ျပန္ ေမး ရ ဦး မယ္

“ျပန္ေတာ့ မွာ လားကြ” “သြားေတာ့မယ္ ကိုႀကီးစိုးရာ အိမ္မွာက တီေလးတေယာက္ထဲဗ်” “ဗညားရာ မင္းလဲ မိန္းမေတာင္ ရပါဦးမလားကြာ” “အဲ့ဒါေတြက ေနာက္မွပါဗ်ာ အေရးႀကီးတာက က်ေနာ့္ရဲ့ တဦးတည္းေသာေဆြမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္အေဒၚပါဗ်ာ” “ေအးပါကြာ သိပါတယ္ ငါကစတာပါကြာ ေက်းဇူသိတတ္တာ မမွားပါဘူး ဗညားရာ” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဗညားအိမ္သို့ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ ဗညားရဲ့ နာမည္အျပည့္အစုံက ဗညားေမာင္ေမာင္။ စက္မွုတကၠသိုလ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ကို ဗိသုကာဘာသာရပ္ျဖင့္ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ျဖစ္သည္။ သူကတဦးထဲေသာသားျဖစ္ကာ သူေျခာက္တန္းအေရာက္တြင္ ကားမေတာ္တဆမွုျဖင့္ မိဘမ်ား ကြယ္လြန္ခဲ့ေလရာ သူ႔အေမ၏ ညီမအရင္း တီေလးဆုျမတ္ႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား အန္ကယ္လင္းသူက ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ေလသည္။ အေဖကလည္း တေကာင္ႂကြက္ျဖစ္ကာ အေမဘက္ကလည္း ေျပးၾကည့္မွ ညီမႏွစ္ေယာက္ရွိသည္ျဖစ္ရာ။

ဗညားဘဝမွာ ေဆြမ်ိဳးဆို၍ တီေလးဆုျမတ္ တေယာက္ထဲသာ ရွိေလသည္။ သို့ေသာ္ အန္ကယ္လင္းသူကလည္း လြန္ခဲ့ေသာ ၆လခန္႔က ေသြးတိုးေရာဂါျဖင့္ဦးေႏွာက္ေသြးေၾကာျပတ္ကြယ္လြန္ခဲ့ေလရာ မုဆိုးမတီေလးကို ပစ္ထားဖို့ရာ ဗညားအတြက္ စဥ္းစားမရေသာအရာျဖစ္ေလသည္။ ဗညားမိဘမ်ား ကြယ္လြန္စဥ္အခါက က်န္ရွိေသာ ပစၥည္းမ်ားကိုေရာ အိမ္ကိုပါေရာင္းခ်၍ ဗညားနာမည္ႏွင့္ ဘဏ္မွာအပ္ထားေစကာသူတို့ေနထိုင္ရာ မႏၲေလးသို့ အၿပီးေခၚယူခဲ့ေလသည္။ သူတို့လင္မယားတြင္ သားသမီးမထြန္းကားသျဖင့္ ဗညားကို သားအရင္းႏွင့္မျခား အလိုလိုက္ခ်စ္ခင္ေလသည္။ အန္ကယ္လင္းသူက ကားပြဲစားျဖစ္သလို အေမၽွာ္အျမင္လည္းရွိေလသည္။ ဗညားမိဘမ်ားျဖစ္ရပ္ကို ေကာင္းစြာ သင္ခန္းစာယူကာ သူ႐ုတ္တရက္ တိမ္းပါးခဲ့သည္ရွိေသာ္ ဆိုေသာေမးခြန္းကို လက္ေတြ႕ေျဖဆိုေစေလသည္။ တီေလးနာမည္ႏွင့္ ဘဏ္အေကာင့္ဖြင့္ကာ ဘဏ္တိုးေငြျဖင့္ ေအးေအးလူလူ ေနထိုင္နိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးခဲ့ေလသည္။

ထိုေၾကာင့္ အန္ကယ္လင္းသူ ဆုံးပါးသြားခဲ့ေသာ္လည္း သူတို့တူဝရီးအတြက္ အေျခမပ်က္ ေအးေအးလူလူ လူတန္းေစ့ေနထိုင္ စားေသာက္နိုင္ေလသည္။ တီေလးဆုျမတ္မွာ အသက္ ၄၀ အရြယ္ရွိကာ ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားမွာ ရင္ ၃၆ ၊ ခါး ၂၈ ၊ တင္ ၃၈ တို့ျဖင့္ မပ်က္ဆီးပဲ ရွိေနေသးသည္။ တီေလး အလုပ္မွာ အိမ္မွုကိစၥသာရွိၿပီး အားလပ္ခ်ိန္တြင္ က်န္းမာေရးလိုက္စားသျဖင့္လည္း အရြယ္တင္ ႏုပ်ိဳေနေလသည္။ ဗညားမွာ တီေလးေခ်ာေမာလွပမွုကို သတိထားမိေသာ္လည္း လိင္ကိစၥကိုေခါင္းထဲသိပ္မထဲ့သျဖင့္ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္သာရွိေလသည္။ သူဝါသနာပါရာ ေဘာလုံးကန္ျခင္း စာဖတ္ျခင္းတို့၌သာ အခ်ိန္ကုန္ေလ့ရွိေလသည္။ ရံဖန္ရံခါ ေဘာ္ဒါေတြႏွင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တာကလြဲ၍ ဘယ္မွ သိပ္သြားေလ့သြားထမရွိေပ။ အန္ကယ္ဆုံးၿပီးေနာက္ ပိုၿပီး အျပင္မထြက္ပဲေနခဲ့ေလသည္။ ဆိုင္ကယ္ အိမ္ထဲသြင္းၿပီးတံခါးျပန္ပိတ္ေတာ့ တီေလးက “သားျပန္လာၿပီလား”။

ဟုတ္တီေလး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ခနသြားတာပါ “ထမင္းစားေတာ့ေလ တီေလး ျပင္ၿပီးအုပ္ေဆာင္းအုပ္ထားတယ္” “ဟုတ္ကဲ့ပါ တီေလး” “မနက္ျဖန္ သားေက်ာင္းပိတ္တယ္ တီေလးကို ေစ်းခ်ိဳလိုက္ပို့ေပး” “ဟုတ္ သားလိုက္ပို့ေပးပါ့မယ္တီေလး” တီေလးက ေျပာၿပီး သူ႔အိပ္ခန္းထဲသို့ဝင္သြားေလသည္။ ဗညားတို့အိမ္သည္ ၆၅လမ္း သိပၸံလမ္းေတာင္ဘက္တြင္ရွိၿပီး ေပ ၄၀ × ေပ ၆၀ အိမ္ဝိုင္းထဲတြင္ တထပ္တိုက္ေလး တလုံး ေဆာက္ထားေလသည္။ အိမ္ထဲ စဝင္ဝင္ျခင္း ဧည့္ခန္းတခန္း၊ ဧည့္ခန္းေနာက္တြင္ အိပ္ခန္း၂ခန္း မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ရွိေလသည္။ ေနာက္ဖက္တြင္ ထမင္းစားခန္းနဲ႔မီးဖိုခန္း ၊ ေရခ်ိဳးခန္း၊ အိမ္သာႏွင့္ ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ားထားေသာ စတိုခန္းတို့ရွိေလသည္။ ဗညားလည္း ထမင္းစားခန္းသို့ သြားကာ ထမင္းစားလိုက္ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ ေက်ာင္းစာ ခနလုပ္ကာ အိပ္ယာဝင္ခဲ့ေလသည္။ “ေပး တီေလး သားကိုေပး သားကိုင္ခဲ့လိုက္မယ္” ရမွာလားကြယ္ တီေလးဖာသာပဲ ကိုင္ခဲ့ပါ့မယ္။

ရပါတယ္ သားပဲကိုင္ခဲ့ပါ့မယ္ တီေလးသားကိုပဲေပး “သား ေဆး႐ုံႀကီးေရွ႕ကို ဝင္ေပးဦး တီေလးေဆးဝယ္စရာရွိလို့” “ဟုတ္တီေလး” ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ဗညားက ဆိုင္ကယ္ေမာင္းထြက္လိုက္ေလသည္။ ေဈးခ်ိဳတြင္ ေဈးဝယ္ၿပီး တူရီး၂ေယာက္ ျပန္လာၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ ၂၆လမ္း၊ လမ္း၈၀ မီးပြိဳင့္တြင္ မီးနီ၍ ရပ္ေနစဥ္ မိုးက ဆိုင္းမဆင့္ ဘုံမဆင့္ ႐ုတ္တရက္ သည္းထန္စြာ ရြာခ်ေလေတာ့သည္။ တီေလးေရာသူပါ ရြဲရြဲစိုသြားေသာ္လည္း ေတာ္ပါေသးသည္။ ေရစိုခံသည့္ ပစၥည္းမ်ားသာျဖစ္ေနတာက မိုးရြာလည္း အဆင္ေျပခဲ့ေလသည္။ ေဆး႐ုံႀကီးေရွ႕ ေဆးဆိုင္တဆိုင္တြင္ ရပ္ကာ ေဆးဝယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့ေလသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းကိုယ္စီသြားၿပီး အဝတ္ အစားလဲၾကသည္။ ဗညားမွာ ေရသုတ္ရန္အတြက္ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို ရွာမရျဖစ္ကာ ျပႆ နာတက္ေနေလသည္။ ဘယ္လိုမွ ရွာမေတြ႕သည့္အဆုံး တီေလးဆီက သြားယူၿပီးသုတ္မယ္ဟု ဆုံးျဖတ္ကာ တီေလး အခန္းထဲသို့ တံခါးေခါက္မပဲ ဝင္လိုက္ေလသည္။

