မႈိင္းဆရာမႈိင္း (အစ/အဆုံး)

ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မိန္းမသုံးေယာက္ႏွင့္ ကာမစပ္ယွက္ျခင္းအလုပ္ကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ပီပီျပင္ျပင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ဖူးၿပီ..။ ထို႔ေၾကာင့္ လူလားေျမာက္ခဲ့ၿပီဟု ဆိုႏိုင္ပါေတာ့၏။
သူ… တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ညက စီစဥ္ခဲ့ေသာ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕သည္လည္း ကာမအေငြ႕အသက္ ကာမဓာတ္မ်ား ကာမသိဒၶိေတြ တိုးလွ်က္ရွိေနပါသည္။

ေနာက္ထပ္ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕တစ္လုံးစီရင္ရန္ ထြန္းထြန္း ႀကံစည္အားထုတ္လ်က္ ရွိ၏။ မၾကည္ရွိန္၊ မတင္ရီမ၊ မဝင္းခင္တို႔ဘက္ကို မလွည့္ႏိုင္ေသး..။ ထိုသုံးေယာက္ကမူ ထြန္းထြန္း၏ လီးႀကီးကို ေအာက္ေမ့ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ ရွိေနၾကသည္။
မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔မွာ ကာမပိုင္လင္ေယာက္်ားေတြနဲ႔မို႔ ထြန္းထြန္းႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားဇာတ္လမ္းမ်ားကို တိတ္တိတ္ေလး က်ိတ္၍သာ ေနၾကရသည္။ ထြန္းထြန္းအိမ္ဖက္ အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ၍ မေယာင္မလည္ ေရာက္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ထြန္းထြန္းႏွင့္ တစ္ခါမွ် မေတြ႕ခဲ့ၾကရ..။ ထြန္းထြန္း အိ္မ္ေပၚထပ္မွာ အဓိ႒ာန္ဝင္ေနသည္ဟု သူ႔အေမေျပာစကားအရ သိခဲ့ၾကသည္။ သည့္ထက္ပို၍ စပ္စုေနလ်င္ သူ႔မိဘေတြ ရိပ္မိကုန္မွာစိုးသည့္အတြက္ အသာေလးမင္သက္ ေနၾကရ၏။

တဖန္ မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ မဝင္းခင္တို႔ကလည္း တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အကဲခတ္ေနၾကသည္။ ေႁမြေႁမြခ်င္းျဖစ္သည့္တိုင္ ေျခကို မျမင္ႏိုင္ၾကေသးဘဲ ျဖစ္ေနၾက၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ထက္ ဆိုးသူက မတင္ရီမ ျဖစ္သည္။ ဣေျႏၵႀကီးတစ္ခြဲသားႏွင့္ ႐ြာတြင္ နာမည္ေကာင္းယူခဲ့သမွ် ဣေျႏၵေတြ ကြာက်လုခမန္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းလီးႀကီး အလိုးမခံဘူးခင္က ရာဂစိတ္ေတြ ထႂကြလာၿပီဆိုလွ်င္ အလြယ္တကူ ရွိေနေသာ ခရမ္းသီး၊ လက္တို႔ႏွင့္ ေစာက္ဖုတ္ကို ထိုးဆြႏႈိက္ပြတ္ကာ အာသာေျဖခဲ့ရသူျဖစ္ရာ ယခုလို လီးစစ္စစ္ကို အလိုးခံၿပီးေသာ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႐ူးခ်င္သလို ႏွမ္းခ်င္သလိုလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
သည္ထက္ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ရတာက .. ႐ြာေထာင္ဘူတာကအျပန္ လွည္းေပၚတြင္ တစ္လမ္းလုံး လိုးလာခဲ့ေသာ ထြန္းထြန္းသည္ သူမက အိမ္မွာပင္ အိပ္ဖို႔ေျပာေသာ္လည္း သူ႔အိမ္သူ ျပန္အိပ္မည္ဟု ဆိုကာ ဇြတ္ျပန္သြားခဲ့သည္။ လွည္းနဲ႔ႏြားေတြကိုလည္း ထားပစ္ခဲ့သည္။

မတင္ရီမ အေနျဖင့္ အိမ္ေရာက္လွ်င္ တစ္ညလုံး ဆက္လိုးၾကမည္ဟု စိတ္ကူးေမွ်ာ္လင့္ထားတာ..။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက တားလို႔ေတာင္မရ.. ျပန္ခ်သြားသည္။ မတင္ရီမ ေနာက္တစ္ေန႔ လွည္းသြားပို႔ေသာအခါ သူ႔အေမေျပာစကားအရ ထြန္းထြန္း မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္သည္ဆို၏။
ထြန္းထြန္း ျပန္သြားေသာအခ်ိန္မွာ ည (၂) နာရီခန႔္ေလာက္ကျဖစ္ရာ .. ထြန္းထြန္း ဘယ္သူႏွင့္ ဘယ္မွာသြားအိပ္ေနသနည္း..။ ထြန္းထြန္းအေမက ညည္းေမာင္ မနက္ ၅ နာရီေလာက္မွ ျပန္ေရာက္တယ္ေဟ့… ညည္းတို႔အိပ္ေရးပ်က္မွာစိုးလို႔ မႏႈိးခဲ့ဘဲ ျပန္လာတာလို႔ ေျပာတယ္..၊ လွည္းယူေနရင္ ႏိုးကုန္မွာစိုးလို႔ ထားခဲ့တာတဲ့..။
မတင္ရီမ ဆက္ေမးေနလ်င္ ပိုရႈပ္ကုန္မွာစိုးသည့္အတြက္ အသာေလး ႏႈတ္ဆိတ္ေနခဲ့ရသည္။ ထြန္းထြန္း ေျပာခဲ့သမွ် တစ္ခုမွ မဟုတ္..။ အလိုးခံခ်င္စိတ္ထက္ ဤအေျဖကို သိခ်င္စိတ္က ပို၍လႊမ္းမိုးသြားသည္။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ထက္ ေကာင္းေသာ ေစာက္ဖုတ္ ရွိေန၍သာ ဒီမသာေကာင္ေလး သူ႔ကို ပတ္၍ သြားျခင္းျဖစ္ရမည္။ ဒါျဖင့္ ..သူ႔ထက္ အရင္ ထြန္းထြန္း လိုးဖူးေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ရွိေနၿပီဆိုတာ မုခ်သိလိုက္ရၿပီ..။

ကိုရင္လူထြက္ၿပီးတာမွ တစ္လေလာက္ရွိေသးတာ..ေျခသြက္လက္သြက္႐ုံမွ်မက လီးပါသြက္ေနပါေတာ့၏။ မတင္ရီမစိတ္ထဲ ကြၽဲၿမီးတို အူပြကာ ဗေလာင္ဆူေနပါေတာ့၏။ သူမကို ပက္ပက္စက္စက္ လိုးသြားၿပီးေနာက္ ယခုအခ်ိန္ထိ ထြန္းထြန္းႏွင့္ တစ္ခါမွ မေတြ႕၇ေသး..။
ထြန္းထြန္းအေဒၚ အသုဘရက္လည္တြင္ ေတြ႕ရမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ရွာမိ၏။ ေသနာေကာင္ ဘယ္မွာသြားအိပ္ေနသည္မသိ..။ အရိပ္အေယာင္ပင္ မျမင္ခဲ့ရ..။ မေနႏိုင္သည့္အဆုံး ထြန္းထြန္းတို႔အိမ္ဘက္ ထြက္လာခဲ့သည္။
မတင္ရီမအိမ္မွာ ထြန္းထြန္း ကိုရင္ဘဝထဲက စားအိမ္ေသာက္အိမ္ ဆြမ္းခ်ိဳင့္ယူရသည့္အိမ္မို႔လို႔ မတင္ရီမႏွင့္ ထြန္းထြန္းတို႔ ရင္းႏွီးၾကေၾကာင္း သူ႔မိဘမ်ားက နားလည္ထားၿပီး ျဖစ္၏။
ထြန္းထြန္းတို႔အိမ္ေရာက္ေသာအခါ ထြန္းထြန္းအေမႏွင့္ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း မတင္ရီမက တန္းေမးသည္။
“ မမ…ငါးပိခ်က္ ရွိလား…”
“ရွိပါ့ေတာ္… ေတာ့ငါးပိခ်က္က ဘာေတြမ်ား စိတ္ကူူးေပါက္တယ္ မသိဘူး..၊ အိမ္ေပၚမွာ အဓိ႒ာန္ ဝင္ေနေလရဲ႕…”
မတင္ရီမ ထြန္းထြန္းအေမႏွင့္ စကားေျပာၿပီး အိမ္ေပၚတန္းတက္ခဲ့သည္။ ဘုရားစင္ေရွ႕တြင္ ထြန္းထြန္း ပုတီးစိတ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ သူ႔ေဘးနားတြင္ ထမင္းစားပြဲတစ္လုံးႏွင့္ ထိုစားပြဲေပၚတြင္ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ မႈိင္းခံစကၠဴ၊ ေ႐ႊျပား၊ ေငြျပားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။

