ႏြား ငတ္ ေရ က်

ဒီလို ျဖစ္လာ လိမ့္မယ္လို့ မေမၽွာ္လင့္ထားခဲ့ပါဘူး ။ မထင္တာေတြက ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ ။ အေမရိကန္ျပည္ အေရွ႕ဖ်ားက ၿမိဳ့ႀကီးတၿမိဳ့မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တက္ေနဝန္း နဲ႔ ဇနီး ဇြန္ပန္းခိုင္တို့ ေနေနၾကတာ ဆယ္ႏွစ္ မက ရွိေနပါၿပီ ။ တက္ေနဝန္းက အိုင္တီသမား တေယာက္ ျဖစ္သလို ဇြန္ပန္းခိုင္က ႐ုံးတ႐ုံးမွာ စာရင္းကိုင္ ( အေကာင့္တင့္ ) ျဖစ္သည္ ။ အလုပ္ နဲ႔ အိမ္ အိမ္နဲ႔ အလုပ္ ေအးေဆးတဲ့ ဘဝ ခရီးလမ္းေၾကာင္း ထဲမွာ သူတို့ လင္မယား ေမ်ာပါေနခဲ့ၾကရာက အေျပာင္းအလဲေတြက ျဖစ္ လာသည္ ။ ပထမဆုံး တ႐ုတ္နိုင္ငံ ဝူဟန္ၿမိဳ့မွာ လင္းနို့ တို့ ႂကြက္တို့ ေခြးတို့ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကို သတင္းေတြမွာ ေတြ႕ရၿပီး သာမန္လူေတြ မစားတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ဟာေတြကို စားၾကလို့ ကိုရိုနာဗိုင္းရက္စ္ ပိုး စတင္ ကူးစက္လာသည္ လို့ ေရးၾကသားၾကတာကို ဖတ္ၾကရတယ္ ။ တက္ေနဝန္းတို့ အတြက္က ျမန္မာျပည္က လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာေတြမို့ သိပ္ေတာ့ မဆန္းလွဘူး ။ သူတို့လည္း ပရစ္ေၾကာ္တို့ ေႁမြသား ဖြတ္သား ယုန္သား လယ္ႂကြက္ေၾကာ္ေတြ စားခဲ့ဘူးၾကတယ္ေလ ။ ခဏၾကာေတာ့ ဝူဟန္ၿမိဳ့မွာ ဇီဝ လက္နက္ စမ္းသပ္တဲ့ ေနရာႀကီး ရွိၿပီး အဲဒီကေန ေရာဂါပိုးေတြ ေပါက္ထြက္ ပ်ံ႕ႏွံ့လာတယ္ လို့ ထပ္ ၾကားရျပန္တယ္ ။

ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္မို့ ဒီသတင္းေတြကို ဖတ္ေတာ့ ဖတ္မိတယ္ ။ အရမ္းႀကီးေတာ့ စိတ္မဝင္စားခဲ့ ။ ဘယ္လိုဘဲ ဝူဟန္ၿမိဳ့မွာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္က လူေတြက သူတို့နဲ႔ မဆိုင္သလို ေနလ်က္ပါဘဲ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ့ေသာ ျပည္နယ္ ၿမိဳ့ ေတြမွာရထားေတြအေပၚ ဘတ္စ္ကားေတြ အေပၚ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တ႐ုတ္နဲ႔ တူသူ အာရွသားေတြ အေပၚကို ေစာ္ကား ရွုံ႔ခ်တာေတြ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ လည္း သတင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္ ..။ တက္ေနဝန္းတို့ ေနတဲ့ ေဒသမွာေတာ့ ဒါေတြလည္း မျဖစ္ မၾကဳံရဘူး ။ မေတြ႕ရဘူး ။ တက္ေနဝန္းရဲ့ ဇနီးေခ်ာေလး ဇြန္ပန္းခိုင္ က ျမန္မာျပည္ကို ဒါေတြ မျဖစ္ခင္ထဲက ထြက္သြားခဲ့လို့ တက္ေနဝန္း အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္ရဲ့ မိဘေတြက အသက္ႀကီးၾကၿပီ ။ က်န္းမာေရးက သိပ္ မေကာင္းၾကဘူး ။ အခု မိခင္ျဖစ္သူက ေဆး႐ုံတက္ရတယ္ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္လည္း ျမန္မာျပည္ကို မျပန္တာ ၾကာၿပီ ။ မိဘေတြကို လို အပ္တဲ့ ေဆးဝါးတို့ ေငြတို့ဘဲ လွမ္းပို့ေပးေနခဲ့တယ္ ။

( ကိုကိုေရ..ေမေမ့ဆီကို ဇြန္ သြားလိုက္ေတာ့မယ္…..႐ုံးက ခြင့္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ…) လို့ ဇြန္ပန္းခိုင္က ေျပာၿပီး တက္ေနဝန္းကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ခိုင္း တယ္။ တက္ေနဝန္းလည္း အြန္လိုင္းမွာ ရွာေဖြၿပီး ဝယ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္ က မသြားခင္ တက္ေနဝန္းကို ရန္ကုန္က သူ႔ညီမေလး ငုဝါခိုင္ က မနီးမေဝးက ၿမိဳ့ႀကီးမွာ သင္တန္း လာတက္ရမွာ..သူကေတာ့ ရန္ကုန္က အေမ့ဆီကို ေျပးရၿပီ …ငုဝါခိုင္ ေရာက္လာခဲ့ရင္ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံလိုက္ပါ..အနီးအနားကို လိုက္ျပပို့ေပးလိုက္ပါ လို့ မွာသြားတယ္ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္ သြားတုံးက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဗိုင္းရပ္စ္ လုံးဝကို မရွိေသးဘူး ။ သူသြားၿပီး တပတ္ေလာက္မွာ ဇြန္ပန္းခိုင္ရဲ့ ညီမေလး ငုဝါခိုင္ တက္ေနဝန္းဆီကို ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။ ( အကိုတက္ေရ..ငုဝါ ေရာက္ေနၿပီ . .သင္တန္းေတြ တက္ေနတယ္…သင္တန္းၿပီးရင္ အကိုတက္တို့ဆီကို လာခဲ့မယ္….မမဇြန္ေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္ ေနၿပီ…ေမေမက ေဆး႐ုံက ဆင္းၿပီ…သက္သာတယ္ တဲ့…….ငုဝါလည္း အကိုတို့ဖက္ ခဏ လာၿပီးတာနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္မယ္ေလ ..) တဲ့ ။ တက္ေနဝန္းလည္း ( လာခဲ့ ငုဝါ အကို လာေခၚေပးမယ္…ဒီအနီးအနား ၿမိဳ့ေတြ အကို လိုက္ပို့ေပးမယ္ . သင္တန္းေတြ ၿပီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္…..) လို့ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ရန္ကုန္ကေနလည္း ဇြန္ပန္းခိုင္က ( ခြင့္ယူလိုက္ေနာ္…ကိုကို . .ညီမေလး ကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ေနာ္…ကိုကို…) လို့ တက္ေနဝန္းကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။

