အငယ္ေခ်ာ့လိုး (အစ/အဆုံး) 👈

“ ဘာမွန္းလဲမသိဘူး…”
လက္ထဲက စာရြက္ပိုင္းေလးကို ေခါက္လိုက္ရာက ေဘးဘီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေစာေစာက စာလာေပးေသာ (၁၉) ႏွစ္ (၂၀)ႏွစ္ေလာက္အရြယ္ ေကာင္ေလးကို မေတြ႕ရေတာ့ေပ။ ဒီေန႔သင္တန္းပိတ္ရက္ျဖစ္လို့ ေရမိုးခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲကာ ခါတိုင္း သင္တန္းပိတ္ရက္မ်ားကလို သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ သီတာ့ဆီ သြားဖို့ မနက္စာကို ေစာေစာေလးစားၿပီး ထြက္၍အလာမွာ ဒီစာတိုေလးကို လမ္းထိပ္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရရွိလိုက္ရတာျဖစ္သည္။

ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါေနာက္က်မွ ေရာက္သြားရင္…အို ခုမွပဲ သတိရ တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ သင္တန္းပိတ္ရက္တုန္းက သီတာ့ဆီ အလည္သြားရင္း သီတာ ေျပာလိုက္သည္။ ဒီေန႔ သူ႔အိမ္ကေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ဘုရားဖူး လိုက္သြားျဖစ္မွာဆိုေတာ့ သူ အိမ္မွာမရွိတဲ့အေၾကာင္းကို က်မ ခုမွသတိရလိုက္သည္။ သင္တန္းပိတ္ရက္တိုင္း သီတာတို့အိမ္ သြားလည္ေနက်ျဖစ္တာမို့ သီတာ သူ႔အိမ္ကေတြနဲ႔ ရန္ကုန္ဘုရားဖူးလိုက္သြားျဖစ္ ေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည္ကို ေမ့သြားခဲ့ရတာပဲျဖစ္ပါသည္။

“ အင္း…ေတာ္ေသးတာေပါ့…ဒါဆို ဟိုတစ္ေယာက္မွာတဲ့ ေအာင္ခင္တို့အိမ္ကိုပဲ သြားေတာ့မယ္….”
က်မလည္း ဆုံးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
မင္းမင္း ဆိုတာက က်မရဲ့ရည္းစား ေက်ာ္မင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို့က အခုအဂၤလိပ္စကားေျပာသင္တန္းကို အတူတက္ေနတဲ့ တစ္တန္းထဲသားေတြပါ။ သူတစ္ခါမွ က်မကို ဒီလိုမမွာဘူးလို့ က်မစိတ္ထဲမွာလည္း စဥ္းစားရၾကပ္သြားပါ တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ က်မဟာ ခပ္သြက္သြက္ေလး လွမ္းလိုက္မိပါတယ္။ ေအာင္ခင္တို့ လမ္းေထာင့္ကို မေရာက္တေရာက္မွာေတာ့ က်မေနာက္ကေန က်မ ကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး တက္သြားတဲ့ စက္ဘီးတစ္စီးဟာ က်မရဲ့ေရွ႕နားမွာပဲ ရပ္လိုက္တာေၾကာင့္ က်မ က လွမ္းၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ စက္ဘီးနင္းလာတဲ့သူက ေအာင္ခင္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ကထိုင္လိုက္တဲ့သူကေတာ့ ေက်ာ္သန္းျဖစ္ ပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး သင္တန္းအတူတက္ေနၾကတဲ့ တစ္တန္းထဲသား သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ က်မရဲ့ေရွ႕နားကို ျဖတ္ေက်ာ္ ၿပီး အေရာက္မွာေတာ့ သူတို့ႏွစ္ေယာက္စလုံး စက္ဘီးေပၚက ဆင္းလိုက္ၿပီး ေအာင္ခင္က…
“ ဟင္…ေဆြေဆြ ဘယ္လဲ….”
“ အင္…”
က်မ ေအာင္ခင္ကို မ်က္လုံးျပဴးၿပီးၾကည့္လိုက္မိပါတယ္။ က်မက ေလၽွာက္လက္စ ဆက္ၿပီးေလၽွာက္လာတာမို့ သူတို့ နားအေရာက္မွာပဲ ေစာေစာက စာရြက္ေလးကို ထုတ္ျပလိုက္ပါတယ္။

“ ဟာ…ငါ့ အိမ္ေရာက္ေနတယ္ဆိုပါလား….ဒီေကာင္ ဘာျပႆနာေတြမ်ားတက္ေနလို့ပါလိမ့္….”
မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ကာ ေျပာလိုက္ေသာ ေအာင္ခင္ရဲ့စကားေၾကာင့္ က်မလည္း စိတ္ထဲမွာ ပူသြားရပါတယ္။
“ ကဲ လာသြားၾကမယ္….”
ေအာင္ခင္ကပဲ ဦးေဆာင္ၿပီး က်မတို့ သုံးေယာက္စလုံး ေအာင္ခင္တို့အိမ္ကို ခပ္သြက္သြက္ေလးလွမ္းလို့ ေရာက္ခဲ့ ရပါတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘသားေခ်ာက အရက္ေတြ မူးေနသည္။
“ ဟင္….မင္းမင္း အရက္ေတြ ေသာက္ထားတယ္….”
