by ေရးသူ – ဂ်ဴနီယာဝင္းထိန္
(ေအာက္ေဖာ္ျပပါဇာတ္လမ္းသည္ ရသစာေပသာျဖစ္ပီး အတုမယူပညာသာယူရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။)
တင္ယုႏြယ္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနရသည္။ လူေနထူထပ္ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ လူတန္းစား
အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည့္အနက္ အလုပ္သမားလူတန္းစား မ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ ညေနေစာင္း
အလုပ္ဆင္းခ်ိန္မ်ား၌ ကားဂိတ္ေတြမွာ လူေတြပုံလို႔ေန၏။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍
ကားေတြလူက်ပ္သြားသည္မွာ ညရွစ္နာရီခြဲေလာက္အထိ ကားေပၚတိုးတက္၍ပင္ မရႏိုင္။
ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ ကားကရွားသြားေပၿပီ။
တင္ယုႏြယ္တို႔အလုပ္က ေမာ္တာစက္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္း။ အလုပ္က်လွ်င္ က်သလို
အိမ္ျပန္ေနာက္က်တတ္သည္။ တခါတရံဆို ညရွစ္နာရီခြဲ ကိုးနာရီေလာက္မွ
အလုပ္သိမ္းရတတ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္ရွိရာ မဂၤလာဒုံမွ သူမေနထိုင္ရာ အင္းစိန္ေစ်းနားသို႔
အျပန္ခက္ခဲတတ္၏။ ပုံမွန္ေျပးဆြဲေနက် လိုင္းကားေတြ ဂိတ္သိမ္းသြားၿပီး ေအာက္ဆိုက္ကားေတာင္
အလာက်ဲသြားသည့္အခ်ိန္မို႔ တင္ယုႏြယ္တေယာက္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္၏။
အိမ္ျပန္ေရာက္လွ်င္ အိမ္မႈကိစၥအတြက္ ပူပန္ရျခင္းမရွိသူမို႔သာ တင္ယုႏြယ္အတြက္ ေတာ္ေသးသည္ ဟုေျပာရမည္။
တင္ယုႏြယ္တို႔အိမ္မွာက လူဦးေရမ်ားမ်ားစားစားမရွိ။ သူအပါအဝင္သုံးဦးသာရွိသည္။
တင္ယုႏြယ္၏ ေယာကၡမျဖစ္သူ ေဒၚရီႏွင့္ တင္ယုႏြယ္၏ သားေလးမိုးထက္ျမင့္တို႔သာရွိ၏။
တင္ယုႏြယ္က ကေလးတေယာက္အေမ တခုလပ္မေလးျဖစ္သည္။ လင္ျဖစ္သူက
ႏိုင္ငံျခားသို႔သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ရင္း ထိုႏိုင္ငံမွာပင္ ေနာက္အိမ္ေထာင္က်သြားသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္မွာ
ကေလးတေယာက္ႏွင့္က်န္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမရွိရွာေသာ တင္ယုႏြယ္ကို
ေယာကၡမျဖစ္သူက သနားစိတ္ဝင္ကာ ေျမးႏွင့္ေခြၽးမတို႔ကို ေခၚယူၿပီး သားျဖစ္သူ၏ အျပစ္ကို
ေပးဆပ္သည့္အေနႏွင့္ ေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္းျဖစ္ေလသည္။
အသက္(၂၅)ႏွစ္သာရွိေသးသည့္ တင္ယုႏြယ္မွာ သားျဖစ္သူေရွ႕ေရးက ရွိသည္ျဖစ္၍