မတင္ရီမက စားပြဲခုံေဘး အသာဝင္ထိုင္ကာ အကဲခတ္ေနသည္။ မတင္ရီမေရာက္လာစဥ္ အခ်ိန္တြင္ ပီယမႏၲာန္ ပုဒ္ေရေပါင္း ၁၅၀၀ ျပည့္ဖို႔ ၂၇ ပုဒ္သာ လိုေတာ့၏။ မတင္ရီမက စားပြဲေပၚမွ ပစၥည္းမ်ားကို စပ္စုေနသည္။ တစ္လက္မပတ္လည္ရွိ ေ႐ႊျပား၊ ေငြျပား ၊ စကၠဴေတြက ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ရွိၿပီး အင္းခ်ရန္ မႈိင္းခံစကၠဴေပၚတြင္ အကြက္ေတြ ဆြဲထားသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ၿပီးေတာ့ ဗားမဲ့၊ ဗားတေဟာ့ ေလာကီစာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ ေပစာ႐ြက္ ၁၀ ႐ြက္ခန႔္ကိုလည္း ေတြ႕၇သည္။
ထြန္းထြန္း မႏၲာန္ပုဒ္ေရေပါင္း ၁၅၀၀ ျပည့္သြားေသာအခါ အဓိ႒ာန္ လုပ္ငန္းကို ရပ္နားလိုက္ၿပီး ေခါင္းကို အသာငဲ့ၾကည့္လိုက္သည္။ စားပြဲေပၚက ပစၥည္းမ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ေနေသာ မတင္ရီမကို ေတြ႕ျမင္သြားရာ…
“ ေဟာဗ်ာ… မမ ..ဘယ္အခ်ိန္က ေရာက္ေနတာလဲ…”
“ သိပ္မၾကာေသးပါဘူး… ငါက ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနလို႔ ေသမ်ားသြားလားလို႔ေတာင္ ေအာက္ေမ့ေနတာ…”
မတင္ရီမက အလိုမက်ေသာ အမူအယာျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးကာ ေျပာလိုက္၏။ ထြန္းထြန္းအေမ တက္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက စကားလႊဲေသာ အေနျဖင့္…
“ ေမေမေရ… ေဟာဒီမွာ အပ်ိဳႀကီး မမက ေဗဒင္အတင္းေမးေနတယ္..၊ ေဟာလိုက္ရမလား…”

“ ေဟာလိုက္ေပါ့ သားရဲ႕..၊ ကိုရင္ဘဝက မင္းကို ထမင္း ခိုးခိုးေကြၽးေနတဲ့ ေက်းဇူးရွင္ပဲ ဥစၥာ..ဟင္းဟင္း….”
“ ဟုတ္တယ္…မမေရ..မမသားငါးပိခ်က္က သိပ္ေဈးကိုင္ေနတာ..၊ အခုတေလာ အထည္ေတြပါးလြန္းလို႔….”
မတင္ရီမကလည္း မေခ၊ သူတို႔စကားကို နင္း၍ အလိုက္သင့္ ေမွ်ာခ်လိုက္သည္။
“ ကဲ..ကဲ… မင့္မမကို ေဟာေပးလိုက္အုံး…..၊ ေမေမ ႐ြာေျမာက္ပိုင္း အေႂကြးသြားေတာင္းစရာ ရွိလို႔..၊ ကဲ..တင္ရီမေရ.. ေနခဲ့ဦးေနာ္.. မမသြားလိုက္ဦးမယ္..”
“ ဟုတ္ကဲ့…ဟုတ္ကဲ့…”
ထြန္းထြန္းအေမက အခန္းထဲဝင္ အဝတ္အစားလဲၿပီး ထြက္သြားသည္။
“ ကဲေျပာ… မမ…ေမြးႏွစ္ သကၠရာဇ္…”
“ ဘာ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ လဲ ဟြန္း….မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး…၊ ငါ့ကို ထင္သလို လိုးၿပီးေတာ့ ဘာလို႔ ပစ္ထားတာလဲ ေျပာ….”
“ ပစ္မထားပါဘူး..မမရာ…၊ အခ်ိန္မက်ေသးလို႔ပါ…”
“ဒီမွာ ပီယလက္ဖြဲ႕ စီရင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳတင္လုပ္ေနရလို႔ပါ..၊ မမေရာက္လာတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ ဒီကျဖင့္ မမကိုမွန္းၿပီး ဒီေရာက္လာေအာင္ မႏၲာန္ေတြ ႐ြတ္လိုက္ရတာ..၊ အခုေတာ့ က်ေနာ့္ ဆႏၵေတြ ျပည့္သြားၿပီ…”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမနား တိုးကပ္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး သိမ္းက်ဳံးဖက္လိုက္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ ပါးကိုနမ္း၏။ ေဆးဆိုးစရာ မလိုဘဲ ပင္ကိုယ္ရဲ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို စုတ္လိုက္သည္။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္….ႁပြတ္…..ျပတ္……”
“ ဟင္း……….”
မတင္ရီမ သက္ျပင္းေမာႀကီး ခ်လိုက္ရင္း ….
“ ဖယ္…ဖယ္စမ္းပါ… အခုမွ သဲျပမေနနဲ႔…၊ ဒီကျဖင့္ ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ…”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္နယ္ပြတ္ေခ်ရင္း….
“ တ….တကယ္လား…ဟင္……”
“ သိဘူး….သြား… ဟိုမယ္..တံခါးႀကီးက ပြင့္ေနတာ…”
“ ဟာ…ဟုတ္သားပဲ….”
ထြန္းထြန္းက တံခါးကို ခ်က္ထိုးလိုက္ၿပီး မတင္ရီမရွိရာ ျပန္လာသည္။ မတင္ရီမႏွင့္ ငါးလွမ္းေလာက္ အကြာတြင္ သူ႔ပုဆိုးကို ကြင္းလုံးခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚအက်ႌကိုပါ ခြၽတ္လိုက္၏။ ထြန္းထြန္းေပါင္ၾကားက လီးတန္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ႏွင့္ ေတာင္မတ္ေနေလသည္။
ဟိုတစ္ေန႔ညက သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အားရပါးရလုပ္သြားခဲ့ေသာ လီးႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႀကီး ျမင္လိုက္ရေသာအခါ မတင္ရီမ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ ည..ဘူတာက အျပန္ လွည္းေပၚမွာ လိုးခဲ့စဥ္က လီးႀကီးမွန္းေတာ့သိသည္။ သို႔ေသာ္ ဤမွ်ႀကီးလိမ့္မည္ဟု တကယ္ မထင္ခဲ့..။ သူမ မၾကာမၾကာ အသုံးျပဳေလ့ရွိေသာ ခရမ္းသီးထက္ေတာင္ ႀကီးလို႔ေနေသးတာ…။
ထြန္းထြန္းက လီးတန္ႀကီး တရမ္းရမ္းျဖင့္ သူမထံ ေျဖးေျဖးခ်င္းလာေနပါသည္။ မတင္ရီမတစ္ေယာက္ လီးတန္ႀကီးကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း ၾကက္သီးေတြ တဖ်န္းဖ်န္း ထလာပါသည္။ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႏွင့္ ရင္းႏွီးၿပီးေသာ လီးတန္ႀကီးမို႔ ေပါင္ၾကားက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း တလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ႐ြထလာ၏။ အနားေရာက္ေသာအခါ…
“ အင့္…ကိုင္ၾကည့္စမး္…မမ…”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ မ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ေပေလာက္အကြာတြင္ မတ္တတ္ရပ္ေျပာလိုက္၏။ လီးႀကီးက အထက္သို႔ ေကာ့တက္ေနသည္ျဖစ္ရာ အေၾကာေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလ်က္ ေသြးေၾကာႀကီးေတြ ဖုေဖာင္းေနသည္ကို အနီးကပ္ျမင္ေနရသည္။
မတင္ရီမ အသည္းေတြအူေတြ ယားလာသည္။ ေစာက္ဖုတ္အုံမွလည္း လႈိက္လႈိက္ ယားတက္လာသည္။
“ ေဟာဗ်ာ…ကိုင္ၾကည့္ပါလို႔ ဆိုေန….”
