မိုးတိမ္တိုက္ႏွင့္တစ္ညတာလြင့္ေမ်ာျခင္း (စ/ဆုံး)

ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္မလုပ္ဖူးေသာ အလုပ္ကို သူလုပ္လိုက္ျပန္ၿပီ။ လိင္တံကို အဆုံးထိုးသြင္းထားကာ ကပ္ေညႇာင့္ေသာအခါ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို အဆက္မျပတ္ ပြတ္တိုက္ကစားသလိုမ်ိဳးမို႔ အရမ္းထိေနပါေတာ့၏။ ထို႔အျပင္ သူက ဘယ္လိုမ်ားလုပ္ေနသည္ မသိ သားအိမ္ေခါင္းကို တေနရာတည္းမွာ ပြတ္ေဆာင့္ေနသည္မ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ေနရာအႏွံ႔ဝိုက္ကာ တို႔ကာ ထိေနသျဖင့္ ထူးကဲလွ၏။

အိပ္ယာခင္းကို လက္ႏွင့္တင္းတင္းဆုပ္မိရသည္အထိ ခင့္မွာ အရသာထူး၏ ေကာင္းမြန္မ၍ကို တဟင့္ဟင့္ ခံစားေနရပါ၏။ သူကလည္း ခင္ေကာင္းေနမွန္း သိသည္ထင္၏။ တခ်က္ၿပီးတခ်က္ပိုျပင္းလာသလို သူ႔လိင္တံကလည္း ၾကာေလ၊ မာေလ၊ ႀကီးေလ၊ ရွည္လည္ဟုပင္ ခင္ထင္လာရေအာင္ ေကာင္းသထက္ ေကာင္းေနပါေတာ့၏။ ကာမအရသာကို ကိုနဲ႔က်မွပင္ ခင့္မွာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ခံစားဖူးေတာ့သည္ဟု ဆိုရမလိုပင္ျဖစ္၏။

“ဟင့္ဟင့္… ကိုရယ္… အင့္… အဟင့္”
အစရွိေသာ ခင့္ခ်စ္စဖြယ္ ညည္းညဴသံေလးမ်ား၊ ေက်နပ္သံေလးမ်ားက တခန္းလုံးတြင္ နာေပ်ာ္ဖြယ္ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနေလ၏။ ထိုအတိုင္း ၁၅မိနစ္ခန႔္ၾကာလာေသာအခါ ခင္မခံႏိုင္ျပန္ေတာ့ပါ။
“ခဏနားပါရေစဦး ကိုမိုးရယ္… ခင္ အသက္ရႉပါရေစဦးရွင္… ဟင့္…”
အဲေတာ့လည္း ေစာေစာက ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ ဖုန္းေျပာေနတုန္းကလိုပင္ ကိုက သူ႔လိင္တံကို အသာဆြဲထုတ္၊ အသာထိုးသြင္း ေပးကာ ခင့္ကို နားေစပါ၏။ ခင့္ရင္မွာ တၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖစ္ရျပန္ၿပီ။ အေမာေျပေတာ့ သူ႔ကို ခင္ေျပာမိရ၏။
“ကို ၿပီးခ်င္ရင္ ခင့္ထဲမွာပဲ ၿပီးလို႔ရတယ္ေနာ္၊ ခင္ သားေၾကာျဖတ္ထားတယ္…”

သူက လိင္တံကို အၿပီးထုတ္လိုက္ရင္း
“ရၿပီ ခင္ ပက္လက္ျပန္လွန္ေတာ့ေနာ္…”
ဟုသာ ျပန္ေျပာေလ၏။ ခင္ေျခပစ္လက္ပစ္ျဖစ္ေနၿပီ။ ခင့္လင္သားပင္ ခင့္ကို ယခုကဲ့သို႔ ဖတ္ဖတ္ေမာေအာင္ မလုပ္ဖူးေပ။ ကိုကေတာ့ တကယ့္ ေယာက္်ားတေယာက္ပါပဲ။ ခင္က ပက္လက္ျပန္လွန္ရင္း ဒူးေထာင္ကာ ေပါင္မ်ားကို ၿဖဲၿပီး ကို႔အတြက္ အဆင္သင့္ျပင္ေပးလိုက္၏။

ကိုက ခင့္ကိုယ္ ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီးေနာက္ သူ႔လိင္တံကို အသာအယာျပန္ထိုးသြင္း၏။ ဘယ္ေလာက္ေမာေနေပမယ့္ ကို႔လိင္တံႀကီး တိုးဝင္လာျပန္ေတာ့လည္း အရသာေတြ႕သြားရျပန္သည္မို႔ ကို႔ကို အားပါးတရဖက္ လိုက္မိရျပန္၏။ လိင္တံကို အဆုံးထိ ထိုးထည့္ထားရင္း ကိုက ခင့္မ်က္ႏွာအႏွံကို နမ္းေနျပန္၏။
“ခ်စ္တယ္ ခင္ရယ္…”
ဟုလည္း တိုးတိုးေျပာ၏။
“ခင္လည္း ကို႔ကို သိပ္ခ်စ္တာပါပဲ ကိုရယ္… ရင္ထဲမွာ နင့္ေနေအာင္ ခ်စ္တာပါကြယ္…”
ကို႔မ်က္ႏွာကိုလည္း ခင္ျပန္နမ္းမိရျပန္၏။ ကိုက ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲတြင္ရွိေနသာ သူ႔တံဆာႀကီးကို ညင္သာစြာ အသြင္းအထုတ္ လုပ္ေနျပန္၏။ ခင္လည္းကို႔ကို အားက်မခံပင္၊ ေအာက္မွ ညင္သာစြာျပန္လည္ေကာ့တင္ေပးေနမိရပါ၏။
“ေစာေစာက လမ္းမွာေျပာတဲ့စကားကို ခင္ျပန္႐ုတ္သိမ္းခ်င္ေနၿပီကိုရယ္…”
ကိုက ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ခင့္မ်က္ႏွာေလးကိုသာ ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ေနေလ၏။

“ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ရင္ ကို႔ကို တနည္းနည္းနဲ႔ ခင္ျပန္ဆုံခ်င္တယ္၊ အၿမဲတန္းမဟုတ္ေတာင္ တခါတေလေပါ့၊ ခင္႐ူးေတာ့မယ္ ထင္ပါရဲ႕ ကိုရယ္… ကိုက ခင့္ကို သိပ္ဖမ္းစားႏိုင္တာပဲ…”
“ခင့္ဆႏၵကအဓိကပါ ခင္ရယ္.. ကိုယ္က ခင္လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ခင့္နားမွာ အၿမဲရွိေနမယ့္သူပါ…”
“ခင္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုမွ ကိုက ခင့္ကို ခြၽဲေနျပန္ၿပီကြာ… မခြၽဲပါနဲ႔ကိုရယ္၊ ခင္ေက်နပ္ၿပီးသားပါးရွင္…”
သူက ခင့္န၍တ္ခမ္းေလးကို တို႔နမ္းလိုက္ျပန္၏။
“ဒီႏုတ္ခမ္းေလးေတြကို ျမင္ကတည္းက နမ္းခ်င္ခဲ့တာ၊ ၁၅ႏွစ္ေက်ာ္မွပဲ နမ္းရေတာ့တယ္”
ဟုေျပာျပန္ေသး၏။

“ေက်နပ္ၿပီလား ကို…”
“ဟင့္အင္း… နမ္းရေတာ့ ပိုနမ္းခ်င္လာတယ္၊ အခုလိုေနရေတာ့ ပိုၿပီးစြဲလန္းလာတာေပါ့ ခင္ရယ္…”
ခင္မ်က္ႏွာပ်က္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြား၏။
“ခင္လည္း အတူတူပါပဲ ကိုရယ္.. ဒါေပမယ့္…”
သူက ခင့္ကို စကားဆက္ခြင့္မေပးေတာ့ဘဲ န၍တ္ခမ္းကိုဖိကပ္နမ္းစုပ္လိုက္၏။ ခင့္မ်က္လုံးမ်ား စင္းက်သြားသည္တြင္ သူ႔ လက္ႏွစ္ဖက္က ခင့္ဒူးကို တြန္းကာ ခင့္ကို ေျခဆင္းခိုင္းျပန္၏။ ထို႔ေနာက္ ကို႔လိင္တံကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ အဆုံးထည့္ထားျပန္ကာ ကပ္ေညႇာင့္ေနျပန္ေတာ့၏။
မၾကာပါ ခင့္အာ႐ုံက ခ်က္ခ်င္းေျပာင္းသြား၏။ တတ္လည္း တတ္ႏိုင္လြန္းတဲ့ကိုပါပဲ။ သူ႔ေညႇာင့္ခ်က္က ညင္သာေသာ္လည္း သြက္လက္ၿပီး ခင့္ကို ထိေနျပန္ေတာ့၏။ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုအတိုင္း ဆက္ေညႇာင့္ေနေတာ့ ခင္ဘယ္လိုမွ အားမရေတာ့ပါ။ အရည္ ေတြ ပိုလိုက္လာသလို ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလည္း ေထာင္ကာ ၿဖဲေပးမိရျပန္ေလၿပီ။
ဒီအခါမွာ သူက အေညႇာင့္ရပ္ၿပီး ခင့္ကိုယ္ေပၚမွထကာ ဒူးေထာက္ၿပီးေညႇာင့္ျပန္၏။ ခင့္ရာဂစိတ္မ်ား ျပန္ႂကြတက္လာ ရျပန္ၿပီ။ ဒူးေထာက္ၿပီး အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ေညႇာင့္ၿပီးသြားျပန္ေသာအခါ ေဆာင့္ေဆာင့္ထိုင္လိုက္ျပန္၏။ ခင့္ကို ေစာေစာကလိုပင္ ၿပီး ေအာင္ လုပ္ေပဦးေတာ့မည္ဟု ခင္ေတြးေနမိဆဲမွာ သူကလိင္တံကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ ထိုးသြင္းထားရင္းကပင္ ေမြ႕ယာေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္လိုက္ ကာ ခင့္တင္ပါးကိုေက်ာ္ၿပီး ေျခဆင္းလိုက္၏။ ဘာေတြလုပ္ဦးမွာပါလိမ့္ဟု ခင္ေတြးေနမိ၏။
“ဒူးႏွစ္ဖက္ကို လက္နဲ႔ပိုက္ထား ခင္…”

ဟု သူကခိုင္းျပန္သည့္အတြက္ ခင္လည္း သူခိုင္းသည့္အတိုင္း ဒူးကိုလက္ႏွင့္ပိုက္ထား လိုက္ရျပန္၏။ သူကထိုအခါတြင္မွ ေနာက္သို႔ အသာလွဲလိုက္ၿပီး ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲမွ သူ႔လိင္တံကို ေကာ့ထိုးပါေတာ့၏။ ခင္အႀကီးအက်ယ္ထိၿပီ။ မာေတာင္ေနေသာ လိင္တံက ခင့္အဂၤါဇာတ္ အေပၚပိုင္းရွိ ဂ်ီစေပါ့ကို ထိထိမိမိႀကီး ထိုးတိုက္ေနေသာ အေနအထားကို သူေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။
ခင့္လင္ေတာ္ေမာင္သည္ ဂ်ီစေပါ့ ဘယ္နားရွိမွန္းသိဖို႔ ခင္းစြ၊ ၾကားေတာင္ၾကားဖူးရဲ႕လား။ ခင္မေသခ်ာလွေပ။ ကိုကေတာ့ စလာကတည္းက ခင့္ကို ဂ်ီစေပါ့ႏွင့္ ၿပီးခိုင္းသလို ဒုတိယအခ်ီမွာလည္း ဂ်ီစေပါ့ႏွင့္အစိကို တလွည့္စီပြတ္ကာ ၿပီးခိုင္းႏိုင္ခဲ့၏။ ယခုလည္း ဂ်ီစေပါ့ကိုမွ ေသခ်ာထိေသာ နည္းကို သုံးတတ္ေပ၏။

