ခ်စ္ၿခင္း၏ပန္းတိုင္ဆီသို ့ ႏွလံုးသားတစ္စံု

အခန္း (၁)

“နင္ႀကိဳက္သလို လုပ္ပါကြာ…ငါ့ကို အသုံးျပဳလို ့…မိုက္မဲစြာ မီးေတာက္ထဲ…ခုန္ဆင္းစြာ စေတးလိုက္ေတာ့မယ္”ၿငိမ္သက္ေနေသာ iphone ေလးထံမွ စည္သူလြင္ရဲ ့အျပင္းစားသီခ်င္းသံေပၚထြက္လာလၽွင္ အၾကင္နာက display ေပၚ ငုံ ့ၾကည့္လိုက္ ကာ ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္စုတ္သပ္လိုက္မိၿပီးေနာက္ ေဘးမွာ စာဖတ္ေနေသာ ဂဂၤါကို လက္လွန္းတို ့လိုက္သည္။ ဂဂၤါက ဘာလဲဟူေသာ အၾကည့္မ်ိဳးျဖင့္ ေမးဆတ္ျပလၽွင္

“ဒီဇယားကို ရွင္းေပးစမ္းပါဦးဟာ …. နင္ျဖတ္မွ ျပတ္မွာမို ့ပါ”“အခုမွ လာၿပီးရွင္းေပးပါ လုပ္မေနနဲ ့… ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေျပာ… ဒီဇယားစတုန္းက ငါပါခဲ့လို ့လား”“ေၾသာ္ ဂါဂါကလည္းဟာ… နင္မပါေပမယ့္ သိေတာ့သိေနတာပဲမလားလို ့…လုပ္ပါဟာ… ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး ပြဲသိမ္းလိုက္စမ္းပါ…”“လူမိုက္လုပ္ရမယ့္ အခန္းဆို ငါ့ကိုခိုင္းၿပီ… ၾကင္နာစုတ္”ဂဂၤါမ်က္ေစာင္းတစ္ခ်က္ထိုးရင္း ဖုန္းကို ေကာက္ယူကာ နားေထာင္လိုက္သည္။ မရွင္းေပးလို ့လည္း ရမည့္ပုံ မေပၚပါ။

“ဟယ္လို”

“ၾကင္နာလား”

“မဟုတ္ဘူး… ၾကင္နာ ရွင္နဲ ့ ဖုန္းမေျပာခ်င္လို ့ေရွာင္ေနတယ္”“ေရွာင္လို ့ရမလား … ကိုယ္က ၾကင္နာ့ခ်စ္သူပါ… ကိုယ္ ၾကင္နာနဲ ့ပဲဖုန္းေျပာခ်င္တယ္… ၾကားလူေတြနဲ ့ မေျပာခ်င္ဘူး”

“ဒီမယ္ ကိုယ့္လူ… ရွင္ဘယ္သူလဲေတာ့ မသိဘူး… ၾကင္နာ့မွာ ရည္းစားေတြက ေပါမွေပါ… ၿပီးေတာ့ ဖုန္းမကိုင္ခ်င္လို ့ ေရွာင္ေနတယ္ ဆိုရင္ ရွင္သိဖို ့ေကာင္းၿပီ… ေယာကၤ်ားသိကၡာ မထိခိုက္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆုတ္လိုက္ေတာ့… ေနာက္လည္း ဆက္မေနနဲ ့ေတာ့… ၾကင္နာက ျဖတ္ၿပီးသား ဇယားတစ္ခုကို ျပန္မဆက္တတ္ဘူး… ေပါက္တယ္ေနာ္”

“ေတာက္”

“လာ ေတာက္ေခါက္မေနနဲ ့… ကိုယ့္ဟာကို အျဖစ္မရွိဘဲနဲ ့…”

“မင္း…. မင္း.. ဘယ္သူလဲ”

 ဟိုဘက္က သေကာင့္သားက ရႉးရႉးရွဲရွဲ ေဒါသထြက္လာလၽွင္ေတာ့ ဂဂၤါက ဟက္ခနဲ ရယ္လိုက္ရင္း

“မင္းက ၾကင္နာ့ရဲ ့ boyfriend လို ့လည္းဆိုေသးတယ္… ငါ့ကို ဘယ္သူမွန္းမသိရင္ေတာ့ မင္းေတာ္ေတာ္ညံ့သြားၿပီ” ဟုေျပာလည္းေျပာ ဖုန္းလည္းခ်ပစ္လိုက္ကာ ၾကင္နာ့ဘက္သို ့ပစ္ေပးလိုက္တယ္။

“ကဲ ဒီတစ္ခါရဲ ့ကံဆိုးသူေမာင္ရွင္က ဘယ္သူလဲ…ငါ့ကိုေျပာျပစမ္းပါဦး ၾကင္နာမ”

“ဟို ေဇာ္ထိန္ ဆိုတဲ့ hiphop အဆိုေတာ္လိုလို ဘာလိုလို အေကာင္ေပါ့ဟာ… ေျပာေတာ့ျဖင့္ေလတစ္လုံး မိုးတစ္လုံးနဲ ့… ၾကင္နာ ဖီးလ္လာေအာင္ လုပ္ေပးမယ္ေလး ဘာေလးနဲ ့… အာပလာ”

“ဘယ္လိုျဖစ္လို ့လဲ… ေသးေသးေလးလား”

“ဂါဂါ…နင္ကေလ… ရည္းစားမထားဖူးမွန္း သိပ္သိသာတာပဲ… မေသမျခင္း မွတ္ထား… လက္နက္ဆိုတာ ႀကီးဖို ့မလို၊ ဗ်ဴဟာသိဖို ့သာလိုသည္တဲ့… သူ ့ဟာႀကီးက ႀကီးေတာ့ႀကီးပါရဲ ့…တပ္ထြက္ႀကီးျဖစ္ေနေတာ့ ငါ့မွာ ဟတ္ေကာ့ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္… သူနဲ ့ရည္းစားျဖစ္တဲ့ႏွစ္လအတြင္းမွာ ငါမၿပီးတာၾကာၿပီ…အဲဒီေတာ့…”

“အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”

ဂဂၤါ ေမးခြန္းဆုံးေအာင္ေတာင္ မေမးလိုက္ရေခ်။ ဂဂၤါ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ၾကင္နာက နမ္းဖို ့ ႀကိဳးစားလာေတာ့ ဂဂၤါရယ္ၿပီးေရွာင္လိုက္တယ္။ ဂဂၤါေရွာင္လို ့မရေအာင္ ၾကင္နာက သူ ့လက္ႏွစ္ဖက္နဲ ့ ဂဂၤါ ေခါင္းကို ညႇပ္ကိုင္ထားရင္း ေနာက္တစ္ႀကိမ္ထပ္နမ္းဖို ့ႀကိဳးစားျပန္ေတာ့ ဂဂၤါ ၾကင္နာရဲ ့ အနမ္းေတြကို တုံ ့ျပန္ မိတယ္။

ပထမေတာ့ ၾကင္နာစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ တုံ ့ျပန္ရာကေန ေနာက္ေတာ့လည္း ၾကင္နာရဲ ့ ဂဂၤါႏႈတ္ခမ္းေတြကို မက္မက္ေမာေမာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ တိုက္စစ္ဆင္မႈေအာက္မွာ စိတ္ေတြ လြတ္ထြက္ သြား ၿပီး လိုလိုလားလားနဲ ့ အသက္ရႉ မွားေလာက္ ေအာင္ကို ျပန္နမ္းေနမိပါသည္။ ၾကင္နာ့ကိုယ္ေလးကို ဂဂၤါခပ္ေျဖးေျဖးေလး တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့ ၾကင္နာက ခုတင္ေပၚပက္လက္ကေလး ျဖစ္သြားသည္္။ ဂဂၤါ ၾကင္နာ့မ်က္လုံးထဲကို စူးစူးစိုက္စိုက္ေလးတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း မပြင့္တပြင့္ေလးျဖစ္ေနတဲ့ ၾကင္နာ့ရဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းပါး  ႏွစ္လႊာထဲကို ဂဂၤါ လၽွာေလးထိုးထည့္ေပးလိုက္ရင္း လၽွာခ်င္းကစားေနလိုက္တာေပါ့။ ဂဂၤါ လက္ေတြကို ၾကင္နာ့ရဲ ့ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ေအာက္က ဘရာဝတ္မထားတဲ့႐ုန္းကန္ေနတဲ့ ရင္သားေတြေပၚကို တင္ထားလိုက္ကာ ပြတ္ေခ်ေပးေန လိုက္သည္။ ျမဳပ္ေနတဲ့ ၾကင္နာရဲ ့ဘယ္ဘက္ နို ့သီးေခါင္းေလးေတြကို လက္မနဲ ့လက္ညႇိုးညႇပ္ၿပီး ဆြဲထုတ္လိုက္ ပြတ္ေခ်လိုက္နဲ ့ ဂဂၤါ ညာဘက္လက္က အလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့ခ်ိန္မွာ ၾကင္နာ့ဆီက ၿငီးျငဴသံေလးေတြ ႏႈတ္ခမ္းပါးထက္ဆီက ထြက္က်လာခဲ့ၿပီ။

ၾကင္နာရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းေတြဆီကေန ဂဂၤါ အနမ္းေတြကို ့နို ့ေလးေတြဆီပို ့လႊတ္လိုက္ေတာ့ ၾကင္နာလူးလြန္ ့ လာသည္။ နို ့ေတြကို စိတ္ပါလက္ပါစုတ္ေပးရင္း ဂဂၤါ လက္ေတြကို ဂါဝန္ေအာက္က ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလးေတြေပၚ ေျပးလႊားေနေစခဲ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့အေပၚကို ရြရြေလးတက္လာၿပီး ၾကင္နာရဲ ့ ညီမေလးဆီ ေရာက္ေအာင္သြားကာ  လက္ေခ်ာင္းေတြကို ခပ္သြက္သြက္ကေလး ကစားေနခဲ့သည္။

ၾကင္နာ့့ဂါဝန္ေလးကို သြက္သြက္ကေလး ခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဂဂၤါရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းေတြက ဘယ္ဘက္နို ့သီးေခါင္းမွ ညာဘက္နို ့သီးေခါင္း တစ္လွည့္စီစုတ္ရင္း ေအာက္ဘက္သို ့ဆင္းအလာ ေရႊကြင္းတက္ထားတဲ့ ခ်က္ကေလးနားအေရာက္ မွာေတာ့ လၽွာေလးနဲ ့တစ္ခ်က္ထိုးကာ လွမ္းက်ီစယ္လိုက္ေသးသည္။ သူမညီမေလးဆီမွ အရည္ၾကည္မ်ားကေတာ့ အိပ္ရာခင္းအထိပါ စိုရႊဲေနၿပီျဖစ္သည္။ ခ်က္ကို ေမႊေနတဲ့ ဂဂၤါရဲ ့လၽွာဖ်ားေလးက သူမကို ပိုမိုဖီးလ္တက္လာေစသည္ ထင္ပါသည္။ ၿငီးျငဴသံမ်ားက ခပ္စိတ္စိတ္နဲ ့က်ယ္ေလာင္လာသည္။

ေပါင္ေလးႏွစ္ဖက္ကို ဂဂၤါက လက္ေတြနဲ ့တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး ေပါင္အတြင္းသားေလးေတြကို ဖြဖြေလးလ်က္ေပးခ်ိန္မွာေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဘယ္လိုမွ မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ ဂဂၤါရဲ့ေခါင္းကို သူမလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ အတင္းကိုင္ထားၿပီး သူမညီမေလးႏွင့္ၾကားေလမေသြးေအာင္ ကပ္ထားေတာ့သည္။ သူမရဲ ့ ေစာက္စိေလးကို ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းစုပ္ယူလိုက္ၿပီး လၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးကလိေနလိုက္ေတာ့ ခါးေလးက ထိန္းမနိုင္သိမ္းမရ ႂကြတက္လာခ်ိန္ကာ

 “အား…ဂါဂါ… အင့္… အား… ရွီး….”

လက္ကလည္း စအိုဝေလးကို ကစားေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဘာမွန္းမသိေသာ အသံစုံျမည္တြန္ ေတာက္တီးရင္း ၾကင္နာရဲ့ ေစာက္ရည္တို႔က လာပက္ျဖန္းၾကသည္။ သူမ ၿပီးသြားၿပီေပါ့။ ဂဂၤါေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းသြားပုံရတဲ့ ၾကင္နာဟာ မ်က္ေစ့ေလးမွိတ္ရင္း အသက္ျပင္းျပင္းရႉေနသည္။ ဂဂၤါလည္း သူမေဘးနား ကိုယ္ကို လွဲခ်ရင္း ဝင္အိပ္လိုက္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္ထားလိုက္သည္။ ဂဂၤါလည္း ေမာေနၿပီေလ။ ခဏအၾကာမွာေတာ့ ဂဂၤါရဲ ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို သူမႏႈတ္ခမ္းေတြ လာဖိနမ္းေနတာ ခံစားရသည္။ တစ္ဆက္တည္းမွာပင္ သူမလက္ေတြက ဂဂၤါရဲ ့ ညီမေလးဆီ တိုးဝင္လာေတာ့
“မလုပ္နဲ ့” ဟု တားမိသည္။

“ဂါဂါကလည္း… ငါတစ္ေယာက္တည္း မတရားရာက်တယ္.. အျမဲတမ္းဒီလိုပဲ… အမွန္ဆို နင္မွ ရည္းစားမထားဘူးေတာ့ လုပ္တတ္မွာ မဟုတ္ဘူး… ငါကသာ ငါ့အတြက္ နင့္ကို သင္ေပးၿပီး လုပ္ခိုင္းသလိုႀကီးျဖစ္မေနဘူးလား… နင္လည္း ဖီးလ္မလာခ်င္ဘူးလား”

“ရႉး…ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကား ဒါေတြမေျပာေၾကး … နင္ ေကာင္းဖို ့က အဓိကေလ… ငါ ရည္းစားမထားဘူးဆိုတာ
ငါ အခ်စ္ကို မယုံလို ့… နင္ျပန္လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ကို နားလည္ပါတယ္… ေရွးရိုးဆန္တယ္လို ့ဆိုခ်င္ဆိုဟာ… တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေတြ ့လာနိုင္မလား မသိတဲ ့ ငါ့လက္တြဲေဖာ္ကို အေကာင္းဆုံးေပးဆပ္ခ်င္လို ့…”

“ေျပာေတာ့ အခ်စ္ကို မယုံဘူးလည္းေျပာေသးတယ္… တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေတြ ့လာနိုင္မလားမသိတဲ့ လက္တြဲေဖာ္တဲ့…ခစ္ခစ္”

“ေတာ္ တန္ တိတ္…. ေျပာနဲ ့ေတာ့…ဗိုက္ဆာၿပီ… coffee circle ဒိုးရေအာင္”

