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလွ်ာ္ဖြပ္ၿပီး မီးပူတိုက္ထားေတာ့ သူမ်ားဟာ ဆိုေပမယ့္ မသတီစရာ မေကာင္းလွပါဘူး။ အက်ီကို ရင္ဘတ္မွာ ကပ္ၾကည့္ေတာ့ အရွည္က ေပါင္လယ္ေလာက္ထိ ေရာက္ေနတယ္။ က်မ စိတ္ထဲက ေတြးမိသြားတယ္။ ေအာက္က ေဘာင္းဘီရွည္ႀကီး မ၀တ္လည္း ရတာပဲ။ ေဘာင္းဘီကို မကိုင္ခ်င္ကိုင္ခ်င္ ကိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုကိုက..
“ေဟးး.. သူမ်ား ေဘာင္းဘီေတာ့ မနမ္းနဲ႔ေလ.. ” က်မလည္း အဲ့ေလာက္ေတာ့ သိပါတယ္။ ၀တ္ဘို႔ေတာင္ စိတ္မကူးပါဘူး ဆိုမွ။ ဒါေပမယ့္ ကိုကို႔ကို ႐ြဲ႕ခ်င္သြားလို႔ နမ္းျဖစ္ေအာင္ နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ နမ္းတာမွ ဂြၾကားေနရာကို အားရပါးရ နမ္းပစ္တာ။ “ဟာ.. ဒီေကာင္မေလး.. ကြၽတ္..” ကိုကို တကယ္ ေဒါကန္သြားၿပီ။ ၀မ္းသာလိုက္တာ။ က်မလက္ထဲက ေဘာင္းဘီကို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး အနားက အမႈိက္ျခင္းထဲ ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။ က်မ အသည္းထဲ စိမ့္ကနဲပဲ။ အက်ီေလး ေကာက္ယူၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ခပ္တည္တည္ ၀င္သြားလိုက္တယ္။ ကိုကို ဦးေဒါသ မ်က္ေမွာင္ႀကီး က်ဳံ႕ၿပီး တရႈးရႈးနဲ႔ ခါးေထာက္ၾကည့္ က်န္ခဲ့ေလရဲ႕။ ေရခ်ိဳးခန္း ထဲက မွန္ေပၚမွာ မထိတထိၿပဳံးေနတဲ့ က်မ မ်က္ႏွာေလး။ ေပ်ာ္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ေရပန္းေအာက္မွာ သီခ်င္းေလး ညည္းရင္း ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ ဝိုင္းဝိုင္းေလး ခါခါၿပီး က လိုက္ေသးတယ္။ ခုေလာက္ဆို အျပင္ကလူႀကီး မီးေတာက္ ေနေလာက္ၿပီ။ ေရပန္း ပိတ္ၿပီး ကိုယ္ကို တဘက္ႀကီးနဲ႔ ပတ္၊ ဆံပင္ေတြ ခပ္သြက္သြက္ သုတ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္လုံး အၾကည့္က အနားက ကပ္ဘီဒိုေလးဆီ ေရာက္သြားတယ္။ က်မရဲ႕ အက်င့္ဆိုးေတြထဲမွာ စပ္စုတာ ထိပ္ဆုံးကေလ။ အနားသြားၿပီး ဘီဒိုေလးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တာေပါ့။
ဘီယာဗူးေတြ အရက္ပုလင္းေတြ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ က်မ အံ့ၾသသြားတယ္။ ထူးဆန္းတယ္ေနာ္။ တကယ္ဆို ဒါေတြက ထမင္းစားခန္းမွာ ရွိသင့္တာ မဟုတ္ဘူးလား။ ဘယ္လိုပါလိမ့္လို႔ ေတြးရင္း ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ ေစာင္းလိုက္မိတယ္။ က်မ ေခါင္းထဲ လက္ကနဲ အေတြးတစ္ခု ၀င္လာတယ္ သိလား။ ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ သေဘာက်လို႔ ဘီယာဗူးကို လွမ္းယူတဲ့ လက္ေတြ တုန္ေနေလရဲ႕။ ဗူးကို ခပ္သြက္သြက္ေဖာက္၊ ေဘစင္ထဲ သြန္ခ်၊ ေရနဲ႔ က်င္းေဆး၊ ၿပီးေတာ့ ေရ ျပန္ထည့္.. ခိခိ။ က်မ ဘာႀကံစည္လိုက္တာလဲ ရိပ္မိၾကတယ္ မဟုတ္လား။ တစ္ငုံေသာက္ၾကည့္ေတာ့ ခ်ဥ္စုတ္စုတ္ နံေနေပမယ့္ က်မ ေကာင္းေကာင္း မ်ိဳခ် ႏိုင္တယ္ရွင့္။ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ လက္သီးေလး ဆုပ္ၿပီး မွန္ထဲက ကိုယ့္ကိုယ္ကို Fighting လုပ္ျပလိုက္ေသးတယ္။ ၿပီးရင္ အျပင္မွာ ဆက္ၿပီး ဦးစိတ္တိုနဲ႔ Fighting လုပ္မယ္.. က်မက ေမ်ာက္ညိဳေပါ့.. ခိ ခိ ခိ။
အက်ီဝတ္ၿပီး မွန္ထဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေပါင္လည္ေလာက္ ေရာက္တဲ့ အက်ီ ကို႔ယို႔ကားယားႀကီးေအာက္မွာ အတြင္းခံ မပါတဲ့ က်မ ကိုယ္လုံးက အရမ္းကို ဆက္ဆီျဖစ္ေနၿပီ။ ရွပ္အက်ီလည္ပင္းကလည္း ည၀တ္စုံျဖစ္တာရယ္၊ ႏိုင္ငံျခားသား ၀တ္တဲ့ ဆိုဒ္ ဆိုေတာ့ အေပၚဆုံး က်ယ္သီးကတင္ က်မ ရင္ၫြန႔္ ၀င္းဝင္းေလး မထိတထိေပၚလို႔။ ေနာက္ၿပီး အက်ီက ခ်ည္သား၊ အေရာင္ကလည္း အျဖဴခံေပၚမွာ ခပ္က်ဲက်ဲ ခဲကြက္ မွိန္မွိန္ေလးေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ေလ.. က်မရဲ႕ ေပါက္ဆီေလး ႏွစ္လုံးေပၚက ဟိုဟာေလး ႏွစ္ခုက သိသိသာသာ ျမင္ေနရတာေပါ့။ သိလား.. က်မရဲ႕ အဲ့ဟာေလးေတြက ပုစိေကြး မဟုတ္ဘူးရွင့္။ ထန္းညက္ခဲ ခပ္ေသးေသး ေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မ အသားအရည္က အဝါေရာက္ဘက္သမ္းတဲ့ အျဖဴမ်ိဳး မို႔လားေတာ့ မသိဘူး။ က်မရဲ႕ ခ်ိဳသီးလုံးေလးေတြက ပန္းေရာင္ မဟုတ္ဘူး။ တကယ့္ ထန္းညက္ခဲလို ဝါညိဳညိဳ အေရာင္ေလးေတြ။
(၁၀)
ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့ က်မကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့ ကိုကို မ်က္ေမွာင္ႀကီးက က်ဳံ႕ေနတုန္း။ ကိုကိုလည္း ေရခ်ိဳးထားၿပီးၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ အားကစားေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ဝတ္ထားၿပီး ေရစိုဆံပင္ကို တဘက္အေသးနဲ႔ သုတ္ေနတယ္။ အေပၚပိုင္းက ဗလာက်င္း ေနတဲ့ ကိုကို႔ကို ၾကည့္ၿပီး က်မ တခ်က္ေငးမိသြားတယ္။ မိုး ညေန.. က်မအတြက္ ဒီေန႔ညက ဒုတိယ မိုး ညေန မ်ားလား။ ေနာက္ၿပီး က်မရဲ႕ အေနအထားကလည္း တင္ပါးဖုံး႐ုံသာသာ ရွပ္အက်ီ တစ္ထည္တည္းနဲ႔။ က်မ ကိုကိုေရွ႕ေရာက္ရမွာ တကယ္ မရဲတရဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ကိုကို႔ကို စိတ္တိုေအာင္ ထပ္လုပ္ဘို႔ ရည္႐ြယ္ၿပီး ကိုင္လာတဲ့ ဘီယာဗူးေလးက က်မ လက္ထဲမွာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ လို႔ေပါ့။ လက္ကို ေနာက္ေက်ာမွာ ဖြက္ထားလို႔ ကိုကို မျမင္ေသးဘူး။ က်မ ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို ခပ္လိမ္လိမ္ေလး ပူးကပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းေပါက္ဝမွာ ရပ္ေနမိတယ္။ လူတစ္ကိုယ္လုံးက ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္ေနသလိုပဲ။
“လာ.. ေခါင္း သုတ္ေပးမယ္..” ကိုကို႔ၾကည့္ရတာ စိတ္တိုေနေသးပုံပဲ။ က်မကို လွမ္းေခၚလိုက္ေပမယ့္ မ်က္ေမွာက္က က်ဳံ႕ထားတုန္း။ က်မလည္း လက္ထဲက ဘီယာဗူးကို ခုမွ သတိရသြားတယ္။ ကိုကို႔ကို ဆြခ်င္ေသးေပမယ့္ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္မွန္း က်မ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ဘူး။ အနားမွာ တင္စရာ ခုံကလည္း မရွိ။ ေအာက္ပစ္ခ်လို႔လည္း မရ။ အဲ့အခ်ိန္ က်မ စိတ္ေတြ ေယာက္ယက္ခတ္သြားတယ္။ ကိုကို႔ကို ေၾကာက္တာ ဟုတ္ပါဘူး။ က်မ တံေတြးတစ္ခ်က္ ၿမိဳခ်လိုက္မိတယ္။ ေရေသာက္ခ်င္လိုက္တာ။ လက္ထဲက ဘီယာဗူးထဲမွာ ေရေတြရွိသားပဲ။ က်မ ေသာက္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ လူက တကယ္ ခ်ီတုန္ ခ်တုန္နဲ႔။ ထူးပါဘူး ေနာ္။ ေစာေစာတည္းက လုပ္ခ်င္လို႔ကို ရည္႐ြယ္ခဲ့ၿပီး ခုမွ ဘာလို႔ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနလဲ။ ဘီယာေလး ေသာက္တာေလာက္ကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ခ်င္ေနတဲ့လူႀကီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕မွာ က်မကို ရွက္ေအာင္ လုပ္တဲ့လူႀကီး၊ က်မ အရမ္းလိုခ်င္ေနတဲ့အခ်ိန္ အနမ္းေတြ မေပးဘဲ ညႇင္းဆဲတဲ့လူႀကီး၊ မေက်နပ္ခ်က္ေတြ စု ၿပဳံ ေတြးလိုက္ေတာ့ လက္က အလိုလို ရဲ သြားၿပီ။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေမာ့ခ်လိုက္တယ္။ ဘီယာဗူးထဲက ေရေတြ တက်ိဳက္ၿပီး တက်ိဳက္။
“ပိုးပုလဲဥ…” ေအာ္သံနဲ႔အတူ ေသာက္ေနတဲ့လက္ကို ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္ဆြဲ ခံလိုက္ရတဲ့ က်မ၊ လက္ထဲက ဘီယာဗူးလည္း ျပဳတ္က်သြားတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေမြးပြ ေကာ္ေဇာ ခင္းထားေတာ့ ဗူးထဲမွာ နဲနဲက်န္ေနတဲ့ ေရေတြက ခ်က္ခ်င္းကိုပဲ ေကာေဇာထဲ စိမ့္သြားပါေလေရာ။ က်မေသာက္လိုက္တာ ဘီယာ မဟုတ္ပါဘူး ဆိုတဲ့ သက္ေသ မရွိေတာ့ဘူး။ ကိုကို တကယ္ႀကီး စိတ္ဆိုးသြားၿပီ။ က်မလည္း ေက်ာထဲ စိမ့္တက္လာေအာင္ လန႔္သြားတယ္။ ကိုကိုက က်မလက္ကို အေစာတုန္းကလို ေဆာင့္ဆြဲၿပီး ကုတင္နားထိ ေခၚလာတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မလက္ကို လႊတ္ၿပီး အိပ္ခန္း အျပင္ကို ထြက္သြားေရာ။ က်မလည္း ေပေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ရပ္ေနရင္း ေျပာမေကာင္းရင္ ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ဆြဲ႐ိုက္ပစ္လို႔ ေမေမ မွာလိုက္တာ သြားသတိရမိတယ္။ ကိုကို တကယ္ပဲ က်မကို ႐ိုက္မလို႔ တုတ္သြားေကာက္သလား မသိ။ ခိခိ အာ့လိုေတြးလိုက္ေတာ့ ရယ္ခ်င္သြားေရာ။ ေနာက္ၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္း က်မ ေတြးမိတာကေလ.. ကိုကို တကယ္႐ိုက္ရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔။ တကယ္တမ္း က်မက မိန္းမေတြကို ႐ိုက္တတ္ႏွက္တတ္တဲ့ ေယာက်ၤားမ်ိဳးဆို အရမ္း မုန္းတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ အဖို႔ ဘာျဖစ္ေနမွန္း က်မကိုယ္က်မ နားမလည္တာ အမွန္ပဲ။
အခန္းထဲကို ျပန္ဝင္လာတဲ့ ကိုကို႔ လက္ထဲမွာ သားေရႀကိဳးျပားတစ္ခု ပါလာတယ္။ ျမတ္စြာဘုရား.. ကိုကို က်မကို ႀကိဳးတုပ္ ႐ိုက္ေတာ့ မလို႔လား။ အဲ့ေလာက္ႀကီးေတာ့ မလုပ္ရက္ေလာက္ဘူး ထင္တာပဲ။ က်မ စိတ္ေတြ ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ အ႐ိုက္ခံရေတာ့မွာ သိသိႀကီးနဲ႔ ေပ်ာ္သလိုလို ငိုခ်င္သလိုလို၊ ေနာက္တစ္ခု ထူးဆန္းတာက က်မ ပိပိေလး ယားက်ိက်ိ ျဖစ္လာတယ္။ တကယ့္ကို ဘာမွ မဆိုင္တာပဲေနာ္။
“ေတာ္ေတာ္ အ႐ြဲ႕ တိုက္ခ်င္ေနတယ္ ဟုတ္လား..”
