“မမုန္းႏိုင္ခဲ့သူတစ္ဦး”

သီတာတစ္ေယာက္ေဈးဆိုင္ေလးကိုတိုးခ်ဲ႕ရင္းတစ္စုံတစ္ဦးကိုသတိရ
လိုက္တယ္။သတိရမိသူကတခ်ိန္ကပတ္သက္ခဲ့ဖူးတဲ့သူ။ဆရာ့နာမည္ကဦးေနလ။ဆရာ့ကိုရန္ကုန္မွာေတြ႕ၿပီးသီတာ့ဘဝကိုခုလို
ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သူ။ေတြးမိၿပီး
အရင္ကအေၾကာင္းေတြကိုျပန္သတိရလာမိသည္။တကယ္ေတာ့
ဒီလိုျဖစ္ခဲ့ရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့
သီတာတစ္ေယာက္ဆရာ့ဆီကအ
လုပ္ထြက္ၿပီးမွအထည္ခ်ဳပ္တစ္ခု
မွာအလုပ္ဝင္လုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီးမွအေမ့က်န္းမာေရးကခ်ိဳ႕ယြင္းလာခဲ့တယ္။အေမ့ကိုျပဳစုေနရ
လို႔အလုပ္ပ်က္ရက္မ်ားလာတဲ့အခါ
အလုပ္ကထြက္လိုက္ရတယ္။အ
လုပ္ကလဲမရွိသလိုအေမ့ေဆးဘိုး၊
အိမ္ငွားခ၊စားစရိတ္ေတြေၾကာင့္
လက္ထဲေငြမရွိတဲ့အခါမွာေတာ့ေခ်း
ငွားသုံးစြဲရတယ္။ေပါင္စရာမရွိ
ေတာ့အလြတ္ေခ်းရတဲ့အခါအတိုး
ကမ်ားလြန္းတဲ့အတြက္သီတာတစ္
ေယာက္ႀကံရာမရျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ရွိတဲ့မာနကိုခဝါခ်
ၿပီးအရင္အလုပ္ရွင္ျဖစ္သူဆရာေနလဆီကိုပဲအကူအညီေတာင္းရေတာ့တယ္။
“ဆရာသမီးကိုကူညီပါဦး”
“ဘာလဲသီတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“သမီးေငြနည္းနည္းလိုေနလို႔”
“ဟမ္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ”
“သမီးအေမေနမေကာင္းလို႔ပါဆရာ”
“အင္းပါသီတာ နင္ငါ့ဆီကအလုပ္ထြက္ၿပီးအထည္ခ်ဳပ္မွာလုပ္ေနတယ္မဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ”
“အဲဒီကပိုက္ဆံပိုရလို႔ေျပာင္းသြား
ၿပီးအခုဘာလို႔ပိုက္ဆံလိုတာလဲ”
“သမီးအေမေနမေကာင္းေတာ့သမီး
အလုပ္ကနားလိုက္ရတယ္။ရွိတဲ့
ပိုက္ဆံလဲကုန္ၿပီဆရာ၊အကူအညီ
ေတာင္းစရာဆိုလို႔ဆရာပဲရွိတာမို႔
သမီးအကူအညီေတာင္းရတာပါ”
“ေအးေလ ဘယ္ေလာက္လိုလဲ”
“တစ္သိန္းေလာက္ပါဆရာ”
“ေအး ယူသြားလိုက္၊ဒါႏွင့္ဘယ္
ေတာ့ျပန္ဆပ္မလဲ”

“သမီးအလုပ္ျပန္လုပ္လို႔ရတဲ့ေန႔ျပန္
ဆပ္ပါ့မယ္”
“ေအးပါ ယူသြား၊ယူသြား၊ေရာ့”
မိုးသီတာတစ္ေယာက္ဆရာ့ကိုမ်က္
ႏွာပူစြာႏွင့္အကူအညီေတာင္းလိုက္
ရတယ္။ဆရာကသေဘာေကာင္းပါတယ္။အေျပာကေတာ့ဆိုးတယ္။
ေယာက္်ားေလးေတြကိုေပါက္က
ရေျပာေပမယ္မိန္းကေလးေတြက်
ရင္ေတာ့မေျပာဘူး၊အလုပ္မွာစ
ကားမ်ားေနရင္ေတာ့အဆဲခံရၿပီ၊
ေပးတာကမ္းတာေကြၽးေမြးတာ
ေတာ့အၿမဲလုပ္တယ္။ပင္ပန္းတဲ့ေန႔ေတြဆိုရင္အၿမဲေကြၽးေမြးတတ္
တယ္။၊မိုးသီတာဧရာဝတီတိုင္းက
ေနရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။

မိုးသီတာမွာအေမပဲရွိၿပီးစက္နည္း
နည္းပါးခ်ဳပ္တတ္တယ္။ဒါေပမယ့္
နယ္မွာစီးပြားရွာရတာကမလြယ္တာ
မို႔ရန္ကုန္ကိုလာခဲ့တာပါ။မိုးသီတာတို႔ရဲ႕ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္တဲ့ဦးေလးကရန္ကုန္မွာဆရာ့အလုပ္မွာလုပ္ေန
ၿပီးဆရာကေနစရာေပးထားတဲ့အတြက္ဆရာ့ကိုအက်ိဳးအေၾကာင္း
ေျပာျပၿပီးေခၚေတာ့ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္။အလုပ္ရွာရင္းဆရာ့
အလုပ္မွာအလုပ္ၾကမ္းသမားအျဖစ္
လုပ္ခဲ့တယ္။အဲဒီမွာႏွစ္လေလာက္
ၾကာေတာ့ဆရာ့နဲ႔ရင္းနီးလာခဲ့တယ္။
ဆရာဆိုေပမယ့္အသက္အရမ္းႀကီး
တဲ့လူမဟုတ္ဘူး။အသက္သုံးဆယ့္
ငါးေလာက္ရွိေနၿပီ၊မိုးသီတာက
ေတာ့အသက္ႏွစ္ဆယ့္ႏွစ္ထဲေရာက္ေနၿပီ။အသားျဖဴတယ္။႐ုပ္ရည္
ေလးကလဲမဆိုးပါဘူး။ခႏၶာကိုယ္အ
ခ်ိဳးအစားကေတာ့သူ႔ေနရာႏွင့္သူရွိ
တာပဲ။ဆရာ့အလုပ္မွာလုပ္တုန္းက
ေတာ့အဝတ္အစားအေဟာင္းေတြ
ႏွင့္ဖိုသီဖတ္သီေပါ့။ဒါေပမယ့္မိုးသီ
တာရဲ႕အလွကိုေတာ့မဖုံးလႊမ္းခဲ့ပါ
ဘူး။ဦးေလးရွိလို႔သာမိုးသီတာကိုမစေနာက္ရဲၾကပါဘူး။အေမေနမ
ေကာင္းေတာ့မိုးသီတာဦးေလးဆီက
ပိုက္ဆံေခ်းမလို႔လာခဲ့ေပမယ့္
ဦးေလးကနယ္ကိုေရာက္ေနတယ္။

ဦးေလးမိန္းမဆီကေတာ့မေခ်းရဲဘူး။ဆရာ့ကိုေတြ႕ေတာ့ေရွ႕မ်က္ႏွာ
ေနာက္ထားၿပီးမိမိအခက္အခဲေျပ
လည္ေအာင္ခ်းရေတာ့တယ္။မ
တတ္သာတဲ့အဆုံးေခ်းရေတာ့တယ္။မတတ္ႏိူင္ဘူးေလ။အေျခခံလူ
တန္းစားတို႔ဘဝမွာလက္လုပ္မွပါး
စပ္လႈပ္ရတာမဟုတ္လား။ဆရာ့ဆီကရတဲ့ပိုက္ဆံကိုအေမ့ကိုေဆးခန္း
ျပ၊စားေသာက္တာႏွင့္တပတ္ၾကာ
ေတာ့ကုန္ျပန္တယ္။အေရးထဲအရာေပၚဆိုတာတကယ္ပါပဲ၊ပိုက္ဆံကမရွိ၊အေမကေနမေကာင္းရတဲ့အထဲအိမ္လခေတာင္းေတာ့မိုးသီတာစိတ္ညစ္ျပန္တယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲဆရာ့ဆီအကူအညီေတာင္းရျပန္တယ္။
“ဆရာရယ္သမီးကိုကူညီပါဦးဆရာ”
“နင့္အေမေနမေကာင္းေသးဘူးလား”
“မေကာင္းေသးပါဘူးဆရာရယ္”
“ေအာ္ေအးပါဘယ္ေလာက္ယူမလဲ”
“သုံးသိန္းေလာက္ပါဆရာ”
“မ်ားလွခ်ည္လား”
“အိမ္လခပါေပးစရာရွိလို႔ဆရာ”
“ေအးပါဒါနဲ႔ဆိုေလးသိန္းရွိၿပီ၊မွတ္
ထားဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
အိမ္လခေပး၊အေမ့ေဆးခန္းျပ၊အ
ေမ့ေရာဂါကတေရွာင္ေရွာင္နဲ႔၊အား
ရွိမယ့္ဓာတ္စာေလးေတြဝယ္တာႏွင့္
ႏွစ္သိန္းနီးနီးျပဳတ္ျပန္တယ္။က်န္
တဲ့တစ္သိန္းေက်ာ္ကိုေခြၽတာစားေပ
မယ့္သုံးပတ္ေက်ာ္သာခံတယ္။
အေမ့ေရာဂါကမေပ်ာက္ဘူး။
ဒီေတာ့လဲဆရာ့ဆီလာရျပန္တယ္။
“ဘာလဲေဟ့သီတာ၊ေငြလိုျပန္ၿပီလား”
“ဟုတ္တယ္ဆရာ”
“နင့္အေမကမေပ်ာက္ေသးဘူးလား”
“မေပ်ာက္ေသးဘူးဆရာ”
“ေဆးေသေသခ်ာခ်ာစစ္ၿပီးကုေလ
ဟ၊ၾကာေလလူနာကအားနည္းၿပီး
ေရာဂါကုရခက္ေလျဖစ္မွာ”
“ဆရာရယ္ေဆးစစ္ဖို႔ဆိုတာအထူးကုေဆးခန္းမွာျပမွျဖစ္မွာ၊ေလာ
ေလာဆယ္ေငြမရွိေတာ့သမီးမျပႏိူင္ဘူးေလ”
“နင့္ဟာကအခ်ိန္ကုန္၊ေငြကုန္လူ
ပမ္းျဖစ္ေနၿပီ၊အထူးကုမွာသာျပ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
“ခုဘယ္ေလာက္ယူမလဲ”
“ျဖစ္ႏိုင္ရင္ေလးသိန္းေလာက္
ထပ္ေပးပါဆရာ”
“ေအးနင့္ကိုအရင္ေပးတဲ့ပိုက္ဆံ
ေလးသိန္းရွိၿပီးၿပီဘယ္ေတာ့ျပန္ရမလဲ”
“ဆရာရယ္ခနေလာက္ေစာင့္ေပးပါ”
“ငါလဲအဆင္သိပ္ေျပတာမဟုတ္ဘူး
ငါ့အလုပ္ေတြကအရစ္ခံေနရာနဲ႔ေငြ
ကထြက္မလာလို႔ဟ”
“ၾကားပါတယ္ဆရာ၊အားလဲနာပါ
တယ္၊သမီးလဲမတတ္သာလို႔ဆရာ့ဆီကိုအကူအညီေတာင္းရတာပါ
