by မ္းနားလွပေသာ အိမ္ႀကီး၏ အရွင္သခင္ကေတာ့ “ဦးေမာ္ႀကီး”ဆိုသူျဖစ္သည္။ အသက္ေလးဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္မွ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်ေလသည္။
ယူထားသည့္ မိန္းမကသူ႔ထက္ ႏွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္ငယ္သည္။
ေကာင္မေလးက ဆယ့္ကိုးႏွစ္ထဲကို လပိုင္းေလာက္သာေရာက္ေသးသည္။
အရပ္က ၅ ‘ ၇ “ေလာက္ရွိသည္။ ခါးေသးေသးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို ထိန္းထားေသာ အိုးေလးမွာလုံးၿပီး တင္းေနေတာ့ ေယာက်္ားတိုင္း ႏွစ္ခါမကျပန္ၾကည့္ေရာက္ေအာင္ကို တပ္မက္စရာပါ။
ရွမ္းတ႐ုတ္မေလးဆိုေတာ့ အသားအေရကလည္း ျဖဴဝင္းၿပီးစိုလဲ့ေနသည္။
“နန္းသူဇာ”ဆိုတဲ့ နာမည္အတိုင္း နန္းစံၿပီး ေခ်ာေမာလွပသည္။
သူမကို လိုက္သည့္ရြယ္တူေကာင္ေလးမ်ားကို စိတ္မဝင္စားပဲ “ဦးေမာ္”ကိုမွ ျပန္ခ်စ္မိသည္။ အခ်စ္ဆိုတာကလည္း ဆန္းၾကယ္လွသည္။ “နန္းသူဇာ”ကိုတိုင္ကလည္း ပိုက္ဆံခ်မ္းသာသည္။
တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလးဆိုေတာ့ မိဘမ်ားကလည္း အလိုလိုက္သည္။ “ဦးေမာ္”လို သူေဌးႀကီးကို ယူလိုက္ျခင္းက ပစၥည္း ဥစၥာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲ တကယ္ေမတၱာစစ္နဲ႔ ခ်စ္လို႔ယူၾကတာလို႔လည္း အားလုံးက နားလည္ထားသည္ေလ။
ကုမၸဏီက အလုပ္ကိစၥေတြ ၿပီးသြားေတာ့ အိမ္ကိုပဲ တန္းျပန္သည္။
ကားေတြက အရမ္းရႈပ္ေနေတာ့ အိမ္ျပန္ေရာက္တာ နည္းနည္းေနာက္က်သြားသည္။
ကားကို ရပ္ထားၿပီး အိမ္ထဲဝင္လိုက္ေတာ့ ထုံစံအတိုင္းဇနီးေခ်ာေလးက သံပရာေေဖ်ာ္ရည္ခြပ္ကေလးကိုင္ၿပီး ေစာင့္ေနရွာသည္။
“ဦးေမာ္” ကုမၸဏီမွာ အလုပ္ကိစၥေတြမ်ားေနလို႔လား။
မဟုတ္ပါဘူး “နန္းသူဇာ”ရယ္။ လမ္းမွာ ကားေတြရႈပ္ေနလို႔ ပါ။
“ဦေမာ္”ရဲ့ ဇနီးေခ်ာေလး ေဖ်ာ္ေပးတဲ့ သံပုရာေဖ်ာ္ရည္သာက္လိုက္ရင္ မပင္ပန္းေတာ့ပါဘူး။
ေပး..ေပး…“ဦးေမာ္”အရမ္းေသာက္ခ်င္ေနၿပီ။
“နန္းသူဇာ”လွပေသာမ်က္ေစာင္းေလးခ်ီလိုက္ၿပီး…
သြားအပိုေတြလာေျပာေနတယ္…
ေရာ့…အေမာေျပသြားေအာင္ေသာက္လိုက္ေတာ့။
ဒီေလာက္ အလိုက္သိၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဇနီးေခ်ာကို ဦးေမာ္ အလြန္ပင္ျမတ္နိုးလွသည္။
လုပ္ရင္လဲ အဝတ္အစားေတာင္မခၽြတ္ေပ။ ထဘီေလးလွန္ၿပီး အသာအယာပဲလုပ္သည္။
နို႔ေလးေတြကိုကိုင္ရင္လည္း အက်ၤႌေပၚကပဲ ဖြဖြေလးကိုင္သည္။
ယူထားတဲ့ သုံးလအတြင္းမွာ “ဦးေမာ္”တစ္ေယာက္ သူ႔ဇနီးေခ်ာေလးရဲ့ ကိုယ္လုံးတီးအလွအပမ်ားကို မျမင္ဘူးေပ။ အိစက္ညက္ေညာတဲ့ ေမြ႕ယာေပၚမွာ ညင္ညင္သာသာေလးေတြျဖင့္ပဲ ခ်စ္ဗ်ဴဟာခင္းၾကေလသည္။
ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း “နန္းသူဇာ”က အပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ လွပစြာရွိေနသည္။
————————–
“အား”…
အရမ္းနာတာပဲ…
“သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း”ရဲ့တစ္ဦးတည္းေသာသမီးေလး “လြင္မီ့”ကို “ကိုကိုလြင္”ဆိုသူက ကျဖဳတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
“ကိုကိုလြင္”ဆိုတာကလည္း အျခားသူမဟုတ္ေပ။
“သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း”၏ အားကိုးရေသာ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
ပါးနပ္လြန္းေသာ “ကိုကိုလြင္”ေၾကာင့္သာ ကုမၸဏီတစ္ခုလုံး ရပ္တည္ေနနိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ကိုကိုလြင္”ကလည္းအသားညိဳၿပီး အရပ္အေမာင္းေကာင္းကာ ေယာက်္ား
ပီသသည္။ေဆာ္ေတြကလည္း တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေပါသည္။
သူ႔ရဲ့ လီးကလည္း လက္သုံးလုံးေလာက္တုတ္ၿပီး အရွည္က ၇”မေလာက္ရွိသည္။ “လြင္မီ”ေအာ္ရတာလည္း မေျပာႏွင့္ လီးကိုေဂၚသုံးလုံး တတ္ထားတာ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ရွိေသးသည္။
“လြင္မီ့” အပ်ိဳႏုႏုထြတ္ထြတ္ ေစာက္ပတ္ေလးက ေဂၚသုံးလုံးရဲ့ ဒဏ္ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရသည္။
“ဘလြတ္..ဘတ္”
“အား”
“ကိုကိုလြင္”၏ ေဂၚတတ္ထားေသာလီးညိဳုႀကီးက ေဖြးသန႔္ေနတဲ့ ေစာက္ပတ္ အသစ္စက္စက္ေလးထဲကို ဝင္ထြက္ေနသလို ေဘာကလည္း “ လြင္မီ့” ရဲ့ ဖင္ဝေလးမွာ “တဘက္ဘက္”နဲ႔
ရိုက္ခက္လို႔ေနသည္။
“လြင္မီေလး” …“ကို” လုပ္တာကို ခံလို႔ေကာင္းလား။
ေကာင္းမေကာင္းေတာ့ မသိဘူး ဟိုထဲကအရမ္းနာတယ္။
ဘယ္ထဲကလည္း “လြင္မီေလး”ရဲ့။
ခ်စ္စဖြယ္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီး “ေစာက္ပတ္ထဲကနာေနတာ”
ကဲ ေက်နပ္ၿပီလား။
“ကိုကိုလြင္”နဲ႔့ က်မွပဲ သူမရဲ့ႏႈတ္မွ တစ္ခါမွ မေျပာဘူးတာေတြ ေျပာေနရသည္။
“ကိုကိုလြင္” ရဲ့ လီးႀကီးက သူမရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။ လီးႀကီး၏ ေဘးမွဖုဖုထစ္ထစ္ကေလးမ်ား သူမရဲ့ အစိေလးကို လာၿပီးထိလိုက္တိုင္း သူမအဖို႔ေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ရွိန္းဖိန္းလို႔ေနသည္။
“အား…ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္”
ေဂၚတက္ထားတဲ့ “ကိုကိုလြင္” လည္း အပ်ိဳေစာက္ပတ္ေလးရဲ့
တင္းၾကပ္တဲ့ အေတြ႕အထိေအာက္မွာ ဘယ္လိုမွ မထိန္းနိုင္ေတာ့ပဲ လရည္မ်ား လြင္မီ့ ေစာက္ပတ္ေလးထဲသို႔ ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
လြင္မီ ေရာ့ ကို႔လီးကို ကိုင္ၾကည့္ေလ ဆိုၿပီး လြင္မီ့ ရဲ့ လက္ကေလးကို ယူၿပီး ကိုကိုလြင္က သူ႔၏ လီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။
လြင္မီလည္း အခုမွပင္ မိမိရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို -ိုးသြားေသာ လီးႀကီးကို ကိုင္မိလိုက္သည္။ ေဟာ…အခုလည္း လက္ထဲမွာ လီးႀကီးက သူမ လက္ႏွင့္ပင္ မဆန႔္ ၊ ဖုဖုထစ္နဲ႔ စမ္းမိလို႔ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးရဲ့ အေရျပားထဲမွ ဖုထေနတာေလးေတြကို ျမင္လိုက္ရသည္။
“ကို” ဒါေတြက ဘာျဖစ္ထားတာလည္းဟင္၊ အနာေတြေပါက္ ေနလို႔လား။
အနာေတြမဟုတ္ပါဘူး လြင္မီေလးရဲ့ လြင္မီ့ကို အာရပါးရ ခ်စ္ခ်င္လို႔ တတ္ထားတဲ့ အလုံးေလးေတြေလ။ ေဂၚလီလို႔ ေခၚတယ္ လြင္မီေလးရဲ့ ဆိုၿပီး ျပန္ေတာင္လာတဲ့လီးႀကီးကို လြင္မီ့ရဲ့ ေစာက္ပတ္ကေလးထဲ ကိုထည့္သြင္းလိုက္သည္။
ဒုတိယတစ္ခါထပ္လုပ္ေတာ့ လြင္မီ လဲ ေေဂၚလီရဲ့ေကာင္းေၾကာင္းကို သိသြားရၿပီေလ။ လြင္မီ လည္းဒီတစ္ခါမွာေတာ့ ၃ခါေလာက္ၿပီးသြားသည္။
့ကိုကိုလြင့္ လီးေခ်ာင္းတစ္ခုလုံးလဲ လြင္မီ့ရဲ့ အရည္ေတြနဲ႔ စိုလတ္ေနတာေပါ့။ ကိုကိုလြင္လည္း လြင္မီေလးခ်ီေျမာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္နဲ႔ ကြပ္တိျဖစ္ေအာင္ေစာင့္ၿပီး သုတ္ရည္မ်ားကို လြင္မီ့အဖုတ္ေလးထဲသို႔ ထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
……………………
“တူတူတူ…တူတူတူ”
ဘယ္သူဆက္တာလည္းလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူေဌးဦးေက်ာ္ၿငိမ္းမွျဖစ္ေနသည္။
ဘာအေၾကာင္းကိစၥရွိလို႔မ်ား ဟမ္းဖုန္းကို ေခၚတာမသိ။
အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္ဖို႔မ်ားသည္။
ကိုကိုလြင္ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး လွမ္းေမးလိုက္သည္။
ဆရာ ဘာအေရးႀကီးကိစၥမ်ားရွိလို႔လဲ။
ေအး ရွိတယ္ ကိုကိုလြင္။ ငါတို႔ရဲ့ ၿပိဳင္ဘက္ကုမၸဏီက သူေဌးဦးေမာ္ႀကီး မိန္းမယူထားတာ မၾကာေသးဘူး။
အဲဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလည္းဆရာ။
ေအးဘာလုပ္ရမလည္းဆိုေတာ့ငါေျပာျပမယ္။
သူ႔ကိုနိုင္ဖို႔ ငါတို႔မွာ အခ်ိန္ေကာင္းေရာက္လာၿပီေပါ့ကြာ။
“ဟား….ဟား…ဟား….”