မတင္ရီမက ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးကို ထူးဆန္းသတၱဝါ တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ တအံ့တၾသႀကီး ၾကည့္ေနစဥ္ ထြန္းထြန္းက ဒုတိယအႀကိမ္ တိုက္တြန္းလိုက္သည့္အတြက္ မ်က္ႏွာတြင္ ရွက္ေသြးမ်ား ျဖန္းကာ ၿပဳံးရိပ္ကေလး သမ္းသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ မဝံ့မရဲျဖင့္ အထက္သို႔ ေကာ့မတ္ၿပီး ေထာင္ေနေသာ လီးတန္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏုႏုကေလးျဖင့္ ဆုတ္ကိုင္ကာ ေအာက္သို႔ဆြဲခ်လိုက္သည္။ လီးတန္ႀကီးက သန္မာလွသျဖင့္ အားစိုက္၍ ဆြဲခ်မွ ေအာက္သို႔ပါလာေလသည္။
ေႏြးေႏြးရွိန္းရွိန္း လီးအေတြ႕က လက္ဖဝါးမွတဆင့္ ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးဆီသို႔ လႈိင္းထျဖတ္သန္းသြားသည္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲ စစ္ခနဲ စစ္ခနဲ ျဖစ္ေနၿပီး ေစာက္ရည္ၾကည္ေတြ စိုစိမ့္ထြက္လာသည္။
မတင္ရီမက သူကိုင္ထားေသာ အရွိန္ကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္လ်င္ အထက္သို႔ ႐ုန္းႂကြ၍ ေကာ့မတ္သြားျပန္သည္။ ဤသို႔ အရွိန္ေလွ်ာ့လိုက္ ၊ အရွိန္ျပန္တင္လိုက္ျဖင့္ လီးတန္ႀကီးကို ခိုစီးသကဲ့သို႔ အထပ္ထပ္ျပဳလုပ္ရင္း ေဆာ့ကစားေနပါသည္။
ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ မဝင္းခင္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးလိုးခဲ့ေသာေန႔မွာ သူ႔အေဒၚအသုဘ ရက္လည္ညက ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔မွစ၍ ယေန႔ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္ ၁၄ ရက္ေန႔အထိ (၇) ရက္တိုင္တိုင္ မည္သည့္ေစာက္ဖုတ္မွ မလိုးဘဲ ပီယမႏၲာန္မ်ာ ႐ြတ္ဖတ္ျခင္း၊ မၾကည္ရွိန္ႏွင့္ စီရင္ခဲ့ေသာ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕ကို သိဒၶိတင္ျခင္း၊ ဂဝံ႐ုပ္တုကို စားဖြယ္ေသာက္ဖြယ္တို႔ျဖင့္ တင္သ၍ အသက္သြင္းျခင္း အပါအဝင္ သူ႔လီးတန္ႀကီးကို အားေဆး လိမ္းေဆးတို႔ျဖင့္ အားျဖည့္လ်က္ သန္မာသထက္ သန္မာေအာင္၊ ႀကီးထြားသထက္ ႀကီးထြားလာေအာင္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ ေပးလ်က္ရွိသည္။
သုတ္ကိုလည္း အေတာ္ၾကာၾကာ ထိန္းထားႏိုင္ေအာင္ အပူတျပင္း ေလ့က်င့္ခဲ့၏။ ထြန္းထြန္း ေလ့က်င့္ပုံမွာ နံနက္ေစာေစာ ေခြးေလွးယားသီးႏွင့္ ေဖာ္စပ္ထားသည့္ ကာမအားတိုးေဆးကို လက္ဘက္ရည္ဇြန္းတစ္ဇြန္း ေလာက္စား၏။ ေဆးစားၿပီး နာရီဝက္ခန႔္ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း မႏၲာန္ ႐ြတ္သည္။
နာရီဝက္ေစ့လ်င္ ေခြးေလွးယားျမစ္ႏွင့္ ေဖာ္စပ္ထားေသာ လိမ္းေဆးအဆီကို လီးတန္ႀကီးေပၚ သုတ္လိမ္းဆုတ္နယ္ရင္း ခပ္ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္သည္။ သုတ္ရည္ထြက္ခါနီးလ်င္ ရပ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုင္ထလုပ္ရင္း အာ႐ုံေျပာင္းပစ္လိုက္၏။ လီးႀကီး အရွိန္ျပန္က်သြားေသာအခါ ေနာက္တစ္ဖန္ ေဆးျပန္လိမ္း၏။ ေစာေစာကလို ဂြင္းခပ္ျပင္းျပင္း တိုက္သည္။ သုတ္ေရထြက္ခါနီးလ်င္ အား႐ုံေျပာင္း၍ ထိုင္ထလုပ္သည္။
ဤပုံဤနည္းျဖင့္ စိတ္တိုင္းက်သည္အထိ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ေလ့က်င့္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔လီးတန္ႀကီးမွာ အရည္အေသြးျပည့္ဝေသာ စံခ်ိန္မီ သံမဏိေခ်ာင္းႀကီးကဲ့သို႔ မာထန္ေတာင့္တင္းေနပါေတာ့သည္။
မတင္ရီမက လီးတန္ႀကီးကို ေဆာင့္ဆြဲလိုက္၊ ျပန္လႊတ္လိုက္လုပ္၍ ကစားေနစဥ္…
“ ဟာ……အခုမွ သတိရတယ္.. မမ….ခဏ..ခဏ……….”
ထြန္းထြန္းက အလန႔္တၾကား ေျပာလိုက္သည့္အတြက္ မတင္ရီမက ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ လီးတန္ႀကီးကို ႐ုတ္တရက္ လႊတ္လိုက္မိသည္။ မွ်ားတံအားကုန္ဆြဲထားသည့္အတြက္ ေကြးပါလာေသာ ေလးကိုင္းသည္ မွ်ား႐ြက္တိုင္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ကန္ထြက္သြားသလို ထို႔အတူ ထြန္းထြန္းလီးတန္ႀကီးမွာလည္း မတင္ရီမ လက္ကလြတ္ထြက္သြားသည္ဆိုတာနဲ႔ ခ်က္ဆီသို႔ ကန္တက္သြားပါေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းက ပုဆိုးႏွင့္ အက်ႌတို႔ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္ၿပီး သူ႔စကားကို ျပန္ဆက္သည္။
“ မမ…ဖိနပ္ ေအာက္မွာ ခြၽတ္ထားတာလား…”
“ ဟုတ္တယ္ေလ… ေအာက္မွ မခြၽတ္လို႔ ေခါင္မိုးေပၚ တင္ထားရမွာလား….”
