ညဆိုး

ဆိုးဆိုးဝါးဝါးေတြ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ညတည အေၾကာင္း ။
ဆိုးဝါးတဲ့ လူေတြေၾကာင့္ ရာသီဥတု ဆိုးဝါးေနတဲ့ ညတညသည္ ညဆိုးတည ျဖစ္ခဲ့ရသည္ ။

( 1 )

ေ႐ႊသူေဌးေထာင္
ညေနေလးနာရီခြဲ အခ်ိန္

ေထာင္မႉး သိန္းမင္းေက်ာ္သည္ တရား႐ုံး အခ်ဳပ္ကို ပို႔ရမယ့္ အခ်ဳပ္သားငါးေယာက္ကို ေန႔လည္က အခ်ဳပ္ကား မဆန႔္လို႔ မပို႔ျဖစ္လိုက္တာေၾကာင့္ အခု မိုးမခ်ဳပ္ခင္ အျမန္ပို႔ဖို႔ စီစဥ္ေနသည္ ။
ေထာင္ အမႈထမ္းတေယာက္ လာေပးတဲ့ အခ်ဳပ္သား စာရင္းကို ၾကည့္လိုက္သည္ ။

၁။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း (ဘ ဦးမဲၾကဳတ္ )
၂။ ခ်စ္တိုင္းေကာင္း ( ဘ ဦးျမင့္သိန္းလြင္ )
၃။ဖိုးကံေကာင္း ( ေခၚ )ကုလားမဲ ( ဘ ဦးေပါက္ႀကီး )
၄။ကြၽဲႀကီး ( ဘ ဦးဘိုမင္း )
၅။ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ )ကရင္ေလး ( ဘ ဦးေစာသာေခါင္ )

ဒီအခ်ဳပ္သားေတြက မနက္ဖန္မွာ တရား႐ုံးထုတ္မယ့္ အခ်ဳပ္သားေတြမို႔ ဒီညေနထဲက ေရာက္ေနရမယ္လို႔ တရား႐ုံး အခ်ဳပ္က ရဲအုပ္ဦးေဇာ္သိုက္က ဖုန္း လွမ္းဆက္တာ ႏွစ္ႀကိမ္ ရွိေနၿပီ ။

မိုးကလည္း အုံ႔ေနသည္ ။ ႐ြာေတာ့မယ့္ပုံ ။

သူ႔လက္ေထာက္ ေထာင္ၾကပ္လွျမင့္စိုးက “ ေထာင္မႉး..ၾကည့္ပါအုံး…တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဒီအခ်ဳပ္သား အားလုံး ငါးေယာက္စလုံးက ၃၇၆ ေတြ ခ်ည္းဘဲ…” လို႔ တအံ့တၾသ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေထာင္မႉးသိန္းမင္းေက်ာ္လည္း “ ဒီလိုေပါ့ကြာ..တခါတေလလည္း တိုက္ဆိုင္တတ္တာဘဲ…..” လို႔ ခပ္ေပါ့ေပါ့ဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္ၿပီး အခ်ဳပ္ကားနဲ႔ လိုက္မယ့္ ရဲတာဝန္ခံ ရဲၾကပ္ႀကီး လက္ထဲကို အခ်ဳပ္သားေတြရဲ႕ စာရင္းကို ထည့္ေပးလိုက္သည္ ။

“ ကဲ အခ်ဳပ္တရားခံေတြကို ကားေပၚ တက္ခိုင္းေတာ့..မၾကာခင္ မိုး႐ြာေတာ့မယ့္ လကၡဏာ ရွိတယ္….မေမွာင္ခင္ ေရာက္ေအာင္ ထြက္ၾကေတာ့ဗ်ာ….” လို႔ ေျပာသည္ ။

လက္ထိပ္ကိုယ္စီ ခတ္ထားတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြကို အခ်ဳပ္ကားေပၚကို တက္ခိုင္းၾကသည္ ။ အခ်ဳပ္ကားကို ေမာင္းမွာက ရဲၾကပ္ ထူးေမာင္လင္း ။ ကြမ္းဝါးရင္း အခ်ဳပ္သားေတြ ကားေပၚ တက္ေနတာကိုၾကည့္ေနသည္ ။

မၾကာခင္ ေဟာင္းႏြမ္းစုတ္ျခာေနတဲ့ အခ်ဳပ္ကားျပာႀကီးသည္ ဂ်ဳန္းဂ်ဳန္းဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္း အသံစုံျမည္လ်က္ ေ႐ႊသူေဌး ေထာင္ကေန စတင္ ထြက္ခြာသြားပါသည္ ။

ရဲၾကပ္ထူးေမာင္လင္းသည္ ကားျပဴတင္းေပါက္ကေန ကြမ္းတံေတြးကို ပ်စ္ကနဲ ေထြးထည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ အသံဝါႀကီးနဲ႔ သီခ်င္းေအာ္ဆိုလိုက္သည္ ။

ႏိုင္ငံျခားက တိုင္းျပည္ေတြမွာ ဆို ဒီေလာက္ အိုေဟာင္း စုတ္ခ်ာေနတဲ့ကား ဆိုရင္ ကားသင္းခ်ိဳင္း ( Junk Yard )ကို ပို႔ၿပီးတာ ၾကာျမင့္ေလာက္ၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ လက္ပူတိုက္ ျပင္ဆင္ၿပီး ဆက္ သုံးေနဆဲပါဘဲ ။ အသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ မီးခိုးမဲေတြ တလူလူနဲ႔ ရဲအခ်ဳပ္ကားႀကီး ထဲမွာ ယာဥ္ေမာင္း ရဲၾကပ္ထူးေမာင္လင္းရဲ႕ သီခ်င္းသံေတြကို မၾကားခ်င္ဘဲ ေအာင့္အည္း နားေထာင္ေနၾကရသည္ ။

“ ႐ြာမယ္ဆို ေျပာထားလိုက္ေပါ့ ထြက္ခဲ့မယ္…လူေတြ အျမင္မွာ ေရေတြ ထင္ကာေနမယ္..ဝကၤဘာ လမ္းေလွ်ာက္ခါရယ္……ေမာင္ငိုမယ္ မိုးသဲထဲမွာကြယ္ ……”

အခ်ဳပ္သားေတြလည္း ရဲၾကပ္ထူးေမင္လင္းရဲ႕ အသံအေစာင္းလိုက္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ ဆိုေနတာႀကီးကို ႀကိတ္မွိတ္ နားေထာင္ေနရပုံ ရွိသည္ ။ စိတ္ညစ္ညဴးေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးေတြနဲ႔ ။

သူ႔ေဘးမွာ ထိုင္တဲ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္ကေတာ့ ထူးေမာင္လင္း သည္လို သီခ်င္း ေအာ္ဆိုေနတာကို ၾကားဖူးတာ ၾကာၿပီမို႔ ႐ိုးေနၿပီ ။ တပ္ၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္ စိတ္ပူေနတာက ေကာင္းကင္ တခုလုံး မဲေမွာင္ၿပီးမိုးေတြေလေတြ လာေတာ့မယ့္ အေျခအေနကိုပါ ။

အသားနီစပ္စပ္ ကတုံးဆံေတာက္ ဆံပင္နဲ႔ အသက္၂၀ေလာက္ အ႐ြယ္ ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ ) ကရင္ေလးသည္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း မ်က္ႏွာထား တင္းတင္းနဲ႔မို႔ သူနဲ႔ လက္ထိပ္ အတူတူ တြဲခတ္ထားခံရတဲ့ ကြၽဲႀကီးက “ ေကာင္ေလး….ဘာေတြမ်ား တင္းေနလဲ..မင့္ၾကည့္ရတာ ခုဘဲ လူထ သတ္ေတာ့မယ့္ပုံကြာ…..” လို႔ ေလသံ ေအးေအးနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲက “ ေတာက္….က်ဳပ္ ဒီအခ်ဳပ္ထဲမွာ တမိနစ္ တစကၠန႔္ေတာင္ မေနခ်င္ဘူးဗ်ာ..က်ဳပ္ တင္းေနတာေတာ့ အမွန္ဘဲ ..အခြင့္သာတာနဲ႔ ေျပးမွာဘဲ…” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက “ ဟ..ဒါကေတာ့ မင္းေျပာမွလား ေက်ာ္ထဲရယ္….အခြင့္သာလို႔ကေတာ့ ငါလည္း ေျပးမွာေပါ့..ငါတို႔ လုပ္ထားတဲ့ အမႈေတြကလည္း အတြဲလိုက္ႀကီးကြ….သိတဲ့အတိုင္းဘဲ ငါဆိုရင္

အခု ေခတ္စားၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့ “ သက္ငယ္မုဒိန္း ” လုပ္ထားတဲ့ေကာင္….ေသးါဏ္ေတာင္ ထိခ်င္ ထိမွာ….အခြင့္သာလို႔ကေတာ့ ေျပးၿပီ…ေကာင္ေလးေရ….” လို႔ တိုးတိုး ေျပာ

လိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ ) ကရင္ေလးသည္ သံေတာင္ၿမိဳ႕က ျဖစ္သည္ ။ ၿမိဳ႕ေပၚကေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ အနီးအနား ႐ြာတ႐ြာက ျဖစ္သည္ ။

သံေတာင္ၿမိဳ႕ေပၚက စားေသာက္ဆိုင္ႀကီး တဆိုင္မွာ စားပြဲထိုး ပုဂံေဆး အလုပ္ လုပ္လာလုပ္ရင္း သံေတာင္ၿမိဳ႕ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ခရစ္စမတ္ အတြက္ ျပင္ဆင္လုပ္ကိုင္ေနတဲ့

တရားေဟာ ဆရာမေလး ႏွစ္ေယာက္ကို အတင္း ဝင္ ထိုးႀကိတ္ ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး မုဒိန္းက်င့္ခဲ့တယ္ ဆိုၿပီး စြပ္စြဲ ဖမ္းဆီး ခံရၿပီး မုဒိန္းမႈနဲ႔ တရားစြဲခံထား ရတဲ့လူ ။

ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ ) ကရင္ေလးကို ေျခရာ လက္ေဗြရာ နဲ႔ အျခားသဲလြန္စေတြ အရ ေျခရာခံလိုက္မိၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့တာ ျဖစ္ေပမယ့္ မ်က္ျမင္ သက္ေသ မရွိ ။ အခင္း ျဖစ္ပြားခ်ိန္က လူသူ ျပတ္လပ္တဲ့

ညဖက္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အျပင္ တရားေဟာ ဆရာမေလး ႏွစ္ေယာက္ကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ခဲ့လိုက္လို႔ ဘာသက္ေသ အေထာက္အထားမွ မရၾက ။ မႈခင္းတပ္ဖြဲ႕ ( ဒီအိုင္

ဒီ )က ရဲစုံေထာက္ေတြ စုံစမ္းေထာက္လွမ္း သဲလြန္စ ရွာေဖြေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ အျပင္ဖက္ ေျမေပ်ာ့ေပ်ာ့မွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေျခရာေတြနဲ႔ ေသြးစြန္းေနတဲ့ လက္ေဗြရာေတြ တခ်ိဳ႕ ေက်ာ္ထဲ (

သို႔မဟုတ္ ) ကရင္ေလး ဟာ မုဒိန္းလူသတ္သမား ဆိုတာ ၫႊန္ျပေနသည္ ဆိုၿပီး ဖမ္းဆီးလိုက္ၾကတာ ျဖစ္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲသည္ သည္ အမႈကို သူ က်ဴးလြန္ခဲ့သည္ လို႔ ဝန္မခံခဲ့ ။ ရဲေတြက ႐ိုက္ႏွက္ၿပီး ေျဖာင့္ခ်က္ယူ ဝန္ခံခိုင္းေပမယ့္ ေခါင္းမာတဲ့ ေက်ာ္ထဲက တင္းခံခဲ့သည္ ။ က်ဴးလြန္သည္လို႔ ဝန္မခံခဲ့ ။

ေထာင္ထဲေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဘဝတူ အခ်ဳပ္သားေတြက ေမးျမန္းတဲ့အခါမွာလည္း ေက်ာ္ထဲက သူက်ဴးလြန္ခဲ့သည္ လို႔ ဝန္မခံ ။

သူ႔ေဘးက အတူတူ လက္ထိပ္ တြဲခတ္ထား ခံရတဲ့ ကြၽဲႀကီး ကေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ သဏန္းကြၽန္း ရပ္ကြက္က ဆိုးေပ ေလလြင့္တဲ့ လမ္းေဘးလူမိုက္ ။

မလႊကုန္း ရထားဘူတာမွာ ပန္းေရာင္းတဲ့ ကေလးမေလးကို ရက္ရက္စက္စက္ မုဒိန္းအႀကိမ္ႀကိမ္ က်င့္ၿပီး သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တယ္ လို႔ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ အဖမ္းခံရ ၿပီး တရား႐ုံးမွာ စြဲခ်က္ အတင္ခံေနရသူ ။

ကြၽဲႀကီးကေတာ့ မိုက္ကန္းသလို ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ ။ သူ က်ဴးလြန္ခဲ့ေၾကာင္း လူတကာကို ေလ််ာက္ေျပာသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက နံမည္နဲ႔ လိုက္ေအာင္ အသားမဲေျပာင္ၿပီး တုတ္ခိုင္တဲ့ ကိုယ္လုံးႀကီး နဲ႔ အ႐ုပ္က ဆိုးသည္ ။ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္ကန္းတဲ့ လူမိုက္တေကာင္မို႔ ေထာင္ထဲမွာလည္း ကြၽဲႀကီးကို

လန႔္ၾကသည္ ။ ရွိန္ၾကသည္ ။

ကံြၽဲႀကီး ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခါ သူ႔ေပါင္ၾကားက ထူးထူးျခားျခား ေယာက်္ားတန္ဆာ မဲမဲ ရွည္ရွည္ႀကီးကို ေတြ႕ၾကရလို႔ လူေတြက ကြၽဲကို ျမင္းလီး တပ္ေပးထားတာ လို႔ ကြယ္ရာမွာ ေျပာ

ဆိုၾကသည္ ။ ကြၽဲႀကီးသည္ ကေလးမေလးကို ရက္ရက္စက္စက္ က်င့္ႀကံၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့သည္ ဆိုၿပီး ေထာင္ထဲက တျခား လူမိုက္ေတြက ကြၽဲႀကီးကို ဝိုင္း႐ိုက္ၾကတဲ့အခါ ကြၽဲႀကီးက

အသင့္ရွာၿပီး ေဆာင္ထားတဲ့ သံျပားခြၽန္နဲ႔ ျပန္ထိုးခဲ့တာေၾကာင့္ လူမိုက္တေယာက္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဒါဏ္ရာေတြ ရခဲ့ရသည္ ။ ကြၽဲႀကီးကို ဘယ္သူမွ ထပ္ မကပ္ရဲၾကေတာ့ဘူး ။ ကြၽဲႀကီးလည္း

ဒီအတြက္နဲ႔ ေထာင္ထဲမွာ တေယာက္ထဲ အေမွာင္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲ ေလွာင္ထား ( တိုက္ပိတ္ ခံရ ) ၿပီး တရား႐ုံးကို ထုတ္တဲ့အခါ လက္ထိပ္သာ မက ေျခထိပ္ သံေျခက်င္းပါ အခပ္ ခံရသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ဒါကို ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားေနသည္ ။

“ ငါက ေသမထူး ေနမထူးကြ….လူသတ္ေကာင္..သတ္ရဲေသရဲတယ္…ေသရဲမွ လာခဲ့ၾက…” လို႔ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ စိမ္ေခၚတတ္သူ ။

ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲ ဆိုတဲ့ ကရင္ေလးရဲ႕ အေနာက္ခုံတန္းမွာ ထိုင္ၾကတဲ့ အခ်ဳပ္သား ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ခ်စ္တိုင္းေကာင္း နဲ႔ ဖိုးကံေကာင္း ( ေခၚ ) ကုလားမဲ ျဖစ္သည္ ။

သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က အသက္ မငယ္ေတာ့တဲ့ ဆယ္တန္း ေက်ာင္းသားႀကီးေတြ ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ အတန္းပိုင္ ဆရာမကို အခ်ိန္ပို စာေခၚသင္ေပးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဝိုင္း မုဒိန္းက်င့္လို႔ ဖမ္းဆီး တရားစြဲဆို

ခံၾကရတဲ့ လူေတြ ။ ဆရာမကို တေယာက္တလဲ က်င့္ႀကံၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခ်စ္တိုင္းေကာင္းနဲ႔ ဖိုးကံေကာင္း ( ေခၚ )ကုလားမဲက ဆရာမကို တေနရာကို ဖမ္းေခၚသြားဖို႔ ႀကိဳးစားေနတုံး တျခား

ဆရာေတြနဲ႔ဆရာမေတြက ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဝိုင္းဖမ္းလိုက္ၾကၿပီး ရဲစခန္းကို ပို႔ခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သည္ အတန္းတိုင္း ႏွစ္တိုင္း က်ေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားဆိုးေတြ

ျဖစ္ၿပီး ဆရာမကို တခ်ိန္လုံး ျပစ္မွား ေနခဲ့ရာက စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ မုဒိန္းက်င့္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ကြၽဲႀကီးတို႔လို အသားကုန္ မိုက္တဲ့ လူမိုက္ေတြ မဟုတ္ၾကလို႔ ေထာင္ထဲမွာ အခ်ဳပ္က်ေနတုံး ကြၽဲႀကီးတို႔လို

လူမိုက္ေတြကဗိုလ္က်တာကို ခံၾကရတဲ့ ေကာင္ေတြ ျဖစ္သည္ ။

ေနာက္ဆုံးပိတ္ ခုံတန္းမွာ တေယာက္ထဲ ထိုင္ေနတဲ့ အခ်ဳပ္သားကေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကလည္း ေရွ႕က အခ်ဳပ္သားေတြလိုဘဲ မုဒိန္းမႈနဲ႔ ဖမ္းဆီး ခံရၿပီး တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ေကာင္ ။

သူက တကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ ေက်ာင္းသား ။

သူက ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ဆန႔္က်င္ဖက္ မုဒိန္းသမား ။

ကြၽဲႀကီးက သက္ငယ္မုဒိန္းသမား..ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက သက္ႀကီး မုဒိန္းသမား ။ သူေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက အသက္ ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္ အ႐ြယ္ မိန္းမႀကီး တေယာက္ကို အတင္း မုဒိန္းက်င့္လို႔ ရပ္ကြက္က ဝိုင္းဖမ္းလို႔ မိခဲ့တဲ့ အမႈ ။ သူက မိန္းမႀကီးကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားၿပီး မၾကာခင္မွာ ေနာက္ထပ္ တခါ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ထပ္ က်င့္လို႔ ေဘးအိမ္ေတြက သိသြားၿပီး အဖမ္း ခံရတာ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ေသြးေအးေအးနဲ႔ ရက္စက္သူ ျဖစ္ၿပီး အိမ္မွာ ခိုင္းတဲ့ အိမ္ေဖၚအကူ မိန္းကေလး တေယာက္ကို ကိုယ္တုံးလုံးခြၽတ္ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ၿပီး အခန္းထဲ ေလွာင္ထားခဲ့ဘူးသူ ။ ခ်မ္းသာတဲ့ မိဘေတြက သက္ဆိုင္ရာေတြကို ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး ဖုံးဖိခဲ့လို႔
သည္ကိစၥက မေပၚေပါက္ခဲ့ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္ ။သည္ သက္ႀကီး မုဒိန္းမႈ မျဖစ္ခင္ကလည္း မိန္းကေလးေတြကို သူ႔လိင္တန္ဆာကို လိုက္ျပသတဲ့ အမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့လို႔ ေက်ာင္းက ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္တာ ခံခဲ့ရတဲ့ အမႈအေဟာင္း ရွိခဲ့ဘူးသူ ျဖစ္သည္ ။

ရဲၾကပ္ထူးေမာင္လင္းသည္ မေမွာင္ခင္ ေရာက္ဖို႔ စိတ္ေစာေနလို႔ ကား အရွိန္ကို မသိမသာ တင္လိုက္သည္ ။ အခ်ဳပ္ကားရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ေပါင္ေပၚ ကန႔္လန႔္ျဖတ္ တင္ၿပီး အိပ္ငိုက္ လိုက္ပါလာတဲ့ ရဲသား ထြန္းထြန္းသည္ ကား လႈပ္ခါသြားလို႔ ဖ်တ္ကနဲ ႏိုးလာသည္ ။

“ ေဟာ..မိုးစ႐ြာလာၿပီ…..”

ဝါဇင္နဲ႔ျပာဇင္တို႔ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဒီေန႔ အတန္းမရွိလို႔ အိမ္ကို ေစာေစာ ျပန္ေရာက္ေနၾကတာကို သိတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ သမီးေတြဆီကို ဖုန္းဆက္လိုက္သည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ အိမ္ကို မိုးခ်ဳပ္မွ ျပန္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။

ဥပေဒဝန္ထမ္း ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ဒီေန႔ တရား႐ုံးမွာ အမႈေတြ မ်ားျပားလွတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ပင္ပန္းေနေပမယ့္ အိမ္ျပန္လို႔ မရေသး ။ လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ၿပီးျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနရသည္ ။

သမီးတို႔ ဖုန္းမကိုင္လို႔ စိတ္က ပူလာသည္ ။ အိမ္က လိုင္းဖုန္းကို ထပ္ေခၚၾကည့္လိုက္သည္ ။ ကိုင္ၿပီ ။ ရၿပီ ။
သမီးတို႔ ကိုင္တာ မဟုတ္ ။ အိမ္ေဖၚမေလး ေနာ္ပိုးကိုင္တာ ။

“ ေနာ္ပိုး..သမီးတို႔ ဘယ္မွာလဲ..ဘာလုပ္ေနၾကလဲ….”

“ မဝါဇင္က အိမ္ေနာက္ေဖးမွာ ေလေသနတ္ ပစ္ေနတယ္ အန္တီ..မျပာဇင္ကေတာ့ ၾကက္ၿခံမွာ ေရာက္ေနတယ္..”

“ သူတို႔ ထမင္းစားၿပီးၾကၿပီလားဟင္..ေနာ္ပိုး…”

“ မစားၾကေသးဘူး အန္တီ…ေက်ာင္းက မုန႔္စားလာၾကတယ္ ေျပာတယ္..ခဏၾကာမွ စားမယ္ တဲ့…”

“ ေအး..ေအး…ငါ နဲနဲ ေနာက္က်မယ္…သူတို႔ကို ေျပာျပလိုက္.ေနာ္ပိုး…”

“ ဟုတ္ကဲ့ အန္တီ…”

ဝါဇင္သိန္းသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးက သရက္ပင္ႀကီးရဲ႕ ပင္စည္မွာ ကပ္ထူ စက္ဝိုင္း ပစ္မွတ္တခုကို သံမႈိနဲ႔ ႐ိုက္ကပ္ၿပီး ေလေသနတ္နဲ႔ ပစ္ခတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ျပာဇင္သိန္းသည္ ၿခံေဘးဖက္က ၾကက္ ဘဲ ငန္းေတြ ေမြးထားတဲ့ ၿခံေတြဖက္မွာ ၾကက္ေတြ ဘဲေတြ ငန္းေတြကို အစာေကြၽးေနသည္ ။ ဝက္ေတြကိုေတာ့ အိမ္ေဖၚ ေနာ္ပိုးက အစာေကြၽးၿပီးၿပီမို႔ ျပာဇင္ ေကြၽးဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး ။ ျပာဇင္သိန္း က
ေမြးျမဴေရး ဝါသနာပါသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖ ျဖစ္သူက ၾကက္ေတြ ဘဲေတြနဲ႔ ငန္းေတြကို ေမြးဖို႔ ခြင့္ျပဳသည္ ။ သူ ေရွ႕တန္းက ျပန္လာတဲ့အခါ ႏို႔စားႏြားေတြ ေမြးၾကမည္ လို႔လည္း ေျပာသြားသည္ ။

ဝါဇင္သိန္းကေတာ့ အေဖ့သမီး စစ္စစ္ ။ ေယာက်္ားေလး တေယာက္လိုဘဲ ေသနတ္ပစ္ခ်င္သည္ ။ ျမင္းလည္း စီးခ်င္သည္ ။ ၿပိဳင္စက္ဘီး စီးသလို တင္းနစ္စ္လည္း ႐ိုက္သည္ ။ ဘြဲ႕ရၿပီးတဲ့အခါ ဗိုလ္သင္တန္း တက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္ လုပ္ခ်င္သည္ လို႔လည္း ေျပာသည္ ။

ျပာဇင္သည္ ဝါဇင့္ထက္ ၂ႏွစ္ႀကီးသည္ ။ ဒါေပမယ့္ ဝါဇင္သည္ အားကစားေတြ လုပ္ၿပီး အစားလည္း ပုတ္တာေၾကာင့္ ထြားသည္ ။ ညီအမႏွစ္ေယာက္သည္ ႐ြယ္တူေတြလို႔ ထင္ရသည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ၿခံက်ယ္က်ယ္ႀကိဳက္တဲ့ စိုက္ပ်ိဳးေမြးျမဴတာ ႀကိဳက္တဲ့ ခင္ပြန္းေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ေနရတာကို
တခါတခါေတာ့လည္း လူသူနဲ႔ ကင္းေဝးလြန္းလို႔ ၿမိဳ႕ျပင္မွာ ေနရတာကို ေၾကာက္မိသည္ ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဗိူလ္မႉးဇင္ေမာင္သိန္းသည္ သူေနခ်င္တဲ့ ၿခံႀကီးမွာ ၾကာၾကာ မေနႏိုင္ ။ အခု ေရွ႕တန္းမွာ ေရာက္ေနသည္ ။

မိုးကလည္းမဲေမွာင္ေနသည္ ။ အလုပ္ေတြကို အျမန္ လက္စသတ္ေနသည္ ။
မနက္ဖန္ မနက္မွာ အမႈေတြ မ်ားအုံးမည္ ။ သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ အရမ္း ပါခဲ့ နံမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ မုဒိန္းမႈေတြ ကို မနက္ဖန္ မနက္ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ တရား႐ုံးမွာ စစ္ေဆး ၾကားနာမည့္ ႐ုံးခ်ိန္းေတြ ရွိသည္ ။

ခရစ္စမတ္ အခ်ိန္ အခါ အတြက္ ဘုရားရွစ္ခိုးေက်ာင္းမွာ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ တရားေဟာဆရာမေလးေတြကို ညဘက္ႀကီး မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အမႈ ရယ္..အသက္ေျခာက္ဆယ့္ဂွစ္ႏွစ္ အ႐ြယ္ မိန္းမႀကီး တေယာက္ကို ၂ခါျပန္ မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အမႈ ရယ္..အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ ပန္းေရာင္းတဲ့ ေကာင္မေလးကို က်င့္တဲ့ မုဒိန္းမႈ ရယ္ ..။

ေနာက္တမႈကလည္း မုဒိန္းမႈဘဲ ။ အခ်ိန္ပို စာေခၚသင္ေပးတဲ့ ေက်ာင္းဆရာမကို ေက်ာင္းသားေတြက အတင္း မုဒိန္းက်င့္တဲ့ အမႈ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ႏွစ္မႈလုံးမွာ ခံရတဲ့ မိန္းမသားေတြဖက္ကို စာနာၿပီး အျပစ္က်ဴးလြန္တဲ့ လူမဆန္တဲ့ လူဆိုးေတြကို ထိုက္သင့္တဲ့ အျပစ္ဒါဏ္ က်ခံၾကေစဖို႔ လြတ္ေပါက္ လြတ္ကြက္ မရွိေအာင္ အထူး ဂ႐ုစိုက္ၿပီး အမႈေတြကို တည္ေဆာက္ခဲ့သည္ ။

သမီးေလး၂ေယာက္ ရွိတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ အၾကမ္းဖက္ အႏိုင္က်င့္တဲ့ ေယာက်္ားေတြကို တအားကို မုန္းတီး ႐ြံရွာသည္ ။
ကိုယ့္အလုပ္ကလည္း မေကာင္းတဲ့ လူဆိုး သူခိုးေတြကို ေထာင္က်ေအာင္ တရားစြဲဆိုရတဲ့ ဥပေဒဝန္ထမ္း အလုပ္ မဟုတ္လား ။ အမႈေတြ မ်ိဳးစုံကို ကိုင္တြယ္ရတဲ့ အထဲ မိန္းမေတြကို ႏိုင္ထက္စီးနင္း အႏိုင္က်င့္တဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာတဲ့ အမႈေတြကို ႀကဳံလာရရင္ ဒီတရားခံေတြ သည္ ထိုက္သင့္တဲ့ အျပစ္ဒါဏ္ မရဘဲ လြတ္သြားၾကမွာကို ေဒၚေမႊးေမႊး မလိုလားဘူး ။ သူ႔ဖက္က လပ္မစားဘဲ ဖိဖိစီးစီး အလုပ္လုပ္ေသာ္ျငားလည္း ရဲေတြဖက္က ျဖစ္ျဖစ္ တရားသူႀကီးဖက္က ျဖစ္ျဖစ္ ေငြယူ လပ္စားၿပီး တကယ္က်ဴးလြန္းတဲ့ မုဒိန္းေကာင္ေတြ လြတ္သြားတာေတြလည္း လုပ္သက္ အေတြ႕အႀကဳံအရ ေဒၚေမႊးေမႊးက ႀကဳံဘူးခဲ့ၿပီ ။

သည္ အမႈေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ တည္ေဆာက္ ျပင္ဆင္ေနလို႔ အလုပ္က မၿပီးျပတ္ႏိုင္ေသး ။

ျပာဇင္သည္ ၾကက္ ဘဲ ငန္းေတြ ထားတဲ့ ၿခံေလးေတြကို သန႔္ရွင္းေရးလုပ္…သူတို႔ေတြကို အစာေကြၽး…ေရခြက္
ေတြ ေရျဖည့္ၿပီး အိမ္ဖက္ကို ျပန္လာတဲ့အခ်ိန္ ေလေသနတ္ကို ပုခုံးေပၚ ထမ္းၿပီး ေလေလးတခြၽန္ခြၽန္နဲ႔ ေလွ်ာက္လာတဲ့ ညီမဝါဇင္ကို ေတြ႕လိုက္လို႔..“ ဝါဝါ…..ထမင္းစားၾကမလား…..ေနာ္ပိုး….ငါးေမႊ ေၾကာ္ထားတယ္….ပဲဟင္းနဲ႔”လို႔ လွမ္းေျပာလိုက္သည္ ။ ဝါဇင္က “ စားမယ္…မမ…ဝါဝါ…ဘိုက္တအား ဆာေနတယ္..ေမေမက နဲနဲေနာက္က်မယ္ တဲ့ေမေမ့ကို မေစာင့္ေတာ့ဘူး….” လို႔ ျပန္ေျဖသည္ ။ ညီအမႏွစ္ေယာက္ အိမ္ထဲကို ဝင္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ေဝါကနဲ မိုး႐ြာခ်လိုက္လို႔ ျပာဇင္က “ မိုးကေတာ့ သည္းၿပီ….မီးျပတ္မွာ စိုးရတယ္…ေစာေစာစီးစီး ထမင္းစားထားတာ အေကာင္းဆုံးဘဲ ” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ေဘးကို ေရာက္လာတဲ့ ေနာ္ပိုးကို “ ေရေျပးခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္…ထမင္းျပင္ထားလိုက္..ဝါဝါလည္း စားမယ္…”လို႔ ေျပာၿပီး အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္လိုက္သည္ ။

                                  အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္ေတြ အကုန္လုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ မိေမြးတိုင္းကိုယ္နဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲကို အျမန္ေျပးဝင္သည္ ။ ေရပန္းကို ဖြင့္သည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ခ်ပ္ႀကီးထဲမွာ ျပာဇင္ သူမကိုယ္ကို ျမင္ေနရသည္ ။ ရက္ရက္စက္စက္ အလွေသြးႂကြယ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး ။

ကိုယ့္႐ုပ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္လုံး ဘယ္ေလာက္ လွတယ္ ၾကည့္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ျပာဇင္သိသည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပာဇင္သည္ ေတာ္႐ုံ ဘဲ ဆိုရင္ ရွိတယ္ေတာင္ မထင္ဘူး။ အလွဂုဏ္ေမာက္သည္လို႔ ေျပာမလား။အလွမာန္တက္သည္လို႔ ေျပာမလား ။

ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္လြန္းတဲ့ ျပာဇင့္ကိုယ္လုံးေတြက အခ်ိဳးက် လွပလြန္းေနၾကသည္ ။ တင္းမာလုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားေတြက အႀကီးႀကီးလည္း မဟုတ္ ေသးေသးေလးလည္း မဟုတ္ ။ အေနေတာ္ လွလြန္းေနၾကသည္ ။

ေသးက်ဥ္နဲ႔ ခါးနဲ႔ ဝမ္းပ်င္သား ရွပ္ရွပ္ေတြ…စြင့္ကားလုံးဝန္းတဲ့တင္ပါးေတြကလည္း လွပလြန္းေနသည္ ။ ေပါင္တန္ေတြ ၾကား ဂြဆုံေနရာက မို႔အိတဲ့ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးမွာ အေမႊႏုေလးေတြ ခပ္ေရးေရး ေပါက္ေနၾကတာကလည္း ျမင္ရတာ ၾကည့္ေကာင္းလွသည္ ။

တဖ်န္းဖ်န္းက်ေနတဲ့ ေရပန္း ေအာက္ထဲ ဝင္ရပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးရင္း ျပာဇင္တေယာက္ ဆပ္ျပာတိုက္တဲ့အခ်ိန္ မိမိကိုယ္ခႏၶာ အစိတ္အပိုင္းေတြကို လက္အစုံနဲ႔ ပြတ္သပ္မိရသည္ ။ ရင္သီး ( ႏို႔သီးေခါင္း ) ေလးေတြကို လက္ဖဝါးနဲ႔ ထိမိေတာ့ ဂွိန္းဖိန္းတဲ့ ခံစားမႈေတြကို ရသလို ေပါင္ၾကားက အကြဲေၾကာင္း အဂၤါစပ္ကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္တိုက္ ေဆးေၾကာေတာ့လည္း ၾကက္သီးထစရာ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ အပ်ိဳမေလး ျပာဇင္ တုန္ခါေနရသည္ ။

ေက်ာင္းေနဖက္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မိန္းကေလးခ်င္း တီးတိုး စကားေျပာၾကတဲ့အခါ ဆန႔္က်င္ဖက္ ေယာက်္ားေလးေတြရဲ႕ အေၾကာင္းက မပါမၿပီးေတာ့ ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ လိင္ဆက္ဆံတဲ့ ကိစၥေတြကို ျပာဇင္တို႔ေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။ အင္တာနက္က အျပာဇာတ္လမ္းေတြကို ဖတ္ဖူးၾကသလို လိင္ဆက္ဆံေနတဲ့ ဓါတ္ပုံေတြ ဗီဒီယိုေတြကို
ၾကည့္ဖူးၾကလို႔ လက္နဲ႔ ကိုယ့္ဖါစာ ပြတ္သပ္ အာသာေျဖတဲ့ ကိစၥေတြကိုလည္း နားလည္ သေဘာေပါက္ စမ္းသပ္ဖူးေနၿပီ ။

အခုေတာ့ ညီမ ဝါဝါနဲ႔ ညေနစာ အတူတူ စားၾကမွာမို႔ အာသာေျဖတဲ့ ကိစၥကို မလုပ္ေတာ့ဘဲ ေရကို ခပ္ျမန္ျမန္ ၿပီးေအာင္ ခ်ိဳးလိုက္သည္ ။

ျပာဇင္ ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေနာ္ပိုးသည္ ထမင္းပြဲ ျပင္ထားၿပီး ျဖစ္သလို ညီမ ဝါဇင္လည္း ထမင္းစား စားပြဲမွာ ေရာက္ေနၿပီ ။

ေနာ္ပိုး ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြကို ညီအမႏွစ္ေယာက္ ထိုင္စားၾကတဲ့အခ်ိန္ ဝါဇင္က ေက်ာင္းမွာ သူ႔ကိုလိုက္ၿပီး စကားေျပာတဲ့ ေဝ.ယံဟိန္း ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလး အေၾကာင္းကို စကားစသည္ ။ ေဖေဖေမေမတို႔ မရွိလို႔ဝါဝါလည္း အခုလို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာလို႔ ရေနတာ ။ ေဖေဖေမေမတို႔က ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ကို ေက်ာင္းစာကိုဘဲ အဓိကထား ေစခ်င္ၾကၿပီး ရည္းစားထားမွာကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ပိတ္ပင္ခဲ့ၾကလို႔ အိမ္မွာ သူတို႔ ညီအမ စကားေျပာဆိုတာ သတိထားခဲ့ၾကရသည္ ။ ေဖေဖေမေမတို႔ အေရွ႕မွာ ေယာက်္ားေလးေတြ အေၾကာင္း ဘာမွ မေျပာမိေအာင္ ေနၾကရသည္ ။

“ ေနာ္ပိုး….”