မူးတာကေတာ့ မင္းမင္းက တကယ့္ကိုမူးေနတာ သူ႔ကိုယ္သူ မဟန္နိုင္ဘူး…က်မ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ေအာင္ခင္က…
“ ကဲ…ေဆြေဆြ နင္ပဲ ဒီေကာင့္ကို အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို့ထားၿပီး သိပ္ထားႏွင့္ ငါတို့က ေက်ာ္သန္းအေဖခိုင္းထားတာရွိလို့ သြားရအုံးမွာ…ဒီေကာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ…ေဟ့ေကာင္ မင္းမင္း ထေရာ ထနိုင္ရဲ့လား….”
“ ရ…ရ…ပါတယ္…”
မင္းမင္းက လၽွာေလးအာေလးႀကီးနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ေအာင္ခင္နဲ႔ ေက်ာ္သန္းလည္း ထြက္သြားပါတယ္။
ေအာင္ခင္ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ က်မလည္း မင္းမင္းကို အိပ္ခန္းထဲ တြဲပို့မိတယ္။ တြဲတယ္ဆိုေတာ့လည္း က်မရဲ့ လက္ တစ္ဖက္က သူ႔လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး က်န္တဲ့ က်မရဲ့လက္တစ္ဖက္က သူ႔ရဲ့ေက်ာေနာက္ကေနသိုင္း ၿပီး သူ႔ခ်ိဳင္းေအာက္ဖက္နားကို ဖက္ၿပီး တြဲထားမိပါတယ္။ သူ႔လက္ႀကီးတစ္ဖက္ကေတာ့ က်မရဲ့ခါးေလးကို က်စ္က်စ္ပါ
ေအာင္ ဆြဲၿပီး ဖက္ထားပါတယ္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အဲဒီလိုနီးနီးစပ္စပ္ မေနဖူးတဲ့ က်မဟာ ရင္ေတြတဒိန္းဒိန္းခုန္ၿပီး တကိုယ္လုံး တမ်ိဳးႀကီးျဖစ္ကာ ခံစားေနရပါတယ္။ အိပ္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚကို သူ႔ကိုထိုင္ခိုင္းၿပီး တင္ေပးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ မင္းမင္းက က်မကို ကုတင္ေပၚဆြဲလွဲပစ္လိုက္သည္။ က်မလိပ္ျပာလြင့္မတတ္ လန္႔သြားရပါတယ္။
“ မင္းမင္း…နင္ ဒါဘာလုပ္တာလဲ…ဟင္…လႊတ္စမ္း….”
က်မက ေၾကာက္လည္းေၾကာက္ ေဒါသကလည္းထြက္နဲ႔ မင္းမင္းရဲ့ ရင္ဘတ္ႀကီးကို လွမ္းၿပီး တြန္းပစ္လိုက္မိပါ တယ္။ မူးေနတဲ့ မင္းမင္းရဲ့ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးဟာ တစ္ပတ္လည္ၿပီး ထိုးၿပီးက်သြားရပါေတာ့တယ္။

“ ဒုတ္…”
“ အား…”
က်မလည္း ႐ုတ္တရက္ေတာ့ ေၾကာင္သြားမိပါတယ္။ ေနာက္မွ မင္းမင္းရဲ့ နဖူးမွာရဲကနဲျဖစ္သြားတဲ့ ေသြးေတြကို က်မ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါတယ္။
“ မင္းမင္း…မင္းမင္း…အရမ္းနာသြားသလား ဟင္…”
မင္းမင္းက နဖူးကိုလက္တစ္ဖက္နဲ႔ပိတ္ရင္း က်မကို တအံ့တၾသၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့…
“ ေဆြ…သိပ္ရက္စက္တယ္…”
လို့ ခပ္တိုးတိုးေလးေျပာတယ္။ က်မေတာ္ေတာ္ပဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ မင္းမင္းဟာ က်မကို ဘယ္တုန္းကမွ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဆက္ဆံခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးခ်စ္သ လို တန္ဖိုးလည္းထားရွာပါတယ္။ က်မ သူ႔လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္ၿပီး ကုတင္ေပၚျပန္တင္ေပးလိုက္ရာက ေခါင္းက ဒဏ္ရာကို အဝတ္စ တစ္စနဲ႔ သုတ္ေပးေနမိပါတယ္။

က်မရဲ့နို့ႏွစ္လုံးဟာ မင္းမင္းရဲ့ မ်က္စိေရွ႕မွာ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးစရာျဖစ္ေနမွန္း က်မ မသိဘဲ ၾကင္နာစိတ္၊ စိုးရိမ္စိတ္ ေတြနဲ႔ သူ႔နဖူးကဒဏ္ရာေလာက္ကိုသာ ဂ႐ုတစိုက္လုပ္ေပးေနမိတုန္းမွာ က်မဝတ္ထားတဲ့ ရွပ္လက္တိုအကၤ်ီေအာက္က ခါ ယမ္းလွုပ္လဲ့ေနတဲ့ နို့ႏွစ္လုံးကို တအားဆုတ္ကိုင္နယ္ဖတ္ပစ္လိုက္တယ္။
“ ဟဲ့…မင္းမင္း…အို…”