ကိုယ္တိုင္အလုပ္ထြက္လုပ္ခဲ့သည့္ အျပင္ အိမ္စရိတ္ကိုလည္း တဝက္မွ်ခံေပးသည္။ အေတာ္အသင့္
ေျပလည္ေသာ ေယာကၡမက တင္ယုႏြယ္ေပးေသာ အိမ္စရိတ္ကိုလက္မခံ။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္က
(၄)ႏွစ္သားကေလးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ထိန္းေက်ာင္းေပးသည့္ ေက်းဇူးကို ျပန္လည္တုန္႔ျပန္သည့္
အေနျဖင့္ မရမကေပး၏။ လင္ျဖစ္သူ စြန္႔ပစ္သြားျခင္းခံရေသာ္လည္း မိမိေျခေထာက္ေပၚ မိမိ
ရပ္တည္ႏိုင္ေၾကာင္း မာနေလးျပသည့္ သေဘာလည္းပါဝင္ေလသည္။
တင္ယုႏြယ္က ကေလးတေယာက္အေမ တခုလပ္ဆိုေပမယ့္ ထင္ရက္စရာမရွိ။
ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ေလးက စြင့္ကား မို႔ေမာက္ ေဖာင္းတင္းေနဆဲျဖစ္ၿပီး ႐ုပ္ရည္ေလးကလည္း
အေတာ္အသင့္လွသူမို႔ ယခုတိုင္ ပိုးပန္းၾကသူမ်ားရွိေနသည္။
တင္ယုႏြယ္က အပ်ိဳဘဝကတည္းက ေယာက္်ားေလးသူငယ္ခ်င္းေပါမ်ားသည္။
ေယာက္်ားေလးေတြႏွင့္ လက္ပြန္းတတီးေပါင္းသင္းသည္။ အိမ္ေထာင္သည္ျဖစ္လာေတာ့လည္း
ထိုအမူအက်င့္က မေပ်ာက္။ တင္ယုႏြယ္တို႔အိမ္ေထာင္ၿပိဳကြဲရသည္မွာ ထိုအေၾကာင္းမ်ားလဲ ပါဝင္ေပသည္။
အိမ္ေထာင္က်ခါစ အိမ္ခြဲေနၾကသည္မို႔ ေယာကၡမႀကီးေဒၚရီက တင္ယုႏြယ္၏ ထိုအက်င့္ကို
မသိရွိခဲ့ေပ။ ယခုအတူေနျပန္ေတာ့လည္း ေျမးျဖစ္သူ မိုးထက္ျမင့္ႏွင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ေနျခင္းႏွင့္
တင္ယုႏြယ္မွာ အလုပ္သြား၊ ညမိုးခ်ဳပ္မွျပန္လာျခင္းတို႔ေၾကာင့္ မရိပ္မိခဲ့။
ငယ္ငယ္ကတည္းက အက်င့္ေၾကာင့္လားမသိ။ တင္ယုႏြယ္စကားေျပာလွ်င္ တဖက္လူကို လက္ျဖင့္
ပုတ္ခတ္တို႔ထိၿပီး ေျပာဆိုတတ္၏။ ရင္းႏွီးသူမ်ားႏွင့္ဆိုလွ်င္ သာ၍ပင္ဆိုးေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္
တခ်ိဳ႕ေယာက္်ားသားမ်ားက တင္ယုႏြယ္ကို လက္တည့္စမ္းခ်င္ၾကသည္။ ေခါင္းပုတ္
ဖင္ပုတ္လုပ္ၾကသည္။ ထိုအခါမ်ိဳး၌ တင္ယုႏြယ္ကလည္း လိမၼာကြၽမ္းက်င္စြာ ေရွာင္တိမ္းတတ္ျပန္၏။
လင္ႏွင့္ကြဲၿပီးကတည္းက ဘယ္ေယာက္်ားႏွင့္မွ် တင္ယုႏြယ္ ေဖာက္ျပန္ျခင္းမရွိခဲ့။ သားျဖစ္သူအေပၚ
မွာသာ အာ႐ုံစူးစိုက္ထားခဲ့သည္။ သားျဖစ္သူကိုေယာကၡမႏွင့္ စိတ္ခ်လက္ခ်လႊတ္ထားႏိုင္သည့္
အခ်ိန္က်ျပန္ေတာ့လည္း ေမာ္တာ စက္ခ်ဳပ္သည့္အလုပ္ကို လုပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕မႈနည္းပါးခဲ့သည္။
ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ အမ်ားဆုံးထိေတြ႕ရသည့္ အခ်ိန္ တခ်ိန္ေတာ့ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္ကို တင္ယုႏြယ္
အလြန္ႏွစ္သက္ေလသည္။ အဲဒါက အလုပ္ေစာၿပီးလို႔ ေစာေစာျပန္သည့္ ညေန ငါးနာရီခြဲ
