ေမ့မရတဲ့ ကိုကို (စ/ဆုံး)

“ဟာ စိတ္ပ်က္စရာပဲကြာ ဖုန္းေဘလ္ကလည္း ကုန္သြားျပန္ၿပီ”
႐ုံးပိတ္ရက္မို့ မိမိအိမ္ေလးထဲတြင္ေအးေဆးစြာ အင္တာနက္ သုံးမည္ဟု ၾကဳံးဝါးထားကာ သုံးေတာင္မသုံးရေသးဘူး ေဘလ္က ကုန္သြားသည္။ မင္းမင္းခန႔္တေယာက္ေရရြတ္ရင္ ေငြတေသာင္းထုပ္ယူကာ ခပ္လွမ္းလွမ္းကကုန္စုံဆိုင္ေလးသို့ ထြက္လာခဲ့သည္။
သူသည္ ဤရပ္ကြတ္ေလးသို့ ေျပာင္းေရႊ႕ကာ ငွါးရမ္းေနထိုင္သည္မွာ မၾကာေသးေပ။ မနက္အလုပ္သို့သြား ညျပန္အိပ္မို့လည္း သူအား လူသိပ္မသိေပ။ ၿခံဝန္ေလးနဲ႔ တထပ္တိုက္ပုေလးက သူ႔အတြက္ အပန္းေျဖစရာပင္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ လူမ်ားလည္း အေရာအေႏွာ မလုပ္ေသာေၾကာင့္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိလွသည္။

ဖုန္ေငြျဖည့္ကဒ္ဝယ္ၿပီး ျပန္အထြက္တြင္ အိုး လွလိုက္တာ သူရင္ခုန္ေလာက္ေအာင္ပင္ ေကာင္မေလးမွာ လွရက္နိုင္လြန္းသည္။ အိမ္တြင္းေအာင္ေလးမို့ အသားရည္ေလးမွာ ဝင္းဖန႔္ကာ မထူမပါးမ်က္ခုံေလးႏွင့္ မ်က္ႏွာဝိုင္းေလးကို သူေငးၾကည့္မိတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာသြားသည္မသိ ေကာင္မေလးမွာ
“ဦး နည္းနည္းေလာက္ဖယ္ေပးပါလား ”
ရွက္ကို့ရွက္ကန္းအသံေလးမွာ နားဝင္ပီယံလွေပသည္။ အိမ္ေနရင္း တပတ္ႏြမ္းလက္ျပတ္ေလးႏွင့္ အေရာင္အဆင္း မရွိေတာ့ေသာ ထမီေလးႏွင့္ သူမ၏ခႏၵာကိုယ္ ေကာက္ေၾကာင္းေလးမ်ားကို အပိုအလိုမရွိေစေပ။ သူလည္း ျပန္ထြက္မသြားေသးပဲ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္ ဆိုင္မွ ပစၥည္မ်ားအား ကိုင္ကာ သူမေလးအား ခိုးရွိုးေနေတာ့သည္။ ခ်စ္စရာသူမေလးျပန္ထြက္မွ မသိမသာအေနာက္က လိုက္ကာ
“ညီမ ညီမ”
အေနာက္မွလွမ္းေခၚရာဝယ္
“ရွင္ ဘာေမးမလို့လည္း ဟင္”
“ညီမက ဒီရပ္ကြတ္ထဲကပဲလား”
“ဟုတ္ပါတယ္.. အစ္ကိုအိမ္ရဲ့ မ်က္ေစာင္းထိုးသုံးအိမ္ကပါ”
“ဟင္ ညီမက အစ္ကို့အိမ္သိတယ္”
“ခ်ခ် ”
ဟု သူမကရီရင္း
“သိတာေပါ့ ညီမက ဒီမွာ ေမြးကတည္းကေနလာေလ ဒါပဲေနာ္ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေနၿပီ အေမတို့သိရင္ ဆူလိမ့္မယ္”
သူအားတက္သြားကာ ၿခံေရွ႕မွပိတ္ရပ္ကာ
“အစ္ကိုညီမေလးနဲ႔ ဖုန္းေျပာခ်င္တယ္ ဖုန္းနံပတ္ေပးပါလား”
“အို သိမွမသိပဲနဲ႔ မေပးပါဘူး”
“ဒါဆိုလည္း ရတယ္ေလ အိမ္ထဲထိလိုက္တာေပါ့ ”
ဟုသူေျပာရင္း ေကာင္မေလးေရွ႕မွ ဖယ္ေပးလိုက္သည္။

“မလုပ္ပါနဲ႔ အိမ္ကဆူလိမ့္မယ္”
“ဟ အစ္ကိုက လူရမ္းကားမွမဟုတ္တာ အိမ္နီးနားခ်င္းေတြပဲ ညီမအေမတို့နဲ႔ဝင္မိတ္ဆက္တာေပါ့”