မတင္ရီမက လီးတန္ႀကီးကို ေဆာ့ကစားေနရာမွ ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ရသျဖင့္ ကြၽဲၿမီးတို အူပြေနပုံ ၇သည္..။
“ အဟင္းဟင္း….မမက ေဒါခ်ည္းပဲ.. ပီးရင္ တဝႀကီး စားရမဲ့ဥစၥာ ..၊ ဒီက စကားလဲ ဆုံးေအာင္ နားေထာင္ပါအုံး…”
“ ေျပာ….ေျပာ…ဘာလဲ…”
မတင္ရီမက အရည္႐ႊန္းလဲ့ေသာ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္ ေျပာသည္။
“ အေပါ့ေလး ဘာေလး စြန႔္ခ်င္ရင္ သြားစြန႔္ထား…ၿပီးေတာ့ ဖိနပ္ကို ဒီအိမ္ေပၚ ယူလာခဲ့…ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း ေမေမက အိမ္ေပၚမတက္ဘူး စိတ္ခ်၊ ေဖေဖလဲ မရွိဘူး..၊ မမကို ဒီအေပၚမွာ ဝွက္ထားၿပီး တစ္ညလုံး လိုးေတာင္ ရတယ္ သိလား…”
“ အလိုေတာ္… က်ဳပ္အိမ္က က်ဳပ္ေပ်ာက္လို႔ ျပႆနာ တက္မွာေပါ့…လို႔”
“ ေမာင္ေလး ၾကည့္စီစဥ္ပါ့မယ္…”
“ အဲလို ဆိုလဲၿပီးေရာ… ဟြန္း….ေတာ္ေတာ္ထ….”
မတင္ရီမက တြန႔္ေက်ေနေသာ ထမီအက်ႌမ်ားကို ခပ္ျပန႔္ျပန႔္ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ထပ္ဆင္းသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္သာထဲ ေသးသြားေပါက္၏။ ေသးက ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ထြက္ခ်င္ေနမွန္း မသိ…တျဖန္းျဖန္းနဲ႔ ေပါက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ ဖိပြတ္ရင္း နမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ငါးေဖာင္႐ိုးနံ႔လိုလို အနံ႔တစ္မ်ိဳးက စူးရွရွေလး ထြက္ေန၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အတြင္းပါႏႈိက္၍ ေရႏွင့္ အထပ္ထပ္ ေဆးေၾကာသည္။ ပိုက္ဆံရွိေသာ သူေဌးေတြမို႔ အိမ္သာက ေရေလာင္းအိမ္သာ ျဖစ္သည္။ ဆပ္ျပာခြက္ထဲမွာလည္း အေမႊးခဲ ထည့္ထားသည္။
မတင္ရီမက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေစာက္ေမႊးမဲမဲအုံႀကီးကိုပါ ေရေလာင္းလိုက္ၿပီး ဆပ္ျပာအေမႊးခဲႏွင့္ ေစာက္ေမႊးအုံေရာ အတြင္းအျပင္ေရာ ေသခ်ာ ပြတ္ႏႈိက္ၿပီး စိတ္တိုင္းက်ေအာင္ ေဆးေၾကာ ပြတ္တိုက္ၿပီးမွ အိမ္သာထဲက ထြက္ခဲ့ကာ အေပၚသို႔ တက္လာသည္။ ထြန္းထြန္းေျပာလိုက္သည့္အတိုင္း ဖိနပ္ကိုလည္း တစ္ခါတည္း ယူလာခဲ့သည္။
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ လက္ထဲက ဖိနပ္ကို ယူၿပီး သူ႔အခန္းထဲ ဝွက္ထားလိုက္သည္။
“ လာ …မမ… ဒီအခန္းထဲ အသာဝင္ေနလိုက္…”
မတင္ရီမကို အခန္းထဲဝင္ခိုင္းၿပီး ထြန္းထြန္း ေအာက္ထပ္ ဆင္းလာသည္။ မတင္ရီမတို႔ အိမ္ဖက္သို႔ ခပ္သြက္သြက္ထြက္လာခဲ့၏။ မတင္ရီမ တပည့္မ စက္ခ်ဳပ္သမမ်ားကို မတင္ရီမ ကြၽန္းေပၚမွာ အေႂကြးသြားေတာင္းစရာ ရွိ၍ မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း သြားေျပာၿပီး ခပ္သုတ္သုတ္ ျပန္လာခဲ့သည္။
ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ အိမ္သာထဲဝင္ၿပီး သူ႔လီးတန္ႀကီးကို ဆပ္ျပာအထပ္ထပ္နဲ႔ ေဆးေၾကာလိုက္သည္။ သူ အိမ္သာထဲကအထြက္ အေပၚထပ္တက္မည္ျပဳစဥ္ သူ႔အေမ ျပန္ေရာက္လာေတာ့၏။
“ သား…တင္ရီမ ျပန္သြားပလား….”
“ ဟုတ္ကဲ့ေမေမ… ျပန္သြားတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ ၾကာၿပီ…”
“ မင္းကိုေတာ့ ခင္ရွာပါတယ္ကြယ္… သူ႔ခမ်ာ အလုပ္ကို ဦးေဆာင္ေနရတာဆိုေတာ့ လိုအပ္တဲ့ အကူအညီရွိရင္ ေပးလိုက္ပါေနာ္…သား..၊ ဒီ႐ြာမွာ ကိုယ့္ဒူးကိုယ္ခြၽန္ ႀကိဳးစားေနတဲ့ အာဂ မိန္းမ သားရဲ႕…”
“ အာဂမိန္းမ မဟုတ္ပါဘူး အေမရာ… ႐ုပ္ရည္လဲရွိ ၊အလုပ္အကိုင္လဲရွိပါလ်က္နဲ႔ လင္ေကာင္းရေအာင္ မယူႏိုင္ဘူး…”
“ ေအာင္မယ္…ေသာက္ရမ္းမေျပာနဲ႔ ေတာ္ေရ႕..၊ သူကိုယ္တိုင္က မယူတာ..သူ႔ကိုႀကိဳက္သူေတြ ေပါမွေပါ…၊ တစ္ပိုင္းကို ေသေနၾကတာ…”
“ အပ်ိဳႀကီးေကာ စစ္လို႔လား အေမရာ…”
“ အင္း…ဒီ႐ြာမွာေတာ့ ဘာအသံမွ မထြက္ဖူးဘူး….ဒါေပမယ့္ စစ္မစစ္ေတာ့ သူမွ သိမွာေပါ့ သားရဲ႕…အဟင္း ဟင္း….”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ ၾကားေအာင္ တမင္ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အေမကေတာ့ မတင္ရီမ တကယ္မရွိဘူးထင္၍ ရင္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ခ်ီးမြမ္းခန္းေတြ ဖြင့္ေနသည္။
“ ဒါေပမယ့္ အေမရာ.. အပ်ိဳႀကီးအမည္ခံၿပီး တိတ္တိတ္ပုန္း ခိုးစားေနတဲ့သူေတြ ျပည့္လို႔… အဟား..ဟား…..”