က်မ အျပည့္အစုံျငင္းဆန္႐ုန္းဖယ္မိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထက္က်မ ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ က်မ အ ေၾကာအခ်ဥ္ေတြဟာ ၿဖိဳးၿဖိဳးျဖင္းျဖင္းနဲ႔ ဒူးေတြေခြယိုင္ၿပီး အင္အားေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားသလိုပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္သူမင္းမင္းရဲ့ အာသာငမ္းငမ္း အနမ္းေလးဟာ က်မႏွုတ္ခမ္းမွာ ဖိကပ္ကာ က်ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ႏွစ္ေယာက္သား ကုတင္ ေပၚမွာလုံးလားေထြးလားျဖစ္ေနတုန္းမွာပဲ မင္းမင္းက သူ႔လက္တစ္ဖက္ကို က်မရဲ့ ရွပ္အကၤ်ီေလးကို ဆြဲမၿပီး လည္ပင္းအထိ ဆြဲတင္လိုက္ပါတယ္။
ၿပီးတာနဲ႔ က်မရဲ့ဘရာစီယာကိုပါ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ စမ္းၿပီး ခၽြတ္ေနပါတယ္။ သူ႔ႏွုတ္ခမ္းေတြကလည္း က်မရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြေပၚက မခြာပါဘူးရွင္…။ က်မရဲ့ ရင္သားေတြေပၚက ဘရာစီယာေလးဟာ ဘယ္အခ်ိန္က ကြာသြား တယ္ဆိုတာ က်မ အမွတ္တမဲ့ျဖစ္သြားရေပမယ့္ က်မသိလိုက္တာကေတာ့ သူ႔လက္ဟာ က်မရဲ့ ရင္သားေတြေပၚကို အုပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္ရာက နို့သီးေလးကို ဖိၿပီး ပြတ္လိုက္တာကိုပါပဲ…က်မျဖင့္ တြန္႔ကနဲေတာင္ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႔ ႏွုတ္ခမ္းေတြဟာ က်မရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေတြေပၚက အသာေလးႂကြၿပီးတက္သြားပါတယ္။ ဒီအခိုက္အတန္႔ေလးမွာ က်မရဲ့ မ်က္ႏွာ ေလးကို ၾကည့္ေနတဲ့ သူ႔အၾကည့္ေတြက က်မျဖင့္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူး။ က်မ တကိုယ္လုံး အရည္ ေပ်ာ္သြားမတတ္ပါပဲရွင္…။
“ ခ်စ္တယ္…ေဆြရယ္…သိပ္ခ်စ္တယ္…”
ဆိုၿပီး ဂမူးရွူးထိုး ေျပာလိုက္ၿပီးတာနဲ႔ က်မရဲ့ နို့ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္းေလးေတြကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ ငုံ႔ၿပီးစို့လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ျခားတဲ့ စိတ္၊ ရွက္တဲ့စိတ္ေတြ စုျပဳံတိုးဝင္လာေပမယ့္ ခ်စ္သူရဲ့ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း အကိုင္အတြယ္နဲ႔ အနမ္းဆိုး ေလးေတြက အရာအားလုံးကို အနိုင္ယူပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ က်မ မင္းမင္းရဲ့မ်က္ႏွာကို လုံးဝမၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူး။ မ်က္လုံးအစုံကို စုံမွိတ္ထားလိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေတြ ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္တုန္ေနေအာင္ ခံစားေနရပါတယ္။
ေၾကာက္တာ ရွက္တာနဲ႔ သာယာၾကည္ႏူးတာေတြ ေရာေထြးသြားပါတယ္။ မင္းမင္းက က်မရဲ့ ေပါင္ရင္းခြဆုံကို သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔ ကတုံကရီ ႏွိုက္ပြတ္ ေတာ့ က်မ မ်က္လုံးေတြ ျပာသြားရပါတယ္။ သူ႔လက္ကို အေပၚက အုပ္ကိုင္ၿပီး ထားမိတာကလြဲရင္ က်မ သူ႔ကို တားဆီးပိတ္ ပင္ျခင္း မျပဳမိခဲ့ပါဘူးရွင္။ ကန္႔လန္႔ကာ တစ္ခ်ပ္လို တေရြ႕ေရြ႕ တြန္းတြန္းတက္လာတဲ့ ထဘီေလးဟာ ေပါင္လည္ေလာက္ ေရာက္လာတယ္ဆိုရင္ပဲ က်မရဲ့ အသက္(၂၂)ႏွစ္အရြယ္ ႏုပ်ိဳလတ္ဆတ္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးဟာ ငြားငြားစြင့္စြင့္ႀကီး ထြက္ေပၚလာပါေတာ့တယ္။