ဆရာ”
“ေအးငါေျပာမယ္ဒီတစ္ခါထပ္ကူညီမယ္။ေနာက္လကုန္ရင္ျပန္ေပးရ
မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလာေလာဆယ္မွာ
ပိုက္ဆံရဖို႔ကအေရးႀကီးတယ္။
အေမကအေရးႀကီးေတာ့ဂတိတစ္ခု
ျမန္ျမန္ေပးလိုက္တယ္။ဆရာကေငြ
ေလးသိန္းထပ္ေပးတယ္၊ေငြယူၿပီး
အေမ့ကိုေဆးခန္းျပရျပန္တယ္။အေမ့ကိုေဆးစစ္၊ေဆးကု၊ေဆးဝယ္၊
အိမ္လခေပးႏွင့္သုံးပတ္ပဲေနရတယ္
ကုန္ျပန္ၿပီ၊လကုန္ေတာ့ဆရာ့ဆီက
ဖုန္းလာတယ္။ဘာမွအေထြအထူးမမေျပာေပမယ့္သီတာ့မွာေငြလိုခ်ိန္
ျဖစ္ေနေတာ့အရမ္းဝမ္းသာသြား
ကာဆရာ့ဆီသြားလိုက္တယ္။
“သီတာဘယ္လိုလဲလကုန္လို႔
အေႂကြးျပန္ဆပ္မလို႔လား”
“ျပန္ေပးဖို႔ေနေနသာသာဆရာရယ္
ခုေတာင္ေငြထပ္လိုလို႔ဆရာဆီထပ္လာခဲ့တာ”
“အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာျဖစ္မယ္၊
ဆင္းရဲရင္ကတိမတည္ဘူးဆိုတာ”
“အဲလိုမဟုတ္ရပါဘူးဆရာ၊မရွိလို႔
မေပးႏိုင္တာပါဆရာ”
“ေအးေလ ငါကလဲ မရွိလို႔မေပးႏိုင္တဲ့အခါကတိမတည္ႏိုင္တာကိုေျပာတာပါ”
“ဟုတ္ပါတယ္ဆရာ၊သမီးဘယ္လို
နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ျပန္ဆပ္ပါရေစ”
“အင္းအဲလိုေျပာရင္ေတာ့၊ငါပဲမ
ေကာင္းျဖစ္ဦးမယ္”
“ရွင္ဆရာဘာကိုေျပာတာလဲ”
“အင္း ငါေျပာလိုက္ရ’
“အာဆရာကလဲ”
သီတာရွက္သြားမိသည္။ဆရာေျပာ
တာကိုသီတာနားလည္သည္။အရင္ကဆရာ႐ႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာသံ
ၾကားဖူးသည္သည္။
“ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊သိမ္းထား
တဲ့အေမေပးတဲ့လယ္တကြက္ကို
ထုတ္ေရာင္းတာနဲ႔ရၿပီ”
“ဆရာကလဲဗိုက္နာေစ်းကမရဘူး
ဆရာ၊အဲဒါလုပ္လို႔လဲတေန႔ဘယ္
ေလာက္ရမလဲ၊ဆရာ့ေငြကိုအဲဒီ
ေလာက္နဲ႔ခနအတြင္းျပန္မရႏိုင္ဘူး”
“ငါကေတာ့အဲဒီပိုက္ဆံကိုဘယ္လို
ျပန္ရမလဲစဥ္းစားေနတာ”
“ဆရာရယ္အခုအခ်ိန္ကေတာ့သမီး
အသားပဲလွီးယူမွရေတာ့မယ္ခစ္ ခစ္”
“နင့္အသားကိုငါလုပ္လို႔ရမလဲဟ၊
လုပ္လို႔ရတာဆိုရင္ေတာ့တမ်ိဳးေပါ့”
“ဆရာသာက်မအေႂကြးေတြကို
ေလွ်ာ္ပစ္မယ္ဆိုရင္ဆရာ့စိတ္တိုင္း
က်သာခိုင္းပါဆရာ”
“ကဲနင္တကယ္လုပ္ေပးမွာလား”
“ခုသမီးမွာေ႐ြးခ်ယ္စရာသိပ္မရွိဘူး
ဆရာ”
“ဒါျဖင့္လဲၿပီးေရာ၊ခုသြားမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာ့မွာေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိပါဘူး၊ဒီအတြက္လဲဆရာ့ကိုစိတ္မဆိုးမိဘူး။
အေႂကြးနဲ႔လူကိုေပးဆပ္ရတယ္လို႔လဲမေတြးမိဘူး။ကိုယ့္ဝမ္းနာကိုယ္
သာသိတယ္။ေပးဆပ္ရေပမယ့္ေက်
နပ္တယ္။
ေလာေလာဆယ္အေမ့ေဆးဘိုးရယ္
စားဝတ္ေနေရးအဆင္ေျပဖို႔ရယ္ပဲ
ေတြးမိတယ္။ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလာ
ေလာဆယ္အဆင္ေျပဖို႔လိုအပ္
တယ္မဟုတ္လား။ဆရာ့ေနာက္ကို
လိုက္ခဲ့တယ္။ဆရာလဲေလာကီသား
ပဲ၊သူလိုအပ္တာကိုျဖည့္ေပးႏိုင္ရင္
သီတာဒုကၡတခ်ိဳ႕တဝက္ေျပလည္
ၿပီ။အပ်ိဳစင္ဘဝကိုႏွေျမာေပမယ့္အေမ့အတြက္ပိုအေရးႀကီးတာမို႔သီ
တာအပ်ိဳစင္ပန္းဦးကိုစြန္႔လႊတ္
လိုက္ေတာ့မယ္။မိမိဒုကၡေရာက္စဥ္မွာမိမိရဲ႕အခက္အခဲကိုကူညီေပး
ေသာဆရာ့အတြက္မိမိတတ္ႏိုင္တဲ့အရာကိုျပန္လည္ေပးဆပ္ဖို႔အတြက္ပဲစဥ္းစားၿပီးဆရာေခၚရာေနာက္
ကိုလိုက္ခဲ့ရၿပီ။ဆရာကေဆးဆိုင္တဆိုင္ကိုဝင္ၿပီးမွဟိုတယ္ကိုသြားခဲ့
တယ္။ဆရာကသီတာ့ကိုကားေပၚ
ထားခဲ့ၿပီးအခန္းငွားၿပီးမွ
သီတာကိုလာေခၚတယ္
“သီတာရၿပီလိုက္ခဲ့”
သီတာကားေပၚကဆင္းၿပီးလိုက္
သြားရတယ္။ရင္ထဲမွာေတာ့တမ်ိဳး
ႀကီးခံစားေနရၿပီးရင္ထိတ္သလိုလိုစိုးရိမ္သလိုလိုျဖစ္ေနတယ္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
တံခါးျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး
“သီတာေရခ်ိဳးလိုက္ေလ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
လိုင္းကားစီးလာရသူျဖစ္တဲ့အတြက္
ေခြၽးထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာ့ကားစီး
ေတာ့မွေခြၽးကတိတ္တယ္။ဒါေပ
မယ့္ေခြၽးနံကေတာ့ရွိေနျပန္တယ္။
ေရခ်ိဳးဖို႔ေရခ်ိဴးခန္းထဲဝင္လိုက္ၿပီး
ေရခ်ိဳးခန္းေရာက္ေတာ့သက္ျပင္း
ေလးခ်လိုက္ကာအဝတ္ေတြခြၽတ္
ၿပီးေနာက္ေရပန္းဖြင့္ၿပီးေရခ်ိဳး
လိုက္တယ္။တကိုယ္လုံးဆပ္ျပာ
တိုက္ၿပီးအဖုတ္ကိုပါေရေဆးခ်
လိုက္တယ္။ေရခ်ိဳးၿပီးသဘက္ပတ္ကာအျပင္ကိုထြက္လာေတာ့ဆရာက
“ငါလဲေရဝင္ခ်ိဳးလိုက္ဦးမယ္”
သီတာထိုင္ခုံမွာထိုင္ၿပီးေရဆာသလို
လိုေသးေပါက္ခ်င္သလိုလိုျဖစ္ေန
တယ္။ဆရာေရခ်ိဳးခန္းကထြက္လာ
ေတာ့သီတာေရခ်ိဳးခန္းထဲျပန္ဝင္ၿပီး
ဘိုထိုင္ေပၚထိုင္ကာေသးေပါက္ခ်င္
သလိုျဖစ္ေနတာကိုညႇစ္ေပါက္ေပ
မယ့္ထြက္မလာေတာ့အဖုတ္ကိုေရ
ျပန္ေဆးၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာက
ကုတင္ေပၚမွာပက္လက္လွန္ၿပီး
ေစာင့္ေနတယ္။ဆရာ့တကိုယ္လုံး
အဝတ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး၊ဆရာ့ေပါင္
ၾကားကိုသာမ်က္လုံးေဝ့ၿပီးၾကည့္
လိုက္ေတာ့လီးႀကီးကေထာင္ေန
တယ္။ရင္ဘတ္ကိုအသာဖိၿပီးတံ
ေတြးကိုၿမိဳခ်လိုက္မိတယ္။တကယ္
တမ္းအ႐ြယ္ေရာက္ကတည္းကဒီ
ကိစၥမ်ိဳးကိုသိေပမယ့္လက္ေတြ႕မ
ႀကဳံဖူးေသးပါဘူး။နဖူးေတြ႕ဒူးေတြ႕
ျမင္ရတဲ့အခါရင္တထိတ္ထိတ္ျဖစ္
ရေတာ့တယ္။
“သီတာေၾကာက္ေနတာလား”
“ဟုတ္တယ္ဆရာ”
“ဘာကိုေၾကာက္တာလဲ”
“မသိေတာ့ပါဘူးဆရာရယ္”
“မႀကဳံဖူးလို႔လား”
“ဟင့္အင္းဆရာ”
“ဆရာကႀကဳံဖူးလို႔လား”
“လူပ်ိဳဝင္ကတည္းကစမ္းဖူးတယ္”
“ႀကဳံဖူးတယ္ဆိုေတာ့ဆရာကလူပ်ိဳ
မစစ္ဖူးေပါ့”
“ဘယ္ကစစ္မွာလဲ၊ခုေခတ္ကမိန္းက
ေလးေယာက္်ားေလးလူပ်ိဳ၊အပ်ိဳ
စစ္တယ္ဆိုတာေတာ္ေတာ္ရွားသြား
ၿပီ”
“ဆရာကလဲရွိပါေသးတယ္”
“ဒါဆိုသီတာအပ်ိဳစစ္စစ္ေလးပဲရွိေသးတာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ဆရာ”
ဆရာကသီတာ့ပတ္ထားတဲ့သဘက္ကိုလွမ္းဆြဲယူၿပီးခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့သီတာလက္ႏွစ္ဘက္ကိုရင္ဘတ္
ေပၚကိုယွက္ၿပီးအုပ္လိုက္မိတယ္။
