အခ်စ္ဦးအတြက္ မႏြမ္းေသးသည့္ ပန္းေလးတပြင့္

က်မ ေလ စိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးႀကီးပဲ။ ဘာလည္းလို႔ေမးရင္ လည္းမေျဖတတ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တမ်ိဳးႀကီး လို႔ေျပာတာေပါ့။ ဟိုေလ၊ ရင္ခုံတာ၊ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာ၊ အဲဒါလည္းပါတယ္၊ စိုးရိမ္ေနတာ၊ ေၾကာက္လန္႔ေနတာလည္းပါတယ္။ ႏွေျမာေနတာ၊ ေနာက္၊ သနားသလိုျဖစ္ေနတာလည္းပါတယ္။ အဲဒါေတြ အကုန္ေပါင္းစုံေနေတာ့ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ၊ တမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတယ္လို႔ပဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။

မိန္းခေလး ေတြအတြက္ဆိုရင္ ဘဝမွာ အပ်ိဳ စျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ရယ္၊ ဘြဲ႕ယူတဲ့ အခ်ိန္ရယ္၊ လင္ယူတဲ့အခ်ိန္ရယ္၊ ေတြက ဘဝမွာ မွတ္တိုင္လို႔ ေျပာလို႔ ရမယ္ ဆိုရင္၊ မနက္ျဖန္က က်မ အတြက္ တတိယ မွတ္တိုင္လို႔ ေျပာလို႔ ရမွာေပါ့ေႏွာ္။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္က က်မရဲ႕ မဂၤလာပြဲ မို႔လို႔ေလ။ က်မ အ႐ြယ္ကေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳရမယ့္အ႐ြယ္ေရာက္ေနပါၿပီေလ။ က်မ အပ်ိဳစျဖစ္တာက သူမ်ားေတြထက္ေစာတယ္လို႔ က်မေဒၚေလးက ေတာ့ ေျပာခဲ့ဘူးတယ္၊ ေနာက္ ႏွစ္ဆယ့္တႏွစ္မွာ ႐ုကၡေဗဒ အဓိကနဲ႔ ဘြဲ႕ရခဲ့ၿပီး၊ အခု အသက္ႏွစ္ဆယ့္ေလးႏွစ္ အ႐ြယ္မွာ မဂၤလာေဆာင္ရေတာ့မယ္ေလ။

က်မရဲ႕ သူတို႔သားေလာင္း ကေတာ့ ကိုညီညီလင္း တဲ့၊ သူက မဂၤလာေစ်း မွာ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရးက သြင္းလာတဲ့ ေဆးေတြကို လက္ကားျပန္ျဖန္႔တဲ့ အလုပ္နဲ႔ စီးပြားေရးေကာင္းေနတာေလ။ က်မရဲ႕ သူတို႔သား ေလာင္း ဘယ္လိုျဖစ္လာသလည္း ဆိုေတာ့၊ ႏွစ္ဘက္ေသာ မိဘေတြ သေဘာတူ လို႔ စုံဖက္ထိမ္းျမားေပးသည္လို႔ပဲ ဆိုၾကပါေတာ့ရွင္။ ဘယ္က ေနဘယ္လို၊ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔အထိ ျဖစ္လာခဲ့တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ဇာတ္လမ္းက အရွည္ႀကီးဆိုေတာ့ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလို ေရးျပသြားမယ္ေနာ္။

အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်မ စိတ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနေတာ့ ဘာကို ေတြးလို႔ေတြးရမွန္းေတာင္ မသိသလိုျဖစ္ေနရပါတယ္ရွင္။ အဓိက က မဂၤလာေဆာင္မဲ့ သူတို႔သမီး အျဖစ္ ဧည့္ခံရေတာ့ မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ ယူမဲ့သူက ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန ကိုယ္လွေနဖို႔က အဓိက မဟုတ္လား၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ အႀကံေပးထားတဲ့ မိတ္ကပ္ပညာသည္ေတြကို အခ်ိန္ ခ်ိန္းထား၊ ဘာဝတ္စုံဝတ္မလဲ ဆိုတာကေတာ့ ေ႐ြးထားတာ သုံးလေလာက္ရွိၿပီ စိတ္ကူးေျပာင္းသြားလိုက္ ျပန္သြားလဲလိုက္နဲ႔ ဝတ္စုံငွားတဲ့သူ ေတြကိုလည္း မ်က္ႏွာေတာ့ နည္းနည္းပူသား၊ ဒါေပမဲ့ အဲဒီမဂၤလာဝတ္စုံ နဲ႔ ဓါတ္ပုံေတြက တသက္လုံးပါသြားေတာ့မွာေလ။ ေနာက္ တသက္လုံး ကိုယ့္အိမ္ဧည့္သည္လာရင္ မဂၤလာေဆာင္ တုန္းက ႐ိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပုံ အယ္လ္ဘန္ႀကီး ေတြထုတ္ထုတ္ျပ၊ ေနာက္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာရင္ အဲဒီပုံေတြ ေဖ့စ္ဘုပ္ေပၚျပန္တင္။ ခစ္ခစ္။ သူမ်ားေတြ လုပ္ေနတာေတြ႕လို႔ ေလ။ အင္း တကယ့္ကို စိတ္ထဲမွာ အဲဒါေတြနဲ႔ ပဲ ျပည့္ေနတယ္။ မဂၤလာေဆာင္မယ့္ ကိုယ့္သူတို႔သား၊ ကိုယ့္လင္ ျဖစ္ေတာ့မယ့္သူေတာင္ ကိုယ္နဲ႔ ခ်စ္လို႔ယူမဲ့သူမဟုတ္ဘူး ဆိုတာ ေမ့ေနတယ္။ အဟစ္။

ဒါေပမဲ့ မဂၤလာအခန္းအနားမွာ တြဲထြက္ရေတာ့ ရင္ခုန္သားရွင့္။ သူနဲ႔ တြဲၿပီး မဂၤလာစင္ျမင့္ကို လမ္းေလွ်ာက္ရလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဧည့္ခံပြဲလာၾကတဲ့သူေတြ ေရွ႕မွာ ကိုယ့္ပုံက လွမွ လွပါ့မလား၊ ဟိုေကာင္မေတြကလည္း တယ္လီဖုံးကင္မရာေတြနဲ႔ ကလစ္ ကလစ္နဲ႔ ႐ိုက္ေနလိုက္ၾကတာ ငါ့ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္မရပဲ နင္တို႔ ေဖ့စ္ဘုပ္ေပၚတင္လို႔မရဘူးလို႔ ေျပာထားလိုက္ရ ေကာင္းမလား၊ ခုမွေတာ့ေနာက္က်ေနၿပီ စတာေတြ ေတြးၿပီး ရင္ခုံေနရတာေလ။
မဂၤလာ အခန္းအနားၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းလိုက္တာ ကိုယ္ကို ပုံေပးေနရလို႔၊ တကိုယ္လုံးလည္း ႏြမ္း၊ လူတိုင္းကို ၿပဳံးျပေနရလို႔ ပါးလည္းေညႇာင္း၊ ဒီၾကားထည္း မၿပီးေသးဘူး၊ အက်ႌအဝတ္အစား လဲ ၿပီး သူ႔ဖက္နဲ႔ က်မဖက္က အမ်ိဳးအရင္းေတြေခၚလို႔ စားေသာက္ဆိုင္ ဒင္နာ သြားစားရအုန္းမယ္ေလ။ က်မ ဘက္ကေတာ့ အမ်ိဳးသိပ္မရွိ ပါဘူး သူ႔ဘက္က မ်ားတယ္ရွင့္။

စားၾကေသာက္ၾကေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ က တိုက္တာနဲ႔ သူ နည္းနည္းေလး ရစ္ေနတာေတြ႕ရတယ္၊ မ်က္ႏွာလည္းနည္းနည္းနီေနၿပီ။ အဲဒီေတာ့မွ က်မလည္း တျခားဟာေတြးၿပီး ရင္ခုန္လာရျပန္ပါတယ္၊ ေအာ္ ဒီလူနဲ႔ ငါနဲ႔ ဒီည အိပ္ယာတခုထဲ မွာ အိပ္ၾကရေတာ့မွာေနာ္လို႔။ က်မ ေရွ႕မွာခ်ထားတဲ့ ဝိုင္အနီခြက္ေလးကို ယူၿပီး စုပ္ေသာက္လိုက္မိတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးမူးေတာ့လည္း ေကာင္းတာပဲလို႔၊ ဟြန္း။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကိုယ့္ေယာက္်ား ျဖစ္မဲ့သူနဲ႔ ကစ္ဆင္းေတာင္ မစုပ္ရေသးပဲနဲ႔ ညအတူအိပ္ရေတာ့မယ္ဆိုတာက တမ်ိဳးႀကီး လိုပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ကိုယ့္ကို ပန္းေလး တပြင့္လို မထိရက္မကိုင္ရက္နဲ႔ေလ၊ နမ္းတာကလည္း ပါးကေလးကို သူ႔ႏွာေခါင္းႀကီးနဲ႔ လာနမ္းဘူးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ရွက္ေနေသးတယ္။ က်မက သူ႔ကို ဆြဲၿပီး ႏူတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္လို႔ ဘယ္ေကာင္းမလည္း ၊သူက စရမဲ့ဟာ။ အင္း ေလ ဒီည၊ ဘာေတြ ျဖစ္မလည္းဆိုတာ ၾကည့္ေသးတာေပါ့၊ လို႔ပဲေတြးေနမိေတာ့တယ္။
ညဘက္က်ေတာ့ က်မ တို႔ လင္မယားအတြက္ ဆိုၿပီး ကိုကိုညီ ငွားထားတဲ့ တိုက္ခန္းေလး ေလ။ သုံးလႊာမွာ ေလ။ အဲဒါကို ကိုကိုညီ့ သူငယ္ခ်င္းကား နဲ႔လိုက္ပို႔ေပးၿပီး ေရာက္လာၾကတာေပါ့။ ကိုကိုညီ့ အကို ရယ္၊ ကိုကိုညီ့ သူငယ္ခ်င္း ကားေမာင္းပို႔ေပးတဲ့သူရယ္၊ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရယ္ ပါလာတယ္ေလ။ သူ႔ တြဲဘက္သူငယ္ခ်င္းေတြလို႔ေျပာတာပဲ၊ တေယာက္က လူပ်ိဳ ၊ ကားေမာင္းတဲ့ တေယာက္က အိမ္ေထာင္နဲ႔၊ ကိုကိုညီ့ ကို ရစ္ၿပီး အိမ္ေပၚထပ္ထိတက္လိုက္လာၾကတာ။
ကိုကိုညီ တို႔ က ညီအကို ႏွစ္ေယာက္ပဲ ရွိတာေလ၊ သူ႔အကိုက အိမ္ေထာင္နဲ႔၊ မႏၲေလးမွာ ေနတာေလ။ တကယ္ကေတာ့ ကိုကိုညီ က မေန႔က အထိ သူ႔မိဘ ေတြနဲ႔ အတူေနခဲ့တာေလ၊ သူက လူပ်ိဳႀကီးလို႔ေျပာရမွာေပါ့ အသက္၃၀ ဆိုေတာ့။ က်မထက္ ေျခာက္ႏွစ္ႀကီးတယ္။ အဲဒါတခုေတာ့ က်မ စိတ္ခ်မ္းသာရတယ္၊ သူက အိမ္ေထာင္က်ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ လင္မယားသတ္သတ္ ေနၾကမယ္ ဆိုလို႔ေလ။ က်မက မေျပာရပဲ သူ႔ဘာသာစီစဥ္တာ ေကာင္းတာေပါ့။ က်မ ကေယာက္ခမေတြ နဲ႔မေနခ်င္ပါဘူးရွင္၊ လြတ္လည္းမလြတ္လပ္ဘူး၊ ေနာက္ ေခြၽးမ နဲ႔ ေယာက္ခမ ဆိုတာ ပုံျပင္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကားဖူးေနတာ၊ ေဝးေလ ခ်စ္ေလပဲမဟုတ္လား။ ခစ္ခစ္။ ဒါေတာင္မွ အေဝးႀကီးမဟုတ္ဘူးရွင့္ သူတို႔က ၅လႊာမွာေနတာ တတိုက္ထဲပဲ။ ကိုကိုညီ က ေအာက္က အခန္းလႊတ္သြားတာနဲ႔ ဆြဲထားလိုက္တာ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ သိပ္ေဝးေဝး မသြားေနခ်င္လို႔။ သူ႔မိဘ ေတြကလည္း မဂၤလာေစ်းမွာပဲ ေလ ဆိုင္ခန္းရွိေတာ့။ အတူတူ သြားလို႔ရတာေပါ့။
အဲဒါ အိမ္ေပၚလည္းေရာက္ေရာ သူတို႔က အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ ဝိုင္းထိုင္ၾကျပန္တယ္ရွင္။ ကိုကိုညီ့ အကို ကိုဘိုဘိုယူလာ တဲ့ အရက္ပုလင္းတလုံးနဲ႔ေပါ့။ က်မ ကေတာ့ ၿငီးစီစီ ရွိလာတာနဲ႔ သူတို႔ကို ထားခဲ့ၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ထြက္လာခဲ့တယ္။
ကိုကိုညီ ငွားထားတဲ့ တိုက္ခန္းေလး ကအသစ္ကေလး ဆိုေတာ့ အထဲမွာ ကေတာ့ သပ္သပ္ယပ္ယပ္ေလး ေႂကြျပားကပ္ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲမွာ ရွာဝါ ေရပန္း ပါတတ္ထား တယ္ ေရပန္းကလည္း လွ်တ္စစ္နဲ႔ အပူေပးတာေလး ရွိေနေတာ့ ေရေႏြးေႏြးေလးနဲ႔ ခ်ိဳးလိုက္တာ အိုး ဇိမ္ရွိလိုက္တာရွင္။ေခါင္းကို ေစ်းႀကီးေပးလုပ္ထားရတာ တရက္ပဲ ထားလိုက္ရလို႔ ႏွေျမာေပမဲ့၊ အခုလို ေခါင္းက ပါတခါထဲ ေလာင္းခ်ိဳးလိုက္ရေတာ့ လူကို လန္းဆန္းသြားတာပဲ။ အင္း၊ ေရခ်ိဳးခန္းေလးက လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ဆိုေတာ့ က်မ ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ခ်ိဳးတာေပါ့။ခစ္ခစ္။ ဇိမ္ရွိလိုက္တာရွင္၊ တေန႔လုံးႏြမ္းေနတာေလး ေရပူပူနဲ႔ ခ်ိဳးခ် ၿပီး ဆပ္ျပာရည္ေမႊးေမႊး နဲ႔ တကိုယ္လုံးအျမဳပ္ထေအာင္ တိုက္ခြၽတ္ခ်ိဳးလိုက္တာ လူလည္း လန္းဆန္းသြားတယ္။
က်မ ရဲ႕ ေ႐ႊရင္ အစုံကိုလည္း ပြတ္တိုက္ရင္း အင္း ငါ့ကိုယ္ခႏြာကို လင္ဆိုတဲ့တစိမ္းေယာက္်ား တေယာက္။ ခိခိ ခုထိကေတာ့ တစိမ္းကိုး။ ပယ္ပယ္ႏွယ္ႏွယ္ ကိုင္ေတာ့မွာပါလား လို႔ ေတြးမိတယ္။ အဲဒီအေတြးေလးဝင္လာတာနဲ႔ ၾကက္သည္းေလး နည္းနည္းထသြားၿပီး က်မရဲ႕ ခ်ိဳသီးထိပ္ကေလး ေတြက မာလာတယ္။ က်မ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြနဲ႔ ပြတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ အို႔၊ က်မ ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ေတာ့သလိုပဲ။ က်မလက္ေခ်ာင္းေတြက က်မေပါင္ခြဆုံေလးထဲေရာက္သြားမိတယ္။ အဟိ။ က်မ မထိရဲ ထိရဲ နဲ႔ အသာေလး ပြတ္ၾကည့္လိုက္တယ္။ မေန႔က မွ ေလာေလာ လတ္လတ္ ရွင္းလင္းထားလို႔ ခ်ဳံဘုတ္ေလးက မရွိ ေတာ့ဘူး။ ကေလးေလး ပါးေလးလိုပဲ ေဖာင္းအိၿပီး ေခ်ာမြတ္ေနတယ္။ ဆပ္ျပာရည္ေတြေၾကာင့္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့။က်မ ဆက္မထိရဲေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က ဆပ္ျပာရည္ေတြကို ပဲ ျမန္ျမန္ကုန္ေအာင္ ေရပန္းေအာက္မွာ မ်က္လုံးကိုမွိတ္ မ်က္ႏွာကို ေမာ့ထားၿပီး ဆက္ခ်ိဳးေနလိုက္မိေတာ့တယ္။ ဆပ္ျပာရည္စင္သြားမွ သဘက္တထည္နဲ႔ ေခါင္းကို နည္းနည္းသုတ္ၿပီး ေခါင္းမွာပတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္တထည္နဲ႔ ကိုယ္ကို ရင္လွ်ားပတ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာလိုက္တယ္။
“ ဒုန္း”“ အား”
“ ဟင္ .ေဆာရီး ေဆာရီး ကိုအာဒမ္ နာသြားလားဟင္”
“အင္း ရပါတယ္ မေတာ္တဆပဲဟာ”
က်မတို႔ ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ အိမ္သာနဲ႔က ကပ္ရက္မဟုတ္လား။အဲဒါ က်မက တံခါးကို တြန္းအဖြင့္ အိမ္သာတခါးကို ဖြင့္ေနတဲ့ ကိုအာဒမ့္ တေတာင္ဆစ္ကို တံခါးက သြား႐ိုက္မိတယ္ေလ။ အသံကလည္း ဒုန္းကနဲ ျမည္ေတာ့ က်မလည္း ႐ုတ္တရက္လန္႔သြားတာေပါ့။ ကိုအာဒမ္ သူ႔ကိုယ္ကို ကုန္းၿပီး ေအာ္လိုက္တာေတြ႕ေတာ့ အားနာ သြားၿပီး က်မ တို႔ မိန္းမသားေတြရဲ႕ မိခင္စိတ္ရင္း ေၾကာင့္ ခေလးေတြကို ဥံဖြ လုပ္ေပးသလို၊ က်မလက္ေတြကလည္း သူ႔တံေတာင္ကို အလိုလို လွမ္းကိုင္လိုက္မိတယ္။ က်မက သူ႔တေတာင္ကို လွမ္းကိုင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပဲ သူကရဲ႕ ေနာက္လက္တဘက္ကလည္း နာတဲ့ ေနရာကို လာကိုင္လိုက္ေတာ့ က်မ လက္ေပၚမွာ သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးလာအုပ္ကိုင္လိုက္သလိုျဖစ္သြားတာေပါ့။ က်မက အခုပဲ ေရခ်ိဳးၿပီး ထြက္လာတာမို႔ က်မလက္ေတြကပဲ ေအးေနလို႔လားမသိဘူး၊ သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးေတြက ပူေႏြးေနသလိုပဲ။ ေနာက္ၿပီး အဖိုဓါတ္လို႔ေခၚမလား လွ်ပ္စီး သလိုပဲ ဓါတ္တခု ေၾကာင့္ က်မ ကိုယ္လုံးေလး တုန္သြားတယ္။ ကိုယ့္တကိုယ္လုံးမွာလည္းတဘက္ေလးတထည္ပဲပတ္ထားတာ ေနာက္ၿပီး တစိမ္းေယာက္်ားေလး တေယာက္နဲ႔ အသားခ်င္းထိလို႔၊ က်မ လက္ကို ျပန္႐ုတ္မလို႔လုပ္ေတာ့ ကိုအာဒမ္ မလႊတ္ပဲ ဖိကိုင္ထားတယ္ေလ။
က်မသူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္တာ့လည္း သူ႔မ်က္လုံးေတြက မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ ရင္လွ်ားထားေပမဲ့ ပစၥည္းရွိလူတန္းစား က်မရဲ႕ မို႔ေမါက္ေနတဲ့ ေ႐ႊရင္အစုံအေပၚပိုင္းကို ေငွးစိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ႕ရတယ္။ က်မလည္း ရွက္သြားၿပီး လက္ကို ခပ္ဆပ္ဆပ္ကေလး ဆြဲယူလိုက္ေတာ့မွ သူလည္း သတိယသြားၿပီး လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။
“ အိုး ေဆာရီးေနာ္ မသက္ “
ကမန္းကတန္းပဲ အိမ္သာခန္းထဲ ေျပးဝင္သြားေလရဲ႕။ သူ႔ရဲ႕ ကိုးယိုးကိုးယား၊ မူပ်က္သြားတဲ့ ပုံကို ၾကည့္ၿပီး က်မ စိတ္ထဲ ရီခ်င္လာတယ္။ ေယာက္်ား ေတြမ်ား အဲလိုပဲလားမသိဘူး၊ မိန္းမ ကိုယ္ေပၚက ေနခိုအသားေလး ေတြမ်ားေတြ႕လိုက္ရရင္ တခါထည္း၊ လူခ်ီး ပုံအႀကီးႀကီးေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ေခြးဝဲစားလိုပဲ၊ လွ်ာဟတ္ထိုးနဲ႔ အျမႇီး တႏွံ႔ႏွံ႔။ အိေျႏၵ ကိုမရ ျဖစ္ကုန္ၾကတာပဲ။
က်မလည္း အခန္းထဲ ကမန္းကတမ္းဝင္လာၿပီးအခန္းတံခါးကို ပိတ္ အထဲက ဂလန္႔ခ်ထားလိုက္တယ္။ ေတာ္ၾကာကိုယ္အဝတ္အစားလဲေနတုန္း ေနာက္တေယာက္ တံခါးမွားၿပီးလာဖြင့္ေနအုန္းမယ္။
က်မတို႔ အခန္းထဲမွာေတာ့ မဂၤလာကုတင္ႀကီးကေတာ့ အားရစရာႀကီးပါရွင္၊ ပန္းႏုေရာင္ အခင္း၊ ပန္းႏုေရာင္ ေခါင္းအုံးစြတ္၊ ခြလုံး၊ ပန္းႏုေရာင္ဇာျခင္ေထာင္နဲ႔ အင္း၊ ေန႔ခင္းမဂၤလာေဆာင္ၿပီး အိမ္ျပန္လာဓါတ္ပုံ႐ိုက္ၾက ေသးတယ္ေလ၊ ေစ့ေစ့ေတြးၾကည့္ရင္ ရွက္စရာႀကီး ၊ လူတိုင္းေတြးေနမွာပဲ အင္း သူတို႔သမီးနဲ႔ သူတို႔သား ေတာ့ ညက်ရင္ ဒီကုတင္ႀကီးေပၚမွာ၊ ဟိဟိ။ ဆိုၿပီး။
အခန္းတံခါးလည္း ဂလန္႔ခ်ထားၿပီ ဆိုေတာ့ က်မ ကိုယ္မွာပတ္ထားတဲ့ သဘက္ကို ခြၽတ္ၿပီး ၾကမ္းေပၚဒီအတိုင္း ပုံခ်လိုက္တယ္။ ကုတင္ေဘးက က်မ အလွျပင္မွန္တင္ခုံေပၚက မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ ေခါင္းေပၚပတ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ျဖည္လိုက္ၿပီး ဆံပင္ေတြကို သဘက္နဲ႔ ပြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ကိုကိုညီဝယ္ေပးထားတဲ့ ဟဲရားဒ႐ိုင္ရာ အသစ္ကေလးနဲ႔ နည္းနည္းမႈတ္လိုက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မ ဆံပင္က တိုတိုေလးပါ ပုခုံးေထာက္႐ုံပဲထားတာ။ မဂၤလာေဆာင္ အတြက္ အလွဖန္တီးရွင္ ေလးေတြ ဝိုင္းၿပီး ဆံထုံးအတုေတြ တတ္၊ ေပးထားလို႔ ဓါတ္ပုံေတြမွာေတာ့ ဆံထုံးအႀကီးႀကီးေခါင္းေပၚ
ေရာက္ေနတာ။ ခစ္ခစ္။
မ်က္ႏွာကို လိုးရွင္းေလး နည္းနည္းပြတ္လိုက္တယ္၊ မ်က္ခုံးေလးလည္း ထင္းသြားေအာင္ ရက္ဗလြန္ခဲဆံေလးနဲ႔ နည္းနည္းေလးဆြဲလိုက္တယ္၊ ႏူတ္ခမ္းကိုေတာ့ အေရာင္မရွိတဲ့ လစ္ပေလာ့ေလးပဲ နည္းနည္းပြတ္ၿပီး က်မရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းထူထူ အနားေလးေတြကို ထင္းသြားေအာင္ ခဲဆံပါးပါးေလး နဲ႔ ဆြဲလိုက္တယ္၊ ဆံပင္ကို ဘရွပ္ေလးနဲ႔ ဖြဖြေလးသတ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးခါၿပီး သူ႔ေအာ္ရီဂ်င္နယ္အတိုင္းပုခုံးေပၚဝဲက်
ေနေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ အဲလိုဆံပင္ပုံေလးရေအာင္ ပိုက္ဆံအမ်ားႀကီးေပးၿပီး စကၤာပူက ျပန္လာတဲ့ မမဆလြန္းမွာ သြားညႇပ္ထားရတာေလ။
ျမန္ျမန္လုပ္မွ ပါ။ က်မထြက္သြားမွ ဟိုလူေတြ အားနာၿပီးထျပန္မွာ ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားလို႔ကေတာ့ မကုန္မခ်င္းႏွလုံးသြင္းထိုင္ေသာက္ေနၾကမွာ။ သူမ်ားမဂၤလာဦးညလားဘာလားမသိအားမနာလွ်ာမက်ိဳး။
ကိုကိုညီ့ အကိုႀကီးကလည္း မႏၲေလးမွာ ေနၿပီး ညီကို မေတြ႕ရတာ ၾကာၿပီ စကားမေျပာရတာ ၾကာၿပီ ဆိုၿပီး အရမ္းကို စကားမ်ားတာပဲ။ သူ႔နာမည္က ကိုဘိုဘို ဒါေပမဲ့ အာေတာ္ေတာ္မ်ားလို႔ အာဘိုဘို လို႔ ေခၚၾကတယ္တဲ့။ အဲဒီကေနမွ ေနာက္ေတာ့ တျဖည္ျဖည္း အာဘို ျဖစ္သြားတယ္ဆိုပဲ၊ အခုက်ေတာ့လည္း နာမည္ရင္းေပ်ာက္ၿပီး ကိုအာဘို ျဖစ္ေနၿပီတဲ့။ ခစ္ခစ္ ဘယ္လိုလူႀကီးလည္းမသိဘူး။ ခုလည္း မိန္းမေတြခေလးေတြထားခဲ့ၿပီး မႏၲေလးကေန ဆိုင္ကယ္တစီးနဲ႔ဆင္းလာတာတဲ့။
အင္း ျမန္ျမန္လဲမွ ပါေလ ဆိုၿပီး ၊က်မလည္း လြယ္တဲ့ က်ားသစ္ကြက္အဆင္ ဖင္ၾကားညႇပ္အတြင္းခံေလး ကမန္းကတမ္းေကာက္စြတ္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ အတို လက္တထြာေလာက္ေလး အနားေတြ တမင္စုတ္ဖြာထားတဲ့ဟာေလးကို အေပၚက ထပ္ဝတ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ယိုးဒယားဘရာဇီယာေပ်ာ့ေပ်ာ့ အသားေရာင္ကိုဝတ္၊ အေပၚက တီရွပ္ အမဲလက္တိုခါးတိုေလးကို ေကာက္စြတ္လိုက္တယ္။ အဲတီရွပ္က နည္းနည္းေတာ့ လည္ပင္းေပါက္က်ယ္တယ္။ ခါးကလည္းေတာ္ေတာ္ေလးတိုတယ္။ အိမ္ေနရင္းပဲေလ ဆိုၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ခန္းဘက္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
အမေလးေတာ္ ကိုအာဘို ယူလာတဲ့ အရက္တလုံးလုံးေတာင္ ေျပာင္ကာနီးပါေရာ့လား၊ ကိုကိုညီကေတာ့ ေခါင္းေတာင္ သိပ္မထူႏိုင္ေတာ့သလိုပဲ။ ကိုအာဘို တေယာက္ပဲ အာေနပါလား။ ေဘးက စကားမေျပာပဲ အၿမီးပဲထိုင္စားေနတဲ့ ကိုကိုညီ့သူငယ္ခ်င္း မစၥတာအမီးဂိုးစ္ ကေတာ့ အရက္ ခြက္ကိုဇိမ္ဆြဲေသာက္ေနေလရဲ႕။ ခုန ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးနဲ႔တိုက္မိသြားတဲ့ ကိုအာဒမ္ ကေတာ့ က်မ ကို အခုမွ ေတြ႕ဘူးသလိုပဲ မ်က္လုံးအျပဴးသား ပါးစပ္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ေငးၾကည့္ေနတယ္။ဟင့္ သြားရည္ေတာင္က်ေနပလားမသိဘူး။ ခြိ။
က်မဝင္လာတာကိုေတြ႕ေတာ့ မွ ကိုအာဘိုက လွမ္းၾကည့္ၿပီး။
“ ေဟး လာလာ ညီမေလး သက္ခ်ိဳၿပဳံး ၊ ညီးေရခ်ိဳးသြားတာ ေတာက္ေတာက္က်ေန ပလားလို႔ငါတို႔ေတာင္ ေျပာေနၾကတာေလ.. ေရစက္ေတြေျပာတာပါ။ ဟီးဟီး”
သူ႔ဘာ့သာပ်က္လုံထုတ္ၿပီး သူ႔ဘာသာရီေနတဲ့ ကိုအာဘို ကိုၾကည့္ၿပီး က်မ မခ်ိၿပဳံးၿပဳံးျပလိုက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ စကားမေျပာပဲ ၿငိမ္ေနတဲ့ မစၥတာ အမီးဂိုးစ္ က၊
“ကဲ က်ေနာ္ ေလဆိပ္လစ္ရအုန္းမယ္ ကိုအာဘို၊ ကိုအာဒမ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္မွာပို႔ေပးခဲ့ရမလဲ”
“ ရတယ္ အမီးဂိုးစ္ က်ေနာ္က အေပၚထပ္က အေဖ တို႔အိမ္တက္အိပ္မွာ အာဒမ့္ကိုသာေခၚသြားလိုက္ေတာ့”
“အိုေက ဒါဆိုရင္လည္းသြားမယ္ေလ၊ ဂြတ္ႏိုက္ကိုအာဘို၊ ဂြတ္ႏိုက္ မသက္ခ်ိဳဦး က်ေနာ္တို႔လစ္ၿပီ”
“ ဟုတ္ မစၥတာအမီးဂိုး၊ ဂြတ္ႏိုက္ အန္ဆြိဒရင္း ေမာင္ေလးအာဒမ္ ဘိုင္ဘိုင္”
က်မရဲ႕ လင္အသစ္က်ပ္ခြၽတ္ကေတာ့ ေခါင္းငိုက္စိုက္ႏွင့္ျဖစ္ေနၿပီ။
“ကိုႀကီးအာဘို ကိုကိုညီ့ ကို အခန္းထဲ မွာသြားသိပ္ရေအာင္ ကူညီပါအုန္း”
“ေအးေအး နင္ဖယ္ ငါတြဲေခၚသြားလိုက္မယ္”
ကိုအာဘို တေယာက္သူ႔ညီကို လက္တဖက္ပုခုံးေပၚတင္မၿပီး တြဲေခၚလာခဲ့တယ္။ က်မတို႔ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚအသာလွဲတင္ေပးလိုက္ၿပီး သူ႔ညီကို သူခနငုံ႔ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းတတခ်က္ခါလိုက္ၿပီး၊
“ အင္း ဒီေကာင္ကေတာ့ ကြာ မဂၤလာဦးညမွာေတာင္ ထိန္းမေသာက္ဘူး”
က်မလည္း ေဘးက ဝင္ၿပီး ေခါင္းအုံးေတြ ေနရာခ်ေပး ကိုကိုညီ ကိုယ္ေတြလက္ေတြ သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေအာင္အေနအထားျပင္ေပးေနမိတာေပါ့၊ ကိုယ့္လင္ျဖစ္ေနၿပီမလား၊ ေတာ္ၾကာ မနက္အိပ္ယာထ မွ ဟိုကနာတယ္ ဒီကနာတယ္၊ အေၾကာလြဲခ်င္သလိုဘာလိုလို ျဖစ္ေနရင္ မခက္ပါလား။
က်မက ကုတင္ေဘးကေန အဲလိုကိုကိုညီ ကိုလုပ္ေပးေနရေတာ့ ကိုယ္ကို ကိုင္းၫႊတ္ထားရတယ္မလား၊ က်မရဲ႕ တီရွပ္ လည္ပင္းက်ယ္ႀကီးကလည္းဟိုက္လို႔၊ ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူး။ ကိုအာဘို မလႈပ္မရွားနဲ႔ၿငိမ္ေနပါတယ္ ဆိုၿပီးေမာ့ၾကည့္မိေတာ့မွ။ အမေလး။
ကိုအာဘိုႀကီး က်မ ရင္ဘတ္ကို မ်က္လုံးႀကီးအျပဴးးသားနဲ႔ ၾကည့္ေနပါလား၊ တံေတြးေတြလည္း မ်ိဳခ်ေနလို႔ထင္တယ္၊ လည္ပင္းက ဇလုပ္ႀကီးကလည္း အေပၚတက္ေအာက္ဆင္းနဲ႔။ ေအာက္မွာဝတ္ထားတဲ့ စတိုင္ေဘာင္းဘီကလည္း အေပ်ာ့ စား ဆိုေတာ့ ေငါေဖာင္းထြက္ေနတာကလည္း၊ ငွက္ေပ်ာ္သီးႀကီးဖြက္ထားသလိုပဲ။ ခစ္။