“ သားေနာ္.. သူမ်ားကို မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳး မေျပာရဘူး… ဒါမ်ိဳး ေမေမ မႀကိဳက္ဘူး သိလား…”
“ အလကား စတာပါ အေမရ..၊ ေအာ္ ဒါနဲ႔ အေမ…”
“ ေဟ….ဘာလဲ ေျပာ သား…”
“ က်ေနာ့္ အဓိ႒ာန္လုပ္ငန္းႀကီး မၿပီးေသးဘူး ၊ ဒီတစ္ခါ တံခါးဂ်က္ ခ်ထားမယ္၊ ေစာေစာက တံခါးပိတ္မထားမိဘူး..၊ မတင္ရီမ အေပၚစြတ္တက္လာတာ ဟိုစကားေျပာ ဒီစကားေျပာနဲ႔ အဓိ႒ာန္ပ်က္တယ္ အေမရ…ေနာ္…”
“ ေအး ေအး…မင့္သေဘာ မင္းသေဘာ…”
ထြန္းထြန္းအေမကမူ သူ႔သား ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ အဓိ႒ာန္ ဝင္ေနသည္ဆို၍ သေဘာစြတ္က်ေနသည္။ ထြန္းထြန္းတို႔သားအမိ ေျပာေနၾကတာကို မတင္ရီမ အေပၚထပ္က အတိုင္းသား ၾကားေနရသည္။ ေက်လည္းေက်နပ္၊ ေဒါသလည္း ျဖစ္ေနပါ၏။ ေက်နပ္တာက ထြန္းထြန္းအေမေၾကာင့္..၊ မေက်နပ္တာကေတာ့ ထြန္းထြန္း စကားေၾကာင့္ ျဖစ္၏..။
“ ဟြန္း… ေသခ်င္းဆိုးေလး…ငါးပိခ်က္.. အပ်ိဳႀကီးစစ္မစစ္ဆိုတာေရာ.. တိတ္တိတ္ပုန္း ခိုးစားတတ္တာေတြေရာ စုံလို႔..၊ ငါ့ကို လိုးေနတာက သူ..ၿပီးေတာ့ ဒီတစ္သက္ ငါအလိုးခံဘူးတာလဲ သူ.. ..ဟြန္း ဒါနဲ႔မ်ား ေသခ်င္းဆိုးေလး သိေရာေပါ့…လာမွ ေပါင္တြင္းေၾကာကို ျပတ္ထြက္သြားေအာင္ ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္အုံးမယ္..၊ ”
မတင္ရီမတစ္ေယာက္ အခန္းထဲကေန ၿပဳံး႐ႊင္ေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ဟန္ေဆာင္ေဒါသ ထြက္ေနပါေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းက တံခါးမႀကီးကို ဂ်က္ထိုးၿပီး အခန္းထဲ ဝင္လာသည္။ ခုတင္ေပၚ တေစာင္းထိုင္ေနေသာ မတင္ရီမကို ေျပးဖက္လိုက္၏။ မတင္ရီမက လုံးဝအဖက္မခံ။ ဟိုေရွာင္ဒီေရွာင္ႏွင့္ ႐ုန္းကန္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းကလည္း မရမက ဖက္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မတင္ရီမတစ္ေယာက္ ထြန္းထြန္းရင္ခြင္ထဲသို႔ က်ေရာက္သြားပါေတာ့၏။
မ်က္ႏွာကို ထပ္တလဲလဲ နမ္းၿပီး ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို တစ္ရႈိက္မက္မက္ စုပ္နမ္းရင္း ေပါင္ၾကားရွိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လက္ဝါးႏွင့္ အုပ္ကာ ပြတ္ေပးသည္။ မတင္ရီမ လက္ေျမႇာက္အရႈံးေပးကာ မ်က္လုံးေမွးစင္းလွ်က္ ထြန္းထြန္းျပဳသမွ် ၿငိမ္ခံေနရပါေတာ့သည္။
ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္အက္ကြဲေၾကာင္းထိပ္ရွိ ေစာက္ေစ့ငုတ္ျပဴးျပဴးႀကီးကို လက္ခလယ္ထိပ္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ေသာအခါ….
“ အင့္..ဟင့္…. ဟင့္….အို… အင့္……အ…. ဟင့္ဟင့္..ကြၽတ္ကြၽတ္… “
မတင္ရီမ တစ္ကိုယ္လုံး ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားပါေတာ့သည္။ ထြန္းထြန္းရဲ႕အိမ္က သာမန္အိမ္ေတြထက္ ပိုျမင့္ၿပီး အခိုင္အမာ ေဆာက္လုပ္ထားသည့္အတြက္ အေပၚထပ္က သာမန္အသံမွ်ကို ေအာက္ထပ္က လုံးဝမၾကားႏိုင္ပါ..။ အခင္းၾကမ္းေတြကလည္း တစ္လက္မဒု လွ်ာထိုးသစ္မာေတြမို႔ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ေအာက္ထပ္က သိႏိုင္ျခင္း မရွိပါေခ်..။
ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကို ႏႈိက္ဆြလွ်က္ကပင္ …
“ မမ….”
“ ဟင္……..“
မတင္ရီမက လႈိက္ေမာသံႀကီးႏွင့္ ထူးသည္။
“ စိတ္ခ်လက္ခ် ခံေတာ့ေနာ္..၊ မမအိမ္ကို ကြၽန္းထဲ အေႂကြးေတာင္းသြားမွာ ညမိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္မယ္လို႔ ေျပာထားၿပီးၿပီ…ဟဲဟဲ…. ပိုင္ဘူးလား…ဗ်ာ…”
အခုမွ သူမကို ထြန္းထြန္း အပုတ္ခ်ထားတာ သတိရၿပီး…
“ အင့္…ပိုင္အုံးမယ္… ပိုင္အုံးမယ္….ကဲ ကဲ….”
ထြန္းထြန္း ေပါင္တြင္းေၾကာကို ဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္၏။
“ အား….အား…. နာ…နာတယ္…မမရ…..”
“ နာ…ေသေလ… ေစာေစာက ဘာလို႔ ငါ့ကို အပုတ္ခ်ရတာလဲ…ဟင္း….”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမကို ဖမ္းဆြဲရင္း ေျပာ၏။
“ လာ…မမ အျပင္ထြက္ရေအာင္ ၊ ေမာင္ေလး လက္ဖြဲ႕စီရင္ခ်င္လို႔…ၿပီးေတာ့ မမအံ့ၾသသြားေအာင္ ျပစရာလဲ ရွိတယ္…”
မတင္ရီမ ဘာမသိညာမသိႏွင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ပါလာသည္။
“ ဒီမယ္….ေရာ့….”
ထြန္းထြန္းက စာ႐ြက္ပိုင္းေလးတစ္ခု လွမ္းေပးသည္။ မတင္ရီမ ဖတ္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ ယေန႔ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕ စီရင္ရမည္၊ သက္ဆိုင္သူ မိန္းမတစ္ေယာက္လာေစ… ေရာက္လာသူသည္ ငါနဲ႔ ဘဝတစ္ပါးက ေရစက္မကင္းသူ ျဖစ္ရမည္…ဥဳံ ဧဟံဧဟိ…”
စာကိုဖတ္ရင္း မတင္ရီမ မ်က္ႏွာ ရွက္ေသြးျဖန္းကာ ၿပဳံးၾကည္ဝင္းပေန၏။
“ နေပါအုံး… ဒီ..ဥဳံဧဟံဧဟိ ဆိုတာက ဘာလဲ…”
“ ဥဳံ…လာ လာ…ေပါ့ မမရာ…”
“ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕ဆိုတာက…”
“ ပီယသိဒိၵ အေဆာင္လက္ဖြဲ႕ေလ မမရဲ႕… ဒီလက္ဖြဲ႕က မိန္းမနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ၿပီး စီရင္ရတာ…”
“ ဘာလဲ …. နင္က မိန္းမေပြဖို႔လား…..၊ ဟင္း…ေပြလို႔ကေတာ့ …ေသဖို႔သာ ျပင္…ဟြန႔္……”
“ ဟာ….ႀကံႀကီးစည္ရာဗ်ာ… ႀကီးပြားတိုးတက္ေရး အတြက္ အေထာက္အကူရေအာင္လို႔ပါ…ဒီမယ္…ေဟာဒီလက္ဖြဲ႕စီရင္နည္းကို ေဟာဒီေရွးေဟာင္းေပထဲက ေမာင္ေလးကူးထားတာ…ေရာ့ ဖတ္ၾကည့္…”
ထြန္းထြန္းက စာ႐ြက္တစ္႐ြက္ကို ထုတ္ေပးလိုက္ျပန္၏။ မတင္ရီမ ဖတ္ၾကည့္ေသာအခါ ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕၇သည္။
“ မိန္းမ၏ ႏို႔ႏွစ္လုံးအၾကားနား ေ႐ႊျပားတင္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း အင္းေဘာင္ခတ္ပါ…အင္းေဘာင္ခတ္ၿပီးလွ်င္ လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ခ်င္းေတ့၍ (ဂ) အကၡရာကို ေရးပါ၊ ထို႔ေနာက္ လီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံသြင္း၍ (ပ) အကၡရာကို ေရးပါ။ ထို႔ေနာက္ လီးကို တစ္ဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ သြင္းျမႇဳပ္ၿပီး (ယ) အကၡရာကို ေရးပါ။ ထို႔ေနာက္ လီးကို အဆုံးထိဝင္ေအာင္ သြင္းျမႇဳပ္ၿပီး (အ) အကၡရာကို ေရးပါ..။
ထိုသို႔ေရးၿပီးေနာက္ မိန္းမ၏ နဖူးျပင္ေပၚမွတင္၍ လိပ္ရမည္။ လိပ္ေနစဥ္ ေအာက္ပါမႏၲာန္ကို (၃၇)ေခါက္ ႐ြတ္ဆိုရမည္။ (မွတ္ခ်က္) လီးကို ႏႈတ္မပစ္ရ၊ သြင္းၿမဲအတိုင္း သြင္းထားရမည္။
“ ဥဳံ… မုံစလိႏၵာ ေတာသာယာ… ကသည့္မုဆိုး ငါ့ကိုလိုး လိုသည္ကိုလည္း ငါမသိ ..ဝင္ေလ တစြိစြိ….”
