အပ်ိဳစင္ ႏုႏုေလးရယ္

အသားညိဳညိဳ မ်က္ႏွာကသိပ္အလွႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ အသက္ ၁၉ ႏွစ္လို႔ မထင္ရေလာက္ေအာင္ သာမာန္ထက္ထြားႀကိဳင္းတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလး။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ေပါင္သား အထက္က အိစက္တင္းျပည့္ကာ ေကာက္တက္ေနတဲ့ တင္သားအလွက အထူးျခားဆုံးဆိုရမယ္ ရင္သားကေတာ့ သာမာန္ ေလာက္ပါပဲ။

ေလးတန္းအထိပဲပညာသင္ခဲ့ရၿပီး စက္ဘီးတစီးနဲ႔ ႐ြာစဥ္လွည့္ကာ အသားငါးအသီးအ႐ြက္ အစုံေရာင္းခ်ၿပီး အေဖမရွိေတာ့တဲ့ အေမမုဆိုးမနဲ႔ ေမာင္ေလးတေယာက္တို႔ကို လုပ္ကိုင္ ေကြၽးေမြးေနသူပါ။ သူမကို တဖက္သတ္ခ်စ္ေနၿပီး ခဏခဏ ရီးစားစကားလိုက္ေျပာေနတဲ့ ဇီးကြၽန္းကေအာင္ခိုင္ကို သူမ သေဘာမက်မႏွစ္သက္လို႔ အတန္တန္ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။

ဒါကိုသိသိနဲ႔ေအာင္ခိုင္က မရမကကိုသူမျပန္တိုင္း ေနာက္ကတေကာက္ေကာက္ လိုက္ေနျပန္ေလသည္။ တရက္မွာေတာ့ ” ႏုႏု ငါ့အခ်စ္ကိုလက္ခံပါဟာ ငါနင့္ကိုအတည္ယူ ေပါင္းသင္းမွာပါ” ေအာင္ခိုင္က စက္ဘီးေရွ႕ကေနပိတ္ရပ္ထားၿပီး ဇြတ္တ႐ြတ္ အေျဖေတာင္းေနသည္။ ေနရာကလည္း သူတို႔ဇီးကြၽန္း႐ြာ အစပ္နားက လွ်ိဳလမ္းအဆင္းထဲမွာျဖစ္သည္။

ႏုႏုအခက္ေတြ႕ေနရသည္။ စကားအျပတ္ေျပာလိုက္မွေအးမည္။ ” ဒီမွာကိုေအာင္ခိုင္ က်မရွင့္ကိုျပန္မခ်စ္ႏိုင္ပါဘူးလို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေျပာရမလဲဟင္ က်မအဲ့ဒါေတြ စိတ္လည္းမဝင္စားဘူး ရွင့္လို လူကိုလည္း အထင္ကိုမႀကီးတာ ဆယ္တန္းတဖုန္းဖုန္းက် မိဘေတြကမရွိရွိတဲ့ၾကားက ထားေပးတာေတာင္ ေစာက္ျဖစ္မရွိတဲ့လူ ရွင့္မိဘေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္မွခ်မ္းသာၾကတာမဟုတ္ က်မ ေဈးေႂကြးေတြေတာင္မေပးႏိုင္ဘူး ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုနဲ႔ ရက္ေ႐ႊ႕ေ႐ႊ႕ ေနတာထြီ” ထိုစကားကို တမင္မာန္တင္းၿပီ ေျပာလိုက္ရာ ေအာင္ခိုင္တေယာက္ မ်က္ႏွာအပ်က္ပ်က္ျဖင့္ ေတာက္တခ်က္ေခါက္ကာ ႐ြာဘက္ျပန္လွည့္သြားတာမို႔ ႏုႏုလည္းစက္ဘီးနင္းပီး ျပန္လိုက္သည္။

ႏုႏုကို မရရတဲ့နည္းျဖင့္ရေအာင္ယူဘို႔ ေအာင္ခိုင္အကြက္ခ် စီစဥ္ထားသည္။ တညေနေစာင္းခ်ိန္ ထုံးစံအတိုင္း ႏုႏုတေယာက္ျပန္လာေတာ့ ေအာင္ခိုင္ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္တို႔ လွ်ိဳလမ္းအဆင္းထိပ္နားမွ ေစာင့္ဆိုင္းေနတာ ႏုႏုမသိရွာ။