“ ကိုအာဘို.. သြား ဘာၾကည့္ေနတာလည္း သူမ်ားကို”
က်မ ခတ္တည္တည္နဲ႔ ေငါက္လိုက္မွ၊ ႐ုတ္တရက္ အသက္ဝင္လာသလို ျဖစ္ၿပီး၊
“ ဟာ ဘာမွ မၾကည့္ပါဘူး မိသက္ရာ ညည္းဘာအကူညီမ်ား လိုေသးလဲလို႔ပါ”
“ ရပါတယ္ က်မ မွာလက္ႏွစ္ဘက္ရွိပါတယ္ ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ႏိုင္ပါတယ္”
က်မလည္း တမင္႐ြဲ႕ေျပာျပစ္လိုက္တယ္၊ ဟြန္႔။ ကိုယ့္ညီမဂၤလာဦးညမွာေတာင္ ခယ္မ ကိုလာဘူးေနေသး တယ္။ က်မ သူငယ္ခ်င္း ေမနန္းေခါင္ ေျပာဘူးတာ သြားသတိယတယ္။ သူ႔ခဲအို ဆရာဝန္ႀကီး ဦးေနာင္ရဲ ဆိုရင္ သူ႔ကို တခ်ိန္လုံးေခ်ာင္းေနတာဆိုပဲ။ သူ႔အမလစ္တာနဲ႔ ဖင္ဆိပ္လိုက္ ႏို႔ညႇစ္လိုက္ လုပ္တတ္တယ္တဲ့။ ခိခိ။
ကိုအာဘို႔ ဟာႀကီး ၾကည့္ရတာေတာ့ ေဘာင္းဘီေအာက္မွာေတာ့ ထြားထြားႀကီးလိုပဲ၊ အသည္းေတာ့ယားစရာ ႀကီး၊ အင္းေလ ေနာက္ေတာ့ ႀကဳံရင္ ႀကဳံအုန္းမွာေပါ့။ ဒီေန႔ကေတာ့ ကိုယ္မဂၤလာေဆာင္တဲ့ေန႔ ကိုယ့္လင္ အတြက္ မတရားရာက်မွာေပါ့။ သူႏိုးတဲ့ အခ်ိန္ စိတ္လာခဲ့ရင္ ကိုယ့္ဘက္က ရယ္ဒီျဖစ္ေနရမယ္ေလ။ သူ႔နာမည္ကလည္း ညီညီလင္း ဆိုေတာ့ လင္းဆြဲ မ်ားသန္မလားမသိဘူး ခစ္ခစ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ၊ ႏူတ္ခမ္းနီေတာင့္ေလးေလာက္မေသးရင္ ၿပီးတာပါပဲ။
“ ကဲ ကိုအာဘို မသြားေသးဘူးလား မီးလည္းအိပ္ခ်င္ၿပီ”
မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူး အလိုက္မသိတတ္တဲ့လူကို ေပၚတင္ပဲ ႏွင္ထုတ္ရေတာ့မွာပဲ။
“ ေအးပါ ေအးပါ ငါသြားေတာ့မွာပါ၊ ငါ့ညီေလးကို ဂ႐ုစိုက္ပါကြာေနာ္”
ကိုဘိုဘို တေယာက္ သူ႔အေဖအေမရွိရာ အေပၚထပ္ကို တက္သြားမွ တံခါးျပန္ပိတ္။ အိမ္ေရွ႕ခန္းက ပြေနတာေတြကို ရွင္းခ်င္စိတ္လည္းမရွိေသးတာနဲ႔ မီးေတြပဲ ပိတ္ၿပီးအခန္းထဲ ဝင္လာခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။
ကိုကိုညီတေယာက္ကေတာ့ ေကြးေကြးေလး အိပ္လို႔ေကာင္းတုန္း၊ အဲဒါနဲ႔ က်မလည္း ဇာျခင္ေထာင္ကိုခ် ေမြ႕ယာပတ္လည္လိုက္ဖိေပးၿပီး ညမီးေလး တလုံးပဲ ဖြင့္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဝတ္ထားတဲ့ ေရွာ့ပင္ေတြ ဘရာဇီယာေတြ အကုန္ခြၽတ္ၿပီး ေဘဘီေဒါ ညဝတ္အက်ႌပန္းေရာင္ေလး ဝတ္လိုက္တယ္။ ေဟာေတာ့ အသားကလည္းပါးလိုက္တာ က်မ ႏို႔သီးေခါင္းပန္းႏုေရာင္ရင့္ရင့္ေလးကိုေတာင္ ညမီးေရာင္ေအာက္ ကေန ထိုးေဖါက္ျမင္ေနရပါလား။ အင္းေလ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်မ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ကိုကိုညီ တေရးႏိုးထလာရင္ သူ႔မယား အသစ္ခ်ပ္ခြၽတ္ကေလးကို ဆက္ဆီႏိုက္တီေလးနဲ႔ ေတြ႕သြားရင္ သေဘာက်သြားမွာပဲေလ။
ကိုယ့္အေတြးေလးနဲ႔ ကိုယ္ ေက်နပ္ၿပီး ျခင္ေထာင္ေလးအသာလွပ္လို႔ ကုတင္ေပၚတက္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ကိုကိုညီကေတာ့ က်မတို႔တင္ေပးခဲ့တဲ့အတိုင္းက်မဖက္ကို ေက်ာေပးလို႔ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတုန္းပဲ။ သူႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္အိပ္ေမာက်ေနတာကို ၾကည့့္ၿပီး က်မ က အင္း သူမ်ားေတြ ေျပာၾကတဲ့ မဂၤလာဦး စိတ္လႈပ္ရွားမႈကေတာ့ လြတ္သြားၿပီေပါ့ေလလို႔ေတြးမိပါတယ္။ ေနာက္သူ႔ဂ်င္းေဘာင္းႀကီးနဲ႔ အိပ္ေနတာ အရမ္းမ်ားက်ပ္ေနမလားမသိဘူး၊ လုံျခည္ေလးလဲေပးလိုက္ရင္ေကာင္းမလားလို႔စိတ္ထဲကေပၚလာပါတယ္။ ငါအခုခ်ိန္ကစၿပီး အိမ္ေထာင္ရွင္မ တေယာက္ျဖစ္လာၿပီ ဆိုေတာ့ အိမ္ေထာင္ရွင္မလို ပီပီသသ ေနမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္၊ ကိုယ့္ေယာက္်ားကို ဒီအတိုင္းေပးသိပ္လို႔မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ေတြးရင္း အိပ္ယာက ျပန္ထ။ေနာက္ေျခရင္း ဘီဒိုထဲက လုံျခည္တထည္ထုတ္။ သူ႔ကို ပုဆိုးလဲေပးလိုက္ေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး ဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ၾကယ္သီးစျဖဳတ္ပါတယ္။ ေနာက္ ဇစ္ကို ဆြဲခ်၊။ အဲၿပီးေတာ့ ဘယ္လိုခြၽတ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ သူက က်မကိုေက်ာေပးလို႔ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေနတာကိုး၊ ၾကယ္သီးနဲ႔ ဇစ္ကေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အသာေလး လက္ေက်ာ္ၿပီးလုပ္လို႔ရတယ္၊ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး ။ အဲေတာ့ သူေျခက်င္းနား ေဘာင္းဘီ အနားစကေနဆြဲခ် လိုက္တယ္။ ဟဲဟဲ အလုပ္ျဖစ္လာၿပီ ေဘာင္းဘီက ဖင္တဝက္ထိေတာ့ကြၽတ္လာၿပီ။
ဟဲေတာ့ အတြင္းခံေဘာင္းဘီက စပြန္းေဘာက္စ္စကြဲယားပန္႔နဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္း စတားဖစ္ရ္ွပက္ထရစ္တို႔ ကာတြန္းပုံနဲ႔၊ ခြိ။ ကေလးေတြ ဝတ္တဲ့ ေဘာင္းဘီနဲ႔။ က်မလည္း သူ႔ေျခဖ်ားနားကေန သူ႔တင္ပါးတဝက္ေလာက္ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ေဘာင္းဘီကို လက္နဲ႔ေပါင္ရင္းေရာက္ေအာင္ ထပ္တြန္းခ်လိုက္တယ္။ အဲလိုခြၽတ္ေနရင္းနဲ႔ ကာတြန္းပုံေလးက ရီရလို႔ အသာငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊
“ ပူ……႐ူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
အားနံလိုက္တာရွင္။ ပုတ္လိုက္တဲ့အီး ။ က်မမ်က္ႏွာတည့္တည့္ကို အခ်ိန္ကိုက္ပဲ လာမွန္တာ၊ မူးေတာင္လဲက်သြားမလားထင္ရတယ္။က်မ အသက္ေအာင့္ ၿပီး ျခင္ေထာင္ထဲက ကမန္းကတမ္းထြက္ ကုတင္နဲ႔ေဝးရာ အခန္းေထာင့္တေနရာကို အျမန္ေျပးၿပီးမွ ေအာင့္ထားတဲ့ အသက္ကို ႐ူလိုက္ရပါေတာ့တယ္။
“ ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ဘယ္လို မဂၤလာဦးညပါလိမ့္။
က်မ ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ကို တခုတခု လာထိလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာက ႏိုးလာခဲ့တယ္။ က်မ စိတ္ထဲမွာ ဒီလို အထိအေတြ႕မ်ိဳး မခံစားရတာ ၾကာခဲ့ၿပီ ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေပ်ာ္သြားတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီး လို႔ ျပန္ေတာင္ မရေတာ့ေလာက္ဘူးလို႔ထင္ထားခဲ့တယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္အျမတ္တႏိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေလးတခု ေပ်ာက္ဆုံးသြားရာက၊ အမွတ္မထင္ျပန္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ ေပ်ာ္႐ႊင္သြားတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳးရွင္တို႔ခံစားဘူးၾကမွာေပါ့။
ေရကူးတတ္ၿပီးသြားတဲ့လူတေယာက္က ေရထဲမဆင္းတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာခဲ့ေပမဲ့၊ ေရထဲကို ခုန္ခ်လိုက္တာနဲ႔ ကိုယ္ခႏၶာက သူ႔အလိုလို လႈပ္ရွားၿပီး အလိုအေလွ်ာက္ကူး ေနမိတာကိုလည္း သိၾကမွာေပါ့။
က်မလည္း အခုအဲဒီအတိုင္းပဲေလ၊ အခုေပါင္ၾကားမွာေရာက္ေနတဲ့ အေႏြးဓါတ္ေလးနဲ႔ စိုစိုစြတ္စြတ္ကေလးက က်မအပ်ိဳေပါက္စကတည္းက ခံစားဘူးေနတာေလ။ ဘာၿပီးရင္ ဘာလာမယ္ဆိုတာလည္းသိေနၿပီးသား၊ က်မဘာလုပ္ေပးရမယ္ ဆိုတာလည္းစဥ္းစားေနစရာေတာင္မလိုဘူး။ က်မေပါင္ႏွစ္လုံးကို အလိုလို အသာေလးကားေပးလိုက္မိတယ္။ အဲေတာ့မွ စိုေႏြးေႏြး အသားႏုႏုေလးက က်မရဲ႕ အရသာေတာင္ကမူေလး မွာ တို႔ထိလို႔။ အိပ္ခ်င္မူးတူး နဲ႔လည္းဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အရသာမ်ိဳးေလး ပဲေလ၊ မ်က္လုံးမဖြင့္ပဲ ဇိမ္ခံေနလိုက္မိတယ္။ ၿပီးမွ ခ်က္ခ်င္းသတိယသြားတယ္။
ဟင္ဒါ ငါငယ္ငယ္ထဲက ေနခဲ့တဲ့ ေဒၚေလးမခ်ိဳတို႔အိမ္မွ မဟုတ္ပဲ။ မေန႔ကပဲ မဂၤလာေဆာင္ခဲ့လို႔၊ အခု မဂၤလာကုတင္ႀကီးေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေလ။ မ်က္လုံးေလးကို အသာေလးေမွးၿပီး ေပါင္ၾကားထဲကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ကိုကိုညီ့ေခါင္း ႀကီးက လႈပ္စိလႈပ္စိနဲ႔၊ က်မေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး က်မ ရဲ႕ ခံစားမႈေတာင္ကမူေလးကို ရက္ေနတာေလ။ သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းေလးတေလွ်ာက္ အစုန္အဆန္ရက္ေပးေနၿပီး မသိမသာေလးဖုထေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ အရသာဖူးေလးကိုလည္း လွ်ာထိပ္ ကေလးနဲ႔ထိုး လိုက္ေသးတယ္။
အင္း က်မခံစားခဲ့ဘူးတဲ့ ပုံစံနဲ႔မတူေပမဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ေလးက အဆန္းသား မို႔ အသာေလး ဖီးခံေနလိုက္မိ တယ္။ သူ ပိုၿပီးထိထိေရာက္ေရာက္ လႈပ္ရွားလို႔ရေအာင္လည္း ေပါင္ကို ပိုၿဖဲေပးလိုက္မိတယ္။ သူက လွ်ာကို မာမာေလးလႈပ္ၿပီး က်မ ပိပိအကြဲေၾကာင္းေလးထဲ ထိုးထည့္ေတာ့၊ သူ႔လွ်ာကပဲတိုလို႔လား၊ က်မကပဲ ေလာဘႀကီးလို႔လား မသိ။သူ႔လွ်ာမမွီတဲ့ေနရာက ယားတားတားျဖစ္လာတယ္။ မခံႏိုင္ေတာ့လို႔ အထဲမ်ား နည္းနည္းပိုေရာက္မလားလို႔ က်မဖင္ ကိုေကာ့ၿပီး သူ႔ပါးစပ္နဲ႔ က်မ ဖုတ္ဖုတ္ေလးကို လိုက္ကပ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ေခါင္းက ေနာက္ကို ဆုတ္သြားသလိုပဲ။ အဲဒါနဲ႔ က်မလည္း လက္တဖက္နဲ႔ သူ႔ေခါင္းကို ဖိကိုင္ၿပီးမွ ဖင္ကိုေကာ့ၿပီး ဖိကပ္လိုက္မိတယ္။
“ ဖူး.. ဖလူး..အူးးးးးးး”
သူအသက္႐ူက်ပ္ၿပီး မြန္းသြားလားမသိဘူးရွင့္။ ကိုယ့္ေယာက္်ားကိုယ္ေတာင္ အားနာသြားမိတယ္၊ က်မေပါင္ႏွစ္လုံးကို လက္နဲ႔ဖိခ်ၿပီး အတင္းထ႐ုန္းေတာ့တာကိုး။ က်မလည္းသူ႔ေခါင္းကို ဖိထားတဲ့ က်မလက္ကို ကမန္းကတမ္းျပန္လြတ္ေပးလိုက္ရတယ္။ အဲေတာ့မွ သူက က်မေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားကေန ေခါင္းထေထာင္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္လာတယ္၊ က်မ ရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေျပးအရသာ အရည္ၾကည္ေတြနဲ႔ ေရာင္ျပန္လက္ေနတဲ့ သူ႔ႏွာေခါင္းပါးစပ္ေမးေစ့ေတြကို ၾကည့္မိၿပီး သူ႔ကို သနားသြားတယ္။
“သက္ေလး မေန႔က ဘာေတြစားထားေသးလဲ”
ဟင္ သူဘာလို႔ေမးလဲေတာ့မသိဘူး။
“ပုံမွန္ပါပဲ ကိုနဲ႔တူတူ စားၾကတာပဲေလ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကြာ၊ ဒညႇင္းသီးမ်ားစားမိေသးလားလို႔”
