အေလာင္းအစားဗ်င္း

.ေအး.ဟုတ္တယ္…ငါလဲႀကားဖူးတယ္…ေစာက္ေခါင္းနက္တဲ့ မိန္းမကို ေခါင္းအံုး ခုၿပီး လုပ္မွအားရဆိုဘဲ..ခါးေအာက္ ေခါင္းအံုးခုလိုက္ေတာ့ သားအိမ္ဝက ၿမင့္တက္လာၿပီး လီးထိပ္နဲ႔ေဆာင့္မိေတာ့ ပိုေကာင္းဆိုဘဲကြ..” တူးတူးက သူႀကားဖူးသမွ်ကို အားပါးတရေၿပာေနစဥ္ ေအာင္ထြန္းက. “..ေခါင္းအံုးခုလိုးတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ..မိန္းမတစ္ေယာက္ ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္ ဘယ္လိုလုပ္သိမွာလဲ…သူ႔ထမီလွန္ၿပီး လက္နဲ႔ထိုးႀကည့္ရမွာလား.” “…နင့္..အေမကလႊားမွဘဲ..လက္နဲ႔ထိုးႀကည့္လို႔ရမလားဟ..ပါးက်ိဳး ေထာင္က်သြားမွာေပါ့..ခြီးစ္ တဲ့မွာဘဲ..တံုးလုိက္တာ..” တူးတူးကေအာင္ထြန္းကိုကေလာ္တုတ္လိုက္သည္။“…ဒါၿဖင့္ရင္..ေစာက္ေခါင္းနက္ မနက္သိဘို႔ ေၿပာေလကြာ.” ေအာင္ထြန္းက သူ႔အေမကို ထိပါးၿပီးေၿပာလာေသာ တူးတူးကို မေက်မနပ္သံၿဖင့္ ေမးလိုက္၏။ “…ေၿပာလိမ့္မေပါ့ကြာ.မင္းကိုက ေလာေနတဲ့ဥစၥာ “ ဘာစကားမွ မေၿပာဘဲၿငိမ္နားေထာင္ေနေသာ စိုးလြင္က ႀကားဝင္ေၿပာလိုက္သည္။ “..ငါဖတ္ဖူးတဲ့ ကာမသွ်တၱရ စာအုပ္ထဲမွာ အႀကမ္းဖ်င္းအားၿဖင့္ေပါ့ေလ.. ဖင္ေကာက္တဲ့မိန္းမဟာ.ေစာက္ေခါင္းနက္သတဲ့ကြ..သာမာန္ကိုမဟုတ္ဘဲ. သိသိသာသာေကာက္တဲ့မိန္းမေပါ့ကြာ.” “…ေအာ္..ေအး..ေအး.ရြာေတာင္ပိုင္းက ပဲၿပဳတ္သည္ မရင္မိ လို္ေပါ့ေနာ္..” ေအာင္ထြန္းကလည္း သူ႔ဝသီအတိုင္း ဝင္ေထာက္ခံသည္။စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို မေက်မနပ္ႏွင့္ မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္၏။

တစ္ဦးနွင့္တစ္ဦးၪာဥ္စရိုက္ၿခင္း မတူႀကေသာ္လည္း ငယ္ငယ္ကထဲက လည္ပင္းဖက္ႀကီးလာေသာ တစ္ရြာတည္းေန တစ္ေရတည္းေသာက္ သက္တူ-ရြယ္တူ-အတန္းတူဘဝတူသူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ေတြ မဟုတ္ပါလား။ “.ဒါနဲ႔.ေနစမ္းပါအံုး.ကိုေက်ာ္ေဆြ.ကိုနက္ႀကီး.ဦးစံၿမင့္တို႔ သံုးေယာက္နဲ႔ ၿဖစ္ေနတဲ့ မရင္မိ ဇာတ္လမ္းေၿပာစမ္းပါအံုး.ဟုတ္ေကာ ဟုတ္လို႔လားကြ.မင္းက သိပ္စိတ္ခ်ရတာ မဟုတ္ဘူး.” တူးတူးက ေအာင္ထြန္းကို အေရးတယူေမးလာသည့္အတြက္ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ ဘဝင္ၿမင့္သြားသည္။ဒီေကာင္က ေၿမွာက္ေပးရင္ ေဂြးေပၚေအာင္ကမည့္လူစား။ “.ဒီလိုကြ.ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔နဲ႔ၿဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အေမရယ္.မခ်စ္ရယ္. မႏုရယ္ သံုးေယာက္သား ဝိုင္းဖြဲ႔ေၿပာေနတာကို ငါကႀကားလိုက္ရတာ..အဲဒီေန႔က ငါေနမေကာင္းလို႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတာ.သူတို႔သံုးေယာက္က သန္းရွာရင္း မရင္မိ ေစာက္တင္းေတြ ခ်ေနႀကတာေပါ့ကြာ.” “အားပါးတရ နားေထာင္မည့္ဟန္ကအၿပည့္။ ေအာင္ထြန္းက တက္ႀကြေသာ အသံႏွင့္ သူ႔စကားကို ၿပန္ဆက္သည္။ “..မရင္မိ အေႀကာင္းကို သူေတြ႔သမွ် ေဖာက္သည္ခ်တာက မႏုရယ္..သူေၿပာတာက ဒီလိုကြ…” သည္ေန႔ ကိုေက်ာ္ေဆြထံမွ ယူထားေသာ ေငြတစ္ေသာင္းအတြက္ တစ္လၿပည့္၍ အတိုးသတ္ရန္ မႏုထြက္လာသည္။ေစာေစာေပးၿပီး ေအးတာပဲဟူေသာ စိတ္ကူးၿဖင့္ေန႔လည္စာထမင္းစားၿပီးထြက္လာသည္။ကိုေက်ာ္ေဆြသည္ ရြာထဲက အိမ္တြင္မေနဘဲ ရြာအၿပင္ဘက္ရွိ သူပိုင္ သရက္ၿခံထဲတြင္ ေနထိုင္၏။သရက္ၿခံက ေပႏွစ္ရာေက်ာ္ပတ္လည္ရွိ၍ အေတာ္ က်ယ္ဝန္းသည္။သူကမူ သရက္ၿခံထဲတြင္ ႏွစ္စဥ္ ၃ ခန္းေၿမစိုက္အိမ္တစ္လံုးေဆာက္၍ လြတ္လပ္စြာ ေနထိုင္သည္။ မႏုတစ္ေယာက္ ကိုေက်ာ္ေဆြထံအလာတြင္ အိမ္သာတက္ခ်င္၍ သရက္ၿခံ အေနာက္ဖက္ကပ္လွ်က္ရွိ ေခ်ာင္းထဲသြား၍ အိမ္သာတက္သည္။ကိစၥဝိစၥၿပီးေတာ့ ေခ်ာင္းဘက္ကတက္လာၿပီး သရက္ၿခံေနာက္ေဖးဘက္က အလြယ္တကူ ဝင္လာခဲ့သည္။ေန႔လည္ေန႔ခင္းၿဖစ္၍ လူသူတိတ္ဆိတ္ေနသည္။