႐ုတ္တရက္ မ်က္ႏွာကိုပုဆိုးစည္းသိုင္းလ်က္ မ်က္လုံးေပါက္သာေဖာ္ထားေသာ လူသုံးေယာက္ထြက္ေပၚလာၿပီး ႏုႏုစက္ဘီးကို တြန္းလွဲလိုက္ၾကသည္။ ႏုႏုစက္ဘီးတျခားလူတျခား လြင့္စင္သြားခါ အနဲငယ္နာက်င္သြားေတာ့သည္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပင္ ေယာက်ာ္းသုံးေယာက္အားျဖင့္ ပါးစပ္ပိတ္ခ်ဴပ္ေႏွာင္ျခင္း ခံလိုက္ရေတာ့ ႏုႏုအားကုန္႐ုန္းေလသည္။

သို႔ေသာ္ လက္ျပန္႐ိုက္ခ်က္တခု လည္ေစာင္းဒုတ္ခနဲဝင္လာကာ သတိေမ့သြားေလသည္။ ေအာင္ခိုင္တို႔သုံးေယာက္ ႏုႏု ခႏၶာကိုယ္ကို ေပြ႕ခ်ီမယူခါ ျငဳတ္ၿခံေရေလာင္းခင္းထဲက တဲအိမ္ေလးသို႔ ေခၚေဆာင္သြားၿပီး ေအာင္ခိုင္တေယာက္သာ က်န္ေနရစ္ခဲ့သည္။

သန္မာေတာင့္တင္းတဲ့ႏုႏုကို သတိေမ့ေနတုန္း လက္တဖက္စီအား ႀကိဳးအေပ်ာ့တေခ်ာင္းစီ လက္ေကာက္ဝတ္မွာခ်ည္လ်က္ တဲတန္းအသားေခ်ာင္းမွာ တြဲခ်ည္ထားလိုက္သည္။ လက္ႏွစ္ဖက္ အေပၚေျမႇာက္ထားခံေနရသျဖင့္ ရင္သားကမို႔ေမာက္ တက္လာသည္။

ပက္လက္ အေနအထားျဖင့္ လုံခ်ည္ကလည္း ကပိုက႐ို မလုံ႔တလုံ ဆိုေတာ့ ေအာင္ခိုင္ တေယာက္ အာေခါင္မ်ား ေျခာက္ကပ္ လာၿပီး စိတ္မခိုင္ေတာ့… ႏုႏုေဘးနား ဝင္လွဲလိုက္ၿပီး ေပါင္တဖက္ ခြတင္လ်က္ မိမိဘက္ မ်က္ႏွာတေစာင္း အေနအထားကို ျပင္ယူလိုက္သည္။

ႏႈတ္ခမ္းတဝိုက္ လွ်ာတခ်က္ သပ္လိုက္ၿပီး ႏုႏုရဲ႕ ခပ္ဟဟ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္း ထူထူၿပဲကို ဖိကပ္စုပ္ယူ ပစ္လိုက္သည္။ လက္တဖက္က ေယာက်ာ္းဝတ္ ရွပ္လက္တို အင္းက်ီ ၾကယ္သီမ်ားကို ျဖဳတ္လိုက္ခါ ေဘာလီကို အေပၚတြန္း ေ႐ႊ႕လိုက္ေတာ့ ႏုႏုရဲ႕ အပ်ိဳစင္ ႏို႔ႏွစ္မႊာက အထင္းသား ေပၚလာေခ်ၿပီ တကား၊

ေခြၽးနံ႔ သင္းသင္း ရေနတဲ့ အပ်ိဳစင္ ညိဳညက္ညက္ကို စိတ္ရွိသလို ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ခြင့္ ရေနၿပီး အခုဆို မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း ကိုယ္လုံးတီးက ေအာင္ခိုင္ရဲ႕ အခ်စ္စိတ္ထက္ တဏွာရာဂ စိတ္ကို ဟုန္းခနဲ ထေတာက္ လာေစၿပီး ႏုႏုကိုယ္ေပၚ တက္ခြကာ ေပါင္သားထူထူ အရင္းခြဆုံကို ေနရာခ်ဲ႕ လိုက္သည္။

ယခု အခ်ိန္ထိ ႏုႏုတေယာက္ အသက္မွန္မွန္ ရႈေနၿပီး သတိျပန္ မရေသး ဒါက သူ႔အတြက္ မဟာ အခြင့္အေရး တင္းက်ပ္ ေစ့ကာေနတဲ့ ႏုႏု အဂၤါစပ္ကို အသာစြဲ ၿဖဲလိုက္ၿပီး လိင္တံကို တံေထြးမ်ားမ်ား ဆြတ္ခါ ဆတ္ခနဲ ေခ်ာ့သြင္း လိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ မလႈပ္ရွားေသးပဲ ႏုႏု ခ်ိဳင္းေအာက္ထဲ လက္လွ်ိဳ ထည့္ထားၿပီး အသားခ်င္း ဆီးခုံခ်င္း ထိေအာင္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ခရီးဆုံးအထိ သြားေန လိုက္သည္။ “အင့္… အု ” ဆိုတဲ့ မပီဝိုးတဝါး ညည္းသံ သဲ့သဲ့ ႏုႏု ႏႈတ္ခမ္းဝကေန ထြက္လာေတာ့ ေအာင္ခိုင္ လန႔္ကာ မွိန္းေန လိုက္သည္။

