အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္

ဤပုံျပင္သည္ ေတာ႐ြာေလးတစ္႐ြာအား ေနာက္ခံထား၍ေရးသားထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဤ႐ြာေလး၌ေနထိုင္ေသာ..ေမာင္ဘိုသန္း..သူ၏သ႐ုပ္သည္ကား အသားမဲသည္။ ႐ုပ္မေခ်ာ။ ေတာင့္သည္၊ ေျဖာင့္သည္၊ ညာဘက္မ်က္ႏွာ၌ အမာ႐ြတ္ႀကီးတစ္ခုရွိသည္။ ဆင္းရဲသည္။ သေဘာထား႐ိုးသားျဖဴစင္သည္။

ဟိုဟာလား ? အင္း..သူရဲ႕ေကာင္မေလး မေဆး နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါၾကမွ လုံးေစ့ပတ္ေစ့ေဖၚျပပါမည္။ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူ မေဆး ၏သ႐ုပ္သည္ကား အသားလတ္သည္။ ကိုယ္လုံးကိုယ္ထည္ေတာင့္သည္။ ႐ုပ္ေခ်ာသည္။ ႐ြာအေနျဖင့္ခ်မ္းသာသည္။ စကားေျပာသည့္အခါမေျပျပစ္။ ဘိုသန္း အေပၚ၌ႏြဲ႕ဆိုး ဆိုးသည္။ အရမ္းလည္းခ်စ္သည္။ ဘိုသန္း အရက္ေသာက္ၿပီးဆိုးတဲ့အခါတိုင္း သိပ္မုန္းဘို႔ေကာင္းတာပဲ၊ အရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္… ဟုညင္သာစြာေျပာတတ္သည္။

“ကြၽန္ေတာ့္မမပုသိမ္သူ.. ေခ်ာပုံရင္ရင္ပုံလွပုံတမူ.. အမ်ားနဲ႔မတူ..အလွဘြဲ႕ယူ..စံပယ္ၾကည့္ၾကည့္ရင္စြဲၿငိမယ္တမူ..ခင္မင္စရာလဲေကာင္းလွသူ.. ကြၽန္ေတာ့္မမ..မမ..ပုသိမ္သူ…ဒန္ဒန္..ဒန္ဒန္..တန္ တန႔္ တန႔္တန္…၏ဒန္တန္……၏”
အဲဒီသီခ်င္းကို ဟိုဘက္ယာခင္းထဲမွာ လယ္ထြန္ေနတဲ့ ကိုဘိုသန္း သီဆိုေနတာပါ။ မေဆး တို႔ယာခင္းနဲ႔ကပ္လွ်က္မွာ။ ဒီဘက္ယာခင္းရဲ႕ မန္က်ည္းပင္ထိပ္မွာ သူ႔ရဲ႕ခ်စ္သူမေဆး က မန္က်ည္း႐ြက္ခူးေနမွန္းသိလို႔ သီခ်င္းဆိုအားပိုေကာင္းေနတာပါ။ ဥၾသသံ၏သာယာမူကို မမွီပင္မယ့္၊သူလည္းခ်စ္စရာ အသံရွင္ပါလား၊ ဟု မေဆး ေတြးေနခိုက္……..