“ေအာ္အင္း ခုမွ သတိယတယ္ ညေနဘက္ဒင္နာသြားစားၾကတဲ့ဆိုင္က ဒညႇင္းဝက္ႀကီးေတြ ေကာင္းလိုက္တာ ဆိုၿပီး အမ်ားႀကီး ငပိရည္နဲ႔တို႔စားခဲ့ေသးတယ္။ မွ်စ္ခ်င္တို႔ ကတက္ခ်င္ တို႔ေရာ တို႔စရာေတြ စုံလို႔ေလ၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကို”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူးကြာ ေမးၾကည့္တာပါ”
ကိုကိုညီက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ က်မေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ဒူးေထာက္ေနရာကေနၿပီး က်မကိုယ္ေပၚကို အလွ်ားလိုက္ေမွာက္တက္လိုက္တယ္ က်မ ႏူတ္ခမ္းေတြကို သူ႔ႏူတ္ခမ္းေတြနဲ႔ လာၿပီး စုပ္ေတာ့တယ္။ အင္း ဒညႇင္းသီးနံ႔သင္းသင္းရသလိုပဲ လို႔ေတာ့ေတြးမိတယ္။ က်မ က အခု စိတ္ေတြ တအားထေနၿပီ ဆိုေတာ့ အဲဒါကို သိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါဘူးေလ၊ သူက ဆြထားၿပီးၿပီ ဆိုေတာ့ သူဆက္လုပ္သင့္ေနတာပဲ မဟုတ္လား။
သူက က်မဂ်ိဳင္းေအာက္လက္လ်ိဳသြင္းလို႔ အိပ္ယာေပၚ တေတာင္တဖက္ေထာက္ရင္းမွ က်မညဝတ္အက်ႌေလးကို လယ္ပင္းထိလွန္တင္လိုက္တယ္။သူ႔လက္ဖဝါးႀကီး နဲ႔ က်မရဲ႕ ႏုႏုနယ္နယ္ အသားအိအိ ကြၽဲေကာ္သီးေလာက္ ရင္သားေတြကိုေတာ့ အားမနာတိုင္း ဆုပ္ညႇစ္ႏွယ္ဖတ္ေတာ့တာပဲရွင္။ ကိုယ့္လင္ နဲ႔ ပထမဦးဆုံးအေတြ႕အႀကဳံမို႔လို႔ေပါ့။ ေျပာရမွာ အားနာတာနဲ႔ က်ိတ္မွိတ္ခံေနလိုက္ရတယ္။ သူ႔ၾကည့္ရတာ မိန္းခေလးေတြရဲ႕ ရင္သား ကို အဲလိုတခါမွ မကိုင္ဖူးဘူးလားမသိပါဘူးရွင္။ က်မ ရဲ႕ စန္းစန္းတင့္၊ အထိမခံ ေ႐ႊပုဂံ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြေတာင္နာက်င္လို႔။ ဒါေပမဲ့ တခါတေလ အဲလိုၾကမ္းၾကမ္းေလးကလည္း စိတ္ကို ပိုႂကြ ေစတတ္တယ္ရွင့္။ က်မ ရဲ႕ ခံစားမႈ ေတာင္ကမူမွာ အရသာေခ်ာ္ရည္ေတြက တသြင္သြင္စီးက်ေနရၿပီေလ။ သူက က်မရဲ႕ ေ႐ႊရင္အစုံကို တအားမဲေနတုန္း က်မပဲ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ ကို အသာဆုပ္ကိုင္လို႔၊ က်မ ရဲ႕ ခံစားမႈလႈိင္ဂူအဝမွာေတာ့ေပးလိုက္ရပါေတာ့တယ္ရွင္။
အဲေတာ့မွ သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို သတိရသြားတယ္ထင္တယ္ရွင္၊ အီးကနဲ႔ တခ်က္ေအာ္ၿပီး ဖင္ႀကီးႂကြလို႔ တဖန္းဖန္းအသံထြက္ေအာင္ကို ေဆာင့္ပါေတာ့တယ္။ က်မလည္း အခုန က အရွိန္ရေနၿပီမို႔ အဲလိုမ်ိဳးလုပ္တာကို ပိုသေဘာက်မိသလိုပဲ၊ ပထမတုန္းကေတာ့ တခါမွ လူစိမ္းမေရာက္ဘူးတဲ့ လႈိင္ဂူ ထဲ အတင္းဝင္ေရာက္တာခံရ သလိုဟန္သ႐ုပ္ေဆာင္မလို႔ ႀကံထားတာေတြလည္း ေပ်ာက္ကုန္ေတာ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေဆာင့္ခ်လာတဲ့ အရွိန္ကို ပိုေကာင္းေအာင္ သူ႔ေပါင္ႏွစ္လုံးကို က်မေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ခြ ေျခခတြင္ခ်ိတ္ၿပီး ဆြဲဆြဲခ်ေပးမိေသးတယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ က်မ အရွိန္ေတာ္ေတာ္ရေနလို႔ သူက သိပ္မၾကာဘူးရွင့္ ခနေလးမွာပဲ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ထြက္ကုန္ေတာ့တယ္။ က်မလည္းတကယ္ၿပီးသြားတာ ဆိုေတာ့ သိပ္ဟန္မေဆာင္ရေတာ့ဘူးေပါ့၊ သူ႔ေက်ာျပင္ကို အလိုလို တင္းတင္းႀကီးဖက္ထား လိုက္မိပါေတာ့တယ္ရွင္။
ေအာ္ အဲဒါေၾကာင့္လည္း သူ႔အကို ကိုအာဘို ေျပာသြားတာကို သူ႔ညီက လင္းဆြဲ ဆိုတာ။ ခစ္ခစ္။ ေနာက္ဆိုရင္ ညဘက္ ေစာေစာအိပ္ထားမွ ထင္တယ္။
မနက္က်ေတာ့ အိပ္ယာက မထခ်င္ေပမဲ့ အဲလိုႀကီးအိပ္ေနလို႔လည္းမျဖစ္ေသးဘူးရွင့္၊ ခုမွ ရကာစ က်မကို အပ်င္းမ ထင္သြားအုန္းမယ္။ က်မ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ သြားတိုက္ ၿပီး ကိုယ္တုန္းလုံးခြၽတ္ ေရကို စိမ္ေျပနေျပ ခ်ိဳး ေနလိုက္တယ္။ ေခါင္းလည္းေလွ်ာ္၊ ေနာက္ ေပါင္ခြဆုံၾကားက ေစးကပ္ကပ္ ျဖစ္ေနတာေတြလည္း ဆပ္ျပာနဲ႔ ေသျခာတိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာလိုက္တယ္။ ဟို႐ုပ္ရွင္ ေတြထဲက လိုမ်ား ေရခ်ိဳးေနတုန္း ေယာက္်ား က အတူခ်ိဳးလို႔ရမလားဆိုၿပီး၊ နိကပ္နဲ႔ ဝင္လာမလားလို႔၊ ေရခ်ိဳးခန္းတခါးကိုလည္း ဂလန္႔မခ်ထားလိုက္ဘူးရွင့္။
ေရခ်ိဳးၿပီး မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါေလးကိုယ္မွာပတ္ ထြက္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ ကိုကိုညီ တေယာက္အိပ္ ေနတုန္း။ အင္း မေန႔ညက အရွိန္မေျပေသးဘူးထင္တယ္။ ေသာက္တာကမွ ဘီယာေလး တဗူးႏွစ္ဗူး။ ေဒါင္ျခာစိုင္းေနၿပီ။ ကိုအာဘို တို႔ကေတာ့ အရက္တလုံးလုံးေတာင္ တေယာက္ထဲ ထိုင္ေသာက္မဲ့ပုံပဲ။ ႂကြတ္တြင္းေတာင္ မဟုတ္ဘူး ဘလက္ဟိုး လားမသိဘူး ခစ္ခစ္။
မွန္တင္ခုံေရွ႕ထိုင္ၿပီး မိန္းမတို႔ထုံးစံ လွတပတေလး ေတြလုပ္လိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာၿပီးေတာ့ ကိုယ္လုံးကို လိုးရွင္း လူးဖို႔ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ျဖည္ခ်လိုက္တယ္။ က်မရဲ႕ ေ႐ႊရင္အစုံက ညက ကိုကိုညီတအားဆုပ္ညႇစ္ထားလို႔ လက္ရာေတာင္ထင္က်န္ခဲ့တယ္။ အဟင့္။ တခါထဲ အာ႐ုံတက္မွ ထၾကမ္းတယ္ ကိုကိုလင္းဆြဲႀကီး။ ခစ္ခစ္။
နည္းနည္းေတာင္ လက္ေယာင္လိုက္လာသလိုပဲ။ ေတာ္ၾကာ ဟိုေကာင္မ လြမ္းသူ နဲ႔ေတြ႕ရင္ ဟဲနင့္ဟာႀကီးက ပိုႀကီးလာတယ္ ဆိုၿပီး ေျပာေနအုန္းမယ္။ အင္း။ တရက္ထဲနဲ႔ေတာ့ အဲေလာက္မသိသာႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္က နာေနလို႔ စိတ္ထင္ေနတာျဖစ္မွာပါ။
ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ က်မ တကိုယ္လုံးကို လိုးရွင္းေလး လူးေနလိုက္တယ္။ ဟင့္ ငါ ကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ လိုးရွင္းလိမ္းေနတုန္း ကိုကိုညီ ႏိုးလာခဲ့ရင္၊ လင္းဆြဲၿပီးေတာ့ ။ ေနျမင့္ဆြဲမ်ား ဆြဲေနအုန္းမလားမသိ၊ ခစ္ခစ္။ ေတြးရင္း ရင္ဖိုသြားၿပီး ကုတင္ဘက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့။ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက အိပ္ေကာင္းတုန္းရွင့္။ ေဟာက္လိုက္တာမွ ခေရာခ႐ူးခရက္၊ ခဒစ္ဒစ္ နဲ႔ သံစုံတီးဝိုင္းႀကီးတီးေနသလား မွတ္ရတယ္။ ညတုန္းက ဒီေလာက္ေဟာက္သံၾကားမွာ က်မ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေတာင္ အံ့ၾသမိတယ္။ တေန႔လုံးမဂၤလာဧည့္ခံပြဲမွာ ပင္ပန္းေနလို႔ထင္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြက်ရင္ေတာ့ နားထဲ ဂြမ္းဆို႔ အိပ္ရမယ္ထင္တာပဲ။
မဂၤလာဧည့္ခံပြဲကလည္း ပင္ပန္းလိုက္တာလြန္ပါေရာ။ ဟိုသူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္ တ႐ုပ္မကေလး ေမသူဟြား ကေတာ့ သူ႔မဂၤလာေဆာင္အတြက္ အရမ္းကို တက္ႂကြေနတာေလ၊ က်မကို ဟိုဟာမလုပ္ဘူးလား ဒီဟာမလုပ္ဘူးလား လာလာေျပာေနတာ။ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ ဓါတ္ပုံမ်ိဳးစုံ႐ိုက္ဖို႔ ၊ ဝတ္စုံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေနရာမ်ိဳးစုံတဲ့၊ ဘုရား၊ ပန္းၿခံ၊ ေရကန္၊ တိရစာၦန္႐ုံ၊ေဂါက္ကြင္း၊ ေလယာဥ္ကြင္း၊ မဂၤလာေစွ်း၊ မီးရထား႐ုံး၊ ပင္လယ္ကမ္းစပ္၊ စူပါမားကက္၊ အိမ္သာ၊ ဟာေနရာအႏွံ႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး မဂၤလာေဆာင္ အခန္းအနားအခ်ိန္ အတြင္းမွာလည္း အဝတ္ေတြ ဆယ္စုံေလာက္လဲဖို႔တဲ့။ လာတက္တဲ့ ပရိတ္သတ္ေတြ က အလုပ္မရွိတဲ့လူေတြလားမသိ တေနကုန္ထိုင္ေစာင့္ရေအာင္၊ ခစ္ခစ္။ သူတို႔ မပ်င္းမယိထိုင္ေစာင့္ ေနေအာင္ ဟင္းခြက္ေတြ မ်ားမ်ားတမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳးခ်ေပးတဲ့၊ ခစ္၊ ကုန္လိုက္မဲ့ပိုက္ဆံ၊ မတတ္ႏိုင္ပါဘူးေအ၊ ကိတ္မုန္႔၊ အိုက္စကရင္နဲ႔၊ ေကာ္ဖီ ဆိုရင္ေတာ္ၿပီလို႔၊ ညည္းမဂၤလာေဆာင္က်မွ လုပ္ေတာ့ေအ လို႔ေျပာယူရတယ္။ ဒီလို႐ိုး႐ိုး ဧည့္ခံပြဲေတာင္ ပင္ပန္းလွပါၿပီ။
တကိုယ္လုံးလိုးရွင္းလူး၊ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္ ထမိန္ဝတ္ ဘရာဇီယာဝတ္။ ဒီေန႔ မနက္ေန႔လည္စာေတာ့ ေယာက္်ား အမ်ိဳးေတြနဲ႔ က်မ ဘက္က ေဒၚေလး မခ်ိဳ တို႔ လင္မယား ရယ္။ ဗမာထမင္းဆိုင္ပဲ သြားစားၾကမယ္ဆိုေတာ့ တီရွပ္ေလးပဲ အေပၚက ဝတ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ဒီေန႔ညေန ေဒၚေလးတို႔ နယ္ျပန္တာ လိုက္ပို႔ၿပီး မနက္ျဖန္ ေတာ့ ဟန္းနီးမြန္း ေခ်ာင္းသာ သြားဖို႔ေတာ့ အစီစဥ္ဆြဲထားတာပဲေလ။
က်မ အားလုံး အဆင္သင့္ ျဖစ္လို႔ ေတာင္မွ မႏိုးေသးတဲ့ ေယာက္်ားကို ဘာလုပ္ရမလည္းစဥ္းစားေနတုန္း အိမ္ေရွ႕က တံခါးေခါက္သံ တေဒါက္ေဒါက္ၾကားလိုက္ရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကမန္းကတန္း အိမ္ေရွ႕ ဘက္ထြက္ၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေပါက္က ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေယာက္ခမႀကီး ရွင့္။ ေယာက္ခမႀကီး ေဆာင္းေဟမန္ အခန္းဝကေန ေခါက္ေနတာ။
“ ေဟး ဘယ္လိုလဲ ႏိုးေနၾကၿပီလား၊ “
“ဟုတ္ကဲ့ေမေမ ကိုညီေတာ့ အိပ္တုန္း ႏိုးလိုက္မယ္ေလ”
“ေအးေအး အျပင္ထြက္စားရေအာင္လို႔ ႏိုးလိုက္ပါကြယ္၊ ခစ္။ ဒါနဲ႔ မသက္ေရ တို႔ကို ေမေမ လို႔မေခၚပါနဲ႔ကြာ၊ အသက္အရမ္းႀကီးသြားသလိုပဲ။ မမ က အဲေလာက္မႀကီးေသးပါဘူး ကြယ္”
“ ေအာ္ ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့ မမ”
“အိုေက ေလ ရယ္ဒီျဖစ္ရင္ေျပာလိုက္ အေပၚက ကိုေတာ္ေတြကိုလည္း ျပင္ခိုင္းထားလိုက္မယ္”
ေျပာဆိုၿပီး ေလွခါးေပၚျပန္တက္သြားတဲ့ ေယာက္ခမႀကီး ရဲ႕ ဖင္လုံးလုံးေလးကို ၾကည့္ၿပီးၿပဳံးမိတယ္။ အမေလး မမ မႀကီးတာ က်မသိပါတယ္၊ အင္တာနက္ထဲ ေတြ႕ဘူးတာပဲလို႔ ေျပာလိုက္ခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္ထားရတယ္၊ ခစ္ခစ္။
တကယ္ေတာ့ မမေဆာင္းေဟမန္က ကိုကိုညီ့ အေမရင္းမဟုတ္ဘူး၊ ကိုကိုညီ့ ေဖေဖ ဦးရဲေထာင္ ရဲ႕ မယားငယ္ေလး။ သူက အရင္တုန္းက ေမာ္ဒယ္လည္းလုပ္ဘူးတယ္၊ အင္တာနက္ထဲ သူကိုယ္တုံးလုံး နဲ႔ လိုးရွင္းလူးေနတဲ့ ဗီဒီယို တယ္လီဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ခိုး႐ိုက္ထားတာ ထြက္လာေတာ့ လူေတြ အလုအယက္ေဒါင္းလုပ္ လုပ္လိုက္ၾကတာ။ က်မလည္း ဘာလည္းလို႔ ၾကည့္မိပါတယ္။ ခစ္ခစ္။ သူ႔စေနႏွစ္ခိုင္က က်မေလာက္ေတာင္မရွိဘူး အဟိ။
ထားပါေတာ့ေလ ခုေတာ့ ကိုကိုညီ့ကို သြားႏိုးလိုက္အုန္းမယ္။
……………….. X ……… X ………. X ……….