(၃၇) ေခါက္ ရြတ္ၿပီးလွ်င္ ထိုလက္ဖြဲ႕ကို မိန္းမပါးစပ္ထဲ ငုံခိုင္းၿပီး ကာမစပ္ယွက္မႈ ၿပီးဆုံးသည္အထိ ဆက္ဆံရမည္။ ထိုသို႔ဆက္ဆံရင္းက သုတ္ရည္မထြက္ခင္အထိ ထို မႏၲာန္ကို ႐ြတ္ဆိုရမည္။ သုတ္ရည္ထြက္ေနစဥ္ ေအာက္ပါမႏၲာန္ကို ႐ြတ္ရမည္။
“ ဥဳံ…ေဒဝါ..ေဒဝီ…မႈိင္း ဆရာမႈိင္း….”
ေဟာ… ဘသား မိုးရိပ္. …ေဟာ ဘသမီး မိုးရိပ္..အေမာင္ျပဴး…ျပဴးသတည္း…အမိျပဴး.႐ူးသတည္း… ေန႔လည္း႐ူးေစေလ…ျပဴးလည္းျပဴးေစေလ… ႐ူးလည္း ႐ူးေစေလ…ဥဳံ..ပီေယေဒဝါ..ပီယာ ေဒဝီ… အေမွာင္႐ႊင္ ၾကာမည္ တၾကည့္ၾကည့္… အမယ္႐ႊင္ ခင္မည္ တအိအိ ပီေယဟိ..သမၪၥေဟာေဂါ သြားဟ…
သုတ္ရည္မ်ား ေျပာင္စင္ေအာင္ သုတ္ၿပီးလွ်င္ လီးတန္ႀကီးကို မႏႈတ္ေသးဘဲ ဆက္လက္သြင္းထားၿပီး ေအာက္ပါမႏၲာန္ကို (၃၇) ေခါက္ အဆုံးသတ္ ႐ြတ္ဖတ္ရမည္။ ၿပီးလွ်င္ မိန္းမပါးစပ္ထဲ ငုံထားေသာ လက္ဖြဲ႕ကို ယူ၍ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ ထည့္သြင္းကာ အေပၚက လက္ဝါးႏွင့္ အုပ္ထား၍ ေအာက္ပါမႏၲာန္ကို (၃၇)ေခါက္ ႐ြတ္ရပါမည္။
ဤလမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္း ေအာက္ျမင္စြာ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ျခင္းသည္။ ပီယသိဒၵိ ၿပီးေျမာက္ေသာ ေဖာင္စီးလက္ဖြဲ႕ ျဖစ္ပါေတာ့သတည္း….။ လက္ဖြဲ႕ကို ဆပ္ျပာႏွင့္ ေျပာင္ေအာင္ေဆးေၾကာၿပီးလွ်င္ အေၾကာင္းရွိက ႏႈတ္တြင္ငုံ၍ ေျပာဆိုက သမၺဣစိတံ.. အလိုကိစၥအားလုံး ၿပီးေျမာက္ႏိုင္၏။
မတင္ရီမက ေရွးေဟာင္းစာေပထဲက ကူးထားေသာ စာမ်ားကို ဖတ္အၿပီး ထြန္းထြန္းကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ၾကည္ႏူးျခင္း ပီတိလႈိင္းေတြ ဖုံးလႊမ္းေနသည္။
ထြန္းထြန္းကိုလည္း ရမၼက္ေရာင္လႊမ္းသည့္ ေတာက္ပ႐ႊန္းစိုေသာ မ်က္လုံးတို႔ျဖင့္ ၾကည့္ေန၏။
“ ကဲ…ဘယ့္ႏွယ္လဲ… မမ လုပ္ငန္းစေတာ့မလား…”
“ ဟင့္အင္း…ႏိုးပဲ…လုံးဝ ..လုံးဝ လက္မခံႏိုင္ဘူး…”
မတင္ရီမက ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေျပာရင္း… သူမအေပၚအက်ႌ ၾကယ္သီးမ်ားကို တစ္လုံးခ်င္း ျဖဳတ္ေန၏။ ျဖဴဝင္းႏုထြတ္ၿပီး အိစက္မို႔ထြားေသာ ႏို႔အုံႀကီးႏွစ္မႊာက အတြင္းခံအက်ႌကို ႐ုန္းကန္ထြက္ေတာ့မည့္ပမာ တင္းရင္းေဖာင္းကားေနသည္။ မတင္ရီမက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာဖက္သို႔ပို႔ၿပီး ဘရာစီယာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္လိုက္ကာ အတြင္းခံအက်ႌကို ခြၽတ္ယူလိုက္သည္။
တင္းရင္းမို႔ေမာက္ေသာ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးမ်ားက ဘြားခနဲေပၚထြက္လာသည္။ ႏို႔သီးေခါင္း နီနီေလးႏွင့္ ၄င္းပတ္လည္ရွိ နီညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ ေနရာတဝိုက္မွာ စူစူတင္းတင္း ဝင္းဝင္းေဖာင္းေဖာင္းေလး ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက လွပအိစက္ေသာ ႏို႔အုံမို႔မို႔ႀကီးကို မ်က္ႏွာအပ္ကာ အထပ္ထပ္နမ္းရႈံ႕လိုက္ၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေတာင့္ေတာင့္ေလးကို ပါးစပ္ျဖင့္ စို႔လိုက္ပါေတာ့သည္။
“ ျပြၽတ္…..ႁပြတ္….. ႁပြတ္…….ႁပြတ္…ျပတ္…..ျပတ္….ျပတ္….”
“ အား…အား…….အင့္……အေမ့…အား……”
မတင္ရီမတစ္ေယာက္ ကာမအေၾကာေပါင္းတစ္ေထာင္ ပြင့္ကန္လာၿပီး ခါးေကာ့ရင္ေမာ့လွ်က္ ဘယ္ညာပခုံးႏွစ္ဖက္လည္း လႈပ္ရမ္းကာ မ်က္စိစုံမွိတ္ၿပီး ခံေနရပါေတာ့သည္။
“ ႁပြတ္……ႁပြတ္….ႁပြတ္……….ၿပီ…..ၿပိ……..ျပတ္………ႁပြတ္…….”
“ ရွီး….ကြၽတ္….အား……ဖြတ္………စြပ္…ပလြတ္…..အေမ့……အား..ဟား…ဟင္း အင့္…အို အေမ့…အင့္…ယား….ယား တယ္ ကြာ…. ဟင္း ဟင္း… အင္း..အား..အေမ့… ကြၽတ္..ကြၽတ္…….”
ထြန္းထြန္းက ဒူးေထာက္လွ်က္ မတင္ရီမခါးကို မေ႐ႊ႕ၿပီး ႏို႔ကိုစို႔ေပးသည္။ မတင္ရီမ လက္ႏွစ္ဖက္က ထြန္းထြန္းေခါင္းကို တင္းေနေအာင္ ဖိထားသည္။ ႏွာေခါင္းဝကို ႏို႔အုံမို႔မို႔က ပိတ္မသြားရေလေအာင္ ႏို႔သီးေခါင္းကို အဆက္မျပတ္ စို႔လွ်က္ရွိသည္။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…ျပတ္….ပလြတ္…ျပစ္……ၿပိ……”
“ အ…အမေလး… အား …ရွီး….ကြၽတ္ကြၽတ္… ..”
မတင္ရီမ ေစာက္ေခါင္းထဲ လႈိက္ခနဲ လႈိက္ခနဲ ယားယားတက္လာသည္။
“ ဟင္း…ဟင္း….ေတာ္…ေတာ္ပါအုံး ေမာင္ေလးရယ္.. ေမာင္… မမ ေစာက္ရည္ေတြ ထြက္ကုန္လိမ့္မယ္….”
