ကို ကို လူ ဆိုး

အကို… ျမန္ျမန္ေဆာင့္… ငယ္ ၿပီးေတာ့မယ္…” “အင္း… ကို အရွိန္ ထပ္တင္လိုက္မယ္ေနာ္…” တေျဖာင္းေျဖာင္း တဘုန္းဘုန္း ႏွင့္ ေနာင္ရဲသည္ သူ႔ခ်စ္သူ ငယ္ငယ္ ရဲ႕ ေသးသိမ္ေနေသာ ခါးကို ကိုင္ကာ မက္မြန္သီးဟန္ စြံကားေနေသာ တင္ပါးကို ေဆာင့္ခ်ၿပီး လိုးေတာ့သည္။

“အ… ကို… ငယ္… ၿပီးၿပီ…” “အင္း… ငယ္… ကိုလည္း ၿပီးေတာ့မယ္… ကို႔ အရည္ေတြ ေသာက္ဦးမွာလား…” “ေမးစရာ လိုေသးလို႔လား ကိုရ… ငယ့္ အႀကိဳက္ဆုံးေလ…” “ဒါဆို ငယ့္ထဲကေန ခြၽတ္လိုက္ေတာ့မယ္… စုပ္ေပးေတာ့…” “လာခဲ့…” ငယ္ငယ္ရဲ႕ ညီမေလးထဲကေန ႁပြတ္ကနဲ အသံျမည္ကာ ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေလးက ကြၽတ္ထြက္လာသည္။ ဖင္ကုန္းေနရာမွ ထိုင္သည့္ ပုံစံ ေျပာင္းေနခ်ိန္တြင္ ငယ္ငယ္ရဲ႕ ညီမေလးထဲက ဘြတ္ဘြတ္ဘြတ္ ဆိုေသာ ေလအန္သံေတြကိုေတာင္ ၾကားေနရသည္။

ငယ္ငယ္သည္ ထိုင္လိုက္ၿပီးသည့္ အခါမွ ေနာင္ရဲရဲ႕ ၿပီးခါနီး စစ္ပြဲက်ခါနီး ေပါက္ထြက္ခါနီး ညီေတာ္ေမာင္ကို ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာ စုပ္ပါေတာ့သည္။ တေအာင့္အၾကာမွာေတာ့ ေနာင္ရဲလည္း အထြဋ္အထိပ္ေရာက္ကာ ငယ္ငယ့္ပါးစပ္ထဲသို႔ ပူပူေႏြးေႏြး အခ်စ္ရည္ေတြကို ပန္းထည့္လိုက္ေတာ့သည္။ ထြက္က်လာေသာ အရည္မ်ားက ငယ္ငယ္ကလည္း တစက္မက်န္ တႁပြတ္ႁပြတ္ႏွင့္ စုပ္ယူကာ ၿမိဳခ်ေတာ့သည္။

“ေကာင္းလိုက္တာ… ငယ္ရာ…” “ႀကိဳက္တယ္မလား… ငယ္ စုပ္ေပးတာ…” “ႀကိဳက္တာေပါ့ကြာ… ငယ္ေရာ ကို လိုးေပးတာ ႀကိဳက္လား…” “ႀကိဳက္လို႔ပဲ ငယ္က ကို စိတ္ရွိတဲ့ အခ်ိန္ ေခၚတိုင္း လာ ခံ ေနတာေပါ့လို႔… ခိခိ” “ဟားဟား… စကားေတြက ေျပာရဲလိုက္တာေနာ္…” “ဆရာက ကြၽမ္းေတာ့လည္း ေဟာ့ဒီ တပည့္က ညံ့လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ… ကို… ေနာက္တစ္ေခါက္က်ရင္ ပ်ားရည္နဲ႔ ကို႔ဟာကို သုတ္ၿပီးေတာ့ စုပ္ေပးမယ္ေလ…”

“ဘာထူးမွာလဲ ငယ္ရ…” “ငယ္ ဖတ္ဖူးတာေတာ့ ပ်ားရည္နဲ႔ သုတ္ၿပီး ဆြဲေပးရင္ ရွည္တယ္ဆိုလား… ငယ္လည္း ပ်ားရည္ကို ေသာက္ရေတာ့ ခ်ိဳတာေပါ့လို႔… ခိခိ…” “အယ္… အထူးအဆန္းေတြပါလား… ဘယ္က ဖတ္တာတုန္း…” “ဘယ္ေျပာမလဲ… အေသသတ္… ခိခိ” “ဒါဆို… လာခဲ့…” “အမေလး ေလး… ေၾကာက္ပါၿပီ…” “ေရသြားခ်ိဳးမလို႔ပါ ငယ္ရ…” “ေရခ်ိဳးခန္းထဲ ေနာက္တေခါက္ ဦးမလို႔ မလား…” “အဲ့လို အလိုက္သိေတာ့လည္း ကိုက ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူးေပါ့… ဟားဟား…” “ကိုကိုလူဆိုး… ခိခိ” ေနာင္ရဲ ႏွင့္ ငယ္ငယ္သည္ ခ်စ္သူ သက္တမ္း ၃ ႏွစ္ ရွိၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း လက္မထပ္ေသးပဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာ အလုပ္လုပ္ကာ ပိုက္ဆံစုၿပီး တိုက္ခန္း တစ္ခု ဝယ္ႏိုင္ေတာ့မွ လက္ထပ္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားၾကသည္။

