ခင္လွရ႔ဲ ဘိိန္းမုန္႕ႀကီး

ဘုန္းၾကီးဘဝ နဲ႔ က်ဳပ္ စိတ္ေတာ္ေတာ္ ျပန္ျငိမ္သြားတယ္။ ခု ဘုန္းၾကီး လူထြက္ျပီး သန္းျမ နဲ႔ ျပန္ေနေတာ့ အရင္ အတိုင္းပါဘဲ၊ သန္းျမလဲ က်ဳပ္နား ကပ္ကို မကပ္ေတာ့၊ ည အိပ္ခ်ိန္ေတာင္ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ခပ္ခြာခြာ။ ၾကည့္ရတာ သန္းျမ ဒီကိစၥ အရင္လို စိတ္၀င္စားပံု မရေတာ့သလိုဘဲ၊ က်ဳပ္ကလဲ ေနသားနဲနဲက်ေနျပီဆိုေတာ့ အရင္ကလိုေတာင္းမေနေတာ့၊ ဒီေတာ့ သန္းျမနဲ႔ က်ဳပ္လဲ လင္မယား ဆိုေပမဲ့ လင္မယား အရာမေျမာက္ေတာင္ အေတာ္ၾကာေပါ့။ က်ုပ္ ဘုန္းၾကီး လူထြက္ရတာလဲ လယ္လုပ္ငန္း ျပန္စခ်ိန္ေရာက္လို႔ ဆိုရမယ္။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္လဲ လယ္ထဲ ေန႔တိုင္းသြား၊ ထံုးစံအတိုင္း လုပ္စရာ ရွိတာ ၾကိဳလုပ္ေပါ့။ ေကာက္စိုက္ခ်ိန္ေတာ့ မက်ေသးပါဘူး။ ခုမွ လယ္ကြင္း ေရတင္ခါစ၊ တခ်ဳိ႕ကြင္းေတြဆို ေရေတာင္ မတင္္ေသးဘူး။ ဒီေတာ့ က်ဳပ္လဲ တေႏြလံုးျပစ္ထားတဲ့ က်ဳပ္တဲေလး ျပင္သင့္တာျပင္ ကန္သင္းရိုးေလး ဖို႔တန္ဖို႔ ေပါ့၊ လယ္ထဲဘဲ တေန႔ေန႔ အခ်ိန္သြားျဖဳန္းေနလိုက္တယ္။

အိမ္မွာေနလဲ ဘာထူးမွာမို႔လို႔လဲ။ ဒီေန႔လဲ လုပ္စရာေလး နဲနဲပါးပါး လုပ္ျပီး လယ္တဲထဲ ေဆးလိပ္တိုေလးနဲ႔ မွိန္းေနတုန္း ျဗံဳးဆို ခင္လွ ေပါက္ခ်လာတယ္။ မ်က္စိတဆံုး ျမင္ေနရတဲ့ လယ္ကြင္းျပင္ကို ေငးျပီး ဟိုေတြးဒီေတြး ေတြးေနတာမို႔ ဒီေကာင္မ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေရာက္လာမွန္းေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။ ဦးေမာင္လွၾကီး ဆိုျပီး က်ဳပ္နာမည္ေခၚလို႔ လယ္တဲထဲ ဝင္လာမွ ေတြ႕လိုက္တာ။ ခင္လွ ဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ ရြာထဲက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မုဆိုးမ ျဖစ္ေနတာ။ ေျပာရရင္ က်ဳပ္နဲ႔ ျဖစ္ဖူးတဲ့ မတူး တို႔နဲ႔ အရြယ္တူေပါ့။ သူ႔လင္က မႏွစ္က က်ဳပ္လို ပိုးထိတာ။ က်ဳပ္က ကံေကာင္းလို႔ မေသေပမဲ့ သူ႔လင္ ကိုထြန္းေသာင္ ကေတာ့ ကုလို႔ မမွီလို႔ အသက္ပါ ပါသြားတာ။ အိမ္ေထာင္က်တာျဖစ္ တႏွစ္ေက်ာ္ ႏွစ္ ႏွစ္ အမ်ားဆံုး ရွိအံုးမယ္ ထင္တယ္။ ခုေတာ့ မုဆိုးမ ျဖစ္ျပီး သူ႔တေယာက္ထဲ ျဖစ္သလို ရုန္းကန္ေနေလရဲ႕။ “ဟဲ့ ဘာတုန္းဟ” သူေခၚေတာ့ က်ဳပ္ကလဲ ျပန္ထူးျပီး ဝင္လာတဲ့ ခင္လွ ကိုၾကည့္မိတယ္။ ဒီေကာင္မ မေတြ႕တာေတာင္ အေတာ္ၾကာျပီ၊ ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး နဲ႔ ၾကည့္လို႔ေကာင္းသား၊ ရြာသူဆိုေတာ့ ထမီက တိုတို၊ ပုဝါစုတ္ေလး ေခါင္းေပါင္းလို႔၊ ဝလာလို႔ ထင္ပါရဲ႕ ရင္ဖံုးအက်ီက ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ ျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔ရင္ကို မနဲတင္းေအာင္ ဆြဲထားသလိုျဖစ္ျပီး တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ေလးနဲ႔ေဖါင္းေနတာ ၾကည့္လို႔ေတာင္ ေကာင္းေသး။