ရင္သားကိုကာလိုက္ေပမယ့္မလုံေပ။သိပ္မႀကီးေပမယ့္ဝိုင္းစက္လွပတဲ့ႏို႔ေတြကလက္ၾကားကျမင္ေနႏိူင္တယ္။သဘက္မရွိေပမယ့္သီတာ့အ
ဖုတ္ကိုေတာ့ဆရာမျမင္ႏိုင္ေပ။ဒူးကိုပူးေစ့ၿပီးဒူးေထာက္ထိုင္ထားတဲ့အတြက္မျမင္ရတာပါ။ဆရာကသူ႔လက္ကိုဆြဲယူၿပီးသူ႔လီးေပၚကိုတင္
ေပးတယ္။သီတာလဲဘူမသိကိုးမသိေယာင္နနႏွင့္ကိုင္ေပးထားလိုက္
တယ္။အစကေတာ့ရွက္တယ္ေလ။
“သီတာကြင္းတိုက္ေပးေလဟာ”
“ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲဆရာ”
“ဒီလိုလုပ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ဆရာျပတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးေတာ့
ဆရာ့လီးထိပ္ကအရည္ၾကည္ၾကည္
ေလးေတြထြက္လာသလို၊လီးႀကီးက
လည္းအေၾကာတပ်ိဳင္းပ်ိဳင္းထကာ
အရမ္းကိုႀကီးၿပီးမာလာတယ္။
ဆရာ့လီးထိပ္ကပဲအရည္ထြက္တာ
မဟုတ္ဘူး၊ဆရာ့လီးကိုကိုင္ရင္းသီ
တာအဖုတ္ကလည္းစိုစိစိျဖစ္လာ
တယ္။
“အိပ္လိုက္ေလသီတာ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာအိပ္ရာေပၚလွဲခ်လိုက္တယ္။
သီတာစိတ္ထဲမွာေတာ့ဆရာကလုပ္ေတာ့မယ္ထင္ခဲ့တာ။မ်က္လုံးမွိတ္
ၿပီးေပါင္ကားေပးလိုက္တယ္။ဒီ
ေလာက္ေတာ့သီတာၾကားဖူးနားဝရွိ
တယ္။တကယ္တမ္းက်ေတာ့အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး၊ဆရာကမလုပ္ပဲ
သီတာ့ႏို႔ကိုလာစို႔တယ္။
သီတာရွက္သြားရတယ္။ဆရာကသီတာ့ႏို႔ကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕
လိုက္
ေတာ့သီတာႏို႔သီးေခါင္းေလးကခြၽန္
လာသလိုႏို႔တအုံလုံးၾကက္သီးဖု
ေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္
တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူအထိအေတြ႕
ရဲ႕ခံစားမႈ႕့ရသတမ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရ
ျပန္တယ္။အလိုလိုညည္းမိတယ္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္းးး”
“အာ့ဆရာသမီးမေနတတ္ဘူး”
ဆရာကႏို႔သီးေခါင္းဖ်ားေလးကို
လွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးယက္လိုက္ႏို႔အုံ
တစ္ခုလုံးကိုစို႔လိုက္နဲ႔လုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့သီတာတစ္ေယာက္
ေအာ္ညည္းသံမ်ားထြက္၍ပင္လာသည္။
ဆရာရဲ႕လက္ကသီတာရဲ႕
အဖုတ္အေပၚကေနအုပ္ကာပြတ္
ေပးေလေတာ့သီတာတြန္႔ကနဲ႔ျဖစ္
သြားၿပီးအဖုတ္တအုံလုံးစိုသြားသလိုခံစားလိုက္ရၿပီးရင္ထဲသိမ့္သိမ့္တုန္
သြားရသည္။
အေပၚမွပြတ္႐ုံမကအကြဲေၾကာင္းတ
ေလ်ာက္တေျဖးေျဖးပြတ္ေပးရာအ
ဖုတ္တအုံလုံးႂကြတက္လာေလသလားဟုပင္ထင္မွတ္ရေအာင္ေဖာင္း
ႂကြလာခဲ့သည္။အကြဲေၾကာင္းတ
ေလ်ာက္စုံဆန္လႈပ္ရွားၿပီးေနာက္မွာအကြဲေၾကာင္းအေပၚနားအေစ့ေနရာနားကိုလက္ခလယ္ျဖင့္ေျဖးေျဖး
ခ်င္းပြတ္ေပးျပန္ရာစိတ္တို႔ထႂကြ
ၿပီးညည္းလိုက္သည္။
“အာ့!အင္း ဟင္းးဟင္းးး”
မိမိလုပ္ဖူးေသာ္လည္း ယခုအထိအေတြ႕ႏွင့္မတူေပ၊စိတ္
တို႔ခ်က္ခ်င္းထႂကြလာသည္။မ်က္လုံးစုံမွိတ္၍သီတာေအာ္ညည္းမိ
သည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ဆရာကသီတာ့ႏႈတ္ခမ္းအားစုပ္နမ္းေလရာသီတာလည္း
စိတ္မထိန္းႏိုင္ပဲျပန္လည္စုပ္နမ္း
လိုက္ေတာ့သည္။
သီတာရွက္သြားရတယ္။သူကသီ
တာ့ႏို႔ကိုလွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္ထိေတြ႕
လိုက္ေတာ့သီတာ့ႏို႔သီးေခါင္းေလးကခြၽန္လာသလိုႏို႔တအုံလုံးၾကက္
သီးဖုေတြထသြားရျပန္တယ္။က်င္တက္တက္ခံစားမႈ႕ႏွင့္အတူအထိအေတြ႕ရဲ႕ခံစားမႈ႕့ရသတမ်ိဳးကိုခံစားလိုက္ရျပန္တယ္။အလိုလိုညည္းမိတယ္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အာ့ အင္းးဟင္းးဟင္း”
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အာ့!အင္း ဟင္းးဟင္းးး”
ညည္းသံေတြထြက္ၿပီးအဖုတ္တစ္ခုလုံးစို႐ႊဲသြားမွန္းသီတာသိလိုက္
တယ္
“သီတာ”
“ရွင္”
“ငါ့စုပ္ေပးပါလား”
“ဟုတ္ကဲ့”
အပိုမဆိုေတာ့ေပ။လုပ္ေပးရမည္
မွန္းသိၿပီးေနေတာ့အိပ္ရာကထၿပီး
ဆရာ့လီးကိုတတ္သမွ်မွတ္သမွ်
တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပး
လိုက္သည္။ဒစ္ႀကီးကိုငုံ၍စုပ္ရ
သည္ကိုလည္းအားရသည္။လွ်ာ
ဖ်ားႏွင့္ထိုးေမႊေပးလိုက္သည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အားးရွီးးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာသီတာရယ္”
တရွီးရွီးတအားအားညည္းေနသ
ျဖင့္ဆရာအရမ္းႀကိဳက္သည္ဟုထင္
လိုက္သည္။ပိုအားရၿပီးစုပ္ေပး
လိုက္သည္။လဥကေလးကိုဆုပ္
ကိုင္ညႇစ္ရသည္ကိုလည္းအရသာ
ေတြ႕သလိုခံစားရသည္။
“သီတာေရေကာင္းလိုက္တာဟာ၊
နတ္စည္းစိမ္ခံစားေနရသလိုပဲ”
“ဆရာကလဲသမီးအဲေလာက္မလုပ္
တတ္ေသးပါဘူး”
“ေတာ္ၿပီဆက္လုပ္ေနရင္ၿပီးသြား
လိမ့္မယ္။လိုးရေအာင္သီတာ”
လိုးရေအာင္ဟုေျပာေသာအခါသီ
တာစိတ္ကိုတမ်ိဳးတဖုံျဖစ္ရေစ
သည္။သီတာကေပါင္ကိုကားေပး
လိုက္ရာဆရာကဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး
သီတာ့အဖုတ္အဝကိုေတ့
ၿပီးအသာဖိထည့္ေတာ့
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ၿဗိ”
“အာ့! နာတယ္ဆရာ”
အလိုးခံရၿပီဆိုတဲ့အသိကရင္ထဲ
လႈိက္ကနဲဝင္လာၿပီးအပ်ိဳရည္ပ်က္
ၿပီဆိုၿပီးစိတ္ထဲခံစားရၿပီးဗိုက္ႀကီး
မွာလဲစိုးရိမ္သြားရသည္။သို႔ေသာ္
ဆရာကသီတာ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္း
ျပန္တယ္။စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္ရ
သည္ကိုနားမလည္ႏိုင္ေပ။ စိုးရိမ္စိတ္တို႔ေလ်ာ့ပါးလာၿပီးကာမ
စိတ္တို႔ျပန္သက္ေရာက္လာကာ ျပန္ၿပီးစုပ္နမ္းမိေတာ့တယ္။နာက်င္ျခင္းေဝဒနာကအဖုတ္ထဲမသက္
ေရာက္ေတာ့ပဲစိတ္လႈပ္ရွားမႈ႕့နဲ႔အတူအဖုတ္အတြင္းသားကစုပ္ယူသလိုလႈပ္ရွားလာေတာ့သီတာလဲအံ့ဩမိတယ္။ဆရာကေတာ့သီတာ
ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္နမ္းၿပီးေနာက္မွာ
ဆတ္ကနဲ႔လႈပ္ရွားၿပီးဖိသြင္းလိုက္တယ္
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ေဖာက္ ဗ်ိ”
“အာ့! အိုး အင္းကြၽတ္ ကြၽတ္”