အခုလို ပိတ္ရက္ေတြက်မွသာ တည္းခိုခန္း တစ္ခုခုကို သြားကာ အခ်စ္ႀကိဳးေတြ ခိုင္ၿမဲေအာင္ ခ်ည္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အခုလည္း သၾကၤန္ရက္မို႔ အလုပ္ေတြ ပိတ္ေသာ္လည္း သူမ်ားေတြလို မ႑ပ္လည္း မထိုင္ခ်င္၊ ကားနဲ႔လည္း ေလွ်ာက္မလည္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ ေနာင္ရဲ ငွားေနေသာ တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ လာေအာင္းေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ငယ္ငယ္ကေတာ့ အိမ္မွာ သူ႔မိဘေတြနဲ႔ အတူေနသူမို႔ သၾကၤန္ မ႑ပ္ထိုင္မည္ဆိုၿပီး ထြက္လာကာ လာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာင္ရဲႏွင့္ေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးထားလို႔ သူတို႔ရဲ႕ အနာဂတ္အေရးကိုလည္း တိုင္ပင္ထားတာမို႔ သေဘာတူထားေသာ္လည္း ေပၚတင္ႀကီးေတာ့ ေနာင္ရဲအိမ္မွာ သၾကၤန္အတြင္း သြားေနမည္ဟုေတာ့ မေျပာရဲ။

မနက္ပိုင္း ၉ နာရီေလာက္ဆို ေနာင္ရဲက ငယ္ငယ့္ကို သြားေခၚကာ ေနာင္ရဲအိမ္ႏွင့္ နီးေသာ သၾကၤန္မ႑ပ္နားကို သြားၿပီး မုန႔္ေတြ စားၾကသည္။ ၿပီးမွ ေန႔ခင္းဘက္ အိမ္ျပန္လာကာ အျပင္ကေန ဝယ္လာေသာ ထမင္းဟင္းေတြ စားၿပီး ခ်စ္တလင္းမွာ စစ္ခင္းၾကသည္။ ညေန ေနရိပ္ေတာ့မွ ငယ္ငယ့္အိမ္ဆီ ျပန္ပို႔ျဖစ္သည္။

သူတို႔ ၂ ေယာက္ စၿပီး လိင္ဆက္ဆံကထဲက ဆရာဝန္ႏွင့္ တိုင္ပင္ၿပီး လက္ေမာင္းထဲကို ကိုယ္ဝန္မရေအာင္ လုပ္ေပးသည့္ ပစၥည္းထည့္ထားသည္။ ပန္းထုတ္စရာလည္း မလိုသလို၊ မလိုအပ္ပဲ ကိုယ္ဝန္ ရသြားမွာလည္း မလိုေသာေၾကာင့္ အမုန္းဆြဲေတာ့သည္။ “ကို… ဒီေန႔က သၾကၤန္ ေနာက္ဆုံးေန႔ေနာ္…” “အင္း… ေနာက္ ၃ ရက္ဆို အလုပ္ ျပန္တက္ရေတာ့မယ္…”