“………….”
“မ လိုက္ အက်ီကို..”
က်မ ရင္ေတြ အရမ္း ခုန္ေနၿပီ။ ကိုကို႔ကိုေတာ့ မထီမဲ့ျမင္႐ုပ္နဲ႔ ၾကည့္ေနမိေသးလား မသိဘူး။ ေျပာတဲ့အတိုင္း အက်ီကို မ ဘို႔ ႀကိဳစားလိုက္တယ္။ လက္က မရဲဘူး။ ကိုကိုနဲ႔ က်မ ပထမအႀကိမ္ ရင္းႏွီးမႈ တုန္းက မိုးၿခိမ္းသံေတြ၊ မီးျပတ္သြားတာေတြက အလိုလို တြန္းပို႔လို႔ အကုန္လုံး သူ႔ဘာသူ ျဖစ္သြားတာေလ။ ၿပီးေတာ့ အဲ့တုန္းက ကိုကိုက အရမ္းၾကင္နာတယ္။ က်မကို သိမ္ေမြ႕တဲ့ အနမ္းေတြနဲ႔ ဆြဲေခၚသြားတာ။ ပထမဆုံး ေတြ႕အႀကဳံမို႔ က်မ အတြက္ နာက်င္မႈမဆိုစေလာက္ေလး ရွိခဲ့ေပမယ့္ ကိုကို ဦးေဆာင္သြားတဲ့ ေနာက္ကို က်မ ေျမာပါသြားခဲ့တယ္။ ခုက်ေတာ့… က်မ သိပ္မ်ားမ်ား မစဥ္းစားေတာ့ပါဘူး။ ရွက္စရာလည္း လိုမွ မလိုပဲေနာ္။ ကိုကို ေပးခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕ အရသာကို တစ္ေယာက္တည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ေျဖသိမ့္ခဲ့ရတယ္လို႔ က်မေျပာခဲ့သားပဲ။ ခုလည္း မ်က္စိ စုံမွိတ္ၿပီး အဲ့ အရသာကို ျပန္ေတြးရင္း က်မ ၀တ္ထားတဲ့ မေတာ္တေရာ္ အက်ီႀကီးကို ဆြဲမ လိုက္တယ္။ တင္သားေပၚက ေအးကနဲ ခံစားခ်က္နဲ႔ အတူ ကိုကို႔ေရွ႕မွာ ဖင္ေလးလွန္ၿပီး ရပ္ေနမိပါလား ဆိုတဲ့ အသိစိတ္က က်မ ေသြးသားေတြကို ပြက္ပြက္ ဆူလာေစတာ အမွန္ပဲ။ ကိုကိုက သားေရႀကိဳးျပားကို ႏွစ္ေခါက္ ေခါက္ၿပီး က်မ တင္သားေပၚ ကိုကို ႐ိုက္ခ်လိုက္တယ္။ ျဖန္းကနဲ.. တကယ္ႀကီးကို ပဲ။ က်မ တင္ပါးေပၚမွာ ပူကနဲ တစ္ခ်က္ ခံစားလိုက္ရၿပီး စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ေဝဒနာက ခ်က္ခ်င္း ေပၚလာေရာ။ က်မလည္း ခုန္ဆြခုန္ဆြ ျဖစ္သြားၿပီး ဖင္ေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္မိတာေပါ့။
“အားး.. ကိုကို႔ နာ တယ္.. အီးးဟီးးး.. ဘာလို႔ တကယ္ ႐ိုက္တာလဲ…”
“ျပန္လွန္.. ျပန္လွန္.. ”
“ဟင့္ အင္း.. နာ တယ္.. ကိုကို႔…”
“ဘာလို႔ ကိုကို မႀကိဳက္တာေတြ တမင္လိုက္ လုပ္ေနလဲ…”
“ကိုကိုေကကာ ဘာလို႔…”
“အြန္းး.. ေျပာ.. ဘာလို႔ ဘာျဖစ္လဲ…”
“သိဘူး.. အီးး ဟီးးး…”
“ငယ္ လုပ္ခ်င္တာ ကိုကို အကုန္ လိုက္လုပ္ေပးေနတယ္ေလ.. ဆက္မသြားသင့္တဲ့ အေျခအေနမို႔လို႔ ကိုကို တားတယ္.. ကိုကို႔စကား နားမေထာင္သင့္ဘူးလား.. ”
“ငယ္ ဘာလုပ္လို႔လဲ..”
“တခ်ိန္လုံး ဂ်စ္ကန္ကန္လုပ္ေနတာ ေလ.. ဘာလုပ္တာလဲ ေစာေစာက ဘီယာဗူးက.. ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနတယ္ ဟုတ္လား..”
“မုန္း တယ္.. ကိုကို႔ကို မုန္းတယ္.. အီးး ဟီးးး….”
“ေျပာျပန္ၿပီလား ဒီစကားက.. ကိုကို မႀကိဳက္ဘူး ေနာ္.. ငယ္..”
“ေျပာမွာပဲ.. ကိုကို ဘာလို႔ လက္ ပါလဲ..”
“လက္ပါေအာင္ ဘယ္သူ လုပ္တာလဲ ေျပာ..”
“ဘာျဖစ္လဲ.. သၾကၤန္လည္ခ်င္တာ အျပစ္လား.. ဘီယာေလးေသာက္မိတာ အျပစ္လား.. ငယ္ ေထြး ထုတ္လိုက္တာ ကိုကို မျမင္လို႔လား..”
“ယူေသာက္စရာကို မလိုတာေလ.. ကိုကို မႀကိဳက္ေလာက္ဘူးလို႔ ငယ္ ဘာလို႔ မေတြးလဲ..”
“တမင္ လုပ္တာ.. ဘာျဖစ္ လဲ..”
“အာ ၾကာ….”
“အားးးးးးးး….. မေမ ေရ.. အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး”
အမွန္ေတာ့ ကိုကို ထပ္မ႐ိုက္ျဖစ္ပါဘူး။ လက္ကို ေျမႇာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္ ႐ြယ္တုန္း က်မလည္း လန႔္ၿပီး ေအာ္မိတာ။ ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ထိုင္ခ်ၿပီး ေျခေဆာင့္ ငို ပစ္လိုက္တယ္။ ဖင္ေလးကိုလည္း တဖြဖြ ပြတ္မိတာေပါ့။ တစ္ခ်က္တည္း ႐ိုက္တာေပမယ့္ အရမ္း နာတယ္။ က်မ ဖင္ေလး စုတ္ၿပဲ သြားၿပီလား မသိဘူး။ ကိုကိုလည္း လက္ထဲက သားေရႀကိဳးျပားကို လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ “ဟူးး ” ကနဲ သက္ျပင္းခ်ၿပီး ကုတင္ေပၚ ပက္လက္ လွဲခ်လိုက္တယ္။ က်မ လည္း ထပ္မ႐ိုက္ေတာ့မွန္း ေသခ်ာ သြားမွ အသံကို ပိုျမႇင့္ၿပီး ေအာ္ငို ပစ္လိုက္ေရာ။ ခါေလးလွည့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တင္စိုင္မို႔မို႔ အထက္နားက ဒိုင္းမြန္းခြက္ ေအာက္ေျခေလးမွာ အနီေရာင္ အရႈိးရာႀကီးက အစဥ္းလိုက္။ ခ်စ္တယ္လည္း ဆိုေသးတယ္ လုပ္ရက္လိုက္တာ။ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ ထ ၿပီး ေစာေစာက ဘီယာဗူးကို သြားေကာက္လိုက္တယ္။ ကံေကာင္းတယ္ေျပာရမယ္။ အထဲမွာ ေရ နဲနဲ က်န္ေနေသးတာပဲ။ ကိုကိုက က်မကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး..
“ေတာ္သင့္ၿပီ ငယ္ ရယ္.. မဆိုးပါနဲ႔ေတာ့ ကြာ ေနာ္… ကိုကို စိတ္မတိုခ်င္ဘူး ငယ္ေလး…” ေျပာရင္းနဲ႔ ကုတင္ေပၚက ဆင္းလာတယ္။ က်မလည္း ကိုကို ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ သားေရႀကိဳးျပားကို ကုန္းေကာက္ၿပီး လက္ထဲက ဘီယာဗူးကို ကိုကို႔ လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
“ေသာက္ၾကည့္.. အဲ့မွာ.. ဟင့္.. ဟင့္..”