တိုးဝင္လာတဲ့လီးေၾကာင့္အပ်ိဳေမွး
ေဖာက္သြားတာကိုသိလိုက္ၿပီးသီ
တာမွာစပ္ဖ်င္းဖ်င္းေဝဒနာကိုခံ
စားလိုက္ရသလိုထူးဆန္းတဲ့အရ
သာတမ်ိဳးကိုပါပူးတြဲသိလိုက္ရ
တယ္။ဆက္ၿပီးလိုးးမွာကိုလဲ
ေၾကာက္ေနတယ္။ဆရာကေတာ့
ဆက္ၿပီးမလႈပ္ရွားပဲလီးကိုအဆုံးထိသြင္းထားၿပီးသီတာ့ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္
နမ္းေနျပန္တယ္
တင္းက်ပ္က်ပ္တစ္ဆို႔ဆို႔အရသာ
ႏွင့္အတူအထုတ္အတြင္းသားလႈပ္
ရွားလာၿပီးအရည္ေတြပိုထြက္သလိုခံစားရလာတယ္။တေျဖးေျဖးႏွင့္
စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္တာမွန္းမသိ
ေတာ့ပါဘူးဆက္ၿပီးလိုးတဲ့အရသာကိုလိုခ်င္လာျပန္တယ္။
လီးကအဆုံးထိဝင္သြားေတာ့သီတာလဲခံႏိုင္ပါၿပီသို႔ေသာ္ဆရာကဆက္မလႈပ္ရွားပဲသီတာရဲ႕ႏို႔ေတြကိုပါပြတ္
သပ္ေပးတဲ့အခါအလိုလိုညည္း
သံေပးမိတယ္။ညည္းသံထြက္မွ
ဆရာကလီးကိုတေျဖးေျဖးႏွင့္ႏႈတ္
ယူၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္းအသြင္းအထုတ္
လုပ္ေတာ့တယ္။အေစ့ကိုလဲထိသလိုအတြင္းႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကိုပြတ္
ဆြဲသြားတဲ့ဆရာ့လီးေၾကာင့္အဖုတ္ကအရသာတမ်ိဳးကိုပါခံစားလိုက္ရ
သည္။
“ဖြတ္!ဖတ္..ဖတ္..ဖတ္”
ဆီးခုံခ်င္းတဖတ္ဖတ္႐ိုက္မိေနသလို
လီးကတဇြိ ဇြိ တဗ်ိဗ်ိ ဝင္ေနတယ္။ဆရာ့ရဲ႕ေဂြးဥကလည္းသီတာ့ဖင္ႀကီးကိုတဖတ္ဖတ္႐ိုက္
ခတ္ေနျပန္ေတာ့မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္
ၿပီးညည္းမိရျပန္ေတာ့တယ္။
နည္းနည္းျမန္ေလအရသာ
ေတြ႕ေလပိုၿပီးညည္းမိျပန္တယ္။
“ဗ်စ္! ဘြတ္ !ဖတ္! ဖတ္ ဖန္းဖန္းးး”
“အင့္! အိုးးအင္းးဟင္းးဟင္းး”
ဘယ္လိုသေဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ
ေတာ့ဆရာ့ခါးကိုသာအတင္း
ဖက္ထားၿပီး ေနခ်င္ေတာ့တယ္။
ခါးကိုလွမ္းဖက္ေတာ့လိုးတဲ့အရွိန္
ေႏွးခ်ိန္မွာေတာ့အားမရသလိုခံစား
လာရျပန္တယ္။။ခါးကိုလႊတ္လိုက္
ၿပီးျမန္ျမန္ေဆာင့္ေစဖို႔သာခါးကို
လွမ္းဆြဲျပန္တြန္းတဲ့အမႈ႕ကိုမသိ
စိတ္ထဲကလုပ္ေပးေနမိၿပီးဆရာ
ကျမန္လာသည္ႏွင့္အမွ်အရမ္းကို
ေကာင္းတဲ့အထိအေတြ႕ကိုခံစားမိရေတာ့တယ္။
“ဖြတ္ ဖတ္ ဗ်ိ ..ဗ်စ္ဖန္းးးဖန္းဖန္း”
“အာ့!ရွီးးရွီးးး အိုးးအားအင္းဟင္းး”
ၾကားဖူးေနေသာၿပီးတယ္ဆိုဒီလိုမ်ိဳး
ေျပာတာျဖစ္မယ္ဟုေတြးမိလိုက္
ၿပီးသီတာၿပီးခါနီးသို႔ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိလိုက္ရေတာ့တယ္။
“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္း”
“အားရွီးးရွီးးအိုးးး”
အဖုတ္အတြင္းလႈပ္ရွားမႈ႕မ်ားႏွင့္အတူသီတာမွာအရည္ေတြစီးဆင္း
သြားသလိုခံစားလိုက္တယ္။
ဆက္ၿပီးမညည္းႏိုင္ေတာ့ေလာက္
ေအာင္အားအင္ကုန္ခမ္းသလိုျဖစ္သြားၿပီးၿငိမ္သြားရတယ္။ဆရာ
ကေတာ့မ်က္လုံးစုံမွိတ္ၿပီး ဆက္လုပ္ရာသီတာမွာၿငိမ္ၿပီးေနေပးလိုက္ရေတာ့တယ္။တခါမွအလိုးမခံဖူးေသးပဲတစ္ခါဆိုတစ္ခါအေလ်ာက္ဆရာ့အလိုးကိုခံရတဲ့အခါသီတာ
မွာကာမအရသာေကာင္းေကာင္းကို
ခံစားလိုက္ရတယ္။
ငါးမိနစ္ခန္႔ၾကာေသာအခါမွာေတာ့ဆရာ့ဆီက
“အင္းးအားးး ရွီးးးရွီး ဟားးး”
တႏွာသံထြက္လာၿပီးအတင္းလိုး
ေတာ့တယ္။မၾကာပါဘူး၊အဖုတ္ထဲ
ပူေႏြးေႏြးသုတ္ေတြဝင္လာၿပီး ဆရာ့ကလီးကိုအဆုံးထိသြင္းၿပီးဆီးခုံထိကပ္ထားကာေကာ့ၿပီးပန္းထည့္လိုက္ေတာ့အဖုတ္ထဲသုတ္ရည္တို႔
ျပည့္လွ်ံသြားေတာ့တယ္။သီတာထိုအခါမွစိုးရိမ္စိတ္ဝင္သြားၿပီးေဆး
ဘယ္လိုဝယ္ရမလဲေတြးေနစဥ္မွာ
ဆရာကသီတာနံေဘးဝင္အိပ္ကာ
“သီတာ နာလား”
“အရမ္းေတာ့မနာပါဘူးဆရာ”
“ေကာင္းေရာေကာင္းရဲ႕လား”
“သမီးဒီတံခါပဲလုပ္ဖူးတယ္ဆရာ”
“ေအးပါ”
“ဆရာသမီးဗိုက္ႀကီးလို႔မျဖစ္ဘူး
ဆရာ”
“ေအးပါငါနင့္အတြက္ေဆးဝယ္လာတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာထိုအခါမွစိတ္ေအးရေတာ့
သည္။အဖုတ္ထဲသုတ္ရည္မ်ားေစး
ကပ္ေနသျဖင့္သီတာမေနတတ္ေပ။ထို႔ေၾကာင့္ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ၿပီးေရ
သြားေဆးၿပီးျပန္ထြက္လာေတာ့
“သီတာနင့္အေမေဆးခန္းျပတာ
အေျခအေနဘယ္လိုရွိလဲ”
“သက္သာလာပါတယ္ဆရာ”
“ေအးေလ၊ငါကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။
ေနာက္ေငြလိုရင္ေျပာေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာမွာယေန႔ဆရာေၾကာင့္အပ်ိဳ
စင္ဘဝကိုစြန္႔လႊတ္လိုက္ရၿပီဆိုေပ
မယ့္ဆရာ့ကိုေဗြမယူခဲ့ပါဘူး။
ေငြေရးေၾကးေရးနဲ႔ယခုလိုအလုပ္
မ်ိဳးသီတာမလုပ္ခ်င္ပါ။ျပည့္တန္
ဆာလုံးလုံးျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု
ေတြးမိသည္။အေမေနေကာင္းလွ်င္
မိမိလုပ္ေနေသာအထည္ခ်ဳပ္အ
လုပ္ကိုအလုပ္သစ္ရွာမည္ဟုေတြး
ထားလိုက္သည္။ဒီေန႔ေတာ့မတတ္
သာသည့္အဆုံးဆရာစိတ္တိုင္းက်
ေစရန္သာရည္မွန္းထားလိုက္သည္။
ဆရာကအေမာေျပသြားၿပီးျဖစ္၍
သီတာႏို႔ကိုကိုင္၍ကလိျပန္သည္။
သီတာမွာယားသလိုလိုစိတ္လာသ
လိုလိုျဖစ္ရျပန္သည္။ထို႔ေနာက္ဆ
ရာကႏို႔ကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စို႔ျပန္ရာ
သီတာမွာစိတ္ျပန္ထလာၿပီးဆရာနဲ႔ထပ္ေနခ်င္ေသာဆႏၵျဖစ္လာရျပန္သည္။ဆရာ့လီးကလည္းျပန္လည္မာလာသလိုျဖစ္သျဖင့္ဆရာ့ကိုေမး
လိုက္သည္။
“ဆရာထပ္လုပ္ဦးမလို႔လား”
“အင္းလုပ္ဦးမွာသီတာ”
“ဒါဆိုသမီးစုပ္ေပးမယ္”
“အင္း”
သီတာဒီတစ္ခါေတာ့ကိုယ္ကိုတိုင္က
လိုလိုခ်င္ခ်င္စုပ္ေပးလိုက္သည္။
လီးကသုတ္နံ႔မ်ားရေသးရာသီတာကတစ္ရႉးစယူကာသုပ္ပစ္ၿပီးဆရာ့
လီးကိုတႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္လိုက္ေတာ့
သည္။ဆရာလီးကသီတာအာခံတြင္း
အတြင္းျပန္ေတာင္ကာမာေက်ာလာ
ျပန္သည္၊စုပ္ရသည္ကိုလည္းတ
မ်ိဴးခံစားရၿပီး ႀကိဳက္ခ်င္သလိုျဖစ္
လာသည္။လီးထိပ္အေပါက္ဝေလး
ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးစုပ္ေပးလိုက္
သည္။
“ႁပြတ္ ..ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အိုးးရွီးးရွီးးးေကာင္းလိုက္တာသီ
တာေရ”