အလုပ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ခြင့္ႀကိဳ ယူလိုက္တယ္ ။ ငုဝါခိုင္ သင္တန္းေတြ ၿပီးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ တက္ေနဝန္းဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ တက္ေနဝန္း ငုဝါခိုင္ ေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ့ကို ကားနဲ႔ ေမာင္းသြားၿပီး ေခၚေပးလို္က္တယ္ ။ ငုဝါခိုင္နဲ႔ မေတြ႕တာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ တက္ေနဝန္းလည္း စိုေျပဝင္းပ လွပေနတဲ့ ခယ္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနသည္ ။ သူတို့ ျမန္မာျပည္က မ ထြက္လာခင္က ငုဝါခိုင္သည္ ကေလးသာသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးဘဲေလ ။ အျပန္ခရီးမွာ တလမ္းလုံး ငုဝါခိုင္ရဲ့ စကားသံေလးေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းတို့ ေနတဲ့ ရပ္ဝန္းေဒသကို စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ သစ္ပင္ေတြ သစ္ေတာေတြနဲ႔မို့ သာယာလိုက္တာ လို့ ခ်ီးမြမ္းလာတယ္ ။ လမ္းေဘးမွာ ဒရယ္ေလးေတြ ယုန္ကေလးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရလို့ အရမ္း သေဘာက်တယ္ ။ စကား တေျပာေျပာနဲ႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာၾကတယ္ ။

( ဒါ အကိုတို့ အိမ္ေလးဘဲ ငုဝါ . . .) ( ဟင္ . . .) သူတို့ အိမ္ကေလးကို ငုဝါခိုင္ ေတြ႕ေတာ့ …( ဟယ္…ကိုတက္တို့ မဇြန္တို့ အိမ္ေလးက လွလိုက္တာ….သိပ္ သာယာတာဘဲ…ၿခံလည္း က်ယ္တယ္ လို့ ေျပာတယ္ ။ အိမ္ေရွ႕က ခ်ယ္ရီပင္ေတြက ေဝေဝဆာဆာ ပြင့္ေနတာကို ငုဝါခိုင္ သိပ္ သေဘာက်တယ္ ။ ဆယ္လ္ဖီေတြ ဆြဲေတာ့တာဘဲ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၿပီး ငုဝါခိုင္ နဲ႔ တက္ေနဝန္းတို့ ရန္ကုန္က ဇြန္ပန္းခိုင္ ဆီကို ဖုန္းေခၚၾကတယ္ ..။ ဇြန္ပန္းခိုင္က ( ေရာက္တုံးေရာက္ခိုက္ ေလ်ာက္လည္ေနာ္ ညီမေလး…..အကိုတက္ကို အားမနာနဲ႔ . .သူ႔ကို စားခ်င္တာ လိုက္ေကၽြးခိုင္း..လိုခ်င္တာ ဝယ္ခိုင္း….) လို့ သူ႔ညီမ ငုဝါခိုင္ကို မွာတယ္ ။ ခ်စ္ဇနီးေလး ဇြန္ပန္းခိုင္က မသြားခင္ ထဲကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားခဲ့တယ္ ။ ညီမေလးကို လိုက္ျပ လိုက္ေကၽြးပါ လို့ ။ အခုလည္း ရန္ကုန္ကေန ဖုန္းနဲ႔ ထပ္ေျပာျပန္တယ္ ။

တက္ေနဝန္း ဇနီးသည္ မွာတဲ့အတိုင္း ငုဝါခိုင္ကို သူစားခ်င္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို ဆို္င္ေတြမွာ လိုက္ေကြးတယ္ ။ အင္း….ညီမေလး ငုဝါခိုင္က စား႐ုံတင္ မဟုတ္ဘူး..ေသာက္လည္း ေသာက္တယ္……ဇြန္ပန္းခိုင္က သူ ၀ိုင္ နဲ႔ ေကာ့ေတးလ္ေတြ အေသာက္မ်ားတိုင္း ( ဇြန္တို့အမ်ိဳးေတြက အရက္ႀကိဳက္တယ္…ေသာက္တယ္….ဘမ်ိဳးဘိုးတူ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့…..) လို့ ေျပာေလ့ ရွိသလိုဘဲ ညီမေလး ငုဝါ လည္း အရက္ကို ႀကိဳက္ပုံရတယ္… ေသာက္ရင္ ထပ္မွာခိုင္းၿပီး အေသာက္မ်ားသြားတဲ့အတြက္ တက္ေနဝန္း တေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရတယ္ ။ အင္းေလ..သူက သုံးေလးရက္ ေလာက္ဘဲ ေနမွာဘဲ…ေနတဲ့ရက္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါေစ …ငါ့တာဝန္ အတိုင္း သူ႔ကို လိုက္ေကၽြးလိုက္ပို့မယ္….လို့ တက္ေန ဝန္း စဥ္းစားလိုက္တယ္ ။