ဟုေျပာလိုက္ရာ သူမတုန္လွုတ္သြားကာ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေပ။ ရင္ထဲမွာလည္း လွိုက္ေမာလာကာ အိမ္ထဲထိ ဘာေၾကာင္မလိုက္ေစခ်င္လည္း သူမလည္းမစဥ္းစားတတ္ေတာ့ေပ။ ေနာက္ျပန္လွည့္ကာ သူ႔ေရွ႕သို့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္ကာ
“တခါပဲေျပာမယ္ေနာ္ အိမ္ထဲထိမလိုက္နဲ႔သိလား”
သနားစရာမ်က္ဝန္ေလးမ်ားေၾကာင့္ သူေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ ၀၉— ဟုေျပားရင္းၿခံတခါးပိတ္ကာ ေျပးဝင္သြားေတာ့သည္။ ျမေသြးရင္မ်ား တုန္ရင္ကာ အိမ္ထဲသို့ဟန္မပ်က္ ဝင္လာသည္။
​”ညဥ္းကေလ ခိုင္းလိုက္ရင္တအားၾကာတာပဲ”
“အိုအေမကလည္း မၾကာပါဘူး”
ဟုေျပာရင္း မိခင္ျဖစ္သူဝယ္ခိုင္းေသာ ပစၥည္းမ်ားအားခ်ကာ မိမိအိပ္ခန္းတြင္းသို့ဝင္ကာ အတြင္းမွခ်က္ခ်ကာ ကုတင္ေပၚသို့ ပက္လက္လွန္လွည္းခ်ရင္း တုန္ရင္ေနေသာ ရင္ဘတ္အားလက္ႏွင့္ဖိကာ မိမိတိတ္တခိုးစြဲလမ္းေနရေသာ အကိုႀကီးမွာ ‘ဟြန္းတေယာက္တည္း မ်က္ေစာင္းထိုးကာ မုန္းဖို့ေကာင္းလိုက္တာ လူကိုၾကည့္ေနတာမ်ား တကိုယ္လုံး ေဖာက္ထြက္မတတ္ပဲ၊ ၿပီးေတာ့ သူမ်ားအိမ္ေရွ႕ထိလိုက္လာၿပီး ဖုန္းနံပတ္မရမက အတင္းပဲေတာင္းသြားေသးတယ္၊ မုန္းဖို့ေကာင္းလိုက္တာ သူမွတ္ေကာ မွတ္မိပါ့မလား’ ဟုစိတ္ပူကာ ျမေသြးတေယာက္ ဖုန္းအားေကာက္ကိုင္ကာ မက္ေဆ့ေဘာက္ေလးအား ဖြင့္ၾကည့္ေနမိေတာ့သည္။

“အယ္ အခုမွသတိရတယ္”
ဟု ေရရြတ္ရင္းဖုန္ခလုပ္မ်ားအားႏွိပ္ကာ
“ႏွစ္သစ္ခ်စ္ဦးေရ …. ႏွစ္သစ္ခ်စ္ဦးေရ…”
ဖုန္းအသံေလးေၾကာင့္ အိေခ်ာတေယာက္ လန႔္ကာသြားမိေတာ့သည္။ မိမိတေယာက္တည္း လမ္းထိပ္က မမျမဆီက အျပာစာအုပ္ငွါးကာ ခိုးဖတ္ေနတုန္း ဖုန္းသံေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ကာ
“ေအး ေျပာျမေသြး နင္ကလည္း ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေျဖပီးကတည္းက ငါ့ဆီဖုန္းေတာင္ ဆက္ေဖၚမရဘူး အခုဘာကိစၥလည္း”
“မမအိ ညီမေလးေျပာစရာရွိတယ္”
“ေအးေျပာေလ ”
“ဟိုတေယာက္ေလ သိလား”
“ဘယ္တေယာက္လည္း နင့္ဟာက အစမရွိဘာမရွိနဲ႔ ”
“ျမေသြးေျပာေျပာေနတဲ့ ခပ္ေခ်ာခ်ာလူႀကီးေလး”
” ေအာ္ေအး သိၿပီသိၿပီ ဘာလည္း နင့္ကိုဟိုက ဖင္လာႏွိုက္သြားလို့လား”
“ဟာ အစ္မအိကလည္း ဘာမွန္းလည္းမသိဘူး”
“ဟား.. ေကာင္မေလး ရွက္သြားၿပီ ေျပာေျပာ”
“အင္း ေျပာမယ္ အဲ့လူႀကီးေလ………”
ဟုအစခ်ီကာ ယေန႔ျဖစ္ပ်က္သမၽွအား တလုံးမက်န္ ေျပာျပလိုက္ေလသည္။
“ျမေသြး နင္ေတာ့ အလိုးခံရေတာ့မယ္ အားက်တယ္ဟာ”