လီကခ်က္ခ်င္းပင္အေၾကာတပ်ိဳင္း
ပ်ိဳင္းထ၍ႀကီးလာျပန္သည္။
“ကုန္းေပးပါလားသီတာ
“ဟုတ္ဆရာ””
ကုန္း၍ခံသည္သီတာကိုၾကားဖူး
သည္။ေၾကာက္ေတာ့ေၾကာက္သည္
ေအာင့္သည္ဟုလည္းၾကားဖူးသည္၊ထိုအခ်ိန္တြင္ေအာင့္ရင္လည္း
ေအာင့္ေစေတာ့ဟုသေဘာထား
လိုက္သည္၊ဆရာခိုင္းေသာပုံစံ
မ်ိဳးကိုမွန္း၍ကုန္းလိုက္သည္။
ဆရာကသီတာခါးကိုဖိ၍ခြက္
ခိုင္းသည္၊ထိုသို႔ခါးခြက္လွ်င္ပိပိႏႈတ္
ခမ္းသားတို႔ေနာက္ပစ္ထြက္မည္ကို
သိသည္၊လီးကပိပိႏႈတ္ခမ္းၾကားတရစ္ရစ္နဲ႔တိုးဝင္လာသည္။အဆုံးထိမေရာက္ခင္ပင္နည္းနည္းေအာင့္
သည္။အဆုံးထိဝင္သြားမွန္းဆရာ့
ဆီးခုံကသီတာဖင္ကိုကပ္ေနေတာ့သိလိုက္ရသည္။ဆရာကသူ႔လီး
ကိုျပန္ဆြဲထုတ္ၿပီးေျဖးေျဖးခ်င္း
သြင္းထုတ္လုပ္သည္။တေျဖးေျဖး
ႏွင့္သီတာအရသာေတြ႕လာသည္။
“ဘြတ္ ဖြတ္ ဖြတ္…ဖတ္ ဖတ္”
“အာ့ အင္းးဟင္းးးဟင္း”
ခါးကိုကိုင္ဆြဲၿပီးတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္
လာသည္။တင္သားမ်ားကိုပြတ္ေပး
ၿပီးဆုပ္ကိုင္ကာေဆာင့္လိုးလာသည္။ပုံစံမတူေသာအရသာကိုရရႈိျပန္
သည္။လီးကပိုဝင္သလိုခံစားရသည္
တဖတ္ဖတ္တဖြတ္ဖြတ္ႏွင့္အသံ
ထြက္သလိုသီတာညည္းမိရျပန္
သည္။
“ဖြတ္ဘြတ္ ဖန္း ဖန္းးဖန္းး”
“အင္းးဟင္းးးဟင္းးးအာ့..ရွီးးအား”
ဆရာဒီတခါအလြန္ၾကာသည္။
ေဆာင့္ခ်က္တို႔ပိုျမန္လာၿပီးေနာက္
သီတာမွာေကာင္းလြန္းသျဖင့္ တအာ့အာ့တရွီးးရွီး
ေအာ္ၿပီးဒုတိယအႀကိမ္ၿပီးသြားရ
ေတာ့သည္။
သီတာကာမအရသာကိုျပည့္ျပည့္ဝဝခံစားဖူးလိုက္သည္။ထို႔ေန႔ကေတာ့
ဆရာႏွင့္ႏွစ္ႀကိမ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးဆရာ
ကသီတာ့ကိုေဆးတိုက္ၿပီးအိမ္အ
ျပန္လိုက္ပို႔ခဲ့သည္။ပိုက္ဆံသုံးသိန္း
လဲေပးခဲ့သည္။အခက္အခဲမ်ား
ကိုေျဖရွင္းရျပန္တယ္။ဒီလိုႏွင့္အေမ
သက္သာလာေတာ့သီတာအလုပ္ရွာ
ရတယ္။အလုပ္ရလာေတာ့ပထမ
ဆုံးအေမ့ကိုေျပာခဲ့ၿပီးဆရာ့ကိုဖုန္း
ဆက္လိုက္တယ္
“ဆရာ သမီးအလုပ္ရၿပီသိလား”
“ဟုတ္လား”
“သမီးအခုအလုပ္ကလခလဲေကာင္း
တယ္ဆရာ”
“အင္းလခေကာင္းေတာ့ကိုအဆင္
ေျပတာေပါ့”
“ဆရာ့ကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္၊
ဆရာ”
“ငါကလဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟာ”
“ဆရာအခုဘယ္မွာလဲ”
“အလုပ္ထဲသြားေနတာ”
“သမီးတို႔လမ္းဘက္ခနလာခဲ့လိုက္
ေလ၊သမီးလဲဆရာႏွင့္ေတြ႕ခ်င္ေန
တာ”
“ေအးလာခဲ့မယ္ေလ”
ဆရာ့အလာကိုသီတာေမွ်ာ္ေနမိ
တယ္။ဆရာႏွင့္ေတြ႕ၿပီးလုပ္ဖူးက
တည္းကသီတာဘာျဖစ္မွန္းမသိဘူး
ဆရာ့ကိုသတိရေနတယ္။ဆရာ့ႏွင့္
လုပ္ခဲ့စဥ္ကအရာေတြကိုလဲသတိရ
တယ္။သတိရတိုင္းလဲအဖုတ္ထဲစိုလာတယ္။ခုေတာ့ဆရာႏွင့္ေတြ႕ရ
ရင္ဆိုတဲ့အေတြးကသီတာ့ရင္ထဲ
တမ်ိဳးျဖစ္ေနတယ္။သီတာအဝတ္အစာယေတြလဲၿပီးဆရာ့ကိုေမွ်ာ္ေန
စဥ္ဆရာ့ဆီကဖုန္းလာလို႔လမ္းထိပ္
ကိုထြက္ခဲ့တယ္။ဆရာ့ကားကိုျမင္
ေတာ့ကားေပၚတက္ရင္း
“ဆရာဘယ္သြားခ်င္လဲ၊သမီးလိုက္
မယ္”
“တေန႔ကဟိုတယ္ကိုသြားရင္
ေကာင္းမလားလို႔”
“ဆရာႀကိဳက္တဲ့ေနရာကိုသြားပါ”
ဒီတစ္ခါေတာ့သီတာေပ်ာ္ေနၿပီ။သီတာဆရာ့ဆီယူၿပီးလိုက္ကုန္းေန
သည္မဟုတ္မိမိဆႏၵအေလ်ာက္သာ
ဆရာ့ကိုေပးဆပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီလိုႏွင့္ေျခာက္လေလာက္အထိပိတ္ရက္တိုင္းဆရာႏွင့္ေတြ႕သည္။
သံေယာဇဥ္ျဖစ္လာသည္။ဆရာ့
စိတ္အလိုက်ေနေပးရင္းတခါတခါလည္းဒီလိုလုပ္ေနသည္ကမွားမွန္းသိေသာ္လည္း႐ုန္းထြက္မရေခ်။ဆရာေခၚလွ်င္သီတာသြားလိုက္သည္။ယခုတေလာဆရာစိတ္ရႈပ္ေထြးေနပုံေပါက္သျဖင့္ေမးျမန္းလိုက္သည္။
“ဆရာမ႐ႊင္မလန္းနဲ႔သီတာ့ကိုမ်ား
စိတ္ကုန္ေနတာလား”
“မဟုတ္ရပါဘူးသီတာရယ္၊အလုပ္
ေၾကာင့္ေလ၊လုပ္ထားတဲ့အလုပ္
ေတြကေငြျပန္မရေသးဘူး”
“အရစ္ခံေနရတာလားဆရာ”
“ေအးေလ”
“ပိုက္ဆံေပးလို႔မရဘူးလား”
“သူကပိုက္ဆံရွိတယ္၊သူနဲ႔အဆင္
ေျပဖို႔ကသူ႔အႀကိဳက္လိုက္မွရမွာ”
“သူကဘာႀကိဳက္လို႔လဲ”
“မိန္းမေလ”
“ဟင္ “
“အဲလူကမိန္းမမရွိဘူးလား”
“ခုမိန္းမနဲ႔ကြဲေနတာ၊လြတ္ခ်င္တိုင္းလြတ္ေနေတာ့ပိုဆိုးေနတာ”
“ဟင္ မိန္းမရွိလ်က္သားနဲ႔”
“ဟုတ္တယ္သီတာလူဆိုတာကအ
ႀကိဳက္တမ်ိဳးစီေလ”
“အဲဒါဆိုလည္းရွာေပးလိုက္ေတာ့”
“လြယ္တာက်ေနတာပဲ”
“ဆရာ့အလုပ္အဆင္ေျပဖို႔အေရး
ႀကီးတာပဲ”
“သူႀကိဳက္မွလုပ္မယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိဳး”
“ေသာက္ဂ်ီးကပြလိုက္ေသး”
“ဟုတ္တယ္၊အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ”
“သီတာ့အဲလူႀကီးကိုျမင္ဖူးခ်င္တယ္ဆရာ”
“ေတာ္ၾကာအဲလူကႀကိဳက္သြားမွ
ကိုယ္ကမဖန္တီးေပးႏိုင္တဲ့အခါ
ေသာက္ျပသနာရွာမယ့္လူ”
“သီတာ့ကိုျပၾကည့္ဆရာ”
“ေအးဒီလိုလုပ္၊ညေနငါတို႔အျပင္
မွာတစ္ခုခုစားမယ္။သူထိုင္တဲ့ဆိုင္
မွာေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ဆရာႏွင့္တေန႔ခင္းလုံးေနၿပီးေတာ့
ညေနေစာင္းတဲ့အခါဘီယာဆိုငိတစ္
ခုသြားလိုက္တယ္။ဆရာက
“သီတာ ဒီမွာခနထိုင္ဦး၊အဲလူကိုႏႈတ္
ဆက္လိုက္ဦးမယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ဆရာကထြက္သြားၿပီးတဖက္စားပြဲ
ဝိုင္းကိုသြားၿပီးရယ္ရယ္ေမာေမာ
နဲ႔စကားေျပာေနတယ္။ဟိုလူႀကီးက
သီတာဘက္ကိုခနခနလွမ္းၾကည့္ၿပီး
ေျပာတယ္။ဆရာကသီတာကိုလွမ္း
ၾကည့္ၿပီးျငင္းေနသလိုပါပဲ။ၿပီးေတာ့
ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔သီတာ့ဆီျပန္
လာတယ္။
“သီတာေရ ျပသနာပဲ:”
“ဘာလို႔လဲဆရာ”
“ႏြားျမင္တိုင္းလက္ညႇိဳးထိုးတတ္သူ
ႀကီးေလ”
“ခစ္ ခစ္ ဘာေျပာလို႔လဲဆရာ”
“သီတာကိုသေဘာက်လို႔တဲ့၊က်ေနာ့္
တပည့္မေလးပါဆရာလို႔ခပ္တည္
တည္နဲ႔ျငင္းခဲ့တယ္”
“မလြယ္ဘူးေႏွာ္ဆရာ”
“ေအးေလအဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာ၊သူကအလုပ္ေတြေပးႏိုင္တာေလ၊အဲဒါေၾကာင့္ငါတို႔မွာမခ်စ္ေသာ္လည္း
ေအာင့္ကာနမ္းေနရတာေပါ့”
“ဆရာအရမ္းခက္ခဲေနရင္၊ဆရာ့အလုပ္ေတြအဆင္ေျပေအာင္
သမီးကူညီေပးပါ့မယ္”
“နင္အရမ္းနစ္နာမွာေပါ့ဟ””
“မထူးပါဘူးဆရာ၊စို႔စို႔ပို႔ပို႔ေလးရ
ေအာင္သာလုပ္ဆရာ၊ဆရာသာ