တၿဖည္းၿဖည္းႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြ ေၿမစိုက္အိမ္နားေရာက္လာသည္။ ဘာရယ္ ညာရယ္မဟုတ္ မိန္းမပီပီ စပ္စုခ်င္၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႔ အိမ္အတြင္းသို႔ ထရံအေပါက္မွ ေခ်ာင္းႀကည့္လိုက္သည္။သူေခ်ာင္းႀကည့္ေသာ ေနရာက အိမ္ေနာက္ခန္း။ အခန္းတြင္း ၿမင္လိုက္ရေသာ ၿမင္ကြင္းက မႏုကို ပါးစပ္အေဟာင္းသား ၿဖစ္သြားေစသည္။ အခန္းထဲက ကုတင္ေပၚတြင္ မရင္မိႏွင့္ ကိုေက်ာ္ေဆြတို႔ အဝတ္အစားမပါဗလာကိုယ္တံုးလံုးႀကီးႏွင့္ ကာမဇာတ္ခင္းေနႀကသည္။ မရင္မိက ခါးေအာက္တြင္ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးခုထားၿပီး ဒူးေထာင္ေပါင္ကား အေနအထားၿဖင့္ ခံလွ်က္ရွိၿပီး…. ကိုေက်ာ္ေဆြက ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားသို႔ ဒူးေထာက္ထိုင္ကာ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကို မရင္မိ ကုိယ္ေပၚမွ ေက်ာ္ခြၿပီး ကုန္း၍ ကုန္း၍ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက မာန္ပါၿပင္းထန္လွသည္။မရင္မိ ကလည္း ကိုေက်ာ္ေဆြ၏ခါးကို တင္းေနေအာင္ဖက္လွ်က္ ဖင္ဆံုႀကီးကို ပင့္ထိုး ေၿမွာက္ေကာ့လွ်က္ အားရပါးရခံေနသည္။ “.ဖြတ္.ဖြတ္.ဖြပ္.ဘြတ္..” “..ဖြတ္..ဖြတ္.ဖြပ္..ဘြတ္..” “..အေမ့..အမေလး..ေကာင္းလိုက္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ့.အင့္.ရွီး ကၽြတ္.. ကၽြတ္ လိုးပါ.ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးစမ္းပါ.” သည္မွ်အထိ ေဆာင့္လိုးေနတာေတာင္ ေဆာင့္ခိုင္းပံုေထာက္၍ မရင္မိ ကာမရာဂ စိတ္ေတြ မည္မွ်ထႀကြေသာင္းႀကမ္းေနေႀကာင္း သိသာလြန္းလွသည္။

ေတာသူဆုိေသာ္လည္း မရင္မိ အသားအရည္ေတြက တရုတ္မတစ္ေယာက္လို အလားနီးစပ္သူၿဖစ္၏။ရင္၊တင္၊အသားအေရာင္..ကိုယ္ဟန္အေနအထားကို ႀကည့္ေသာအားၿဖင့္ တဏွာရာဂ အလြန္ႀကီးမားေသာ ဟတၳနီအမ်ိဳးအစား ၿဖစ္သည္။ ကုိေက်ာ္ေဆြက လက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္၍ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေနရာမွဘယ္လက္ကိုရုတ္လိုက္ၿပီးမရင္မိႏို႔အံုေဖြးေဖြးမို႔မို႔ တင္းတင္းႀကီးေပၚအုပ္တင္လိုက္လွ်က္ပြတ္ေခ်လူးလွိမ့္လိုက္သည္။ “…ထိရဲ့လား..ရင္မိ.” “.အား.အေမ့..အင္း..ထိ.ထိတယ္…ကိုေက်ာ္ေဆြရဲ့..အီး..ရွီး..ကၽြတ္.ကၽြတ္..ေကာင္းလိုက္တာရွင္…” ေစာက္ဖုတ္ႀကီး..လီးႀကီးေတြမို႔လားမသိ..ဖြတ္.ဖတ္.ဘြတ္. ဟူေသာ အသံႀကီး ေတြက ႀကက္သီးထအသဲယားစရာ ေကာင္းလြန္းလွပါသည္။မႏုတစ္ေယာက္ ေခ်ာင္းႀကည့္ေနရင္းကပင္ေစာက္ဖုတ္အံုတစ္ခုလံုး ပုရြက္ဆိတ္အေကာင္တစ္ရာ တက္လာသလို တရြရြႏွင့္ ထႀကြလာသည္။ ရင္ေတြပူ အာေခါင္ေတြ ေခ်ာက္လာသၿဖင့္ တံေတြးကို မႀကာခဏ မ်ိဳခ်ေနရ၏လည္ပင္းေႀကာႀကီးေတြေထာင္ကာ သူကလည္း အသည္းအသန္ ေခ်ာင္းႀကည့္ေန၏ ကိုေက်ာ္ေဆြ ဖင္ေႀကာႀကီးေတြက က်ံဳ႔ဝင္ရႈံ႔ခြက္ေနၿပီး ခပ္သြက္သြက္ႀကီး ကပ္ေညွာင့္ေနသည္။

“..ဖြတ္.ရႊတ္.ဖြစ္.ဖြတ္..” “..အား..အမေလး..ထိ..ထိလိုက္တာရွင္..သားအိမ္ဝကို ပူရွိန္းက်ဥ္ဆိမ့္ေနတာဘဲ အ.ဟ..ဟင့္.အေမ့.အမေလး..ေအ့…ေစာက္စိပါထိသေတာ့..အားလားလား. အီးအီးရွီး.အ..” မရင္မိတကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္လွ်က္ ကိုေက်ာ္ေဆြခါးႀကီးကို တင္းက်ပ္ ေနေအာင္ ဖက္ထားသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြ႔ လက္ႏွစ္ဖက္က အနည္းငယ္တုတ္သေယာင္ေယာင္ရွိေသာ ရင္မိခါးကို ဆုတ္ကိုင္လွ်က္ ေခါင္းေမာ့ကိုယ္မတ္ကာ သူ႔လီးႀကီးကို အဆံုးထိ ဖိကပ္ထားလိုက္ၿပီး လေရေတြကို ပန္းထည့္ေနသည္။သူ႔ကိုယ္လံုးႀကီးလည္း ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ တုန္တုန္သြား၏။ အေၿခအေနအခ်ိန္အခါ သိသူပီပီကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္သည္အေႀကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလွ်က္ အညိဳေရာင္သမ္းေနေသာ လီးတုတ္ရွည္ႀကီးကမေက်နပ္ေသာဟန္ႏွင့္မာန္ဟုန္မေၿပေသးသည့္ အမူအယာကိုၿပေနေသး၏။ မႏုတစ္ေယာက္​ဆံုးခန္းတိုင္ေရာက္ထိ ႀကည့္ခ်င္လြန္းလွေသာ္လည္း အေၿခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳးေႀကာင့္ ေစာေစာက သူမ ခ်ီးပါခဲ့ရာ ေခ်ာင္းထဲသို႔ ၿပန္ဆင္းလာခဲ့သည္။ လီးအေတြ႔အႀကံဳေနာေက်ထားၿပီးၿဖစ္ေသာ အိမ္ေထာင္သည္ မိန္းမပင္ ၿဖစ္လင့္ကစား ကိုေက်ာ္ေဆြ႔ လီးႀကီးကို ၿမင္လိုက္ရေသာအခါ ဖင္ယားအဖုတ္ေတာင္ ရမၼက္ေသြးေတြ ပူေလာင္ဆူပြက္ခဲ့ရ၏။

“..မင္းဇာတ္လမ္းက ေကာင္းလြန္းလို႔ မ်က္လံုးထဲမွာ ကြင္းကနဲ.ကြက္ကနဲကို ၿမင္လာေတာ့တာပဲကြာ.ငါေတာင္ မရင္မိႀကီးကို ခ်ခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္လာၿပီ.” “.အလကားေတာ့ မရေလာက္ဘူး ကိုယ့္လူ.ေငြေခ်းႏိုင္မွ. ဒါမွ အတိုးမယူဘဲ လိုးလႊတ္လို႔ရမွာေပါ့ကြ..” ေအာင္ထြန္းက သူ႔ထင္ၿမင္ခ်က္ကို ခပ္ဆဆေလး ေၿပာလိုက္၏။ “..တဏွာႀကီးတဲ့မိန္းမအဖို႔ ေငြကပဓာန မဟုတ္ပါဘူးကြာ.လီးက အဓိကပါ..” အခု ဝင္ေၿပာသူက စိုးလြင္.စိုးလြင္က သည္ပြဲတြင္ သူ႔ဥာဥ္အတိုင္း ဘာမွဝင္မေၿပာဘဲ အသာနားေထာင္ခဲ့သည္။သည္လိုလူမ်ိဳးက အေၿပာသမားမဟုတ္ လက္ေတြ႔လုပ္မည့္ သူမ်ိဳး။ေနာက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ယံုႀကည္စိတ္ခ်ေသာဟန္အၿပည့္ႏွင့္ ေၿပာလိုက္ၿခင္း ၿဖစ္၏။ “…ေအး..ဒါလဲ …ဟုတ္ပါရဲ့..” စိုးလြင္စကားကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံလိုက္၏။ “.ဘယ္ေလာက္ပဲ တဏွာႀကီးႀကီး အညွာကိုင္တတ္ရင္ အရည္ေတာင္ ေပ်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္ကြာ.”တိုးတုိးက စိုးလြင္စကားကိုပင္ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ဆင့္၍ ေထာက္ခံေၿပာလိုက္သည္။