“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး ဦးေမာင္လွၾကီးေရ၊ အားေနတာနဲ႔ ေလွ်ာက္လာတာ၊ ျပီးေတာ့ ဦးေမာင္လွၾကီးကိုလဲ ေမးစရာ ရွိလုိ႔” “ဘာမ်ာလဲဟ” “တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ ဒီႏွစ္ ဦးေမာင္လွၾကီး လယ္မွာ ေကာက္စိုက္ဘို႔ လူျပည့္သြားျပီလားလို႔” “ဘာလဲ နင္ ငါ့လယ္မွာ လာစိုက္မလို႔လား” “အင္း၊ အဲဒါလဲ လာေမးတာ” “ဒါဆိုရပါတယ္၊ အခ်င္းခ်င္းေတြဘဲ၊ လာစိုက္” “ဒါဆိုလဲ ေက်းဇူးပါဘဲေတာ္” ေျပာရင္း ဆိုရင္း ခင္လွက က်ဳပ္ေဘး ဝင္ထိုင္တယ္။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းမွာ ေပါင္းထားတဲ့ ပုဝါကို ျဖဳတ္ျပီး မ်က္နွာကို ဟိုတို႔ ဒီတို႔ လုပ္ရင္း “မိုးဦးက်သာ ဆိုတယ္ ခုထိ ပူတုန္း” “ေအးဟ ပူလြန္းလို႔ ငါေတာင္ အဝတ္မကပ္နိုင္ဘူး၊ ဒီလို အပူမ်ဳိးနဲ႔ ဒီႏွစ္ ေရေတာင္ တင္ပါ့မလားဘဲ၊ မိုးကလဲ နည္းလိုက္တာ” က်ဳပ္ကလဲ ထံုးစံအတိုင္း တေယာက္ထဲလဲ ျဖစ္ျပန္ဆိုေတာ့ အေပၚပိုင္းက တံုးလံုး၊ လံုခ်ည္တိုကိုေတာ့ ေပါင္ၾကားစုထည့္လို႔ တင္ပလင္ေခြ ဒူးေပၚေပါင္ေပၚ ထိုင္ေနတာ။ “ဟုတ္တယ္ေနာ္ ဦးေမာင္လွၾကီး၊ ခါတိိုင္း ဒီအခ်ိန္ဆို မိုးကေကာင္းေကာင္းရြာေနျပီ၊ ဒီႏွစ္မွ မိုးကလဲ ေနာက္က်လိုက္တာ” ေျပာရင္း ခါးေလာက္ဘဲ အဝတ္ရွိတဲ့ က်ဳပ္ခႏၱာကို မ်က္လံုးေဝ့ၾကည့္တာ သတိထားမိတယ္။

ဒီေကာင္မ ဒီကိစၥ တခုထဲနဲ႔ေတာ့ ငါ့ဆီေရာက္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဒီကိစၥက ရြာထဲေတြ႕ လွမ္းေမးလိုက္လဲ ရတဲ့ဟာကို ဘာေၾကာင့္ ေျခရွည္ျပီး ငါ့လယ္ထဲထိ ေရာက္လာလဲ မသိဘူး၊ ေတြးမိျပီး စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္တယ္။ “ေတြ႕တုန္းစပ္စုအံုးမယ္၊ နင္ကိုၾကည့္ရတာ ေခ်ာလို႔လွလို႔ အရြယ္ကလဲ ငယ္၊ ရုပ္ရည္ေလးကလဲရွိ၊ တေယာက္ထဲ ရုန္းကန္ေနရတာ၊ မပင္ပန္းဘူးလား၊ တပင္လဲ တပင္ထူ ဘို႔ မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား” “အမေလး ေျပာမွ ေျပာတတ္တယ္ ဦးေမာင္လွၾကီးရယ္၊ က်မလို မုဆိုးမ ဘယ္သူ ယူမတုန္း” “ဟ မုဆိုးမ ဆိုေပမဲ့ နင္က လွတုန္း ပတုန္း ဆိုေတာ့ ၾကိဳက္တဲ့သူေပၚျပီး ယူမဲ့သူ ရွိမွာေပါ့ဟ” “မရွိပါဘူးေတာ္၊ မုဆိုးမ ဆိုမွ ဘယ္သူကယူမလဲေတာ့၊ ျပီးေတာ့ ခင္လွက ဘာလွလို႔လဲ၊ ရြာထဲက အပ်ဳိေတြက ခင္လွထက္ အမ်ားၾကီး သာပါ့ေတာ္၊ ယူခ်င္းယူ သူတို႔ သြားယူမွာေပါ့” “ေအးေလ ဒါလဲဟုတ္တာဘဲ၊ မုဆိုးမ ဆိုေတာ့လဲ ခက္သား၊ နင္ကလဲ ကံဆိုးပါတယ္၊ နင့္ေယာက္က်ားက ပိုးထိတာ အသိေနာက္က်လို႔ ျဖစ္သြားတာ၊ ငါ့လိုသာ အသိေစာရင္ ကုရင္ မွီတယ္” “ကုသိုလ္ကံေပါ့ ဦးေမာင္လွရယ္၊ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ” က်ဳပ္ အျဖစ္နဲ႔ယွဥ္ေျပာရင္းနဲ႔ က်ဳပ္ မေအး ကို ရုတ္တရက္ သတိရသြားတယ္။

ခင္လွ သူလဲ မေအးလို ျဖစ္ေနလုိ႔ မ်ားလား၊ ဒါေၾကာင့္ သူ မုဆိုးမ ျဖစ္တာထင္တယ္။ စဥ္းစားမိတာနဲ႔ လႊတ္ကနဲ ပါးစပ္က ထြက္သြားတယ္။ က်ဳပ္ဝသီ ကိုက ဒီလိုဘဲ၊ “ငါ အခုမွ စဥ္းစားမိတယ္၊ နင္ မုဆိုးမ ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း . . .” ေျပာရင္းတမ္းလမ္း က်ဳပ္ တိကရဲ ရပ္သြားတယ္။ ဟိုက္ သူက မိန္းခေလး ေျပာလုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးထင္တယ္လို႔ စဥ္းစားမိျပီး စကားကို ေလွ်ာခ်လိုက္တယ္။ “အာ . . နင့္ကို ေျပာလို႔ မျဖစ္ပါဘူး၊ နင္လဲ သိခ်င္သိမွာေပါ့” “ဘာမ်ားလဲ ဦးေမာင္လွၾကီးရဲ႕၊ က်မကဘာသိရမွာလဲ” “ေအး ေအး မသိလဲ ျပီးေရာ၊ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး” က်ဳပ္ဖာသာက်ဳပ္ အေတြးေပါက္ျပီး ျပံဳးစိစိ နဲ႔ သူ႔ကိုေျပာေတာ့ သူူက ပိုသိခ်င္တယ္နဲ႔ တူတယ္။ အတင္း မရမက ေမးေတာ့တာဘဲ။ “ဘာလဲ ဦးေမာင္လွၾကီး၊ ေျပာ ေျပာ” “အာ နင္ကလဲ ေျပာလို႔ မေကာင္းပါဘူးဆိုမွ အတင္းေမးေတာ့တာဘဲ” “ဘာလို႔ေျပာလို႔ မေကာင္းရမွာလဲ၊ ဘာအေၾကာင္းမုိ႔လဲ ေျပာ ေျပာ” “ဟ နင္သိျပီးသားလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့” ဒီလိုနဲ႔ သူကလဲ အတင္းေမး၊ က်ဳပ္ကလဲ ဒါဘဲ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေျပာရင္း ဂ်ာေအး သူ႔ အေမရိုက္တဲ့ ဇတ္ခင္းေနတာ အေတာ္ၾကာတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ “ကဲ နင္ဒီေလာက္ သိခ်င္ေနတာ ေရွ႕မ်က္ႏွာ ေနာက္ထားျပီး ေျပာရတာေပါ့။

ေနာက္မွ ငါ့ကို အဆိုးမဆိုနဲ႔” “မဆိုပါဘူး၊ တခါထဲ ေျပာဆိုမေျပာဘူး ေစ်းက ကိုင္ေနေသးတယ္” “ေအာ္ နင္ကလဲ ေျပာသင့္လား မသင့္လားလဲ ရွိေသးတယ္ေလဟာ” “အမေလး ဒီလူနဲ႔ ဒီလူ၊ ေျပာပါဆိုမွ ရွည္ေနေသးတယ္ တခါတည္း” “ကဲ ဒီေလာက္ သိခ်င္တာ ေျပာမယ္” ဆိုျပီး ေအာ္ေျပာရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွ မၾကားတဲ့ ေနရာမွာ သူ႔ အနားနဲနဲတိုးလို႔ ေလသံကို နဲနဲနွိပ္ျပီး “နင္ မုဆိုးမ ျဖစ္တာ နင့္ ဟိုဟာ မွာ မွဲ႔ပါလို႔မဟုတ္လား” “ဘယ္လို ဘယ္လို ဦးေမာင္လွၾကီး ဘယ္ဟိုဟာလဲ” “အာ နင္ကလဲ၊ နင့္ ဟိုဟာ ပါဆို။ နင့္ မိန္းမ ဟဝွာေလဟာ၊ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ ကဲ ေျပာ” က်ဳပ္အေျပာကို ခင္လွ ဘာသေဘာက်တယ္မသိ၊ တခစ္ခစ္ရယ္ရင္း ျပန္ေျပာတယ္။ “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္၊ ဦးေမာင္လွၾကီးကလဲ၊ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ လာေျပာျပန္ျပီ” “ဟဲ့ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဟ၊ ငါ့ကို မွဲ႕က်မ္းေၾကတဲ့ ပုဂၢိုလ္ၾကီးက ေသခ်ာေျပာျပသြားတာ၊ အဲ့ေနရာ မွဲ႔ပါတဲ့ မိန္းမေတြက ေယာက္က်ားယူရင္ မုဆိုးမ ျဖစ္တတ္တယ္တဲ့၊ နင့္မွာ ပါတယ္မို႔လား၊ ငါ့ကို မရွက္နဲ႔ မွန္မွန္ေျပာ” “ဘယ္ကလာ ဦးေမာင္လွၾကီးမ်ား ဘာရွက္ရမွာလဲ၊ အဲဒီေနရာမွာေတာ့ မပါ ပါဘူးေတာ္၊ က်ဳပ္တကိုယ္လံုးမွာ မွဲ႔က ရင္သားမွာသာရွိတာ၊ ရွိတာမွ ေသးေသးေလးေတာင္ မဟုတ္ဘူး ထင္္းေနတာ၊ ေဟာဒီေနရာမွာ” ခင္လွက သူ႔မွဲ႔ရွိတဲ့ ညာဘက္ရင္သားေနရာကို အက်ႌေပၚက လက္ညိုးနဲ႔ ေထာက္ျပရင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဘဲေျပာတယ္။ ရွက္ကိုးရွက္ကန္းမရွိ။ မုဆိုးမ မို႔လားေတာ့ မသိ၊ က်ဳပ္ကလဲ အဲ့လို ပြင့္လင္းမွ သေဘာက်တာနဲ႔ေတာ့ အံကိုက္။