ဒါေတာင္ အဝတ္အစားလဲေနရင္းႏွင့္ ၾကင္နာက

“ဟဲ့… နင့္ကိုလိုက္ေနတဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္ကို စိတ္မဝင္စားဘူးလား…အဲဒီအဆင္ေလး မိုက္တယ္ေနာ္”

“ဘယ္တစ္ေယာက္လဲ။ ငါ့ကိုလိုက္ေနတာေတြလည္း နင့္ကိုလိုက္ေနတာေတြေလာက္နီးနီးရွိတာပဲေလ”

ဂဂၤါက ေအးေအးေဆးေဆးျပန္ေျပာလိုက္တာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၾကင္နာကေတာ့ သေဘာတက်ျဖင့္ လက္ခုပ္ထတီးသည္။ တကယ္လည္း ဂဂၤါဆီမွာအဲဒီေလာက္ပင္ရွိသည္။ သူမတို ့ႏွစ္ေယာက္ယွဥ္သြားလၽွင္ ဂဂၤါရဲ ့႐ုပ္ရည္က လက္တင္အေမရိကသူလိုလို မေလးရွားတ႐ုတ္မလိုလိုျဖင့္ ဗမာမဆန္ေသာထူးျခားသည့္႐ုပ္ရည္ကို ပိုင္ဆိုင္ထားသူ ျဖစ္ၿပီး ၾကင္နာကေတာ့ ကိုရီးယားမင္းသမီးေလးလို ျဖဴေဖြးႏုဖတ္ေခ်ာေမာသူျဖစ္သည္။ လွပုံလွနည္းကေတာ့ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူၾကဘဲ ၾကင္နာက သူ ့အလွပုံရိပ္ႏွင့္ လိုက္ဖက္သည့္ ျပဳံးခ်ိဳ ျမၿမ ညဳတုတု မ်က္လုံးမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ထားကာ ဂဂၤါကေတာ့ ခပ္တည္တည္  ေအးစက္စက္ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ငါးေပေျခာက္လက္မရွိေသာ အရပ္ျမင့္ႀကီးႏွင့္ သြယ္လ်လ်ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ ဂဂၤါသည္လည္း ျဖဴႏြဲ ့၍ခ်စ္စရာေကာင္းသူ ၾကင္နာလိုပင္ ေကာင္ေလးမ်ား ၀ိုင္းဝိုင္းလည္ေနေသာ္လည္း ဘယ္သူ ့သားျဖစ္ကာ ဘာေကာင္ႀကီးျဖစ္ေနပါေစ သူမကေတာ့ လွည့္မၾကည့္ေခ်။ ဂဂၤါမွာ ရည္းစားမရွိေပမယ့္ ေယာက်ၤားေလးမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းေတာ့ေပါပါသည္။ သူတို ့က ဘာစိတ္ညာစိတ္မရွိဘဲ တကယ့္ကို ေဘာ္ဒါစိတ္ဓာတ္ ေမာင္ႏွမစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ေပါင္းတာမို ့ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းလွသည္။

“ ဇြဲမာန္ကို ေျပာတာေလ။ အဲဒီဘဲ မိုက္တယ္ဆရာ”

ၾကင္နာက စိတ္ပ်က္သလိုႏွင့္ ကားေသာ့ေကာက္ကိုင္လိုက္ကာ “ျမန္ျမန္လုပ္။ ဗိုက္ဆာၿပီ” ဟု ေျပာၿပီး
ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။

အခန္း(၂)
တုမရ ႏွင့္ ဂဂၤါေမ

ကန္ေတာ္ႀကီး ကန္စပ္တစ္ေနရာ၌

“ကဲကြာ…အပိုေတြသိပ္မေျပာခ်င္ဘူး…မင္းတို ့မိန္းမေတြ သိပ္ဇယားရႈပ္တာပဲ… ျပတ္ပါၿပီဆိုမွ ေအးေအးေဆးေဆးျပတ္ၾကစမ္းပါ… ဒီေတာ့ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလၽွာက္ၾကတာေပါ့…မင္းလည္းသြားေတာ့… ငါလည္းသြားေတာ့မယ္”

တုမရ ကေျပာၿပီးတာႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းကားေပၚတက္ ကာ ေမာင္းထြက္လာခဲ့လၽွင္  ေမမီတစ္ေယာက္ ေဒါသတႀကီးႏွင့္ ေျခေဆာင့္ေအာ္ဟစ္ ကာ က်န္ခဲ့သည္။ သူသည္ အဲဒီပုံစံကို ေနာက္ၾကည့္မွန္မွ တစ္ဆင့္ ၾကည့္ကာ သေဘာတက်ရယ္ေမာရင္း ကားကို အရွိန္တင္ကာ  ေမာင္းႏွင္လာခဲ့သည္။

အင္း… ရည္းစားတစ္ေယာက္ေတာ့ သြားရွာၿပီေပါ့…

သူသည္ CD ထဲမွ သီခ်င္းကို လွမ္းဖြင့္လိုက္ေသာအခါ စိုင္းစိုင္းခမ္းလွိုင္သီဆိုေနေသာသီခ်င္းက ျမဴးႂကြဝမ္းနည္းစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။

“ပိုးသားေလေၾကာင္းနဲ ့အေဝးသို ့ထြက္ခြာခဲ့၊ ေရေျမျခားခဲ့ၿပီ ဘဝေတြလည္း…ငါလက္ျပလို ့ႏႈတ္ဆက္ ရင္မွာ ဆို ့လာဆဲ… ႀကိဳးစားၿပီး ထိန္းထားလည္း ေယာကၤ်ားတန္မဲ့ မ်က္ရည္စို ့ပါတယ္…”

သီခ်င္းကေတာ့ သူ ့အတြက္ခံစားလို ့ေတာ္ေတာ္ေကာင္းသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္စို ့ရေလာက္တဲ့အထိ ခ်စ္ရတဲ့မိန္းကေလးမ်ိဳးေတာ့ တုမရမေတြ ့ဖူးေသးေပ။ သူက ကားေမာင္းေနတုန္းမွာပဲ ေဘာ္ဒါေတြဆီက ဖုန္းဝင္လာသျဖင့္ နားေထာင္လိုက္လၽွင္

“ေျပာ…ေဟ့ေကာင္”

“ငါတို ့ coffee circle ေရြ ့မလို ့… မင္းေရာ ဘယ္မွာလဲ… ဇယားနဲ ့လား”

“On the way ပဲ ေဟ့ေကာင္.. ဇယားလည္း ရွင္းခဲ့ၿပီ”

“၀ိုး…. မိုက္လွခ်ည္လား… ေမေလးကို ရွင္းလိုက္ၿပီေပါ့”

“ya… ေတြ ့မွေျပာျပမယ္ ေဟ့ေကာင္”

“အိုေက…အိုေက… ဆီးယူ”

သူသည္ ဖုန္းပိတ္လိုက္ၿပီးေသာအခါ ကားကို ျမန္ႏႈန္းျမင့္ ေမာင္းလာခဲ့သည္။ သူ ့ကားသည္ ျမႇားေလးတစ္စင္းလို ျပည္လမ္းမႀကီးေပၚ တလွစ္လွစ္ေျပးေနသည္။ ကားမ်ားရႈပ္လာေသာေၾကာင့္ ကားအရွိန္နည္းနည္း ေလၽွာ့လိုက္စဥ္ ေနာက္မွကားတစ္စင္းက စိတ္မရွည္သလို အခ်က္ျပကာ လမ္းေတာင္းသည္မို ့ ပြစိပြစိေရရြတ္မိသည္။ လမ္းက အက်ယ္ႀကီး၊ ေက်ာ္ခ်င္လၽွင္ အလြတ္ႀကီးျဖစ္သည္။

“ဟ…ဘာလဲဟ… ေက်ာ္ခ်င္ရင္ အလြတ္ႀကီးပဲဟာကို”

တုမရက တင္းသြားကာ ေနာက္ၾကည့္မွန္မွတစ္ဆင့္ ေနာက္ကားကို လွမ္းရွိုးလိုက္ေတာ့ CELICA အနီေလးပါလား…
ကားေမာင္းသူကိုေတာ့ မျမင္ရေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးလား ေယာကၤ်ားေလးလား မသိေသးေခ်။ ဒါေပမယ့္ မိန္းကေလးျဖစ္ျဖစ္ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္ျဖစ္ တုမရတို ့ရာဇဝင္မွာ အေလၽွာ့ေပးရိုးထုံးစံမရွိ။ တုမရ ႏႈတ္ခမ္းတြန္ ့ ႐ုံျပဳံးကာ ေလတစ္ခ်က္ခၽြန္လိုက္ၿပီး ကားကို တမင္သူ ့ဘက္ပိုယူလိုက္သည္။ ေနာက္ကားက ဟြန္းတစ္ခ်က္အက်ယ္ႀကီး တီးကာ ေက်ာ္တက္ဖို ့ျပင္သည္။ အဟက္…ေနာက္ကေကာင္ေတာ့ ေဒါကီးေနၿပီ။ သူကေတာ့ လမ္းဖယ္ေပးဖို ့ လုံးဝစိတ္ကူးမရွိဟန္ျဖင့္ ပိတ္ကာ ေမာင္းေနလိုက္ေတာ့ ေနာက္ကားက စိတ္ေလၽွာ့လိုက္ပုံျဖင့္ ေနာက္က အသာကပ္ ေမာင္းလာသည္။

“တုမရတဲ့ကြ… ကားၿပိဳင္ေမာင္းလာတာၾကာၿပီ …ဟ ဟ”

သူသေဘာတက်ရယ္ေမာရင္း လမ္းကိုျပန္အာ႐ုံစိုက္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေနာက္ကားက ဝူးခနဲေက်ာ္တက္ သြားသည္။ ဒါသူ ့ကို လူလည္လုပ္သြားတာပဲ။ သူမေက်နပ္စိတ္ျဖင့္ ထို CELICA ေကာင္ကို ျပန္ေက်ာ္တက္ရန္ႀကိဳးစားသည္။ မဟုတ္လို ့ကေတာ့ သူ ့ရဲ ့ရႈံးပြဲမရွိကားၿပိဳင္ေမာင္းလာေသာ ရာဇဝင္ရိုင္းေစသည္။ သို ့ေပမယ့္ ထို CELICA ေမာင္းသူကလည္း ေခသူမဟုတ္။ အရွိန္မေလၽွာ့ဘဲ ပိုတင္ပစ္လိုက္႐ုံမက သူလုပ္သြားေသာ ဒီဇိုင္းအတိုင္း ေရွ ့မွ ပိတ္ေမာင္း ေနသည္။ လမ္းေၾကာကလည္း သူသြားမည့္ COFFEE CIRCLE အတိုင္း လိုက္ပိတ္ေမာင္းေနသည္။ ေနာက္ဆုံး သူဘယ္လိုမွ ေက်ာ္တက္မရေတာ့။

COFFEE CIRCLE ေရွ ့သို ့ေရာက္လၽွင္ CELICA က အဲဒီထဲသို ့ပင္ခ်ိဳးဝင္သြားသျဖင့္ သူ မ်က္ခုံး တစ္ခ်က္ပင့္မိသည္။ အျပန္လမ္းတြင္ လိုက္ၿပီး ၿပိဳင္ေမာင္းဦးမည္ဟု ေတးမွတ္ထားလိုက္သည္။

တုမရကားကို ထို CELICA ေဘးတြင္ပင္ အျမန္ဝင္ရပ္ကာ ကားေပၚက မဆင္းေသးဘဲ CELICA ေပၚမွ ဆင္းလာမည့္ သေကာင့္သားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ သူ ့ရာဇဝင္ကို ရိုင္းေစေသာ အေကာင္ရဲ ့မ်က္ႏွာကို သူမွတ္ထားရမည္။
CELICA ကားတံခါးတစ္ခ်က္ပြင့္လာကာ ေျခဖဝါးျဖဴျဖဴေလးတစ္ဖက္ဆင္းလာကာ သူ ့မ်က္လုံးေတြကို ဆန္တက္လိုက္မိတဲ့အခါမွာေတာ့

“၀ိုး U r a girl babe”

သူ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ ထိုမိန္းကေလးအား စူးစူးစိုက္စိုက္ေငးၾကည့္မိသြားသည္။ မိန္းကေလးသည္ ေက်ာလယ္ေလာက္ရွိမည့္ ဆံပင္အေခြေတြကို အေျပာင္သိမ္းၿပီး စုစည္းထားပုံက ရိုးရိုးရွင္းရွင္းရွိကာ မ်က္ႏွာတြင္ ဘာအျပင္အဆင္မွ မရွိေသာ္လည္း ေျပာင္ရွင္းရွင္းႏွင့္ style တစ္ခုရွိတတ္သည့္ တ႐ုတ္မင္းသမီးေဂါင္လီအတိုင္းပင္။ သူ ေငးၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ကားတစ္ဖက္ျခမ္းမွ ကိုရီးယားအလန္းဇယားေလး ဆင္းသက္လာသည္ကို ေတြ ့လိုက္ရသည္။ ခုေခတ္ခုကာလတြင္ ထိုကဲ့သို ့မယ္မဒီမ်ိဳးသည္ တုမရရင္ကို သိပ္မခုန္ေစေတာ့ပါ။ ယခုသူ ့ကို ရင္ခုန္ေစသည္က ေဂါင္းလီ။
သူသည္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုေကာင္မေလးကို ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းႏွင့္ စိတ္ဝင္စားျခင္းႀကီးစြာျဖစ္မိသည္။ ထိုမိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ ့အားေယာင္လို ့ေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ အထဲဝင္သြားသည္။ သူသည္ ေမးေၾကာေတြကို တစ္ခ်က္ဆြဲကာ ကားေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူကေတာ့ သူမကို အာ႐ုံထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ ျပင္ဆင္ျခယ္သမႈမရွိဘဲ အရိုးရွင္းဆုံးပုံစံေလးျဖင့္ သူမကို သူျပန္ေတြ ့ခ်င္ပါေသးသည္။

Coffee circle ထဲေရာက္ေသာအခါ ထိုေလဒီေလးႏွစ္ေယာက္ကို မေတြ ့ရဘဲ သူ ့ေဘာ္ဒါမ်ားကိုသာေတြ ့ ရသည္။ ၾကည့္ရတာ အေပၚထပ္တြင္ သြားထိုင္ေနသည္ ထင္ပါသည္။ သူ ့ေဘာ္ဒါေတြက ေမမီႏွင့္ သူရွင္းလာခဲ့ေသာ ဇယားကို တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ႏွင့္ ၀ိုင္းေမးေနၾကသျဖင့္ သူ ့အာ႐ုံထဲမွ ေဂါင္လီကို ခဏေမ့သြားသည္။ သူျပန္ခါနီး ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ celica အနီရဲေလးမရွိေတာ့ေပ။ ဘယ္အခ်ိန္ျပန္သြားၾကပါလိမ့္။