“မေသာက္ ခ်င္ပါဘူး.. တိတ္ေတာ့.. ကိုကို မ႐ိုက္ေတာ့ဘူး ေနာ္…”
“မရဘူး.. ေသာက္ ဆိုေသာက္…”
“အာ… ကဲကဲ.. ေပး…”
“…………..”
“အြန္… ေရ ေတြ…”
“………”
“ငယ္ေလး…”
“အြန႔္ ထပ္႐ိုက္.. ေသေအာင္႐ိုက္.. ေတာ္ေတာ္ ႐ိုက္ခ်င္ေနတယ္ မွတ္လား.. အြန႔္… အီးး ဟီးးး…”
“ငယ္ ရယ္…” ကိုကို အရမ္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားၿပီ။ က်မကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ အျပစ္ေပးၿပီးမွ ျပန္ေခ်ာ့တဲ့ ကိုကို႔ ရင္ခြင္က ခါတိုင္းနဲ႔ လုံးဝ မတူဘူး။ က်မေလ ေျပာမျပတတ္တဲ့ ခံစားမႈ တစ္မ်ိဳး ရလိုက္တယ္။ ကိုကို႔ကို အရင္ကထက္ ပို တိုးၿပီး ခ်စ္သြား သလိုပဲ။ အရမ္းလည္း ခြၽဲႏြဲ႕ခ်င္လာတယ္။ ဂ်စ္ကန္ကန္ ျဖစ္ေနတဲ့ က်မ စိတ္ေတြ လုံးဝ ေပ်ာ္ဆင္းသြားၿပီ။ တမင္လုပ္ယူထားတဲ့ အေခ်ာ့ခံခ်င္စိတ္လည္း မရွိေတာ့ဘူး။ က်မ ငို ခ်လိုက္တယ္။ ကိုကို႔ကို စိတ္ေကာက္လို႔၊ နာ လို႔ မဟုတ္ဘူး။ ခါတိုင္း စိတ္ေကာက္ရင္ လုပ္ေနက်လိုမ်ိဳး ကိုကို႔ကို ထုတာ၊ ကုတ္ဆြဲတာ၊ ကိုက္တာ တစ္ခုမွ က်မ မလုပ္မိေတာ့ဘူး။ ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲ တိုးၿပီး စိတ္ရွိတိုင္း ငိုခ်လိုက္တာ။
“အီးး ဟီးး ဟီးးး…”
“ဘာလို႔ အဲ့လို လုပ္ရတာလဲ ကြာ… တိတ္ေနာ္ ကေလး.. ကိုကို ေခ်ာ့တယ္ေလ.. ေနာ္…”
“အီး ဟီး.. မုန္း လို႔ ေလ.. ခင္ဗ်ားႀကီးကို မုန္းလို႔.. သိပလား… ဟီးးး ဟင့္ ဟင့္…”
“ကေလးေလးရယ္.. ေစာေစာကတည္းက ကိုကို႔ကို စတာ လို႔ ေျပာလိုက္တာ မဟုတ္ဘူး.. ၿပီးေတာ့ ဟိုေကာင့္ ေဘာင္းဘီကိုလည္း မနမ္းနဲ႔ ေျပာကာမွ တမင္..”
“မုန္းလို႔ လုပ္တာ.. ဘာျဖစ္လဲ..”
“အာ.. မေျပာပါနဲ႔ ဆို…”
“ေျပာမွာပဲ.. မုန္း.. အြန႔္.. အု..”
စိတ္ရွိလက္ရွိေအာ္ေနတဲ့ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ထိန္းသိမ္း ခံလိုက္ရတယ္။ ခ်ိဳၿမိန္တဲ့ အနမ္းေတြနဲ႔ေပါ့။ က်မကေတာ့ ကိုကို႔ကို ျပန္ မနမ္းျဖစ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လက္ထဲကိုင္ထားတဲ့ သားေရႀကိဳးျပား ျပဳတ္က်သြားတယ္။ အနမ္းေတြ တေမ့တေမာ ေပးၿပီးသြားတဲ့ ကိုကို က်မကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားတယ္ေလ။ က်မလည္း အငို တိတ္သြားခဲ့ပါၿပီ။ ကိုကိုက က်မ မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့လိုက္တယ္။ အရင္ဆုံး ႏွဖူးေလးကို စ နမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မ ႏွာေခါင္းေလးကို သူ႔ ႏွာေခါင္းနဲ႔ ပြတ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး က်မ ေမးေစ့ လုံးလုံးေလးကို ခပ္ဖြဖြ ကိုက္လိုက္တယ္။ အဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ တစ္ကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြ စိမ့္တက္သြားတယ္။ က်မ တစ္ခုခု လိုခ်င္လာျပန္ၿပီ။ ကိုကိုက ေဘးမွာ တြဲေလာင္း ခ်ထားထားတဲ့ က်မလက္ႏွစ္ဘက္ကို အသာယူၿပီး သူ႔ခါးေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မကို အနမ္းေတြ ေပးေတာ့တာပါပဲ။ ကိုကို႔ အနမ္းေတြ ၾကမ္းလာသလို လက္ေတြကလည္း က်မ၀တ္ထားတဲ့ အက်ီ က်ယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေနၿပီ။ အိုးးး ကိုကိုေရ… ငယ္ အရမ္း လို ခ်င္ လာၿပီ။
(၁၁)
က်မေလ.. အသက္ရႈမွား မတတ္ ရင္ေတြ ခုန္ေနမိတယ္.. ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ က်မ ကိုယ္လုံးတီးေလး ျဖစ္သြားၿပီ။ ရွက္စိတ္ေတြ ၀င္ၿပီး ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲ အတင္း တိုးဝင္ ပုန္းေနလိုက္တယ္။ ကိုကို က်မကို နမ္းေနတုန္းပဲ။ လက္တစ္ဘက္က က်မ ရင္သားေတြကို အားရပါးရ ညႇစ္ နယ္ေနတယ္။ ေနာက္တစ္ဘက္က ခါးကို ထိန္းကိုင္ထားတယ္။ က်မ မတ္မတ္ မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ႏို႔သီးေခါင္း ထိပ္ဖ်ားေလးေတြမွာ ခပ္တင္းတင္း ျဖစ္ေနသလို ခံစားလာရတယ္။ ခုေန ကိုကို က်မကို… “ရွီးးး.. အ…”။ ခံစားခ်က္ တစ္စုံတစ္ရာကို ေတာင့္တ ေနမိတဲ့က်မ၊ တင္ပါးေပၚက ဆစ္ကနဲ နာ သြားတယ္။ ကိုကို႔ လက္က က်မ ဒဏ္ရာေပၚ ထိသြားလို႔ေလ။ “သိပ္ နာသြားလား.. ကေလးေလး.. ကိုကို အုံဖြ လုပ္ေပးမယ္ေနာ္..” ကိုကို႔ အသံေတြ တုန္ေနတာ ဘာလို႔မ်ားလဲေနာ္။ က်မလည္း ခုမွ လာမေခ်ာ့နဲ႔လို႔ ကုန္းေအာ္လိုက္သင့္ေပမယ့္ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ထပ္တိုးဝင္မိတာ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။
ကိုကို က်မကို ေျဖးေျဖးေလး ေကာက္ ခ်ီလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ရာေပၚ အသာေလး ခ်တယ္။ က်မ ႏွဖူးေလးကို ငုံ႔ နမ္းတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငိုထားလို႔ ေဖာင္းေနတဲ့ မ်က္လုံးေလး ႏွစ္ဘက္ကို တလွည့္စီေပါ့။ ကိုကို႔ လက္ေတြကေတာ့ က်မ တကိုယ္လုံး အႏွံ႔ကို ဖြဖြ ပြတ္ေနၿပီ။ က်မေလ ေပါင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို လိမ္ၿပီး ေစ့ထားမိတယ္။ ပိပိေလးထဲမွာ တဆစ္ဆစ္ ျဖစ္ေနၿပီေလ။ အဲ့လိုမွ ညႇစ္မထားရင္ ဘာေတြ ထြက္က်လာမလဲ မသိဘူး။ လက္ေတြကလည္း အိပ္ရာခင္းကို ဆုပ္ထားမိတယ္။ “ေမွာက္လိုက္ ကေလးေလး..” ကိုကို တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ရင္း က်မ ကိုယ္လုံးေလးကိုလည္း ဆြဲလွည့္လိုက္တယ္။ က်မလည္း ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္ေနတဲ့စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ေတာ့တယ္။ လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေတာ့ ကိုကိုရာ။ ေမွာက္ခုံေလး အိပ္လိုက္ရေတာ့ လူက လုံၿခဳံသြားသလိုပဲ။ ရင္သားေတြ ဟင္းလင္း ပြင့္ေနတာထက္ စာရင္ေပါ့။ အဲ့အခ်ိန္မွာ က်မ တင္သားမို႔မို႔ေတြေပၚ အာေငြ႕ ေႏြးေႏြးေလးေတြ လာဟပ္တယ္။ အမေလး.. ကိုကိုေရ.. လူတစ္ကိုယ္လုံး ၾကက္သီးေတြ အဖိန႔္လိုက္ ထ ကုန္ပါေလေရာ။ ေစာေစာက အရႈိးရာေပၚကို အာေငြ႕ေလး ေပးလိုက္၊ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္ၿပီး နမ္းလိုက္နဲ႔။ ကိုကို လုပ္ေပးေနတာ ငယ္ ေသေတာ့မယ္ ကိုကိုရဲ႕။ နာလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ေတြ တအား ထ လာလို႔။
“ရွီးးး အ… ကိုကို႔…” က်မ မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ဆတ္ကနဲ တြန႔္လိုက္မိသြားတယ္။ နာေနတဲ့ေနရာကို လွ်ာနဲ႔ ဖြဖြေလး လွ်က္ေပးေနတာကိုး။ စိုေႏြးေႏြး အာေငြ႕ရယ္၊ မထိတထိ တို႔ေနတဲ့ လွ်ာဖ်ားေလးရယ္၊ ႏွာေခါင္းက ထြက္လာေနတဲ့ ေလရယ္ ဆိုေတာ့ လူက အရမ္းေနလို႔ ေကာင္းတာပဲ။ ၿပီးေတာ့ေလ.. ကိုကို႔ လက္ေတြက အရႈိးရာနဲ႔ လြတ္တဲ့ က်မ တင္ပါးေပၚကို ခပ္ဖြဖြ ပြတ္ေပးေနေသးတယ္။ က်မလည္း အေနရခက္တဲ့ အရသာကို တေမ့တေမာ ခံစားေနမိေတာ့တာေပါ့။ ခဏေနေတာ့ ကိုကို႔ လက္ေခ်ာင္းေလးက တင္ပါးႏွစ္ခုၾကားကို ေျမာင္းေဖာ္ပါေလေရာ။ အရႈိးရာေပၚက အနမ္းေတြ ေက်ာေပၚကို ေ႐ြ႕လာၿပီ။ အိုးး.. ကိုကို႔ လက္ေတြ လြန္လာၿပီေနာ္။ စို႐ႊဲေနတဲ့ က်မ ပိပိေလးကို ကိုကို ႏႈိက္ကစားေနတယ္။ ရွီးးး အ… ကို ကို႔.. ဘာေတြ လိုက္ လုပ္ေန.. အင္းးး… အ.. ကိုကိုေရးး.. က်မ ဖင္ေလး ခပ္ကြကြ ျမင့္တက္လိုက္မိသလိုပဲ။ ကိုကိုရယ္.. ငယ္ တအား လိုခ်င္ေနၿပီ။