“သမီးေရ၊ တစ္ခါခ်က္ ႏွစ္ခါခ်က္ ရရင္ ေတာ္ၿပီေဟ့”
မေဆး အသံထြက္ေအာင္ ရယ္ေမာသည္။
“အေမက ေတာ္ခိုင္းေန၊ သည္မွာျဖင့္ တစ္႐ြက္မွ မခူးရေသးဘူး”
အေမလည္းတုန႔္ျပန္ရယ္ေမာကာ…
“မသိပါဘူးေအ၊ အမ်ားႀကီးခူးလာရင္ ႏြမ္းကုန္ၿပီး အလကားျဖစ္ကုန္မွာစိုးလို႔ပါ၊ ဒါျဖင့္လဲ အေမ ဆူးပုတ္႐ြက္ကေလးေတြ ရွာလိုက္အုန္းမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ မေဆးလည္းကိုင္းဖ်ားသို႔ေရာက္လာေလၿပီ။ ျမင္ရခဲေသာ အေပၚစီးျမင္ကြင္းကို တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚႀကီး ေငးလိုက္မိသည္။ ေဟာဟိုက အဖိုးတို႔ယာ၊ ထန္းပင္ေပါက္ကေလးေတြရဲ႕ ဟိုဘက္က ကိုဘိုသန္း တို႔ယာ။ သိမွတ္ျခင္းသည္ပင္ မၿပီးစီး။ နင့္ကနဲ႔ ခံစားရျခင္းက သိမွတ္မူကို မနာလိုစိတ္ျဖင့္ေခ်ဖ်က္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ အၾကည့္ကို မေဆး မ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္။ သုံးႏွစ္သုံးမိုး တြယ္တာျငမ္းထူခဲ့ရေသာ ခ်စ္သူ ခင္သူ ၾကင္သူ။ မေဆး ကိုအေၾကာင္းျပဳၿပီး ေမာင္ေလးကိုပါအလိုလိုက္သူ။ တစ္ႏွစ္ေသာ္ တင့္ေတာင့္တင့္တယ္ မဂၤလာေဆာင္ႏိုင္ႏိုး၊ ေနာက္ႏွစ္ေသာ္ ယာသီးယာႏွံေအာင္ျမင္ဖြံ႕ၿဖိဳးႏိုးျဖင့္ တြယ္တာႏွစ္ရွည္ခဲ့ရသူ။ တစ္႐ြာလုံး တစ္နယ္လုံး သာမက၊ သူႏွင့္ ကိုဘိုသန္း အေၾကာင္းကို တစ္ေဆြလုံး တစ္မ်ိဳးလုံးသိထားၿပီး အေၾကာင္းေတြျဖစ္သည္။ အေမ အေဝးကိုေရာက္သြားၿပီဆိုေသာ အသိျဖင့္…

“ကိုဘိုသန္း..က်ဳပ္ဒီမွာေတာ့”
ဟု လွမ္းအသံျပဳရင္း အပင္ေပၚမွဆင္းကာ..မည္သည့္အရပ္၊ မည္သည့္ေနရာ၊ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေခၚသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏွလုံးသားကက်က္မွတ္ထားေသာအသံ။ ခ်စ္ရတဲ့ မေဆး ရဲ႕အသံ။ တခါတည္း လယ္ထြန္တာေတြရပ္ၿပီး ဟိုဘက္ ယာခင္းဆီအေျပးအလႊား။
“ေတာ္ႏွယ္ေတာ္။ က်ဳပ္မွာ ေတာ္လာႏိုးႏိုးနဲ႔ ေစာင့္လိုက္ရတာ။ ေတာ္ကေတာ့စိမ္ေျပနေျပ။ အေမ ကဒီဘက္ကို ျပန္မလာေတာ့ဘူးလို႔လဲ ေျပာသြားတယ္ေတာ့။”
“က်ဳပ္သိပါတယ္ေတာ္၊ အသစ္ေတြ႕လို႔ က်ဳပ္ကို ေမ့ခ်င္ၿပီမဟုတ္လား။”

“ေဟာဒီခ်ဳံထဲက ေႁမြစိမ္းမီးေျခာက္ကိုက္ၿပီး ေသပါေစ၊ ဘိုသန္း ခ်စ္တာေဟာဒီတစ္မိုးေအာက္ မွာ ေဆးေဆး တစ္ေယာက္တည္းဆိုတာ ယုံပါ။”
ဘိုသန္း ဆိုတာ အရက္ေသာက္မထားလဲ လူရွင္းေနရင္ တြက္တီးတြက္တာ ေျပာတတ္သူပါ။ မိမိစကားကို သေဘာက်ၿပီး ဟီး ကနဲ႔အသံထြက္လာေတာ့..