“ ဘာလိုလဲ မျပာဇင္….”

“ ဖထီးကိုလည္း ထမင္း စားခိုင္းလိုက္အုံးေနာ္..ေတာ္ၾကာ မိုးပိုသည္း ေလျပင္းတိုက္ၿပီး မီးပ်က္သြားမွ အေမွာင္ႀကီးထဲ စားေနရမယ္….”

“ ဟုတ္ကဲ့ က်မ ေကြၽးလိုက္မယ္….သြားေခၚလိုက္အုံးမယ္…..”

ဝါဝါက ငါးေမႊႀကိဳက္သည္ ။ ပဲဟင္းနဲ႔ အားရပါးရ စားေနသည္ ။ ျပာဇင္ကေတာ့ တီဗီက လာေနတဲ့ ႏို႔စားႏြားေတြ ေမြးတဲ့အေၾကာင္းကို ပို စိတ္ဝင္စားေနသည္ ။

ဒုရဲအုပ္ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ တရား႐ုံး အေနာက္ဖက္ထဲက ႐ုံးခန္းေလးထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို တေစ့တေစာင္း ေခ်ာင္းေျမာင္းေနသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေတာင့္တင္းစိုေျပလွတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို သေဘာက်ေနတာ ၾကာၿပီ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးက ကေလးႏွစ္ေယာက္ အေမ ဆိုေပမယ့္ တကယ့္ကို ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ရင္ထြားထြားတင္းတင္း တင္ကားကား ဝိုင္းဝိုင္းေတြနဲ႔ အလွေသြး ႂကြယ္ေနဆဲ မိန္းမေခ်ာ တေယာက္ ဆိုေတာ့ လင္ရွိ မိန္းမတေယာက္ ဆိုတာ သိရက္နဲ႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ မေနႏိုင္ဘူး ။

ေဒၚေမႊးေမႊးကို တပ္မက္ေနတာ ၾကာၿပီ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးကို သူ စိတ္နဲ႔ ပစ္မွားေနမိတာ ၾကာၿပီ ။ သူ႔လင္ ဗိုလ္မႉ း ဇင္ေမာင္သိန္းကလည္း တိုက္ခိုက္ေရး တပ္က ဆိုေတာ့ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာကို ခဏ ခဏ သြားသြားေနရသည္ ။ တခါတခါ သြားလိုက္ရင္ ေျခာက္လ ဆိုတာက အနည္းဆုံးဘဲ ။

     လင္မရွိတဲ့အခ်ိန္ က်န္းမာေရးေကာင္းၿပီး စိုေျပေတာင့္တင္းတဲ့ သည္ေစာ္ႀကီးသည္ စိတ္မလာဘဲေနမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ သူ႔ဖါသာ တြက္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးကို စိတ္ကူးနဲ႔ ကာမစပ္ယွက္ေနခဲ့သည္ ။

                              ဥပေဒဝန္ထမ္းနဲ႔ တရား႐ုံး အမႈလိုက္ရဲ ဆိုတာကလည္း အၿမဲ ေတြ႕ၾက ခင္မင္ေနၾကတဲ့လူေတြဆိုေတာ့ ေဒၚေမႊးေမႊးနဲ႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္တို႔သည္ ခင္ခင္မင္မင္ ရွိၾကပါသည္ ။တ႐ုံးထဲ အတူတူ လုပ္ေနၾကၿပီး လုပ္ငန္းခ်င္းကလည္း ဆက္စပ္ေနေတာ့ လဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔ ထမင္းဆိုင္ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြမွာ ဆုံေနက် တိုးေနက် အတူတူလည္း စားေနက် ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ အၾကည့္အရႈေတြက သူမ အေပၚမွာ မ႐ိုးသားမွန္း ေဒၚေမႊးေမႊး ရိပ္မိသည္ ။ သူ႔အၾကည့္ေတြက သူမရဲ႕ အဝတ္အစားေတြကို ထိုးေဖါက္ၿပီး ျမင္ေနရလို႔ တပ္မက္မႈ အျပည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနတဲ့ အၾကည့္ ။

ေပါင္ၾကား ဆီးစပ္ေနရာကို စိုက္ၾကည့္တာကို ခံရတဲ့ အခါ ေဒၚေမႊးေမႊး ၾကက္သီးေတြ တအား ထထသြားရသည္ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ မ႐ိုးသားတဲ့ အၾကည့္႐ိုင္းေတြေၾကာင့္ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း အရင္ကေလာက္ သူနဲ႔ မေရာေတာ့ဘဲ ခပ္တန္းတန္း ေနလိုက္သည္ ။

ဒါကို ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကလည္း သိသည္ ။
ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ လူပါးလူလည္ တေယာက္ ။ ဒုရဲအုပ္ေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔ တိုက္ခန္းနဲ႔။
ေဒၚေမႊးေမႊး သူ႔ကို ေရွာင္ေနသည္ ဆိုတာကို သိသည္ ။

ဂြင္ဖန္တတ္သလို ႐ိုက္လည္းစားတတ္သည္ ။ သူ႔အပိုင္ နယ္ေျမထဲမွာ သူ တိတ္တိတ္ပုန္း ဝါးေနစားေန
တဲ့ အႏွိပ္ခန္းက ေကတီဗီက ေစာ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးဘဲလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ၾကားဖူးသည္ ။

လုပ္လက္စ အလုပ္ေတြကို ျမန္ျမန္ အၿပီး ျဖတ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊး အိမ္ျပန္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္ ။

မေယာင္မလည္နဲ႔ သူ႔ကို အကဲခတ္ေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ေဒၚေမႊးေမႊး ျမင္သည္ ။ မျမင္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အိမ္ကို ယူမယ့္ ထမင္းဘူး..အပါအဝင္ ပစၥည္းေလးေတြကို လက္ဆြဲျခင္းထဲ ထည့္သည္ ။ လက္ကိုင္အိတ္ကို စားပြဲ အံဆြဲထဲက ထုတ္သည္ ။ သြားဖို႔ အသင့္ျဖစ္ၿပီ ။

႐ုံးထဲက ဝန္ထမ္း တေယာက္ရဲ႕ “ ဟာ..မိုးစ႐ြာၿပီ….ေလက ေတာ္ေတာ္ ထန္တာဘဲ….” လို႔ ေျပာလိုက္သံကို ၾကား
လိုက္ရသည္ ။ မမ ျပန္ေတာ့မလား…..လို႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ႏုတ္ဆက္လိုက္တာေၾကာင့္ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း..“ ဟုတ္တယ္…ျပန္ၿပီ….” လို႔ တိုတိုတုတ္တုတ္ဘဲ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ မေကာင္းတတ္လို႔ ။

တေနရာထဲ အတူတူလုပ္ေနၾကၿပီး လုပ္ငန္းခ်င္းကလည္း ဆက္စပ္ေနေတာ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို မႀကိဳက္ေပမယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊး မသိေက်းကြၽန္ျပဳေနခဲ့တာ ၾကာၿပီ ။

တရား႐ုံးဝင္းကြက္လပ္ထဲ ရပ္ထားတဲ့ ကားဆီကို ေလွ်ာက္သြားဖို႔က ထီးလိုသည္ ။ အေရးထဲ ထီးက မပါ။

မိုးကလည္း တေဝါေဝါ ႐ြာေနသည္ ။

“ မမ…ကားဆီကို က်ေနာ္ လိုက္ပို႔ေပးမယ္….”

အကြက္ေစာင့္ေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ထီးကို ဖြင့္ၿပီး အေပါက္ဝက ႀကိဳေစာင့္ေနလို႔ “ ေနပါေစ…မလို
ဘူး..” လို႔ ေျပာရင္း ျငင္းပယ္လိုက္ေပမယ့္..“ မိုးသည္းေနတယ္…..မမ….မမစိုကုန္လိမ့္မယ္….” လို႔ သူကေျပာၿပီး
အတင္း ထီးမိုးေပးလို႔ မျငင္းသာဘဲ သူနဲ႔ ထီးတေခ်ာင္းထဲ ေဆာင္းၿပီး ႐ုံးထဲကေန ကားဆီကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္ရသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ ကိုယ္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ထိမိကပ္မိေနသည္ ။ သူ႔ကို ေရွာင္ေနပါတယ္ ဆိုမွ သူက ပူးပူးကပ္
ကပ္လာလုပ္ေနသည္ ။ မေကာင္းတတ္လို႔..“ သိုင္းက်ဴး…”လို႔ သူ႔ကို ေျပာလိုက္ရသည္ ။

ကားေမာင္းထြက္လိုက္တာကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး က်န္ခဲ့တဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ႐ြံရွာမုန္းတီးမိတဲ့စိတ္ေၾကာင့္
( ဒီေကာင္ မဟုတ္တာ လုပ္တာ တခုခုမ်ား ေတြ႕လို႔ သိလို႔ ေသခ်ာလို႔ကေတာ့ ခ႐ိုင္ရဲမႉးကို တိုင္ၿပီသာ မွတ္)
လို႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကဳံးဝါးမိလိုက္သည္ ။

မိုးသည္းတဲ့ညေနခင္းက ေမွာင္လြန္းတာေၾကာင့္ အိမ္က သမီးႏွစ္ေယာက္အတြက္ စိတ္ပူလို႔ ဖုန္းလွမ္းဆက္မိရ
ျပန္သည္ ။ ဖုန္းကိုင္တာက ေနာ္ပိုး ။

“ ေနာ္ပိုး…မိုးေတြ တအား႐ြာေနတယ္…မီးလာရဲ႕လား…..”

“ လာတယ္….အန္တီ…..”

“ ဖထီးကို ၿခံတံခါးေတြ ေသခ်ာ ပိတ္ခိုင္း ..ငါ့ကားလာမွ လာဖြင့္ေပးလို႔ေျပာ..အခု ငါ ထြက္လာေနၿပီ…..”

“ ဟုတ္ကဲ့…အန္တီ….”

ဖထီးသည္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေယာက်္ား ဗိုလ္မႉးဇင္ေမာင္သိန္းရဲ႕ အရင္တုံးက ယာဥ္ေမာင္းရဲေဘာ္ႀကီး ျဖစ္သည္ ။ ဖထီ းသည္ စစ္တပ္က ပင္စင္ယူၿပီးတဲ့ေနာက္ သံေယာဇဥ္ရွိခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးရဲ႕ အိမ္မွာ ကားလာေမာင္းေပး..ၿခံေစာင့္ေပးေနတဲ့ ႐ိုးအတဲ့ ကရင္လူမ်ိဳး အဖိုးႀကီး ။

ဖထီးနံမည္က ေစာအားေမ ။

မိုးေတြက တေဝါေဝါနဲ႔ အညႇိဳးႀကီးႀကီးနဲ႔ ႐ြာခ်ေနသလား ထင္ရသည္ ။မဲေမွာင္ေနတဲ့ ေကာင္းကင္က ညသန္းေကာင္အခ်ိန္လား ထင္မွတ္ရသည္ ။ တျဗန္းျဗန္း တေဝါေဝါ အသံေတြ ဆူညံေနသလို တခ်က္တခ်က္ ကစ္လိုက္တဲ့ မိုးႀကိဳးသံက ေဒၚေမႊးေမႊးကို ၾကက္သီးေတြ ထသြားေစသည္ ။ ျပင္းထန္တဲ့ ေလတိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေဒၚေမႊးေမႊး တေယာက္ ကား မနည္း ထိန္းေမာင္းေနရသည္ ။ ကားသည္ ညာဖက္ကို ဆြဲဆြဲသြားေနသည္ ။

                                မိုးမ်ားလြန္းလို႔ ကားေရွ႕ဖက္ကို ထင္ထင္ရွားရွား မေတြ႕ရလို႔ တခါတခါ ကားကို လမ္းေဘးမွာ ထိုးကပ္ ရပ္ထား

လိုက္ဖို႔ စဥ္းစားေနမိသည္ ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဘီးလွိမ့္႐ုံေလး ေမာင္းေနရလို႔ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ အိမ္ေရာက္ပါမလဲ
စိတ္ထဲမွာ ပူပန္မိေနသည္ ။ ေစာေစာထဲက ျပန္လိုက္ရင္ ေကာင္းသား လို႔လည္း ေနာင္တ ရမိလိုက္သည္ ။

                                 ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ကားဆီကို ထီးမိုးကာ လိုက္ပို႔ေပးခဲ့ရင္း ေဒၚေမႊးေမႊးကိုယ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္

မေတာ္တဆ ထိမိလိုက္မိခဲ့တာေလးေတြကို ေက်နပ္ေနမိၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို အနီးကပ္ ရႈိး
လိုက္ရလို႔လည္း စိတ္ေတြ ထႂကြေနသည္ ။ မိုးေရစိုေနလို႔ အသားနဲ႔ ထမိန္ ကပ္ေနတာေၾကာင့္ တင္းကားတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ေလ ။

                           ၿပီးခဲ့တဲ့ သုံးရက္ေလာက္က ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ သည္လိုဘဲ ေဒၚေမႊးေမႊး အိမ္အျပန္မွာ စိတ္ေတြ ထႂကြ

ခဲ့ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးကား ကို ေနာက္ေယာင္ခံၿပီး လိုက္သြားမိခဲ့သည္ ။ ရဲတေယာက္မို႔ ေနာက္ေယာင္ခံတဲ့အလုပ္က သူ႔အတြက္ မဆန္းေတာ့ ။ သူ႔ရဲ႕ ကို႐ိုလာကားေဟာင္းေလးနဲ႔ ခပ္ခြာခြာ လိုက္သြားလိုက္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ၿခံနဲ႔အိမ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ဝါး႐ုံေတာထဲမွာ ကားကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ရဲ႕ ၿခံဆီကို သူ တိတ္တဆိတ္ တိုးကပ္ေရာက္သြားခဲ့သည္ ။

အဲဒီေန႔ညက ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ရဲအရာရွိတေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ထဲက မဟုတ္တာေတြကို လုပ္ဖို႔ ဝန္မေလးတဲ့ “ ဇ”ကေလးက ပါလာသူမို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး အေနာက္ကေန လိုက္ပါသြားၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ ၿခံထဲကို သူ တိတ္တဆိတ္ ခိုးဝင္ခဲ့သည္ ။

တကယ့္ကို ရင္ခုံစရာ စြန႔္စားခန္း တခုပါဘဲ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ၿခံအေနာက္ဖက္က တဲအိမ္ကေလးကို
ေတြ႕သည္ ။ ၿခံေစာင့္ ကရင္အဖိုးႀကီးသည္ တေခါေခါနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ေတြ႕ရလို႔ အ
ရမ္း သေဘာက်သြားၿပီး အိမ္ႀကီးဆီ ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ခ်ဥ္းကပ္သြားခဲ့လိုက္သည္ ။

ငယ္ငယ္ထဲက ကာတြန္းေမာင္လြင္ရဲ႕ သူခိုးႀကီး ငတက္ျပား ဇာတ္လမ္းေတြကို သေဘာက်အားက်ခဲ့တဲ့ ေအာင္
ေကာင္းေသာ္လည္း ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ အိမ္ႀကီးရဲ႕ အေပၚထပ္က မီးလင္းေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကေန အိမ္အတြင္းကို ၾကည့္ဖို႔ အနီးက သရက္ပင္ႀကီးေပၚကို ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာနဲ႔ တက္လိုက္တဲ့အခါ အိမ္အတြင္း
ကို ထင္းလင္းစြာနဲ႔ ျမင္ႏိုင္သြားသည္ ။

အနီးဆုံး ျပဴတင္းေပါက္က ျမင္လိုက္ရတာက အလုပ္က ျပန္လာၿပီး ေရခ်ိဳးဖို႔ တေနကုန္ ဝတ္ထားတဲ့ အဝတ္
အစားေတြကို အားလုံး ခြၽတ္ပစ္ေနတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကိုပါဘဲ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ အိမ္အျမင့္ေပၚက အိပ္ခန္းထဲမွာ
ျဖစ္သလို ကိုယ္ခ်ည္းသက္သက္ ၿခံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေနေနတာမို႔ ျပဴတင္းေပါက္ခန္းစီး ပြင့္ေနေပမယ့္ သိပ္ ဂ႐ုမစိုက္
ေနဘဲ ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြ အားလုံးကို တခုမက်န္ ခြၽတ္ပစ္ေနတာ ျဖစ္သည္ ။

သရက္ပင္ဂြၾကားမွာ ထိုင္ၿပီး ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ျဖဴျဖဴဝင္းဝင္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ေဒၚေမႊး
ေမႊးကို မထင္မွတ္ဘဲ ျမင္ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ မ်က္ေတာင္ မခပ္တမ္း စူးစိုက္ေငးၾကည့္ရင္း အရမ္းကို သေဘာက်
ေနသည္ ။ ေကာ့တင္းဆူၿဖိဳးတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြက ကုတင္ေပၚက ထမိန္ေလးကို လွမ္းယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ တုံခါ
လႈပ္သြားၾကသလို ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴ ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဂြဆုံက အေမႊးေရးေရးနဲ႔ ဆီးခုံေဖါင္းေဖါင္းႀကီးကို ေတြ႕လိုက္ရ
ေတာ့ သူ႔ေပါင္ၾကားက ေယာက်္ားတန္ဆာက ခ်က္ခ်င္း မာေက်ာတင္းေထာင္လာသည္ ။

ထမိန္ကို ေကာက္ဝတ္မယ္ ႀကံၿပီးမွ မဝတ္ေတာ့ဘဲ လက္က ကိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို ခပ္သြက္သြက္ လွမ္း
ေလ််ာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ ေနာက္ေက်ာကေန တင္ပါးထယ္ထယ္အိအိႀကီးေတြကို သူ ျမင္လိုက္ရျပန္ေတာ့ တင္းမာ
လြန္းေနတဲ့ သူ႔တန္ဆာကို သူ႔ဖါသာ ကိုင္ဆုပ္လိုက္မိသည္ ။ လက္တဖက္က သစ္ကိုင္းတကိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္
ထားသလို က်န္လက္တဖက္က သူ႔တန္ဆာကို ကာကီေဘာင္းဘီအေပၚကေန ဆုပ္ထားမိတာ ျဖစ္သည္ ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္သြားတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို သူ ထပ္ မျမင္ရေတာ့ ေဘးဖက္က က်န္တဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ေတြကို
ျမင္ရဖို႔ သစ္ကိုင္းတကိုင္းကေန ေနာက္တကိုင္းကို သူ ကူးဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ သန္မာတဲ့ လက္ေတြနဲ႔ ၿမဲၿမံစြာ
ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေမ်ာက္တေကာင္လို သြက္သြက္လက္လက္ ကူးသြားႏိုင္တဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေနာက္ျပဴ
တင္းေပါက္ကေန ထူးျခားနဲ႔ ျမင္ကြင္းသစ္ေတြကို ေတြ႕လိုက္ရျပန္လို႔ မ်က္လုံး အျပဴးသားနဲ႔ ေငးေမာလို႔ ေနၿပီ ။

သူ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရတာကေတာ့ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ သမီးငယ္ေလး ဝါဇင္သိန္း ကိုပါဘဲ ။ ဝါဇင္သိန္းသည္ တေနကုန္ အားကစားလုပ္ ေသနတ္ပစ္ထားတာမို႔ ေခြၽးေတြ တလုံးလုံးနဲ႔ ညစ္ပတ္ေနေပမယ့္ ေရမခ်ိဳးေသးလို႔ ႐ုံးက ျပန္လာတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးက ေရခ်ိဳးဖို႔ ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ သူ႔အေမ ေရခ်ိဳးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တၿပိဳင္နက္ အခ်ိန္မွာ သူမတို႔
ညီအမေတြအတြက္ သီးသန႔္ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ေရခ်ိဳးေနတာ ျဖစ္သည္ ။

ကံေကာင္းလွတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ခုနေလးတင္က အေမျဖစ္သူကို ကိုယ္လုံးတီး ျမင္ေတြ႕လိုက္ရၿပီး အခုတဖန္ သမီးငယ္ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးကိုပါ ကိုယ္တုံးလုံး အေနအထားနဲ႔ ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ တခါထဲ ေျပးဝင္ၿပီး မုဒိန္းက်င့္ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ ေပါက္သြားရသည္ ။

ဝါဇင္သိန္းေလးရဲ႕ ျဖဴႏုဝင္းဖန႔္တဲ့ အသားအရည္ ေတာင့္တင္း ဖြံ႕ထြားတဲ့ ကိုယ္လုံးေတြကို ပကတိအတိုင္း ကြက္
ကြက္ကြင္းကြင္း ေတြ႕ေနရတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ သူ႔ကာကီေဘာင္းဘီ ရဲ႕ ဇစ္ကို ဆြဲခ်ၿပီး သူ႔တန္ဆာကို
ဆြဲထုတ္လို႔ ကြင္းတိုက္ကစားမိရတဲ့ အထိ တဏွာရာဂစိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ထႂကြေနရၿပီ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ထီးေတာင္ ေဆာင္းမေနေတာ့ဘဲ သူ႔ကားေလးဆီကို အျမန္ေျပးလိုက္သည္ ။

မိုးေတြက တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ တအား ခ်ေနၿပီ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေ႐ႊငါးကားေလးရဲ႕ ေနာက္မီးအနီေလးေတြကို သူ ေတြ႕ေနရဆဲ အခ်ိန္ တရား႐ုံး ကြက္လပ္ထဲကေန ေမာင္းထြက္လိုက္သည္

။ ေဒၚေမႊးေမႊး အေနာက္ကို သူ လိုက္သြားလိုက္သည္ ။

ဘာေၾကာင့္ လိုက္မိသလဲေတာ့ သူ႔ဖါသာလည္း မသိ ။ ဟိုတညကလို ေခ်ာင္းရင္း နစ္ကက္ ( တုံးလုံး ) အလွအပေတြမ်ား ေတြ႕ရမလား ဆိုတဲ့

ရမက္စိတ္နဲ႔ လိုက္မိသည္လို႔ ဆိုရမလား ။

ဟိုတညက သရက္ပင္ႀကီး ဂြၾကားမွာ ထိုင္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ကိုယ္လုံးတီး အလွအပေတြကိုေရာ သမီးငယ္ေလး ဝါဇင္သိန္းရဲ႕ ကိုယ္လုံးတီး

ကိုယ္ေလးေတြကိုေရာ ပီပီျပင္ျပင္ ရႈစားရင္း သူ႔တန္ဆာႀကီးကို ကြင္းတိုက္မိရတဲ့ အထိ သူ ထန္ခဲ့သည္ ။

ဝါဇင္သိန္းရဲ႕ ႏုႏုထြတ္ထြတ္ ရင္သားလွလွေလးေတြနဲ႔ အေမႊးေတာင္ မေပါက္ေသးတဲ့ အဂၤါစပ္ေလးကို အာသာ တငမ္းငမ္းနဲ႔ ေငးစိုက္ၾကည့္ၿပီး

တန္ဆာကို ေဆာင့္ေဆာင့္ထုတာ ။ ျပင္းထန္တဲ့သုတ္ရည္ေတြ အမ်ားႀကီး ပန္းထြက္သြားရတဲ့အထိဘဲ ။

တအားထန္တာမွ ေနာက္ ျပဴတင္းေပါက္တခုကိုပါ သစ္ကိုင္းကူးၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့လို႔ သမီးႀကီး ျပာဇင္သိန္း စာက်က္ေနတဲ့ အခ်ိန္ သူမရဲ႕ ဆူၿဖိဳးတဲ့

ရင္သားစိုင္ေတြကို ကိုင္စမ္းတာေတြ ေပါင္ၾကားကို ကိုင္ႏႈိက္တာေတြကိုပါ ျမင္ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ထပ္တခါ ကြင္းတိုက္မိခဲ့ရသည္ ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာ ထိုင္ေငးၿပီးမွ လာရာလမ္းအတိုင္း ၿခံထဲက ျပန္ထြက္ခဲ့သည္ ။ ၿခံေစာင့္ႀကီး ေစာအားေမကေတာ့ တခူးခူး တေခါေခါနဲ႔

အိပ္လို႔ ေကာင္းေနဆဲ ။ ဒီေနာက္ပိုင္း သုံးရက္မွာလည္း

ေဒၚေမႊးေမႊး အလုပ္က အျပန္ေတြမွာ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ လိုက္ေခ်ာင္းဖို႔ ႀကံခဲ့ေပမယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊးက အိမ္တန္း မျပန္ဘဲ

တျခားအိမ္ေတြကို ေျခရွည္ေနခဲ့လို႔ သူ မလိုက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး ။ ဒီေန႔ မိုးေတြ သဲသဲမဲမဲ ႐ြာေနတဲ့အခ်ိန္ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ စိတ္ေတြ

ပိုလို႔ေတာင္ ေဖါက္ျပန္ေနခဲ့လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးအိမ္ကို မိုးထဲေလထဲ လိုက္သြားၿပီး ေခ်ာင္းေျမာင္းဖို႔ ႀကံစည္မိသည္ ။

မိုးေတြေလေတြက သူ႔တဏွာရာဂမီးကို မျငႇိမ္းသတ္ႏိုင္ဘူး ။ တညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ ရာဂမီးလ်ံက မ

လုပ္သင့္ မလုပ္ထိုက္တာေတြကို လုပ္ဖို႔ တြန္းအားေပးေနသည္ ။

အဲဒီေန႔က တဏွာစိတ္ လြန္ကဲေပမယ့္ထန္ေပမယ့္ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ လြန္မသြားေစဖို႔ေတာ့ သူ႔ဖါသာ စိတ္ကို ထိန္းသည္

။ ေရွ႕ဆက္တိုးရင္ အမွားႀကီးေတြ က်ဴးလြန္မိမွာမို႔အသာ ျပန္ေနာက္ဆုတ္ခဲ့သည္ ။ အခုလည္း မေကာင္းမႈကို လုပ္ခ်င္တဲ့ သူ႔စိတ္႐ိုင္းေတြရဲ႕

လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ မိုးထဲေလထဲ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ကား အေနာက္ကို လိုက္သြားမိခဲ့ျပန္ၿပီ ။ ဒီေန႔လည္း တကယ္ဆို ဒီေလာက္ မိုးသည္းေလထန္ေနတာ

ကိုယ့္ဖါသာ ရမ္ပုလင္းေလးနဲ႔ ဖီလင္ယူေနရမွာ ။ အရက္ေသာက္ခ်င္စိတ္ထက္ ဗိုလ္မႉးကေတာ္ မိန္းမေခ်ာႀကီးနဲ႔ သမီးေခ်ာ ႏွစ္ေယာက္ကို ထန္ၿပီး

ဘာမ်ားေတြ႕ရျမင္ရအုံးမလဲ ဆိုၿပီး လိုက္သြားလိုက္တာ ။

ကံဇာတာ ထၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးကို တက္ဖိရခြင့္မ်ား ႀကဳံဆုံေလမလား ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ သူ႔စိတ္ကူးယဥ္တခုေပါ့ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ဥပေဒဘက္ေတာ္သား တေယာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ ဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖါက္ဖို႔ ဝန္

ေလးတဲ့လူတေယာက္ မဟုတ္ဘူး ။ ငယ္ငယ္ထဲက ကိုယ့္တအိမ္ထဲ အတူတူ ေနခဲ့တဲ့ အမညီမ ဝမ္းကြဲေတြ ေရခ်ိဳးတာ

အိမ္သာတက္တာေတြကိုေတာင္ ေခ်ာင္းၾကည့္ခဲ့သလို လက္သြက္သြက္နဲ႔ အိမ္မွာ ကူညီဖို႔ ေခၚထားတဲ့ အိမ္ေဖၚ မိန္းကေလးေတြကို ႀကံစည္ခဲ့

က်င့္ခဲ့တဲ့ လူတေယာက္ ။

ဗီဇအက်င့္ဆိုတာ ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္ခဲလွသည္ ။ ရဲတေယာက္ ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း သူသည္
မိန္းမနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္ကန္းသူ ျဖစ္သည္ ။ ေငြနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္လည္း
စိတ္ခ်ရသူ မဟုတ္ ။ သဒၵါလို႔ ေပးေကြၽးတာကို ယူမည္ ဆိုတဲ့ ရဲမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ ေဟာက္စား ေျခာက္စား အတင္းေတာင္းတဲ့ ရဲဆိုးတေယာက္ ျဖစ္သည္ ။

အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ လူမသိေအာင္ ႐ုပ္ဖ်က္ႏိုင္ဖို႔ မ်က္စိေပါက္ေတြဘဲ ပါတဲ့ သိုးေမႊးေခါင္းစြပ္တခုလည္း
သူ႔ကားထဲမွာ ပါခဲ့သည္ ။ မလြဲမေရွာင္သာလို႔ အႏၲရာယ္နဲ႔ ႀကဳံရရင္ ခုခံဖို႔ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္လည္း သူ႔
ခါးၾကားမွာ ပါခဲ့သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ မိုးေတြ ေလေတြ ၾကားထဲ ႀကိဳးစားၿပီး ေမာင္းေနသည္ ။

လမ္းေပၚမွာ ကား အသြားအလာ သိပ္ မရွိ ။ တခ်ိဳ႕ကားေတြ လမ္းေဘးမွာ ရပ္ေနတာကိုေတာ့ ေတြ႕သည္ ။ သမီးေတြ ဆီကို ဖုန္းေခၚၾကည့္သည္ ။ မရေတာ့ ။ ရပ္လိုက္ ေမာင္းလိုက္နဲ႔ စိတ္ေတြလည္း ေျခာက္ျခားေနသည္ ။

မိုးေတြ မဲေမွာင္ၿပီး မိုးသက္မုန္တိုင္း က်ေတာ့မည္ ဆိုတာကို သူမ သိရက္နဲ႔ ေစာေစာ အိမ္ ဘာလို႔ မျပန္လိုက္ပါလိမ့္..ဆိုတဲ့ ေနာင္တ တရားလည္း ရေနသည္ ။

ကံအားေလ်ာ္စြာ ျဖည္းျဖည္း ေမာင္းရင္း မိမိတို႔ ၿခံထိပ္ကို ေရာက္သြားရလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး စိတ္နည္းနည္း သက္သာသြားသည္ ။ ၿခံတံခါးထိပ္ကို ကား ထိုးလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ဝါးခေမာက္ႀကီးေဆာင္းထားတဲ့ဖထီး ေျပးလာေနတာကို သည္းေနတဲ့ မိုးေတြေလေတြ ၾကားထဲ ျမင္လိုက္ရသည္ ။

                                           ေဟာင္းအိုေနတဲ့ ရဲအခ်ဳပ္ကားႀကီးသည္ သည္းလြန္းတဲ့ ေလပါတဲ့ မိုးထဲ အျပင္းေမာင္းေနသည္ ။

မဲမဲေမွာင္ေနၿပီ ။ သည္ ကားေပၚမွာ ပါလာတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြကို တရား႐ုံး အခ်ဳပ္ထဲကို ပို႔ႏိုင္ဖို႔က အေရးႀကီးေနလို႔ ရဲၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္သည္

ကားေမာင္းေနတဲ့ ရဲၾကပ္ထူးေမာင္လင္းကို အျမန္ေမာင္းဖို႔ဘဲ တလစပ္ ေျပာေနသည္ ။ ထူးေမာင္လင္းသည္ ဆရာႀကီးတင္ရွိန္ ေျပာေနတာကို

မႀကိဳက္ေပမယ့္ သူက အင္ခ်ပ္မို႔ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘဲ ေနေနသည္ ။ ေစာေစာကလို သီခ်င္းေတာ့ ေအာ္မဆိုေတာ့ ။

ေလမိုးထန္ေနလို႔ ေရွ႕ကို သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ ။ ကားရဲ႕ ေရသုတ္ ဝိုက္ပါေတြကလည္း မေကာင္း ။

ရဲၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္ရဲ႕ စကားေျပာစက္ေလးသည္ တဖက္က တေယာက္ေယာက္ ေခၚေနသည္ ဆိုတာ သိေပမယ့္ ဝူးဝူးဝါးဝါး အသံေတြနဲ႔

ျပတ္ျပတ္သားသား မၾကားရ ။

“ႀကိဳးၾကာက မိုးျပာ…ႀကိဳးၾကာက မိုးျပာ….အသံအား မေကာင္းဘူး ….ၾကားမၾကား….အေၾကာင္းျပန္……”

ေအာ္ေျပာေနေပမယ့္ ဘာမွ မသဲကြဲ ။ ေ႐ႊသူေဌးေထာင္က ေခၚတာ ျဖစ္ဖို႔ မ်ားသည္ ။

ကားေနာက္ဆုံးခုံမွာ ထိုင္ငိုက္လာတဲ့ ရဲသားေလး ထြန္းထြန္းကေတာ့ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္… အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ ။

အခ်ဳပ္သားေတြကေတာ့ အိပ္တဲ့လူက အိပ္ မအိပ္ဘဲ အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာေနတဲ့လူေတြလည္း ရွိ

သည္ ။

မိုးမ်ားလြန္းလို႔ တ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ကားလမ္းေပၚ ေရေက်ာ္ေနသည္ ။
တဖက္တခ်က္မွာ လယ္ကြင္းေတြဘဲ ရွိတဲ့ သရက္ကုန္းဖက္ကို ေရာက္ေနၿပီ ။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိုင္ေလာက္ လိုေသးသည္ ။

တေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းတေဝါေဝါ မိုးသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ၾကားမွာ ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ) ကရင္ေလးသည္ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း
သူနဲ႔ လက္ထိပ္ တြဲခတ္ထားတဲ့ ကြၽဲႀကီးကို “ ကားစုတ္ႀကီး မိုးေရထဲ ပ်က္ပါေစ..ဒါမွ မဟုတ္ ဘီးေပါက္ပါေစ….လို႔ ဆုေတာင္းေနတယ္…ကိုကြၽဲႀကီး…..လစ္တာနဲ႔
တြယ္ပစ္မယ္ေနာ္..ညီတယ္ မဟုတ္လား….” လို႔ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽဲႀကီးက “ ညီတယ္…ကရင္ေလး..စိမ္လိုက္ေလ….အေဖၚေကာင္းလို႔ကေတာ့ မဟာ အဝီဇိထိ ဆင္းၿပီး ေပ်ာ္ပစ္
လိုက္မယ္….” လို႔ ျပန္ေျပာသည္ ။ ေက်ာ္ထဲက “ အဖိုးႀကီးဆီမွာ အတိုတလက္ အေနာက္ဆုံးက ေကာင္ေလးဆီမွာ အရွည္တလက္ ရွိတယ္..ေဆာ္ရင္ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အရင္ အမိအရ ေဆာ္ရ
မယ္..”လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက “ ငါက ပုလိပ္ဆို ၾကည့္လို႔ မရတာ ၾကာၿပီ….ငါ့ကို ဖမ္းတုံးက အခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ ဝိုင္း ႏွိပ္ၾကတာ အေတာ္ ခံခဲ့ရတယ္….ငါ ေတးထားခဲ့တာကြ….ေဆာ္လို႔က
ေတာ့ အေသ ေဆာ္မွာ…”လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ ေသဒါဏ္ ျဖစ္ေစ တသက္တကြၽန္းျဖစ္ေစ က်မွာမို႔ အခြင့္အေရး ရရင္ ထြက္ေျပးခ်င္ေနသူ ။

“ ေက်ာ္ထဲ…..”