ကိုကို ထ ထိုင္လိုက္ၿပီး က်မ ေျခေထာက္ ႏွစ္ခုၾကားမွာ ေနရာ ယူလိုက္တယ္။ ခါးကို နဲနဲ ဆြဲမ လိုက္ေတာ့ က်မ ဖင္ေလး ခပ္ကုန္းကုန္း ႂကြလာတာေပါ့။ ကိုကို႔.. ဘာ လုပ္ မလို႔… က်မ အေတြး မဆုံးခင္ ကိုကိုက “ထ.. ေလးဘက္ေထာက္ေပးထား.. ” လို႔ ေျပာရင္း က်မကို ေလးဘက္ ကုန္းလ်က္ ပုံစံျဖစ္ေအာင္ ျပင္ယူတယ္။ က်မ အဲ့လိုႀကီး မေနတတ္ဘူးေလ။ ခပ္ကုန္းကုန္းႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ က်မေက်ာကုန္းကို ကိုကို ဖိခ်လိုက္တယ္။ အာ ကိုကို႔.. ဘယ္လိုႀကီးလဲ။ ဖင္ေထာင္ေပးထားသလို ျဖစ္သြားေတာ့ ျပဴထြက္ေနတဲ့ က်မ ပိပိက ကိုကို႔ မ်က္ႏွာနား အလိုလိုေရာက္သြားေရာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ရွီးးး အိုးးး ကိုကို႔.. ဟင့္ အင္း…” က်မ လန႔္လည္း လန႔္ ေကာင္းလည္း အရမ္းေကာင္းသြားတယ္။ ကိုကိုရယ္ေလ.. က်မ ပိပိေလးထဲက စိမ့္ထြက္ေနတဲ့ အရည္ေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုပ္ယူေနတာ။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ကိုကို လွ်ာဖ်ားက အတြင္းထဲ ေရာက္လာေသးတယ္။ “ကိုကို႔… အားးး.. အ..” ကိုကိုက ပိပိ အတြင္းသားေလးေတြကို လက္နဲ႔ ဖ်ဲကားၿပီး ယက္ေပးလိုက္ ဆြဲစုပ္လိုက္နဲ႔။ က်မ တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြ အဲ့တေနရာတည္း ေရာက္ေနသလိုပဲ။ တခ်က္တခ်က္ ကိုကို႔ လွ်ာ ခြၽန္ခြၽန္ေလးက က်မရဲ႕ ဘူဘူးဖင္ဝေလးကိုပါ လာလာ ကလိတယ္။ အာ.. ကိုကိုရယ္.. အရမ္း ေနရခက္တယ္.. ေကာင္းလည္း အရမ္းေကာင္းတာပဲ.. က်မကို အဲ့ေလာက္ထိ လုပ္ေပးေနတာကို အားနာတဲ့ စိတ္ကလည္း တစ္ဝက္တင္းခံေနေတာ့ အခ်ိန္က ပိုၾကာေနသလိုပဲ။ က်မလည္း ကိုကို႔ကို တခုခု ျပန္လုပ္ေပးခ်င္လာတယ္။ သာယာမႈတစ္ခုကို ႏွစ္ေယာက္အတူ ခံစားမယ္ေလ ေနာ္..။
က်မ ျမန္ျမန္ၿပီးသြားေအာင္ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္တယ္။ ကိုကို႔ အထိအေတြ႕ေတြကို အျပည့္အ၀ ခံစားမႈ ယူလိုက္တယ္။ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ကိုကိုက က်မ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို မ႐ြံမရွာ ယက္ေပးေနတာေလ။ ခုေလာက္ဆို ဖုတ္ဖုတ္အတြင္းသားေလးေတြ ရဲေနေလာက္ေရာေပါ့။ တခ်က္တခ်က္ လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ပင့္ကေလာ္လိုက္၊ ဆြဲ စုပ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း kissing ေပးသလို နမ္းလိုက္နဲ႔။ က်မ ပါးစပ္က တအင္းအင္း တအားအား ညည္းသံေတြ ထိန္းမရေတာ့ဘူး။ “ကို ကို႔.. အ.. ရွီးးး…” တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ ကိုကို က်မ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို ယက္ေန၊ စုပ္ေနတဲ့ အသံေတြက တႁပြတ္ႁပြတ္ တျပပ္ျပပ္နဲ႔ က်မ နားထဲ ျပန္ၾကားေနရတာ။ အရမ္းေကာင္းတယ္ ကိုကိုရယ္.. ယက္ေပးပါ.. ငယ္ ေလ .. အရမ္း ႀကိဳက္တာပဲ.. ကိုကို ေရ.. ငယ့္ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို အားရပါးရ… စိတ္ထဲကေန က်မ ေျပာေနမိတာပါ။ ပါးစပ္က ေျပာထြက္မလာေပမယ့္ က်မ စိတ္ထဲမွာ ေျဗာင္းဆန္ေနေအာင္ ေအာ္ ေနမိတယ္။ အဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုကိုကလည္း က်မ ေပါင္ရင္း ႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲ ဟ ၿပီး လွ်ာကို အဖုတ္အတြင္းပိုင္းထိ တအား ဖိၿပီး ထိုးထည့္ေမႊ ပစ္တယ္။ “အားးး… ကို႔.. အင့္…ရွီးးးး… အို.. အို… အိုးးးး…” အတြင္းသားေတြကို ႁပြတ္စ္စ္စ္စ္… ကနဲ အရွည္ႀကီး ဆြဲစုပ္ၿပီး တစ္ခ်က္ ဆြဲ ခါ လိုက္တာမွာ ပိပိေလးထဲက ပူ ဆင္း သြားၿပီး က်မ စိတ္ထဲမွာလည္း တကိုယ္လုံး ေလထဲ လြင့္ တက္ သြားေတာ့တာပဲ။ ၿပီးေတာ့ လူက ေခြေခါက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ ပုံလ်က္သား ျပန္က်သြားသလိုမ်ိဳး။ ေမာ လိုက္တာ.. က်မ အတြက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ေပးရွာတဲ့ ကိုကိုက အၿပဳံးမပ်က္ေပမဲ့ က်မက ဘယ့္ႏွယ္ေၾကာင့္ ေမာရပါလိမ့္။
မိုင္တရာ အေဝးက ေျပးလာရသလို ေမာၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနတဲ့ က်မကို ကိုကို ေပြ႕လိုက္တယ္။ က်မ ကိုယ္လုံးေလးက ကိုကို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ အ၀တ္ေပ်ာ့အ႐ုပ္ေလးလိုပဲ။ ကိုကို႔ ရင္အုပ္ ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ပြတ္ရင္း အသားကပ္ က်ယ္သီးေလး ႏွစ္လုံးကို လက္သည္းထိပ္နဲ႔ ေဆာ့ေနမိတယ္။ ကိုကို႔ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက အရမ္း ခ်စ္ဘို႔ေကာင္းတယ္။ ကိုကိုလည္း က်မ ႏွဖူးေလးကို နမ္းရင္း လက္က က်မ ပန္းသီးႏွစ္လုံးကို ေဆာ့ေနတာပါပဲ။ ခ်စ္တယ္ ကိုကိုရာ.. အိမ္မျပန္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ က်မ စိတ္ထဲက အေတြးကို ႀကိဳသိေနလို႔မ်ားလား။ ကိုကိုက…
“လက္ထပ္ၾကစို႔ ငယ္ရယ္.. ကိုကို မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး.. ငယ့္ သီးဆစ္(စ္)လည္း ၿပီးလုေနၿပီမဟုတ္လား.. ေဖေဖ့ဆီ ခြင့္ေတာင္းၾကရေအာင္ကြာ.. ေနာ္..”
“ဆရာ ဘာျပန္ျပင္ခိုင္းဦးမလဲ မသိဘူး ကိုကိုရ…”
“အင္းေလ.. ဘာျဖစ္လဲ.. အဲ့ခါက်ေတာ့လည္း မိန္းမက စာေရး.. ကိုကိုက အိမ္အလုပ္ေတြလုပ္၊ စာေရးရလို႔ ေညာင္းေနရွာတဲ့ မိန္းမေလးကို ဇက္ေၾကာဆြဲေပး.. ေကာင္းဘူးလား..”
“ခိ ခိ..”
“အယ္.. ရယ္ တယ္ဗ်.. အတည္ေျပာတာကို..”
“ေျပာမေကာင္းရင္ သားေရႀကိဳးနဲ႔ ႐ိုက္.. ဆိုတာေလး က်န္ခဲ့လို႔..”
“ငယ္ေပါက္စေလးရယ္.. နာ ေနေသးလား ခုေကာ..”
“ဟင့္အင္း နာေတာ့ပါဘူး.. ေကာင္း သြားၿပီ..”
“ဟဟ.. ဘယ္ေနရာက ေကာင္း သြားတာလဲ..”
“ဟီး.. ကိုကိုေနာ္..”
“ဟား ဟား ဟား..”
“ခိ ခိ.. ကိုကို႔..”
“ဗ္..”
“ဟိုေလ..”
“အြန္း.. ေျပာ..”
“ငယ္လည္း ကိုကို႔ကို ဟိုလိုမ်ိဳး လုပ္ေပးခ်င္ တယ္..”
“ဘယ္လိုမ်ိဳး လဲ..”
“အာ.. ကိုကို ကလည္း သိရက္သားနဲ႔..”
“အာ သိဘူးေလ ကြာ.. ငဂ်စ္မေလး စိတ္ထဲ ဘာေတြ ႀကံစည္ေနလည္း ကိုကို ဘယ္သိမလဲ..”
“အာ့ဆို မ်က္စိ မွိတ္ထား..”
“အြန္.. ဘာလုပ္မလို႔လဲ.. သားသား ေၾကာက္တယ္ေနာ္..”
“ကိုကိုေနာ္.. ဟြန္းးး.. အစက ျပန္ေကာက္ ပစ္လိုက္ရမလား.. တိတ္တိတ္ေနပါ ဆိုမွ..”
“ဟဟ.. အင္းပါ.. ငယ့္စိတ္ႀကိဳက္.. ငယ့္ သေဘာ ေနာ္..”