“အယ္.. အမကလည္း ဘာစကားတုန္း”
“ေကာင္မ ခုမွလာရွက္မေနနဲ႔ ညည္းခံခ်င္ေနတာ ငါသိတာေပါ့”
သူမရွက္ရွက္ျဖင့္ ဖုန္းခ်လိုက္ေလသည္။ ပါစပ္မွလည္း ပြစိပြစိႏွင့္ အပ်ိဳႀကီးလင္အျမန္ရသြားမွေအးမွာ။ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚပပမွာ သမီးျဖစ္သူအား လွမ္းေခၚကာ ျမေသြးႏွင့္ ေဒၚပပ ႏွစ္ဦးသား ထမင္းစားၾကေလသည္။ ေဒၚပပလည္း က်ဆင္းလာေသာ စီပြားေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ယခင္လို အသုံးအစြဲမႀကီးေတာ့ပဲ ခ်ိဳးၿခံေခၽြတာကာ မိမိခင္ပြန္းရွိစဥ္က ကိုယ္ပိုင္ အငွါးကားေလးအား ခင္ပြန္း၏တပည္ရင္း ေအးေမာင္အား ေန႔စဥ္ေပးစနစ္ျဖင့္ပင္ ငွါးရမ္းကာ ေနထိုင္စားေသာက္ရသည္။ ကားမွာလည္း အိုႏြမ္းကာ ဟိုဟာပ်က္လိုက္ ဒီဟာပ်က္လိုက္ႏွင့္ စားဖို့ေတာင္ အနိုင္နိုင္ပင္။

မင္းမင္းခန႔္တေယာက္ ရႊင္လန္းတက္ႂကြစြာျဖင့္ မွတ္သားလာေသာ ဖုန္းနံပတ္အား ဖုန္အတြင္ရိုက္ထည့္ကာ သူမေလးအား ‘အရမ္းခ်စ္သြားၿပီ ခ်ာတိတ္ရယ္’ ဟု မက္ေဆ့ပိုလိုက္ေလသည္။ သူမေလးဟု မွတ္သားထားေလသည္။ ျမေသြး၏ နာမည္ကို သူမေမးလိုက္ျခင္အား တကိုယ္တည္း ေရရြတ္ကာ ဘာပဲဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းနံပတ္ရခဲ့ၿပီပဲ ဟု ေက်နပ္ကာ ကဗ်ာတိုေလးမ်ား ပန္းပြင့္ေလးမ်ားအား သူမအား ဆက္သရန္ ရွာေဖြေနေတာ့သည္။
အခ်ိန္မည္မၽွၾကာသြားသည္မသိ ဝမ္းဗိုက္မွ ဆာေလာင္မြတ္သိတ္မွုေဝဒနာေၾကာင့္ ဟင္းမခ်က္နိုင္ေတာ့ပဲ အသင့္စား အမဲသားႏွပ္ဗူးအားေဖာက္ကာ ထမင္းႏွင့္ စားေသာက္လိုက္ေတာ့သည္။ ထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ အားသြင္းထားေသာဖုန္အားျဖဳတ္ကာ
‘ခ်ာတိတ္ေလး သတိရေနတယ္၊ ခ်ာတိတ္ ဘာလုပ္၊ ကိုယ့္ကို ဘာလို့စာမျပန္ရတာလည္း ခ်ာတိတ္ရယ္’
သူမေနနိုင္ျဖစ္ကာ သူမေလးထံသို့ ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့သည္။

“နင္ထားခဲ့မွာလား နင္ရက္စက္စက္မွာလားေလ…”
ဝိုင္းေလးရဲ့ သီခ်င္းေတးသြားေလးေၾကာင့္ သူပင္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ကာ ဘာကို လြမ္းလို့လြမ္းမွန္ပင္ မသိျဖစ္မိသည္။ ဇြဲမေလၽွာ့ပဲ ဒုတိသအႀကိမ္ ဆက္ေခၚရာတြင္ေတာ့ ခ်ိဳသာေသာအသံေလးေၾကာင့္ သူေပ်ာ္မိသြားေတာ့သည္။
“ဟဲလို ”
“ညီမေလး အစ္ကိုယ့္ကိုမွတ္မိလား”
“အေမမအိပ္ေသးဘူး ဒါပဲေနာ္”
“ဒါဆို မက္ေဆ့ျပန္ပို့ေလ ေနာ္ ေနာ္”
တဘက္မွတိတ္ဆိတ္သြားကာ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ သက္ျပင္းခ်သံႏွင့္အတူ ညႇိုးငယ္ေသာ အသံေလးျဖင့္