ေျခာက္နာရီ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုက်ပ္က်ပ္ညပ္ညပ္ လူေတြၾကားထဲ တင္ယုႏြယ္ တိုးေဝွ႔စီးရင္း
အခြင့္အေရးယူတတ္ေသာ ေယာက္်ားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ရျခင္းကို သူမအလြန္သေဘာက်သည္။
ကားအလြန္က်ပ္သည့္အခါမ်ိဳး၌ ဖင္ခ်င္းေပါက္ေနေသာ ခရီးသည္မ်ားၾကားထဲ
ေနာက္ထပ္ခရီးသည္ေတြေရာက္လာျပန္သည္။ ၾကားထဲသို႔ေရာက္လာသည့္ ခရီးသည္က
ေယာက္်ားသားျဖစ္ၿပီး အခြင့္အေရးယူတတ္သူဆိုပါက ႀကိဳက္ရာအိုးေ႐ြးဆိုတာလို ျဖစ္သြားေပ၏။
တင္ယုႏြယ္၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္ အလွဆုံးက တင္သားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေသးက်ဥ္ေသာ ခါးေလးမွ
ေကြ႕ဝိုက္ ကားဆင္းသြားေသာ ဖင္အိုးကားကားႀကီးက တင္ယုႏြယ္၏ အလွကို ေဖာ္ထုတ္ေပးေန၏။
ထို ကားထြက္ေနေသာ ဖင္အိုးႀကီးက ေနာက္သို႔အနည္းငယ္ ေကာက္၍ မို႔ေမာက္ေနေသး၏။
ထို႔ေၾကာင့္ တင္ယုႏြယ္ကို ျမင္လွ်င္ ေယာက္်ားေတြ လည္ျပန္ၾကည့္ရသည္မွာ
မ်က္စိတဆုံးၾကည့္ၾကသည္မွာ ထိုဖင္အိုးႀကီးေၾကာင့္ပင္ျဖစ္၏။
ထိုသို႔ေသာ ဖင္အကိတ္ႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ တင္ယုႏြယ္တေယာက္ လူက်ပ္သည့္ကားကို
တက္စီးၿပီဆိုလွ်င္ အဘယ္သို႔ျဖစ္မည္နည္း။ ဖင္အိုးႀကီးေနာက္က မတ္တတ္ရပ္ၿပီး ေတ့ခ်င္၊
ေထာက္ခ်င္သည့္ လူေတြ မ်က္စိက်စရာ ျဖစ္ေနေပမည္။
တင္ယုႏြယ္ကလည္း ထိုသို႔ေသာ လူမ်ိဳးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္သူျဖစ္၏။ လူက်ပ္က်ပ္ၾကားမွ
ဖင္ႀကီးကို လာအေထာက္ခံရလွ်င္ တင္ယုႏြယ္ အလြန္သေဘာက်တတ္သည္။ ထိုအခါမ်ိဳးတြင္ ဖင္ကို
မသိမသာ လႈပ္ရမ္းေပးၿပီး အေနာက္ကလူကို အရသာေကာင္းေကာင္းႀကီးေပးတတ္သလို
သူမကလည္း လီးေခ်င္းႀကီး၏ အလုံး အထည္ အဖုအထစ္တို႔မွ ရရွိေသာ အေတြ႕ထူးကို
ခံစားတတ္သည္။ အေပးအကမ္းရက္ေရာသည္ဟုပင္ ေျပာရေပမည္။သူမေၾကာင့္ ဆင္းရမည့္ ကားမွတ္တိုင္ေက်ာ္သြားရသူ မနည္းေတာ့။ တင္ယုႏြယ္မွာ ထိုအျပဳအမူမ်ိဳးကို အလုပ္ေစာေစာဆင္းသည့္ အခါမ်ိဳးမွသာ လုပ္ခြင့္ရျခင္းေၾကာင့္ အခြင့္အေရးရတိုင္း ရက္ရက္ေရာေရာ အမ္းတတ္ေပသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္အိုးႀကီးရဲ႕ အထိအေတြ႕မွာ ေမ်ာပါလာရသူကေတာ့ က်န္ခဲ့သည့္ မွတ္တိုင္ကို ကားျပန္စီးေပေရာ့ပဲ။ အကယ္၍ တင္ယုႏြယ္၏ အေပးအေကြၽးေၾကာင့္ လြယ္မယ္ထင္ၿပီး လိုက္လုံးၾကလွ်င္လည္း သူမ အလုပ္ျပန္လာတိုင္း ငမ္းတတ္ၾကသည့္ လမ္းထ္ိပ္မွ ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီသမားမ်ားႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္သြားရမည္မွာ မလြဲေပ။