အစီအစဥ္က ဒီလိုရွိတယ္ကြာ…..
%$&*-++>>>@#
မင္းလည္းၾကည့္ၿပီးလႈပ္ရွားလိုက္ေပါ့ကြာ……
ဟား…ဟား….
ဦးေမာ္ႀကီး ကုမၸဏီက ဘယ္အခ်ိန္ျပန္တယ္ဆိုတာရယ္ အိမ္မွာ အိမ္သားေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလည္းဆိုတာရယ္ စုံစမ္းထားတယ္။
ဦးေမာ္ႀကီးရဲ့ ဇနီးေလးကိုေတာ့ မျမင္ဘူးေသးေပ။
ေယာက်္ားကိုအရမ္းခ်စ္တဲ့သူကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ခ်င္းကပ္ရမလဲ ဆိုတာ ေတြးရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ေတြပဲ ကုန္လာတယ္။
ြ
“ကၽြီ…”
“အေမ့…”
ကားဘရိတ္အုပ္သံႏွင့္အတူ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ လမ္းေဘးသို႔ လဲက်သြားေလသည္။ ကားကေတာ့ ေတာက္ေလၽွာက္ေမာင္းေျပးသြား သည္။ အျဖစ္အပ်က္က ျမန္ဆန္လြန္သျဖင့္ ကိုကိုလြင္လည္း ကားနံပါတ္ကို မွတ္ထားဖို႔ ေမ့သြားသည္။ ဦးေမာ္ႀကီးတို႔ အိမ္ကိုလာစုံစမ္းရာမွ စာဗူးေတာင္းသိုက္ႏွင့္ တိုးေနသည္။ ေကာင္မေလးလဲက်ေနေသာေနရာသို႔သြားလိုက္
သည္။ေကာင္မေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လဲက်သြားလို႔ ပြန္းတဲ့ ဒဏ္ရာကလြဲၿပီး ဘာမွ မရွိပါ။။
ေကာင္မေလးကေတာ့ လန႔္သြားၿပီး ေမ့ေနသည္။
“ညီမ….ညီမ…”
“အင္း….”
ေပြ႕ထူၿပီး ေခၚလိုက္ေတာ့မွ သတိျပန္လည္ လာသည္။
“ညီမ” သတိရလာၿပီလား။ ကားနဲ႔ေတာ့မတိုက္ မိပါဘူး။ “ညီမ” ေဘးကို လဲက်ၿပီး ပြန္းသြားတဲ့ ဒဏ္ရာေလာက္ပဲ ရွိမယ္ထင္တယ္။
“အား…”
“ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
ေကာင္မေလးက ႐ုတ္တရက္ထရပ္လိုက္ေတာ့ ဘယ္ေနရာနာသြားလည္း မသိဘူး ညည္းညဴေနတယ္။
“ရရဲ့လား ဘယ္ေနရာ နာသြားတာလည္း”
“ရပါတယ္”
“ေျခဖမိုးကအေၾကာတင္သြားတာနဲ႔ တူတယ္”
“အိမ္ကေဝးေသးလား”
“မေဝးေတာ့ပါဘူး။ေရွ႕နားေလးဆိုေရာက္ၿပီ”
“ကူညီလက္စနဲ႔ေတာ့ မထူးေတာ့ပါဘူး ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထိလိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္”
ကိုကိုလြင္ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ့ဘယ္ဘက္လက္ေမာင္းအိုးေလးကို ကိုင္ၿပီး
ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္သို႔ လိုက္ပို႔သည္။
ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ အေတာ္ေလး အ့ံၾသသြားသည္။ ေကာင္မေလးရဲ့ အိမ္မွာ သူအျမဲလာစုံစမ္းေနေသာ ဦးေမာ္ႀကီးရဲ့ ေနအိမ္ျဖစ္ေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလးက ဦးေမာ္ႀကီး၏
အလြန္ခ်စ္ျမတ္နိုးလွစြာေသာ ဇနီးေလးနန္းသူဇာမ်ား ျဖစ္ေနမလား။
……………………
“အေဒၚႀကီး ေဒၚမိုး” လာတြဲပါဦး။
ဟုတ္လာပါၿပီ မမေလးဆိုၿပီး အသက္ငါးဆယ့္ငါးႏွစ္ခန႔္ရွိမည့္ ေဒၚမိုးဆိုသူ မိန္းမႀကီးကားဂိုေဒါင္ထဲမွ ထြက္လာၿပီး ေကာင္မေလးကို လာတြဲကာ ခမ္းနားလွပေသာအိမ္ႀကီးထဲသို႔ ေခၚသြားသည္။
ဒီေကာင္မေလးသည္ နန္းသူဇာဆိုတာ ပိုၿပီးေသခ်ာသြားသည္။
အခုမွေကာင္မေလးကို ေသေသခ်ာၾကည့္မိသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေခ်ာသည္။အရြယ္အားျဖင့္လည္း ႏုနယ္သည္။ နန္းသူဇာရဲ့ အလွအပကို ၾကည့္ရင္းက ပိုပိုႏွေျမာလာသည္။
အေဒၚႀကီး ဒဏ္ေၾကလိမ္းေဆးနဲ႔ ပတ္တီးေလး ယူေပးပါ့လား။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးပါစည္းေပးသြားမယ္။
“အို…မဟုတ္တာ…ေနပါေစ…ရပါတယ္”
ေနာက္ၿပီးက်မွ ကၽြန္မဘာသာ လုပ္လိုက္ပါ့မယ္။
ေဆးေတြသြားယူေနေသာအေဒၚႀကီးေရာက္လာသည္။
ရပါတယ္ဗ်ာ။ အားမနာပါနဲ႔။
“ေပး…ေပး…အေဒၚႀကီး”ဆိုၿပီး ကိုကိုလြင္က သြက္လက္စြာယူၿပီး
နန္းသူဇာ ထိုင္ေနေသာေနရာသို႔ သြားလိုက္သည္။
စီးကြင့္ထိုးထားေသာ အဝါေရာင္ ကတၱီပါဖိနပ္အပါးေလးကို ညႇပ္စီးထားေသာ နန္းသူဇာ၏ ေျခေခ်ာင္းေလးမ်ားမွာ ျဖဴေဖြးၿပီး သြယ္လ်လ်ေလးဆိုေတာ့ ဖြဖြေလးကိုက္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။
နန္းသူဇာစီးထားေသာ ဖိနပ္ေလးကို ကိုကိုလြင္က ခၽြတ္ေပးၿပီး ေျခဖမိုးကို ေဆးလိမ္းဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္-
“အို…ရပါတယ္…ကၽြန္မဖာသာ…”
နန္းသူဇာရဲ့ စကားမဆုံးခင္မွာပဲ ကိုကိုလြင္က ဖိနပ္ေလးကို ခၽြတ္ၿပီးသြားသည္။
“အို…အားနာလိုက္တာရွင္”
“ရပါတယ္…ကိစၥမရွိပါဘူး”
“ဒဏ္ရာသက္သာဖို႔က အဓိကပဲေလ”ေျပာၿပီး ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္း
ေပးေနေသာ ကိုကိုလြင့္ကို ၾကည့္ၿပီး နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ အားနာတာေရာ စိတ္လႈပ္ရွားေတြေရာျဖစ္ေနသည္။
နန္းသူဇာ စိတ္လႈပ္ရွားေနစဥ္ အတြင္းမွာပဲ ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ သူမရဲ့ ေျခဖမိုးေလးကို ေဆးလိမ္းၿပီး ပတ္တီးေတာင္ စည္းေပးၿပီးသြားၿပီ။ ကိုကိုလြင္လည္း ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ –
”ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ခြင့္ျပဳပါအုန္း”
နန္းသူဇာလည္း အခုမွသတိရကာ-
“အစ္ကို႔ နာမည္က”
“ကၽြန္ေတာ့္နာမည္က ကိုကိုလြင္ပါ”
“ကၽြန္မနာမည္က နန္းသူဇာပါ။”
ေနာက္လမ္းၾကဳံရင္လည္း အိမ္ကိုလာလည္လို႔ရပါတယ္။
လမ္းၾကဳံမွာလည္း မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး။ ဒီဘက္ကို ေရာက္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဝင္ခဲ့ပါ့မယ္”
“သြားလိုက္ပါအုန္းမယ္”…ကိုကိုလြင္ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာၿပီး အိမ္ထဲမွထြက္လာခဲ့သည္။
အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဦးေမာ္ႀကီးတို႔ အိမ္ဘက္မေရာက္ေတာ့တာ တစ္လခြဲေလာက္ရွိသြားၿပီ။ နန္းသူဇာရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ျမင္ေယာင္မိတိုင္း လြင္မီ့ကိုပဲ ေခၚၿပီးလိုးျဖစ္ေနတယ္။ ရည္းစားသက္တမ္းေလးၾကာလာတာနဲ႔ အမၽွ လြင္မီေလးလည္း လီးကိုေကာင္းေကာင္းစုတ္တတ္ၿပီး ေအာက္ေပးလည္းေကာင္းလာတယ္။ လြင္မီ့ဖင္ကိုေတာ့ တစ္ခါမွမလိုးဘူး ေသးဘူး။ ကုမၸဏီကို မသြားပဲ အိမ္မွာပဲ ဇိမ္ယူရင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။