ခင့္ညည္းသံေလးေတြ ညံစီလာရျပန္၏။ သူက ေအာက္မွ သြက္သြက္ျမန္ျမန္ႀကီး ေကာ့ကာ ေဆာင့္ထိုးေနေပ၏။ မၾကာပါ။ ထုံးစံအတိုင္းပင္၊ ဂ်ီစေပါ့ကို မိမိရရထိလာေသာအခါ ခင္ဆီးသြားခ်င္သလို ျဖစ္လာၿပီ။ က်င္ခနဲ က်င္ခနဲအရသာထူး။
“ဟင့္ဟင့္… ကိုရယ္… အို… ဟင့္… ဟင့္… ဟာ့ဒါး… ဟာ့ဒါး… ပလိစ္… ဟင့္…၏ ဟင့္…”
ကို႔ကိုေတာ့ ခင္မရွက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဒီ့ထက္ ျပင္းျပင္းၾကမ္းၾကမ္းေလး လ၍ပ္ရွားေပးဖို႔
ေတာင္းပန္လိုက္မိရပါေတာ့၏။ ကိုကလည္း ခင့္အႀကိဳက္ကို သိပုံပါပဲ။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းသလို ထိထိမိမိလည္းရွိ၏။ သြက္လည္းသြက္၏။ ထိုအတိုင္း ေနာက္ထပ္ ၅မိနစ္ခန႔္ မနားတမ္းေညႇာင့္ေနေသာအခါတြင္မူ ခင္ၿပီးေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာလာေတာ့၏။
“ဟင့္… ကိုရယ္… အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း အဂိန္း… အို… အဟင့္… ကိုေရ… အိုင္(မ္) ကမ္းမင္း… အာ… အာ… အင့္… အဟင့္ အိုင္(မ္)… အ… အ… အ…”
ဒီတခ်ီၿပီးသည္က ၃ခ်ီထဲတြင္ အျပင္းဆုံးမ်ားျဖစ္ေနသလားမသိ။ သူက ေနာက္ထပ္ ၄- ၅ ၁၀ခ်က္ေလာက္ဆက္ေဆာင့္ၿပီး အေလာသုံးဆယ္ထလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး အခ်က္မ်ားစြာ ဆက္ေဆာင့္ျပန္ရာ ခင့္မွာၿပီးသည့္အရွိန္က လုံးလုံးျပန္မက်ေတာ့ဘဲ ၿပီးၿပီးရင္း ၿပီးရင္း ဆက္ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။ သူက ေညႇာင့္ေနရင္းက ခင့္ကို ေမာသံျဖင့္လွမ္းေမးေနေခ်ေသး၏။
“ကိုယ္လည္း ၿပီးလိုက္ခ်င္ၿပီ ခင္ရယ္၊ ၿပီးရေတာ့မလားဟင္…”
တဲ့။ ခင့္မွာ ေမာေနရသည့္အထဲ သူ႔ကို ထု႐ိုက္ခ်င္သြားရေလာက္ေအာင္ မခ်ိတင္ကဲ ျဖစ္သြားရပါေတာ့၏။ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ေခၚ ျပလိုက္ခ်င္သြားရျပန္ၿပီ။ သူၿပီးခ်င္တာေတာင္ ခင့္ဆီက ခြင့္ေတာင္းေနသည့္ ဒီေယာက္်ားကို ခင္မခ်စ္ဘဲ မစြဲလန္းဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ပါ။ သူ႔အေမးကို န၍တ္ႏွင့္မေျဖႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းကိုသာ သြက္သြက္ညိတ္ျပလိုက္ရ၏။ သူက ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ ဒူးေထာက္လိုက္ကာ ခင့္ကိုယ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္၏။
“ေျခေထာက္ေတြ တအားေထာင္ၿပီး ၿဖဲေပးထားပါ ခင္ရယ္… ေနာ္…”
သူခိုင္းသည့္အတိုင္း ဒူးေခါက္ေကြးမွေနၿပီး ေျခေထာက္မ်ားကို ဆြဲေထာင္ဆန႔္တန္းကာ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို တအားၿဖဲေပးထား လိုက္ပါ၏။ ခင္ၿပီးေနသည့္အရွိန္ကေတာ့ တက္လို႔ေကာင္းေနဆဲ။ သူ႔ေဆာင့္ခ်က္က ျပင္းေသာ္လည္း မသြက္ေတာ့။ တခ်က္ခ်င္း မိမိရရႀကီးေဆာင့္ေနသည္မွာ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္း ၾကမ္းေဆာင့္မိေနသည္မို႔ အရသာက ျပင္းလွ၏။ ထိုအတိုင္းတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ေနရာမွ ၇ခက်ျေမြာက်မွာေတာ့ ခင့္မွာ
“အေမ့… ေသပါၿပီကိုရယ္…”
ဟု ညည္းရေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ၾကမ္းတမ္းလွေသာ ေဆာင့္ခ်က္က တိုးဝင္လာပါ၏။ ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို တင္းပုတ္ႏွင့္ထုလိုက္သကဲ့သို႔ပင္ ျပင္းထန္လွ၏။ ထိုအခ်က္ေနာက္မွာေတာ့ သူဆက္မေဆာင့္ေတာ့ပါ။ သို႔ရာတြင္ သူ႔သုတ္ရည္ေတြက ခင့္သားအိမ္ေခါင္းကို စူးစူးရဲရဲပင္ ပန္းေနပါေလ၏။