အခန္း(၃)

ဒစၥကိုမီးေရာင္စုံဆလိုက္မ်ား ၊ DJ ရဲ ့ျမဴးႂကြတဲ့တီးလုံးမ်ားေအာက္မွာ လူေတြက အပူအပင္မဲ့စြာ ကခုန္ေန ၾကသည္။ တုမရက ေပါ့ပါးသြက္လက္စြာကခုန္ေနၾကေသာ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြကို တစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္ကာ

“ေဇရဲ… ဘားမွာ သြားထိုင္မယ္ကြာ”

“မကေတာ့ဘူးလားကြ”

“မကခ်င္ပါဘူးကြာ။ ပ်င္းတယ္”

“မင္းရင္ဘတ္ကို ထိတဲ့ေစာ္မေတြ ့ေသးလို ့လား”

တုမရတစ္ေယာက္ ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ Celica ေလးကို ေတြးလိုက္မိၿပီး ျပဳံးမိသည္။

ေဇရဲႏွင့္တုမရ ဘားမွာထိုင္ရင္း club ထဲကျမင္ကြင္းေတြကို ရွိုးလိုက္ တီးတိုးေဝဖန္လိုက္ရွိေနစဥ္ တုမရေဘးတြင္ အရိပ္ကေလးတစ္ခု က်လာေသာေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့

“ဟာ… celica”

ဟုတ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာရက္အနည္းငယ္ခန္ ့က တုမရကို ရင္ခုန္ေအာင္ လုပ္နိုင္ေသာ celica ေလးပင္။ ဒီေန ့ေတာ့ ဟိုေန႔က ေတြ ့ခဲ့ရသလို ဆံပင္အေျဖာင့္အစင္းမဟုတ္ဘဲ အေခြအလိပ္ေတြႏွင့္ ဆက္တင္ေကာက္ထားပုံရသည္။ လက္တစ္ဖက္မပါေသာ အနက္ေရာင္ကိုယ္က်ပ္ဂါဝန္ႏွင့္ သူမကဝိုင္ခြက္တစ္ခြက္ကိုင္ကာ ေဘးတိုက္ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ တေစာင္းအေနအထားကိုသာ ျမင္ရသည္။ ေဘးတိုက္မက်တက်ျမင္ရေသာ မ်က္ႏွာထားကေတာ့ ဘယ္သူ ့ကိုမွ ဂ႐ုမစိုက္ေသာ မ်က္ႏွာထားမ်ိဳးႏွင့္ျဖစ္သည္။ ခဏေနေတာ့ ၀ိုင္ခြက္ကိုကိုင္ကာ လွည့္ထြက္သြားေသာ လုံးဝန္းေနေသာ တင္သားမ်ား၏အလွက ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ေကာင္းသည္ကို တုမရျငင္းမရနိုင္ေခ်။

ေဇရဲက ပခုံးကို ပုတ္ကာ

“ဘာလဲ ၿငိသြားၿပီလား”

“သြားမလုပ္နဲ ့ကိုယ့္လူ… တကယ့္ ဆရာမႀကီး”

“ဘာလဲ…ရႈပ္လို ့လား”

“နိုးနိုး… ရည္းစားမထားဘူးဆရာ… ဒါေပမယ့္ သူ ့ကို လိုက္တဲ့လူေတြေတာ့ အမ်ားႀကီး… သူ ့ကိုၾကည့္လိုက္လၽွင္ ပါ၀ါတစ္မ်ိဳးရွိေနသလိုပဲ”

“မင္းက သိလွခ်ည္လား”

“သိဆို old flame ေလးရဲ ့ေဘာ္ေဘာ္ေလကြာ”

“old flame? မင္း old flame က ကိုရီးယားအလန္းပုံစံေလးနဲ ့လား”

“ၾကည့္ရတာ မင္းနဲ ့ဆုံၿပီးၿပီထင္တယ္…ဟုတ္တယ္… သူက မင္းျမင္တဲ့အတိုင္း ညႇို ့အားျပင္းတယ္၊ ဆက္ဆီ ဆန္တယ္… ဟိုတစ္ေယာက္ကေတာ့ အိညႇက္အိညႇက္နဲ ့ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္… ေယာကၤ်ားေတြကို ကစားေနတာေပါ့”

Celica ကေတာ့ ဆိုဖာေပၚတြင္ေျခေထာက္ခ်ိတ္ထိုင္လ်က္ ေဇရဲ၏ old flame ကတာကို ရႈစားေနသည္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ဆုံးသြားခ်ိန္မွာေတာ့ ေဇရဲ၏ ရည္းစားေဟာင္းေလးက မ်က္စိတစ္ခ်က္ေဝ့အၾကည့္ ေဇရဲကို ျမင္သြားပုံရသည္။ လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ႏွင့္ ေဇရဲရွိရာသို ့တစ္လွမ္းခ်င္းစီလွမ္းလာေနသည္။ အနားနားသို ့ေရာက္လာလၽွင္ Old flame က

“ေဇ… မေတြ ့တာၾကာၿပီေနာ္… လာ… တစ္ပုဒ္ေလာက္တြဲကရေအာင္”

Old flame က ေအးေအးေဆးေဆးေျပာေနသေလာက္ ေဇရဲကေတာ့ ရည္းစားေဟာင္းႏွင့္ ျပန္ေတြ ့သည့္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနဟန္ရွိသည္။

 “ေတာ္ပါၿပီ… ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းက တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ့မွာေပါ့”

Old flame က သူမ၏ညႇို ့မ်က္ဝန္းေတြႏွင့္ ခပ္အီအီေလးစိုက္ၾကည့္ကာ

“ေၾသာ္… ဒါမ်ား…”

“အေဖာ္မမဲ့ခ်င္ရင္ အေဖာ္ရွာေပးမယ္… လာ…ၾကင္နာနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးထားခဲ့မယ္… ရွင့္အစြမ္းရွိသေလာက္ ႀကိဳးစားခ်င္ ႀကိဳးစားလို ့ရတယ္”

စကားကို အေႏွာင့္အသြားမလြတ္စြာ ေျပာရင္းႏွင့္ တုမရလက္ကိုလာဆြဲေသာ ထိုမိန္းကေလးသည္ ရဲတင္းလြန္းေသာေၾကာင့္ တုမရပင္ ဖ်ားခ်င္သြားသည္။ တုမရရဲ  ့ celica ေလးထိုင္ေနေသာ ဆိုဖာနားေရာက္လၽွင္

“ဂါဂါ”

အမ္… ဘာနာမည္ပါလိမ့္.. ဂါဂါတဲ့… ခ်စ္စနိုးေခၚေသာနာမည္ေျပာင္မ်ားလား။ ဂါဂါဆိုေသာ celica ေလးက သူမ နာမည္ ၾကား၍ထင္သည္။ ဖ်တ္ခနဲေမာ့ၾကည့္လိုက္ေသာ သူမ၏မ်က္ဝန္းမ်ားႏွင့္ ဆုံခိုက္တြင္ သူ ့ရင္ထဲ လင္းခနဲလက္သြားသည္။ သူမ၏မ်က္ဝန္းမ်ားသည္ ညိဳရည္လဲ့ကာ ၀ိုင္းစက္ေနၿပီး မ်က္ေတာင္ေတြက အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကို ေကာ့ညႊတ္ယွက္ေန    သည္။ တုမရတစ္သက္တြင္ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေဆး သုံးထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ ဒီေလာက္လွပထူထဲ စိပ္မည္းေသာ မ်က္ေတာင္မ်ားကို ပထမဆုံးျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ဂါဂါဟူေသာ ေကာင္မေလး ၏ မ်က္လုံးမ်ားက မိမိကိုယ္မိမိ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ဟန္အျပည့္ရွိတာကိုလည္း တုမရ ႏွစ္သက္မိသည္။ တကယ့္ကို ဘာမွျပင္ဆင္ျခယ္သထားျခင္းမရွိေသာ Natural Beauty Princess ပါေပ။

ဂဂၤါက တုမရေနာက္မွ ကပ္လ်က္ပါလာေသာ ေဇရဲကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္ကာ

“ေဇ…သူ ့နာမည္ ဘယ္သူလဲ”

“တုမရ”

“ဂါဂါ… ဒါ တုမရတဲ့… ငါ ေဇရဲနဲ ့သြားကမလို ့… ခဏစကားေျပာေနေပးေနာ္”

“တုမရ… ဒါ ၾကင္နာ့သူငယ္ခ်င္း ဂဂၤါေမ… အေဖာ္ရွာေပးၿပီးၿပီေနာ္… ေဇရဲကို ေခၚသြားလို ့ရၿပီဟုတ္”

တကယ့္ကို မလြယ္ေၾကာပါလား… သူသည္ ဂဂၤါေမရွိရာသို ့ၾကည့္လိုက္လၽွင္ သူမက သူ ့ကို ဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိရွိတယ္လို ့ေတာင္ မထင္ေခ်။ ကေနသူေတြကိုၾကည့္လိုက္ ၀ိုင္ေသာက္လိုက္ႏွင့္ သူမတစ္ေယာက္တည္း ဟုတ္ေနသည္။ ဒီလိုေနရာ ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာေတြ ့ရေသာ မိန္းကေလးသည္ သူ ့ကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲဆက္ဆံမည္ဟု ထင္ထားသမၽွ တလြဲျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ တုမရ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ တုမရပဲေလ…

“ဂဂႍါေမ… မင္း ကားၿပိဳင္ေမာင္းတာ စိတ္ဝင္စားတယ္မလား”

“ဒီလိုပါပဲ”

“ကို မင္းကို ဘယ္လိုေခၚရမလဲ”

“အဲဒါကို အဲေလာက္ ေခါင္းစားေနစရာလို လို ့လား… ဦးေႏွာက္အပူခံလို ့ … I don’t care”

“ဟား ႀကိဳက္သြားၿပီကြာ.”

“ကၽြန္မေတာ့ ရွင့္ကို မႀကိဳက္ဘူး”

သူ ့ကို ခပ္စူးစူးျပန္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေသာ သူမ၊ သူ ့ကို ဘယ္မိန္းကေလးကမွ ထိုသို ့ မၾကည့္ဖူး ေသးေခ်။ သူႏွင့္သူမ အၾကည့္ခ်င္းအားၿပိဳင္ေနစဥ္ အၾကင္နာက ေဇရဲခါးကို ဖက္လ်က္ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေဇရဲကေတာ့ ျပဳံးၿဖီးၿဖီးႏွင့္ ေက်နပ္ေနပုံပင္။

ဂဂၤါေမက ၀ိုင္ခြက္ကို ကုန္ေအာင္ တစ္က်ိဳက္တည္းေမာ့ခ်လိုက္ၿပီး

“ၾကင္နာ.. let’s go”

“ေဇရဲ… ငါတို ့လည္းျပန္မယ္”

ေဇရဲက သူ ့အထာကို ေပါက္ဟန္ျဖင့္ ေခါင္းတစ္ခ်က္ဆတ္ျပၿပီးေနာက္ သူမတို ့ႏွင့္ သူတို ့ club ထဲမွ
ေရွ ့ဆင့္ေနာက္ဆင့္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။ Celica အနီေလးေပၚေမာင္းထြက္သြားေသာ သူမက သူ ့ဘက္ကို ေစြေစြေလးေတာင္ လွည့္မၾကည့္ခဲ့ေခ်။

တုမရ ေကာင္းကင္သို ့ေမာ့ၾကည့္ကာ အေတြးထဲနစ္ဝင္ေနမိသည္။ ဂဂၤါေမ၏ မ်က္ဝန္းမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့ခဏမွာ သူ ့စိတ္ထဲ ထိုေကာင္မေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာမိသည္။ ထိုပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္ကလည္း တစ္ခဏတာအတြက္သာမဟုတ္ဘဲ တစ္ဘဝလုံးအတြက္ျဖစ္ခ်င္ပါသည္။ ၾကယ္ေရာင္စုံတို ့ျဖင့္လင္းလက္ခမ္းနားေနေသာ ေကာင္းကင္ကို ၾကည့္ရင္း တုမရႏႈတ္ခမ္းမွ “ဂဂၤါေမ…ဂဂၤါေမ” ဟုေရရြတ္မိေတာ့ ေဇရဲက

“ဘာလဲ…ၿငိသြားၿပီလား ငတု”

“ၿငိသလိုလိုပဲကြာ… ဒါေပမယ့္ သူ ့ၾကည့္ရတာ ဘယ္သူ ့ကိုမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ဒီဇိုင္းပဲ… လြယ္လြယ္နဲ ့ေတာ့ ရမွာမဟုတ္ဘူး”

“မင္းကိုမွ မဟုတ္ဘူးကြ… ဒါဂဂၤါေမရဲ ့စတိုင္ပဲ… ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာေတြ ့လို ့ လိုက္ရလြယ္မယ္လို ့မထင္ထားနဲ ့… သူ ့ ေဘာ္ဒါဘဲေတြကလြဲလို ့ အားလုံးကို ဒီအတိုင္းပဲ”

သူ သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ဂဂၤါေမဟူေသာ ေကာင္မေလးကို တုမရ၏ဘဝထဲသို ့သိမ္းသြင္းဖို ့ ဘယ္နည္းလမ္းကိုသုံးရပါမလဲ ဂဂၤါေမေရ… ကိုယ့္ကို လမ္းျပေပးပါလားကြာ။

အခန္း(၄)

ၾကင္နာအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခုတင္ေပၚတြင္ ျပန္စဥ္းစားရင္း ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ဆန္လာသည္။

သူေပါ့… ေဇရဲေလ… Club ရဲ ့မီးေရာင္စုံေအာက္မွာ ဆည္းဆာတစ္ကိုယ္လုံးကို ကိုင္တြယ္သြားလိုက္တာ ရစရာကို မရွိဘူး။ ဟြန္ ့ လူဆိုး… ၾကင္နာ သူ ့လက္ကိုဆြဲၿပီး club ရဲ ့ကပြဲၾကမ္းျပင္ေနရာကို သြားေတာ့ ပထမေတာ့ သူနည္းနည္း စိတ္ခုေနေသးပုံပါပဲ။ ၾကင္နာ့ေနာက္ကေန ကပ္ပါလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ညနက္လာတာမို ့ကေနတဲ့လူေတြကလည္း မ်ားေတာ့ ၾကင္နာ ဘယ္လိုမွ မတိုးနိုင္
ေတာ့ပါဘူး။ သူ ့လက္ေတြက ၾကင္နာ့ရဲ ့လက္ေတြကို အုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ၾကင္နာ့ကိုေရွ ့ကိုတြန္းပို ့လိုက္တယ္။