(၁၂)
က်မလည္း ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာ ဆင္းလိုက္တယ္။ ကိုကိုက ကုတင္ေခါင္းရင္းကို မွီၿပီး ထိုင္ေနတာေလ။ ကိုကို႔ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကားမွာ ေမွာက္လ်က္ေလး ေနရာယူလိုက္တယ္။ က်မလုပ္သမွ် ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို႔ မ်က္လုံးေတြမွာ ခ်စ္ခိုးေတြ ေဝလို႔ေပါ့။ “ကိုကို႔ နဲနဲ ႂကြေပး..” ေျပာရင္းနဲ႔ ကိုကို႔ ခါးေနာက္ကေန ေဘာင္းဘီ သားေရႀကိဳးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ စိတ္တိုေနတဲ့ ကိုကို႔ အေခ်ာင္းႀကီးက က်မေမးေစ့ကို ဖတ္ကနဲ လာေထာက္ပါေလေရာ။ ကိုကိုေလး သနားပါတယ္။ လူႀကီးက စိတ္ေျပသြားေပမယ့္ ကေလးက ေျပေသးဘူးပဲ။ ဒီတစ္ခါ က်မ ေခ်ာ့ရမယ့္အလွည့္ေပါ့ေနာ္။ က်မလည္း ဒူးေလးတုပ္၊ ကိုကို႔ေပါင္ၾကားကို မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေနရာယူလိုက္တယ္။ က်မလက္ႏွစ္ဘက္ကို ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္း ေထာင္ၿပီးထိုင္ေနတဲ့ ကိုကို႔ေပါင္ရင္းေအာက္ကေန သိုင္းလွ်ိဳလိုက္တယ္။ ေနရာ အပီအျပင္ယူၿပီးေတာ့ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ မသိေတာ့ဘူး။ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရရင္ ဟိုတခါ မိုးညေနတုန္းက ကိုကို႔ ခ်ာတိတ္ကို က်မ ရဲရဲေတာင္ ၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ရဲ႕လား မသိဘူးေလ။ ခုေတာ့ သူက က်မ မ်က္ႏွာနားမွာ ပြတ္ကာသီကာနဲ႔ ဆင္ႀကီး ႏွာေမာင္း ယိမ္းျပ ေနသလိုပဲ။
ခ်စ္လိုက္တာ ကိုကိုရယ္။ ကိုကို႔ကိုေရာ ဒီ အေခ်ာင္းႀကီးကိုေရာေပါ့။ ကိုကို ေကာင္းေအာင္ ဘယ္လို နည္းပညာေတြရွိလည္း က်မ တကယ္ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မရင္ထဲမွာ လတ္တေလာ မႊန္ထူေနတဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြ ရွိတယ္ေလ။ ဒီခ်စ္စိတ္ေတြကပဲ က်မကို အလိုလို ဦးေဆာင္ သြားပါေတာ့တယ္။ အရင္ဆုံး ႏွာေမာင္းႀကီးရဲ႕ အရင္းကို က်မ ႏွာေခါင္းနဲ႔ တိုးေဝွ႔ၿပီး နမ္းပစ္လိုက္တယ္။ အေခ်ာင္းႀကီးက ပူေႏြးၿပီး တင္းမာ ေနလိုက္တာ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထေနတဲ့ ေသြးေၾကာေတြနဲ႔ အသည္းလႈိက္အူလႈိက္ ရင္ခုန္စရာပါ။ က်မ ပါးျပင္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးနဲ႔ အတံႀကီးကို ပြတ္ေပးရင္း ကိုကို႔ ေပါင္ရင္းၾကားကို ေနရာမလပ္ နမ္းေနမိတယ္။ အတံႀကီးေအာက္က အိတ္ကေလးကိုလည္း ဖြဖြေလး ကိုင္လိုက္ ပြတ္လိုက္နဲ႔ေပါ့။ အဲ့ဒီအိတ္ထဲက အလုံးေလး ႏွစ္လုံးကို ကိုင္ေဆာ့ေပးရင္း အတံႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားကို က်မ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ ႁပြတ္ ဆို နမ္းလိုက္တယ္။ အညိဳေရာင္ အေရျပားေအာက္မွာ ေခါင္းေလး ျပဴထြက္ေနတဲ့ ထိပ္ဖ်ားေလးက စေတာ္ဘယ္ရီသီး တစ္လုံးနဲ႔ ေတာင္ ခပ္ဆင္ဆင္ တူသလိုပဲ။ ကိုကို႔ လက္ေတြက အတံႀကီးကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ အနမ္းေတြေပးေနမိတဲ့ က်မေခါင္းကို လာကိုင္တယ္။
“ငယ့္.. လာကြာ.. ဖင္ေလး ဒီဘက္ နဲနဲ တိုးေပး.. ” က်မလည္း ကိုကို ေျပာတဲ့အတိုင္း ေနေပးလိုက္တယ္။ ကိုကိုက က်မ ဖင္ ေလးကို သူ႔နား ခပ္ေစာင္းေစာင္း တိုးလွည့္ခိုင္းၿပီး ဒူးတစ္ဘက္က က်မ ေက်ာျပင္ေပၚ ေက်ာ္ခြလိုက္တယ္။ က်မလည္း ကိုကို ဒူးေထာင္ထားတဲ့ ေပါင္တန္ရင္းကို သိုင္းဖက္ၿပီး ကိုကို႔ အတံႀကီးကို ပါးစပ္ထဲ ငုံလိုက္တာေပါ့။ ကိုကို႔ လက္ေတြက ဒူးတုပ္ၿပီး ေထာင္ေပးထားသလို ျဖစ္ေနတဲ့ က်မ တင္ပါး ဝိုင္းဝိုင္းေလးကို ပြတ္ေပးေနတယ္။
“အသဲ ပုံေလး လိုပဲ…”
“အြန္..”
“ငယ့္ ဖင္ေလးကေလ.. ကိုကို႔ ဘက္က ၾကည့္ရင္ အသဲပုံေလးလို ျဖစ္ေနလို႔..”
ကတ္သီးကတ္သတ္ ေျပာလိုက္တဲ့ ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ အေခ်ာင္းႀကီးကို ငုံထားလ်က္ကေန က်မ ရယ္လိုက္မိတယ္။ အဲမွာ နဲနဲ ကိုက္မိသလိုမ်ား ျဖစ္သြားလား မသိဘူး။ ကိုကို႔ ခါးေလး တစ္ခ်က္ ေကာ့ၿပီး
“အ.. ငယ့္…”
“အယ္.. နာ သြားလား ကိုကို..”
“ဟုတ္ဘူး.. ေကာင္း လို႔… ဟူးးးး…”
က်မ နဲနဲ သေဘာေပါက္သြားသလိုပဲ။ ကိုကို႔ အတံႀကီးကို က်မပါးေလး ခ်ိဳင့္ဝင္သြားတဲ့အထိ အားပါးတရ စုပ္ရင္း တခ်က္ခ်က္ သြားနဲ႔ ခပ္ဖြဖြေလး ကိုက္တယ္ ဆိုယုံ ကိုက္ေပးလိုက္တယ္။ က်မ ဖင္ေလးကို ပြတ္ေပးေနတဲ့ ကိုကို လက္ေတြ တုန္ေနသလိုပဲ။ က်မလည္း စိတ္ထဲမွာ တခုခုကို ျပန္ေတာင့္တမိလာျပန္တယ္။ စုပ္ေပးရတဲ့ အရသာက က်မအတြက္ ပထမဆုံး ဆိုေပမယ့္ က်မ ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေပးႏိုင္သားပဲ။ ဒါက မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေမြးရာပါ အတတ္ပညာ မဟုတ္ဘူး ဆိုရင္ေတာ့ က်မကပဲ ပါရမီ ပါေနသလားေပါ့ေလ။ ဒါမွ မဟုတ္ အလြန္အမင္း ယိုဖိတ္ေနတဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြကပဲ ဦးေဆာင္ သြားေလ သလား။ ပါးေလး ခ်ိဳင့္သြားတဲ့အထိ စုပ္ေပးလိုက္၊ ပါးေညာင္းလာရင္ အတံႀကီး ပတ္ပတ္လည္ကို လွ်ာနဲ႔ လွိ္မ့္ေပးရင္း နားလိုက္၊ ပါးစပ္ထဲမွာ စိုစြတ္ အိုင္ထြန္းလာတဲ့ သြားရည္ေတြကို ၿမိဳခ်လိုက္။ နဂိုကမွ တုတ္တုတ္ခဲခဲ အတံႀကီး က်မရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ စကၠန႔္နဲ႔အမွ် အဆ တိုးၿပီး ထြားလာေနသလိုပဲ။
ကိုကို႔ကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ အရမ္း ေကာင္းေနတယ္ ထင္တယ္။ တအင္းအင္း ညည္းရင္း စိတ္လြတ္လက္လြတ္နဲ႔ က်မတင္ပါးကို အားရပါးရ ညႇစ္ေခ်ေနတယ္။ ကိုကို႔လက္က ေစာေစာက အရႈိးရာေပၚကို တခ်က္တခ်က္ ေရာက္ေရာက္လာလို႔ က်မ တြန႔္ကနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားတာေတာင္ ကိုကို သတိထားမိပုံ မရဘူး။ ထူးဆန္းတာက အဲ့ဒီ နာက်င္မႈေပါ့။ နာက်င္မႈက က်မ စိတ္ကို ျပန္ဆြေပးေနသလိုပဲ။ အဲ့ဒီ နာက်င္မႈကို က်မ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ က်မ ညည္းလိုက္ရင္ ေကာင္းေနတဲ့ကိုကို အရသာ ပ်က္သြားမွာ စိုးတယ္ေလ။ ေနာက္တစ္ခု၊ အဲ့ဒီ နာက်င္မႈက က်မပိပိေလးထဲကို ႏွစ္သက္စရာ ခံစားမႈေလးတစ္ခု ေပးေနသလိုလိုလည္း ျဖစ္ေနလို႔။ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာဘူးေပါ့ေနာ္။ ဘာလို႔ဆို က်မစိတ္ေတြ ေနမရထိုင္မရ ျပန္ျဖစ္လာတာ ပါးစပ္ထဲက ကိုကို႔ အတံႀကီးေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေကာ။ အဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကိုက က်မ ေခါင္းေလးကို ကိုင္ၿပီး..
“ငယ့္.. ကိုကို မရေတာ့ဘူး ကြာ… ဒီေကာင္ႀကီးကို ငယ့္ ပိပိေလးထဲ ထည့္ခ်င္တယ္ ငယ္ရယ္ ေနာ္..” အိုးးး… ညည္းသံေလး တစ္ဝက္နဲ႔ ကိုကိုေျပာလိုက္တာေလ။ က်မ ရင္ထဲ ေႏြးၿပီး ႏွလုံးသားေတြ အရည္ ေပ်ာ္က်သြားသလိုပဲ။ သိပ္ ရတာေပါ့ ကိုကိုရာ.. ငယ့္ ပိပိေလးလည္း ကိုကို႔ အတံႀကီးကို အရမ္း လိုခ်င္ေနတာပါ.. ဒီစကားကိုေတာ့ ကိုကို႔ကို မ်က္လုံးေတြနဲ႔ပဲ က်မ ေျပာျဖစ္လိုက္တယ္။ “ေနာ္.. ငယ္ ေနာ္.. ခံေပးမယ္ မဟုတ္လား..” က်မလည္း “ဟုတ္..” လို႔ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ ကိုကိုက က်မေက်ာေပၚ ခြထားတဲ့ ေျခေထာက္ကို ဖယ္လိုက္တယ္။ က်မလည္း ထ ေပးလိုက္တာေပါ့ေနာ္။ ကိုကို႔ အတံႀကီးကေတာ့ တကယ့္ကို မိုးေပၚ ပ်ံတက္ေတာ့မယ့္ အတိုင္းပဲ။ “အာ့ ဆို လာ.. ထ… ကိုကို႔ေပၚ ခြလိုက္..” အလိုေလး.. က်မ ရင္ေတြ တုန္လိုက္တာ။ ကိုကို႔ေပၚကို ခြ လိုက္ ဆိုေတာ့ က်မက ကိုကို႔ကို တက္ၿပီးးးး …….. ……. ….. အိုးးး။ ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုက္ၿပီး ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ ၾကည့္ေနမိတဲ့ က်မကို….