တီေလး အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ဗညားမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ကာ ရင္ခုန္ႏွုန္းလဲျမန္လာေလသည္။ မွန္တင္ခုံေရွ႕တြင္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္း ဗလာထားကာ ေအာက္ပိုင္းကို တပတ္ႏြမ္း ထမိန္တထည္ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ကို ေလမွုတ္စက္ျဖင့္ အေျခာက္ခံေနေသာ တီေလးမွာ သူ၏ဘဝတြင္ ျမင္ဖူးသမၽွေသာ မိန္းမမ်ားထဲတြင္ အလွဆုံးမိန္းမျဖစ္ေလသည္။ တီေလးရင္သား၂ဖက္မွာ တင္းတင္းရင္းရင္းျဖင့္ စူကာခၽြန္ထြက္ေနေလသည္။ ႏွုတ္ခမ္းအစုံမွာ ပန္းႏုေရာင္သမ္းလ်က္ စိုေတာက္ေနေလသည္။ တီေလးက သူ႔ကို ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ မွန္ထဲမွ တဆင့္ ျမင္ေနရေလသည္။ တီေလးက သတိထားမိသြားခ်ိန္မွာေတာ့ “သား ဘာလာလုပ်တာလဲ” ဟုဆိုကာ တဘက္တထည္ျဖင့္ သူမရဲ့ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းကို အလ်င္အျမန္ပတ္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္ေလသည္။ “ဟို … ဟို … သားအခန္းထဲမွာ တဘက္ရွာမေတြ႕လို့ တီေလးဆီက လာယူတာ”။

ေၾသာ္ ေအး …ေအး…သားဘီရိုအေပၚထပ္မွာ တီေလး ထည့္ထားတယ္ သားေသခ်ာမရွာမိတာ ေနမယ္ “ဟုတ္ တီေလး သားျပန္ရွာၾကည့္လိုက္ပါ့မယ္” ဟုေျပာၿပီး တီေလးဆီမွ သူ႔အခန္းထဲသို့ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အခန္းထဲသို့ေရာက္ေသာ္ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲကလီးမွာ မိုးေမၽွာ္ေအာင္ ေထာင္မတ္ေနၿပီး အေရၾကည္မ်ားပါ စိမ့္ထြက္ေနေလသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ တီေလး ဆုျမတ္၏ ပန္းႏုေရာင္စိုေတာက္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းထူထူေလးႏွင့္ ေကာ့ခၽြန္ေနေသာ နို့အစုံကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိေလသည္။ မသင့္ေတာ္ မလုပ္ေကာင္းေသာ အရာျဖစ္သည္ဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပစ္တင္မိေလသည္။ သို့ေသာ္ ထိုေန႔ကစၿပီး သူ႔စိတ္ေတြက တီေလးအၾကာင္းသာ စဥ္းစားေနမိကာ ရည္းစားပူမိသလို မွိုင္ေတြေနမိေလသည္။ ေဒၚဆုျမတ္ အသက္ေလးဆယ္ ေက်ာ္႐ုံေလးရွိေသးေသာ မုဆိုးမႏုႏုေလးျဖစ္ေလသည္။ ေဆြမ်ိဳးဆိုလို့ တူတေယာက္သာရွိကာ မွီခိုရာမဲ့ေနေသာသူျဖစ္ေလသည္။

ေယာက္်ားေသဆုံး ခါစကေတာ့ ပူေဆြးဝမ္းနည္းမွုေၾကာင့္ မသိသာေပမဲ့ တေျဖးေျဖး အသားက်လာခ်ိန္မွာေတာ့ သိသာလာတာက ေသြးသားဆႏၵေတာင္းဆိုမွုပင္ျဖစ္ေလသည္။ စားဝတ္ေနေရး ပူပင္မွုမရွိ က်န္းမာေရးေကာင္းမြန္ၿပီး အခ်ိန္တန္ စားအိပ္ေနရေသာ ဆုျမတ္အဖို့ အရင္က “အိပ္စားခံ” ဟူေသာ ျဖစ္စဥ္သုံးမ်ိဳးမွာ သူ႔အခ်ိန္ႏွင့္သူ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ္လည္း ခင္ပြန္းျဖစ္သူ မရွိေလေတာ့ အအိပ္ အစားရွိပါေသာ္လည္း ခံျခင္းဟူေသာ ကာမမွု ကိစၥတြင္ ျပတ္လတ္ေနခဲ့သည္မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ေလၿပီ ျဖစ္ေလသည္။ သို့ေသာ္ ကာမမွု ကိစၥကို ေမ့ထားခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ေခ်ပီျဖစ္ေလသည္။ ေမ့ေနေသာအရာကို သတိလာေပးသူကရွိေလၿပီ။ ဗညား အခန္းထဲဝင္လာေတာ့ သူ႔နို့ ၂ ဖက္စလုံးကို ျမင္သြားေလသည္။ ဘယ္အခ်ိန္ကထဲက ၾကည့္ေနမွန္းမသိ။ အၾကည့္ေတြက စူးစူးရဲရဲ မက္မက္ေမာေမာရွိေလသည္။ တည္ၿငိမ္ေနေသာ ကန္ေရထဲသို့ ခဲတလုံးက်သည့္ႏွယ္ သည္အျဖစ္အပ်က္ကား သူမ၏ ေသြးသားတည္ၿငိမ္မွုကို လွုပ္ရွားေစေလသည္။

သို့ေသာ္ လူေလာကအျမင္ျဖင့္ လက္မခံနိုင္ေသာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္မွ ၾကားလို့မေတာ္ေသာ အရာျဖစ္ေန၍ ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္သာ ေနမိေလသည္။ သူမကားေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ေနခဲ့ေသာ္လည္း မေမ့နိုင္တာက ေရႊကိုယ္ေတာ္ဗညား ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလဆိုသလိုျဖစ္ေနသည္။ လြန္ခဲ့ေသာညက တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆုျမတ္မွာ အာေခါင္ေတြေျခာက္ကာ ေရငတ္လာသျဖင့္ လန္႔နိုးလာေလသည္။ အာေျခာက္တာမွ လၽွာပင္ကြဲေတာ့မလိုျဖစ္ေနသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ ရပ္ကြက္ထဲမွ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္တုတ္ မဂၤလာေဆာင္မွ ဒံေပါက္မ်ား စားလာမိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္တုတ္တို့ကား လူခ်မ္းသာမ်ားျဖစ္႐ုံမက အေပးအကမ္းရက္ေရာကာ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္းေသာသူမ်ားျဖစ္ေလရာ အျပန္ခ်ိဳင့္ဆြဲပါေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဒံေပါက္ဆိုရင္ ႀကိဳက္တတ္ေသာ သူမကလဲ ညစာအျဖစ္ပါထပ္စားလိုက္ေလသည္။

ဒါေၾကာင့္လဲ ေရတအားငတ္ကာ လန္႔နိုးလာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ အိပ္ယာထဲေရပုလင္းယူမထားမိသည္ကို ကိုယ့္ကို ကိုယ္အျပစ္တင္ရင္း ေရပုလင္းယူရန္အခန္းထဲမွ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ ေရပုလင္းယူၿပီးျပန္အလာတြင္ ဗညားရဲ့ အခန္းဆီမွ “အား ေကာင္းတယ္ တီေလးေကာင္းတယ္ တီေလးကို ေဆာင့္ရတာေကာင္းတယ္” ဟူေသာ အသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ႐ုတ္တရက္လန္႔သြားမိေလသည္။ သို့ေသာ္ ေမာင္ဗညား ဘာမ်ား မဟုတ္တာလုပ္ေနပါသနည္း ဟုသိရွိရန္ အတြက္ ဗညား အခန္းတံခါးကို အသာဟကာ ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ဗညားမွာ ပက္လက္လွန္လ်က္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ အိပ္ေနရင္းကပင္ “အား တီေလးကို လိုးခ်င္ေနတာၾကာပါပီ လိုးရတာ ေကာင္းလိုက္တာ” ဟု ပီပီသသႀကီး ေယာင္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဆုျမတ္တေယာက္ ရင္ခုန္ႏွုန္ျမန္လာကာ ကတုန္ကယင္ျဖစ္ပီး လဲက်မတတ္ဒူးမ်ား ေပ်ာ့ေခြသြားသျဖင့္ တံခါးကိုကိုင္ကာ ထိန္းထားရေလသည္။