“ ဘာတုံး…”

“ ထြက္ေျပးဖို႔ အခြင့္သာၿပီး လြတ္သြားလို႔ကေတာ့လားကြာ….ႏုႏုထြတ္ထြတ္ေလးေတြကို ထပ္ကို က်င့္အုံးမွာ…ဟင္း……ငါ က်င့္လိုက္တဲ့ ေကာင္မေလးကြာ…ခုထိ….မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ေန
တယ္…ပိန္ကပ္ကပ္ေလး ဆိုေတာ့ ေပါင္သြယ္သြယ္ေလးေတြ ၾကားထဲ အဖုတ္က ေဖါင္းႀကီး ႀကီးသလို ထင္ရတယ္…. ငါက သတ္ပစ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး..ဖမ္းေခၚထားၿပီး လိုးေနခ်င္တာ…ေပၚမွာ ေၾကာက္ၿပီး သတ္ပစ္လိုက္ရတာ…ေတာက္..ႏွေမ်ာစရာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကြာ……”

“ အိုး..က်ဳပ္ သတ္လိုက္တဲ့ တရားေဟာဆရာမေလးေတြေရာ အဲလိုဘဲဗ်…..ျဖဴေဖြးဆြတ္ၿပီး တအား ၾကည့္ေကာင္းတာ…လိုးလို႔ကို အားမရဘူး…..လိုးၿပီးရင္း လိုးခ်င္ရင္း….ႏွစ္ေယာက္စလုံးကို စိတ္
တိုင္းက် လိုးပစ္လိုက္တာ…ဖင္ကိုပါ လိုးတာ..ဟင္း….ခင္ဗ်ားလိုဘဲ ေပၚမွာ စိုးလို႔ ရွင္းပစ္လိုက္ရတာ…”

သူတို႔ အေနာက္ ခုံတန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ခ်စ္တိုင္းေကာင္းနဲ႔ ဖိုးကံေကာင္းတို႔က ေခါင္းေတြ ငိုက္က်ေနၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ပုံေတြ ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကျခင္းသာျဖစ္သည္ ။
ကားပ်က္ရင္ ျဖစ္ေစ ကားဘီးေပါက္ရင္ ျဖစ္ေစ ကားရပ္သြားလို႔ကေတာ့ လြတ္ေျမာက္လမ္းကို ရွာဖို႔ စိတ္ေတြထဲ ႀကံစည္ေနၾကသည္ ။

“ ဖိုးကံေကာင္း……”

“ အင္..ဘာလဲ…ေျပာ…ကိုခ်စ္…”

“ တခုခု ျဖစ္လို႔ကေတာ့ နီးရာ ရဲကို ေဆာ္သာေဆာ္….ေျပးၾကမယ္……”

“ အင္း..အင္း…….”

ဖိုးကံေကာင္းသည္လည္း ေထာင္ ႏွစ္ရွည္ က်မွာကို ေၾကာက္ေနတာမို႔ ထြက္ေျပးလို႔ အခြင့္သာရင္ ေျပာခ်င္ေနတာ…။

သူတို႔ရဲ႕ အေနာက္ဖက္ ခုံတန္းမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ဆိုတဲ့ အသက္ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းမႀကီးကို ႏွစ္ခါ က်င့္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ကေတာ့ မ်က္လုံး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ နဲ႔ ဟိုၾကည့္လိုက္ ဒီၾကည့္လိုက္နဲ႔ ..။ သူ႔လက္ေတြက တုန္ခါေနသည္ ။ သူ႔စိတ္ထဲမွာလည္း ကား တခုခု ျဖစ္ၿပီး ရပ္သြားလို႔ကေတာ့ ရဲေတြကို ဝင္လုံး တိုက္ခိုက္ၿပီး ေသနတ္လုယူမည္ လို႔ စဥ္းစား ေနသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ သည္ အမႈနဲ႔ ေထာင္မက်လည္း က်စရာ အမႈေတြက အမ်ားႀကီးဘဲ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းရဲ႕ မိသားစု ကိုက မဟုတ္တာကို လုပ္ဖို႔ ဝန္ေလးတဲ့ လူေတြ မဟုတ္ဘူး ။ ရက္စက္ ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူတန္းစားေတြထဲက ။
အိမ္ေဖၚေတြကို ႏွိပ္စက္တဲ့ေနရာမွာ နံမည္ႀကီးသည္ ။ ေခြးေလွာင္အိမ္ထဲ ထည့္ၿပီး အျပစ္ေပးတာတို႔….သံပူျပားနဲ႔ ေက်ာကုန္းကို ကပ္တာတို႔. လုပ္လြန္းလို႔ သိသူေတြက တိုင္လို႔ အမႈျဖစ္ေနတဲ့ တန္းလန္းႀကီး ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ မ်က္ႏွာျမင္ အျမင္ကပ္ပါေစ လို႔ ေျပာစရာ မထီမဲ့ျမင္ ပုံစံနဲ႔ လူေတြက “ ႐ိုက္ေပါက္ ” လို႔ ေျပာတာ ခံရတဲ့ေကာင္ ။

မုဒိန္းမႈနဲ႔ ႐ုံးထုတ္လာတာကို ေနကာမ်က္မွန္ အနက္ႀကီး တပ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ အေတာ့္ကို အထင္ေရာက္ေနတဲ့ေကာင္ ။
အခ်ဳပ္ခံေနရလို႔ စိတ္ဆင္းရဲ မစားႏိုင္ မေသာက္ႏိုင္ ျဖစ္ၿပီး ပိန္က်သြားရမွာ ။ သူကေတာ့ အိမ္က လာပို႔တဲ့ ဒန္ေပါက္ထမင္းနဲ႔ မလိုင္လုံးေတြ အခ်ဳပ္ထဲ တအားနင္း စားၿပီး ဘိုက္ကေလးက စူလို႔ ။

ထြက္ေျပးႏိုင္လို႔ကေတာ့ ေငြေၾကး ခ်မ္းသာတဲ့ မိသားစုကမို႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ တဖက္ႏိုင္ငံေတြကို တိမ္းေရွာင္သြားႏိုင္တဲ့ လူ ။

ကားေမာင္းေနတဲ့ ရဲၾကပ္ထူးေမာင္လင္းရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အခ်ဳပ္သားငါးေယာက္နဲ႔ လမ္းမွာ ကားပ်က္မွာကို စိုးရိမ္ေနသည္ ။ ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီး တခုလုံးသည္ မဲမဲေမွာင္ၿပီး ေလျပင္းတိုက္ခတ္တာက
လည္း ကားေတာင္ လႈပ္လႈပ္သြားသည္ ။ အေရွ႕ကို ေကာင္းေကာင္း သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရလို႔ ေမာင္းသာ ေမာင္းေနရတယ္…အေျခအေနက မေကာင္းဘူး…။

ဒိန္းဒလိန္းအိမ္း…..။
ၿဗဳံးဒုံး….ဝုန္း….။

မိုးၿခိမ္းသံေတြက က်ယ္ေလာင္ျပင္းထန္လွသည္ ။

ရဲၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္လည္း ရာသီဥတု ဆိုးဝါးလြန္းတဲ့အထဲ သူတို႔ ေရာက္ေနရတာကို ေတာ္ေတာ္ စိုးရိမ္ေနသည္ ။ မေတာ္တဆ အခ်ဳပ္သားေတြ လြတ္ေျပးသြားမွာကို အရမ္း စိတ္ပူေနသည္ ။ ညာဖက္ ခါးမွာ အိတ္နဲ႔ ထည့္ထားတဲ့ ေျခာက္လုံးျပဴးရဲ႕ ဒင္ကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနမိသည္ ။

ကားေပၚပါလာတဲ့ အခ်ဳပ္သား အားလုံးသည္ မုဒိန္းမႈ တရားခံမ်ား ျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ႕က မုဒိန္းက်င့္အၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ပစ္ခဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနသည္ ။ အျပစ္က်ပါက ေသဒါဏ္ က်ခံႏိုင္တဲ့ လူေတြ ပါသည္ ။ သူတို႔သည္အခြင့္အေရးရရင္ ခုခံၿပီး ထြက္ေျပးဖို႔ ႀကိဳးစားၾကမည္ ဆိုတာကို ဆရာႀကီးတင္ရွိန္ သိေနသည္ ။

ကားေနာက္ဆုံးခုံတန္းမွာ လိုက္ပါလာတဲ့ ရဲသားထြန္းထြန္းကို သူ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထြန္းထြန္းသည္ ေခါင္းငိုက္ဆိုက္က်ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ ။ ဟာ…ေသာက္ဂြဘဲ…ဒီေကာင္..ေသနတ္ႀကီး ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္….။ သူ ထြန္းထြန္းကို မအိပ္ဖို႔ ေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနသည္ ။ ကားရပ္ၿပီး ဆင္းေျပာမွ ရမည္ ။ ထြန္းထြန္းကို ေရွ႕ျခမ္းနဲ႔ ေနာက္ျခမ္း ျခားထားတဲ့ အေပါက္ေလးကေန ၾကည့္လိုက္တာ ျဖစ္သည္ ။

အေရွ႕ကို ျပန္လွည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ သူ ကားေမာင္းသူ ထူးေမာင္လင္းကို တအားေအာ္ၿပီး သတိေပးလိုက္သည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္..ေရွ႕မွာ…သတိထား…..”

သို႔ေပမယ့္ ေနာက္က်သြားၿပီ ။ ကားလမ္းကို ျဖတ္ကူးေနတဲ့ ဧရာမ ကြၽဲႀကီးတေကာင္ကို ထူးေမာင္လင္း မျမင္ဘဲ အုန္းကနဲေနေအာင္ တိုက္ခ်လိုက္သည္ ။

အခ်ဳပ္ကားႀကီး လမ္းရဲ႕ညာဖက္ကို ယိုင္လဲက်သြားသည္ ။

ဂလုံးဝုန္းဒ႐ုန္း……..

ခါးပတ္ပတ္မထားတဲ့ ထူးေမာင္လင္းသည္ ဆရာႀကီးတင္ရွိန္ အေပၚကို ပိက်လာသည္ ။ ဆရာႀကီးတင္ရွိန္သည္ ေခါင္းနဲ႔ ကားေခါင္မိုး ျပင္းထန္စြာ တိုက္မိသြားလို႔ အား…ကနဲ ေအာ္လိုက္သံႀကီးနဲ႔
ထူးေမာင္လင္းရဲ႕ ကိုယ္ႀကီး ေအာက္မွာ ပိေနသည္ ။

ေက်ာ္ထဲ နဲ႔ ကြၽဲႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ တကယ္ ျဖစ္သြားၿပီ ။
ကြၽဲကို တိုက္မိလိုက္ကထဲက ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ကြၽဲႀကီးသည္ ကားထိုင္ခုံ လက္ရန္းေတြကို စြဲၿမဲေအင္ ကိုင္ထားလိုက္ၾကသလို ေျခေထာက္ေတြနဲ႔လည္း အေရွ႕ခုံေနာက္ေက်ာဖက္ကို ေတာင့္ခံ ကန္ထားလိုက္ၾကတာေၾကာင့္ ကားႀကီး တိမ္းေမွာက္သြားတဲ့ အခ်ိန္ ထိမိခိုက္မိျခင္း မရွိၾကဘူး ။
သူတို႔ အေနာက္ဖက္ ကပ္ရက္က ထိုင္ေနၾကတဲ့ ခ်စ္တိုင္းေကာင္းနဲ႔ ဖိုးကံေကာင္းတို႔ကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ၿပီး သတိလက္လြတ္ လိုက္ပါလာၾကတာမို႔ ကားလဲေမွာက္ေရာ လြင့္ထြက္ၿပီး ကားေရွ႕ခန္းနဲ႔ ျခားထားတဲ့ ေဘာ္ဒီနဲ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္မိသြားၾကရသည္ ။
သူတို႔ အေနာက္က ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ကေတာ့ ကြၽဲကို တိုက္မိလိုက္တာနဲ႔ ခုံတန္းက သံပိုက္လက္ကိုင္ေတြကို တအားဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ေျခေထာက္ေတြကလည္း က်ားကန္ထားလိုက္တာမို႔ ဘာမွ မျဖစ္ ။
သူ႔ေဘးကို လဲၿပိဳလာတဲ့ ေသနတ္ကိုင္ ရဲသားထြန္းထြန္းသည္ ေခါင္းေဆာင့္မိသြားလို႔ ေခါင္းကို လက္နဲ႔ အုပ္ၿပီး တအူးအူး ေအာ္ေနသည္ ။ ေသနတ္တျခား လူတျခား…။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္
သြက္လက္စြာနဲ႔ က်ေနတဲ့ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ေျပးေကာက္ဆြဲလိုက္ၿပီး ေသနတ္ဒင္နဲ႔ ရဲသားထြန္းထြန္းကို ထု႐ိုက္ေလသည္ ။
“ ေသစမ္း..ေသစမ္း..ေခြးသားပုလိပ္….”
ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ လူးလဲထၿပီး အခ်ဳပ္ကား တံခါးကေန ထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။ “ ေပးစမ္း….” ကြၽဲႀကီးက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ရဲ႕ လက္ထဲက ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ မိုးေတြ ေလေတြ သည္းထန္ေနတဲ့ ၾကားထဲ ကားေရွ႕ခန္းဆီကို ေျပးသြားသည္ ။ ကားေမာင္းသူ ထူးေမာင္လင္းသည္ သတိလစ္ေနေပမယ့္ ရဲၾကပ္ႀကီးတင္ရွိန္ကေတာ့ ကားတံခါးထဲက အတင္းတိုးထြက္လာသည္ ။ ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးၿပီ ။ ခါးက ေျခာက္လုံးျပဴးကို ဆြဲထုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ ကြၽဲႀကီးက ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ဒင္နဲ႔ လႊဲ႐ိုက္ထည့္လိုက္လို႔ ေနာက္ျပန္လန္က်သြားတဲ့
အခ်ိန္ ကြၽဲႀကီးက “ ေက်ာ္ထဲ..ေသနတ္ကို ယူလိုက္..” လို႔ ေအာ္ေျပာရင္း ဆရာႀကီးတင္ရွိန္ရဲ႕ ေခါင္းကို ႐ိုင္ဖယ္ဒင္နဲ႔ ဆက္တိုက္ ထုခ်ေနသည္ ။

တေလာကလုံးသည္ မဲမဲေမွာင္ၿပီး ေလေရာ မိုးေရာ သဲထန္ ၾကမ္းတမ္းေနသည္ ။ အခ်ဳပ္သား ငါးေယာက္ အနက္ ေက်ာ္ထဲ ကြၽဲႀကီး ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ လြတ္ေျမာက္ ထြက္ေျပးသြားသည္ ။
ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လက္ထဲမွာ ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ ေက်ာ္ထဲရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ေတြ ကိုင္လ်က္ ။

ေ႐ႊသူေဌးေထာင္က ေထာင္မႉး သိန္းမင္းေက်ာ္သည္ တရား႐ုံး အခ်ဳပ္စခန္းကို ဖုန္း လွမ္းဆက္ေနသည္ ။ အခ်ဳပ္ကား ေရာက္လာၿပီလား လို႔ ေမးသည္ ။
အခ်ဳပ္စခန္းက မေရာက္ေသးဘူးလို႔ ေျပာတဲ့အခါ ေထာင္မႉး သိန္းမင္းေက်ာ္ တအား စိတ္ပူေနသည္ ။ အထ်ဳပ္ကားက ရဲေတြကို စကားေျပာစက္နဲ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေခၚၾကည့္ေပမယ့္ မရ ။

ေထာင္မႉးသိန္းမင္းေက်ာ္သည္ အခ်ဳပ္ကားသည္ အစုတ္ႀကီးမို႔ လမ္း တေနရာမွာ ပ်က္ေနသလား ဘီးေပါက္ေနသလား တခုခုဘဲ လို႔ တြက္ဆ ထင္ျမင္ၿပီး သည္ အခ်ဳပ္ကား အေျခအေနကို လိုက္ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ေနၿပီမို႔ ေရသာက ခ႐ိုင္ရဲမႉးဆီကို ဖုန္းလွမ္းဆက္လိုက္သည္ ။

ဒၚေမႊးေမႊး အိမ္ထဲကို ေရာက္ေတာ့ တကိုယ္လုံး မိုးေရေတြ စို႐ႊဲေနသည္ ။
အခုထိ မီးမပ်က္ေသးတာ ေတာ္ေသးသည္ ။ ေနာ္ပိုးက ေဒၚေမႊးေမႊး အတြက္ ဟင္းထမင္းေတြ ေႏႊးေပးဖို႔ ျပင္ေပမယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊးက “ ငါ မစားေသးဘူး..ေရခ်ိဳးလိုက္အုံးမယ္….ေနာ္ပိုး..ညည္းလည္း ေရမိုးခ်ိဳးလိုက္အုံး..ညည္းကို ၾကည့္ရတာ ညစ္ပတ္ေပေရေနသလိုဘဲ….” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး အိမ္အေပၚထပ္ကို တက္သည္ ။

ေနာ္ပိုးလည္း သူမ ညစ္ပတ္ေပေရၿပီး ေရမခ်ိဳးရေသးတာ သူမဖါသာ သိလို႔ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေအာက္ထပ္ အိမ္အေနာက္ဖက္က သူမ အခန္းေလးထဲကို ဝင္သည္ ။ သည္ အိမ္ႀကီးမွာက အေပၚထပ္မွာ ေရခ်ိဳးခန္း ၂ခန္း.. ရွိၿပီးေအာက္ထပ္မွာက ေရခ်ိဳးခန္း တခန္း ရွိသည္ ။

ေနာ္ပိုးလည္း ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစား ေတြကို အကုန္ ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ညအိပ္ရင္း ဝတ္တဲ့ ထမိန္အႏြမ္းေလးကို ဆြဲယူလိုက္တဲ့အခ်ိန္ မွန္ထဲကို အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ အဝတ္အစား မပါတဲ့ ျဖဴဝင္း အခ်ိဳးက်တဲ့ သူမကိုယ္လုံးေတြကို ျမင္လိုက္ရလို႔ ထမိန္ကို ရင္လ်ားဖို႔ကို ေႏွးဆိုင္းသြားသည္ ။ မွန္ထဲမွာ ျမင္ေနရတဲ့ မိမိရဲ႕ တင္းမာေကာ့လုံးေနတဲ့ ရင္သားႏွစ္မႊာ…ေသးက်ဥ္တဲ့ခါးေလး ..စြင့္ဝိုက္ကားေနတဲ့ တင္ပါးေတြ..ဝမ္းပ်ဥ္သား ရွပ္ရွပ္ ..ေပါင္တန္သြယ္ ႏွစ္ဖက္ကို ၾကည့္မိၿပီး..“ ငါတယ္ မိုက္ပါလား ” လို႔ စဥ္းစားရင္း ခိကနဲ ရယ္လိုက္
မိသည္ ။ အပ်ိဳဖ်န္းကေလး ပီပီ စိတ္ကူးယဥ္တတ္ေနၿပီမို႔ ငါ့ကို ဘဲေတြ တအား သေဘာက်ၾကမွာဘဲ လို႔ ေတြးမိေနသည္ ။

ရင္သားစိုင္ေတြက ရင္သီးကေလးေတြ ေအးကနဲ ခံစားလိုက္လို႔ ငါ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္ေနပါလား ဆိုတာကို သ
တိဝင္ၿပီး ကမန္းကတန္း ထမိန္ေလးကို ရင္လ်ားလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းနဲ႔ မနီးမေဝးက ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲကို ေျပးသြားလိုက္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ စိုေနတဲ့ အဝတ္အစားေတြ အကုန္လုံးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ေရခ်ိဳးၿပီးရင္ ျပန္ဝတ္ဖို႔ ထမိန္ခပ္ႏြမ္း
ႏြမ္း တထည္ကို ဆြဲယူကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကို ဝင္လိုက္သည္ ။ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္နဲ႔မို႔ ေရပူပူနဲ႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။

သည္ အခ်ိန္မွာ မိုးသည္းသည္းထဲ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ရဲ႕ ၿခံႀကီး အေနာက္ကေန စည္း႐ိုးကို
ေက်ာ္ဝင္ၿပီး ၿခံထဲကို ေရာက္ေနၿပီ ။ စစ္ေရာင္ မိုးကာ အက်ၤ ီနဲ႔ မိုးကာဦးထုပ္ကို ေဆာင္းထားတဲ့ ေအာင္ေကာင္း
ေသာ္သည္ ၿခံေစာင့္ အဖိုးႀကီးရဲ႕ တဲထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဖိုးႀကီးသည္ အရင္တခါလို မအိပ္ေသး ။
စာအုပ္ေလး တအုပ္ကို စိတ္ပါဝင္စား စြာနဲ႔ ဖတ္ေနသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ အိမ္ႀကီးအနားကို ခ်ဥ္းကပ္သြားလိုက္သည္ ။
ဟင္…ေအာက္ထပ္ အိမ္အေနာက္ဖက္က အခန္းေလး မီးလင္းေနပါလား…..။

အလင္းေရာင္ တစြန္းတစ ထြက္ေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ေလး အနားကို တိုးကပ္သြားလိုက္ၿပီး အထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္
လိုက္သည္ ။

အိုး….ေအာင္ေကာင္းေသာ္ တအား အံ့ၾသသြားသည္ ။
သည္အိမ္ကို လာေခ်ာင္းလိုက္တိုင္း ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ကံေကာင္းလွခ်ည္လား ။
ေခ်ာင္းမိတဲ့ အခန္းက ေရခ်ိဳးခန္းေလး ျဖစ္ေနၿပီး ျဖဴေဖြး အခ်ိဳးက် ေျပျပစ္တဲ့ ကရင္မေလးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔
ေရခ်ိဳးေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ဟာ….အို…လွလိုက္တဲ့ေကာင္မေလး ။ မိုးေတြက တေဝါေဝါ တဝွီးဝွီးနဲ႔ သည္းထန္ေနဆဲ အခ်ိန္ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ အထဲက ကရင္မေလးရဲ႕ လွပလြန္းတဲ့ ဝတ္လစ္စလစ္ ကိုယ္ေတြကို အာသာတငန္းငန္းနဲ႔ ေခ်ာင္းေနသည္ ။

မီးေရာင္ေအာက္မွာ ေရစိုေနတဲ့ ကရင္မေလးရဲ႕ ျဖဴေဖြးတဲ့ အသားအရည္..တင္းေကာ့ေနတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြ..
နီနီရဲရဲ ရင္သီးေလးေတြက တအား လွလြန္းေနသည္ ။ ေရပန္းေအာက္မွာ ရပ္ရင္း သူမကိုယ္ေတြကို သူမလက္
အစုံနဲ႔ ပြတ္တိုက္ရင္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့ ျမင္ကြင္းက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးေမာေနမိ
ေစၿပီး ေပါင္ၾကားက ဖြားဖက္ေတာ္ တန္ဆာႀကီးကိုလည္း မာေက်ာ ေထာင္မတ္ေစၿပီ ။

ကရင္မေလးသည္ သူမေပါင္တန္သြယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ၾကားက ေဖါင္းမို႔မို႔ အဂၤါစပ္ေလးကို ဆပ္ျပာနဲ႔ ပြတ္ေဆး
ေနတဲ့အခ်ိန္ မ်က္လုံးေလး ေမွးစင္းကာ ပါးစပ္ေလး မဟတဟနဲ႔ ဖီလင္တက္သြားတာကို ေအာင္ေကာင္းေသာ္
ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အေမႊးေရးေရးပါးပါး ေပါက္ေနတဲ့ အဂၤါစပ္ေလးကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာ
ကို လက္နဲ႔ ဖမ္းစမ္း ဆုပ္ကိုင္ လိုက္မိသြားသည္ ။

သည္ညေတာ့ အခြင့္သာရင္ ေခါင္းစြပ္ စြပ္ၿပီး သည္ကရင္မ ေခ်ာေခ်ာေလးကို တက္ေဆာ္လိုက္မည္ လို႔လည္း ေတြးလိုက္သည္ ။ ကာမ အေမွာင္ ဖုံးသြားတဲ့အခါ လူေတြသည္ အသိတရား ေပ်ာက္ကုန္သည္ ။ ျပည္သူလူထုကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရမယ့္ ရဲအရာရွိတေယာက္သည္ မုဒိန္းေကာင္ အျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားေတာ့မည္ ။

ေရခ်ိဳးၿပီးသြားလို႔ တန္းေပၚ လႊားထားတဲ့ ထမိန္ႏြမ္းေလးကို လွမ္းယူလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ကရင္မေလးရဲ႕ တင္ပါးအိအိ
ေတြကို အေနာက္ဖက္ကေန ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ျမင္လိုက္ရသည္ ။ အိုး..လွလိုက္တဲ့ ဖင္တုံးေတြ….။
ရွီး…..သည္ ေကာင္မေလးကို လိုးပစ္ခ်င္တဲ့ စိတ္႐ိုင္းေတြက တားမရ ဆီးမရ ေပၚေပါက္ေနသည္ ။ ထမိန္ကို ရင္
လ်ားအၿပီး တဘက္ေလး ၿခဳံၿပီး ေကာင္မေလး ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္သြားသည္ ။ ေရခ်ိဳးခန္းရဲ႕မီးလည္း ပိတ္သြား
သည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ေ႐ႊ႕ၿပီ ။ အရင္တေခါက္ကလိုဘဲ သရက္ပင္ႀကီးေပၚကို တက္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။
သည္ေန႔က မိုးေတြက သည္းသည္းမဲမဲ ႐ြာေနသလို ေလကလည္း ျပင္းထန္ေနသည္ ။ သရက္ပင္ႀကီးေပၚကို သူ
တက္ဖို႔ ေတာ္ေတာ္ ခဲယဥ္းသည္ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ တဏွာစိတ္ေတြ ျပင္းထန္ေနတာမို႔ မရရေအာင္
တက္သည္ ။ မီးလင္းေနတဲ့ အေပၚထပ္ အခန္းထဲကို သစ္ကိုင္းေပၚ ခြထိုင္ၿပီး ေခ်ာင္းလိုက္သည္ ။

အိုး…..အပါးပါး….တယ္လည္း ကံေကာင္းေနတဲ့ ငါပါလား….။
သည္ အခန္းက ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အိပ္ခန္း ဆိုတာ ၿပီးတဲ့တဲ့ အေခါက္ ေခ်ာင္းကထဲက သူ သိထားၿပီး ျဖစ္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ေရခ်ိဳးဖို႔ သူမကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြကို ခြၽတ္ၿပီးခါမွ ဖုန္း ျမည္လာလို႔ ဖုန္းေကာက္ကိုင္
ကာ စကားေျပာေနသည္ ။ လက္တဖက္ထဲမွာက ထမိန္တထည္ကို ကိုင္ထားသည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အခ်ိဳးက်တဲ့
ကိုယ္လုံးေတြကို မီးေရာင္ေအာက္မွာ အကုန္လုံး ျမင္ေနရသည္ ။ တင္းမာဆဲ လုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားႀကီးေတြက တ
အားကို လွလြန္းေနသည္ ။ ႏို႔သီးေခါင္း နီညိဳညိဳေတြက ျဖဴေဖြးတဲ့ ရင္သားစိုင္ေတြရဲ႕ ခလယ္မွာ ထင္းထင္းႀကီး
ေတြ႕ေနရသည္ ။ အေမႊးရိပ္ထားတဲ့ အဂၤါစပ္ ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက အကြဲေၾကာင္း နီညိဳညိဳႀကီးကလည္း ထင္းေနၿပီး
ႏႈတ္ခမ္းသား ထူထူ ႏွစ္ဖတ္ကလည္း ေျပးယက္ခ်င္စရာႀကီး ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ တန္ဆာမွာ ေစာေစာထဲက ကရင္မေလးရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳး လွပတဲ့ ကိုယ္လုံးကို ျမင္ရကထဲက မာ
တင္းေတာင္မတ္ေနခဲ့တာ အခုလို ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေတာင့္တင္း အခ်ိဳးက်တဲ့ မိေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးေတြကို ျမင္
လိုက္ရေတာ့ ေပါက္ကြဲထြက္လုမတတ္ တင္းမာ ႀကီးထြားၿပီး မတ္မတ္ေထာင္ေနၿပီ ။

တတ္ႏိုင္ရင္ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ သစ္ကိုင္းေပၚကေန ျပဴတင္းေပါက္ဆီကို လွမ္းဝင္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးကို ၾကမ္းပစ္လိုက္ခ်င္
စိတ္ေတြ ေပၚေပါက္ေနသည္ ။

တုံးလုံးလဲေနတဲ့ အခ်ဳပ္ကားႀကီးဆီကေန လမ္းအတိုင္း ကြၽဲႀကီး….ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ ထြက္ခြာခဲ့
ၾကသည္ ။ ရဲသုံးေယာက္ေတာ့ ေသၿပီ ထင္တာဘဲကြ…..လို႔ ကြၽဲႀကီးက ေက်ာ္ထဲကို လွည့္ေျပာလိုက္သည္ ။

မိုးထဲေလထဲမို႔ ေအာ္ေျပာရသည္ ။

မိုးႀကိဳးေတြကလည္း တခ်ိမ္းခ်ိမ္း တဒိန္းဒိန္း ပစ္ေနသည္ ။

အင္း..ဟို ဆရာမကို က်င့္တဲ့ ႏွစ္ေကာင္လည္း ေလ်ာၿပီ ထင္တာဘဲ..စကားေမးမရေတာ့ဘူး…ေသြးေတြလည္း တ
အား႐ႊဲေနတယ္…ကိုကြၽဲႀကီးေရ…လို႔ ေက်ာ္ထဲက ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ကို အသင့္အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ထားရင္း…“ ဒို႔ ဒီလို လမ္းမအတိုင္း သြားေနလို႔ မျဖစ္
ဘူးကြ..ေက်ာ္ထဲရ…အခ်ဳပ္ကား ေရာက္မလာလို႔ လိုက္လာရင္ ဒီေကာင္ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ တိုးလိမ့္မယ္…ဒို႔ လမ္း
ေဘးကို ဖဲ့ဆင္းလိုက္ရင္ ေကာင္းမယ္…႐ြာနီးခ်ဳပ္စပ္က အိမ္တအိမ္ တဲတတဲမွာ ခဏ ဝင္ခိုလိုက္ၾကရေအာင္..”
လို႔ ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ကို ေျပာလိုက္သည္ ။

“ ဟုတ္တယ္..ကိုကြၽဲႀကီး….က်ဳပ္တို႔ကို ပိုက္စိပ္တိုက္ လိုက္ရွာၾကမွာဘဲ….” လို႔ ေနာက္ဆုံးက လိုက္လာတဲ့ ေမာင္
ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေျပာလိုက္သည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ခ်မ္းသာတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းကမို႔ အခုလို လြတ္လာ
ရတာကို စိတ္ထဲက အရမ္း ဝမ္းသာေနသည္ ။ ကြၽဲႀကီးတို႔နဲ႔ အလိုက္သင့္ ခဏေနၿပီး အိမ္နဲ႔ ဆက္သြယ္..ေငြ
ေတာင္းလိုက္ၿပီး နယ္စပ္ဖက္ကို ေျပးဖို႔ စဥ္းစားထားသည္ ။ ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲကိုေတာ့ သူနဲ႔ ေခၚမသြားခ်င္ ။
သူတို႔နဲ႔ ဆိုရင္ လူသိၿပီး ခဏေလး ျပန္မိမွာ ျဖစ္သည္ ။ သူတို႔အတြက္လည္း သူ တာဝန္မယူႏိုင္ ။ မယူခ်င္ ။

ေက်ာ္ထဲကလည္း နယ္စပ္ဖက္ကိုဘဲ ေျပးမယ္လို႔ မွန္းထားတာပါဘဲ ။ ကြၽဲႀကီးကိုေတာ့ သူ အားကိုးတာ အမွန္ ။
ကြၽဲႀကီးက ခြန္အားဗလ ေတာင့္တင္းသန္မာသလို မိုက္တြင္းကလည္း နက္ေတာ့ ေလာေလာဆယ္ ရဲေတြနဲ႔ ထပ္
ရင္ဆိုင္ရရင္လည္း ကြၽဲႀကီးက အားကိုးရမယ့္ေကာင္ႀကီး ။

သူတို႔ လမ္းမ အတိုင္း မသြားၾကေတာ့ဘဲ ေဘးဖက္က လယ္ကြင္းေတြ ထဲကို ဆင္းလိုက္ၾကသည္ ။
“ ေဟ့..ဟိုးေရွ႕မွာ မီးေရာင္လဲ့လဲ့ ျမင္တယ္…႐ြာဘဲ ျဖစ္မယ္…အဲ့နားကို ကပ္သြား ၾကည့္ရေအာင္….” လို႔ ကြၽဲ
ႀကီးက လက္နဲ႔ ၫႊန္ျပလိုက္လို႔ ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ သူ ျပရာဖက္ကို ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။

မိုးသည္းထန္လြန္းေနလို႔ မျမင္ရဘူး ။
ကြၽဲႀကီးက..“ ဟာ ဒီေကာင္ေတြ ေစာက္ကန္းေတြဘဲ..ေဟာဟိုမွာေလကြာ….မီးေရာင္..မင္းအဘ မီးေရာင္..” လို႔ ေသ
ခ်ာ ၫႊန္ျပသည္ ။

“ ေအး….ေတြ႕ၿပီ…ေတြ႕ၿပီ..ကိုကြၽဲႀကီး…..”

မီးေရာင္ဆီကို သူတို႔ ဦးတည္ၿပီး ေလွ်ာက္လိုက္ၾကသည္ ။

မိုးသည္းေနတဲ့အထဲ ေလကလည္း တဝွီးဝွီးတိုက္ေနသည္ ။ သည္မိုးထဲေလထဲ မွာ ကြၽဲႀကီး ေက်ာ္ထဲ ( ေခၚ )
ကရင္ေလး..ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ မီးေရာင္လဲ့လဲ့ဆီကို ဦးတည္ၿပီး ဗြက္ေတာထဲ ႐ုန္းသြားလိုက္ၾကသည္ ။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ နီးလာတဲ့အခါ ႏွစ္ထပ္ တိုက္ခံအိမ္ႀကီး တလုံး ဆိုတာကို သူတို႔ ေတြ႕လိုက္ၾကသည္ ။

“ ငါတို႔ ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ ဝင္ခိုေနၾကမယ္…စားစရာ စားလို႔ရမယ္….အင္း….ရာသီဥတု ၿငိမ္သြားတဲ့အထိေပါ့…”

ကြၽဲႀကီးက အတြင္းက ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ ၿခံတံခါးႀကီး အနားကို ကပ္သြားၿပီး အိမ္ႀကီးဆီကို စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း
ေျပာလိုက္သည္ ။ အိမ္ႀကီး အေရွ႕ဖက္ ၿခံတံခါးနားက စည္း႐ိုးက ျမင့္ေနသလို အေပၚပိုင္းမွာ သံဆူးႀကိဳးလိပ္
ေတြလည္း ရွိလိုက ဝင္ရ ခက္သည္ ။

“ အေနာက္ဖက္ကို သြားၾကည့္ရေအာင္….”

သူတို႔ သုံးေယာက္ ၿခံရဲ႕ အေနာက္ဖက္ကို ေရာက္သြားတဲ့အခါ ၿခံစည္း႐ိုးနဲ႔ ကပ္ၿပီး ရွိေနတဲ့ သစ္ပင္တပင္ေပၚကို တက္ႏိုင္ရင္ အဲဒီ သစ္ပင္ေပၚကေန ၿခံထဲကို ခုန္ခ်လိုက္လို႔ ရသည္ လို႔ ေက်ာ္ထဲက ေျပာလို႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ ကရင္ေလး..မဆိုးဘူး….အိုင္က်ဴျမင့္တယ္..” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲ ေျပာတဲ့အတိုင္း သူတို႔ သစ္ပင္ေပၚကို ဖက္တက္လိုက္ၾကသည္ ။ မိုးေရေၾကာင့္ စိုေခ်ာေနလို႔ တက္ရ
ခက္ေပမယ့္ ကြၽဲႀကီးက သူတို႔ကို တြန္းတင္ေပးလို႔ သူတို႔ သစ္ပင္ေပၚကို ေရာက္သြားၾကသည္ ။ သစ္ပင္ေပၚကေန ခုန္ခ်လိုက္ၾကေတာ့ ၿခံထဲကို ေရာက္သြားသည္ ။

ဟိတ္..ဟိုမွာ တဲကေလးတလုံး..မီးလင္းေနတယ္….။

ကြၽဲႀကီးက ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။ “ လူ ရွိႏိုင္တယ္….” ေက်ာ္ထဲကလည္း လက္ထဲက ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္
ကို အသင့္ခ်ိန္႐ြယ္ထားရင္း “ ရန္မူလာရင္ ပစ္သာပစ္ဗ်ာ…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္။

မီးလင္းေနတဲ့ တဲကေလးထဲမွာ လူရွိဖို႔မ်ားလို႔ သူတို႔သုံးေယာက္ တဲကေလးနားကို တိုးကပ္ ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကတဲ့အခ်ိန္ “ ဟိတ္..မင္းတို႔ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ ျဖစ္ေနၿပီကြ..အခု ခ်က္ခ်င္း ၿခံထဲက ထြက္..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တဲ့ အသံေၾကာင့္ သူတို႔ ျခာကနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကေတာ့ ဒုတ္ႀကီးတေခ်ာင္းကို ညာလက္က ကိုင္..လက္ႏွိပ္မီးကို ဘယ္လက္က ကိုင္ထားတဲ့ အဖိုးႀကီး တေယာက္ကို သူတို႔သုံးေယာက္ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက မိုးေလေတြ ၾကားထဲ ႂကြက္စုတ္ေလး တေကာင္လို ျဖစ္ေနတဲ့ အဖိုးႀကီးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရင္း
မ်က္ႏွာထား တည္တည္ႀကီးနဲ႔ ရွိေနရာကေန ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးႀကီး ျဖစ္လာၿပီး….“ ဘူဒါးႀကီး…..ေနာက္ေနတာလား…” လို႔
ေမးလိုက္သည္ ။ အဖိုးႀကီးက “ မင္းတို႔ ထြက္ၾကကြာ..ငါ ရဲေခၚလိုက္ရမလား…..” လို႔ ေျပာတဲ့အခါ သူတို႔သုံးေယာက္သည္ ဘူးထြားထြားထြား……လို႔ ၿပိဳင္တူ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကၿပီး….“ ရယ္ရတယ္…ဘဲႀကီး…..မင္းဘိုးေအ ရဲေတြက ဘယ္လိုမွ မလာႏိုင္ဘူး….ကားလမ္းေရေက်ာ္ေနတယ္….ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္းေျပာရင္ က်ဳပ္တို႔က
ေျပာရမွာ…ဒါ ဘာလဲ သိလား….” လို႔ ကြၽဲႀကီးက ျပန္ေျပာလိုက္ရင္း ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ အဖိုးႀကီးဘိုက္ကို
ေဆာင့္ထိုးထည့္လိုက္သည္ ။ ေက်ာ္ထဲကလည္း ျမန္ဆန္စြာနဲ႔ အဖိုးႀကီးဆီကို လႊားကနဲ တိုးကပ္လိုက္ၿပီးေသနတ္ဒင္နဲ႔ အဖိုးႀကီးရဲ႕ ေခါင္းကို ထုခ်လိုက္သည္ ။

အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ဘဲ အဖိုးႀကီး ေျမႀကီးေပၚကို ဒူးေထာက္ရက္ က်သြားတဲ့အခါ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက အဖိုးႀကီးကို ေဆာင့္ကန္ထည့္
လိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက အဖိုးႀကီးရဲ႕ နားထင္ကို ေသနတ္ေျပာင္း နဲ႔ ေတ့လိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲက “ ကိုကြၽဲႀကီး…ထားလိုက္ပါ..သူ က်ဳပ္တို႔ကို ဘာမွ ရန္မမူႏိုင္ပါဘူး….” လို႔ တားလိုက္လို႔ ကြၽဲႀကီးလည္း
ေသနတ္ ခလုပ္ကို မျဖဳတ္ဘဲ..“ ေခြးႀကီးး..ေအးေဆးေန ….ေသသြားမယ္…” လို႔ ေအာ္ဟစ္ ႀကိမ္းေမာင္းရင္း အဖိုးႀကီးကို တဲေလးထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို “ ႀကိဳး… ရွာၾက..ဒီ အိုနာႀကီးကို ႀကိဳး တုပ္ထားရမယ္…..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ သစ္ပင္ဂြၾကားက ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ၿခံထဲက လူသံေတြ ၾကားလိုက္လို႔ အသာၿငိမ္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေနသည္ ။ ဘယ္သူေတြလဲ..မိုးေလ သည္းေနတဲ့အထဲ ေရာက္လာတယ္ ဆိုေတာ့ လူေကာင္းသူေကာင္းေတြေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး…ဓါးျပသူခိုးေတြဘဲ ျဖစ္မယ္ ..လို႔ တြက္ဆရင္း သူေဆာင္လာတဲ့ သူ႔ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ကို အသင့္ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးတို႔ ဖထီးကို တဲထဲကို ဆြဲသြင္းသြားၾကတာေတြကို သူ ေတြ႕ေနရသည္ ။ ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ရဲ႕လက္ထဲက ေသနတ္ေတြကို သူေတြ႕သည္ ။ သူ႔မွာလည္း ေသနတ္ ရွိေပမယ့္ ရင္မဆိုင္ရဲဘူး ။ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတာ့ ရဲနဲ႔ လူဆိုး ရင္ဆိုင္ၾကရင္ ပစ္ခတ္ၾကရင္ ရဲေတြက ႏိုင္ေပမယ့္ တကယ့္ လက္ေတြ႕မွာ က်ေတာ့ လူဆိုးလက္ခ်က္နဲ႔ ရဲေတြ ခံသြားရႏိုင္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္ႀကီးထဲက ထမင္းစားခန္းမွာေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ထမင္းစားခန္းထဲမွာ ေနာ္ပိုး ျပင္ေပးတဲ့ ထမင္းဟင္းကို တေယာက္ထဲ ထိုင္စားေနသည္ ။

သမီးႏွစ္ေယာက္က အေပၚထပ္က သူတို႔ အခန္းေတြထဲ ရွိေနၾကသည္ ။

“ ေနာ္ပိုး..နင္ စားၿပီးတာ ေသခ်ာလား….”

“ ဟုတ္..အန္တီ..က်မ စားၿပီးပါၿပီ….”

“ အိုးေတြ အကုန္ ေဆးေၾကာၿပီးၿပီလား….”

“ နဲနဲေတာ့ ေဆးဖို႔ က်န္ေသးတယ္….အန္တီ…က်မ သြားေဆးလိုက္မယ္…”

“ ေအး..ေအး…..”

ေနာ္ပိုး ထမင္းစားခန္းရဲ႕ အေနာက္ဖက္က မီးဖိုေခ်ာင္ဆီကို သြားလိုက္ၿပီး အိုးႏွစ္လုံးကို ေဆးေၾကာဖို႔ ေရဘုံဘိုင္ရွိရာကို ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ လူရိပ္တခု လိုလို ျမင္လိုက္လို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မဲမဲ၀၀ လူထြားႀကီး တေယာက္ကို ဘြားကနဲ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ အမေလး…..လူ…….လူ……”

ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္လို အိမ္ထဲကို ေရာက္လာသလဲ မသိဘူး ။

တံခါး ဖ်က္ၿပီး ဝင္တာလား ။ မိုးသံေလသံေၾကာင့္ အသံ မၾကားမိလိုက္ၾက ။

ေနာ္ပိုးရဲ႕ ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္သံႀကီး ထြက္လာလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း..“ ေနာ္ပိုး..ဘာျဖစ္လဲ..ဘာျဖစ္လဲ”
လို႔ ေအာ္ေမးရင္း မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို ေျပးလာသည္ ။

“ တိတ္စမ္း ေကာင္မ….”

ဖ်န္း…..

အား…….

ကြၽဲႀကီးက ေနာ္ပိုး ကို ပါး႐ိုက္လိုက္လို႔ ေနာ္ပိုး ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲက်သြားတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေမႊးေမႊး ကြၽဲႀကီးရဲ႕ အနားကို
ေရာက္လာသည္ ။ ကြၽဲႀကီးက ႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ခ်ိန္လိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္….ခိုင္းတာလုပ္..ခံမေျပာနဲ႔…ပစ္သတ္ပစ္လိုက္မယ္ …”

ေဒၚေမႊးေမႊး လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ ။ ေၾကာင္ၾကည့္ေနဆဲ ေမွာင္ရိပ္ထဲက ေက်ာ္ထဲ နဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း
တို႔ ထြက္လာၾကသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက မီးဖိုေခ်ာင္က မီးေရာင္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး….“ ဟား…..ဒါ…ဒါ…..က်ဳပ္တို႔ကို တရားစြဲတဲ့ စြဲခ်ေရွ႕ေနမႀကီး ဘဲ….ဟင္း…ႀကဳံမွ ႀကဳံတတ္ပေလ…..” လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ ေက်ာ္ထဲကလည္း ေဒၚေမႊးေမႊး အနားကို ေသနတ္ တကားကားနဲ႔ တိုးကပ္လာသည္ ။

“ ေဟ့ ေကာင္မႀကီး….နင့္ကို တရားခြင္မွာ ထဲက ငါ ၾကည့္ေနတာ…နင့္ဖင္တုံးေတြ ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တယ္..
ေတာက္….နင့္ကို ငါ လိုးမွ ျဖစ္ေတာ့မယ္….” လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ရဲ႕ တင္ပါးအိအိႀကီးေတြကို အငမ္းမရ မ်က္လုံးျပဴးကာ ၾကည့္ရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက “ ေအးဟ….တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ကြာ….သည္ဟာမႀကီးနဲ႔ လာတိုးေနတယ္….ခင္ဗ်ား နံမည္ ဘာလဲ…”လို႔ အနားတိုးလာၿပီး ေျပာလိုက္ ေမးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ပထမတႀကိမ္ ႐ုံးထုတ္တုံးက သူတို႔ကို အမႈစ စြဲဆိုခဲ့တုံးက ျမင္ဖူးခဲ့သည္ ။ အားလုံး မုဒိန္း ၃၇၆ သမားေတြ ။ ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲ ဆိုတဲ့ ေကာင္၂ေကာင္က
က်င့္လည္းက်င့္ သတ္လည္း သတ္တဲ့ေကာင္ေတြ ။ လူသတ္မုဒိန္းသမားေတြ ။

ေဒၚေမႊးေမႊး တအား လန႔္ေနသည္ ။ တအား တုန္ေၾကာက္ေနသည္ ။ အေပၚထပ္မွာ ရွိတဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ အ
တြက္လည္း တအား စိတ္ေတြ ပူေနမိသည္ ။

“ ဟဲ့ေကာင္မ..နင္ံနံမည္ ဘာလဲ ေမးေနတယ္ေလ …”

ေက်ာ္ထဲက ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဖင္တုံးေတြကို လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ ဖ်န္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။

“ ငါ့နံမည္ ..ေမႊးေမႊး….”

“ နင္တို႔ အိမ္သား ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လဲ…….”

ေဒၚေမႊးေမႊး မေျဖ ။

ေက်ာ္ထဲရဲ႕ လက္ဝါးႀကီး အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ဖင္တုံးေတြအေပၚကို ထပ္မံ မိတ္ဆက္သြားသည္ ။

ဖ်န္း….ဖ်န္း…..

အား….နာတယ္…

ကြၽဲႀကီးက သူပါး႐ိုက္လိုက္လို႔ လဲက်သြားတဲ့ ေနာ္ပိုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ငုံ႔ၾကည့္ၿပီး…“ အေဟး….ဒီဟာမေလးကေတာ္ေတာ္ နိပ္တယ္ဟ……ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေလး…ဖင္ေတြ ရင္ေတြလည္း ေတာင့္တယ္..ဟိတ္..နင္ ကရင္မလား…”လို႔ ေမးသည္ ။ ေနာ္ပိုးလည္း ေခါင္းေလး ညႇိမ့္ျပရင္း..“ ဟုတ္တယ္…” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေနာ္ပိုးကို ဆြဲထူလိုက္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ အေပၚထပ္က ျပာဇင္သိန္းနဲ႔ဝါဇင္သိန္းတို႔သည္ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ေအာ္သံ ကြၽဲႀကီး ေက်ာ္ထဲတို႔ရဲ႕ အသံ
ေတြေၾကာင့္ ေလွခါးက ေျပးဆင္းၿပီး ေရာက္လာၾကသည္ ။

“ ဟင္….ဟယ္….”

မုဒိန္းေကာင္ သုံးေကာင္သည္ ႐ုတ္တရက္ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ ထပ္ ေရာက္ခ်လာလို႔ အံ့အားသင့္ေနၾက
ရာက သူတို႔ မ်က္ႏွာၾကမ္းၾကမ္းေတြလည္း ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္ ။

အင္း..စားရကံႀကဳံလို႔ မုတ္ဆိတ္ေတာ့ ပ်ားစြဲၿပီဟ……ေဟေဟ့…..။

ကြၽဲႀကီးသည္ သူ႔သြားဝါဝါႀကီးေတြ အားလုံးေပၚသြားေအာင္ ရယ္လိုက္သည္ ။

စိုင္ေကာ္လို႔ ၿခဳံေပၚေရာက္ၿပီေပါ့ကြာ..ဟီး….။

ေက်ာ္ထဲသည္ ညဝတ္အက်ၤ ီေလး ကိုယ္စီနဲ႔ တအား လွေနတဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ညီအမႏွစ္ေယာက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာေနသည္ ။ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔သည္ သူတို႔သုံးေယာက္ကို ေတြ႕တာနဲ႔ လွည့္ေျပးဖို႔ ႀကံလိုက္ေပမယ့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက သူတို႔အေရွ႕ကေန ထုပ္စီးတိုးတမ္း ကစားတဲ့ ပုံမ်ိဳးနဲ႔ ကာဆီး တားဆီးလိုက္သည္ ။

“ေဟ့ေဟ့….မင္း ဘယ္ေျပးမလဲ…မိခ်ိဳသဲ…..”

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ေျပးလို႔ မရဘူး ။

“ ဟိတ္..အားလုံး..ထိုင္ၾက…ထိုင္…ထိုင္…ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္…” လို႔ ကြၽဲႀကီးက အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။

မိန္းမေလးေယာက္…သူတို႔က သုံးေယာက္ ။ ကြၽဲႀကီး စိတ္ထဲမွာ ဖင္တုံးေတာင့္ေတာင့္ အရပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊးကို က်င့္မလား….ျဖဴျဖဴေတာင့္ေတာင့္ငယ္ငယ္ ကရင္မေလးကို က်င့္မလား…ေဝခြဲလို႔ မရေသး ။ အဟီးဟီး…အားလုံးကို တေယာက္ၿပီ တေယာက္ က်င့္မယ္………ဟားဟားဟားဟား……။

ေက်ာ္ထဲကေတာ့ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ကို သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ သေဘာက်ေနၿပီ ။

လွလွပပ ေတာင့္ေတာင့္ တင္းတင္းေလးေတြ…။

အိမ္အျပင္ သစ္ပင္ဂြၾကားက ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ အိမ္ႀကီးထဲမွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတာေတြကို ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္
ေနသည္ ။ သူ ဘာလုပ္ရမလဲ မသိေသး ။ လူဆိုးသုံးေကာင္..ေသနတ္ႏွစ္လက္ …သူက တေယာက္ထဲ ေသနတ္က တလက္ ။

မိုးေတြကေတာ့ သည္းထန္ေနဆဲ ။ လွ်ပ္စီးေတြ လက္ မိုးေတြ ခ်ဳန္းေနဆဲ ။ အိမ္ႀကီးထဲက မိန္းမေလးေယာက္
ကေတာ့ မုဒိန္းသမားသုံးေယာက္နဲ႔ တိုးေနၿပီ ။

မာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ ကဲ…ဘိုက္ဆာတဲ့ ကိစၥကို အရင္ ေျဖရွင္းလိုက္ရေအာင္လား..ဘိုက္ျပည့္သြားေတာ့မွ
လီးဆာတဲ့ကိစၥကို လုပ္ၾကတာေပါ့..ေအးေဆးေပါ့ဗ်ာ..တညလုံး အခ်ိန္ရွိပါတယ္….ရဲေတြက က်ေနာ္တို႔ကို လမ္းတေလွ်ာက္ဘဲ လိုက္ရွာအုံးမွာပါ…..ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ ေအာင္းေနတာက က်ဳပ္တို႔အတြက္ အစာလည္းဝဟီး….ဟိုဟာလည္းဝ…..အိုေကစိုေျပတယ္…..ကဲ ေကာင္မေလး..ကရင္မေလး နင္က ထမင္းခ်က္လား..အိမ္ေဖၚလား…စားစရာေတြ ထုတ္ခဲ့စမ္း…..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေက်ာ္ထဲကလည္း ေထာက္ခံသည္ ။

“ ဟုတ္တယ္…ေထာင္က ေန႔လည္စာဘဲ စားခဲ့ရတာ…ဆာေနတာ အူကို လိန္ေနတာဘဲ…အစား အရင္ စားလိုက္
ၾကရေအာင္…”

ကြၽဲႀကီးကေတာ့ မိုးေရ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတဲ့ သူ႔အက်ၤ ီကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း အဝတ္မဲ့သြားတဲ့ ကြၽဲႀကီး ကိုယ္ အေပၚပိုင္းကို ၾကည့္မိလိုက္ၿပီးမွ ကမန္းကတန္း မ်က္စိလႊဲ
လိုက္သည္ ။ မဲမဲတုတ္တုတ္ ဗလႀကီးကို ျမင္လိုက္ရတာ ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းကနဲ ထသြားရသည္ ။

ရင္ဘတ္မွာကလည္း အေမႊးလိန္ေကာက္ေကာက္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ။

ျပာဇင္..ဝါဇင္နဲ႔ ေနာ္ပိုးတို႔သည္ ေယာက်္ား အေတြ႕အႀကဳံ မရွိေသးတဲ့ အပ်ိဳေလးေတြမို႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း
ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေတြထဲ လီးဆာတဲ့ ကိစၥ ဆိုတဲ့ စကားလုံးေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးေတြ နီျမန္းၿပီး မ်က္စိမ်က္ႏွာ
ပ်က္သြားၾကသည္ ။ “လီး ” ဆိုတဲ့ စကားလုံးက သူတို႔တေတြ အတြက္ တအား ႐ိုင္းစိုင္းေနသည္ေလ ။

လူဆိုးေကာင္ေတြ က မၾကာခင္ သူတို႔ကို မတရားက်င့္ၾကလိမ့္မည္ ဆိုတာလည္း သိေနၾကလို႔ တအား ေၾကာက္
ေနၾကသည္ ။

ေနာ္ပိုးလည္း ေစာေစာကဘဲ ေရခဲေသတၱာထဲကို ထည့္လိုက္တဲ့ ထမင္းဟင္းဘူးေတြ ခြက္ေတြကို အကုန္ ယူခ်
လာၿပီး ထမင္းစား စားပြဲႀကီးေပၚကို တင္လိုက္သည္ ။

“ ဟား….ဟင္းေတြ အစုံဘဲ……ကဲ ဆြဲမယ္ေဟ့….လာ…လာ…ဆြဲၾကစို႔…..” လို႔ ကြၽဲႀကီးက အသံၾသၾသႀကီးနဲ႔
ေျပာလိုက္သည္ ။

“ က်မ…ဟင္းေတြ ေႏႊးလိုက္မယ္…” လို႔ ေနာ္ပိုးက ဘယ္သူ႔ကိုမွ မၾကည့္ဘဲ ေခါင္းေလး ငုံ႔ထားရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက “ ေႏႊးမေနနဲ႔..ငါတို႔ ဒီအတိုင္း စားမယ္..ငါတို႔ စားေနတုံး ထြက္ေျပးတာတို႔ ဖုန္းေခၚတာတို႔ တခုခု
မလုပ္ၾကနဲ႔ေနာ္…ၿငိမ္ၿငိမ္ ထိုင္ေနၾက….ၿပီးေတာ့ ငါ့ကို အဆိုး မဆိုနဲ႔..ငါက တအား ရက္စက္တဲ့ေကာင္…” လို႔
ေျပာရင္း ထမင္းေတြကို ဇလုံႀကီးတလုံးထဲ ထည့္ ဟင္းေတြ ေလာင္းပုံၿပီး အားရပါးရ စားေလသည္ ။

“ ဟို၂ေကာင္..စားေလ…စားထား….ေနာက္ ဘာျဖစ္မယ္ ဆိုတာ မသိဘူး …ေသေျပးရွင္ေျပး ေျပးခ်င္ ေျပးရမွာ….
ဟားဟား….ထမင္းငတ္ခ်င္ ငတ္မယ္…..” လို႔လည္း ပါးလုပ္ပါးေလာင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲလည္း လက္ထဲ ကိုင္ထားတဲ့ ေျခာက္လုံးျပဴးကို ခါးၾကားထိုးလိုက္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ ဟင္းေတြကို ခြက္တလုံးထဲ
ေရာထည့္ပုံၿပီး အားရပါးရ စားေလသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ထမင္းစား စားပြဲေပၚမွာ ရွိေနတဲ့ ေပါင္မုန႔္
တလုံးကို ယူၿပီး ဆြဲဖဲ့ကာ ေနာ္ပိုး လာခ်ေပးထားတဲ့ ဟင္းေတြထဲက အမဲသားဟင္းေတြနဲ႔ စားသည္ ။

“ ေကာင္းလိုက္တဲ့ဟင္း….ဆြဲထား..ဆြဲထား…..”

“ ဟားဟား…ထမင္းဝရင္ လီးေတာင္ေတာ့မယ္….ေစာက္ပတ္ အေကာင္းစားေလးေတြ ေတာ့ အဖြင့္ခံရေတာ့မယ္”
လို႔ ေက်ာ္ထဲက စားရင္း ေျပာလိုက္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း ႐ုန႔္ရင္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေက်ာ္ထဲရဲ႕ စကားလုံးေတြေၾကာင့္ စိတ္ထြက္သြားၿပီး…“ မိုက္႐ိုင္းလွခ်ည္
လား..နင့္မွာ အေမနဲ႔ ႏွမ မရွိဘူူးလား..ေကာင္ေလး….” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲ လက္ထဲက ထမင္းလုပ္ကို ခြက္ထဲ ျပန္ခ်လိုက္သည္ ။

“ ေစာက္ေကာင္မ..ေခြးမ….နင္က ဘာမို႔ ငါ့ကို ဒီလိုေလသံနဲ႔ ေဟာင္တာလဲ…အခု ငါတို႔က အင္ခ်ပ္ ျဖစ္ေနၿပီ ..
ငါတို႔ လုပ္သမွ် နင္တို႔ ခံရမယ္..ငါတို႔ ခိုင္းတာကို လုပ္ရမယ္…” လို႔ ေအာ္ရင္း ေဒၚေမႊးေမႊးကို ဟင္းေတြ ေပေန
တဲ့ ညာလက္နဲ႔ လက္ျပန္ ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။

လူေသးသေလာက္ လက္ျပင္းတဲ့ေက်ာ္ထဲရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရာက ၾကမ္းေပၚကို
လဲက်သြားသည္ ။ ျပာဇင္ ဝါဇင္နဲ႔ ေနာ္ပိုးတို႔က ေျပးထူမဖို႔ လုပ္ေတာ့ ေက်ာ္ထဲက သူတို႔ကိုလည္း လိုက္႐ိုက္
သည္ ။

“ အမေလး..မႏွိပ္စက္ပါနဲ႔ရွင္….ေတာင္းပန္ပါတယ္…..”

“ ေခြးမ…လူပါးဝတယ္…ခဏၾကာရင္..နင္ ငါ့လီးကို စုတ္ရမယ္..လရည္ကို ၿမိဳရမယ္….ဟင္း…..နင့္ဖင္ေပါက္ကိုလည္း
ငါလိုးမယ္….”