“ေဒါက္…ေဒါက္”
အခန္းတံခါးေခါက္သံၾကားလို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြင္မီ ျဖစ္ေနတယ္။
ကုမၸဏီကို မသြားပဲ ဒီအခန္းထဲမွာ ၿငိမ့္ေနတယ္ေပါ့။
“သြားစို႔” အျပင္သြားၿပီးမုန႔္စားရေအာင္။
“ေနပါဦး ခ်စ္ေလးရယ္”ေျပာကာ လြင္မီ့ ကိုယ္လုံးေလးကို ေပြ႕ခ်ီၿပီး ေမြ႕ယာေပၚ တင္လိုက္သည္။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
ေမြ႕ယာေပၚမွာ ထိုင္ေနေသာ လြင္မီ့ကို ကိုကိုလြင္ က ႏႈုတ္ခမ္းေလးကို နမ္းလိုက္ၿပီး…“အင့္… ကို႔ ရဲ့ လီးကို စုတ္ေပးအုန္း”ေျပာကာ မတ္တတ္ရပ္ရင္းကေန လြင္မီ့ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းဝဆီသို႔ လီးကိုေတ့ေပးလိုက္သည္။
လြင္မီ ကလည္း ကိုကိုလြင္လုပ္သမၽွဆို မျငင္းေပ။ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဟလိုက္ၿပီး ပါစပ္ထဲ တိုးဝင္လာတဲ့ လီးကို လီးထိပ္ေလးစုတ္လိုက္ လီးတန္ကိုလၽွာနဲ႔ပတ္ဆြဲလိုက္ ေဂြးဥေလးကိုလၽွာနဲ႔ထိုးလိုက္ လုပ္ကာ အစြမ္းကုန္ စုတ္ျပေနသည္။
“အား…ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
“ေကာင္းလိုက္တာ လြင္မီေလးရယ္… ေတာ္လိုက္တာကြာ”
ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္စုတ္ခိုင္းၿပီးမွ ကိုကိုလြင္က လြင္မီ့ကို ေမြ႕ယာေပၚမွ ဆင္းခိုင္းၿပီး ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလိုက္သည္။
ေနာက္သို႔ ျပဴထြက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးက ေဂၚတိုက္စားမႈေၾကာင့္ နည္းနည္းကြဲေနသည္။ ဖင္ဝေလးကေတာ့ ပန္းေရာင္သန္းၿပီး ခပ္စူစူေလးဆိုေတာ့ ကိုကိုလြင္ကို ဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္။
ကုန္းေပးထားတဲ့ လြင္မီရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို ကိုကိုလြင္ အရင္လိုးလိုက္သည္။ လက္ကို သေတြးစြတ္ကာ ဖင္ဝေလးကိုပါ ကလိေပးေနသျဖင့္ လြင္မီ ခဗ်ာ ညည္းသံေလးေတြျဖင့္ ရွိေနသည္။
“အား…”
“ကို…ကိုရယ္”
“ဘယ္လိုလုပ္ေနတာလည္း…ဖင္ဝက ယားေနၿပီ”
“ယားေနရင္ ကို လုပ္ေပးမွာေပါ့ လြင္မီေလးရဲ့”
ေစာက္ပတ္ထဲကေန လီးကို“ ဗြက္”ကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖင္ဝကို ေတ့လိုက္သည္။
“ကို” ဘာလုပ္မလို႔ လဲ။ ဖင္ဝကို လီးျဖင့္ေတ့ထားသျဖင့္လြင္မီလန႔္ၿပီး ေမးလိုက္သည္။ လြင္မီ့ကို ခ်စ္မလို႔ေပါ့ေျပာၿပီး ေစာက္ရည္ေလးမ်ားနဲ႔ စိုလက္ေနတဲ့ လီးကို လက္ျဖင့္ထိန္းၿပီး ဖင္ဝေလးထဲသို႔ “ျဗစ္”ကနဲေနေအာင္ လီးထိပ္တစ္ခုလုံး ျမဳပ္သည္ အထိဖိသြင္းလိုက္သည္။
“အား…မရဘူး… နာတယ္…”
လြင္မီ ႐ုန္းေပမယ့္ ကိုကိုလြင္က ခါးေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္ ကိုင္ကာထိမ္းထားသျဖင့္ ႐ုန္းလို႔မရေပ။
မ်က္ရည္ေလးမ်ားပါ က်ၿပီး ထြန႔္ထြန႔္လူးခံစားေနရသည္။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ဖင္အပ်ိဳရည္ပါ ဖ်က္ခြင့္ရလိုက္၍ အရသာကအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနသည္။
ထြန႔္ထြန႔္လူးေအာင္ခံစာေနရေသာ လြင္မီ့ကို မညႇာတာပဲ လီးကို ဖင္ထဲသို႔ ဝင္သည္ထက္ဝင္ေအာင္ နည္းနည္းခ်င္း ႏွဲ႕သြင္းေနသည္။ လြင္မီကသာ နာလြန္းလို႔ ငိုရွိုက္ေနရတာ ဖင္ဝေလးကေတာ့ သဘာဝအဆီေလးေတြပါ ထြက္ေနၿပီ။
“ႁဗြတ္…ဗြက္…”
“ဘြတ္…ဘြတ္…”
“ဗ်စ္…ဗ်စ္…”
လီးမွာ တပ္ထားတဲ့ ေဂၚလီမ်ားကလည္း ကိုကိုလြင့္ရဲ့ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လိုးေနတဲ့ အသြင္းအထုတ္တိုင္းမွာ ဖင္ဝေလးကို ယားေအာင္လုပ္ေနသျဖင့္ လြင္မီလည္း အငိုရပ္ၿပီး
ဖင္ေလးကို ေနာက္ပစ္ခါ ပစ္ခါျဖင့္ ဖင္ကို ေကာင္းေကာင္းေလး ခံတတ္လာေလၿပီ။
လြင္မီ ဖင္ေလးေပးတတ္တာနဲ႔ ကိုကိုလြင္ရဲ့ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြျမန္လာၿပီး သုတ္ရည္မ်ား လြင္မီ့ ဖင္ထဲသို႔ ျပည့္လၽွံေအာင္ ပန္းထုတ္လိုက္ေလသည္။
လြင္မီလည္း ဘယ္ႏွစ္ခ်ီ ၿပီးလို႔ ၿပီးမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ေပ။ ေမႊ႕ယာေပၚသို႔ ေျမာ့ေခြက်သြားသည္။
“နန္း”
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ…ကားေပၚတတ္ေလ…လိုက္ပို႔ေပးမယ္”
ေခၚသံၾကားလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အပ်ိဳတုန္းက ရည္းစားစကား အတင္းလိုက္ေျပာတဲ့ “ေနဝင္း” ဆိုတဲ့သူျဖစ္ေနသည္။ ပ်င္းတာနဲ႔ စာအုပ္ငွားထြက္လာမွ စိတ္ညစ္စရာႏွင့္ ၾကဳံေနသည္။ ပိုက္ဆံရွိေပမယ့္စကားေျပာမိုက္ရိုင္းေသာ “ေနဝင္း”ကို အရင္ကတည္း “နန္းသူဇာ” ၾကည့္မရခဲ့ပါ။ ၾကည့္မရပါဘူးဆိုမွ လူရွင္းတဲ့ လမ္းမွာ လာေတြ႕ေနသည္။
“ေနဝင္း”ကားထဲကေနအျပင္ ထြက္လာေတာ့ သူမလည္း မတတ္သာေတာ့ပဲ လမ္းေလ်ာက္ရာမွ ရပ္လိုက္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“စာအုပ္သြားငွားမလို႔ပါ…ေရွ႕နားဆိုေရာက္ေတာ့မွာ…မလိုက္ေတာ့ပါဘူး” ဒီလိုျပန္ေျဖလိမ့္မယ္ဆိုတာကို “ေနဝင္း”သိႏွင့္ၿပီးသား။ ဟိုတုန္းကတည္းက ျငင္းခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိ။ ဒီေကာင္မေလးကို သူအရမ္းပိုင္ခ်င္ခဲ့တာ။ အရမ္းလိုခ်င္ခဲ့တာ။ ဘယ္လိုမွ ႀကိဳးစားလို႔ မရခဲ့ဘူး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူ႔ထက္အသက္အမ်ားႀကီးႀကီးတဲ့သူကို “နန္းသူဇာ” လက္ထပ္သြားသည္ေလ။
“ဒါဆိုလည္း တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္ေလ…စကားေျပာရင္းေပါ့”
“မစားေတာ့ပါဘူး… ေျပာစရာရွိရင္ ဒီမွာပဲေျပာေလ”
“နန္း” အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီးမွ ပိုလွလာတယ္ေနာ္။
“ရွင္”ဘာစကားေတြ လာေျပာေနတာလည္း။