လူနည္းနည္းရွင္းတဲ့ေနရာေလးေရာက္ေတာ့ DJ သီခ်င္းႏွင့္ အတူ ၾကင္နာ့ခါးေနရာေလးကို ေနာက္ကေနဖက္ထားရင္း ကေတာ့တာပဲ။
အို …. ၾကင္နာ့တင္ပါးေလးေတြကို သူ ့ေပါင္ေတြႏွင့္ပြတ္ေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သူ ့ဒုတ္ႀကီး မာလာတာ ခံစားမိသလိုပဲ။ ေဇလည္း စိတ္ေတြထလာၿပီထင္တယ္။ အရင္ကဆို သူနဲ ့ ၾကင္နာနဲ ့က အရမ္းကို အတိုင္အေဖာက္ညီခဲ့ၾကတာ။ အဲလိုကရင္းနဲ ့ သူက ၾကင္နာ့တင္ပါးေတြကို လက္ႏွင့္ ပြတ္ေပးမယ္ ၊ ရင္သားေတြကို မထိတထိ ေခ်မယ္ ၊ ဂုတ္သားေလးကို နမ္းမယ္၊ ၾကင္နာကလည္း ေဇ့ညီေလးကို တင္ပါးႏွင့္ ကရင္း ပြတ္မယ္၊ ခါးေလးကို ရွိတ္မယ္၊ အဲဒီလိုနဲ ့ႏွစ္ေယာက္သား စိတ္ေတြအရမ္းထလာၿပီဆို ကားထဲသြားၿပီး တစ္ခ်ီေလာက္ဆြဲဖို ့ ဝန္မေလးတဲ့ စုံတြဲေပါ့။

ေနာက္ပိုင္း ၾကင္နာက သူ ့ကို သဝန္တိုမိလို ့ ရန္ေတြျဖစ္ၿပီး ျပတ္သြားၾကတာ။ ၾကင္နာလည္း မွားမွန္းသိေပမယ့္ ေဇ့ကို ျပန္မေတာင္းပန္ခ်င္ဘူး။ ေဇကလည္း သူမကို စိတ္နာၿပီးေတာ့ ဘယ္ေရွာင္သြားသလဲမသိပါဘူး။ ၾကင္နာတို ့ဆုံေနၾက club မွာ ေဇ့ကို ေတြ ့ လို ေတြ ့ျငား ခဏခဏေရာက္ပါတယ္။ ဒီေန ့မွ ေဇ့ကိုျပန္ေတြ ့ေတာ့ ၾကင္နာအရမ္းေပ်ာ္သြားၿပီး ကိုယ္ကပဲစေခၚလိုက္မိတယ္။ မထားသင့္တဲ့ မာနေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ေဇႏွင့္ မေဝးခ်င္ဘူးကြယ္။ ဟုတ္တယ္… ကိုယ္တကယ္ခ်စ္တဲ့ခ်စ္သူကို ဘာလို ့မာနထားေနရမွာလဲ။ ေဇ့ဆီ ဖုန္းေခၚၿပီး ၾကင္နာ ေတာင္းပန္ရမယ္။

ထိုအခိုက္ ၀ိုင္းဆုခိုင္သိန္းရဲ  ့ခ်စ္ခဲ့တာလား ႐ူးခဲ့တာလား တီးလုံးေလးထြက္ေပၚလာေတာ့ ေဇတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့တီးလုံးေလးမို ့လို ့ ဖုန္းေခၚသူ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ၾကည့္စရာမလိုဘဲ သိေနခဲ့တယ္။ ၾကင္နာႏွင့္ ေဇ စိတ္ခ်င္းဆက္ေနတာလားဟင္။ ဒီတစ္ညေတာ့ ညလုံးေပါက္ေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။ ၾကင္နာ့့ရင္ထဲမွာ ေဇႏွင့္ ရည္းစားမျဖစ္ခင္ တစ္ညလုံးဖုန္းေျပာၾကတာ ေတြးမိၿပီး အပ်ိဳျဖန္းေလးလို ရင္ေတြခုန္ေနပါၿပီ။ ၾကင္နာႏွင့္ ေဇ ျပန္အဆင္ေျပခ်င္ပါၿပီ။ မိုးနတ္မင္းႀကီး ၾကင္နာ့ကို ကံေကာင္းမႈေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးပါ။

အခန္း(၅)

ညက အိမ္ျပန္ေနာက္က်သြားေတာ့ ဂဂၤါမနက္နိုးေတာ့ ကိုးနာရီခြဲၿပီးဆယ္မိနစ္ေတာင္ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ ဆိုင္သြားဖို ့ ျမန္ျမန္ျပင္ရေတာ့ မည္။  Amara Spa ကို ဂဂၤါ ေမေမတို ့ ရွိစဥ္ေနခဲ့ေသာ အင္းလ်ားၿမိဳင္ထဲတြင္ ဖြင့္ၿပီး ဂဂၤါကေတာ့ ကြန္ဒိုတစ္ခုတြင္ တစ္ေယာက္တည္းလာေနခဲ့သည္။ အင္းလ်ားၿမိဳင္အိမ္က ဂဂၤါလို တစ္ေယာက္တည္းသမား အဖို ့ေတာ့ ႀကီးက်ယ္လြန္းလွသည္ပဲေလ။ ေမေမတို ့ခ်န္ထားခဲ့ေသာ အေမြပမာဏက ဂဂၤါအတြက္ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ရွိေနခဲ့ေပမယ့္ ဂဂၤါကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းေတြေထာင္ထားခဲ့သည့္အျပင္ ေဖေဖ၏အသိ ကုမၸဏီမ်ားမွာလည္း အစုရွယ္ယာ ဝင္ထားခဲ့သည္။

နီညိဳေရာင္ အကြက္စိပ္စိပ္ ရွပ္အက် ႌကို လက္ေခါက္ဝတ္လိုက္ၿပီး အက် ႌစကို ေဘာင္းဘီထဲထည့္ဝတ္လိုက္ကာ ခါးပတ္တစ္ခု ခါးထက္တြင္ ဆင္ျမန္းၿပီးေသာအခါ ဂဂၤါေမအတြက္ ၿပီးျပည့္စုံသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဂဂၤါသည္ ျပင္ဆင္ျခယ္သမေနတတ္ေသာ္လည္း အဝတ္အစားကိုေတာ့ ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ လိုက္ဖက္ေအာင္ ဝတ္ဆင္တတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ဆိုင္မေရာက္တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္မေလးေတြအတြက္ မုန္ ့ေလးဘာေလးဝယ္သြားမွဟူေသာ အေတြးႏွင့္အတူ ကားကို Market Place သို ့ေကြ ့ဝင္လိုက္မိသည္။

တုမရသည္ ေမေမမွာလိုက္ေသာ ပစၥည္းစာရင္းကို လွည္းထဲေကာက္ထည့္လိုက္ စာရင္းၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနရင္း တစ္ေနရာသို ့အေရာက္တြင္ေတာ့ ေထာင့္ခ်ိဳးတစ္ခုကို အျဖတ္မွာ တစ္ဖက္မွ ေကြ ့ဝိုက္ၿပီးတြန္းလာေသာ တြန္းလွည္းတစ္စီးႏွင့္ တိုက္မိမလိုျဖစ္သြားသည္။ သူကလည္းေဆာရီး၊ ဟိုကလည္းေဆာရီး။ ဒါေပမယ့္ ဟိုဘက္က ေဆာရီးပိုင္ရွင္က သူ ့ကို ေမာ့ၾကည့္ေဖာ္ေတာင္မရ။ သူကလည္း အမွတ္တမဲ့ပင္။ ဒါေပမယ့္ သူ ့စိတ္ထဲတြင္ လွစ္ခနဲျဖစ္သြားကာ သူမကို ကမန္းကတန္း ငဲ့ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ဟာ… ဂဂၤါေမ။

သူသည္ သူမအေနာက္မွ တဖ်တ္ဖ်တ္ခုန္ေနေသာ ရင္အစုံျဖင့္ အသာအယာလိုက္လာခဲ့သည္။ ၾကည့္စမ္း… သူမက country design ဝတ္ထားတာပါလား။ ခ်ပ္ရပ္ကာ အဆီပိုမရွိေသာ ဗိုက္သားျပင္ႏွင့္ အေလာေတာ္ ညီညြတ္လွပေသာ သူမ၏ အိုးလွလွေလးကို ေနာက္မွ တစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရျခင္းသည္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူမႏွင့္ေတြ ့ဆုံေအာင္ ဖန္တီးေပးေသာ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးေပးမႈပင္ျဖစ္ပါမည္။

သူမေနာက္က တေကာက္ေကာက္လိုက္လာေသာ သူ ့ကို သတိထားမိပုံမေပၚ။ အိုေက… လက္ေတြ ့ တရားကိုမွ ႏွစ္သက္ခုံမင္ေသာ တုမရသည္ သူသည္ သိပ္ေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ေကာင္တာမွ ေငြရွင္းၿပီး ထြက္လာေသာ သူမအနားသို ့ေလၽွာက္သြားလိုက္သည္။ သူ ့ရင္ထဲတြင္ သူမသည္ သူ ့ကိုမွတ္မိလား၊ မမွတ္မိလား သိခ်င္ပါေသးသည္။

“ဒီမွာ… ဂဂၤါေမ”

သူမမ်က္ဝန္းထဲတြင္ တစ္ခ်က္လက္ခနဲျဖစ္သြားပုံေထာက္ သူမကလည္း သူ ့ကို မွတ္မိဟန္ရွိပါသည္။ ဘာလဲဟူေသာ သေဘာျဖင့္ သူမက ေမးဆတ္ျပလၽွင္ သူက

“မနက္စာ ဘာစားၿပီးၿပီလဲ… ေအာက္မွာ မုန္ ့စားရေအာင္… ကိုယ္ေကၽြးပါ့မယ္”

“ေဆာရီးပဲ… ကၽြန္မ ခ်ိန္းထားတာေလးရွိလို ့ေနာက္တစ္ေခါက္မွေပါ့”

ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ သူမက သူ ့ကိုဖုတ္ေလတဲ့ငါးပိရွိတယ္လို ့ေတာင္ မထင္ဘဲ ၿမိဳ ့လယ္ေကာင္မွာ ေၾကာ္ျငာစာရြက္ေဝသူကို အဖက္မလုပ္သလို ေခါင္းေမာ့ခါးေကာ့ကာ ေလၽွာက္သြားသည္။
 ဟား ႀကိဳက္ၿပီ မိန္းကေလး… ဒီလိုမ်ိဳးကိုမွ ခိုက္တာ…

သူသည္ စက္ႏွိုးၿပီး ကားကိုပါကင္ထဲမွာထုတ္ေနစဥ္ သူမကားက ေဘးအစြန္မွာမို ့လို ့ အလြယ္တကူေမာင္းထြက္သြားနိုင္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကားေမာင္းကၽြမ္းက်င္ေသာသူကလည္း သူ ့ကားကို ပါကင္ထဲမွ အျမန္ထုတ္ကာ သူမကားေနာက္မွ တရစပ္ေမာင္းထြက္သြားနိုင္သည္။ သူ ့ကားပါလာေသာ သူမက သူ ့ကို မ်က္ေျချဖတ္နိုင္ရန္ႀကိဳးစားသည္။ သူမ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကားေမာင္းကၽြမ္းက်င္ ကၽြမ္းက်င္ သူ ့ကိုေတာ့ ျဖတ္ခ်ထားခဲ့လို ့ မရေခ်။ သူ ့ကိုျဖတ္ခ်ထားခဲ့ခ်င္ေသာ ဂဂၤါေမဆိုေသာ ေကာင္မေလးကို သူ သေဘာက်စိတ္ျဖင့္
 ေလ တခၽြန္ခၽြန္ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ျဖစ္ရသည္။

သိပ္မၾကာေသာ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပင္ သူမ၏ celica အနီေလးသည္ Amara Spa ဖြင့္ထားေသာ ၿခံထဲသို ့ဝင္သြားတာေတြ ့ရသည္။ သူသည္ မလွမ္းမကမ္းမွာ ငါးမိနစ္ခန္ ့မၽွေစာင့္ေနၿပီးေနာက္ သူမျပန္ထြက္မလာတာ ေသခ်ာလၽွင္ သူကားေမာင္းကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ အမွန္ေတာ့ ညက ေဇရဲဆီမွ သူမအေၾကာင္းအေတာ္မ်ားမ်ား သူစနည္းနာၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ မိဘေတြမရွိေတာ့ေၾကာင္း ၊ MBA ႏွင့္ေက်ာင္းၿပီးထားေၾကာင္း ၊ Spa ဖြင့္ထားေၾကာင္း ၊ Amara Spa သည္ ဝန္ေဆာင္မႈေရာ ကၽြမ္းက်င္မႈေရာရွိသျဖင့္ လူႀကိဳက္မ်ားေၾကာင္း သိရသည္။ အဆစ္အေနျဖင့္ ေဇရဲက ၾကင္နာထံမွ ဂဂၤါေမ၏ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္းေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။

အခန္း(၆)

အဲဒီတစ္ေယာက္ကို ဂဂၤါၾကည့္မရပါဘူး။ ဘဝင္ျမင့္တဲ့ဒီဇိုင္း။ ဘဝင္ကမွ နည္းနည္းေနာေနာ ဘဝင္ မဟုတ္ဘူး။ သူ ့ျမင္တာႏွင့္ မိန္းမေတြကပဲ ပ်ာပ်ာသလဲ welcome လုပ္ရေတာ့မယ့္ပုံစံ။ သူ ့မ်က္လုံးေတြက စည္ဘီယာ ဒီဇိုင္းႏွင့္ ဂဂၤါကို ဆြဲေဆာင္ေနတာကိုေတာ့ ျငင္းမရ။ ေယာကၤ်ားေလးျဖစ္ၿပီး ရီေဝေဝမ်က္လုံးေတြနဲ ့၊ သူစကားေျပာေနလၽွင္ မ်က္လုံးေတြကပါ အသက္ဝင္ကာ ျပဳံးေနပုံကို သူမေငးေမာသြားေတာ့မလို ျဖစ္လို ့ ကိုယ္ဖာသာ သတိေပးေနရသည္။