“ေဘလ္မရွိလို့ပါ ကိုႀကီးရယ္”
ဟု ေျပားရင္း ဖုန္းခ်သြားေတာ့သည္။ သူအရမ္းပင္ သနားသြားကာ ခ်က္ခ်င္းပင္ သူမဖုန္းေလးထဲသို့ ေငြငါးေထာင္ လွမ္းလႊဲေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ ထို့ေနာက္ ‘အရမ္းခ်စ္မိသြားလို့ပါ ညီမေလးရယ္ တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႔’ ဟု မက္ေဆ့ပို့လိုက္ေလေတာ့သည္။
ျမေလးတေယာက္ ေပ်ာ္ရမည္ေလာ ဝမ္းနည္းရမည္ေလာ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနေတာ့သည္။ မိမိတဘက္သက္ ႀကိတ္ကာ သေဘာက်ေနေသာ ခ်စ္ကိုႀကီးဆီမွ ဂ႐ုစိုက္ တန္းဖိုးထားမွုခံရျခင္းအတြက္ ဝမ္းသာပီတိျဖစ္မိရေသာ္လည္း မိမိဘဝအတြက္ ဝမ္းနည္းကာ သိမ္ငယ္ေနမိေတာ့သည္။
ထို့ေနာက္တြင္ အခ်ိန္သိပ္မၾကာလိုက္ပဲ သူမတို့ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူျဖစ္သြားေလေတာ့သည္။ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့သည္မွာ ႏွစ္လပင္ျပည္ေတာ့မည္ အျပင္မွာတႀကိမ္မွ ခ်စ္သူႏွင့္ ေတြ႕ခြင့္မရပဲ သူမ၏ပါးေလးအား နမ္းခြင့္မရရွိေသးေပ။
“ဟဲလို အစ္မ ပပ လားခင္ဗ်”
“အေမေရ ဖုန္းလာေနတယ္ ဦးေအးေမာင္ဆီက”
ဟုေျပာရင္း ထမင္းဟင္းခ်က္ေနေသာမိခင္ထံသို့ ဖုန္းအားသြားေပးကာ အနားတြင္ရပ္ကာ အသာနားစြင့္ေနေတာ့သည္။ ေဒၚပပလည္း စိတ္ပူသြားကာ ယခုလို အခ်ိန္ ေအးေမာင္တခါမၽွဖုန္းမဆက္ဖူးေခ် ကားတခုခုျဖစ္တာပဲဟု တထစ္ခ်တြက္ကာ ပူပန္မိေတာ့သည္။ မိမိတို့စားဝတ္ေနေရးမွ ဤကားေလးေၾကာင့္သာ
“ေအးေမာင္ ေျပာေလ ဘာျဖစ္လို့လည္း”
ဟုစိုးရိမ္စြာျဖင့္ေမးေလသည္။ တဘက္မွလည္း
“အစ္မ က်ေနာ္သထုံကို လူသြားပို့ၿပီးအျပန္မွာ ရပ္ထားတဲ့ဆိုင္ကယ္ကို တိုက္မိလို့ က်ေနာ့္ကို က်ိဳက္ထိုရဲစခန္းမွာ ကားေရာလူေရာ အဖမ္းခံထားရလို့ ပိုင္ရွင္ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ထုပ္ယူပါဆိုလို့ အစ္မဆီ ဖုန္းဆက္ရတာ အစ္မရယ္ က်ေနာ့္ကို ခုခ်က္ခ်င္းလာေခၚပါေနာ္ ေနာ္ အစ္မ”
ေျပာကာ ဖုန္းခ်သြားေလေတာ့သည္။ လက္ထဲတြင္ ရွိစုမဲ့စုေငြေလးအား ယူကာ သမီးအား စိတ္မခ်နိုင္ပဲတဖြဖြမွာကာ က်ိဳက္ထိုသို့ ခ်က္ခ်င္းပင္ဆင္းလာေတာ့သည္။ စခန္းေရာက္ေသာ္ ေအးေမာင္အား အာမခံျဖင့္ထုပ္လို့ရေသာ္လည္း ကားမွာ မနက္တရား႐ုံးတြင္ ဒဏ္ေငြေဆာင္ၿပီမွ ထုပ္ယူခြင့္ရမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွပင္ ျပန္လို့မရေတာ့ေခ်ယ။ သမီးျဖစ္သူအား အက်ိဳးအေၾကာင္းဖုန္းဆက္ကာ လွမ္းေျပာလိုက္ေလေတာ့သည္။