“အို…”
ခင္ေပ်ာ္လိုက္တာ၊ ခင့္ၿပီးျခင္းမွာ အခုမွပင္ ျပည့္စုံသြားပါေတာ့၏။ လိင္တံႀကီးကလည္း တခ်က္ပန္းတိုင္း တခ်က္ပြလာသလို ခင့္အဂၤါဇာတ္ကလည္း တခ်က္ အပန္းခံရ တိုင္း တခ်က္ႀကဳံ႕ဝင္ေနသလိုျဖစ္ေနေတာ့ရာ အေကာင္းတကာ့ အေကာင္းဆုံးအရသာပင္ျဖစ္ပါေတာ့၏။
ခင္သူ႔ကို ျမတ္ႏိုးတြယ္တာစြာပင္ လက္ႏွင့္ေရာ ေျခႏွင့္ပါ ဖက္ထားမိသည္သာမက တင္ပါးမ်ားကိုလည္း အတင္းေကာ့ေပး ထားမိရပါ၏။ သူ႔သုတ္ရည္ေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မကုန္ႏိုင္ပါ။ လြန္ခဲ့သည့္ ၁၅ႏွစ္ကတည္းက ခင့္အတြက္ စုထားခဲ့ေလသလားဟု ေအာက္ေမ့ရေလာက္ေအာင္ပင္ ပန္းလို႔မဆုံးျဖစ္ေနသည္မို႔ ခင့္မွာလည္း အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနမိပါေတာ့၏။
“ကို႔ကို ခင္အရမ္းခ်စ္သြားၿပီကြယ္…”
“ကိုလည္း ခင့္ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲ…”
“ဟုတ္ရဲ႕လား ကိုရာ၊ ခင္က ကေလးအေမ အဖြားႀကီးျဖစ္ေနၿပီေလ…”
“ကေလးအေမအဖြားႀကီးက ဘာေတြ လုပ္ထားမွန္းမွမသိတာ.. နစ္ပယ္(လ္)ေတြဆိုလည္း ပန္းေရာင္ထလို႔၊ ဗာ(လ္)ဗာကလည္း စိုး တိုက္(တ္) ”
အဲလိုေတြေျပာေတာ့လည္း ခင္ရွက္သလိုလိုပင္။ သူေျပာတာက ခင့္ႏို႔သီးေလးေတြက ပန္းေရာင္တဲ့၊ ခင့္ ဟို… အေခါင္းကလည္း သိပ္ၾကပ္တာပဲတဲ့။
“ေနာက္ၿပီးေတာ့ ခင့္ကို ကိုယ္က ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ႏွစ္ကတည္းက ခ်စ္ခဲ့တာေလ…”
“ယုံပါတယ္ ကိုရယ္…”
ခင္ သက္ျပင္းခ်မိရ၏။
“ခင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ဒုကၡပဲေနာ္…”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ…”
“ကံ၅ပါးမွာ တပါးပ်က္သြားၿပီေလ…”
“ဘာလဲ၊ ကာမေသုမိစဆွာစာရလား…”
“ဒါေပါ့ ကိုရယ္…”
“ခင္ရယ္ အားလုံး ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ.. ဘာလို႔ မဟုတ္တာေတြေလွ်ာက္ေတြးေနမွာလဲ… ဘ၀မွာ ျဖစ္ခ်ိန္တန္ရင္ျဖစ္မွာ၊ ပ်က္ခ်ိန္တန္ ပ်က္မွာေပါ့… ဒါကို စိတ္အေလးမခံပါနဲ႔ ေနာ္…”
“ကိုကေတာ့ေနာ္… ခင္ခ်စ္ပါတယ္ဆိုမွ ပိုခ်စ္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံလုပ္ေနေတာ့တာပဲ…”
“ဘာလဲ ခင္ရဲ႕…”
“ကို႔စကားကိုလည္း ခင္ခ်စ္သြားလို႔ေျပာတာ… ခင့္ကို သိပ္စြဲလန္းေအာင္မလုပ္နဲ႔ေနာ္၊ ေတာ္ၾကာ ခင္က ကိုယ့္ကိုမခြဲႏိုင္ေတာ့ ပါဘူးဆိုမွ ကို ေျပးေပါက္မွားေနလိမ့္မယ္…”
သူက ခင့္ပါးကို ဖိဖိေလး နမ္းလိုက္၏။ ခင့္ရင္မွာ တသိမ့္သိမ့္ၾကည္ႏူးရျပန္၏။ ကာမကိစၥၿပီးသြားလွ်င္ ခ်က္ခ်င္းလိုပင္ တရႉးရႉးအိပ္ေမာက်သြားတတ္ေသာ လင္ေတာ္ေမာင္ကို ဖ်တ္ခနဲ သတိရလိုက္မိေသး၏။
“ကို႔ကို ေမးရဦးမယ္…”
“ေမး…”
“ကို မိန္းမေတြအေၾကာကို ဘာလို႔ အဲေလာက္ေတာင္သိတာလဲဟင္…”
“ဘာေတြသိေနလို႔လဲ ခင္ရဲ႕…”
“ကိုက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျပန္ၿပီ… ဥပမာ ကိုရာ၊ ဂ်ီစေပါ့ကို ကိုဘယ္လိုလုပ္သိေနတာလဲ”
“ဒါလား… ခင္ကေရာ ဘယ္လိုသိလဲ…”
ခင္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္မိရ၏။
ကိုက ခင့္ကို ဆရာမႀကီးလို႔ ထင္ေနၿပီနဲ႔တူတယ္။ ခင္က စာအုပ္ေတြ အရမ္းဖတ္ေတာ့
“စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဘူးတာေပါ့… ခင္ထင္တယ္၊ ခင့္အကိုေတြက ဆရာဝန္ေတြဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ အနာေတာ္မီစာအုပ္ထဲမွာ ငယ္ငယ္က ဖတ္ဘူးတာလား မသိဘူး..”
