by အလြန္ေခ်ာလွတဲ့ ေကာင္မေလး သုံးေယာက္ အေၾကာင္းကို အရင္ဆုံး ေျပာျပလိုသည္ ။ သူတို႔ကေတာ့ ဘြဲ႕…..မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္း တို႔ပါဘဲ ။
ပထမဆုံး ေျပာျပလိုတာက ဘြဲ႕….ရဲ႕ အေၾကာင္း ။
နံမည္ အျပည့္အစုံက ဘြဲ႕ထူးေမာင္ေမာင္ ။ အင္မတန္လွတဲ့ ေကာင္မေလး…။
ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴတဲ့ အသားနဲ႔ မ်က္လုံး ဝိုင္းဝိုင္းနက္နက္ႀကီးေတြနဲ႔ ဆံပင္ရွည္ မဲမဲေျဖာင့္ေျဖာင့္သန္သန္ေတြေၾကာင့္
မိန္းကေလးေတြ ၾကားထဲ ထင္းေန၀င္းေနတဲ့ ေကာင္မေလး ။ ကိုယ္လုံးက ေတာင့္ေတာင့္ထည္ထည္ႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ရွိသင့္တာေတြ လိုအပ္သေလာက္ ရွိသည္ ။ ရင္မို႔မို႔က အၿမဲ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ အက်ႌေတြကို ၀တ္တတ္လို႔ သိပ္မႀကီးေပမယ့္ သိသိသာသာ လွေနသည္ ။ ခါးေလးက ေသးသည္ ။ တင္ေတြက သိပ္မႀကီး မကားေပမယ့္ လွသည္ ။ ႐ုပ္လွ႐ုံတင္ မက စာေတာ္လို႔ရယ္ ဘြဲ႕အေဖက နံမည္ႀကီး ပုဂၢိဳလ္ႀကီး တေယာက္မို႔ရယ္ေၾကာင့္ လူသိမ်ား နံမည္ႀကီးသည္ ။ ဘြဲ႕က ေက်ာင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေခါင္းကိုငုံ႔ၿပီး ျမန္ျမန္သြက္သြက္ ေလွ်ာက္တတ္သည္ ။ ဘြဲ႕ေၾကာင့္ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္း တို႔လည္း လမ္းေလွ်ာက္တာ ျမန္လာၾကသည္ ။
သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ သည္လို သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္ ၾကတာေၾကာင့္လည္း လူေတြက ပို သတိထားမိၾကသည္ ။ သတိထားမိၾကေတာ့ နံမည္ႀကီးလာသည္ ။
အရႈိင္းစား ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလး သုံးေယာက္ သည္ တကၠသိုလ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးက ကိုကိုကာလသားေတြ အတြက္ ေျပာစရာေလးတခု ျဖစ္လာသည္ ။ ဘြဲ႕တို႔ သုံးေယာက္ကို မျမင္ဘူးလို႔ တျခားတကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြက လာၾကည့္ၾကရသည္ ။ ေက်ာင္းသားအမ်ားစုရဲ႕ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြထဲမွာ ဘြဲ႕တို႔ သုံးေယာက္ ႏွစ္အတန္ၾကာ ရွိေနခဲ့သည္ ။
ဘြဲ႕တို႔ အုပ္စုမွာ ဘြဲ႕က အလွဆုံး အေခ်ာဆုံးလို႔ ေက်ာင္းေနဖက္ ေယာက္်ားေလးေတြက သတ္မွတ္တာကို ခံရသည္ ။ ဘြဲ႕ ထင္တာကေတာ့ ဘြဲ႕တို႔ အဖြဲ႕မွာ မႉးအိမ္ေရာ တိမ္ဂြမ္းေရာ အားလုံး ဘြဲ႕လိုဘဲ လွၾကသည္လို႔ ။ ဘြဲ႕သည္ သူ႔ကို လာခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ေကာင္ေလးေတြကို လက္မခံခဲ့လို႔ မာနႀကီးသည္ ေျမာက္ေနသည္ လို႔ ေကာင္
ေလးေတြ ၾကားထဲမွာ နံမည္ႀကီးခဲ့သည္ ။
………………..
မႉးအိမ္
နံမည္ အျပည့္အစုံက မႉးအိမ္သူ ။ မႉးအိမ္သူက ဘြဲ႕လိုဘဲ အသား အရမ္းျဖဴတဲ့ ေကာင္မေလး ။ နက္ေျပာင္တဲ့ဆံပင္တိုတိုေလးနဲ႔ မႉးအိမ္သည္
ဂ်ပန္မေလးတေယာက္လို႔ ထင္ရသည္ ။ မႉးအိမ္ရဲ႕ အေဖကလည္း ဘြဲ႕ရဲ႕ အေဖလိုဘဲ ႀကီးမားတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ရာထူးရွိသည္ ။ ဘြဲ႕လိုဘဲ စာေတာ္တဲ့ ေကာင္မေလး ျဖစ္သည္ ။ မႉးအိမ္ကိုလည္း ႀကိဳက္ၾက လိုက္ၾက ဖန္ၾကႀကံၾကတဲ့ ဘဲေတြက အရမ္းမ်ားသည္။ မႉးအိမ္က တေယာက္ကိုမွ မ်က္ႏွာသာ မေပးလို႔ ဘြဲ႕လိုဘဲ မာနသခင္မေလး လို႔ နံမည္ေပးၾကျပန္သည္ ။
…………………….
တိမ္ဂြမ္း
နံမည္ အျပည့္အစုံက တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ။ တိမ္ဂြမ္းသည္ လည္း ဘြဲ႕..မႉးအိမ္တို႔လိုဘဲ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံး လွလွနဲ႔ ေခ်ာေခ်ာေလး ပါ ။ ဘြဲ႕နဲ႔မႉးအိမ္တို႔ထက္ တိမ္ဂြမ္းက တင္ပိုႀကီးသည္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း မိန္းကေလးေတြက ေျပာၾကသည္ ။ သို႔ေသာ္
သိပ္အႀကီးစားႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ။ တိမ္ဂြမ္းနဲ႔ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔က မတိမ္းမယိမ္းပါလို႔ တိမ္ဂြမ္း ထင္ပါသည္ ။ ေ႐ႊလင္ပန္းနဲ႔ အခ်င္းေဆး ေ႐ႊဘုံေပၚမွာ စံရတဲ့ ေကာင္မေလး ။ ခ်မ္းသာလြန္းတဲ့ မိဘေတြေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ ဘြဲ႕တို႔ မႉးအိမ္တို႔လိုဘဲ ေခ်ာေမာလွပတဲ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတာေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ရတဲ့ လူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့သည္လို႔ တကၠသိုလ္တခြင္မွာ နံမည္ေက်ာ္ခဲ့သည္ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကေတာ့ ေမာင္ညိဳမႈိင္း ဆိုတဲ့ စာေတာ္တဲ့ ႐ိုးသား ႀကိဳးစားတဲ့ ဆင္းရဲသားေက်ာင္းသားေလး တေယာက္ကို ခင္မင္လိုက္ေသးသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ခ်စ္သူ ဘ၀ မေရာက္လိုက္ ။
ေမာင္ညိဳမႈိင္းသည္ ဆင္းရဲတြင္း နက္တဲ့ ဒါဏ္ေတြ ပိၿပီး ေက်ာင္း ဆက္မတက္ႏိုင္ဘဲ တကၠသိုလ္နယ္ေျမကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့လို႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္လည္း စိတ္ေဝဒနာကို ေတာ္ေတာ္ဘဲ ခံစားလိုက္ရသည္ ။ ဘြဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းေတာ့ မည္လို႔ ၾကားလိုက္လို႔ မႉးအိမ္ ဘြဲ႕ဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။ ဘြဲ႕က သူမ ေစ့စပ္ပြဲမွာ မႉးအိမ္ကို ရွိေစခ်င္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းလည္း လာမည္လို႔ ဘြဲ႕က ေျပာျပသည္ ။
ဘြဲ႕နဲ႔ မႉးအိမ္ ..တိမ္ဂြမ္းတို႔က တကၠသိုလ္မွာ ေလးႏွစ္တာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ စာက်က္ခဲ့ တြဲခဲ့ ကဲခဲ့သူေတြပါ ။ အၿမဲ တတြဲတြဲ အတူတူစား အတူတူသြားတဲ့ သူတို႔သုံးေယာက္စလုံးက အေခ်ာအမိုက္ေလးေတြမို႔ ေက်ာင္းတုံးက သူတို႔သုံးေယာက္ကို လူသိမ်ားခဲ့သည္ ။
ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားခဲ့တဲ့ သူတို႔ သုံးေယာက္သည္ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ သုံးေယာက္ေပါင္းၿပီး အေပ်ာ္လြန္ခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔ကို ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြ တပုံတေခါင္းႀကီး ရွိခဲ့တာကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့ၾကတာ ေက်ာင္းလည္း ၿပီးေရာ သူတို႔ သုံးေယာက္စလုံး ရည္းစားမရွိၾကေသး။
ေက်ာင္းၿပီးသြားတာနဲ႔ သူတို႔သည္ ႐ြယ္တူ ေယာက္်ားေလးေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆုံၾကဖို႔ လမ္း မရွိသေလာက္ ျဖစ္ကုန္ၿပီး သည္အတိုင္း ဆိုရင္ အပ်ိဳႀကီးမမေတြ ဘ၀ ေတြနဲ႔ အ႐ိုးထုတ္ၾကရေတာ့မည္ လို႔ အခ်င္းခ်င္း ဖုန္းေျပာၾကရင္ ေတြ႕ဆုံၾကရင္ ဟာသ အျဖစ္ ေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။ ေက်ာင္းသူဘ၀မွာ အ႐ိုးမ်ားတယ္ ေခ်းခါးတယ္ လုပ္ၿပီး ေ႐ြးေနခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ သုံးေယာက္ဟာ ေက်ာင္းလည္းၿပီးေရာ တေယာက္တေနရာဆီ အလုပ္ခြင္ ၀င္ၾကတဲ့အခါ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မေတြ႕ျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ မ်ား
ေသာအားျဖင့္ ဖုန္းနဲ႔ဘဲ ဆက္သြယ္ခဲ့ၾကသည္ ။ ဒီအခါ
“ သယ္ရင္း…ဘဲရၿပီလား…”
ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေမးျဖစ္ၾကသည္ ။ အလုပ္ခြင္ေတြမွာ သူတို႔ ေတြ႕ႀကဳံရတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ဖလွယ္ၾကေတာ့ မႉးအိမ္က သူ႔အထက္က အရာရွိက မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြ ရွိရက္နဲ႔ သူမကို ႀကိဳက္ေနလို႔ အလုပ္ေတာင္ ထြက္ခ်င္သည္လို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာျပသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းကေတာ့ သူ႔လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ ျဖစ္လာတဲ့ ဘဲက သေဘာေကာင္းေပမယ့္ လူက ဘိုက္႐ႊဲ႐ႊဲ ၀၀ဖိုင့္ဖိုင့္ပုပု ျဖစ္ေနလို႔ ခင္လည္းခင္ ဒီထက္တဆင့္တက္ဖို႔ရာလည္း အားနာစြာနဲ႔ ျငင္းပယ္မိေနသည္လို႔ေျပာျပသည္ ။