“ဘာ ဟီး လဲ ေသနာႀကီး”
ပါးစပ္က ေသနာႀကီးဆိုျငားလည္း မေဆး မ်က္ႏွာက ၿပဳံးေနသည္။ မ်က္လုံးကေလးေတြၾကည္ေနသည္။ ဘိုသန္း ျမတ္ႏိုးရေသာ အၿပဳံး။
“မေတြ႕ေသးဘူး ေဟာက္တာက အရင္ကိုးဟ”
ဘိုသန္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေျပာၿပီး မေဆး အားရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ဆြဲအသြင္း..တစ္ဆက္တည္းပင္ အုန္းကနဲ႔ ထု႐ိုက္သံေပၚလာကာ မေဆး ႐ုန္းထြက္သည္။ ရွက္မ်က္လုံးကေလးေဝ့လိုက္သည္။
“သိပ္ရမ္းကားတာပဲ၊အျမင္ကပ္တယ္”
“ခ်စ္တာကိုးဟ”
“ေသနာက်”
မေဆး ဆဲသည္။ သို႔ေသာ္ ၿပဳံးၿပီးေနာက္နားဆုတ္ကာ ခပ္ခြါခြါထိုင္သည္။ ဘိုသန္း အဖို႔သည္ဆဲသံသည္ ပ်ားရည္ထက္ခ်ိဳသည္။ ေငြဆည္းလည္း သံထက္လည္း သာယာသည္။မေဆး ကိုလဲေငးၾကည့္ေနရင္း..ရင္ထဲတြင္..
“လွလွေခ်လား မေဆး ရယ္”…
“မျမင္ဘူးတာ က်ေနတာဘဲ၊ မ်က္လုံးကု ိ ဒုတ္နဲ႔ထိုးု လိုက္ရမလား”
သည္ေတာ့မွ ဘိုသန္း အသက္ရႈမိေတာ့သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ သနပ္ခါး လိမ္းလာရတာလဲ”
“ေတာ့္မ်က္လုံးေတြ ကြၽတ္က်ေအာင္လို႔ ေတာ္ေရ႕”
ရယ္သံေလးမ်ား ေ႐ႊသစ္႐ြက္ ေျပးေ႐ြ႕သည့္ႏွယ္ လြင္ျမဴးလွ်က္ ဘိုသန္း ရင္ထဲေျပးဝင္လာ၏။
“ငါ့မ်က္စိထဲမွာေတာ့ နင္သနပ္ခါးမလိမ္းလဲ လွတာပဲဟ၊ ႐ႊံ႕ေတြေပေနလဲ လွတာပဲ”
“ေတာ္ပါ၊အေျပာႀကီးက”
“ၿပီးေတာ့ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးမွာ သူမ်ားေတြျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူး”
“ညက်မွ ေတြ႕ေနက် အိမ္ေနာက္ေဖးက ထေနာင္းပင္ႀကီးေအာက္မွာေတြ႕မယ္ေနာ္”
“ေအးပါ၊မိန္းမရဲ႕”
“ေသနာႀကီး၊ တင္စီးအုန္း”
မေဆး ၏လက္သီးဆုပ္ကေလးသည္ ေခြၽး႐ႊဲေနေသာ ရင္အုပ္ေပၚသို႔ အုန္းကနဲ႔မက်၊ဖုံေပေနေသာ ဘိုသန္း ၏လက္တြင္း ေရာက္သြားသည္။ တျခားအရာကိုသာ မိေအာင္မဖမ္းႏိုင္ရွိရမည္..မေဆး ကိုဖမ္းရာတြင္ကား က်င္လည္လွသည္။ မေဆး၏ လက္သီးဆုပ္ကို ဖမ္းမိခ်ိန္တြင္ ေျမေပၚသို႔ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ ေဆာင့္ဆြဲလိုက္ေသာအရွိန္ေၾကာင့္ မေဆး ပါလာလွ်င္ ရင္ခြင္တြင္းသို႔ သြင္းၿပီး ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ျဖစ္ေတာ့သည္။

“ေတာ္ပါေတာ့ ကိုရယ္၊ ႐ြာထဲက ငတာ တို႔ျမင္သြားမွျဖင့္ သာသာထိုးထိုးေလးပါးစပ္ ေမာင္းေၾကးနင္းခတ္ေနပါအုန္းမယ္ေတာ္”
“ေတာ့္ ႏြားေတြလဲ ေနပူေနေတာ့မယ္၊ ညက်မွ ေတြ႕မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္သားပဲ ညက်မွ”
ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔..မေဆး ကိုလႊတ္ၿပီး ယာခင္းဘက္ျပန္အသြား..