“..လုပ္ပါအံုး.တိုးတိုးရ..အညွာဆိုတာ ဘာတံုးဟ.” ထံုးစံအတိုင္း ေအာင္ထြန္းက သိခ်င္ေဇာႏွင့္အေမာတေကာ ေမးလိုက္၏။ သည္တခါေတာ့ စိုးလြင္က သူ႔ကို မ်က္ေစာင္း မထိုးေတာ့ပါ.အူေႀကာင္ေႀကာင္ ေၿမာက္ႀကြႀကြသူငယ္ခ်င္းကို ၿပံဳးလွ်က္သာ ႀကည့္လိုက္ပါေတာ့သည္။ “…အညွာဆိုတာ ေစာက္စိေပါ့ကြာ..ေစာက္စိကလိတတ္ရင္.ကာမမီးေတြ ပြင့္ထြက္ၿပီး ဘယ္မိန္းမခံႏိုင္မွာလဲ.ဒါေပမဲ့ မရင္မိလုိဟာႀကီးကေတာ့ အေထြအထူး ေတာင္ ကလိစရာလိုမွာမဟုတ္ဘူး. လီးႀကီးဖို႔နဲ႔ခပ္ႀကာႀကာ  အလိုးသန္ဘို႔ဘဲလုိမွာ.. မင္းက ဒီမိန္းမႀကီးကို.ၿဖိဳႏိုင္လို႔လား..” တိုးတုိးက ေအာင္ထြန္းကို အဓိကဦးတည္ၿပီး ေမးေငါ့ေမးလိုက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။ စိုးလြင္ကလည္း ဘယ့္ႏွယ့္လဲဟူေသာ အမူအရာနွင့္ ေအာင္ထြန္းကို စိုက္ႀကည့္ေနသည္။ စကားေပါ ႏႈတ္သြက္ေသာ ေအာင္ထြန္းတစ္ေယာက္ အသံတိတ္ ႏႈတ္ဆိတ္ရင္း ေခတၱေတြးေနသည္။

“…အင္း.မလြယ္ေလာက္ဘူးထင္တယ္..တိုးတိုးေရ.အလိုးသန္တယ္ပဲ ထားအံုး. ကိုယ့္ဒင္က စံခ်ိန္မွီရုံပဲ..ရွိတယ္ေလ..ဒီေတာ့ သူ႔ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို အယားေဖ်ာက္ ေပးသေလာက္ပဲရွိမွာေပါ့.ဟီး.ဟီး..” “..ေအး.မင္း မဆိုးဘူး..ကိုယ့္ပမာဏကို သိတယ္.”စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းစကားကို ဝင္ေထာက္ခံလိုက္၏။ေအာင္ထြန္းက သူ႔ကို သေရာ္သည္ထင္၍ ဘုႀကည့္ႀကည့္ေနစဥ္ တိုးတိုးကဝင္၍. “…စိုးလြင္ ေၿပာတာအမွန္ပဲ ေအာင္ထြန္းရ..မင္းက သူ႔ကို တလြဲမထင္နဲ႔..မင္း မေၿပာနဲ႔.ငါလဲ မရင္မိကို မၿဖိဳႏိုင္ဘူးေမာင္..တကယ္ေၿပာတာ သူ႔အသားအေရႀကည့္ အသားနီစပ္.ဖင္ဆံုႀကီးကလဲ.. နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး.ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေကာက္ထြက္ ေနတာလဲအထင္အရွားလိုးေတာ့ လိုးခ်င္စရာႀကီးေပါ့ကြာ..ဟား ဟား.ဒါေပမဲ့ ဟတၳနီရဲ့ သဘာဝက အလိုးလဲႀကမ္း.လီးလဲႀကီးမွ.ေက်နပ္တာဘဲကြ. ဒီေတာ့ မႏိုင္ဝန္သြားထမ္းရင္ မင္းတို႔ငါတို႔ဘဲ ေၿခကုန္လက္ပမ္း က်သြားမွာေပါ့ဟ.” “..အင္း ဒီလိုဆို…သူ႔ကိုၿဖိဳႏို္င္တာ ကိုေက်ာ္ေဆြဘဲ ေနမွာေပါ့ေနာ္.” “…လူလတ္ပိုင္းအရြယ္ထဲမွာေတာ့ ဟုတ္ခ်င္ဟုတ္မွာေပ့..မင္းတို႔ငါတို႔ တက္ေခတ္လူေတြထဲမွာ..ေလာေလာဆယ္..ဒီ္မိန္းမႀကီးကို အၿပတ္ၿဖိဳႏိုင္မွာကေတာ့.. ေဟာဒီ စိုးလြင္ဘဲ ေမာင္ရင္..” “…ဟာ.ဟုတ္ပါ့မလားကြာ.” “..မင္းကဲ.ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းအေႀကာင္း.သိရက္သားနဲ႔.ဒီေကာင့္ေလာ္က ငယ္ငယ္ကထဲက ဒို႔ထက္ႀကီးတယ္ေလ.သူကလက္ေတြ႔သမား.အေၿခခံ စံခ်ိန္မွီ လီးႀကီးကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ ေလ့က်င့္ေပးေနတာ.အခုဆိုရင္ စံခ်ိန္ေတာင္ အေတာ္လြန္ ေနၿပီ..ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ ငါတို႔ထက္ လူေကာင္ကထြားၿပီးေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္တယ္ေလ လက္လွဲရင္…ဒို႔..သူ႔ကို ဘယ္တံုးကႏိုင္ဘူးလို႔လဲ..” “..ေအး.အဲဒါေတာ့ ဟုတ္တယ္.ဒါေပမဲ့.ဒီေကာင့္ဒုတ္ႀကီး စံခ်ိန္လြန္ ၿဖစ္သြားတာေတာ့ တကယ္မသိဘူးကြ.” “..သူငယ္ခ်င္း..ေသခ်ာသြားေအာင္ ၿပလို္က္စမ္းပါကြာ.” တိုးတိုးက စိုးလြင္ကို တုိက္တြန္းလိုက္သည္။

စိုးလြင္က ေဆာင့္ေႀကာင့္ထိုင္ၿပီး ပုဆိုးကို ခပ္ဟဟ လွန္ၿပလိုက္သည္။ အားပါးပါး…နည္းတဲ့လီးႀကီး မဟုတ္ပါလား. အတုတ္က ရုပ္ပ်ိဳေဆးဗူးခန္႔ရွိၿပီး အရွည္က ရွစ္လက္မခန္႔ရွိမည္။လီးႀကီးက ေအာက္ေၿခတြင္ကြပ္ၿပစ္ႀကီးေပၚတြင္ ေခါင္စင္းစင္းႀကီးလဲေလ်ာင္း တြဲလဲက်ေန၏။ ဒစ္လည္းမၿပဲေသး..ထိပ္ဖူးခၽြန္ႀကီးႏွင့္ၿဖစ္၏။လီးႀကီးက အဝါဘက္လုေသာ အညိဳေရာင္ၿဖစ္၏။စိုးလြင္က ၿပန္ဖံုးၿပီး ထိုင္လိုက္သည္။သူ႔မ်က္ႏွာမွာလည္း ပန္းႏုေရာင္ ေၿပး၍ ၿပံဳးေရာင္သန္းေနသည္။ “..ေအး.ဟုတ္ပါၿပီ…မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ၿဖိဳႏိုင္မဲ့လီးႀကီးဆိုတာ ယံုပါၿပီကြာ ဟား..ဟား.ဟား..” ေအာင္ထြန္းက သူငယ္ခ်င္းအတြက္ ဂုဏ္ယူေက်နပ္စြာ ေၿပာလိုက္သည္။တိုးတိုး ကလည္း ေအာင္ထြန္းစကားကို ၿဖည့္စြက္ေထာက္ခံ၏။