ဘြဲ႕ကေတာ့ အလုပ္ခြင္မွာလည္း မေတြ႕ ဘယ္မွာမွလည္း ခ်စ္သူအျဖစ္ အိမ္ေထာင္ဖက္ အျဖစ္ လက္တြဲႏိုင္မယ့္ ဘဲ မေတြ႕လို႔ ေအးေအးဘဲ တကိုယ္တည္းေနလိုက္ေတာ့မယ္ လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားခ်ိန္ သမီးကို အိမ္ေထာင္ျပဳေစခ်င္တဲ့ မိဘေတြက သူတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ သားေတြထဲ ဘြဲ႕နဲ႔ လက္ဆက္ေပးဖို႔ တေယာက္ေယာက္မ်ား
ရွိေလမလား ဆိုၿပီး ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကေတာ့ ပညာလည္းတတ္ ထက္ျမက္ထူးခြၽန္သည္လို႔ ထင္တဲ့ လူ႐ြယ္တေယာက္ကို သူတို႔ ေတြ႕ၾကၿပီး ဘြဲ႕ကို သေဘာက်လား လို႔ ျပၾကသည္ ။ ဘြဲ႕ကလည္း သည္လူနဲ႔ လူခ်င္း ေတြ႕ၾကည့္ခ်င္ေသးသည္လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္လို႔ ဘြဲ႕မိဘေတြက သည္လူရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး တေန႔မွာ သည္လူနဲ႔ ဘြဲ႕ကို ေတြ႕ၾကဖို႔ စီစဥ္ေပးၾကသည္ ။
သူ႔နံမည္က ဥာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝ ။ သူက မိဘမ်ိဳးရိုး ဘက္ဂေရာင္းေရာ ပညာအရည္အခ်င္း လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေရာ ဘာမွ ေျပာစရာ မရွိသလို ႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ကလည္း ဘြဲ႕နဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ လူတေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ ဘြဲ႕ကလည္းသူနဲ႔ ေတြ႕ၾကဖို႔ မိဘေတြကို ေခါင္းျငႇိမ့္လက္ခံခဲ့သည္ ။
ဥာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝနဲ႔သူ႔မိဘေတြက ဘြဲ႕တို႔ အိမ္ကို ညေနစာ စားဖို႔ ေရာက္လာၾကၿပီး မိဘေတြက ဥာဏ္ထက္ ၿဖိဳးေဝနဲ႔ ဘြဲ႕ကို ေတြ႕ေပးၾကသည္ ။ သမီးတို႔ခ်င္း စကားေျပာၾကည့္ၾကေပါ့ လို႔ ေမေမက ေျပာသည္ ။
ဘြဲ႕ လည္း ဥာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝနဲ႔ ဘြဲ႕တို႔ ၿခံအေနာက္ဖက္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း စကားစေျပာျဖစ္သည္ ။ ဥာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝသည္ ႐ုပ္သန္႔သလို စိတ္သေဘာလည္း ေကာင္းမည္လို႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အကဲခတ္မိသည္ ။ ဘြဲ႕လိုဘဲ ေက်ာင္းေနတုံးက ခ်စ္သူ မရွာခဲ့လို႔ အခု သူလည္း မိဘက ရွာေပးတာကို လာၾကည့္တာ ။ ဘြဲ႕နဲ႔
စကားေျပာလို႔ အဆင္ေျပသည္ ။ သူတို႔ ျပန္သြားေတာ့ ေမေမတို႔က ဘယ္လိုသေဘာရသလဲ ေမးတဲ့အခါ ဘြဲ႕လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရွိသည္ အခ်ိန္နဲနဲေတာ့ ေပးပါဦးလို႔ ေမေမ့ကို ေျပာလိုက္သည္ ။
သည္အခ်ိန္က စၿပီးေတာ့ ေ႐ႊလမ္းေငြလမ္း ေပါက္သြားၿပီမို႔ ဥာဏ္ထက္ၿဖိဳးေဝလည္း ဘြဲ႕တို႔ အိမ္ကို အၿမဲ ၀င္ထြက္ေတာ့တာဘဲ ။ ဘြဲ႕ကလည္း သူ႔ကို ခင္မိလာသလို သူ႔အေၾကာင္းကိုလည္း ဒီထက္ ပိုသိခ်င္လို႔ သူနဲ႔ အတူတူ ထမင္းစားထြက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္ခဲ့သလို သူ႔အိမ္ကိုလည္း လိုက္လည္ခဲ့သည္ ။ အခုထိ ဥာဏ္ထက္ အေပၚဘာမွ မႀကိဳက္တဲ့အခ်က္ မေတြ႕မိပါဘူး ။ ဘြဲ႕ကို စိတ္လႈပ္ရွားေစတဲ့ လူတေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။
အိမ္ေထာင္ဖက္ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ဖို႔ ေကာင္းတဲ့လူ လို႔ေတာ့ ဘြဲ႕သိသည္ ။ လက္ခံသည္ ။
မိဘႏွစ္ဖက္စလုံးကလည္း ဒိတ္ဒိတ္ႀကဲေတြမို႔ အေကာင္းဆုံး ဟိုတယ္မွာ ထိပ္ဆုံးအဆင့္နဲ႔ မဂၤလာပြဲ က်င္းပၾကမည္ လို႔ စဥ္းစားျပင္ဆင္ေနၾကသည္ ။
ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဘြဲ႕ကို ဥာဏ္ထက္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ထပ္ေမးၾကသည္ ။ သမီးဆႏၵ ဘယ္လိုလဲေပါ့ ။ ဘြဲ႕က
ဥာဏ္ထက္ကို ျငင္းစရာ မရွိပါဘူး လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ေမေမတို႔က ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ မိဘေတြနဲ႔ စကားေျပာ တိုင္ပင္ၾကၿပီး တရား၀င္ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းတဲ့ ပြဲ လုပ္လိုက္ၾကမည္လို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကပါသည္ ။
ဘြဲ႕ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းေတာ့မည္လို႔ ဘြဲ႕က အရင္ဆုံး တြဲေဖၚတြဲဖက္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္က မႏၲေလးမွာ မိဘလက္ငုတ္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြကို ဦးစီး လုပ္ကိုင္ေနသလို မႉးအိမ္က ျမစ္ႀကီးနားမွာ အလုပ္ စ၀င္ေနသည္ ။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးက ဘြဲ႕ရဲ႕ ေစ့စပ္ပြဲကို တက္ေရာက္ၾကမည္လို႔ဘြဲ႕ကို အေၾကာင္းျပန္ၾကသည္ ။ ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းပြဲမွာ ဘယ္လို အ၀တ္အစား ၀တ္ၾကမည္ ဆိုတာကို သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ တိုင္ပင္ရတာ
ေအမာ ။
ေစ့စပ္ပြဲ မတိုင္ခင္ သုံးရက္ေလာက္ထဲက ရန္ကုန္ကို လာၾကဖို႔ ဘြဲ႕က ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္
ဂြမ္းတို႔က ဘြဲ႕ ျဖဴရင္ လိုက္ျဖဴ ဘြဲ႕မဲရင္ လိုက္မဲသူ အသံတူတဲ့ တကယ့္အရင္းအျခာေတြမို႔ ဘြဲ႕ဘာေျပာေျပာလုပ္သည္ ။ လက္ခံသည္ ။
မႉးအိမ္ ျမစ္ႀကီးနားက ေရာက္လာတဲ့အခါ ဘြဲ႕က ေလယာဥ္ကြင္းက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္ ။
တိမ္ဂြမ္း မႏၲေလးကေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ဘြဲ႕နဲ႔ မႉးအိမ္တို႔ႏွစ္ေယာက္က ေလယာဥ္ကြင္းက ေစာင့္ႀကိဳသည္ ။ သူငယ္ခ်င္းသုံးေယာက္ အရမ္းေပ်ာ္ၾကသည္ ။ ဘြဲ႕အိမ္မွာ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္း ျဖစ္ ေက်ာင္းသူ ဘ၀က ဟာေတြကို ျပန္ေျပာလို႔ မဆုံးေအာင္ဘဲ ။ အတူ စားခဲ့တဲ့ အစားအစာေတြ ကို ျပန္စားၾက သည္ ။ ဘြဲ႕က ဥာဏ္ထက္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မိတ္ဆက္ေပးသည္ ။
ဥာဏ္ထက္သည္ သူတို႔ ထင္တာထက္ ႐ုပ္ေျဖာင့္
သည္လို႔ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔က ဘြဲ႕ကိုေျပာၾကသည္ ။ ဥာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ရဲ႕ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းေတြမို႔ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကို အရမ္း ဂ႐ုစိုက္သည္ ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ဥာဏ္ထက္ကို သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ တအား ခင္မင္သြားၾကသည္ ။
ေစ့စပ္ေၾကာင္းလမ္းပြဲကို ႏွစ္ဖက္မိဘေတြ ေဆြမ်ိဳးမိသားစုေတြနဲ႔ ဘြဲ႕နဲ႔ ဥာဏ္ထက္တို႔ရဲ႕ အရင္းႏွီးဆုံး ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြ တက္ေရာက္ၾကသည္ ။ သုံးလေလာက္အတြင္း မဂၤလာပြဲ လုပ္မည္ လို႔ မိဘေတြက ေျပာဆိုၾကသည္ ။
ေစ့စပ္ပြဲအၿပီး သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကို မျပန္ခင္ မဂၤလာပြဲမွာ ျပန္ဆုံဖို႔ ခ်ိန္းၾကသည္ ။
တိမ္ဂြမ္းက
“ မဂၤလာပြဲ မတိုင္ခင္လည္း ဒို႔သုံးေယာက္ ဆုံရေအာင္ကြာ…ဘြဲ႕ က မၾကာခင္ အိုရေတာ့မွာ.. အပ်ိဳဘ၀ နဲ႔ ရွိေနတုံး ဒို႔ အပ်ိဳသုံးေယာက္ အတူတူ ေပ်ာ္ၾကခ်င္ေသးတယ္… ယူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မန္းေလးကို လာခဲ့ၾကပါလား….”
လို႔ ေျပာလို႔ မႉးအိမ္ကလည္း တိမ္ဂြမ္း ေျပာတာကို သေဘာတူသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္..ဘြဲ႕..ဒို႔ မန္းေလးမွာ ဆုံၾကရေအာင္.. ယူက ရန္ကုန္က တက္လာ..ဒို႔က ျမစ္ႀကီးနားက ဆင္းခဲ့မယ္.. မဂၤလာေဆာင္တဲ့အခ်ိန္ မေရာက္ခင္ ေနာက္ဆုံး အျပတ္ကဲမယ္ေလ…”
လို႔ မႉးအိမ္က ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက
“ ဟုတ္တယ္..မဂၤလာေဆာင္ၿပီးရင္ ယူက ကိုဥာဏ္ထက္ႀကီးနဲ႔ ဆို ဒို႔တေတြနဲ႔ အရင္လို မလြတ္လပ္ေတာ့ဘူးေလ…. ဒို႔သုံးေယာက္ ေက်ာင္းတုံးကလို ကလပ္သြားၿပီး အျပတ္က လိုက္ၾကရေအာင္…”
လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕ကလည္း..
“ ယူတို႔ကလည္း ကဲဖို႔ဘဲ စဥ္းစားေနၾကတယ္… ခုထိကဲခ်င္တုံး….”