အက်ယ္ျဗက္က ေပါင္ရင္းႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ေျခာက္လက္မခန္႔က်ယ္ၿပီး ဒုက လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ ေဖာင္းႂကြ၍ ေနသည္။ အကြဲေၾကာင္းေလးထဲမွ စိုစိေစးကပ္ေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ား ယိုစီးက်ဆင္းေနပုံက ကဗ်ာဆန္ ေအာင္ လွေစရန္ ဖန္တီးထားသလို ျဖစ္ေနပါတယ္ရွင္။
မင္းမင္းသည္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ဖုတ္ကို စားေတာ့မည့္အလား သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို နီးကပ္စြာ တိုးေဝွ႕၍ ၾကည့္သည္။
အေပၚယံအေရျပား ျဖဴျဖဴေလးမ်ား၏ ၾကက္သီးဖုေသးေသးေလးမ်ားက အစုလိုက္အျပဳံလိုက္ေလး ေဖာင္း၍ ထေနသည္။ ေစာက္ပတ္ႀကီးက ပန္းႏုေရာင္ မရင့္တရင့္ အသား အနားစပ္ေလးက အပ်ိဳမေလး ႏွုတ္ခမ္းႏွယ္ မဟတဟေလး ျဖစ္ေန သည္။ ေပါင္ရင္းရွိ ေသြးေၾကာမႀကီးတစ္ေခ်ာင္းကမူ ေဖါက္ကနဲ ေဖါက္ကနဲ ေသြးတိုးေနသည္ကို အတိုင္းသား အထင္းသား အနီးကပ္ျမင္ေတြ႕ေနရသည္ျဖစ္ရာ ေဆြေဆြတစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ စိတ္ေတြ လွုပ္ရွားေနေၾကာင္း သိသာေနေပသည္။
“ မင္းမင္း…ျပန္ၾကရေအာင္ဟယ္…ေက်နပ္ေတာ့ေနာ္…”
ေဆြေဆြ၏ အသံက ငိုသံပါေနသည္။ မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကိုလည္း စုံတြန္းထား၏။ မင္းမင္းက ေဆြေဆြ၏ ထဘီေလးကို ဆြဲလွန္ရင္း ေစာက္ဖုတ္ ေဖြးေဖြးခုံးခုံးႀကီးကို ပြတ္ေနသကဲ့သို့ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးတို့ကိုလည္း တျပန္စီ စို့၍ေနေခ်ၿပီ ျဖစ္သည္။ ေဆြေဆြက အသက္ကသာ (၂၂)ႏွစ္ျဖစ္ေသာ္လည္း အဖြံ့ၿဖိဳးဆုံး အစြင့္ကားဆုံး ေရေဆးငါးႀကီးဟူေသာ ေဝါဟာရ သည္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအတြက္ပင္လားမသိ။ ရင္ေတြက တလွပ္လွပ္နဲ႔ ေမာဟိုက္ေနသည္မို့ အသက္ရွူသံေတြက ျပင္းထန္၍ ေနသည္။
က်မလည္း တခါမွ ဒီလိုေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ခႏၶာကိုယ္ေပၚကို တက္ခြၿပီး နို့ႀကီးေတြကို ကိုင္ တြယ္ ဆုတ္ညႇစ္တာမ်ိဳး ခံဖူးတာ မဟုတ္ေတာ့ က်မရဲ့စိတ္ေတြ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနရသည္။ မေတာ္ဘူး၊ မသင့္ဘူးဆို တာလဲ က်မ သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ မင္းမင္းက အဲဒီလို က်မထဘီေလးကို လွန္ၿပီး ေစာက္ပတ္ကို ပြတ္လိုက္တာနဲ႔ က်မရဲ့ အသိအာ႐ုံေတြဟာ မွုန္ဝါးၿပီး လြင့္ပါးသြားရပါတယ္။ ေစာက္ပတ္ကို လာထိတဲ့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ့ အထိအေတြ႕က ခႏၶာ ကိုယ္အတြင္းရွိတဲ့ အေသြးအသားနဲ႔ အေၾကာအခ်ဥ္ေတြကို တျဖင္းျဖင္း လူးလြန္႔သြားေအာင္ ခံစားလိုက္ရေတာ့ က်မရဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္က မင္းမင္းကို ဖက္မိရက္သား ျဖစ္သြားပါေလေရာ…။
မီးဆိုတာ မေလာင္ခင္ကတားမွဆိုတဲ့ သမရိုးက်ေရွးစကားဟာ သိပ္မွန္တယ္။ မီးေလာင္ၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဟိုကို သတ္ ရင္ ဒီကေတာက္၊ ဒီကိုသတ္ရင္ ဟိုကေလာင္နဲ႔ ဗ်ာမ်ားၿပီး လာရပါေတာ့တယ္။ က်မအျဖစ္လည္း ဒီလိုပါပဲ။ မင္းမင္းကို က်မ ခ်စ္တယ္။ က်မ ဒါပဲသိပါတယ္။ မင္းမင္းဟာ က်မရဲ့နို့ႀကီးေတြကို ပင့္ကိုင္ၿပီး ဆူႂကြတင္းေထာင္လာတဲ့ နို့သီးေခါင္းေလးကို လၽွာေလးနဲ႔ ကလိေပးေနတာလည္း က်မၿငိမ္ခံေနမိတယ္။ က်မကို မင္းမင္း သိပ္ၿပီးလိုးခ်င္ေနတယ္ဆိုတာကို က်မသိတယ္။ ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔လီးႀကီးက က်မေပါင္တဖက္ကို မာမာတင္းတင္းႀကီး ေထာက္မိေနတယ္ေလ။