မတင္ရီမက အတင္းေတာင္းပန္မွ ထြန္းထြန္းတစ္ေယာက္ ႏို႔စို႔ျခင္းကို ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ မတင္ရီမ ဟင္းခနဲ သက္ျပင္းရွည္ႀကီး ခ်ရင္း ရီေဝေသာ မ်က္လုံးအစုံျဖင့္ ၾကည့္လိုက္သည္။
“ ဟြန္း…သိပ္တတ္တာပဲ…မမျဖင့္ ေကာင္းလြန္းလို႔ အသက္ထြက္သြားမတတ္ မွတ္ရတယ္.. ဟြန္း ငါးပိခ်က္ မို႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္.. ”
မတင္ရီမက အၿပဳံးတစ္ဝက္ အရွက္မ်က္ႏွာျဖင့္ ဆို၏။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ေပၚမွာ ျဖစ္ခ်င္သလို ျဖစ္ေနၾကစဥ္ ထြန္းထြန္းအေမ ေဒၚရီျမင့္က မီးဖိုခန္းအေရွ႕ ခါးျပင္ေပၚတြင္ ေျပာင္းဖူးေစ့ေတြ ေ႐ြးေန၏။ မီးဖိုခန္း ႏွင့္ လူေနအိမ္မႀကီးမွာ ေပ ၄၀ ေလာက္ ကြာသည္။ မီးဖိုခန္းဆိုေသာ္လည္း သုံးႏွစ္ပတ္လည္ ပ်ဥ္ခင္းထရံကာ သြပ္မိုးျဖစ္သည္။ ေခါင္းရင္းဘက္တြင္ ၁၅ ေပေလာက္ ပတ္လည္ ချပင္ထုတ္ထား၏။
မိုးေလဝသကင္းစင္လွ်က္ ေတာဓေလ့မို႔ ဧည့္သည္လာလွ်င္လည္း ထိုချပင္မွာပင္ ဧည့္ခံသည္။
“ မမက ဘာသိလို႔လဲ… မဝင္းခင္က ေစာက္တင္းေျပာတတ္တယ္ ဗ်…၊ ဟိုတစ္ေန႔ကလဲ အေမ့ကို ဘာေတြ ေျပာေနတာ မွတ္လဲ…”
“ ဘယ္သိမွာလဲ…”
မတင္ရီမက ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေျပာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ မ်က္ေစာင္းထိုး၏။
“ အမသားကို ပစ္မထားနဲ႔ေနာ္… ဒီအ႐ြယ္ေလးနဲ႔ အဓိ႒ာန္ေတြဘာေတြ ဝင္လို႔ ဟင္း… ႐ူးသြားအုံးမယ္… သိလား… အဲဒီလို ေျပာသြားတာ မမရ…”
ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ ေက်နပ္ေအာင္ ၿဖီးျဖန္းေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါ၏။
“ ကဲဟာ..ၾကာတယ္… လက္ဖြဲ႕ဆိုတာ လုပ္ေတာ့၊ ၿပီးရင္ျပန္မယ္…”
မနာလို မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ မတင္ရီမ ကြၽဲၿမီးတိုေနပုံရသည္။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ေစာေစာက ဖီလင္ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။ မတင္ရီမက အပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ သဝန္တိုသည္။ သူကလည္း ..သူပဲကိုး..။
ထြန္းထြန္းက အိပ္ခန္းထဲဝင္ၿပီး တစ္ထြာခန႔္ရွိေသာ ႏွစ္ေယာက္အိပ္ေမြ႕ယာကို မထုတ္လာၿပီး ေျမာက္ဘက္နံရံကပ္၍ ခင္းလိုက္သည္။ မွန္တံခါးေတြ အလုံပိတ္ထားသည့္တိုင္ မွန္ျပတင္းေတြမို႔ အိမ္ထဲတြင္ လင္းေနသည္။
မတင္ရီမက ထြန္းထြနး္ကို မၾကည္ေပါက္ႏွင့္ ၾကည့္ရင္း ငူငူႀကီး ရပ္ေန၏။ ထြန္းထြန္းက စိေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ထိုးၿဖဲလိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို လွ်ာႏွင့္ပင့္ယက္လိုက္သည္။ မတင္ရီမ တစ္ကိုယ္လုံး ၿဖိဳးခနဲျဖင္းခနဲ ျဖစ္သြား၏။ စိတ္ေကာက္ေနတာ တစ္ဝက္ေျပသြား၏။
ထြနး္ထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္လႊာကို လက္ႏွင့္ၿဖဲလိုက္ၿပီး အရည္လဲ့ကာ နီရဲဖူးတစ္ေနသည့္ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုမ်ားကို လွ်ာဖ်ားျဖင့္ ပြတ္ဆြဲယက္လိုက္သည္။
အီးခနဲ..အသံထြက္ကာ လည္ပင္းေၾကာႀကီးေတြ အၿပိဳင္းၿပိဳင္း ထလ်က္ ေခါင္းက ေနာက္သို႔ လန္သြားသည္။ ေပါင္ႏွစ္ျခမ္းလည္း ေဘးသို႔ ကားထြက္သြား၏။ ထြန္းထြန္းက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ကိုေတ့လ်က္ နီႏုႏု အတြင္းသားေတြကို ရႉးခနဲ စုတ္လိုက္သည္။
မတင္ရီမတစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ မတ္သြားၿပီး ကိုယ္တြင္းက ကလီစာေတြ ဆြဲႏႈတ္ခံရသလား ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ အရွိန္ဟုန္ ႀကီးမားျပင္းထန္ေသာ ကာမေဝဒနာႀကီးကို ခံစားလိုက္ရ၏။
ထြန္းထြန္း ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုထဲသို႔ လွ်ာႀကီးထိုးသြင္းကာ ဝဲယာ ထက္ေအာက္ ႏွံ႔စပ္ေအာင္ ေမႊေႏွာက္ေနျပန္သည္။
“ ႁပြတ္…ႁပြတ္…ျပတ္….ၿပိ……ျပစ္……ႁပြတ္……ပလြတ္….ပလစ္….ႁပြတ္….”
“အမေလး…. အီး…..အီးဟီး…. အား..အား…ကြၽတ္..ကြၽတ္…. ..”
မတင္ရီမ ကိုယ္လုံးႀကီးမွာ မတ္တတ္ရပ္ေနရာမွ ေဘးသို႔ပစ္လဲက်သြားသည္။ သို႔ေသာ္ ေအာက္သို႔ ဘုန္းခနဲ မက်ခင္ ထြန္းထြန္းက ဖမ္းထိန္းထားလိုက္သည္။
“ အင္းဟင္း….အင္း….အင့္…. အမေလး… အေမ့…အေမေရ… အား.အမေလး… ဟင္းဟင္း….ဟင္း.. အင္း.အင္း……”
စကားလည္းမေျပာႏိုင္ ၊ မ်က္စိကို စုံမွိတ္ၿပီး ပါးစပ္ႀကီးဟလွ်က္ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္ေနရွာ၏။ လီးစစ္စစ္ အရသာကို လုံးဝမေတြ႕ဘူးေသးေသာ အပ်ိဳႀကီးမို႔ တစ္ခါမွ မခံစားဘူးေသာ ကာမအရသာထူးေၾကာင့္ ေသြးေလေျခာက္ျခားၿပီး ႐ူးသြပ္သြားႏိုင္၏။
ထြန္းထြန္းမွာ အႀကံတစ္ခု ရသြား၏။ သူ႔အခန္းထဲမွာ အသင့္ရွိေနေသာ လူပ်ံေတာ္ ေသြးေဆးႏွင့္စပ္ထားသည့္ မီးေတာက္အရက္ပုလင္းကို သြားယူလိုက္သည္။ ေရဗူးႏွင့္ ေရခြက္ႏွစ္ခြက္ပါ ယူလာခဲ့၏။ ပန္းကန္ႏွစ္လုံးထဲသို႔ အရက္အျပည့္ ထည့္လိုက္၏။
“ မမ…ထပါအုံး… လန္းသြားေအာင္ ဒါေလး ေသာက္လိုက္…”
“ ကဲ…မမ ထလိုက္အုံးေနာ္… အေမာေျပသြားေအာင္ ဒါေလး ေသာက္လိုက္…”
“ ေရာ့…ေသာက္လိုက္အုံး…”
ထြန္းထြန္းက တစ္ခြက္ထပ္ငွဲ႔ေပးလိုက္၏။ မတင္ရီမ အရက္ တရွိန္ထိုး ေသာက္ခ်လိုက္သည္။ အခုမွ ေသြးလည္ပတ္မႈ မွန္လာၿပီး တစ္ကိုယ္လုံး လန္းဆန္းလာေတာ့၏။
“ ဟြန္း… အသက္ကေလးက ငခြၽတ္အ႐ြယ္ ရွိေသးတယ္..သိပ္တတ္ေနတာေပါ့ေလ…”
မတင္ရီမက ခ်စ္မ်က္ေစာင္းေလး ထိုးရင္း ေျပာ၏။
“ ဘဝေပး ကုသိုလ္ေပါ့ မမရာ…”
“ တဏွာ႐ူး ႐ူးတယ္ေပါ့… ဘာ ဘဝေပးကုသိုလ္လဲ… ”
“ အံမာ…မႈိခ်ိဳးမွ်စ္ခ်ိဳးနဲ႔…. ၊ အဲဒီလို ဘူးလို႔လဲ ကာမအရသာထူးႀကီးကို မမ တဝႀကီး ခံစားရတာ မဟုတ္ဘူးလား… ”
“ မမ…ေမာင္ေလးကို ခ်စ္လား..”