ထမင္းဆိုင္ ေရာက္ေတာ့ လူ၁၀ ေယာက္စာေလာက္ ဝိုင္းမွာထားလို႔ သူတို႔ ကျပင္ထားေပးတယ္ရွင့္။ က်မတို႔ လင္မယားရယ္၊ က်မခဲအို ကိုဘိုဘို ေခၚ ကိုအာဘို ရယ္။ ေယာက္ခထီးႀကီး ဦးရဲေထာင္၊ နဲ႔ သူဇနီးငယ္ေလး ေဆာင္းေဟမန္၊ က်မ အေဒၚ ေဒၚေလးမခ်ိဳရယ္ သူ႔ခင္ပြန္း ဦးေဇာ္ေအာင္ရယ္၊ ေနာက္ ဦးမေဟာ္ဂနီဆိုတဲ့သူႀကီးရယ္၊ သူနဲ႔ တြဲလာတဲ့ ေကာင္မငယ္ငယ္ေလး မိုးဦးဝသုန္ ဆိုလား။ အဲဒါေလးရယ္ ေပါ့။
စားရင္းေသာက္ရင္း နဲ႔ မေန႔က အေတြ႕အႀကဳံေတြ ျပန္ေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့ရွင္။ ဦးရဲေထာင္ ရယ္၊ ဦးေဇာ္ေအာင္ရယ္၊ ဦးမေဟာ္ဂနီရယ္က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ဦးရဲေထာင္က သူ႔သား လူပ်ိဳႀကီးကို ဦးေဇာ္ေအာင္က ေနတဆင့္၊ က်မနဲ႔ လက္ဆက္ေပးဖို႔လာေၾကာင္းလမ္းတာကေန၊ ေဒၚေလးမခ်ိဳကလည္း သေဘာတူၿပီး အခုလို ယူျဖစ္သြားတာပါပဲရွင္။
က်မ ကို ငယ္ငယ္ထဲက ေဒၚေလးမခ်ိဳက ေမြးစားၿပီး ႀကီးတဲ့အထိ ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တာေလ။ အဲေတာ့ ေဒၚေလး တို႔ လင္မယားက က်မရဲ႕ မိဘေတြဆိုလည္းမမွားဘူးေပါ့။ အခု မဂၤလာေဆာင္ကို လာၾကတာေလ၊ ညေနက်ရင္ သူတို႔နယ္ကို သူတို႔ျပန္ၾကေတာ့မွာေလ။ စားပြဲ ရွည္ႀကီး ဆိုေတာ့ ႀကဳံသလိုထိုင္လိုက္ၾကတာ၊ က်မညာဘက္မွာ ကိုကိုညီ ထိုင္ၿပီး က်မဘယ္ဘက္မွာေတာ့ ဦးေဇာ္ ေပါ့။
စကားတေျပာေျပာစားရင္းေသာက္ရင္းနဲ႔ တခ်ိန္မွာ က်မေပါင္လုံးေလးေပၚကို လက္ဝါးတဖက္ေရာက္လာတယ္။ စားပြဲခင္း က အနားကို အရွည္ႀကီးခ်ထားေတာ့ ေအာက္ကို ငုံ႔ၾကည့္လည္းမျမင္ရဘူးေလ။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ဘက္ေပါင္ဆိုေတာ့ ဘယ္သူျဖစ္ရမလည္း။ ဟင့္ ဦးေဇာ္ေပါ့။ သူ႔မ်က္ႏွာကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုနဲ႔၊ ခက္ရင္းနဲ႔ဇြန္းကို ခ်ထားၿပီး ဘယ္ဘက္လက္က ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ကို မႈတ္ေသာက္ေနတယ္။ သူ႔ညာဘက္လက္က သူ႔ေပါင္ေပၚတင္ထားတယ္လို႔ပဲ လူေတြက ထင္ၾကမွာပဲ။ တကယ္က က်မေပါင္ေပၚမွာရွင့္။
ဦးေဇာ္ရဲ႕ လက္ႀကီးက က်မ ေပါင္တြင္းသာကို ထမိန္သားတထပ္ထဲရွိတဲ့ေနရာကေန ပြတ္ေနတာဆိုေတာ့ အသားခ်င္းထိေနသလိုပဲ။ က်မ ဘယ္ဘက္လက္ကို အသာေအာက္ခ်ၿပီး သူ႔လက္ႀကီးကို က်မလက္သည္းေလး နဲကဆိတ္လိုက္တယ္၊ တကယ္ပဲ လူၾကားထဲမွာ။ သူက သူ႔လက္ဖဝါးကို ပက္လက္လွန္လိုက္ၿပီး က်မလက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္တယ္။ အိုခက္ေတာ့တာပဲ။ က်မ သူ႔ကို မ်က္လုံးေလး မသိမသာ ေဒါင့္ကပ္ၾကည့္လို႔ေတာ့ ၿပဳံးေစ့ေစ့ လုပ္ေနတယ္။ ဟြန္႔။
ညေနဘက္ ေဒၚေလးမခ်ိဳနဲ႔ ဦးေဇာ္တို႔ လင္မယားကို ဘူတာ႐ုံလိုက္ပို႔ၾကတယ္၊ ေဒၚေလးမခ်ိဳက အိမ္သာ သြားေနတုန္း ကိုကိုညီ့ကို ဦးေဇာ္က ကြမ္းယာ စားခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္သြားဝယ္ေပးလိုက္မယ္ဆိုၿပီးထြက္သြားတယ္။ လူလစ္သြားတာနဲ႔ တိုင္ကြယ္ေလးမွာ ဦးေဇာ္ရယ္ေပါ့။ က်မပါးကို ႐ႊတ္ကနဲ လာနမ္းတယ္ေလ။
“ အို႔ ဦးေဇာ္.. ကိုကိုညီ ေတြ႕သြားအုန္းမယ္ေလ”
“ မေတြ႕ ႏိုင္ပါဘူးဟာ သူက အခု ဟိုးဘက္မွာကို”
“ မေကာင္းပါဘူး ဥိးေဇာ္ရယ္”
“ အင္း သဲေယး ဦးေဇာ္ တို႔ဆီ လာလည္အုန္းေနာ္ ဟုတ္လား၊ “
“ အင္းပါဦးေဇာ္ရဲ႕၊ လာမွာပါ၊ စိတ္ခ်ပါ”
ဦးေဇာ္က က်မကို လူေတြေရွ႕က်ရင္ သရဲမ လို႔ေခၚၿပီး ကြယ္ရာမွာ ဆိုရင္ သဲေယးလို႔ေခၚတယ္ေလ။ က်မငယ္ငယ္တုန္းက အရမ္းေဆာ့ ၿပီး ညစ္ပတ္ေပေရ ေနတာကို သရဲနဲ႔ တူတယ္ဆိုၿပီ သရဲမ၊ သရဲမ နဲ႔ေခၚရာကေန၊ နာမည္ပ်က္ သရဲမ ဆိုၿပီးတြင္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဦးေဇာ္က ေတာ့ အဲဒါနဲ႔ေရာေထြးၿပီး က်မကို သဲေယး လို႔ေခၚတယ္။ အဲတုန္းကသူ႔ေရွ႕သြား က်ိဳးသြားၿပီး ျပန္မစိုက္ႏိုင္ေသးေတာ့ ေလထြက္ေနၿပီးမပီတာလည္းပါမွာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚေလးမခ်ိဳ ေ႐ႊလက္ေကာက္တကြင္းေရာင္းၿပီး ေ႐ႊသြားစိုက္ထားတာ ေရွ႕မွာ တဝင္းဝင္းနဲ႔ေပါ့။
ေဒၚေလးမခ်ိဳကေတာ့ က်မကို ေယာက္်ားကို ႐ို႐ိုေသေသ ျပဳစုဖို႔၊ ဘယ္လိုစည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔ေနဖို႔ အဲဒါေတြ မွာၾကားၿပီး မ်က္ရည္တစမ္းစမ္းနဲ႔ လက္တျပျပနဲ႔ ရထားႀကီး ေခၚေဆာင္ရာကို ပါသြားပါေတာ့တယ္။……………………….
က်မ နဲ႔ ကိုကိုညီကေတာ့ မနက္ျဖန္ ဟန္းနီးမြန္း ထြက္မွာရယ္။ က်မက အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းႀကီးလည္း ခေလးမလိုခ်င္ေသးတာရယ္ေၾကာင့္၊ တိုင္ပင္ရေအာင္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၊ ဆရာဝန္လည္းျဖစ္တဲ့ ေမသူဟြား ေဆးခန္းကို ဝင္လိုက္ၾကတယ္။
ေမသူဟြား ေဆးခန္းေရာက္ေတာ့ သူနဲ႔ေစ့စပ္ထားတယ္ ဆိုတဲ့ ကိုေမာင္ငယ္ ဆိုတဲ့လူႀကီးလည္းေရာက္ ေနတယ္၊ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ နဲ႔ ေမသူ႔ ကိုႏိုင္မယ့္ပုံမေပၚပါဘူး ခစ္ခစ္။
“ ဟဲ့ေကာင္မ ဘာလာလုပ္တာလည္း”
“ ဟိုကိစၥေလဟာ ညီးကလည္း ခစ္ခစ္”
တကယ္က သူ႔ကို ဖုံးနဲ႔ေျပာၿပီးသား၊ အလကားစေနတာ၊ သူ႔႐ုံးခန္းထဲေခၚသြားၿပီး ေသာက္ရမဲ့ ေဆးေတြ က်မကို ေပးၿပီးရွင္းျပပါတယ္။
“ေဟ့ဒါနဲ႔ နင့္ဘဲႀကီးက ဘာဂ်ာသန္လားဟဲ့”
“ဘယ္သိမလဲ မနက္ေစာေစာစီးစီးေတာ့ ထရက္တာပဲဟဲ့၊ ခစ္ခစ္ အားနာလိုက္တာဟယ္ မေန႔က ငါလည္း စားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ငပိရည္နဲ႔ ဒညႇင္းသီး၊ ျမႇစ္ခ်ဥ္၊ ကတက္ခ်ဥ္တို႔စရာေတြ စားထားမိတယ္၊ အဟီး”
“ေကာင္မ အစားပုတ္။ ေနာက္ဆိုနည္းနည္းဆင္ျခင္ဟ၊ ငါ့လည္း တခါဒူးရင္းသီးစားလိုက္ၿပီး ညဖက္ ကိုေမာင္ငယ္လာရက္ေတာ့ နံလို႔တဲ့ ကြန္ပလိမ္းလုပ္ေနတယ္ ခစ္ခစ္”
…………………………………….
အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ၊ ကိုဘိုဘိုႀကီးေတာင္ မႏၲေလး ျပန္သြားၿပီတဲ့။ မနက္ျဖန္ သြားဖို႔ တြက္ က်မ အဝတ္အစားေတြကို ေသတၱာတလုံးမွာ ေပါင္းထည့္၊ ေဆးလည္းမေမ့ေအာင္ထည့္။ လိုရမယ္ရ ေဆာင္ထားတဲ့ ဂ်ယ္ေလးဘာေလးထည့္၊ ၿပီးေတာ့မွ တကိုယ္လုံးသြားလာထားတာ ၿငီးစီစီ နဲ႔မို႔ ေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္တယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ေတာ့ ကိုကိုညီတေယာက္ အိပ္ယာေပၚပက္လက္လွဲရင္း စာအုပ္တအုပ္ကို ဖတ္ေနေလရဲ႕။
က်မေရခ်ိဳးၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့ သံစုံတီးဝိုင္းတီးေနၿပီေလ။ ကိုကိုညီတေယာက္။
“ ခေရာ ခေရာ၊ ခူးခလူး၊ ဖ႐ူးးဖြတ္ဖြတ္”
စုံလိုက္တဲ့အသံ၊ ေတာ္ေသးတယ္ မေန႔ကထည္းက ရွာထားတဲ့ ဂြမ္းကေလးနားထဲထည့္ပိတ္စို႔ၿပိးအိပ္ရေတာ့မွာပါပဲေလ။
ညဝတ္အက်ႌလဲၿပီး နားထဲဂြမ္းစို႔ အိပ္ယာေပၚမွာ လွဲလိုက္ၿပီးေတာ့ အိပ္မလိုက်ိဳးစားေပမဲ့ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ ဟိုေတြးဒီေတြးနဲ႔ ဟိုးငယ္ငယ္တုန္းက အပ်ိဳေပါက္စ အ႐ြယ္ အတိတ္ဆီကို အေတြးေတြက ပ်ံ႕လြင့္သြားပါေတာ့တယ္။………
( ဒီေနရာက စၿပီး တတိယလူ အေနနဲ႔ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ေရးပါရေစရွင္။ ဇတ္ေကာင္မ်ားမ်ားကို ပိုၿပီး မိတ္ဆက္ေပးႏိုင္မွာမို႔ပါ။ )
သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး သိတတ္တဲ့ အ႐ြယ္ကထဲက ေဒၚေလးမခ်ိဳနဲ႔ အတူေနခဲ့ရသည္။ ေဒၚေလး မခ်ိဳကလည္း ခေလးမရွိသူမို႔ တူမေလးကို အရမ္းခ်စ္သည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးကေလးကလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက လုံးလုံးကေလး မ်က္ႏွာခ်ိဳခ်ိဳ ႏွင့္ ခ်စ္စရာေလး။ ေဒၚေလးမခ်ိဳက ေက်ာင္းဆရာမ၊ သူ႔ေယာက္်ား ဦးေဇာ္ေအာင္က တရာ့ကိုးတရာ့တဆယ္။ ကားပြဲစား လိုလို၊ ခ်ဲဒိုင္လိုလို၊ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ျဖစ္သည္။ ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္ဟင္းခ်က္၊ မိန္းမ အတြက္ ထမင္းခ်ိဳင့္ထည့္ေပး၊ မိန္းမ ကို ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပး။ ထိုကဲ့သို႔ တိုလီမႈတ္စ ေတြ လုပ္ရင္းက ခ်ဲလည္းေရာင္းသည္။ ေနာက္လူကလည္း အရက္ေသာက္၊ ေဆးခ် လိုက္ေသးသည္။ ထိုေၾကာင့္မို႔ မိန္းမ ကိုေတာ့ အေသေၾကာက္သည္။ သူလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ရ ၿပီးေရာ၊ မိန္းမဘာေျပာေျပာ သည္းညီးခံသည္။
မိန္းမ တူမေလး သက္ခ်ိဳၿပဳံး ကိုးတန္းေလာက္က်ေတာ့ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ေလး ၊ ခေလးအဆီမကုန္ေသးသျဖင့္ ခါးကေလးတုတ္ေနေသာ္လည္း ရင္ႏွစ္မႊာက ေမာက္ၿဖိဳးၿဖိဳးေလး ျဖစ္လာေတာ့ မ်က္ေစ့က်လာသည္။ ညဘက္က်ေတာ့ မိန္းမ မအိပ္ခ်င္ မိန္းမ ကို နင္းႏွိပ္ေပးၿပီး ေတာ့၊ သက္ခ်ိဳၿပဳံးကို ေခ်ာင္းေတာ့သည္။
သူတို႔ မွာ နယ္အိမ္ေလး ဆိုေတာ့ အိမ္က အိမ္ေရွ႕ခန္း၊ အိပ္ခန္း ႏွင့္ မီးဖိုေခ်ာင္၊ အခန္းသုံးခု တဆက္ထည္းရွိသည္။ တခန္းထည္းေသာအိပ္ခန္းကို သူတို႔ လင္မယားအိပ္ၾကသည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးကေလးက အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ အိပ္ရသည္။ မနက္ဆိုရင္ေတာ့ ျခင္ေထာင္ျဖဳတ္၊ ဖ်ာလိပ္အခန္းေထာင့္ထားလိုက္ရသည္။
မယား မခ်ိဳကို ေျခသလုံးေလး ဆုပ္ႏွယ္ ႏွိပ္ေပး၊ ဇက္ေၾကာဆြဲေပးၿပီ။ မခ်ိဳ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္အခ်ိန္မွာ သူအိမ္ေရွ႕ ခန္းသို႔ ေျခဖ်ားေထာက္ထြက္လာတတ္သည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံး အိပ္သည့္ စစ္ဇာျခင္ေထာင္နားကို တိုးကပ္သြားၾကည့္သည္။ ဇာျခင္ေထာင္ထဲမွာက အိမ္နံရံ ဝါးထရံ အေပါက္ၾကား ေတြက ဝင္လာသည့္ လမ္းမီးတိုင္ အလင္းေရာင္ႏွင့္ ျမင္ေနရေသာ သက္ခ်ိဳၿပဳံး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ေတြ႕ရသည္။
သက္ခ်ိဳၿပဳံးကလည္း အအိပ္ၾကမ္းသည္။ ညလည္ဆိုရင္ ထမိန္က လည္ပင္းနားေရာက္ေနၿပီ။ မီးေရာင္ေအာက္မွာေတာင္ ေဖြးေနေသာ ေပါင္လုံးတုတ္တုတ္ေလး မ်ားကို အသက္မ႐ူပဲ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးး ၾကည့္ရင္း ဦးေဇာ္ေအာင္ တေယာက္ ေဂြလိမ့္ေတာ့သည္။
ေန႔တိုင္းက်ေတာ့ လည္း ၾကာေတာ့ ဒီထက္ပိုလိုခ်င္လာသည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး အသားကို ထိခ်င္လာသည္။ သြားကိုင္လိုက္လို႔ ႏိုးသြားၿပီးထေအာ္လွ်င္ မိန္းမႏွင့္ျပႆ နာတက္မွာလည္း ေၾကာက္မိသည္။ မိန္းမ အိမ္ေပၚက ႏွင္ခ်လိုက္လွ်င္၊ ဘယ္သြားေနၿပီး ဘာနဲ႔စားရမလည္း သူမသိေတာ့ ေၾကာက္သည္။
သို႔ေပမဲ့ တရက္ ႏွာက တအားထန္လာေတာ့ ျခင္ေထာင္စကို လွန္ လက္လ်ိဳထည့္ၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး ေျခသလုံးကို လက္ဝါးေလးျဖင့္ပြတ္မိသည္။ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္သာ ပြတ္ရေသးသည္၊ သူ႔ လေရေတြ ပုဆိုးထည္း တျဖဳန္းျဖဳန္း ထြက္ကုန္သျဖင့္ ပုဆိုးကို ညႀကီးမင္းႀကီး သြားလဲ လိုက္ရသည္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့ နည္းနည္းထိန္းႏိုင္သြားသလို လူကလည္း ပိုရဲလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေပါင္ရင္းနားအေရာက္တြင္ ထြက္သြားျပန္သျဖင့္ ပုဆိုးလဲလိုက္ရျပန္သည္။ ေနာက္ေန႔ေတြက်ေတာ့ ေန႔တိုင္းပုဆိုးလဲ လို႔ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္။ ေတာ္ၾကာ မိန္းမက မသကၤာ ျဖစ္မည္စိုးသျဖင့္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ျခင္ေထာင္ေဘး မွာ သြားႏိုက္ဖို႔ႀကံလွ်င္ သတင္းစာ စကၠဴ ယူသြားရေတာ့သည္။ သူ႔ေကာင္ႀကီးေအာက္မွာ သတင္းစာစကၠဴခံထားၿပီး ၊ သြားကိုင္ရသည္။
အဲလို သြားသြားလုပ္ေနရင္းက သူမသကၤာေတာ့၊ သူသြားၾကည့္တိုင္း ထမိန္က ကြင္းလိုက္ခါးမွာ ေရာက္ေနသည္။ ေနာက္ သူေျခသလုံးကို စပြတ္လွ်င္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေပါင္ကို ကားေပးလာသည္။ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလး မွာေတာ့ အရိပ္က်ေနသျဖင့္ ဘာအေရာင္မွန္းေတာင္မသိ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အတြင္းခံေလးေပၚကေန ပိပိေလးကို စၿပီး ပြတ္သည့္အဆင့္ေရာက္လာသည္။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းထိတ္ေတြက စိုတိုတို ခြၽဲတဲတဲ အေရေလးေတြ ပင္တီေပၚက စမ္းမိလာသည္။ မိသက္ေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းကအိပ္မက္ ထဲမွာမ်ား ဘဲနဲ႔ ေတြ႕ေနတလား။
ပင္တီေလးက ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ဆိုေတာ့ အကြဲေၾကာင္းေနရာေလးကို စမ္းလို႔ရသည္၊ သူလက္ထိပ္ကေလးႏွင့္ အသာဆြဲၾကည့္ရာ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး ကိုယ္လုံး တခ်က္တုန္ကနဲ ျဖစ္သြားတာ ေတြ႕ရသည္။ သူႏိုးေနၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာေနမွာပါဟု ဦးေဇာ္ေအာင္ စၿပီး ေတြး မိလာသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ ဂိမ္းက ပိုၿပီးအရွိန္ျမင့္တက္လာသည္။ ဦးေဇာ္ေအာင္ အေပၚပိုင္းကို စရန္ရွာလာသည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးကေလးကလည္း ခြၽတ္လို႔လြယ္တာ လွန္လို႔လြယ္တာေတြ ဝတ္လာခဲ့သည္။ ဦးေဇာ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ မႏိုး။
ဦးေဇာ္ေအာင္ကလည္း ညေရာက္ၿပီ ဆိုရင္ မိန္းမ ကို အျမန္နင္းႏွိပ္ေပးၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္တာႏွင့္ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ျခင္ေထာင္ေဘး လစ္ေတာ့သည္။ အခု ေတာ့ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ခ်ိဳခ်ိဳေလး ေတြကို စစုပ္လို႔ရေနၿပီ။ သူ႔စို႔တဲ့ အခ်ိန္ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး တအင္းအင္း ညီးသံၾကားရသည္။ မ်က္လုံးေတာ့ မဖြင့္။ ဦးေဇာ္ေအာင္က လည္း သံေယာဇဥ္ ရွိသူမို႔ တအားေတာ့ မစို႔၊ ေတာ္ၾကာ ပုံပ်က္တာတို႔၊ လက္ေယာင္လိုက္တာတို႔ ျဖစ္ေနမွာလည္းစိုးသည္။ ကိုယ့္တူမေလးကို လည္း လင္ေကာင္းသားေကာင္းရေစခ်င္ေသးသည္။
တေန႔ မိန္းမက ဘယ္က ဘယ္လိုဆႏၵရွိလာသလဲ မသိ။ သူႏွိပ္ေပးေနတုန္းမွာပဲ သူ႔လက္ကို ဆြဲ၍ ကိုယ္ေပၚတက္ေစသျဖင့္ ဦးေဇာ္ေအာင္ တေယာက္ မိန္းမ အလိုျဖည့္ေပးရသည္။ ၿပီးသြားေတာ့လည္း ေမာေမာႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာ အဲဒီညက သက္ခ်ိဳၿပဳံးဆီ မေရာက္ျဖစ္လိုက္ေတာ့။
ေနာက္ေန႔ည ေရာက္သြားေတာ့ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး က ခါတိုင္းလို လန္မေနေတာ့ ၊ အဝတ္အစားေတြ လုံလုံၿခဳံၿခဳံႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။ ဦးေဇာ္ေအာင္ အတင္း က်ိဳးစားေသာ္လည္း မရ၊ အတင္းဖိထားသည္။
သိပ္လည္းမၾကမ္းရဲ ေတာ္ၾကာ ထေအာ္ေနမွ ဒုကၡ ဆိုၿပီး ကိုယ့္အိပ္ယာ ကိုယ္ျပန္လာရသည္။ ေနာက္ေန႔က်ေတာ့လည္း ထိုအတိုင္းပဲ၊ ဦးေဇာ္မေနႏိုင္ေတာ့၊ ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္ၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး ႏူတ္ခမ္းကို သူ႔ႏူတ္ခမ္းႏွင့္ဖိကပ္ၿပီး စုပ္မိေလေတာ့သည္။ ပထမေတာ့ ေခါင္းကို ခါယမ္းေသးေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ အရွိန္ေလွ်ာ့သြားသည္။သို႔ေပမဲ့ မ်က္ေစ့ေတာ့ မဖြင့္၊ ဦးေဇာ္ေအာင္ လွ်ာႀကီးကို သူ႔လွ်ာေလးႏွင့္ ျပန္ထိုးလာသည္။
ထိုေန႔မွ စ၍ ဦးေဇာ္ေအာင္က သူ႔တကိုယ္လုံးကို ျခင္ေထာင္ထဲ ဝင္ၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံးကေလး ေဘးမွာ လွဲလွ်က္၊ ႏူတ္ခမ္းေတြစုပ္သည္၊ ႏို႔စို႔သည္။ ေပါင္ခြၾကားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ပိပိေလးကို ရက္သည္။ ပထမေတာ့ ပင္တီေပၚက။ ေနာက္ေတာ့ ပင္တီကို ခြၽတ္ၿပီးေတာ့။
သို႔ေပမဲ့ ဘာလို႔လည္းေတာ့ မသိ။ ဦးေဇာ္ေအာင္ က သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ျဖင့္ေတာ့ ရန္မရွာ။ သူ႔လက္ကို သာ သူသုံးၿပီး စိတ္ဆႏၵေျဖရွာသည္။ မေတာ္တဆ ဗိုက္ႀကီးသြားမွာလည္းေၾကာက္သည္။ ေနာက္တခုက သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလးကို ခ်စ္ေတာ့ လင္ေကာင္းသားေကာင္းရေစခ်င္သည္။ သူ႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳစင္ပန္းေလးႏြမ္းသြားမွာကို လည္း စိုးရိမ္မိသည္။
ႏွာအေတာ္ထန္လာေသာ အခ်ိန္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သို႔မဟုတ္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနေသာ၊ သက္ခ်ိဳျပဳါံ္း၏ လက္ကေလးကို ကိုင္ၿပီး သူ႔ ညီေတာ္ေမာင္ကို ကိုင္ထားေစသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ကသူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို တင္းတင္းေလး ဆုပ္ထားလွ်င္ သူ႔ဖင္ကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ရင္း သက္ခ်ိဳၿပဳံးလက္ထဲမွာ ၿပီးရသည္။ ေနာက္ေတာ့ တဆင့္တက္လာသည္။ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို အုန္းဆီသုတ္ၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံး၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွာ ညႇပ္ၿပိး လုပ္သည္။ အဲဒါကမွ တဆင့္ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ၏ ႏူတ္ခမ္းေလးကို သူ႔ေကာင္ႀကီးျဖင့္ ထိုးၾကည့္သည္။ ပါးစပ္ေလး ဖြင့္လာေတာ့ အသာေလး ထိုးထည့္ေပးသည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးက အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ သူ႔ေကာင္ႀကီးကို သၾကားလုံးေလး ငုံစုပ္ေနသလိုစုပ္ေပးသည္။
ေနာက္ေတာ့ သူက သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို သက္ခ်ိဳၿပဳံးပါးစပ္ထဲထည့္ထားၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာကို သက္ခ်ိဳၿပဳံးေပါင္ ႏွစ္လုံးၾကားထည့္ကာ ပိပိေလးကို ရက္သည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ဆစ္စတီႏိုင္းကို လုပ္ျဖစ္လာၾကသည္။ စကားေတာ့ တလုံးမွ မေျပာျဖစ္ၾက။ ေန႔လည္ဘက္က်ရင္လည္း တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ညတုန္းက ဘာမွ မျဖစ္ခဲ့သလိုပင္။
ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလး ရန္ကုန္ကို ေက်ာင္းသြားတက္ေတာ့မွ အဲဒီဇာတ္လမ္းျပတ္သြားေတာ့သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေဇာ္ေအာင္က သူေဆးဝယ္ေနၾက ဆိုင္မွ ကုလားမေလး ႏွင့္ ညိေနေလၿပီ။
သက္ခ်ိဳၿပဳံး ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျပန္လာေတာ့ ဦးေဇာ္ေအာင္က ကုလားမဝတုတ္မေလးကို စြဲေနေလၿပီျဖစ္ရာ သက္ခ်ိဳၿပဳံးဆီကို မလာေတာ့။ ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ သက္ခ်ိဳၿပဳံးလည္း အ႐ြယ္ေလး ရေနၿပီျဖစ္ရာ။ ေဒၚေလးမခ်ိဳ စိတ္ၿငိဳညင္သြားမွာလည္းေၾကာက္သည္မို႔။ ဦးေဇာ္ေအာင္ကို တိတ္တခိုးတမ္းတမိတာက လြဲလို႔ ဒီထက္ပိုၿပီး ေရလာေျမာင္းေပး မလုပ္လိုေတာ့။
ေနာက္တခုက သူ႔ကို ခ်စ္ေရးဆို၊ လူပ်ိဳလွည့္ေနသည့္ ၿမိဳ႕သား ၊ေမာ္ဒယ္ ေမာင္ေမာင္သက္ ကိုလည္း စိတ္ဝင္စားေနမိတာက လည္း ဦးေဇာ္ေအာင္ႏွင့္ ဇာတ္လမ္းျပန္မဆက္ျဖစ္သည့္ အေၾကာင္း တေၾကာင္းျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ေမာ္ဒယ္ေမာင္ေမာင္သက္က ေတာ့ ကားေလး တစီးလည္းရွိသည္။ သူက မိန္းမ ေတြကို ခ်ဴစားသည္ဟု နာမည္ႀကီးေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သက္ခ်ိဳၿပဳံးကိုေတာ့ တကယ္ႀကိဳက္တာပါဟု သူက ဆိုသည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးလည္း ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာပါေလ ဟု ေတြးေနမိၿပီျဖစ္သည္။
တေန႔ ေက်ာင္းမွ အေဆာင္ျပန္လာေသာ သက္ခ်ိဳၿပဳံးကို အေဆာင္ေလာ္ဘီမွာ ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ ေမာင္ေမာင္သက္ ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
“မ နဲ႔ အေရးႀကီးတဲ့ စကားေျပာစရာရွိလို႔ပါ”
ဟုေျပာလာသည္။ သူနဲ႔ ခနလိုက္ခဲ့ဖို႔ေခၚသည္။ ခါတိုင္းလည္း သူ႔ကားႏွင့္ တခုခု သြားစားေနၾက ဆိုေတာ့ သက္ခ်ိဳၿပဳံးလည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ျဖစ္ လိုက္သြားလိုက္မိေတာ့သည္။
ေမာင္ေမာင္သက္၏ ေမာ္ဒယ္လုပ္စားသည့္နာမည္မွာ၊ “စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို” ျဖစ္ေလသည္။ ရင္းနီးသူမ်ားက အိမ္နာမည္အလြယ္ ေမာင္ေမာင္သက္ ဟုသာ ေခၚၾကေလသည္။
“ ကိုကိုသက္ ဒါက ဘယ္လိုေနရာႀကီးလည္းဟင္ “
“ အဲဒါ ခ်စ္သူလမ္းၾကားလို႔ေခၚတယ္ကြယ့္ အသက္ရဲ႕၊ ခ်စ္သူသမီးရီးစားေတြ လာလာ ၿပီး ခ်စ္တင္းေႏွာၾကတဲ့ ေနရာေပါ့ကြယ္”
“ဟင္း ေနာ္ ဘာခ်စ္တင္းေႏွာတာလဲ မီးက ဘာမွ သိတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ လူကို လာၿပီးလူလည္မက်နဲ႔”
“ မက်ပါဘူးကြာ ကို က သက္ကို ခ်စ္လို႔ပါ”
“ ခစ္ခစ္ ဘာခ်စ္တာလည္း၊ သူေနာ္ လက္မသရမ္းနဲ႔”
စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို က ကားကို လူျပတ္ေသာ လမ္းေဘးတေနရာမွာ ထိုးရပ္လိုက္သျဖင့္ သက္ခ်ိဳၿပဳံးက ေမးေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ေနာက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္သက္ ၏ လက္ေတြက သူ႔ရင္ဘတ္ကို လာဆုပ္ကိုင္သျဖင့္ တြန္းလႊတ္လိုက္ရင္း ေျပာေနတာ ျဖစ္ေလသည္။
တကယ္က သက္ခ်ိဳၿပဳံး ရဲ႕ အေသြးအသားေတြကလည္း ေတာင္းတ ေနၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ ဦးေဇာ္ေအာင္ ႏွင့္ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ၿပီး ခံခဲ့ရသည့္ အရသာေကာင္းေကာင္းေလး မ်ိဳးက မရတာ ၾကာလွၿပီေလ။ သို႔ေသာ္လည္း ဦးေဇာ္ေအာင္က အဆုံစြန္ထိ မသြားခဲ့။ ဘာလို႔မွန္းမသိ။ ဦးေဇာ္ ႏွင့္သူႏွင့္က ဖြင့္မေျပာၾကေသာ နားလည္မႈေတြနဲ႔ မဟုတ္လား။ သူက ေပးခ်င္ေပမဲ့ ဦးေဇာ္က မယူခဲ့၊ တကယ္က ဦးေဇာ္ ကိုလည္းသူကပင္ လမ္းေၾကာင္းေပးခဲ့တာ ျဖစ္သည္။ သူအပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာၿပီး ဆန္႔က်င္ဖက္လိင္ ကို စစိတ္ဝင္စား လာသည့္အခ်ိန္မွာ တအိမ္ထဲေန၊ ေသြးသား မေတာ္စပ္သူ ဦးေဇာ္ ႏွင့္ အမွတ္မထင္ အထိအေတြ႕ေတြမွာ သာယာလာမိသည္။ ေဒၚေလး မခ်ိဳႏွင့္ ဦးေဇာ္တို႔ အလုပ္ျဖစ္ၾကတာကိုလည္း သူဝါးထရံၾကား ကေခ်ာင္းၾကည့္လို႔ ျမင္ ဘူးေနၿပီ။ ေဒၚေလးမခ်ိဳ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ နင္းႏွိပ္ေပးေနရေသာ ဦးေဇာ္ကိုလည္း သနားမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဦးေဇာ္ေရွ႕မွာ မျမင္ျမင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ စို႔စို႔ပို႔ပို႔ေလး ထြက္လာေသာ အသားစိုင္ ေလးေတြကို လႈပ္ခါျပမိသည္။ ၾကာေတာ့ လည္း ဦးေဇာ္သတိထားမိလာသည္။ ဦးေဇာ္ သူ႔ျခင္ေထာင္ေဘး လာေခ်ာင္းေနတာကို သူက အစထဲက သိေနသည္။ သူက ဦးေဇာ္ႏွင့္ ေဒၚေလးမခ်ိဳ အလုပ္ျဖစ္မလားဟု ဝါးထရံၾကားက ေခ်ာင္းေနတာမို႔ ေဒၚေလး မခ်ိဳ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ ဦးေဇာ္ အခန္းျပင္ထြက္လာတာႏွင့္ သူက အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။ ေမွးထားသည့္ သူ႔မ်က္လုံးက ဦးေဇာ္ကို ျမင္ေနရသည္။ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ သူ ထမိန္ကို သူ႔အလိုလို လန္ေနသည့္ပုံျဖစ္ေအာင္ လွန္ထားလိုက္သည္။ အဲလိုႏွင့္ အဆင့္ေတြ တျဖည္းျဖည္းတက္လာ ခဲ့ၾကရသည္။
ယခုလည္း စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို က သူ႔ကို ဂြင္ဖန္ၿပီး ႐ိုက္ေတာ့မည္မွန္းသူသိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ျခင္းထဲက ၾကက္ကေလးလိုေနလိုက္သည္။ စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ေခၚ ေမာင္ေမာင္သက္က လည္း လူကသာ ဆင္လိုလို က်ားလိုလို လုပ္ေနသည္၊ ၾကည့္ရတာ မိန္းမ အေတြ႕အႀကဳံေရာ ရွိရဲ႕လားမသိ၊ ခုေတာင္ သက္ခ်ိဳၿပဳံး၏ ရင္သားေတြကို လာကိုင္တာက ႏုႏု႐ြ႐ြ၊ ႐ိုမန္းတစ္မရွိ။ လမ္းေဘး မွာ သရက္သီးဝယ္ေတာ့ ဗန္းထဲက သရက္သီးေတြကို တလုံးခ်င္းလိုက္ကိုင္ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးလုပ္ ေနသည္။ တခုေတာ္ေသးသည္က ဖရဲသီး ဝယ္သလို တဘုတ္ဘုတ္ လက္ဝါးျဖင့္ ႐ိုက္မၾကည့္တာက ေတာ္ေသး သည္ေခၚရမည္။
သက္ခ်ိဳၿပဳံးက နဂိုထဲက ဒီဂြင္လာမည္ကို ႀကိဳသိထားသျဖင့္ ခြၽတ္လို႔လြယ္မည့္ ဘရာဇီယာ ဂ်ိတ္ေရွ႕ဖက္တပ္ေသာ အမ်ိဳးအစား ဝတ္လာၿပီး စကဒ္အတို ေပါင္လည္ေလာက္ ေလးလည္း ဝတ္လာခဲ့လို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္၊ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ေမာင္မင္းႀကီးသား မ်က္မျမင္ပု႑ား ဆင္စမ္းသလိုပင္ ျဖစ္ေနေတာ့မည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးက မသိသလို ျငင္းသလို မူရင္း ႏြဲ႕ရင္းျဖင့္ ကိုယ့္ဘာသာ ခြၽတ္ေပးလိုက္လို႔သာ ႏို႔ႀကီးေတြကို သူကိုင္ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ႏို႔မို႔ ဘရာဇီယာဂ်ိတ္ရွာရင္း မိုးလင္းသြားမည့္သေဘာမွာ ရွိသည္။ ေနာက္ေတာ့လည္း သက္ခ်ိဳၿပဳံးရဲ႕ ရင္ႏွစ္မႊာကို အငမ္းမရ အားရပါးရ အေမႏို႔ ကို ခေလးစို႔ေနသလို အားရပါးရစို႔ေနေလသည္။
သူ႔ႏို႔ေတြကို အားရပါးရ ေမာင္ေမာင္သက္ တေယာက္ မပ်င္းႏိုင္ စို႔ေနေသာလည္း ေအာက္မွာ ႐ႊဲေနၿပီ ျဖစ္ေသာ သက္ခ်ိဳၿပဳံးတေယာက္ကေတာ့ အားမရေတာ့၊ ေမာင္ေမာင္သက္ ၏ မိုေဟာ့ ဆံပင္ကို ဆြဲကိုင္ကာ သူ႔ေပါင္ၾကားကပ္ေပးလိုက္သည္။ ေမာင္ေမာင္သက္တေယာက္ သက္ခ်ိဳၿပဳံး၏ ပင္တီ ဘယ္တုန္းက ကြၽတ္သြား တာလည္းဆိုတာေတာင္ စဥ္းစားခ်ိန္မရလိုက္၊ အေမႊးထူထူ အရည္႐ြဲ႐ြဲ ဖားဂုံညႇင္းေလး မွာ မ်က္ႏွာအပ္ေနေျခၿပီ။ အဲေနရာေရာက္ေတာ့လည္း ေခြးထန္းလွ်က္ရသလို တျပတ္ျပတ္ျမည္ေအာင္ရက္ေနျပန္ ပါသည္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ပိပိေလးကို လွ်ာစိုစို ႏွင့္လာရက္ေတာ့လည္း ဘယ္သူမဆို အရသာ ေတြ႕တာပဲ မဟုတ္လား၊ ဟိုစာအုပ္တအုပ္မွာဆိုရင္ မိုင္လိုဆိုတဲ့ ေခြးႀကီး ရက္တာေတာင္ ခံေသးတယ္ လို႔ေရးထားတာ ဖတ္ဘူးတာပဲ၊ ခစ္ခစ္။ ေမာင္ေမာင္သက္ က မိုင္လိုထက္မသာရင္ေတာင္မွ ေရာဂါေတြ ဘာေတြေတာ့ ကင္းမွာပါေလ လို႔ပဲ ေတြးမိတယ္။
အဲဒီ ေကာင္ကလည္း ေပါင္ၾကားထဲထည့္လိုက္ေတာ့လည္း မၿပီးႏိုင္ေအာင္ တျပတ္ျပတ္ရက္ေနေတာ့တာပဲ။ ပထမက ခံလို႔ေကာင္းေပမဲ့ တမ်ိဳးထည္းႀကီးထပ္တလဲလဲ က်ေတာ့လည္း ပ်င္းတာပဲေလ။ အဲဒါနဲ႔သူ႔ကိုယ္ကို ဆြဲမ ၿပီး သူေဘာင္းဘီကို ဇစ္ျဖဳတ္ဖို႔ က်ိဳးစားရေတာ့တာေပါ့။
ဟိုက္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားသည္။ သူေတြ႕ႀကဳံဖူးတာက ဦးေဇာ္တေယာက္ထည္း။ ဦးေဇာ္က သူ႔အခ်စ္ဦး ဆိုလည္းဟုတ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ပထမဆုံး သင္ဆရာျမင္ဆရာဆိုလည္းဟုတ္တယ္။ ဦးေဇာ္ရဲ႕ ပစၥည္းက ငါးလက္မ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိၿပီး မာေၾကာေနတတ္သျဖင့္ သီးေမႊး ငွက္ေျပာသီးလိုျဖစ္ေနသည္။ ေယာက္်ားေတြ အားလုံးက အဲလိုမ်ိဳးပဲဟု သက္ခ်ိဳၿပဳံးက ထင္ေနခဲ့သည္။ ယခု ေမာင္ေမာင္သက္ ရဲ႕ ေယာက္်ားအဂၤါကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္သက္ အသက္မွ ျပည့္ေသးရဲ႕လားဟု ပင္ အေတြးဝင္မိသည္။ ဂ်ိဳးကေလးက ေသးေသးေလး ႏွင့္ ေပ်ာ့ေနေသးသည္။ ဝက္ျဖစ္မွေတာ့ မစင္ေၾကာက္ေနလို႔ ( စကားပုံျဖစ္ပါသည္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဝက္ျဖင့္ႏိုင္းျခင္းမဟုတ္သလို ေမာင္ေမာင္သက္ပစၥည္းကိုလည္းမစင္လို႔ႏိူင္းျခင္းမဟုတ္ပါ ) ေတာ့ မထူးေတာ့ဘူး ဆိုၿပီး သူ႔ႏူတ္ခမ္းေလး ျဖင့္ ငုံစုပ္ေပးလိုက္သည္။
“ အား ခစ္ခစ္ ယားတယ္ သက္ရဲ႕ အိ”
စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို တေယာက္ ခါးေလး လိမ္ကာ တခစ္ခစ္ ရီရွာသည္။ ေနာက္ေတာ့ ဖီးရသြားကာ မရီႏိုင္ေတာ့၊ အေတြ႕အႀကဳံရွိပုံမရ ဆိုတာ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေကာင္းေကာင္းသိလိုက္သည္။ သူမႈတ္ေပးစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့မွ စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ၏ ညီေတာ္ေမာင္က ရခိုင္ငွက္ေျပာသီးေလးလို မာလာသည္။ ဒါေတာင္ သူ႔ႏူတ္ခမ္းက ဆီးခုံထိေနၿပီ လထိတ္ေလးက အာေဂါင္ကိုပင္လာမထိ။အာမထိ လွ်ာမထိဆိုတဲ့စကားအဲလိုကေနလာတာလားမသိ။ ျပန္ေပ်ာ့မသြားခင္ ေတာ့ သူတခုခု လုပ္မွ ရမည္ဟု ေတြးၿပီး သက္ခ်ိဳၿပဳံးက စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ေပၚကို ခြထိုင္လိုက္သည္။
“ အား အိ ေသပါၿပီ အားေလးတယ္ သက္ရဲ႕”
သက္ခ်ိဳၿပဳံးက စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ၏ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ခြကာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးမွ စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ၏ ရခိုင္ငွက္ေပ်ာ္သီး ေလးကို လက္ညိဳးလက္မႏွင့္ ညႇပ္ကိုင္ကာ သူ႔ပိပိ အဝတြင္ေတ့လိုက္သည္။ သူ႔မွာ အေတြ႕အႀကဳံမရွိေသာ္လည္း ဒီေလာက္ေလးနဲ႔ေတာ့ သူဘာမွ မျဖစ္ႏိုင္ဟု ေတြးကာ သက္ခ်ိဳၿပဳံး တေယာက္ ထိုင္ခ်ျပစ္လိုက္သည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေလးငါးဆယ္ခ်က္ေလာက္ ထိုင္ထလုပ္လိုက္ေတာ့ စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ၏ ရခိုင္ေလးက ျပစ္ျပစ္ႏွင့္ အရည္ေတြ ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ သက္ခ်ိဳၿပဳံးလည္း ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္သြားရသည္။ ငါ့ဘာသာ သူငယ္ခ်င္းေမသူဟြား ေျပာသလို ႏူတ္ခမ္းနီေတာင့္ကို ကြန္ဒန္စြတ္ၿပီး လုပ္တာက ပိုအရသာရွိအုန္းမည္ဟု လည္းေတြးလိုက္မိသည္။ ခုမွေတာ့ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ဆက္ေဆာင့္လို႔လည္းမရၿပီ နဂိုထဲက ရခိုင္ငွက္ေပ်ာသီးေလး ကို မာေအာင္မနည္းလုပ္ေပးထားရသည္။ ယခုေတာ့ လက္မေလာက္ပဲက်န္ေတာ့သည္။
သက္ခ်ိဳၿပဳံးစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ ကားတံခါးဖြင့္ကာ လမ္းေဘးထြက္ၿပီး ေသးထိုင္ေပါက္သလို ဟန္ျပၿပီး တန္းလန္းျဖစ္ေနေသာ ဖီးကို အဆုံးစြန္ေရာက္သြားေအာင္ ကိုယ့္လက္ႏွင့္ကိုယ္လက္စသတ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ကားထဲမွာ ဖုံးျမည္သံၾကားၿပီး စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို တေယာက္ဖုံးေျပာသံၾကားေနရသည္။
“ ဟုတ္ က်ေနာ္ဖိုးသက္ပါ၊ အန္ကယ္ရဲ။ ဟုတ္။ ေဒၚေလးဖုံးကို က်ေနာ္ ဒီညခနငွားလာလို႔”
“……………………”
“ဟုတ္ ေဒၚေလး ရွိမယ္ သူ႔အခန္းမွာပဲတဲ့၊ အန္ကယ္ရဲေခၚရင္ေျပာလိုက္ပါတဲ့ မွာထားတယ္”
“……………………………………”
“ဟုတ္ အဆင္ေျပပါတယ္ အန္ကယ္ရဲ၊ က်ေနာ္ဖြတ္ဆီလိမ္းသြားတယ္ေလ”
“……………………….”