“ ခ်စ္တယ္…ေဆြရယ္…သိပ္ခ်စ္တယ္…”
ေက်ာထဲစိမ့္စိမ့္သြားေအာင္ သူ႔ရဲ့ ကတုံကရီအသံႀကီးၾကားရေလ က်မက ငါေတာ့ အလိုးခံရေတာ့မယ္ဆိုတာ ေသ ခ်ာသိေလပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မင္းမင္းကို က်မ မျငင္းရက္ပါဘူး။ ဒါက လူ႔သဘာဝျဖစ္စဥ္ပဲမို့လား။ က်မကို တဏွာႀကီးတဲ့မိန္းမ လို့ ေျပာရင္လည္း ခံရမွာပါ။ အခုဟာက တစိမ္းေယာက္်ားတစ္ေယာက္က လိုးဖို့ႀကံစည္ေနတာမဟုတ္ဘဲ ဘဝတစ္ေလၽွာက္ လုံးမွာ ကိုယ္နဲ႔ လက္တြဲမယ္လို့ အိမ္ေထာင္ဘက္အျဖစ္ ေရြးထားတဲ့ခ်စ္သူ ကိုယ္ခ်စ္ရတဲ့ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က လိုးဖို့ႀကံစည္ေနတာေလ။ က်မက မသာယာဘဲေနပါ့မလား။
ေအာ္ဖို့ ကုတ္ဖဲ့ထုရိုက္ဖို့ ေဝးလိုက္တာ။ ခ်စ္သူအျဖစ္ လက္ခံ ေရြးခ်ယ္ၿပီးၿပီဆိုကတည္းက ဒီလူလိုးတာကို ခံရေတာ့မယ္လို့ ယတိျပတ္ဆုံးျဖတ္ၿပီးမွ လက္ခံခဲ့ၾကတာပဲမို့လား။ မင္းမင္းကို က်မဘာေၾကာင့္ ခ်စ္တာလဲဆိုတာကို ဝန္ခံရရင္ မင္းမင္းက ေအာက္ပိုင္းေတာင့္တယ္။ ေဘာသမားဆိုေတာ့ ေပါင္လုံးႀကီး ေတြက တုတ္ခဲေနတာ။ သင္တန္းၿပီးတိုင္း သင္တန္းနားက ေဘာလုံးကြင္းမွာ မင္းမင္း ေဘာကန္တိုင္း က်မအျမဲေတြ႕ေနရ တယ္။ က်မ မင္းမင္းကို ခ်စ္တာ အဲဒီေအာက္ပိုင္း ေတာင့္တာလည္းပါခ်င္ပါမယ္။
ၿပီးေတာ့ ေဘာင္းဘီတိုေအာက္က လုံးတစ္ ဖုတုတ္ေနတဲ့ အေျမႇာင္းလိုက္ သူ႔ပစၥည္းကိုလည္း အမွတ္မထင္ က်မေတြ႕ဖူးတယ္။ မင္းမင္း က်မကို စကားလိုက္ေျပာတုန္း က က်မရင္ေတြပန္းေတြ တုန္ေနတဲ့ၾကားက အဲဒီဟာေတြကို လွစ္ကနဲ လွစ္ကနဲ ျပန္ၿပီးျမင္ေယာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုမင္းမင္း နဲ႔ က်မ စီစဥ္စိတ္ကူးထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလထက္ေစာၿပီး ေတြ႕ၾကျဖစ္ၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္ဖို့က တစ္ေန႔မဟုတ္ တစ္ေန႔ၾကဳံလာမွာပါ။
က်မတကိုယ္လုံးဟာ တေျဖးေျဖးနဲ႔ အဝတ္အစားေတြ တစမွမရွိေတာ့ပါဘူး။ က်မေလ ရွက္လည္းရွက္ သာယာတာ ကိုလည္း မျငင္းဆန္ခ်င္ ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးေမႊေနတဲ့ မင္းမင္းရဲ့လက္ႀကီးကိုေတာင္ က်မက အေပၚကအုပ္ကိုင္ၿပီး ဇြတ္ကနဲ ေစာက္ပတ္ထဲကို ခပ္နာနာေလး ေဆာင့္ပစ္လိုက္မိတယ္။ မွတ္ေရာ…ဟင္း။
ေဆြေဆြတကိုယ္လုံး လက္တဝါးစာမၽွေသာ အဝတ္အစားမရွိေတာ့သလို မင္းမင္းတြင္လည္း စြပ္က်ယ္ခ်ိဳင္းျပတ္ ေလးသာရွိၿပီး သူ၏လုံခ်ည္က ကုတင္ေအာက္ေရာက္၍ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ မင္းမင္းက ေဆြေဆြ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို အသာေလးဆြဲျဖဲကာ မုဆိုးဒူးေထာက္ဝင္ထိုင္သည္။ ေဆြေဆြက ေခါင္းကို ခ်ာကနဲ ေစာင္းပစ္လိုက္ကာ မ်က္ႏွာေလးကို သူမ ၏ လက္ဝါးေလးႏွင့္ အုပ္ထားလိုက္ရွာသည္။
နို့အုံေဖြးေဖြးေလးမ်ားက သူမခႏၶာကိုယ္ တစ္ခ်က္လူးလြန္႔သြားတိုင္း တုံကနဲ တုံကနဲ လွုပ္ခါ၍သြားရသည္။ ျဖဴဝင္းအိစက္ေသာ နို့အုံသားေအာက္ အသားေဖြးေဖြးေလးမ်ားနားမွ ရင္ေခါင္းခ်ိဳင့္ဝွမ္းေလးက ေငါက္ကနဲ ေငါက္ကနဲ ခုန္ေနသည္ကို အတိုင္းသား ေတြ႕ေနရသည္။ မင္းမင္းက ရီေဝေဝ မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ေစာက္ေမႊးဘုတ္စုေလးက ေျခာက္ေသြ႕ကာ ခ်စ္စဖြယ္ေလး ရွုပ္ေထြးေန၏။ ေစာက္ ေမႊးႏုႏု နီက်င္က်င္ေလးေတြက ေၾကးနီေရာင္အဖ်ားဆြတ္ကာ ၾကည္လဲ့ၿပီး အေရာင္ေတာက္ကာ အရင္းပိုင္း အေမႊးႏုမွာမူ အနက္ေရာင္ အေမွာင္ႏုႏုဘက္သို့ လုစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။