“..အခုခ်ိန္မွာေတာ့ မရင္မိရဲ့ေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ခ်န္ပီယံ ကိုေက်ာ္ေဆြကပိုင္ခ်င္ပိုင္ထားမွာေပါ့ကြာ..ဒါေပမဲ့ ဒီေစာက္ဖုတ္သရဖူႀကီးကို ၿပိဳင္လုမဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ခ်န္ပီယံစိုးလြင္ရွိေနၿပီေလ. .ၿပီးေတာ့ဟိုကေလးဆယ္ေက်ာ္က်လူပါ..ဒို႔ေကာင္က အားေကာင္းေမာင္းသန္ ပ်ိဳရြယ္ဟန္ အၿပည့္ရွိတဲ့ (၁၈)ႏွစ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳသိုးပဲကြ…ဟား ဟား.ဟား.” “…ဟာ..ဒီလိုဆို.ဟုတ္ပီကြ..” တိုးတိုးစကားႏွင့္ ရယ္သံအဆံုးတြင္ ေအာင္ထြန္းအလန္႔တႀကားထေအာ္ပါေတာ့သည္။“..ဟ..ဘာလဲဟ..လခီြးတဲ့မွဘဲ..မင္းဟာက အလန္႔တႀကားကြာ.” စိုးလြင္က ေအာင္ထြန္းကို ထႀကိမ္းသည္။အရယ္အေမာအရွိန္ေႀကာင့္သာ။ေအာင္ထြန္း ထေအာ္လိုက္ပံုက တိုးတိုးသည္ပင္ လန္႔သြား၍ ေထာင္းကနဲ ေဒါခီးသြားမိသည္။ “..ဒီလို.ဒီလို.ငါ့စိတ္ကူးက ဒီလို.မရင္မိကို ကိုေက်ာ္ေဆြနဲ႔ စိုးလြင္တို႔ ၿပိဳင္လိုးႀကမယ္ကြာ..ေလာင္းေႀကးကို သိန္းခ်ီတင္မယ္ေလ.” “..ေအး..ေကာင္းတယ္.” ေအာင္ထြန္း တင္ၿပခ်က္ကို တိုးတိုးက ေထာက္ခံ၏။တိုးတိုးက တဆက္တည္း စိုးလြင္ ဘက္ကိုလွည့္၍ “…ဘယ္ႏွယ့္လဲ..ေဟ့ေကာင္..” “..လုပ္လိုက္ေလ..ႀကာသလားလို႔..” ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္ အေက်အလည္ညိွၿပီး ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပရန္ ရက္သတ္မွတ္သည္။ မရင္မိႏွင့္ညွိရန္ ကိုေက်ာ္ေဆြကို သေဘာတူ တာဝန္ေပးႀကသည္။

ဤသို႔ၿဖင့္ သတ္မွတ္ရက္တြင္ ၿပိဳင္ပြဲကို စတင္က်င္းပ၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြ-တူးတူး-ေအာင္ထြန္း+စိုးလြင္ တို႔သည္ ေအာက္ပါ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား သတ္မွတ္ထားၿပီးၿဖစ္၏။ ပထမအခ်ီတြင္ အႏႈးအႏွပ္မပါဘဲ တစ္နာရီခြဲဆက္တိုက္လိုးရမည္။ ႀကိဳက္သလို ပံုစံႏွင့္လိုးႏိုင္သည္။လိုးခြင့္ရွိသည္။အလိုးခံသူက ေတာ္ပါေတာ့ဟုဆိုမွ ပြဲရပ္မည္။ ဒုတိယအခ်ီတြင္ အႏႈးအႏွပ္ အႏႈိက္အဆြ စိတ္ႀကိဳက္လုပ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိန္လည္း အကန္႔အသတ္မရွိ။သုိ႔ေသာ္ ၂ နာရီထက္ေက်ာ္လွ်င္ အရႈံးဟု သတ္မွတ္သည္။ မိန္းမကိုယ္တိုင္က ေတာ္ပါၿပီဟု အေလးအနက္အဆိုၿပဳလာမွ ပြဲရပ္မည္။အလုိးခံမည့္သူသည္ ေနာက္တစ္ရက္ဆက္တိုက္ခံႏိုင္လွ်င္ အရႈံး။မခံႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ေပ်ာ့ေခြခ်ိနဲ႔၍ မလုပ္ပါေသးႏွင့္ဦးဟု ေတာင္းပန္ပါက အႏိုင္။ ဤအရႈံးအႏိုင္သတ္မွတ္ခ်က္သည္ အလိုးခံသူမိန္းမႏွင့္ မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ၿခင္း မရွိေစရ။ ၿပိဳင္ပြဲမစမီ ရက္မ်ားတြင္ စားေဆး-လိမ္းေဆး ႀကိဳက္ရာသံုးႏိုင္ၿပီး ၿပိဳင္ပြဲစမည့္ေန႔တြင္မူ မည္သည့္အရာမွ မသံုးစြဲရ.အထူးသၿဖင့္လိမ္းေဆးလံုးဝမသံုးရ။ မိမိကိုယ္ကို ေယာက်ာ္းပီသသူဟု ရဲရဲဝံ့ဝံ႔ယံုႀကည္လွ်င္ လိမ္းေဆးလံုးဝ မသံုးသင့္ေႀကာင္း အထူးသတိၿပဳပါ။(မွတ္ခ်က္) ေလာင္းေႀကးေငြကို သံုးသိန္းခြဲစီ သတ္မွတ္သည္။ႏိုင္သူက မရင္မိကို တစ္သိန္းတိတိေပးရမည္။ထိုေန႔က သူတို႔ေလးေယာက္ ည ၁၁ နာရီခြဲေက်ာ္မွ စည္းမ်ဥ္းေရးဆြဲၿပီးႀကသည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔ကိုယ္သူအပိုင္တြက္၍ အကယ္၍ သူရႈံးခဲ့လွ်င္ ေဟာဒီ သရက္ၿခံႀကီးတဝက္ပါ ထပ္ေလာင္း၍ ေပးဦးမည္ဟု ေၿပာ၏။ထိုအခ်က္ကိုလည္း စည္းမ်ဥ္းထဲတြင္ ေနာက္တိုးအၿဖစ္ ၿဖည့္စြက္လိုက္သည္။ အကယ္၍ သူႏိုင္ခဲ့လွ်င္ မင္းတို႔(၃)ေယာက္ရဲ့ အေမေတြကို (၃)ညစီ လိုးရလိမ့္မည္။မင္းတို႔ကိုယ္တိုင္ ေခၚခဲ့ရမည္ဟု အဆိုၿပဳသည္။ သံုးေယာက္သား ေခါင္းၿခင္းရိုက္၍ သေဘာတူလိုက္ႀကသည္။ မတတ္ႏိုင္ သူ႔ဘက္ကလည္း ရက္ေရာသည္မဟုတ္လား။ “ေနအံုးဗ်…ခင္မ်ားအဆိုကို က်ဳပ္တို႔မကန္႔ကြက္ပါဘူး..ဒါေပမဲ့ ခင္မ်ားေၿပာတဲ့ မိန္းမသံုးေယာက္က က်ဳပ္တို႔ရဲ့အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ ေက်းဇူးရွင္ေတြ ၿဖစ္ေနတယ္။က်ဳပ္တို႔မွာ ဂိုဏ္းသင့္ႏိုင္တယ္…ဒီေတာ့ သရက္ၿခံ တဝက္မလုပ္ပါနဲ႔.. သရက္တစ္ၿခံလံုးလုပ္လုိက္ပါ..” ဤစကားကို စိုးလြင္က ဝင္ေၿပာၿခင္းၿဖစ္၏။ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာေခါင္းေတြပူထူေနသၿဖင့္ ဘာမွ စဥ္းစားလို႔အႀကံမရ. သူတို႔အေမေတြကို ထိပါးမည့္အေရးႀကံဳလာေတာ့ ေၿခာက္ၿခားတုန္လႈပ္သြားႀကသည္။ စကားနည္းလွေသာ စိုးလြင္ကသာ ေထာက္ၿပအဆိုၿပဳႏိုင္ၿခင္းၿဖစ္သည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက မည္သို႔မွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ.. “..ေအး..စိမ္လိုက္ကြာ…တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ေနာ္.  .အဲဒီေန႔က် ငါအရင္ဖုိက္မွာ.” “..ေက်နပ္ပါတယ္..” စိုးလြင္ကပင္ အတည္ၿပဳေထာက္ခံလိုက္သည္။ ဒီေန႔…ကိုေက်ာ္ေဆြ စတင္ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရမည္ေန႔ မရင္မိတစ္ေယာက္ ေရမိုးခ်ိဳး သနပ္ခါး လိမ္း၍ ခါတိုင္းလိုပင္ ပဲၿပဳတ္ေရာင္းထြက္သည္။ခါတိုင္းလည္း လူသူမကြဲမွီ ေဝလီေဝလင္း အေနာက္ဖက္ရြာသို႔ ပထမ ေရာင္းေလ့ရွိသည္။ အေနာက္ဖက္ရြာေရာင္းမကုန္မွ ရြာထဲလိုက္ေရာင္းသည္။အနည္းဆံုး ၉ နာရီေက်ာ္မွသာ အိမ္ၿပန္ ေရာက္ေလ့ရွိသည္။ အနည္းဆံုး သူေစ်းေရာင္းခ်ိန္ ၃ နာရီေက်ာ္ ပံုမွန္ႀကာေလ့ရွိသည္။ ဤသည္ကား ကေလးလူႀကီးပါမက်န္ တရြာလံုးသိေနေသာ မရင္မိေစ်းေရာင္းခ်ိန္ ၿဖစ္သည္ထိုအခ်ိန္ကိုတမင္ေရြးလိုက္ႀကသည္။ သည္ေတာ့မည္သူမွမသိႏိုင္မရိပ္မိႏို္င္ေတာ့. ေစာေစာကမူ အခ်ိန္ေရြးဘို႔အတြက္ အခက္ေတြ႔ေနႀကရာ သည္အႀကံကို စိုးလြင္က ေပးလိုက္မွ အဆင္ေၿပ ေၿပလည္သြားေတာ့၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္စိုးလြင္ကို ေလွ်ာ့မတြက္ သာေတာ့..သို႔ေသာ္ သူ႔ကိုယ္သူ သိပ္အထင္ႀကီးေန၍ ႏြားပ်ိဳသန္လွ.. ႏြားအိုေပါင္က်ိဳးဟူေသာ စကားပံုကို အေသစြဲကိုင္ထား၍ သိပ္ေတာ့မၿဖံဳလွပါ။ လူလံုးမကြဲခင္မွာပင္ မရင္မိတစ္ေယာက္ ပဲၿပဳတ္ေတာင္းေလးေခါင္းေပၚ ရြက္၍ သရက္ၿခံအေနာက္ဘက္ေခ်ာင္းထဲမွ ဝင္လာသည္​မႀကာခင္လုပ္ငန္းစပါေတာ့သည္။