“အင္းေနာ္… ကို… ငယ္ကေတာ့ ကိုနဲ႔ အခုလို ေနရတာကို ႀကိဳက္တယ္… အတူေနခ်င္ၿပီ… ကိုရယ္…” “ေနရမွာေပါ့… ငယ္ရ… ကိုနဲ႔ ငယ္ အတူတူ ပိုက္ဆံစုထားတာ သိန္း ၂၀၀ ေက်ာ္ေနၿပီပဲ… ၃၀၀ ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မယ္… ၃၀၀ ျပည့္ရင္ ၂၀၀ တန္ေလာက္ တိုက္ခန္း ရွာမယ္… က်န္ ၁၀၀ ကို စုၿပီး တပိုင္တႏိုင္ ဘာလုပ္လို႔ ရမလဲ စဥ္းစားက်တာေပါ့…” “ဟုတ္ကဲ့… ကို… ငယ္ကေတာ့ ကိုနဲ႔ ေနရတာကို ေပ်ာ္တယ္…” “ဘာလဲ… ကို လိုးေပးတာကို ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာတာလား…” “ကိုေနာ္… ဘယ္လို ျဖစ္ေနလဲ… လူၾကားထဲမွာ…” “အဲ့ဒါေၾကာင့္ တိုးတိုးေလး ေမးတာေပါ့…” “ခိခိ… ဟုတ္တယ္… ကို လိုးေပးတာ အရမ္းႀကိဳက္တယ္…” “ကိုလည္း ကိုၿပီးခါနီး ငယ္ စုပ္ေပးတာကို အရမ္းႀကိဳက္တယ္… တဂြပ္ဂြပ္နဲ႔ ၿမိဳခ်ေနတဲ့ ငယ့္ကို ခ်စ္တာ…” “ဟြန႔္… သူ ခ်စ္ေအာင္ပဲ ဒီက ငယ္က တခ်ိန္လုံး အရည္ေသာက္ရမယ့္ သေဘာရွိတယ္…”

“ငယ္ ႀကိဳက္မွေတာ့ ကိုက တိုက္ရမွာေပါ့… ေနပါဦးငယ္ရ… အေခါက္တိုင္း စုပ္ေနေတာ့ ဘာအရသာ ရွိလို႔လဲ ငယ္ရ…” “အင္း… ခါးတယ္… ဟုတ္တယ္… နည္းနည္း ခါးတယ္… ကိုရ…” “ဒါဆို ကို… ေကာ္ဖီေသာက္လို႔ ျဖစ္မယ္… ကို ဖတ္ဖူးတာက လရည္ေတြရဲ႕ အရသာက စားတဲ့ အစားအေသာက္ေပၚ မူတည္တယ္တဲ့…” “အင္း… ဒါဆို ဟုတ္လိမ့္မယ္…” “ငယ္ကေရာ ႀကိဳက္လို႔လား…” “ႀကိဳက္လို႔ပဲ… ေသာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးလား…” “ဟုတ္ဘူးေလ… ခါးတဲ့ အရသာ ႀကိဳက္လားလို႔… ငယ္ မႀကိဳက္ရင္ ကို ေကာ္ဖီ မေသာက္ေတာ့ဘူးေလ…” “ေသာက္ပါ… ကို႔ရဲ႕ အရည္က ဘာအရသာ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳက္ၿပီးသား… ခိခိ…” “ေျပာေနရင္းနဲ႔ ကိုေတာ့ မရေတာ့ဘူး ငယ္ရာ… အိမ္ျပန္ ရေအာင္…” “ဟြန႔္… ကိုကိုႏွာဘူး…”

“ငယ္ေရာ မလိုးခ်င္လို႔လား…” “ငယ့္ဟာေလးလည္း ႐ႊဲေနၿပီ… ကိုရ…” “ငယ္… ဘာစားမလဲ… တစ္ခုခု ဝယ္ၿပီး အိမ္ျပန္ရေအာင္…” “ငယ္… ကိုရီးယား ေခါက္ဆြဲစားခ်င္တယ္… စပ္စပ္ေလး စားခ်င္တယ္…” “အိုေခ… ရယ္ဒီမိတ္ ေခါက္ဆြဲထုပ္ ဝယ္လိုက္မယ္ေလ… အိမ္မွာ ၾကက္ဥနဲ႔ အ႐ြက္ေလးေတြ ရွိေတာ့ အေတာ္ပဲ… အစပ္ေျပ ေသာက္ရေအာင္ ႏြားႏို႔ပါ ဝယ္လိုက္မယ္…” “ဟုတ္…” အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရေႏြးအိုး တည္ၿပီး ေခါက္ဆြဲျပဳတ္ကာ အ႐ြက္ေတြ ၾကက္ဥေတြ ထည့္ၿပီး အိုးလိုက္ မကာ ထမင္းစားပြဲခုံေပၚ တင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ အိုးထဲကေန နည္းနည္းစီ ပန္းကန္ထဲ ခြဲထည့္ၿပီး စားက်သည္။ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္က ေတာ္ေတာ္စပ္သည္။ ေခြၽးသီးေခြၽးေပါက္ က်ေနေသာ ေနာင္ရဲကို ၾကည့္ၿပီး ငယ္ငယ္က ရယ္သည္။