“ကိုလည္း ခင့္လိုပါပဲ.. စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာ… ေနာက္ၿပီးေတာ့ လက္ေတြ႕စမ္းၾကည့္တာပဲ…”
“ခင္ေတာ့ ဖတ္႐ုံပဲ ဖတ္ဘူးတာ၊ လက္ေတြ႕ကေတာ့ ကိုနဲ႔ေတြ႕မွ သိေတာ့တာ… ေနာက္တခုရွိေသးတယ္ ကိုရဲ႕… ကို႔ကို ေျပာျပရင္ ကိုယုံပါ့မလားမသိဘူး.. ခင္ေလ… ကို ခင့္ေအာက္ပိုင္းကို နမ္းေပးေတာ့ အရမ္းအားနာတာပဲ.. ဗီဒီယိုေတြထဲမွာေတာ့ ၾကည့္ ဘူးတာေပါ့… ဒါေပမယ့္ ဗမာေယာက္်ားေတြ လုပ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ထားတာ.. ကိုနမ္းေပးေတာ့ ခင့္ရင္ထဲမွာ အရမ္းလည္း ၾကည္ႏူးတယ္၊ အရမ္းလည္း အားနာတာပဲ…”
“ခင္ကလည္းကြာ… ကိုယ္က ခင့္ကို အရမ္းခ်စ္လို႔ပဲဟာ…”
“ယုံပါတယ္ကိုရယ္… ခင္လည္း ကို႔ကို နမ္းေပးတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ပဲ၊ ကို႔အတြက္ အဆင္မွေျပရဲ႕လား မသိဘူး.. ခင့္ဘ၀မွာ ေယာက္်ားတေယာက္ရဲ႕ အဲဒီ့ေနရာကို နမ္းဖို႔မဆိုထားနဲ႔ လက္နဲ႔ေတာင္ မကိုင္ဖူးဘူးဆိုရင္ ကိုယုံမလား…”
“တကယ္…”
“ဟုတ္တယ္ ကိုရဲ႕… ကိုနဲ႔က်မွ ခင္လည္း ဘာေတြျဖစ္ကုန္မွန္းမသိဘူး၊ ရွက္တာလည္း မရွိေတာ့၊ ေၾကာက္တာလည္း မရွိေတာ့ဘူး.. ခင့္ကိုေတာ့ ကို ေတာ္ေတာ္အထင္ေသးသြားမွာပဲေနာ္…”
“ႀကံႀကံဖန္ဖန္ခင္ရယ္၊ ဘာလို႔အထင္ေသးရမွာလဲ… ခင္ေျပာသလိုပဲ အခုလိုသိရေတာ့ ပိုေတာင္ ၾကည္ႏူးေသးတယ္.. ဒါနဲ႔ေနပါဦး.. ခင္က ဆက္စ္ ဗီဒီယိုေတြၾကည့္ဖူးတယ္လား…”
ခင္ရယ္လိုက္ျပန္၏။
“ၾကည့္ဖူးတာေပါ့ ကိုရဲ႕.. ခင့္မွာ ဗ႐ုတ္သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရွိတယ္၊ လြင္မာတဲ့.. အဲဒီ့ေကာင္က သိပ္ကဲတာ… သူ႔ဆီမွာ အဲလို အေခြေတြ အမ်ားႀကီးပဲ… သူ႔အိမ္သြားလည္တဲ့အခါဆို ခင္တို႔ကို ျပေတာ့တာပဲ… မၾကည့္ခ်င္ဘူးေျပာလည္း မရဘူး… ကိုကေတာ့ ေယာက္်ားေလးဆိုေတာ့ ခင့္ထက္ေတာင္ ၾကည့္ဖူးမွာေပါ့ေနာ္…”
“ဒါေပါ့ ခင္ရဲ႕…”
ခင္ ခဏၿငိမ္ေန၏။ သူက ပက္လက္အေနအထားျဖင့္ ခင့္ကို ဘယ္လက္ျဖင့္သိုင္းဖက္ထားသလို ခင္က သူ႔ဘက္သို႔ေစာင္းကာ သူ႔ကို ဖက္လည္းဖက္ ခြလည္းခြထားေလ၏။ ညားခါစ ဇနီးေမာင္ႏွံလိုပင္ျဖစ္၏။ တေယာက္ကိုတေယာက္ ယုယုယယပိုက္ေထြးရင္း အိပ္ေမာက်သြားခဲ့ၾကသလို မနက္လင္း၍ ႏိုးလာေတာ့လည္း တေယာက္ကို တေယာက္ ပိုက္ေထြးထားဆဲျဖစ္၏။
သူက အရင္ႏိုးေနသည္ထင္၏။ ခင္ႏိုးလာၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ခင့္မ်က္ႏွာကို တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနေသာသူ႔ကိုျမင္ရ၏။ ေစာင္ထူထူေအာက္တြင္ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ဖက္ထားရသည္မွာ ဇိမ္ရွိလွသလိုပင္။ ခင္တခါမွ မလုပ္ဖူးေသာအလုပ္တခုျဖစ္သည့္ ၀တ္လ္စလ္အိပ္ျခင္းကိုလည္း သူႏွင့္မွ လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အေနအထားျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ၾကရာ ႏိုးလာေတာ့လည္း တေယာက္အသား တေယာက္ ထိလ်က္အေနအထား ျဖစ္သျဖင့္ ပိုၿပီးေႏြးေထြးေန၏။
သူက ခင့္န၍တ္ခမ္းကို နမ္းၿပီး မဂၤလာနံနက္ခင္းဟု န၍တ္ဆက္၏။ ထိုအနမ္းသည္ ထိုေန႔တေန႔တာအတြက္ ညားခါစသူတို႔ ႏွစ္ဦးအား လင္မယားကိစၥမ်ားေဆာင္႐ြက္ျဖစ္ေစရန္ ႏိုးေဆာ္ေသာ အနမ္းလည္းျဖစ္၏။