အသက္(၂၅)ေက်ာ္သြားလၽွင္ ေစာက္ေမႊးေလးမ်ား ၾကမ္းေထာ္လာ ေတာ့မည့္ လကၡဏာျဖစ္ေပသည္။ မင္းမင္းက သူမေစာက္ပတ္ကို ေငးၾကည့္ေနမွန္း ေဆြေဆြသိေတာ့ သူမလက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ေလးကို မလုံမလဲေလး ဖုံးအုပ္လိုက္ရွာသည္။ ေဆြေဆြက ေစာက္ဖုတ္ကိုလက္နဲ႔ ဖုံးအုပ္လိုက္ကာမွ မင္းမင္းက သတိဝင္လာသလိုျဖင့္ ေဆြေဆြ၏ လက္ကို ဆြဲဖယ္ကာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းၾကားသို့ သူ႔လီးထိပ္ဖူးလုံးေခ်ာႀကီးကို ေတ့ကာ ခပ္နစ္နစ္ေလးစိုက္ၿပီး ေအာက္ဖက္သို့ ဆြဲခ်လိုက္ေလသည္။
“ အ…အဟင့္…အိုး…အိုး…ကၽြတ္…”
ေဆြေဆြခႏၶာကိုယ္ေလးက ဓာတ္လိုက္သြားသကဲ့သို့ က်င္တက္သြား၏။ ႀကီးမားျပင္းထန္ေသာ လီးတန္ႀကီး၏ စြမ္းပ ကားကို အံ့မခန္းခံစားထိေတြ႕လိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အသဲထဲက ေအးကနဲျဖစ္သြားကာ ပါးစပ္ေလးဟၿပီး မ်က္စိႏွစ္လုံးအေပၚ သို့ လက္ေမာင္းေလး ကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ကာ တအားဖိၿပီး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။
မင္းမင္း၏ လီးတန္ႀကီးက ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းအၾကား၌ ဒစ္ျမဳပ္႐ုံေလးမၽွသာ ဝင္လိုက္ရေသးေသာ္လည္း လီးတန္မွတဆင့္ မင္းမင္း၏ ခႏၶာ ကိုယ္အႏွံ့အျပားသို့ ေစာက္ပတ္ေလး၏ ႏူးညံ့အိစက္ေသာ အထိအေတြ႕ ဆန္းျပားစြာခံစားရေသာ ကာမအရသာကို ပို့လႊတ္ ပ်ံ႕ႏွံ့ေစလိုက္ရာ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးတကိုယ္လုံးက ေက်နပ္ၾကည္ႏူးစြာ တုန္ခါသြားသည္။
ထိုအခါက်မွ မင္းမင္းသည္ ေအာက္ ဖက္ဆီသို့ ေရြ႕လ်ားခြဲဆင္းလာေသာ လီးတန္ႀကီး၏ ထိပ္ဖူးကို လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ထိ အထူရွိေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္း သားမ်ားကို လွိုင္းကေလးသဖြယ္ လွုပ္ရွားေဖာင္းႂကြသြားေစၿပီး လီးထိုးမိေသာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလၽွာက္က ေဖာင္းသြားၿပီး က်န္ေနရာမ်ားက ပုံမွန္အေနအထားသို့ က်ဆင္းက်န္ရစ္ၾကသည္။ ေစာက္ပတ္အဝ၌ လီးက အေပါက္ကၽြံသကဲ့သို့ ဇတ္ကနဲ နိမ့္ကၽြံဆင္းသြားေလသည္။
“ ႁဗြတ္…ျဗစ္…အေမ့….”
လီးဒစ္ႀကီး ေစာက္ပတ္ထဲသို့ ကၽြံဝင္သြားသည္ႏွင့္ ေဆြေဆြ၏ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္သြားကာ အေမ့ဟုလည္း လန္႔ေအာ္ေလး ေအာ္လိုက္သည္။ သူမ၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကလည္း မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ကို အင့္ကနဲေနေအာင္လွမ္း၍ ေထာက္ ကန္ထားမိသည္။ ဒစ္ေခါင္းႀကီးက အလုံးထြားသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲသို့ ဇတ္ကနဲ ဝင္ရာ၌ ေျဖးေျဖးညင္းညင္းဝင္သြားသည္ မဟုတ္ေလရာ ေဆြေဆြ လန္႔သြားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
ေစာက္ေခါင္းထဲသို့ လီးဒစ္ႀကီး ျမဳပ္ဝင္သြားသည္ႏွင့္ မင္းမင္း၏ လီးတန္ႀကီးက အေၾကာေတြ တျဗင္းျဗင္းတင္းကာ တေျဖးေျဖးပို၍ မာေတာင္လာကာ သံေခ်ာင္းႀကီးတစ္ေခ်ာင္းအလား ႀကီး ထြားလ်က္ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္သြားသည္။ မင္းမင္း၏ လက္ႏွစ္ဖက္က ေဆြေဆြ႕ နို့အုံႀကီးႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲကိုင္ထားကာ ေျဖး ေျဖးခ်င္းဆြဲလ်က္ ေရွ႕သို့တိုးတိုးၿပီး လီးတန္ႀကီးကို ဖိ၍ သြင္းခ်ေပးလိုက္သည္။
“ ျဗစ္…ဘြပ္….ဘြပ္….ျဗစ္….”
“ ဟ….အား….ကၽြတ္….ကၽြတ္….”