နန္းသူဇာ စိတ္တိုသြားသည္။
ေအာ္ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ ပိုလွလာလို႔ ပိုလွလာတယ္ေျပာတာေလ။ ဘာလဲ မေျပာရဘူးလား။ မင္းအဖိုးႀကီးက မင္းကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခ်စ္ျပထားလို႔နဲ႔ တူတယ္ ဟား…ဟား…ဟား…
ရွင္ ယုတ္မာလွခ်ည္လား ႏွမသားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းမစာပဲ ရွင္မို႔ေျပာထြက္တယ္။ေတာ္ၿပီရွင္နဲ႔ က်မ လုံးဝစကားေျပာစရာမရွိေတာ့ဘူး။ “နန္းသူဇာ”ေျပာၿပီးလွည့္အထြက္မွာ “ေနဝင္း”က လက္ေကာက္ဝတ္ကို လွမ္းဆြဲလိုက္တယ္။ စကားေျပာမိုက္ရိုင္းတဲ့အျပင္ အသားပါထိလာသျဖင့္ “နန္းသူဇာ” ၿငိမ္မခံေတာ့ေပ။
“ျဖန္း”
ပါးကို ျဖတ္ရိုက္ပစ္လိုက္သည္။
႐ုတ္တရတ္ဆိုေတာ့ “ေနဝင္း”လည္းမကာမိလိုက္နိုင္ေတာ့ ပါးကို ဖ်င္းကနဲ ေနေအာင္ နာသြားသည္။ စိတ္လည္းေတာ္ေတာ္တိုသြားသည္။
လက္တစ္ဖက္က ကားတံခါးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး က်န္တစ္ဖက္ႏွင့္ “နန္းသူဇာ”ကို ကားထဲဇြတ္ဆြဲသြင္းသည္။
“လူယုတ္မာ…ေခြးႀကီး…ငါ့လက္ကိုလႊတ္စမ္း”ဆိုၿပီး ေျပာၿပီး “နန္းသူဇာ” ႐ုန္းသည္။ အားခ်င္းမမၽွ၍ “ နန္းသူဇာ” တစ္ေယာက္ ကားတံခါးေပါက္နားသို႔ ေရာက္လာသည္။ လူကလည္းရွင္းေနသျဖင့္ “နန္းသူဇာ”တစ္ေယာက္ ကူရာမဲ့ၿပီး ကားေပၚတင္ခံရေဆာ့မည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေနသည္။
ထိုသို႔ ျဖစ္ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ သူတို႔ျဖစ္ပ်က္ေနရာ လမ္းမေပၚသို႔ လူတစ္ေယာက္ လမ္းေလ်ာက္လာသည္ကို “နန္းသူဇာ” ေနာက္လွွည့္႐ုန္းခ်ိန္တြင္ ျမင္ေတြ႕လိုက္သည္။
“ကူညီပါဦးရွင္…ကူညီပါဦး”
“ေနဝင္း”လညး္ ပါးစပ္ကို လွမ္းပိတ္ဖို႔ အခ်ိန္မမွီေတာ့ေပ။
ထိုသူသည္ အနားသို႔ ေရာက္လာသည္။
“ညီေလး”
လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကို အနိုင္က်င့္တာ မေကာင္းပါဘူးကြာ။
ေျပေျပလည္လည္ ေျဖရွင္းမွေပါ့။
“သူနဲ႔ ကၽြန္မ ဘာမွမဆိုင္ပါဘူးရွင္”
“ကၽြန္မကို သက္သက္လိုက္ေႏွာက္ယွက္ေနတာပါ” ေျပာၿပီး လွည့္အၾကည့္တြင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေတာ့ အံ့ၾသသြာသည္။
“နန္းသူဇာ”
“ကိုကိုလြင္”
“မင္း ယုတ္မာလွခ်ည္လား”
“ခြပ္”
“ကိုကိုလြင္” စိတ္တိုသြားၿပီး “ေနဝင္း”၏ ေမးရိုးကို လက္သီးျဖင့္ ပင့္ထိုးလိုက္သည္။
“ေနဝင္း”လဲက်သြားသည္။ ျပန္အထတြင္ အနီးရွိ အုပ္နီခဲကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး “ကိုကိုလြင္၏ ဦးေခါင္းကို ရိုက္ထည့္လိုက္သည္။
ရိုက္ၿပီးတာနဲ႔ ကားေပၚတတ္ၿပီး “နင္ဒီေန႔ ျဖစ္တာေတြကို အကုန္မွတ္ထား နန္းသူဇာ။ နင္တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ဒီကိစၥအတြက္ ငါ့ျပန္ၿပီး လက္စာားေခ်မယ္”ေျပာကာ ကားကို ေမာင္းထြက္သြားသည္။
“ကိုကိုလြင္”ရဲ့ေခါင္းမွာလည္း ေသြးေတြေတာ္ေတာ္ေလး ထြက္လာသည္။ မိမိေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာဆိုေတာ့ “နန္းသူဇာ” ေဆးထည့္ေပးရန္ “ကိုကိုလြင့္” ကို ေခၚသြားသည္။
“ေဒၚႀကီးမိုး”လာပါဦး ဒီမွာ ကၽြန္မေၾကာင့္ “ကိုကိုလြင္”ေခါင္းေပါက္သြားလို႔ ေဆးထည့္ေပးမလို႔။
ေဆးေတြယူလာခဲ့ပါဦး။
ေဒၚႀကီးမိုးလည္း ေဆးေတြကို သယ္လာရင္း နန္းသူဇာကို ေမးလိုက္သည္။
မမေလးရယ္ ဘယ္လိုမ်ားျဖစ္လာတာတုန္း။
ဒါေၾကာင့္မို႔ မမေလးကို “ေဒၚႀကီးမိုး” ေျပာသားပဲ။
“ေဒၚႀကီးမိုး”ကိုယ္တိုင္ စာအုပ္သြားငွားေပးမယ္လို႔။
အဲဒါေတြေနာက္မွေျပာပါ ေဒၚႀကီးမိုး ရယ္။
သူ႔ကိုအရင္ေဆးထည့္ေပးရေအာင္။
“အား…”
“ကၽြတ္…ကၽြတ္…”
နန္းသူဇာက ဒဏ္ရာကိုအရက္ျပန္ျဖင့္ ေဆးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုလြင္ တစ္ေယာက္ စပ္သြားၿပီး ညီးတြားလိုက္သည္။
ေတာ္ေတာ္စပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္။
နန္းသူဇာက အနီးကပ္ေလးေမးလိုက္တာဆိုေတာ့ သင္းပ်ံ႕ေသာ ဂတြင္းနန႔္ေလးက ကိုကိုလြင့္ရဲ့ ႏွာေခါင္းဝေလးမွာ စြဲက်န္သြားသည္။
အရာအားလုံးနဲ႔ျပည္စုံေနပါလား နန္းသူဇာရယ္လို႔ ကိုကိုလြင္ ေတြးျဖစ္သည္။
ေတာ္ေလးစပ္သြားတာလား ကိုကိုလြင္။
ကိုကိုလြင္လည္း အခုမွ သတိဝင္သြားၿပီး…
“အင္း…”
ခဏၾကာေတာ့ ေဆးထည့္ၿပီး ပတ္တီးပါ စည္းေပၿပီးသြားသည္။
“ကၽြန္ေတာ္သြားေတာ့မယ္”ေျပာၿပီး ထရပ္လိုက္ကာ ေခါင္းမူးသြားဟန္ေဆာင္ၿပီး ေခါင္းကို လက္ျဖင့္ဖိၿပီး ခႏၲာကိုယ္ကို ယိုင္ျပလိုက္သည္။
နန္းသူဇာ စိုးရိမ္ၿပီး လွမ္းထိမ္းလိုက္သည္။
“ဒီမွာ ခဏနားၿပီးေတာ့ သက္သာေတာ့မွ သြားပါလား”
ရပါတယ္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ မပူပါနဲ႔။
ကိုကိုလြင္ လီဆယ္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
“အို မဟုတ္တာရွင္ ကၽြန္မေၾကာင့္ အခုလိုျဖစ္သြားတာပဲ”
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခန္းတစ္ခန္းမွာ နားလိုက္ပါ။
“ေဒၚႀကီးမိုး”
“ရွင္” မမေလး
ဒီက အစ္ကို႔ကို ေဒၚႀကီးမိုးရဲ့ အခန္းနဲ႔ ကပ္ရပ္က တိုက္ခန္းေလးထဲမွာ အနားယူဖို႔ ျပင္ေပးလိုက္ပါေနာ္။
ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ နန္းသူဇာအနားယူခိုင္းထားေသာအခန္းထဲတြင္ ကုတင္ေပၚလွဲေနၿပီး အႀကံထုတ္ေနသည္။ ဒီအတိုင္းဆို သူ႔ဆရာ သူေဌးႀကီးဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ခိုင္းထားတဲ့အတိုင္း ေဆာင္ရြက္နိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ေဒၚႀကီးမိုးအခန္းနဲ႔ ကပ္ရပ္ဆိုေပမယ့္ ေပက ၂၀.၂၅ေလာက္ကြာသည္။ ဘာဆက္လုပ္ရမလည္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ကာ မွိန္းေနေလသည္။
ေဒၚႀကီးမိုး သူအခုဘယ္လိုေနေသးလည္း။
အခန္းထဲမွာ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္တဲ့တူတယ္ မမေလး။