တိုးတိုးတို႔ ၃ ေယာက္က သီးသန္႔ လုပ္ထားေသာေနရာမွ ႀကည့္ေနႀကသည္။ဤေနရာကို မရင္မိ မသိေအာင္ ဝွက္ထားႀက သည္။သိလွ်င္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္ၿပီး ဖီလင္မလာမွစိုး၍ ၿဖစ္၏။ မရင္မိက သူ႔ကိုေပၚက အဝတ္အစားမ်ားကိုတခုၿခင္းခၽြတ္သည္သူ႔ကိုယ္မွာဖံုးထားေသာအရာဟူ၍ထမီပါးပါးတထည္… အေပၚအက်ီၤလက္တိုတထည္ႏို႔အံုပင္လံုေအာင္မဖံုးႏိုင္ေသာဘရာစီယာခပ္ေသးေသးတစ္ထည္သည္သာ.. ထို႔ေႀကာင့္ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ကမ ၻာဦးလူမကဲ့သို႔ တံုးလံုးႀကီးၿဖစ္သြားၿပီ။ အခန္းထဲတြင္ ပံုစံမ်ိဳးစံုလုပ္ႏို္င္ရန္ ၂ ေပခြဲအၿမင့္ စားပြဲခုံရွည္.. ေနာက္မွီ ခံုရွည္အလတ္စားတစ္လံုးအဆင္သင့္ခ်ထား၏။တိုးတိုးတို႔သံုးေယာက္ကို အလယ္ခန္း အထက္စီးမွႀကည့္ႏိုင္ရန္လွ်ိဳ႔ဝွက္စီစဥ္ေပးထား၏။စိုးလြင္ကမူ ၿပိဳင္ဘက္မင္းသားၿဖစ္၍ အၿပင္ဘက္မွာသာေနၿပီး အေၿခအေနကို ေစာင့္ႀကည့္အကဲခတ္ရန္သတ္မွတ္ထားသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက မရင္မိကို ခုတင္ေဘာင္တန္းေပၚ လက္ေထာက္ၿပီး ေရွ႔႔သို႔ ဖင္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။သူက ေနာက္မွေန၍ သူ႔လီးတုန္ႀကီးကို လက္ႏွင့္ကိုင္ကာ တစ္ရစ္ခ်င္းဖိသြင္းလိုက္သည္ေခ်ာင္းႀကည့္ေနေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ မ်က္လံုးၿပဴးသြားႀက၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြ လီးႀကီးက နည္းတဲ့ဟာႀကီးမဟုတ္။လီးေခ်ာင္းႀကီးက နက္ေမွာင္ေနၿပီး ေသြးေႀကာ ဖုႀကီးေတြ ယွက္သမ္းေနသည္။စိုးလြင္ လီးႏွင့္မတိမ္းမယိမ္းပင္…ဒစ္ၿပဲ အသားဆိုင္ႀကီးက နဲတာႀကီးမဟုတ္.သံခေမာက္ႀကီးလို ဝင္းေၿပာင္ေန၏။ သမာၻရင္.ဝါရင့္ဆရာႀကီးလည္းၿဖစ္.လီးႀကီးကလည္း စိုးလြင္ႏွင့္ မတိမ္းမယိမ္းမို႔ တိုးတိုးႏွစ္ေယာက္ ရင္ခံုေနသည္ဖီလင္တက္စရာအလြန္ေကာင္းေသာ မရင္မိကိုယ္လံုးႀကီးကို ၿမင္ေနရလွ်က္ကပင္ ဖီးလ္မႀကြႏိုင္ဘဲ ရင္တမမၿဖစ္ေနႀကသည္။

သူတို႔ရႈံးခဲ့လွ်င္ သူတို႔အေမမ်ားကို သူတို႔ကုိယ္တိုင္ေခၚခဲ့ၿပီး ကိုေက်ာ္ေဆြထံ ဆက္သရမည္ကို ေတြးမိတိုင္း စိတ္ေတြေခ်ာက္ၿခားေန၏။သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဆပ္ေဆာ့မိသည့္ အမွားမို႔ ေနာင္တစိတ္ေတြ ၿဖစ္ေပၚလာ၏။ ေစာေစာကပင္ ခံခ်င္စိတ္ေႀကာင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး တအံုလံုးႀကြရြေနၿပီး ေစာက္ေရေတြကလည္း ထြက္ႏွင့္ၿပီးသားမို႔ လီးႀကီးက ထစ္ေငါ့ ထစ္ေငါ့ႏွင့္ အဆံုးထိ ဝင္သြားသည္။သည္လီးႀကီးကို ခံဘူးထားေသာ္လည္း စံခ်ိန္လြန္လီးမဟာႀကီးမို႔ မရင္မိ တစ္ေယာက္ တစ္ထစ္ၿခင္း တစ္ထစ္ၿခင္းတိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးကို မ်က္လံုးမွိတ္ အံႀကိတ္ရင္းခံေနရွာသည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ဖင္ဆံုႀကီးေတြ ေကာ့တက္သြား၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြက ခါးႏွစ္ဖက္ကို ခပ္တင္းတင္းဆုတ္၍ ခပ္ၿပင္းၿပင္းပင္ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ပထမေဆာင့္ေသာအခ်ိန္ကို စတင္သတ္မွတ္သည္မို႔ တစ္ဖက္နံရံရွိတိုင္ကပ္နာရီကို ႀကည့္လိုက္သည္။