ဒါေပမယ့္ အိမ္ေလးထဲမွာ သူနဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခယ္မေလးရဲ့ အတိုအျပတ္ အဟိုက္ေတြ ဝတ္တဲ့ အက်င့္ေတြေၾကာင့္ တက္ေနဝန္း တေယာက္ ရင္ေမာေနရတယ္ ။ ပိုၿပီး မ်က္လုံးေတြ ျပဴးရတာက အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေနရင္း အဝတ္ေတြ လဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ဘေလာက္စ္ေလးကို အတြင္းမွာ ရင္စည္း မပါဘဲ ဝတ္ၿပီး ေရာက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို့ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ရင္သားေတြက မေသးဘူး ။ လုံးထြားၿပီး သိသိ သာသာႀကီးေတြ ။ လမ္းေလ်ာက္တဲ့အခါ ဒီ ရင္သားႀကီးေတြက တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ေနၾကတယ္ ။ ခက္ၿပီ ။ တက္ေနဝန္း စိတ္ေတြ လွုပ္ရွား ေနတယ္ ။ ခယ္မေလးကေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး တလွုပ္လွုပ္နဲ႔ ကေနတယ္ ။ ကိုယ္က လွုပ္ေတာ့ ရင္စိုင္ေတြကပါ လွုပ္ေတာ့တာေပါ့ ။ ေနာက္တေန႔မွာလည္း ရာသီဥတု ပူတယ္ ဆိုၿပီး ေဘာင္းဘီတိုေလး ဝတ္တာ ဝတ္တဲ့ ေဘာင္းဘီက ဂ်င္းေဘာင္းဘီလို ၾကပ္ၾကပ္ မဟုတ္ဘဲ ေပါင္ရင္းေနရာေတြမွာ ပြပြႀကီးမို့ ဆိုဖါမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့ အခါေတြမွာ ေပါင္ဂြဆုံေနရာကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရတတ္ေတာ့ တက္ေနဝန္း တေယာက္ စိတ္ေတြ နိုးၾကားေဖါက္ျပန္လာရတယ္ ။

အေမႊး ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိပ္သင္ထားတဲ့ ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္ရဲ့ မိန္းမအဂၤါ တျခမ္းကို လ်ပ္တပ်က္ ေတြ႕လိုက္ရလို့ ။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ ။ အေနမတတ္ေတာ့ ျဖဲျပေနသလို ျဖစ္ေနၿပီ ။ အထိန္းမတတ္ ဇိန္းဇတ္ဇတ္မို့ တက္ေနဝန္းတေယာက္ ဒိန္းတပ္တပ္နဲ႔ ရင္ထဲ ေနလို့ မေကာင္း ။ ေနာက္ တရက္မွာ လိုက္ျပတာက ၿမိဳ့ႀကီး ထဲက ျပတိုက္ေတြ ေက်ာက္တိုင္ေတြ နဲ႔ ပန္းၿခံေတြ ။ ျမစ္ကမ္း နေဘး က ဆိုင္မွာ ညေနစာ ေကၽြးတယ္ ။ တိုက္အျမင့္ တိုက္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ျမစ္ကမ္း ရွုခင္းကို ျမင္ေနရတဲ့ ဘားနဲ႔ စားေသာက္ ဆိုင္ေပါ့ ။ ငုဝါခိုင္ တေယာက္ ေကာ့က္ေတးလ္ ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီေလ ။ အေပၚကေန ၾကည့္ရတာ အရမ္း သာယာတာဘဲေနာ္ . . . အျဖဴေရာင္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးေတြကလည္း အမ်ားႀကီး တန္းစီေနၾကတယ္ . ထပ္ ထပ္ မွာရင္း ယူရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ မူးသြားတယ္ ။ အျပန္မွာ ေက်ာက္တိုင္ပန္းၿခံ ေဘးက လမ္းကေလးမွာ လမ္းေလ်ာက္ၾကေတာ့ ငုဝါခိုင္ တေယာက္ တက္ေနဝန္းကို ပုခုံးမွီလိုက္ လက္ေမာင္းကို တြဲဖက္ လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေရခ်ိန္ကိုက္ေနတယ္ ။

သူနဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္သလို သူကလည္း ႐ုပ္ကေလးက ေခ်ာေခ်ာ ကိုယ္လုံးအဆက္အေပါက္ကလည္း တကယ့္ကို ေတာင့္တင္း လွပ အခ်ိဳးကက် ဆိုေတာ့ တက္ေနဝန္း ဒါေတြကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္ရိုင္းေတြက ထႂကြရတယ္ ။ ေသြးေတြ ဆူေဝလာတယ္ ။ စိတ္ထိန္း…စိတ္ထိန္း ….တက္ေနဝန္း မင္း စိတ္ေတြကို ထိန္း . . . မျဖစ္သင့္ဘူး . . .ဆင္ျခင္ . .ဆင္ျခင္ …..အိမ္ အဝင္မွာ ငုဝါခိုင္က အမူးလြန္ေနတဲ့အတြက္ သူ႔ကို ဖက္ထားၿပီး ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ ဝင္တဲ့အတြက္ သူ အျမင္နဲ႔ စိတ္လွုပ္ရွားခဲ့ရတဲ့ အလွအပႀကီး ႏွစ္လုံးက သူ႔ ရင္ဘတ္ကို ထိလိုက္ ဖိလိုက္နဲ႔ အစစ္အမွန္ အထိအေတြ႕ေတြကို ေပးခဲ့တယ္ ။ စကပ္ကလည္း တိုတိုကားကားေလးမို့ ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴ လွလွေတြကလည္း မျမင္ခ်င္ အဆုံး ။ ( ကဲ..တက္အိပ္ေတာ့ ငုဝါ ….) ေလွခါး အတိုင္ တက္သြားတဲ့ ငုဝါခိုင္ရဲ့ စကပ္တိုတိုကားကားေလးေၾကာင့္ မျမင္အပ္တဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြေရာ ပင္တီ အနက္ေလးကိုေရာ ျမင္ လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္စိလႊဲၿပီး ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းမွာဘဲ တီဗီ ၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။