တစ္ေန ့လုံး customer ေတြမ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ ဂဂၤါ သူ ့အေၾကာင္းေတြးဖို ့အခ်ိန္ေတာင္ မရေတာ့။ ဂဂၤါသည္ Spa ကို အျဖစ္သေဘာသာဖြင့္ထား႐ုံမဟုတ္ဘဲ ဂဂၤါကိုယ္တိုင္ နိုင္ငံျခားတြင္ သြားေလ့လာကာ ဒီပလိုမာ ယူထားေသာေၾကာင့္ ဂဂၤါဆိုင္မွာရွိလၽွင္ ကိုယ္တိုင္ဝင္လုပ္ေပးနိုင္သည္။ အခ်ိဳ ့ေသာ ကေတာ္မ်ားကမူ ဂဂၤါလုပ္ေပးတာကို ပိုမိုသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္တတ္ေသာေၾကာင့္ ဂဂၤါဆိုင္ထိုင္မည့္ရက္ကို ေမးျမန္းၿပီး အပြိဳင့္မင့္လုပ္ၾကသည္။ ထိုသို ့ေသာ customer မ်ိဳးအတြက္ ဂဂၤါသည္ တစ္ပတ္တြင္ သုံးရက္ေတာ့ မျဖစ္မေနဆိုင္ထိုင္ေပးရသည္။ က်န္ေသာရက္မ်ားတြင္ေတာ့ဂဂၤါကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ေလ့က်င့္ေပးထားေသာ ဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ မန္ေနဂ်ာ မမခ်ယ္ရီတို ့ႏွင့္လႊဲထားလို ့ျဖစ္သည္။

ဒီေန ့ေတာ့ အပြိဳင့္မင့္ေတြမ်ားလြန္းေသာေၾကာင့္ ဂဂၤါကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေညာင္းညာကိုက္ခဲလာသည္။ အိမ္ျပန္ေရာက္တာႏွင့္ ေရအျမန္ခ်ိဳးၿပီး  အိပ္ေတာ့မယ္အလုပ္ ဂဂၤါရဲ ့ဖုန္းက ထျမည္လာသည္။ Display ေပၚမွာ ထင္ေနေသာ နံပါတ္တစ္ခုကို စိုက္ၾကည့္ကာ သိလည္းမသိဘူးဟုေတြးမိသည္။ မသိေသာဖုန္းနံပါတ္မ်ားကိုဆို ဂဂၤါမကိုင္ခ်င္ေပ။ ဖုန္းကို ေကာက္ယူၿပီး ဟယ္လိုဟု ထူးလိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ဖက္မွ “ဂဂၤါေမလား” ဆိုသည့္ ခ်ိဳၿမိန္ၾသရွသည့္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္၏ ပိုင္နိုင္စြာ ေမးလိုက္သည့္အသံကိုၾကားရသည္။ ဂဂၤါ၏နာမည္ကို ပိုင္နိုင္စြာေမးလာသည့္ အသံပိုင္ရွင္မွာ စိမ္းလွသျဖင့္ ဘယ္သူဟု မခန္ ့မွန္းတတ္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။

“ဟုတ္ပါတယ္.. အခုေျပာေနတာ ဘယ္သူပါလဲရွင္”

တစ္ဖက္မွ တိတ္ဆိတ္ေနေသာေၾကာင့္ ဂဂၤါ မ်က္ခုံးတြန္ ့ကာ ဘယ္သူလဲဟု စဥ္းစားေနစဥ္

“ကိုယ္ပါ… တုမရ”

သူ … ဂဂၤါဖုန္းနံပါတ္ကို ရသြားၿပီေပါ့။ ဒီေခတ္ႀကီးမွာ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု စုံစမ္းသိလာျခင္းကို ထူးၿပီး မအံ့ၾသေသာ္လည္း ဂဂၤါဆီ သူဘာကိစၥဖုန္းဆက္ရတာပါလိမ့္ဟု သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပမိသည္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ ့ရဲ ့ညႇို ့ မ်က္ဝန္းေတြကို သတိရမိသြားသည္။ wave ပါေသာ ခပ္ပြပြပုံစံ ဆံပင္ထူထူအုပ္အုပ္ႏွင့္ ခႏၶာကိုယ္ထြားထြား ရင္အုပ္ေတာင့္ေတာင့္ ေယာကၤ်ားတစ္ေယာက္ဟာ ဂ်စ္ကန္ကန္မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ စြဲမက္စရာေကာင္းသည္ကိုေတာ့ ဝန္ခံရေပမည္။

“ဟုတ္ကဲ့…ေျပာပါ”

“အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီလား”

“ခန္ ့မွန္းၾကည့္ေလ”

“တိတ္ဆိတ္ေနတာဆိုေတာ့ ျပန္ေရာက္ေလာက္ပါၿပီ… အိပ္ေတာ့မွာလား” ေမးၿပီးမွ ေသစမ္းဟဟု ကိုယ့္ဟာကို က်ိန္ဆဲမိသည္။

အဝင္မလွလိုက္တာေနာ္… ထင္သည့္အတိုင္းပင္…

“ဒီမွာ တုမရ… ရွင္ ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေလၽွာက္ေမးမေနနဲ ့… ကၽြန္မသိပ္စိတ္မရွည္ဘူး”

“အင္း… ကိုယ္က intro သိပ္မဝင္တတ္ဘူးကြ… ဒီလို ကိုယ့္ဘက္က စၿပီး ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ မဆက္ဖူးေတာ့ေလ”

ဂဂၤါႏႈတ္ခမ္းမဲ့ရြဲ ့မိသည္။ ဒီ တုမရဆိုတဲ့ ေယာကၤ်ားဟာ ေတာ္ေတာ္စိတ္ႀကီးဝင္ေနတာပဲ။

“ဂဂၤါ ကိုယ္မင္းနဲ ့ခင္ခ်င္တယ္… ခင္ခြင့္ရနိုင္မလား”  အင္း… မဆိုးပါဘူး… တစ္ဖက္သားကို ေလးစားတတ္သားပဲ

“အိုေက… ရပါတယ္ တုမရ”

“ကိုယ့္ကို မင္းအေၾကာင္းေျပာျပလို ့ရမလား”

“ဟင္… ရွင့္ကို ေဇရဲက ေဒတာအကုန္မေပးလိုက္ဘူးလား”

“မင္း ကိုယ္တိုင္ေျပာျပတဲ့ မင္းအေၾကာင္းကို နားေထာင္ရမွာ ပိုရင္ခုန္တယ္ ဂဂၤါေမ”

“ရွင္… ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္မအေၾကာင္းေတြ သိခ်င္ေနရတာလဲ”

“ရွင္းရွင္းေလးပဲ… မင္းကို စိတ္ဝင္စားလို ့ေပါ့ကြာ”

သူေျပာလိုက္သည္က ရိုးရိုးေလးပင္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဂဂၤါကေတာ့ ရင္ထဲရွိန္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဒီလိုဖီလင္မ်ိဳး မခံစားရတာၾကာၿပီျဖစ္သည္။

“ကၽြန္မနာမည္က ဂဂၤါေမ။ မိဘေတြ ငယ္ငယ္ထဲက ဆုံးသြားလို ့ အဖိုးနဲ ့ႀကီးျပင္းခဲ့ရတယ္။”

“ခုေတာ့ အဖိုးလည္း မရွိေတာ့လို ့ တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္။ Spa တစ္ခုဖြင့္ထားတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။ ကၽြန္မအေၾကာင္းက သိပ္စိတ္ဝင္စားစရာမေကာင္းပါဘူး”

“နိုး … ကိုယ္သိခ်င္တာ မပါေသးဘူး…မင္းမွာ ရည္းစားရွိၿပီလား”

“ဒါေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုပဲစုံစမ္းေတာ့ရွင္.. ကၽြန္မ အိပ္ခ်င္ၿပီရွင့္”

“အိုေက… မင္းအတြက္ ေကာင္းေသာညျဖစ္ပါေစ”

ထိုေန ့ညက မထင္မွတ္ဘဲဖုန္းေျပာျဖစ္သြားခဲ့သည့္ အျဖစ္ကို ဂဂၤါေတြးရင္း ျပဳံးျပဳံးေလးပဲ ေက်နပ္စြာျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။

အခန္း(၇)

 “ၾကင္နာ့ကို လြမ္းေနၿပီ… ၿပီးေတာ့ ၾကင္နာ့ပိပိေလးကိုေရာ… ေနာက္ေတာ့ ပိပိေလးကထြက္လာတဲ့ ၾကင္နာ့ ကာမေရေလးေတြ”

“အင္း… ၾကင္နာလည္း ေဇ့ကို လြမ္းတယ္… ဟို ဟို ေဇ့ေကာင္ေလးကိုေရာပဲ”

ၾကင္နာနဲ ့ေဇရဲ ကြဲကြာခဲ့ရေသာ ေန ့ရက္မ်ားအတြက္ အတိုးခ်ကာ တူတူေနရန္ ေဇရဲပိုင္ေသာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းတစ္ခုတြင္ လာခ်ိန္းေတြ ့ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

“အိုး…ေဇ”

ၾကင္နာ့ ႏႈတ္ခမ္းလုံးလုံး ထူထူေလးကို ေဇ့ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ငုံစုပ္လိုက္ေလသည္။ ၾကင္နာ၏ လက္တစ္ဖက္က ကေယာင္ကတမ္းႏွင့္ ေဇရဲ ရင္ဘတ္ေတြကို တြန္းထားမိသည္။

“အင္း… ဟင္း …ဟင္း”

ၾကင္နာရဲ ့ၿငီးသံေလးေတြထြက္ေပၚလာၿပီး ေႏြးေထြးပူေလာင္ေသာ ေဇ့အနမ္းမ်ားက ၾကင္နာ့ေသြးေၾကာ တစ္ေလၽွာက္ စီးဝင္သြားၾကသည္။ ၾကင္နာ့ကို ဟိုဘက္လွည့္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ေဇရဲရဲ ့သန္မာတဲ့လက္အစုံက ၾကင္နာ့အေနာက္ဖက္မွ သိုင္းဖက္လာသည္။ မာေၾကာတင္းရင္းေနေသာ အရာတစ္ခုက ၾကင္နာ့တင္ပါးလုံးလုံးေလးေတြၾကားသို ့ ဖိကပ္ထိုးသြင္းလာသည္ကို ၾကင္နာျပဳံးျပဳံးေလးခံယူေနမိသည္။

“အာ…ကၽြတ္”

ၾကင္နာ လွည့္ကာ ေဇ့ညီေလးကို လက္ျဖင့္ ထိုးႏွိုက္ဆုတ္ကိုင္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္မွသည္ သုံးေလးခ်က္ ပြတ္ေပးမိသည္။ စကၠန္ ့ႏွင့္အမၽွ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ပိုပိုႀကီးလာတာကို ၾကင္နာ့လက္ထဲမွာ ခံစားသိရွိေနရေတာ့ ၾကင္နာရင္ခုန္သံေတြ ပိုမိုလ်င္ျမန္လာသည္။ ၾကင္နာ့လည္ပင္းကို ေနာက္မွ ဖိကပ္ကာ အနမ္းၾကမ္းေတြေပးေနေသာ ေဇရဲ၏ လက္အစုံက ၾကင္နာ့နို ့ေလးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္ကာ ေခ်မြေပးေနျပန္သလို သူ ့ညီေလးကိုလည္း ၾကင္နာ့ညီမေလးထဲသို ့ ထိုးသြင္းရန္ႀကိဳးစားေနေလသည္။

“အင့္..အင့္”
“ျပည့္က်ပ္ေနတာပဲ ေဇရယ္”
“အင့္… ရွီး”

ေဇရဲသည္လည္း ၾကင္နာႏွင့္ ျပတ္ၿပီးကတည္းက စိတ္နာနာႏွင့္ ဘယ္ေစာ္ကိုမွမခ်ခဲ့သမၽွ အရသာအရွိႀကီးရွိကာ သူ ့ညီေလးကို တစ္ရစ္ခ်င္း ထိုးသြင္းေနမိသည္။  လီးတန္ႀကီးက ၾကင္နာ့ေစာက္ပတ္ထဲကို ထိုးဝင္ေနမႈႏွင့္အတူ  ေအာ္ညည္းသံေလးမ်ားကလည္း ၾကင္နာ့ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္ဆီမွ ထြက္က်ေနသည္။ ေနာက္ဆုံး ေဇရဲ၏ ဒုတ္ထိပ္က ၾကင္နာ၏သားအိမ္ဝကို သြားေထာက္ေနၿပီး ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ အသားမ်ားမွာလည္း ေနရာလပ္မရွိေအာင္ ပူးကပ္ေနၾကသည္။ ေဇရဲသည္ ၾကင္နာ့ေပါင္တံသြယ္သြယ္အား လက္ျဖင့္ေဖးမထားလိုက္ၿပီး ေနာက္မွ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်ေနသလို ၾကင္နာကလည္း အားက်မခံ သူမဖင္လုံးေလးကို ေနာက္သို ့ပစ္ကာ ေကာက္ေကာက္ေပးတတ္သည္။

ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ကိုယ္မွထြက္လာသည့္ အရည္ၾကည္ေလးေတြစိမ့္ထြက္ေနမႈေၾကာင့္ တစြတ္စြတ္ တဖတ္ဖတ္ႏွင့္ ျမည္သံစြဲလကၤာမ်ား အိပ္ခန္းထဲတြင္ ပ် ံ့လြင့္ေနေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ေတာ့ ေဇရဲ၏ လီးတန္ႀကီးတေလၽွာက္ တင္းကာေဖာင္းလာၿပီး အရသာအထြတ္အထိပ္ေရာက္ကာ လရည္ေတြအား ၾကင္နာ့ေစာက္ဖုတ္ထဲသို ့အရွိန္ျပင္းျပင္း ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ လူလည္း အေတာ္ေမာဟိုက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ၾကင္နာ့ကိုယ္ေလးကို ဆြဲလွည့္ကာ နဖူးေလးအား ဖြဖြနမ္းရင္း ၾကင္နာ့ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္ကာ အနားယူေနလိုက္သည္။ ၾကင္နာကေတာ့ ေဇရဲကို ကာမဆႏၵျပည့္ဝသြားသည့္ မ်က္ႏွာျပဳံးျပဳံးေလးႏွင့္ ၾကည့္ေနေလသည္။
အဲဒီညက ၾကင္နာႏွင့္ ေဇရဲ ႏွစ္ခ်ီေလာက္ ထပ္ဆြဲျဖစ္ၾကေသးသည္။ ၾကင္နာရဲ ့ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ ေဇ့ကို ၾကင္နာတိုးလို ့စြဲလန္းမိသြားၿပီ ေဇရယ္။

“ၾကင္နာေလး… ကိုယ္တို ့ျမန္ျမန္လက္ထပ္ရေအာင္ေနာ္”

ၾကင္နာ ႐ုတ္တရက္ၿငိမ္သြားကာ မ်က္ရည္မ်ားစို ့လာသည္။ ေဇရဲလည္း အံ့ၾသကာ

“ၾကင္နာ… ဘာျဖစ္လို ့လဲ… ကိုယ့္ကို လက္မထပ္နိုင္ဘူးလား”
“မဟုတ္ပါဘူး… ၾကင္နာ့အတိတ္ကို ေဇခြင့္လႊတ္ေပးလို ့ရလို ့လား”
“ၾကင္နာရယ္… ပစၥဳပၸန္နဲ ့ အနာဂတ္သာ အေရးႀကီးတာပါ… ေသခ်ာတာက ၾကင္နာနဲ ့ပဲ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို ေလၽွာက္လွမ္းခ်င္တယ္”