“ကိုကို ေမေမ ဒီည ျပန္မလာနိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ ျမေသြးေၾကာက္တယ္ ကိုကိုရယ္”
ျမင္လိုက္ရေသာ မက္ေဆ့ေၾကာင့္ သူအရမ္းပင္ ေပ်ာ္သြားမိေတာ့သည္။ အလုပ္မွျပန္ေရာက္ကာစမို့ ေရမိုးခ်ိဳးကာ ထမင္းပင္မစားနိုင္ေတာ့ပဲ ေငြသား သုံးသိန္းယူကာ သူမေလးအိမ္သို့ ထြက္လာေလေတာ့သည္။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ညကိုးနားရီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူသြားလူလာပင္ မရွိေတာ့ေခ်။ ၿခံတခါးအား မိမိဘာသာဖြင့္ကာပင္ ေအးေအးလူလူ သူမအိမ္ေလးထဲသို့ ဝင္လာခဲ့ေတာ့သည္။
တခါးဝတြင္ အသင့္ႀကိဳေနေသာ ခ်စ္သူေလးအား ခါးမွဆြဲဖတ္ကာ အနမ္းမိုးမ်ား အဆက္မျပတ္ ရြာခ်လိုက္ေတာ့သည္။ ျမေသြးမွာ ဗေလာင္ဆူေနေသာရင္အား ထိန္းကာပင္
“အို ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလည္းကိုကိုရယ္ သူမ်ားေတြ ျမင္ကုန္မွျဖင့္ မသင့္ေတာ္ပါဘူးကြယ္”
ေျပာလည္းေျပာ လက္မွလည္းတြန္းကန္ကာ အခန္းတြင္းသို့ ဝင္ေျပးသြားေတာ့ေလသည္။ မင္းမင္းခန႔္လည္း အိမ္ေရွ႕တခါးအား ပိတ္ကာကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ယာလို သေဘာထားကာ သူမေလး အခန္းတြင္းသို့ ဝင္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ျမေသြးလည္းရွက္လြန္းလို့ ေစာင္ေခါင္ျမႇီးျခဳံကာ ေနမိသည္။ သူသည္ သူမကုတင္ေပၚသို့ညႇင္သာစြာထိုင္ရင္း
“ခ်စ္ေလး ထဦး ကိုကိုေျပာစရာရွိတယ္”
ဟုေျပာရင္း ေစာင္အားအသာဆြဲယူလိုက္ေတာ့သည္။
“ေရာ့ ဒီမွာ ခ်စ္ေလးေမေမ အမွုကိစၥအတြက္ ယူထားလိုက္ေနာ္”
“အို မယူရဲပါဘူး ေပးခ်င္မနက္က်မွလိုက္သြားၿပီး ကိုယ္ဘာသာေပးေပါ့”
“အင္းေလ သြားၾကတာေပါ့ ခုေတာ့ သူ႔သမီးေလးကို အေမ့ကိုယ္စာေစာင့္ေရွာက္ရဦးမယ္”
ေျပာလည္းေျပာ ဖတ္လည္းဖတ္ကာ ျမေသြးႏွုတ္ခမ္းေလးအား ငုံခဲလၽွက္ ခ်စ္ရည္ျဖာေသာ မ်က္လုံးရြဲႀကီးမ်ားအား စိုက္ၾကည့္ရင္း ႏွစ္ကိုယ္တူ အသံတိတ္စကားမ်ား ေျပာေနၾကသည္။ ၁၇ ႏွစ္ ျပည့္ရန္ လပိုင္းသာလိုေသးေသာ အပ်ိဳေဖၚဝင္ကာစ ျမေသြး ရင္အစုံေပၚသို့ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက ဖြဖြအုပ္ကာ ပြတ္သက္က်ီစယ္မွုကို ျမေသြးခင္ဗ်ာ အူထဲအသည္းထဲကပင္ လွိုက္ဖိုေမာေနမိေတာ့သည္။
“အို…. ကိုကိုရယ္ ျမေသြး ရင္ေတြတုန္လိုက္တာကြယ္”
“အခ်စ္ေလး … ဘာမွမျဖစ္ေစရပါဘူး ကိုကို တာဝန္ယူပါတယ္”
“ျမေသြးေၾကာက္တယ္..”
