လည္ပင္းမွာ ရႈပ္ယွက္ခက္ေနတဲ့ ပန္းကုံးေတြ စားပြဲေပၚပစ္တင္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းမွာဆိုးထားတဲ့ အနီရဲရဲ ႏႈတ္ခမ္းနီကို တစ္ရႈးနဲ႔ ပြတ္သုတ္ပစ္တယ္။ခုံေပၚထိုင္ခ်ရင္း ေသာက္ေရဘူးဆီ လက္အလွမ္း…
“ေရွး…နင့္ကို ဂ်ာႀကီးလွမ္းေခၚေနတယ္… Table 2 က ဘိုးေတာ္ေတြဝိုင္းမွာ”
“ငါအေမာေတာင္ မေျပေသးဘူး”
“အဲ့ဒါဆို ငါသြားလိုက္ရမလား”
“သြားခ်င္သြားေလ…ငါမလာႏိုင္ဘူးေျပာလိုက္”

ကိုယ္လုံးနည္းနည္းသြယ္ေပမဲ့ မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းကေလး ပုံစံေလးနဲ႔ ညိဳက ေမွ်ာ္လင့္တႀကီးနဲ႔ေမးတယ္။ ဧကန္န ခုခ်ိန္ထိ လူမရေသးဘူးထင္တယ္။
“ငါ တကယ္ သြားရမလားဟင္”
“အင္း သြားလိုက္…ငါေနမေကာင္းလို႔ အခုပဲ ျပန္ေတာ့မွာလို႔”
“ေက်းဇူးပဲဟာ..ငါသြားေတာ့မယ္”
“အင္း”
ညိဳ ထြက္သြားမွ ေရဘူးကို ေမာ့ေသာက္ရင္း အိတ္ထဲက ဖုန္းကို ဆြဲထုတ္တယ္။
“ေရွး”
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ..ရင္းႏွီးေနတဲ့ အသံတစ္ခု…
“နင္ျပန္ေတာ့မွာဆို…ငါျပန္လိုက္ပို႔မယ္”
“ငါ ဒီည အိမ္ျပန္မွာ…”
“ဘယ္ပဲျပန္ျပန္…ငါလိုက္ပို႔မယ္”
“မလိုဘူး”
ခပ္ျပတ္ျပတ္ေျပာရင္း စားပြဲေပၚက ကိုယ့္ပစၥည္းတခ်ိဳ႕ အိတ္ထဲ ေကာက္ထည့္ၿပီး လွည့္အထြက္…
“ေရွး”
ေခၚသံနဲ႔အတူ နီးကပ္လာတဲ့ မ်က္ႏွာ.. ထို႔ေနာက္ က်မ ႏႈတ္ခမ္းေပၚ ေႏြးေထြးတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စုံ က်ေရာက္လာတယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မ ခါးကို သိုင္းဖက္လာတဲ့အခါ…
“အြင့္”
က်မ တင္ပါးေလးစားပြဲအစြန္းမွာ မွီမိသြားတဲ့အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းဖက္ရင္း ေနေန က်မႏႈတ္ခမ္းကို မြတ္သိပ္စြာနမ္းတယ္။

“ျျပတ္”
“နင္..ဘာလုပ္…အင့္”
သူ႔လက္ေတြ က်မေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ရင္း အငမ္းမရထပ္နမ္းတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း နမ္းေနရင္း သူ႔လွ်ာေႏြးေႏြးက က်မ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ပြတ္သပ္ က်ီစယ္ရင္း က်မပါးစပ္ထဲတိုးဝင္လာတယ္။ က်မ မ်က္ေတာင္ဖ်ားေတြစင္းက်သြားတယ္။
“ႁပြတ္ ျပက္ ရွလြတ္ ရွလပ္ “
အလိုလိုေနရင္း က်မလက္ေတြ သူ႔လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္ရင္း စိတ္ပါလက္ပါ ျပန္နမ္းမိတယ္။
“ေရွး…နင့္ကို အဲ့..ေဆာရီး”
အေလာတႀကီးနဲ႔ အခန္းထဲဝင္လာတဲ့ ညိဳက က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္အင္ကိုေတြ႕ၿပီး ၿပဳံးစိစိနဲ႔ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းရင္း အသက္ရႈမဝေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ က်မလည္ပင္းေပၚကို ျဖန္႔က်က္လာတယ္။
“ဟဟ…ယားတယ္ ေဟ်ာင့္”
ခပ္ဟဟရယ္ရင္း သူ႔ေခါင္းကို က်မ အတင္းတြန္းဖယ္ပစ္တယ္။ သူကလဲ မရမက အတင္းအက်ပ္လိုက္နမ္း…
“ေတာ္ၿပီကြာ…ျပန္ေတာ့မွာ”
က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို အားနဲ႔တြန္းဖယ္ပစ္မိေတာ့ က်မခါးကို ခပ္ဖြဖြဖက္ရင္း က်မ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ၿပီး သူက…
“ခ်စ္တယ္”
“နင္ မူးလာတာလား”
လို႔က်မေျပာမိေတာ့ သူက မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး…
“မူးစရာလား…ငါ ဘယ္တုန္းက အရက္ေသာက္လို႔လဲ”
“ေအ့ေလ..အရင္က မေသာက္ပဲ အခုေသာက္ခ်င္ ေသာက္လာမွာေပါ့”
ခါးကိုဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြကို တြန္းဖယ္ခ်ရင္း က်မ႐ုန္းေတာ့ သူၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ လႊတ္ေပးတယ္။
“နင္ ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္မွာလဲ”
“………”
က်မ အိတ္ကို လြယ္ရင္း သူလုပ္လို႔ ပြသြားတဲ့ ဆံပင္ေတြကို ျပန္ရွင္းဖို႔စိတ္မကူးေတာ့ပဲ သားေရကြင္းနဲ႔ ခပ္ျမင့္ျမင့္စုခ်ည္လိုက္တယ္။
“ေရွး….ငါနင့္ကို လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းေနတာ ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမကေတာ့ဘူးေနာ္…”
“နင္ ၃ႏွစ္ ၃မိုးမက ေတာင္းေနသလို…ငါလဲ နင့္ကို ၃ ႏွစ္ ၃ မိုးမက ျငင္းေနတာပဲ… ခုလဲထပ္ျငင္းမယ္… ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မထပ္ဘူး”
သူစိတ္မရွည္စြာ က်မအိတ္ကိုဆြဲရင္း..
“အဲ့ဒါဆို ငါက နင့္အတြက္ ဘာလဲ”
“သူငယ္ခ်င္းေလ…နင္ကငါ့ရဲ႕ ထာဝရ အေကာင္းဆုံး သူငယ္ခ်င္း”
“ေရွး..”
“ေတာ္ၿပီ…ေနေန ငါတို႔ အဲ့ကိစၥ ဒီမွာတင္ရပ္ရေအာင္”
“ဘာကိုရပ္စရာလိုသလဲ…နင္နဲ႔ငါက ဘာလဲ… နင္ စိတ္ေျဖဖို႔အတြက္ သုံးတဲ့ အ႐ုပ္တ႐ုပ္လား…”
“အ႐ူးမထစမ္းပါနဲ႔…ေနေန..”
“အ႐ူးမထလို႔ မရဘူးေနေန…နင္ နင္အိမ့္က ထြက္လာၿပီးတည္းက နင့္အနားကေန တဖဝါးမွ ခြာခဲ့တဲ့ေကာင္ မဟုတ္ဘူး..”
“နင္ ငါ့ေဘးနား တခ်ိန္လုံးရွိေန႐ုံနဲ႔… နင့္ကို ငါလက္ထပ္ရမယ္တဲ့လား”
“အာ့ဆို ငါကဘာလဲ…နင့္ခႏၵာကိုယ္ကို ငါ့ကို ပုံအပ္ခဲ့တာကေရာ”
“နင္ ဘယ္ေခတ္မွာေနေနတာလဲ…ဒီေခတ္ထဲ အေမွးပါးတစ္ခုကို တစ္ဘဝစာထင္ေနတဲ့ ေယာက်ာ္းမ်ိဳးထဲ နင္ပါေနၿပီလား”
“ငါေျပာတာက..”
“ေတာ္စမ္းေနေန…ငါက စားေသာက္ဆိုင္မွာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ မိန္းမ…အေျခအေနအရ ေယာက်ာ္းေတြနဲ႔ တြဲရတယ္”
“ေရွး…နင္သီခ်င္းဆိုတာက အေပ်ာ္… နင္ဝါသနာပါလို႔ဆိုတာ.. နင္ေရာ ငါေရာ ဒီတဆိုင္လုံး သိတယ္”

က်မ မခိုးမခန္႔ၿပဳံးရင္း…
“ပိုက္ဆံလဲရတယ္ေလ”
“ဒီက ပိုက္ဆံဆိုတာ နင့္အလုပ္ကရေနတဲ့ လစာရဲ႕ အစြန္းထြက္ေတာင္ မရွိပါဘူး ေနေန… နင္ ဘာေတြ ႐ြဲ႕ခ်င္ေနရတာလဲ”
“ေတာ္ေတာ့…ငါဘာလုပ္လုပ္… ငါဘယ္လမ္းေလွ်ာက္ေလွ်ာက္…. ငါ့ဘဝနဲ႔ငါ… ငါ့ေ႐ြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ငါပဲ…နင္သိထားဖို႔က ငါက နင့္သူငယ္ခ်င္း…. နင္နဲ႔ တႀကိမ္တခါ မွားခဲ့ဖူးတယ္… အဲ့အမွားကို နင္နင္းၿပီး.. အထပ္အထပ္အခါခါ မွားဖို႔နင္ႀကိဳးစားတယ္…. ငါလဲ အဲ့အမွားကို လက္ခံခဲ့တဲ့အတြက္ ငါတို႔အတူတူ ဆက္မွားခဲ့ၾကတယ္… ဒီေလာက္ပဲ…ငါနင့္ကို ဘယ္ေတာ့မွ လက္မထပ္ဘူး… နင္က ငါ့အတြက္ ထာဝရ သူငယ္ခ်င္း…ဘာေၾကာင့္လဲ မေမးနဲ႔.. အဲ့အတြက္ ငါ့မွာ ေပးစရာ အေျဖမရွိဘူး…. နင္ငါ့ကို ဒီအေျခအေနနဲ႔ လက္မခံႏိုင္ရင္ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ ထြက္သြားလ္ို႔ရတယ္…အိုေခ..”

က်မ စကားအရွည္ႀကီးေျပာၿပီး အိတ္ကိုဆြဲ အျပင္ထြက္ေတာ့ အေနာက္ကေန လိုက္လာ… သူ႔ကားေပၚ ေခၚတယ္။ စိတ္ညစ္ညဴးစြာပဲ က်မ သူ႔ကားေပၚတက္ထိုင္လိုက္တယ္။ လိုက္မပို႔ပါနဲ႔လို႔ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ေျပာမရတဲ့ေနေနက က်မကို အတင္းအက်ပ္ပဲ ညီမေလး ဆီလိုက္ပို႔ခဲ့တယ္။ အင္းေလ ည ၁၂ နာရီဆိုတဲ့ အခ်ိန္က နည္းမွ မနည္းေတာ့ပဲ။ ဒါေပမယ့္ သန္းေခါင္ထက္ ညဥ့္မနက္ေတာ့တဲ့ က်မအတြက္ကေတာ့ က်မ ခပ္ယဲ့ယဲ့ေလး ၿပဳံးမိတယ္။ အိမ္ေရွ႕ ကားရပ္သံၾကားတာနဲ႔ ညီမေလးက အိမ္ေပၚကေန ေျပးဆင္းလာတယ္။
“မမ”
၂ လနီးပါး မေတြ႕ရတာၾကာတဲ့ က်မကို အတင္းေျပးဖက္တယ္။
“ႏြယ္ေလး…မအိပ္ေသးဘူးလား.. ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“မမ..ဒီမွာ အိပ္မွာလား”
“ျပန္ရမယ္”
“တစ္ညေလာက္ ဒီမွာအိပ္ပါလား မမရယ္”
ကားေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ေနေနက
“ဟုတ္သားပဲ ေရွး…တစ္ည အိပ္လိုက္ပါလား… ကေလးလဲ နင့္ကိုလြမ္းေနမွာေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ ကိုကို…မမကို ေျပာေပးပါဦး”
က်မ ေနေန႔ကို တခ်က္ငဲ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနေနက ပုခုံးတြန္႔ၿပီး မဲ့ျပတယ္။ ညီမေလးက မ်က္ႏွာေလး ငယ္ၿပီး က်မကို ေမာ့ၾကည့္တယ္။ က်မ ညီမေလး ပုခုံးကို ဖက္ရင္း…
“အေမေရာ”
“အိပ္ေနၾကၿပီ..ႏြယ္က စာက်က္ေနတာ”
“အဲ့ဒါဆို ကားလာတာ ဘယ်လိုသိလဲ”
“ႏြယ္က ညတိုင္း ဒီကားသံပဲေမွ်ာ္ေနတာ”
ည္ီမေလးရဲ႕ မဝံ့မရဲ အသံေလး နားေထာင္ရင္း ရင္ထဲ ဘယ္လိုမွ မေကာင္းေပမဲ့လည္း….
“မမ အိမ္ထဲမဝင္ေတာ့ဘူး ႏြယ္…ညီမေလး အဆင္ေျပရဲ႕လားလို႔ လာၾကည့္တာ…ဟိုလူနဲ႔ေရာ..”
“ႏြယ္…မမနဲ႔ လိုက္ေနလို႔မရဘူးလားဟင္.. အခုမဟုတ္ေတာင္ ႏြယ္ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတဲ့အခါက်ရင္..”
“ၾကည့္ရေသးတာေပါ့ ႏြယ္…. အေျခအေနအရေပါ့… ညီမေလးအတြက္ မုန္႔ဖိုး”
ေရွး အိတ္ထဲကေန ၁ေထာင္တန္ ၃ အုပ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
“စာေမးပြဲေအာင္ေအာင္ေျဖ… ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ေအာင္ရင္ လာေခၚမယ္”
“တကယ္ေနာ္…မမ”
“အင္း..တကယ္”
ၿပဳံးေပ်ာ္သြားတဲ့ ညီမေလးကိုၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ အေဖ ႏိုင္ငံျခား ထြက္ၿပီး ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ အေမက ငယ္ခ်စ္ဦးဆိုတဲ့ လူကို အိမ္ေပၚေခၚတင္တယ္။ အဲ့သတင္းကိုၾကားၿပီး အေဖက အိမ္ျပန္မလာေတာ့တာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။

အေမရဲ႕ငယ္ခ်စ္ဦးက အိမ္ေပၚေရာက္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး။ က်မကို ထိကပါး ရိကပါး လုပ္လာတယ္။ အေမကြယ္ရင္ မ်က္လုံးက ေခါေတာ တစ္ေထာင္အားနဲ႔ ၾကည့္တယ္။ အေမ့ကိုေျပာေတာ့ သူ႔ငယ္ခ်စ္ဦးက သူကလြဲၿပီး တျခားစိတ္မဝင္စားလို႔ ဒီအခ်ိန္ထိ လူပ်ိဳဘဝနဲ႔ပဲေနလာတာတဲ့။ ညည္းတို႔အေပၚ စိတ္နဲ႔ေတာင္ ပစ္မွားမွာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
စိတ္နဲ႔ေတာ့ မျပစ္မွားဘူး။ တရက္ က်မေရခ်ိဳးေနတုန္း အေရးႀကီးသြားစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး သူပါ ေရလာဝင္ခ်ိဳးတယ္။ စိတ္ထိန္းမရတာနဲ႔ ေရခပ္တဲ့ ဒန္ခြက္နဲ႔ မ်က္ႏွာကိုျဖတ္႐ိုက္ခဲ့တယ္။ ေခ်ာေနတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္မွာ ႐ိုက္လိုက္တဲ့အရွိန္နဲ႔ သူ ေခ်ာလဲၿပီး ေခါင္းမွာ ၃ ခ်က္ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္။
အဲ့အခ်ိန္က က်မအသက္ ၁၉ႏွစ္၊ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူ၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ အထုပ္ဆြဲၿပီး အိမ္ေပၚကဆင္းလာတယ္။ မဆင္းခင္ အဲ့လူကို မွာခဲ့တယ္။ က်မညီမေလးအေပၚကို ဒီအခ်ိဳးမ်ိဳး ထပ္ခ်ိဳးၾကည့္ အသက္နဲ႔ကိုယ္ အိုးစားကြဲၿပီသာမွတ္ လို႔။
တကယ္ေတာ့ သူလဲ ဘာမွမလုပ္ရေသးသလို ကိုယ္လဲ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူး။ အႏၲရာယ္ဆိုတာ ႀကိဳမသိႏိုင္ဘူးမလား။ ညီမေလး လက္ကိုဆြဲၿပီး ထြက္လာခ်င္ေပမဲ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဘယ္နားသြားခိုရမလဲ မသိႏိုင္ေသးတဲ့ဘဝ၊ အေဖ့ဆီကလဲ စာမလာ သတင္းမၾကား။
“ေရွး…ျပန္ရေအာင္”
ကားေဘးနားရပ္ေစာင့္ေနတဲ့ ေနေနက လွမ္းေခၚတယ္။ ေဘးနားမွာ တတြတ္တြတ္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ညီမေလးေျပာေနတဲ့စကားေတြလဲ မၾကား…
“ႏြယ္…မမ ျပန္ေတာ့မယ္… စာကိုႀကိဳးစား.. ဆယ္တန္းေလးေတာ့ ေအာင္မွျဖစ္မယ္…ေနာ္ ညီမေလး”
“ဟုတ္..စာေမးပြဲၿပီးရင္ လာေခၚေနာ္”
“စိတ္ခ်…အစစအရာရာသတိထားေနာ္… အခန္းတံခါးပိတ္ဖို႔ မေမ့နဲ႔..အေမမရွိရင္ အ္ိမ္ထဲမွာ မေနနဲ႔… ၿခံထဲမွာပဲေန..ၾကားလား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ…ႏြယ္ သတိထားပါ့မယ္”
“လိမၼာတယ္…အာ့ဆို မမျပန္ေတာ့မယ္”
“ဟုတ္…မမကိုခ်စ္တယ္”
“မမလဲ ညီမေလးကိုခ်စ္တယ္”
ညီမေလး ႏွဖူးကို ဖြဖြနမ္းရင္း ခုံေပၚက ထတယ္။
ညီမေလးက ကားနားထိ လိုက္ပို႔ရင္း…
“ကိုကို…ကိုကိုတို႔ ဘယ္ေတာ့ လက္ထပ္ၾကမွာလဲ”
“ကိုကိုလဲ ေျပာေနတာပဲ ႏြယ္ရဲ႕…ႏြယ့္မမက…”
“ႏြယ္…အထဲဝင္ေတာ့ ညဥ့္နက္ေနၿပီ”
ႏြယ္က ရယ္ျပရင္း
“အာ့ဆို ႏြယ္ဝင္ေတာ့မယ္…တာ့တာ..
တာ့တာကိုကို”
ေနေန႔ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ႏြယ့္ကို မခ်ိၿပဳံးနဲ႔ လက္ျပရင္း က်မ ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။ က်မစိတ္ထဲ ရယ္ခ်င္တာကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး…
“အေျခာက္မႀကီး က်ေနတာပဲ… မ်က္ေစာင္းက ထိုးေနေသးတယ္”
“ေျခာက္မေျခာက္..လက္ေတြ႕ျပရမလား”
“ပါးက်ိဴးခ်င္သလားေျပာ”
ေနေနက က်မအတြက္ ကားတံခါးဖြင့္ေပးရင္း…
“ကားေပၚတက္ အိမ္ေရာက္မွ ေျခာက္မေျခာက္ လက္ေတြ႕လဲျပမယ္… ပါးလဲ အက်ိဴးခံမယ္”
“ေသနာေကာင္”
က်မ စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ကားေပၚဝင္ထိုင္တယ္။ ေနေနက ေနႏွင့္ဦးေပါ့ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ကားေလးကို က်မ တိုက္ခန္းေလးဆီ ဦးတည္တယ္။ က်မ တိုက္ခန္းကိုေရာက္တဲ့အခါ….
“ေနေန…နင္ အိမ္တန္းျပန္ေနာ္… ဟိုဝင္ဒီဝင္ ဝင္မေနနဲ႔… ဟဲ့ ဘယ္ကို”
က်မ စကားကိုဆုံးေအာင္နားမေထာင္ပဲ ကားေပၚက ဆင္းၿပီး က်မဘက္ျခမ္းတံခါးကို ဆြဲဖြင့္တယ္။
“တံခါးဖြင့္ေပးမွာမ်ား… ငါေျပာတဲ့စကားေလး ဆုံးေအာင္ နားေထာင္…အေမ့ ေနေန!!”
ဘာမေျပာညာမေျပာ က်မ ကိုယ္ေလးကို ဆြဲေပြ႕ခ်ီၿပီး တံခါးကိုကိုယ္နဲ႔တြန္းပိတ္တယ္။
“ဟဲ့..အ႐ူး…တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူး… ငါ့ အိတ္ ငါ့အိတ္….”
က်မ ဘယ္လိုေျပာေျပာ သူဦးတည္ေနတာ က်မအခန္းဆီကို က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထုရင္း…
“ငါ့ကို ေအာက္ခ်ေပး…ငါေအာ္မွာေနာ္”
ဒုတိယအထပ္မွာရွိတဲ့ က်မ အခန္းဆီကို သူဟာ ဘယ္ကရတဲ့ အားေတြနဲ႔မွန္းမသိ က်မကို ေပြ႕ၿပီး တက္လာတယ္။ အခန္းေရွ႕ေရာက္ေတာ့မွ က်မကို ေအာက္ခ်ေပးတယ္။ က်မ သူ႔လက္ေမာင္းကို အားနဲ႔တခ်က္ထုရင္း
“ေသာ့က ငါ့အိတ္ထဲမွာေလ..လဒရဲ႕… ေတာ္ၿပီ ဒီည အိမ္မွာ မအိပ္ဘူး”
က်မ သူ႔ကိုစရင္း ေလွကားက ျပန္ဆင္းဖို႔ႀကံေတာ့
က်မလက္ေမာင္းကို ဆြဲထားရင္း သူ႔အိတ္ထဲက ေသာ့ကိုထုတ္တယ္။
“ဟယ္..ၾကည့္စမ္း..နင္ ငါ့အိမ္ေသာ့ကို ဘယ္တုန္းက ပြားထားတာလဲ”
လို႔က်မ အံ့ၾသတႀကီးဆိုေတာ့ ခပ္႐ြဲ႕႐ြဲ႕ၿပဳံးျပၿပီး
“နင္နဲ႔ပတ္သက္သမွ် ငါနဲ႔ဆိုင္တယ္”
ေသာ့ကို ခပ္ျမန္ျမန္ဖြင့္ၿပီး က်မ ကို အခန္းထဲ ဆြဲသြင္းတယ္။
“ေနေန…နင္…”
အခန္းတံခါးကို ဆြဲပိတ္… က်မကို နံရံမွာမွီၿပီး အငမ္းမရ သူနမ္းတယ္။ မ်က္ႏွာအႏွံ႔ တရႈံ႕ရႈံ႕ နဲ႔ နမ္းလို႔မဝႏိုင္ေတာ့ နား႐ြက္ လည္ပင္း အကုန္လုံးဟာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ အလိုက်။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔လက္ေတြဟာ က်မေပါင္ကို ဆြဲေျမႇာက္ရင္း သူ႔ကို ခြထားေစတယ္။ က်မ အက်ႌေအာက္ကေန ေႏြးေထြးတဲ့လက္ေတြ ဝင္လာတယ္။ လက္ေတြသာ ေနရာအႏွံ႔ လႈပ္ရွားေနတာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြက က်မ ႏႈတ္ခမ္းကေန ခြာမသြားဘူး.။
က်မ စိတ္ေတြ ဘယ္ထိန္းရပါ့မလဲ။ သူ႔လည္ပင္းသိုင္းဖက္ရင္း သူ႔ကိုယ္လုံးေပၚကို ခြတက္လိုက္တယ္။ ႏႈတ္ခမ္းျခင္း ဂေဟဆက္ေနတာကို မကြာေစပဲ သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမၿပီး ဆိုဖာေပၚ အသာအယာခ်တယ္။
“ႁပြတ္..အဟာ့..ေနေန”
က်မတို႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ခဏကြာသြားတယ္။ က်မႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္ရင္း သူ႔ကိုက်ိမိေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးေတြထဲမွာ ရမၼက္အေငြ႕အသက္ေတြ ျမင္ရတယ္။ က်မဝတ္ထားတဲ့ စကဒ္ကို အသာအယာ ဆြဲခြၽတ္ၿပီးတဲ့အခါ အလိုက္တသိက်မ ေပါင္ကို ကားလိုက္မိတယ္။ က်မကိုယ္တိုင္ပဲ က်မရဲ႕ စပို႔ရွပ္ေလးကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။
ကိုယ္အထက္ပိုင္းမွာ က်မရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ရင္သားေတြကို မလုံ႔တလုံ ဖုံးထားတဲ့ ဘရာေလးတထည္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ သူကေတာ့ က်မေပါင္တံေတြၾကားမွာ ဒူးေထာက္ၿပီး ပင္တီတခုတည္းသာ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ က်မရဲ႕ ပိပိေလးဆီ သူ႔ေခါင္းေတြ ငုံ႔က်သြားတယ္။
“အား…ေနေန နင္…”
သူ က်မရဲ႕ ဆီးခုံမို႔မို႔ေလးကို တရႈိက္မက္မက္ နမ္းတယ္။ ထို႔ေနာက္ ေပါင္တံေတြဆီ သူ႔ႏုတ္ခမ္းေတြ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ဆက္သြားတယ္။ က်မ အသည္းတယားယားပါပဲ။
“အဟင့္…ေနကလဲကြယ္…”
သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနခ်ိန္မွာ သူ႔လက္ေတြလဲ မနားရပါဘူး။ က်မ တကိုယ္လုံးကို သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ပြတ္သပ္က်ီစယ္ၿပီး ေနာက္ဆုံး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္မတယ္။
“အ…နင္ေနာ္…”
က်မ ဘယ္လိုပဲဟန္ေဆာင္ ျငင္းေနေပမဲ့ က်မပိပိေလးဆီက တစိမ့္စိမ့္က်ေနတဲ့ ဝတ္ရည္ေလးေတြက သက္ေသပဲထင္ပါတယ္။ အနမ္းေတြနဲ႔ က်မကိုႏွိပ္စက္ေနရင္းက…
“ေရွး…ဒါဘာေတြလဲ….”
ပင္တီေပၚက စိုကြက္ေနတဲ့ေနရာကိုမ်က္စပစ္ျပရင္း ရိတဲ့တဲ့ေမးတယ္။
“မသာေကာင္ နင့္လက္ခ်က္ေလ…”
“နင္က တကယ္အရည္႐ႊမ္းတာဟ… ခုၾကည့္… ဘာမွေတာင္ မလုပ္ရေသးဘူး…ဟားဟား”
“သြား မလုပ္နဲ႔ေတာ့”
က်မ ေပါင္ကို အတင္းျပန္စိေတာ့ တင္ပါးေပၚ ေရာက္ေနတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ပင္တီကို ဆြဲခြၽတ္ၿပီး က်မပိပိေလးကို မက္မက္စက္စက္ၾကည့္တယ္။ ‘ငါ့တကိုယ္လုံး နင့္ကို ပုံအပ္ခဲ့တာပါ…ေနေန
အရာရာ နင့္သေဘာပါ…’ က်မ သူ႔ကို ရီေဝေဝက်ိရင္း ႏႈတ္ခမ္းကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ကိုက္မိတယ္။
“နင္..အရမ္းဆက္စီက်တယ္…ေရွး… နင့္ေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ မိန္းမ ငါဘယ္တုန္းကမွ မေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူး”
သူ႔လက္ေတြက က်မေပါင္တံေတြကိုကားရင္း ေျခေထာက္ေတြကို ဆိုဖာေပၚ တင္လိုက္တယ္။ သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ က်မ ပိပိကိုဖုံးကြယ္ ပြတ္သပ္ရင္းနဲ႔ သူဆက္ေျပာတယ္။
“နင္သိလား…ဒီေနရာေလးေလ…. နင့္ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ရင္သားေတြၿပီးရင္ ငါအႀကိဳက္ဆုံးေနရာေလး…
ဒီလိုေလး ေဖာင္းတင္းေနတာကို ႀကိဳက္တယ္…”
ပိပိေလးကို အားနဲ႔ တခ်က္ဖိညႇစ္ရင္း ေပါင္ၿခံေလးေတြကို ဆက္ပြတ္သပ္တယ္။
“ၿပီးေတာ့…ဒီဟာေလး…”
က်မရဲ႕ ရသာဖူး အစိေလးကို လက္ညႇိဳးနဲ႔ တို႔ရင္း…
“ခ်စ္စရာေလးသိလား…ရဲရဲေလး…. ငါခ်စ္တယ္…. ေနာက္ၿပီး……”
အစိေလးကို လက္မနဲ႔ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ပြတ္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းဖတ္ေသးေသးေလးေတြကို ဖြဖြေလး ၿဖဲတဲ့အခါ ပိပိထဲက အရည္ေလး စိမ့္ခနဲထြက္က်တယ္။
“ဒီမွာေလး…ဒီတြင္းဝေလး…ငါ့ကိုကမာၻမွာ အေကာင္းဆုံး အရသာေပးႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ တြင္းေလး…”
သူက က်မတင္ပါးေတြကို သိုင္းဖက္ရင္း ပိပိေလးေပၚကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေလးတင္တယ္။
“အ…ရွီး…”
က်မ သူ႔ဆံပင္ေတြကို ဆြဲကိုင္ဖြရင္း ဖီးလ္တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ေပါ့။ သူ႔လွ်ာဖ်ာေလးနဲ႔ တြင္းဝေလးကို တျပက္ျပက္ယက္လိုက္ အစိေလးကို လွမ္းစုတ္လိုက္ ပြင့္ဖတ္ေလးေတြကို ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ဖိဆြဲလိုက္ က်မမယ္ ေကာ့ပ်ံေနေတာ့ သူ႔လက္ေတြက က်မ ႏို႔ေတြေပၚေရာက္လာတယ္။ က်မ အလိုက္တသိနဲ႔ ဘရာခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးလိုက္တယ္။
သူ႔မ်က္လုံးေတြက ရမၼက္အရမ္းဆန္လာတယ္။ ပိပိေလးနဲ႔ အလုပ္မ်ားေနတဲ့ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြ တျဖည္းျဖည္း အေပၚကိုဆန္တက္လာတယ္။ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးကို ပြတ္ဆြဲရင္း ႏႈတ္ခမ္းလႊာႏွစ္ခုဟာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေပၚမွာ လမ္းဆုံးတယ္။
“အဟာ….”
က်မ ေခါင္းေလးေမာ့သြားတယ္။ သူ႔တကိုယ္လုံး ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔ က်မ ေပါင္ၾကားထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါ က်မ ေပါင္တံေတြနဲ႔ သူ႔ကို ခြလိုက္တယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မကို သိုင္းဖက္ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကေတာ့ ကေလးတေယာက္ကို က်မ ႏို႔ေတြကို စို႔ေနတယ္။ ကေလးေတြထက္ သာတာကေတာ့ သူက လွ်ာဖ်ားနဲ႔ ႏို႔သီးေခါင္းကို ဝိုက္ဝိုက္ၿပီး လ်က္လိုက္ တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔စုပ္လိုက္ က်မရဲ႕ စိတ္ဝိဉာဥ္ေတြ ေလေပၚမွာ ဝဲလို႔။
က်မစိတ္ေတြကို လႊတ္လိုက္တယ္။ သူ႔လည္ပင္းကို ယီးေလးခို သိုင္းဖက္ရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို စုပ္စြဲယူတယ္။ သူ႔ရွပ္အက်ီၾကယ္သီးေတြကို ခပ္ျမန္ျမန္ ဆြဲျဖဳတ္ရင္း ႂကြက္သားေတြနဲ႔ သန္မာေတာင့္တင္းတဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ကို ပြတ္သပ္မိတယ္။
“ေရွး…ေျဖးေျဖး”
“ခုခ်ိန္မွေတာ့ နင္ေျဖးခိုင္းလဲ ေျဖးလို႔မရေတာ့ဘူး ေနေန နင္စတဲ့ ဇာတ္လမ္း နင္ပဲအဆုံးသတ္ရမွာ…”
သူ႔ေဘာင္းဘီက ခါးပတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္၊ ဇစ္ကို ဖြင့္ခ်ရင္း အတြင္းခံထဲက နည္းနည္းမာခ်င္ေနတဲ့ သူ႔လီးကို ဖြဖြပြတ္သပ္ရင္း က်မ သူ႔ေရွ႕ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူ႔အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္ေတာ့ သူ႔လီးက က်မမ်က္ႏွာနား ခပ္ေဝ့ေဝ့က်လာတယ္။
“အဟင္း”
က်မ တခ်က္ရယ္ေတာ့
“ဘာရယ္တာလဲ”
က်မေခါင္းကိုတြန္းဖယ္ရင္း သူမ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၿပီး လွမ္းေမးတယ္။
“ဘာနဲ႔တူမွန္း မသိဘူး”
သူ႔လီးက သိပ္မေတာင္ေသးတာေတာင္ ၅လက္မေက်ာ္ေက်ာ္ရွိတယ္။ လီးထိပ္က အေရျပားကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းဆြဲခ်ရင္း ေပၚလာတဲ့ ေခါင္းေလးကို လက္မနဲ႔ တခ်က္၂ခ်က္ ပြတ္တဲ့အခါ သူခပ္တြန္႔တြန္႔ျဖစ္သြားတယ္။
သူ႔မ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္ရင္း ဒစ္ေခါင္းေလးကို လ်ာနဲ႔ရက္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ က်မပါးစပ္ထဲ ေခါင္းတစ္ခုလုံးကို ငုံစုပ္လိုက္တယ္။ က်မလွ်ာေတြကို ကစားၿပီေလ။ ဒစ္ၾကားထဲကို လွ်ာနဲ႔လ်က္လိုက္ ပါးစပ္ထဲက ထုတ္လိုက္ ျပန္ငုံလိုက္ ပါးစပ္ထဲ ဝင္ႏိုင္သေလာက္ထိ ငုံစုပ္လိုက္နဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္း အခ်ိန္ၾကာၾကာ ငုံစုပ္တဲ့အခါ…
“ရွီး…အ့…ေကာင္းတယ္ကြာ”
သူ႔ပါးစပ္က တရွီးရွီးနဲ႔ ျဖစ္လာသလို က်မလဲ စိတ္ေတြတအားပါလာတယ္။
“ေဆာရီး…ေရွး”
သူအားမရေတာ့ဘူးထင္ပါရဲ႕။ က်မဆံပင္ရွည္ေတြကို စုကိုင္ၿပီး က်မ ပါးစပ္ထဲက ဇြတ္အတင္း ေညႇာင့္ပါေတာ့တယ္။
“အြတ္ဂ္…အြတ္ဂ္”
က်မ သူ႔ေပါင္ေတြကို ထိန္းကိုင္ရင္း သူ႔စိတ္တိုင္းက် လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔လီးေခ်ာင္းဟာ က်မ ပါးစပ္ထဲ စိတ္ရွိသလို ဝင္လိုက္ ထြက္လိုက္ တခ်က္တခ်က္ အာေခါင္ထဲထိေရာက္လာတယ္။ ေနာက္ဆုံး အသက္ရႈမဝေတာ့မွ သူ႔ေပါင္ကို လက္နဲ႔႐ိုက္ၿပီး သတိေပးရတယ္။ ဒါေတာင္ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ ဆက္ေဆာင့္လိုက္ေသးတယ္။
“ေဆာရီး…ေရွး..ငါ အရမ္းေကာင္းေနလို႔”
မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးရင္း သူ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းတယ္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚ ခြတက္တဲ့အခါ သူက က်မတင္ပါးေတြကေန ခ်ီမတယ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို မလြတ္ေစပဲနဲ႔ေပါ့။ အိပ္ခန္းထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါ က်မကို ခုတင္ေပၚပစ္ခ်ရင္း သူကက်မအေပၚမွာ စီးမိုးတယ္။ က်မ ေပါင္တံေတြကို ကားေပးေတာ့ သူ႔လီးကို လက္နဲ႔ကိုင္ၿပီး အရည္နည္းနည္းစို႔ေနတဲ့ က်မပိပိအဝမွာ တခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ပြတ္ဆြဲတယ္။ က်မ မ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ပစ္လိုက္ေတာ့…
“ေရွး…မ်က္လုံးေတြ မပိတ္ပစ္လိုက္နဲ႔ ငါ့ကို ၾကည့္… ငါနင့္ကို လုပ္ေတာ့မွာ…ငါ့လီးနဲ႔ နင့္ကို လိုးေတာ့မွာ… နင္ငါ့မ်က္လုံးေတြကို တည့္တည့္စိုက္ၾကည့္ဖို႔ လိုတယ္”
“ဟင့္အင္း”
က်မ မ်က္ႏွာကို တဖက္ေစာင္းလိုက္ေတာ့ သူက ေမးဖ်ားကေန ကိုင္ရင္း မ်က္လုံးေတြ ထပ္ဖြင့္ဖို႔ေျပာတယ္။ က်မ သူ႔ကို မၾကည့္ခ်င္ ၾကည့္ခ်င္ မ်က္လုံးေတြ ဖြင့္ၾကည့္ရတဲ့အခါ သူက ၿပဳံးၿဖီးၿဖီး လုပ္ရင္း သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲကို ထိုးသြင္းလာတယ္။
“အ…ေျဖးေျဖးေနာ္”
“အင္းပါ”
ဒစ္ေခါင္းေလး ဝင္႐ုံနဲ႔တင္ တင္းက်ပ္သလို ခံစားရတယ္။ သူက ဝင္သေလာက္ပဲ ေရွ႕တိုး ေနာက္ဆုတ္လုပ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း ေရွ႕တိုးလာလိုက္တာ ေနာက္ဆုံး သူ႔ ၆ လက္မေက်ာ္တဲ့ လီးတေခ်ာင္းလုံး အကုန္အစင္ ဝင္လာတယ္ွ ။ေရွာေရွာရႈရႈ ပါပဲ။ က်မတို႔၂ေယာက္အတြက္ အခုက အစမွ မဟုတ္တာ။
အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ သူက လိုးတဲ့အရွိန္ကို ျမႇင့္တင္လိုက္တယ္။ က်မ ကို အေပၚစီးကနမ္းရင္း သူ႔လီးကို က်မပိပိထဲ အရွိန္နဲ႔ ဝင္ထြက္ေစတယ္။
“အင့္…ေနေန အရမ္းမၾကမ္းနဲ႔ဦးဟာ…အ.. အဟာ”
“ေကာင္းလားဟင္”
“အင္း…ေကာင္းတယ္”
“ငါ့လီးကို ႀကိဳက္လား”
“အင္း..ႀကိဳက္တယ္”
“ငါလဲ…နင့္အဖုတ္ကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္… အရမ္းေကာင္းတယ္..အား… အရမ္းမညႇစ္နဲ႔ေလ”
က်မ သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ထုေတာ့ သူက ရယ္ရင္း အိပ္ရာေပၚ လွဲခ်ၿပီး က်မကို အေပၚဆြဲတင္တယ္။ က်မအေပၚေရာက္ေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္ေထာက္ရင္း က်မ တင္ပါးေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေတာ့တယ္။ က်မ ပိပိနဲ႔ သူ႔လီးကိုညႇစ္ထားရင္း တင္ပါးေတြကို စေကာဝိုင္းဝိုင္းတယ္။ ေနာက္ေတာ့ က်မ ျမင္းစီးသလို ဒုံးစိုင္းေတာ့တာပါပဲ.။
“အားး…အဟင့္…”
က်မ ေပါင္ၿခံက အရည္ေတြ တအား႐ႊဲေနတယ္။ သူ႔လက္ေတြက က်မ ႏိူ႔ႏွစ္လုံးကို လွမ္းဆြဲရင္း ေအာက္ကေန ပင့္ပင့္လိုးတယ္။ က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္ တက္ညီလက္ညီနဲ႔ ပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္လွမ္းတယ္။ က်မ ျမင္းစီးတာ နည္းနည္းၾကာေတာ့ သူက ကုန္းထရင္း က်မ ႏိူ႔ႏွစ္လုံးကို စို႔တယ္။ က်မ သူ႔ေခါင္းကို ထိန္းကိုင္ၿပီး ရင္ဘတ္ေတြကို ပိုေကာ့ေပးတယ္။ က်မ အရွိန္နည္းနည္း ေလ်ာ့လာတဲ့အခါ သူက တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ပင့္ကိ္ုင္ရင္း ေဆာင့္လိုးခ်ေစတယ္။
“ေနေန…ငါေမာလာၿပီဟာ”
“အင္း…ပုံစံေျပာင္းရေအာင္…နင္ကုန္းေပး..”
က်မ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ထလိုက္တဲ့အခါ သူ႔လီးက ႁပြတ္ကနဲ ကြၽတ္ထြက္သြားတယ္။
“ဟာ…ဘာလို႔ခြၽတ္လိုက္တာလဲ”
“နင္ပဲ ကုန္းေပးဆို…”
“ဒီတိုင္းေလး လွည့္ၿပီး ကုန္းလိုက္လို႔ရေနတဲ့ဟာကို”
“မသိဘူးဟာ…ႀကိဳမွမေျပာပဲ”
“နင္ေတာ့ ေသေတာ့မွာပဲ…ျဖန္း”
က်မတင္ပါးကို လက္ဝါးနဲ႔ ျဖန္းကနဲေနေအာင္ ခ်လိုက္တယ္။ က်မ စပ္ျဖင္းျဖင္း ျဖစ္သြားၿပီး ဖီးလ္နည္းနည္းပိုတက္သြားတယ္။
“အ…ဘာလို႔ခ်တာလဲ…”
“အျပစ္ေပးတာ…လီးခြၽတ္လိုက္လို႔”
“နင္ေနာ္…”
က်မ ထိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့…
“ကုန္းပါဆိုဟာ…”
က်မ ခါးကိုဆြဲယူရင္း က်မ ကို ပုံစံေနရာခ်တယ္။
“ေရွး…နင္သိလား…နင့္တင္ပါးေတြက အရမ္းႀကီး မကာေပမဲ့..အေနေတာ္ေလး…ၿပီးေတာ့ က်စ္ေနတာပဲ…”
က်မ စိတ္မရွည္ေတာ့…
“လုပ္မွာျဖင့္လုပ္ဟာ”
“ဘာလုပ္ရမွာလဲ..”
သူ႔လီးကို ပိပိအဝမွာျပဴတစ္ျပဴတစ္လုပ္ရင္း ျပန္ေမးတယ္။ က်မ သိတယ္။ သူ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ ေျပာခ်င္ေနၿပီ။
“နင့္လီးနဲ႔ ငါ့ကို လုပ္ေပးဖို႔ေျပာတာ”
“ေသခ်ာေျပာေလဟာ…”
“နင့္လီးနဲ႔ ငါ့အဖုတ္ကို လိုးေပးဖို႔ေျပာေနတာ… ေသနာေကာင္”
က်မ စိတ္မရွည္စြာ ဆဲေတာ့ သူက…
“အင္း…လိုးေပးမယ္”
က်မ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုတ္ကိုင္ရင္း သူ႔လီးကို ပိပိထဲထည့္တယ္။ သူ႔လီးက ေစးကပ္စြာနဲ႔ ဝင္လာတယ္။
“အား…ျဖည္းျဖည္း က်ပ္ေနတုန္းပဲ”
“အင္း…နင့္ပိပိက က်ဥ္းေနတုန္းပဲ… ငါဒီေလာက္လုပ္ေနတာေတာင္… အင့္ကြာ..”
သူက က်မအဖုတ္ထဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္လိုးခ်ရင္း ဆက္တိုက္ဆိုသလို တစြပ္စြပ္နဲ႔ လိုးပါေတာ့တယ္။ က်မ တင္ပါးေတြကို ႐ိုက္လိုက္ က်မ ဆံပင္ေတြကို ဆြဲလိုက္နဲ႔ သူစိတ္ရွိသလို လိုးေတာ့တယ္။ တခ်က္တခ်က္ သူအားထည့္တဲ့အခါ သားအိမ္ကို သြားထိသလို ေအာင့္ေပမဲ့လဲ နာေကာင္းေလးေပါ့။
က်မ စိတ္ေတြ တအားျဖစ္လာၿပီး သူ႔တင္ပါးေတြကို လက္နဲ႔ ေနာက္ျပန္လွမ္းဆြဲတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမိပါဘူး။ က်မ မ်က္ႏွာ ေမြ႕ယာေပၚ ပစ္က်သြားတယ္။ က်မၿပီးေတာ့မယ္။ သူလီးဝင္ထြက္ေနတဲ့ အရွိန္ကို ထပ္တင္တယ္။ က်မခါးကို ဆြဲကိုင္ရင္း အားရပါးရလိုးတဲ့အခါ…
“အား…ေနေန…အင့္အင့္”
“ေကာင္းလား…ငါလိုးေပးတာ ေကာင္းလား”
“အင့္…အီး…အဟင့္…”
က်မ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရမ္းေကာင္းေနၿပီ က်မၿပီးေတာ့မယ္။ သူ႔လီးကို က်မ ပိပိထဲ ဝိုက္ဝိုက္လိုးရင္း တခ်က္ေဆာင့္တယ္။ ေနာက္တခါ ျပန္ဝိုက္လိုးတယ္။ တခ်က္ေဆာင့္တယ္။ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ ေဆာင့္တဲ့အခါမွာေတာ့ က်မ ပစ္က်သြားတယ္။
“အား…အဟင့္..အင့္…အင့္”
က်မတကိုယ္လုံးတုန္ရီေနတဲ့အခါ သူခဏဖက္ထားရင္း…
“ငါ အၿပီး လုပ္လိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္”
က်မ ေခါင္းအသာျငႇိမ့္တဲ့အခါ သူအရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ က်မကို မရပ္မနားလိုးေတာ့တယ္။ ၿပီးလက္စ က်မလဲ ဆက္တိုက္ဆိုသလို လိုးခံရတဲ့အတြက္ အရွိန္ျပန္တက္လာတယ္။
“အား..ေရွး…ငါနင့္ကို လိုးေနၿပီ”
“အား…အင့္…ေရာ့ကြာ..ေရာ့ကြာ”
သူတအားေဆာင့္လိုးရင္း ေနာက္ဆုံး က်မ ေနာက္တႀကိမ္ ထပ္ၿပီးၿပီး သူ႔လီးကို ပိပိထဲက စုပ္ဆြဲတဲ့အခါ….
“အား…ငါၿပီးၿပီ”
သူ႔လီးကို ဆြဲထုတ္ရင္း က်မတင္ပါးေပၚ အရည္ေတြ ျဖန္းတယ္။ ပူေႏြးေႏြး အရည္ေတြ တင္ပါးေပၚက်လာတဲ့အခါ က်မ အိပ္ရာေပၚဝမ္းလ်ားေမွာက္က်သြားတယ္။ သူကေတာ့ က်မ ကိုယ္ေပၚထပ္လ်က္ေပါ့။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ သူက်မကိုယ္ေပၚက ဆင္းၿပီး ေဘးနားက ေရစိုတစ္ရႈးဘူးကို ဆြဲယူ၊ တင္ပါးေပၚတင္ေနတဲ့ သူလီးရည္ေတြကိုလဲ သန္႔ရွင္းေပးသလို က်မ အဖုတ္ေလးမွာ ကပ္စီးေနတဲ့ က်မအရည္ေတြကိုလဲ သန္႔ရွင္းေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အိပ္ရာေပၚလွဲ၊ က်မကို သူ႔လက္ေမာင္းေပၚ ဆြဲယူရင္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္အိပ္တယ္။ က်မ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေခါင္းရင္း ျပတင္းေပါက္က ေနျခည္ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေပၚ ျဖာက်လာျခင္းနဲ႔အတူ နားထဲ စကားေျပာသံတခ်ိဳ႕ၾကားမိတယ္။ အိပ္ရာက ငုတ္တုတ္ ထထိုင္မိေတာ့ က်မ ကိုယ္ေပၚ ဘာအဝတ္အစားမွမရွိ၊ အက်ႌေကာက္စြပ္ရမွာ ပ်င္းမိသည္ႏွင့္ ေစာင္ကို ပတ္ၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္မိသည္။
“ကြၽန္ေတာ္က ဘာကိစၥ သူတို႔ကို ႀကိဳဆိုရမွာလဲ အေဖ… အေမဆုံးတည္းက အေဖ့ေနာက္မိန္းမကို အိမ္ေပၚေခၚတင္တယ္… ကြၽန္ေတာ္ ဘာေျပာခဲ့သလဲ… ခု သူ႔သားေရာက္လာတာကို… ကြၽန္ေတာ္က ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုရမယ္ေပါ့… ေဆာရီးပဲ အေဖ…ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ထဲမပါရင္ ဘာမွမလုပ္ဘူး”
က်မ မီးဖိုခန္းအဝကို ရပ္မိသည္။ ေနေနက မနက္စာျပင္ရင္း ဖုန္းေျပာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ က်မကို လွမ္းျမင္ေတာ့ ေနေနက ၿပဳံးျပသည္။
“အာ့ဆို ဒါပဲ အေဖ…မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေတြ႕မွ ေတြ႕တယ္သာ မွတ္လိုက္ေတာ့…. သူတို႔စိတ္နဲ႔ အေမ ေသသြားရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္… ကြၽန္ေတာ္ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာေတာ့ မႀကိဳဆိုႏိုင္ဘူး… က်န္တာ အေဖ့သေဘာပဲ… ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့မယ္..”
က်မ ဘာလဲဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ေမးေငါ့ျပတဲ့အခါ သူက ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္ကို ပန္းကန္ျပားထဲ လွယ္ထည့္ရင္း…
“အိပ္ပုတ္ႀကီးမ… မ်က္ႏွာမသစ္ ဘာမသစ္နဲ႔ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာတယ္.. ေရအရင္ သြားခ်ိဳး…ငါ ေကာ္ဖီႏွပ္ထားမယ္… မနက္စာ လက္ဆုံမစားရတာၾကာၿပီ”
ေရွးက သူေျပာေနတာကို ဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံနဲ႔ ကုလားထိုင္ေပၚ ဝင္ထိုင္ၿပီး…
“ေနေန…နင္စကာပၤူက ျပန္လာၿပီးတည္းက အိမ္မျပန္ေသးဘူးမလား”
“အင္း”
“အခု ဘယ္မွာေနလဲ…ဟိုတယ္မွာပဲလား”
“ငါ့အတြက္ ပူမေနစမ္းပါနဲ႔ဟာ… နင္နဲ႔လာေနမယ္ေျပာေတာ့ နင္လက္ခံလို႔လား”
“နင္ ဟိုတယ္မွာ ေနမယ့္အစား… ဟိုတိုက္ခန္းမွာေျပာင္းေနရင္ ရရဲ႕သားနဲ႔”
“ငါ့မွာ ေနစရာရွိပါတယ္…အခန္းျပင္ေနတုန္းမို႔”
“ဘယ္မွာလဲ…ငါေတာင္ မသိရပါလား”
“ေျပာစရာလား…ေနာက္ေတာ့ နင္သိရမွာပဲ..”
က်မ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း ပန္းကန္ထဲက ေပါင္မုန္႔ေၾကာ္ကို ႏႈိက္ဖို႔ လက္လွမ္းေတာ့…
“တခုစားရင္ တခါနမ္းမယ္”
က်မ လက္ျပန္႐ုတ္ရင္း…
“အမယ္…သူမ်ား အိမ္က သူမ်ားပစၥည္းေတြနဲ႔… သူကပဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္း..”
“ေစ်းထပ္တင္မယ္ေလ…နင္ မုန္႔တစ္ခုယူစားရင္… ငါနင့္ကို တႀကိမ္စားမယ္”
“လူယုတ္မာႀကီး…မနက္ေစာေစာ ညစ္တီးညစ္ပတ္ေတြ”
“ယုတ္ယုတ္ပဲ…လာစမ္းပါ..”
သူလွမ္းလာၿပီး က်မကို ဇြတ္အတင္းေပြ႕ခ်ီဖို႔ ျပင္တဲ့အခါ က်မ ေစာင္ကို ပိုက္ၿပီး သူ႔ေရွ႕က အျမန္ခြာရတယ္။ လက္သြက္တဲ့ သူက ေနာက္ကေန ေစာင္ကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ ေစာင္က က်မကိုယ္ေပၚကေန သူ႔လက္ထဲေရာက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ လွစ္ခနဲ ေအးသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ သူက က်မကို ဆြဲေပြ႕ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားတယ္။
“အမ္း…လူယုတ္မာႀကီးေနာ္…နင္ေနာ္… ခုခ်ေပး… ေနေန…အစုတ္ပလုတ္ေကာင္..”
သူ႔ရင္ဘတ္ကို တဘုန္းဘုန္း ထု႐ုံအားမရပဲ သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းကိုက္တဲ့အခါ သူက ငုံ႔ၿပီး က်မပါးကိုဖိနမ္းတယ္။ က်မ ကိုက္ေနရာက အလန္႔တၾကားေမာ့ၾကည့္ေတာ့ သူက ထပ္ကိုက္ေလ ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ မ်က္စပစ္ျပတယ္။ က်မ ေနာက္ထပ္ မကိုက္ရဲ။ ဒီလူဟာ ခ်စ္ၿပီဆို မလြယ္တဲ့လူမို႔လား။က်မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲခ်ၿပီး…
“ငါ…ေရေႏြးစပ္ေပးၿပီးသား…ျမန္ျမန္ခ်ိဳး… နင္က ႐ုံးပိတ္ရက္မို႔ ေအးေဆးေနႏိုင္ေပမဲ့… ငါက သြားစရာရွိေသးတယ္… တခါတေလေလး မနက္စာ အတူစားရတာကို..လိမၼာတယ္…ေနာ္”
ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြ ပုတ္ရင္း ကေလးလို ေခ်ာ့ၿပီး သူေျပာေတာ့ က်မ မ်က္ေစာင္းထိုးရင္း Bath tub ထဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ တကယ္ကိုပဲ ေရကေႏြးေႏြးေလးပါ။
ဒီလူကို က်မ တစ္ဘဝလုံးစာအတြက္ လက္ထပ္သင့္သလား။ က်မ သူနဲ႔ ကိုယ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္။ စိတ္ခ်င္းရင္းႏွီးတယ္။ ဒါေပမဲ့ လင္ေယာက်ာ္း တစ္ေယာက္လို တစ္သက္တာ လက္တြဲသြားႏိုင္မလား။ တခါတေလ အင္မတန္ သဝန္တိုတတ္တဲ့သူဟာ အခုလိုမ်ိဳး က်မဆႏၵ က်မသေဘာအတိုင္း ထာဝရ လိုက္ေလ်ာႏိုင္ပါ့မလား။

‘အားးး စိတ္ရႈပ္လိုက္တာ…’

မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ က်မအား အခြင့္သာတိုင္း လက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းတတ္ေသာ က်မ အႏြံတာခံေသာ က်မအား အျပည့္အဝနားလည္ေပးႏိုင္ေသာ တခါတရံ အခ်စ္စိတ္ေတြ ထိန္းမရတိုင္း ေသာင္းက်န္းတတ္ေသာ ေနမင္းခ ဆိုသည့္ လူတစ္ေယာက္သည္ က်မသူငယ္ခ်င္း အျဖစ္ ရွိေနတုန္းပင္ျဖစ္သည္။