ဒီေကာင္ေလး အဲ့ေလာက္ထိ ငါ့ကိုစြဲလန္းေနပါလား ဟူေသာ အသိက သူရင္ကို တလွပ္လွပ္ႏွင့္ ရင္ခုန္ေစပါသည္။ လြတ္ထြက္ခါေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေနမွုကို ျပန္တည့္မတ္နိုင္ေအာင္ ခနေလးအသာရပ္ေနလိုက္ေလသည္။ မိမိကိုယ္ကို ထိန္းနိုင္ေတာ့မွ ဗညားခုတင္ရွိရာသို့ အသာေလၽွာက္လာခဲ့ေလသည္။ ဗညားမွာ ပလက္လွန္လ်က္အိပ္ေပ်ာ္ေနကာ ခါး၌ဝတ္ထားေသာပုဆိုးမွာ ေျပလ်က္ရွိေလသည္။ ပုဆိုးမွာ လုံလုံျခဳံျခဳံ ဖုံထားလ်က္ပင္ရွိေနေသာ္လည္း ပုဆိုးအထက္နားဆီမွ ဖုေဖာင္းလ်က္ရွိေနေလသည္။ လီးေတာင္ေနသျဖင့္ ဖုေဖာင္းေနၾကာင္း သတိျပဳမိေလသည္။ ဗညားလီး ဘယ္ေလာက္ရွိသည္ကို သိလိုသျဖင့္ ပုဆိုးကို အသာလွန္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ဗညားလီးႀကီးမွာ လီးအေရျပားက ဒစ္ကိုလုံေအာင္မဖုံးနိုင္ပဲ ထိပ္ကပြင့္အာေနေလသည္။ အရွည္က ၆လက္မခြဲေလာက္ရွိကာ လုံးပတ္က က်ပ္လုံးေလာက္ရွိေလသည္။ လီးႀကီးမွာ အစြမ္းကုန္ေတာင္မတ္ေနၿပီး။

လီးေပၚမွ အေၾကာမ်ားက ဖုထေနကာ အေရမ်ားလဲ တစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ “အန္တီေလး နို့ေတြ အန္တီေလး နို့ေတြ” ဟု ဗညားရဲ့ ေယာင္ေအာ္သံႏွင္အတူ လီးႀကီးကားတဆတ္ဆတ္တုန္ကာ သုတ္ေရျဖဴ ျဖဴ မ်ားပန္းထြက္လာေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ လန္႔သြားေသာ္လဲ သုတ္ေရမ်ား တရွိန္ထိုးပန္းထြက္ၿပီး လက္က်န္သုတ္ေရမ်ား စိမ့္ထြက္လာပုံမွာ ၾကည့္ေကာင္းလွေသာေၾကာင့္ ၾကည့္ေနရင္း သူမေစာက္ဖုတ္ထဲမွ ဆစ္ခနဲ႔ ဆစ္ခနဲ႔ျဖစ္ကာ ေစာက္ေရမ်ား စိမ့္ထြက္လာေလသည္။ ဗညားမွာ “အင္းအဲ” ႏွင့္ လူးလြန္႔လာေလသည္။ မၾကာမီနိုးလာေတာ့မည္ကို သိေသာေၾကာင့္ ဆုျမတ္မွာ ဗညားအခန္းမွ ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ မ်က္လုံးထဲမွာေတာ့ ဗညား၏ သုတ္ေရစိမ့္ထြက္ေနေသာ လီးႀကီးကိုသာ ျမင္ေယာင္ေနမိေလသည္။ ဆုျမတ္ ကိုယ့္အခန္းထဲသို့ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ ညဝတ္ထားေသာ ဗဂ်ားမားကို အသာလွန္ကာ အခ်စ္ငတ္၍ ငိုေနရွာေသာ ညီမေလးကို အသာပြတ္ကာ ႏွစ္သိမ့္ေပးရင္း။

ေခ်ာ့ေလငိုေလျဖစ္ကာ ညီမေလးမွာ အဆုံးစြန္ဆုံး ငိုခ်င္ျဖင့္ ရွိုက္ငိုပီးေနာက္ အိပ္ယာထက္ဝယ္ အျပာေရာင္မ်က္ေရမ်ားအိုင္ထြန္းေနေသာ ေနရာကို ေစာင္ျဖင့္ဖုံးကာ အိပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ တခုေသာ တနဂၤေႏြေန႔တြင္ျဖစ္ေလသည္။ ဗညားသည္ တီေလးဆုျမတ္ အခန္းထဲ တံခါးဖြင့္ဝင္၍ တီေလး၏ ဝတ္ပီးသား ပင္တီေလးမ်ားကို ရွာေဖြေလသည္။ ဟိုးတေလာဆီက သူအိပ္မက္ထဲတြင္ တီေလးအား ခါးမွကိုင္ေဆာင့္ကာ အားရပါးရလိုးေနရသည္ဟု အိပ္မက္မက္ေလသည္။ အိပ္မက္ထဲတြင္ တီေလးေစာက္ဖုတ္ထဲသို့ လေရမ်ားထဲ့ကာ ၿပီးဆုံးသည္အထိ မက္ေလသည္။ တကယ္လဲ အျပင္မွာ လေရမ်ားထြက္ေနေလသည္။ သူသည္ ေပပြေနေသာ လေရမ်ားကို အိမ္သာသို့သြားေဆးၿပီး အျပန္တြင္ တီေလးအခန္းဆီမွ ညီးညဴ သံသဲ့သဲ့ေလး ၾကားလိုက္ရေလသည္။ ဗညားမွာ လက္တေလာ အိပ္မက္ထဲတြင္လည္း လိုးရသည္ဟု ျမင္မက္ထားသည္ျဖစ္ရာ။

စိတ္ထဲတြင္ တီေလးကို ျမင္လိုစိတ္လဲ ျပင္းျပေနေသာေၾကာင့္ အခန္းတံခါးအသာဟကာ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ေလသည္။ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ ဗညားအဖို့ ၾကည့္မဝရွုမဝေသာျမင္ကြင္းပါေပ။ တီေလးဆုျမတ္တေယာက္ အဝတ္မပါ ကိုယ္တုံးလုံးျဖင့္ ေပါင္ၾကားထဲ လက္ႏွိုက္၍ ေစာက္စိကို ပြတ္ကာ အသာေျဖရင္း ဖီးတက္ေနေလသည္။ တီေလးရဲ့ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း တုံးလုံးအေနအထားကိုေတြ႕ရေတာ့ စိတ္ေတြ တအားလွုပ္ရွားကာ လီေတာင္လာေလသည္။ တီေလးသည္ ျဖဴ ေဖြးေတာင့္တင္း စိုေျပေခ်ာလွတဲ့ မိန္းမတေယာက္ ျဖစ္သည့္အတိုင္း အခ်ိဳးအဆက္က သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အခ်ိဳးက်ကာေျပျပစ္ေလသည္။ ခါးေသးေသး ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ ေပါင္တန္သြယ္သြယ္ေတြက ျဖဴ စြပ္၀င္းဖန္႔ေနသည္။ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက ေစာက္ပတ္ႀကီးမွာလည္း အေမႊးလုံး၀မရွိ ရိတ္ထားပုံရေလသည္။ တီေလးကား “တဟင္းဟင္း” ၿငီးလ်က္ ပြတ္ေကာင္းေနေလသည္။

ဗညားမွာ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ လီးကို ပုဆိုးေပၚမွ ကိုင္ကာ တီေလး၏ အလွအပႏွင့္ စိတ္ထကာဖီးေနေသာ ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ရင္း ဂြင္းထုပါေလေတာ့သည္။ သိပ္ၾကာၾကာမထုလိုက္ရပါ တီေလး၏ အလွအပမ်ားၾကားယစ္မူးစြာနစ္ေျမာရင္ သူေနာက္ထပ္တခ်ီ လေရထြက္ကာ ၿပီးခဲ့ရပါသည္။ အခ်ိန္ကိုက္စြာပင္ တီေလးေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းမွ ေစာက္ေရျဖဴ ျဖဴ မ်ားစိမ့္ထြက္လာခ်ိန္တြင္ တီေလးကိုယ္ေလးမွာ တြန္႔ခနဲ႔တြန္႔ခနဲ႔ျဖစ္သြာပုံကို ၾကည့္ရင္း တီေလးလဲၿပီးသြားၿပီကို သူသိလိုက္ရသျဖင့္ အခန္းတံခါးေစ့ကာ ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေန႔မနက္ပဲ တီေလးက မနက္ျဖန္ ျပင္ဦးလြင္တြင္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလွိုင္ ရွိုးပြဲရွိသျဖင့္ သြားၾကည့္လိုေၾကာင္းေျပာသျဖင့္ သူလဲ သေဘာတူလိုက္ေလသည္။ ေနာက္တေန႔ေရာက္ေသာ္…။ ဗညား ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနေလသည္။ ျပင္ဦးလြင္တက္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနေလၿပီ။ တီေလးဆုျမတ္ အဝတ္အစားလဲၿပီးပါက သြား႐ုံပင္ျဖစ္ေလသည္။