လို႔ ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရဲ႕ အႀကံအစည္ကို အၿမဲ လိုက္နာေနၾကပါဘဲေလ ။ ဘြဲ႕ မဂၤလာ မေဆာင္ခင္ သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ အပ်ိဳဘ၀ ေနာက္ဆုံး ေပ်ာ္ျခင္း ခရီး ထြက္ၾကဖို႔ ကိစၥကို ဥာဏ္ထက္နဲ႔ ညစာ ထြက္စားၾကရင္း အမွတ္မထင္ အေရးမႀကီးသလို ေျပာမိေတာ့ ဥာဏ္ထက္က မသြားေစခ်င္တဲ့အမူအရာေတြ ျပလို႔ ဘြဲ႕လည္း အံ့ၾသသြားရသည္ ။
ဥာဏ္ထက္သည္ ဘြဲ႕ ဘာလုပ္လုပ္ ေထာက္ခံသူ ဘြဲ႕ ဘာေျပာေျပာ သေဘာက်သူလို႔ ဘြဲ႕က ထင္ထားတာ ။ ထင္ခဲ့တာ ။ ပထမဆုံး အႀကိမ္ ဥာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ေျပာတာကို လက္မခံခ်င္တာ ။ ဘြဲ႕လည္း ဥာဏ္ထက္ ဒီလိုေလး ျဖစ္လိုက္တာနဲ႔ဘဲ ဥာဏ္ထက္နဲ႔ တသက္လုံး ေပါင္းဖို႔လက္ထပ္တဲ့ ကိစၥကို နဲနဲ ျပန္စဥ္းစားသြားသည္ ။ လက္ထပ္ၿပီး လင္မယား ျဖစ္ၾကရင္ေကာ ဘြဲ႕လုပ္တာေတြကို သူ တားျမစ္ေနမွာလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း က ဘြဲ႕ေခါင္းထဲကို ေရာက္လာသည္ ။
ဘြဲ႕က ငယ္ငယ္ေလးထဲက မိဘေတြ မႀကိဳက္တာကို လည္း မလုပ္လို႔ မိဘေတြကလည္း ဘြဲ႕ကို အလိုလိုက္သည္ ။ လိုတာ အကုန္ရတဲ့ ကေလး ျဖစ္ခဲ့သည္ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ျဖစ္လာေတာ့ ၿပီးပါေလေရာ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက ဘြဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ကို အကုန္ ျဖစ္ေစဘဲ ။ ဘြဲ႕ကို ဖူးဖူးမႈတ္ထားသည္လို႔ ေျပာရမည္ ။ ဥာဏ္ထက္က
“ ကိုယ္က စိတ္ပူလို႔ပါ..ဘြဲ႕ကို အၿမဲ ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တာ.. ကိုယ္မပါေတာ့ စိတ္ပူတယ္…၀က္ဒင္ၿပီးမွဘဲ ကိုယ္နဲ႔ ခရီးေတြ ထြက္ၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား…”
လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူငယ္ခ်င္း ခင္မင္တဲ့စိတ္က အရမ္းမ်ားေတာ့ သူေျပာတာကို မႀကိဳက္ဘူး ။
“ ကိုဥာဏ္နဲ႔လည္း သြားမယ္..မႉးအိမ္တို႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔နဲ႔လည္း သြားမယ္…ဘြဲ႕ ကိုဥာဏ္နဲ႔ လက္မထပ္ေသးခင္ ကိုဥာဏ္ ဘာမွ ဘြဲ႕ကို မခ်ဳပ္ခ်ယ္ပါနဲ႔…”
လို႔ နဲနဲ စိတ္တိုတဲ့ အသံနဲ႔ သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္မိၿပီး ဖါလူဒါသြားေသာက္ဖို႔ ရွိတာကို ဖ်က္လိုက္သည္ ။
“ မေသာက္ေတာ့ဘူး..အိမ္ဘဲ ျပန္မယ္…”
လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဥာဏ္ထက္လည္း ဘြဲ႕ စိတ္ဆိုးသြားမွန္း သိလို႔ ျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။
ဥာဏ္ထက္သည္ ေစ့စပ္ၿပီးၾကၿပီ ျဖစ္လို႔ အရင္ကထက္ ရဲတင္းလာသည္ ။ မၾကာခင္လည္း မဂၤလာေဆာင္ဖို႔ လုပ္ေတာ့မွာမို႔ ဘြဲ႕ကို ဖက္ခ်င္ နမ္းခ်င္ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္တာေတြ လုပ္ခ်င္လာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း အခု အ႐ြယ္ အထိ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ကို တခါမွ ရဘူးတာ မဟုတ္လို႔ သူ႔အထိအေတြ႕ အကိုင္အတြယ္ေတြကို သာယာမိတာ အမွန္ပါဘဲ ။ သူနဲ႔ ခ်စ္သူေတြ မျဖစ္ၾကဘဲနဲ႔ အခုလို ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္
တာ ခံရတာေတာ့ တမ်ိဳးဘဲ ။
ဥာဏ္ထက္က ဘြဲ႕ကို တခါမွ ခ်စ္ပါတယ္လို႔ မေျပာခဲ့ဖူးဘူးေလ။ ဥာဏ္ထက္က ဥာဏ္မ်ားလာသည္ ။ လူၾကားထဲကို သိပ္ မသြားခ်င္ေတာ့ဘဲ သူ႔အိမ္ကို အေခၚမ်ားလာသည္ ။
သူ႔အိမ္မွာ ညေနပိုင္းဆိုရင္ သူ႔မိဘေတြလည္း မရွိၾကဘူး ။ ခိုင္းတဲ့ အိမ္ေဖၚေတြဘာေတြလည္း သူက ေရွာင္ခိုင္းထားသလား မသိဘူး။ မေတြ႕ဘူး ။
ဘြဲ႕ကို သူ႔အိမ္ကို ေခၚသြားရင္ စႏၲယားတီးခ်င္တဲ့ ဘြဲ႕ကို စႏၲယားရွိတဲ့ အခန္းကို ေခၚသြားသည္ ။ ဘြဲ႕ စႏၲယားတီးတာကို သူ နားေထာင္သည္ ။ အရမ္းေတာ္တာဘဲ ဘြဲ႕ထူးရယ္ ဆိုၿပီး ေျပာရင္း နမ္းတတ္သည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ေနရတာ စိတ္လႈပ္ရွားမိရသည္ ။ သူက နမ္းလိုက္ ဖက္လိုက္နဲ႔ ဘြဲ႕ေပါင္ေတြ ခါးေတြကိုလည္း ကိုင္တတ္ ပြတ္တတ္သည္ေလ ။
ဒီေန႔လည္း ထုံးစံအတိုင္း ညေနပိုင္း သူ ဘြဲ႕ကို အိမ္မွာ လာေခၚသည္ ။ ဘြဲ႕တို႔ ဒီေန႔ ကိုးမိုင္ဖက္မွာ ေကာ္ဖီဆိုင္ လွလွေလး တဆိုင္ ဖြင့္လို႔ အစမ္း အေနနဲ႔ သြားၾကည့္မလို႔ တိုင္ပင္ထားၾကတာ ။ ဥာဏ္ထက္ နဲ႔ ဆိုင္လွလွေလးမွာ ေကာ္ဖီ အေကာင္းစားနဲ႔ မုန္႔အဆန္းေတြ ထိုင္ စားေသာက္
ၾကၿပီးေတာ့ သူက
“ ဘြဲ႕ထူး…ဒီေန႔ေလ ကိုယ္ ဘြဲ႕ထူးရဲ႕ ပီယာႏို လက္ရာေတြကို နားေထာင္ခ်င္တယ္”
လို႔ ေျပာလို႔ ဘြဲ႕လည္း
“ ဘယ္ကေန ဘယ္လို စိတ္ကူးေပါက္လဲ ကိုဥာဏ္..”
လို႔ သူ႔ကို ေမးမိသည္ ။ သူက
“ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ မွာ ဘြဲ႕ထူး တင္ထားတဲ့ ပီယာႏိုတီးတာေတြ ကိုယ္ ျပန္ၾကည့္ၿပီး အျပင္မွာ ကိုယ္တိုင္ နားေထာင္ခ်င္လို႔ပါ…”
လို႔ ေျပာသည္ ။ အင္း..ဥာဏ္ထက္ေတာ့ ဥာဏ္မ်ားၿပီ ။ သူ႔အိမ္ေခၚသြားၿပီး အဖက္အေပြ႕ေတြ လုပ္ခ်င္လို႔ ဇာတ္လမ္းထြင္ေနတာလို႔ ဘြဲ႕လည္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလာင္း မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ သူဘဲေလ ။ ဘြဲ႕က တြန္႔တိုေနစရာမရွိပါဘူး ။ လက္ထပ္မယ့္ညက်မွ အပ်ိဳဘ၀ကို စြန္႔လႊတ္မယ္ လို႔လည္း ေရွးက ျမန္မာမိန္းမေတြ လိုလည္း ဘြဲ႕က သေဘာမထားလိုပါဘူး ။ သူ႔ကိုင္တဲ့အခါ နမ္းတဲ့အခါ ဘြဲ႕လည္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားမိရတာ အမွန္ပါ ။
ေသြးနဲ႔ကိုယ္ သားနဲ႔ ကိုယ္ဘဲေလ ။
မိန္းမေတြမွာက ဒီစိတ္ေတြ ေယာက္်ားေတြေလာက္ မျပင္းထန္ရင္သာ ရွိရမယ္ ။ မိန္းမေတြလည္း လူဘဲ ေလ။ ကာမစိတ္ ရွိၾကၿပီး လိုလားၾကတာပါဘဲေလ ။ ဘြဲ႕ သူနဲ႔ သူ႔အိမ္ကို လိုက္လာလို႔ ဥာဏ္ထက္ တအား ေပ်ာ္သြားသည္ ။ သူ႔အမူအရာက သိသာသည္ ။ ဘြဲ႕မွာလည္း အပ်ိဳႀကီးမမ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္က ညတိုင္း ဖုန္းေျပာၾကရင္
“ ဥာဏ္ထက္နဲ႔ ဘာျဖစ္ၾကလဲ…”
ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို အၿမဲေမးတတ္လို႔ တခါတေလ ေျပာစရာ မရွိရင္ ႀကံဖန္ၿပီး လုပ္ဇာတ္ေျပာလိုက္မိသည္ ။ သူတို႔ ၾကားခ်င္ေနတာကို ေျပာေပးတာပါ ။ ဘြဲ႕လည္း အြန္လိုင္းက ျမန္မာဆိုက္ေတြကို ၀င္လိုက္ၿပီး အဲဒီက စာေရးဆရာေတြ ေရးထးတဲ့ အျပာဇာတ္လမ္းေလးေတြကို ဖတ္ၿပီး ကိုယ့္ဇာတ္လမ္းလိုလိုနဲ႔ ေျပာျပလိုက္တာ ။
မႉးအိမ္ဆိုရင္ တကယ့္ဘ႐ုတ္ ။
“ဘြဲ႕ရယ္.. နင့္ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ငါလည္း မေနႏိုင္ေတာ့ဘူး…. လက္ေတြလည္း ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔…”
လို႔ ေျပာလို႔ ရယ္ေနၾကရသည္ ။ ဒီေန႔ညေန ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ အိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့ ၿခံတံခါး ဖြင့္ေပးမယ့္လူေတာင္ မရွိဘူး ။ ဥာဏ္ထူး ကိုယ္တိုင္ ကားေပၚက ဆင္းဖြင့္ရသည္ ။ တိုက္ႀကီးတခုလုံးလည္း တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္ေနသည္ ။
“ ကိုဥာဏ့္အေဖအေမေကာ…မရွိၾကဘူးလား…”
“ မရွိၾကဘူး..ဘြဲ႕ထူး….”
တကယ္ အမွန္က သူ႔မိဘေတြက စင္ကာပူကို ခရီးထြက္ေနၾကတာ ။ သူက ဘြဲ႕ကို မေျပာျပဘူး ။
“ အိမ္သားေတြေရာ…ဘယ္ေရာက္ေနၾကတာလဲ ..”
“ မသိဘူး ဘြဲ႕ထူး..ကိုယ္မသိဘူး…ရွိမွာေပါ့….”
ဘြဲ႕ကို စႏၲယား ရွိတဲ့ အတြင္း ဧည့္ခန္း ဆီကို သူ ေခၚသြားသည္ ။ သူတို႔ အတြင္း ဧည့္ခန္းမွာက စႏၲယား..ေအာ္ဂင္နဲ႔ ကာရာအိုကီ စက္ေတြ ရွိသည္ ။ မိသားစု အပန္းေျဖတဲ့အခန္းေပါ့ ။ ဘြဲ႕ စႏၵယား တီးသည္ ။ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ဥာဏ္ထက္တို႔ အတြင္းဧည့္ခန္းမွာ ဘြဲ႕လက္သံက ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းေလး ထြက္ေပၚေနသည္ ။ ဥာဏ္ထက္က ဘြဲ႕တီးေနတာကို ဗီဒီယို ႐ိုက္သည္ ။
ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔က ဘြဲ႕ကို ငယ္ငယ္ေလးထဲက စႏၵယား သင္ေပးခဲ့သည္ ။ အိမ္မွာ ဆရာမ ေခၚၿပီးသင္တာ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ စႏၵယားမိုးမင္းေဆြ ဆိုတာ ရွိေပမယ့္ ေဖေဖကဘြဲ႕ကို ေယာက္်ားဆရာနဲ႔ မသင္ခိုင္းေစခ်င္လို႔ မစၥစ္ဘဲနက္ ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္မႀကီးကို ေခၚၿပီး သင္ခိုင္းခဲ့သည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက စႏၵယား ခလုပ္ေလးေတြကို ႏွိပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ လက္ေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ ေနရာအႏွံ႔ ေျပးလႊား ေဆာ့ကစားလာသည္ ။
“ ဟိတ္ကိုဥာဏ္…ဘြဲ႕တီးလို႔ မရေတာ့ဘူး.. ကဲတယ္ကြာ..လုပ္နဲ႔…”
လို႔ ဟန္႔လည္း မရဘူး ။ ဥာဏ္ထက္ သည္ ခုတေလာ ကဲလာရဲလာသည္ ။ ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ လက္တဖက္က ဘြဲ႕ရဲ႕ တင္ပါးအိအိေတြကို ပြတ္နယ္ေနသည္ ။ ေပါင္တန္ေတြဆီ ကိုလည္း ေရာက္သြားသည္ ။
“ ဘြဲ႕..ခ်စ္တယ္…ကြာ….ကိုယ္ ဘြဲ႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္….”