“မေၾကာက္ပါနဲ႔ အစပိုင္းေလးပဲ နည္းနည္းေလးနာမွာပါ”
ဟု ေျပာလည္းေျပာ အေမြးၾကဲေလး အနည္းငယ္သာ ေပါက္ေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ေလးအား ေပ်ေလၽွာ့ေနေသာ ထမီၾကားက လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားႏွင့္ အထက္ေအာက္ စုန္ဆန္ကာ ပြတ္သတ္ေနေတာ့သည္။
“အား….. ကိုကိုရယ္ ျမေသြးေလ ယြစိယြစိနဲ႔ ဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး ကိုကိုရယ္ ..”
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး မ်က္လုံးေလးအသာမွိတ္ထား သိလား …”
“ဟုတ္ကဲ့ ကိုကို …”
“လိမၼာလိုက္တာ အခ်စ္ေလးရယ္ ”
တလႊာခ်င္းဆီ ခၽြတ္ခ်ထားေသာ အဝတ္မဲ့ ျမေသြးခႏၵာအား နို့သီးမွ စုန္ဆင္းကာ မို့မို့ေဖာင္းေနေသာ ဖုတ္ဖုတ္ေလးရဲ့ အက္ကြဲေၾကာင္းေလးကို လၽွာထိပ္ကေလးႏွင့္
“အား…. ရွီးး…ကိုကို ဘာလုပ္ေနတာလည္း ျမေသြး မခံနိုင္ေတာ့ဘူးကိုကိုရယ္ … လိုးမွာျဖင့္လိုးပါေတာ့ ျမေသြးဟာေလး ကြဲရင္ကြဲသြား စမ္းပါေစ ကိုကိုရယ္ ထိုးထည့္လိုက္ပါေတာ့ …”
“မေလားနဲ႔ေလ အခ်စ္ရယ္ ခဏေလးပါ ေနာ္ ”
“အား… ရွီး….”
ရွာထိပ္ေလးပင္မက လၽွာအျပားလိုက္ပင္ အထက္ေအာက္ ေဘးဘယ္မက်န္ လၽွက္ေပးရင္း သူမ ေစာက္ရည္အား တဂြတ္ဂြတ္ႏွင့္ မ်ိဳခ်ပလိုက္သည္။ မ်က္ႏွာတခုလုံးလည္း ေပက်ံေနေသာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းသို့ဝင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္သည္။ မိမိေတာင္မတ္ေနေသာစံခ်ိန္မွီ လီးအား ေျပာင္ေနေအာင္ေရထက္ေဆးလိုက္သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ကိုယ္ဗလာႏွင့္ ႏုံးေခြေနေသာ သူမအားၾကည့္ကာ လီးမွာေတာင္သထက္ ေတာင္လာေတာ့သည္။
“အခ်စ္ကေလး ထ ကိုကိုလီးလည္း စုပ္ေပးဦးေလ”
“ဟင္ ျမေသြးမွ မစုပ္တတ္တာ ကိုကိုရယ္”
“လာ ကိုကိုသင္ေပးမွာေပါ့”
သူမလက္ညႇိုးေလးအား နမူနာစုပ္ျပကာ ႏွုတ္ခမ္းဝေလးအား လီးျဖင့္ေတ့ထားလိုက္သည္။ သူမသည္ ယခုမွပင္လီးအား ေသခ်ာျမင္ဖူးေတာ့သည္။ ေစာေစာက ကုန္ခမ္းသြားေသာ အားအင္မ်ားခ်က္ခ်င္းျပည့္ဝလာကာ ကိုကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ပင္မကပဲ ေစတနာပါပါျဖင့္ အားရပါးစုပ္ေပးေနမိေတာ့သည္။