ခနအၾကာ တီေလးထြက္လာေတာ့ ဗညားမွာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ကာ ေငးၾကည့္မိေလသည္။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္ကာ အေပၚမွ လယ္သာအကၤ်ီရွည္ထပ္ဝတ္ထားၿပီး ဆံပင္ေတြကို စုစည္းထားေသာတီေလးမွာ ေကာင္းဘြိဳင္မေလးတေယာက္ႏွင့္ တူေလသည္။ ေဒါက္ပါေသာ သားေရေျခနင္းစီးထား၍လည္း ပို၍ ဆက္ဆီျဖစ္ေနေလသည္။ အထူးသျဖင့္ တီေလးဝတ္ထားေသာ လယ္သာအကၤ်ီမွာ ရွားေရာင္အေျပာင္ျဖစ္ကာ ကုတ္တင္ေဆးအုပ္ထားေသာေၾကာင့္ လက္ေနေလသည္။ ဗညားမွာ ထိုကဲ့သို့အကၤ်ီဝတ္ထားေသာ မိန္းမမ်ိဳးဆိုပိုဖီးလာသည္ျဖစ္ေခ်ရာ တီေလးဆုျမတ္အား ရမၼက္ခိုးမ်ားေဝေနေသာ အၾကည့္ရိုင္းေတြနဲ႔ ျပစ္မွားေနမိေလသည္။ အခုေနမ်ား ဂ်င္းေဘာင္းဘီခၽြတ္ကာ ဘာဂ်ာဆြဲလိုက္ရပါက အီစိမ့္ေနမွာဟုလည္း ေတြးမိေလသည္။ “ဟဲ့ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ သြားမယ္ေလ လူကိုမျမင္ဖူးတာက်ေနတာပဲ” “ဟုတ္ ဟုတ္ တီေလး တီေလးက ခါတိုင္းထက္လွေနလို့ပါ”။

ေအာ ခါတိုင္းေတာ့မလွဘူးေပါ့ ဟလား “ခါတိုင္းလဲလွပါတယ္ ခုဟာက ပပဝတီေတာင္ တီေလးေလာက္မလွဘူး” “သြား လၽွာ အရိုးမရွိတိုင္း ကဲ လာ သြားၾကစို့” ဆိုင္ကယ္ေပၚတက္၍ ေမာင္းထြက္ခဲ့ေလသည္။ ျပင္ဦးလြင္-မႏၲေလးလမ္းေပၚ ေရာက္ေသာအခါ တီေလးက ” သား ဆိုင္ကယ္ ခနရပ္ဦး” ဟုဆိုသျဖင့္ ဆိုင္ကယ္ရပ္ေပးလိုက္ေလသည္။ တီေလးက တေစာင္းထိုင္ေနရာမွ ခြထိုင္ကာ သူ႔ခါးကို ဖက္လိုက္ေလသည္။ ထို့အျပင္ မ်က္မွန္ပါ တပ္လိုက္သျဖင့္ ေလးဆယ္ေက်ာ္တီေလးမွာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ျပန္ငယ္သြားေလသည္။ သူကပုဆိုးႏွင့္ ရွပ္လက္ရွည္ဝတ္ထားကာ တီေလးကာ ေဟာ့ေရွာ့ဒီဇိုင္းႏွင့္ ေျပာင္းျပန္ေတာ့ျဖစ္ေနၿပီ ဟုေတြးကာ ဗညားတေယာက္ ျပဳံးလိုက္မိေသးသည္။ ၿမိဳ့ဝင္ဘီးခြန္ေကာက္ေသာ ဂိတ္ေက်ာ္ၿပီးတာနဲ႔ ဗညားက ဆိုင္ကယ္ကို အရွိန္တင္ေမာင္းေလေတာ့သည္။ တီေလးကလည္း ဆိုင္ကယ္ေပၚက ျပဳတ္က်မွာ စိုးလို့ သူ႔ခါးကို တင္းတင္းဖက္လာသည္။

တီေလးရဲ့ မႀကီးမေသး ခၽြန္ေကာ့ေနေသာ နို့တစုံက သူ႔ေက်ာျပင္ ကိုလာဖိမိေနသည္။ တီေလး၏ နို့သီးေခါင္း ေကာ့ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြက သူ႔ေက်ာျပင္ကို ထိုးေနသလို ခံစားေနမိေလသည္။ ဗညားမွာ ပူပူေႏြးေႏြး တီေလး၏ ဖီးတက္ေနပုံကိုျမင္ထားသည္ျဖစ္ေခ်ရာ တီေလး၏ အဝတ္မပါေသာ ကိုယ္တုံးလုံးပုံကို ျမင္ေယာင္မိရင္း ပုဆိုးထဲမွ ဖြားဖက္ေတာ္က ေဒါသထြက္ကာ မာန္ေထာင္လာေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ဗညားက ျမန္ျမန္ေမာင္းေတာ့ ခါးကို အားရပါးရစုံဖက္ထားရေလသည္။ လမ္းေကာင္းေသာ္လည္း ကုန္တင္ကားႀကီးမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာ လမ္းအခ်ိဳင့္မ်ားျဖတ္လၽွင္ ဆိုင္ကယ္က ႐ုတ္တရက္နိမ့္ဆင္းကာ ေျမာက္လိုက္ က်လိုက္ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုသို့ေသာအခါဝယ္ သူမ နို့ေတြကို ဗညားေက်ာျပင္က ဖိကာ ဆုပ္နယ္ေနသလို ခံစားရၿပီး နို့သီးေခါင္းေတြက ေထာင္ထလာေလသည္။ဆုျမတ္သည္ နို့သီးေခါင္းႏွင့္ပါတ္သက္၍ ခံစားမွုျပင္းထန္ေသာ မိန္းမျဖစ္ကာ ဗညားေက်ာျပင္ႏွင့္ မိတ္ဆက္လာေသာအခါ။

ကာမစိတ္မ်ား နိုးထလာကာ ေစာက္ပတ္ဆီမွ ေစာက္ေရၾကည္မ်ား စီးက်လာေလသည္။ ထိုကဲ့သို့ ေစာက္ေရထြက္နိုင္သည္ကို ႀကိဳ ျမင္ေသာေၾကာင့္ ပင္တီတြင္ ဂြမ္းခံထား သျဖင့္သာ ေတာ္ပါေသးသည္။ နို့မို့ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္တာႏွင့္ ေစာက္ေရရႊဲရႊဲစိုကာ အခက္ေတြ႕ရမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ေလသည္။ ျပင္ဦးလြင္ေရာက္ေသာ္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ တစ္ဆိုင္တြင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ဝင္စားၾကေလသည္။ ဗညားက အျမန္ၿပီးေအာင္စားေလသည္။ စားၿပီးေနာက္ သူ႔ေရွ႕တြင္ရွိေနေသာ လွခ်င္တိုင္းလွေနသည့္ ခ်စ္လွစြာေသာ တီေလးအား အားမနာတမ္း တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ကာ မ်က္စိစားပြဲထိုင္ေနေလသည္။ တီေလးက သတိျပဳမိပုံရေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ဆာင္ကာ စားေသာက္ေနေလသည္။ စာေသာက္ၿပီး၍ ေငြရွင္းကာ ကန္ေတာ္ႀကီးသို့ ထြက္ခဲ့ေလသည္။ သူက တျခားေနရာမ်ားသို့ လည္ပတ္ဦးမည္လားဟု ေမးေသာ္လည္း ရွိုးပြဲၾကည့္ရန္သာစိတ္ဝင္စားေသာ တီေလးက ကန္ေတာ္ႀကီးသို့သာ သြားရန္ေျပာေလသည္။

ကန္ေတာ္ႀကီးသို့ ေရာက္ေသာအခါ ဗညားသည္ လက္မွတ္ဝယ္ယူကာ တီေလးလက္ကို ဆြဲ၍ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ ရွိုးပြဲက စေနၿပီျဖစ္ေလသည္။ ခုံမဲ့ရွိုးျဖစ္ကာ မတ္တပ္ရပ္ၾကည့္ရၿပီး နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္မ်ားပါ၍လည္း လူစည္ကားကာ လူၾကပ္လွေပသည္။ “သားတီေလးကိုဖက္ထားေနာ္ လူၾကပ္ပီးတိုးေနရတယ္” “ဟုတ္တီေလး သားဖက္ထားပါ့မယ္” ဗညားကား ရလာသည့္အခြင့္အေရးကို မလြတ္တမ္းအသုံးခ်ကာ တီေလးကို ရင္ခြင္ထဲထဲ့ကာ အင္မတန္စို့ခ်င္လွေသာ တီေလး၏ နို့အစုံအား လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ထားေလသည္။ တီေလးက သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနသလို သူ၏ ဝင္သက္ထြက္သက္ေလေလးက တီေလး၏ လည္ပင္းဆီသို့ရိုက္ခတ္ေနေလသည္။ လက္ႏွစ္ဖက္သာ ဆန္႔တန္းလိုက္ပါက တိုက္တန္းနစ္ကားထဲကလိုျဖစ္ေပေတာ့မည္။ တီေလနို့ကို ကိုင္ထားရသည္ဆိုေသာ အသိေၾကာင့္ စိတ္လွုပ္ရွားကာ ဖြားဖက္ေတာ္ႀကီးက ေဒါသထြက္လာေခ်ရာ တီေလး၏ ဖင္ၾကားသို့ ကြက္တိေထာက္မိေနေလသည္။

လူတိုးသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဗညားက တီေလးကိုယ္လုံးေလးအားဆြဲကပ္လိုက္ရာ သူ၏ဖြားဖက္ေတာ္လီးႀကီးကား တီေလး၏ဖင္ၾကားသို့ အေျမႇာင္းလိုက္ဝင္ေနေလေတာ့သည္။ ရွိုးပြဲၾကည့္ရင္း လက္ကိုမသိမသာျဖစ္ညႇစ္ေပးသလို ခါးကိုမသိမသာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္လုပ္ေပးေနရာ တီေလးဆုျမတ္အတြက္ အကိုင္ခံအေထာက္ခံရရင္း ၾကည့္ရေသာ ရွိုးပြဲတပြဲျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ယခုလည္း ထိုအရာမ်ားကို စားျမဳံ႕ျပန္စဥ္းစားရင္း စိတ္ထလာေသာေၾကာင့္ ဗညားသည္ တီေလးအျပင္သြားေနခိုက္ တီေလးပင္တီ႐ူရင္း ဂြင္းထုရန္ တီေလးအခန္းထဲသို့ ဝင္လာေလသည္။ ကံမေကာင္းရွာေသာ ဗညားသည္ တီေလးပင္တီရွာေနတုန္းမွာပဲ အိမ္ေရွ႕မွ တံခါးဖြင့္သံၾကားလိုက္ရေလသည္။ တီေလး ျပန္လာၿပီျဖစ္ရာ ဗညားလည္း စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ကုတင္ေျခရင္းမွာ တီေလး ခၽြတ္ထားေသာ ပင္တီေလးကို ေတြ႕တာနဲ႔ ေကာက္ယူကာ သူ႔အကၤ်ီရင္ဘတ္ထဲကို ထဲ့ၿပီး ထြက္လာခဲ့ေလသည္။

သူ႔အခန္းထဲသို့ ေရာက္ေသာအခါ တီေလးဝင္လာေသာေျခသံကို ၾကားလိုက္ရေလသည္။ တီေလးပင္တီေလးကို ျဖန္႔ကာ ဂြၾကားေနရာေလးကို ရွူ လိုက္ေလသည္။ စူးခနဲ႔ ဝင္လာေသာ တီေလးရဲ့ ေပါင္ၾကားဂြဆုံက အနံ့ကိုရေတာ့ ကာမေသြးဆိုးေတြ တအား ထလာကာ ေျဖာင္းခနဲ႔ ေထာင္ထလာေသာ ဖြားဖက္ေတာ္ကို စုတ္ကိုင္ကာ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ကစားရင္း တီေလး၏ ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ ဖီးတက္ေနပုံအား မ်က္စိထဲတြင္ ေဖာ္ၾကည့္ေနမိေလေတာ့သည္။ ဗညားတေယာက္ ညစာစားၿပီး မအိပ္ခင္ ကုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္အိပ္ရင္း ဝထၳဳ ဖတ္ေနတုန္း တီေလး အခန္းထဲသို့ ၀င္လာေလသည္။ ဗညားက ႐ုတ္တရက္မို့ အံ့အားသင့္ကာ ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ “သားနဲ႔ တီေလး ေျပာစရာ ရွိလို့” တီေလးက ကုတင္ေဘးမွာရပ္ကာ သူ႔ကို ျပဳံးၾကည့္ရင္း ေျပာေလသည္။ ခါးစည္းႀကိဳးနဲ႔ ည၀တ္အကၤ်ီပါးပါး ၀တ္ကာ ေလသံတိုးတိုးေလးနဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ စိုေတာက္ေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းေလးကို လွုပ္႐ုံသာေျပာေနေသာ တီေလးသည္ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနပါသည္။

ဟုတ္ တီေလး “သားက တီေလးကို အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္” “ဗ်ာ တီေလးမဟုတ္ရပါဘူး” “သား တီေလးကို မညာပါနဲ႔ကြယ္ တီေလး သိတယ္ သားရဲ့မ်က္လုံးေတြ အျပဳအမူေတြက အရင္နဲ႔ မတူေတာ့ဘူးေလ ဟင္း…ဟင္း…” ဗညား အလန္႔တၾကား တီေလးရဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တီေလးက ကုတင္ေစာင္းမွာ တင္ပုလႊဲ ၀င္ထိုင္ရင္း သူ႔ကို ျပဳံးၾကည့္ေနေလသည္။ “ဟုတ္ ဟုတ္ ပါတယ္ တီေလး သားကို စိတ္ဆိုးလားဟင္” “စိတ္ဆိုးရင္ မင္းေလးကို တီေလးက ခုလိုလာေျပာမေနဘူး သားကို တီေလး တခု ေတာင္းပန္ခ်င္တယ္ တီေလး ဆႏၵကို လိုက္ေလ်ာေပးေနာ္” “တီေလး စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေစရပါမယ္ သားမွားတာရွိလဲ ခြင့္လႊတ္ေပးပါ” “မွားတာကေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေလး အခန္းထဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းလာၿပီး တီေလး ပင္တီေတြရွူ ၿပီးေတာ့ မင္းယူသြားတဲ့ ပင္တီတထည္ျပန္ေပးပါ” တီေလးက ျပဳံးစိျပဳံးစိနဲ႔ ၾကည့္ရင္း ေျပာေနပုံအရ စိတ္ဆိုးေနပုံမရေၾကာင္း ဗညားရိပ္မိေလသည္။

ေခါင္းအုံးေအာက္က တီေလးရဲ့ ပင္တီေလးကို ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္ထုတ္ေပးလိုက္ေလသည္။ တီေလးက “ေနာက္ကို တီေလးမသိပဲ အဲ့လို မယူပါနဲ႔ တီေလးမႀကိဳက္ဖူး အခုတီေလး မႀကိဳက္တာလုပ္ထားေတာ့ သားမွာ အျပစ္ရွိေနတယ္ တီေလးေပးတဲ့ အျပစ္ကို ခံမွာလား” ဗညားနဖူးကို လက္သီးဆုတ္ေလးနဲ႔ မနာေအာင္ထုရင္းေမးလိုက္ေလသည္။ ဗညားမွာ ပုတ္သင္ညိဳ အရွုံးေပးရေလာက္ေအာက္ ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေျဖလိုက္ေလသည္။ “ဟုတ္ တီေလး သားခံပါ့မယ္” “လာ တီေလး အခန္းကို လိုက္ခဲ့” တီေလးရဲ့ေခၚသံက တိုးတိုးေလးဆိုေသာ္လည္း သူအတြက္ေတာ့ ရင္တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ကာ ၾကက္သီးေမႊးညင္းေတြပါထသြားေလသည္။ “ဟုတ္ တီေလး” တီေလးက ေရွ႕မွသြားေလရာ သူက ေနာက္ကေန လိုက္ေလသည္။ တီေလးရဲ့တင္ပါးလွလွေလးေတြ တလုံးျခင္း တုန္ခါေနတာကို ၾကည့္ရင္း စိတ္ထလာေလသည္။ အခန္းထဲကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ တီေလးက အခန္းတံခါးကို ဂ်က္ခ်လိုက္သည္။

သား ကုတင္ေဘးကို လာ ဗညား ခုတင္ေဘးကိုေရာက္ေတာ့ တီေလးက ပင္တီကို ခၽြတ္ကာ ကမ္းေပးလိုက္ရင္း “ေရာ့ ဒါဝတ္ပီးသား ပင္တီ ေန႔လည္ကထဲက မခၽြတ္ရေသးတာ ရွူ စမ္း” ဟုေျပာေလသည္။ ဗညားက တီေလးမ်က္ႏွာကို မ်က္လုံးျခင္းဆုံေအာင္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ တီေလးပင္တီကို ျမတ္ျမတ္နိုးနိုးရွူ လိုက္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေအာက္က ဖြားဖက္ေတာ္ကလည္း ေထာင္ထလာေလသည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားကို တီေလးလက္တဖက္ေရာက္လာကာ တင္းေထာင္ေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကိုစမ္းကာ “ဟင္ လီးကလည္း ေတာင္တာျမန္တာ ပင္တီေပၚက ေစာက္ပတ္အနံ့ကို မင္းႀကိဳက္တယ္ ဟုတ္တယ္မလား” “ဟုတ္ တီေလး သားအရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္” “ဘယ္သူ႔ ေစာက္ပတ္အနံ့ႀကိဳက္တာလဲ ေျပာစမ္း” ဟု ေျပာလည္းေျပာ တီေလး လီးကိုင္ထားေသာ လက္က လီကို စုတ္ကိုင္ရင္း လက္မျဖင့္ လီးထိပ္ေခါင္းကို ေဝ့ဝိုက္ကာ ပြတ္ေပးေနေလသည္။

ဗညားမွာ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္းထကာ တကိုယ္လုံး နတ္ပူးသလိုတုန္ေနရင္း “တီ တီ တီေလး ေစာက္ပတ္” ဟုေျဖလိုက္ေလသည္။ “စပူရွပ္တဲ့ ေစာက္ပတ္ရွူ ေကာင္ဆိုးေလး အဝတ္ေတြအကုန္ခၽြတ္ ပက္လက္အိပ္ မ်က္စိမွိတ္ထားစမ္း” ဗညား တုံးလုံးခၽြတ္ကာ ခုတင္ေဘးက ေကာ္ေဇာခင္းထားေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မ်က္စိမွိတ္ေနလိုက္ေလသည္။ မ်က္စိနည္းနည္းေလး ဖြင့္ကာခိုးၾကည့္ေတာ့ တီေလးက အဝတ္ေတြခၽြတ္ေနေလသည္။ တီေလး၏ ကိုယ္တုံးလုံးအလွအပမ်ားကို ၾကည့္ေနစဥ္မွာ တီေလးက သူ႔မ်က္ႏွာေပၚ ခြထိုင္လိုက္ေလရာ တီေလး၏ ေစာက္ပတ္လွလွေလးက သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ လက္ႏွစ္လုံးေလာက္ အကြာမွာ ေရာက္ေနေလသည္။ “စပူရွပ္ခ်င္တဲ့လူဆိုးေလး အခု ေစာက္ပတ္အစစ္ ရွူ စမ္း” ဗညားလည္း နီညိဳညိဳအကြဲေၾကာင္းေလးကို ရွူ လိုက္ေလသည္ ။ ရွူ ေန႐ုံျဖင့္ အားမရပဲ ေခါင္းေထာင္ကာ လၽွာနဲ႔ယက္လိုက္ေလသည္။