တင္ယုႏြယ္က ကြၽမ္းက်င္စြာ တိမ္းတတ္ ယိမ္းတတ္သည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးပင္ျဖစ္၏။ တင္ယုႏြယ္၏ အျပဳအမူအေပၚ ရႈံ႕ခ်အျပစ္ေျပာစရာေတာ့မရွိေပ။ သူမမွာ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးတက္ႂကြခ်ိန္၌ လင္ျဖစ္သူ၏ စြန္႔ခြာသြားမႈေၾကာင့္ ေလာကစည္းစိမ္ကို ေကာင္းစြာ မခံစားရရွာေပ။ သည့္အတြက္ေၾကာင့္ အျခားေယာက္်ားသားမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံျခင္းလည္းမရွိခဲ့။ အႏၲရာယ္ကင္းေသာ၊ လုံၿခဳံေသာ စိတ္အာသာေျဖနည္းမ်ိဳးႏွင့္သာ ဖင္ကို လီးနဲ႔အေထာက္ခံ အေတ့ခံကာ စိတ္ေျဖရာရွာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူမ၏ စိတ္မွာ နားလည္ရခက္ေလသည္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX XXXXXXXXXXXXXXXX
ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တင္ယုႏြယ္မွာ အျပန္ခက္ခဲ ကားရွားမႈေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္ေနရေပ၏။ မိုးကလည္း ခုနေလာက္က သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာထားျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ဆိုက္ကားသမားေတြ အရက္ဆိုင္ထဲ ေရာက္ေနၿပီလားဟု ေတြးေနမိသည္။ ကားလာရာလမ္းကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကားမီးေရာင္တခုေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ အားတက္သြားရသည္။
ေအာက္ဆိုက္ကားျဖစ္ပါေစဟု ဆုေတာင္းေသာ္လည္း တင္ယုႏြယ္ ဆုေတာင္းမျပည့္ခဲ့။ တကၠစီတစ္စီး ျဖစ္လို႔ေန၏။
” ဟြန္း.. ကားေတြကလည္း ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ မသိဘူး.. “
တင္ယုႏြယ္ စိတ္တိုစြာ ေရ႐ြတ္ရင္း ေျခေလးေဆာင့္ကာ ကားကို ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေမွ်ာ္ေနရာမွ ေနာက္သို႔ျပန္ဆုတ္ေနလိုက္သည္။ တကၠစီက တင္ယုႏြယ္ေရွ႕မွ ျဖတ္ေက်ာ္ေမာင္းသြားသည္။ ေရွ႕ႏွစ္လံေလာက္အကြာတြင္ ကားရပ္သြားၿပီး ေနာက္ျပန္ဆုတ္လာ၏။ တင္ယုႏြယ္ နားမလည္ႏိုင္သလိုႏွင့္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ကားက သူမေရွ႕မွာ တုံ႔ကနဲရပ္လာ၏။ ကားထဲမွာ ခရီးသည္မပါဘဲ ေမာင္းသူတဦးသာ ရွိေနသည္။
” ညီမ.. ဘယ္ျပန္မလို႔လဲ “
” ရတယ္ အစ္ကို.. ရတယ္.. က်မ လိုင္းကားေစာင့္ေနတာ.. “