“လာ ေလ.. ငယ္ေလး.. ခြ ခ်င္ဘူးလား…”
“ဟုတ္ ပါ ဘူး… ”
ေျပာရင္းနဲ႔ က်မလည္း ခါးေလး မတ္မတ္ ဆန႔္၊ ဒူးေလး ေထာက္ေထာက္ၿပီး ကိုကို႔ဆီ ဒူးေထာက္လ်က္ေလး ေ႐ႊ႕လိုက္တယ္။ က်မက ဦးေဆာင္ၿပီး ခ်စ္ရမယ့္ ပုံစံႀကီးပါလားေနာ္။ ရင္ေတြအရမ္း ခုန္ေပမယ့္ ဘယ္ကဘယ္လို ဆက္ စခန္းသြားရမလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ခ်စ္တာပဲ သိတယ္။ က်မ တခုခု လိုသြားခဲ့ရင္ ကိုကို သင္ေပးမွာေပါ့ ေနာ့။ ကိုကိုက က်မကို ခါးကေန ထိန္းကိုင္ေပးထားၿပီး သူ႔ကိုယ္ကို နဲနဲ ေလွ်ာခ်လိုက္တယ္။ အိုးတို႔ အန္းတန္း ျဖစ္ေနတဲ့ က်မ မ်က္ႏွာကို ရီေဝေဝ ၾကည့္ေနေသးတယ္။ က်မလည္း ကိုကို႔ေပၚကို ခြ ထိုင္ဘို႔ ႀကိဳးစားရင္း ဇက္ကေလး ပုၿပီး ႏွာေခါင္း ျပန္ရႈံ႕ျပလိုက္တာေပါ့။ က်မ လုပ္ျပမိတဲ့ အမူအရာက လက္ရွိ အေျခအေနနဲ႔ ဘာမွေတာ့ မဆိုင္ဘူးပဲ။ ဆိုင္ခ်င္ဆိုင္ မဆိုင္ခ်င္ေနေလ ေနာ္..။ က်မ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ ဆိုတာ က်မရဲ႕ သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ ကိုကိုက နားလည္ ၿပီးသား…။
(၁၃)
လိင္မႈေရးရာ ဆိုတာ သက္ရွိေလာကရဲ႕ သဘာဝ သက္သက္ပဲေနာ့။ ကဗ်ာဆန္ဆန္ေျပာရရင္ တကူးတက သင္စရာ မလိုတဲ့ အတတ္ပညာတစ္ခု ထင္ပါရဲ႕။ ေသြးသားရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကပဲ အလိုလိုသင္ေပးသြားတာလား။ က်မကပဲ တျခား မိန္းကေလးေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ခပ္ကဲကဲ ေကာင္မေလး ျဖစ္ေနသလားေတာ့ မသိပါဘူး။ ခ်စ္ေသာ မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကိုကေတာ့ က်မကို ဟန္မေဆာင္တတ္တဲ့ ပြင့္လင္းတဲ့ မိန္းကေလးလို႔ ျမင္ေကာင္း ျမင္မွာေပါ့ေလ။ အ၀တ္ဗလာနဲ႔ ပက္လက္လွန္ေနတဲ့ ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ေပၚကို လိင္ဆက္ဆံဘို႔ တက္ ခြ ရတာ ဆိုင္ကယ္ စီးသေလာက္ မလြယ္ေပမယ့္၊ ဆိုင္ကယ္စီး သင္ကာ စ တုန္းက ေလာက္လည္း ေၾကာက္ဘို႔ မေကာင္းလွဘူးပဲ။ ကိုကို႔ ပခုံးႏွစ္ဘက္ေပၚ အားျပဳၿပီး က်မ ခြ လိုက္တယ္။ ထိုင္ခ်ရမယ့္ေနရာကို ကိုကို က ျပင္ဆင္ေပးေနတယ္။ တကယ္ပဲ ကိုကို႔ အတံႀကီးက က်မ ပိပိေလးကို ေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေစာင့္ေနေလရဲ႕။ အသည္းေတြ အူေတြ ယားလိုက္တာေနာ္။
ကိုကိုက က်မ ခါးကို လက္တစ္ဘက္နဲ႔ ထိန္းကိုင္ထားရင္း ေနာက္တစ္ဘက္ သူ႔အတံႀကီးကို က်မရဲ႕ ပိပိတြင္းဝေလးနဲ႔ ေတ့ခ်ိန္ေပးထားတယ္။ က်မလည္း ငုံ႔ၾကည့္ေနမိတာေပါ့။ အေပါက္အလမ္းတည့္ဘို႔ နဲနဲ ညႇိယူရတာက က်မ အရမ္း စိတ္လႈပ္ရွားေနလို႔ပါ။ က်မက အေပၚကေန ကားယား ခြလ်က္ႀကီး ဆိုေတာ့ ပိပိေလးရဲ႕ အတြင္း တံခါးႏွစ္ခ်ပ္က ခပ္ဟဟ ပြင့္ေနၿပီးသားေလ။ သိပ္ၾကာၾကာ မႀကိဳးစားလိုက္ရဘဲ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္မိသြားတယ္။ “ထိုင္ ခ် လိုက္ေလ ငယ္..” ကိုကို အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီဆိုေတာ့ က်မလည္း အတံ ေထာင္ေထာင္ႀကီးေပၚကို မရတရဲ ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းေပါ့ေနာ္။ ရင္ေတြ ခုန္လြန္းလို႔ အသက္ရႈဘို႔ေတာင္ သတိမရမိဘူး။ က်မ ပိပိေလးက အရမ္းႀကီး စို႐ႊဲေနေပမယ့္ အလြယ္တကူ ၀င္မသြားဘူး။ ကိုကို႔ အတံႀကီးက ႀကီးလြန္းေနတာကိုး။ က်မလည္း ထူပူၿပီး တုန္ေနၿပီ။ ဟိုး ပထမ တစ္ခါတုန္းကလို နာဦးမလား မသိဘူးလို႔ ေတြးမိၿပီး လန႔္ သလိုလိုျဖစ္လာေပမယ့္ အဲ့တုန္းက နာက်င္မႈေနာက္မွာ ရခဲ့တဲ့ သာယာမႈက က်မ တစ္သက္ မေမ့ႏိုင္ခဲ့ဘူးပဲေလ ေနာ္။ က်မ စိတ္မရဲမွန္း သိတဲ့ ကိုကိုက သူ႔ကိုယ္ကို နဲနဲ မတ္လိုက္ၿပီး “ကိုကို႔ လည္ပင္းကို ဖက္လိုက္ ငယ္ေလး..” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ က်မလည္း ခါးေလး ၫႊတ္ၿပီ ကိုကို႔လည္ပင္းကို ဖက္လိုက္တာေပါ့။ အတံႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးကေတာ့ အ၀မွာ ေတ့လ်က္သားေပါ့ေနာ္။
“အိုးးးး…. ကို ကို႔….”
“နာ သြားလို႔လား ငယ္…”
“ဟင့္ အင္း… ”
ေအာက္ကေနၿပီး ကိုကို ဘယ္လိုမ်ား ေကာ့ သြင္းလိုက္လည္း မသိဘူး။ က်မ ပိပိေလး ျပည့္ၾကပ္ၿပီး တစ္ဆို႔ဆို႔ ျဖစ္သြားတယ္။ “ထိုင္ ခ် ၾကည့္ ငယ္… အကုန္ မ၀င္ေသးဘူး..” ျမတ္စြာဘုရား.. အကုန္ မ၀င္ေသးတာေတာင္ ဒီေလာက္ႀကီး စူးၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနတာ။ က်မ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနၿပီ။ ေၾကာက္လာၿပီ ကိုကိုရယ္.. မရေလာက္ဘူးထင္တယ္.. ကိုကို႔ဟာႀကီးက ႀကီးလြန္းေနသလားလို႔.. စိတ္ထဲက ေျပာေနမိေပမယ့္ လူကေတာ့ ခါးေလး ႏွဲ႔ႏွဲ႔ၿပီး ထိုင္ခ်မိေနတာ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။ ကိုကိုကလည္း ေအာက္ကေန အလိုက္သင့္ ေကာ့ေပးေနတယ္။ အိုးးး…. အ အ.. တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အခ်ိတ္အဆက္မိသြားတာ အတံႀကီး တစ္ခုလုံး ပိပိေလးထဲ နစ္ ၀င္သြားၿပီ။ ကိုကိုက က်မ တင္ပါးေပၚက အနာေနရာကို လက္နဲ႔ ခပ္ဖြဖြ ညႇစ္လိုက္တယ္။ အ.. က်မ ခါးေလး တစ္ခ်က္ ေကာ့မိတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေအာက္က အတံႀကီးက နင့္ကနဲ။ အိုးး… က်မ နဲနဲ သိသြားၿပီ။ တင္ပါးကို မႂကြပဲ လႈပ္တယ္ ဆိုယုံေလး လႈပ္ၾကည့္တယ္။ တစ္ခ်က္ခ်င္း.. အားး.. ရွီးး… ဟုတ္တယ္.. အရမ္း ေကာင္းတာပဲ.. က်မ လိုခ်င္တဲ့ ခံစားမႈ..။ ကိုကိုရယ္.. တကယ္ပဲ.. ငယ္ေလ အရမ္း..။ က်မေလ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ား လိုခ်င္ေနလိုက္သလဲ ဆိုတာ ကိုကို ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ေပးတာနဲ႔ က်မ ခါးေလးကို ႏွဲ႔ေပးမိတာနဲ႔ ခဏေလး အတြင္းမွာ စီးခ်က္ ညီသြားတာ။ ဒီလိုနဲ႔ တညိမ့္ညိမ့္ ခ်စ္ၾကရင္း…
“ကိုကို႔… အ.. ျမန္ျမန္…”
“အြန္း.. ကိုကို႔ လည္ပင္းကို ဖက္ထား..”
က်မ ၿပီးေတာ့မယ္ဆိုတာ သိလိုက္တဲ့ကိုကိုက က်မခါးကို တင္းတင္း ကိုင္ရင္း ေအာက္ကေန ေကာ့ေကာ့ ၿပီး ေဆာင့္သြင္းေပးတယ္။ က်မ မ်က္စိေတြ ျပာလာၿပီး အသိစိတ္အားလုံးက တစ္ေနရာတည္းမွာ။ အတံႀကီးက ထြက္မသြားဘဲ အထဲထိ စူးေနေအာင္ တိုးတိုးၿပီး ၀င္လာေနတာေလ။ ကိုကို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း အံၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပဲ။ ကိုကိုေရ.. ႀကိဳက္တယ္.. အရမ္း.. လုပ္ပါ.. ျမန္ျမန္ေလး…
“အားးး ကို ကို႔… အင့္ အင့္.. ရွီးးး…” ခုတစ္ေခါက္ ထပ္ၿပီး အေဝးႀကီးေရာက္သြားပုံက ေစာေစာကနဲ႔ မတူဘူးရယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ၿပီးရတဲ့ အရသာရယ္.. ခုလို အတံ ထြားထြားႀကီးနဲ႔ ၿပီးရတဲ့ အရသာရယ္။ က်မ ေမာၿပီး ပုံက်သြားျပန္တယ္။ ကိုကိုကေတာ့ ၿပီးေသးပုံမရဘူး။ က်မလည္း ကိုယ့္ဘာကိုယ္ အံၾသမိပါရဲ႕ ဘာလို႔မ်ား ကိုကိုနဲ႔ တညီတည္း မျဖစ္ရတာလဲေနာ္။ ႏွစ္ႀကိမ္တိတိ က်မ တစ္ေယာက္တည္း ရသြားတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ကိုကိုနဲ႔တူတူသာဆို ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းလိုက္မလဲ။ ေမာ သြားျပန္တဲ့ က်မကို ဖြဖြေလး နမ္းရင္း ႏို႔ေလးေတြကို ေခ်ေပးေနတဲ့ ကိုကို။ သနားပါတယ္..