ခုန ျမင္လိုက္ရတာေတြက မ်က္စိထဲက ထြက္ကို မထြက္ဘူး ။ တီဗီမွာ တ႐ုတ္ျပည္ ဝူဟန္ၿမိဳ့ႀကီး ေျခာက္ကပ္ေနတာေတြ လူေတြ ေဆး႐ုံမွာ အတုံးအ႐ုံး ေသၾကတာေတြ ျပေနတယ္ ။ ေနာက္ထပ္ ထိတာက အီရန္နို္င္ငံ ။ အေမရိကန္မွာေတာ့ ကူးစက္သူေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာၿပီ တဲ့ ။ ပို့တ္လန္ နဲ႔ ၀ါရွင္တန္ ျပည္နယ္ ဖက္မွာ စေတြ႕ေနရၿပီ ။ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာၿပီ ။ ခယ္မေခ်ာေလးနဲ႔ ေဝးေဝးေနမယ္ လို့ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း သူ ရွိေနတဲ့ အေပၚထပ္ကိုေတာင္ မတက္ေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါရွည္ေပၚမွာဘဲ အိပ္လိုက္တယ္ ။ အိပ္မက္ေတြက ေဆာင္းတြင္းလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဂေယာက္ဂယက္ နဲ႔ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ သူနဲ႔ ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္တို့ ဆိုဖါေပၚမွာ ကိုယ္တုံးလုံးေတြနဲ႔ ထပ္ရက္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကို မိန္းမ ဇြန္ပန္းခိုင္ ေတြ႕သြားလို့ အရစ္ေတြ စြတ္စက္ တက္တယ္လို့ မက္တယ္ ။ ေခၽြးေတြျပန္ ျငင္းဆန္ ေအာ္ဟစ္ရလို့ လန႔္နိုးလာတယ္ ။ အဝတ္မဲ့ ဖင္တုံး ျဖဴျဖဴႀကီးေတြက စြဲမက္စရာဘဲ ။ အိပ္မက္ကို ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ ။ ေအာက္က ငတိကလည္း မာေၾကာၿပီး ေထာင္ေနတယ္ ။ မနက္ ေလးနာရီဘဲ ရွိေသးတယ္ ။ ေရေအးေအး တပုလင္း ယူေသာက္လိုက္ၿပီး ျပန္အိပ္ဖို့ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အိပ္လို့ မရေတာ့ဘူး ။ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ ျပန္နိုးေတာ့ မနက္ ရွစ္နာရီ ခြဲေနၿပီ ။

သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို့ အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းရဲ့ အိမ္ ေအာက္ထပ္မွာက အိမ္သာ ရွိေပမယ့္ ေရခ်ိဳးခန္း မရွိဘူး ။ လက္ေဆးဖို့ ေႂကြခြက္ ပါေပမယ့္ တက္ေနဝန္းက ဒီ အိမ္သာအခန္းေလးကို ဧည့္သည္ အတြက္ဘဲ ထားၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္တာကို အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းမွာဘဲ လုပ္တယ္ ။ အေပၚထပ္ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔မ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရတယ္ ။ အဝင္ဝ ၾကမ္းျပင္မွာ ပင္တီေလး တထည္ ။ ဝတ္ၿပီးသား ပင္တီေလး ပါ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ပင္တီ ဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့ ။ တက္ေနဝန္း ေကာက္ယူလိုက္တဲ့အခါ အလိုလို ႏွာေခါင္းနားကို ေတ့ၿပီး ရွူလိုက္မိတယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ငါ ဘာလုပ္လိုက္ပါလိမ့္ လို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွားသြားၿပီ လို့ ထင္လိုက္မိၿပီး ကဗ်ာကရာ ပင္တီနက္ေလးကို ေဘးက စင္ေပၚကို သူ ပစ္တင္လို္က္တယ္ ။ ပင္တီေလးက ရလိုက္တဲ့ ညႇီစို့စို့ အနံ့ေလး က သူ႔စိတ္ေတြကို ေထာင္းကနဲ ႂကြသြားေစတယ္ ။ ေစာက္ပတ္နံ့……တေနကုန္ ဝတ္ထားတဲ့ ပင္တီ ဂြဆုံေနရာက ေစာက္ပတ္ အနံ့ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးက ခ်က္ခ်င္း ေထာင္လာတယ္ ။ မနက္ အိပ္ရာက ထထခ်င္းဆိုရင္ လီးကလည္း အျမဲ ေတာင္တယ္ေလ ။ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ တဘက္ နဲ႔ သုတ္ရင္း သူနဲ႔ ဇြန္ပန္းခို္င္တို့ အိပ္တဲ့ အိပ္ခန္းဆီကို အသြား ငုဝါခိုင္ကို ေပးေနထားတဲ့ အိပ္ခန္း ကို အျဖတ္မွာ တံခါးကို ဖြင့္ဟထားတာေၾကာင့္ သူ အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ေတြ ဘေလာင္ဆူသြားတယ္ ။

ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္ဟာ ထမီတျခား လူတျခား ျဖစ္ေနၿပီး ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတာမို့ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴႀကီး ႏွစ္လုံးနဲ႔ ဒီၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ ႀကီးကို သူေတြ႕လိုက္ရလို့ပါ ။ ငုဝါခိုင္ အိပ္ရာထရင္ စားဖို့ တက္ေနဝန္း ဘရိတ္ဖတ္စ္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္…..ေဘကင္ နဲ႔ အာလူးျပားေၾကာ္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ေပါင္မုန႔္ ေတြ မီးကင္လိုက္တယ္ ။ ေကာ္ဖီက တအိုး တည္လိုက္တယ္ ။ ခဏအၾကာ ေလွခါးက ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံ ၾကားရတယ္ ။ ( အကိုတက္……အနံ့ ေမႊးလိုက္တာ….ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနတာလဲ….) ငုဝါခိုင္ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာတယ္ ။ လုပ္ျပန္ၿပီ ။ တီရွပ္ ပါးပါးေလးကို အတြင္းခံ မပါဘဲ ဝတ္ထားလို့ ငုဝါခိုင္ရဲ့ နို့ႀကီး ႏွစ္လုံးက တင္းမို့လုံးၾကၤေနၾကၿပီး နို့သီးေခါင္းေလးေတြက တီရွပ္ အသားမွာ ထင္းေနၾကတယ္ ။ လွုပ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ။ ဒီေန႔ေတာ့ မိုင္ ႏွစ္ရာ ေလာက္ ေဝးတဲ့ ၿမိဳကေလး တၿမိဳ့ကို ငုဝါခိုင္ကို တက္ေနဝန္း ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။ အေခ်ာစား ခယ္မေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူ သြားရတာ စိတ္လွုပ္ရွားစရာပါ ။ သူမူးခ်င္တာ မူးတတ္တာကို သိထားၿပီမို့ သူ႔ကို ေသာက္ပါ ေသာက္မလားလို့ တက္ေနဝန္း မဖိတ္ေခၚေတာ့ ဘူး ။ ဒီအခါမွာ ငုဝါခိုင္က သူ႔ဖါသာ အရက္ မွာေသာက္တယ္ ။

ဒီၿမိဳ့ေလးက ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ့ကေလး ။ ေဒသခံ လူနီရိုင္းေတြဆီက အတင္းႀကီး လုယူခဲ့တုံးက ခံတပ္ေတြ အေျမာက္ေတြ နဲ႔ ဒီေျမကို အေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ အခ်ိန္ သုံးတဲ့ သေဘၤာ ပုံစံတူ ကို ျပထားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ကို လိုက္ျပ ဓါတ္ပုံေတြ ရိုက္ေပးတယ္ ။ ဒါမွ ဇနီးေခ်ာေလး ဇြန္ပန္းခိုင္က သေဘာက်မွာေလ ။ သေဘၤာ ရဲ့ ဝမ္းဘိုက္ထဲကို ဆင္းၾကည့္ၾကေတာ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေနရာေလးေၾကာင့္ ငုဝါခိုင္ ေခ်ာ္လဲတာ တက္ေနဝန္းက သူ႔ကိုယ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖက္ထိန္း ေပးလိုက္ရတယ္ ။ ထြားအိတဲ့ ရင္စိုင္ႀကီးေတြနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ မိတ္ဆက္မိၾကရျပန္ၿပီ ။ သေဘၤာေပၚက ဆင္းခဲ့ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ငုဝါခိုင္ ေသးအရမ္း ေပါက္ခ်င္လို့ အမ်ားသုံး အိမ္သာကို ေျပးရတယ္ ။ အိမ္သာထဲက အထြက္ သူက ( ေသးထြက္ သားတယ္ အကိုတက္ရယ္…..ပင္တီ စိုသြားတယ္…..) လို့ ေျပာၿပီး စိုေနတဲ့ ပင္တီေလးကို အမွိုက္ပုံးထဲကို ပစ္လိုက္တာကို တက္ေနဝန္း ေတြ႕လိုက္ရ တယ္ ။ ဒီေန႔နဲ႔ ေနာက္ေန႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး ။ ကိုရိုနာဗိုင္းရက္စ္ ကလည္း စၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ့ေနၿပီ ။ ေသတဲ့လူေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္ ။ အီတလီကေတာ့ ထိန္းလို့ မရေတာ့ဘူး ။ ေသတာ ေသာက္ေသာက္လဲ ။ လက္ေဆးၾကပါ ဆိုတာ အထပ္ထပ္ ေၾကျငာေနတယ္ ။

တက္ေနဝန္းနဲ႔ ငုဝါခိုင္တို့လည္း အျပင္က အစားေတြ မစားေတာ့ဘဲ ကိုယ့္ဖါသာဘဲ ခ်က္စားၾကဖို့ တိုင္ပင္လိုက္ၾကၿပီး ႏွစ္ပတ္စာေလာက္ ေစ်း ဝယ္ဖို့ ေစ်းကို သြားၾကတယ္ ။ ေ အသားငါး နဲ႔ ဆီပုံးေတြ ၾကက္သြန္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၾကက္ဥ အကုန္ ဝယ္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ကေတာ့ အရက္ပုလင္း ၀ိုင္ပုလင္းေတြ ဒါဇင္လိုက္ ဆြဲလာတယ္။ အင္း…ရင္ေလးစရာဘဲ ။ သူ ေသာက္ေတာ့မယ္ေလ ။ၿမိဳ့ေတြမွာ ကူးစက္ႏွုံးက အရမ္း ျမန္တယ္ ။ ျဗဳံးဆို ကူးစက္သူေတြ တပုံႀကီး ျဖစ္ ေဆး႐ုံေတြ မနိုင္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ (စေတးဟုမ္း) အိမ္မွာဘဲ ေနၾကဖို့ ေျပာေနၾကတယ္ ။ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြလည္း ရပ္ဆိုင္းကုန္တယ္ ။ ဒီအတိုင္း ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ ေရာက္ေနတဲ့ မိန္းမလည္း ဒီ ျပန္လာဖို့ မသင့္ေတာ္..ဒီက ခယ္မေလးလည္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ဖို့ မလြယ္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာေတြက ခရီးသည္ေတြလည္း အကုန္နီးပါး ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ကုန္တယ္ ။ ေလယာဥ္စီးဖို့လည္း ေၾကက္စရာ ျဖစ္လာတယ္ ။ ေလာ့ေဒါင္း ေတြ လုပ္ကုန္တယ္ ။ ေသႏွုံးေတြ ပိုပို ျမင့္တက္လာတယ္ ။ ေဆး႐ုံေတြမွာ လူနာေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။