သူမ အိမ္မက္ထဲမွာ စက္ဘီး ေမွာက္လဲကာ ေပါင္ခြဆုံ ေနရာက ေအာင့္သက္သက္ နာက်င္ ေနသလိုလို ခံစား ေနရသျဖင့္ ႏုႏု လူးလြန႔္ကာ လႈပ္ရွား ေနမိသည္။ မ်က္လုံး မ်ားကေတာ့ မွိတ္ေနဆဲ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကို စက္ဘီး ပိေနတယ္။

ေနာက္ လႈပ္ေလတိုင္းလည္း ခါးနဲ႔တင္ပါး ဆီးခုံ အလယ္မွာက ဆစ္ခနဲ က်င္ခနဲ နာနာလာတာ ခံစားေနရေတာ့ မလႈပ္ရွား ရဲေတာ့ေပ။ လည္ပင္းကလည္း ေခါင္းခါမိတိုင္း နာေနတာပါလား ေအာင္ခိုင္ မွာေတာ့ ႏုႏု ေယာင္ယမ္းၿပီး လႈပ္ရွားေကာ့ျပန္ ေနတုန္းက အရသာ ရွိလိုက္သည့္ ျဖစ္ျခင္းဟု ေတြးေနခိုက္ စိတ္ေလာၿပီး ခါးၫႊတ္ ခ်လိုက္သည္။

”ဟင့္… ကြၽတ္စ္ ကြၽတ္စ္ ” ႏုႏု နာက်င္စြာ ညည္းသံႏွင့္ အတူ ဦးေခါင္းဘယ္ညာ ခါးယမ္းကာ မ်က္စိပြင့္ လာေတာ့သည္။ ” ဟင္…” သူမ အံ့ၾသ ထိတ္လန႔္ကာ စကားသံ တိတ္သြားသည္။ သူမကိုယ္ေပၚ ကားယားခြ ထားၿပီး အဝတ္ဗလာနဲ႔ ေအာင္ခိုင့္ကို မ်က္လုံးျပဴး မ်က္ဆန္ျပဴး ၾကည့္ေနမိသည္။

ေနာက္ သူမ လက္ႏွစ္ဖက္က ေခါင္းရင္းဘက္မွာ လႈပ္မရ တေျပးတည္း ျမင္ေနရတာက ဆီးခုံခ်င္း ထိကပ္ေနတဲ့ အဝတ္မဲ့ သူမနဲ႔ ေအာင္ခိုင္ ”အီး ဟီး ရွင္ ရွင္ ကိုေအာင္ခိုင္ အခုဆင္းစမ္း ေခြးေကာင္ႀကီး အေမ့ေရ ကယ္ပါအုံးေတာ့ ဟီး ဟီး” ႏုႏု သူမ အေျခအေနေတြကို သိလိုက္ခါ ေအာ္ဟစ္ငိုယိုၿပီး ေျခေထာက္မ်ားကို တေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း ေပါက္ခ် ေစာင့္တြန္း ေနေတာ့သည္။

ဒီအေျခအေန ေရာက္ေနမွေတာ့ ေအာင္ခိုင္ မညႇာရဲေတာ့ ႏုႏု ဂ်ိဳင္းေအာက္ထဲက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ပုခုံးသား လွမ္းဖ်စ္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ေတ့စုပ္ယူခါ အားကုန္ ေစာင့္ေစာင့္ ခ်ပစ္လိုက္သည္… ” အု… ဝူး အြတ္ ” နာက်င္ျခင္း ေဒါသျဖစ္ျခင္း ရွက္႐ြံ႕မႈ အစရွိတဲ့ ခံစားမႈမ်ား နဲ႔အတူ ဖိုမထိေတြ႕ ဆက္ဆံျခင္းကလည္း

အေသြးအသားျဖင့္ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ ႏုႏုမွာ မလြန္ဆန္သာပဲ မသိစိတ္က သာယာလႈိက္ေမာ ေနမိျပန္သည္။ ၿငိမ့္ခနဲ သိမ့္ခနဲ ကာမလႈိင္းမ်ား စီးေနရတာ သိပ္မၾကာလိုက္ ႏုနယ္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ စိတ္ျပင္းျပ မႈတို႔ေၾကာင့္ ေဖ်ာခနဲ ေႏြးခနဲ ႏွစ္ဦးသား ခံစားလိုက္ ၾကရၿပီး တဆတ္ဆတ္ တုန္ယင္ကာ ဗလာက်င္း ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခု တင္းတင္း က်ပ္က်ပ္ ပူးကပ္ သြားၾကေလသည္။

ခဏ အၾကာမွာေတာ့… ” ကြၽန္မကို ႀကိဳးေျဖ ေပးပါေတာ့ ရွင္ေက်နပ္ အားရပီ မဟုတ္လား က်မလည္း အရွက္ကုန္ ေနပါၿပီ ” ငိုသံပါ တုန္တုန္ ယင္ယင္ျဖင့္ ႏုႏု ေျပာစကား အဆုံး ” အဲ့လို မေျပာပါနဲ႔ ႏုရယ္ ကိုက ႏုကို အတည္ ေပါင္းသင္း ယူမယ္ ဆုံးျဖတ္ၿပီးမွ ဒီလို လုပ္ခဲ့တာပါ”

” အို ကြၽန္မမွ ရွင့္ကို မခ်စ္တာေလ ဘယ္လိုလုပ္ ေပါင္းသင္းလို႔ ရမွာလည္းေတာ့ အျပင္မွာလည္း ေမွာင္ေနၿပီ လုပ္ပါ အျမန္ ႀကိဳးေျဖေပးပါ က်မ ျပန္ပါရေစ” ” မရေတာ့ဘူး ႏု ကို႔သူငယ္ခ်င္း ေတြက ႏုစက္ဘီးကို ႏုတို႔အိမ္ သြားပို႔ၿပီး ကိုတို႔ႏွစ္ေယာက္ ခိုးေျပး ၾကပီလို႔ သတင္းလႊင့္ ေျပာခိုင္း ထားၿပီး ေနၿပီ”

” ရွင္ …… အဟင့္ ဟီး က်မကို အေသသာ သတ္လိုက္ေတာ့ ကိုေအာင္ခိုင္ေရ ဟင့္ ဟီး ႐ႊတ္” ဒီတခါေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ သြားေလတဲ့ ႏုႏုလက္က ႀကိဳးမ်ားကို ေအာင္ခိုင္ ေျဖေပး လိုက္ၿပီး ႏုႏုကို ေႏြးေထြးစြာ ဖက္ခါ ထားလိုက္သည္။

အေမွာင္ထဲ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္ ႏုႏု ႏႈတ္ခမ္း ဖူးဖူးကို ျပင္းျပစြာ စုပ္ယူ ငုံခဲလိုက္ စြတ္စို ခြၽဲျပစ္ေနတဲ့ ႏုႏု အဂၤါစပ္ တအုံလုံးကို လက္ဝါးျဖင့္ အုပ္ကိုင္ ဖ်စ္ေခ်ေပးရင္း ျပန္လည္ တင္းမာလာတဲ့ လေခ်ာင္းကို ငုတ္တုတ္ထိုင္ အေနအထားျဖင့္ ႏုႏု ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ခါးမွာ တြဲခ်ိတ္ခါ စြတ္ခနဲ ထိုးစြတ္ လိုက္သည္…။

” အ ဟင္း” ဒီတခါ ႏုႏုတေယာက္ ညည္းသံေလးက အရည္မ်ားျဖင့္ စြတ္စို ေနေလေတာ့ နာက်င္ပုံ မျပပဲ သာယာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရသာ ခံစားလိုက္ရဟန္ တူသည္။ ေအာင္ခိုင့္ လည္ပင္းကို ေက်ာ္လြန္ခါ ေက်ာျပင္ကို ႏုႏု လက္မ်ားက ဖက္တြယ္ ရစ္သိုင္း လာေလသည္။

ႏုႏု တေယာက္ ရီးစားမထား လိုက္ရပဲ ထိုတညက မဂၤလာဦး ညသဖြယ္ တညလုံး မိုးလင္းေပါက္ လင္ေပါက္စ အလိုက် လိုက္ေလ်ာ ျဖည့္ဆည္း ေပးရင္းျဖင့္ ခ်စ္စိတ္ ၾကင္နာစိတ္တို႔ ေအာင္ခိုင့္အေပၚ ယိုဖိတ္မိ လာျခင္းကို အံ့အားသင့္စြာ ေတြ႕ႀကဳံ ခံစားလိုက္ရ ေပေတာ့သည္။