သီတာကိုပစ္မထားနဲ႔”
“ပစ္မထားပါဘူးဟာ၊တကယ္လို႔နင္လုပ္ေပးမယ္ဆိုရင္ငါႏွစ္ဆယ္
ေပးမယ္။က်န္တာသူ႔ဆီကညႇစ္”
“လုပ္လိုက္ေလဆရာ”
ဒီအလုပ္ကိုစိတ္ကမလုပ္သင့္ဘူးလို႔ေတြးေပမယ့္ဆရာ့ေၾကာင့္ေတာ့လုပ္
ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုထင္သည္။
သိန္းႏွစ္ဆယ္ဆိုတာလဲသီတာတို႔လိုလက္လုပ္လက္စားဘဝမွာအလြယ္တကူရဖို႔မလြယ္ေလာက္ဘူးေလ။
ဒီဘဝကိုမႀကိဳက္ေသာ္လည္းဆရာ့
ေၾကာင့္ျဖစ္ရတယ္လို႔မထင္မိေပ။ဆရာကအတင္းအၾကပ္တိုက္တြန္း
ျခင္းမရွိ၊မိမိသာလွ်င္သိန္းႏွစ္ဆယ္
ကိုလိုခ်င္၍ျဖစ္ရသည္မဟုတ္လား။
ဒီလိုနဲ႔ဆရာဆီကသီတာ့ကိုသိန္းႏွစ္
ဆယ္ထုတ္ေပးတယ္။ၿပီးေတာ့အ
ဝတ္အစားႏွင့္မိတ္ကပ္ေတြေရေမႊး
ေတြဝယ္ေပးေသးတယ္။ဝယ္ေပးတဲ့ပစၥည္းေတြကသီတာျမင္ေတာင္
မျမင္ဖူးတဲ့အေကာင္းစားေတြ
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဆရာ့ဆီကဖုန္းလာတယ္။
“သီတာေရ နင္ငါအလုပ္ထဲကေစာင့္
႐ုံးခန္းထဲမွာထိုင္ေန၊ငါဟိုလူကိုေခၚ
ၿပီးလာခဲ့မယ္၊နင္ကငါ့ဆီကဝန္ထမ္း
လို႔ေျပာထားတယ္ေႏွာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာလဲဆရာ့႐ုံးကိုသြားၿပီး႐ုံးခန္း
ထဲထိုင္ေနတယ္။ဆရာႏွင့္ဟိုလူ
ေရာက္လာၿပီး႐ုံးခန္းထဲဝင္လာ
တယ္။
“သီတာ ဒီဆရာ့အတြက္အေအးလုပ္
ပါဦး”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာအေအးဘူးေတြႏွင့္အသီးေတြ
တည္ခင္းဧည့္ခံေပးလိုက္တယ္။
“ေဘာစိ တပည့္ကေတာ္လွခ်ည္
လား”
“ဆရာကလဲဗ်ာ၊ေဘာစိမဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ”
“ခင္မ်ားကလည္းက်ေနာ္ေျပာထားလ်က္နဲ႔ဗ်ာ၊ဆရာမေခၚပါနဲ႔ဆို၊အခု
ခင္မ်ားအလုပ္ေတြကိုစစ္ၿပီးၿပီ၊
က်ေနာ္အားတဲ့တေန႔လက္မွတ္ထိုး
ေပးပါ့မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါအကို”
“က်ေနာ္ေျပာထားတဲ့ကိစၥေရာအ
ဆင္ေျပမလား”
“က်ေနာ္ႀကိဳးစားေနပါတယ္အကို”
“ခင္မ်ားဘက္ကအိုေကရင္က်ေနာ့္
ဘက္ကလည္းအိုေကပါတယ္”
“ဟုတ္ကဲ့နားလည္ပါတယ္အကို”
“ဒါႏွင့္သူကဘယ္သူ”
“သီတာပါဆရာသမား”
“အင္း ၊သီတာငါ့နာမည္လဲမွတ္ထား
ရန္ႏိုင္ထြန္းတဲ့”
“ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ”
“ငါ့ကိုဆရာလို႔မေခၚႏွင့္ဟ၊ဆရာလို႔
ေခၚရင္ဆရာဂုဏ္နဲ႔ညီေအာင္ေနရ
တယ္၊ငါအေခၚမခံႏိုင္ေသးဘူး”
“ဟုတ္ဟုတ္ကဲ့ကိုႀကီး”
“”ခင္မ်ားတပည့္ေကာင္းရထားတယ္ဗ်ာ၊သီတာကအရမ္းေတာ္တယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါရွင့္”
ထို႔ေနာက္ဆရာႏွင္ရန္ႏိုင္ထြန္း
ဆိုေသာလူႀကီးထြက္သြားၾကသည္။
ညေရာက္ေတာ့
“သီတာေရ ဟိုဘဲကမရမကျဖစ္ေနၿပီ”
“ဟုတ္လားဆရာ”
“ဆရာကိုသူကဘာေတြေျပာေနလဲ”
“ရေအာင္လုပ္ေပးပါတဲ့၊သူကသီတာ့ဘဝအဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္တယ္တဲ့”
“ခစ္ ခစ္ သမီးကိုသူကစပြန္ဆာမ်ား
ေပးခ်င္ေနလားမသိဘူး”
“အင္းငါကေျပာထားတယ္၊နင့္ကိုငါ့အလုပ္အဆင္ေျပေအာင္သာ
အားနာနာနဲ႔စည္း႐ုံးၾကည့္ရတာလို႔၊နင္ကဒါမ်ိဳးမလုပ္ဘူးလို႔၊အခုနင့္မွာ
အေမေနမေကာင္းလို႔စားဝတ္ေန
ေရးခက္ခဲလို႔လုပ္ရတာလို႔၊လိုင္းေပၚဟာမဟုတ္ဘူးလို႔”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
“သီတာအဆင္ေျပရင္တပတ္
ေလာက္ခြာခ်ိန္းလိုက္မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
ဒီလိုနဲ႔ေနာက္တပတ္ေရာက္လာ
ေတာ့သီတာ့ကိုဆရာလာေခၚသည္။
“သီတာဒီဘဲကိုစြဲလန္းေနေအာင္လုပ္ေပးေတာ့”
“ဆရာသမီးဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ”
“အဓိကေတာ္ကီပဲ”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ဆရာေရာက္လာၿပီးဟိုတယ္မွာသီတာ့ကိုထား
ခဲ့တယ္။ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ၾကာေတာ့ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းဆိုတဲ့လူ
ႀကီးေရာက္လာတယ္၊
“သီတာေရာက္တာၾကာၿပီလား”
“ဟုတ္ကဲ့ၾကာၿပီအကို”
“နင္နင့္ဆရာဆီကဘယ္ေလာက္ရ
လိုက္လဲ”
“အဲဒါေျပာဖို႔လိုလို႔လား၊သီတာက
ခုအရမ္းခက္ခဲေနလို႔လုပ္ရတာ”
“ငါသိပါတယ္ဟာ”
“သီတာကခုအလုပ္လုပ္ၿပီးရင္ဆရာ့
အလုပ္ကထြက္မွရေတာ့မွာ”
“ဟင္ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ဆရာေရွ႕ဘယ္လိုမ်က္ႏွာနဲ႔သီတာေနရဲမလဲ”
“အဲဒါဆိုသီတာအလုပ္ထြက္ရေတာ့
မွာေပါ့”
“မတတ္ႏိုင္ဘူးအကိုရယ္၊သီတာ့အေမေနမေကာင္းလို႔သာေလာေလာဆယ္အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ရတာ၊
ေဆးကုၿပီးရင္႐ြာျပန္မယ္”
“မျပန္ပါနဲ႔သီတာ၊ငါနင္အဆင္ေျပ
ေအာင္စီစဥ္ေပးပါ့မယ္”
“အကိုကသီတာအဆင္ေျပေအာင္
ဘယ္လိုစီစဥ္ေပးမွာလဲ”
“ငါတလကိုငါးသိန္းေပးမယ္ဟာ”
“တလငါးသိန္းနဲ႔ေန႔တိုင္းအကိုနဲ႔ေန
ရမယ္ဆိုမတန္ပါဘူး”
“မဟုတ္ဘူးေလ၊တပတ္ကိုတရက္
ေလာက္ေပါ့”
“အင္းအဲဒါဆိုမဆိုးဘူးေပါ့”
“အကိုသီတာဝမ္းသာေအာင္လုပ္ၿပီး
ခုကိစၥၿပီးတာနဲ႔သီတာ့ေမ့သြားမယ့္
အရာေတြပါ”
“ငါတကယ္ေျပာတာပါ”
“ကတိေႏွာ္အကို”
“ကတိ”
ထိုစဥ္မွာပင္ရန္ႏိုင္ထြန္းကအဝတ္အ
စားေတြခြၽတ္ေနပါၿပီ
“အကိုသီတာကူခြၽတ္ေပးမယ္ေလ”
သီတာသူ႔အဝတ္အစားေတြကိုကူ
ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္။သြားႀကီး
တၿဖီးၿဖီးနဲ႔ေက်နပ္ေနသည္။
“သီတာလဲအဝတ္ေတြတလႊာခ်င္း
ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္ကြာ”
“ဟင္ဘယ္လိုႀကီးလဲအကို”
“သီတာ့အလွကိုတေျဖးေျဖးခံစား
မလို႔ပါသီတာ”
“ကဗ်ာဆန္တာလားအကိုသီတာ
ရွက္တယ္”
“ရွက္ပါနဲ႔သီတာရယ္”
သီတာတလႊာခ်င္းခြၽတ္ေပးလိုက္
တယ္။
“ဟာအရမ္းလွလိုက္တာသီတာရယ္”
သီတာႏို႔ကိုၾကည့္ၿပီးကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကဆိုတယ္၊သီတာရွက္ၿပဳံးေလးၿပဳံး
ရင္း
“ဟာအကိုကလဲသီတာရွက္ပါတယ္
ဆိုမြၾကာ”
သီတာအနားကိုကပ္ၿပီးသီတာအား
ဖက္ထားေလသည္။သီတာကရွက္
သလိုလုပ္ရင္းျပန္ဖက္သည္။
“လာကြာသီတာ၊အကို႔လီးကိုစုပ္ေပး”
“ဟင့္သီတာမလုပ္ရဲဘူးအကိုရယ္၊
သီတာ့ကိုသနားရင္မလုပ္ပါရေစႏွင့္”