“အား….အား….ေကာင္းလိုက္တာ ျမေသြးေလးရယ္ အား… ကိုကို မရေတာ့ဘူး ျမေသြး ပက္လက္လွန္ၿပီး အဖုတ္ေလး ျဖဲထားေပးေနာ္”
အခ်စ္စိတ္ႏွင့္ ကာမစိတ္ေပါင္းစပ္မွုေၾကာင့္ အပ်ိဳေလးမွာ မရွက္ေၾကာက္ေတာ့ပဲ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကားကာ မိမိအဖုတ္ေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ဆြဲထားသည္။ မွိုဖူးႀကီးပမာ မင္းမင္းလီးႀကီလည္ သူမဖုတ္ေလးအား အထက္ေအာက္ပြတ္ရင္း သူမအရည္ၾကည္ေလးမ်ားအား လီးထိပ္ကိုစိုရႊဲလာသည္ႏွင့္ တေျဖးေျဖးခ်င္းဖိသြင္းရာ
“အား….ကိုကို မဆံ့ဘူးထင္တယ္”
ပူေႏြးေႏြးလီေခ်ာင္ႀကီးေၾကာင့္လန္သြားကာ ႏွုတ္မွလည္း စိုးရိမ္ကာ တဖြဖြေျပာေနေတာ့သည္။
“အား…”
သူလည္း ခဏေမွးကာ
“ခ်စ္ေလး…”
“ရွင္ ကိုကို ”
“ဟိုစကားပုံၾကာဖူးလား ေခါင္းဝင္ကိုယ္ဆံတယ္ဆိုတာေလ”
“ဟုတ္ ၾကားဖူးပါတယ္ ”
သူလႊဲလိုက္ေသာ အာ႐ုံအား သူမအျပည့္အဝပါလာသည္ႏွင့္ အပ်ိဳေမွးေလးအား လိုးခြဲကာ လီးတဆုံးပင္ ထိုးစိုက္ထားလိုက္သည္။
“အမေလး… အေမေရ….ေသပါၿပီး….အား …နာတယ္ နာတယ္”
ေသြး႐ူးေသြတမ္းျဖင့္ ထေအာ္ေသာျမေသြားပါစပ္အား ဘယ္လက္ျဖင့္ အသာဖိပိတ္ကာ
“အရမ္းမေအာ္ရဘူးေလ သူမ်ားေတြၾကားကုန္မွာေပါ့”
မ်က္ရည္မ်ားၾကားက သူ႔အားေမာ္ၾကည့္ရင္း
“အရမ္းနာတာကို ခ်စ္ေလးကိုခ်စ္ရင္ ျပန္ထုပ္လိုက္ပါေနာ္ ေနာ္..”
ငိုမဲ့မဲ့အသံေလးႏွင့္ေျပာေနေတာ့သည္။
“ခဏေလး ခ်စ္ေလး ခဏပဲ မယုံၾကည့္ေန ကိုကိုလွုပ္ျပမယ္ မနာေတာ့ဘူးသိလား ”
ေျပာလည္းေျပာ နိုးသီးေလးအား ကုန္အစို့ ခါးကုန္လိုက္သည္မို့ လီးမွာ လက္ႏွစ္လုံးခန႔္ ျပန္ထြက္သြားၿပီး သားအိမ္ထဲ ျမႇုတ္ေနေသာ လီးထိပ္မွာ အေနာက္ဆို့ဆုတ္သြားၿပီး သာအိမ္ဝအား မထိတထိ လွုတ္ကစားေနမွုေၾကာင့္ နာက်င္သည့္ေဝဒနာသက္သာကာ သူ႔လီးအား အတြင္းမွ ျပန္ကာပင္ ညႇစ္ေနမိေတာ့သည္။
နိုးႏွစ္လုံးအား လွည့္ေျပာင္းစုပ္ယူမွုကလည္း သူမအားပို၍ပင္ အရသာရွိလွသည္။ ေစာေစာက နာက်င္မွုသည္။ တကယ္မ်ားေရာ ဟုတ္ပါေလစပင္ ဖုတ္ဖုတ္တြင္းမွလည္း နာလည္မွုရကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင့္ တေျဖးေျဖး မွန္မွန္ေလးလုပ္ေပးလာရာ
“အားး…အင္း…ကၽြတ္စ္… အီး….”