“ကို..ညက်ရင္ အရက္ေတြ ေသာက္မလာနဲ႔ေနာ္”
“ အရက္သမားဆို သိပ္မုန္းတယ္
“ကဲ..မိုးခ်ဳပ္ၾကစို႔”
“အာ…အခုမွ ညေနေစာင္းပဲ ရွိေသးတယ္”
ခ်စ္ရတဲ့ မေဆး ကအရက္ေတြ ေသာက္မလာပါနဲ႔ဆိုမွ ဘိုသန္း ကိုသတိေပးလိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ညေနေစာင္းတဲက အရက္ေတြေသာက္ၿပီးရဲေဆးတင္ထားသည္။ ႐ြာလည္က ကိုေက်ာ္ႀကီးဆီကလဲ မိန္းမကိုင္တြယ္ပုံနည္းေတြ စနစ္တက်ေလ့လာထားၿပီးသား။ ညပိုင္းမွာ မိမိရဲ႕ေကာင္မေလးနဲ႔ေတြ႕ၿပီး လိုးဘို႔စိတ္ကူးထားရင္ ညေနပိုင္းမွာ မျဖစ္မေန ဂြင္း တစ္ခါေတာ့တိုက္သြားဆိုလို႔ ေျပာင္းဖူးခင္းထဲမွာ တိုက္ထားၿပီးသား။ ညေနပိုင္းမွာ ဂြင္း တိုက္ထားရင္ညပိုင္း လိုး လို႔ရွိရင္အခ်ိန္ၾကာၾကာ လိုး ႏိုင္ၿပီးေကာင္မေလး ဆြဲသြားေရာဆိုလို႔ပါ။ လိုးတဲ့အခါမွာလဲ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ အတင္းမလိုးဘို႔၊ ေအးေအးေဆးေဆးလိုးဘို႔၊ ႏူးဘို႔ႏွပ္ဘို႔ကလဲ သင္ခန္းစာျပည့္စုံၿပီးသားဆိုေတာ့…မိုးခ်ဳပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္။မိုးခ်ဳပ္ခါစ ညီရင္းအကို မသိတသိအခ်ိန္ကတဲက ဘိုသန္း မွာျဖင့္စိတ္ေဆာၿပီးပုဆိုးတစ္ကြင္း အပိုယူ၊ လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီး တစ္ခုျဖင့္ မေဆး နဲ႔ခ်ိန္းထားတဲ့ ထေနာင္းပင္ေအာက္ကိုေရာက္ေနပါၿပီ။ စိတ္ထဲကလဲ အဆင္သင့္ပဲေဟ့ ဆိုၿပီးသီခ်င္းေတြေအာ္ဆိုေနမိတယ္။

“ကိုဘိုသန္း က်ဳပ္ကဒီဘက္မွာေတာ့”
“အင္း..ဒီဘက္နားကိုလာခဲ့..အဲဒီဘက္က ထေနာင္းကိုင္းေျခာက္ဆူးေတြနဲ႔”
မေဆး လဲအနားေရာက္ေရာ..အဆင္သင့္ခင္းထားတဲ့ ပုဆိုးကြင္းေပၚ ဖက္ၿပီးလွဲခ်ကာခ်စ္တယ္ ေဆးေဆး ရယ္ေျပာၿပီး အတင္းကို ဖက္တယ္။ နမ္းလည္းနမ္းတယ္၊ မေဆး မွာမလူးသာ မလႊန႔္သာျဖစ္ၿပီး..