(၆)နာရီမတ္တင္း..။ “..ဖြပ္.ရႊတ္.ဖြတ္..ရႊတ္..ဖြတ္…” “..အင့္..အေမ့.အီး.အား..ဟား. ဟင္း..အင့္..အင္း.အ..အား.” ခပ္သြက္သြက္ ခပ္မွန္မွန္ႀကီးေဆာင့္လိုးလာရာ မိနစ္ ၂၀ ခန္႔မွ်ေက်ာ္လာၿပီခါတိုင္းဆိုလွ်င္ၿပီးလိုက္မည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း မၿပီးရဲေသး.. အဝင္အထြက္မွန္လာၿပီးလီးႀကီးနွင့္ေစာက္ဖုတ္ႀကီးတို႔ သဟဇာတၿဖစ္သြားၿပီမို႔ မရင္မိလည္း တစတစ ေကာင္းေကာင္းလာကာဇိမ္ႏွင့္ခံေနေတာ့သည္။ နာရီဝက္ေလာက္ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ၿပြတ္ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။လေခ်ာင္းမဲႀကီးမွာ ေစာက္ေရေတြႏွင့္ ပို၍ေၿပာင္လက္ တင္းေတာင္ေနေတာ့သည္။ မရင္မိက မတ္တပ္ရပ္ကာ ကိုေက်ာ္ေဆြကိုႀကည့္၍ ေမးေငါ့ၿပသည္။ ဘယ္လိုပံုစံႏွင့္ခံရမလဲဟူေသာ သေဘာၿဖစ္သည္။ကိုေက်ာ္ေဆြက ကုတင္ေပၚ ကန္႔လန္႔သိပ္လိုက္ၿပီး မရင္မိတံေကာက္ေကြးႏွစ္ေခ်ာင္းကို သူ႔ပုခံုးေပၚ မတင္ လိုက္သည္။အံက်ၿဖစ္မၿဖစ္ သူ႔လီးႏွင့္ခ်ိန္ႀကည့္ရာ ေစာက္ဖုတ္အဝက ေအာက္သို႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္ေနသည္မို႔ ေခါင္းအံုးတစ္လံုးဆြဲခုေပးလိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အံကိုက္ၿဖစ္သြားသည္။ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေစာေစာကလုိ ၿပန္ထိုးလိုက္သည္။ေပါင္ႏွစ္လံုးက စိေနသည္မို႔ ေစာက္ဖုတ္က ညပ္ေနၿပီး ဇြတ္တိုးဝင္လာေသာ လီးႀကီးဒဏ္ကို မခံႏိုင္ဘဲၿဖစ္ေနသည္။ “..အင့္.အင့္.အ..အေမ့..ရွီး.ကၽြတ္..ကၽြတ္..နာ.နာတယ္.ကိုေဆြ.” သည္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြက ေၿခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပုခံုးေပၚမွ ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ၿဖင့္ ကိုင္ကာ ေဘးသို႔ခပ္ကားကားၿဖစ္ေအာင္ ၿဖဲေပးထားလိုက္သည္။

သည္ေတာ့မွ အသားဆိုင္ထူထူ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ၿပဴးကနဲ ပြင့္အာထြက္လာသည္။ၿဖဴဝင္းေသာ ဆီးခံုမို႔မို႔တစ္ဝိုက္ရွိ ေစာက္ေမႊးအံုႀကီးမွာ မဲေမွာင္ေနသည္။အေပၚစီးမွ အထင္းသားၿမင္ေနရေသာ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔မွာ ႏွလံုးတုန္ ရင္ခံု အာေခါင္ေတြေခ်ာက္ၿပီး လီးေတာင္ ႀကလာ၏။ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ဇြပ္ကနဲ ဗ်ိကနဲ ဖိသြင္းလိုက္ၿပီး အရပ္အဆိုင္းမရွိဘဲ ဒလစပ္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ “…ဖြပ္.ဖြတ္..ဖြိ..ဘြတ္..ဖြပ္..ဖြိ.ဖြတ္..ဘြတ္.” ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ အားပါလွ၏။၁၅ မိနစ္ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေသာအခါ ကိုေက်ာ္ေဆြတေယာက္ ဘယ္လိုမွ မထိန္းႏုိင္ေတာ့ဘဲ လေရေတြကို ဗ်င္းကနဲ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့၏။ တနာရီၿပည့္ရန္ ၁၅ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္မို႔ ဘယ္လိုမွ ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့..ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သူ႔လေရေတြကို ပန္းထည့္ရင္း မ်က္စိစံုမွိတ္ကာ အရသာ ယူေနပါသည္။ စည္းကမ္းခ်က္ကလည္းရွိေနသည္မို႔ လီးႀကီးကိုအၿမန္ခၽြတ္၍ ပံုစံတမ်ိဳး ေၿပာင္းရန္ အားထုတ္ရၿပန္သည္။ေနာက္ထပ္ ၄၅ မိနစ္လိုးေပးရဦးမည္။အသက္က ေၿပာ၍လားမသိ. ကိုေက်ာ္ေဆြလီးႀကီးမွာ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ၿပန္မထေသးဘဲ ေငါင္ေငါင္စင္းစင္းႀကီး ၿဖစ္ေန၏။ ေငါင္စင္းစင္းႀကီးၿဖစ္ေနေသာ လီးႀကီးကိုႀကည့္၍ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ သေဘာေတြက်ေနသည္။

ကိုေက်ာ္ေဆြက သူ႔လီးႀကီးကို ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ ဂြင္းတိုက္ၿပစ္လိုက္ရာ လီးႀကီးက ေစာေစာကထက္ေတာင့္တင္းၿပန္မတ္လာသည္။မာန္ၿပည့္ဟန္ၿပည့္ကား မဟုတ္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲကိုၿပန္သြင္းထည့္ရာ မဝင္ခ်င့္ဝင္ခ်င့္ႏွင့္ဝင္သြားသည္။ အရင္းကိုမေရာက္မွီ ၂ လက္မေက်ာ္ေလာက္ တြန္႔ေကာက္ၿပီးထစ္ခံေနသည္။ ကိုေက်ာ္ေဆြက အဆံုးထိ မသြင္းေတာ့ဘဲ ဝင္သေလာက္ႏွင့္သာ ခပ္မွန္မွန္ ခပ္ၿဖည္းၿဖည္းေဆာင့္ေပးေနသည္။ အားမာန္သြင္း၍ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း ေစာေစာကလို မထန္မသြက္ေတာ့။ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေသာအခါ အၿပည့္အဝမေတာင္ပါဘဲ လီးတခုလံုး ယားႀကြလာၿပီးလေရေတြထြက္ကုန္ပါေတာ့သည္။မာမာထန္ထန္သြက္သြက္ဆိုလွ်င္ မရင္မိလည္း မႀကာမွီ ၿပီးေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာေန၏။ အခုေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြကသာ ၿပီးသြားၿပီး မရင္မိက မၿပီးေသးဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ဟန္လုပ္၍သာ ေဆာင့္ေနရေသာ္လည္း လီးႀကီးက အဝင္အထြက္ မမွန္ေတာ့ တြန္႔ေခါက္၍ ထစ္ေငါ့ထစ္ေငါ့ႀကီး ၿဖစ္ေနသည္။

တဖက္က ဖီလင္မလာေတာ့ တြန္႔ေခါက္သြားေသာ လေခ်ာင္းတံႀကီးက မရင္မိ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ဖိပြတ္သလိုမ်ိဳး ၿဖစ္ေနသည္။ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္နာက်င္ရုံမွအပ အရသာထူးမေတြ႔လွပါ။ မရင္မိက စိတ္ညစ္စြာႏွင့္ “..ဟို.ဟို..ကိုေဆြ.မရရင္လဲ.မလုပ္နဲ႔ေတာ့နာတာပဲရွိတယ္..ဘာအရသာမွ မရွိဘူး..”မရင္မိေၿပာေသာစကားကို တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔က ပီပီသသႀကီး ႀကားလိုက္ရသည္။သူတို႔မ်က္ႏွာေတြ ဝင္းထိန္လင္းလက္သြားသည္။ပထမပြဲစဥ္မွာပင္ ကိုေက်ာ္ေဆြႀကီး ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ရႈံးနိမ့္သြားၿပီ။ သူႀကိဳတင္စားထားေသာ အားေဆး စိတ္ႀကြေဆးေတြက သူ႔ကိုပညာ ေကာင္းေကာင္းၿပေန၏။ ႏွလံုးေသြးခုန္ႏႈန္းေတြ ၿမန္ဆန္လာၿပီး ေမာဟိုက္လာသည္။မတတ္သာသည့္အဆံုး သူ႔လီးႀကီးကို ဆြဲႏႈတ္လိုက္ၿပီး မရင္မိေဘးတြင္ ပက္လက္လွန္အိပ္ကာ အေမာေၿဖ ေနလိုက္သည္။၁ နာရီၿပည့္ရန္ ၃၀ မိနစ္သာလိုေတာ့သည္။ “..ရင္မိ.မၿပီးေသးဘူးလား.” “.ဟင့္အင္း..ၿပီးေတာ့မလို႔ဘဲ.ကိုေက်ာ္ေဆြကမွ ဆက္မလိုးႏိုင္ဘဲ.” အခုမွ တိုးတိုးႏွင့္ေအာင္ထြန္းတို႔ ဟင္းခ်ႏို္င္ေတာ့သည္။စိုးလြင္ အႀကံေပးခ်က္အရ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္မရင္မိတို႔ ေၿပာစကားမ်ားကိုကက္ဆက္ႏွင့္ဖမ္းယူထားၿပီးၿဖစ္သည္ အေၿခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိေနေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ သည္အတိုင္းႀကီး ေပေနလို႔မၿဖစ္ေတာ့။သည္စည္းဝိုင္းကထြက္ၿပီး ဝီစကီႏွင့္ စိမ္ထားေသာ ဖ်ံသိုေဆးအရက္ကို ေသာက္မွၿဖစ္ေတာ့မည္။