တေနကုန္အခန္းေအာင္းၾက၏။ နံနက္စာႏွင့္ ေန႔လည္စာကို အခန္းသို႔ပင္ မွာယူစားေသာက္ၾက၏။ ခင့္ကိုယ္မွာ အ၀တ္ မကပ္ဘဲ အၾကာဆုံးေနဖူးျခင္းလည္းျဖစ္၏။ မနက္စာႏွင့္ ေန႔လည္စာလာပို႔ခ်ိန္တြင္ သူကခါးကို ေမြးပြမ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါႀကီး ပတ္ကာ ထြက္ယူ၏။ ခင္က အိပ္ခန္းတြင္းမွာ ဒီတိုင္းက်န္ရစ္၏။
ခင့္ကိုယ္မွာ အ၀တ္မကပ္ဘဲ အၾကာဆုံးေနျခင္းျဖစ္သလို ကာမစပ္ယွက္မ၍ကို ခံယူရာတြင္လည္း အၾကာဆုံးပင္ျဖစ္ပါ၏။ မနက္မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လုံးပြင့္ၿပီး ႏုတ္ဆက္အနမ္းမွာ ကတည္းက ခင့္မွာ တခ်ီၿပီးရ၏။
ထို႔ေနာက္ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳး ၾကျပန္ေတာ့ ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာစပ္ယွက္ျပန္ေသး၏။ ထိုမွ ႏွစ္ေယာက္သား အိပ္ရာေပၚ ျပန္ေရာက္လာၾကကာစပ္ယွက္ျဖစ္ျပန္၏။ အရွိန္တက္လာခိုက္မွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္၊ ထို႔ေနာက္ ယုယုယယညင္ညင္သာသာ၊ ထို႔ေနာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္။ သူကလည္း နည္းေပါင္းစုံကို သုံး၏။ ခင့္ကိုယ္ကို ေခါင္းမွ ေျခဖ်ားအထိ သူနမ္းသလို သူ႔ကိုလည္း ခင္က ထိုအတိုင္း နမ္းျဖစ္၏။ ေန႔လည္စာ စား ခ်ိန္ ေရာက္ေသာအခါ ခင္ သုံးခ်ီၿပီးေနခဲ့ၿပီ။
သူကမူ ၿပီးေအာင္မလုပ္ေသး။ အေတာ္လည္း ထိန္းႏိုင္ေသာ ကိုပင္ျဖစ္ပါ၏။ သူ႔နည္းေပါင္းစုံထဲတြင္ ခင္အႏွစ္သက္ဆုံးပုံစံမွာ ခင့္ကို ပက္လက္လွန္ခိုင္းၿပီး ဒူးႏွစ္ေခ်ာင္းေကြးလ်က္ ေထာင္ထားခိုင္းကာ သူက ခင္ႏွင့္ေထာင့္မွန္က်အေနအထားမွာေနၿပီး ထိုးသြင္းေသာနည္းျဖစ္၏။
သူက ေဘးတိုက္အေနအထားျဖင့္ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲထိုး ေဆာင့္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ခင္ကပက္လက္၊ ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲသို႔ သူ႔တံဆာကို ဒူးေထာက္ကာ သြင္းၿပီးေနာက္ သူက ခင့္ညာဘက္ျခမ္းသို႔ ေဘးတိုက္လွဲခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ တေယာက္ကိုတေယာက္ နမ္းရ၍ပ္ရန္၊ ေပြ႕ဖက္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေသာ္လည္း လက္ခ်င္း ဆုပ္ထားလို႔ရသည္၊ သူက ခင့္ႏို႔မ်ားကို လွမ္းၿပီးဆုပ္နယ္ပြတ္သပ္ကစားႏိုင္၏။
ခင့္အစိေလးကို လက္ႏွင့္လွမ္းကစားႏိုင္၏။ အေကာင္းဆုံးမွာ အ၀င္အထြက္ျဖစ္၏။ ထိုနည္းမွာ ေကာ့ထိုးေသာ နည္းၿပီးလွ်င္ ခင္အႀကိဳက္ဆုံးျဖစ္၏။ ေကာ့ထိုးေသာနည္းမွာေတာ့ ခင့္ဂ်ီစေပါ့ကို မိမိရရထိ သျဖင့္ ခင္သေဘာက်၏။ အားအရဆုံးမွာေတာ့ ခင့္ကို ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းကာ သူက ေနာက္မွ သြင္းထားလ်က္ၾကမ္းၾကမ္းသြက္သြက္ ကပ္ေညႇာင့္ေသာ နည္းပင္ျဖစ္၏။
ဒုတိယအားအအရဆုံးကေတာ့ သူက ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ အားပါးတရ ထိုးေဆာင့္ခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္ ပါ၏။ မည္သည့္နည္းႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ ခင့္အတြက္ကေတာ့ ေကာင္းေနသည္ခ်ည္းပင္။ သူ႔လိင္တံတင္မက သူ႔လွ်ာကပါ ခင့္ကို အရသာစုံ ေပးႏိုင္လြန္းပါ၏။ ခင္လည္း အားက်မခံပင္ အဂၤါဇာတ္ႏွင့္တင္မကဘဲ ႏုတ္ခမ္းမ်ားလွ်ာမ်ားျဖင့္ပါ သူ႔လိင္တံကို အရသာမ်ားျပန္ေပး ျဖစ္ခဲ့ပါ၏။