ဒုကၡပါပဲ ဦးေမာ္ျပန္လာလို႔ သူ႔ေတြ႕သြားရင္ ကၽြန္မျဖင့္ ဘယ္လိုရွင္းျပရမလည္း မသိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မေၾကာင့္ျဖစ္ထားတာဆိုေတာ့ ဒီအတိုင္းျပန္လႊတ္ဖို႔လည္းမေကာင္းဘူး။
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး ေဒၚႀကီးမိုးရယ္။
ဆရာႀကီးကေတာ့ ေဒၚမိုးတို႔ ဘက္ကိုမလာတတ္ေတာ့ မေတြ႕ေလာက္ပါဘူး မမေလးရယ္။ ေတြ႕ေတာ့လည္း ေဒၚႀကီးမိုး ရွင္းျပေပးမွာေပါ့။
ေက်းဇူးပါပဲေဒၚႀကီးမိုးရယ္။
ညကလည္းေတေတာ္ေနၿပီ။
အေကာင္းစားေမြ႕ယာေပၚမွာ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ နန္းသူဇာပင္။
ဦးေမာ္ႀကီးကေတာ့ သူမေဘးမွာ အိပ္စက္ေနသည္။ အလုပ္ပန္လာလို႔ ထင္သည္ တေခါေခါႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေနသည္။
“ကိုကိုလြင္ သက္ေရာသက္သာရဲ့လားမသိဘူး။ ငါလည္း သူ႔ကို အခန္းထဲ ပို႔ထားၿပီးမွ တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ျဖစ္ဘူး။ ဒဏ္ရာေၾကာင့္ဖ်ားမ်ားေနမလား။ ဒီအခ်ိန္သြားၾကည့္ရင္ေကာင္းမလား။”ဆိုၿပီး စဥ္းစားေနသည္။
ဒဏ္ရာကလည္းေခါင္းမွာဆိုေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္မေကာင္းဘူးဆိုၿပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ သြားၾကည့္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။
ကိုကိုလြင့္အခန္းထဲသို႔ သူေဌးဦးေမာ္ႀကီးရဲ့ ဇနီးေလး ေရာက္ရွိလို႔ေနသည္။
ကိုကိုလြင္ အိပ္မေပ်ာ္ေသးေပ။ တံခါးဖြင့္သံ မၾကားေပမယ့္ ရႉမိလိုက္တဲ့ ကိုယ္သင္းနန႔္ေလးက နန္းသူဇာပဲဆိုတာ အတပ္သိလိုက္သည္။
အသက္ေရာရွိေသးရဲ့လားလို႔ ကိုကိုလြင့္ ႏွာေခါင္းဝကေလကို စမ္းလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ။
ကိုကိုလြင့္ လက္တစ္ဖက္က နန္းသူဇာရဲ့ စမ္းေနတဲ့ လက္ကိုဆြဲၿပီး နန္းသူဇာရဲ့ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္တယ္။
“အို”
နန္းသူဇာလည္း က်ယ္ျပန႔္တဲ့ ကိုကိုလြင့္ရဲ့ ရင္ခြင္ထက္မွာ အသံတိုးတိုးေလးထြက္ၿပီးပါသြားတယ္။
မွိန္ေဖ်ာ့တဲ့ အလင္းေရာင္ထဲမွာ ေနာက္ၿပီးတိတ္ဆိတ္တဲ့ညဆိုေတာ့ နန္းသူဇာ ရင္တုန္သြားသည္။
ဘာလုပ္ရမွန္းလဲ မသိေတာ့။ ႐ုန္းလို႔ကလဲမရေပ။သန္မာေသာလက္မ်ားက မိမိ၏ ခါးေသးေသးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို အမိအရဖတ္ထားသည္။ သူမကို အဓမၼလုပ္ဖို႔ႀကံေနတာလား စဥ္စားမိၿပီး သူ႔မ်က္လုံးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ထားၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ နန္းသူဇာ ေလ်ာက္ေတြရင္းနဲ႔ ရင္ပါဖိုလာသည္။ သူ႔ကို အခုမွေသခ်ာၾကည့္မိသည္ အသားညိဳၿပီး မ်က္ႏွာက ေယာက်္ားပီသသည္။ အို… ဘာေတြေလ်ာက္ေတြးေနမိတာလည္း။
နန္းသူဇာေလ်ာက္ေတြးေနစဥ္အတြင္းမွာပဲ ကိုကိုလြင္က အဖ်ားတတ္တာလိုလိုနဲ႔
“ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္…အရမ္းခ်စ္တယ္ကြာဆိုၿပီး” လက္ေတြကလည္း ခါးကေန ရင္ႏွစ္မႊာကိုပါ က်ဴးေက်ာ္ေနသည္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးလာမိတာကိုက မိမိအျပစ္မွန္း နန္းသူဇာသိသည္။ ေအာ္လိုက္လၽွင္လည္း မိမိခင္ပြန္းကနိုးလာၿပီး မိမိကို ဘာေတြမ်ားေျပာလိုက္မလဲ။ နန္းသူဇာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြဝင္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလူမွာပဲ ကိုကိုလြင္က သူမကို ရင္ခြင္ထဲကေန ကုတင္ေပၚ လွဲလိုက္သည္။
ကိုကိုလြင္ကလည္း သူ႔ရင္ဘက္ေအာက္ေရာက္ေနေသာ နန္းသူဇာကို ငုံၾကည့္ရာတြင္ အခုမွ သတိရလာတဲ့ပုံျဖင့္။
“နန္း…နန္းသူဇာ”
“ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အခုလို…”
“မထူးေတာ့ပါဘူး နန္း ရယ္”
“နန္း”ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္”
ေတာင္စဥ္ေရမရေလ်ာက္ေျပာၿပီး နန္းသူဇာရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို ဇြတ္နမ္းလိုက္တယ္။
နန္းသူဇာ ဘာမွမေျပာနိုင္ေတာ့ေပ။ ငိုရွိုက္႐ုံပဲ ရွိေတာ့သည္။ မိမိ၏ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္သာ စပ္ယွက္ဘူးေသာ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို ေနာက္ထပ္တစ္ေယာက္က ထပ္လုပ္အုန္းမည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မသတီေတာ့။
ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို စုတ္ၿပီးေနာက္ နန္းသူဇာရဲ့ ထဘီကို လွန္ကာ
ဝင္းဖန႔္ေသာေစာက္ပက္ေလးကို အျပတ္ လၽွာျဖင့္ လ်က္ေတာ့သည္။
နန္းသူဇာမွာ ဒီလို လုပ္မယ္မထင္ထားေပ။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ေလးတစ္ခုလုံး ရိုးတိုးရြတေတြ ျဖစ္ကုန္သည္။ သူမ၏ ခင္ပြန္းႏွင့္ စပ္ယွက္တဲ့ အခါတိုင္း ရိုးရိုးတန္းတန္းသာ။အခုဟာက သိလည္းမသိေပ။ ပထမဆုံးၾကဳံဘူးျခင္းျဖစ္သည္။
“ေတာ္ပါေတာ့ ရွင္ အဲဒီလို မလုပ္ပါနဲ႔ မေနတတ္လို႔ပါ”
“ကၽြန္မ ကို သနားပါဦးရွင္”
“ငရဲေတြလည္း ႀကီးကုန္ပါၿပီရွင္”
ကိုကိုလြင္ကေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို က်က်နန ယက္ေပးေနသည္။
ေစာက္ေမႊးေလးေတြကလည္းႏုႏုပါပါးေလးေတြဆိုေတာ့ ယက္ရတာ အရသာေတြ႕ေနသည္။
နန္းသူဇာလည္း ျငင္းလို႔သာျငင္းေနတာ။ ကိုကိုလြင့္ရဲ့ လၽွာဖ်ားေလးက အစိေလးကို လာထိလိုက္တိုင္း မသိစိတ္က ဖင္ေလးကို ေကာ့ၿပီးပင့္ ပင့္ ေပးေနမိတာပါ။ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ ရဲ့ လၽွာဖ်ားေလးမွာပဲ အေရေလးမ်ားထြက္သြားသည္အထိ က်ရႈံးသြားသည္။
မလုပ္ပါနဲ႔ ေျပာရင္းက မိမိၿပီးသြားသျဖင့္ ကိုကိုလြင့္ကို မ်က္ႏွာမျပရဲေလာက္ေအာင္ နန္းသူဇာ ရွက္သြားသည္။ ကိုကိုလြင္လည္း နန္သူဇာၿပီးသြားသျဖင့္ လ်က္ေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး အေၾကာမ်ားအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနေသာ ေဂၚတပ္ထားေသာလီးႀကီးကို အရည္ေလးမ်ားရႊဲစိုေနေသာ နန္းသူဇာ၏ေစာက္ပတ္ႏုႏုေလးထဲသို႔ ဖိသြင္းလိုက္သည္။