“ကိုကို မၿပီးေသးဘူး မဟုတ္လား ဟင္…”
“အြန္းး…”
“ဘာ အဆင္မေျပလို႔လဲ ကိုကို…”
“ငယ္ေလး ေကာင္းေနတာ ၾကည့္ရင္း ကိုကို ၿပီးဘို႔ ေမ့ေနတာေနမွာေပါ့..”
“ဟြန႔္.. ကိုကိုကလည္း ကြာ..”
အဲ့လိုက်ေတာ့ က်မ ရွက္သြားမိတယ္။ အသိစိတ္ေတြ ေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္ ခံစားေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုကိုက က်မ ကို အဲလိုႀကီး အရသာခံ ၾကည့္ေနတာေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမလဲ ေနာ့ေလ။ ေနာက္ၿပီး က်မကခ်ည္းပဲ ေရွ႕ေရာက္ေနေတာ့ ကိုကို႔ကို အားနာမိတယ္။ ကိုကို႔ကိုလည္း အျပည့္အ၀ ခံစား ေစခ်င္တယ္ေလ။ “ငယ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ ဟင္ ကိုကို..” က်မ ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုက “ငယ္ေလး အရမ္း ပင္ပန္းေနမွာလည္း စိုးတယ္..” တဲ့။ ဟင့္အင္း.. ခ်စ္ၾကတာပဲ ကိုကိုရယ္.. ငယ္လည္း ကိုကို႔ကို ေကာင္းေစခ်င္တာေပါ့။ စိတ္ထဲက ေျပာရင္း ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို စုပ္နမ္းလိုက္တယ္။ ေအာက္မွာ ပိပိထဲက မထြက္ေသးတဲ့ အတံႀကီး ကိုလည္း ခါးေလး ႏွဲ႔ႏွဲ႔ၿပီး ေခ်ာ့ေပးေနမိတယ္။
“ငယ္ေလး.. လက္ခံႏိုင္ေသးရင္ ကိုကို ထပ္ခ်စ္လို႔ရဦးမလား..”
“ကိုကိုရယ္.. ေျပာဘို႔ လိုလို႔လား.. ငယ္ ဘယ္လိုေနေပးရမလဲ..”
“စားပြဲကို ေထာက္ၿပီး ရပ္ေပးမလား ငယ္.. ကိုကို ေနာက္ကေန ခ်စ္ခ်င္လို႔ေလ.. ေနာ္..”
(၁၄) (ဇာတ္သိမ္း)
အိုးးး.. ဒီေန႔ အဘို႔ေတာ့ ကိုကို က်မကို ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ အစြမ္းျပေနေတာ့တာပဲကိုး။ က်မလည္း စားပြဲဆီသြားလိုက္ၿပီး ကိုကိုေျပာသလို ေနေပးလိုက္တယ္။ စားပြဲေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ခါးေလးေကာ့၊ တင္ပါးက ေနာက္ကို ပစ္လ်က္ေပါ့ေနာ္။ က်မေနာက္မွာ ကပ္ပါလာတဲ့ ကိုကိုက ခါးေလးကို နဲနဲ ဖိခ်၊ က်မ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လိုသလို ျပင္ယူတယ္။ က်မလည္း ကိုကို႔ စိတ္ႀကိဳက္ျဖစ္ေအာင္ ေနေပးတာေပါ့။ ႐ိုးသားစြာ ၀န္ခံရရင္ က်မစိတ္ေတြ ရဲတင္းမႈ ပိုလာၿပီေလ။ ကိုကို႔ကိုလည္း ပိုပို ရင္းႏွီးလာၿပီ။ ေနာက္မွာ ျပဴထြက္ေနတဲ့ ပိပိ အဝေလးထဲကို ကိုကို႔ အတံႀကီး ၀င္လာျပန္ၿပီ။ ကိုကို႔ လက္ေတြက က်မ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ေခ်ေပးေနတယ္။
“ငယ္ ရယ္… ငယ့္ ဖင္ေလးက အရမ္း လွတယ္..”
“အိုးး…”
“ပိပိေလးကလည္း စီးပိုင္ေနတာပဲ ကြာ…”
“အင္းး… ႀကိဳက္လား ကိုကို..”
“အြန္း… အရမ္းႀကိဳက္တယ္ ငယ္ ရယ္.. အရမ္း ေကာင္းတာပဲ…”
“ငယ္ ေကာ ပဲ…”
“ကိုကို႔ -ီးႀကီးကိုေကာ ႀကိဳက္လား…”
“အိုးး…” ကိုကို ေျပာခ်လိုက္ပုံႀကီးက က်မ အသည္းကို လွပ္ကနဲပဲ။ မဆီမဆိုင္ ပိပိေလး က်င္တက္ သြားျပန္တယ္။
“ဟင္.. ငယ့္.. ကိုကိုေမးတာ ေျဖကြာ..”
“ဟုတ္… အရမ္း ႀကိဳက္တယ္ ကိုကို… ငယ္ အရမ္း ႀကိဳက္ပါတယ္..”
“ဘာ ကို ႀကိဳက္တာလဲ..”
“ဟိုေလ…”
“ေျပာ ကြာ.. ကိုကို ၾကားခ်င္လို႔..”
“အြန္း.. ဟိုေလ.. ကိုကို႔.. ကိုကို႔ -ီး ကို.. ငယ္ အရမ္း ႀကိဳက္တယ္လို႔…”
“အားးး… ခ်စ္တယ္ ငယ္ရယ္… ”
“ငယ္လည္း အရမ္း ခ်စ္တယ္ ကိုကို…”
“ကိုကို႔ မိန္းမေလးရယ္.. ေကာင္းလိုက္တာ..”
“ရွီးး… အားး.. ကိုကိုေရ.. ”
“ကိုကို႔ မယားေလးရယ္.. ကိုကို ခ်စ္လိုက္တာ ကြာ..”
ကိုကို႔ အသံေတြက လႈိင္းထ ေနတယ္။ က်မေလ.. စိတ္ေတြ ထိန္းမရျဖစ္လာျပန္ၿပီ။ ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္.. အခု က်မ အ -ိုးခံေနရတာကိုး။ အမေလး အဲ့လိုေတြးမိကာမွ လူက တုန္ တက္သြားလိုက္တာ။ ကိုကိုလည္း ေကာ့ေပးထားတဲ့ က်မခါးေလးကို စုံကိုင္ၿပီး စိတ္ရွိလက္ရွိေဆာင့္ေနလိုက္တာ အခန္းထဲမွာ က်မရဲ႕ ညည္းရႈိက္သံေတြ၊ ကိုကို႔အားယူသံေတြ အျပင္ တဖတ္ဖတ္ ေဆာင့္သံေတြနဲ႔ ပစၥည္းႏွစ္ခုရဲ႕ အ၀င္အထြက္ ပြတ္တိုက္သံေတြ ဆူညံေနသလိုပဲ။ ကိုကို႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ အားပါလြန္းလို႔ က်မ မ်က္လုံးထဲ ၾကယ္ေတြလေတြ ျမင္ေနသလိုေတာင္ ခံစားရတယ္။ က်မလည္း ခုံကို လက္ေထာက္ၿပီး တင္ပါးကို အစြမ္းကုန္ ေကာ့ေပးထားမိတယ္။ ပိပိ ေလးကိုလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ ညႇစ္ထားမိတာေပါ့။ ေနာက္က ခပ္ျပင္းျပင္းေဆာင့္ေပးေနတဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ က်မ ရင္သားေတြလည္း ေအာက္ကိုငုံ႔လ်က္ကေန ယိမ္းကေနလိုက္တာ။ သူ႔အေလးခ်ိန္နဲ႔သူ ဆိုေတာ့ အဲ့လို တြဲေလာင္းက်ၿပီး လႈပ္ေနတာကတင္ က်မအတြက္က အရသာတစ္မ်ိဳးပဲ။
ေဆာင့္ပါ ကိုကိုေရ.. ဟိုး အတြင္းထဲထိ နင့္ကနဲ နင့္ကနဲ ေနေအာင္ ေဆာင့္သြင္းေပးပါ။ စိတ္က အဲ့လို တ လိုက္တိုင္း က်မ ၿပီးၿပီးသြားတတ္တာကိုေတာင္ ကိုယ့္ဘာသာ သတိထားမိေနၿပီ။ ကိုကိုလည္း အရမ္းႀကီး ေပါက္ကြဲ ျပင္းထန္ေနပုံပဲ။ အဆက္မျပတ္ေဆာင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ က်မကို စိတ္ရွိ လက္ရွိ -ိုးေနတာ။ အားးး.. ေတြးမိျပန္ၿပီ။ အဲ့ဒီ အသုံးအႏႈန္းက အေတြးနဲ႔တင္ က်မစိတ္ကို အရသာ ပိုတိုးေပးေနတယ္။ ကိုကို႔ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ အရမ္းၾကမ္းလာေတာ့ က်မ အဖုတ္ေလးအတြင္းပိုင္းမွာ စူး နင့္ၿပီး တအားကို ထိထိမိမိနဲ႔.. အားး… ကိုကို႔ အမေလး.. ကိုကို တကယ္ေဒါသႀကီးေနၿပီပဲ။ ၾကည့္ရတာ ေစာေစာက ထိန္းလိုက္ရတဲ့ စိတ္ကို ခုမွ လႊတ္ခ်ေနတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေနာက္ကေန ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း က်မကိုယ္လုံးက ေရွ႕ကို ငိုက္က်သြားတာ ကိုကို အားမရဘူးထင္တယ္။ က်မ ခါးေလးကို ဆြဲညႇစ္ထားတဲ့ လက္တစ္ဘက္က က်မ လည္ကုတ္ကို လွမ္း ကိုင္တယ္။
က်မလည္း စားပြဲေပၚေထာက္ထားတဲ့ လက္တစ္ဘက္ကို ေနာက္ပစ္ပီး က်မ ခါးေပၚက ကိုကို႔လက္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္တယ္။ ကိုကိုနဲ႔က်မ လက္ေခ်ာင္းခ်င္း ဆုပ္ကိုင္မိသြားတယ္။ က်မတို႔ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ လက္ခ်င္းယွက္ၿပီး ခ်စ္ပြဲဝင္ၾကတာေပါ့။ ကိုကို ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ကိုယ္လုံးေလး ေရွ႕ကို ငိုက္က်မသြားေအာင္လည္း ခါးကို တအားေကာ့ၿပီး အားရွိသေလာက္ ေတာင့္ခံထားေပးလိုက္တယ္။ လုပ္ ကိုကိုရာ.. တအားဆိုးတဲ့ ငယ့္ကို နာ သြားေအာင္ လုပ္ပစ္လိုက္..။ ငယ့္ ဖုတ္ဖုတ္ေလး ကြဲထြက္သြားရင္သြားပါေစ.. စိတ္ရွိလက္ရွိ -ိုး.. အိုးး… ဒီ -ိုး တယ္ ဆိုတာႀကီး စဥ္းစား လိုက္မိျပန္ၿပီ။ က်မ ၿပီးခ်င္လာျပန္ၿပီေပါ့။ သည္တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ကိုကိုနဲ႔ တူတူၿပီးရရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးေနမိတုန္း က်မစိတ္ေတြ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ျပန္ဘူး။
“အာ.. အ.. ကိုကို႔.. ျမန္ျမန္ေလး ေဆာင့္..”