ၾကင္နာ ၾကည္ႏူးမႈႏွင့္အတူ ေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္ေတာ့သည္။

အခန္း(၈)

မနက္ခင္းအိပ္ရာထလၽွင္ သင္ဘာကို အရင္ဆုံးသတိရမိပါသလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သင့္စိတ္ကို အလႊမ္းမိုးနိုင္ဆုံးအရာကို သာလၽွင္ သင္ပထမဆုံးသတိရမိေနလိမ့္မည္။ တုမရ ဒီေန ့နံနက္ ၇ နာရီ အိပ္ရာမွ နိုးသည္။ နိုးနိုးခ်င္း သူ သတိရမိသြားသည္က ညက ဂဂၤါေမႏွင့္ ဖုန္းေျပာခဲ့ေသာ ကိစၥျဖစ္ၿပီး သူမေရာ ေကာင္းေကာင္းအိပ္ရရဲ ့လား၊ နိုးေနၿပီလား စသည္ျဖင့္ သိခ်င္လာသည္။

သူသည္ ေထြေထြထူးထူးစဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ သူမဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။ သူမနိုးေနလၽွင္လည္း သူမႏွင့္ တစ္ေန ့တာအစီအစဥ္ေတြကို ဖုန္းေျပာမည္။ သူမ မနိုးေသးလၽွင္လည္း သူႏွိုးလိုက္မွ နိုးသြားေသာ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံေလးကို ၾကားခ်င္လွသည္။

“ဟယ္လို”
ထင္သည့္အတိုင္းပင္ ဂဂၤါေမ၏ မႈန္အစ္အစ္အသံေလးကို စၾကားရသည္။

“ဘာကိစၥလဲ… အိပ္ေနတာကို”

“မင္းနိုးၿပီလားလို ့ဆက္ၾကည့္တာပါ ဂဂၤါ…”

“ခု မနိုးေသးဘူးဆိုတာ သိၿပီမလား …ဒါပဲ”

သူမ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကို ႏွိုးလိုက္လို ့ စိတ္တိုေနဟန္ရွိသည္။

“ေနပါဦး.. ဂဂၤါ”

“ကၽြတ္”

“မင္း မနက္စာ ဘာစားခ်င္လဲလို ့ပါ… ကိုယ္ ဆိုင္မသြားခင္ မင္းဆီ ဝင္ပို ့ေပးခ်င္လို ့ပါ… မင္းမနိုးေသးလည္း ကိုယ္တံခါးမွာ ခ်ိတ္ခဲ့ပါမယ္”

“မလိုပါဘူး…ဒါပဲ”

ဖုန္းခ်သြားေသာ သူမကို သူစိတ္မတိုရက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူမရဲ ့မနက္စာအတြက္ သူတစ္ခုခု စီစဥ္ေပးခ်င္သည္။ သူ အေတြးႏွင့္အတူ သူမအတြက္ Dim Sum ဝယ္ၿပီး သူမကြန္ဒိုရွိရာသို ့ကားကို ခ်ိဳးဝင္လိုက္သည္။ သူမရွိရာ ၉လႊာသို ့တက္လာရင္း သူေပ်ာ္ေနမိသည္။ ဒီလိုသာ မနက္တိုင္း မုန္ ့ဝယ္လာ၊ မနက္စာတူတူစား၊ ၿပီးလၽွင္ သူအလုပ္သြားခါနီး ႏႈတ္ဆက္အနမ္းေႁခြ၊ ဒီလိုသာ အျမဲတမ္းဆိုပါက တုမရရဲ ့မနက္ခင္းတိုင္းဟာ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ အတိပင္ျဖစ္သည္။ အဲဒီအေတြးႏွင့္တင္ ရင္ခုန္ႏႈန္းက အဆမတန္ျမင့္တက္လာကာ ခ်စ္တဲ့စိတ္သည္ ႏွလုံးသားမွတစ္ဆင့္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ ့ အျပားသို ့စီးဆင္းသြားေလသည္။

ၾကင္နာႏွင့္  ေရသြားကူးၿပီးသည္ႏွင့္ ျပန္ရန္ကားပါကင္ဆီအေရာက္ တုမရဆိုေသာလူႏွင့္ ေဇရဲကို ကားတစ္စီးကိုမွီကာ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ ့ရသည္။ ဂဂၤါသည္ ထိုသူကို ျမင္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆုံရျပန္ၿပီဟု အေတြးဝင္သြားေသာ္လည္း သူကေတာ့ အံံ့ၾသဝမ္းသာသြားဟန္ေတြ ့ရသည္။

ၾကင္နာက သူလွမ္းေလၽွာက္လာပုံကို လက္တို ့ကာ “အမိုက္စားပဲ” ဟု ကပ္ေျပာသည္။ သူသည္ ေၾကးဥစိမ္းေရာင္ေအာက္ခံေပၚမွာ အနက္ေရာင္ေရႊမႈန္ႀကိဳးမၽွင္ေလးပါဝင္ေသာ Alter ရွပ္အက် ႌလက္တိုကို ကာကီေရာင္စတိုင္ပန္ႏွင့္ သပ္ရပ္စမတ္က်စြာ တြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည္။ သူ ့တစ္ကိုယ္လုံးမွာ အထူးျခားဆုံးကေတာ့ ေယာကၤ်ားပီသသည့္ ရင္အုပ္ခပ္ျမင့္ျမင့္မ်ားျဖစ္သည္။

“ဂဂၤါ…ထမင္းစားၿပီးၿပီလား… မစားရေသးရင္ ကိုယ္နဲ ့အတူစားပါလား…ဘယ္လိုလဲ”

“သြားေလ…ဂဂၤါရဲ  ့…ငါက ေဇနဲ ့အျပင္သြားမလို ့… လိုက္သြားလိုက္ပါ… ဒီေခတ္ႀကီးထဲ ထမင္းတစ္နပ္ အလကားစားရလည္းနည္းးလား”

ၾကားထဲကဇာတ္ညႊန္းေရးေနေသာ ၾကင္နာ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္လၽွင္ သူက သေဘာတက်ႏွင့္ အိုေက အိုေက ဟု ေရရြတ္သည္။

ၾကင္နာက ကားေပၚမွ သူ ့အိတ္ကို လိုက္ယူလၽွင္

“အၾကင္နာမ… နင္ ဘာဝင္ရွည္ျပန္ၿပီလဲ… ဇာတ္ညႊန္းေတြဝင္မေရးနဲ ့ကြာ”

“ဘာရႈပ္စရာရွိလဲ… သူ ့ၾကည့္ရတာ နင့္ကို ၿငိေနမွန္းအသိသာႀကီးကို … ဒီလို ဘဲမ်ိဳးနဲ ့မတြဲခ်င္ဘူးလား ဂဂၤါ… မွန္မွန္ေျပာစမ္း”

“သူက သူမ်ားေတြနဲ ့မတူတာေတာ့ အမွန္ပဲ”

“အင္းေလ… မတူတာကို နင္သိတယ္ဆိုထဲက နင့္အတြက္ ထူးျခားလို ့ေပါ့… ထူးျခားရင္ လႈပ္ရွားၾကည့္သင့္တာေပါ့… ဟုတ္ဘူးလား”

အဲဒီေန ့က သူႏွင့္သူမ အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရင္းႏွီးမႈရရွိသြားသည္ဟုထင္ပါသည္။ သူမသည္ သူထင္သေလာက္ ဆက္ဆံရမခက္ပါ။ ဂဂၤါေမ၏ရင္ထဲက ငတ္မြတ္ေနေသာ ေမတၱာကြက္လပ္ကို သူ၏ခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္ ျဖည့္စြက္ေပးခ်င္ပါသည္။

နံနက္နိုးလာတိုင္း ဂဂၤါရဲ  ့ဖုန္းထဲမွာ သူ sms တစ္ခုခုေတာ့ ပို ့ထားလိမ့္မည္။ တံခါးဝတြင္ ဂဂၤါစားရန္ မုန္ ့ တစ္ခုခု သူပို ့ထားေပလိမ့္မည္။ ဂဂၤါနိုးလာလၽွင္ သူ ့ဆီ sms ပို ့ကာအသိေပးမည္။ ၿပီးလၽွင္ ဂဂၤါ Spa သို ့သြားမည္။ တခ်ိဳ ့ ညေတြမွာ ၾကင္နာတို ့အတြဲႏွင့္ Club သို ့ေရြ ့ၾကမည္။ ဒီလိုႏွင့္ တစ္ေယာက္တည္း Lonely ျဖစ္ခဲ့ရေသာ ဂဂၤါရဲ ့ဘဝထဲသို ့ တုမရဆိုေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္သည္ ေန ့စဥ္ႏွင့္အမၽွ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင့္ ခ်ဥ္းနင္း ဝင္ေရာက္လာေနၿပီ ျဖစ္သည္။

အခန္း(၉)

ယေန ့သည္ ဂဂၤါ၏ ၂၄ ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန ့ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသို ့ေစာေစာတက္ပါမည္။ ဂဂၤါရဲ ့ေမြးေန ့ တိုင္း ဂဂၤါမနက္ေျခာက္နာရီတြင္ ဘုရားတက္ေလ့ရွိကာ သဒၵါယုံၾကည္စိတ္အျပည့္ျဖင့္ ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါး ပုတီးစိပ္ပါသည္။
ဖုန္းေလးကို ဂဂၤါလက္ကိုင္အိတ္ထဲသို ့ထည့္မည္အျပဳ ဖုန္းေလးထျမည္လာလို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တုမရ။ ဒီခ်ိန္သူ ဂဂၤါကို ဆက္ေနၾကမဟုတ္ပါဘူး။ ခုမွ ေျခာက္နာရီ ထိုးဖို ့ဆယ္မိနစ္ေတာင္ လိုေသးတာပဲ။ သူ ့ကို ေတြးလိုက္မိသည္ႏွင့္ ဂဂၤါႏႈတ္ခမ္းေတြက အလိုလိုေနရင္းျပဳံးသြားရကာ စိတ္ထဲမွာလည္း ျမဴးႂကြသြားသည္။ တုမရမွာ ဂဂၤါကို ဆြဲေဆာင္နိုင္ေသာ Attraction တစ္ခုခုေတာ့ ရွိမည္ဟုထင္သည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ ့ကို ျပန္ဆက္ဆံပုံမွာ သူမ်ားေတြႏွင့္မတူဘဲ အခြင့္အေရး ပိုေပးမိသည္ကို သူေတာ့ သိမည္မထင္ပါ။

“ဟယ္လို”

“ဂဂၤါ”

“ဘာကိတ္… အေစာႀကီးဆက္ေနပါလား”

“အင္းး… ကိုယ္ဒီခ်ိန္ႀကီးနိုးေနၾကမဟုတ္ဘူး၊ ႐ုတ္တရက္နိုးလာေတာ့ ဂဂၤါကိုလည္း အရမ္းသတိရတယ္။ ဂဂၤါအသံကိုလည္း ၾကားခ်င္လာတာနဲ ့ ဖုန္းဆက္လိုက္တာ။ ခု ကိုယ္ ဂဂၤါအခန္းကို ျမင္ေနရတယ္”

“ျမင္ေနရတယ္? ဘာလဲ… ရွင္ဘယ္မွာလဲ”

“ကိုယ္ မင္းတို ့ကြန္ဒိုေအာက္မွာ… မင္း အခန္းကို ျမင္ေနရတယ္”

ဂဂၤါ သူ ့ကို ဝရန္တာကေန ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဂဂၤါေရာ သူေရာ အံ့ၾသမႈေတြႏွင့္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ ဂဂၤါက ဘုရားတက္မွာမို ့လို ့ ထမီနက္ျပာေပၚမွာ အျဖဴေရာင္ အလုံးေလးေတြပါေသာ ထမီႏွင့္ အက် ၤႌအျဖဴေလးကို ဝတ္ထားသလို သူကလည္း ဘာစိတ္ကူးႏွင့္မွန္းေတာ့မသိ၊ စတစ္ေကာ္လာအျဖဴလက္ရွည္ႏွင့္ ပုဆိုးကို ျမန္မာဆန္ဆန္ဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အေတာ္ၾကာၾကာေငးၾကည့္ေနရာမွ သူက

“၀ိုးးး ဂဂၤါ မိုက္တယ္ကြာ… ဒီ ဒီဇိုင္းကို လုံးဝမေတြ ့ဖူးဘူး…ဘယ္သြားမလို ့လဲ”

“ေနပါဦး ကၽြန္မေမးတာ အရင္ေျဖပါဦး… ရွင္ကေရာ ဘာလို ့ဒီလိုဝတ္လာတာလဲ”

“ကိုယ္ မင္းဆီလာၿပီးရင္ ဘုရားသြားမလို ့… မနက္နိုးေတာ့ ဘုရားတက္ခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို ့”

သူ ့ၾကည့္ရတာ လိမ္ေနတဲ့ပုံမေပါက္ပါ။ ဒါဟာ လိမ္ညာမႈတစ္ခုမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဂဂၤါရင္ထဲက ယုံသည္။ တိုက္ဆိုင္တာ မဟုတ္ဘဲ ဆန္းၾကယ္ေသာ တစ္စုံတစ္ရာ၏ ဆက္သြယ္မႈဟု ေတြးထင္ယုံၾကည္မိရလၽွင္ ၾကက္သီးေတြ ျဖာထလာရေလသည္။

“ကဲ… မင္းအလွည့္”

“ကၽြန္မရဲ  ့ ေမြးေန ့တိုင္းမွာ မနက္အေစာႀကီး ဘုရားတက္၊ ပုတီးစိတ္လုပ္ေလ့ရွိတယ္ရွင့္”

“ဒါဆို ဒီေန ့မင္းေမြးေန ့ေပါ့… မေန ့ညက ကိုယ္နဲ ့ဖုန္းေျပာေတာ့ ဘာလို ့ထည့္မေျပာရတာလဲ”

“ဘာေျပာစရာလိုလဲ… ေမြးေန ့ဆိုတာ လူတကာကို ေလၽွာက္ေျပာစရာလား”

“ဒါဆို ကိုယ့္ကို အထူးအခြင့္အေရးအေနနဲ ့ မင္းနဲ ့တူတူဘုရားတက္ခြင့္ေပးကြာ…ေနာ္”

တစ္စုံတစ္ရာသည္ ဂဂၤါရဲ  ့ႏွလုံးသားရွိရာသို ့တိုးဝင္ၿပီးလာေနသည္ဟု ခံစားရသည္။ ဘယ္ေလာက္ၾကာလို ့ ၾကာသြားမွန္းမသိေသာ အခ်ိန္မွာ ဂဂၤါရဲ ့နားထဲသို ့ေခၚသံတစ္ခုက တိုးဝင္လို ့လာသည္။ ဂဂၤါလည္း ႐ုတ္တရက္ ေျပာမိေျပာရာ ေျပာထြက္သြားသည္။