“ ဟုတ္.. အစေတာ့ နည္းနည္းက်ပ္တယ္ေလ၊ဟဲဟဲ။ ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပသြာပါတယ္”
“……………………………..”
“ အာအဲဒါေတာ့ မရေလာက္ေသးဘူးထင္တယ္၊ က်ေနာ္က အခုမွပါကင္ဖြင့္ပစ္လိုက္တာေလ၊ ေကာင္မေလးက ေသြးေတြဘာေတြထြက္ၿပီး တအားေၾကာက္ေနလို႔ အဆုံးထိေတာင္မလုပ္ရဲဘူး၊ အေနာက္ကေတာ့ ဘယ္ရအုန္းမလဲ၊ “
“…………………………….”
“ ဟုတ္.. အန္ကယ္ရဲ။ ေနာက္တခါယူသြားမယ္ေလအန္ကယ္ရဲ ေျပာတဲ့ ဂ်ယ္”“………………………..”
“ အင္း ဘယ္မွာ.. ေဒၚေလး အိပ္ယာေဘးက အံဆြဲထဲမွာ .. “
“………………………”
“ ဟုတ္.. ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ ေနာက္တခါဆိုယူသြားလိုက္မယ္”
“………………………”
“ ဘာ ..ေအာ္.. အင္းးး… အန္ကယ္ရဲ မလာတဲ့ ရက္မွ ယူသြာပါ့မယ္”
“………………”“ အိုေက ေက်းဇူး ပဲ ဘိုင္ဘိုင္”
သက္ခ်ိဳၿပဳံးလည္း စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ဖုံးထဲ ဘာေတြ ေျပာမွန္းမသိေသာ္လည္း ကိုယ့္လက္ႏွင့္ ကိုယ္အာသာေျဖတာ ဖီလင္ အဆုံးစြန္ေရာက္သြားသျဖင့္၊ ထိုေနရာမွာပင္ ရႈရႈးေပါက္ခ်ခဲ့ၿပီး ကားေပၚျပန္တက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ သုတ္စရာ တစ္ရႈးလည္းမပါသျဖင့္ စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို ပဲ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရက္ခိုင္းရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစာလိုက္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္လည္း စိုင္းငယ္ခ်မ္းေအးသက္ကိုကို က သူကားထဲ ဝင္လာတာႏွင့္ စက္ေကာက္ႏိုးေနၿပီမို႔ ဘာမွ မေျပာေတာ့ ပဲ ကိုယ့္အဝတ္အစားမ်ားကို သပ္သပ္ယပ္ယပ္ျဖစ္ေအာင္သာ ျပဳျပင္ၿပီး အေဆာင္ရွိရာသို႔ ျပန္လိုက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။
ေဒါက္တာေမဟြား တေယာက္ ေဆးခန္းပိတ္ရင္းနဲ႔ မွ သူ႔စားပြဲေပၚက အထုပ္တထုပ္ကို သတိထားမိေလသည္။ ဟယ္ ဟိုေကာင္မ ျပာျပာ ျပာျပာ နဲ႔ ေဆးတထုပ္ေမ့က်န္ခဲ့ၿပီ ဆိုတာသိလိုက္ သည္။ သႉုသူငယ္ခ်င္း သက္ခ်ိဳၿပဳံးတေယာက္ ဟားနီမြမ္း မသြားခင္ ေဆးလိုအပ္တာေတြ လာေတာင္း လို႔၊ ေပးလိုက္ရသည္။ သူ႔အတြက္ ကိုယ္ဝန္တားေဆးေတြ ေခ်ာဆီေတြ အဲဒါေတြ အျပင္၊ သူ႔ေယာက္်ား ၾကည့္ရတာ ခနေလးခနေလး ၿပီးမဲ့သေဘာနဲ႔ ျပန္ေတာင္ဖို႔လည္း ၾကာမဲ့ သေဘာမွာရွိေတာ့ ဗာရာဂလာ လိုေဆးမ်ိဳေလးမ်ား ရွိရင္ ေပးဖို႔ ေျပာသျဖင့္၊ ေမဟြားကိုယ္တိုင္ေတာင္ မဂၤလာဦးည ကိုေမာင္ငယ္သုံးဖို႔ဆိုၿပီး ဝယ္ထားသည့္ ဗာရာ၈လာထဲမွ တခ်ိဳ႕ခြဲေပးလိုက္ရသည္၊ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အဲဒီေဆးဗူးက မွ က်န္သြားခဲ့ရသည္။
အင္း သူတို႔ မနက္ျဖန္ မွ သြားမွာ ဆိုေတာ့ ဒီည လိုက္ေပးလိုက္ရင္ မွီႏိုင္ေသးတယ္၊ အင္းေလ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဖို႔ပဲ မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ ဟု ဆိုတာ တက္ကစီ တစီးလွမ္းတား၍ သက္ခ်ိဳၿပဳံးေယာက္်ား အိမ္သို႔ သြားရွာေလသည္။
ေမဟြား သက္ခ်ိဳၿပဳံးတို႔ တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္ၿပီး တကၠစီေပၚက ဆင္းလာေတာ့ သူ႔အေနာက္နား ကားတစီးလာရပ္တာကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ထိုကားထဲမွ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ႏူတ္ခမ္းေမႊးကားကားႏွင့္ လူႀကီးတေယာက္ဆင္းလာတာ ေတြ႕လိုက္ရေသာ္လည္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ပင္၊ သက္ခ်ိဳၿပဳံးတို႔ အထပ္ကို တက္လာခဲ့လိုက္ေလသည္။ သူ႔ေနာက္ဘက္မွ ေလွခါးကိုတက္လိုက္လာသံ ၾကားသျဖင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ အခုနက ကားေမာင္းလာေသာ လူႀကီးျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခန္႔ခန္႔ေခ်ာေခ်ာႀကီးပဲ လို႔ ေတြးလိုက္မိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ ခ်ိန္မွာ ထိုလူႀကီး၏ မ်က္လုံးအစုံက သူ႔ တင္ပါး ေတြကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာ ျမင္လိုက္ရေတာ့ ၾကည္သည္းေမႊးညႇင္း ထသြားရ၏၊ ဟယ္ လူလည္းမရွိ ဒီေလွခါးထဲမွာ ဒုကၡပဲ ဟု ေတြးကာ လန္႔လာ၏။
ထို႔ႏွင့္ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္ အျမန္တက္ကာ သက္ခ်ိဳၿပဳံး ေနသည့္ အခန္းဝမွာ ဘဲကို အဆက္မျပတ္နိပ္မိေနေလသည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ထိုလူႀကီးမွာ သူ႔ေနာက္နားေရာက္လာၿပီး။
“ ေအာ္ ငါ့တူမႀကီးက သားညီ ဆီ လာလည္တာလား “
“ ဟုတ္ ဟုတ္ မိသက္ က က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းပါ”
“ အင္း ဒီေခတ္မိန္းခေလးေတြကလည္း က်ေနာ္ တို႔ ဗ် တို႔တယ္သုံးၾကတာပဲ၊ မိန္းခေလးၾကည့္ရတာ ျဖတ္ေဖါက္ခ်ဴပ္နဲ႔လည္းမတူပါဘူး အဟီးးး”
သူ႔တင္ပါး လုံးလုံးေလးမ်ားကို မ်က္လုံးမလြဲပဲ ၾကည့္ကာ ေျပာေနရင္းက သူ႔စကားသူသေဘာက်သလို ဟီးကနဲ ရီလိုက္ေသာ ထိုလူႀကီးေၾကာင့္ ေမသူဟြား တေယာက္ ရင္ေတြ ဖင္ေတြ တုန္သြား၏၊ သက္ခ်ိဳၿပဳံးတို႔ အခန္းကလည္း ဘာမွ လႈပ္ရွားသံမျပဳ သျဖင့္ တေယာက္မွ မရွိၾကဘူးထင္တယ္ဟုေတြးမိေလသည္။
ထိုလူႀကီးကလည္း သူ႔နားမွ မခြာေသးဘဲ၊
“ အင္း သူတို႔ အျပင္သြားၾကတယ္ထင္တယ္ကြဲ႕ ငါတူမႀကီးက ဘယ္သူလည္း ဦးေျပာထားလိုက္မယ္ေလ သူတို႔ျပန္လာရင္”
“ ရပါတယ္ ဦးရီး က်ေနာ္က သူ႔အတြက္ ေဆးယူလာတာပါ မနက္ျဖန္သူတို႔ ခရီးထြက္ရင္ မွီေအာင္”
“ ေဟ အဲဒါဆိုရင္လည္း သူ႔ေယာက္ခမ ႀကီးအေပၚထပ္မွာပဲေနတာကို ေပးထားလိုက္ပါလား သူတို႔ ေပးေပးမွာေပါ့”
“ အင္း”
ေမသူဟြားတေယာက္ ထိုလူႀကီးေရွ႕မွ ေလွခါးအေပၚထပ္သို႔ ဆက္တက္ရမည္ကို လန္႔ေန၏။ ထိုလူႀကီးမ်က္လုံးေတြက သူ႔ ထမိန္ သား အိအိေလးမ်ားကို ပင္ထိုးေဖါက္ျမင္ေနသလိုပင္။သို႔ေပမဲ့ ေရာက္ၿပီးမွ ေတာ့ မထူးေတာ့ ဆိုကာ၊ စိတ္ကို တင္းၿပီး ေလွခါးထစ္ကို စတက္လိုက္ေလသည္။
သူထင္သည့္အတိုင္းပင္ ထိုလူႀကီးက အေနာက္မွ ကပ္ပါလာေလသည္။
အေပၚထပ္က ကိုညီ့ အေဖ တို႔ အခန္းဝေရာက္၍ ဘဲတီးလိုက္ေတာ့ ခနအၾကာမွာ တံခါးပြင့္လာေလသည္။ ကိုညီံ အေဖ ဦးရဲေထာင္က ေမသူဟြားကို ျမင္ေတာ့ သူ႔အသိလားဟု စဥ္းစားေနသည့္ဟန္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ၾကဳပ္ၾကည့္ေလသည္။ မ်က္နာကိုလည္းခနသာၾကည့္ၿပီး ေမသူဟြား ၏ ေ႐ႊရင္အစုံကိုသာ ေငးၾကည့္ေနသျဖင့္၊ ေမသူဟြားမွာ ၊
“ ဟို က်မ မိသက္ ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းပါ သူေဆးက်န္ေနခဲ့လို႔ က်မေဆးခန္းမွာေလ၊ မနက္ျဖန္ခရီးသြားရင္ ယူသြားမလို႔ ဆိုတာ ၊ အဲဒါလာေပးတာပါ”
“ ေအာ္ မိသက္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ဆရာဝန္မေလး ဆိုတာလား၊ ေအးေအး သူတို႔ အျပင္သြားၾကတယ္ကြယ့္ ထားခဲ့ေလ ဦးဆီမွာ ၊ အထဲ မဝင္ေတာ့ဘူးလားကြယ့္”
“ ဟင့္အင္း မဝင္ေတာ့….
“ျဖန္း”
“ အား “
ေမသူဟြား စကားမဆုံးခင္ သူ႔တင္ပါး အိအိေလးကို ျဖန္းကနဲ အေနာက္မွ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရ၍ စပ္လည္းစပ္ေဒါသလည္း ျဖစ္သြားကာ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊
“ ရွင္.. ရွင္.. ဒါက ဘာလုပ္တာလည္း၊ လူႀကီးျဖစ္ၿပီးေတာ့”
ဖင္ေလးကို သူ႔လက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္ကာ ရန္ေတြ႕လာေသာ ေမသူဟြားကို ၾကည့္ရင္း ေနာက္က လူႀကီးက၊
“ ဟို နာသြားလား ေဆာရီးေဆာရီး ငါ့တူမ ဖင္မွာ ျခင္တေကာင္တြယ္ေနတာေတြ႕လို႔၊ မေနႏိုင္တာနဲ႔ ႐ိုက္ေပးလိုက္တာပါ၊ အခုတေလာ ေသြးလြန္တုတ္ေကြးေတြကလည္း ျဖစ္ေနတယ္ကြယ့္”
“ အိုရွင္ ရွင္ဒီလိုလုပ္စရာမလိုပါဘူး”
ထိုအခါက်မွ ထိုလူႀကီးကို ဦးရဲေထာင္က သတိျပဳမိသြားေလသည္။
“ ေဟ့ေကာင္ သာဒင္၊ မင္း အခုမွ ဘယ္က ေပၚလာလဲ မင္းတူ မဂၤလာေဆာင္ေတာင္ မလာပဲနဲ႔”
“ ေအး ငါခရီးလြန္ေနလို႔ပါကြာ”
“ ေအာ္ တူမႀကီးေရ အဲဒါ ဦးရဲ႕ အမႊာ ညီအကိုေလ ကိုသာဒင္တဲ့ မွတ္ထားေနာ္”
“ မမွတ္ထားပါဘူး ဗ်ာ ခင္ဗ်ား တို႔ လူႀကီးေတြ ျဖစ္ၿပီး ႏွာဘူးက်လြန္းတယ္ ဒါပဲ သြားၿပီ”
ေျပာေျပာ ဆိုဆိုျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းေလးစူ ေျခေဆာင့္ကာ လွည့္ထြက္သြားေသာ ေမသူဟြားေလးကို ၾကည့္ရင္းက ဦးဖိုးေထာင္ႏွင့္ ဦးသာဒင္တို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးမိလိုက္ၾကေလေတာသည္။
အကယ္၍ ေမသူဟြားသာ ေနာက္ျပန္တခ်က္လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါက ထိုလူႀကီးႏွစ္ဦး တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ လက္ဖဝါးခ်င္း႐ိုက္ ဟိုင္းဖိုင္လုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရမည္ျဖစ္ေလသည္။
ဒီေလာက္ေလးပဲတင္ထားတယ္