ေစာက္ေမႊး တပင္မွ မရွိေအာင္ ရိပ္သင္ထားကာ ညီးစို့စို့အနံ့ေလးသင္းေနေသာ တီေလးေစာက္ပတ္ကို အငမ္းမရ ယက္ေလသည္။ ေစာက္စိကိုလဲ လၽွာျဖင့္ ထိုးဆြေပးေလသည္။ တီေလး ပါးစပ္မွ ၿငီးသံ သဲ့သဲ့ေလးထြက္လာကာ သူမ်က္ႏွာေပၚ ေစာက္ပတ္ျဖင့္ ဖိထားကာ တီေလးလက္တဖက္က သူ႔လီးကိုကိုင္၍ စုတ္ေပးပါေတာ့သည္။ တူဝရီး ၂ေယာက္ အျပန္အလွန္ ဆစ္စတိနိုင္းပုံစံျဖင့္ အနိုင္မခံ အရွုံးမေပး အၿပိဳင္ျပဳစုၾကေလေတာ့သည္။ အတန္ငယ္ၾကာေသာအခါ သူ႔လီးထဲမွ လေရမ်ား တီေလး ပါးစပ္ထဲသို့ ပန္းထဲ့မိသလို တီေလး ေစာက္ေရမ်ားကိုလည္း တဂြတ္ဂြတ္ေသာက္ၿမိဳမိေလသည္။ သူ႔လေရေတြေပေနေသာ တီေလးႏွုတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ေတာ့ တီေလးကလဲ ျပန္နမ္းေလသည္။ အနမ္းရွည္ႀကီး အဆုံးမွာေတာ့ တီေလးက “သားအခန္းျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္” “အာတီေလးကလဲ သားက တီေလးနဲ႔ အတူတူ အိပ္ခ်င္တာကို” “အိပ္ခ်င္တာရပါတယ္ သားကတိ တခုေပးမွ အိပ္ခြင့္ျပဳမယ္”။

ဘာကတိလဲ တီေလး “တီေလးကို မလိုးပါဘူးဆိုတဲ့ကတိ တီေလးအိပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ဇြတ္မလိုးရဘူး တီေလးသားနဲ႔ မွုတ္ေပးစုပ္ေပးမယ္ လိုးခြင့္ေတာ့ မေပးနိုင္ဘူး” “အာ တီေလး ညစ္တာ သားကို ညစ္တာ” “ေတာ္စမ္း ဗညား အလိုလိုက္ေတာ့ အမိုက္ေစာ္ကားတာလား မင္းနဲ႔ငါ အေဒၚရင္းတူရင္းေတြ ဒီေလာက္ျဖစ္တာေတာင္ မေကာင္းဘူး လိုးဖို့ ငါလုံးဝခြင့္မျပဳဘူး မင္းပဲေျပာေတာ့ တီေလးစိတ္တိုင္းက်ပါဆို” “ဟာ ကၽြတ္ တီေလးကလဲ” “ဘာမွထပ္မေျပာနဲ႔ေတာ့ ဘယ္မွာအိပ္မွာလဲ” ဗညားမွာ စိတ္ဆိုးရအခက္ ေပ်ာ္ရလည္းအခက္ျဖစ္ကာ ပိုင္နိုင္စြာ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ေျပာေနေသာ တီေလးအား ဆြဲဖက္ခါ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို စုပ္နမ္းလိုက္ပါေတာ့သည္။ ဗညားမွာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနေလသည္။ တီေလးဆုျမတ္က လိုးဖို့ လုံးဝသေဘာမတူ ပေလြကိုေတာ့ အပီျပင္ေပးေလသည္။ သို့ေသာ္ ျမင္သာျမင္ပီး မၾကင္ရတာ မဟုတ္ပဲ တဝက္ပဲၾကင္ရသလို မလိုးရျခင္းမွာ သူ႔အတြက္ ကသိကေအာက္ျဖစ္ေစသည္။

တခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ရေအာင္လိုးမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေလသည္။ “မိန္းမေတြကို ခိုင္းခ်င္ရင္ သူတို့ထန္ေနတဲ့အခ်ိန္ခိုင္း အကုန္ရတယ္ကြ အဲ့ဒါ ငါ့ကိုယ္ေတြ႕ကြ” ဟု ကိုႀကီးစိုးေျပာေသာ ကိုယ္ေတြ႕ဒႆ နကို အသုံးခ်ရန္ အားခဲထားေလသည္။ အခုလည္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ျဖစ္သျဖင့္ အင္တာနက္ဆိုင္ ခနသြား၍ အင္တာနက္သုံးကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။ အခ်ိန္ကား ေန႔လယ္၂နာရီခန္႔ရွိေလၿပီ။ ဗညားအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕မွာ တီေလးကိုမေတြ႕ အိမ္တံခါးေသခ်ာပိတ္ကာ အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့ေလသည္။ တီေလးအခန္းတံခါးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တီေလးက အထက္ေအာက္ တဆက္ထဲ ဂါဝန္ေလးဝတ္ကာ ပိုးလိုးပက္လက္ႏွင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသည္။ ေအာက္က ဘာမွခံဝတ္ထားပုံမရ နို့သီးေခါင္းေလးမ်ားက ထင္းေနေအာင္ အရာေပၚေနေလသည္။ ဗညားလည္း အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ အကၤ်ီႏွင့္ ပုဆိုးခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္း အဝတ္ဗလာက်င္းသြားပီဆိုမွ။

ခုတင္ေပၚတက္ကာ တီေလးရဲ့ ဂါဝန္ကိုအသာလွန္တင္လိုက္ေလသည္။ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအသာဟ၍ ေပါင္ၾကား မ်က္ႏွာအပ္ကာ တီေလးေစာက္ပတ္ကို ယက္ေလေတာ့သည္။ ခနၾကာေသာအခါ တီေလးမွာ ၿငီးသံေလးမ်ားေပးရင္း နိုးလာေလသည္။ “အ အ အ ဟင္းး ဟင္းး အင္းး ဟင္းးး” ဆုျမတ္မွာ အိပ္ေနတုန္း အိပ္မက္မက္ေလသည္။ သူ႔အား လူတေယာက္က လမ္းေဘးတြင္ ထမိန္ဆြဲခၽြတ္ခါ သူ႔ေစာက္ပတ္ကို ကိုင္ေပးေနသည္ဟု ျမင္မက္ေလသည္။ လူအမ်ားသြားလာၾကေသာ လမ္းေဘးတြင္ ေစာက္ပတ္ အႏွိုက္ခံရသျဖင့္ သူက ရွက္ေနေသာ္လည္း လမ္းသြားလမ္းလာမ်ားက သတိျပဳမိပုံမရပဲ သြားလာေနၾကေလသည္။ ထိုလူက သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲသို့ လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး၍ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ျဖင့္ ေညႇာင့္ေပးရာ ေကာင္းသထက္ေကာင္းလာၿပီး ေစာက္ပတ္ထဲမွ ေစာက္ေရမ်ားလည္း စိမ့္ထြက္လာကာ သူလဲတင္မခံနိုင္ေတာ့ပဲ အသံထြက္ၿငီးလိုက္စဥ္မွာပင္ အိပ္ေပ်ာ္ရာမွ နိုးလာခဲ့ေလသည္။

တကယ္လည္း ဗညားက ေစာက္ပတ္ကို အပီအျပင္ယက္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို့ လက္ညိဳးႏွင့္လက္ခလယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းပူး၍ သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ျဖင့္ ေညႇာင့္ေပးေနေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ အိပ္မက္ႏွင့္ လက္ရွိဘဝ တဆက္ထဲျဖစ္ကာ ေကာင္းၿပီးရင္း ေကာင္းေနေလသည္။ ခနအၾကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ရွုံ႔ခ်ည္ပြခ်ည္ျဖစ္ကာ ၿပီးခါနီးအခ်ိန္တြင္ ဗညား၏ လက္က ေစာက္ပတ္ထဲမွထြက္သြားသလို ေစာက္ပတ္ယက္ေနျခင္းမွာလဲ ရပ္သြားေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ပန္းဝင္ခါနီးမွာ ေျခေခါက္လဲက်သလို ပါးစပ္နားေရာက္ေနေသာ ထမင္းလုပ္ ပုတ္ခ်ခံရသလို အနံ့သာရၿပီး မစားလိုက္ရသလိုမ်ိဳး ခံစားမိကာ ေဒါသလဲထြက္ မခ်င့္မရဲလဲျဖစ္ကာ “သား ဘာလို့ရပ္လိုက္တာလဲ တီေလးၿပီးေတာ့မယ့္ဟာကို” “တီေလးကလည္း ေျဖးေျဖးေပါ့ တီေလး ဂါဝန္ကိုခၽြတ္လိုက္ပါဦး တီေလး အေကာင္းႀကီးေကာင္းမွာပါ” ဗညားက ခပ္ေအးေအးပင္ ေျပာလဲေျပာ သူ႔ ေပါင္တဖက္ကိုလဲ လက္ဝါးျဖင့္ရိုက္လိုက္ေလသည္။