အဆုံးထိဝင္သည့္အခ်ိန္တြင္ေတာ့
“အု. အင္း….. အား…”
အရွိန္ေလးရလာကာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားေၾကာင့္ အြင္းနံရံသား အျပည့္အဝပြတ္မိေနေသာ္လည္း နာက်င္မွုမွာ သိပ္မသိသာေတာ့ပဲ တခါတခါ ခံလို့ပင္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ခါးေလးပင္ေကာ့လာေတာ့သည္။ ႏွုတ္မွလည္း တိုးညႇင္းစြာ
“အား….အင္း..ဟင္း..ရွီး.. အား.. အင္း..ရွီး…အဟင္း…အဟင္း….. ကိုကိုရယ္ ခံလို့ေကာင္းလိုက္တာ အရမ္းခ်စ္သြား သိလား”
မင္မင္းခန႔္လည္း အပ်ိဳေလးရဲ့ အခံေကာင္းမွုေၾကာင္း လီးထိပ္တခုလုံး က်င္တက္ကာ အခ်က္ေလးဆယ္ေလက္ မွာပင္ သုတ္ရည္မ်ား သူမအတြင္းနံရံမ်ားသို့ ပန္းထုပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ ခံလို့ေကာင္းေနတုန္မွာ ပူေႏြးေႏြး သုတ္ရည္မ်ားေၾကာင့္ မင္းမင္းအား သိုင္းဖတ္ကာ ဆန႔္ငင္ ဆန႔္ငင္ ျဖစ္ၿပီး ေလာကရဲ့အထူးကဲဆုံး ဘာနဲ႔မၽွ မလဲနိုင္ေသာ ၿပီးဆုံးျခင္းကာမပန္းတိုင္သို့ တက္လွမ္းနိုင္ေတာေလသည္။
မင္းမင္းခန႔္လည္း သူမေပၚမွာပင္မွိန္းရင္း အနာယူေနသည္။ ၿပီဆုံးျခင္းေရာက္သြားေသာ ပိပိေလး၏ ႂကြက္သားမ်ားမွာ ပြစိပြစိျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သုတ္ရည္ထြက္ေသာ္လည္း အနည္းငယ္သာေပ်ာ့ေနေသာလီးအား ဆြဲကာဆြဲကာ ညႇစ္ေနေသာေၾကာင့္ လီးမွာတေျဖးေျဖးႏွင့္ အားအင္ျပည့္ၿဖိဳးလာကာ သံေခ်ာင္းပမွာမာေတာင္လာၿပီး ခါးေလးလွုပ္ကာ ႏွုတ္ခမ္းအား နမ္းရင္ ဒုတိယအခ်ီစေနေတာ့သည္။ အရွိန္ေလးရလာသည္ႏွင့္
“ခ်စ္ေလး ခံနိုင္လာၿပီလား”
“ဟုတ္ကိုကို…နည္းနည္းေလးေတာ့နားေသးတယ္”
“အင္းပါ အရမ္းႀကီးေဆာင့္မလိုးေသးဘူး”
“ဟုတ္ကိုကို ”
အခ်က္ ႏွစ္ဆယ္ေလက္ ပုံမွန္လိုးရင္းျဖင့္ သူမအား ေလးဘက္ေထာက္ေစၿပီး အေနာက္မွေန၍ သူမဖင္လုံးေလးအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ပြတ္သတ္ရင္း ဆုတ္နယ္ရင္း အားရပါးရေဆာင့္ေလရာ
“အား…အု. အား… ရွီး…အား…… ဟင္း….. ကိုကိုရယ္ ဘယ္လိုမ်ားလိုးေနတာလည္း”
ခံေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဖင္ေလးပင္ျပန္ေကာ့ေနမိရာ လိုးေကာင္းေကာင္ႏွင္ သူလည္း လိုးလိုက္တာ ည ၂ နာရီပင္ထိုးသြားသည္။ သူလည္းေမာပန္းလာေသာေၾကာင့္ အားရပါးရ အခ်က္၂၀ ခန႔္လိုးေဆာင့္ရာ ၿပီးဆုံးျခင္း ကာမပန္းတိုင္သို့ ေရာက္ရွိေလေတာ့သည္။
ႏွစ္ဦးသား ငယ္ရြယ္သူမ်ားမို့ ေသြးသားဆူၿဖိဳးကာ ပင္ပန္းႏြမ္နယ္မွု မရွိေလပဲ ခဏသာမၽွေမွးစက္ကာ ငါးနာရီေလာက္ တခ်ီထဆြဲပီး ေရမိုးခ်ိဳးကာ နံနက္စာ စားေသာက္ၾကသည္။
မင္းမင္းခန႔္လည္း အိမ္သို့ျပန္ကာ ေငြးငါးသိန္းအားထပ္ယူကာ ေဒၚပပ တို့ရွိရာသို့ လိုက္လာေလေတာ့သည္။ ေဒၚပပလည္း သမီးေခ်ာေလးမွာ ငယ္ေသးေသာ္လည္း မိမိအခက္အခဲအား မင္းမင္းခန႔္ေငြႏွင့္မွသာလၽွင္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕မည္ မဟုတ္ပါလား…။ ။
ႀကိဳးစားပါဦးမည္