မ်က္လုံးကလယ္ကလယ္နဲ႔ ေျပာေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲသည္ စိတ္ေဝဒနာသည္ တေယာက္ ဆိုတာ ေသခ်ာေနသည္ ။

ကြၽဲႀကီးကေတာ့ ထမင္း အပီစားရင္း ေဒၚေမႊးေမႊးကို စိတ္ကူးနဲ႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ၾကည့္ေနသည္ ။ တကယ္ေတာ့သူက သက္ငယ္မုဒိန္းေကာင္ တေယာက္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးလို အသက္ႀကီးတဲ့ မိန္းမကို စိတ္မဝင္စားဘူး ။ ဒါေပမယ့္ ေဒါသတႀကီး ျပန္ေအာ္ဆဲခ်င္ေနတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို သူ က်င့္ခ်င္ေနသည္ ။ ေအးေအးေဆးေဆး လုပ္သမွ်ကို ခံတဲ့ မိန္းမကို သူ က်င့္ရတာထက္ ျပန္လွန္ ရန္ေတြ႕ ခုခံတဲ့ မိန္းမကို ႏွိပ္စက္ၿပီး က်င့္တာကို သူ ႀကိဳက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက အသက္ႀကီးတဲ့ မိန္းမေတြကို စိတ္လာတဲ့ေကာင္။သူကလည္း ေဒၚေမႊးေမႊးကို ခ်ိန္ေနသည္။
ဘယ္လိုလုပ္မယ္..က်င့္မယ္ ဆိုတာကို ႀကိဳတင္ ေတြးဆေနသည္ ။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ကြၽဲ
ႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔က ေသနတ္ေတြကိုင္ၿပီး ဆရာႀကီး လုပ္ေနတာကို စိတ္ထဲက မေက်နပ္လွ ။ သူသည္ ေကာ
လိပ္ေက်ာင္းသား..ပညာတတ္ ။ သူေဌးသားလည္း ျဖစ္သည္ ။ တကယ္တမ္း ေခါင္းေဆာင္သင့္တာက သူ ။

အခုေတာ့ ေသနတ္လည္း မကိုင္ရ ။ ေနာက္လိုက္ ျဖစ္ေနသည္ ။ ဒါေၾကာင့္ သည္ အိမ္ႀကီးထဲ ဝင္လာကာစ က
ေတြ႕တဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္သုံး သားလွီးဓါးတေခ်ာင္းကို ကိုင္ထားခဲ့သည္ ။ အေရးရယ္ အေၾကာင္းရယ္ ဆိုရင္ လက္နက္
ရွိမွ ျဖစ္မယ္ မဟုတ္လား ။

ေဒၚေမႊးေမႊး တအား တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားေနသည္ ။

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ သူ႔႐ုံးမွာ တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ တရားခံ မုဒိန္းေကာင္ေတြသည္ သူ႔အိမ္ကို ဆိုက္ဆိုက္
ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ေရာက္လာခဲ့သည္ ။

ဘယ္ဘဝက မေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္လဲ ။
ကံဆိုးလွခ်ည္လား….။

သူတို႔သည္ အားလုံးကို မုဒိန္းက်င့္ၾကမွာ ေသခ်ာေနသည္ ။ သူတို႔အမႈေတြကို ေဒၚေမႊးေမႊး ေသေသခ်ာခ်ာ
ေလ့လာၿပီးခဲ့တာမို႔ က်င့္ၿပီးရင္ သက္ေသမရွိေအာင္ သတ္ပစ္ေလ့ရွိၾကတဲ့ လူသတ္သမားေတြ ဆိုတာကို
သိထားသည္ ။

မုဒိန္းအက်င့္ခံရၿပီး အသတ္ခံရေတာ့မွာမို႔ သည္ မုဒိန္းလူသတ္ေကာင္ေတြရဲ႕ လက္ထဲက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါ့မ
လား ဆိုတာက ေဒၚေမႊးေမႊးကို တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျခင္း ႀကီးစြာ ျဖစ္ေစသည္ ။

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ…..။

သမီးေလး ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ဒုကၡပါဘဲ ။

သူ႔ေယာက်္ားကို အျပစ္တင္မိသည္ ။ အားကိုးလို႔ မရတဲ့ အဖိုးႀကီး ဖထီး ေစာအားေမကို ၿခံေစာင့္ခိုင္းတဲ့ သူ႔
ေယာက်္ားကို က်ိန္ဆဲေနမိသည္ ။ ဖထီးတေယာက္ ဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္…..။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အိမ္ႀကီးထဲကို ေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည္ ။

သူသည္ ရဲတေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ သတၱိေကာင္းသူတေယာက္ မဟုတ္ ။ သူ ဒီကို တဏွာထ တဏွာ႐ူးၿပီး လာ
ခဲ့တာ ။ အခုလို လူဆိုးေတြနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးလိမ့္မယ္ လို႔မထင္ထားခဲ့ ။ သူ႔မွာ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ ပါခဲ့
ေပမယ့္ သည္ ေသနတ္ေတြက အဂၤလိပ္ေခတ္ထဲက ေသနတ္ေတြ ။ မီးက်ိဳးေမာင္းပ်က္ေတြ ။ ပစ္ရင္ ထြက္ခ်င္
မွ ထြက္တဲ့ဟာေတြ ။ က်ည္ဆံေတြကလည္း အိုေဟာင္းေနသည္ ။ စိတ္မခ်ရ ။ အားမကိုးရ ။

လူဆိုးေတြကလည္း ေသနတ္ေတြနဲ႔ ။ ရင္ဆိုင္ ပစ္ၾကၿပီ ဆိုရင္ ကိုယ့္ဟာက မထြက္ဘဲ သူ႔ဟာက ထြက္သြား
ရင္လည္း မရႈမလွ ေသပြဲဝင္ရမည္ ။

ဒါေၾကာင့္ အထဲက တိရစ ၦာန္သုံးေကာင္ကို သူ မယွဥ္ရဲဘူး ။ အေကာင္းဆုံးက ျပင္သာက ရဲစခန္းကို ဖုန္းဆက္
ေခၚတာဘဲ ။ သစ္ပင္ကြယ္ကို သြားၿပီး မိုးကာအက်ၤ ီနဲ႔ ကာၿပီး သူ႔ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက ဟန္းဖုန္းကို ထုတ္ၿပီး
ေခၚလိုက္သည္ ။ ဖုန္းက အလုပ္မလုပ္ဘူး ။

ဟိုငတိေတြကေတာ့ ထမင္းစားၿပီးရင္ ေစာ္ေတြကို မုဒိန္းက်င့္မွာ ေသခ်ာတယ္ ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း မုဒိန္းက်င့္
ခ်င္တဲ့ေကာင္ ေပမယ့္ အခုလို မုဒိန္းက်င့္ခံရမယ့္ ေကာင္မေလးေတြကို ေတြ႕ေတာ့ သနားသည္ ။ အက်င့္မခံ
ေစခ်င္ဘူး ။ ရဲတေယာက္ အေနနဲ႔ တားဆီးရမယ္ ဆိုတာလည္း သူ႔စိတ္ထဲမွာ ရွိေနသည္ ။ ေၾကာက္ကလည္း ေၾကာက္သည္ ။

သူ ဘာလုပ္မလဲ ။ ဒူးေတြက မိုးေအးတာေၾကာင့္ တုန္တာလား…။ ေၾကာက္ေနလို႔ တုန္ေနတာလား ။ ႏွစ္ခုလုံးေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ။

ေ႐ႊသူေဌးေထာင္က လွမ္း ဆက္သြယ္လို႔ ေရာက္မလာတဲ့ အခ်ဳပ္ကားႀကီးကို လိုက္ရွာဖို႔ ျပင္သာရဲစခန္းက ရဲ
စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာနဲ႔ အဖြဲ႕သည္ နစ္ဆန္း အမ်ိဳးအစား ပစ္ကပ္ရဲကားႀကီးနဲ႔ ျပင္သာကေန ေ႐ႊသူေဌးေထာင္
ကို သြားတဲ့ လမ္းအတိုင္း ထြက္လာၾကသည္ ။

စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာသည္ အခုလို ေလထဲမိုးထဲ ထြက္လာရတာကို မလိုလား မႏွစ္ၿမိဳ႕ဘဲ တလမ္းလုံး က်ိန္ဆဲ
တိုင္းထြာလာသည္ ။ သူ မလာခ်င္ေပမယ့္ အမိန႔္ကို နာခံရတာမို႔ သူ ထြက္လာရတာ ။ ခ႐ိုင္ရဲမႉးက ခပ္မာမာ
နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လိုက္သြားဖို႔ သူ႔ကို အမိန႔္ေပးခဲ့သည္ ။

သည္ေလာက္ ေလေရာ မိုးေရာ ထန္သည္းေနတဲ့အထဲ သြားခိုင္းတာေတာ့ လြန္တာေပါ့ ။ စိတ္ထဲက ( သူက
ေတာ့ မသြားဘူး…ဟြန္း…ေတာ္ေတာ္ တရားတဲ့လူ…) လို႔ အျပစ္တင္ေနသည္ ။

သူတို႔ တုံးလုံး လဲေနတဲ့ အခ်ဳပ္ကားႀကီးကို ေတြ႕သည္ ။ ေလမိုးၾကားထဲ ဆင္းၾကရသည္ ။ အခ်ဳပ္သား ႏွစ္
ေယာက္ကို ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ညည္းျငဴေနတာကို ေတြ႕ၾကရေပမယ့္ အခ်ဳပ္ကားေစာင့္ ရဲသုံးေယာက္ကေတာ့
အသက္ မရွိေတာ့ ။ သူတို႔ရဲ႕ ေသနတ္ေတြလည္း မေတြ႕ေတာ့ ။

စခန္းမႉး ဦးေအာင္ျမသာတို႔ ပ်ားတုတ္ၿပီ ။ အလုပ္မ်ားၿပီ ။ အထက္လူႀကီးေတြ စိတ္ဝင္စားၾကၿပီ ။

ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားတဲ့ မုဒိန္းလူသတ္ တရားခံေတြကို အပူတျပင္း လိုက္လံ ရွာေဖြဖို႔ ထိပ္ဆုံးက ရဲခ်ဳပ္
က အမိန႔္ေတြ ေပးၿပီ ။ အထူး တပ္ဖြဲ႕ ( ဆြပ္ ) ေတြကိုလည္း လႊတ္လိုက္ၿပီလို႔ တိုင္းရဲတပ္ဖြဲ႕မႉး႐ုံးက သူ႔ဆီကို
စက္နဲ႔ အေၾကာင္းၾကားသည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ ဇလုံထဲ ပုံထည့္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္းေတြကို လက္နဲ႔ နယ္ဖတ္ၿပီး ပလုပ္ပေလာင္း စားေနရင္းက
ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၾကရတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊး ျပာဇင္ ဝါဇင္နဲ႔ ေနာ္ပိုးတို႔ကို မ်က္လုံးျပဴးႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနသည္ ။

ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနၾကလို႔ သူတို႔ရဲ႕ေပါင္တန္ေတြနဲ႔ တင္ပါးေတြကို ထင္းထင္းေပၚေပၚ ျမင္ေနရသည္ ။
လည္ဟိုက္ ဘေလာက္စ္ အက်ၤ ီ ဝတ္ထားတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊး..ျပာဇင္တို႔ရဲ႕ ရင္သား အေပၚပိုင္းေတြကိုလည္း တ
စြန္းတစ ျမင္ေနရသည္ ။ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္ သည္ အိမ္ေနရင္း ညအိပ္ေတာ့မွာမို႔ ဘေလာက္စ္ အတြင္းမွာ အတြင္း
ခံ ဘရာစီယာ မဝတ္ထားၾက ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ ရင္စိုင္ေတြက ရင္သီးဖုေလးေတြကို အက်ၤ ီသား ပါးပါး မွာ
ထင္းေနေအာင္ ျမင္ရသည္ ။

ကြၽဲႀကီးရဲ႕ စိတ္ေတြ ဒိုင္းကနဲ ထႂကြသြားသည္ ။
ေပါင္ၾကားက တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီး ႏိုးႂကြလာသည္ ။ ေခါင္းႀကီး ဆတ္ကနဲ ေထာင္လာသည္ ။

တဏွာရမက္ႀကီးလြန္းတဲ့ကြၽဲႀကီးသည္ အဖမ္းခံရ ေထာင္ထဲေရာက္သြားကထဲက မိန္းမ မလိုးရဘဲ ျပတ္လပ္ေနခဲ့
တာ ၾကာၿပီမို႔ သူတို႔ လက္ခုပ္ထဲ ေရာက္ေနရတဲ့သည္ ေစာ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး တအား လိုးခ်င္စိတ္ေတြ ျပင္းျပ
ေနသည္ ။ သူတို႔တေတြရဲ႕ ေပါင္တန္ေတြ ရင္စိုင္ေတြကို စူးရွတဲ့ မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။
ၿပီးေတာ့..သူတို႔တေတြရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ၾကည့္ေနသည္ ။

သူ႔လီးကို စုတ္ရမယ့္ သည္ ႏႈတ္ခမ္းေတြထဲ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေလးေတြကို သူ အႀကိဳက္ဆုံး ။
တဝႀကီး စုတ္ခိုင္းၿပီး သည္ ပါးစပ္ေလးထဲကို သသူ ထိုးေညႇာင့္ လိုးလိုက္မည္ လို႔ အားခဲထားသည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊး..ျပာဇင္ ဝါဇင္….ေနာ္ပိုး….။
သူတို႔ အားလုံး စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားေနၾကသည္ ။ ေၾကာက္႐ြံ႕ တုန္လႈပ္ေနၾကသည္ ။
လူဆိုး မုဒိန္းေကာင္ေတြရဲ႕ ေစာ္ကားတာကို ခံၾကရေတာ့မယ့္ အေျခအေနကို ေရာက္ရွိလို႔ ေနသည္ မဟုတ္လား။

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔လည္း ကြၽဲႀကီးရဲ႕ စူးစူးဝါးဝါး အၾကည့္ေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြကို လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္
နဲ႔ ယွက္ကာ ထားလိုက္ၾကသည္ ။ ဘရာ မဝတ္ထားလို႔ ရင္သီးေလးေတြ အက်ၤ ီသားမွာ ကပ္ၿပီး ထင္းထင္း ေတြ႕ေနရတယ္ ဆိုတာ သူတို႔ သိသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ထမင္းစားလို႔ ၿပီးသြားလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနတဲ့ ဆီကို အရင္ဦးဆုံး
ကပ္လာသည္ ။

“ ကဲ….ေသာက္ေကာင္မႀကီး….ဆြဲခ်ႀကီး….ထစမ္း ….”

ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း သူ႔ကို အစိုးရေရွ႕ေန လို႔ သူတို႔သုံးေယာက္ မမွတ္မိၾကဘူးလို႔ ထင္ေနတာ အခုလို ေမာင္
ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ဆြဲခ်ႀကီး လို႔ အမည္တပ္ ေခၚလိုက္ေတာ့ လန႔္သြားသည္ ။ ေအာ္..သူ ငါ့ကို မွတ္မိေနပါလား..
ဆိုၿပီး ။ မိန္းမ ဝါသနာႀကီးတဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ တရား႐ုံးထဲမွာ ထဲက ဖင္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ဆြဲခ် ဥပေဒ
အရာရွိမ ေဒၚေမႊးေမႊးကို သတိထားမိခဲ့ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ တုန္ခါေနတဲ့ တင္ပါးအိအိႀကီး
ေတြကို တပ္မက္စြာနဲ႔ ေငးေမာေနခဲ့တာ ျဖစ္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ တင္ပါးႀကီးေတြကို ေသခ်ာ ၾကည့္ၿပီး ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ ဝႉး………ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္း….
ခင္ဗ်ား….ဖင္လိုးခံဘူးလား …..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးက မေျဖ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ ခင္ဗ်ား ေစာက္ခြက္ကို ျပင္လိုက္စမ္း…..ေစာက္ခ်ိဳးကို ျပင္လိုက္
စမ္း……..” လို႔ ခပ္ထန္ထန္ ေငါက္လိုက္ၿပီး သူ႔ခါးၾကားမွာ ထိုးထားတဲ့ သားလွီးဓါးႀကီးကို ဆြဲထုတ္
လိုက္သည္ ။

“ ေမးရင္ ေျဖေနာ္…..လည္ပင္းကို လွီးသတ္လိုက္မယ္…..က်ဳပ္ေမးတာက ခင္ဗ်ား ဖင္ခံဘူးသလား……..ေမးေနတာ..
ကဲ ေျဖ…..”

ေဒၚေမႊးေမႊး ေခါင္းငုံ႔ထားၿပီး ေခါင္းခါျပသည္ ။

ျပာဇင္က တိုးတိုးေလး..“ အရမ္း မိုက္႐ိုင္းတာဘဲ…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ျပာဇင္ ေျပာတာကို ၾကားလိုက္သည္ ။

“ ဟားဟားဟား……ေကာင္မေလး….နင္ သိထားဖို႔က ငါတို႔က ေထာင္ေျပး မႈဒိန္းေကာင္ေတြ..လူသတ္သမားေတြ..
ငါတို႔ ဘယ္ေလာက္ မိုက္႐ိုင္းတယ္ ဆိုတာ နင္တို႔ မၾကာခင္ ပိုသိလာလိမ့္မယ္…ဟားဟားဟားဟား…..” လို႔
ေျပာရင္း ျပာဇင့္ ရင္ဘတ္မို႔မို႔ေတြကို လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။ ဘရာမပါတာေၾကာင့္ လုံးဝန္းတဲ့ ရင္သားေကာ့
ေကာ့ေတြကို ကြၽဲႀကီး ကိုင္မိသြားသည္ ။ သည္ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ကြၽဲႀကီးမွာ….“ ေကာင္းလိုက္တဲ့ ပစၥည္း”
လို႔ ပါးစပ္က ႐ြတ္လိုက္ၿပီး ထပ္ကိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေဒၚေမႊးေမႊးကို “ ပါးစပ္က ေျဖ…..အသံထြက္ေျဖ…..” လို႔ မာမာေက်ာေက်ာနဲ႔ ေျပာသည္။

ဓါးႀကီးနဲ႔ လည္ပင္းကို ေထာက္ထားလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး…“ မခံဘူးဘူး…” လို႔ ခပ္တိုးတိုး ေျဖလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ သေဘာက်ေနၾကသည္ ။ ကြၽဲႀကီးက “ ဖင္ခံဘူးသြားေအာင္ မင္း ဖင္လိုးလိုက္
ေပါ့ကြာ..ဟားဟားဟား…..” လို႔ ေျပာၿပီး ေအာ္ရယ္လိုက္သည္ ။ ေက်ာ္ထဲလည္း ထမင္း စားၿပီးသြားလို႔ သူ႔ေပ
ေရေနတဲ့ လက္ေတြကို လက္သုတ္ပုဝါတထည္ နဲ႔ သုတ္လိုက္ၿပီး “ ကဲ ေျပာေနၾကာတယ္…ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း..
ေကာင္မႀကီးကို လိုးကြာ..ဖင္ကိုလိုး….အားလုံး ေရွ႕မွာ လိုးစမ္း…” လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း သမီးႏွစ္
ေယာက္နဲ႔ ေနာ္ပိုးတို႔ အေရွ႕မွာ မဖြယ္မရာ အလုပ္ခံရမွာကို အရမ္း ထိတ္လန႔္သြားသည္ ။

“ နင္တို႔ လိုတာ စားသြား..ယူသြား လူကိုေတာ့ ဒုကၡမေပးၾကနဲ႔….” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။

ဖ်န္း..ကနဲ အသံနဲ႔အတူ ေဒၚေမႊးေမႊး အေနာက္ကို ယိုင္သြားရသည္ ။

“ အိုး…”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ပါးကို ႐ိုက္ထည့္လိုက္တာ ။

ေက်ာ္ထဲက ေျခာက္လုံးျပဴး တရမ္းရမ္းနဲ႔ “ ေမးတာေျဖ..လုပ္တာခံ…ခိုင္းတာလုပ္ၾက…ငါတို႔စကားကို မနာခံရင္
နင္တို႔ နာမယ္…အသာတၾကည္ ေျပလည္ေအာင္ေနၾက..အသားအနာမခံၾကနဲ႔…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ဓါးဦးခြၽန္နဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ လည္ပင္းကို ေထာက္လိုက္ၿပီး….“ ၾကားလား….ေကာင္မ…..နင္
ၾကားလား…..” လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဖင္ႀကီးေတြကို သူ႔လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္ ။ အိမ္ေနရင္း အခ်ိန္
မို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ အတြင္းခံ ပင္တီ ဝတ္မထား ။

ေက်ာ္ထဲကလည္း အားက်မခံ ေနာ္ပိုးကို ဆြဲထူလိုက္ၿပီး ထမင္းစား စားပြဲမွာ ေမွာက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေနာ္ပိုး
က တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္နဲ႔ သူ ခိုင္းတာကို မလုပ္လို႔ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ဖင္ေတြကို ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ လက္ဝါးနဲ႔ ႐ိုက္
ထည့္လိုက္သည္ ။

“ ကုန္းဆိုကုန္း…..ေကာင္မ..နာမယ္…..”

ကြၽဲႀကီးက တဟားဟား ေအာ္ရယ္ၿပီး အနားမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနဆဲ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ညီအမ အနားကို
တိုးကပ္သြားၿပီး သူ႔ပုဆိုးကို ဆြဲခြၽတ္ခ်လိုက္သည္ ။ ေရ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေနတဲ့ သူ႔ပုဆိုးသည္ ဘုတ္ကနဲ ၾကမ္းျပင္ကို ျပဳတ္
က်သြားသည္ ။ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလး ထိုင္ေနတဲ့ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြ အနားမွာ ေငါေငါႀကီး
ထႂကြစျပဳေနတဲ့ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ တန္ဆာမဲမဲ တုတ္တုတ္ႀကီး ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။ တထြာသာသာ အကြာအေဝး
မွာ အတန္တုတ္ရွည္မဲႀကီး ရွိေနလို႔ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ သူတို႔ မ်က္ႏွာေလးေတြကို တဖက္ကို လွည့္ထားလိုက္
ၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ နံေဟာင္ေနတဲ့ အနံ႔အသက္ဆိုးႀကီးကို သူတို႔ ရလိုက္ၾကသည္ ။

“ ဟိတ္..ဒီဖက္ကို လွည့္….လွည့္စမ္း..ငါ….႐ိုက္ထည့္လိုက္ရမလား……”

သူတို႔ေရွ႕မွာ သူတို႔အေမ ေဒၚေမႊးေမႊးကိုေရာ ေနာ္ပိုးကိုေရာ တဖ်န္းဖ်န္း ႐ိုက္ႏွက္ေနတာကို ေတြ႕ခဲ့ရတာမို႔ ျပာ
ဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ကြၽဲႀကီးဖက္ကို ျပန္လွည့္လိုက္ၾကရသည္ ။ ျပာဇင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ ဒုတ္မဲႀကီးသည္ ပို
လို႔ နီးနီးကပ္ကပ္ ရွိေနသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက “ ေကာင္မေလး..နင့္နံမည္ ဘာလဲ…” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။
ျပာဇင္က မေျဖခ်င္ေပမယ့္ ေၾကာက္လို႔ ခပ္တိုးတိုး..“ ျပာဇင္..” လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက “ အဟား…ျပာ
ဇင္တဲ့လား…ေတာ္ေတာ္လွတဲ့ နံမည္ေလးဘဲ..ကဲ ျပာဇင္..နင့္ပါးစပ္ေလးကို ဟလိုက္စမ္း……” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း
ျပာဇင့္မ်က္ႏွာအနားကို သူ႔ဒုတ္မဲတုတ္တုတ္ႀကီးကို တိုးကပ္လိုက္သည္ ။ အေမႊးမဲမဲေတြနဲ႔ ေဂြးစိမဲမဲလုံးလုံးႀကီးေတြက လႈပ္ရမ္းေနၾကသည္ ။

ျပာဇင္က သူခိုင္းသလို ပါးစပ္ကို မဟဘူး ။ ဒုတ္မဲမဲႀကီးရဲ႕ ထိပ္ဖူးညိဳညိဳႀကီး ျပာဇင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ထိေတြ႕မိ
သြားသည္ ။ ျပာဇင္ ေခါင္းကို အေနာက္ကို ဆုတ္လိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္..ပါးစပ္ဟေလ..ဟ..ဟ….”

ေဒၚေမႊးေမႊး လွည့္ၿပီး ေအာ္သည္ ။

“ ငါ့သမီးေတြကို မထိၾကနဲ႔..ေသနာေကာင္ေတြ….”

ကြၽဲႀကီး ဆတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္သည္ ။

“ ေစာက္ေကာင္မ..ပါးစပ္ပိတ္ထား…ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း..ေကာင္မႀကီးကို တျခား အခန္းကို ေခၚသြားလိုက္စမ္း….

အဲဒီမွာ ဖင္လိုးလိုက္…” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ အိုေက….ကိုကြၽဲႀကီး….က်ဳပ္ ေကာင္းေကာင္း ျဖဳတ္ေပးလိုက္မယ္…..” လို႔ ေျပာရင္း ေဒၚ
ေမႊးေမႊးရဲ႕ လည္တိုင္ကို ဓါးနဲ႔ ေတ့ေထာက္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ လက္ကို ဆြဲၿပီး တဖက္ခန္းဖက္ကို ဆြဲေခၚသြားသည္ ။

“ က်ဳပ္ တကယ္ ထိုးထည့္လိုက္မွာေနာ္….ေသသြားမယ္…ေအးေအးေဆးေဆး…လိုက္ခဲ့…”

စားပြဲေပၚ ေမွာက္ကုန္းေနရတဲ့ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို ေက်ာ္ထဲက သူ႔ေျခေထာက္ေတြနဲ႔ ေဘးကို တြန္းခြဲ
လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ထမိန္ေလးကို ဆြဲလွန္လိုက္သည္ ။ ေနာ္ပိုးက ထမိန္ကို ဆြဲဖုံးဖို႔ ႀကိဳးစားေပမယ့္
ေက်ာ္ထဲက သူမေက်ာျပင္ကို လက္နဲ႔ ဖိတြန္းထားလို႔ ဘာမွ လုပ္လို႔ မရ ။ ထမိန္ေလး ခါးအထိ လန္တက္သြား
ရၿပီး ျဖဴေဖြးတဲ့ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ေအာက္ပိုင္း အလွအပေတြ ထင္းထင္းႀကီး ေပၚသြားသည္ ။ စြင့္ကားလုံးေနတဲ့ တင္ပါး
အိအိေတြ နဲ႔ ေပါင္တန္ရွည္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးေတြ….ၿပီးေတာ့ ဖင္ၾကားက အေျမာင္းလိုက္ ထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္
။

“ အဟား…ေစာက္ေမႊး ေျပာင္ေအာင္ ရိပ္ထားပါလား….လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ကတုံးေလး….ဟီး……”

ေက်ာ္ထဲရဲ႕ လက္က ေနာ္ပိုး ေစာက္ဖုတ္ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။

သည္အခ်ိန္မွာ အိမ္အျပင္ဖက္က ေခ်ာင္းေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း အိမ္အေနာက္ဖက္က တဲေလးထဲမွာ
ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ ၿခံေစာင့္အဖိုးႀကီး ဆီကို ေရာက္သြားသည္ ။

ပထမဆုံး အဖိုးႀကီးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲမွာ ဆို႔ထားတဲ့ စြပ္ၾကယ္စုတ္ကို ဆြဲထုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေျခနဲ႔လက္
ေတြကို တုပ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို ေျဖေပးလိုက္သည္ ။

“ ေက်းဇူးပါဘဲကြာ..မင္းက ဘယ္သူတုံး…”

“ ဦးေလး…က်ေနာ္က ရဲအုပ္တေယာက္ဘဲ..အိမ္ထဲမွာ လူဆိုးေတြ ေရာက္ေနၿပီ …ဦးေလး အျပင္ထြက္ၿပီး ရဲကို အ
ေၾကာင္းၾကား အကူေတာင္းေပးပါလား…က်ေနာ္ကေတာ့ အထဲက လူဆိုးေတြကို ႏွိပ္ဖို႔ လုပ္လိုက္အုံးမယ္…”

“ ေအး..ေအး….က်ဳပ္ သြားလိုက္မယ္…..”

အဖိုးႀကီး မိုးေရထဲ အေမွာင္ထုထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း အိမ္ႀကီးဆီကို ျပန္ ခ်ဥ္းကပ္
လိုက္သည္ ။ မီးလင္းေနတဲ့ ျပဴတင္းေပါက္ကေန အထဲကို ျပန္ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္သည္ ။

အိမ္ေဖၚမေလး ေနာ္ပိုးသည္ ထမင္းစား စားပြဲႀကီးေပၚမွာ ေမွာက္ကုန္းထားေနရၿပီး အေနာက္ကေန ေက်ာ္ထဲ ဆိုတဲ့ေကာင္က ဒူးေထာက္ ထိုင္ခ်ရင္း ဖင္ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာႀကီးနဲ႔ ယက္ေနတာကို
ေတြ႕လိုက္ရသလို ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ေနရတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ သမီးေခ်ာေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ပါးစပ္ဟခိုင္းၿပီး
ကြၽဲႀကီးက သူ႔မဲမဲတုတ္တုတ္ တန္ဆာေခ်ာင္းႀကီးကို ထိုးသြင္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနသည္ ။ ညာလက္နဲ႔ ေသနတ္ကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အထဲဝင္ၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ ဖမ္းလိုက္ရမလား…စဥ္းစားေနသည္ ။ မိုးကေတာ့ စဲသြားၿပီ ။
လွ်ပ္စီးေတြကေတာ့ လက္ေနဆဲ ။

သည္အခ်ိန္မွာ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ ေခါင္းကို တစုံတေယာက္က ေလးလံမာေက်ာတဲ့ အရာဝတၳဳ နဲ႔ ထုခ်လိုက္
လို႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ေအာ္ေတာင္ မေအာ္ႏိုင္ဘဲ ေျမႀကီးေပၚကို ေမွာက္ရက္ လဲက်သြားသည္ ။

“ ေခြးသား..မင္းက ဘယ္သူလဲ….” ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး သူ႔နံၾကားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ကန္လိုက္တာ
ကိုလည္း ခံလိုက္ရသည္ ။

“ ဟင္….ေသနတ္…..မင္း..မင္း….ရဲလား….”

အေနာက္က တိုက္ခိုက္သူက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ လက္ထဲက လြတ္က်သြားတဲ့ ေျခာက္လုံးျပဴး ေသနတ္ကို
ေကာက္ယူလိုက္သည္ ။

ၿပီးေတာ့ ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ ေခါင္းကို ႐ိုက္သည္ ။ ဒင္နဲ႔လည္း ထုသည္ ။

“ ေခြးသားပုလိပ္….မင္း ဘယ္လို ေရာက္လာတာလဲ…..”

ကြၽဲႀကီးလည္း ျငင္းဆန္ေနတဲ့ ျပာဇင္ရဲ႕ ပါးစပ္ေလးထဲကို သူ႔တန္ဆာတုတ္တုတ္မဲမဲႀကီးကို အတင္း ထိုးသြင္းေန
တဲ့အခ်ိန္ တံခါး ကြၽီကနဲ ပြင့္လာၿပီး လူတေယာက္ကို အက်ၤ ီ လည္ဂုတ္ကေန တ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲသြင္းလာတဲ့
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္..သူက ဘယ္သူလဲကြ…”

“ ဒီေကာင္ ပုလိပ္ ျဖစ္မယ္…ေသနတ္လည္း ပါတယ္…ဘယ္ရမလဲ..အေနာက္ကေန အုတ္ခဲနဲ႔ ထုၿပီး ေရလည္ ႏွိပ္
ပစ္လိုက္တယ္….” လို႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ဂုဏ္ယူစြာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးလည္း ျပာဇင္ကို ၾကမ္းေနရာကေန ၾကမ္းေပၚမွာ ေမွာက္ရက္ ညည္းျငဴေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ဖက္ကို
လွည့္လိုက္သည္ ။

“ ဒီေကာင့္ အိတ္ကပ္ေတြကို ရွာလိုက္….”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ကြၽဲႀကီးက ဆရာႀကီးလုပ္ အမိန႔္ေပးေနတာကို မႀကိဳက္တဲ့ ပုံနဲ႔ ဆတ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး…“ ကိုကြၽဲ..ခင္ဗ်ား ဆရာ သိပ္လုပ္တယ္ဗ်ာ….ကိုယ့္ဖါသာ ရွာေပါ့..ဘာလို႔ လာခိုင္းေနတာလဲ..” လို႔ ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးလည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို ေဒါသတႀကီးနဲ႔..“ မင္းက ခိုင္းတာ မလုပ္ဘဲ ဘာလို႔ ျပန္ေဟာင္ေနတာလဲ
မင္းက ဘာေကာင္လဲ..” လို႔ ေအာ္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ဆီက ရထားတဲ့ ေျခာက္လုံးျပဴးေသနတ္ကို အဆင္သင့္ကိုင္ထားရင္း
ကြၽဲႀကီးကို ရင္ဆိုင္လိုက္သည္ ။

“ ကိုကြၽဲ..အခ်င္းခ်င္းေတြဗ်ာ..ခင္ဗ်ားက ဖိုက္ခ်င္လို႔လား….”

ကြၽဲႀကီးလည္း သူ႔႐ိုင္ဖယ္ေသနတ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ ေဝးကြာေနသည္ ။ တခုခု ျဖစ္ရင္ ေဒါသေရွ႕ထားတတ္ၾကတဲ့ လူမိုက္ေတြမို႔ လက္နက္ကို အားကိုးၾကသည္ ။ လက္နက္နဲ႔ ေဝးေနၿပီး ေသနတ္ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက လက္ဦးမႈ ရေနတာကို ေတြ႕ေတာ့ ကြၽဲႀကီး လက္ေလ်ာ့လိုက္ၿပီး..“ မဖိုက္ခ်င္ပါဘူးကြာ…
ဖိုက္ဖို႔ မသင့္ပါဘူး ….ငါတို႔ စည္းလုံးၾကမွ ျဖစ္မယ္..ကဲ ငါဘဲ ရွာလိုက္ပါမယ္…” လို႔ ေျပာလိုက္ၿပီး ေအာင္ေကာင္း
ေသာ္ရဲ႕ အိတ္ကပ္ေတြကို လွန္ေလွာ္ ႏႈိက္ၿပီး ရွာလိုက္သည္ ။

“ ဟ.ဒီေကာင္..ဒုရဲအုပ္ ကြ….ေခြးသား..ဒီအိမ္ကို ဘယ္လို ေရာက္လာသလဲ မသိဘူး….”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေခါင္းကို လက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ညည္းေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ၿပီး
စစ္ေမးေတာ့သည္ ။

ကြၽဲႀကီးက “ ဟိတ္ေကာင္..မင္း ဟိုေစာ္ႀကီးကို ဘယ္မွာ ထားခဲ့လဲ..” လို႔ အလန႔္တၾကား ေမးလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ က်ဳပ္ ဟိုဖက္ခန္းမွာ ႀကိဳးနဲ႔ တုပ္ထားခဲ့တယ္..က်ဳပ္ ျပဴတင္းေပါက္က ဒီပုလိပ္ အိမ္ထဲ
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာကို လွမ္းေတြ႕လိုက္လို႔ အျပင္ထြက္ၿပီး ေဆာ္လိုက္တာ…” လို႔ ေျပာလိုက္ရင္း ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ေျခေထာက္နဲ႔ ကန္၇င္း စစ္ေမးေနသည္ ။

ဒါကို ကြၽဲႀကီးက ခါးေထာက္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္ ။ ကြၽဲႀကီးသည္ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး…နဲ႔ ။ ေဂြးတန္းလန္း လီးတန္းလန္းနဲ႔ ။ ဝါဇင္သည္ ျမင္းတေကာင္ရဲ႕ လီးတန္လို ရွည္လ်ားလွတဲ့ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လတန္ေခ်ာင္းႀကီးကို ခိုး
ၾကည့္ေနသည္ ။ ၾကက္သီးေတြ ဖ်န္းကနဲ ဖ်န္းကနဲ ထေနရသည္ ။ ဒါႀကီးနဲ႔ ပိပိထဲ အထိုးခံရရင္ ဘယ္လိုမ်ား
ျဖစ္မလဲ လို႔ ေတြးလိုက္မိေနသည္ ။

ထမင္းစား စားပြဲမွာ ကုန္းေပးထားရတဲ့ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး ယက္ေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲသည္
လည္း ကိုယ္တုံးလုံးႀကီး ျဖစ္လို႔ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္း တုတ္တုတ္ညိဳညိဳႀကီးကို ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ေတြ႕ေနရသည္ ။
ေက်ာ္ထဲသည္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနရင္း ကြင္းတိုက္ေနသည္ ။ သူ႔ေဂြးစိႏွစ္လုံးသည္ လႈပ္ခါရမ္းလ်က္ေနသည္။ ေနာ္ပိုး ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနတာေတြကို ေတြ႕ရလို႔ ျပာဇင္တို႔ ညီအမသည္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနရတာေတာ့ အမွန္ဘဲ ။

                  ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္လည္း  ကြၽဲႀကီးက သူတို႔ကို အတင္း ၾကမ္းေနရာက ဖမ္းမိလာတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ဖက္ကို လွည့္သြား

ေနတဲ့အခ်ိန္ အလစ္မွာ ထေျပးဖို႔ ႀကံစည္လိုက္ၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ ကြၽဲႀကီးက လ်င္သည္ ။ ျမင္သည္ ။

သူတို႔အႀကံကို ရိပ္မိသြားသည္ ။ သူတို႔ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္ ။

“ ဟိတ္…..ဒီလို မလုပ္နဲ႔ေလ…..ျပန္ထိုင္…..”