ေဆြေဆြမ်က္လုံးထဲတြင္ မီးဝင္းဝင္းေတာက္သြားကာ ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး က်င္ကနဲ စိမ့္တက္သြားသည္။ ဖင္စအို အထိဝင္လာေသာ ထိုခံစားမွုက ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ လီးတန္ႀကီးကို ရန္ေတြ႕လိုသျဖင့္ ေစာက္စိေလးက ေခါင္းေလး တေထာင္ ေထာင္ျဖစ္သြားသည္။
“ ၾကပ္…ၾကပ္တယ္…မင္းမင္းရဲ့…အ…”
ေဆြေဆြအသံက ငိုသံရွက္သံေလးျဖင့္ အစ္တစ္တစ္ ရွတတေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ ေထာက္ကန္ထားေသာ မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္မွ သူမ၏ လက္အစုံက မင္းမင္း၏ ရင္အုံႀကီးကို ကုတ္တြယ္ထားသည္။ သာမန္အခ်ိန္ ယင္းသို့ ဆုတ္ကိုင္ ကုတ္တြယ္ျခင္းေၾကာင့္ အသားထဲသို့ လက္သည္းရွည္ေလးမ်ား စိုက္ဝင္သြားသည္ျဖစ္ရာ အလြန္တရာ နာက်င္မိမည္ျဖစ္ ေသာ္လည္း ယခုမူ ထူးထူးျခားျခား မင္းမင္း၌ နာက်င္မွုမျဖစ္မိ။ နာက်င္မွု မျဖစ္႐ုံမက ေဆြေဆြသူ႔ကို ကုတ္ထားသည္ကိုပင္ လုံးဝ သတိမထားမိေပ။ ေကြးညြတ္သြားေသာ သူ႔လီးႀကီးကိုသာ ျဖဴေဖြးျပဲအာေနေသာ ေဆြေဆြ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးထဲ ေျဖာင့္ ေျဖာင့္တန္းတန္းဝင္ေစရန္ ဂ႐ုစိုက္၍ ထိုးသိပ္လိုးသြင္းေနမိသည္။
“ မင္း…မင္းမင္း…ၾကပ္တယ္ဟာ နင္ကလဲ…”
ေဆြေဆြ မ်က္ရည္ေတြဝဲသည္။ ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုံကာ ပါးသားေလးမ်ားလွုပ္ေနရွာသည္။
“ တေအာင့္ နာတာပါဟ…”
မင္းမင္း ႏွစ္သိမ့္ပုံက ရွည္လ်ားလြန္း၏။ ဒါဘဲျဖစ္သည္။ သူအေရးတႀကီးဂ႐ုစိုက္ေနသည္က သူ႔လီးမဲမဲတုတ္တုတ္ ႀကီး ေဆြေဆြ႕ ေစာက္ပတ္ထဲသို့ အဆုံးဝင္ေရးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲရွိ အသားႏုေလးမ်ားက လီးထိပ္ႀကီးကို မနိုင္ မနင္း ပိတ္ဆို့တားဆီးၾက၏။ လီးတန္ႀကီးတဝက္ေက်ာ္ ဝင္လာသည္။ ႏုနယ္ေသာ ေစာက္ပတ္အသားႏုေလးမ်ား ေဘးလန္ ကုန္သည္။
ဒစ္ေခါင္းႀကီးက အလုံးထြားသျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းေပါက္ထဲသို့ ဝင္ရာ၌ ေျဖးေျဖးသာသာဝင္သြားျခင္း မဟုတ္ေလ ရာ လီးလမ္းေၾကာင္းေပၚ၌ ပါးပါးတင္းတင္းႏွင့္ ေခါင္းေၾကာမာေသာ အပ်ိဳေမွးေလးက ေဆြေဆြ၏ အပ်ိဳရည္အျဖစ္ မားမား မတ္မတ္ရပ္ကာ လီးထိပ္ႀကီးတိုးဝင္လာရာ၌ ေရွ႕မွေန၍ ကာကြယ္လိုက္သည္။ မင္းမင္း၏ လီးထိပ္ႀကီးက ေဆြေဆြ၏ အပ်ိဳ ေမွးကို ဇြတ္တရြတ္ဝင္၍ တိုးသည္။
“ အ…နာတယ္….နာတယ္….အား…”
ဆတ္ဆတ္ခါသြားေသာ ခံစားမွုေဝဒနာေၾကာင့္ ေဆြေဆြက မင္းမင္း၏ ရင္ဘတ္ကို ဘယ္တြန္း ညာတြန္း ဘယ္ျပန္ တြန္း ညာျပန္တြန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးတြန္းလိုက္ေသာ္လည္း လီးတန္ႀကီးက အရွိန္မသပ္…အပ်ိဳေမွးပါးပါးႀကီးကို ဇြတ္တိုးကာ ဝင္ျပန္ သည္။ ပို၍ တင္းသြားရျပန္သည္။
“ အား…ဟ…အေမ့…အမေလး….”