ျဖန္း “အ ဗညား ဘာလုပ္တာလဲ ဘာျဖစ္လို့ရိုက္တာလဲ” “တီေလးၿပီးသြားမွာစိုးလို့ သားက အာ႐ုံလြဲေပးတာပါ” “ျဖန္း ျဖန္း ျဖန္း ျဖန္း” ဗညားက ေျပာလဲေျပာ ရိုက္လဲရိုက္ေလေတာ့သည္။ ရိုက္တာမွ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေပါင္းႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီရိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ နာက်င္မွုေၾကာင့္ ကာမခံစားမွုမ်ား ေလ်ာ့က်သြားေသာ္လည္း ထူးဆန္းစြာပင္ ေသြးသားလွုပ္ရွားမွုႏွင့္ ဖိုဓာတ္ေတာင့္တေသာ ရမၼက္စိတ္မ်ားက ပို၍ပင္ ဒီဂရီတိုးလာေလသည္။ အျမန္ထလိုက္ေတာ့မွ ဗညားက ရိုက္တာရပ္သြားေလသည္။ ေမြ႕ယာေပၚဒူးေထာက္ရင္းအကၤ်ီခၽြတ္လိုက္ေလသည္။ အကၤ်ီခၽြတ္ၿပီးေသာအခါ ဗညားက ခါးမွဖက္၍ ရင္ခြင္ထဲသို့ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲသြင္းလိုက္ေလသည္။ “ေအမ့” ဆုျမတ္မွာ ေစြ႕ခနဲ႔ပါသြားကာ ဗညားက ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနမ္းေလသည္။ ဆုျမတ္တေယာက္ ဗညားအနမ္းမွာ ေမၽွာပါသြားေလသည္။ ဗညားက နမ္း႐ုံတင္မဟုတ္ နို့သီးေခါင္းမ်ားကိုပါ ေခ်ေပးေနေလသည္။

ခနၾကာေသာအခါ ဗညားက နမ္းေနရာမွခြာလိုက္ပီး ဆုျမတ္အား တြန္းလွဲလိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္ ပက္လက္လန္လ်က္ လဲက်သြားေသာအခါ ဗညားက ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းဆြဲျဖဲကာ ေစာက္ပတ္ကို လၽွာအျပာလိုက္ကပ္ကာ အားရပါးရ ယက္ပါေတာ့သည္။ ယက္ေနရင္း လက္ခလယ္ျဖင့္ ေစာက္ေခါင္းထဲထိုးေမြကာ ေစာက္ေရမ်ားယူလိုက္ပီး ဆုျမတ္ စအိုထဲသို့ ထိုးထဲ့လိုက္ေလသည္။ လက္ႏွစ္ဆစ္ခန္႔ဝင္သြားေတာ့မွ ေစာက္စိကိုစုတ္ကာ စအိုထဲက လက္ခလယ္ကိုလည္း သြင္းလိုက္ထုတ္လိုက္ ခပ္သြက္သြက္ေလးလုပ္ေပးေလသည္။ အခန္းထဲတြင္ဆုျမတ္၏ ညီးညဴ သံေလးမ်ားညံေနေလသည္။ “အ အ အ ဟင္းး ဟင္းး အင္းး ဟင္းးး” ဆုျမတ္အဖို့ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္သည္ သူ႔ဘဝတြင္ က႑သစ္တခုဖြင့္လွစ္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သြားေလသည္။ သူ႔ဘဝတေလၽွာက္လုံး ဦးလင္းသူႏွင့္ မဂၤလာဦးညအပါအဝင္ ကာမဆက္ဆံရာ၌ ဒီေန႔လိုမ်ိဳး ေသြးသားရမၼက္ ထႂကြေသာင္းက်န္းမွုမ်ိဳး ၾကဳံေတြ႕ခံစားခဲ့ဖူးျခင္းမရွိပါ။

ထႂကြေသာင္းက်န္းေအာင္ ဆြေပးေနေသာ ဗညားသည္ ဆြေပးသေလာက္ ထႂကြလာေသာ ရမၼက္မီးကို ေျပၿငိမ္းေအာင္လည္း လုပ္ေပးတတ္ေလသည္။ ဗညား၏ စအိုကို လက္ျဖင့္လိုးကာ ေစာက္စိစုပ္ေပးေနေသာ အရသာမွာ သူ႔အဖို့ ေလာကႀကီး ေမ့ေလာက္ပါေပသည္။ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ က်င္ခနဲ႔ က်င္ခနဲ႔ျဖစ္လာၿပီး ၿပီးခါနီးအခ်ိန္ဝယ္ သေကာင့္သားက ဖင္ထဲကလက္ညိဳးေရာ ေစာက္စိစုတ္ေနတာပါ ရပ္လိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ၿပီးခါနီးအခ်ိန္တြင္ အလိုမျပည့္ပဲ ဆတ္တငံငံျဖစ္သြားေလသည္။ ပထမအႀကိမ္တုန္းကလည္း မၿပီးရ အခုလဲမၿပီးရ ဆိုေတာ့ ဆုျမတ္တေယာက္ အသိစိတ္ေပ်ာက္ကာ ကာမလမ္းဆုံးေရာက္ရွိေရးသာ သိေလေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္ဝယ္ ဗညား၏ လက္ဝါးရိုက္ခ်က္မ်ားက ေပါင္ေပၚက်လာေလသည္။ ထူးဆန္းစြာပင္ ဗညားရိုက္ေလတိုင္း နာက်င္မွုမရွိပဲ ရမၼက္စိတ္သာတိုးလာေလသည္။ ဗညားက သူအေပၚမွတက္ဖိလိုက္ေလသည္။

ဗညားလီးကလည္း သူ႔ေစာက္ပတ္ေပၚ အျပားလိုက္ကပ္ေနေလသည္။ေစာက္ပတ္ထဲမွ ဆစ္ခနဲ႔ျဖစ္ကာ တစုံတခုကို ေတာင့္တလာေလသည္။ ဗညားက နားနားကပ္ကာ “တီေလး သားတို့ လိုးရေအာင္ေနာ္ လူမသိ သူမသိ တိတ္တိတ္ေလး အေဒၚရင္းနဲ႔ တူရင္း လိုးရေအာင္ေနာ္ တီေလး ခံခ်င္ေနပီမလား” ဟု ေလသံေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ကာမအရသာခံစားဖို့ကလြဲ၍ ေခါင္းထဲ ဘာမွမရွိေလရာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေခါင္းညိမ့္ သေဘာတူေလသည္။ “ဒါဆို တီေလးက သားလီးကိုကိုင္ပီး တီေလး ေစာက္ပတ္ထဲထဲ့ေပးေနာ္” ဗညားက ေျပာေျပာဆိုဆိုျဖင့္ ဆုျမတ္လက္ကိုယူကာ သူ႔လီးေပၚသို့ တင္ေပးလိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ ဗညားလီးကိုကိုင္ကာ သူ႔ေစာက္ပတ္ထဲသို့ ေတ့ကာ ထဲ့ေပးေလသည္။ ဗညားက ခါးအားသုံး၍ ဖိလိုက္ရာ လီးတဝက္ခန္႔ ေလၽွာခနဲ႔ ဝင္သြားေလသည္။ ဗညားက ခါးတလွုပ္လွုပ္ျဖင့္ ေဆာင့္ခါ ေဆာင့္ခါ လိုးပါေတာ့သည္။

ဗညားက ခါးအားကိုေကာင္းေကာင္းအသုံးခ်ကာ အခ်က္ေရမွတ္၍ လိုးေပးေနေလသည္။ အခ်က္ေရ ၅၀ ေက်ာ္လာေသာအခါ ဆုျမတ္တေယာက္ အေရေတာက္ေတာက္က်ကာ အေကာင္းႀကီးေကာင္းေနၿပီျဖစ္ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဗညားက လီးကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။ “ဟင့္ ဟင့္ သား ဘာလို့…” “တီေလးသားကို ေလးဘက္ကုန္းေပးပါ့လားဟင္” ဆုျမတ္တေယာက္ လၽွင္ျမန္စြာထကာ ဖင္ဘူးေတာင္းေထာင္ေပးလိုက္ေလသည္။ လင္းသူရွိတုန္းက လင္းသူက ေလးဖက္ေထာက္၍ ေနာက္ကေန လိုးရတာကို ႀကိဳက္သလို သူကလည္း အလိုးခံေနရင္း ေစာက္စိကို လြတ္လပ္စြာပြတ္ရတာကို ႏွစ္သက္ေလသည္။ ယခု ဗညားက ေလးဖက္ကုန္းခိုင္းေသာအခါ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး ကုန္းေပးလိုက္ေလသည္။ ဗညားက ေနာက္ကေနသူ႔လီးတဆုံးထဲ့ကာ ေဆာင့္လိုးပါေတာ့သည္။ ဆုျမတ္မွာ အရသာေတြ႕ၿပီးရင္းေတြ႕ေနေလသည္။ ဗညားက ေနာက္ကေန ဖင္ကိုင္ကာ လိုးေနရင္း။