“ဒါဆို နင္မုဆိုးမ ျဖစ္တာ အဲဒါနဲ႔ မဆုိင္ဘူး ထင္တယ္၊ ကံတရားေၾကာင့္ဘဲလို႔ ေျပာရေတာ့မယ္ထင္တယ္၊ နင့္ေယာက္က်ား ထြန္းေသာင္ ဆံုးေတာ့ နင္တို႔ ညားတာ တႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ဘဲ ရွိအံုးမယ္ ထင္တယ္၊ “အင္း တႏွစ္နဲ႔သံုးလ ဘဲရွိေသးတာ၊ ခင္လွ ကံကို ဆိုးပါတယ္” “ေအးေပါ့ဟာ။ သတၱဝါ တခု ကံတခုေပါ့၊ ဘယ္တတ္နိုင္မလဲ၊ ဒါနဲ႔ တခါတေလ နင့္ေယာက္က်ားကို သတိမရဘူးလား” “ရတာေပါ့ ဦးေမာင္လွၾကီးကလဲ၊ ေမးမွ ေမးတတ္တယ္” “ဟဲ့ ငါေျပာတာ ဟို ရိုးရိုးသားသား သတိရတာ ေမးတာမဟုတ္ဘူးဟ” က်ဳပ္က ရယ္က်ဲက်ဲ နဲ႔ ေသြးတိုးစမ္းလိုက္တယ္။ ခင္လွက က်ဳပ္ခပ္ျပံုးျပံဳးနဲ႔ လွမ္းေမးတာကို သေဘာေပါက္ပံုနဲ႔ က်ဳပ္ေပါင္ကို လွမ္းရိုက္ရင္း “ဦးေမာင္လွၾကီး” လို႔ သေဘာေပါက္ပံုနဲ႔ က်ဳပ္ကို ခပ္ဆတ္ဆတ္ ေလသံနဲ႔ က်ဳပ္ကိုလွမ္းေအာ္တယ္။ ေအာ္တယ္သာေျပာသာ ေလသံက မၾကိဳက္တဲ့ အသံမဟုတ္မွန္း က်ဳပ္ခ်က္ျခင္းသိလိုက္တာေၾကာင့္ အေလွ်ာ့မေပးဘဲ “ဘာလဲဟ၊ ငါက သိခ်င္လို႔” “ဘာလို႔ သိခ်င္ရတာလဲ” “ေအာ္ ငါတုိ႔ အျဖစ္နဲ တိုက္ဆိုက္သလားလို႔” “ဘာအျဖစ္လဲ” “နင္သိတဲ့ အတိုင္း သန္းျမလဲ ေယာက္က်ားနဲ႔ ကြဲျပီး ျပန္ေရာက္လာတာ မို႔လား၊ အဲဒီမွာ သူလဲ ခန ခန သတိရျပီး ငါနဲ႔ ညားတာေလ၊ ဟား ဟား ဟား ဟား” “ဦးေမာင္လွၾကီးကေတာ့ ေျပာျပီ၊ သန္းျမေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့၊ က်ဳပ္မွာေတာ့ သတိရလဲ ညားမဲ့သူ မရွိပါဘူးေတာ္” “ေျပာပါ နင္တကယ္သတိရလား” ခင္လွ ခ်က္ျခင္း မေျဖ၊ က်ဳပ္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ က်ဳပ္ကလဲ ခင္လွကို ၾကည့္တယ္။ ၾကည့္ရင္း က်ဳပ္ရင္ထဲ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ေသြးပူလာသလိုဘဲ၊ ေျပာင္ၾကီးေတာင္ နဲနဲတင္းလာတယ္။

က်ဳပ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း မ်က္စိခ်င္း ခနဆံုျပီး ခင္လွ ျပံုးတုန္းတုန္း လုပ္ရင္း ဟိုဘက္လွည့္သြာားတယ္။ ျပီးေတာ့ “ရတာေပါ့ ဦးေမာင္လွၾကီးကလဲ၊ မရဘဲ ေနမလား၊ ဟြန္း ဘာေတြ ေလွ်ာက္ေမးေနမွန္း မသိဘူး၊ မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး” တဲ့က်ဳပ္နဲနဲ သေဘာေပါက္သြားတယ္၊ လူသူမနီးတဲ့ ဒီလိုေနရာမွာ က်ဳပ္နဲ႔ ခင္လွ ႏွစ္ေယာက္ထဲ။ သူ႔စိတ္ထဲလဲ တခုခု ျဖစ္ေနျပီဆိုတာ က်ုပ္သိလိုက္ျပီ၊ “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ၊ ငါသိတယ္ ငါသိတယ္” က်ဳပ္က ရယ္က်ဲက်ဲ နဲ႔ လွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ သူက “ဘာသိတာလဲ၊ ဦးေမာင္လွၾကီးေနာ္” “နင္သတိရတာ ကိုေျပာတာေလ၊ ငါသိတာေပါ့၊ ထြန္းေသာင္ၾကီး အေၾကာင္း၊ ဒီေကာင္လား အရင္က ငါတို႔ သူ႔ကို ထြန္းေတာင္လို႔ ေခၚတာ၊ ေတာင္လြန္းလို႔ မိန္းမ ျမန္ျမန္ရတာေလ ဟား ဟား ဟား ဟား” “ဦးေမာင္လွၾကီးကေတာ့ ေျပာျပီ ခစ္ ခစ္” “အမယ္ ငါေျပာတာ မဟုတ္တာက်ေနတာဘဲ၊ ကဲေျပာ တေန႔ဘယ္နွစ္ခါလဲ ဟား ဟား ဟား” “သြား . . ဦးေမာင္လွၾကီးေရာ မေတာင္တာက်ေနတာဘဲ၊ ေတာင္လြန္းလို႔ သန္းျမနဲ႔ ညားတာမဟုတ္ဘူးလား” “ဟား ဟား ဟား ဟား ေအးေပါ့ဟ” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာင္လွၾကီး ပံုၾကည့္တာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွန္း လူတိုင္းသိတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ရြာထဲက ေကာင္မေတြ ေျပာေနၾကတာ ဒီေလာက္ ထတဲ့ သန္းျမ ေမာင္လွ နဲ႔ ေတြ႔မွ ျငိမ္က်သြားတာ တဲ့ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” ရြာထဲကေကာင္မေတြ တကယ္ေျပာတာလား၊ ခင္လွဘဲလုပ္ဇတ္ထြင္တာလားမသိ။ ဒီအေျပာနဲ႔ဆို အေျခေနက ေကာင္းမွန္း က်ဳပ္သိလိုက္ျပီ။ “ဟား ဟား ဟား ဟား နင္ေျပာတာမွန္တယ္၊ အခုေတာင္ နင့္နဲ႔ ေတြ႕ျပီး ေတာင္ေနျပီေနာ္” တဟားဟားနဲ႔ စသလိုေနာက္သလို ေျပာရင္း သူ႔လက္ လမ္းဆြဲလိုက္တယ္၊ “အဲ့ ဦးေမာင္လွၾကီးကလဲ . . . .” သူ႔ေလသံ မဆံုးခင္မွာ ကိုယ္ပါ လွမ္းဖက္လိုက္ေတာ့ ခင္လွက ေလသံခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ “ဦးေမာင္လွၾကီးရယ္ ခင္လွကို အထင္ေတာ့ မေသးပါနဲ႔ေနာ္” ညင္းတာေတာ့ မဟုတ္၊ သူ႔ပံုက ခံလဲခံခ်င္တယ္။ အထင္ေသးမွာလဲ စိုးတဲ့သေဘာလုိ ျဖစ္ေနတာမို႔ “မေသးပါဘူးဟာ၊ ငါ နင့္ကို နားလည္ပါတယ္။ ငါလဲ နင့္လိုပါဘဲဟာ” “ဦေမာင္လွၾကီးကလဲ ေျပာျပီ၊ ဦးေမာင္လွၾကီးက မိန္းမနဲ႔ဟာ” “မိန္းမနဲ႔ ဆိုေပမဲ့ ခု သန္းျမက ငါကို အနားမကပ္မခံေတာ့ဘူးဟ” “ဒီေလာက္ေတာင္တဲ့သူ အနား အကပ္မခံဘဲ ေနမလား၊ ေလွ်ာက္ေျပာေန” “နင္မသိပါဘူးဟာ၊ ငါတို႔အေၾကာင္း။ သန္းျမက အခုတေလာ ဘာျဖစ္တယ္ မသိဘူး၊ ငါ့ကို အကပ္ကိုမခံေတာ့တာ၊ သူရိုးသြားလို႔ေနမွာေပါ့” “ဒါေၾကာင့္ ခု ခင္လွကို လာကပ္တာေပါ့ေလ ဟုတ္လား” “ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဒါကေတာ့ နင္နဲ႔ငါက လိုအပ္တာခ်င္းတူေနတာကိုး၊ လူဆိုတာ လုိအပ္တာ တူမွ ေပါင္းလို႔ရတာဟ” “ခစ္ ခစ္ ဦးေမာင္လွၾကီးက ေျပာတတ္တယ္” “ဟဲ့ ငါေျပာတာ မဟုတ္လုိ႔လား၊ လာ လာ ငါ့ေပါင္ေပၚ အိပ္ခ်လိုက္ ေတာ္ၾကာ အေဝးကတေယာက္ေယာက္ျဖတ္သြားရင္ ႏွစ္ေယာက္ပူးေနတာ ျမင္သြားလို႔ လာစပ္စုေနအံုးမယ္” “ဟြန္း ဦးေမာင္လွၾကီးက ရိုးမလိုလိုနဲ႔ ဥာဏ္ခ်ည္းဘဲ” ပါးစပ္ကသာ ေျပာေပမဲ့ ခင္လွက ေဘးဘီ လွမ္းၾကည့္ျပီး က်ဳပ္ေပါင္ေပၚ လွဲခ်လိုက္တယ္။

ေပါင္ၾကားက ေျပာင္ၾကီးကေတာ့ စားရေတာ့မယ္မွန္း သိလို႔လား မသိ ေတာ္ေတာ္ေလးကို တင္းေနျပီ၊ က်ဳပ္က ခင္လွ ေခါင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ဆြဲထည့္လိုက္ေတာ့ တင္းေနတဲ့ ေျပာင္ၾကီးက ခင္လွ ေခါင္းနဲ႔ ထိေရာ။ “အမေလး ဘာၾကီးလဲဟ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” “သိခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာၾကည့္၊ ငါက ခု နင့္ နို႔က မွဲ႔ကို ၾကည့္မလို႔” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” ေျပာရင္း က်ဳပ္ေပါင္ေပၚ ေခါင္းတင္ျပီး ပက္လက္လဲေနတဲ့ ခင္လွ အက်ီကို တလံုးခ်င္း ျဖဳတ္လိုက္တယ္။ ခင္လွက က်ဳပ္ၾကယ္သီးျဖဳတ္ေနတာကို မညင္း။ “ဦးေမာင္လွၾကီးေနာ္၊ ခင္လွက ကိုထြန္းေသာင္ဆံုုးကတည္းက ဘယ္သူနဲ႔မွ ျဖစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ အထင္ေတာ့ မေသးနဲ႔၊ ခု ဦးေမာင္လွၾကီး မို႔လို႔” “ဒါေတြ ငါနားလည္ပါတယ္ ခင္လွရာ၊ နင္ေျပာမေနနဲ႔၊ ခု ငါ့ကို ထြန္းေသာင္လို႔ဘဲ သေဘာထားလိုက္” “ဦးေမာင္လွၾကီကေရာ ခင္လွကို သန္းျမ လိုသေဘာထားမွာမို႔လို႔လား” “ငါက နင့္ကို သန္းျမ လို႔ေတာ့ သေဘာမထားပါဘူး။ နင္က ပိုလွေနတဲ့ဟာ၊ နင့္ကို နင္လုိ႔ဘဲ သေဘာထားမယ္” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာင္လွၾကီး ကေတာ့ေလ ေျပာတတ္တယ္” ေျပာရင္ အက်ႌၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ေတာ့ ေဘာ္လီကို ဆြဲလွန္ရင္း ထင္းေနေအာင္ ေပၚေနတဲ့ မွဲ႔ကို လက္နဲ႔ အသာပြတ္္ၾကည့္ရင္း “မွဲ႔က နင့္ရင္သားမွာ ထင္းကနဲဘဲဟ၊ ဒါေၾကာင့္ထင္တယ္ နင့္နို႔ေတြ ထြားတာ၊ ငါက အဲလိုမွ ၾကိဳက္တာ” ေျပာလဲေျပာ လက္က နို႔အံုၾကီးကို ဆုတ္လို႔၊ အိကနဲ အိကနဲ ခင္လွနို႔ ကိုင္လို႔ေကင္းခ်က္၊ ကိုင္ေနရင္း အားမရေတာ့ ကုန္းစို႔လုိက္တယ္။