ဥာဏ္ထက္ ပထမဆုံး ေျပာတဲ့ ခ်စ္စကား ။ ရမက္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ကိုင္တြယ္ေနရင္း ေျပာတဲ့စကား ။ ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ ဘြဲ႕က သူ႔ကို ခ်စ္သလားလို႔လည္း သူ မေမးဘူး ။ သူဦးတည္ေနတာ ဘယ္ကိုလည္း ဆိုတာကို ဘြဲ႕သိသည္ ။ သူ႔လက္ေတြက ဘြဲ႕ အ၀တ္ေတြကို ခြၽတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူ႔အထိ အေတြ႕ေတြေၾကာင့္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာသည္ ။
ကိုယ္ေပၚက ကြာက်သြားတဲ့ ဖယ္သြားတဲ့ အ၀တ္အစားေတြကို ဘြဲ႕မဆြဲတားလိုက္မိဘူး ။ အသားျဖဴတဲ့ ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ မ်က္ႏွာနဲ႔ နား႐ြက္ဖ်ားေတြ ရဲတြတ္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ ကိုယ္အေပၚပိုင္း အ၀တ္မဲ့ေနၿပီ ။ တုန္ခ်င္ ခုန္ခ်င္ေနတဲ့ ဘြဲ႕ရဲ႕ ရင္သားစိုင္လွလွေတြကို သူ အငမ္းမရ စို႔စုတ္သည္ ။
“ အို..ကိုဥာဏ္..အင္ဟင္…အိုး….ဟင့္ဟင့္… ကဲတယ္ကြာ…..”
ႂကြထေနတဲ့ စိတ္ေတြေၾကာင့္ မာတင္း ေထာင္ထေနၾကတဲ့ ဘြဲ႕ရဲ႕ ရင္သီးဖုေလးေတြကို ဘယ္ဖက္ၿပီး ညာဖက္ တလွည့္စီ သူစို႔ေနသည္ ။ သူ႔လ်ာက ႏို႔သီးေလးေတြကို ပတ္ျခာလွည့္ ယက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္သြားသည္ ။ သူကလည္း ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက စကပ္ကို ခြၽတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း ခဲယဥ္းေနတဲ့ သူ႔ကိုကူညီၿပီး ခြၽတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ရွက္လည္း မရွက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ။
ေယာက္်ားတေယာက္နဲ႔ ဒီလို ဆက္ဆံျဖစ္တာ ပထမဆုံးဘဲ ။ မႀကဳံစဖူး ႀကဳံရတာေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕စိတ္ေတြကို အျမင့္ဆုံးကို တက္သြားေစသည္ ။ စကပ္ကြၽတ္သြားေတာ့ သူ႔လက္ေတြက ဘြဲ႕ရဲ႕ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴေတြေပၚမွာ ေျပးလႊားေနသလို ဘြဲ႕ရဲ႕ တင္ပါးအိအိေတြကို အပီအျပင္ကို ဆုပ္နယ္ေနသည္ ။ ပင္တီေလးရဲ႕ ဂြဆုံေနရာကို သူ႔လက္ဖဝါး ေရာက္လာသည္ ။ ဘြဲ႕ရဲ႕ အျမတ္တႏိုး သိမ္းဆည္းထားတဲ့ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ေလးကို သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြက ကိုင္မိေနၿပီ ။ အရည္ေတြက စိုစို႐ႊဲေနသည္ ။
ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ဟာ ယားယံလြန္းေနသည္ ။
သူကိုင္တာကို ဘြဲ႕ ေက်နပ္ေနသည္ ။ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေ႐ႊၾကဳတ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းသား ႏုႏုေလးေတြကို ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေနသည္ ။ ပင္တီေလးကို သူ ခြၽတ္ဖို႔ လုပ္ျပန္သည္ ။ ဘြဲ႕သူ႔ကို မတားမိ ။သူ ခြၽတ္တာကို ခံလိုက္သည္ ။ ဘြဲ႕ တကိုယ္လုံး ဘာ အ၀တ္မွ မက်န္ေတာ့ ။ ဘြဲ႕ကိုယ္လုံးတီး ျဖစ္သြားၿပီ ။ သူက ဘြဲ႕ကိုယ္လုံးေတြကို တျဝကီး လိုက္ၾကည့္ေနလို႔ ဘြဲ႕ ဟန္႔တားလိုက္မိသည္ ။
“အို..မၾကည့္နဲ႔…မၾကည့္နဲ႔….”
လို႔ ေအာ္လိုက္မိသည္ ။ သူက
“ တအား လွလို႔ပါ ဘြဲ႕ရယ္…”
လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕ ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲကို သူ ငုံ႔နမ္းသည္ ။ သူ႔ႏွာေခါင္းက ဘြဲ႕ရဲ႕ ရတနာေ႐ႊၾကဳတ္ အကြဲေၾကာင္း တေလ်ာက္ နမ္းရႉေနသည္ ။
“ အို႔….ဘာလို႔ နမ္းေနတာလဲ..ကိုဥာဏ္….. အဲလို လုပ္ရလို႔လား..ဘုန္းနိမ့္ေနလိမ့္မယ္…”
သူက ဘြဲ႕ေျပာတာေတြကို ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တဲ့ အျပင္ သူ႔လ်ာႀကီးနဲ႔ ဘြဲ႕အကြဲေၾကာင္းကို ေကာ္တင္ယက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕ တကိုယ္လုံး တုန္ခါေနရေအာင္ သူ႔လ်ာအယက္က ေကာင္းသည္ ။ တအားေကာင္းသည္ ။
ဘြဲ႕ အၿမဲ စိတ္၀င္စားခဲ့တဲ့ ဘာဂ်ာမႈတ္တယ္ ဆိုတာႀကီးကို လက္ေတြ႕က်က် ႀကဳံေနရၿပီကြယ္ ။ ရည္းစား ရွိတဲ့ အရင္းႏွီးဆုံး သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာျပတဲ့ ဘာဂ်ာ အေတြ႕အႀကဳံေတြနဲ႔ အင္တာနက္ကအျပာဆိုက္ေတြမွာ ၾကည့္ဖူးခဲ့တဲ့ ဘာဂ်ာမႈတ္တာေတြကိုဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး လက္နဲ႔ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္သပ္ၿပီး အပ်ိဳေပါက္ ဘ၀ ကတည္းက ေျဖေဖ်ာက္ခဲ့သည္ ။ အခုေတာ့ လက္ေတြ႕ ခံစားေနရၿပီ ။
ဥာဏ္ထက္က မၾကာခင္ လက္ထပ္ေတာ့မယ့္ ခင္ပြန္းေလာင္းမို႔ အစစ လိုက္ေလ်ာေပးလိုက္မိသည္ ။ စိတ္ေတြ တအား ထႂကြသြားလို႔လည္းေပါ့ ။ ဥာဏ္ထက္က ေ႐ႊၾကဳတ္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ကလိေပးေနသည္ ။ ေ႐ႊၾကဳတ္ရဲ႕ ရသာဖူးစိေလးကို သူ႔လ်ာထိပ္နဲ႔ ေရေရလည္လည္ ထိုးဆြ ေကာ္ပြတ္ ကလိလိုက္တာ ဘြဲ႕လည္း တအားကိုေကာင္းသြားရၿပီး အရည္ေတြ တ႐ႊမ္း႐ႊမ္း စိမ့္ထြက္ၿပီး တုန္တက္သြားရသည္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ တိုက္ေရွ႕ဖက္က ကားစက္ရပ္လိုက္သံကို ဘြဲ႕တို႔ ႏွစ္ေယာက္လုံး ၾကားလိုက္ၾကရသည္ ။ ဟင္…. ဘယ္သူလဲ…။ ဥာဏ္ထက္ေရာ ဘြဲ႕ေရာ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးေတြနဲ႔…။ တိုက္အ၀င္၀ တံခါးႀကီးက ဘဲလ္ကို တတင္တင္နဲ႔ ႏွိပ္ေနတဲ့အသံ ထြက္လာသည္ ။
“ ဟာ….ဘယ္သူလဲ…..”
ဥာဏ္ထက္သည္ လူတေယာက္မွ တိုက္နဲ႔ ၿခံထဲ မရွိေအာင္ စီစဥ္ထားခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ ဘဲလ္ ဆက္တိုက္ ႏွိပ္ေနလို႔ ဥာဏ္ထက္ မတ္တပ္ ထရပ္ၿပီး ေဘာင္းဘီေကာက္စြပ္ တီရွပ္ ေကာက္၀တ္လိုက္ၿပီး..“ ဘြဲ႕..ကိုယ္ ခဏဆင္းၾကည့္လိုက္အုံးမယ္..” လို႔ ေျပာသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း မတ္တပ္ ထရပ္လိုက္ၿပီး စကပ္နဲ႔ အက်ႌေတြကို ေကာက္ယူ ျပန္၀တ္လိုက္သည္ ။ ဥာဏ္ထက္ တိုက္ေအာက္ကို ေရာက္သြားေတာ့ တံခါးကို ဘဲလ္ ႏွိပ္ေနတာက မႏၲေလးမွာ ေနတဲ့ သူ႔အေဖရဲ႕ညီမ ေဒၚေလးသင္ဇာတို႔ မိသားစု ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။
“ ဟာ…ေဒၚေလးတို႔ပါလား….”
“ ဟုတ္တယ္..သား….. ဘယ္သူမွ မရွိၾကဘူးလား ..ၿခံေစာင့္ႀကီး ဦးသာလည္း ဘယ္ေရာက္ေနလဲ…..”
ဥာဏ္ထက္က တံခါး ဖြင့္ေပးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေလးတို႔ မိသားစုေတြ တိုက္ထဲ ၀င္လာၾကတဲ့ အခ်ိန္ ဘြဲ႕လည္းေရခ်ိဳးခန္းထဲ ၀င္ၿပီး အလွျပန္ျပင္ေနသည္ ။ ဥာဏ္ထက္လည္း လမ္းခရီး အလည္မွာ တန္းလန္းႀကီး ရပ္သြားလို႔ အခံရ ခက္ေနသည္ ။ ဘြဲ႕လည္း သူ႔ကို အခုမွ ရွက္ေနမိသည္ ။ သူ႔ကို အိမ္ျပန္ပို႔ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ဥာဏ္ထက္လည္း ဘြဲ႕ကို ဘာဂ်ာမႈတ္လိုက္ရတာ ကိုေတာ့တအား ေက်နပ္ေနသည္ ။ ေတာက္.. လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္…လို႔ ဥာဏ္ထက္ရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ အခါခါ ေရ႐ြတ္ေနသည္ ။
ဘြဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းေတြ ေပ၇ေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ မသန္႔သလို ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေရခ်ိဳးလိုက္သည္ ။ ေပါင္ၾကားေနရာေတြ ကို ဆပ္ျပာနဲ႔ အႏွံ႔ပြတ္ရင္း ေ႐ႊၾကဳတ္က ရသာဖူးေလးကို စမ္းမိထိမိပြတ္မိေတာ့ ေစာေစာက ကိုဥာဏ္ ယက္ေပးကလိေပးတာေတြကို ျပန္သတိရလာသည္ ။ စိတ္ေတြ ျပန္ထလာသည္ ။ျပန္ႂကြလာသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္း ၾကမ္းျပင္မွာ ထိုင္ခ်ရင္း ေ႐ႊၾကဳတ္ကို ဖိဖိပြတ္မိသည္ ။
ကိုဥာဏ္ရဲ႕ အတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ရခါနီးေလး သူ႔အေဒၚေရာက္လာလို႔ ထေျပးၾကရတာ ။ အင္း.. နဲတဲ့ အတန္ႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာဘဲ ေယာက္်ားလိင္တန္ကို ေတြ႕ဖူးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ဘြဲ႕အတြက္ အရမ္းကို စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အေတြ႕အႀကဳံပါ ။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့ မိသားစုအားလုံး ညစာ အတူတူစားၾကသည္ ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကို မႉးအိမ္.. တိမ္ဂြမ္းတို႔နဲ႔မႏၲေလးမွာ ဆုံၿပီး ေပ်ာ္ၾကမည္ ဆိုတာကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။ ေမေမနဲ႔ ေဖေဖက ဘြဲ႕လုပ္ခ်င္တာေတြကို အကုန္ခြင့္ျပဳေနက်ပါဘဲေလ ။ ေဖေဖေမေမတို႔နဲ႔ တီဗီ ခဏ ထိုင္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္အခန္းကို ကိုယ္ တက္ခဲ့ေတာ့ မႉးအိမ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကို ဒီေန႔ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့တဲ့ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေျပာျပခ်င္တာနဲ႔ သူတို႔ကို ဖုန္းေခၚေျပာျပလိုက္သည္ ။
မႉးအိမ္တို႔ စိတ္၀င္စားၾကၿပီး အေသးစိတ္ကို ေမးၾကေတာ့တာဘဲ ။ ကိုဥာဏ္ရဲ႕ အတန္ႀကီး မာမတ္ၿပီးေထာင္ေနတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ သူတို႔ တအား သေဘာက်ၾကသည္ ။ သူတို႔လည္း ရည္းစားထားမွျဖစ္မယ္လို႔ ေျပာၾကသည္ ။ ဘြဲ႕ ဘာဂ်ာအမႈတ္ခံရတာကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔လည္း ႀကဳံခ်င္လွၿပီ လို႔ ျပန္ေျပာၾကၿပီးကိုဥာဏ္နဲ႔ ထပ္လုပ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းၾကသည္ ။
မႉးအိမ္သူသည္ ခုတေလာ စိတ္ေတြ တအားထေနသည္ ။ အလုပ္က ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ အြန္လိုင္းကေန ဗီဒီယိုကားေတြ ၾကည့္တဲ့အခါ လိင္စပ္ယွက္တဲ့ အခန္းေတြကို ၾကည့္မိရင္ သဘာ၀ ကာမစိတ္ေတြ တအား ထႂကြၿပီး ဆန္႔က်င္ဖက္လိင္ကို လိုလားတဲ့ စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚၿပီးကိုယ့္ဖါသာ လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္မိရတာ အခါခါဘဲ ။
ညက မႉးအိမ္ ကိုယ့္ဖါသာ အာသာေျဖမိရျပန္သည္ ။
ဘြဲ႕ထူးေၾကာင့္…။ ဘြဲ႕ထူးက သူနဲ႔ ေစ့စပ္ထားတဲ့ ကိုဥာဏ္ထက္နဲ႔ ခ်ိန္းေတြ႕တဲ့အေၾကာင္းေတြကို ဖုန္းဆက္ ေျပာျပခဲ့သည္ ။ကိုဥာဏ္ထက္က ဘာဂ်ာကိုင္တဲ့အေၾကာင္း သူ႔လီးကို ကိုင္ခိုင္းတဲ့ အေၾကာင္းေတြကို အေသးစိတ္ ေျပာျပသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း တအားဆာေလာင္လိုလားေနတဲ့သူ ဆိုေတာ့ တကယ္ႀကဳံတဲ့ ဘြဲ႕ထူးကို သိခ်င္တာေတြ ေမးမိသည္ ။ ဒါေတြကို စဥ္းစားျမင္ေယာင္ေတာ့ တအား ယားလာျပန္ေရာ ။ ကိုယ့္အဖုတ္ကို ကိုယ္ ပြတ္ၿပီး အာသာေျဖမိရျပန္ေရာ ။
အာသာေျဖေတာ့ ဦးေဇာ္၀င္းေသာင္း ႐ုပ္ကို ျမင္ေယာင္မိေနသည္ ။ အို..ဘာျဖစ္တာလဲ မသိဘူး ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္တင္မိသည္ ။ ဦးေဇာ္၀င္းေသာင္းက မႉးအိမ္ရဲ႕ အထက္က အရာရွိ ။ သူက မိန္းမလည္း ရွိသည္ ။ ကေလးလည္း ရွိသည္ ။ သူက မႉးအိမ္ကို သံေယာဇဥ္ ညိခ်င္ေနတဲ့သေဘာ ျပေနတာ ၾကာၿပီ ။ မႉးအိမ္ကို သူအရမ္းႀကိဳက္ေနသည္ ။ သူ႔မိန္းမ ရွိရက္နဲ႔ ဘာလို႔ ဒီလို ျဖစ္ေနတာလဲ ဆိုတာကို မၾကာခင္ဘဲ မႉးအိမ္ သိရသည္ ။ သူ႔မိန္းမနဲ႔သူ တက်က္က်က္ အၿမဲ ရန္ျဖစ္ၿပီး အဆင္မေျပၾကဘူးတဲ့ ။ မႉးအိမ္ကို သူ႔အေၾကာင္း သိတဲ့ ႐ုံးက႐ုံးအုပ္မႀကီး ေဒၚေဝ၀က ေျပာျပတာ ။
မႉးအိမ္လည္း သူစိုက္စိုက္ၾကည့္ရင္ အရမ္း ရင္ခုံတာဘဲ ။ သူ႔မ်က္လုံးေတြက မႉးအိမ္ရဲ႕ ၀တ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြကို ေဖါက္ထြင္း ျမင္သလိုႀကီး ခံစားရသည္ ။ သူ႔အၾကည့္ေတြက သိပ္ရဲလြန္းသည္ ။ မႉးအိမ္ကို ခ်စ္မိတာထက္လိင္ဆက္ဆံခ်င္တဲ့ ပုံရွိသည္ ။ သူက ပိန္ပိန္ပါးပါး ဘိုက္ခ်ပ္ခ်ပ္နဲ႔ ၾကည့္ေကာင္းတဲ့လူမို႔ ကိုယ့္ဖါသာ ပြတ္တဲ့အခ်ိန္ သူ႔ပုံကို မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္သြားတာလားေတာ့ မသိဘူး ။ သူလည္း ကိုဥာဏ္ထက္လိုဘဲ လီးတုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးနဲ႔လား မသိဘူး ။
တခါတေလ သူက မႉးအိမ္ကို သူနဲ႔ ကားေမာင္း ထြက္ၾကဖို႔ ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္မလိုက္ပါဘူး ။ သူ႔မိန္းမ သိသြားရင္လည္း မေကာင္းဘူးေလ ။ ႐ုံးမွာ သူက မႉးအိမ္ကို အစားအေသာက္ေတြ အၿမဲေကြၽး သည္ ။ သူ ထမင္းစားတဲ့ အခ်ိန္ မႉးအိမ္ကို လာေခၚသည္ ။ မေကာင္းတတ္လို႔ သူနဲ႔ အတူတူ ထိုင္ စားရင္ သူက မႉးအိမ္ ပုဂံထဲကို ဟင္းေတြ အမ်ားႀကီး ထည့္ေပးတတ္သည္ ။
႐ုံးက လူေတြလည္း သူ မႉးအိမ္ကို ႀကိဳက္ေနမွန္း သိေနၾကၿပီ ။ ေဒၚေဝ၀ ဆိုရင္ သူ႔ကို မႉးအိမ္ရဲ႕ ဘဲႀကီး လို႔ သုံးႏႈံးေနၿပီ ။ မႉးအိမ္လည္း သူနဲ႔ မႉးအိမ္က ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး လို႔ဘဲ သူတို႔ကို ေျပာခဲ့မိသည္ ။ တကယ္လည္း အခုအခ်ိန္အထိ ဘာမွ မွ မဟုတ္တာဘဲေလ ။ အိမ္ေထာင္ရွိတဲ့ သူနဲ႔ ဘာဇာတ္လမ္းမွ မျဖစ္ခ်င္ပါဘူး ။
သူက နယ္ကို ခရီးထြက္ၿပီး ျပန္လာရင္ မႉးအိမ္ကို လက္ေဆာင္ေတြ ေပးသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း ျငင္းရခက္လို႔ သူေပးတာေတြကို ယူထားခဲ့မိသည္ ။ ဘြဲ႕ထူးရဲ႕ ေတြ႕ႀကဳံတာေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရၿပီး ေယာက္်ားလိုခ်င္တဲ့ ေဝဒနာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံစားေနရလို႔ အိပ္ရာထဲ ကိုယ့္ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုယ့္ဖါသာ လက္နဲ႔ ပြတ္မိေနရသည္ ။ အင္းဟင္… ယားလိုက္တာကြယ္….လီးတုတ္တုတ္ႀကီးနဲ႔ တအားလိုးေပးတာကို ခံခ်င္လိုက္တာ…..လို႔ တိုးတိုးေလး ညည္းေနမိသည္ ။ ယားလြန္းတဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ ညက ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္လို႔မေပ်ာ္ဘူး ။
မနက္က်ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တခုခု လိုေနသလို ခံစားရသည္ ။ ႐ုံးသြားဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ ခါတိုင္း အတူတူ ႐ုံးသြားေနက် မခင္ျမလြင္က သူ ေနမေကာင္းလို႔ ႐ုံးမတက္ဘူးလို႔ ဖုန္းဆက္သည္ ။ ဒါေၾကာင့္ မႉးအိမ္ တေယာက္ထဲဘဲ ႐ုံးသြားဖို႔ လုပ္သည္ ။ အိမ္နဲ႔႐ုံးက သိပ္ မေဝးေတာ့ စက္ဘီးနဲ႔ ဘဲ ႐ုံးသြားသည္ ။ အိမ္ထဲက အထြက္ အိမ္ေရွ႕ကို ကားတစီး ထိုးဆိက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။ ဟင္….။ မႉးအိမ္တို႔ ႐ုံးက ကား ။ ဦးေဇာ္၀င္းေသာင္းႀကီး…။
“ မႉးအိမ္..လာေလ….ကိုယ္လည္း ႐ုံးသြားးမလို႔ဘဲ …. ”
“ ေနပါေစ….မႉးအိမ္ စက္ဘီးနဲ႔ဘဲ သြားလိုက္ပါမယ္….”
“ ဟာ..မဟုတ္တာႀကီး….လာပါ…ကိုယ္နဲ႔ဘဲ လိုက္ခဲ့ပါ….”
မႉးအိမ္လည္း မေကာင္းတတ္လို႔ မျငင္းေတာ့ဘဲ သူ႔ကားနဲ႔ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။ သူက ႐ုံးမေရာက္ခင္
“ ေစာေသးတယ္..တခုခု ေသာက္ရေအာင္…”
လို႔ ေျပာၿပီး လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးတခုေရွ႕မွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္ ။
“ မႉးအိမ္ မေသာက္ေတာ့ပါဘူး…ဆရာ…”
လို႔ ေျပာလည္း မရဘူး ။ အတင္းကို ဆင္းခိုင္းေနတာဘဲ ။လဖက္ရည္ဆိုင္ထဲက လူေတြကလည္း ဝိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္ လို႔ မႉးအိမ္ထင္သည္ ။ သူက မႉးအိမ္ကို တအား ဂ႐ုစိုက္တာဘဲ ။ ဆိုင္ထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ ထိုင္ၿပီး လဖက္ရည္နဲ႔ မုန္႔ ထိုင္စားၾကတဲ့အခ်ိန္ သူ႔မိန္းမ ေတြ႕သြားရင္ေတာ့ ခက္ၿပီ ဆိုတဲ့ အသိက မႉးအိမ္ကို စိတ္ညစ္သြားေစသည္ ။ သူက မႉးအိမ္ရဲ႕ အတြင္းစိတ္ကို ထိုးေဖါက္ သိျမင္သလိုဘဲ ။
“ မႉးအိမ္…ကိုယ့္မိန္းမနဲ႔ ကိုယ္ လမ္းခြဲဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကၿပီ .. သူ အခု ရန္ကုန္ကို ျပန္သြားၿပီ…”
လို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေျပာခ်လိုက္သည္ ။ မႉးအိမ္လည္း သူ႔ကို ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိသည္ ။
“ ဟုတ္တယ္…သူနဲ႔ ကိုယ္နဲ႔က မိဘေတြ ေပးစားလို႔ ယူခဲ့ၾကတာေလ ..သမီးေလး ရလာေတာ့ သမီးေလး မ်က္ႏွာနဲ႔ သူဆိုးသမွ် ကိုယ္လည္း သည္းခံခဲ့တာ.. အရမ္း လြန္လာေတာ့ ဆက္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး…. အခုေတာ့သူလည္း ကိုယ့္ကို ကြဲခ်င္တယ္လို႔ ေျပာၿပီး ရန္ကုန္ကို သြားလိုက္ၿပီ….”
မႉးအိမ္လည္း သူ ေျပာတာကိုဘဲ နားေထာင္ေနမိရင္း လဖက္ရည္ကို ေသာက္ေနမိသည္ ။ ဒါေပမယ့္ သူဆက္ေျပာလာတဲ့ စကားေတြေၾကာင့္ မႉးအိမ္ရဲ႕ လဖက္ရည္ပုဂံလုံး ကို ကိုင္ထားတဲ့လက္ေတြ တအား တုန္ခါသြားလို႔ ကမန္းကတမ္း ပုဂံလုံးကို စားပြဲေပၚကို ခ်လိုက္ရသည္ ။ သူက
“ မႉးအိမ္ကို ကိုယ္ အရမ္းခ်စ္တယ္…”
လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ပါ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ “ ေ႐ႊျပည္မႏၲေလး ထေရးဒင္း ”မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာ ရာထူးနဲ႔ လုပ္ေနတာ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ရဲ႕ အေဖအေမရဲ႕ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀မႈနဲ႔ မတည္ရင္းႏွီးမႈ ထုထည္ႀကီးမားမႈေၾကာင့္လို႔ ဆိုႏိုင္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္သြက္လက္ခ်က္ျခာၿပီး ထူးျခားတဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ ရွိတဲ့ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ေၾကာင့္ ေ႐ႊျပည္မႏၲေလး ထေရးဒင္း ကုမၸဏီႀကီးသည္ အရွိန္အလ်င္ျမန္ျမန္နဲ႔ တိုးတက္လာသည္ကို ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါ ။
တိမ္ဂြမ္းသည္ ဘြဲ႕ထူးဆီက ဖုန္းနဲ႔ ေျပာျပလို႔ သူနဲ႔ ကိုဥာဏ္နဲ႔သူ ဘာဂ်ာကိုင္တဲ့အဆင့္ ေရာက္သြားရတာကို အေသးစိတ္ သိလိုက္ရသည္ ။ ဘြဲ႕ထူး ေျပာျပတာေတြ နားေထာင္ၿပီး တိမ္ဂြမ္းလည္း သဘာ၀စိတ္ေတြ ျဖစ္မိရၿပီး အဲဒီညက ကိုယ့္ေပါင္ၾကားကို ကိုယ္ လက္ထည့္မိခဲ့ရတဲ့ အထိပါဘဲ ။
တိမ္ဂြမ္း ညဥ့္နက္မွ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ရၿပီး ရင္ထဲမွာ မတင္မက်ႀကီး ျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္က မနက္ေစာေစာ ေဘးၿခံက ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ ႏိုးလာရတဲ့အခါ ကိုယ္ခႏၶာက လိုလားေတာင့္တေနတဲ့ ခံစားခ်က္က ေပ်ာက္ကြယ္မသြားတဲ့အျပင္ ပိုလို႔ေတာင္ ဆိုးလာတာကို သတိထားမိရသည္ ။ ေပါင္ၾကားက တသက္လုံး ေနမထိေလမထိ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မထိေအာင္ ထားခဲ့တဲ့ မိန္းမကိုယ္ အဂၤါစပ္က ယားယံတဲ့ ေဝဒနာေၾကာင့္ လက္နဲ႔ ဖိပြတ္မိရျပန္သည္ ။
တိမ္ဂြမ္းကို အရမ္းႀကိဳက္ေနၿပီး ျပန္ခ်စ္ဖို႔ တဆာဆာနဲ႔ ေတာင္းခံေနတဲ့ ကိုရာေက်ာ့္ကိုဘဲ ျပန္ခ်စ္လိုက္ရမလား ဖ်တ္ကနဲ အေတြး၀င္ စဥ္းစားမိလိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္သည္ လူေကာင္းတေယာက္ပါ ။ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းကုမၸဏီခ်င္း အက်ိဳးတူးပူးေပါင္း လုပ္ေနၾကတာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ရွိၿပီ ။ သူကလည္း လူပ်ိဳ..ကိုယ္ကလည္း အပ်ိဳ ဆိုေတာ့ အေနနီးစပ္ေတာ့ ခင္မင္မႈေတြ ပိုခဲ့ၾကသည္ ။
ခက္တာက ကိုရာေက်ာ္က သေဘာလည္းေကာင္း အလုပ္လည္းေတာ္ေပမယ့္ အစားအေသာက္ မဆင္ျခင္ႏိုင္ဘဲ ဘိုက္က႐ႊဲ ပါးက ေဖါင္းနဲ႔ အိုဗာဝိတ္ ျဝဖိုးေနတာက တိမ္ဂြမ္းကို သူနဲ႔ ခ်စ္လိုက္ဖို႔ တားဆီးေနသည္ ။ အခ်စ္မွာ မ်က္စိ မရွိပါလို႔ ဆိုၾကေပမယ့္ တိမ္ဂြမ္းသည္ ကိုယ္တိုင္က ေမာ္ဒယ္ေလးတေယာက္လို ပိန္ပါးပါး ေက်ာ့ေက်ာ့ေလး လွမ္းေနတာကို ဂုဏ္ယူေနတဲ့ မိန္းမ ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ ဘဝေဖၚအျဖစ္နဲ႔ လက္တြဲမယ့္လူက ကိုယ့္လို တစ္ေတာ့ မဟုတ္တာေတာင္ ၾကည့္ေပ်ာ္ရႈေပ်ာ္ေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကို အစားထိန္းဖို႔ အားကစားလုပ္ဖို႔ တိမ္ဂြမ္းက အႀကိမ္ႀကိမ္ သတိေပး တိုက္တြန္း နားခ်ခဲ့သည္ ။ကိုရာေက်ာ္သည္
“ အင္းပါ..စိတ္ခ်ပါ..လုပ္ေနၿပီ….”
ဆိုတာေတြ ေျပာေနေပမယ့္ တိမ္ဂြမ္း ကြယ္ရာက်ရင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ အစားေတြကို တအားသြပ္ ဘီယာေတြကို တကြတ္ကြတ္နဲ႔ ေမာ့ ေနလို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဝိတ္ မက် ။ ရာေက်ာ္မင္းေမာ္ ဆိုတာ အထက္ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူ ေဘာစိႀကီးတေယာက္လို႔ လူေတြ
သိထားၾကသည္ ။ ေမာ္ အင္ပို႔အိပ္စပို႔ ကုမၸဏီရဲ႕ မန္ေနဂ်င္း ဒါ႐ိုက္တာ ဦးမင္းေမာ္က သူ႔သားကို ေရွ႕တန္းတင္ ပြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အၿငိမ္းစား ယူခဲ့တဲ့ေနာက္ ရာေက်ာ္မင္းေမာ္က အေဖ့အ႐ိုက္အရာကို ဆက္ခံၿပီး ႀကိဳးစား အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ တခဏခ်င္းမွာဘဲ ေအာင္ျမင္မႈေတြ အလီလီနဲ႔ နံမည္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
သူတို႔ရဲ႕ ေမာ္ ကုမၸဏီရဲ႕ နံမည္သတင္း ေမႊးတာေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္းတို႔ကလည္း သူတို႔နဲ႔ တြဲၿပီး သြင္းကုန္ ထုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းေတြကို ဖက္စပ္ လုပ္ဖို႔ကမ္းလွမ္းခဲ့သည္ ။ သည္မွာ ကိုရာေက်ာ္မင္းေမာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္တို႔
ေတြ႕ၾကတာပါဘဲ ။
ကိုရာေက်ာ္သည္ ျဖဴႏု ေခ်ာေမာတဲ့ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို အစစ ဦးစားေပးခဲ့သည္ ။ အနစ္နာခံၿပီး လုပ္ခဲ့သည္လို႔ ေျပာရင္လည္း မမွားပါ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္နဲ႔ အခုလို နီးနီးစပ္စပ္ ေနေနရတာကိုဘဲ ကိုရာေက်ာ္ ေက်နပ္ေနတာ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ အတြက္ဆို အရာရာကို အဆင္သင့္ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးသူႀကီး ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္နဲ႔ တြဲသြားတြဲလာ လုပ္ၾကရင္ လူေတြက ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ။ ပါးစပ္ၾကမ္းတဲ့လူတခ်ိဳ႕က မၾကားတၾကား“ ျဗဴတီ အင္သည္ ဘိစ္ ” ( အေခ်ာစားေလးနဲ႔ ကို႐ုပ္ဆိုး ) လို႔ ေနာက္ေျပာင္တာေတြ ရွိသလို တခ်ိဳ႕ကလည္းတိမ္ဂြမ္းနဲ႔ မလိုက္ဖက္ဘူး…လို႔ ေပၚတင္ႀကီး မ်က္ႏွာတည့္တည့္ထားၿပီး ေဝန္ၾကတာေတြလည္း ရွိခဲ့သည္ ။
တကယ္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္သည္ စိတ္ႏွလုံးေကာင္းတဲ့ လူေကာင္းတေယာက္ပါ ။ သူ႔ေလာက္ အလိုက္တသိ ခ်စ္တတ္တဲ့လူလည္း ဒီကမာၻမွာ ရွိလိမ့္မယ္ မဟုတ္ဘူး လို႔ သူ႔လက္ေအာက္က သူ႔၀န္ထမ္းေတြက ကြယ္ရာမွာ ေျပာေလ့ရွိသည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ သည္ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ကို ဘယ္ေလာက္ ဂ႐ုစိုက္သည္ ဆိုတာကို သည္ ၀န္ထမ္းေတြ အသိဆုံးဘဲေလ ။
တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ႀကိဳက္တာကို ပါးစပ္က ထုတ္မေျပာဘဲ သူက သိေနသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္သည္ ကိုရာေက်ာ္က ဖူးဖူးမႈတ္ထားတဲ့ ေ႐ႊမင္းသမီးေလးဘဲ လို႔ တီးတိုး ေျပာၾကတာကို တိမ္ဂြမ္းဆိုင္ ျပန္ၾကားရသည္ ။ ကာမဆႏၵေတြ ျပင္းျပတာနဲ႔ဘဲ မရွိေသးတဲ့ ခ်စ္သူကို ကမန္းကတမ္း ေ႐ြးခ်ယ္ပစ္လိုက္ရမွာလား လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးခြန္းထုတ္မိရျပန္သည္ ။
မႉးအိမ္ဆီကို တိမ္ဂြမ္း ဖုန္းေခၚလိုက္သည္ ။
“ မႉးအိမ္….ငါ့စိတ္ေတြ မေပ်ာ္ဘူးဟာ…နင့္ကို ေျပာျပခ်င္လို႔….”
“ ေျပာေလ…တိမ္ဂြမ္း..ယူ ဘာေတြ စိတ္မေပ်ာ္စရာေတြ ေတြ႕ေနလို႔လဲ..ယူ႔ေလာက္ ၿပီးျပည့္စုံတဲ့ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့လူ …..ဒီတိုင္းျပည္မွာ ရွိပါ့မလား …. ”
“ ေငြေၾကးပစၥည္းဥစၥာ ျပည့္စုံတိုင္း စိတ္ခ်မ္းသာႏိုင္ပါ့မလား သူငယ္ခ်င္း…အခုဟာက ကိုယ္.. ကိုယ္ေလ……ခက္ခဲေနတာ… ေျပာရမွာလည္း ရွက္ပါတယ္ကြာ…”
“ ဘာလဲ….လင္လိုခ်င္ေနတယ္လို႔ ေျပာခ်င္တာလား…..”
“ အင္း…ယူက ဘယ္လိုသိေနလဲ…..”
“ ဟိတ္..ကိုယ္လည္း အဲလိုဘဲေလ…..ကိုယ္တို႔ ေက်ာင္းကထဲက လာႀကိဳက္တဲ့လူေတြ ေပါမ်ား ရက္နဲ႔ ပဲမ်ားၿပီး တေယာက္ကိုမွ မေ႐ြးခဲ့ၾကဘဲ ေနခဲ့ၾကလို႔ အခု ဘြဲ႕ထူးေတာင္ မိဘ ေစ့စပ္တဲ့သူနဲ႔ ယူဖို႔ လုပ္လိုက္ရတယ္ မဟုတ္လား….. ကိုယ္လည္း အတူတူပါဘဲ.. အခု ကိုယ့္ကို လာ ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းေနတဲ့ လူကို ကိုယ္ သေဘာက်ေပမယ့္ သူက အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ေလ.. ကိုယ္ ယူတို႔ကို ေျပာျပခဲ့ၿပီးသားပါ….”
“ ယူ႔အထက္က အရာရွိ ဆိုတာလား….”
“ အင္း….ဟုတ္တယ္….တိမ္ဂြမ္း..ယူကေကာ ဟို ပပက ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ေနတာလား….”
“ ဟုတ္တယ္….”
မႉးအိမ္က ကိုရာေက်ာ္ကို ပပက လို႔ သုံးႏႈံးလိုက္တာေၾကာင့္ တိမ္ဂြမ္း ရယ္ခ်င္သြားသည္ ။ ပပက ဆိုတာက ( ပုံပ်က္ႀကီး ) လို႔ ဆိုလိုတာ ။ သို႔ေပမယ့္ ကိုရာေက်ာ္ကို အဲလိုႀကီး ရက္ရက္စက္စက္ မေခၚလို ။ မသုံးႏႈံးလိုဘူး ။ တိမ္ဂြမ္းကို ကိုရာေက်ာ္ တကယ္ ခ်စ္တယ္ လို႔ တိမ္ဂြမ္း ယုံသည္ ။ သိသည္ ။
“ သူက ကိုယ့္အေပၚ သိပ္ေကာင္းတယ္.. မႉးအိမ္…စိတ္သေဘာေကာင္းတဲ့လူ… ေတာ္လည္း ေတာ္တယ္…”
လို႔ တိမ္ဂြမ္း လည္း မႉးအိမ္ကို ေျပာျပလိုက္သည္ ။
“ စိတ္ႏွလုံး ေကာင္းဖို႔ က အဓိကပါ သူငယ္ခ်င္း….”
လို႔ မႉးအိမ္က ေျပာသည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေလသံကို ႏွိမ့္လိုက္ၿပီး တိုးတိုးေလး…
“ အေမွာင္ထဲမွာ ေတြ႕ၾကရင္ ပုံပ်က္တာ ၀တာ ႐ုပ္ဆိုးတာေတြ မရွိေတာ့ဘူး..သူငယ္ခ်င္း… ယူ႔လိုအင္ ဆႏၵေတြကို သူ ေကာင္းေကာင္း ျဖည့္ဆည္းေပးမွာ ေသခ်ာပါတယ္……ခိခိခိ…..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းလည္း အ႐ႊမ္းေဖါက္ေနတဲ့ မႉးအိမ္ကို ရယ္ေမာလိုက္မိသည္ ။ သည္ အခိုက္ ၾကားျဖတ္ ေခၚလိုက္တဲ့ ဖုန္းေၾကာင့္ ေကာ္လာအိုင္ဒီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဟြန္႔..အသက္ရွည္အုံးမယ္…. သူ႔အေၾကာင္း ေျပာေနတုံး သူေခၚလာတယ္…. ။
ကိုရာေက်ာ္က တိမ္ဂြမ္း ခိုင္းထားတဲ့ အလုပ္ေတြ ၿပီးၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတင္းပို႔တာ ။ သူက ခ်က္ဆိုရင္ နားခြက္က မီးေတာက္သည္ ဆိုတဲ့ လူစားမ်ိဳး ။တထြာျပရင္ တေတာင္ျမင္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္း ျဖစ္ခ်င္တာ လုပ္ခ်င္တာေတြကို ႀကိဳသိျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိသည္ ။ ကိုရာ
ေက်ာ္သည္ တိမ္ဂြမ္းအတြက္ ဘ၀လက္တြဲေဖၚ အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ရမယ့္ လူတေယာက္ ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ ။ သူ႔ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ ကို မၾကည့္ဘဲ သူ႔စိတ္သေဘာထားနဲ႔ သူ႔ႀကံရည္ ဖန္ရည္ အရည္အခ်င္းကို ၾကည့္ရမည္ လို႔ သူငယ္ခ်င္း ဘြဲ႕ထူးနဲ႔ မႉးအိမ္ကလည္း တိမ္ဂြမ္းကို အႀကံေပးၾကသည္ ။ တိမ္ဂြမ္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကိုဘဲ ျပန္ခ်စ္လိုက္ေတာ့မည္ လို႔ ။
“ ကိုရာေက်ာ္..”
“ ဗ်ာ..တိမ္ဂြမ္း…”
“ အားလား…”
“ ဗ်ာ..အဲ..အားပါတယ္…ဘာလုပ္ေပးရမလဲဟင္…”
“ လာခဲ့….”
“ ဟုတ္ၿပီ..အခုလာခဲ့ရမွာလား..”
“ အင္းေပါ့…အားရင္ တိမ္ဂြမ္းဆီကို လာခဲ့… အခုေပါ့..”
“ ေကာင္းၿပီ…တိမ္ဂြမ္း….”ကိုရာေက်ာ္ မေရာက္ခင္ တိမ္ဂြမ္းလည္း ရႈိးထုတ္ရသည္ ။ အလွျပင္ အ၀တ္အစား လဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ အိမ္ေဖၚမေလးက ကိုရာေက်ာ္ ေရာက္ၿပီ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လာ သတင္းပို႔သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္သည္ တိမ္ဂြမ္းအတြက္ဆို အၿမဲ အဆင္သင့္ ရွိေနသူပါ ။ အခုလည္း တိမ္ဂြမ္းအိမ္ကို လာတာ လက္ခ်ည္းဘဲ မလာ ။ စားစရာေတြ စုံေနေအာင္ ပါလာသည္ ။ မီးဖိုထဲကို သူကိုယ္တိုင္ပို႔သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းကို ျမင္တာနဲ႔ ၿပဳံးၿပီး..
“ တိမ္ဂြမ္း ေနေကာင္းလား..ဘယ္သြားခ်င္လဲ… ဘာစားမလဲ…” လို႔ ေမးသည္ ။ သူ႔စိတ္သေဘာေၾကာင့္ သူ ၀တုတ္ ပုံပ်က္တာကို တိမ္ဂြမ္း မျမင္မိေတာ့ဘူး ။
“ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တေနရာရာ သြားထိုင္ၿပီး စကားေျပာမလားလို႔… စားဖို႔က အဓိက မဟုတ္ပါဘူး ..”
ဆိုင္ အသစ္
“ သြားေလ..အခု ခ်မ္းျမသာစည္ ဖက္မွာ ေကာ္ဖီဆိုင္ အသစ္ေလးတဆိုင္ ဖြင့္တယ္… သြားၾကည့္မလား…”
“ ဆိုင္အသစ္ကို မသြားခ်င္ပါဘူး.. လူေတြမ်ားတဲ့ေနရာ မသြားခ်င္ဘူး..လူရွင္းၿပီး ေအးေဆး စကားေျပာလို႔ရတဲ့ ေနရာ….”
ကိုရာေက်ာ္က စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
“ ဟုတ္ၿပီ..သိၿပီ…..ေ႐ႊလွံရပ္ ထဲမွာ ဆိုင္တဆိုင္ ရွိတယ္..သန္႔လည္းသန္႔တယ္…
ထိုင္လို႔ေကာင္းတယ္… လူမမ်ားဘူး….”
လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္တို႔ လဖက္ရည္ဆိုင္ေလးကို ေရာက္ၾကေတာ့ ကိုရာေက်ာ္ ေျပာတဲ့အတိုင္း ဆိုင္ေလးသည္ သန္႔ရွင္းၿပီး လူသိပ္မမ်ားတာကို ေတြ႕ရသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းဆိုင္လည္း ကိုရာေက်ာ္နဲ႔ လဖက္ရည္ တခြက္စီ မွာေသာက္သည္ ။ ကိုရာေက်ာ္ကို
“ ကိုရာေက်ာ္..တိမ္ဂြမ္းကို အေျဖမေတာင္းေတာ့ဘူးလား….” လို႔ ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ကိုရာေက်ာ္လည္း
“ ေတာင္းခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ…တိမ္ဂြမ္း စိတ္အခန္႔မသင့္ျဖစ္မွာကို က်ေနာ္ စိုးရိမ္လို႔ပါ.. တိမ္ဂြမ္းကို က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္တယ္ ဆိုတာ တိမ္ဂြမ္း သိပါဗ်ာ…တကယ္ပါ.. က်ေနာ္လည္း တိမ္ဂြမ္းကိုသစၥာရွိရွိ နဲ႔ တသက္လုံး စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားမွာပါ..ယုံပါ တိမ္ဂြမ္းရယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက
“ တိမ္ဂြမ္း အေျဖေပးေတာ့မလို႔..” လို႔ ရယ္ၿပီး ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ကိုရာေက်ာ္လည္း
“ အခုလား..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ သူ႔မ်က္ႏွာက အံ့အားသင့္သြားသလို အေျဖက ေကာင္းပါ့မလားလို႔ စိုးရိမ္သြားတဲ့ပုံလည္း ရွိသည္ ။
“ က်ေနာ့္ကို ျပန္ခ်စ္မွာလားဟင္..တိမ္ဂြမ္း…”
လို႔ တုန္ရီတဲ့ အသံနဲ႔ ေမးသည္ ။ တိမ္ဂြမ္းက ၿပဳံးၿပဳံးေလးနဲ႔ ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္ၿပီး
“ကိုရာေက်ာ့္ကို တိမ္ဂြမ္း ခ်စ္တယ္….”