“ ဟင့္အင္း…”
“ ဒါျဖင့္ ဘာလို႔ ခံတာလဲ…”
“ ေစာက္ျမင္ကပ္လို႔…”
အခု .. ေန႔လည္ခင္းႀကီးလည္း ျဖစ္၊ အိမ္ကလည္း မွန္တံခါးေတြ တပ္ထားသည္ျဖစ္ရာ အေပၚထပ္တစ္ခုလုံး လင္းထိန္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို တဝႀကီး ၾကည့္လိုက္သည္။ ေစာက္ေမႊးအုံႀကီးက နက္ေမွာင္အုပ္ခဲေနၿပီး ဆီးခုံမို႔မို႔ႀကီးက ျဖဴဝင္းအိေနသည္။
ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသား ႏွစ္လႊာကို လက္ႏွင့္အသာၿဖဲၾကည့္ရာ နီရဲေနေသာ အတြင္းသားႏုႏုေတြမွာ ေစာက္ရည္ၾကည္တို႔ႏွင့္ စိုလက္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖဲထားလ်က္ကပင္ သူ႔ႏွာေခါင္းဝကို ျမႇဳပ္၍ ရႉးခနဲ နမ္းလိုက္သည္။
ေစာေစာက ေသးေပါက္ရင္း ေရေဆးထားသည္ျဖစ္ရာ ပင္ကိုယ္အဖုတ္နံ႔ သင္းသင္းေလးသာ ထြက္ေနသည္။ ပူေႏြးေသာ ႏွာေခါင္းေလႏွင့္ ရႈိက္နမ္းျခင္း ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ မတင္ရီမ ဖင္ဆုံႀကီးမွာ ႂကြတက္လာၿပီး ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကလည္း အထက္သို႔ ျပဴတင္းေကာ့တက္လာသည္။ ထြန္းထြန္းက လွ်ာဖ်ားကိုစု၍ ေစာက္ဖုတ္အတြင္းသားႏုႏုေတြၾကား ထိုးထည့္လိုက္သည္။
“ အီး …ရွီး…ကြၽတ္ကြၽတ္… အား…အမေလး… အား..အ.င့္… ”
မတင္ရီမ ႏို႔အုံတင္းတင္းႀကီးမွာ နိမ့္ခ်ီျမင့္ခ်ီ ျဖစ္ေနၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္၍ ခါးႀကီးေကာ့တက္လာ၏။ ထြန္းထြန္းက သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးႀကီးကို ႀကဳံ႕လိုက္ ဆန႔္လိုက္ ျမႇဳပ္လိုက္ လုပ္ရင္း ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ထိုးဆြေမႊေႏွာက္ေလသည္။
“ အား…. ေမာင္ေလးရယ္… ”
“ ေတာ္…ေတာ္ပါအုံးေနာ္… ေနာ္လို႔… မမ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး ပြင့္ကန္ထြက္ေတာ့မယ္.. အမေလး… အား… …”
ထြန္းထြန္း စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေလာက္ၿပီဟု ေအာင့္ေမ့မိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးျခင္းကို ရပ္လိုက္သည္။ မတင္ရီမ ေပါင္ၾကားမွ ထလာခဲ့ၿပီး စားပြဲခုံေပၚရွိ တစ္လက္မေလာက္ ေ႐ႊျပားေလးကို ယူလိုက္သည္။
မတင္ရီမက အသက္ျပင္းျပင္း ရႉရင္း မ်က္လုံးကို မွိတ္ထားသည္။ ထြန္းထြန္းက မတင္ရီမ၏ ႏို႔ႀကီးႏွစ္မႊာၾကားတြင္ ေ႐ႊျပားေလးကို တင္ထားလိုက္သည္။ ႏွလုံးခုံသံေတြက ျမန္ဆန္ေနေသးသျဖင့္ ေ႐ႊျပားေလးမွာ လႈိင္းေပၚက ေလွပမာ လႈပ္ခတ္ေနသည္။ ေ႐ႊျပားေအာက္တြင္ ကဒ္အမာေလးခံထားၿပီး ေစာေစာကထဲက ယူထားေသာ ေပတံေလးျဖင့္ အင္းေဘာင္ခတ္လိုက္သည္။
အင္းေဘာင္ခတ္ၿပီးေသာအခါ မတင္ရီမ ေပါင္ခြၾကားသို႔ ျပန္လာ၏။ ဒူးေထာက္လွ်က္ သူ႔လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ မတင္ရီမ အဖုတ္ဝကို ေတ့႐ုံ ေတ့ထားသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုယ္ကိုကိုင္းၿပီး ဘယ္ဘက္လက္ကို ေထာက္လ်က္ ညာလက္ျဖင့္ (ဂ) အကၡရာကို ေရးသြင္းလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ လမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္း (ပ) အကၡရာ၊ (ယ) အကၡရာ၊ (အ) အကၡရာတို႔ကို ေရးသြင္းလိုက္သည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ယားႂကြေန၏။ ယခုလို တို႔ထိ တို႔ထိ အလုပ္ခံေနရတာကို မနည္း ခ်ဳပ္တည္း သည္းခံေနရသည္။ ကိစၥအားလုံး ၿပီးေသာအခါ ေ႐ႊျပားေလး မတင္ရီမ နဖူးျပင္ေပၚ ေရာက္လာသည္။
ထြန္းထြန္းက ေ႐ႊျပားေလးကို လိပ္ရင္း မႏၲာန္႐ြတ္ေနသည္။ လီးႀကီးသာ အဆုံးထိ အျမႇဳပ္ခံထားရၿပီး မည္သည့္လႈပ္ရွားမႈမွ မျပဳလုပ္ေသးသျဖင့္ မတင္ရီမ စိတ္ထဲ မ႐ိုးမ႐ြႀကီး ျဖစ္ကာ အူေတြအသည္းေတြပါ ယားက်ိ ယားက်ိ ျဖစ္ေနသည္။ ထြန္းထြန္းက လက္ဖြဲ႕ေလးကို မတင္ရီမ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။ မတင္ရီမက ပါးေစာင္တြင္းသြင္း၍ ငုံလိုက္စဥ္မွာပင္ အရွိန္အဟုန္ႀကီးမားေသာ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ဒလစပ္ ဝင္လာပါေတာ့သည္။
“ ဖြတ္….ျဗစ္…ဒုတ္…..ႁပြတ္…စြပ္…ဖြတ္……ပလြတ္…ျဗစ္………”
“ အင္း…..အင့္….အေမ့….ဟင့္….အား…….အား..ရွီး………အီး…အ…………”