“အိ” ခင္လွဆီက အိ ကနဲ အခ်က္အသံထြက္ျပီး တိတ္သြားတယ္။ ခနေလးၾကာေတာ့ တဟင္းဟင္း နဲ႔ အသက္ရႈသံ ခပ္ျပင္းျပင္းထြက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔လက္က က်ဳပ္ ခႏၱာကိုယ္ ကိုဟုိပြတ္ဒီပြတ္နဲ႔၊ ေနာက္ အလိုလို က်ဳပ္ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္လာျပီး ေျပာင္ၾကီးကို ဖမ္းဆုတ္လိုက္တယ္။ အဲဒါမွ က်ဳပ္ၾကိဳက္တာ၊ ခင္လွနို႔က ထြားကလဲထြား၊ ကိုင္လို႔လဲေကာင္း၊ စို႔လို႔လဲ ေကာင္းတာမို႔ အေတာ္ၾကာတယ္၊ တေမာစို႔ျပီးမွ “ခင္လွ” “အင္” “နင္ ရြာထဲက ေရခဲေခ်ာင္းစားဖူးလား” “အင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ” “ေအာ္ ငါ့ ေရခဲေခ်ာင္း စားမလားလို႔” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္ ဦးေမာင္လွၾကီးဟာက ေရခဲေခ်ာင္းလဲ မဟုတ္ဘူး၊” ပါးစပ္က ေျပာေပမဲ့ ခင္လွ ပက္လက္လွဲေနရာက က်ဳပ္ဘဲ ေစာင္းလို႔ က်ဳပ္ေကာင္ေျပာင္ၾကီးကို မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ရင္း သူ႔ ႏႈတ္ခမ္းကို ဝက္လိုစူလုိ႔ ေျပာင္ၾကီးနဲ႔ ေတ့လိုက္ ခြာလိုက္ လုပ္ကစားေနရင္း “ဦးေမာင္လွၾကီးေရာ ဘိန္းမုံ႔ စားဖူးလား ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” သူ႔အေျပာကို က်ဳပ္ ခ်က္ျခင္း သေဘာေပါက္တာမို႔ “ဘာလဲ နင့္ေယက္က်ား ထြန္းေသာင္ၾကီးက ဘိန္းမံု႔ ၾကိဳက္လို႔လား” “အင္း အရမ္းၾကိဳက္တာ” “သူၾကိဳက္တာလား နင္ၾကိဳက္တာလား” “ခစ္ ခစ္ ခစ္ ခစ္” က်ဳပ္ဘာမွမေျပာေတာ့၊ က်ဳပ္ ခင္လွ ေဘးေျပာင္းျပန္အိပ္ခ်လိုက္တယ္၊ က်ဳပ္ေခါင္းက ခင္လွတင္ပါးနား၊ သူ႔ ထမီကို ဆြဲေျဖခ်လို႔ က်ဳပ္မ်က္ႏွာေပၚ ဆြဲတင္လိုုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေျပာင္ၾကီး ခင္လွပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြားမွန္း က်ဳပ္သိလိုက္တယ္။

ခင္လွေျခေထာက္ေတြကို ေကြးလုိ႔ က်ုပ္ကိုယ္ေပၚမွာ ဒူးေထာက္သလို ပံုစံေျပာင္းလိုက္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ဘိန္းမံု႔ျကီးက က်ဳပ္မ်က္စိေရွ႕ ထင္းကနဲ။ ဆံုးသြားတဲ့ သူ႔လင္ ၾကိဳက္လဲၾကိဳက္စရာဘဲ၊ အေမြးေတြထူလျပစ္နဲ႔ မဲတူးေနတဲ့ မံု႔မ်ဳိးမဟုတ္၊ အေမြးကခပ္ပါးပါးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းသားက ညိဳတိုတို ျဖစ္ေနေပမဲ့ အကြဲေၾကာင္းအထဲက နီရဲလို႔ အရည္ၾကည္ တစို႔စို႔နဲ႔ အေစ့ကို ျပဴလို႔၊ ၾကည့္တာနဲ႔ ဖိစုတ္ခ်င္စရာေကာင္းေနတာ။ က်ဳပ္လဲ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရင္း သူ႔တင္ပါးကို ေသခ်ာကိုင္ျပီး က်ုပ္ပါးစပ္ဝ ေတ့ခ်လိုက္တယ္၊ “အီး . . .” ခင္လွဆီက ရုတ္တရက္ အသံၾကားရျပီး ျပန္ေပ်ာက္သြားတယ္။ ျပီးေတာ့ ေျပာင္ၾကီးဆီက ေႏြးကနဲ ေႏြးကနဲ နဲ႔။ ႏွစ္ေယာက္သား အေပးအယူ မွ်ေနတာ ဘယ္ညာလူးလို႔၊ ခင္လွက အေပၚေရာက္လိုက္၊ က်ဳပ္က အေပၚေရာက္လိုက္၊ ေနာက္ဆံုး က်ဳပ္မရေတာ့၊ ခင္လွေရ ငါထြက္ပဟ ဆိုျပီး တျဗစ္ျဗစ္ နဲ႔ အားရပါးရ ပန္းထြက္ေတာ့တာဘဲ။ အဲဒီမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ညိမ္က်သြားတာ။ခနေလာက္ ညိမ္ေနျပီး “အမေလး ခင္လွရယ္ ဘယ္လိုမ်ား စုတ္ထည့္လိုက္တာလဲဟ၊ ငါေတာင္ မေအာင့္နိုင္ဘူးျဖစ္သြားတယ္” က်ဳပ္က ငုတ္တုတ္ထထိုင္လို႔ ေမာဟိုက္သံနဲ႔ ေျပာေတာ့ ခင္လွက တခစ္ခစ္ရယ္တယ္။ သူ႔ပံုၾကည့္ရတာ ဘာမွမျဖစ္သလိုနဲ႔ က်ဳပ္ သူ႔ကို လုပ္ေပးတာ ထိမွထိရဲ႕လားလို႔ သံသယဝင္လာတာမို႔ လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ “ဟဲ့ နင့္ကိုငါ လုပ္ေပးတာေရာ ေကာင္းရဲ႕လား” “ဦးေမာင္လွၾကီးကလဲ . . ဘာေတြ လာေမးေနတာလဲ” “ဟဲ့ ငါလုပ္တာ ေကာင္းမေကာင္း သိခ်င္တာေပါ့ဟ၊ ေျပာစမ္းပါ” “မသိဘူးလား ဒီမွာ ဒီေလာက္ လူးေနတာ၊ တခါတည္း လူကို မနားတမ္း လုပ္ေနတဲ့ဟာ၊ ဒီမွာ အသက္ေတာင္ရႈလို႔ မရေတာ့ဘူး ဟြန္း” ခင္လွက ညဳတုတု နဲ႔ ျပန္ေျပာတဲ့ ေလသံေၾကာင့္ က်ဳပ္မွာအေမာေျပရံုက စိတ္ကျပန္လည္လာသလိုေတာင္ ျဖစ္လာတယ္။

“ဟဲ ဟဲ ဟဲ ဟဲ နင့္ဘိန္းမံု႔က တကယ္စားေကာင္းတယ္ဟ၊ ငါလုပ္တာ နင္ေရာ ျပီးလား” “ျပီးလိုက္တာမွ ဦးေမာင္လွၾကီးရယ္၊ တရႈးရႈးနဲ႔ ပန္းေနတာ ဦးေမာင္လွၾကီးကို အားေတာင္နာတယ္” “ဟဲ ဟဲ ဒါမ်ဳိးက အားမနာရဘူးဟ၊ ပန္းသာပန္း၊ မ်ားမ်ားပန္းေလ ငါၾကိဳက္ေလဘဲဟ” စကားသာေျပာေနေပမဲ့ ခင္လွက ပက္လက္လဲေနရာက မထ၊ က်ဳပ္လဲ ျပီးသာျပီးသြားတယ္ အာသာကမေျပ သလိုလို၊ သူ႔အေျပာ နဲ႔ အမူအယာကို ၾကည့္ျပီး စိတ္က ျပန္ထလာတာမို႔ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဝင္ထိုင္ရင္း သူ့ေျခေထာက္ကို ဆြဲမလို႔ က်ုပ္ေကာင္ေျပာင္ၾကီကို သူ႔ ဘိန္းမံု႔နဲ႔ ကပ္ေပးလိုက္တယ္။ ခင္လွက က်ဳပ္အျဖစ္ကို ျပံုးၾကည့္ရင္း က်ဳပ္အလိုုက် ေျခေျမွာက္ေပးတယ္။ သူလဲ မဝေသးတဲ့ပံု။ ဘိန္းမံု႔နံ႔ ရတာနဲ႔ အန္ထားလို႔ ေခါင္းစိုုက္သေယယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ေျပာင္ၾကီးက ခ်က္ျခင္း ေခါင္းျပန္ေထာင္လာေတာ့တာဘဲ။ ဒါမ်ိဳးဆို က်ဳပ္ေကာင္ေျပာင္ၾကီးက စိတ္ခ်ရတယ္။ ၃ ခ်ီေလာက္ေတာ့ မနားတမ္းေခါင္းေထာင္နိုင္တဲ့ေကာင္။ သူ႔ဘိန္းမံု႔ကို ေျပာင္ၾကီးလာေထာက္တာနဲ႔ ခင္လွဆီက “ေျဖးေျဖးအရင္လုပ္ေနာ္ ဦးေမာင္လွၾကီး၊ ခင္လွ မလုပ္တာအရမ္းၾကာျပီ” “ေအးပါ ငါသိပါတယ္ဟ” က်ဳပ္လဲ အခ်ိန္မဆိုင္းဘဲ ေခါင္းေထာင္ေနတဲ့ ေျပာင္ၾကီးကို စိုရႊဲ ခၽြဲအိ ႏူးညံ့ေနတဲ့ ခင္လွဘိိန္းမံု႔ထဲ အသာဘဲ ဖိထိုးလိုက္ေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ဘဲ တထစ္ခ်င္းတိုးဝင္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ ဒီေကာင္မ မလုပ္တာ အရမ္းၾကာျပီ ေျပာေပမဲ့ အေပါက္ကေတာ့ ပိတ္မေန၊ ဧကႏၱ သူ႔လင္ ထြန္းေသာင္ကို သတိရတိုင္း ခရမ္းသီးနဲ႔ စခန္းသြားေနလား မသိ။ သူ႔အိမ္ေနာက္ေဖးမွာလဲ တနိုင္စာ ခရမ္းစိုက္ခင္းနဲ႔။ အဆံုထိ ေျပာင္ၾကီးကို ထိုးသြင္းျပီး ခင္လွ မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္စိေလးေမွးလို႔ ျပံဳးတံုးတံုး မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ပါးစပ္မပြင့္တပြင့္ဟလို႔၊ ၾကည့္စမ္း အျပည့္အဝ ကို အရသာ ခံေနတာ။ သူ႔ပံုၾကည့္ျပီး က်ဳပ္ေတာ္ေတာ္ အားတက္လာတယ္။

ေစာေစာက ေမာတာေတြေတာင္ ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း မသိ။ ဒါနဲ႔ဘဲ ေျပာင္ၾကီးကို အသာဆြဲထုတ္လို႔ ခပ္ဖိိဖိေလး ထပ္သြင္းၾကည့္တယ္။ ဒါလဲ ေရွာေရွာရွဴရွဴ ပလြပ္ကနဲ ဝင္သြားတာပါဘဲ။ ေလး ငါး ခ်က္ေလာက္ အသာစမ္းျပီး က်ဳပ္အားပါတဲ့ ေဆာင့္ခ်က္ေတြ တန္းသြင္းတိုက္တာ ခင္လွ ပါးစပ္ မပြင့္တပြင့္ကေန ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ဟ သြားတာဘဲ ရွိတယ္။ မ်က္ႏွာေပးကမေျပာင္း၊ မထီမဲ့ျမင္ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ က်ဳပ္လုပ္ေနတာ မမႈ႕တဲ့ ပံုမို႔ က်ဳပ္ အသားကုန္ဘဲ မနားတမ္းေဆာင့္ေပးလိုက္တာ ခင္လွ နို႔အံုၾကီးဆို ပင္လယ္လိႈင္းထေနသလို ယန္းလို႔။ အဲဒီေတာ့မွ ခင္လွ ဆီက တအအ နဲ႔ အသံထြက္လာျပီး ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ခပ္ဖြဖြကိုက္လို႔ မ်က္စိပြင့္လာျပီး က်ဳပ္ကို ၾကည့္တယ္။ က်ဳပ္ကလဲ သူ႔မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီး လုပ္ေနမို႔ ခ်က္ျခင္းဘဲ အၾကည့္ခ်င္းဆံုတာေပါ့။

က်ဳပ္လဲ ေမာေနတာမို႔ ေဆာင့္ခ်က္ကိုရပ္ျပီး အဆံုးထိ ထိုးသြင္းလုိ႔ သူ႔ကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္။ “ျပီးသြားလို႔လား” “အင္း၊ ဦးေမာင္လွၾကီး အရမ္းၾကမ္းတာဘဲ” မ်က္ႏွာေပးက ခပ္ျပံုးျပံုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ ေလသံက မခံနိုင္တဲ့ ေလသံမဟုတ္။ သေဘာက်တဲ့ေလသံ။ “မၾကမ္းပါဘူးဟ၊ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့၊ ဒါေတာင္ ငါကေလွ်ာ့ထားတာဟ” က်ုပ္ကလဲ ေျပာရင္း ျဖဲကားထားတဲ့ သူ႔ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို စုလို႔ ဘိုက္ေပၚတြန္းတင္လိုက္တယ္။ ၾကြတက္လာတဲ့ သူ႔ဘိန္းမံု႔ကို တခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေလာက္ ဖိအေဆာင့္မွာ “နားပါအံုးလား ဦးေမာင္လွၾကီးရယ္တဲ့” ၾကည့္ရတာ သူလဲ နားခ်င္ပံုဘဲ၊ က်ဳပ္ကလဲ ခန နားခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ဘဲ။ ခန နားျပီး နင္အေပၚက စိတ္ၾကိဳက္လုပ္ ဟုတ္လား လို႔ေျပာရင္း မနားခင္ အဆစ္ယူတဲ့ သေဘာနဲ႔ ေလးငါးခ်က္ေလာက္ ဆက္တိုက္ေလး ေဆာင့္ျပီး သူ႔ေဘးလွဲခ်လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္လံုးက အေတြ႕ၾကံဳ ရွိျပီးသားမို႔ အထူးေျပာေနစရာ မလိုေတာ့။ အေျခအေနက အားနာစရာလဲ မလိုေတာ့။ ေနွးေႏွးတလွည့္ ျမန္ျမန္တလွည့္၊ နားလိုက္ လုပ္လိုက္နဲ႔ ခင္လွနဲ႔ က်ဳပ္ ပံုစံမ်ဳိးစံု သံုးျပီး စခန္းသြားလိုက္တာ ညေနေစာင္း အိမ္ျပန္ေတာ့ က်ဳပ္မွာ ဒူးေတာင္ ေခ်ာင္လို႔။ က်ဳပ္လဲ ခုမွဘဲ အဆင္ေျပသြားတယ္။ မေအးကိုလဲေမ့၊ သန္းျမ အကပ္မခံလဲ ဂရုမစိုက္ေတာ့။ ခင္လွေလာက္ က်ဳပ္အေပၚ ဘယ္သူမွ မေကာင္းမွန္း က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းသိသြားတယ္။……ျပီးပါျပီ။