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ေဆာင့္ေၾကာင့္ေလးေတြ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။

“ ဒီလို ထေျပးလို႔ ဘယ္ရမလဲ ေစာက္ေကာင္မေတြ …ဟ..နင္တို႔ ေစာက္ပါးစပ္ေတြကို ဟစမ္း….”လို႔ ေအာ္
ေငါက္လိုက္ေပမယ့္ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္က မ်က္လႊာေလးေတြ ခ်ၿပီး သူတို႔ ပါးစပ္ေတြကို မဟၾက ။

ေစာေစာက လီးမဲမဲတုတ္တုတ္ နံနံႀကီးနဲ႔ ပါးစပ္ေပါက္ထဲ တအား ထိုးထည့္ခဲ့ေတာ့ သူတို႔ ဘယ္ဟခ်င္ပါ့မလဲ။

ကြၽဲႀကီးက ဖတ္ကနဲ ဖတ္ကနဲ သူတို႔ကေလးေတြရဲ႕ ပါးျဖဴျဖဴေလးေတြကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ႐ိုက္လိုက္သည္ ။

“ ဟ…ဟ……နင္တို႔ ေစာက္ေပါက္ေလးေတြကို ဟၾက…..စိတ္ထြက္လာလို႔ တအား ပိတ္႐ိုက္လိုက္ရင္ နင္တို႔

နာသြားမယ္…ဖူးေယာင္ေပါက္ၿပဲၿပီး အက်ည္းတန္သြားမယ္…ေအးေအးေဆးေဆး ဟ..နင္တို႔က ငါ့လက္ခုပ္ထဲက ေရ

ျဖစ္ေနၿပီ ..ဘယ္လိုမဆို ငါ့လီးကို စုတ္ေပးၾကရေတာ့မယ္..ငါလိုးတာကို ခံၾကရေတာ့မယ္…အသာတၾကည္ စုတ္

လိုက္ အလိုးခံလိုက္ရင္ နင္တို႔အတြက္ ပိုေကာင္းမယ္ ..ငါ ဂတိေပးတာက ငါ နင္တို႔ကို လိုးၿပီးရင္ မသတ္ဘူး ဆိုတာဘဲ ….”

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္လည္း သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ အ႐ိုက္ခံလိုက္ရရင္ မလြယ္မွန္းသိသည္ ။ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ပါးစပ္ေလး

ေတြကို ဟေပးလိုက္ရသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ျပာဇင္ရဲ႕ ပါးစပ္ေပါက္ထဲကို သူ႔လီးႀကီး ကို ထိုးထည့္လိုက္သည္ ။လီးႀကီးက တုတ္လြန္းလို႔ ျပာဇင္ရဲ႕ ပါးစပ္ေပါက္နဲ႔ မဆန႔္မၿပဲ

ျဖစ္ေနသည္ ။

“ အု …”

“ စုတ္..စုတ္….စုတ္ေလ . . စုတ္ . . ”

ကြၽဲႀကီးက ဒစ္လုံးျမဳပ္႐ုံ ဝင္ေနတဲ့ သူ႔လီးကို ဆက္ထိုးသြင္းလိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက စုတ္ဖို႔ တအားေအာ္လိုက္

တာနဲ႔ ျပာဇင္လည္း လီးႀကီးကို ကဗ်ာကရာ စုတ္လိုက္သည္ ။

“ နင့္လက္တဖက္နဲ႔ လီးအရင္းကို ကိုင္ထား..ေနာက္ လက္တဖက္နဲ႔ ငါ့လဥေတြကို ကိုင္ထားၿပီး ပြတ္ေပး….
ဖြဖြ ပြတ္ေပး….ဟဲ့..ဟို ေစာက္ေကာင္မ..ၾကည့္ထား..နင့္အမ စုတ္ေနတာကို ၾကည့္ထား…ၿပီးရင္ နင္လည္း စုတ္
ရမယ္ …အဲ..နင့္အက်ၤ ီကို ခြၽတ္လိုက္စမ္း ….”

ဝါဇင္လည္း ျပာဇင္က ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးအရင္းကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေခါင္းတျငႇိမ့္ျငႇိမ့္နဲ႔စုတ္ေပးေနတဲ့ အခ်ိန္
ကြၽဲႀကီး ခိုင္းတဲ့အတိုင္း သူမ ဝတ္ထားတဲ့ အက်ၤ ီေလးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ရသည္ ။ လုံးဝန္းေဖြးႏုေနတဲ့ ဝါဇင္ရဲ႕ အပ်ိဳႏို႔လုံးေလးေတြ ဘြားကနဲ ေပၚလာသည္ ။

ႏို႔ႏွစ္လုံးက လွလြန္းလို႔ ကြၽဲႀကီးေကာ အနားမွာ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ႏွိပ္စက္ ေမးျမန္းေနတဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳး
လင္းေကာ မ်က္လုံးအျပဴးသား ပါးစပ္ အေဟာင္းသားနဲ႔ ေငးေမာသြားၾကသည္ ။ ႏို႔သီးေခါင္း နီရဲရဲေလးေတြက အျပင္ကို စူထြက္ေနၾကသည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ ျပာဇင္ရဲ႕ စုတ္တာကို ခံေနရင္း ဝါဇင္ရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္နဲ႔ လွမ္းကိုင္လိုက္သည္ ။

အိုး..အိစက္ႏူးညံ့လိုက္တာ….ဟင္း….

ျပာဇင္သည္ အရင္က လီးစုတ္ဖူးသူ မဟုတ္ေၾကာင္း ကြၽဲႀကီး သိသည္ ။

“ နင့္သြားေတြနဲ႔ မျခစ္မိေစနဲ႔…နင့္လ်ာေလးနဲ႔ ကစားေပး…လ်ာကို အၿငိမ္မေနနဲ႔ လထစ္ကို လွည့္ထိုးေပး….”

ျပာဇင့္ အက်ၤ ီေလးကိုေတာ့ ကြၽဲႀကီးက ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ သည္ ေကာင္မေလးသည္ သူ႔ညီမေလးလိုဘဲ ႏို႔

ေတြက အပ်ံစား အမိုက္စား ဆိုတာ ကြၽဲႀကီးေရာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းေကာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳလင္းသည္ ကြၽဲႀကီးက ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ ျဖစ္ေနလို႔ သူ႔ကို ေကာင္မေလး တေယာက္ကို ေပး

ဖို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက “ ေဟ့ေကာင္..မင္းမွာ ဟိုဟာမႀကီး ရွိသားနဲ႔ လာေတာင္းမေနနဲ႔..မင္းဟာမႀကီး

မင္းသြား လိုးစမ္း….” လို႔ ခပ္ထန္ထန္နဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ဖက္ မျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ခဲ့ၿပီး ေဒၚ

ေမႊးေမႊးကို ထားခဲ့တဲ့ အခန္းထဲကို ျပန္သြားလိုက္သည္ ။

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ ညီအမႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အေပၚပိုင္းဗလာကိုယ္ေတြကို ျမင္ရတာရယ္..ျပာဇင္ ကြၽဲႀကီးကို လီးစုတ္ေပးေနတာေတြကို ေတြ႕ရလို႔ တအားကိုထန္သြားၿပီ ။ ေစာေစာထဲက ေက်ာ္ထဲ ဆိုတဲ့ ကရင္ေလးက အိမ္ေဖၚေကာင္မေလးကို ထမင္းစား စားပြဲေပၚ ကုန္းခိုင္းၿပီး ေစာက္ပတ္ကို လ်ာနဲ႔ ယက္ေနတာကို ေတြ႕ထားကထဲက ထန္ေနတာ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးကို ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ညႇိဳးထိုးသြင္း ေမႊၿပီး ႏို႔စို႔ေနတုံး အျပင္က အသံၾကားတာနဲ႔ ထြက္သြားၿပီး

ရဲအုပ္ ဆိုတဲ့ အေကာင္ကို သြားေဆာ္ထည့္ၿပီး ဖမ္းေနရတာနဲ႔ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ႀကိဳးတုပ္ၿပီး ထားခဲ့ရတာ ။

အခန္းထဲကို ျပန္ဝင္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္တုံးလုံးႀကီးနဲ႔ ႀကိဳးတုပ္ထားခံေနရတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟီး…..အျပင္မွာ ရဲတေယာက္ ေရာက္ေနတာနဲ႔ ေဆာ္ထည့္ၿပီး စစ္ေနရတာနဲ႔ ၾကာသြားတယ္ဗ်ာ…ကဲ မမ…

အလုပ္ျပန္စလိုက္ၾကရေအာင္…ဒီလို လုပ္ပါလား….က်ေနာ့္ကို အရင္ဆုံး မမ က လီးစုတ္ေပး……..” လို႔ ေျပာလိုက္

ရင္း သူ႔ပုဆိုးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္သည္ ။ လီးတုတ္တုတ္ႀကီး မတ္မတ္ေတာင္ေနတာကို ေဒၚေမႊးေမႊး

ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ခံထားရတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းၿပီး ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက သူ႔လီးႀကီးကို ေဒၚ

ေမႊးေမႊး ပါးစပ္ေပါက္နားကို တိုးကပ္ေပးလိုက္သည္ ။

ေစာေစာက ကြၽဲႀကီးက ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာသလိုမ်ိဳး အတုခိုးၿပီး သူက ေဒၚေမႊးေမႊးကို “ မမ က

က်ေနာ့္ လက္ခုပ္ထဲက ေရ ျဖစ္ေနၿပီ …ဒီေတာ့ မမ က်ေနာ္ ခိုင္းတာကို လုပ္လိုက္..အသား အနာမခံခ်င္နဲ႔…

မမ ျငင္းဆန္လည္း က်ေနာ္က လိုးမွာဘဲ..မမ နာတာဘဲ အဖတ္တင္မယ္….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ သူခိုင္းသလို သူ႔လီးကို စုတ္ေပးဖို႔ ပါးစပ္ကို ဟမေပး ။

“ ခက္တာဘဲ မမရယ္….မမက သိပ္ အထာကိုင္တာဘဲ….”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ဒူးေထာက္ထိုင္ေနတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးေပါင္တန္ၾကားကို လက္နဲ႔ ဖမ္းစမ္းလိုက္သည္ ။

မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို ကိုင္ဆုပ္လိုက္သည္ ။

ေစာေစာက သူ႔လက္ညႇိဳးနဲ႔ ဒီ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးထဲ ထိုးေမႊတဲ့အခ်ိန္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေစာက္ရည္ေတြ တအား ထြက္

လာလို႔ တစြပ္စြပ္ အသံေတြေတာင္ ထြက္လာခဲ့ရသည္ ။ အခုလည္း သူမကို ဆြေပးမည္ ဆိုတဲ့ အႀကံ ရည္႐ြယ္

ခ်က္နဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ကိုင္လိုက္တာ ။

“ အို…”

ေစာက္ဖုတ္ထဲကို လက္ညႇိဳး ထိုးသြင္းလိုက္လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ပါးစပ္က အသံေလး ထြက္လာသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ သူ႔လက္ညႇိဳးကို သြင္းလိုက္ ထုတ္လိုက္ လုပ္ေပးသည္ ။

“ အို..အင္း…အင္း…..အင္း……..”

“ မမ…..မမေယာက်္ား….မရွိတဲ့ အခ်ိန္ မမ ေစာက္ပတ္ ယားလားဟင္……”

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ေစာက္ဖုတ္ထဲ လက္ညႇိဳး အသြင္းအထုတ္ အလုပ္ခံေနရခ်ိန္ သည္လို ေမးခြန္းမ်ိဳးကို လာေမး

ေနလို႔ မေျဖဘဲ မ်က္ႏွာလႊဲကာ ေနေနသည္ ။

“ မမ..ေမးရင္ ေျဖေလ ..မမ…….စကားနားေထာင္ေနာ္…မမကို မႏွိပ္စက္ခ်င္ဘူး……”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ကြၽဲႀကီးကို အတုယူၿပီး ေစာ္ႀကီးရဲ႕ ပါးျပင္ကို မနာေအာင္ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ဖတ္ကနဲ

ဖတါကနဲ ႐ိုက္လိုက္သည္ ။

“ သတိေပးတာေနာ္…..ခိုင္းတာလုပ္….နာမယ္….”

မာေက်ာတဲ့ ေလသံနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္ရင္း သူမ ႏို႔သီးေလးတဖက္ကို လက္နဲ႔ ဖိေခ်လိုက္သည္ ။

“ အိုး……..အား……နာတယ္….”

“ ခိုင္းတာကို လုပ္..လီးကို စုတ္ေပး…ခင္ဗ်ား လင္ကို လီး စုတ္ေပးေနက်ဘဲ မဟုတ္လား…..မမရယ္…စုတ္..စုတ္…”

ေဒၚေမႊးေမႊး အခက္ေတြ႕ေနသည္ ။ သူခိုင္းတာကို မလုပ္ရင္လည္း ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္မွာက မလြဲမေသြဘဲ ။

ေစာက္ဖုတ္ထဲကို သူ႔လက္ညႇိဳးနဲ႔ သြင္းထုတ္ေနတာကလည္း ကာမေသြးေတြကို ႂကြလာေစသည္ ။ ဒစ္ကားကား

နီညိဳညိဳႀကီးကို စုတ္ဖို႔ ဝန္ေလးေနသည္ ။

ဖ်တ္ကနဲ ပါးတဖက္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ႐ိုက္တာ ခံလိုက္ရလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း ႏႈတ္ခမ္းေတြကို

ဟလိုက္ရသည္ ။ သူ႔ဒစ္လုံးႀကီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ ပါးစပ္ထဲကို ဝင္လာသည္ ။ သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္း တခ်ိန္

ထဲမွာ အစိကို ေခ်ပြတ္လာသည္ ။

“ အင္းဟင္းဟင္း…..အု…….”

ပါးစပ္အျပည့္ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို ငုံစုတ္ေပးလိုက္ရၿပီ ။

သူ႔လက္တဖက္က ေစာက္စိကို ကလိေနသလို က်န္တဲ့ လက္တဖက္ကလည္း ႏို႔တလုံးကို ဆုပ္နယ္ေပးေနၿပီး

တခ်က္တခ်က္ ႏို႔သီးမာမာေလးကို ေခ်ေပးေနသည္ ။

“ လီးကို ကိုင္ၿပီး စုတ္…လက္တဖက္က ေဂြးစိေတြကို ပြတ္နယ္ေပး…..”

အလိုလို သူ႔အမိန႔္ေတြကို နာခံ လိုက္နာမိေနရၿပီ ။

“ အိုး….အား..ဟုတ္ၿပီ……မမ……မမ…လိမၼာတယ္…..အိုး..စုတ္…စုတ္……..ၿပီးရင္ ေကာင္းေကာင္း လိုးေပးမယ္….”

သူ႔လီးတုတ္တုတ္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနရင္း ေဂြးစိေတြကို နယ္ေပးေနရသည္ ။ သူက စုတ္ေနတာနဲ႔ အားမရဘဲ ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့

ထိုးေနသည္ ။

သူ႔လက္တဖက္က ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေပါင္ၾကားကို ေရာက္သြားသည္ ။ ဖူးႂကြေဖါင္းေနတဲ့ အဂၤါစပ္ႀကီးဆီကို ။
ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူနဲ႔ အကြဲေၾကာင္းကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ နစ္ေနေအာင္ ႐ႊဲေနတာကို စမ္းမိသြားသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးနဲ႔ တခြီးခြီး ရယ္လိုက္သည္ ။
ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ သူ႔ကို ပုေလြကိုင္ေပးရင္း စိတ္ေတြ လာၿပီး သဘာ၀ အရည္ေတြ စိမ့္ထြက္ စိုစို႐ႊဲေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ရယ္လိုက္လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ သူ႔လတန္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနရင္းက ဖ်တ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ မမ လည္း စိတ္ေတြ လာေနတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ သေဘာက်သြားတာပါ…” လို႔ ေျပာရင္း သူ႔လိင္တန္ကို ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ပါးစပ္ထဲကို ေကာ့ေကာ့ထိုးလိုက္သည္ ။

“… ေတာ္ေတာ့ မမ…ဒီေလာက္ စုတ္ေပးရင္ လုံေလာက္ၿပီ……”

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက အစုတ္ ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း ပါးစပ္ထဲက တုတ္ၿဖိဳးရွည္လ်ားတဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းရဲ႕ လိင္တန္ကို ခြၽတ္ျဖဳတ္လိုက္ရသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းရဲ႕ လက္ညႇိဳးနဲ႔ လက္ခလယ္ လက္ေခ်ာင္းေတြကေတာ့ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အဂၤါစပ္ႀကီးထဲ တစြပ္စြပ္နဲ႔ ထိုးေဆာင့္ေနဆဲဘဲ ။

“ မမ က်ေနာ္ ဆြေပးေနတာ..ေကာင္းလား..မွန္မွန္ေျဖ…..”

ေဒၚေမႊးေမႊးက ေခါင္းညႇိမ့္ျပလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ရယ္လိုက္ၿပီး….“ ဒီလိုမွေပါ့..မမ….စာတတ္ၿပီ……..ေမးတာကို ပါးစပ္ကေန ေျဖလိုက္….စကား
ေျပာတတ္တယ္ မဟုတ္လား….ဟားဟားဟား……” လို႔ ထပ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း “ ေကာင္းတယ္..”
လို႔ ေျဖလိုက္သည္ ။ တကယ္ ေကာင္းလို႔လား..သူ ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္မွာ စိုးလို႔ ေျဖတာလားေတာ့ ေဒၚေမႊးေမႊးဘဲ သိလိမ့္မည္ ။

ဘယ္လိုဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကေတာ့ သူနဲ႔ ေျပလည္ေအာင္ ဆက္ဆံတဲ့ ေမးတာကို ေျဖ ခိုင္းတာကို
လုပ္တဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ေက်နပ္ သေဘာက်သြားသည္ ။

ဆြေနတဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အဖုတ္ႀကီးထဲက ထုတ္ႏုတ္လိုက္ၿပီး….“ မမ..ဖင္ကုန္းလိုကစမ္း…ဖင္
ေတြကို ေထာင္လိုက္ၿပီး အဖုတ္ႀကီးကို ေနာက္စြင့္ေပးလိုက္စမ္း…..” လို႔ အမိန႔္ေပးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း မဆိုင္းမတြ ခ်က္ခ်င္းဘဲ သူခိုင္းတာကို လုပ္လိုက္သည္ ။

ကိုယ္လုံးတီးႀကီးနဲ႔ ဖင္ႀကီးေတြ ကုန္းေထာင္ေပးေနတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ မီးေရာင္ေအာက္မွာ တအား ၾကည့္လို႔
ေကာင္းေနသည္ ။ ႏို႔လုံးႀကီးေတြက ကုန္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ တုန္ခါ လႈပ္ရမ္းသြားၾကသည္ ။ အရည္ေတြ တအား
စို႐ႊဲေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက သေဘာက်ေနသည္ ။

ရဲေတြ လက္က သူတို႔ လြတ္ခ်င္မွ လြတ္မည္ကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း သိသည္ ။ လြတ္ေအာင္ ထြက္ေျပးမွာဘဲ ။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလို႔ မရဘူးေလ ။ ဘာဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ အခုလို အခြင့္အေရး ရတုံး အပီကို အရသာ ခံသြားလိုက္အုံးမယ္ လို႔ စဥ္းစားရင္း ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဖင္တုံးႀကီးေတြ ၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ အဖုတ္ေျမာင္းႀကီးကို လ်ာျပားႀကီးနဲ႔ ေအာက္ဖက္ကေန အထက္ ပင့္ယက္တင္လိုက္သည္ ။

“ အို႔….ဟင့္….”

မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေစာက္ပတ္ အယက္ခံလိုက္ရလို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး တြန႔္သြားသည္ ။ တုန္သြားသည္ ။

 လ်ာႀကီးက နီညိဳညိဳ အကြဲေၾကာင္းႀကီး ကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ယက္ေပးေနၿပီ ။

“ အို…အို…အူး…….အား………ဟင္း…….ဟင္း…..”

ေဒၚေမႊးေမႊး ပါးစပ္က ညည္းျငဴသံေတြ ထြက္လာသည္ ။

သည္လို ေစာက္ဖုတ္ အယက္မခံရတာ ၾကာၿပီ ။ ေယာက်္ား ရခါစတုံးကေတာ့ လင္ျဖစ္သူက ေဒၚေမႊးေမႊးကို
အၿမဲလို ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးခဲ့သည္ ။ ကေလးေတြရ အသက္ႀကီး မလာၾကေတာ့ လင္ျဖစ္သူက လုပ္ခ်င္ေသးေပ
မယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊးက လက္မခံေတာ့ ။ သမီးေတြကလည္း အပ်ိဳမေလးေတြ ျဖစ္လာၾကၿပီ ။ တခန္းစီ ေနၾကေပ
မယ့္ ေဒၚေမႊးေမႊး လိပ္ျပာ မသန႔္ဘူး ။

အခုလို မရတာ ၾကာခဲ့တဲ့ဟာ ရလိုက္ေတာ့ တအား ခံလို႔ ေကာင္းေနသည္ ။
ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကလည္း ဘာဂ်ာသမား ။ ေဒၚေမႊးေမႊး မသိတာက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ဘာဂ်ာကြၽမ္း႐ုံ
မကဘူး ။ ဖင္ခ်ပါ ကြၽမ္းတဲ့ ဖင္လိုးသမား တေယာက္ ဆိုတာကိုပါဘဲ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနရင္း ကပ္ရက္ ရွိေနတဲ့ စအိုေပါက္ညိဳညိဳေလးကို ၾကည့္ၿပီး ဖီ
လင္ေတြ တက္လာသည္ ။ သည္ ခေရပြင့္ေလး ထဲကို သူ႔ဒစ္ကားႀကီး သြင္းထည့္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ေပၚ
လာသည္ ။ ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္ေနရာက လ်ာထိပ္နဲ႔ ခေရပြင့္ေလးကို တို႔ထိလိုက္သည္ ။

“ အာ့…”

စအိုေပါက္ကို စၿပီ လ်ာထိပ္နဲ႔ ထိုးလိုက္လို႔ ေဒၚေမႊးေမႊး ဖင္တုံးႀကီးေတြ တုန္သြားသည္ ။

အို...သူ..သူ.......မ႐ြံမရွာ.ဖင္ေပါက္ကို လာကလိေနတယ္ကြာ.....

သူမ စိတ္ထဲက ေျပာလိုက္ျခင္းသာ ..။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို ေျပာလည္း မေျပာရဲ ။ တားလည္း မတားရဲ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ႀကိဳးတုပ္ရက္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္မွာ ရွိေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ႐ိုက္ႏွက္
ကန္ေက်ာက္ထားခဲ့လို႔ နာက်င္ေနတဲ့ၾကားက ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ကို လီးစုတ္ခိုင္းေနတဲ့ ကြၽဲႀကီးဖက္ကို
ၾကည့္ေနသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ဂ်ိဳေစာင္းမွာေရာ လည္ဂုတ္မွာေရာ ဒါဏ္ရာေတြ ရေနၿပီး ဝမ္းဘိုက္ မွာေရာ ေက်ာမွာပါ
အကန္ခံထားရတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြကလည္း နာက်င္ေနတဲ့ၾကားက ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေနာ္ပိုး..ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေကာင္မေလး ႏွစ္
ေယာက္တို႔ရဲ႕ က်င့္ႀကံေနတဲ့ ျမင္ကြင္းေတြေၾကာင့္ သူ႔ငပဲတန္ႀကီးမွာ မာေက်ာ ေတာင္မတ္ေနသည္ ။

ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာလည္း ေက်ာ္ထဲ ဆိုတဲ့ ကရင္ေလးက ေနာ္ပိုး ဆိုတဲ့ ကရင္မေလးကို စားပြဲေစာင္းမွာ စလိုးေနၿပီ ။
ကရင္မေလးရဲ႕ ေအာ္သံက က်ယ္ေလာင္လွသည္ ။ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးကို လုၿပီး စုတ္ေပးေနရတဲ့ ညီအမႏွစ္ေယာက္
လည္း ကရင္မေလးရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ အဲဒီဖက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။ ကရင္မေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲကို ဒလစပ္ ထိုးေညႇာင့္ေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲရဲ႕ လီးတန္ တုတ္တုတ္ညိဳညိဳႀကီးက ၾကက္သီးထစရာႀကီး ။

ကြၽဲႀကီးက ေကာင္မေလးေတြကို တခ်ိန္ထဲ ႏွစ္ေယာက္ အတူတူ စုတ္ခိုင္းထားသည္ ။ ညီအမႏွစ္ေယာက္ ၿပိဳင္တူ
စုတ္ေနရလို႔ တေယာက္က လိင္တန္ကို ပါးစပ္ထဲ ငုံစုတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ တေယာက္က တြဲေလာင္းက်ေနတဲ့ ေဂြးဥ
မဲမဲႀကီး ႏွစ္လုံးကို စုတ္လိုက္ လ်ာနဲ႔ ယက္လိုက္ လုပ္ေပးေနရသည္ ။

ကြၽဲႀကီးက ေက်ာ္ထဲ လိုးေနတာကို ၾကည့္ေနၾကတဲ့ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္ကို “ မၾကာခင္ နင္တို႔ကိုလည္း
အဲလို လိုးမွာ….ဟီး…နင္တို႔ ႀကိဳက္မွာပါ……” လို႔ ေျပာရင္း စုတ္ေနတဲ့ျပာဇင့္ ပါးစပ္ထဲကို ဖိဖိေညႇာင့္ေနသည္။

“ ဟိတ္ ဟိုေကာင္မေလး….နင့္နံမည္ …ဘယ္သူ…..”

“ ဝါဇင္…..”

“ ေအး..ဝါဇင္…နင္ ငါ့အနားတိုးစမ္း…..”

ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔သည္ ကြၽဲႀကီး ခြၽတ္ပစ္လိုက္လို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ဘာ အဝတ္မွ မရွိေနေတာ့ဘူး ။ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး
ေတာင့္တင္းစိုေျပတဲ့ ေကာင္မေလးေတြရဲ႕ မိေမြးတိုင္း အလွအပေတြကို ကြၽဲႀကီး တဝႀကီး ခံစားေနသည္ ။

ေပါင္တန္သြယ္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ ၾကားက မို႔ေဖါင္းေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းကို သူ႔လက္ဝါးႀကီးနဲ႔ သပ္
လိုက္သည္ ။

“ အင္….ဟင့္…”

လက္ဝါးၾကမ္းၾကမ္းႀကီးနဲ႔ အသပ္ခံလိုက္ရလို႔ ဝါဇင္လည္း သိမ့္သိမ့္တုန္သြားရသည္ ။ ေစာက္စိေလးကို ပြတ္မိ
သြားလို႔ပါ ။

ျပာဇင္ရဲ႕ ႏို႔ႏွစ္လုံးကို လက္တဖက္နဲ႔ နယ္ေခ် က်န္တဲ့ လက္တဖက္နဲ႔ ဝါဇင္ရဲ႕ အကြဲေၾကာင္းက ႏႈတ္ခမ္းသား
ထူထူေလးေတြကို စမ္းေနတဲ့ ကြၽဲႀကီးသည္ ေလာကစည္းစိမ္ကို အျပည့္အ၀ ခံစားေနေပသည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ အိမ္က ၿခံေစာင့္ႀကီး ေစာအားေမသည္ ေလမိုးၾကားထဲ အကူအညီေတာင္းဖို႔
လမ္းမႀကီး ဖက္ကို ႀကိဳးစားၿပီး သြားေနသည္ ။

ခပ္ေဝးေဝးမွာ မဲမဲ မဲမဲ နဲ႔ လူတစု ကို ေစာအားေမ ေတြ႕လိုက္သည္ ။

အကူအညီေတာင္းဖို႔ သည္ လူေတြဆီကို ေစာအားေမ ဦးတည္လိုက္သည္ ။

“ ေဟး….ေဟး…” လို႔လည္း ပါးစပ္က ေအာ္ေခၚလိုက္သည္ ။ သည္ လူေတြကလည္း သူ႔ကို ျမင္သြားပုံရသည္ ။

သူ႔ဖက္ကို ေလွ်ာက္လာၾကသည္ ။

အနီးကို ေရာက္လာေတာ့ သူတို႔သည္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြ မဟုတ္ဘဲ ပုဆိုးတိုတို ဝတ္ထားၿပီး ဓါးလြတ္ေတြ ကိုင္
ထားၾကတဲ့ လူေတြ ျဖစ္ေနသည္ ။ အေပၚပိုင္း ဗလာနဲ႔ ဒီလူေလးေယာက္သည္ အသားအလြန္မဲၿပီး ပိန္ကပ္ကပ္
ဆိုတာကို ေစာအားေမ ေတြ႕လိုက္ရသလို သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြထဲမွာလည္း ကိုင္းခုတ္ဓါးေတြကို ကိုင္ထားၾကတာ
ကိုလည္း ေတြ႕လိုက္ရလို႔ အေနာက္ကို ျပန္ဆုတ္မိသည္ ။

“ ဟိတ္..အဖိုးႀကီး..မေျပးနဲ႔..လိုက္ခုတ္လိုက္လို႔ ပြဲခ်င္းၿပီးသြားမယ္….”

လူေလးေယာက္က ေစာအားေမကို ဝိုင္းထားလိုက္ၾကသည္ ။

“ ခင္ဗ်ား..ဘယ္ကလဲ.ဘယ္ကို သြားမလို႔လဲ…..”

“ အဘ….အဘ…ႏြားေလး ေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္ရွာရင္း.မိုးထဲေလထဲ….လမ္းေပ်ာက္သြားလို႔ပါ……”

“ ဟားဟားဟား…….ေတာ္ေတာ္ ႏုံတဲ့ အဖိုးႀကီး….ႏြားေပ်ာက္လို႔တဲ့..မပူနဲ႔..ႏြားေတြ႕ရင္ အမဲေပၚလိုက္မယ္…”

သူတို႔ထဲက တေယာက္က ေစာအားေမရဲ႕ ေက်ာကုန္းကို ဓါးျပားနဲ႔ ဗ်န္းကနဲ တအား ႐ိုက္ထည့္လိုက္သည္ ။

“ အား…..မလုပ္ပါနဲ႔ လူေလးတို႔ရယ္..အဘ အသက္ႀကီးပါၿပီ….”

“ အသက္ႀကီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမလဲ…အသက္ႀကီးတဲ့ ခင္ဗ်ား လီးႀကီးသလား ၾကည့္ရေအာင္…မွန္းစမ္း…”

သူ႔ပုဆိုးကို ႐ုတ္တရက္ ေဆာင့္ဆြဲခြၽတ္လိုက္တာ ခံရလို႔ ေစာအားေမ လက္နဲ႔ ကဗ်ာကရာ ဖမ္းဆြဲလိုက္ေပ
မယ့္ ေလကလည္း ျပင္းေနလို႔ ပုဆိုး ကြၽတ္သြားသည္ ။

လူေလးေယာက္က တဟားဟား ေအာ္ရယ္လိုက္ၾကသည္ ။

“ လီးကေလးက လက္ေတာက္ေလာက္ေလး….ဝါးဟားဟားဟားဟား…….ဘူးဝါးဟားဟားဟား…….”

“ အဘကို ခ်မ္းသာေပးပါ လူေလးတို႔ရယ္….”

“ သြားစမ္းဗ်ာ….မသာႀကီး….သတ္မိလိမ့္မယ္….အလကား ဆန္ကုန္ေျမေလးႀကီး…”

“ ကဲပါကြာ…..တိုးေမာင္း..ေဟာဟိုက မီးလင္းေနတဲ့ဆီ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္..တခုခု ရလိုရျငား…..”

ေစာအားေမသည္ သူ႔ကို ေဆာင့္တြန္းလိုက္တာ ခံရလို႔ ကတၱရာ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ေမွာက္ရက္ေလး လဲက်သြား
ရသည္ ။ လူေလးေယာက္သည္ မီးေရာင္လဲ့လဲ့ ျမင္ေနရတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ ၿခံႀကီးဖက္ကို ဦးတည္ၿပီး သြားေန
ၾကသည္ ။

“ ဘုရား..ဘုရား….သူတို႔ အိမ္ဖက္ကို သြားေနၾကၿပီ..ငါလည္း ဘာမွ မတတ္ႏိုင္..တေနရာရာကေန အကူအညီ ေတာင္းဖို႔ဘဲ အေရးႀကီးတယ္……”

ဒူးၿပဲလက္ေတြ ပြန္းပဲ့သြားေပမယ့္ ေစာအားေမသည္ ႀကိဳးစား လူးလဲ ထလိုက္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ ဝါဇင္ေလးရဲ႕ အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းေလးကို အုပ္ကိုင္လိုက္တာနဲ႔ အရည္ေတြ စိုစို႐ႊဲေနတာကို စမ္းမိ
လိုက္သည္ ။ ေကာင္မေလးသည္ သူ႔ကို ေၾကာက္လို႔ သူခိုင္းတာေတြကို လုပ္ေနရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ အထိအေတြ႕
အျမင္ေၾကာင့္ သဘာဝစိတ္ေတြ လာၿပီး အရည္ေတြ ႐ႊဲေနၿပီ ။

“ အဟီး…..နင္လည္း ေစာက္ပတ္ႂကြလာၿပီ မဟုတ္လား..ေကာင္မေလး…ဒါ..သဘာဝဘဲေလ…..ေယာက်္ားလီးနဲ႔ထိ
ေတြ႕ရင္ စိတ္ထၾကမွာဘဲ…ေက်ာ္ထဲ လိုးေနတာကိုလည္း နင္တို႔ ၾကည့္ေနတာကိုး….ေစာက္ရည္ေတြ ႐ႊဲေနေတာ့
ေကာင္းတာေပါ့….တံေတြးကူစရာ မလိုေတာ့ဘူး…..ဟားဟားဟား……”

ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လက္ညႇိဳးတုတ္တုတ္ႀကီးက ဝါဇင္ရဲ႕ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းကို စုန္ခ်ီ ဆန္ခ်ီ ပြတ္ေပးေနေတာ့ ဝါဇင္လည္း
ဖင္တႂကြႂကြနဲ႔ တဟင္းဟင္း ျဖစ္လာရသည္ ။ ႏႈတ္ခမ္းသားထူထူတြန႔္တြန႔္ေလးေတြနဲ႔ ေစာက္စိေလးကို ကြၽဲႀကီး
က ဖိေခ်ေပးေနျပန္ေတာ့ ဝါဇင္မွာ ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေနာ္ပိုး လိုးေနတာကို ျမင္ကထဲက စိတ္က ႂကြေနတာ ဆိုေတာ့
တအား ခံလိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္မိရၿပီ ။ နေဘးမွာ အမျဖစ္သူ ျပာဇင္ကလည္း ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးတုတ္ႀကီးကို တႁပြတ္
ႁပြတ္နဲ႔ အပီအျပင္ စုတ္ေပးေနရသည္ ။

“ ကဲ အႀကီးမ..ခဏ ရပ္အုံး…အငယ္မကို ေပးစုတ္လိုက္…..”

ကြၽဲႀကီးက ျပာဇင့္ကို အစုတ္ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္ ။ ျပာဇင္လည္း စုတ္ရတာ ပါးစပ္ေတြ ပူထူ ေညာင္းေနၿပီ ။ လီး
တန္တုတ္ႀကီးကို ပါးစပ္ထဲက ခြၽတ္ထုတ္လိုက္သည္ ။ ဝါဇင္လည္း ကြၽဲႀကီးက သူမဆံပင္ကေန ဆြဲယူေခၚလိုက္လို႔
ကြၽဲႀကီး အေရွ႕ကို ေရာက္သြားသည္ ။

“ အငယ္မ..စုတ္ေတာ့….အႀကီးမ..ငါ့မ်က္ႏွာေပၚကို တက္ခြလိုက္….”

ဝါဇင္လည္း ကြၽဲႀကီး ခိုင္းတာကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ လုပ္သည္ ။ မဲမဲတုတ္တုတ္ လတန္ရွည္ႀကီးကို အရင္းပိုင္းကေန ဆုပ္
ကိုင္လိုက္ၿပီး စစုတ္လိုက္သည္ ။ လီးက တုတ္လြန္းလို႔ ဝါဇင္ရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ ျပည့္ေနသည္ ။

“ စုတ္..စုတ္……အား..ေကာင္းတယ္….စုတ္စမ္း..လ်ာကစားေပး..နင့္လ်ာကို ေလွ်ာက္လႈပ္ေပး..ကလိေပး…အင္း….
ေအး..ဟုတ္ၿပီ…သြက္သြက္ေလး ကစား……အား…..ဟား..ေကာင္းတယ္….စုတ္…စုတ္……..”

ျပာဇင္က တတြတ္တြတ္ ေျပာေနတဲ့ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚကို တက္ခြထိုင္လိုက္သည္ ။
ျပာဇင္ရဲ႕ အရည္ေတြ စိုစို႐ႊဲေနတဲ့ အဖုတ္သည္ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ ပါးစပ္ တည့္တည့္ကို ဖိသြား ထိသြားသည္ ။

“ ရွလြတ္…..”

ကြၽဲႀကီးက အဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းရဲ႕ အကြဲကို လ်ာနဲ႔ သိမ္းယက္ပစ္လိုက္သည္ ။ ျပာဇင္ “ အို႔..” လို႔ အသံေလး
ထြက္ၿပီး ဖင္ေလး ႂကြသြားသည္ ။ ကြၽဲႀကီးက ေစာက္စိေနရာကို သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးနဲ႔ စုတ္လိုက္ျပန္သည္ ။

“ ႁပြတ္…”

“ အူး….”

သည္ အခ်ိန္မွာ ဝါဇင္က ေဂြးစိႀကီးေတြကို လက္တဖက္နဲ႔ ဆြဲကိုင္ထားရင္း အတန္ႀကီးကို တႁပြတ္ႁပြတ္နဲ႔ စုတ္ေပးေနသည္ ။

ေက်ာ္ထဲကေတာ့ ေနာ္ပိုးကို စားပြဲေစာင္းမွာ ကုန္းခိုင္းၿပီး ေဆာင့္ထည့္ေနရာက ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖါႀကီး ဆီ
ကို ဆြဲေခၚသြားလိုက္သည္ ။ ေနာ္ပိုးမွာလည္း ေက်ာ္ထဲ စစလုပ္တုံးကေတာ့ ေၾကာက္လို႔ ခံလိုက္တာ ျဖစ္ေပ
မယ့္ လုပ္တာေတြကို ခံရင္း ခံရင္း စိတ္ပါလာသည္ ။ ဆိုဖါဆီကို ေရာက္တာနဲ႔ ပက္လက္ အိပ္ေပးကာ ေပါင္တန္
ေတြကို ေဘးတဖက္တခ်က္ကို ၿဖဲကားေပးလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲလည္း အသာတၾကည္ သူလိုတာကို ေပးေနတဲ့ ေနာ္ပိုးကို သေဘာက်သြားသည္ ။

ေက်ာ္ထဲသည္ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္သူ ဆိုရင္ မိန္းမသားဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ သက္ညႇာသူ မဟုတ္ ။ ဘုရားေက်ာင္းထဲက တ
ရားေဟာဆရာမေလး ႏွစ္ေယာက္ကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သတ္ျဖတ္ပစ္ခဲ့တာမွာ သည္ ဆရာမေလးေတြက
သူ႔ကို ျပန္လွန္ သတ္ပုတ္ ခုခံသလို နစ္နစ္နာနာ ဆဲေရးတိုင္းထြာတဲ့အတြက္ သူသည္ ေဒါသေတြ တားဆီးလို႔
မရေအာင္ ေပါက္ကြဲသြားၿပီး သတ္ပစ္ခဲ့တာ ။

အခုေတာ့ ေနာ္ပိုးကို မုဒိန္းက်င့္ၿပီးလည္း သူ သတ္ပစ္ဖို႔ စိတ္မကူး ။ ေနာ္ပိုး သူ႔ေနာက္ကို လိုက္မယ္ ဆိုရင္
သူက သူနဲ႔ တပါတည္းေတာင္ ေခၚသြားခ်င္ေနသည္ ။ ေနာ္ပိုးနဲ႔ သူနဲ႔ လူမ်ိဳး တူတာ မက ဘာသာစကားခ်င္း တူတာေၾကာင့္ သူ သေဘာက်ေနသည္ ။

ေက်ာ္ထဲလည္း ပက္လက္ ေပါင္ၿဖဲေပးထားတဲ့ ေနာ္ပိုးရဲ႕ အဖုတ္ထဲကို သူ႔တုတ္ႀကီး ထိုးႏွစ္လိုက္သည္ ။

“ အီး…..”

တုတ္ၿဖိဳးလွတဲ့ တုတ္ႀကီးက ပ်ိကနဲ ဝင္သြားသည္ ။ ေနာ္ပိုးရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို တဖက္ၿပီး တဖက္ ႁပြတ္ကနဲ
ႁပြတ္ကနဲ စို႔ရင္း ဖိဖိလုပ္ၿပီ ။ စြိကနဲ စြိကနဲ အသံေတြ ထြက္လာသည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္လည္း ေဒၚေမႊးေမႊးကို တဖန္းဖန္း တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ အပီ ဆြဲေနသည္။
ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ မတတ္သာလို႔ ေၾကာက္လို႔ ခံေနရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ သူ႔လင္ထက္ အသက္လည္းငယ္ အား
လည္းေကာင္း လိင္တန္လည္း ပိုႀကီးပိုရွည္တဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းရဲ႕ လိုးတာေတြကို ခံရတာ အရသာက တအား
ေကာင္းေနလို႔ စိတ္ထဲမွာ ႀကိဳက္မိသြားသည္ ။ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ရပ္ပစ္လိုက္မွာကိုေတာင္ စိုးၿပီး သူ႔ကို ျပန္ဖက္
ရင္း ဖင္ႀကီးေတြကို ေကာ့ေပးေနမိသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ စိတ္ပါလက္ပါ ေကာ့ေပးေနတဲ့ ေဒၚေမႊးေမႊး
ကို ေတြ႕ၿပီး အံ့အားသင့္ေနသည္ ။ သူမကို လုပ္ရတာလည္း ပို စိတ္ထန္လာသည္ ။ ဒလၾကမ္းနင္း ေဆာင့္ထည့္ေတာ့သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ေဆာင့္ထည့္သမွ်ကို တုံ႔ျပန္ေကာ့ေပးရင္း တဟင္းဟင္းနဲ႔ အသံထြက္
ရင္း ခံေနသည္ ။ သူမအျဖစ္က မုဒိန္းသမားရဲ႕ အဓမၼ က်င့္တာကို ခံေနရတာနဲ႔ မတူဘဲ အလိုတူ အလိုပါ စိတ္တူသေဘာတူအလိုးခံေနတာနဲ႔ တူေနသည္ လို႔ မုဒိန္းမႈေပါင္းမ်ားစြာကို တရားစြဲသူအျဖစ္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့ ဥပေဒဝန္ထမ္း တေယာက္မို႔ သိေနသည္ ။ ဒါေပမယ့္ မတတ္ႏိုင္ဘူး ။ စိတ္ရဲ႕ အလိုကို လိုက္ၿပီး သူေဆာင့္ထည့္တာေတြကို အရသာခံ ေနမိလိုက္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဖြံ႕ၿဖိဳးတဲ့ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စို႔လိုက္ကိုင္လိုက္ ညႇစ္လိုက္ လုပ္ရတာ တအား ေက်နပ္သလို သမီးႏွစ္ေယာက္ အေမ ျဖစ္တာေတာင္ စီးစီးပိုင္ပိုင္နဲ႔ ၾကပ္ေနဆဲ
သူမရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကိုလည္း ႀကိဳက္သည္ ။

စိတ္တိုင္းက် အားကုန္ ေဆာင့္ထည့္လိုက္ၿပီး တအား တအား ေကာင္းလာသည္ ။ ေကာင္းလာသည္ ။ အရမ္း အရမ္း ေကာင္းသြားသည္ ။ အား…….အား……..အား……..။ တကိုယ္လုံး က်င္တက္ ေကာင္းသြားတဲ့ အရသာနဲ႔
အတူ သူ႔လီးထဲက အရည္ပ်စ္ပ်စ္ေတြကို အရွိန္အဟုန္ ျပင္းျပင္းနဲ႔ တဖ်တ္ဖ်တ္ ထုတ္လႊတ္လိုက္ေလသည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးမွာ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း မၿပီးခင္ထဲက ႏွစ္ႀကိမ္ေတာင္ ၿပီးခဲ့တာမို႔ တအား ေက်နပ္ေနေပမယ့္ ဒင္း
ရဲ႕ သုတ္ရည္ေတြ သူမအထဲကို ပန္းထုတ္လိုက္တာကိုေတာ့ အရမ္း လန႔္သြားသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကလည္း ၿပီးသြားတာနဲ႔ သူ႔တန္ဆာကို ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲက ဆြဲထုတ္လိုက္လို႔
ေဒၚေမႊးေမႊးက “ ငါ ေရေဆးလို႔ ရမလား….” လို႔ သူ႔ကို ေမးလိုက္သည္ ။ “ အင္း…” လို႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း
က ေျဖသည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊး ေရခ်ိးခန္းဆီကို ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေျပးသြားလိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ၿပီး
ေသးေပါက္လိုက္သည္ ။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္ကို ေဆးေၾကာသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း လည္း ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့ အိမ္သာခြက္ထဲ ေသးေကာ့ပန္းေနရင္း လိုးခဲ့
ရတာကို စၿမဳံ႔ျပန္ေနသည္ ။ ေတာ္ေတာ္ လိုးလို႔ေကာင္းတဲ့ ေစာ္ႀကီး ။ ေနာက္တခ်ီ ဆိုရင္ ဖင္ကိုပါ ခ်မယ္ ..။

ဧည့္ခန္း ဆိုဖါေပၚမွာ တဖန္းဖန္း တေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ အပီ လိုးေဆာင့္ေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲသည္ သူ႔အလိုကို လိုက္
သူ႔အလိုးကို တခ်က္မၿငီးဘဲ ခံတဲ့ ေနာ္ပိုးကို တအား သေဘာက်သြားၿပီး သည္ အိမ္ကေန ထြက္သြားရင္ အပါ
ေခၚသြားဖို႔ စဥ္းစားေနသည္ ။ အင္း….ေစာက္ပတ္က ဘယ္အခ်ိန္ လိုးလိုးရတယ္…ေကာင္မေလးကို ေခၚသြား
မယ္..အေရးႀကီးတာက မိုးမလင္းခင္ ဒီကေန ခြာရမယ္….ရဲေတြက သည္ အနီးအနားကို ပိုက္စိပ္တိုက္ ရွာၾကမွာ
ေသခ်ာတယ္….လို႔ သူ တြက္ဆေနသည္ ။ တအား လိုးေနေပမယ့္ သူ႔လြတ္ေျမာက္လမ္း..သူ႔အႏၲရာယ္ကိုလည္း
သူ စဥ္းစားသည္ ။

ကြၽဲႀကီးရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚ ခြထိုင္ထားေပးရတဲ့ ျပာဇင္ေရာ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးမဲမဲတုတ္တုတ္ႀကီးကို စုတ္ေပးေနရတဲ့ ဝါဇင္
ေရာ မလွမ္းမကမ္းမွာ ဆိုဖါေပၚ အပီ လိုးေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေနာ္ပိုးကို ေတြ႕ေနရသည္ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း သည္
ညီအမႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ မုဒိန္ုးသမားႀကီး ကြၽဲႀကီးရဲ႕ အတင္း ခိုင္းေစတာေတြကို အလိုမတူဘဲ ေၾကာက္လို႔
လုပ္ေပးေနရေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ မိန္းမအဂၤါသည္ သဘာ၀ အရည္ေတြနဲ႔ စိုလူးေပပြ လို႔ ေနသည္ ။

ေယာက်္ားနဲ႔ မိန္းမ လိင္ဆက္ဆံတာကို အင္တာနက္ေပၚမွာသာ ျမင္ဘူးၿပီး အခုလို ကိုယ့္အေရွ႕ နီးနီးကပ္ကပ္
မွာ မျမင္ဘူး မေတြ႕ဘူးၾကလို႔ အပ်ိဳ႐ိုင္းမေလး ႏွစ္ေယာက္မွာ အခုလို ေစာက္ရည္ေတြ စိုစို႐ႊဲေနရေအာင္ စိတ္ေတြ
ထဲလႈပ္ရွားေနရတာ ျဖစ္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးကို ကိုင္ေနရ စုတ္ေနရတာကလည္း ႐ြံလည္း႐ြံ ေၾကာက္လည္း
ေၾကာက္ စိတ္လည္း လႈပ္ရွားေဖါက္ျပန္ေနၾကရသည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ လက္ျပန္ႀကိဳး အတုပ္ခံေနရၿပီး ေပါက္ၿပဲ ဒါဏ္ရာေတြ ရေနတာေတာင္
သည္ ကာမျမင္ကြင္းေတြကို အနီးကပ္ ရႈစားေနရတာေၾကာင့္ သူ႔ေပါင္ၾကားက တန္ဆာႀကီးသည္ ကာကီေဘာင္း
ဘီထဲက ေငါေငါႀကီး ထိုးေထာင္ေနသည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာ ဝဲေနတဲ့ ျပာဇင္ရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာနဲ႔ ပင့္ယက္ေနရင္းက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ကို သတိရသြားၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ ဒုတ္ႀကီး ေဘာင္းဘီ
ထဲက ေထာင္မတ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့..“ ေခြးမသား ပုလိပ္..ေစာက္ေရးထဲ လီးေတာင္ေနတယ္….မေအလိုး
ေစာက္႐ူး….” လို႔ လွမ္းဆဲလိုက္ေလသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ေဒၚေမႊးေမႊးကို အဝတ္အစား ျပန္ဝတ္ခြင့္ မေပးဘူး ။

“ ခင္ဗ်ား..ဒီအတိုင္းဘဲ ေနဗ်ာ…ခင္ဗ်ား ကိုယ္လုံးက ေတာ္ေတာ္ လွတယ္…..” လို႔ ေျပာရင္း တင္ပါးအိအိႀကီးေတြ
ကို ဖ်န္းကနဲ ႐ိုက္ထည့္သည္ ။

“ ခ်မ္း…..ခ်မ္းလို႔ပါကြာ….အဝတ္ ျပန္ဝတ္ပါရေစ….”

“ မရဘူး….ခင္ဗ်ား…နဲ႔ မၾကာခင္ဘဲ ထပ္ လိုးၾကအုံးမွာ…ဝတ္မေနပါနဲ႔ မထူးပါဘူး…..”

ေစာအားေမးသည္ မိုးစက္ေတြ မ်က္ႏွာကို ပက္ဖ်န္းေနတဲ့ၾကားက သူ႔ေရွ႕တည့္တည့္ အေဝးႀကီးမွာ မီးေရာင္
ကို ေတြ႕လိုက္လို႔ တအား ဝမ္းသာသြားသည္ ။

“ ဟာ…..ကား…ကားတစီး လာေနတယ္ . . .”

သည္ အခ်ိန္မွာ ေစာအားေမကို ဓါးျပားနဲ႔ ႐ိုက္..ပုဆိုးဆြဲခြၽတ္..တြန္းလွဲသြားတဲ့ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ လူေလးေယာက္
သည္ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ အိမ္ႀကီးရဲ႕ အနားကို ေရာက္ရွိေနၾကၿပီ ။

သူတို႔သည္ သည္ေနရာနဲ႔ သိပ္ မေဝးလွတဲ့ ကားလမ္းမႀကီးရဲ႕ ေဘးက “ ေလာင္ကြင္း႐ြာ” ကလူေတြ ျဖစ္သည္ ။ ဆင္းရဲတြင္း နက္လြန္းလို႔ စားစရာမရွိ ဝတ္စရာမရွိ ေနစရာက မိုးမလုံတဲ့ ဘဝမွာ မထူးဘူး ဆိုၿပီး ကိုင္းခုုတ္
ဓါးလြတ္ ကိုယ္စီ ဆြဲကိုင္ၿပီး ေတြ႕ရ လုမည္ ..ရရာတိုက္မည္ ဆိုတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ထြက္လာၾကသူေတြ ။
ဒီ တိုးေမာင္း….အုန္းေမာင္း..ငွက္႐ိုးနဲ႔ ေပတူး တို႔သည္ အခ်ဳပ္နဲ႔ေထာင္ကို အိမ္ဦးနဲ႔ ၾကမ္းျပင္ ဆိုသလို အၿမဲ
ေရာက္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္သည္ ။ သူတို႔သည္ ဓါးျပမႈ အမႈတြဲ တတြဲထဲ နဲ႔ ေထာင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ၿပီး လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ ျပန္လြတ္လာသူေတြ ျဖစ္သည္ ။

“ ဟိတ္….ငွက္႐ိုး….အိမ္ထဲမွာ လူရွိမယ္ကြ…ျပဴတင္းေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္စမ္း…..”

“ ေအးပါကြ..လခြီးမွာဘဲ ဆာလိုက္တာ ဘိုက္က တဂြီဂြီ ျမည္ေနတယ္……” လို႔ ငွက္႐ိုး ဆိုတဲ့လူက ေျပာလိုက္ရင္း
ျပဴတင္းေပါက္ နားကို တိုးကပ္သြားသည္ ။

“ ဟာ….ႏွစ္ေယာက္ တေယာက္ လီးစုတ္..အဖုတ္ယက္ေတြ လုပ္ေနၾကတယ္…..ဟိုက္..ဟိုတေယာက္ကလည္း လက္ျပန္ႀကိဳး အတုပ္ခံထားရတယ္……ဘာေတြလဲ…..ဘာေတြ ျဖစ္ေနလဲ……..”

တိုးေမာင္းတို႔ လူစု ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး အထဲက ကြၽဲႀကီး..ျပာဇင္..ဝါဇင္တို႔ နဲ႔ ႀကိဳးတုပ္ခံထား
ရတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ျမင္သည္ ။ သူတို႔သည္ ေက်ာ္ထဲနဲ႔ေနာ္ပိုး အတြဲကိုေတာ့ ကြယ္ေနလို႔ မျမင္ရၾက ။

ကားသည္ တစတစနဲ႔ နီးလာသည္ ။
ေစာအားေမသည္ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမႇာက္..ပါးစပ္ကလည္း တေဟးေဟး ေအာ္ၿပီး ကားကို တားသည္ ။ တိုက္ခ်သြား
မွာစိုးလို႔ ေရွ႕တည့္တည့္က မတား ။ လမ္းေဘးကေန တားသည္ ။ ကားႀကီး ကြၽိ….ကြၽိ…….ဘရိတ္ဖမ္းသံနဲ႔ ရပ္သြားသည္ ။

“ ကယ္ၾကပါအုံး….ဒုကၡေတြ ေရာက္ေနလို႔……..ဟင္…..ရဲေတြပါလား…….”

“ ဦးေလးႀကီး….ဘာေတြ ျဖစ္လာသလဲ…..”

တိုးေမာင္း..အုန္းေမာင္း..ငွက္႐ိုးနဲ႔ ေပတူးတို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္ ။
အထဲမွာ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ထင္တိုင္းက်ဲေနတဲ့ လူထြားေကာင္ႀကီးနဲ႔ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ ေသြးေတြ ေပလူးေနတဲ့ ငတိတေကာင္ဘဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔က ေလးေယာက္ ။ အထဲ ဝင္ၾက႐ုံဘဲ ။
လူထြားေကာင္မဲႀကီးကို ဖေနာင့္နဲ႔ေပါက္ ေကာင္မေလးေတြကို တက္လိုး…..စားစရာေသာက္စရာ ရွာစားၾကဖို႔ သူတို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္ ။ အိမ္ေနာက္ေဖး ဖက္ကို သူတို႔ ေရာက္သြားၿပီး တံခါးေပါက္
ကေန အိမ္ထဲကို ဝင္ဖို႔လုပ္ေတာ့ တံခါးေပါက္က ေသာ့ဖ်က္ထားၿပီးသား ျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရလို႔ အခက္အခဲ မရွိဘဲ သူတို႔ အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားၾကသည္ ။ လူမဲထြားႀကီး ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ပါး
ေနတဲ့ထမင္းစားခန္းနဲ႔ ဧည့္ခန္းၾကား ေနရာေလးကို သူတို႔ ဓါးေတြ ကိုင္ထားရင္း သြားလိုက္ၾကတဲ့အခါ သူတို႔ ထင္မထားတာေတြ ျဖစ္ကုန္သည္ ။

ကြၽဲႀကီးသည္ အိမ္ေနာက္ေဖးဖက္က အသံေတြ ၾကားတာနဲ႔ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔ကို တိုးဖယ္ပစ္လိုက္ၿပီး သူ နံရံမွာ ေထာင္ထားတဲ့ ႐ိုင္ဖယ္ကို ေျပးဆြဲလိုက္သည္ ။ ထို႔အတူဘဲ ေနာ္ပိုးကို တအား တက္လိုးေနတဲ့ ေက်ာ္ထဲ ကလည္း ဖ်တ္ကနဲ ေနာ္ပိုး ေစာက္ဖုတ္ထဲက လီးကို ဆြဲႏုတ္လိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ေကာက္စည္း စားပြဲေပၚ ခ်ထားတဲ့ ၃၈ဘို႔ ေျခာက္လုံးျပဴးကို ေကာက္ကိုင္လိုက္သည္ ။

တိုးေမာင္း..အုန္းေမာင္း..ငွက္႐ိုးနဲ႔ ေပတိုး တို႔လည္း သူတို႔ကို ႐ိုင္ဖယ္နဲ႔ ခ်ိန္ရင္း ေစာင့္ေနတဲ့ လူထြားမဲႀကီးနဲ႔ ေျခာက္လုံးျပဴးနဲ႔ ခ်ိန္ထားတဲ့ လူပိန္ေသးေသး တေယာက္ကို ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕လိုက္
ရလို႔ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိၾကဘဲ ေၾကာင္အန္းအန္းေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္ ။

“ ေဟ့ေကာင္ေတြ..မင္းတို႔ ဘာေကာင္ေတြလဲ..ဘာလာလုပ္တာလဲ..ေသခ်င္သလား..လက္ထဲက ဓါးေတြကို ခ်လိုက္…..”

ကြၽဲႀကီးက ႐ိုင္ဖယ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားရင္း ေအာ္ေျပာလိုက္သလို ေက်ာ္ထဲကလည္း ေျခာက္လုံးျပဴးနဲ႔ ခ်ိန္ရင္း…“ ဓါးေတြ ခ်လိုက္..ပစ္ထည့္လိုက္ရမလား…” လို႔ ေအာ္လိုက္သည္ ။

တိုးေမာင္းတို႔သည္ သူတို႔ ဓါးျပတိုက္စားလာတဲ့ သက္တမ္း တေလွ်ာက္ ဓါးကိုဘဲ ကိုင္ဘူးသူေတြ ျဖစ္သည္ ။ ဓါးေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ကန္းကန္း ဓါး မဟုတ္ ။ ေသနတ္ႏွစ္လက္နဲ႔ ခ်ိန္ထားတာ ခံရလို႔ အေတာ့္ကို ျဖဳန္သြားၾကၿပီး တိုးေမာင္း အုန္းေမာင္းနဲ႔ ေပတိုးတို႔က သူတို႔ရဲ႕ လက္ေတြထဲက ကိုင္းခုတ္ဓါးေတြကို ၾကမ္းေပၚကို လႊတ္ခ်လိုက္ၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ေလးေယာက္ထဲမွာ
အမိုက္ကန္းဆုံး ျဖစ္တဲ့ ငွက္႐ိုး ဆိုတဲ့ေကာင္က မိုက္မိုက္ကန္းကန္း လုပ္လိုက္သည္ ။ ကြဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ ဆီကို ဓါးနဲ႔ ေျပးဝင္ၿပီး ခုတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္သည္ ။

ဒိန္း……

က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေကာ္ဒိုက္ယမ္း ေပါက္ကြဲသံ …။

ငွက္႐ိုးရဲ႕ လည္ပင္းသည္ ေသြးေတြ ဒလေဟာ ပန္းထြက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ၾကရၿပီး ငွက္႐ိုး အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ဘုံးကနဲ လဲက်သြားသည္ ။

ပစ္လိုက္သူက ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ကြၽဲႀကီး တို႔ မဟုတ္ဘူး ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ဆီက ရထားတဲ့ ေျခာက္လုံးျပဴးနဲ႔ ပစ္လိုက္တဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ။

“ ဘယ္လိုလဲ ေရာင္းရင္းတို႔ရဲ႕…..လက္မေႏွးနဲ႔ေလ ….ပစ္စရာ ရွိရင္ အဲလို ပစ္ပလိုက္ရတယ္…..ဟင္းဟင္း…….”

တိုက္ေမာင္းတို႔ အရမ္းကို လန႔္သြားသည္ ။ သူတို႔လူ ငွက္႐ိုးတေယာက္ ေသြးအိုင္ထဲမွာ အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီေလ ….။

ကြၽဲႀကီးက တိုက္ေမာင္းတို႔ကို ၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ ထိုင္ခိုင္းလိုက္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ကိုယ္တုံးလုံး ႀကိဳးတုပ္ ခံထားေနရသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဖင္ကို လိုးေနရာက အသံဘလံေတြေၾကာင့္ အလိုး ရပ္လိုက္ၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးကို ႀကိဳးျပန္တုပ္… ေသနတ္ကို ဆြဲၿပီး အျပင္ခန္းကို ထြက္သြားသည္ ။

ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ အိမ္ အေနာက္ဖက္က ဝင္လာတဲ့ တိုက္ေမာင္းတို႔ လူစုကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ ရင္ဆိုင္ေနခိုက္ ျပာဇင္..ဝါဇင္နဲ႔ ေနာ္ပိုးတို႔ အဝတ္အစားေတြ ျပန္ဝတ္ၾကၿပီး အခန္းေထာင့္မွာ အသာၿငိမ္ေနခိုက္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ေအာက္ဖပ္က အိပ္ခန္းထဲက ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ထြက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက တိုက္ေမာင္းတို႔ လူစုကို မဲေနလို႔ ျပာဇင္တို႔ သုံးေယာက္ကို မျမင္ ။

ေသနတ္သံ ဒိန္းကနဲ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ ျပာဇင္တို႔သည္ အိပ္ခန္းထဲကို ေျပးဝင္လိုက္ၾကတဲ့အခ်ိန္ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ႀကိဳးတုပ္ ခံထားရတဲ့ သူတို႔အေမ ေဒၚေမႊးေမႊးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

“ ဟယ္..မာမီ…..”

“ သမီးတို႔..မာမီ့ကို ႀကိဳး ေျဖေပးၾက…ျမန္ျမန္ …..”

ေျပဇင္က ေဒၚေမႊးေမႊးကို ႀကိဳးေျဖေပးေနတဲ့ အခ်ိန္ ဝါဇင္က “ မာမီ..မာမီ့ကို သူတို႔ ဟိုဟာ လုပ္ၾကလားဟင္…..” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးက ေျဖရခက္တာေၾကာင့္ ..မေျဖခ်င္တာေၾကာင့္..
“ ဘာေတြ ေမးေနတာလဲ..ဒို႔ ထြက္ေျပးႏိုင္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္….” လို႔ ခပ္ေငါက္ေငါက္ ေျပာလိုက္သည္ ။ ဝါဇင္က “ ဟိုမဲမဲေကာင္ႀကီးက မီးတို႔ကို စုတ္ခိုင္းတယ္…..ေနာ္ပိုးကိုေတာ့ ဟိုပိန္ပိန္
ေကာင္က လုပ္တယ္…” လို႔ ဆက္ေျပာလိုက္သည္ ။

ေနာ္ပိုးက “ ေနာက္ထပ္ လူဆိုးေတြ ေရာက္လာၿပီး သူတို႔ထဲက တေယာက္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္တယ္ ထင္တယ္…..” လို႔ ေျပာသည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးလည္း အဝတ္ေတြ အျမန္ ျပန္ဝတ္လိုက္ၿပီး
အိမ္ထဲကေန အျမန္ဆုံး ထြက္ေျပးႏိုင္ဖို႔ လုပ္ရမည္မို႔ ျပဴတင္းေပါက္က ထြက္ေျပးၾကဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္ ။

စခန္းမႉ း ဦးေအာင္ျမသာသည္ မိုးေရေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုၿပီး တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ သူတို႔ကားကို တားတဲ့ အဖိုးႀကီး ေျပာတာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ေနသည္ ။

သူတို႔ ရွာေနတဲ့ လြတ္ေျပးသြားတဲ့ အခ်ဳပ္သားေတြသည္ သည္ ေစာအားေမ ဆိုတဲ့ စစ္သားေဟာင္းႀကီး အလုပ္လုပ္တဲ့ တရား႐ုံးက ဆြဲခ်အစိုးရ ေရွ႕ေန ေဒၚေမႊးေမႊးနဲ႔ ဗိုလ္မႉ း ဇင္ေမာင္သိန္း တို႔ရဲ႕ ၿခံထဲ အိမ္ထဲကို ေရာက္ေနၾကသည္ ဆိုတာကို သိလိုက္ရတာနဲ႔ သည္ေနရာကို ေစာအားေမကို လိုက္ျပခိုင္းသည္ ။ တျခား အဖြဲ႕ေတြကိုလည္း ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ ၿခံကို သူတို႔ သြားေနၿပီ ဆိုတာကို စက္နဲ႔လွမ္း အေၾကာင္းၾကားလိုက္သည္ ။

လြတ္ေျပးသြားတဲ့ မုဒိန္းေကာင္ အခ်ဳပ္သားေတြသည္ လူသတ္ဖို႔ကို ဝန္ေလးသူေတြ မဟုတ္တဲ့အျပင္ အခ်ဳပ္ကားေစာင့္ ရဲေတြ ဆီက ေသနတ္ေတြလည္း ရသြားၾကလို႔ အလြယ္တကူ ၾကက္ကေလးငွက္ကေလး သြားဖမ္း သလို ရမွာ မဟုတ္ဘူး ။ သူေသကိုယ္ေသ ပစ္လားခတ္လားေတြ ျဖစ္ေတာ့မွာက ေသခ်ာေနသည္ ။

အဲဒီ ၿခံအထိ ကားသြားလို႔ ရသည္ လို႔ ေစာအားေမ က ေျပာျပေပမယ့္ ကားစက္သံနဲ႔ ကားမီးေရာင္ေၾကာင့္ လူဆိုးေကာင္ေတြက သူတို႔ လာေနတာကို ႀကိဳသိသြားမွာ စိုးလို႔ ကားနဲ႔ မသြားဘဲ ေျခလ်င္ သြားၾကဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၿပီး သူ႔လူေတြကို အေျခအေနကို ရွင္းျပလိုက္သည္ ။ သူ႔ကို သူ႔အထက္က ရဲမႉးႀကီးကလည္း စက္နဲ႔ ျပန္ေခၚၿပီး “ ပစ္မိန႔္ ” ေပးလိုက္လို႔ သူ႔လူေတြကို အခ်ဳပ္သား လူဆိုး မုဒိန္းေကာင္ေတြကို ပစ္ဖမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ခုခံရင္ ပစ္ဖို႔ မွာၾကားလိုက္ၿပီး ေစာအားေမကို ေရွ႕က ထားၿပီး ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ ၿခံဆီကို ခ်ဥ္းကပ္သြားၾကသည္ ။

ၿခံနားကို နီးကပ္လာၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ ေသနတ္ေတြကို အသင့္ အေနအထားနဲ႔ ကိုင္ရင္း လူျဖန႔္လိုက္ၾကသည္ ။

ဒိန္း…

႐ုတ္တရက္ က်ယ္ေလာင္တဲ့ ေသနတ္သံ တခ်က္ အိမ္ႀကီးဆီက ၾကားလိုက္ရသည္ ။

ေစာအားေမသည္ “ ဘုရား..ဘုရား…ဆရာမတို႔ကို ရန္မူၿပီလား…..လုပ္ပါအုံး ဆရာတို႔ရယ္…..” လို႔ တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ စခန္းမႉး ဦးေအာင္ျမသာလည္း လူဆိုးေတြ ဖက္က ေသနတ္သုံးလိုက္တာကို သိလိုက္ရလို႔ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားသြားၿပီး သူ႔ေသနတ္ကို အဆင္သင့္ ထိုးခ်ိန္ရင္း ေမာင္းျပန္ စတင္း ေသနတ္ကိုင္ ရဲသားကို သူ႔အေရွ႕ကေန သြားခိုင္းလိုက္သည္ ။

“ဆန္းျမင့္ဝင္း…ကိုယ္က လက္ဦး ပေစကြာ..ေဆာ္သာေဆာ္..” လို႔လည္း ေျပာလိုက္သည္ ။

သည္ အခ်ိန္မွာ အိမ္ႀကီးထဲမွာ….

ေက်ာ္ထဲ..ကြၽဲႀကီး ..ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔က ေနာက္မွ ဝင္လာတဲ့ ဓါးကိုင္ တိုးေမာင္းတို႔ လူစုကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားၿပီး ဒူးေထာက္ခိုင္းထားေနတဲ့ အခ်ိန္ ..။

ဓါးနဲ႔ ေျပး ခုတ္ဖို႔ လုပ္တဲ့ ငွက္႐ိုး ဆိုတဲ့ေကာင္ကေတာ့ ပြဲခ်င္းၿပီးေနၿပီ ။ ၾကမ္းျပင္မွာ ကားရားႀကီး ေသြးအိုင္ထဲ အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက လက္ျပန္ႀကိဳး တုပ္ခံထားရတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ ႀကိဳးေတြကို သူ႔ခါးမွာ ထိုးထားတဲ့ မီးဖိုေခ်ာင္သုံး သားလွီးဓါးနဲ႔ ျဖတ္ေတာက္ ေပးလိုက္သည္ ။ ဒီေကာင့္ကို အသုံးခ် ခိုင္းလို႔ ရေအာင္….။

ေက်ာ္ထဲက “ ေသနတ္သံေၾကာင့္ သည္ကို ရဲေတြ ေရာက္လာႏိုင္တယ္….ငါတို႔ သည္ေနရာက ခြာၾကရင္ ေကာင္းမယ္…..” လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက “ ေသခ်ာတာေပါ့….

ကရင္ေလး….ဒီပုလိပ္ေကာင္ရဲ႕ ကားက ၿခံအေနာက္ဖက္က ၿခဳံေတြ အကြယ္မွာ ရပ္ထားတာ…ေစာေစာက ငါ သူ႔ကို စစ္ေမးထားလို႔ သိတယ္…အဲဒီကားနဲ႔ ဒို႔ ေျပးၾကမလား…” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။ ကြၽဲႀကီးက “ ဟိတ္ေကာင္..လူတတ္ မလုပ္နဲ႔ …ကားနဲ႔ ေျပးလို႔ ရမလား..မင္းဘိုးေအ..ရဲေတြက ကားလမ္းမွာ တပုံတေခါင္း ရွိေနမွာ မင္း နားမလည္ဘူးလား..ခ်ီးဘရိန္းရဲ႕…..” လို႔ လွမ္းေဟာက္လိုက္ရင္း….တိုက္ေမာင္းတို႔ကို ေသနတ္ေျပာင္းနဲ႔ ထိုးျပရင္း..“ ဒီမေအေပးေတြကို ဘယ္လို လုပ္ၾကမလဲ…ရွင္းပစ္လိုက္မလား……” လို႔ ေမးလိုက္သည္ ။

ေက်ာ္ထဲက “ သတ္ပစ္ရင္လည္း ေသနတ္ေတာ့ မသုံးနဲ႔ေတာ့…မ်ိဳးလင္း..မင္းကိုင္ထားတဲ့ ဓါးနဲ႔ဘဲ အသံတိတ္ လည္လွီး သတ္လိုက္ကြာ….” လို႔ ေျပာလိုက္သည္ ။

သူတို႔ကို လည္လွီးသတ္ဖို႔ ေျပာေနလို႔ ဒူးေထာက္ ထိုင္ေနရတဲ့ တိုက္ေမာင္း..အုန္းေမာင္းနဲ႔ ေပတိုးတို႔ အရမ္းကို ေျခာက္ျခားသြားၾကသည္ ။ သည္ အခ်ိန္မွာ ကြၽဲႀကီးက ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ဖက္မွာ လူရိပ္ ျမင္တယ္ ဆိုၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ ဖက္ကို ႐ိုင္ဖယ္ႀကီးကိုင္ရင္း ေျပးသြားသည္ ။ အေနာက္ဖက္ တံခါးကေန ေျပးထြက္သြားသည္ ။ ေက်ာ္ထဲက ျပဴတင္းေပါက္ကေန အျပင္ကို ၾကည့္သည္ ။

“ ဟင္..ေကာင္မေတြ ေျပးကုန္ၿပီ…..”

ေက်ာ္ထဲရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ျပာသြားသည္ ။ ေဒၚေမႊးေမႊးကို လက္လႊတ္ ဆုံးရႈံး ရမွာကို ႏွေမ်ာသြားသည္ ။ သူကိုယ္တိုင္လည္း အုန္းေမာင္းတို႔ တိုက္ေမာင္းတို႔ကို ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္ထားရလို႔ မလိုက္ႏိုင္ ။

“ ကရင္ေလး..လိုက္…လိုက္…..လိုက္ ဖမ္း……” လို႔ ေအာ္လိုက္သလို ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကိုလည္း အုန္း ေမာင္း တိုက္ေမာင္းနဲ႔ ေပတိုးတို႔ကို တခုခုနဲ႔ တုပ္ေႏွာင္ဖို႔ ခိုင္းလိုက္သည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း တုပ္ဖို႔ ႀကိဳး မရွိတာနဲ႔ တိုက္ေမာင္းတို႔ ခါးက ပုဆိုးကို ခြၽတ္ခိုင္းၿပီး ဆုပ္ၿဖဲၿပီး တုပ္ဖို႔ လုပ္သည္ ။ သည္ေကာင္ေတြက ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ ဝတ္တဲ့ေကာင္ေတြ မဟုတ္လို႔ ပုဆိုး ခြၽတ္ခိုင္းလိုက္တဲ့ အခါ ေဂြးတန္းလန္းနဲ႔ ျဖစ္ကုန္သည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ သမီးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေတြကို ဆြဲကိုင္ၿပီး ေနာ္ပိုးနဲ႔ အတူ အိမ္အေနာက္ဖက္ကို ေျပးသည္ ။

ဟိတ္ ရပ္ မေျပးနဲ႔ …..

လူဆိုးေတြက ျမင္သြားပုံရသည္ ။ အေနာက္ကေန ေအာ္ရင္း ေျပးလိုက္လာတာ ေတြ႕လိုက္ရသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းသည္ ေစာ္ေတြဆီကို ကြၽဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္ထဲတို႔ ေျပးလိုက္သြားတာကို ျပဴတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္ ေအာင္ေမာင္း..တိုက္ေမာင္းနဲ႔ ေပတိုးတို႔သည္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေသနတ္နဲ႔ ခ်ိန္မထားေတာ့တာကို သိလိုက္ၿပီး ပုဆိုးကို ဆြဲၿဖဲ ၿပီး ႀကိဳးအျဖစ္ သုံးဖို႔ လုပ္ေနတဲ့ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ ဆိုတဲ့ ေကာင္ ကလည္း ဘာလက္နက္မွ မရွိလို႔ ခုခံဖို႔ အခ်ိန္ေကာင္းဘဲ လို႔

ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသလို သူတို႔ ေစာေစာက လႊတ္ခ်ထားတဲ့ ၾကမ္းေပၚကဓါးေတြကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ၾကၿပီး ေအာင္ေကာင္းေသာ္နဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ကို ခုတ္ၾကေလသည္ ။

ေပတိုးက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ဝင္ခုတ္သလို အုန္းေမာင္းနဲ႔ တိုက္ေမာင္းက ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို ဝင္ခုတ္ဖို႔ ေျပးသြားသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းလည္း ဖ်တ္ကနဲ လွည့္ၿပီး ေသနတ္နဲ႔ ပစ္လိုက္သည္ ။

ဒိန္းကနဲ အသံနဲ႔ ခုတ္ဖို႔ ဓါးႀကီး ေျမႇာက္ကိုင္ထားတဲ့ အုန္းေမာင္း ခုတ္တဲ့ဆီကို မေရာက္လိုက္ ။ သူ႔လက္ လႈပ္ရွားမႈ ထက္ ျမန္တဲ့ က်ည္ဆံက သူ႔ေခါင္းကို ထိုးေဖါက္သြားသည္ ။ သူ႔ကိုယ္ႀကီး ၾကမ္းျပင္ေပၚကို ဖိုင္းကနဲ မထိေတြ႕ ခင္မွာ သူ႔အသက္က ေပ်ာက္ေနၿပီ ။

တိုက္ေမာင္းသည္ ေရွ႕ဆက္ မတိုးရဲေတာ့ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက သူ႔နဖူးတည့္တည့္ကို ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္ထားလို႔ ။

“ ေခြးသား..ဓါးကို ခ်….”

ဒိန္း …..

ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ခုတ္ဖို႔ လက္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ ေပတိုးကို ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက လွမ္းပစ္လိုက္တာ ။ ခ်က္ေကာင္း မမွန္ေပမယ့္ ေပတိုး ပုခုံးစြန္းကို ထိမွန္ၿပီး ေပတိုး လက္ထဲက ဓါး လြတ္က်သြားသလို နာနာက်ည္းက်ည္း ေအာ္ရင္း ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ ျဖစ္ေနသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေပတိုးကို လက္သီးနဲ႔ ေျပးထိုးသည္ ။

ယမ္းခိုးေတြ ေဝေနသည္ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔ ေပတိုး လဲက်သြားသည္ ။ ေအာင္ေကာင္းေသာ္က ေျခေထာက္နဲ႔ ဆက္ကန္သည္ ။ တိုက္ေမာင္းကို ပုဆိုးစနဲ႔ လက္ျပန္တုပ္ေႏွာင္ၾကသည္ ။

ၿခံဝိုင္းထဲ ေရာက္ေနတဲ့ စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာတို႔ ရဲအဖြဲ႕ဝင္ေတြသည္ ေနာက္ထပ္ ေသနတ္သံ ၂ခ်က္ေၾကာင့္ အိမ္နားကို မကပ္ရဲဘဲ ေနရာယူၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနတုံး ၿခံအေနာက္ဖက္က ေသနတ္သံ ၂ခ်က္ ထပ္ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္ ။

“ ဘာျဖစ္လဲ…..ဘပု…ဘာျဖစ္လဲ……”

ဦးေအာင္ျမသာက လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ကေန ေမးသည္ ။

“ က်ေနာ္တို႔ကို စပစ္လို႔ ျပန္ပစ္တာ..လွႀကိဳင္ ထိသြားတယ္..ဆရာ……”

ရဲၾကပ္ဘပုရဲ႕ အသံက တုန္ခါေနသည္ ။

ၿခံအေနာက္ဖက္က ဝိုင္းဖို႔ သြားတဲ့ ရဲအဖြဲ႕ဝင္တခ်ိဳ႕နဲ႔ ပစ္ခတ္မႈေတြ ျဖစ္တာ ။ ေသနတ္သံေတြ တဒိန္းဒိန္း ထပ္ ၾကားလိုက္ရျပန္သည္ ။

စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာတို႔ ေသနတ္သံ ၾကားရတဲ့ ၿခံအေနာက္ဖက္ကို ေျပးသြားလိုက္ၾကသည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ရဲေတြ ၿခံအေနာက္ဖက္ကို ေျပးလိုက္သြားၾကတာကို အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး အိမ္ေရွ႕ေပါက္ကေန ေျပးသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေသနတ္ ရွိတာေၾကာင့္ အေနာက္က မလိုက္ရဲဘူး ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ေျပးထြက္လာတာကို အိမ္ေရွ႕တေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ၿခံေစာင့္ႀကီးေစာအားေမက ေတြ႕လိုက္လို႔..“ ဒီမွာ ေျပးၿပီ တေယာက္…..ဒီမွာ..ဒီမွာ…….လာဖမ္းၾက….” လို႔ ေအာ္သည္ ။

ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းက ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေျပးေနရာက ေစာအားေမ ကို ေသနတ္နဲ႔ လွည့္ပစ္သည္ ။ ဖထီးေစာအားေမကို မထိ ။ သို႔ေပမယ့္ ရဲတေယာက္ သူေျပးသြားတဲ့ ဖက္ကေန ၿဗဳံးကနဲ ေပၚလာၿပီး သူ႔ကို႐ိုင္ဖယ္နဲ႔ ပစ္ထည့္သည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ေခါင္းကိုထိသြားၿပီး လဲက်သြားသည္ ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္လည္း အိမ္ထဲက ေျပးထြက္လာသည္ ။ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းကို ပစ္ခ်လိုက္တဲ့ ရဲသားက ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို ႐ုတ္တရက္ မမွတ္မိဘဲ ေသနတ္နဲ႔ ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္ ။

“ ေဟ့…ရပ္…..မလႈပ္နဲ႔….”

ေအာင္ေကာင္းေသာ္က လက္ႏွစ္ဖက္ ေျမႇာက္ရင္း…“ ငါ..တရား႐ုံးက ဒုရဲအုပ္…..ကြ..” လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ရဲသားလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ၿပီး ေအာင္ေကာင္းေသာ္ကို မွတ္မိသြားသည္ ။

“ ဟာ..ဆရာ..ဆရာက ေသြးေတြ ေပလူးေနလို႔ ႐ုတ္တရက္ မမွတ္မိဘူး….” လို႔ ေျပာသည္ ။

စခန္းမႉး ဦးေအာင္ျမသာ တို႔ အဖြဲ႕ အိမ္ေနာက္ေဖးကို ေရာက္သြားခ်ိန္ သူ႔တပည့္တခ်ိဳ႕ ေသနတ္ထိမွန္ လဲက်ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသလို ရဲၾကပ္ဘပုနဲ႔ အဖြဲ႕က ပစ္ခတ္လို႔ ေသေနတဲ့ လူဆိုးႏွစ္ေကာင္ကို တုံးလုံး ပက္လက္ ေတြ႕လိုက္ၾကရသည္ ။ ရဲၾကပ္ဘပုက “ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ အနီးကပ္ ပစ္ၾကတာ..က်ေနာ္တို႔လူ ႏွစ္ေယာက္….လွႀကိဳင္နဲ႔ ေမာင္ေမာင္ဆန္း ထိသြားၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ပြဲခ်င္းၿပီးဘဲ ဆရာ…..” လို႔ သတင္းပို႔သည္ ။

အိမ္ရွင္ ေဒၚေမႊးေမႊး…သမီးႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေဖၚမေလး တို႔က ရဲေတြနဲ႔ ကြၽဲႀကီး….ေက်ာ္ထဲတို႔ ရင္ဆိုင္ ပစ္ခတ္ၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေျမႀကီး ေပၚမွာ ေမွာက္အိပ္ေနခဲ့ၾကလို႔ အထိအခိုက္ မရွိၾကဘူး လို႔လည္း ရဲၾကပ္ ဘပုက သတင္းပို႔သည္ ။

ညသည္ ခဲယဥ္းစြာနဲ႔ ကုန္ဆုံးသြားၿပီးေနာက္ မနက္ မိုးေသာက္ေတာ့မည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊး အိမ္ထဲကို ဝင္ေရာက္ၿပီး အၾကမ္းဖက္ စီးနင္းထားတဲ့ မုဒိန္းမႈ တရားခံေျပးေတြသည္ မရႈမလွ ေသပြဲ
ဝင္ကုန္ၾကၿပီ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲတပ္ဖြဲ႕က အႀကီးအကဲေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ တိုင္းက အုပ္ခ်ဳပ္မႈ အႀကီးအကဲေတြ အ
ကုန္ ေရာက္ရွိေနၾကသည္ ။

သူတို႔ ေရာက္မလာၾကခင္ထဲက စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာသည္ ေဒၚေမႊးေမႊး..သမီးငယ္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေဖၚမ
ေလး တို႔ကို ျဖစ္ပ်က္သမွ်ေတြကို ေျပာျပဖို႔ ေမးသည္ ။ သူတို႔က လူဆိုးေတြသည္ မီးဖို အေနာက္ခန္းက တံခါးကို ခ်ိဳးဖ်က္ၿပီး ဝင္လာၾကသည္ ….စားစရာ ေတာင္းစားၾကသည္ …မနက္အထိ သည္အိမ္ထဲမွာ ခိုေအာင္း
ေနၾကမည္…လမ္းစားရိတ္အျဖစ္ ေငြလိုတာမို႔ ေငြ ထုတ္ေပးဖို႔ ေတာင္းၾကသည္ လို႔ ေျပာျပ ၾကသည္ ။

“ အမႀကီးတို႔ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ လုပ္တာ ရွိသလား…” လို႔ ေမးတဲ့အခါ ပါးတခ်က္ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ အ႐ိုက္
ခံရသည္ လို႔ ေျဖသည္ ။ စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာသည္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အေျဖကို သိပ္ ဘဝင္မက်လွလို႔ သမီး
ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အိမ္ေဖၚေနာ္ပိုးကို ေမးသည္ ။ သူတို႔ကလည္း လူဆိုးႀကီးေတြက ပါး႐ိုက္တယ္..တြန္းတယ္..လို႔ဘဲ
ေျဖသည္ ။ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ က်ဴးလြန္ ေစာ္ကားတာေတြ ရွိသလား…အထပ္ထပ္ ေမးေပမယ့္ ဘာမွ လုပ္
တယ္လို႔ မေျဖၾကဘူး ။

စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာသည္ ဒုရဲအုပ္ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ အိမ္မွာ ေရာက္ေနတာကို နားမလည္ ဘဝင္မက်ဘူး ။ “ ခင္ဗ်ား…ဘယ္လို ေရာက္ေနတာလဲ..” လို႔ ေမးတဲ့အခါ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ရဲ႕
အေျဖက မေရမရာနဲ႔ ။ အခ်ဳပ္ကား ေမွာက္ၿပီး ေရာက္လာတဲ့ ကြၽဲႀကီးတို႔တေတြက သူ႔ကို ဖမ္းၿပီး ႏွိပ္စက္လို႔
တကိုယ္လုံး ဒါဏ္ရာေတြ ရတဲ့အေၾကာင္း ေအာင္ေကာင္းေသာ္က ေျပာသည္ ။

ဘာေၾကာင့္ သည္ ၿမိဳ႕စြန္က ေဒၚေမႊးေမႊး ၿခံထဲကို ခင္ဗ်ား ေရာက္ေနတာလည္း လို႔ ေမးတဲ့အခါ “ က်ေနာ္ တ
ဖက္ၿမိဳ႕ကို အသြား လူတစု သည္ဖက္ကို ေသနတ္ေတြကိုင္လ်က္နဲ႔ သြားေနၾကတာ ေတြ႕လိုက္လို႔ အေနာက္က
လိုက္ၾကည့္လို႔ပါ…” လို႔ ေျဖသည္ ။

“ ခင္ဗ်ားက ဒါ ေဒၚေမႊးေမႊးတို႔ အိမ္ ဆိုတာကို မသိဘဲ သည္အိမ္ဆီကို ေရာက္လာတာလား..” လို႔ ေမးေတာ့
“ ဟုတ္ပါတယ္…” လို႔ ေျဖသည္ ။ စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာသည္ သူ႔ကို မသကၤာဘူး ။ သည္လူ တခုခုေတာ့
တခုခုဘဲလို႔ ေတြးေနသည္ ။

ကြၽဲႀကီး….ေက်ာ္ထဲနဲ႔ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္းတို႔ အားလုံး ရဲေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္လို႔ ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆုံးကုန္သည္ ဆိုေတာ့
ေဒၚေမႊးေမႊး..ဝါဇင္..ျပာဇင္တို႔..ေနာ္ပိုးတို႔သည္ သူတို႔ကို လူဆိုးေတြက မုဒိန္းက်င့္ အၾကမ္းဖက္ၾကတာကို မေျပာ
ၾကေတာ့ ။ ေျပာလို႔ တရား႐ုံးမွာ ထြက္ဆိုၾကရရင္ လူၾကားထဲ အရွက္တကြဲ ျဖစ္ၾကရမည္ မဟုတ္လား ။

ေနာက္မွ အိမ္ဆီကို ေရာက္လာတဲ့ ဓါးကိုင္ အုန္းေမာင္း တိုက္ေမာင္း ေပတိုးတို႔သည္ ေကာင္မေလး ႏွစ္ေယာက္က ကြၽဲႀကီးကိုလီးစုတ္ေပးေနၾကရတာကို ျပဴတင္းေပါက္က ျမင္ခဲ့ၾကသည္ ။ သို႔ေပမယ့္ သည္ႏွစ္ေယာက္ အနက္ ေပတိုးကလည္း ပုခုံးကို ေသနတ္ ထိထားတာေၾကာင့္ ေသြးလြန္လို႔ ေဆး႐ုံကို အျမန္ ပို႔လိုက္ရသည္ ။ မေသဘဲ ႀကိဳးတုပ္ခံထားရတဲ့ တိုက္ေမာင္းကို ရဲေတြက အဖက္လုပ္ၿပီး မိန္းမေတြကို ကြၽဲႀကီး
တို႔က မုဒိန္းက်င့္ၾကသလား ဆိုတာကို မေမးၾက ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ဝါဇင္ျပာဇင္တို႔ ညီအမေတြကို ကြၽဲႀကီး လီးစုတ္ခိုင္းတာ အဖုတ္ယက္တာေတြ အကုန္ ျမင္သည္ ။ ေနာ္ပိုးကို ေက်ာ္ထဲ ေရေရလည္လည္ လိုးတာလည္း ျမင္သည္ ။ သို႔ေပမယ့္ မိန္းမေတြ အားလုံးက
သူတို႔ ဘာမွ အလုပ္မခံရပါဘူး လို႔ ထြက္ဆိုေနေတာ့ သူ ဘာမွ မေျပာေတာ့ဘဲ အသာၿငိမ္ေနလိုက္သည္ ။
သူကိုယ္တိုင္ကလည္း သည္အိမ္ကို ဘာေၾကာင့္ ေရာက္ေနရသလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ယုတၱိရွိေအာင္ မေျဖႏိုင္
ဘူးေလ ။

လူမဆန္ေအာင္ မုဒိန္းက်င့္ လူသတ္ခဲ့ၾကတဲ့ မုဒိန္းေကာင္ေတြသည္ အေသဆိုးနဲ႔ အားလုံး ေသသြားၾကရတာကို စခန္းမႉးဦးေအာင္ျမသာ ၾကည့္ၿပီး “ မေကာင္းတဲ့ေကာင္ေတြဟာ သူတို႔ လုပ္ခဲ့သလိုဘဲ ျပန္ ခံသြားၾကရတာ
ဘဲကြာ…..” လို႔ ညည္းသလို ေျပာလိုက္လို႔ သူ႔တပည့္ ရဲၾကပ္ဘပုကလည္း “ ဟုတ္တယ္..ဆရာ…အခ်ဳပ္ကား
ေမွာက္ေတာ့ ဆရာမကို တက္က်င့္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္တိုင္းေကာင္းနဲ႔ ဖိုးကံေကာင္း ဆိုတဲ့ ႏွစ္ေယာက္လည္း ေျခေထာက္ေတြ အားလုံး ျဖတ္လိုက္ရတဲ့အထိ အေျခအေန ဆိုးသြားတယ္..ဒါ ကံႀကီးထိုက္တာဘဲ ဆရာ..ကိုယ့္
ကို ပညာသင္ေပးတဲ့ မိဘနဲ႔ တဂိုဏ္းထဲ ထားရမယ့္ ဆရာသမားကို က်ဴးလြန္ေစာ္ကားတာေလ….” လို႔ ဝင္ေျပာ
ေလသည္ ။

မနက္ ဆယ္နာရီတိတိ ။

ရဲေတြ အားလုံး ျပန္သြားၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဒၚေမႊးေမႊးနဲ႔ ျပာဇင္ ဝါဇင္ ေနာ္ပိုးတို႔သည္ ေရခ်ိဳး သန႔္စင္ၿပီးၾကၿပီး
သူတို႔ အိပ္ခန္းေတြ အသီးသီးမွာ နားေနၾကသည္ ။

ေဒၚေမႊးေမႊးသည္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း တအား လိုးခဲ့တာေတြေၾကာင့္ ယခုတိုင္ က်ိန္းစပ္ နာက်င္ေနတဲ့ သူမရဲ႕ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ စအိုေပါက္တို႔ကို လက္နဲ႔ စမ္းၾကည့္ေနရင္း ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း လိုးတာေတြ ယက္တာေတြကို
သေဘာက် ႀကိဳက္ခဲ့တဲ့ သူမအျဖစ္ကို ျပန္ေတြးေနမိသည္ ။

ထို႔အတူဘဲ ျပာဇင္နဲ႔ ဝါဇင္တို႔သည္ သူတို႔ရဲ႕ အိပ္ခန္းေတြ ထဲမွာ ကုတင္ေပၚ လွဲရင္း ကြၽဲႀကီးရဲ႕ လီးႀကီးကို စုတ္ေပးခဲ့ရတာေတြ..ကြၽဲႀကီးက သူတို႔ရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ႏို႔ေတြကို ေကာင္းေကာင္း ဆုပ္နယ္ဖ်စ္ညႇစ္ခဲ့တာေတြ..ႏို႔သီးေလး
ေတြကို စို႔ခဲ့တာေတြ..သူတို႔ ေစာက္ဖုတ္နဲ႔ စအိုေပါက္ေတြကို ယက္ခဲ့တာေတြ ကို ျပန္လည္ ေတြးေတာေနမိၾကေပသည္ ။

ကြၽဲႀကီးရဲ႕ အတင္းအၾကပ္ အဓမၼ အႏိုင္က်င့္ၿပီး ခိုင္းလို႔ သူ႔လီးမဲမဲႀကီးကို စုတ္ေပး ယက္ေပးခဲ့ရေပမယ့္ သူတို႔အတြက္ ပထမဆုံး အေတြ႕အႀကဳံ ျဖစ္ၿပီး ကြၽဲႀကီးက သူတို႔ေစာက္ဖုတ္ကို ေကာင္းေကာင္း ဆြေပး ႏို႔ေတြ
ကို နယ္ေခ်ေပး..စို႔ေပးၿပီး ေနာက္ဆုံး ေစာက္ဖုတ္ကို လ်ာနဲ႔ ကလိယက္ေပးေတာ့ သည္ အထိအေတြ႕ေတြကို
သေဘာက် သာယာသြားမိၾကသည္ ။

လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ဆက္လက္ ေနၾကရဦးမွာမို႔ မုဒိန္းအက်င့္ခံရတယ္ လို႔ ထြက္ဆိုၾကလို႔ မ
ျဖစ္ဘူး လို႔ အေမျဖစ္သူ ေဒၚေမႊးေမႊးက ေျပာခဲ့လို႔ ရဲေတြကို သူတို႔ကို ဘာမွ အလုပ္မခံရပါဘူးလို႔ဘဲ ထြက္ဆို ခဲ့ၾကသည္ ။

ေနာ္ပိုးကေတာ့ သူမ ခိုက္သြားစြဲသြားရတဲ့ ကရင္ေလး ေက်ာ္ထဲကို သတိရ ျမင္ေယာင္ၿပီး တရႈံ႕ရႈံ႕နဲ႔ ငိုေနသည္။
ေက်ာ္ထဲ ေပးသြားတဲ့ ေဝဒနာေတြက ခုထိ ခံစား သိရွိေနရတုံးဘဲေလ ။ တအား လိုးသြားလို႔ ေစာက္ဖုတ္ေရာ
ဖင္ေပါက္ေလးေရာ တစစ္စစ္နဲ႔ က်ိန္းစပ္ နာက်င္ေနဆဲဘဲ မဟုတ္လား ။

ေအာင္ေကာင္းေသာ္သည္ ေမာင္ေမာင္မ်ိဳးလင္း ႏွိပ္စက္ ႐ိုက္ႏွက္ထားတဲ့ ဒါဏ္ရာေတြကို ေဆး႐ုံမွာ ေဆးထည့္ပတ္တီးစည္းၿပီး နားေနလ်က္ ရွိသည္ ။ သူသည္ ညဆိုးတညမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြကို ယခုတိုင္ အံ့ၾသေနဆဲဘဲ ။ မထင္မမွတ္ဘဲ မုဒိန္းသမား အခ်ဳပ္တရားခံေျပးေတြနဲ႔ ဆုံဆည္းခဲ့ရၿပီး သူသည္ အျပင္းအထန္ ႏွိပ္စက္တာခံခဲ့ရသည္ ။ သည္ညမွာ ေဒၚေမႊးေမႊးရဲ႕ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽဲႀကီး စိမ္ေျပနေျပ လီးစုတ္ခိုင္းတာေတြ သူတို႔ ႏို႔ေတြကို စို႔တာကိုင္တာ ေတြ..သူတို႔ ေစာက္ဖုတ္ေတြကို ယက္တာစုတ္တာေတြကို အနီးကပ္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္ ။

ေနာ္ပိုး ဆိုတဲ့ အိမ္ေဖၚကရင္မေခ်ာေခ်ာေလးကို မုဒိန္းေကာင္ ေက်ာ္ထဲက ေစာက္ဖုတ္ကိုေရာ ဖင္ေပါက္ကိုေရာ
လိုးခဲ့တာေတြကို သူ ျမင္ခဲ့ရသည္ ။ ဒါေတြကို ျပန္လည္ ေတြးေတာ ျမင္ေယာင္ေနရင္း ေအာင္ေကာင္းေသာ္ တ
ေယာက္ လီးႀကီး မတ္မတ္ေထာင္ လာရသည္ ။

တကယ္ေတာ့ သူသည္ သည္ သားအမိေတြကို က်င့္ခ်င္လို႔ သည္အိမ္ကို မိုးထဲေလထဲ ေရာက္သြားခဲ့တာပါ ။
သူက မက်င့္ရ မက်င့္ျဖစ္ဘဲ အခ်ဳပ္တရားခံေျပးေတြက အားရပါးရႀကီး က်င့္သြားခဲ့ၾကသည္ ။ သည္ သားအမိနဲ႔
အိမ္ေဖၚမေလးသည္ သူတို႔ကို လူဆိုးေကာင္ေတြက ဘာမွ မလုပ္ဘူးလို႔ ထြက္ဆိုသြားခဲ့ၾကသည္ ။

သူတို႔တေတြနဲ႔ မၾကာခင္ သည္ ကိစၥကို ေဆြးေႏြးမည္ လို႔ ေအာင္ေကာင္းေသာ္ စဥ္းစားေနသည္ ။ သည္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို လူတကာကို ဖြင့္မေျပာေစခ်င္ရင္ သူ႔ကိုလည္း ေပးလိုးဖို႔ သူ ေတာင္းဆို အၾကပ္ကိုင္မည္
လို႔ အကြက္ခ်ၾကည့္ေနသည္ ။

သည္မွာဘဲ ရပ္နားပါမည္

ၿပီးပါၿပီ

ဆလံဘာဂ်ာ