အစာစားေတာ့ေရာ၊ စားၿပီးလို႔ ခဏတျဖဳတ္နားေတာ့ေရာ တေယာက္ကိုတေယာက္ ဖက္လ်က္သာ။ ၀တ္လစ္စလ္ အေနအထားျဖင့္သာ။ ၿပီးရင္ေတာ့ ကို႔ရဲ႕ မဆုံးႏိုင္ေသာ အနမ္းရွည္မွ အစျပဳကာ ခင္တေယာက္ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံကို အျပည့္အ၀ခံစားရျပန္ ေလ၏။
ထူးျခားသည္မွာ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စပ္ယွက္ေနၾကသည္ျဖစ္လည္း တေယာက္ကိုတေယာက္ ညည္းေငြ႕သည္မရွိ၊ ၀သည္ မရွိ၊ အားရသည္မရွိေအာင္ျဖစ္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္၏။ ကိမ္ဖန္မ်ားလာေလေလ၊ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ အေပးအယူမွ်လာေလေလ၊ ပိုၿပီး အရသာေတြ႕ေလေလ၊ တေယာက္ကိုတေယာက္ ပိုၿပီး တပ္မက္လာေလေလသာျဖစ္၏။
ညစာကိုေတာ့ အျပင္ထြက္စားျဖစ္ၾက၏။ မေန႔က ဆိုင္ေလးမွာ ကဗ်ာဆန္ဆန္၊ ဖေယာင္းတိုင္မီးေလးႏွင့္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး။ ခင္ႀကိဳက္ေသာ ဝိုင္အျဖဴေအးေအးႏွင့္။ ဆိုင္သို႔ အသြားေရာ၊ အျပန္မွာပါ သူ႔ကိုတြယ္မွီရင္း၊ လက္ခ်င္းတြဲရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရေသာ အရသာကို ခင္ခံစားရ၏။ ညစာစားရင္းႏွင့္ ခင္ သူ႔ကို ေျပာျဖစ္ေသာ စကားတခြန္းရွိေသး၏။
“အိုင္(မ္) ဂက္တင္း ေဟာ္နီ…”
လို႔ပင္။ ျမန္မာလို ဆိုရင္ေတာ့ ခင့္ရာဂစိတ္ေတြ ႂကြကလာျပန္ၿပီဟု ေျပာလိုက္မိျခင္းပင္ျဖစ္၏။ သူကလည္း ခင့္လိုပါပဲဟု ျပန္ေျပာကာ ခင့္လက္ကေလးကို ဆြဲယူၿပီး သူ႔ေပါင္ေပၚသို႔ အသာတင္ေပး၏။ ခင္စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဟုတ္ပင္၊ သူ႔လိင္တံႀကီးက မာေနျပန္၏။
ခင့္ရင္မွာ အရမ္းၾကည္ႏူးရ၏။ တေနကုန္ စပ္ယွက္ခဲ့တာေတာင္ သူဆႏၵရွိေနတုန္းဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ျဖစ္၏။
“အိုင္(မ္) ေအာလ္စိုး ဒရစ္ပင္း ၀က်(တ္) ”
ဟု ခင္သူ႔ကို ျပန္ေျပာလိုက္မိရေသး၏။ ခင္လည္း ကို႔လိုပဲ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနပါၿပီရွင္ဟု ေျပာ လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါ၏။ ျမန္မာလို ေျပာရေအာင္ေတာ့ ခင့္န၍တ္က မရဲလွပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ညစာကို ခပ္ေလာေလာစားေသာက္ခဲ့ၾကၿပီး အခန္းသို႔ ျမန္ျမန္ပင္ျပန္ခဲ့ၾကျပန္၏။ ထို႔ေနာက္တြင္ကား ခင္တို႔၏မဆုံးႏိုင္ေသာ ခ်စ္ပြဲႀကီးပင္ျဖစ္ပါ၏။ ေနာက္တည ဆုံခြင့္မရွိေတာ့သည္ကို ႏွစ္ေယာက္လုံးက သိေနၾကသျဖင့္ အိပ္ဖို႔ကို မစဥ္းစားျဖစ္ၾကေတာ့။ ခ်စ္ၿပီးရင္း ခ်စ္ဖို႔သာ အားသန္ေနၾက၏။
ကိုျမင့္ႏိုင္က ထုံးစံအတိုင္း ညဖက္တြင္ ဖုန္းဆက္၏။ သူက ထုံးစံအတိုင္း ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္ ခင္ဖုန္းေျပာေနတုန္းမွာ ခင့္ကို ေနာက္ကေန စပ္ယွက္ေနေသး၏။ ဒီတခါမွာေတာ့ ခင္ ရဲသြားၿပီ။ ကိုျမင့္ႏိုင္ႏွင့္စကားေျပာ လုံးလုံးမပ်က္ဘဲ သူေပးေနေသာ အရသာကို ခံယူလိုက္ႏိုင္သလို သူ႔စည္းခ်က္ႏွင့္ညီေအာင္လည္း ခင့္တင္ပါးကို ဝိုက္ကာ၊ ခင့္ကာႏွင့္ ကုန္းေပးလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါ၏။