“ရွင္ ပုဆိုးနဲ ့လိုက္သားပဲ”

“ဟုတ္လား…ဒါေပမယ့္ မင္းက ေမြးေန ့ရွင္ဆိုေတာ့ မင္းပဲ နံနက္စာကို တာဝန္ယူရလိမ့္မယ္”

“အိုေက… ကၽြန္မ ေကၽြးမွာေပါ့”

ၿပီးေတာ့ သူ ့ကားႏွင့္ပင္ ဂဂၤါတို ့ေရႊတိဂုံဘုရားတက္ၾကသည္။ ဂဂၤါပုတီးစိပ္ေနတုန္း သူလည္း ေဘးမွာ တရားထိုင္ပါသည္။ ဂဂၤါပုတီးစိပ္ၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူက ဂဂၤါကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ရွိုးတိုးရွန္းတန္း ျဖစ္သြားသည္။ ရွက္ရွက္ႏွင့္

“အာ… ဘာၾကည့္ေနတာလဲ.. သြားမယ္”

ထဖို ့ျပင္ေနေသာ ဂဂၤါသည္ ေျခေထာက္က်ဥ္ေနေသာေၾကာင့္ ယိုင္ခနဲျဖစ္သြားလၽွင္ သူက ဂဂၤါရဲ  ့ လက္ေမာင္းကို အလ်င္အျမန္ ဆြဲထားလိုက္ၿပီး

“ဂဂၤါ… မင္းအနားမွာ ကိုယ္တစ္သက္လုံးရွိခ်င္တယ္… အဲဒီအတြက္ ကိုယ့္ကိုလိုအပ္ေပးပါ။ လိုအပ္မယ္မဟုတ္လားဟင္”

ဒါသူ ့ရဲ ့ရည္းစားစကားလို ့မွတ္ယူလို ့ရမလားဟင္။ သူ ့ရည္းစားစကားကလည္း အဆန္းပင္။ သူ ့ကို မလိုအပ္ဘူးလို ့ ကၽြန္မ ေျပာမထြက္ရက္ပါ။

“ေမြးေန ့လက္ေဆာင္အျဖစ္ ကိုယ့္ႏွလုံးသားကို ေပးခ်င္တယ္။ လက္ခံေပးပါေနာ္… မင္းနဲ ့အတူ သာယာတဲ့ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို
တည္ေဆာက္ခ်င္လို ့ပါ”

သူကပဲအေျပာေကာင္းလို ့လား၊ ဂဂၤါကပဲ ဟတ္ထိသြားတာလား မေျပာတတ္ေတာ့။ သူ ့မ်က္ႏွာကိုတစိမ့္စိမ့္ၾကည့္ေနရင္းမွ  ႏႈတ္ခမ္းေတြက  တျဖည္းျဖည္းျပဳံးလာမိသည္။

“ရွင္ရဲ  ့ေမြးေန ့လက္ေဆာင္က တစ္သက္လုံးအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ ျငင္းစရာမရွိပါဘူး”

ဂဂၤါရဲ ့လက္ကေလးကို ဂဂၤါကိုယ္တိုင္ကပဲ သူ ့ဆီကမ္းေပးလိုက္လၽွင္ သူကလည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ဂဂၤါလက္ကို ဆုတ္ကိုင္လ်က္ ခ်စ္သူေတြဆိုေသာ ပတ္သက္မႈကေတာ့ ဂဂၤါတို ့ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲသို ့ လွပစြာခ်ဥ္းကပ္ဝင္ေရာက္ လာခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့သည္။

အခန္း(၁၀)

ခ်စ္သူမရွိေသာ ဒီေန ့ႏွင့္ ခ်စ္သူရွိေသာ မနက္ျဖန္သည္ အျခားနားႀကီး ျခားနားသြားသည္ဟု ထင္သည္။ သူမကို ၾကည့္ကာ ဒါ ငါ့ခ်စ္သူဆိုေသာ အသိက သူ ့ရင္ကို အတိုင္းမသိေအးခ်မ္းေစသည္။ ေတာက္ပရႊန္းလက္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားကို သူ အႏွစ္သက္ဆုံးျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း သူမ၏ ပမာမခန္ ့ပုံစံေတြကို သူ အျမင္ကပ္မိသည္။

“ဒီနားလာဦး”

ကန္ေတာ္ႀကီးထဲတြင္ သူတို ့ေရာက္ရွိေနၿပီး ဂဂၤါေမကေတာ့ ကားတံခါးကို မွီကာ ဖုန္းမွ ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္။ တုမရကေတာ့ ကားစက္ဖုံးေပၚတြင္ ထိုင္လ်က္ရွိေနသည္။

“ဘာလဲ…ေျပာစရာရွိရင္ ေျပာပါလား”

“ေျပာစရာက ဒီနားလာမွ ေျပာလို ့ရမွာ”

“အာ…လာဘူးကြာ… ဒီမွာ ေကာင္းေနၿပီ”

သူက သူမအနားသို ့လ်င္ျမန္စြာေရာက္သြားလ်က္ သူမလက္ထဲမွ ဖုန္းကို ဆတ္ခနဲဆြဲယူကာ ကူရွင္ေပၚသို ့ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ကားတံခါးကို မွီရပ္ေနေသာ သူမကို ခါးမွေပြ ့ကာ ကားေဘာနပ္ေပၚသို ့တင္လိုက္လၽွင္ သူဒီလို လုပ္လိမ့္မည္ဟု ထင္မထားေသာ သူမမွာ အငိုက္ေတြ ့သြားလ်က္ ဘာမွမတတ္နိုင္ေခ်။ ဆက္ၿပီးေတာ့ သူက သူမမ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲယူၿပီး အနမ္းေတြတသီႀကီးေပးလိုက္လၽွင္ သူမမ်က္ေတာင္ေလးေတြ ေမွးၾကလာသည္။ သူမက တကယ့္အရိုင္းပန္းေလးပင္။

တစ္ေန ့သူ အလုပ္ကအျပန္ ခါတိုင္းဖုန္းေခၚေနၾကအတိုင္းေခၚလၽွင္ သူမဖုန္းက ဆက္ပိတ္ထား၍ လူႀကီးမင္းႏွင့္တိုးေနသည္။ သူအလိုမက်ျဖစ္သြားသည္။ ဘာကိစၥႏွင့္ ဆက္ပိတ္ရတာလဲ။ သူ ့မွာေတာ့ အလုပ္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမအသံေလးၾကားခ်င္၍ ဖုန္းဆက္ရသည္။
ဟာကြာ… သူ ေဒါသထြက္ထြက္ႏွင့္ ကားကို သူမရွိရာ ကြန္ဒိုသို ့ဦးတည္လိုက္သည္။ သူမအခန္းေရွ ့သို ့ ေရာက္သြားလၽွင္ သူက တံခါးဘဲလ္ကို ခပ္နာနာဖိႏွိပ္ပစ္လိုက္သည္။ ခဏေနေတာ့ အခန္းတံခါးပြင့္လာကာ သူမရဲ ့ မ်က္ႏွာေပၚလာသည္။ သူမက အေႏြးထည္ခပ္ပါးပါးကို အေပၚထပ္ထပ္ဝတ္ထားကာ မ်က္ႏွာနီျမန္းျမန္းႏွင့္။ ျမင္လိုက္တာႏွင့္ကို ေနမေကာင္းမွန္းသိသာေစေသာ ဒီဇိုင္းျဖစ္သည္။

“အထဲကိုဝင္ေလ… ဘာလုပ္ေနတာလဲ”

မထင္မွတ္ေသာ ဖိတ္ေခၚသံေၾကာင့္ သူ အံ့ၾသသြားရသည္။ ေမာင္းတင္လာသမၽွ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ေခ်။ သူမႏွင့္ခ်စ္သူျဖစ္လာေသာ သုံးလတာကာလမွာ သူမအိမ္ထဲသို ့သူတစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေခ်။ မေရာက္ဖူးဆို သူမကလည္း အိမ္ထဲဝင္ဖို ့ဘယ္တုန္းကမွ မဖိတ္ေခၚဖူးေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အခုေတာ့…

“ဂဂၤါ… ေနမေကာင္းဘူးလား”

သူမက ေဝဒနာတစ္ခုကို ခံစားေနရဟန္ျဖင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနသည္။ သူသည္ သူရဲ ့celica ဘုရင္မေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနပုံကို ၾကည့္ကာ သနားစိတ္က ရင္ထဲမွာ အျပည့္ျဖစ္လာသည္။ သူသာ ေနမေကာင္းျဖစ္လၽွင္ အိမ္မွာ ျပဳစုေပးမည့္ ေမေမက အသင့္ရွိသည္။ သူ ့ရဲ ့ တစ္ေကာင္ႂကြက္ခ်စ္သူေလးက်ေတာ့ အနားမွာ ဘယ္သူမွမရွိ။

“ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာ ဘာလို ့ဖုန္းမဆက္လဲ… ဘာေဆးေသာက္ထားလဲ… ေဆးခန္းသြားမလား”

“တု အလုပ္လုပ္ေနတာ မေႏွာင့္ယွက္ခ်င္လို ့ပါ… ပါရာစီတေမာလ္ေသာက္ထားတယ္”

ၾကည့္လိုက္လၽွင္ေတာ့ အသည္းမာသလိုလိုႏွင့္ အလိုက္သိလြန္းေသာ ဂဂၤါကို သူတိုးလို ့ခ်စ္ရသည္။
သူက အိမ္ထဲသို ့လွမ္းဝင္လိုက္ရင္း

 “ဘာစားထားၿပီးၿပီလဲ… ထမင္းေတာ့ မစားတာေကာင္းမယ္ထင္တယ္”

သူက ဟိုဟိုဒီဒီေဝ့ဝဲၾကည့္ရႈေနတုန္းမွာပဲ သူမက သူ ့ရဲ ့လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲလွည့္လိုက္ကာ သူ ့ ရင္ခြင္ထဲသို ့ေခါင္းေလးတိုးဝင္လာသည္။ သူမ အားငယ္ေနတာျဖစ္မည္။ သူ သူမေက်ာေလးကို ဖက္ထားရင္း မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့လိုက္ေတာ့ အဖ်ားရွိန္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးက နီျမန္းေနသည္။ သူ သူမကို အားေပးမွျဖစ္ေတာ့မည္။ အနီးကပ္ၾကည့္ရင္း စိတ္ထဲဘယ္လိုျဖစ္လာမွန္းမသိခင္ပဲ နဖူးေလးကို ညင္ညင္သာသာနမ္းလိုက္မိသည္။ သူမကိုယ္ေလးကို ေပြ ့ခ်ီလိုက္ၿပီး သူမအခန္းလို ့ထင္တဲ့ အခန္းကို ဝင္လိုက္ၿပီး ခုတင္ေပၚမွာ ပက္လက္လွန္ခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ဂဂၤါက သူ ့မ်က္ႏွာကို လိုက္ၾကည့္ေနတာေတြ ့ရသည္။

“ေခါင္းမူးလား ဂဂၤါေလး”

“ဟင့္အင္း”

ဂဂၤါက သူမေဘးကို ပုတ္ျပလိုက္ေတာ့ သူလည္း သူမေဘးမွာ ဝင္လွဲေနလိုက္သည္။ သူ ့စိတ္ထဲမွာ ဂဂၤါကို ခ်စ္ခ်င္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ဂဂၤါကို သူတန္ဖိုးထားသည္။ သူ အရင္ထားခဲ့ဖူးေသာ ေစာ္ေတြလို သေဘာထားတယ္လို ့ ထင္မွာ သူ အထင္မခံနိုင္ေခ်။ သူ ့လက္ေမာင္းကို သူမေခါင္းေအာက္ထိုးထည့္ေပးလိုက္ရင္း သူ ့လက္ေမာင္းကို ေခါင္းအုံးအိပ္ေစသည္။ သူမေက်ာေလးကို အသာပြတ္သပ္ေပးလိုက္ရင္း

 “အိပ္လိုက္ေလ…ကိုယ္ ေစာင့္ေပးမယ္”

မ်က္လုံးေလးမွိတ္ကာ အိပ္ဖို ့ႀကိဳးစားေနေသာ ဂဂၤါကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံပဲ။ မ်က္ခြံေအာက္က လႈပ္စိလႈပ္စိ ျဖစ္ေနတာရယ္၊ အသက္ရႈသံျမန္ေနတာရယ္ ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ဂဂၤါစိတ္လႈပ္ရွားေနတာ ေသခ်ာသြားသည္။
သူ သူမႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကို ဖိကာ ကပ္နမ္းလိုက္ေတာ့ မ်က္လုံးေလးေတြ ခဏပြင့္လာၿပီး ျပန္လည္ေမွးစင္းသြားၾကသည္။ ဂဂၤါေက်ာျပင္ေလးကို သိုင္းဖက္ထားသည့္ သူ ့လက္ေတြကလည္း ပြတ္သပ္ေနရင္း ေအာက္သို ့ဆင္းသြားၾကသည္။

တု ရဲ ့လက္ေတြက ေႁမြတစ္ေကာင္ကဲ့သို ့ဂဂၤါရဲ ့ကိုယ္လုံးေလးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ရစ္ပတ္ထားသလို အနမ္းေတြကလည္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အရွိန္တက္လာၾကသည္။

“အင့္…အင့္”

ဂဂၤါရဲ ့လက္ေတြကို တုမရလည္တိုင္ဆီဝယ္ ျပန္လည္သိုင္းဖက္ကာ ရီးေလးခိုထားလိုက္သည္။

တုမရကေတာ့ စေတြ ့စကတည္းက အျမဲရင္ခုန္သံျမန္ခဲ့ရေသာ ဂဂၤါရဲ ့တင္သားလုံးလုံးေလးေတြကို ဆုတ္နယ္ ကစား ေနလိုက္သည္။ အေႏြးထည္ေအာက္က အက် ႌေလးကို အေပၚမ တင္လိုက္ေတာ့ ဂဂၤါက တုမရရင္ခြင္ထဲမွ အနည္းငယ္ ႐ုန္းကာ သူမ၏ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ယွက္ကာထားသည္။ တုမရက တစ္ခ်က္ေတာင္းဆိုသလို ၾကည့္လိုက္ၿပီး သူမ၏လက္ႏွစ္ဖက္ကို ကိုင္လိုက္ကာ တစ္ခ်က္နမ္းၿပီးမွ ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ လွပေဖြးဥေနေသာ ရင္သားႏွစ္မႊာသည္ အနီေရာင္ဇာဘရာေလးအတြင္းမွလၽွံကာက်ေနသည္။ တုမရသည္ ဂဂၤါကိုယ္ေပၚသို ့ေမွာက္ခ်လိုက္ၿပီး ျဖဴႏုေနေသာ ရင္ညြန္ ့ ေလးကို စတင္နမ္းလိုက္သည္။