“ဘာရယ္တာလဲ… ငယ္ရ” “ခိခိ… ကိုက အစပ္ မစားႏိုင္ဘူးလား… ငယ္ကေတာ့ အစပ္ႀကိဳက္လို႔လား မသိဘူး… စားလို႔ ေကာင္းတယ္…” “အစပ္ စားရရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးေပါ့ေလ… ဟုတ္လား…” “ဟုတ္ပါ့…” ေနာင္ရဲလည္း အစပ္ကို မစပ္သည့္ဟန္ စားေနေသာ ခ်စ္သူ ငယ္ငယ္ထိုင္ရာ ထိုင္ခုံ အေနာက္မွာ သြားရပ္လိုက္သည္။

ထို႔ေနာက္ ငယ္ငယ့္ ခ်ိဳင္း ၂ ဘက္ကို ကိုင္ကာ ထိုင္ခုံမွ ထ ေစၿပီး ဝတ္ထားတဲ့ စကပ္တိုေလးကို အေပၚပင့္တင္လိုက္သည္။ ပင္တီ မဝတ္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖဴေဖြးေဖြး တင္ပါးႀကီးက အလုံးလိုက္ အႁပြတ္လိုက္။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြကို တူႏွင့္ ညႇပ္ကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေနေသာ ငယ္ငယ္ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။

“ကို… ဘာလုပ္မလို႔လဲ…” “အစပ္စားရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးဆို… ငယ္က အစပ္ စားေလ… ကိုက ငယ့္ကို စားမယ္… ဘယ္လိုလဲ…” “ခိခိ… ကိုကေတာ့ လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္းပဲ… မဆိုးပါဘူး… အေတြ႕အႀကဳံ အသစ္ရတာေပါ့…” ေနာင္ရဲလည္း ငယ္ငယ္ရဲ႕ ပင့္တင္ထားတဲ့ စကပ္တိုေလးေအာက္ကေန ထြက္လာတဲ့ တင္ပါး ျဖဴျဖဴၾကားက ညီမေလးကို ညီေလးနဲ႔ ပြတ္ၿပီးေတာ့ ေခ်ာ့ထည့္လိုက္သည္။ အရည္ေတြ ႐ႊဲေနေသးတာေၾကာင့္ စြတ္ကနဲ ဝင္သြားသည္။ ငယ္ငယ့္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အ ဆိုၿပီး တခ်က္ ၿငီးတြားသံက လြဲၿပီး စားပြဲခုံမွာ လက္တစ္ဘက္ ေထာက္ကာ ေခါက္ဆြဲ အစားမျပတ္။

ေခါက္ဆြဲပူပူစပ္စပ္ကို တရႉးရႉး မႈတ္စားေနတဲ့ ငယ္ငယ္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ရဲရဲေတြကို ၾကည့္ၿပီး ညီေတာ္ေမာင္က တအား ေတာင္လာကာ ငယ္ငယ့္ တင္ပဆုံေတြ ကိုင္ၿပီး ေဆာင့္ေတာ့သည္။ အရွိန္ျမႇင့္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ငယ္ငယ္ ေခါက္ဆြဲစားႏႈန္းကလည္း ေႏွးလာသည္။ ေခါက္ဆြဲဖတ္ကို ဆယ္ယူေနေသာ တူကိုင္ထားတဲ့ လက္ကေလးကလည္း တုန္လာကာ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ကာနီး ေခါက္ဆြဲဖတ္ေတြေတာင္ ပန္းကန္ထဲ ျပန္က်သည္။ “ကို… ျမန္ျမန္ေဆာင့္… အားနဲ႔ ေဆာင့္… ငယ္ ၿပီးေတာ့မယ္… အ…” “အစပ္ စားေနရင္ ဘာမွ သတိမထားမိဘူးဆို…”

“ကို လိုးေနမွေတာ့ အစပ္လည္း သတိမရႏိုင္ေတာ့ဘူး… ျမန္ျမန္လိုး… ကိုရာ… အ…” “ကို… ေဆာင့္လိုးၿပီေနာ္…” “ဟုတ္… အ… အ… ၿပီးၿပီ… ကို… ၿပီးၿပီ…” ငယ္ငယ္သည္ ဆႏၵျပည့္သြားသည္ႏွင့္ လုပ္ေနက်အတိုင္း ေနာင္ရဲဘက္ကို လွည့္ကာ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေနာင္ရဲရဲ႕ ညီေတာ္ေမာင္ကို ပုေလြမႈတ္ေတာ့သည္။

“အ… အား… စပ္တယ္… ငယ္… လႊတ္… လႊတ္… အား…” ေဂြးတန္းလန္းႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းကို ေျပးသြားေသာ ေနာင္ရဲကို ၾကည့္ၿပီး ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ ငယ္ငယ္တစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့သည္။ ငယ္ငယ့္ ပါးစပ္မွာလည္း ဆီေတြ ေဝ့ေနကာ ႏႈတ္ခမ္းက နီရဲဖူးတြတ္ေနေလသည္။