“ဗ်စ္”
“အား…နာတယ္ မရဘူး နာတယ္”
“ကြဲသြားၿပီနဲ႔ တူတယ္”
နန္းသူဇာ၏ေစာက္ပတ္ေလးကို လိုးရသည္မွာေကာင္းလွသည္။ အပ်ိဳတစ္ေယာက္ကို လိုးရသလိုပဲ။ စီးၾကပ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးဖိသြင္းလိုက္မွ ဗ်စ္ ကနဲ အသံႏွင့္အတူ ေစာက္ပတ္ေလးရႈံ႔ၿပီး ဝင္သြားတာ။
“ဗ်စ္…ဘြတ္…ဖတ္…”
ဝင္ထြက္သံေတြႏွင့္ ကိုက္ညီစြာ ေဂၚလီမ်ားကလည္း နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္နံရံႏွင့္ အစိေလးကို ပြတ္ဆြဲေနသည္။
နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ ေဂၚေတြရဲ့ ပြတ္ဆြဲမႈဒဏ္ကို ေကာင္းႀကီးခံစားရင္း ခါးေလးေကာ့တက္သြားၿပီး ဒုတိအခ်ီေျမာက္ၿပီးသြားျပန္သည္။
ကိုကိုလြင့္ရဲ့ လိုးေစာင့္ခ်က္မ်ားလည္းျမန္လာသည္။ျမန္လာသည္ႏွင့္အမၽွ နန္းသူဇာလည္း
“အား…နာတယ္…နာတယ္….” ဟုတိုးညႇင္းစြာ ညည္းေနသည္။
နန္းသူဇာ၏ ညည္းသံေလးေၾကာင့္ ကိုကိုလြင့္မွာ အရသာတိုးေနသည္။
“ဗြက္…ဖြတ္”
“ဒုတ္…ဘြတ္”
အသံေတြမ်ိဳးစုံထြက္ေနသည္။
ကိုကိုလြင့္၏ လီးမွာ နန္းသူဇာ၏ ေစာက္ပတ္ေလး က်ဥ္းၾကပ္ၿပီး ညႇစ္တဲ့ဒဏ္ကို ၾကာရွည္စြာ မခံစားနိုင္ေတာ့သလို နန္းသူဇာလည္း ေဂၚဒဏ္ကို ၾကာရွည္စြာ မခံစားနိုင္ေတာ့ပဲ ႏွစ္ေယာက္သား ကာမအထြတ္အထိပ္ကို ၿပိဳင္တူ တက္လွမ္းသြားသည္။
“အား…အင္း…” ညည္းညဴရင္း ႏွစ္သားေမာဟိုက္သြားေလသည္။
နန္းသူဇာအဖို႔ တစ္ရက္တည္းသုံးခ်ီၿပီးသြားတာက ပထမဆုံးျဖစ္ကာ ႏုံးခ်ိသြားေလေတာ့သည္။
ဒီကာမအရသာကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွေမ့ေပ်ာက္ရမွာ မဟုတ္ေပ။
မိမိ၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကလည္း မ်က္လွည့္ဆန္လွသည္။ ၾကည့္႐ုံေလးလာၾကည့္တာကေန ကိုကိုလြင့္ရဲ့ ခ်စ္ပြဲဆင္ႏႊဲျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ လူလည္းတစ္ကိုယ္လုံးႏုံးခ်ိသြားသည္။ နန္းသူဇာ ျပန္ဖို႔ထရပ္လိုက္စဥ္မွာပဲ ကိုကိုလြင္ နန္းသူဇာရဲ့ ခါးကို ဖက္လိုက္သည္။
“နန္း…နန္းရယ္…”
“ကို႔ကို စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ကြာ”
“ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ျဖစ္သြားတာပါ”
တကယ္တမ္းေတာ့ ကၽြန္မမွားတာပါ။ ဒီေနရာထိ လာမိတာကိုက ကၽြန္မမွားတာ။
ကၽြန္မမွာေယာက်္ားရွိတယ္ဆိုတာကို အေၾကာင္းမတိုက္ဆိုင္လို႔ ရွင့္ကို မေျပာခဲ့တာ။
“ဟင္! “
“နန္း…နန္းမွာ ေယာက်္ားရွိတယ္”
“မယုံဘူးကြာ လုံးဝ မယုံဘူး”
မ်က္ရည္မ်ားပါ က်လာသည္အထိ ကိုကိုလြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ေကာင္းလွသည္။
ကၽြန္မေယာက်္ား မနိုးေသးခင္ ကၽြန္မသြားရမယ္။ ကၽြန္မကို လႊတ္ပါရွင္။
မရနန္း လုံးဝမလႊတ္နိုင္ဘူး။ နန္း ေျပာတဲ့စကားေတြကို မယုံဘူး။
ကို႔ကို ခ်စ္တယ္လို႔ေျပာမွ ကို လႊတ္ေပးမယ္။
နန္းသူဇာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။ အခက္ေတြ႕ေနၿပီ၊။ အေျဖေတာင္းေနတဲ့ သူကလည္း ခုနကမွ အခ်စ္ပြဲကို ဆင္ႏြဲထားတဲ့သူ။ သူမမွာလည္း သူမခ်စ္လို႔ ယူထားတဲ့သူ။ ေခါင္းထဲမွာလည္း မူးေနာက္ေနေအာင္ရႈပ္ရွက္ခက္ေနသည္။
ခ်စ္တယ္လို႔ ျပန္မေျဖရင္ နန္းကို ကိုလႊတ္မေပးေတာ့ဘူးေနာ္။
မျပန္လို႔ကလည္းမျဖစ္ေတာ့ေပ။နန္းသူဇာေနာက္ဆုံးေတာ့ “အင္း”လို႔ေျပာၿပီး အိပ္ဘက္သို႔ အေျပးေလးျပန္သြားသည္။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ အေခ်ာအလွေလးကိုလုပ္ခဲ့တာေတြျပန္ေတြရင္း အေပ်ာ္ႀကီးေပ်ာ္ေနေလသည္။
နန္းသူဇာလည္း မိမိေယာက္်ားေဘးတြင္ အိပ္ရင္း ကြဲသြားေသာေစာက္ဖုတ္္ေလးကို ကိုင္ၿပီး ခုနကအျဖစ္ပ်က္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနမိသည္။
“ကိုကိုလြင့္ရဲ့ လီးႀကီး ႀကီးသည္ကိုေတာ့ သူမအဖုတ္ေလးထဲသို႔ လီးဒစ္ႀကီးတိုးဝင္လာတည္းက သိသည္။ သူမ မသိတာက သူမရဲ့ အစိထိပ္ကို ပြတ္ဆြဲေနေသာအလုံးေလးေတြကို မသိေပ။ ထိုအုံးေလးမ်ားေၾကာင့္ သူမ သုံးႀကိမ္ေတာင္ၿပီးသြားရသည္။ သူမကိုစၿပီးမလုပ္ခင္က မရြံ့မရွာနဲ႔ လၽွက္ေပးတာကို ေတြးလိုက္မိေတာ့ ေစာက္ပတ္ေလးမွာ အရည္ေလးမ်ား ထြက္လာျပန္သည္။
ကိုကိုလြင္ရဲ့ လိုးေဆာင့္ခ်က္ေတြက သူမေယာက်္ားနဲ႔ေတာ့ တျခားစီပါ။ သူမေယာက်္ားကေတာ့ သုံးရက္တစ္ခါေလာက္ ေလးရက္တစ္ခါေလာက္သာ သူမကိုလုပ္ျဖစ္သည္။ လုပ္ျဖစ္တိုင္းလည္း သူမမွာ အခုလိုမ်ိဳး ၿပီးတယ္ဆိုတာမၾကဳံဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း ကာမအရသာဆိုတာ ဘာမွန္းမသိခဲ့ပါ။ ကိုကိုလြင္နဲ႔ ေတြ႕မွ ကာမအရသာေကာင္းမွန္း သူမသိခဲ့ရသည္။ ကိုကိုလြင္ဆိုေသာ ကိုညိဳေခ်ာကို ငါ့ေယာက္်ားထက္မ်ား ခ်စ္မိသြားၿပီလား”
ဆက္ၿပီးမေတြးခ်င့္ေတာ့ ဆက္ေတြးလၽွင္ သူမ တကယ္ခ်စ္မိသြားေတာ့မည္။
ဦးေမာ္ႀကီးေတာ့ သူမျပင္ဆင္ထားေသာ မနက္စာစားၿပီး ကုမၸဏီသို႔ သြားၿပီ။ ဦးေမာ္ႀကီး ထြက္သြားေတာ့ ကိုကိုလြင့္ကို မနက္စာေႂကြးရန္ ေဒၚႀကီးမိုးကိုမွာၿပီး သူမတို႔အခန္းသို႔ ျပန္သြားသည္။
“ကိုကိုလြင္”ေမးလာလၽွင္လည္း ေခါင္းကိုက္ေနတယ္ေျပာေပးဖို႔ မွာထားခဲ့သည္။
ေဒၚႀကီးမိုးတစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ကို သြားေခၚလာၿပီး မနက္စာအတြက္ ေကာ္ဖီနဲ႔ ၾကက္ဥေပါင္မုန႔္ေၾကာ္ ခ်ေပးသည္။
“ေဒၚႀကီး”
“ဟိုေလ… နန္းသူဇာက လာမစားဘူးလား”
“ေခါင္းကိုက္လို႔တဲ့ အခန္းထဲမွာ နားေနတယ္ကြဲ႕”
ကၽြန္ေတာ္ ဒါေတြမစားတတ္လို႔ ေဒၚႀကီး မစားေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတာ့မယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ႏႈတ္ဆက္သြားတယ္လို႔ ေျပာေပးပါ။
အို ဒီလိုလည္းဘယ္ဟုတ္အုန္းမလဲ ငါ့တူရယ္။ တခုခုေလးစားၿပီးမွသြားေပါ့။
ဘာစားခ်င္လို႔လဲ ေဒၚႀကီး သြားဝယ္ေပးမယ္။
မုန႔္ဟင္းခါးေလာက္ဆိုရပါတယ္။ေနပါေစ ေဒၚႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ရင္းနဲ႔ပဲ ဝင္ေသာက္လိုက္ပါမယ္။