“သီတာကလည္းကြာဒါလုပ္တာဘာ
ခက္တာမွတ္လို႔”
“သီတာက ဟိုဟြာပဲလုပ္ရမယ္ထင္
လို႔လက္ခံမိတာအကို”
“သီတာကလဲကြာ၊သီတာေကာင္း
ေအာင္လဲအကိုျပန္လုပ္ေပးပါ့မယ္”
သီတာသိလိုက္ၿပီဒီလူဒါကိုအ႐ူးအ
မူးျဖစ္မွန္းကိုပါ။
“သီတာမလုပ္ရဲလို႔ေႏွာ္အကို”
“အကိုအရင္လုပ္ေပးရင္သီတာျပန္
လုပ္ေပးမလား”
“အဲလိုသာဆိုသီတာျပန္လုပ္ေပး
ပါ့မယ္”
ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကတဏွာႀကီးမွန္းသိ
ေတာ့သီတာကတမင္ပင္ေျပာလိုက္
သည္။
“လာအဲဒါဆိုသီတာပက္လက္ေလး
အိပ္လိုက္၊အကိုအရင္ျပဳစုေပးမယ္”
သီတာအိပ္ရာေပၚပက္လက္လွန္၍လွဲခ်လိုက္သည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကကုတင္ေပၚဝမ္းလွ်ားေမွာက္ၿပီးသီတာ့ေပါင္ၾကားထဲဝင္ကာသီတာ့အ
ဖုတ္အားလွ်ာအျပားလိုက္ယက္
ေလသည္။အကြဲေၾကာင္းတေလွ်က္စုံဆန္ယက္ၿပီးသီတာေပါင္ကိုမ
တင္ကာသီတာ့အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းထဲအားအားလွ်ာကိုစုခြၽန္ၿပီးထိုးေမႊသည္
“ပလပ္ ပလပ္”
“အားးး! “အားးး
သီတာမွာလူကတုန္ယင္သြားသည္၊ပူေႏြးစိုစြတ္ေသာလွ်ာကအကြဲ
ေၾကာင္းတေလ်ာက္ထိထိမိမိယက္သြားေခ်သည္။ထိုေနာက္လွ်ာဖ်ားကပူးကပ္ေနေသာႏွတ္ခမ္းႏွစ္လႊာအကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္တိုးဝင္
လာၿပီးႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားအားပြတ္ဆြဲသြားျပန္သည္။ေစာက္ေစ့ကိုစုပ္ဆြဲျပန္သည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အားးးအီးးဟီးးဟီးးး”
ခါးကေလေပၚႂကြသြားသည္။အဖုတ္ကေမာ့ေဖာင္းလာသည္။လက္က
အိပ္ရာခင္းကိုသာတင္းတင္းဆုပ္
ကိုင္မိေတာ့သည္။ေပါင္ကိုေျမႇာက္တင္ၿပီးအဖုတ္သာမကဖင္ကိုပါ
ယက္ျပန္သည္။
“ပလပ္ ပလပ္ “
“အာ့! အင္းးဟင္းးးဟင္းးးရွီးးရွီးး”
တရွီးရွီးနဲ႔အရမ္းေကာင္းေနသည္။
အေစ့ကိုလွ်ာႏွင့္ထိုးေမႊၿပီးတႁပြတ္
ႁပြတ္စုပ္ျပန္သည္။
“ႁပြတ္ ႁပြတ္ ႁပြတ္”
“အာ့အိုးးရွီးးရွီးးးအိုးးအားး”
“အား အားးရွီးးရွီးးးအားအကို
အိုးအကို အားရွီးးရွီးးး အားး”
တကယ္ပါဒီလိုၿပီးေသာအရာသာ
မ်ိဳးမေတြ႕ဖူးေသးေသာသီတာ့အဖို႔
စိတ္ထဲကသေဘာက်မိေတာ့သည္၊
“သီတာ နင့္အလွည့္ေရာက္ၿပီ”
သီတာအိပ္ရာကထၿပီး သူ႔လီးကို
တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္သည္။ထုံးစံအတိုင္း
လွ်ာဖ်ားႏွင့္ရစ္ပတ္ေမႊေပးလိုက္
သည္။ဂြင္းတိုက္ေပးၿပီးစုပ္ေပး
လိုက္သည္။ပါးစပ္ထဲေရာက္လာ
ေသာအရည္မ်ားကိုလီးထိပ္ေပၚ
ေထြးခ်ၿပီးကြင္းတိုက္ရင္းစုပ္ေပး
လိုက္ရာကိုရန္ႏိုင္ထြန္းလီးကလဲ
ေတာ္ေတာ္ေတာင္လာသည္။သူ႔လီး
ကဆရာလီးေလာက္မႀကီးေပ။
ေတာ္ေတာ္ေလးမာလာေသာအခါ
“အကိုသီတာအာေညာင္းၿပီ”
“ေအးရၿပီသီတာ”
“အကိုလုပ္ရင္ကြန္ဒုံးေလးသုံးေပး
လား”
“ငါကကြန္ဒုံးသုံးရင္အားမရဘူး၊သီ
တာ”
“သမီးေၾကာက္လို႔”
“ေၾကာက္မေနနဲ႔၊ငါကလုပ္မွေတာ့
အားရေအာင္လုပ္မယ္”
မသီတာေျပာေသာ္လည္းမရေပ၊
မည္သည့္အကြာအကြယ္မွမလုပ္
မယ့္ပုံမ်ိဳးမေပၚေပ။
“ပက္လက္လွန္လိုက္ေလသီတာ”
“ဟုတ္အကိုေျဖးေျဖးလုပ္ေႏွာ္”
“အင္းပါသီတာ”
ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကသီတာ့ေပါင္ၾကား
ဝင္ၿပီးပိပိအဝကိုလီးတည့္ကာ
တေျဖးေျဖးႏွင့္ဖိသြင္းလိုက္
သည္
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်စ္”
“အာ့ ေျဖးေျဖး၊နာတယ္အကိုဟာကအ
ႀကီးႀကီး၊သူမ်ားဟာကြဲသြားၿပီလားမသိဘူး”
နာတယ္ေျပာၿပီးသီတာကညႇစ္ထား
သည္။
ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကကလည္းသီတာႏို႔ကိုစို႔ၿပီးအဆုံးထိထဲကိုဖိထည့္လိုက္ရာလီးကတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆို႔ဆို႔
ႀကီးဝင္သြားရသည္၊
“အားေသပါၿပီအကိုရယ္”
မနာေသာ္လည္းဟန္လုပ္၍ရန္ႏိူင္
ထြန္းသေဘာက်ရန္ေျပာလိုက္သည္
“ဗ်စ္ ဗ်စ္ ဗ်ိ”
“အာ့! နာတယ္အကိုစူးၿပီးေအာင့္ေန
တာပဲ.ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ”
လီးကိုတဆုံးအထိသြင္းၿပီးသီတာ့
ခါးကိုမဆြဲ၍အားထည့္ၿပီးေဆာင့္
သည္။
“ဗ်စ္..ဗ်စ္..ၿဗိ ဗ်စ္”
“အာ့!အီးး အားးး”
သီတာအသည္းအသန္ေအာ္ညည္းလိုက္ရေတာ့သည္။အဖုတ္တခုလုံးမီးစႏွင့္ထိုးသလိုပင္ခံစားလိုက္ရ
သည္။သို႔ေသာ္အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုအေနနဲ႔ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းဆက္
ဆံျခင္းကလည္းတမ်ိဳးတဖုံေကာင္းေနသည္။
ယခုကိစၥမွာေငြေၾကာင့္ျဖစ္
ေသာ္ျငားလည္းကာမစိတ္မ်ားျဖစ္
ေပၚေနသည္ကိုသီတာထူးဆန္းစြာ
သိလိုက္သည္။ခနတာမွ်သာနာၿပီး
ေကာင္းလာသည္။စိတ္တို႔မတရားထန္လာသည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းကတ
ဖတ္ဖတ္ႏွင့္လိုးၿပီးမွသီတာ့ခါးကို
လႊတ္ခ်လိုက္သည္။ပုခုံးသားကို
လွမ္းဆြဲၿပီးအသားကုန္လိုးသည္။
သီတာရဲ႕စိတ္တို႔ထန္ၿပီးအဖုတ္ထဲမွပိပိနံရံတို႔လႈပ္ရွားကာညႇစ္သကဲ့သို႔
ျဖစ္လာသည္။လီးဝင္သံကတဇြိတ
ၿဗိၿဗိျမည္လာသည္။ေပါင္ခ်င္းထိ
ကပ္သံတဖန္းဖန္းၾကားလာရသည္။
သို႔ေသာ္မၾကာမွီပင္ကိုရန္ႏိုင္ထြန္း
လီးမွသုတ္မ်ားပန္းထြက္သြားသည္ကိုသိလိုက္သည္။သီတာမွာ
ၿပီးေျမာက္ျခင္းမရွိေပ။
“အကိုၿပီးသြားၿပီလားဟင္”
“ဟုတ္တယ္သီတာ၊မလုပ္ရတာၾကာ
ၿပီမို႔လားမသိဘူး၊အရမ္းျမန္ေနသလိုပဲ”
“ဟင္ အကိုကလဲအၾကာႀကီးပဲကို၊သီတာ
ျဖင့္ေသပီမွတ္ေနတာ”
“ဟားးဟားးး၊ကိုယ္လိုးတာေကာင္း
လား”
“သြားမသိဘူး ဘာေတြလာေမးမွန္း
ဒီမွာေတာ့ေသလုေမ်ာပါးပဲ”
“ဟားးဟားး”
ရန္ႏိုင္ထြန္းသေဘာက်စြာျဖင့္ရယ္
ေမာေနေတာ့သည္။ကိုရန္ႏိုင္ထြန္း
ခနနားေသာ္လည္းလီးကျပန္၍မာ
လာျခင္းမရွိေပ။သို႔ေသာ္ဇိမ္ယူခ်င္သျဖင့္
“သီတာ အကို႔လီးကိုျပန္စုပ္ေပး
ပါဦးကြာ”
သီတာရန္ႏိုင္ထြန္းသေဘာက်ေစ
ရန္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ကိုရန္ႏိုင္
ထြန္းလက္ကလည္းအၿငိမ္မေနေပ။
သီတာ့ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ႏႈိက္