“ကဲ လိုက္တာ ကိုကိုရယ္”
“က်ဳပ္ ကဘယ္ကိုမွ ထြက္မေျပးပါဘူးေတာ့”
ဘိုသန္း မွာေတာ့အရက္ရွိန္ကေလးကလဲပါ။ မေဆး ေျပာတာေတြဘာတစ္ခုမွ နားမဝင္ဘဲထမိန္ၾကားထဲ အတင္းလက္ႏိုက္ကာ မေဆး ရဲ႕ေစာက္ေခါင္းၾကားထဲ လက္ညႇိဳးကိုသြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီ လုပ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့ မေဆး ခင္ဗ်ာ၏တအင္းအင္းနဲ႔ ကိုကိုရယ္ အဲဒီလိုႀကီးမလုပ္ပါနဲ႔ ဆိုၿပီး ဘိုသန္း ရဲ႕ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္းနဲ႔ အလိုက္သင့္ခါးေလးေကာ့လိုက္၊ ရင္ေလးေကာ့လိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနရွာတယ္။ အဲဒီလိုတင္ အားမရေသးတဲ့ ဘိုသန္း ကေတာ့ က်န္လက္တစ္ဘက္က မေဆးရဲ႕ခ်က္နား တဝိုက္ညင္သာစြာ ပြတ္သတ္ေပးကာ၊ တဆင့္တက္ၿပီး ႏို႔ေတြကို တလွည့္ဆီကိုင္တြယ္ ေပးပါတယ္။ ခံရသူ မေဆး မွာေတာ့ ေပါင္နားတဝိုက္လာၿပီးေထာက္ေနတဲ့ ဘိုသန္း ရဲ႕လက္တစ္ဆုပ္မကတဲ့ လီးႀကီးကို ကိုင္ကာ ဂြင္းတိုက္ေပးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဆးေဆး ရယ္ ကိုကိုမေနႏိုင္ ေတာ့လို႔ လိုး ေတာ့မယ္ေနာ္..
“ေတာ့ သေဘာပါ ကိုကိုရယ္”
“က်ဳပ္လဲ အေမ မႏိုးခင္ ခံခ်င္လွၿပီေတာ့”
အေမ မႏိုးခင္ ဆိုတာနဲ႔ ဘိုသန္း လည္းညေနက ကိုေက်ာ္ႀကီး ေပးထားတဲ့သင္ခန္းစာပါအဆင့္မ်ားကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး အဆင္သင့္ကားေပးထားတဲ့ မေဆး ရဲ႕ေပါင္ၾကားကို ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ..မေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္က်င္းက်င္းေလးထဲကို ေျဖးေျဖးခ်င္း တဆင့္ၿပီးတဆင့္သူ၏လီးႀကီးအား ထိုးထည့္ကာ သြင္းခ်ီထုတ္ခ်ီလုပ္လိုက္..ခဏနားလိုက္နဲ႔ အထြတ္အထိတ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအားႀကိဳးမာန္တက္၊ ေအာက္ကသူက ေကာ့လိုက္ အေပၚကသူက ေစာင့္လိုက္..စည္းမွန္ဝါးမွန္နဲ႔ လုပ္လိုက္ၾကတာ..
“ကိုကို..က်ဳပ္ၿပီးေတာ့မယ္ေတာ့”
“ကိုကို လဲၿပီးေတာ့မယ္”
“အား..ဟင့္..အား..ဟင့္”
“အား..အား..အ ာ း “
ဘိုသန္း မွာအားကုန္ေစာင့္ၿပီး လရည္မ်ားအား မေဆး ရဲ႕ေစာက္ပတ္ထဲကိုပန္းထည့္လိုက္တာ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ျပည့္လွ်ံၿပီး ေအာက္ကခင္းထားေသာ ပုဆိုးေပၚထိေရာက္ရွိ စို႐ႊဲသြားပါေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ဦးကိုတစ္ဦး လြတ္ထြက္သြားမတတ္ ဖက္ထားရင္းနဲ႔..
“ကိုကို ဒီေန႔ အရက္ေတြေသာက္လာတယ္မို႔လား”
“နဲနဲေလးပါကြယ္”
“ေနာက္ဆိုရင္ လုံးဝမေသာက္ရဘူးေနာ္”
“အင္းပါမိန္းမရဲ႕”
“ေသနာႀကီး ဆင္းေတာ့”
“အေမႏိုးလိမ့္မယ္”
“က်ဳပ္က အရက္သမားဆိုသိပ္မုန္းတယ္ေတာ့”