အားမနာပါနဲ႔ကြယ္။ ေဒၚႀကီး လမ္းထိပ္ကဆိုင္မွာ သြားဝယ္လိုက္မယ္ ဆိၿပီး ထြက္သြားသည္။
ကိုကိုလြင္ အမွန္တကယ္ေတာ့ ညစ္လိုက္ျခင္းသာ။
ေဒၚႀကီးမိုး ထြက္သြားသည္ႏွင့္ နန္းသူဇာရွိတဲ့ အခန္းကို လိုက္ရွာေနသည္။ တခါးတစ္ခ်က္ ခပ္ဟဟေလးပြင့္ေနေသာ အခန္းကိုေတြ႕ေတာ့ အထဲလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နန္းသူဇာ၏ ေက်ာျပင္ကို ျမင္လိုက္သည္။ တစ္ခန္းလုံးကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲ အလွဆင္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားမွာ အေကာင္းစားေတြၾကည္း သုံးထားမွန္းသိသာသည္။ ကုတင္ႀကီးႏွင့္ ေမြ႕ယာကလည္း ၾကည့္လိုက္သည္ႏွင့္ အိပ္ပစ္လိုက္ခ်င္စရာပါ။ နန္းသူဇာက တဖက္လွည့္အိပ္ေနသျဖင့္ ကိုကိုလြင္ဝင္လာသည္ကို မသိလိုက္ပါ။
ေမြ႕ယာက အိခနဲ ျဖစ္သြားသျဖင့္ နန္းသူဇာ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
“ကိုကိုလြင္…”
“ရွင္ ရွင္ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ဒီအခန္းထဲဝင္လာတာလည္း”
“ကို႔ခ်စ္သူကို ေတြ႕ခ်င္လို႔ လိုက္ရွာရင္းဝင္လာတာေပါ့”
“ဘယ္သူကရွင့္ခ်စ္သူလို႔ ေျပာလို႔လည္း”
“နန္းပဲ မေန႔ညက ေခါင္းညိတ္ၿပီး ျပန္သြားတာေလ”
“ကၽြန္မေယာက္်ားနဲ႔ ျပႆနာတတ္မွာစိုးလို႔ ေခါင္းညိတ္ခဲ့တာ။”
“ကၽြန္မေတာင္ပန္ပါတယ္ရွင္ ရွင္ျပန္ပါေတာ့”
နန္းသူဇာ ေနာက္ထပ္စကားေတြ ထပ္မေျပာနိုင္ေအာင္ နန္းသူရဲ့ နီေစြးႏႈတ္ခမ္းေလးကို ကိုကိုလြင္ ငုံစုတ္လိုက္သည္။ နန္းသူရဲ့ လ်ာေလးကိုလည္း သူ႔လ်ာႏွင့္ ပြတ္တိုက္လိုက္သည္။
နန္သူဇာ “အြန္း…အြန္း…”ႏွင့္ ျဖစ္သြားသည္။
ကိုကိုလြင့္ရဲ့ လက္ေတြကလည္း နန္းသူဇာရဲ့ နို႔ေလးေတြကို အက်ႌေပၚမွ ဆုပ္နယ္ေပးသည္။ နန္းသူဇာရဲ့ ရင္သားေလးေတြက တင္းရင္းၿပီးကိုင္လို႔ ေကာင္းလွသည္။
နို႔ေလးေတြကိုင္ရင္း အားမရတာနဲ႔ အေပၚအက်ၤႌကို ခၽြတ္လိုက္သည္။
ဝင္းမြတ္ေနတဲ့ ရင္သားေလးနဲ႔ ပန္းေရာင္သန္းေနတဲ့ နို႔သီးေခါင္းေလးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ က်ဳက်ဳလြင္မေနနိုင္ေတာ့ေပ။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
“ပလက္ … ပလက္…”
ရင္သားေတြကိ ယက္လိုက္ နို႔သီးေခါင္းေလးကို စို႔လိုက္နဲ႔ လုပ္ေနေတာ့သည္။
ရက္လုပ္စုပ္လိုက္လုပ္ရင္းကေန ထဘီပါခၽြတ္ခ်ပစ္လိုက္သည္။
လွလိုက္တဲ့ ေစာက္ဖုတ္ကေလး ေဖြးၿပီးေဖာင္းေနသည္။ အေမႊႏုေလးေတြကလည္း ေရးေတးေတးေလးရွိေနသည္။
“ပလက္…ပလက္”
ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အပီအျပင္ယက္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းသူဇာတစ္ေယာက္ အရည္ေလးေတြ ထြက္လာခဲ့ရၿပီ။
သူမတို႔အိပ္စက္ေသာ ကုတင္ႀကီးေပၚတြင္ ကိုကိုလြင္က ႏႉးနပ္ေနသျဖင့္ နန္းသူဇာ ရင္ဖိုေနရသည္။
နန္းသူဇာ တစ္ေယာက္ ကိုကိုလြင့္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးခ်စ္သြားခဲ့ရၿပီ။
ဖင္ဝေလးကလည္း ပန္းေရာင္သန္းၿပီး လွပလိန္းတဲ့အတြက္ ကိုကိုလြင္က လၽွာေလးခၽြန္ၿပီး ထိုးကလိလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ နန္းသူဇာ ဖင္ေလးပါေျမာက္တက္ၿပီး ၿပီးသြားရသည္။။
နန္းသူဇာရဲ့ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြဆီ မ်က္လုံးကေရာက္သြားေတာ့ ကိုကိုလြင္စိတ္ပူးေျပာင္းသြားသည္။ လီးကို ပုဆိုးထဲကထုတ္လိုက္ၿပီး နန္းသူဇာ၏ ျဖဴေဖြးသြယ္လွေသာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး သူ၏ လီးႀကီးေပၚသို႔ တင္ေပးလိုက္သည္။ သူေဌးသမီး သူေဌးမယာေလးဆိုေတာ့ ေျခဖဝါးေလးရဲ့ အထိအေတြ႕က ႏူးညံ့ လြန္းသည္။ လီးႀကီးကလည္းအရမ္းေတာင္သြားသည္။
“နန္း”
“အဲဒီတိုင္းႀကီးၿငိမ္မေနနဲ႔ေလ”
“ဒီတိုင္းၿငိမ္မေနလို႔ ဘာလုပ္ရမွာလည္း”
“နန္းသူဇာ”သူ႔ကို ျပန္ေမးမိသည္။
သူေတာင္ သူမကို ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးေတာ့။ သူမလည္း သူ႔ကို ျပန္ၿပီးေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးခ်င္ မိသည္။
ကို႔ရဲ့ လီးကို နန္းရဲ့ ေျခဖဝါးေလးနဲ႔ အထက္ေအာက္ပြတ္ေပး။
နန္းသူဇာ မိမိရဲ့ေျခဖဝါးျဖင့္ အထက္ေအာက္စၿပီးပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ကိုကိုလြင့္ လီးႀကီးမွာ ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕မ်ားေၾကာင့္ အလြန္ပင္မာေၾကာၿပီး တဆက္ဆက္ေတာင္လာသည္။
“အား…”
“ေကာင္းလိုက္တာ နန္း ရယ္”
“နန္း ရဲ့ ေျခဖဝါးေလးကို လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာကြာ”
“အို”
သူမရဲ့ ေျခဖဝါးေလးကို သူက လိုးရတာေကာင္းတယ္ဆိုပါလား။
နန္းသူဇာ လည္း ဖိၿပီးပြတ္ေပးေနေလသည္။
ခဏၾကာေတာ့ ကိုကိုလြင္က နန္းသူဇာကို ဆြဲထူၿပီး နီေစြးၿပီး ပါးလ်ေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာနားမွာ လီးထိပ္ကို ျဖဲၿပီး ေတ့ေပးလိုက္သည္။
“ဘာလုပ္မလို႔လဲ”
“အု…အု…”
ဟလာေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးထဲသို႔ ကိုကိုလြင္ခ်က္ျခင္းပဲ လီးကို ထိုးထည့္လိုက္သည္။
နန္း ရယ္ ကို႔ကို စုပ္ေပးေနာ္။ စုပ္ေပးပါေနာ္။
နန္းသူဇာ တစ္ခါမွ မစုပ္ဘူးသျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းမသိေပ။
သူ႔ရဲ့ လီးကလည္း ပါးစပ္ထဲမွာ ျပည့္ေနသည္။ မာလိုက္တာကလည္း အသားေခ်ာင္းႀကီးလိုပဲ။
နန္း ရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးနဲ႔ ေရွ႕ေနာက္ ဖိၿပီးစုပ္။ ေနာက္ၿပီး လၽွာေလးနဲ႔ ကို႔အတန္ကို ကလိ။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
နန္းသူဇာ သူခိုင္းတဲ့အတိုင္း တႁပြတ္ႁပြတ္ေနေအာင္ ျပန္စုပ္ေပးမိသည္။
ပါးစပ္ထဲမွာ သူ႔ႀကီးက တဆက္ဆက္နဲ႔ ျဖစ္ေနေအာင္ကို စုပ္ေပးေနမိတာေပါ့။