ရင္းကလိေနသည္။
ထိုသို႔လုပ္ေနစဥ္ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္
သီတာ့ကိုလက္ကာျပၿပီးရပ္ရန္
ေျပာသည္။ဖုန္းေျပာၿပီး
သီတာကထပ္မံစုပ္ေပးေသာ္လည္းလီးကေတာင္လာျခင္းမရွိသျဖင့္ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းလက္ေလွ်ာ့ၿပီး
“သီတာ၊နင့္ဆရာကိုေခၚလိုက္ေတာ့
ငါသြားမွရေတာ့မယ္”
“ဟြန္းအပိုေျပာတုန္းကေတာ့မိုးႀကီးေလႀကီးနဲ႔တလကိုငါးသိန္းေပးမယ္
ဘာမယ္နဲ႔ဆရာကသာသိန္းႏွစ္ဆယ္
ေပးၿပီးသီတာ့ကိုအားနာနာနဲ႔လုပ္
ခိုင္းရတာ၊အခုေတာ့အကိုကေျပးၿပီ”
“မဟုတ္ရဘူးသီတာရယ္တကယ္
ကိစၥရွိလို႔သာပါ”
“အဲဒါဆိုေနာက္မေတြ႕ေတာ့ဘူးမ
ဟုတ္လား”
“ေတြ႕မွာေပါ့သီတာ”
“ေတြ႕မယ္ဆိုသီတာကသီတာ့ဆရာ့ဆီဘယ္လိုေတာင္းရမွာလဲ”
“အကိုေပးခဲ့ပါ့မယ္”
“တကယ္ေပးမွာလားအကို”
“တကယ္ေပါ့သီတာ”
“အကိုေပးမွအကိုနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါသီ
တာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဝတ္စား
ၿပီးလာလို႔ရမွာ”
“ေအးပါေရာ့”
ငါးေထာင္တန္တစ္အုပ္ကိုေပးသ
ျဖင့္သီတာလွမ္းယူလိုက္ၿပီး
“သီတာေရာအခုအကိုနဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ရ
မလား”
“မလိုက္နဲ႔သီတာနင့္ဆရာကိုေနလကိုေခၚခိုင္းလိုက္မယ္”
“ဟုတ္ကဲ့အကို”
ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းဆရာ့ဆီကိုဖုန္းဆက္
၍ေခၚသည္။ၿပီးလွ်င္အဝတ္အစား
မ်ားဝတ္ၿပီးအခန္းထဲမွထြက္သြား
သည္။သီတာမွာအခန္းထဲက်န္ေန
ခဲ့ရေတာ့သည္။မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔
ၾကာေသာအခါဆရာေရာက္လာၿပီး
“သီတာအဆင္ေျပလား”
“ေျပပါတယ္ဆရာ”
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္သီတာ
၊ငါ့အခက္အခဲေတြကိုကူညီေပးလို႔”
သီတာကငါးေထာင္တန္အုပ္ကို
လက္ကျပရင္း
“ဆရာ့ကိုပိုေက်းဇူးတင္တယ္၊
သီတာပိုက္ဆံေတြစုမိရင္႐ြာျပန္မယ္
ေစ်းဆိုင္ေလးနဲ႔စက္ဆိုင္တြဲလုပ္မယ္
အခုအေမလဲေနေကာင္းၿပီဆိုေတာ့
ေငြစုလို႔ရၿပီ”
“ေအာ ေအးေကာင္းတာေပါ့သီတာ
ငါဝမ္းသာတယ္၊နင္ျပန္ေတာ့မယ္
ဆိုရင္ေျပာေပါ့၊ငါလည္းနင့္အတြက္
တခုခုစီစဥ္ေပးပါ့မယ္”
“အာ ရပါတယ္ဆရာ”
“နင္ျပန္ေတာ့မလား”
“သမီးကအခ်ိန္ရပါတယ္၊ဆရာသာ
မအားရင္ျပန္၊ေနခ်င္ေသးတယ္ဆို
ရင္ေတာ့ေနေလဆရာ”
“ခနေနၾကေသးတာေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ”
သီတာနားလည္သေဘာေပါက္ပါသည္။ဆရာ့အဝတ္အစားေတြကိုကူ
ခြၽတ္ေပးၿပီးေနာက္
“ဆရာ သမီးေရေဆးလိုက္ဦးမယ္”
“ေအးပါသီတာ”
သီတာႏွင့္ဆရာအတူေနလိုက္ၿပီး
သီတာ့ရဲ႕မၿပီးဆုံးခဲ့ေသာကာမဆႏၵ
ကိုဆရာကၿပီးဆုံးသည့္တိုင္ေအာင္
လုပ္ေပးလိုက္သည္။သီတာထို႔
ေၾကာင့္ပင္ဆရာနဲ႔ေနခ်င္သည္။
ဆရာကသူ႔ဆႏၵထက္သီတာ့ဆႏၵကို
အရင္ျဖည့္ေပးၿပီးမွသူလိုရာကိုအ
ေရာက္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္ဆရာ့
ေခၚလွ်င္သီတာသြားလိုက္သည္
မဟုတ္လား။
ဒီလိုနဲ႔ကိုရန္ႏိုင္ထြန္းႏွင့္ေျခာက္လ
ခန္႔တပတ္လွ်င္တန႔တာမွ်ေနေပးခဲ့
ၿပီးတစ္လငါးသိန္းသာမကမုန္႔ဘိုး
လည္းရသျဖင့္သီတာမွာေငြသိန္း
ေျခာက္ဆယ္ခန္႔ရခဲ့သည္။သီတာ
ျပန္ခါနီးငါးသိန္းထပ္ေပးသည္။
ဆရာဆီသြားၿပီး
“ဆရာသမီးျပန္ေတာ့မယ္”
“ေအာ္ေအး ျပန္မယ္ဆိုေတာ့လဲ
ေရာ့မုန္႔ဖိုး”
ေငြငါးသိန္းထပ္ေပးသည္။
“ဆရာ့ကိုကန္ေတာ့ခဲ့မယ္ဆရာ”
“မကန္ေတာ့နဲ႔သီတာ၊ငါကနင္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးကန္ေတာ့ခံႏိုင္တဲ့လူမ်ိဳးမွမဟုတ္တာ”
“ဟာဆရာကလည္းဆရာ့ေက်းဇူး
သီတာ့မွာအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္”
“နင့္ခႏၶာကိုယ္၊နင့္ေသြးသားနဲ႔ရင္းနီး
ခဲ့ရတာေတြအမ်ားႀကီးပါသီတာ၊
ငါကိုယ္တိုင္လည္းတာဝန္မကင္း
ဘူးေလ”
“ဆရာ့အတြက္သမီးၾကည္ျဖဴၿပီး
သားဆရာ”
“ေအးပါမကန္ေတာ့နဲ႔အစစအရာရာ
အဆင္ေျပပါေစဟာ”
“ဆရာဒီေန႔မအားဘူးလား”
“အားပါတယ္”
“သမီးဒီေန႔ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔တြ႕ခ်င္ပါတယ္ဆရာ”
“ေကာင္းၿပီေလသြားၾကတာေပါ့”
ဆရာႏွင့္ေနာက္ဆုံးေတြ႕ဆုံျခင္းျဖစ္
ေလေတာ့သီတာကပဲအစစအရာရာ
ကိုဦးေဆာင္လိုက္တယ္။စုပ္ေပးတာ
ေရာလိုးတာေရာဦးေဆာင္ၿပီးႏွစ္
ႀကိမ္ၿပီးတဲ့အထိေနလိုက္ၿပီးညေန
ေစာင္းမွသီတာအိမ္ျပန္တယ္။
ေနာက္တေန႔နံနက္႐ြာကိုခရီးထြက္ခဲ့
ပါတယ္။႐ြာမွာဆိုင္ေလးတည္ရင္း
ေစ်းေရာင္းစက္ခ်ဳပ္ေနခဲ့တာ
ေျခာက္လေလာက္မွာ႐ြာကကိုသက္ေနာင္ကလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္း
ေတာ့တယ္။အေမကလည္းသူအ
သက္ႀကီးၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္အိမ္
ေထာင္ျပဳေစခ်င္ေနၿပီေလ။
“သမီးကညာအခါမလင့္ေစနဲ႔တဲ့၊
ေမာင္သက္ေနာင္က႐ိုးသားႀကိဳး
စားတဲ့သူတေယာက္မို႔အေမကသ
ေဘာတူတယ္၊ျမန္ျမန္သာလက္ထပ္လိုက္ပါ၊အေမလည္းသမီးကိုစိတ္ခ်ခ်င္ေနၿပီ”
“ဟုတ္ကဲ့အေမ”
ကိုသက္ေနာင္ကိုအေမကသေဘာတူေၾကာင္းေျပာေတာ့လက္ထပ္ဖို႔
ရာႀကိဳးစားၾကေတာ့တယ္။မဂၤလာ
ေဆာင္ခါနီးဆရာဆီဖုန္းဆက္ၿပီးအ
ေၾကာင္းၾကားလိုက္တယ္။
မဂၤလာေဆာင္ကိုလက္ဖြဲ႕ေတြအ
မ်ားႀကီးနဲ႔ေရာက္လာေပးတယ္။
သီတာကဆရာ့ကိုဒီအႀကိမ္မွာေတာ့
ကန္ေတာ့ခြင့္ရလိုက္တယ္။
“ကဲဒီလင္ဒီမယားအိုေအာင္မင္း
ေအာင္ေပါင္းႏိုင္ၾကပါေစဗ်ာ”
“ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစဆရာ”
ဆရာေပးတဲ့ဆုေတာင္းရဲ႕အဓိပၸါယ္
ကိုသီတာသိလိုက္တယ္။သီတာၿပဳံး
ေနလိုက္တယ္။ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့
သီတာတို႔ကလက္မထပ္ခင္က
တည္းကအတူေနၿပီးၿပီေလ၊ဘာျပႆနာမွမရွိပါဘူး၊ကိုသက္ေနာင္က
႐ိုးသားပါတယ္။ကိုသက္ေနာင္ကို
ေျပာျပၿပီးသားရန္ကုန္မွာရည္းစား
ရွိခဲ့ဖူးတယ္လို႔ေပါ့။ကိုသက္ေနာင္က
ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ဒီေတာ့လည္းဘာ
ျပႆနာမွေပၚလာစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူးေလ။