by ေနာင္လတ္ ပါးစပ္ႀကီး ခါးလည္ကို ျဖတ္နင္းခံလိုက္ရေသာ ေက်ာ္စံေကး ပါးစပ္ႏွယ္ ၿပဲသြား၏။
“အားပါး …. ေအာက္စလြတ္ေနတာကြ..အဟီး”
ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ .. သံပတ္ေပးထားေသာ စက္႐ုပ္မ်ားႏွယ္ လႈပ္စိ လႈပ္စိ လမ္းေလ်ာက္ေနရာ မွ.. နဖားႀကိဳးအဆြဲခံလိုက္ရသလို.. တုံ႔သြားသည္။ ခ်ာကနဲ ေခါင္းႏွစ္လုံးက ေနာင္လတ္ၾကည့္ရာသို႔ လိုက္ၾကည့္ ၾကသည္။ ထိန္ဝင္းက .. ဟိုက္ ကနဲ ေအာ္၏။ သန္းရွိန္က မ်က္ႀကီးျပဴးၿပီး…ဂလု ကနဲ တံေတြး ၿမိဳခ်၏။
“ေပၚတင္ႀကီး..”
သုံးေယာက္သား ..လမ္းမအလယ္မွာ တန္းစီရပ္ေနမိၾကသည္။ ႏွစ္ထပ္ ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ကေလးက သားနားသပ္ ရပ္သည္။ ျပဴတင္းေပါက္မ်ားကို ၾကည္ျပာေရာင္ ဇာေလးမ်ား ခ်ိန္ဆြဲထားသည္။ အိမ္ေရွ႕ႏွင့္ လူသြားလမ္းကေလး တစ္ခုမွ်သာ ေဝးၿပီး ၿခံကက်ဥ္းေျမာင္းသည္။ ေခါင္းရင္းဘက္၌ ေရစင္တစ္ခု ရွိ၏။
ေရစင္ေအာက္ ႀကိမ္ကုလား ထိုင္ေလးေပၚ၌ လွပ ေက်ာ့ရွင္း ေျပျပစ္ ႏုထြား အားပါးပါးႀကီး တစ္ေယာက္က ဒူးႏွစ္ဖက္ ပူးထပ္ကာ စာဖတ္ေန သည္။ ပူးထပ္ထားေသာ ညာေပါင္ရင္းအထိ ထမီေလးက ေဟာင္းေလာင္း..။ ျဖဴေဖြးဥေနေသာ အတြင္းသား အစိုင္အခဲႀကီးမ်ားကို သုံးေယာက္သား အမဲသားသည္ ေဘး၌ထိုင္ေနေသာ ေခြးမ်က္လုံးမ်ိဳးျဖင့္ ဝင္းလက္စြာၾကည့္ ေနၾက၏။
“ပြမ္…ပြမ္..”
“ေစာက္ပတ္ႀကီး ..”
ထိန္ဝင္းက ေယာင္လ်င္ ..အဲဒါႀကီး အၿမဲထည့္ေယာင္သည္။ ယခုလည္း အနားကပ္တီးလိုက္ေသာ ဟြန္းသံေၾကာင့္ ထိန္ဝင္းက ေယာင္လိုက္မိ၏။ ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္းရွိန္ၾကားသို႔ ကားဦးက တိုးဝင္လာသည္။ ၿပီး..ဟြန္းကိုထပ္တီး လိုက္ျပန္သည္။
“ပြမ္..ပြမ္..”
“ေစာက္ပတ္ႀကီး..”
ထိန္ဝင္းကလည္း ဝတၱရားမပ်က္ ေယာင္ျပန္သည္။ ေနာင္လတ္က ဝ႐ုန္းသုန္းကား ျဖစ္ေနေသာ ထိန္ဝင္းကို လွမ္းဆြဲသည္။ ဆြဲမိသည္က ပုဆိုးခပုံစျဖစ္ေနေလရာ ပုဆိုးစႀကီစက ေနာင္လတ္လက္ထဲ ပါလာသည္။ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီ ဝတ္ေလ့မရွိေသာ ထိန္ဝင္း၏ မဲနက္ေမွာင္ေမွာင္ ဦးစြန္းဖုတ္ႀကီးလို မဲကနဲ ေပၚသြား၏။ လေမႊးမ်ား ေအာက္၌ ငုတ္တိတိ ေသးေကြးလွေသာ ခေလးလီးသာသာေလးကပါ ဘြားကနဲ ျမင္ကြင္းထဲ ဝင္လာ၏။
“ဟာ …ေစာက္ပတ္ႀကီး..”
သည္တစ္ခါ သန္းရွိန္ကလန္႔ၿပီး ထခုန္သည္။ ထိန္ဝင္း ပုဆိုးစကို အတင္ျပန္လုၿပီး မ်က္နာႀကီးနီရဲလာကာ သန္းရွိန္ကို ေဒါသႏွင့္ေအာ္သည္။
“ဘာလို႔ ဇြတ္ေအာ္ေနတာလဲ .. ေစာက္ပတ္မွန္း မသိ လီးမွန္း မသိ…ေတာက္..”
အမွန္က ထိန္ဝင္း ရွက္ရမ္းရမ္းျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကားေရွ႕တည့္တည့္၌ မ်က္စိေနာက္စရာ ရႈပ္ေထြးေနေသာ သူ တို႔သုံးေယာက္ကို ကားေမာင္းလာသူက စိတ္မရွည္ဟန္ျဖင့္ ဟြန္းထပ္တီးလိုက္ျပန္သည္။
“ပြမ္..ပြမ္”
“ေစာက္…အဲ..အဲ..”
ထိန္ဝင္း ေယာင္မည္ဟု ပါးစပ္ျပင္ၿပီးကာမွ ကားထဲကထြက္လာေသာ မိန္းကေလးမ်က္နာေၾကာင့္ အားနာၿပီး မ ေယာင္ျဖစ္ေတာ့။
“လမ္းလယ္ေခါင္မွာ ဘာလုပ္ေနၾကတာလဲ”
“ၾကည့္ေနတာ..ဟဲ..ဟဲ..”
“ဘာၾကည့္တာလဲ…ဟြန္း..”
“ဟိုမွာ..ေအာက္စလြတ္ေနတာကို..”
“ဘာ…ဘာ ေျပာတယ္”
ၿခံက်ဥ္းေလးထဲမွ ထြက္လာေသာ မေခ်ာက စာအုပ္ကို လက္ညိဳးေလးညႇပ္ကိုင္ရင္း ဝင္ေမးလိုက္သည္။ ထိန္ဝင္း လက္ညိဳးႀကီးက အလိုလိုေနရင္း သန္းရွိန္ႏွာေခါင္းကို ထိုးမိသြားသည္။ ကားေလးထဲမွ ေနာက္ထပ္ မိန္းကေလး တစ္ဦး ထပ္ဆင္းလာျပန္သည္။
“ဘယ္က ေတာသားေတြလဲ မသိဘူး..”
“မိုးညိဳဘက္ကပါ…သိလို႔လား.. ဟင္”
“ရွင့္ကို ဘယ္သူက ေမးေနလို႔လဲ…ဘာမွန္းလဲမသိဘူး.. ဂေယာင္ေတြ..”
ေနာင္လတ္က အေျခအေနကို ဝင္ထိန္းရန္ ႀကိဳးစားသည္။
“ဒီလိုပါ.. အဟဲ.. ဒီလိုေလ..”
“လာျပန္ၿပီ..တစ္ေယာက္.. အကုန္လုံးအ႐ူးေထာင္က ထြက္လာတာမ်ားလား.. မသိဘူး.. ကိုညိဳ ေက်းဇူး..”
ကားဒ႐ိုင္ဘာကို လက္ကေလးျပၿပီး သုံးေယာက္သား ၿခံဝင္းထဲ ဝင္သြားၾက၏။ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ထားေသာ ေနာင္ လတ္ပါးႏွစ္ဖက္ တင္းကနဲျဖစ္သြားသည္။
“ပြမ္..ပြမ္..”
“ေစာက္ပတ္ႀကီး…ဟာ..သြားစမ္းဗ်ာ..ျမန္ျမန္”
ထိန္ဝင္း လန္႔ေယာင္ၿပီးမွ ကားဒ႐ိုင္ဘာကို ေအာ္လိုက္၏။ ဒ႐ိုင္ဘာႀကီးက ..ပြမ္ ကနဲ တစ္ခ်က္ထပ္ႏွိပ္လိုက္ၿပီး..
“မင္းေယာင္တာ ..နားေထာင္ေကာင္းလို႔ပါ.. ဟား.. ဟား..ဟား….ဟား…”
“ေတာက္…အေရးထဲ”
ကားေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေနာင္လတ္က အိမ္အေပၚထပ္သို႔တန္းစီတက္သြားေသာ.. ဖင္ဝိုင္းဝိုင္းေလးမ်ားကို အေသအခ်ာလိုက္ၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်သည္။
“ေတာ္ေတာ္ အေပါက္ဆိုးတဲ့..ေကာင္မေတြ..”
“ေအးကြ..အေပါက္ဆိုးမယ္ထင္တယ္…အေပါက္..”
“ဘာအေပါက္လဲ…မင့္ဟာက”
“ေစာက္ေပါက္ေလကြာ.. လုံခ်ည္ကြၽတ္လို႔ မ်က္နာဘယ္ထားရမွန္း မသိရတဲ့အထဲ..”
“ဟိုမွာ သြားထားပါလား..”
“ဘယ္မွာတုန္း..”
“အေပါင္..ဆိုင္..ေလ..”
ေနာင္လတ္ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔မွာ သက္တူ႐ြယ္တူ (20) ဝန္းက်င္ လူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေနာင္လတ္က ကမာ႐ြတ္ဝပ္ေရွာ့တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း ဝါသနာပါရာ ဂီတအႏုပညာဘက္ကို တိုးဝင္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ထိန္ဝင္း က တြံေတးသား..မိဘပိုင္ မာလကာၿခံေတြကို ဦးစီးလုပ္ကိုင္ေနရင္း စာေပေလာကကို လာနင္းေနသူ.. သန္းရွိန္က စီးပြားေရးသမား..အားလုံး..စုမိ..ဆုံမိၾကသည္။ အိမ္တစ္လုံးကို စုငွားၾကသည္။ ေနၾကသည္။ စိတ္တူကိုယ္တူ အိပ္ စားအတူ..သြားအတူ ေနာက္ေဖးသြာလ်င္သာ ကြဲျပားသြားၾကသည္။
ေနာင္လတ္တို႔သုံးေယာက္ ..မၾကာခဏ အလုပ္ပိတ္ရက္ဆုံၾကၿပီး..႐ုပ္ရွင္ၾကည့္.. ေၾကးအိုးေသာက္..တစ္ခါတစ္ေလ အျပာကားၾကည့္.. ဘီယာေသာက္.. ယခုလည္း အျပာကားၾကည့္ၿပီး ျပန္လာျခင္းျဖစ္ရာ အရွိန္မေသေသးခင္ ေအာက္စကေလး ေပၚေနေသာ မေခ်ာေလးကို ေငးမိၾကျခင္းျဖစ္သည္။
သည္ရပ္ကြက္၌ ေနာင္လတ္တို႔ ေနခဲ့ၾကသည္မွာ သုံးႏွစ္နီးပါးရွိလာၿပီး သည္လမ္းကို အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာလည္း သြားလာခဲ့ဘူးၾကသည္။ သည္မေခ်ာေလးမ်ားကို သည့္ေန႔မွ စတင္ေတြ႕မိၾကျခင္းအတြက္ သူတို႔သုံးေယာက္ အံ့ ေၾသာၾက၏။ ေနာင္လတ္ႏွင့္ထိန္ဝင္းက သည္ကိစၥကို အေလးနက္ ေဆြးေႏြး၏။
“အဆန္းတက်ယ္လုပ္လို႔ကြာ..မင္းတို႔ကလဲ . ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္ေတာ့.. နယ္က ေက်ာင္းလာေနၾကတာ ျဖစ္မွာ ေပါ့ဟ..”
သန္းရွိန္ေတြးေသာ အေတြးကို ေနာင္လတ္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းလုံးဝ မေတြးမိၾက…ပညာရွိ သန္ရွိန္ကို အထင္ႀကီးမိၾကသည္။
“သုံးရက္အတြင္း..မွတ္ပုံတင္နံပတ္နဲ႔ မိဘ.. အမည္.. အတန္း..ေနရပ္..လိပ္စာေတြ အတိအက် ရေစရမယ္”
အရွိန္ရသြားသျဖင့္ သန္းရွိန္က ဘယ္သူမွ တာဝန္မေပးပဲ မဟာတာဝန္ႀကီးကို အလုအယက္ ယူသည္။ ၿပီးမွ လည္ ေခ်ာင္းဝ၌ အ႐ိုးကန္႔လန္႔ ခံေနေသာ မ်က္နာႀကီးျဖင့္…
“ဟို…အဲ…တစ္ေယာက္ထဲေတာ့.. လြတ္မထားနဲ႔ေလ”
ဟု ဆို၏။
“ကဲ..ဒါဆို..ခြဲတမ္းခ်မယ္..”
“ဘယ္လို..ခြဲတမ္းခ်မွာလဲဟ..”
ထိန္ဝင္းက ေလ်ာက္ေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ားကို ရပ္လိုက္၏။ ထူထဲေသာ မ်က္ခုန္းႏွစ္ဖက္ကို ၾကဳတ္လ်က္ စဥ္းစား ဟန္ျပဳၿပီး ခါးကို ေထာက္လိုက္သည္။
“ငါက…ကားေပၚက ပထမဆင္းလာတဲ့ ဟာမေလးကို အင္ထရက္စ္ျဖစ္တယ္..မင္းကေရာ ေနာင္လတ္..”
“ဟို…စာဖတ္ရင္း..ေအာက္စလြတ္ေနတဲ့.. ဟာမေလးကြာ..”
ေနာင္လတ္ မဆိုင္းမတြ ေျဖလိုက္သည္။
“အား..ဒါဆို…ဒုတိယ ကားေပၚကဆင္းလာတဲ့ …စကီေလးကြာ”
“ေအး..ဒါဆို..အေဝမွ်တယ္..ဒီေတာ့.. ကိုယ့္ေဆာ္နာမည္… ကိုယ့္ဖာသာစုံစမ္းေၾကး.. ဘယ့္ႏွယ့္လဲ”
“အို…စိန္လိုက္”
စိန္လိုက္ ဟုေအာ္လိုက္ေသာ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္အသံက အားရပါးရ ရွိသျဖင့္ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။သူတို႔ အေနာက္မွ အမဲ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ကိုက္ခ်ီလာေသာ ေခြးပင္ ကိန္ ကနဲ လန္႔ေအာ္ၿပီး..ထြက္ေျပးသည္။ အမဲ႐ိုးက ထိန္ဝင္းေျခေထာက္နားတြင္ က်န္ရစ္သည္။
“လီးမွပဲ…ေခြးေတာင္လန္႔ၿပီး..အမဲ႐ိုးက်န္ခဲ့ၿပီ..”
“ဒါ…ေနာက္ဆုံးထြက္တာ..အစ္ကိုရ.. မိန္းကေလးေတြေတာင္ ငွားတယ္”
“ဘာစာအုပ္လဲ…ျပစမ္းပါဦး”
“အခ်စ္ခြဲတမ္းေလ…ပီျပင္တယ္..”
ထိန္ဝင္းက စားအုပ္အငွားဆိုင္ေလးမွ ခ်ာတိတ္ေလး ထိုးေပးေသာ စာအုပ္ေလးကို ဟိုလွန္ .. ဒီလွန္ေလ်ာက္ဖတ္ရင္း..မ်က္လုံးျပဴးျပ၏။
“ဟီး..ဟီး…မိုက္တယ္ဟ…အေဟး..ယူသြားမယ္”
“တစ္ရက္ပဲေနာ္ ..အစ္ကို..”
“ေအးပါ…ေနာက္ေန႔ အၿပီးဖတ္မွာပါ..”
“ၿပီးမွပဲ…လက္ကခ်ခ်င္တဲ့ စာအုပ္ဗ်…ရသ.. စာေပထဲမွာေတာ့ ..ဒီစာေရးဆရာက.. သန္႔တယ္ အစ္ကို.. ဗလာခ်ီ ေလ်ာက္ေရးေနတာ မဟုတ္ဖူး.. ျဖစ္ရပ္မွန္ေတြကို ေက်ာ႐ိုးယူထားတာ..ဗ်.”
“အခ်စ္ခြဲတမ္း …ျပန္ေရာက္ပလား..ဟင္..”
“ေသာက္ပလုတ္တုတ္..”
ထိန္ဝင္းက အလန္႔တၾကား ေအာ္ရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ ထိန္ဝင္း စိတ္ထဲ၌ ဟ… ေနာင္လတ္ ေစာ္ေလး ဟု ေရ႐ြတ္လိုက္၏။
“မ…မေရာက္ေသးဘူး..မမေလးရဲ႕..”
“ျပန္ေရာက္ၿပီးတာကို …နင္..ထပ္ငွားလိုက္တယ္.. မႈတ္လား”
မေခ်ာေလးက စြာပုံရသည္..ထိန္ဝင္းလက္ထဲက…စာအုပ္ပါးေလးကို ဘယ္ထားရမွန္းမသိေအာင္ ျဖစ္သြားသည္။
“ငါ..လစ္ၿပီ”
ထိန္ဝင္းက စာအုပ္ငွားသမားေလးကို မ်က္စျပစ္ျပလိုက္ၿပီး.. အလ်င္အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္။ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ သတင္းထူး တစ္ပုဒ္ရလိုက္ေသာ ထိန္ဝင္း ရင္ေတြခုန္ေနသည္။
“ေနာင္လတ္…မင္းေစာ္ေလးက…စာအုပ္လာငွားတယ္ဗ်ား..”
“စာအုပ္လာငွားတာ…..အဆန္းလားဟ.. ထိန္ဝင္းရ”
“မႈတ္ဖူးဟ…သူငွားတာ..ဒီ စာအုပ္..”
“ေဟ…”
ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္းရွိန္က “အခ်စ္ခြဲတမ္း” စာအုပ္ေလးကို ..ၾကည့္ရင္း ၿပိဳင္တူေအာ္လိုက္သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ ဝထၱဳစာအုပ္ သုံးေလးအုပ္ကိုင္ကာ.. လမ္းထိပ္မွ ျပန္ဝင္လာေသာ စြာေတးေလးကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္။
“လာေနၿပီ..မင္းလိုက္႐ႊီးပါလား…ေနာင္လတ္..”
“ဟာ..ဘာအင္ထ႐ိုမွ မဝင္ရေသးပဲ.. ျဖစ္ပါ့မလားဟ..”
“ျဖစ္ပါတယ္..တစ္ေန႔ကကိစၥကို ေတာင္းပန္ေပါ့..”
“ဟုတ္သားပဲ..မင္းကလဲ..ေၾကာင္ေနျပန္ၿပီ”
ထိန္ဝင္းက ပင့္ေပးသလို သန္းရွိန္က ေျမႇာက္ေပးသည္။ ေနာင္လတ္ ရင္ေတြတဒိတ္ဒိတ္ ခုန္လာသည္။ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ားေတြ ေအးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာသည္။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အထင္ေသးမွာလည္း စိုးေသးသည္။
“ေအး..ငါလိုက္႐ႊီးအုံးမယ္..”
ေနာင္လတ္ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထဲမွ သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ထလိုက္သြားသည္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ မွ သီခ်င္းသံက က်ယ္ေလာင္ စူးရွလြန္းလွသည္။
“ညီမ..”
ေနာင္လတ္..မေခ်ာေလးေနာက္မွ အသံျပဳ၏။ လွပဝိုင္းစက္ခါ တင္းကားေနေသာ တင္ပါးဆုံ လုံးလုံးေလးမ်ားက စည္းခ်က္မွန္မွန္ တက္လိုက္ က်လိုက္ သြားေနေသာ ခ်ာတိတ္မေလးက.. မၾကား.. သြားၿမဲသြားေနသည္။ ေနာင္ လတ္ ရင္ေတြ ပို၍ ပို၍ အခုန္ျမန္လာသည္။ အသံကိုျမင့္ၿပီး ထပ္ေခၚလိုက္သည္။
“ညီ..မ…”
အသံက တုန္ခပ္ေနသျဖင့္ တိုးတိတ္လြန္းေန၏။ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း နက္ေမွာင္ေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ား ဖြားကနဲ ဖြားကနဲ ေနာက္သို႔လြင့္က်န္ရစ္ေအာင္ပင္ မေခ်ာေလးက ေျခလွမ္းျမန္၏။
“ညီမေလး…”
အနားကပ္ၿပီး..သူေခၚလိုက္သည္။
“အို..”
ေကာင္မေလး တစ္ကိုယ္လုံး တုန္လႈပ္သြားသည္။ တစ္ဖက္သို႔လည္း ကိုယ္ေလးယို႔သြားၿပီး မ်က္ေမွာင္ကုတ္ ၾကည့္၏။ ေနာင္လတ္ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ ရယ္ျပလိုက္သည္။
“ဘာလဲ..သြား စစ္ေဆးခိုင္းေနတာလား.. က်မ သြားဆရာဝန္ မဟုတ္ဘူး..”
“ဟာ..မဟုတ္ပါဘူး..ရီျပတာေလ..”
“ဘာကိစၥ..အျဖဴထည္ႀကီး..ရီျပတာလဲ.. မလိုပါဘူး..”
“ဟိုဥစၥာ…ျဖစ္လို႔ ရီျပတာပါ”
“ဘာ..ဥစၥာလဲ..ဟြန္း..မသိဘူး.”
ေနာင္လတ္ အက်ဥ္း အၾကပ္သို႔ေရာက္ေနသည္။ ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာ..ဘာလုပ္၍ ဘာေျပာရမွန္းမ သိ.. အစ စဥ္းစားထားသမွ်လည္း ေခါင္းထဲမွ မေပၚျဖစ္ေနရသည္။
“ေအာ္..ဟိုဒင္း…ကြၽန္ေတာ္ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ပါ..”
“ရွင့္ကို က်မ ပိုက္ဆံေခ်းထားတာမွ မဟုတ္ပဲ”
စြာေတးက သေရာ္ၿပဳံးႏွင့္ တစ္လုံးမက်န္ ခေလ်ာ္တုတ္ျပစ္ေန၏။
“ကိုယ္..အေကာင္းေျပာတာပါ..ဟိုတစ္ေန႔က ကိစၥ ေတာင္းပန္ပါတယ္..”
“အိုး..ဘယ္ကိစၥလဲ..ခင္ဗ်ားလာမရစ္နဲ႔ေနာ္..”
စြာေတးက စြာလြန္းသျဖင့္ ေနာင္လတ္ ကြၽတ္ေနသည္။
“မွတ္ထား..ရီးစားစကားေျပာတာ.. ဒီပုံေတြနဲ႔ လမ္းေပၚမွာ.. အာပလာလုပ္တဲ့ ေခတ္က ဟိုး နိင္တီးပြိဳင့္တီးမွာ က်န္ ခဲ့ၿပီ..သြားေတာ့”
“ဟုတ္ကဲ့…ဟုတ္ကဲ့..”
ေနာင္လတ္ အႀကီးက်ယ္ဆုံး က်ရႈံးသြားသည္။ လူလည္ေခါင္မွာ..ေခြးခ်ီး နင္းမိေသာ မ်က္နာႀကီးျဖင့္ မအီမသာ.. တပ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ရသည္။
“လာ…ဒီက..လာၾကည့္..ေတြ႕လား… အပီအျပင္ပဲ..”
ထိန္ဝင္းက လက္ထဲက အားေကာင္းလြန္းေသာ ေရေၾကာင္းသုံး မွန္ဘီလူး အေလးႀကီးကို ေနာင္လတ္ လက္ထဲ ထည့္ရင္း ေျပာသည္.။ ေနာင္လတ္ မွန္ဘီလူးကို ယူၿပီး ထိန္ဝင္း ၫႊန္ျပရာသို႔ ၾကည့္၏။
“ဟား…ပိုင္တယ္ကြာ..ထမင္းမစားပဲ ဒီျပဴတင္းေပါက္က.. တစ္ေနကုန္ ထိုင္ၾကည့္ဖို႔ေကာင္း တယ္..”
လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ေမာ့ထား၏ ။ဖားေဝေသာ ဆံႏြယ္ေလးမ်ားကို စုစည္းသိမ္းတင္ရင္း ရင္လ်ားထမီ ေလး ေမာက္ႂကြလာသည္အထိ ခါးကိုဆန္႔လိုက္သည္..စြံ႕စြံ႕ကားကား တင္ပါးႀကီးမ်ားက ခုံပုေလးေပၚ၌ ပုံ႔ပုံ႔ အိ အိ ေလး ရွိေန၏။ ထိန္ဝင္း..လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပြတ္ရင္း ဝါႂကြားလာေသာေလသံႏွင့္ ရယ္ရင္းေျပာသည္။
“ဦးေဏွာက္ဆိုတာ..လႊာသုံးရတယ္ကြ.. မွတ္ထား ..ဟဲ..ဟဲ”
“ေတာ္ပါေပတယ္..ကိုထိန္ဝင္းရယ္.. တကယ္ပါဗ်ာ..”
“ဟဲ..ဟဲ..မခ်ီးက်ဴးနဲ႔.. မေနတတ္ဖူးကြ.. ဟီး..ဟီး..”
ေနာင္လတ္ မ်က္လုံးမ်ားကို မွန္ဘီလူးႏွင့္ ျပန္တပ္၏။
“ဟ..ဘာႀကီးလဲ..”
႐ုတ္တရက္ ေနာင္လတ္သည္.. အထူးစိတ္ဝင္စားဟန္ျဖင့္လည္း ျပဴတင္းေပါက္မွ ကြၽံက်သြားမတတ္ ကုန္းၾကည့္ ၏။
“ဟယ္..အယ္ေနတာပဲ..ဟိဟိ.. ရွာတတ္တယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္..”
မမခိုင့္လက္ထဲမွ..ရာဘာလီးအတုႀကီးမွာ ႀကီးမားေျပာင္လက္ေနသည္။ ေမခိုင္က..ရယ္က်ဲက်ဲ မ်က္နာျဖင့္ လီး ထိပ္ႀကီးကို လ်ာထိပ္ေလးျဖင့္ ထိုးျပသည္။ တဝက္ခန္႔အထိလည္း ပါးစပ္ထဲ ငုံ၍စုပ္ျပလိုက္ရာ မွန္တင္ခုံတြင္ထိုင္ ေနေသာ ယုႏြယ္မွာ တသိမ့္သိမ့္ ဖင္ေဆာင့္ၿပီးရယ္သည္။
“ေကာင္မ ဘယ္ႏွစ္ခါ စုပ္ဖူးေနၿပီလဲ မသိဘူး..ဟြန္း”
“မစုပ္ဖူးလို႔ ..ဒါႀကီး ဝယ္လာတာ.. စမ္းၾကည့္ရေအာင္.. ယုႏြယ္”
“ဘယ္လိုစမ္းမွာလဲ…ဟုတ္မွလဲ လုပ္ေနာ္… မမခိုင္”
မမခိုင္က အခန္းေဒါင့္သို႔သြားကာ ထမီေလးက္ို ခြၽတ္လိုက္၏။ ယုႏြယ္..မ်က္လုံးအဝိုင္းသားျဖင့္ ၾကည့္ေနရွာသည္။ ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ မမခိုင့္ ေအာက္ပိုင္း အလွေလးမ်ားမွာ မိန္းကေလးခ်င္း အားက်ေလာက္ေသာ အလွျဖစ္သည္။ ျပည့္တင္း ေဖါင္းကားေနေသာ တင္ပါးေလးႏွစ္လုံးက ေရအိုးတင္၍ ရေလာက္ေအာင္ ေကာ့တင္းခ်ိတ္ေနသည္။
ေမခိုင္က ယုႏြယ္ထံသို႔ တစ္ခ်က္ ေစြၾကည့္ရင္း.. ရယ္သည္။ ျပားခ်ပ္တင္းမာေနေသာ ဗိုက္သားေလး ေအာက္မွ ေသးက်င္ေသာ ခါးသြယ္ေလးတြင္ လီးအတုႀကီး ခါးပတ္ျဖင့္ သားေရ အေပ်ာ့စားကို ပတ္လိုက္သည္။ ေျခာက္ လက္မ ရွည္လ်က္ ေလးလက္မခြဲခန္႔အ႐ြယ္ေတာင္ လုံးပတ္ရွိေသာ လီးႀကီးက ေမခိုင္ဆီးခုံမွေန၍ ေရွ႕သို႔ ေထာင္ ထြက္လာသည္။ ခါးပတ္ အတြင္းပိုင္းမွ အလားတူ တန္ဆာမ်ိဳး တစ္ခုက ေမခိုင္၏ အဂ္ါစပ္အတြင္းသို႔ ႏွစ္ဝင္သြား သည္
“အင္း..အင္း..ကြၽတ္..ကြၽတ္..”
ခါးပတ္ကို တင္းတင္း ပတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေမခိုင္ေစာက္ပတ္ေလးအတြင္း ျပည့္ၾကပ္နာက်င္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစား လိုက္ရသည္။ ယုႏြယ္က ေမခိုင္လုပ္ေနပုံကို ၾကည့္၍ သေဘာေပါက္သြားသည္။ ခါးေလးလိမ္ရင္း ၾကည့္ေနရာမွ မွန္တင္ခုံ ထိုင္ခုံေပၚမွထကာ အခန္းေဒါင့္သို႔..မရဲတရဲ ေလ်ာက္သြားက ေမခိုင့္ခါးပတ္ရွိ လီးႀကီးကို အေသအခ်ာ ကိုင္ၾကည့္သည္။
“ထမီ ခြၽတ္လိုက္ေလ .ယုႏြယ္.. စမ္းၾကည့္ရေအာင္ပါဆို..”
“အယ္..ကြဲၿပဲကုန္ရင္…ဘယ္လိုလုပ္မလဲ..”
“အိုး..နင့္ဟာက..ဒါေလးေတာင္.. မဝင္ေအာင္ .. က်ဥ္းေနလို႔လား..”
“မသိဘူးေလ..တစ္ခါမွ..မလုပ္ဖူးတဲ့ဟာကို..”
“ခြၽတ္ပါ…နာေတာ့လည္း..မလုပ္နဲ႔ေပါ့..”
ေမခိုင္ အဆြယ္ေကာင္း ၍ ယုႏြယ္ ..ထမီ ခြၽတ္လိုက္သည္..။ ျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္ အလွမ်ိဳးဆိုသည္ကို ေနာင္လတ္တို႔ အဖြဲ႕ စာဖြဲ႕ဖူးၾကသည္။ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး မွဲ႔စြန္းေလးေတာင္ မရွိေသာ အလွမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ယခု မွန္ဘီလူးထဲ၌ ယုႏြယ္၏ ေျဖာင့္စင္းႀကီးမားေသာ ေပါင္တန္ႀကီးမ်ားၾကားမွ အဖုတ္မဲမဲကေလးကို ထင္းကနဲ ေတြ႕ရသည္။
ခုံးခုံး မို႔မို႔ေလး ေဖါင္းကားေနေသာ ဆီးခုံဝင္းဝင္း ေလးေအာက္မွ အကြဲေၾကာင္း နက္ရႈိင္းရႈိင္းေလးက ေပါင္ၾကားမွ တိုးဝင္ ေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ရွိသည္။ ေမခိုင္က ..ထမီေလ်ာခ်လိုက္သည္ႏွင့္ မတ္ေထာင္ကာ ဝင္းလက္စြာေပၚ လာေသာ.. ယုႏြယ္နိ႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို အသာအယာ ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး နိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ားကို ေျဖးညႇင္းစြာ ပြတ္ နယ္ေပးလိုက္၏။
“ဟာ..ဟာ…အ..ဟင့္..”
ယုႏြယ္ ..မ်က္ေတာင္ေလးမ်ား ေမွးစင္းသြားကာ ေမခိုင္လက္ကေလးမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္မိသည္။ အေၾကာ စိမ္းေလးမ်ား ယွက္သန္းေနေသာ ယုႏြယ္ပါးျပင္ေလး ႏွစ္ဖက္၌ တမဟုတ္ခ်င္း ေသြးေရာင္ေလးမ်ား လြမ္းသြား သည္။
ေမခိုင္..အသက္႐ူသံေလး ျပင္းလာသည္။ ယုႏြယ္ နိ႔သီးေခါင္းေလး နီနီေစြးေစြးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျဖင့္ ငုံခဲ၍ လ်ာ ထိပ္ကေလးျဖင့္ ကလိေပးလိုက္ရာ ယုႏြယ္ခမ်ာ တီ ဆားနဲ႔တို႔သကဲ့သို႔ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ တြန္႔လိမ္သြား ေလ ေတာ့သည္။
“အင္…ဟင္း…ဟင္း..အ..ကြၽတ္…တမ်ိဳးႀကီးပဲ.. ခိုင္ရယ္..”
“ယုႏြယ္ ..ဟာထဲကို ဒါထည့္ေလ… ေပါင္ကားထား..”
“ျဖစ္…ျဖစ္ပါ့.မလား….ခိုင္…မဝင္ရင္..ဒုကၡ..”
“အရမ္းနာရင္ မထည့္နဲ႔ေပါ့. ..ယုႏြယ္ရဲ႕ … ကဲ…လာ..”
ေမခိုင္က သူမခါးမွ ရာဘာလီးတုႀကီးကို ယုႏြယ္ေစာက္ပတ္အဝ၌ေတ့ၿပီး… ခါးကိုဖက္ခါ…ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ႁဗြတ္..အား…အာ…နာတယ္..ခိုင္…နာတယ္…”
ေျခာက္ေသြ႕ေသာ ရာဘာလီးတုႀကီးက ျဖဴေဖြးႏူးညံ့ေသာ ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ အေျခာက္တိုက္ႀကီးဝင္ သြားေလရာ နာက်င္သြားရရွာသည္..။ ေမခိုင္က ဖိသြင္းျခင္းကို ရပ္လိုက္ၿပီး..ယုႏြယ္ ၏ လွပစိုေျပေသာ ႏႈတ္ခမ္း ေလးကို စုပ္ယူလိုက္ျပန္သည္။ ေမခိုင္က ရာဘာလီးအတုႀကီး တစ္ဖက္က ဝင္ထားသည္မို႔ အလြန္ခံခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပေနသေလာက္ ယုႏြယ္မွာအစိမ္းသက္သက္ေလးျဖစ္ရာ…႐ုတ္တရက္ ရွက္ျခင္း ေၾကာက္ျခင္းတို႔ကသာ ႀကီး စိုးေနသျဖင့္ ခံစားမရနိင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရေလသည္..။
“မရဘူး…မရဘူး…ခိုင္…ယုႏြယ္.. အရမ္းနာတယ္..”
ယုႏြယ္က ေမခိုင္ပုခုန္းကို တြန္းထုတ္ရင္းျဖင့္ ေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ေမခိုင္က မ်က္နာေလးတျပင္လုံး နီရဲလာကာ အသားေလးမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး အသက္ရႈျပင္းထန္လာေန၏။
“အစမို႔ပါ…ႏြယ္ရဲ႕..အို..မတြန္းနဲ႔ေလ.. အင့္…အ”
“ဟင့္အင္း…ဟင့္အင္း…မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး…နာတယ္.. နာတယ္..”
ယုႏြယ္က ဇြတ္ကန္ျငင္းသည္။ ေမခိုင့္ပုခုန္းကို တြန္းထားေနရာမွ ခါးကိုစုံကိုင္ၿပီး တြန္းျပန္သည္။ ေမခိုင္ကလည္း အားႏွင့္ ျပန္ဆြဲသြင္းေနေလရာ လီးႀကီးမွာ ယုႏြယ္ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ တစ္ဝက္လိုးေပး ေနသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေန ေပသည္.။ ဝင္သြားလိုက္..ထြက္လာလိုက္ျဖင့္ လႈပ္ရွားရင္း.. ယုႏြယ္ ေစာက္ေခါင္းေလးအတြင္းႏွင့္ ပြတ္တိုက္ဖန္ မ်ားလာ ေလေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ေရၾကည္ေလးမ်ား ယိုစီးက်လာ၏။ လီးအတုႀကီးတြင္လည္း စိုစြတ္ ေျပာင္လက္လာေလေတာ့သည္။
ယုႏြယ္.. ေပါင္သားေလးမ်ားမွာ မသိမသာ ပုစြန္ဆိတ္ခုန္ေလး ခုန္လာသည္။ ရင္ ထဲ၌လည္း တဒိန္းဒိန္း ႏွလုံးခုန္သံျမည္ေနသည္။
ပထမတုန္းကေတာ့ အေပ်ာ္လိုလို အစမ္းသေဘာလိုလို လုပ္ခဲ့မိျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း အဂ္ါစပ္ထဲသို႔ ထိုပစၥည္းႀကီး နင့္နင့္နဲနဲ ဝင္ေရာက္ၿပီး တကယ္ခံစားေနရေသာအခါ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားဖူးေသးေသာ အရသာ တစ္မ်ိဳးကို ယုႏြယ္ ခံစားလာရသည္။။
ေမခိုင္၏ ကြၽမ္းက်င္ပါးနပ္စြာ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ေပးမႈေလးမ်ားကလည္း.. တစ္ကိုယ္ လုံးၾကက္သီးေလးမ်ား အဖုအဖု ထလာသည္။ တဇိုးဇိုး တဇတ္ဇတ္ တုန္ရီလာၿပီး.. ႏႈတ္ခမ္းေလး ႏွစ္မႊာမွာလည္း ပုစြန္ဆိတ္ ခုန္ ခုန္လာေလေတာ့သည္။
“အား…အင္း..ဟင္း..ဟင္း…အ…အား… အား…အ.”
“ဘြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ဘြတ္…စြပ္..ႁပြတ္… ဘြတ္..စြပ္..”
ေစာက္ေရမ်ားက တစိမ့္စိမ့္ က်လာသည္.. ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးမ်ားကို စိုစြတ္ဝင္းလက္ လာေစသည္။ အစ ပထမ ကဲ့သို႔ ေျခာက္ေျခာက္ကပ္ကပ္ နာနာက်င္က်င္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ.. တကယ့္ပကတိ ေယာက္်ားႀကီးတစ္ ေယာက္၏ လီးႀကီးကဲ့သို႔ အရသာရွိလြန္းလွၿပီး ေျပျပစ္ေခ်ာေမြ႕စြာ လိုးေပးေနေသာ.. ေမခိုင္ကိုယ္တိုင္မွာလည္း မ်က္ေစ့ ႏွစ္လုံးမွိတ္ခါ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကို လွ်ာျဖင့္ယက္ခါ.. ယက္ခါ.. မွိန္းရင္း ကာမအရသာ ခံစားေန၏။
“ဘြတ္..စြပ္”
ဟူေသာ အသံႏွင့္ ဒစ္အဖုႀကီး ကြၽံဝင္သြားၿပီး ေစာက္ေခါင္းေလးထဲသို႔ စူးႏွစ္ဝင္ေရာက္သြားတိုင္း ေစာက္စိေလး မွာ တင္းမာသြားတတ္ၿပီး အတင္းဖိကပ္ ျပန္လည္၍ ခါးေလး ေကာ့ေကာ့ေပးမိလာသည္။ အိတြဲျခင္း မရွိ..အပ်ိဳစင္ နိ႔ကေလးအစုံက မာသထက္ မာကာ တင္းသထက္ တင္းက်စ္မာေတာင္ေနၿပီး ေမခိုင့္နိ႔သီးေခါင္းေလး မ်ားႏွင့္ ယုႏြယ္ နိ႔သီးေခါင္းေလးမ်ား အႀကိမ္ႀကိမ္ပြတ္ တိုက္..မိၾကသည္။
တစ္ခါတစ္ခါ အင္ႏွင့္အားႏွင့္ ေဆာင့္သြင္း ျခင္း ခံလိုက္ရေသာ အခါမ်ားတြင္ ဆီးအိမ္တစ္ခုလုံး က်င္တက္သြားကာ ေစာက္ေခါင္း အတြင္းမွ ေဆာက္တည္ရာမရ ..မ႐ိုး..မ႐ြႀကီး ျဖစ္ျဖစ္ သြားတတ္ေသး၏။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ယုႏြယ္က ေမခိုင့္ ေက်ာျပင္ေလးကို တင္းတင္းေလး ဆြဲဖက္ခါ တင္ပါးႀကီးမ်ား တုန္ခါသြားသည္ အထိ..အားက်မခံ ျပန္လည္ေဆာင့္ျပစ္လိုက္မိတတ္၏။
“အီး…အား….ယုႏြယ္…တတ…အား.. ငါ..ၿပီးေတာ့မယ္”
ေမခိုင္က ေခြၽးကေလးမ်ား စို႔လာၿပီး တအီးအီး ၿငီးတြားကာ အဆက္မျပတ္ႀကီး ေဆာင့္လိုက္ေလေတာ့သည္…။
“ဘြတ္…စြပ္…စြတ္…ဘြတ္…ၿပီးၿပီ…ၿပီး…ႁပြတ္..”
“အင့္…အင့္…အင့္…အ .. အီး…ေမ…ေမခိုင္… အ…အ…အား…”
ျဖဴစင္ ဝင္းပေနေသာ ခႏၡာကိုယ္ေလး ႏွစ္ခုမွာ အထိန္းအကြပ္မရွိ လႈပ္ရမ္းေနၾကၿပီး.. ေႁမြႏွစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ တြန္႔ လိမ္ေကာက္ေကြးသြား ၾကေလသည္။ လွပေျဖာင့္စင္းေသာ ေမခိုင့္၏ ေပါင္တံလုံးႀကီးမ်ားက ယုႏြယ္ခႏၡာကိုယ္ ေလးကို ၿပဲကားကားႀကီးခြလ်က္ အထက္ေအာက္ပြတ္သပ္ရင္း တုန္ခါသြားရွာသည္..။
ယုႏြယ္ မွာလည္း ငလ်င္ ၿပိဳက်သကဲ့သို႔ ေရွ႕ေနာက္ ယိမ္းခါသြားရွာေလသည္။။ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းမွ သိမ့္သိမ့္ခါသြားၾကၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္လ်က္ သုတ္ေရမ်ားကို လြတ္ထုတ္လိုက္ၾကေလေတာ့သည္။
“အား….အား….အား……အာ…”
ႏွစ္ေယာက္စလုံး ေပ်ာ့ေခြသြားကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ ပုံလ်က္သားေလးမ်ား က်ေရာက္သြားၾကေလသည္။
ေမခိုင္ႏွင့္ ယုႏြယ္ လီးခါးပတ္ႀကီးႏွင့္ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အားရေအာင္ လိုးေနၾကပုံကို ေနာင္လတ္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းက အားေကာင္းလွေသာ မွန္ဘီးလူးႀကီးျဖင့္ အစအဆုံးၾကည့္ကာ လူသားစစ္စစ္ လီးႀကီးမ်ားက ပုဆိုးမ်ား ထဲမွ သြားေရ တျမားျမားႏွင့္ ပုဆိုးမ်ား စိုစြတ္ခါ အကြက္ႀကီးမ်ားျဖစ္ကုန္သည္အထိ ေတာင္ေနမိၾကေလသည္။။
“ယုႏြယ္ေရ…ေဟ့…ေမခိုင္…အိုး…ဘယ္လိုျဖစ္ေနၾကတာလဲ… ဟင္”
အခန္းအတြင္းသို႔ ေဝါလ္ပိုစတာႀကီး တစ္လိပ္ကို ကိုင္းရင္းဝင္လာေသာ ယဥ္ေထြးမွာ ေျခလွမ္းမ်ား တုန္႔ကနဲျဖစ္ သြားရေလသည္။ ယုႏြယ္က ရွက္စနိးအၿပဳံးေလးျဖင့္ ၿပဳံးရင္း သူမေစာက္ပတ္ႀကီးထဲမွ သုတ္ေရမ်ားႏွင့္ လိမ္းႀကံ ေပေရေနေသာ လီးႀကီးကို ဖင္ေလးေနာက္ဆုတ္ၿပီး ႁပြတ္ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး ထလိုက္ခါ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲ ေျပး ဝင္သြားေလေတာ့သည္…။
ေမခိုင္က ခါးပတ္ေခါင္းကို ျဖဳတ္ေန၏။ ၿပီးမွ.. သူမေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ၌ အဆုံးထိ ဖိကပ္ ဝင္ေရာက္ေနေသာ လိင္တံအတုႀကီးကို လက္ျဖင့္ ကိုင္လွည့္ကာ ႁပြတ္ ကနဲ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။ သုတ္ေရအဖတ္ အဖတ္မ်ားက လီးဒစ္ႀကီးတြင္ စုၿပဳံၿပီး ကပ္ပါလာၾကေလသည္…။
“ဟင္း…ေစ်းဦးေဖါက္ၿပီးၾကၿပီေပါ့ေလ….. ဘယ့္ႏွယ့္လဲ..”
“အဟင္း…ေထြး…စမ္းၾကည့္ေပါ့…ဟင္း…ဟင္း”
မယဥ္ေထြးက ရာဘာလီးႀကီးကို မရဲတရဲေလး ကိုင္ၾကည့္ကာ အသံတုန္တုန္ကေလးႏွင့္ ရယ္ရင္း ေျပာသည္။
“အေတာ္ႀကီးတာပဲေနာ္…ေယာက္်ားလီး အတိုင္းပဲ ဟယ္…”
“အားလုံးေတာ့ မတူဘူးေပါ့…ေထြးရဲ႕ .. သူ႔မွာက .. လူလို အပူရွိန္ မရွိေတာ့…ေအးစက္စက္ႀကီး ခံလို႔ အရသာ သိပ္ မရွိလွဘူး..”
“အံမယ္…သူအလိုးခံဖူးတာ က်လို႔..ဟြန္း..”
ေမခိုင္က …ေရခ်ိဳးခန္းထဲသို႔ လီးခါးပါတ္ကို ေဆးေက်ာသုတ္တင္ရန္ ယူေဆာင္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ယုႏြယ္ တစ္ေယာက္ ေရစက္ ေရေပါက္ကေလးမ်ား စိုစြတ္ခိုတြယ္ေနေသာ ယုႏြယ္ မ်က္နာေလးက ပကတိ က ေလး မ်က္နာေလးအလား မ႐ြံ႕မရအၿပဳံးေလးႏွင့္ လွပလြန္းေနသည္။။ ဒူးဆစ္အထိ ဖုံးဖိေနေသာ ယုႏြယ္ခႏၡာ ကိုယ္ေလး ေအာက္ပိုင္းမွ ေျခသလုံးသား ဝင္းဝင္းေလးမ်ားက ေႂကြ႐ုပ္ကေလး ႏွယ္ ေတာက္ပဝင္းလက္ေနသည္။ အေထြးက ယုႏြယ္ နဖူး ႏုႏုေလးကို ညႇင္သာစြာနမ္းလိုက္သည္။
“ဒီမွာ…ပုံတစ္ပုံဝယ္လာတယ္..ေတြ႕လား..”
လက္ထဲမွ ပိုစတာႀကီးမွာ ႐ုပ္ရွင္မင္းသား စတားလုံး ( ရမ္ဘို ) ၏ ႂကြက္သား အဖုအထစ္မ်ား ေျပျပစ္စြာ ေဖၚျပ ထားေသာ တည့္တည့္ရပ္ေနသည့္ ကိုယ္လုံးအလွေပၚ ပုံႀကီးျဖစ္သည္။
“ဟယ္…လွလိုက္တာ..အဲဒါ…မမေထြး ဘယ္ကရလဲ..”
“ဖေလာ္ရီဒါက ျပန္လာတဲ့ မမေထြး သူငယ္ခ်င္းမ စိုးသႏၲာ. .ဆီကေလ…ဒီမွာက..ဒီပုံမ်ိဳး လုံးဝ မရွိဘူး..”
မွန္ပါသည္..ဆိုဒ္ႀကီး ကိုယ္လုံးေပၚ ပုံမ်ားမွာ ယခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွ နိင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္ေအဂ်င္စီမ်ားက ေစ်းတြက္ တြက္ၿပီး သီးသန္႔ေရာင္းခ်လာျခင္းျဖစ္ရာ… ျမန္မာျပည္အတြင္း၌ ယခင္ရွိၿပီး ပုံမ်ားျဖစ္ေသာ သုံးခ်ိဳးႏွစ္ခ်ိဳးပုံမ်ား သာ ရွိၿပီး ယခုကဲ့သို႔ ေျချဖားအထိ ေျခာက္ေပဆိုဒ္ႀကီးမ်ိဳး လုံးဝ ဝင္လာျခင္းမရွိေသးေပ..။
“ဒီ မတ္တပ္ ဗီဒိုႀကီးမွာ ေဟာသလိုတင္..”
ေထြးက ႀကိဳးသိုင္း ပိုက္ဆံအိတ္ကေလးကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္ၿပီး ပိုစတာႀကီးကို ဘီဒိုႀကီး၌ ကပ္ျပသည္..။ခါးဝတ္ ေဘာင္းဘီတို အနက္ကေလးသာ ပါေသာ စတားလုံးပုံပ မိန္းမပ်ိဳမ်ား စိတ္ကူးယဥ္ခ်င္စရာ.. ႂကြက္သားအဖုအ ထစ္ႀကီးမ်ား အေျမာင္းလိုက္…ႂကြ႐ြ ေဖၚင္းႂကြေနၿပီး.. ညိဳ႕အားေကာင္းေသာ မ်က္လုံးမ်ားကလည္း.. ပကတိ လူ႔ မ်က္လုံး အေနအထား အတိုင္း ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္အဝ ရွိေနျပန္ရာ ယုႏြယ္ ရင္ခုန္သြားမိသည္။
“ဟြန္း…႐ုပ္ႀကီးကလဲ အသက္ဝင္လိုက္တာ…မမေထြးရယ္.. မ်က္လုံးႀကီးေတြက ရင္ကို ခုန္သြားတာပဲ..”
ယဥ္ေထြးက ေက်နပ္စြာၿပဳံးသည္..ေကာ္ဗူးအဝါေလးကို ယူလိုက္ၿပီး..ဘီဒိုႀကီး၌ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကပ္ေနသည္။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွ ထြက္လာေသာ ေမခိုင္က ပိုစတာပုံႀကီးကို တအံ့အေအာၾကည့္ကာ .. ေျခဖ်ားေလးေထာက္ၿပီး ေျမာက္ႂကြ ေျမာက္ႂကြ ခုန္လိုက္ရင္း
“ဟုတ္ၿပီ…ေမေထြး..ဒီနားမွာ အေပါက္ေဖါက္ၿပီး ဒါႀကီး တပ္ထားလိုက္ရင္..အို..ေက..”
“ဟယ္…အသဲယားစရာႀကီးျဖစ္သြားၿပီ…ဟီး..ဟီးး”
ေထြက ဦးေဆာင္ၿပီး ဘီဒိုတံခါးကို ရန္ဘို လီးေနရာ၌ အေပါက္ငယ္ေလး ေဖါက္ကာ ရာဘာလီးကို အတြင္းမွ အ ေသ စြပ္ၿပီး တပ္လိုက္ၾကေလသည္..။
“ေတာက္…မခ်င့္မရဲ ..ျဖစ္လိုက္တာကြာ..ဟင္းဟင္း…”
ထိန္ဝင္းက မွန္ဘီလူးကို သန္းရွိန္အား ေပးလိုက္ၿပီး ေျပာ၏။ သန္းရွိန္က လည္ေခ်ာင္းမွ ဇလုပ္ႀကီး တက္လိုက္ က် လိုက္ျဖစ္ခါ… တံေတြးၿမိဳခ်ရင္း ၾကည့္ေနေလသည္။
“ဒီဟာမေလးေတြ…ေတာ္.ေတာ္..ယားေနၾကဘီကြ..”
“ေအး..သူတို႔က ယားေနတယ္..ဒို႔ကလဲ ေတာင္ေနၿပီ..”
ထိန္ဝင္းက လီးကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ရင္း ရမၼက္ မ်က္နာႏွင့္ ေျပာလိုက္ရာ သန္းရွိန္က အဟားဟား ရယ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“ဟား..ဟား..ၾကက္တက္ရယ္.. မင္းဟာေလးက ၾကက္တက္ေလးေလာက္ရွိတာ..မင့္ေဆာ္က မင္းကို တစ္ညပဲ ေပါင္းၿပီး ကြာျပစ္မွာ ေသခ်ာတယ္ .. ဟား…ဟာ..”
“ဟ …ေခြးမသား…လီးကြ..လီး…မွတ္ထား.. မေသမခ်င္း တစ္ညလုံးလိုးမဲ့လီး…ဇီးမကပ္ရင္ .. လီးျဖတ္ျပစ္မယ္ ကြ သိလား”
ထိန္ဝင္းက ပုကြကြ သူ႔ခႏၲာႏွင့္ လိုက္ေအာင္ ႂကြားလုံးထုတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ေနာင္လတ္ႏွင့္ သန္းရွိန္မွ အူႏွိပ္ ၍ ရယ္ၾကဟန္ကို တမင္ျပဳလုပ္ျဖစ္လိုက္ၾကသည္..။
“ေအး…ရယ္ၾက…ရယ္ၾက…ေနာက္မွ.. ကိုထိန္ဝင္းရယ္.. ခင္ဗ်ားဟာႀကီး ခဏေလာက္ ငွားပါဗ်ာ.. လို႔ လာမေျပာနဲ႔ ဟင္း”
ထိန္ဝင္း မ်က္နာက အတည္ေျပာေနျခင္းျဖစ္ပါသည္..။ ေယာက်ားျဖစ္ပါလ်က္ ၾကက္တက္ ဟု အေခၚခံရသည္ကို ထိန္ဝင္းသာ မဟုတ္ ဘယ္ေယာက်ားကမွ အေျပာမခံခ်င္တတ္ၾကေပ…။ ေနာင္လတ္က ခႏၵာကိုယ္ထြားႀကိဳင္းၿပီး ျဖဴဝင္းစိုေျပေသာ အသားအေရေၾကာင့္ မိန္းကေလးမ်ား ခိုက္ ေလာက္ေအာင္ ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။
မိန္းကေလး ဆိုသည္မာလည္း ႐ုပ္ေခ်ာ …ခိုက္.. ပစၥည္းဥစၥာ ႂကြယ္ဝလ်င္လည္း…ခိုက္…လိင္အဂါႀကီးမားလြန္း၍ ထင္ရွားသူဆို လ်င္လည္း မခိုက္သည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္ဝင္တစား ရွိတတ္ၾကသည္။ ယခုလည္း ေနာင္လတ္ ထိန္ဝင္းႏွင့္ သန္းရွိန္တို႔ႏွင့္ ဂ်စ္ကန္ကန္ အျဖစ္မ်ိဳး တိုးခဲ့ၾကသည့္ေနာက္ အုပ္စုခ်င္းက မသိမသာ စိတ္ဝင္စားမႈကို ဖုံးကြယ္ ရန္ေစာင္ ဟန္သာျပေနၾကသည္။။
“ဒါ…က်မ ယူထားတဲ့ ..စာအုပ္ရွင့္..”
“ဟလား…ဒါဆိုအေတာ္ပဲ…အတူဖတ္ၾကတာေပါ့..”
ေနာင္လတ္ႏွင့္ ေမခိုင္က စာအုပ္ဆိုင္၌ ဤနယ္စဆုံျဖစ္ၾကသည္။
“စကားေျပာတာ…ၾကည့္ေျပာေနာ္… ဟင္း…ပါးကြဲသြားမယ္..”
“ကိစၥမရွိပါဘူး…ေမခိုင္…ကိုေနာင့္အသဲကို မခြဲရင္ ၿပီးတာပဲ…တကယ္ေတာ့.. အခ်စ္ဆိုတာ.. တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ကြဲၾကရတာပါ..”
“ဘာ…ဘာေျပာတယ္…”
ေမခိုင့္ မ်က္နာေလး ရဲရဲနီကာ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ၿပီး ေအာ္၏။ စာအုပ္ဆိုင္ေဒါင့္ အတြင္းဘက္၌ ေမခိုင္ႏွင့္ ေနာင္ လတ္တို႔ပြဲကို မည္သူတစ္စုံတစ္ေယာက္ကမွ သတိမထားမိၾကေခ်..။
“ဟုတ္တယ္..ေမခိုင္ရဲ႕..စဥ္းစားၾကည့္ေလ.. ပါးကြဲမယ္..ဘာညာဆိုၿပီး က်ိမ္းဝါးၾကေပမယ့္.. ညားသြားၾကရင္..တကယ္ ေသြးထြက္ေအာင္ ကြဲေနၾကရတာ.. မိန္းကေလးေတြပဲ မဟုတ္လား”
“ဟင္…ရွင္…ရွင္…”
“စိတ္မဆိုးနဲ႔ ေမခိုင္..ကိုေနာင္နဲ႔ဆိုရင္..ေမခိုင့္ ဟာေလးကြဲၿပဲသြားမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္.. သတၱိရွိမွ ခ်စ္ပါ..”
“အို…ရွင္…ဘယ္လိုလူလဲ…ဟင္..”
“ကိုေနာင္ ေမခိုင့္ကို အရမ္း လုပ္ခ်င္ေနမိတယ္.. ေမခိုင္ရယ္.. အိပ္ယာဝင္တိုင္း ကိုေနာင့္ဟာႀကီးက အၿမဲေတာင္ ေနၿပီး..ေမခိုင့္ဟာေလးကို..လိုးရရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းမလဲလို႔..အၿမဲ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့ ရတာပါ..ေမ ခိုင္ရယ္..တကယ္ပါ..”
ေမခိုင္ အသက္ရႈေတြ ရပ္သြားမလား.. ထင္ရသည္..။ ေနာင္လတ္ ဤမွ် ႐ိုင္းစိုင္းလိမ့္မည္ဟု .. ေမခိုင္ထင္မထား ..႐ိုင္းျပလြန္းေသာ ေနာင္လတ္ စကားမ်ားက ေမခိုင့္ ပါးစပ္ကို အေဟာင္းသားေလးျဖစ္ေစသည္။
“ေမခိုင္…ကိုေနာင့္ကို ခ်စ္ပါေနာ္..ေနာ္.. ေမခိုင္အတြက္ ကိုေနာင္…ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းေလး လိုးေပးနိင္ ပါတယ္..”
ေနာင္လတ္ကိုယ္မွ အရက္နံ႔သင္းသင္းေလးကို ေမခိုင္ ရႈရႈိက္မိ၏။ ေနာင္လတ္ အရက္မႈးမႈးႏွင့္ ထင္ရာေတြ စြတ္ ေျပာေနျခင္းပါ..ထို႔ေၾကာင့္ စကားဖက္ၿပိဳင္ေနလ်င္ မိမိ မိန္ကေလးဖက္ကသာ အနာခ်ည္းမို႔..ဆတ္ကနဲ လွည့္ ထြက္လိုက္သည္။ ေနာင္လတ္ကလည္း ျပတ္ပါဘိ ..ပုခုန္းေလးႏွစ္ဖက္ကို လွစ္ကနဲ လွမ္းဖက္ကာ မ်က္နာခ်င္း ဆိုင္ ဆြဲလွည့္လိုက္ရာ ေခါင္းေလးက ေမာ့သြားၿပီး နီေစြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာက ေနာင္လတ္၏ ႀကီး မားထူအမ္း ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီး၏ ေဆာင့္ႀကီး ေအာင့္ႀကီးစုပ္ယူခ်င္းကို ခံလိုက္ရ၏။
လက္ထဲမွ ဝထၱဳစာအုပ္က လြတ္က်သြား ၏။ ပူေႏြးမာေတာင္ေသာ ႀကီးမားက်စ္လစ္သည့္ ေနာင္လတ္လီးႀကီးက..ေမခိုင့္ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ ထမီႏွင့္ ပုဆိုး ကို တြန္းထိုးၿပီး ဝင္ေရာက္လာသည္။ ေမခိုင္ ဆတ္ကနဲ ႏွလုံးေလ႐ိုက္၏..သတိလက္လြတ္ ေပါင္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို ခပ္ကြကြေလး လုပ္ေပးလိုက္မိေလရာ..ေနာင္လတ္က..အင့္ကနဲ ေနေအာင္ ဆြဲေညႇာင့္လိုက္ ၏။
“အို..ဖယ္…လြတ္..”
ေမခိုင္ ႐ုတ္တရက္ အရွက္အေၾကာက္ႀကီးလာ .. အလုံးအရင္းႏွင့္ ဝင္လာကာ…ေနာင္လတ္ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္ တြန္းၿပီး ထြက္ေျပးသြား၏။ ေနာင္လတ္မွာ ဖုတ္လႈိက္ဖုတ္လႈိက္ျဖစ္ေနေသာ ရင္ဘတ္ႀကီးကို ပင့္သက္ခ်ကာ ေမ ခိုင့္တင္ပါးႀကီးမ်ားကို လွမ္းၾကည့္ေနမိသည္။ စာအုပ္အငွားသမားေလးကလဲ အခုမွ ဆိုင္အေနာက္ဖက္ခန္းကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ပုဆိုးအတြင္းမွ တိုးထြက္ ေထာင္ထေနေသာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို တန္းတန္းမတ္မတ္ ႀကီး ေတြ႕သြားေလေတာ့သည္။
“ဟား..ဟား….ကြၽန္ေတာ့ကို မခ်ိန္ထားပါနဲ႔ဗ်ာ… ေၾကာက္တတ္လို႔ပါ..”
သည္ည..ေနာင္လတ္ အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့.. ညဦးပိုင္း စာအုပ္ဆိုင္၌ ျဖစ္ခဲ့ေျပာခဲ့သည္မ်ားကို ေတြးကာ လုံးဝ အိပ္မ ေပ်ာ္…။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း..သန္းရွိန္ႏွင့္ ထိန္ဝင္းတို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားက်သည္ႏွင့္ ..ေမခိုင္တို႔ အဆာင္ဖက္သို႔ ကူး ဝင္ခဲ့သည္။။ ေလာကႀကီးသည္…ဆန္းက်ယ္လြန္း၏။ တစ္ခါတစ္ရံ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတစ္ျခားျဖစ္တတ္၏။
ေနာင္လတ္ ေမခိုင္အိပ္ေသာ အခန္းထဲသို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီး ထိုစဥ္မွာပင္ ရမ္ဘိုပုံႀကီးရွိရာသို႔ ေျခေဖါ့ႏွင့္ကာ ဝင္ လာေသာ ေထြးကို ေနာင္လတ္ ေရွာင္ရန္အတြက္ မတ္တပ္ ဘီဒိုႀကီးဒထဲသို႔ဝင္လိုက္ ရေလသည္..။ အထဲတြင္ ေန႔လည္ဘက္က တပ္ဆင္ထားေသာ ရာဘာလီးအတုႀကီးမွာ ေနာင္လတ္ဗိုက္ႏွင့္ေထာက္ခါ ႐ုတ္တရက္ ဘီဒို တ ခါး ပိတ္မရျဖစ္သြားသည္။
ေနာင္လတ္…ကြိဳင္ပူၿပီ…ႀကံရာမရျဖစ္ေနရာမွ ရာဘာလီးႀကီးကို ဆြဲျဖဳတ္လိုက္ၿပီး… သူ႔ လီးႀကီး ငိုက္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ႀကီးကို ဘီဒိုအေပါက္မွ ထိုးထုတ္ခါ ၿငိမ္ေနလိုက္ရေလသည္။။ ေထြးကလည္း ရမ္ဘိုပုံ ႀကီး ၌ တပ္ဆင္ထားေသာ ရာဘာလီးအရသာကို ခံစားရန္အတြက္.. တိတ္တဆိတ္ လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ရာ.. မႈံဝါးေသာ မီး ေရာင္အျပာေရာင္ ကေလးႏွင့္ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနေသာ ဘီဒို ေပါက္မွ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို ႏူးညံ့ေသာ လက္ေခ်ာင္း ေလးမ်ားျဖင့္ အသာအယာ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္လိုက္ေလရာ.. ေနာင္လတ္လီးႀကီးမွာ သိသိသာသာႀကီး မာေတာင္ ၿပီး ေတာင္ထလာေလသည္..။
ေထြးမွာ ရာဘာလီးႀကီးကို တစ္ႀကိမ္မွ သုံးဘူးသူမဟုတ္ေလရာ ..ဘီဒိုအတြင္းမွလီး မွ ရာဘာလီးဟုသာ ထင္ေနေလသည္..။ ေနာင္လတ္အတြက္ အက်ဥ္းအက်ပ္ထဲေရာက္ ေနသည္။ ေနာင္လတ္ ခ်စ္ေသာ ေမခိုင့္ဆီ သို႔လာမိရာမွ မထင္မွတ္ပဲ ေထြးႏွင့္.. ရင္ဆိုင္တိုးေနမိျခင္းအတြက္ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္မ်ား က် လာေနရသည္။
မိန္းကေလး တစ္ေယာက္၏ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္တြယ္ျခင္းကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ခံစားရသျဖင့္ အရသာရွိသလို ရွက္သလိုလိုႀကိးလည္း ျဖစ္ေနမိေသး သည္။ လီးထိပ္ ဒစ္အဝနားတဝိုက္.. လက္ညႇိဳးထိပ္ကေလးျဖင့္ ပြတ္သပ္ျခင္း ခံလိုက္ရတိုင္း.. ဖင္စအိုဝ ရႈံ႕သြားေအာင္ ေနာင္လတ္ ခံစားလိုက္ရေလသည္။။ စိမ့္က်င္ေသာ ေဝဒနာ တစ္မ်ိဳးကို လည္း ခံစားလိုက္ရသည္။.
“အင္း..ဟင္း…အင္း…အ…အား..”
ေထြး ႏုတ္ခမ္းမွ ညီးသံသဲ့သဲ့ကို ေနာင္လတ္ ၾကားေနရသည္။ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို လက္ဖ်ားေလးမ်ားႏွင့္ ကိုင္ တြယ္ ပြတ္သပ္ေနရာမွာ.. လက္ဆုပ္ကေလးထဲ ထည့္ကာ ..ညင္သာစြာ ဂြင္းတိုက္ေပးေနသလို ျပဳေနျပန္သျဖင့္ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးမွာ အေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ထလာေအာင္.. မာတင္း လာသည္။ ေထြးခမ်ာ..ဘယ္သူမွမသိ ဟူေသာ အသိစိတ္ျဖင့္ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို ရာဘာလီးအတုဟုသာ ထင္ၿပီး .. စိတ္ရွိတိုင္း ပြတ္သပ္ ကိုင္ တြယ္ ေန ျခင္းျဖစ္၏.။
ဘီဒိုႀကီးအတြင္းမွ ေနာင္လတ္မွာ အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္လာၿပီး..လီးထိပ္မွ ခြၽဲက်ိေသာ အရည္ၾကည္မ်ား ယိုစိမ့္လာသည္ အထိ ခံစားလိုက္ရသည္ကိုမူ..ေထြး မသိေခ်..။ ေထြးက ထမီေလးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔ ခြၽတ္ခ် လိုက္ ေလသည္။ တင္ပါးေအာက္ဖက္မွ တစ္ထြက္ေနေသာ ဖင္ႏွင့္ ေပါင္ဆက္ေနရာမွာ ႂကြေမာက္ၿပီး ခုံး ထေန သည္။ ေထြး၏ ဖင္အေနအထားမွာ ဖင္ကုန္းၿပီး လိုးခ်င္စရာေကာင္းေသာ ဖင္ေကာက္ အမ်ိဳးအစားေလးပင္ ျဖစ္ သည္။ ခက္သည္က ဘီဒိုအတြင္းမွ ေနာင္လတ္ ခမ်ာ ေထြး၏ လွပလြန္းေသာ အဆီႏွင့္ တဝင္းဝင္း ကိုယ္ခႏၡာ ေလး ကို မျမင္ရျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
ေထြးက အသားျဖဴသည္… ေစာက္ပတ္ တဝိုက္က အျခားေနရာမ်ားထက္ ပို၍ျဖဴဆြတ္ေနသည္။. ႏူးအိေသာ အ သားဥေလးက လီးထိပ္ကို ေတ့လာေသာအခါ ေနာင္လတ္ ဘီဒိုတံခါးကို အတင္းဖိကပ္ခါ…လီးကို ထြက္နိင္သမ် ထြက္ေအာင္ တြန္းေပးလိုက္မိသည္။ အေတြ႕အႀကဳံမရွိရွာေသာ ေထြးမွာ လီးႀကီး ေတာင္လာပုံ..ပို၍တင္းမာၿပီး.. တဒိတ္ဒိတ္ ေသြးခုံေနပုံမ်ားကို သတိ မထားမိရွာပဲ.. ရာဘာလီးအတုဟုသာထင္လ်က္ ေစာက္ပတ္ေလး ႏွစ္ဖက္ကို အသာၿဖဲၿပီး..လီးႀကီးႏွင့္ ေတ့ကာ .. ဖိခ်..လိုက္ရွာသည္…။
“ျဗစ္…အီး….အ…အ..”
လီးႀကီးထိပ္က ..အတန္ငယ္ ေယာင္ကိုင္းေနသလို ႀကီးထြား၏။ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးမို႔.. ေစာက္ပတ္ ႏုတ္ခမ္းသား ႏွစ္ျခမ္းကို စုယူ ႁပြတ္သိပ္တာ ထိုးဝင္သြားခ်ိန္၌ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူႏွစ္ဖတ္ၾကား၌ လီးႀကီးထိပ္ တစ္ ေနေသးသည္။ အတန္ၾကာ တင္းခံေနၿပီးမွ.. ျဗစ္ကနဲ ကြၽံဝင္သြားသည္။
ပူေႏြးမာေကာင္းေသာ အသားေခ်ာင္း ႀကီး က ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ၾကပ္ၾကပ္တည္းတည္းႀကီး တိုးဝင္သြားစဥ္ ေထြးေစာက္ပတ္ေလးမွာ .. ခ်ိဳင့္ဝင္သြား ၿပီး ..ခဏအၾကာမွာ.. ပုံမွန္ျပန္တက္လာၾက ၿပီး..လီးႀကီးကို စုပ္ယူထားသလို..ညစ္မိေနသည္။ ေစာက္စိမာမာေလး က ဘီဒိုအေပါက္ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ဖိကပ္ပြတ္သပ္မိသည္ အထိ ေထြးက ဖိကပ္ထားကာ နာက်င္ျခင္း ထူးျခားစြာ အီစိမ့္ ျခင္း ေဝဒနာ အရသာမ်ားကို စုၿပဳံခံစားရရင္း.. မ်က္လုံးကေလးေမွးကာ ..ဘီဒိုႀကီးတြင္ တပ္ထားေသာ ရမ္ဘို ရင္ အုပ္ႀကီးႏွးစ္ဖက္ကို လက္ဝါးေလးႏွင့္ ပြတ္သပ္ခါ ေျဖးေျဖးျခင္း…ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ လီးေရာက္သည္အထိ ဖိခ် ေန သည္။
ဘီဒိုအတြင္းမွ ေနာင္လတ္မွာ ေဖၚမျပတတ္ေလာက္ေအာင္ ဖင္စအိုႏွင့္ လီးအရင္း၌ ဆက္စပ္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကာ မအရသာကို အံႀကိပ္ရင္း အသံမထြက္မိေစရန္ သတိထားေနရသည္။ ဘီဒိုတံခါးႀကီး ဆြဲဖြင့္ၿပီး.. ေထြး အား အား ရပါးရႀကီး ဖက္ခါ.. ဆြဲလိုးခ်င္စိတ္မ်ားမွာ တဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာေလသည္။ ေထြးက ေစာက္ေခါင္းအတြင္း.. ျဖစ္ ျဖစ္ညစ္စြာ တဆတ္ဆတ္ တုန္ေနေသာ လီးႀကီးကို အသာအယာေလး ေျဖးညင္းစြာ…ဆြဲခြၽတ္လိုက္ျပန္သည္။
“ႁပြတ္..ပလြတ္..ဗြီ..ပီ..”
လီးႀကီးက အကုန္ကြၽတ္သြား၏.. ေစာက္ပတ္ေလးႏွစ္ျခမ္းက ရႈံ႕သြားၿပီး ႏုတ္ခမ္းႏွစ္စ တင္းတင္းေစ့သြားမိခါ..အတြင္းမွ.. အေရၾကည္ေလးမ်ား ပီကနဲ ပီကနဲ ညစ္က်လာ၏။ လီးႀကီးမွာ..အလြန္တရာပင္ မာေတာင္ေနသည္ကို ေတြ႕ေနရသည္။ ေထြး..ေလ့လာျခင္း စဥ္းစားျခင္းမ်ား မလုပ္နိင္။ ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျပန္ၿဖဲကာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ေတ့ထားလိုက္မိျပန္သည္။ အဆက္တည္း..လဲ ဖင္သားႀကီးမ်ား.. က်ဳံ႕.. က်ဳံ႕သြားေအာင္ အားစိုက္ဖိခ်လိုက္ေလ သည္.။
“ႁဗြတ္…ဘြတ္…ဘြတ္..အီး…အ…အား.. ကြၽတ္ ကြၽတ္..”
သည္တစ္ခ်ီ မိမိဖာသာ အေဆာင့္ၾကမ္းမိသြားသျဖင့္ စာက္ေခါင္းနံရံတစ္ဖက္ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဖိေထာက္မိ သြားၿပီး..ေပါင္ရင္း တစ္ဖက္က်င္တက္သြားသည္အထိ နာသြားေလရာ..ေထြး…ရႈံ႕တြၿပီး မ်က္ရည္ေလး ..ဝိုင္း သြား၏။ ႂကြက္သား အဖုအထစ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ရာ ထြားႀကိဳင္းသန္မာလွေသာ ရမ္ဘိုပုံႀကီးႏွင့္ ႏုေထြး ေသာ ပါးျပင္ေလးကို အပ္ခါ.. တအင္း..အင္း..ေဝဒနာေလးခံစားရင္း.. တြန္႔လိမ္ေနေသာ ေထြး၏ လႈပ္ရွားမႈမွာ..ျမင္ ရသူ တစ္စုံတစ္ေယာက္သာ ရွိပါက အလြန္အမင္း ခ်စ္စရာ အမူအယာေလး ျဖစ္လို႔ေနေပလိမ့္မည္။
လက္ဝါးေလးႏွစ္ဖက္က ဘီဒိုႀကီး တံခါးတြင္ ကပ္ထားေသာ ရမ္ဘိုပုံ ပိုစတာႀကီးကို ဟိုမွ သည္မွ ေ႐ြ႕လ်ား ပြတ္ သပ္ေနၿပီး..တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ ကိုခႏၲာေလးက ဝဲမွယာ..ယာမွ အထက္..အထက္မွ ေအာက္..ပုံစံအမ်ိဳး မ်ိဳးေျပာင္းကာ.. ဖင္ေလးေတြ…ဝိုက္တြန္႔ေဆာ့ကစားသြားပုံမွာ အႏုပညာ ေျမာက္လွေသာ ခံစားမႈပုံေဖၚသည့္ လႈပ္ရွားမႈေလး ျဖစ္ေနေပရာ.. ကာမအရသာ၏ ႀကီးမားေသာ စြမ္းအင္ႀကီး အုပ္စိုးလႊမ္းၿခဳံေနပုံမွာ သိသာထင္ရွား လွသည္။
ပ်ိဳျမစ္ေသာ ေထြး၏ အေတြ႕အႀကဳံ ႏုႏုေလးေၾကာင့္လည္း လီးအစစ္ကို အတုဟုထင္ကာ မႈံရီဝိုးတဝါးမီး ေရာင္ေအာက္၌ လႈပ္ရွား ျပဳမူေနမိေသာ မိမိအျဖစ္ကိုလည္း ယခုတိုင္ ေထြး…မသိရွာပါေလ။ တအင့္အင့္…တအိအိ ၿငီးညဴသံေလးက တိတ္ဆိတ္ေသာ ညယံကို ထြင္းေဖါက္၍ တိုးတိုးညႇင္းညႇင္းေလး ပ်ံ႕လြင့္ ေနေပရာ.. အျပင္မွ..တစ္စုံ တစ္ေယာက္ကသာ ၾကားမိပါက ဖိုမ.စုံတြဲ ..အေပးအယူမွ်စြာ ျဖဳတ္ေနၾကသည္ဟု သာ ထင္ၾကေပမည္။
“အင္း..ဘြတ္…အင္း…အင္း…ႁပြတ္…ဘြတ္… အင္း…အ…”
ေျဖးေျဖးခ်င္း….ေလးေလးမွန္မွန္ ထြက္ေပၚေနေသာ လီးႀကီး အဝင္အထြက္အသံ…ေထြး၏ ညီးညဴသံေလးမ်ားမွာ မထင္ရွားေသာ အေရာင္မႈံဝါးဝါး၌ စိတ္ကေယာက္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ခ်င္စရာ ..ထြက္ေပၚေနေတာ့သည္။ ေနာင္လတ္ က်င္ေခ်ာင္းထဲမွ ၿဖိဳးၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္း ခံစားလာရသည္.. လီးထိပ္က ေစာက္ေခါင္းအတြင္းပိုင္း သားအိမ္အဝကို ဒုတ္ ကနဲ..ထိုးမိသြားတိုင္း.. ေနာင္လတ္မွာလည္း.. အီစိမ့္သြားေအာင္ ခံစားေနရေလသည္…။
“ဟြန္း..အခုမွ ၂ နာရီရွိေသးတယ္…ကိုယ္ျပန္အိပ္လိုက္အုံးမယ္ကြာ…ေမခိုင္”
“ကိုယ္ေတာ့ …အိပ္လို႔မရေတာ့ဘူး..ဟိုဟာႀကီးကို ျမင္ေနရတာ.. စိတ္လႈပ္ရွားလိုက္တာ”
ေမခိုင္က မ်က္နာေလးကို တစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။ ယုႏြယ္က ဘီဒိုအေပါက္ႀကီးထဲမွ ထိုးထြက္ေနေသာ ေရာ္ဘာလီးႀကီးကို ေသေသခ်ာခ်ာကိုင္ၾကည့္ရင္း..
“မမေထြး..ဘယ္လိုလုပ္လဲ မသိဘူး.. ေျခာက္ကပ္ေနတာပဲ..”
“အဲဒါႀကီးက …ေျခာက္ခ်င္ ေျခာက္မယ္…. ၾကမ္းေပၚမွာလည္း ၾကည့္ပါဦး..ပုံေနတာပဲ…”
မွန္ပါသည္…ၾကမ္းျပင္ေပၚ၌ သုတ္ေရ အဖတ္အဖတ္မ်ား ပုံေနသည္။ ယုႏြယ္က သူမ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ခပ္႐ြ႐ြ ေလးပြတ္ရင္း ေစာက္စိေလးကို ညစ္ေပးလိုက္ၿပီး လီးႏုတ္ခမ္းေလးကို လွ်ာျဖင့္ယွက္ လိုက္သည္။ ေနာင္လတ္ အျပင္မွ အေျခအေနကို ဘာမွ မျမင္ရျဖစ္ေနေပရာ ေရာဘာလီးကို ျပန္ထုတ္ၿပီး သူ၏လီးႀကီးကို ျပန္ၿပီး စြပ္ထား လိုက္သည္..။ ယုႏြယ္က လက္ဖဝါးေလး ႏုႏုျဖင့္ လီးႀကီးကို ပြတ္သပ္ကိုင္တြယ္ လိုက္ရာ ထူးထူးျခားျခား ပူေႏြး ေနၿပီး ေစးထန္းေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရေလသည္..။
“ေမခိုင္…ခ..ခဏ..လာအုံး..”
ယုႏြယ္က …လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္ ဆုပ္ထားၿပီး ေမခိုင့္အား ေခၚလိုက္သည္..။ ေလသ့ေလးျဖင့္ အေရးတႀကီး အမူအရာျဖင့္ ေခၚသျဖင့္ ေမခိုင္ ကုတင္ေပၚမွ လူးလဲထကာ…ယုႏြယ္အနားသို႔ တိတ္တဆိတ္ခ်ဥ္းကပ္လာ၏။
“ဒါ ..ေရာ္ဘာလီးမဟုတ္ဖူး…ေတြ႕လား.. ကိုင္ၾကည့္….”
ေမခိုင္နားဝသို႔ ယုႏြယ္က ကပ္ၿပီး ေျပာသည္။ ေမခိုင္မ်က္လုံးေလးျပဴးသြား၏။ အေၾကာအၿပိဳင္းၿပိဳင္းႏွင့္ ေသြး ေၾကာႀကီးမ်ား ေဖါင္းကားေနကာ.. ဒစ္ႀကီးၿပဲလန္ေနေသာ လီးအစစ္ႀကီးကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ေတြ႕လိုက္ရ၏။
“အသာေန..”
ယုႏြယ္က..လီးထိပ္ကို လွ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ တစ္ခ်က္ယက္လိုက္၏။ လီးႀကီးဒ ဆတ္ကနဲ.. ဆတ္ကနဲ..တုန္ခါသြား၏။ နီေစြး ဝင္းလက္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလး ႏွစ္မႊာျဖင့္ လီးဒစ္ႀကီးကို အာေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးျဖင့္ ငုံခဲၿပီး ႁပြတ္ကနဲ စုပ္ေပး လိုက္ရာ..လီးႀကီးမွာ…သိမ့္သိမ့္ခါၿပီး..လီးထိပ္ႀကီး အေရာင္လက္သြားေအာင္ တင္းေတာင္ သြားသည္ကိုေတြ႕ လိုက္ရေလသည္..။
ေမခိုင္က …ဘယ္ႏွယ့္လဲ..ဟူေသာ သေဘာႏွင့္ ေမးေစ့ေလးဆတ္ၿပီး မ်က္ခုံးပင့္ၿပီး ေမးဟန္ ျပဳသည္..။ ယုႏြယ္က လက္ဝါးကေလး ကာျပၿပီး..လီးႀကီးကို အဆုံးထိငုံခဲကာ လွ်ာအျပားလိုက္..စုပ္ယူၿပီး လီး အရင္းထိ ပါးစပ္ကို ေဆာင့္ခ်ကာ… အေပၚသို႔ အားသန္သန္ေလး စုပ္ယူျပစ္လိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ လီႀကီး မွာ ဆန္႔ငင္ ဆန္႔ငင္ျဖင့္ ဟန္မေဆာင္နိင္ေတာ့ပဲ…သိသိသာသာႀကီး.. ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားေလေတာ့ သည္.။ စိတ္ခ်ရေလာက္ေအာင္ စမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ …ယုႏြယ္က ဘီဒို တံခါးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲဖြင့္လိုက္ေလသည္။
“ဟင္…ရွင္…ရွင္…ကိုေနာင္လတ္..”
မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ..ထိတ္လန္႔အံ့ေၾသာစြာ ေရ႐ြတ္မိလိုက္ၾကေလသည္။ ေနာင္လတ္မွ ဘီဒိုတံခါးဖြင့္လိုက္ သည္ ႏွင့္ ေပါက္ဝိုင္းေလး အတြင္းမွ လီးႀကီးကြၽတ္ခါ..ဘီဒိုအတြင္း ၌ လီးႀကီး မတ္ေတာင္လ်က္သား မိသြား ေလသည္။
“ရွင္…ေတာ္ေတာ္..အက်င့္ယုတ္ပါလား.. ဟင္.. က်မတို႔.. ရပ္ကြက္ကို ေအာ္လိုက္ရမလား…ေျပာ..”
“မ..မ..လုပ္ပါနဲ႔ ေမခိုင္ရယ္..ကိုယ္.. မင္းဆီကို လာတာပါ.. ဟိုတစ္ေယာက္ဝင္လာလို႔.. လန္႔ၿပီး ဒီအထဲ ဝင္ေနမိတာပါ..”
“ေအာ္..ဒါနဲ႔ပဲ …ေထြးကို ရွင္လုပ္လိုက္ရၿပီး…က်မတို႔ကိုပါ…”
“ကိုယ္…ကိုယ္ေျပာပါရေစ …ေမခိုင္..”
“ထြက္…အခုထြက္ခဲ့…ရွင္လူယုတ္မာ…”
“ကိုယ္…ေမခိုင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔..”
“ေတာ္စမ္းပါရွင္…ရွင္..ဆူဆူညံညံျဖစ္သြားမွာကို လိုလားသလား…ကိုေနာင္လတ္..”
“ဟာ…မလိုလားပါဘူးဗ်ာ..”
“ဒါဆို…က်မတို႔ခိုင္းတာ…ရွင္..လုပ္ေပးရမယ္…”
“လုပ္ပါ့မယ္….လုပ္ပါ့မယ္…ေမခိုင္.. ႀကိဳက္တာခိုင္းပါ…”
ေမခိုင္က…ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးေလး ၿပဳံးလိုက္ၿပီး…ယုႏြယ္ကို မ်က္ေစာင္းေလးထိုး၍ ၾကည့္လိုက္သည္…ယုႏြယ္က ခိုင္း ပစ္ဆိုေသာ အဓိပၸါယ္ႏွင့္ အံႀကိတ္ခါ ေမးေငါ့ျပလိုက္သည္။ ေမခိုင္က ေသေပေတာ့.. အမူယားေလးျဖင့္ အံေလး ႀကိတ္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ကိုက္ခါ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္လိုက္၏။ ဝင္းလက္ က်စ္လစ္ေသာ ခါ အ ထက္ ဆီမွ မာေတာင္လ်က္ရွိသည့္ နိ႔ေလးႏွစ္လုံးမွာ တုန္ခါသြားသည္။ ေဖါင္းကားေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္ အထက္ ပိုင္းေလးက အကြဲေၾကာင္းေလးကို မျမင္ရေသးဘဲ တစ္ရစ္တင္းေျပာင္ေနသည္…။ ျပန္႔ကား ႀကီးမားေသာ ေပါင္ လုံးႀကီးမ်ားက ေစာက္ဖုတ္ကေလးကို ညႇပ္ထားသလို ေပ်ာက္ကြယ္ေနသည္။
ေနာင္လတ္..ပုခုန္းႀကီးကို..ေမခိုင္က အသာအယာကေလး ကိုင္လိုက္သည္။ စူးလက္ေသာ မ်က္ဝန္းကေလးမ်ား က ေနာင္လတ္ မ်က္လုံးမ်ားကို ပူေလာင္ေသာ အာသာ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ စူးစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ ေနာင္လတ္က ဝန္း ဝိုင္း နက္ေမွာင္ေသာ ေမခိုင့္မ်က္ဝန္းမ်ားကို စူးစိုက္ခါၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာႏွစ္ခု နီးကပ္လာသည္။ တစ္ေယာက္ ထြက္သက္ကို တစ္ေယာက္ ရႈရႈိက္မိလာသည္။ ေမခိုင္ အသက္ရႈသံေလး ျပင္းလာသည္။
ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ဆတ္ဆတ္ခါေနေသာ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးက ေမခိုင္၏ ဝမ္းဗိုက္သား ေဖြးေဖြးေလးကို တိုး ေထာက္မိေန၏။ ပူပူေႏြးေႏြး လီးထိပ္ႀကီးက ေမခိုင့္ တစ္ကိုယ္လုံးကို က်င္စက္ႏွင့္ တို႔လိုက္သလို…တုန္တက္သြာ ေစၿပီး..ခြၽဲက်ိေနေသာ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္..မိမိဗိုက္သားေလးမ်ား ပူးကပ္သြားသည္အထိ ေနာင္လတ္ ရင္ခြင္ အတြင္း သို႔ ပူးကပ္ တိုးဝင္းမိလိုက္ေလသည္။
ယုႏြယ္က ေမခိုင္ႏွင့္ ေနာင္လတ္ ႏွစ္ေယာက္တို႔၏ အျပင္းအထန္ စိတ္လႈပ္ရွားေနၾကပုံကို ေဘးမွၾကည့္ကာ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးကို လက္ခလယ္ျဖင့္ မွ်င္းမွ်င္းဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ေပးေနမိေလသည္။ ေနာင္လတ္ က ေမခိုင္၏ ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားကို မထိတထိေလး ငုံစုပ္ၿပီး လ်ာဖ်ားေလးျဖင့္ ေမခိုင့္ ပါးစပ္ထဲသို႔ထိုးသြင္း ကလိ ေပးလိုကေလသည္း။ ေမခိုင္ မ်က္ေတာင္ကေလးမ်ား ေမွးစင္းကာ မ်က္လုံးေလး စုံမွိတ္က်သြားသည္။
ေနာင္လတ္ လက္တစ္ဖက္က ေမခိုင့္နိ႔ေလးတစ္လုံးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ နိ႔သီးေခါင္းေလးကို ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္၏။ ေမ ခိုင္ …အင့္…အင့္…ကနဲ…ခႏၵာကိုယ္ကေလး ေကာ့ပ်ံတက္သြားရသည္။ ေမခိုင့္ လက္ကေလးတစ္ဖက္ က လည္း ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို ခပ္တင္းတင္းေလး ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ပြတ္ေခ်ေနမိသည္။ ျပင္းျပေသာ အသက္ ရႈသံမ်ားက လြတ္လပ္က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
ေမခိုင္က ကုတင္စြန္းတြင္ ႏြမ္းလွ်စြာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေနာင္လတ္က ဒူးေထာက္ၿပီး ေမခိုင့္ နိ႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္ဖြဖြေလး စို႔ေပးေနရာ ေမခိုင့္ မ်က္နာေလးမွ ..မုန္တိုင္းမိေသာ ဌက္ငယ္ေလးပမာ ဘယ္ညာ ခါရမ္းၿပီး
“အား…အ…ဟင္း…ကြၽတ္ကြၽတ္…”
အလြန္အမင္း ခံရခက္စြာ ၿငီးျငဴလိုက္ရွာေလသည္။ ေမခိုင့္ လက္ႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေပၚသို႔ ေနာက္ျပန္ေထာက္ ထားၿပီး..ရင္ေလးကို ေကာ့ေပးထားရွာသည္။ ဆံႏြယ္ ေမွာင္ေမွာင္ေလးမ်ားက ေလထဲ၌ ေဝ့ဝဲ လြင့္ပ်ံတက္ေန၏။ ခပ္ၿပဲၿပဲေလး ကားေပးထားေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာင္လတ္က အားျပဳကိုင္ရင္း ပြတ္သပ္ေပးသည္။
တဖ်င္းဖ်င္း ႏွင့္ ေသြးႂကြလာေသာ ကာမဆႏၵက ေခ်ာ္ရည္ အျပည့္ႏွင့္ မီးေတာင္ႀကီး မေပါက္ကြဲခင္ ငလ်င္ခါသည္ႏွင့္ သြက္ သြက္ခါလာေလသည္။ ေမခိုင္က ကုတင္ေပၚ၌ ေမးေလးကား ေခါင္းေလးေမာ့၍ လက္ႏွစ္ဖက္ ေနာက္ပစ္ထုင္ ထားသည္။ ေနာင္လတ္က ဒူးေထာက္ခါ ေမခိုင္ေပါင္ရင္းေလးကို ခပ္တင္းတင္း နိ႔အစုံကို စုပ္ေပေနသည္။ ေနာင္လတ္ ေပါင္ၾကားသို႔ ယုႏြယ္က ပက္လက္ကေလးလွန္ကာ လွဲေလ်ာင္းလိုက္ရာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးႏွင့္ ယုႏြယ္ ႏႈတ္ခမ္းေလးမွာ ေတ့မိသြားၾကေလသည္။
သုံးေယာက္စလုံးမွာ ..ကာမစပ္ယွက္မႈအေတြ႕အႀကဳံရွိၾကသူမ်ား မဟုတ္ေသာလည္း..ၾကည့္ဖူးေသာ ဗီဒီယိုကား ႏွင့္ ၾကားဖူးနားဝမ်ားအတိုင္း စည္းကိုက္ ဝါးကိုက္ စႏွစ္တက် ျပဳလုပ္ေနမိၾကေလသည္။ ယုႏြယ္က မိမိေပါင္ၾကား သို႔ ေခါင္းထိုးဝင္လာသည္ႏွင့္ ေနာင္လတ္က ..ေပါင္ႏွစ္လုံးကို ကားေလးလိုက္သည္။ ပူေႏြးေသာ အာေငြ႕ေႏြး ေႏြး ျဖင့္ စုပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာ ေနာင္လတ္အတြက္..ပါးစပ္ေလးထဲသို႔ မသိမသာေလး ေညႇာင့္လိုး လိုက္မိ ေလသည္။
ယုႏြယ္ကလည္း..ေနာင္လတ္ ေဂြးဥႀကီးကို ခပ္ညစ္ညစ္ကေလး ဆုပ္ေခ်ေပးရင္း..လီးဒစ္ႀကီး ကို သၾကားလုံးစုပ္သလို တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေပးလိုက္သည္။ ေနာင္လတ္လီးမွာ တင္းသည္ထက္ တင္း ေတာင္သည္ ထက္ေတာင္လာေလသည္။ ေသြးေၾကာႀကီးမ်ား ေပါက္ကြဲေတာ့ မေယာင္ ေဖါင္းကားလာသည္။ ေသြးတိုးျခင္း ေၾကာင့္ လီးထိပ္ႀကီးမွာ ႀကီးမားေသာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးႀကီးအလား..ျပာလဲ့ေသာ မီးေရာင္တြင္ ေျပာင္လက္တင္းမာ သြားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။
ေနာင္လတ္လီးကို ပက္လက္လွန္က အားရပါးရ စုပ္ေနေသာ ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ခံခ်င္လြန္းသျဖင့္ အေရ ေလးမ်ားစို႐ႊဲေနသည္။ ေစာက္စိေလး မျပဳတျပဴျဖစ္လာသည္အထိ ေစာက္ပတ္ ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ေစာက္စိေလးက ေထာင္၍ ထြက္လာသည္။
ပါးစပ္ႏွင့္အျပည့္..ႀကီးမားလြန္းေသာ ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို မိမိေစာက္ဖုတ္ထဲသို႔ လိုးသြင္းျခင္း ခံလိုသည္မွာ မ ထိန္းနိင္ေအာင္ ျဖစ္လာေနရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မရွက္နိင္ေတာ့ပဲ ေနာင္လတ္ ေပါင္ၾကားမွ ေခါင္းပိုင္းကို ျပန္ထြက္ခါ..ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို သြင္းလိုက္၏။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက ေမခိုင့္ေပါင္ေပၚသို႔ တင္လိုက္ခါ..ေဇာက္ထိုးေလးျဖစ္သည္ အထိ ေကာ့ေထာင္လိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ…ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေလးမွာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးေရွ႕၌ အလိုးခံရန္ ေဇာက္ထိုးေလး.. ခပ္ၿပဲၿပဲ ေနရခ်ၿပီး ျဖစ္သြား၏။
ေနာင္လတ္ကလည္း ယုႏြယ္ဆႏၵကို သေဘာေပါက္သျဖင့္..ေမ ခိုင့္နိ႔ေလးမ်ားကို စို႔ေပးေနရာမွ..ခဏ အနားယူၿပီး ယုႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။ ေမခိုင္က ေနာင္လတ္ လီးႀကီးကို အရင္းမွကိုင္ၿပီး ယုႏြယ္ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲ ေတ့သြင္းၿပီး. . စက္ဝိုင္းသ႑ာန္ ေမႊေပး လိုက္ရာ..ေမခိုင္ အျပဳအမူေၾကာင့္… ေနာင္လတ္ႏွင့္ ယုႏြယ္မွာ ထြန္႔ထြန္႔လူးသြားရ ေလသည္။
“ဟာ…ဟား…အီး…အ…အမေလး…အို…အိုး…အီး…”
ယုႏြယ္ေအာ္သံေလးက အတန္ငယ္ က်ယ္ေလာင္သည္မို႔ ေမခိုင္က ရႉးကနဲ သတိေပးလိုက္ရေလသည္။ သို႔ ေသာ္ ယုႏြယ္က ၾကားဟန္မတူ..ေခ်..ေႁမြမေလး မီးၿမိဳက္ခံရသည့္ႏွယ္ တြန္႔လိမ္ေကြ႕ေကာက္ သြားေလသည္။
“ရႉး…တိုးတိုး…ယုႏြယ္…”
“အာဟာ…အီး…အဟင့္..မရဘူး…မရဘူး…အမေလး..”
“ဟာ…ျပသနာပဲ..”
ေမခိုင္က မသိမသာ ၿပဳံးရင္း..ၿငီးတြားကာ ေနာင္လတ္လီးႀကီးကို ယုႏြယ္ ေစာက္ေခါင္းထဲ အဆုံးထိ ဝင္ေစရန္ ေနာင္လတ္ခါးကို ဖက္၍ တအားျပစ္ေဆာင့္ခ်လိုက္ ေလေတာ့သည္။
“ႁပြတ္…ျပစ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…စြတ္…စြတ္…ဘြတ္..”
ေစာက္ေခါင္းက ေထာင္ေနသျဖင့္ လီးႀကီးက ေကာ္ၿပီး ဝင္ေနရသျဖင့္..တဖက္သပ္ပြတ္တိုက္ေပးသလိုႀကီးျဖစ္ကာ တင္းေထာင္ေနေသာ ယႏြယ္ေစာက္စိေလးႏွင့္.. ေနာင္လတ္ေဂြးဥႀကီးတို႔က အရွိန္ျပင္းစြာ ခုလုတ္တိုက္မိေနၾက ေတာ့သည္။ ယုႏြယ္မွာ ၾကမ္းျပင္ကို က်ားသစ္မေလး သဖြယ္ ကုတ္ျခစ္..ရင္း တအားအား ေအာ္ခ်လိုက္မိရွာေလ သည္။
“နာ ..နာေလးေဆာင့္ေပး…ကိုေနာင္…သူၿပီးေတာ့မယ္…”
“အ..အ..အင့္…အင့္….အင္..”
“ႁပြတ္..ႁပြတ္..ဖြတ္…ႁပြတ္…ဘြပ္..ဘြတ္…”
“အေရေတြ…တ..တအားထြက္တာပဲ…အိ”
“မနားနဲ႔ ကိုေနာင္..ျမည္ေပ့ေစ…နာနာေလး.. ေဆာင့္…ေဆာင့္..”
ေစာက္ေခါင္းအတြင္း အရွိန္ႏွင့္ စိုက္စိုက္ဝင္သြားေတသာ လီးႀကီးအရွိန္က ယုႏြယ္ေအား..ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္သြားေစ ကာ ႁပြတ္ကနဲ… ႁပြတ္ကနဲ…သုတ္ေရမ်ား ပန္းထြက္သြားရရွာသည္။
“ကိုေနာင္ ဟာႀကီးက…မေပ်ာ့ေသးဘူးေနာ္…”
ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ.. ႁပြတ္ကနဲ ထြက္လာေသာ လီးႀကီးကို..ေမခိုင္က ေပါင္ေလးကားၿပီး.. ဒါ႐ိုက္ဆက္သြင္း ရင္း ေျပာလိုက္သည္။ ယုႏြယ္ သုတ္ေရမ်ားျဖင့္..ခြၽဲေျပာင္လက္ေနေသာ..ေနာင္လတ္လီးႀကီးက မာန္မက်ပဲ ..ေမ ခိုင္၏ လွပေဖါင္းကားေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးထဲသို႔ ထိုးဝင္သြားေလေတာ့သည္…။
“ႁပြတ္..ဘြတ္…”
“အမေလး…ကိုေနာင္…ေျဖးေျဖး…ၾကပ္.. ၾကပ္တယ္..”
“နဲနဲ…ၿဖဲ..ၿဖဲေပးထားေလ…ေမခိုင္…အင့္…အင့္..”
“ရွီး….အ..ၾကပ္လိုက္တာ…ကိုေနာင္ရယ္… ေစာက္ေခါင္းထဲကို ျပည့္သြားတာပဲကြယ္…အင့္…အဟင့္…”
“ခါးေကာ့ေပးထား…ေမခိုင္…အင့္….အင့္..”
“အား…ကိုေနာင္…အီး…သားအိမ္ကို ေထာက္မိေနၿပီ…အ….အ…အင့္.”
ေမခိုင့္ အံႀကိတ္ၿငီးသံေလးက ညဥ့္ယံကို ထြက္ေဖါက္ပ်ံ႕လြင့္သြားေလေတာ့သည္…။
ၿပီးပါၿပီ