“ႁပြတ္”

ဂဂၤါကိုယ္ေလးႂကြတက္အလာတြင္ တုမရရဲ ့လက္ေတြက ဂဂၤါရဲ ့ေက်ာဘက္ကေန ဘရာခ်ိတ္ေတြကို ပိုင္နိုင္ကၽြမ္းက်င္စြာ ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ထြက္ေပၚလာသည္ ့နို ့ေလးတစ္ဖက္ကို တုမရ ပါးစပ္ႏွင့္ အသာေလး ငုံကာ စို ့ လိုက္သည္။ ဂဂၤါရဲ ့လက္ေတြက တုရဲ ့ေခါင္းကို ဆုတ္ကိုင္လ်က္

“အင့္ …အင့္… ရွီး”

ဂဂၤါရဲ ့နို ့သီးဖ်ားေလးအေပၚ သူ ့ရဲ ့လၽွာအထိအေတြ ့တြင္ ဂဂၤါမ်က္စိေလးေတြ အလိုလို ေမွးမွိတ္ သြားရသည္။ ဂဂၤါဝတ္ဆင္ထားေသာ ခ်ည္သားေဘာင္းဘီပြပြအျဖဴကို သူ ဘယ္အခ်ိန္က ဆြဲခၽြတ္လိုက္မွန္းပင္ ဂဂၤါမသိေတာ့။ သူ ့ရဲ ့ လက္ေတြက ဂဂၤါ၏ ပင္တီေလးေပၚသို ့ေရာက္လာမွ ဂဂၤါသတိဝင္လာသည္။ သူက ပင္တီေလးကို ေပါင္တံသြယ္သြယ္တစ္ေလၽွာက္ ဆြဲခ်ဟန္ျပင္ေတာ့ ဂဂၤါ မျငင္းေတာ့ပါေခ်။ ဂဂၤါ သူ ့ကိုယုံၾကည္သည္။ ဂဂၤါရဲ ့အပ်ိဳစင္ဘဝကို သူ ့ကိုသာေပးခ်င္သည္။

တုမရ သူမရဲ ့ပိပိေလးဆီသို ့လက္လွမ္းလိုက္ေတာ့ ေျခေထာက္ကို အရမ္းစိထားသည္။ သူမရဲ ့ ေျခေထာက္ၾကားထဲ  တုမရေျခေထာက္ ထည့္ကာထိုးခြဲလိုက္ေတာ့ နည္းနည္းေလးဟသြားသည္။ ေဖာင္းေဖာင္းေဖြးေဖြးေလး ျဖစ္ေနသည့္ ဂဂၤါ၏ ရတနာေရႊၾကဳပ္ေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းစိုက္ၾကည့္မိသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြက တင္းတင္းစိကပ္ေနသျဖင့္ တုမရ ဘာမွမျမင္ရေသးေပ။ သူမရဲ ့ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို တြန္းထုတ္လိုက္ေတာ့မွ ေစာက္ပတ္ အကြဲေၾကာင္းေလးက ဟတတျဖစ္သြားသည္။ တုမရ အကြဲေၾကာင္းေလးအတိုင္း အထက္ေအာက္ စုံဆန္ဆြဲေပးရင္းႏွင့္ အစိေလးကို ရွာေနတယ္ ။ ေဟာ… အစိေလးကို စမ္းမိပါၿပီ။

“အ…”

 ဂဂၤါရွက္ေနမိသည္။ သူ ့လက္ေခ်ာင္းေတြက အေပါက္ဝေလးထဲနည္းနည္းသြင္းလိုက္ အစိေလးပြတ္လိုက္ႏွင့္ အလုပ္ေတြရႈပ္ေနမိသည္။ ဂဂၤါမ်က္လုံးေလးေတြမွိတ္ကာ အံႀကိတ္ေနမိသည္။ ဂဂၤါသိတယ္… အရည္ေတြ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေတာ္ေတာ္ရႊဲေနၿပီဆိုတာ… သူ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြက ေစာက္စိေလးကို ခလုတ္တိုက္ပြတ္သပ္ေနတာမို ့ ဂဂၤါတဆတ္ဆတ္ တုန္သြားရသည္။ သူ ဂဂၤါနို ့ေတြကိုလည္း စို ့ေပးေနရင္းကေန ဂဂၤါရဲ ့ဗိုက္သားခ်ပ္ခ်ပ္ေလးကို လၽွာႀကီးႏွင့္ ယက္ေပးေန ျပန္သည္။ တေရြ ့ေရြ ့ႏွင့္ ခ်က္ရဲ ့ေအာက္ဖက္ကိုဆင္းလာၿပီး လၽွာႀကီးက အျပားလိုက္ ေစာက္စိေလးကို ပင့္ေကာ္လိုက္လၽွင္

“အိုး…ရွီး”

ဂဂၤါ ဘယ္ေလာက္ပင္ အံႀကိတ္ကာ ထိန္းထားထိန္းထား ႏႈတ္ဖ်ားထက္ဆီမွ ခံစားမႈအသံေလးေတြ ထြက္ေပၚလာရသည္။
သူ ့လႈပ္ရွားမႈေတြ ရပ္သြားလို ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူက ဂဂၤါပါးေလးကို လာနမ္းၿပီး သူ ့ကိုယ္ေပၚက အဝတ္အစားေတြ ခၽြတ္ပစ္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔စတိုင္ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္တယ္ ပင္တီေလးေကာေပါ့ ။ သူက သူ ့ ကိုယ္ကို ေရႊ ့ကာ ဂဂၤါရဲ ့ ေပါင္ၾကားမွာ ေနရာဝင္ယူေနသည္။ ဂဂၤါမ်က္လုံးေတြက သူ ့ေပါင္ၾကားထဲကအေခ်ာင္းႀကီးကို ျမင္လိုက္သည္တြင္ မ်က္လုံးေလးဝိုင္းစက္သြားသည္။

တုမရ ဂဂၤါ၏ အဖုတ္ေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လွလိုက္တာ။ ခုနက သူလၽွာစြမ္းေရာ လက္စြမ္းေရာ ျပထားတဲ့ အရွိန္ႏွင့္  ေဖာင္းကားေနသည္။ ကာမအရည္ေလးေတြကလည္း ေျပာင္လက္ေနသည္။ ဆန္ ့က်င္ဘက္ လိင္အဂၤါမ်ား၏ အထိအေတြ ့တြင္ သူမတြန႔္ခနဲျဖစ္ၿပီး ေပါင္ေလးပိုကားသြားသည္။ သုံးေလးငါးခ်က္ေလာက္ပြတ္ေပးၿပီးေတာ့ သာသာေလးသြင္းလိုက္ေတာ့ မဝင္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ၿပီးေတ့ကာ ဖိခ်လိုက္ေတာ့မွ ႁပြတ္ ဆိုတဲ့ အသံေလးတိုးတိုး ေလးႏွင့္အတူ ဒစ္ေလးျမဳုပ္သြားသည္။ ဖြဖြေလး တရစ္ခ်င္းဆက္သြင္းလိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ဝေလးနားက အရစ္ေလး ေတြက တုမရ၏ လိင္တန္ထိပ္ပိုင္းကို တင္းခနဲေနေအာင္ ဆြဲညႇစ္ထားသည္။

“အီး…”

ဂဂၤါကေတာ့ ေဆာက္တည္ရာမဲ့ အိပ္ရာခင္းကို တင္းတင္းပင္ဆုတ္ကိုင္ထားမိသည္။ တစ္ခုခုႏွင့္ တိုးတဲ့အရသာ ခံစားမိၿပီး ဒစ္ထိပ္တခုလုံး တအားတင္းၾကပ္သြားသည္။

တုမရ ရင္ေတြခုန္လာသည္။ ဒါဆို သူမက အပ်ိဳစင္စစ္စစ္ေပါ့။ သူမကို အထင္ေသးတာမဟုတ္ေပမယ့္ ၂၁ ရာစုေခတ္မွာ ေယာက်ၤားေလးမ်ားက ေတာ္ေတာ္လက္သြက္ၾကၿပီး အပ်ိဳစစ္စစ္မိန္းကေလး အေတာ္ရွားေနၿပီလို ့သူသိထားသည္ပဲေလ။
အင္း…ဒီတိုင္းဆို ဂဂၤါေတာ့ ေတာ္ေတာ္နာေတာ့မွာပဲ။ တုမရ အရမ္းမသြင္းရဲ။ မေတာ္ကြဲျပဲသြားလၽွင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ သူ ညီေလးကို အသာစိမ္ထားရင္း ခဏေလာက္ သြင္းခ်ည္ထုတ္ခ်ည္လုပ္ေပးလိုက္သည္။  နို ့ေလးျပန္စို ့ လိုက္ နားရြက္ၾကားထဲ လၽွာေလးထိုးယက္လိုက္ႏွင့္ ေဝဒနာကို သူမေမ့ေလာက္သည့္အခ်ိန္ကို ခ်ိန္ကိုက္ ၍ သူမ၏ခါးက်ဥ္က်ဥ္ေလးကို အမိအရကိုင္ကာ သူ ့ညီေလးကို တြန္း၍ဖိခ်လိုက္သည္။

“အ….နာတယ္ တု”

“အင္းပါ ခ်စ္ရယ္.. အားလုံးဝင္သြားၿပီ…”

မ်က္ရည္ေလးဝဲကာ အံႀကိတ္ထားသည့္ ခ်စ္ရသူေလးကို သူအနမ္းမိုးေတြရြာသြန္းကာ ေခ်ာ့မိသည္။ တုမရသည္ သုူ ့ညီေလးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကပါ ကပ္လ်က္ပါလာသည္။
တုမရ သူ ့ညီေလးကို ႏႈတ္လိုက္ ျပန္သြင္းလိုက္ ႏွင့္ ဂဂၤါမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္ေနသည္။ အံႀကိတ္ၿပီးခံေနေသာ္လည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ျပဳံးသြားသည္ကို သူေတြ ့လိုက္ရသည္။ သူမလည္း ေကာင္းလာၿပီထင္သည္၊ မေကာ့တတ္ ေကာ့တတ္ႏွင့္ ဖင္ေလးေကာ့ေကာ့ေပးလာသည္။ သူလည္း သူမခါးကို ပင့္ကိုင္ကာ ဆြဲေဆာင့္ေပးေနလိုက္သည္။ တုမရေဆာင့္လိုက္တိုင္း ေစာက္ပတ္ အတြင္းသားေတြကို ထိုးသြင္းပြတ္တိုက္သြားသလို ဂဂၤါရဲ ့ညီမေလးကလည္း တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ညႇစ္ေပးျခင္းျဖင့္ သူမတာဝန္ကိုေက်ႁပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနေပသည္။ ေဆာင့္ခ်က္မ်ားစြာ ေဆာင့္လိုက္ၿပီးေနာက္တြင္ေတာ့ တုမရ လည္း ဂဂၤါ၏ေစာက္ပတ္အသစ္စက္စက္ေလးထဲသို ့ လရည္မ်ားကို အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထည့္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။ အရည္ကုန္သြားၿပီးတာေတာင္ သူမေလးကို ဖက္ကာ ဆန္ ့က်င္ဘက္လိင္အဂၤါခ်င္း ထိကပ္ထားမိသည္။
ၿပီးမွ သူမမ်က္ႏွာေလးကို ၾကည့္မိေတာ့ အို…လွလိုက္တာ…ေခၽြးသီးေလးေတြစို ့ေနေသာ အလွနတ္ဘုရားမေလးကို သူ ၾကင္ၾကင္နာနာျဖင့္ အေမာေျပအနမ္းေလး နဖူးထက္ဆီသို ့ေႁခြလိုက္သည္။ ရင္သားေတြက နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ႏွင့္ သူမ ေမာေနတာပဲ။

သူမ မ်က္လုံးေလးေတြပြင့္လာၿပီး

“ဟြန္ ့ေနမေကာင္းတဲ့လူကို အနိုင္က်င့္တယ္” ဟု မ်က္ေစာင္းေလးထိုးၿပီးေျပာေတာ့

ဟုတ္သားပဲ… သူမ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့တာပဲ…
သူတစ္ခ်က္ရယ္လို္က္ၿပီး

“ဂဂၤါ ေနမေကာင္းဘူးဆိုလို ့ေခၽြးထုတ္ေပးတာေလ…ခု ေကာင္းသြားၿပီဟုတ္”

ဂဂၤါလည္း သူ ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးလ်က္ ေရခ်ိဳးခန္းသြားမည္ဟု ခုတင္ေပၚမွအထ မိုက္ခနဲျဖစ္ကာ ခုတင္ေဘာင္ကို လွမ္းကိုင္ထားလိုက္ရသည္။ ဒါကို သူေတြ ့သြားေတာ့ ဂဂၤါရွိရာသို ့ေရာက္လာၿပီး ေစြ ့ခနဲေပြ ့ခ်ီသြားကာ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ေပးသည္။ ပိပိေလးကို ပါ ေရစိုအဝတ္ေလးႏွင့္ သန္ ့ရွင္းေရးလုပ္ေပးေတာ့ စပ္လိုက္တာ။ ဂဂၤါ သူလုပ္သမၽွ ၿငိမ္ေနၿပီး လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့သူကပဲ ျပန္ခ်ီေခၚလာၿပီး အဝတ္အစားလဲေပးသည္။ အေႏြးထည္ျပန္ဝတ္ေပးၿပီးေတာ့ သူမကို သူက ခဏအိပ္ခိုင္းကာ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ သူမနိုးလာလၽွင္ အံ့ၾသမႈတစ္ခုေပးရန္ ထြက္လာခဲ့သည္။

သူမအားလက္ထပ္ခြင့္ေတာင္းရန္ စိန္ႏွင့္ပလက္တီနပ္လက္စြပ္ကေလး  ႏွင့္ ပန္းစည္း၊ ကိတ္ႏွင့္ ဖေယာင္းတိုင္တို ့ကို သြားဝယ္ရင္း သူၾကည္ႏူးေနမိသည္။ သူ ့ဘဝကို လႊမ္းမိုးထားနိုင္ေသာ သူ ့ခ်စ္သူေလး၏လက္ထဲသို ့ သူ ့ဘဝကို  ေက်ေက်နပ္နပ္ ေပးအပ္လိုက္ခ်င္ပါသည္။ ထို ့အတြက္ လူပ်ိဳဘဝကို စြန္ ့လႊတ္လိုက္ရ ၍ သူေနာင္တမရမိပါ။  သူမႏွင့္လြဲသြားရင္သာ ……

ၿပီးပါၿပီ