လို႔ ေျဖလိုက္ပါသည္ ။ ကိုရာေက်ာ္မွာ ေပ်ာ္လြန္းလို႔ တုန္ေနသည္ ။ မ်က္ရည္လည္ေနသည္ ။ သူလိုခ်င္တဲ့ တိမ္ဂြမ္းရဲ႕ အခ်စ္ကို သူ ရၿပီေလ ။
“ ၀မ္းသာလိုက္တာ တိမ္ဂြမ္းရယ္ …”
ဘြဲ႕သည္ ကိုဥာဏ္နဲ႔ အဲဒီေန႔က ကိုယ္တုံးလုံးေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီး သူမေစာက္ဖုတ္ကို ကိုဥာဏ္က လ်ာနဲ႔ ယက္တာကို ခံလိုက္ရၿပီး ကိုဥာဏ္ကို ရွက္ေနမိၿပီး သူနဲ႔ ထပ္ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ဘဲ ေနေနခဲ့သည္ ။ စိတ္ေတြထႂကြၿပီး အရွက္ကုန္သလို ျဖစ္သြားမိတာကို ရွက္ေနတာ ။ သူကေတာ့ ဘြဲ႕နဲ႔ ထပ္ေတြ႕ခ်င္လို႔ တခ်ိန္လုံး ဖုန္းဆက္ဆက္ေနသည္ ။
တိမ္ဂြမ္းဆီက သူ ကိုရာေက်ာ္ကို ခ်စ္သူအျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း ဖုန္းဆက္တဲ့ တခ်ိန္ထဲမွာဘဲ မႉးအိမ္ကလည္း သူ႔အထက္အရာရွိ ဦးေဇာ္၀င္းေသာင္းနဲ႔ ခ်စ္သူ ဘ၀ ေရာက္သြားၿပီ ဆိုတာကို ဖုန္းေခၚၿပီး ေျပာျပသည္ ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ စြံကုန္တာကို ဘြဲ႕လည္း အံ့ၾသေနသည္ ။
တျဖည္းျဖည္း အသက္ႀကီးလာၾကတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမေတြ တင္းခံမထားေတာ့ဘဲ နီးစပ္ရာနဲ႔ ညိပစ္လိုက္ၾကတာဘဲ လို႔ သူ႔ဖါသာ ေရ
႐ြတ္ေနမိသည္ ။ အင္းေလ..ဘြဲ႕ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာထူးလဲ ။ မိဘေစ့စပ္တဲ့ ကိုဥာဏ္ကို လက္ခံလိုက္တာဘဲ။ ကိုဥာဏ္က လက္ထပ္ၾကမယ့္ေန႔ကို သတ္မွတ္ခ်င္သည္ ။ ေန႔ေကာင္းရက္သာ ေ႐ြးေတာ့မည္ ။ ဘယ္ဟိုတယ္မွာ ဧည့္ခံပြဲ လုပ္မည္ကို တိုင္ပင္သည္ ။ မဂၤလာေဆာင္ ဖိတ္စာလည္း ႐ိုက္ေတာ့မည္ ။
သူတို႔သုံးေယာက္ တိုင္ပင္ဆုံးျဖတ္ထားခဲ့တဲ့အတိုင္း လက္မထပ္ခင္မွာ မႏၲေလးမွာ သူတို႔ သုံေယာက္ ဆုံၾကရမွာ ျဖစ္လို႔ တိမ္ဂြမ္း..မႉးအိမ္တို႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာတဲ့အခါ သူတို႔ အစီအစဥ္ကို မၾကာခင္ အေကာင္အထည္ ေဖၚဖို႔ တိုင္ပင္ၾကသည္ ။
မႉးအိမ္ သည္ ဦးေဇာ္၀င္းေသာင္းက မိန္းမနဲ႔ ကြဲေတာ့မယ္ ဆိုလို႔ သူ ကြာရွင္းျပတ္စဲတဲ့ အခါက်မွ အေျဖေပးပါရေစလို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ဘဲႀကီးက တစာစာနဲ႔ နားပူလြန္းၿပီး မိန္းမနဲ႔ ဘယ္လိုမွ ျပန္မေပါင္းျဖစ္ေတာ့ပါဘူး.. ကြဲၾကပါၿပီ..မၾကာခင္ ကြာရွင္းတဲ့ ကိစၥ လုပ္ၿပီ…ျပန္ခ်စ္ပါ မႉးအိမ္ရယ္ ဆိုၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္ ငိုျပသည္ ။
မႉးအိမ္ကလည္း သူ႔ကို စိတ္ထဲမွာက သေဘာက်သည္ ။ သေဘာက်ခဲ့သည္ ။ မိန္းမနဲ႔ ကေလးနဲ႔မို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္လို႔ ။ အခုလည္း တကယ္ ကြာရွင္းၿပီးတဲ့အထိ ေစာင့္လိုက္ပါအုံးလို႔ သူ႔ကို ေျပာေပမယ့္ သူကအရမ္း ပူဆာေနလို႔ မႉးအိမ္ကလည္း စိတ္မခိုင္ စိတ္ေပ်ာ့သူမို႔ သူ႔ကို ခ်စ္ပါတယ္ လို႔ အေျဖေပးခဲ့သည္ ။
ခ်စ္သူေတြ လည္း ျဖစ္သြားေရာ ဘဲႀကီးက ကဲတက္လာသည္ ။ လဖက္ရည္ဆိုင္ ထမင္းဆိုင္မွာ အတူတူ ထိုင္စားတာေလာက္နဲ႔တင္ မေက်နပ္ႏိုင္ဘဲ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြ႕ၾကရေအာင္..လို႔ နားပူနားဆာ လုပ္သည္ ။ မႉးအိမ္ကို ဖက္ထားခ်င္လို႔ပါ.. ဒီထက္ မပိုပါဘူးလို႔ ဂတိေပးသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း တကယ္ေတာ့ ဆန္႔က်င္ဖက္လိင္ကို ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ ေနတာပါ ။
သူ ကြာရွင္းၿပီးတဲ့အထိ သူနဲ႔ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး မျဖစ္ခ်င္ဘူး ။ ဒါေပမယ့္ သူက ဖက္ထား႐ုံပါ..ပါးေလး နမ္း႐ုံပါ ဆိုၿပီး သူ႔အိမ္ကို လိုက္ခဲ့ဖို႔ ေခၚသည္ ။ မႉးအိမ္ကလည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ လိုက္သြားမိသည္ ။ လူလည္ႀကီး ။ မႉးအိမ္လည္း သူ႔အိမ္ကို ပါသြားေရာ ဘဲႀကီးက လက္က သြက္သည္ ။ ျမန္သည္ ။ စားေနက် ေၾကာင္ပါးႀကီး။
သူ႔လက္ေတြက မႉးအိမ္ရဲ႕ ရင္စိုင္ထြားထြား တင္းတင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး နယ္ဖတ္ေတာ့တာဘဲ ။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကိုင္ၿပီး ဆြဲထုတ္လို႔ သူတို႔ခမ်ာ ေထာင္ေထာင္ေလးေတြ ထြက္လာၾကရသည္ ။ မာေက်ာတင္းေထာင္ေနၾကတဲ့ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို သူ နမ္းသည္ ။ လ်ာနဲ႔ တို႔ထိ ကစားသည္ ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြနဲ႔ ညႇပ္ဆြဲသည္ ။ စုတ္သည္ ။. စို႔သည္ ။ သူ႔ကို
“ ကိုေဇာ္ရယ္..ေတာ္ၿပီ..” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လက္ထဲက ႐ုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္ သူက အတင္း ဖက္ထားသလို သူ႔လက္တဖက္ကလည္း မႉးအိမ္ရဲ႕ ေပါင္ၾကားက အကြဲေၾကာင္းကို ကိုင္ပြတ္ေပးေနသည္ ။ ဒီအေတြ႕ကလည္း မႉးအိမ္ရဲ႕ ႐ုန္းကန္မယ့္ စြမ္းအင္ေတြကို ေလ်ာ့က်ေစသည္ ။
“ ကိုေဇာ္ရယ္….အို…အင္း…….ဟင္း…… သိပ္ကဲတာဘဲကြာ……အာ….အို႔..ဘာလို႔ ႏႈိက္ေနရျပန္တာလဲ….”
သူ႔လက္ညႇိဳးက မႉးအိမ္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ထိုးႏႈိက္ေနသည္ ။ ေစာက္စိေလးကိုလည္း ပြတ္ေခ်ေပးေနသည္ ။ အရည္ေတြက တအား စိမ့္ထြက္ေနတာအကြဲေၾကာင္းထဲကေန ေပါင္ၿခံတေလွ်ာက္ စီးက်လို႔ေနသည္ ။
ႏို႔ေတြကို စို႔လိုက္ ေစာက္ဖုတ္ကို ကလိလိုက္နဲ႔ မႉးအိမ္ရဲ႕ စိတ္ေတြ မႂကြႂကြေအာင္ သူ ႏႈိးဆြေနသည္ ။ သူ႔ကို ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္း မရွိေတာ့ ။ သူ႔အလိုကို လိုက္မိရၿပီ ။ မိန္းေမာေနတဲ့ မႉးအိမ္လည္း ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြ တခုၿပီးတခု ကြၽတ္ကြာ ကုန္တာကို သိရက္နဲ႔ သူ႔ကို မတားဆီးႏိုင္ခဲ့။ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ သူျပဳသမွ်ကို ႏုေနရတဲ့အျဖစ္ ။ အရွက္တရားလည္း ဘယ္ဆီေရာက္ေနၿပီလဲ မသိ ။
သူက မႉးအိမ္ရဲ႕ လက္ထဲကို သူ႔ပူေႏြးေႏြး လီးကို လာထည့္ေပးသည္ ။ တုတ္တုတ္ခဲခဲ လီးတန္ႀကီးက ရွည္လြန္းသည္လို႔ ထင္မိသည္ ။ သည္ဟာႀကီးနဲ႔ မႉးအိမ္ရဲ႕ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူထိုးသြင္းေတာ့မယ္ ဆိုတာ စိတ္ထဲ သိေနလို႔ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားေနသည္ ။ ပါးစပ္က ခ်စ္တယ္ ခ်စ္တယ္ ေျပာေနတဲ့ ေယာက္်ားေတြက တကယ္ေတာ့ လိုးဘဲ လိုးခ်င္ေနၾကပါလား လို႔လည္း သေဘာေပါက္လိုက္သည္ ။ သူ မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္၀မွာ သူ႔လီးထိပ္ဖ်ားကို ေတ့ေထာက္လိုက္သည္ ။
မၾကာခင္ ၀င္လာမယ့္ လီးတန္ႀကီးက မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဆန္႔ပါ့မလား ဆိုတဲ့ အေတြးက ၀င္လာသည္ ။ သႉ မႉးအိမ္ကို လိုးၿပီ ။ မႉးအိမ္ အကြဲေၾကာင္းတေလ်ာက္ သူ႔လီးထိပ္နဲ႔ အေပၚေအာက္ စုံခ်ီဆန္ခ်ီ ပြတ္ဆြဲေနသည္ ။ ဒါကိုက မႉးအိမ္ ရင္ေတြကို ေျဗာင္းဆန္ေစတာ ။ မႉးအိမ္မွာ အရင္က အေတြ႕အႀကဳံ မရွိဘူး ဆိုတာ သူသိသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ အရမ္းမေလာဘူး ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ မႉးအိမ္ ကို ဘာဂ်ာ အပီဆြဲတာ ။ မႉးအိမ္ရဲ႕ အရည္ေတြေရာ သူ႔သြားရည္ေတြေရာ စိုစို႐ႊဲေနေတာ့ သူ႔လီးတန္ႀကီး ထိုးသြင္းဖို႔ ေခ်ာဆီေတြ အျပည့္ ရွိေနၿပီးသား ျဖစ္ေနၿပီ။
မႉးအိမ္လည္း လီးနဲ႔ အလိုးခံဖို႔ကို အပ်ိဳဘ၀တခုလုံး စိတ္ကူးေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ယဥ္ခဲ့တာ အခုေတာ့ တကယ္ဘဲ လက္ေတြ႕ လီးနဲ႔စႀကဳံေတြ႕ရၿပီ ။ စိတ္တအား လႈပ္ရွားရၿပီး နာက်င္မွာ ေၾကာက္ခဲ့ တာေတြလည္း သတိမရႏိုင္ေတာ့ ။ သည္စိတ္ေတြ ျပင္းျပလြန္းေတာ့ လီးႀကီးကို ထိုးသြင္းေစခ်င္တာ အရမ္း ။ သူ႔ကို တအားဖက္ထားရင္း သူလိုးေပးတာေတြကို ခံေနမိသည္ ။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူလိုးေပးတာေတြက ျမန္လာသည္ ။ သြက္လာျပင္းလာသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း သူနဲ႔ စိတ္ပါလက္ပါ လုပ္ခ်င္လာသည္ ။ ေအာက္ကေန ေကာ့ေပး ပင့္ေပးမိသည္ ။ သူတအား ေဆာင့္ထည့္လာသည္ ။ မႉးအိမ္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းလာၿပီး အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ကို တက္လွမ္းသြားရေတာ့ သူ႔လက္ေမာင္းေတြ ပုခုံးေတြကို ကုတ္ျခစ္ရင္း တအား ေအာ္မိလိုက္သည္ ။ သူက
“မႉး ၿပီးသြားလား ”လို႔ ေမးသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း ၿပီးတယ္ ဆိုတဲ့ဟာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာ အျပာကားေတြထဲမွာ
ဖတ္ဖူးၾကည့္ဖူးထားေတာ့ ဒါဘဲ ဆိုတာ ထင္လိုက္မိတာနဲ႔
“အင္း…”လို႔ ေျဖလိုက္မိသည္ ။ သူက ဆက္ေဆာင့္
ထည့္ေနသည္ ။ ဆက္တိုက္ ျမန္ျမန္ ေဆာင့္ေနတာ ။ မၾကာခင္ဘဲ သူလည္း မ်က္လုံးေတြ ပိတ္ထားရင္း တအင္းအင္း ညည္းၿပီး သူ႔အတန္ႀကီးကို မႉးအိမ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲကေန ဆြဲထုတ္လိုက္သည္ ။ သူ႔အတန္ထိပ္က အေပါက္ေလးကေန ျဖဴညစ္ညစ္ အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္နဲ႔ ပန္းလႊတ္တာ မႉးအိမ္ ဘိုက္ေပၚမွာ အိုင္ထြန္းသြားသည္ ။
“ အရမ္းေကာင္းသြားတယ္..မႉး…..”
လို႔ သူ တိုးတိုးေလး ေျပာၿပီး မႉးအ္ိမ္ရဲ႕ ေဘးမွာ သူ လွဲခ် အိပ္လိုက္သည္ ။ သူ႔တကိုယ္လုံး ေခြၽးေတြ စို႐ႊဲေနသည္ ။ မႉးအိမ္လည္း တအားေကာင္းတာဘဲ လို႔ မႉးအိမ္ စိတ္ထဲက ။ေျပာလိုက္မိသည္။