စူထြက္ေနေသာ ဆုျမတ္ဖင္ေပါက္ထဲသို့ လက္မေလးထဲ့ကာ လွည့္ေပးေနေလသည္။ ဗညားလွည့္ေပးပုံမွာ ဝက္အူရစ္လွည့္သလို ဘယ္ညာလွည့္ေပးေနျခင္းျဖစ္ရာ ဆုျမတ္မွာ အခ်ိဳေပၚ သကာေလာင္းသလို အရသာေပၚအရသာဆင့္ကာ ကာမအရသာထူးထူးဆန္းဆန္းကို ခံစားရေလေတာ့သည္။ ဆုျမတ္မွာ လက္တဖက္က ေမြ႕ယာကိုေထာက္ထားကာ လက္တဖက္က ေစာက္စိကိုပြတ္ေနရင္း အသံထြက္ကာ ညီးညဴ မိေလေတာ့သည္။ “အ…အ…အား…အ ဟင္း ဟင္း ေကာင္း ေကာင္း” ဗညားမွာ ၿပီးမသြားရေလေအာင္ အခ်က္ေရမွတ္ကာ လိုးေနေလသည္။ တီေလးက ေစာက္ေရရႊမ္းသလို ေစာက္ပတ္ကလည္း စီးစီးပိုင္ပိုင္ရွိေလသည္။ မၾကာမွီ အခ်က္ေရ၂၅၀ေက်ာ္လာေသာအခါ တီေလးေစာက္ပတ္မွာ သူ႔လီးကို ညစ္ဆြဲလာေလသည္။ တီေလးၿပီးေတာ့မွာကို သေဘာေပါက္မိေသာေၾကာင့္ လီးကို ဒစ္ထိဆြဲထုတ္ကာ အားရပါးရအားကုန္သုံးကာ ေဆာင့္ေပးေလေတာ့သည္။

အ…အ…သား… တီ…ေလး…အား…အ ဟင္း…ၿပီး…ဟင္း…ၿပီး…ေကာင္း…ေကာင္း ဆုျမတ္မွာ မပီမသေရရြတ္ရင္း ၿပီးသြားကာ ေလးဖက္ေထာက္ေနရာမွ ေမြ႕ယာေပၚသို့ ေမွာက္က်သြားေလသည္။ ဗညားက အလိုက္သင့္ပင္ သူ႔လီး ဆုျမတ္ေစာက္ပတ္မွ ကၽြတ္ထြက္သြားေသာ္လည္း ဆုျမတ္ဖင္ထဲမွ လက္မကို အကၽြတ္မခံပဲ လွည့္ေပးျမဲလွည့္ေပးေနေလသည္။ “တီေလး တီေလးက ၿပီးသြားေပမယ့္ သားက မၿပီးေသးဘူးေလ” “သားျပန္လိုးေလ” “ဟင့္အင္း တီေလးဖင္ကို လိုးခ်င္တယ္” ဗညားက “တီေလးဖင္ကို လိုးခ်င္တယ္” ဟူေသာ စကားသံအဆုံးမွာ ဖင္ထဲမွ လက္မကိုဆြဲထုတ္လိုက္ေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ႐ုတ္တရက္ ဖင္ကလိေပးေနေသာ လက္မ ဆြဲႏွုတ္သြားသျဖင့္ အလိုမက်မွုတခုျဖစ္ေပၚလာကာ ဖင္ထဲမွာလဲ ဟာသြားေလသည္။ ဖင္ခံၾကည့္ခ်င္စိတ္မ်ားေပၚလာသလို ကာမေသြးသားမ်ားေသာင္းက်န္းကာ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခံစားလိုေသာ စိတ္မ်ားလည္းေပၚေပါက္လာေလသည္။

ထို့ေၾကာင့္ အလြယ္တကူပင္ “လိုးေလသားရဲ့” “တီေလး ေလးဖက္ျပန္ကုန္းေပးပါဦးေနာ္” ဆုျမတ္က ေလးဖက္ေထာက္ကာ ဖင္းဘူးေတာင္းေထာင္ေပးေလသည္။ ဗညား အလြန္ေက်နပ္ေနေလသည္။ ဖင္လိုးရာတြင္ေခ်ာဆီအျဖစ္ သုံးရန္ ဆုျမတ္၏ ေခါင္းလိမ္းဆီဗူးကို ဆင္းယူလိုက္ေလသည္။ အလြန္လိုးခ်င္ေနေသာ တီေလးကို ဖင္ပါလိုးရေတာ့မည္ျဖစ္ေလသည္။ ေခါင္လိမ္းဆီဗူးကို ဖြင့္ကာ လက္ညိဳးျဖင့္ အနည္းငယ္ေကာ္ယူ၍ ဆုျမတ္ဖင္ထဲသို့ သုတ္လိမ္းေပးေလသည္။ သူ႔လီးႀကီးကိုလည္း သုတ္လိမ္းၿပီး ဖင္ဝမွာ ေတ့ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း ဖိသြင္းေလသည္။ လီးကား ဖင္ထဲသို့ တအိအိနဲ႔ ဝင္ေနေလသည္။ ေအာက္က ဆုျမတ္မွာလည္း အံႀကိတ္ကာ တင္းခံေနေလသည္။ “တီေလး စိတ္ကိုေလ်ာ့ထား ပါးစပ္ဟ အသက္႐ူ ပီးေတာ့ေစာက္စိကိုကလိေပး” ဗညားက ဆုျမတ္ဖင္ကို လက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္ကာ ဖင္ထဲ လီးထဲ့ေနရာမွ ေျပာလိုက္ေလသည္။

ဆုျမတ္မွာ ဗညားေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေလရာ အေတာ္ကို သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ကာ ဖင္ထဲသို့ လီးဝင္လည္းေခ်ာေလသည္။ လီးတဆုံးဝင္ေသာအခါ ဗညားက အသာေခ်ာ့ကာ နဲ႔လိုးေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ကာမအရသာ အသစ္အဆန္းကိုခံစားရေလသည္။ လီးစသြင္းခ်ိန္တြင္ ေခါင္းလိမ္းဆီႏွင့္ ဗညားလက္ျဖင့္ ခ်ဲ႕ေပးထားမွုေၾကာင့္ သိပ္မနာပဲ အနည္းငယ္နာက်င္မွုရွိေလသည္။ လီးတခုလုံးဖင္ထဲဝင္ကာ ေျဖးေျဖးခ်င္း စလိုးေတာ့ နာလဲနာ ေကာင္းလဲေကာင္းေသာ နာေကာင္းေဝဒနာကိုခံစားရေလသည္။ အခုေတာ့ျဖင့္ ရွိန္းခနဲ႔ ဖိန္းခနဲ႔ ျဖစ္ကာ ဖင္ဝမွစလာေသာ အရသာက လူတကိုယ္လုံး ေလထဲေျမာက္ေနသလိုလိုပင္။ ေစာက္ဖုတ္ထဲမွလည္း အေရမ်ားေတာက္ေတာက္က်ကာ အိပ္ယာခင္းကိုရႊဲရႊဲစိုေနေလသည္။ ေစာက္စိကို ကလိ႐ုံျဖင့္အားမရေတာ့ပဲ ေစာက္ပတ္ထဲ လက္ထဲ့ကာေမြရင္း ဖင္ဇိမ္ေတြ႕ေနေလေတာ့သည္။

ဗညားကိုလည္း အစြဲႀကီးစြဲကာ အပိုင္ယူ လင္ေတာ္ခ်င္စိတ္ပါေပါက္လာေလေတာ့သည္။ ခနအၾကာတြင္ ဆုျမတ္မွာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွရြစိရြစိျဖစ္ကာ အေရတေတာက္ေတာက္က်ရင္း ၿပီးသြားခ်ိန္ဝယ္ ဗညားမွာလည္း ေစာက္ပတ္ထက္ေကာင္းသည့္ ဖင္လိုးေနရျခင္းေၾကာင့္၎ စိတ္ကိုလဲလြတ္ထားေသာေၾကာင့္၎ တခ်ိန္ထဲလိုလိုၿပီးကာ တီေလးဖင္ထဲသို့ လေရမ်ားပန္းထဲ့လိုက္ပါေတာ့ေလသည္။ ဆုျမတ္မွာ ေမြယာေပၚသို့ ေမွာက္လ်က္ က်သြားေလသည္။ ေဘးမွာလွဲ လာေသာ ဗညားကို လွမ္းဖက္လိုက္ကာ “သားတီေလးကိုပစ္မသြားရဘူးေနာ္ တီေလးကို အျမဲလိုးေပးရမယ္ေနာ္ တီေလးဟာေနခဲ့သမၽွ ကြက္လပ္ေတြကို သားကျဖည့္ေပးလိုက္တာေလ တီေလးေလ ျဖစ္နိုင္ရင္ သားနဲ႔ လက္ထပ္ခ်င္တယ္” ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။ ဗညားမွာ “တီေလးကိုလိုးရင္ တူအရင္းအေနနဲ႔လိုးရမွာလား ေယာက္်ားအေနန႔လိုးရမွာလား” လို့ျပန္ေမးရဦးမည္ ဟုစဥ္းစားရင္းျပဳံးလိုက္မိေလေတာ့သည္ …..ၿပီးပါၿပီ။