သူကေတာ့ နန္းေခါင္းေလးကို ကိုင္ၿပီး ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ နန္းပါးစပ္ေလးကို လုပ္ေနတယ္ထင္တာပဲ။
“ႁပြတ္…ႁပြတ္…”
သူမရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို မရြံ့မရွာနဲ႔ ယက္ေပးသလို သူမလည္းသူ႔ကို ျပန္ၿပီးစုပ္ေပးေနမိသည္။
မစုပ္တတ္စုပ္တတ္ စုပ္ေပးေနတဲ့ နန္းသူဇာရဲ့ ႏုနယ္ေသာမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုလြင္ ဖီးတက္ေနသည္။
“အား…”
“နန္း…ရယ္”
“အခ်စ္ရယ္”
“အရမ္း ေကာင္းတယ္ကြာ”
“ဘလြတ္”
ကိုကိုလြင္ ၿပီးခ်င္လာသျဖင့္ နန္းသူဇာ ပါးစပ္ထဲကေန လီးကိုအျပင္ထုတ္လိုက္သည္။
နန္းသူဇာ ခဗ်ာ ပါးစပ္ေလးဟၿပီးက်န္ေနခဲ့သည္။
“နန္း”
“ကို႔ကို ကုန္းေပးပါ့လား”
ခ်စ္မိသြားၿပီဆိုေတာ့လည္း နန္းသူဇာ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ကုန္းေပးလိုက္သည္။
သူ႔ေရွ႕မွာ ကိုယ္လုံးတည္းေလးနဲ႔ ကုန္းေပးထားေတာ့ ရွက္တာေပါ့။
နန္းသူဇာရဲ့ အိုးကေတာ့ လုံးၿပီးတင္းေနသည္။
“နန္း”ခါးကို နည္းနည္းေလးႏွိမ့္ၿပီး ဖင္ကိုေကာ့ေပးထား။
နန္းသူဇာရဲ့ ေနာက္ကေန စိတ္ႀကိဳက္အေနထားျဖစ္ေအာင္ ကိုကိုလြင္ ခိုင္းလိုက္သည္။
စကုန္းလိုက္တည္းက ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ ဖင္ဝေလးကို ကိုကိုလြင္ျမင္လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ဖင္လိုးဖို႔အေကာင္းဆုံးအေနအထားေရာက္ေအာင္ ခိုင္းလိုက္ျခငိးျဖစ္သည္။
ပထမကေတာ့ေစာက္ဖုတ္ေလးကို လိုးမလို႔ပါ။ နန္းသူဇာရဲ့ အပ်ိဳစင္ဘဝကို ဦးေမာ္ႀကီးက ဒီကုတင္ေမြ႕ယာေပၚမွာ ယူခဲ့မွာပဲဆ်ဳတာေတြးၿပီး သူလည္း နန္းသူဇာရဲ့ ဖင္အပ်ိဳရည္ေလးကို ဒီကုတင္ေမြ႕ယာေပၚမွာ ယူခ်င္တာေၾကာင့္ စိတ္ကူးေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။
စိတ္ႀကိဳက္အေနထားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ နန္းသူဇာကို ေနာက္ကေနၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုပြတ္ေပး ဖင္ဝေလးကို ရွာဖ်ားေလးနဲ႔ ထပ္ၿပီး သေတြးစြတ္လိုက္သည္။ ဖင္ဝေလးကိုထပ္ၿပီး အယက္ခံလိုက္ရသျဖင့္ နန္းသူဇာ ဖင္ေလးေတြတုန္ခါသြားေအာင္ လူးလြန္းသြားသည္။ ဖင္ဝေလးမွာ သေတြးေလးေတြနဲ႔ စိုေနၿပီး ဖင္အဆီေလးေတြလည္း ထြက္လာေတာ့ လီးဒစ္ကိုျဖဲလိုက္ၿပီး ဖင္ထဲကို ဒစ္ျမဳပ္ေအာင္ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့သည္။
“ဗ်စ္”
“အား…အမေလး…”
“ကိုကိုလြင္…အား…အေပါက္မွားေနတယ္…”
“အမေလး…ဖင္ကြဲသြားၿပီလားမသိဘူး”
ဖင္ထဲ ဒစ္ျမဳပ္သြားမွေတာ့ ကိုကိုလြင္ ထုတ္မေပးပဲ နည္းနည္းခ်င္း ဖိလိုးၿပီး ထိုးထည့္သည္။ ႐ုန္းထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနေသာ နန္းသူဇာရဲ့ ခါးေသးေသးေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္စုံကိုင္ၿပီး ထိန္းထားေသးသည္။
“မရဘူး နာတယ္”
“အဲဒီအေပါက္ကို မလုပ္ပါနဲ႔ေတာ့”
“ဟို ဟာကိုပဲလုပ္ပါ”
“အီး…ဟီး…ဟီး…”
နန္းသူဇာ နာလြန္းစပ္လြန္းသျဖင့္ ငိုၿပီးေျပာေလေတာ့သည္။ လီးကလဲ ဖင္ဝထဲမွာ ျပည့္ၾကပ္ေနသည္။
“ဒစ္…ဒစ္…”
“ဗ်စ္…ဗ်စ္„”
ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး လႈပ္ရွားေအာင္ငိုေနသျဖင့္ လီးကို ဖင္ထဲသို႔ပိုဝင္ေအာင္ ႏွဲ႕သြင္းသလို ျဖစ္ေနသည္။
ကိုကိုလြင္လည္း အားမလိုအားမရပိုျဖစ္မလာၿပီး လီးကို အဆုံးထိေရာက္ေအာင္ ခါးကိုကိုင္ထားေသာ လက္ကိုအားစိုက္ၿပီး ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
“ျဖစ္…ဗ်စ္…”
ပန္းေရာင္သန္းေနေသာ ဖင္ဝေလးပါ ခ်ိဳင့္ဝင္သြားသည္။ နန္းသူဇာေလးကေတာ့ အဆက္မျပတ္ငိုေနရေတာ့သည္။
“ဗ်စ္…ဒုတ္…”
“ဗ်စ္…ဒုတ္”
“နန္း ရဲ့ ေစာက္ပတ္ေလးကို ဦးေမာ္က ဒီေမြ႕ယာေပၚမွာ ပထမဆုံးစလိုးသလို။ ကိုလည္း “နန္း”ရဲ့ ဖင္ကို ဒီေမြ႕ယာေပၚမွာ ပထမဆုံးျဖစ္ေအာင္ လိုးခ်င္လို႔ပါ “နန္း”ရယ္။
“ပထမဆုံးျဖစ္ေအာင္ လိုးခ်င္လို႔ပါ“နန္း”ရယ္…ေနာ္…ေနာ္”
အဲဒီလိုေျပာေျပာၿပီး နန္းသူဇာရဲ့ ဖင္သားေလးမ်ားတုန္ခါသြားေအာင္ ကိုကိုလြင္ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးေတာ့သည္။
လိုးခံေနရသည့္ဖင္ကလည္းနာတာလိုလိုေကာင္းတာလိုလိုနဲ႔ ေစာက္ပတ္ေလးကေတာ့ယားၿပီး ေစာက္စိေလးကေတာ့ အျပတ္ကို တဆက္ဆက္နဲ႔ေတာင္ေနသည္။ ၿပီးခါနည္းေနၿပီ။ ကိုကိုလြင္ကေတာ့ သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေနရာမက်န္ေအာင္လုပ္တတ္သည့္ သူပါလားလို႔ ေတြးမိျပန္သည္။
ၾကပ္ထုပ္ေနေသာ ဖင္ဝေလးရဲ့ ညႇစ္ေနတဲ့ ဒဏ္ကို ကိုလြင္လြင္တစ္ေယာက္ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံစားေနရသလို ဖင္ကိုလိုးတာပထမဆုံးခံၿပီး တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရသာေတြ႕ေတြ႕လာတဲ့ နန္းသူဇာတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကာမပန္းတိုင္ကို အတူတူတက္လွမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။
“အင့္…”
“အား…အီး…”
“ဗ်စ္…ဗြက္…”
ကိုကိုလြင္တစ္ေယာက္ နန္းသူဇာရဲ့ ဖင္ထဲသို႔ သုတ္ရည္မ်ား ျပည့္လၽွံေအာင္ ပန္းထည့္လိုက္သလို နန္းသူဇာလည္း ေစာက္ပတ္ေလးထဲမွ ေစာက္ရည္ေလးမ်ား ရႊဲေနေအာင္ထြက္က်သြားသည္။
“ပလြတ္…”
“ဗြက္…”
လီးထဲမွသုတ္ရည္မ်ား ဖင္ထဲသို႔ ကုန္စင္ေအာင္ထည့္ၿပီးမွ စြဲထုတ္လိုက္သည္။ နန္းသူဇာရဲ့ ခါးေလးကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုလႊတ္လိုက္ရာ နန္းသူဇာလည္း ေပ်ာ့ေခြသြားၿပီး ေမြ႕ယာေပၚသို႔ က်သြားသည္။
“နန္း”
“ကို႔ ကိုခ်စ္လားဟင္”
“ေျပာစရာလိုေသးလို႔လား”
“လူတစ္ကိုယ္လုံး ေျခဖဝါးေရာ၊ဖင္ေရာ ရွိတာေတြအကုန္လုံးေနရာမက်န္လုပ္ၿပီးေတာ့မွ”
“နန္း”ရဲ့ ေယာက်္ားထက္ ကို႔ကို ပိုမခ်စ္ဘူးလား”
“သူ႔ထက္ပိုခ်စ္လို႔လည္း ရွင္လုပ္သမၽွေတြကို ခံေနတာေပါ့။”
“ကၽြန္မရဲ့ႏွလုံးသားေတြက ရွင့္အေပၚမွာပဲ အကုန္လုံးေျပာင္းသြားခဲ့ပါၿပီ”
ၿပီးပါၿပီ