“ ႁဗြတ္…ျဗစ္…ျဗစ္…ဖြတ္…ေဖါက္…”
အပ်ိဳေမွးက အံေလးတင္းရင္း ေနာက္သို့လုံးဝမဆုတ္ဘဲ တတ္နိုင္သမၽွ အားတင္းခံေပမယ့္လည္း ေနာက္ဆုံးေတာ့ အရွုံးေပးသြားခဲ့ရေတာ့သည္။ ေဆြေဆြ၏ ရင္ထဲတြင္ ဟာကနဲျဖစ္သြားသည္။ နာက်င္ျခင္းက လွစ္ကနဲ ေပၚၿပီး ဖ်တ္ကနဲ ေပ်ာက္သြားသည္။
“ ဟင့္…အင္းအင္း…ရွုး အား…ကၽြတ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္…”
အီဆိမ့္၍ ခ်ိဳသြားသည့္အရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာေၾကာင့္ ေဆြေဆြ တကိုယ္လုံးခါသြားရသည္။
“ မင္းမင္း…ေျဖးေျဖးဟာ…နာတယ္…”
“ နာေသးလို့လား…ေဆြေဆြရဲ့…”
“ အင္း…”
“ အဆုံးဝင္ေနၿပီ…ထပ္ထည့္ရင္ ေဂြးအုႀကီးပါ ဝင္႐ုံပဲရွိေတာ့တယ္…”
“ နင္…ေနာ္…ဘာေတြေလၽွာက္ေျပာမွန္းမသိဘူး…”
ေဆြေဆြက မင္းမင္းကို မ်က္လုံးေလး ေမွးၾကည့္ရင္းမွ မေက်မနပ္ မ်က္ႏွာေလးျဖင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ေျပာသည္။ သူ႔စကားက ရွက္စရာႀကီးျဖစ္ေသာ္လည္း နားေထာင္ေကာင္းသည္။
“ နင့္ေစာက္ပတ္ႀကီးက အျမင္ကသာႀကီးတာ အထဲက ေတာ္ေတာ္ၾကပ္တာ လီးကို လက္နဲ႔ ဆုတ္ထားသလိုပဲ…”
မင္းမင္းက ထိုသို့ၿမိန္ေရယွက္ေရႀကီး ျပန္ေျပာေတာ့ ေဆြေဆြ ရွက္ရွက္ႏွင့္ ဘာမွျပန္မေျပာတတ္ တဖက္သို့ မ်က္ႏွာ ေလးကို ေစာင္းပစ္လိုက္ရသည္။ ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္ေလးမ်ား၌ အျပဳံးစေလးမ်ား မသိမသာ ကပ္ၿငိေနသည္။
“ ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…ျဗစ္…ႁပြတ္…”
“ အ..အား…အ..အား…အ…အား…”
မင္းမင္းက ေယာက္်ားသဘာဝဗီဇတို့ ေစ့ေဆာ္မွုအတိုင္း တေသြမတိမ္းလိုက္နာ၍ စတင္လွုပ္ရွားသည္။ ဖင္ႀကီးကို ေနာက္ဆုတ္၏။ လီးတန္ႀကီးက အရည္ေတြအရြဲသားႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ဒစ္မဆုံးခင္ ဖင္ႀကီးကို ျပန္ေဆာင့္ကာ နင့္ကနဲေန ေအာင္ ေဆာင့္ခ်သည္။ လီးတန္ႀကီး အဆုံးထိ ဆတ္ကနဲ တိုးဝင္သြားသည္။
“ ႁပြတ္…ျဗစ္…အ…အား…”
ႂကြသည္။ ေဆာင့္သည္။ ဝင္သည္။ ထြက္သည္။ တေျဖးေျဖး ျမန္ျမန္လာသည္။
“ ႁပြတ္…အင့္…ႁဗြတ္…အင့္…”
ထိုးသည္။ ေဆာင့္သည္။ ဖိ၍ေဆာင့္သည္။
“ အား…အေမ့…အမေလး…အား…အား…”
ေဆြေဆြ အသံေလး မသိမသာ က်ယ္ေလာင္သြားသည္။ မင္းမင္း၏ ဖင္ႀကီးက လ်င္ျမန္စြာ အတက္အဆင္း လုပ္ ရင္းလုပ္ရင္း ေဆြေဆြ၏ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးေပၚသို့ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးကို ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ဖင္ႀကီးက တဆတ္ဆတ္ တသိမ့္သိမ့္ တုံေနသည္။ ေဆြေဆြ၏ လက္ႏွစ္ဖက္က မင္းမင္း၏ ေက်ာကုန္းကို ဖက္ထားသည္။ က်စ္ေနသည္။ က်စ္ေနေအာင္ဖက္ထား ရင္း ဖင္ႀကီးကို လိမ္လိုက္ ေစာင္းလိုက္ ေကာ့လိုက္ ငိုက္လိုက္လုပ္ေပးသည္။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ ဘာဆိုဘာမွ မသိၾကေတာ့ ေပ။
“ ႁဗြတ္…ဖြတ္…ႁပြတ္…စြပ္…”
“ အား…အား…အေမ့…အား…”
ေဆြေဆြ ေျခဖဝါး ၾကမ္းၾကမ္းရွတတေလးမ်ားကို မင္းမင္း၏ ဖင္သားႏုႏုႀကီးေပၚသို့ဖိကပ္က်လာၿပီး ပြတ္ေပးသည္။ သူမ၏ ေျခဖဝါးၾကမ္းရွရွေလး အထိအေတြ႕ကို မင္းမင္းအေၾကာထဲမ်ားထိ စိမ့္ဝင္သြားကာ လီးတန္ႀကီးကို သံမဏိေခ်ာင္းႀကီး အလား မာသထက္မာသြားေစသည္။ မင္းမင္း ေဆာင့္အားေတြ ပို၍ၾကမ္းသြားသည္။ မီးပြင့္မတတ္ ဖိေဆာင့္ရင္း လီးထိပ္မွ သုတ္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္သည္။
“ အား…မင္းမင္း…အား…”
ေဆြေဆြတစ္ေယာက္ ေရနစ္သူလို ေတြ႕ရာအကုန္ဆြဲရင္း မင္းမင္းနာမည္ကို တစ္ခ်က္ေခၚလိုက္ေသးသည္။ ေစာက္ရည္မ်ား ပန္းထြက္ကုန္ေတာ့သည္။ မင္းမင္းက အရွိန္မေသ ဆက္၍ ေဆာင့္ရင္း တေျဖးေျဖး အရွိန္က်ဆင္းလာသည္။ ေနာက္ဆုံး လုံးဝဆိတ္ၿငိမ္သြားကာ အသက္ရွူသံမၽွင္းမၽွင္းေလးသာရွိေတာ့သည္။