တက္ေနဝန္းတို့ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူနာတင္ကားေတြ အတခ်ိန္လုံး ေရာက္လာေနတယ္ ။ ကပ္ဆိုးႀကီး နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရၿပီ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္က ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သူလည္း ျပန္မလာနိုင္ေသးသလို ငုဝါလည္း အဲဒီမွာဘဲ ေနေနပါ ..တဲ့ ။ တက္ေနဝန္းေတာ့ ငုဝါခိုင္နဲ႔ အိမ္ထဲ ေအာင္းေနရၿပီ ။ အိမ္ကေလးထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ။ ဟိုတေယာက္ကလည္း ေဖၚခ်င္ ျပခ်င္ ။ မလုံ႔တလုံနဲ႔ ။ ဒီတေယာက္ကလည္း နဂိုထဲက ခပ္ထန္ထန္ ။ မိန္းမ မရွိလို့လည္း ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတယ္ ။ နီးနီးကပ္ကပ္ ။ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္း ညိေတာ့မယ္ ။ ငုဝါခိုင္လည္း တက္ေနဝန္းနဲ႔ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးလာေတာ့ အေျပာအဆိုေတြ ပိုၿပီး ပြင့္လင္းလာသလိုဘဲ ..။ အေနအထိုင္ကလည္း အရင္ထက္ ပိုၿပီး ရဲတင္း လာတယ္ ။ တရက္မွာ တက္ေနဝန္း အိပ္ရာက မထခင္ ငုဝါခိုင္ မီးဖိုထဲ ဆင္းၿပီး ေၾကာ္ေလွာ္ေနတယ္ ။ တက္ေနဝန္း ဆင္းသြားေတာ့ တုန္လွုပ္ ေျခာက္ ျခားသြားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ခ်ည္သား တီရွပ္ အျဖဴ ပြပြႀကီးကို တထပ္ထဲ ဝတ္ထားသလို ေအာက္ပိုင္းမွာက ပင္တီ အႏြမ္းေလးနဲ႔ ။ မလုံ႔တလုံနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ ငုဝါခိုင္ က ( အကိုတက္…..ႀကိဳက္လား…..) လို့ ေမးလိုက္တာက ခ်က္ေနတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ကို ေျပာတာလား သူ႔ ပင္တီေလး နဲ႔ ပုံကို ေျပာတာလား မသဲကြဲပါဘူး ။

အိုး ….အြန္လိုင္း လူမွုကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေတြ႕ရတဲ့ နံမည္ေက်ာ္ ျမန္မာေမာ္ဒယ္ မင္းသမီးကိုမ်ား အားက်လို့ လုပ္ေလသလား …ငုဝါခိုင္ရယ္ ။ တခါတခါ တက္ေနဝန္း စိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္လို့ မရခ်င္ေတာ့ ။ ေရာဂါ ပ်ံ႕ႏွံ့မွုေတြေၾကာင့္ အိမ္တြင္းေအာင္းေနရတဲ့အခ်ိန္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးကလည္း စားရမွာလည္း အခက္ ။ မစားဘဲ ေနရတာလည္း ေတာ္ ေတာ္ ခက္တယ္ ။ သူ႔ဖက္ကတင္ ဒီလို စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနသလား ။ ငုဝါခိုင္ကလည္း သူ႔ကို အရင္ကထက္ ကပ္သလိုဘဲ ။ ညဖက္ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္ၾကရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔ဖက္ကို တိုးကပ္လာတတ္တယ္ ။ သူ႔လက္ ေမာင္းေတြကို လက္ဖက္တယ္ ။ ကိုင္တယ္ ။ တခါတခါ ပုခုံးကို လာမွီတယ္ ။ သိပ္ နီးကပ္လြန္းေတာ့ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ကိုယ္သင္းနံ့ေတြကို ရလို့ စိတ္ေတြ ေျခာက္ျခားတယ္ ။ ကတုန္ကရင္ ျဖစ္လာတယ္ ။ ေအာက္က ငတိကလည္း ဘာေတာင္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ႀကီးေကာင္ႀကီးမား နဲ႔ အိမ္သာထဲ ဝင္ၿပီး ကြင္းတိုက္ရတာ ဆယ္ႀကိမ္ မကေတာ့ ။ မနက္ ဆိုရင္ ထခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ ထၾကတယ္ ဆိုေတာ့ ညဖက္ ဆိုရင္လည္း အိပ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ အိပ္ၾကတယ္ ။