“အြန္း ကိုကိုလည္း ၿပီးခ်င္လာၿပီ..”
“အင္းးး.. ေဆာင့္ပါ ကိုကိုရယ္.. ငယ့္ကို မညႇာနဲ႔ေနာ္..”
“တူတူ ၿပီးရေအာင္ေလ.. ငယ့္.. ညႇစ္ထားေပး.. အားးး.. ဟုတ္တယ္.. ေကာင္းတယ္ မိန္းမရယ္..”
“အင္းး..ရွီးးး…”
“ကိုကို႔ အရည္ေတြ ငယ့္ပိပိေလးထဲ ထည့္ခ်င္တယ္ ကြာ…”
“အင္း… လုပ္ ပါ… လုပ္ပါ ကိုကို စိတ္ႀကိဳက္ ေနာ္…”
“အြန္းး အရမ္း ေကာင္းတယ္ ငယ္ရယ္..”
“အင္းးး ဟင္းးး… ကိုကို႔ ျမန္ျမန္..”
“ငယ္ရယ္… ကို႔ မယားေလး ပိပိေလးက… -ိုး လို႔ အရမ္းးး ေကာင္းး…အားး…”
“အိုးးး… ကို ကိုးးး… အင့္… ဟင့္..”
“ထြက္လာေနၿပီ.. ကိုကို႔ -ီးရည္ေတြ.. ”
“အင္းးး..”
“ငယ့္ အဖုတ္ေလးထဲ ကိုကို ပန္း ထည့္လိုက္မယ္ေနာ္..”
“အင္းး..ပါ.. လုပ္.. ကိုကို႔ ..အားး.. ကိုကိုေရး..”
ကိုကိုေျပာတဲ့ -ီးရည္ ဆိုတာေတြက က်မ ပိပိေလးထဲ တႁပြတ္ႁပြတ္ထိုးဝင္လာတယ္။ အဲ့ အရည္ပူပူေတြက က်မ အဖုတ္ေလးထဲကေန အျပင္ထိမ်ား လွ်ံက်ကုန္သလားပဲ။ ကိုကိုက က်မကို ေပ်ာ့က်သြားတဲ့ သူ႔အတံႀကီးနဲ႔ နဲနဲခ်င္း ဆက္ႏွဲ႔ေပး ေနေသးတယ္။ ေကာင္း လိုက္တာ ကိုကိုရယ္။ ႏွစ္ေယာက္လုံး အတူေရာက္ခြင့္ရသြားတဲ့ ခရီးဆုံးက တကယ့္ကိုပဲ အရသာရွိလွပါတယ္။ စားပြဲေပၚ ေမွာက္က်သြားတဲ့ က်မ ကိုယ္ေလးကို ထိန္းေပြ႕ေပးရင္း “ပင္ပန္းသြားလား ငယ္ေလး..” လို႔ တယုတယ ေမးတယ္ေလ။ ကိုကို႔ တစ္ကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ နစ္ေနတာ က်မကို ပင္ပန္းလား ဆိုေတာ့ ျပန္ေျဖရမွာေတာင္ အားနာ သလိုလိုပဲ။ ပိပိေလးထဲက ကိုကို႔ အတံႀကီး ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ က်မ ရင္ထဲ လွပ္ကနဲ ဟာသြားတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ က်မ ပိပိေလးက ရႈံ႕ပြ ရႈံ႕ပြ နဲ႔ရယ္။ ေက်နပ္တင္းတိမ္မႈကေတာ့ အျပည့္အ၀ ရလိုက္ပါတယ္။ က်မ ေပါင္ရင္းကေန ႏို႔ႏွစ္ေရာင္ အရည္ေတြ စီးက်လာတယ္။ ကိုကိုက က်မကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္ခ်ေပးတယ္။ “ခဏနားၿပီးမွ ကိုကို သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ ကေလးေလး…” တဲ့။ ႏူးညံ့တဲ့ ကိုကို ေလသံေတြ ပုံမွန္ျပန္ ျဖစ္သြားၿပီေပါ့ေလ။ ေစာေစာက စကားလုံးၾကမ္းၾကမ္းေတြ ေျပာၿပီး နင္းကန္ ေဆာင့္သြင္းေနတာ သူမဟုတ္သလိုပဲ။ ကာမ ရမၼက္က လူကို တကယ္ပဲ အသိစိတ္ ေပ်ာက္ေစသလား။
က်မတို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ကုတင္ေပၚမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ လွဲခ်လိုက္တယ္။ မိနစ္ဝက္ေလာက္ ပက္လက္ လွဲေနၾကၿပီးမွ ကိုကိုတစ္ေယာက္ က်မကိုယ္ေပၚကို ဝုန္းကနဲ လာေမွာက္ ခ်ၿပီး က်မ မ်က္ႏွာ တစ္ခုလုံးကို ေနရာလပ္ မက်န္ေအာင္ တ႐ႊတ္႐ႊတ္နဲ႔ နမ္းပါေလေရာ။ တကယ့္ ကိုကို.. သူပဲ မေမာတဲ့အတိုင္းပဲ။ က်မကေတာ့ အခ်စ္ရဲ႕ အရသာကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ရသြားသလို လူကလည္း မလႈပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေျခကုန္လက္ပမ္း က်ေနၿပီ။ နမ္းလို႔ ၀ သြားေတာ့မွ..
“လက္ထပ္ၾကစို႔ မိန္းမရယ္.. ေနာ္.. ကိုကို႔ဘို႔ သမီးေလး ေမြးေပး..”
“အိုးးး ကေလးလုပ္ရမယ္မွ မႀကံေသးဘူး.. ဗိုက္က တန္း ပူရဦးမယ္.. ႏိုး ပဲ…”
“အံမယ္.. လင္ပဲ ရေနၿပီ လုပ္ခ်င္ေသးတယ္လား ကေလး က..”
“ကို ကို ေနာ္..”
“ဟဟ.. ကဲ ေျပာပါဦး ငဂ်စ္ေလး.. လက္ထပ္ၿပီးရင္ေကာ.. ဒီေန႔လို ဆိုးဦးမွာလား…”
“ခိခိ.. ကိုကိုကေကာ.. ဒီေန႔လို ႐ိုက္ဦးမွာလား..”
“ဆိုးရင္ေတာ့ ႐ိုက္ရမွာေပါ့ ကြ..”
“ဟြန႔္… အယ္.. ေနဦး.. ေမးပါဦးမယ္.. အဲ့ သားေရႀကိဳးႀကီးက ဘာလုပ္တာလဲ ကိုကို.. ငယ့္ကို ႐ိုက္ဘို႔တမင္ ၀ယ္ထားတာလား …”
“အာ ေပါက္ကရ.. Thomas က်န္ခဲ့တာ ငယ္ရဲ႕.. သူ႔မွာ အဲ့လို လက္နက္ေတြ စုထားတာ အမ်ားႀကီး.. သူ႔ဝါသနာေပါ့…”
“တကယ္…”
“အြန္း..”
“သူ႔ဝါသနာကလည္း ထူးဆန္းတယ္ေနာ္.. ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာလည္း အရက္ပုလင္းေတြထားလိုထား.. ကိုကို႔.. သူက အဲ့လက္နက္ေတြ စုၿပီး ဘာလုပ္တာလဲ ဟင္..”
“ဟဟ.. သူ႔ဘာသူ ဘာလုပ္လုပ္ေပါ့..”
“ကိုကိုကလည္း ငယ္ သိခ်င္လို႔ ဟာကို.. ေျပာ ျပ လို႔…”
“လူဆိုးမေလးေတြကို အျပစ္ေပးဘို႔ေပါ့..”
“အာ.. အေကာင္း ေျပာ ကြာ.. ကိုကို႔..”
“အြန္း ဟြန္.. အေကာင္း ေျပာတာပဲေလ ကြာ.. ခု သူ႔လက္နက္ဂိုေဒါင္ကို ကိုကို အပိုင္စီးလိုက္ၿပီ.. ေရွ႕ေလွ်ာက္ လူဆိုးထိန္းဘို႔ ခဏခဏ သုံးရေတာ့မွာ..”
“ကို ကို ေနာ္.. ဟြန္းးး”
စူပုပ္ ေထာ္လန္ျပလိုက္တဲ့ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုကို ငုံလိုက္တယ္။ ၿပီေတာ့ တစ္ခ်က္ခ်င္း ဆြဲစုပ္ၿပီး ေျဖးေျဖးေလး နမ္းေနတယ္ေလ။ က်မလည္း ကိုကို႔ကို တုန႔္ျပန္ အနမ္းေတြ ေပးမိတာေပါ့။ စိတ္ထဲကလည္း ေျပာေနမိတယ္..။ ဆိုးမွာပဲ ကိုကိုေရ.. ကိုကို ႐ိုက္လည္း မေၾကာက္ေပါင္..။ ႐ိုက္ၿပီးရင္ ခုလိုမ်ိဳး အုံဖြ ျပန္လုပ္ေပးမယ္ ဆိုလို႔ကေတာ့ ေန႔တိုင္း႐ိုက္လည္း ရတယ္.. ခိ ခိ။ တကယ္က ငယ္ ဆိုးတယ္ ေကာက္တယ္ ဆိုတာ ကိုကို႔ အတြက္ပါ။ ငယ္ သိပ္ေအးေန၊ လိမၼာေနရင္ ကိုကို ပ်င္းေနမွာေပါ့ လို႔..။ ေနာက္ၿပီး ဂ်စ္ကန္ကန္ လုပ္တယ္၊ ဂ်ီက်တယ္ ဆိုတာကလည္း တျခားေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးေနာ္..။ ကိုကို႔ အခ်စ္ကို အႂကြင္းမဲ့ ယုံၾကည္လို႔ ကြဲ႕.. ခိ ခိ ခိ…။ သိလား ကိုကို.. တကယ္တမ္းက်ေတာ့ေလ.. ကိုကို႔ ခ်စ္ငယ္ေလး ဆိုးသမွ်၊ ေကာက္သမွ်၊ ဂ်စ္တိုက္သမွ် အားလုံးရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းက တစ္ခုတည္းရယ္..။ အဲဒါ ဘာလဲ သိလား..။ က်မရဲ႕ ကိုကိုက “သိပ္ခ်စ္တတ္တဲ့ ကိုကို မို႔ေလ…” ေနာ္…။