သည္ထဲက မထြက္သမွ် ေသာက္ခြင့္ရွိမည္မဟုတ္။ႀကာလွ်င္ သည့္ထက္ပိုဆိုးလာမည္။ “..မရင္မိ..ၿပီးခ်င္လား..” ‘..ေဟာေတာ္..ၿပီးခ်င္တာေပါ့လို႔..ေစ်းေရာင္းအပ်က္ခံၿပီး ေတာ္တို႔အလိုးခံမွေတာ့ မၿပီးဘဲမၿပန္ႏိုင္ပါဘူး…” မရင္မိက စိတ္ေပါက္လာၿပီး ဘုဂလန္႔ေၿပာခ်လိုက္သည္။သည္အသံေတြက ကက္ဆက္ထဲမွာ အကုန္ဝင္ေနသည္။သည္မွ်ဆိုလံုေလာက္ၿပီမို႔ တိုးတိုးက ကက္ဆက္ ခလုပ္ကို ပိတ္ပစ္လိုက္၏။မႀကာမွီ ကိုေက်ာ္ေဆြတစ္ေယာက္ ပုဆိုးနွင့္အက်ီ ေကာက္ဝတ္ၿပီး အခန္းထဲမွထြက္လာသည္။ အခန္းထဲကခုတင္ထက္တြင္ အဝတ္အစားကင္းကြာၿပီး ၿဖဴေဖြးဝင္းဝါေသာ ကိုယ္လံုးႀကီးႏွင့္ ေၿခပစ္လက္ပစ္ ပက္လက္ႀကီးအိပ္လွ်က္ရွိေသာ မရင္မိကို ႀကည့္ရင္း ေအာင္ထြန္းတံေတြးကို ဂြတ္ကနဲမ်ိဳခ်လိုက္သည္။အေၿခအေနမဟန္ေတာ့မွန္းသိသြားေသာ ကိုေက်ာ္ေဆြက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို အခ်က္ၿပၿပီး အၿပင္ေခၚထုတ္ခဲ့သည္။သူ႔ေခါင္းထဲမွာ စိုးလြင္ကို အပိုင္ၿပန္ခ်ည္ေႏွာင္ဘို႔ စီမံကိန္းေတြ တထပ္ႀကီးခ်ၿပီးသားၿဖစ္သြား၏။ အၿပင္ဘက္က တန္လ်ားခံုရွည္ႀကီးေပၚတြင္ စိုးလြင္တေယာက္ ေအးေအး ေဆးေဆး ႏွပ္ေနသည္။

“..ကဲ..ငါ့တူ.ေလးေလးကေတာ့ မိနစ္ငါးဆယ္နဲ႔တပြဲၿပီးသြားၿပီ.. မင္းရဲ့အေၿခအေနေပၚမွာမူတည္ၿပီး အႏိုင္အရႈံးသတ္မွတ္ရမွာပဲ..အခုေတာ့ ေလးေလး ေဆးေသာက္မွ ၿဖစ္မွာမို႔ငါ့ရဲ့အခန္းက႑ကဒီမွာတင္တခန္းရပ္သြားၿပီ..ဒါေပမဲ့ စည္းကမ္းထဲမွာ မပါတဲ့ၿပႆနာတစ္ခုကငါသာ၂ခ်ီၿပီးသြားတယ္ရင္မိကမၿပီးေသးဘူးတဲ့ကြ သူကလဲမၿပီးရင္မေက်နပ္ဘူးလို႔အေရးဆိုလာတယ္..ဒါေႀကာင့္မထင္မွတ္ဘဲ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဒီက႑ကို မင္းၿဖည့္ေပးလိုက္အံုး..” “.ဟုတ္ကဲ့.ရပါတယ္…ေလးေလးေဆြ.” ကုိေက်ာ္ေဆြက ဖ်ံသုိႏွင့္စိမ္ထားေသာ ဝီစကီတစ္ခြက္ကို ငွဲ႔ေသာက္လိုက္သည္။ သည္ေတာ့မွ အေတာ္ေနသာထိုင္သာ ရွိသြားသည္။ “..ကဲ.စိုးလြင္….မရင္မိ ဆႏၵၿပည့္ဝသြားေအာင္ၿဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ပါကြာ.. ”စိုးလြင္မရင္မိရွိရာအခန္းထဲသို႔ဝင္သြားသည္။ “…ဒီတခါ.ေအာင္ထြန္းကအၿပင္က ေစာင့္အံုး တိုးတိုးနဲ႔ ငါ အေၿခအေန ေလ့လာအံုးမယ္.”စိုးလြင္ ဝင္လာစဥ္ မရင္မိတစ္ေယာက္ မ်က္လံုးေမွးစင္းလွ်က္ ေၿခပစ္လက္ပစ္ ကားယားပက္လက္ႀကီး အိပ္လွ်က္ရွိသည္။ ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားရွိ မရင္မိေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ခံုးႀကြမို႔ေမာက္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူမ်ားကေဘးသို႔အနည္းငယ္လန္ကာ ခပ္ဟဟႀကီးၿပဲလွ်က္ရွိသည္။စိုးလြင္ တံေတြးတစ္ခ်က္မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီးမရင္မိတကိုယ္လံုးကို ရာဂကသိုဏ္း ရႈရင္းၿဖင့္ပင္ သူ႔ပုဆိုးႏွင့္အက်ီၤကို ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ မရင္မိက စိုးလြင္မွန္းမသိေသး။ကိုေက်ာ္ေဆြ ၿပန္ဝင္လာသည္ဟု ထင္မွတ္ေန၏။သုိ႔ေသာ သူမဆႏၵၿပည့္ဝေအာင္လုပ္မေပးေသးသၿဖင့္ မေက်နပ္စိတ္ေတြ ဝင္ကာ မ်က္စိကိုမွိတ္၍ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလိုက္သည္။

စိုးလြင္ကမရင္မိ၏ႏို႔အံုတင္းတင္းအိအိႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွင့္ခပ္ရြရြေလး ပြတ္ေပးလိုက္သည္။စူတင္းေနသည့္ ႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို လက္ညွိဳးလက္မႏွင့္ အသာေလးညွပ္ကာ ခပ္ရြရြေလး ပြတ္ေခ်ေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ မာန္တုန္ႀကြ၍ ခံုးထပြရြေနေသာေစာက္ဖုတ္အကြဲႀကီးအတြင္းသို႔ သူ႔လက္ညွိဳးကို ထိုးသြင္းကာ လႈပ္၍လႈပ္၍ ႏွဲ႔ေပးလိုက္၏။ေစာက္ေရေတြေရာ လေရေတြပါ အိုင္ထြန္းစိုရႊဲေနသၿဖင့္ၿပိြၿပြိ…ၿပြစ္..ၿပြစ္..ပြပ္.ၿပလပ္ဟူေသာ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ေစာက္ဖုတ္တစ္အံုလံုး ယားႀကြလာၿပီး တကိုယ္လံုး မရုိးမရြၿဖစ္ကာ မရင္မိတကိုယ္လံုးလူးလြန္႔တုန္ခါသြား၏။ မ်က္လံုးဖြင့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုေက်ာ္ေဆြမဟုတ္ဘဲ စိုးလြင္ ၿဖစ္ေန ပါေတာ့သည္။စိုးလြင္ေပါင္ႀကားက လီးႀကီးမွာ ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲမတ္ေတာင္ေနပါေတာ့သည္ လံုးပါတ္ေရာအရွည္ပါကိုေက်ာ္ေဆြထက္ ေရာင္ေရာင္ေလးႀကီးပံုရသည္။ ထူးၿခားတာက ကိုေက်ာ္ေဆြ႔လီးႀကီးက ဒစ္လန္ေနၿပီး စိုးလြင္လီးက ဒစ္မလန္ဘဲ အေရၿပားဖံုးထားေသာ ဒစ္ထိပ္ဖူးႀကီးၿဖစ္၏။ၿပီးေတာ့ ညိဳဝါေရာင္သမ္းၿပီး ႏုထြား လွေသာ လီးႀကီးၿဖစ္၏။ မရင္မိက စိုးလြင္ကို ၿပံဳးရင္း မ်က္စိတဖက္မွိတ္ၿပသည္။အာရုံအသစ္အဆန္း မို႔ မရင္မိစိတ္ေတြ ၿမဴးႀကြသြက္လက္လာသည္ ။ေစာက္ဖုတ္ႏႈိက္ေနေသာ စိုးလြင္ လက္ကို ဆြဲယူလိုက္ၿပီး သူမကိုယ္လံုးေပၚေမွာက္ခ်ေစလိုက္သည္။ စိုးလြင္ကို တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားရင္း ပါးကို နမ္း၏။

“..မမ.က မၿပီးေသးဘူးဆို..” “..အင္း..” “.ဒါမို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပြဲသိမ္းေပးဖို႔ ေလးေဆြက လႊတ္လိုက္တာ.” စိုးလြင္က မရင္မိ ဖက္ထားေသာလက္မ်ားကို အသာေၿဖလိုက္ၿပီး ေပါင္ႏွစ္လံုးႀကားတြင္ ဝင္ရပ္လိုက္သည္။မရင္မိလည္း ကာမစိတ္ေတြၿပန္လည္ႏိုးႀကြလာၿပီး သူမ၏ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ ႀကြသထက္ႀကြ ရြသထက္ရြလာသည္။ စားေသာက္ရန္ အသင့္ၿဖစ္ေနေသာေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးထဲသို႔ သူ႔လီးႀကီးကို ဖိႏွစ္၍ သြင္းလိုက္သည္။ ေစာေစာကပင္ လီးအထိုးခံထားရၿပီးမို႔ အဝင္မွာထင္သေလာက္ မနာက်င္ေတာ့ အရသာရွိရွိႏွင့္ခံလို႔ေကာင္းရုံသာ။ စိုးလြင္က လီးႀကီးကို တဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ၿပန္ႏႈတ္လိုက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ ၿပန္သြင္းသည္။ဤကဲ့သို႔ ေလးငါးဆယ္ခ်က္ခန္႔ေစာက္ပတ္ႏွင့္လီးမိတ္ဆက္ၿပီး ခပ္သြက္သြက္ခပ္ႀကမ္းႀကမ္းေလး ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။ သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္က မရင္မိ၏ႏို႔အံုႀကီးကို တလံုးစီဆုတ္ကိုင္ကာ ကိုယ္ကိုကိုင္း၍အသားကုန္ေဆာင့္ပါေတာ့သည္။“

…ဖြတ္..ဖြပ္..ဖြတ္..ၿပြတ္…ဖြတ္..ဖပ္…ဗ်စ္.ဘြတ္..ဖြတ္..ဖြတ္..” လီးႏွင့္ေစာက္ဖုတ္ပြတ္တိုက္ရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာအသံမ်ားလဥႏွစ္လံုးကဖင္ရိုက္သံမ်ားၿဖင့္ တခန္းလံုးဆူညံသြားေတာ့သည္။ မရင္မိကလည္း ေအာက္မွေန၍ ဖင္ဆံုႀကီးကို ေကာ့ေကာ့ၿပီးခံသည္။စိုးလြင္ ကလည္း ကုန္း၍ ကုန္း၍ အသားကုန္ႀကံဳးႀကံဳးၿပီးေဆာင့္သည္။ ၁၅ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေဆာင့္လိုးၿပီးေသာအခါ မရင္မိတကိုယ္လံုး ဓာတ္လုိက္သလို တံုခါသြားၿပီး ၿပီးဆံုးသြားပါေတာ့သည္။စိုးလြင္က မရင္မိၿပီးမွန္း သိေသာ္လည္း မရပ္နားဘဲ ဒလစပ္ဆက္၍ ေဆာင့္သည္။ ၿပီးလို႔ေကာင္းတာကတစ္မ်ိဳး မနားတမ္းဆက္ေဆာင့္ေပးေနသည့္အတြက္ ေစာက္ဖုတ္အံုႀကီးတစ္ခုလံုး က်ဥ္အီဆိမ့္ကာ အတားအဆီးအကြယ္အမဲ့ ေလဟာနယ္ထဲသို႔ လြင့္ေမ်ာေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရတာကတဖံု လူပ်ိဳသိုးတစ္ေယာက္၏ လီးႏုထြားႀကီးကို အလိုးခံလိုက္ရလို႔ ေက်နပ္ပီတိၿဖစ္ရတာက တစ္နည္း…. အသီးသီး မၿငီးႏိုင္ေသာ ေဝဒနာေတြဆက္ကာ ဆက္ကာ ခံစားေနရပါေတာ့သည္။

၁၀ မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အေရာက္တြင္ စိုးလြင္က တစ္ခ်ီၿပီးသြား၏။ မရင္မိက ခံေကာင္းဆဲ… ဤကဲ့သို႔ သဲႀကီးမဲႀကီး အခ်စ္ပြဲဆင္ႏႊဲလာရာ ေနာက္ထပ္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ အေရာက္တြင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးၿပိဳင္တူ ၿပီးဆံုးသြားႀက၏။ ၿပိဳင္တူၿပီးလွ်င္ ေကာင္းႏိုင္ပါသည္။ မရင္မိလည္း ေပ်ာ့ေခြႏြမ္းေႀကသြားသည္။သို႔ေသာ္ သူမမ်က္ႏွာမွာ အၿပံဳးေတြေဝလွ်က္.. စိုးလြင္က သူ႔လီးႀကီးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆြဲႏႈတ္လိုက္သည္။လီးႀကီးက မာန္ထေနဆဲ ၿဖစ္၏။ထို႔ေႀကာင့္ ဘလြတ္ ဟု အသံမၿမည္ဘဲ ၿပြတ္ ဟု အသံၿမည္သြား သည္။အေၿခအေနက ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ေလာက္ဆြဲႏိုင္ေသးသည့္သေဘာကို လက္ေတြ႔ၿပေန၏။ ကိုေက်ာ္ေဆြႏွင့္တိုးတိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္ စိုးလြင္ကို ႀကည့္၍ အံႀသေန၏။ အခ်ိန္အားၿဖင့္ တစ္နာရီ ၿပည့္ရန္ မိနစ္ ၂၀ လိုေသး၏။ေနာက္ထပ္ မိနစ္ ၃၀ ထပ္ထည့္လိုက္လွ်င္ မိနစ္ ၇၀ တစ္နာရီ ၁၀ မိနစ္…ကိုေက်ာ္ေဆြ စိုးလြင္ကို ရႈံးသြားပါၿပီ..။ “…ေကာင္းလိုက္တာ ေမာင္ေလးရယ္…ေဆြေမ့မ်ိဳးေမ့ပါဘဲ…အသားေတြေတာင္ တုန္တယ္ကြယ္..မင္း.မိန္းမလိုးဘူးလားဟင္.” “..ဟုတ္ကဲ့..ေလးေဆြသမီး…ရီရီမြန္ကို ၅ ခါမက လိုးဖူးပါတယ္…” စိုးလြင္စကားေႀကာင့္ တိုးတိုးမ်က္လံုးအစံုၿပဴးက်ယ္ သြားသည္။သူ႔ထက္ပို၍ ကိုေက်ာ္ေဆြ႔ မ်က္လံုးႀကီးေတြက အဆတစ္ရာပို၍ ၿပဴးက်ယ္သြားပါေတာ့သည္။ ၿပီးပါၿပီ