ဒီေန႔ညေတာ့ ညေနေစာင္းထဲက မိုးေတြက အႀကီးအက်ယ္ ရြာတယ္ ။ ေလမုန္တိုင္း ဝင္တယ္ လို့ သတင္းမွာ ေျပာတာ ၾကားလိုက္သလိုဘဲ ။ ငုဝါခိုင္က ေစာင္ေလး ျခဳံၿပီး တက္ေနဝန္းရဲ့ ေဘးမွာ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္တယ္ ။ စီအင္အင္ ၾကည့္လြန္းလို့ စိတ္ေတြ ညစ္လာၾကတယ္ ။ ေရာဂါ ကူးစက္ တာေတြ ေသတာေတြ ေဆး မရွိတာေတြ ကိုဘဲ ေတြ႕ေန ၾကားေနရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အကိုတက္ရယ္….ေပ်ာ္စရာေလး ၾကည့္ၾကရေအာင္ လို့ ငုဝါ ခိုင္က ေျပာလာတယ္ ။ တက္ေနဝန္း အနားကိုလည္း တအား ကပ္ထိုင္လာတယ္ ။ ခက္ၿပီ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ဖြံ့ထြားတဲ့ နို့ႀကီးေတြက အိကနဲ လာထိတယ္ ။ ေစာင္ကို တက္ေနဝန္းကိုပါ ျခဳံခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းက စီးရီးအေဟာင္းကို ျပန္ၾကည့္တယ္ ။ ငုဝါခိုင္ ေအာ္ရယ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တက္ေနဝန္းကို တအား ဖက္တယ္ ။ ေစာင္ျခဳံထဲမွာ သူ႔လက္တဖက္က တက္ေနဝ န္းရဲ့ ေပါင္တဖက္ကို လာကိုင္တယ္ ။ အိုး…..သီးခံနိုင္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို ေက်ာ္သြားၿပီ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ေပါင္ကိုကိုင္ထားတဲ့ လက္နဲ႔ ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔ထိပ္ဖူးႀကီးက လက္သုံးလုံးေတာင္ မေဝးဘူး ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ စိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘူး ။ တက္ေနဝန္း ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ရင္ ဒီစိတ္ရိုင္းေတြ က်သြားမယ္ လို့ ထင္ၿပီး ကိုယ္ေပၚက အဝ တ္ေတြကို အကုန္လုံး ခၽြတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။ ေရပန္းေအာက္ကို ဝင္သြားမယ့္အခ်ိန္ ဟိုတေန႔က စင္ေလးေပၚကို ပစ္တင္ခဲ့မိတဲ့ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ပင္တီေလးကို ျမင္လိုက္တယ္ ။

လက္က အလိုလို ေကာက္မိသြားျပန္တယ္ ။ ႏွာေခါင္းကို ေတ့ၿပီးလည္း ရွူလိုက္မိတယ္ ။ အိုး…ညႇီစို့စို့ အနံ့ေလးက ေထာင္းကနဲ ။ ေအာက္က ငတိက မာတာမွ သံေခ်ာင္း ဘဲ ။ မတ္ေနတာကလည္း ဒုံးပ်ံႀကီးတစင္းလို ။ ပင္တီေလးကို ရွူတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ မ်က္စိစုံပိတ္ၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ထားရင္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ အေနာက္က အသံလိုလို ၾကားလိုက္မိလို့ ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အေနာက္ကို လာရပ္လိုက္တဲ့ ငုဝါခိုင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဟင္ . . . ငုဝါခိုင္ရဲ့ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ ဆိုလို့ ခ်ည္တမၽွင္ေတာင္ ရွိမေနဘူး ။ ကိုယ္တုံးလုံး နစ္ကက္ႀကီး ။ ( အကိုတက္ …ငုဝါရဲ့ ပင္တီကို ရွူေနတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ . . .ဘာလို့ ပင္တီကို ရွူမလဲ…..လူကို ရွုနိုင္တာဘဲကို………) ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္တယ္ ။ ထြားအိတဲ့ နို့ႀကီးေတြက တက္ေနဝန္းရဲ့ ေက်ာျပင္ကို အိကနဲ ဖိကပ္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က သူ႔လည္ဂုတ္ကို နမ္းေနတုံး လက္တဖက္က အေနာက္ကေန အေရွ႕ေပါင္ၾကားကို ေရာက္လာလို့ တက္ေနဝန္း တြန႔္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။

မာေၾကာတင္းထြား မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔ လုံးပတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ လီးႀကီးကို ငုဝါခိုင္က ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ ကိုင္ဆုပ္လိုက္ပါၿပီ ။ ( မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္တယ္..ငုဝါ……..) ( ဒီမွာ အကိုတက္နဲ႔ ငုဝါ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိတာ…ဘယ္သူ သိတာ လိုက္လို့…….) လီးကို ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။ ထိပ္ဖူး ဒစ္ကားႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္ နယ္လိုက္ နဲ႔ ။ ( ငုဝါကို ရွူခ်င္လား…..လာေလ….ပင္တီကိုက်ေတာ့ ရွူေနၿပီး . . . .) ငုဝါခိုင္က ေရခ်ိဳးခန္း နံရံကို မၽွြကာ ေပါင္ကား ရပ္လိုက္ၿပီး တက္ေနဝန္းကို လက္ေတြကေန ဆြဲခ်ၿပီး ေပါင္ၾကားမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းလည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲ ေခါင္းအပ္လိုက္ရင္း မို့ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စၿပီး နမ္းလိုက္တယ္ ။ ( အင္…ဟင့္……….) အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို သူ နမ္းရွိုက္လိုက္တယ္ ။ ႏွာေခါင္းထိပ္နဲ႔ ထိုးတယ္ ။

( အို…ကိုတက္ရယ္……ဟင္း……ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ ငုဝါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘူး…..ဒါ ထိပ္တန္း လွို့ဝွက္ခ်က္ . . .) ုဝါခိုင္က ခါးေလးကို ေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ပိုမို့ေမာက္လာတယ္ ။ တက္ေနဝန္း နမ္းရွုံ႔႐ုံမက လ်ာကို ထုတ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္လိုက္တယ္ ။ ( အိုး…….အို…….အာ………အင္း . .) ငုဝါခိုင္ရဲ့ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ ပါးစပ္ေလး ဟၿပီး ညည္းလိုက္တဲ့ အသံေလးပါ ။ ႏူးညံ့တဲ့ နီညိဳညိဳ ႏွုတ္ခမ္းသား ထူေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ယက္လိုက္မိတယ္ ။ လက္ေတြကလည္း ဖင္တုံးအိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္မိတယ္ ။ ( အား……အား…….အား………ရွီး……အာ့….အိုး….အိုး . . . .အူး . . . .) ငုဝါခိုင္ရဲ့ လက္ေတြက တက္ေနဝန္းရဲ့ ဆံပင္ေတြကို တအား ဆြဲထားၾကတယ္ ။ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ကိုင္ဆုပ္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ေစာက္ဖုတ္ကို သဲသဲမဲမဲ ယက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေပၚကို ဆန႔္တန္းၿပီး ဖြံ့ထြားတဲ့ နို့အုံႀကီး ႏွစ္လုံးကို လွမ္းကိုင္ ညႇစ္ထားမိရတယ္ ။ စိတ္ေတြကို လႊတ္လိုက္မိၿပီ ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေတာ့ ။ သူက လ်ာနဲ႔ ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ေကာ့ေကာ့ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနၿပီ ။ ပါးစပ္ကလည္း မပီမသ ေအာ္ညည္းေနတာ အက်ယ္ႀကီး ။ ( ငူဝါ လိုခ်င္ၿပီ…ငုဝါ တအား ယားေနၿပီ….အို…အထဲက ယားတာ အရမ္း….အကိုတက္…..အိပ္ရာထဲ သြားၾကစို့ကြာ….) လို့ ေျပာေနတဲ့ ငုဝါခိုင္ေၾကာင့္ တက္ေနဝန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန အိပ္ခန္းထဲကို ေရႊ႕လိုက္ရတယ္ ။

ကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေတာ့ ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းခ်လိုက္တယ္ ။ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာႀကီး အေပၚကို သူ ပက္လက္ က်သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ားရိုင္းမေလး တေကာင္လို ငုဝါခိုင္က သူ႔ကိုေပၚကို ခြတက္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္သည္ အေတြ႕အၾကဳံ ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးဘဲ ။ သူ႔တန္ဆာကို လက္နဲ႔ ဆြဲယူၿပီး သူ႔ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့လိုက္တယ္ ။ လုပ္တာကိုင္တာက ကၽြမ္းေနတယ္ ။ တန္ဆာေပၚကို ဖိထိုင္ခ်တာက အရမ္းႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ ထိန္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းေလး ထိုင္ခ်လိုက္တာ ။ လုပ္ေနက် အလုပ္တခုလို ။ ( အို . . .) ငုဝါခိုင္ရဲ့ ႏွုတ္ခမ္းေလး မဟတဟနဲ႔ အသံေလး ထြက္သြားတယ္ ။ တင္းတင္းစီးစီး အထိအေတြ႕နဲ႔ တန္ဆာက ငုဝါခိုင္ရဲ့ အထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တထစ္ထစ္နဲ႔ ေရာက္သြားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ဖင္ႀကီးေတြ တႂကြႂကြနဲ႔ အေပၚက ဖိခ်ေနၿပီ ။

( အင္း…..အီး….ဟင္း………..အိုး .ကို…ကိုတက္………အိုး . .ဟင္း. . .အား….အင္း . ..) ငုဝါခိုင္ရဲ့ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးက တုန္ခါေနတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါၿပီး ဖိခ်ေနတယ္ ။ အေပၚကေန လိုးေနတယ္ ။ ျမင္းစီးေနတဲ့ ေကာင္းဘြိဳင္မေလးရဲ့ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္း ဝင္ထြက္ေနတဲ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အရသာက တအားကို ၿငိမ့္ေနတယ္ ။ ( အို…ေကာင္းတယ္…..ေကာင္းတယ္….ဟင္း…..ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုတက္ရယ္….အို…ကိုတက္စာက တကယ္ ႀကီးတယ္ကြာ……ရွီး……..ရွည္လဲ ရွည္ တယ္ . . . .) ငုဝါခိုင္ စိတ္ႀကိဳက္ အေပၚကေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနရာခ်င္း လဲလိုက္ၾကပါတယ္ ။ ဒီအခါ တက္ေနဝန္းရဲ့ အလွည့္ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ့ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အျပတ္ၾကဳံးၿပီ ။ က်စ္လစ္ သန္မာတဲ့ တက္ေနဝန္းရဲ့ ေဆာင့္အားနဲ႔ သက္လုံေကာင္းတာေတြေၾကာင့္ အခ်က္ တရာေက်ာ္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုး အၿပီး ငုဝါခိုင္ အထြဋ္အ ထိပ္ကို တက္ေရာက္သြားပါတယ္ ။

( အို…ေကာင္းလိုက္တာ ကိုတက္ရယ္ . . . ..အင္….အင္…….ဟင္း . . .တအား….တအား ေကာင္း……ေကာင္းသြား…….) တက္ေနဝန္းလည္း ငုဝါခိုင္ လမ္းဆုံး ေရာက္သြားလို့ ေက်နပ္တယ္ ။ သူမေကာင္းေသးဘဲ မၿပီးေသးဘဲ ကိုယ္ မၿပီးသြားခ်င္ဘူး ။ ငုဝါခိုင္နဲ႔ တညလုံး တခ်ီၿပီး တခ်ီ လိုးၾကတယ္ ။ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လို့ ေျပာမလား ။ ႏြားငတ္ေရက် လို့ ေျပာမလား ။ လိုးလိုက္ၾကတာ ဆက္တိုက္ ။ ကိုဗစ္ ၁၉ ဗိုင္းရပ္စ္ ကပ္ေရာဂါႀကီးေၾကာင့္ အိမ္တြင္းပုန္းရလို့ ခယ္မေခ်ာေလးကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေနရတဲ့ သူ႔အျဖစ္ကို တက္ေနဝန္း မယုံၾကည္နိုင္ ေအာင္ပါဘဲ . . .။ စေတးဟုမ္းက ၾကာဦးမယ္ တဲ့ ။ ခယ္မေခ်ာ ေလးရဲ့ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြကို အားရပါးရ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ နမ္းရွုံ႔ေနတဲ့ တက္ေနဝန္းသည္ ေစာေစာကဘဲ လူမွုကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာမွာ (စေတးဟုမ္း) အစ္စ္ (ဂြတ္)…လို့ ေရးသားခဲ့ပါတယ္ ။ အားလုံး ေဘးလြတ္ က်န္းမာၾကပါေစ ပန္းရိုင္းေရးသည္..