ညႏွစ္နာရီသာသာတြင္ေတာ့ ခင္ ေမာလွၿပီမို႔ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ သူလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားပါ၏။ ၄နာရီ၁၀မိနစ္ခန႔္တြင္ ခင္ႏိုးလာ၏။ ဝိုင္ေၾကာင့္ ရင္ပူၿပီးႏိုးလာျခင္းျဖစ္၏။ ေရထ ေသာက္ရန္ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွ အထြက္တြင္ သူလည္း ဖ်တ္ခနဲႏိုးလာ၏။ ေရကို တဝေသာက္ၾက၊ ဆီးသြားၾကၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ကား မတိုင္ပင္ ထားဘဲႏွင့္ စိတ္ေဇာသန္သန္ စပ္ယွက္ျဖစ္ၾကျပန္၏။
ေလယာဥ္ခ်ိန္က မနက္၁၀နာရီ။ ၉နာရီ ကြင္းအေရာက္ေပါ့။ ခင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္စာပင္ မစားျဖစ္ေတာ့ေခ်။ ၄နာရီလုံးလုံး မနားတမ္း စပ္ယွက္ေနျဖစ္ၾက၏။ ခင္က အားမရႏိုင္သလို သူလည္း အားမရႏိုင္ဟန္မတူပါ။ ၇နာရီခွဲေသာအခါတြင္မူ ခင္သူ႔ကို သတိ ေပးရၿပီ။ ထိုအခါက်မွ သူက ပြဲသိမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေတာ့၏။
အဲေတာ့လည္း ခင့္မွာ ဖတ္ဖတ္ေမာရျပန္၏။ သူ႔ေကာ့ထိုးနည္းကို အသုံးျပဳကာ ခင့္ကို ေပါက္ကြဲပြင့္ထြက္ေအာင္ၿပီးေစျခင္း ျဖစ္သလို သူကိုယ္တိုင္ကလည္း ၂၄နာရီၾကာ မၿပီးေအာင္ထိန္းကာ စုေဆာင္းထားသည္မ်ားကို ခင့္အဂၤါဇာတ္ထဲ အရွိန္အဟုန္ျပင္းျပင္း ႏွင့္ အေျမာက္အမ်ားပန္းထုတ္ေပးေလေတာ့၏။
၈နာရီေလာက္က်ေတာ့မွ ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳးအ၀တ္လဲၾက။ သူကလည္း အခန္းျပန္ ပစၥည္းသိမ္း၊ ခင္လည္း ပစၥည္းသိမ္းကာ အငွားယာဥ္ေပၚေရာက္ေတာ့ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္ပင္ရွိေနေလၿပီ။ ေလဆိပ္မွာလည္း ျမန္မာတေယာက္မွမရွိသျဖင့္ ခင္ႏွင့္သူမွာ တေယာက္ကိုတေယာက္ေပြ႕ဖက္ထားၿမဲ။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ လည္း နမ္းၾကၿမဲ။ တြတ္ထိုးၾကၿမဲ။ ဘန္ေကာက္ေရာက္ေတာ့မွ ကိုယ္ရွိန္သပ္ၾကရ၏။ ဘန္ေကာက္မွာေတာ့ ျမန္မာေတြ မ်ားသျဖင့္
အသိက ေတြ႕ခ်င္ေတြ႕ေနႏိုင္ သည္မို႔ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ မ်က္လုံးႏွင့္မွလြဲၿပီး မခ်စ္ႏိုင္ၾက။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ရန္ကုန္အျပန္ ထိုင္းေလယာဥ္မွာက်ေတာ့ သူေရာ၊ ခင္ပါ ပထမတန္းက စီးနင္းလိုက္ပါၾကသည္မို႔ ထို အတန္းမွာ တျခားျမန္မာခရီးသည္ တေယာက္မွ မေတြ႕ရေပ။ ႏိုင္ငံျခားသားပင္ ႏွစ္ဦးသာပါသည္မို႔ ခင္ႏွင့္သူတို႔ တြတ္ထိုးႏိုင္၊ နမ္း ႏိုင္ၾကေသး၏။
နာရီဝက္သာသာၾကာေသာ ထိုခရီးစဥ္က ႏွစ္ေယာက္စလုံးအတြက္ ျမန္ဆန္လြန္းလွ၏။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ ရန္ကုန္ေရာက္လွ်င္ ခြဲၾကရဦးမည္၊ လြမ္းၾကရဦးမည္သာျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လင္ေတာ္ေမာင္က အေမရိက မွ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္ဦးမည္မဟုတ္သည့္အတူတူ ခင္ သူႏွင့္ေတြ႕ခြင့္ရေအာင္ အားထုတ္မိဦးမည္လည္း ျဖစ္ေနပါေတာ့၏။