” မဟုတ္ပါဘူး.. အစ္ကိုက ဘုရင့္ေနာင္ဘက္ ဂိတ္ျပန္ထိုးရမွာဆိုေတာ့ လမ္းႀကဳံရင္ ေခၚသြားေပးမလို႔ပါ.. ကားခေပးစရာမလိုပါဘူး.. လိုင္းကားေတြက ဒီအခ်ိန္ရွားသြားၿပီေလ.. ညီမတေယာက္ထဲ ညည့္နက္သြားမွာစိုးလို႔ပါ “
ပထမ သူမကို မေကာင္းတဲ့ မိန္းကေလးထင္သြားမွာစိုး၍ တင္ယုႏြယ္ အတင္းျငင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ကားေမာင္းသူက သူမ၏ အထင္ကို ရိပ္မိဟန္ျဖင့္ ေဖာ္ေဖာ္ေ႐ြေ႐ြေျပာဆိုကာ အကူအညီေပးသည့္သေဘာ ေျပာလာမႈေၾကာင့္ တင္ယုႏြယ္ အားနာသြားရသည္။
” အင္း.. က်မက အင္းစိန္ေစ်းနား ျပန္ရမွာ.. ကားဌားခေတာ့ မတတ္ႏိုင္ဘူးေနာ္.. “
” ရပါတယ္.. အစ္ကိုက ကူညီတာပါ.. ကဲ.. တက္.. တက္ “
ဒီလိုနဲ႔ တင္ယုႏြယ္တေယာက္ မိတ္ေဆြသစ္ေယာက္တိုးခဲ့ရျပန္သည္။ တကၠစီေမာင္းသူက အသက္(၃၈)ႏွစ္ခန္႔ရွိၿပီး ကိုသိန္းေမာင္ဆိုသူျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ႏွင့္ အမွတ္တမဲ့ ေတြ႕ဆုံျဖစ္သည့္ေန႔မွ ေနာက္ပိုင္းတြင္ေတာ့ သိန္းေမာင္မွာ သူမ အလုပ္ျပန္ကားေစာင့္သည့္ ကားဂိတ္အနီးတြင္ သူ၏ အဌားကားေလးျဖင့္ မေယာင္မလည္ ေရာက္ရွိေနတတ္ေတာ့ည္။ တင္ယုႏြယ္ျပန္တိုင္း သူ၏ကားျဖင့္ လိုက္ပို႔ေပးတတ္သည္။ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ႀကိဳပို႔လုပ္ေပးျခင္းေၾကာင့္ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ခင္မင္ရင္းႏွီးလာၾက၏။
သိန္းေမာင္ကလည္း ကေလးအေဖတခုလပ္တေယာက္ပင္ျဖစ္၏။ ထိုအေၾကာင္းကိုလည္း သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ကို ပြင့္လင္းစြာ ေျပာျပထားသည္။ သိန္းေမာင္၏ မိန္းမက ကေလးတေယာက္ႏွင့္ သူ႔ကိုထားပစ္ခဲ့ၿပီး လင္ငယ္ေနာက္သို႔ လိုက္သြားတာျဖစ္သည္။
တင္ယုႏြယ္မွာ သူမႏွင့္ ဘဝတူခ်င္းလည္းျဖစ္ၿပီး သူမအေပၚအကိုတေယာက္လို ေဖးမကူညီတတ္ေသာ သိန္းေမာင္ကို စာနာနားလည္ကာ ပိုမိုခင္မင္လာခဲ့သည္။ အခ်ိန္ေန႔ရက္တို႔ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္းႏွီးမႈကလည္း နက္ရႈိင္းလာခဲ့ေတာ့သည္။
တရက္မွာေတာ့…
” ညီမ.. ဒီေန႔အလုပ္နားလို႔ရလား “
” ဟင္.. အကို ဘာလုပ္မလို႔လဲ.. “
” ညီမကို တခုခုလိုက္ေကြၽးခ်င္လို႔ပါ.. ညက အကို ကားဆြဲေကာင္းတယ္ေလ “
တင္ယုႏြယ္ အလုပ္သြားခ်ိန္လာႀကိဳၿပီး သိန္းေမာင္က ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အစပိုင္း၌ တင္ယုႏြယ္ အလုပ္ျပန္ခ်ိန္သာ သိန္းေမာင္လာႀကိဳတတ္ေသာ္လည္း ရင္းႏွီးမႈပိုလာသည့္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္သြားခ်ိန္လည္း သိန္းေမာင္လိုက္ပို႔တတ္သည္။
ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္က သိန္းေမာင္ကို သူမတို႔လမ္းထိပ္မွတ္တိုင္တြင္ မေစာင့္ခိုင္းပဲ ေရွ႕တမွတ္တိုင္မွသာ ႀကိဳ၍ ေစာင့္ခိုင္းတတ္သည္။ သိန္းေမာင္ႏွင့္ ရင္းႏွီးမႈကို သူမတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွ ေျပာစရာျဖစ္လာမည္စိုး၍ပင္ျဖစ္သည္။ သူမက စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္တတ္ေသာ မိန္းကေလးမ်ိဳးျဖစ္သည္။
သိန္းေမာင္၏ ကမ္းလွမ္းမႈကို တင္ယုႏြယ္ လက္ခံလိုက္သည္။ သိန္းေမာင္အေပၚ စာနာသနားစိတ္ျဖင့္ သူမ သံေယာဇဥ္တြယ္မိေနၿပီျဖစ္သည္။ ထိုေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ အလိုကို လိုက္ေလ်ာမိတာျဖစ္သည္။
သိန္းေမာင္က စားေသာက္ဆိုင္တခုတြင္ ဟင္းအမည္စုံလင္စြာျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ကို ေကြၽးေမြး၏။
” စား.. ညီမ “
” အကိုလည္း စားေလ.. “
” ဟို.. အကိုနဲနဲေလာက္ ေသာက္ခ်င္တယ္.. ညီမ ခြင့္ျပဳပါလား “
ထမင္းစားခါနီး တပက္ႏွစ္ပက္ေလာက္ေသာက္တတ္ေသာ အက်င့္ေၾကာင့္ သိန္းေမာင္ေတာင္းဆိုလိုက္သည္။
” ရပါတယ္.. အကိုရဲ႕.. ေသာက္ခ်င္ေသာက္ပါ.. ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီးေတာ့ မေသာက္နဲ႔ေနာ္.. ကားေမာင္းရအုံးမွာ.. “
” အင္းပါ.. ညီမရဲ႕ “
သိန္းေမာင္ႏွင့္ တင္ယုႏြယ္တို႔ စားေသာက္လို႔ၿပီးသည့္ အခ်ိန္က ေန႔တဝက္ပင္မက်ိဳးေသး။ သိန္းေမာင္က သူမကိုေနာက္တခု ေတာင္းဆိုျပန္သည္။
” ညီမ.. မျပန္ပါနဲ႔အုံးေနာ္.. အကိုတို႔ ကားပတ္ေမာင္းၿပီး စကားေျပာၾကမယ္ေလ “
” အကိုက ကားမဆြဲေတာ့ဘူးလား.. “
” ဟင့္အင္း.. အကို ဒီေန႔ ညီမနဲ႔ ေလွ်ာက္လည္မယ္ စိတ္ကူးထားတာ “
” အို.. အကိုကလည္း.. “
တင္ယုႏြယ္ ရင္ထဲ သိမ့္ကနဲ ျဖစ္သြားသည္။ သိန္းေမာင္ျပဳမူေနပုံက သမီးရည္းစားေတြႏွယ္။ ေနာက္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ အၾကည့္ေတြကလည္း သူမအေပၚ အရမ္းစူးနစ္မႈရွိေနသည္ဟု တင္ယုႏြယ္ မိန္းမသားသဘာဝအရ ခံစားသိရွိေနျပန္သည္။
” အကိုတို႔ ကားေလွ်က္ေမာင္းၾကမယ္ေနာ္ “
တင္ယုႏြယ္ ေခါင္းညိတ္မိျပန္ပါသည္။ သိန္းေမာင္က သူ၏ ကားေလးကို လွည့္ပတ္ေလွ်ာက္ေမာင္းရင္း တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ ဦးတည္လာသည္။ ေအာင္ေဇယ်ႀကိဳးတံတားႀကီးကို ေက်ာ္လြန္၍ တြံေတးဘက္သို႔သြားေသာ လမ္းဘက္ ေမာင္းႏွင္ေန၏။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ဘယ္သြားမွာလဲ၊ ဘယ္ေမာင္းေနတာလဲ မေမး။ အသာၿငိမ္သက္ကာပင္ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။အခ်ိန္က ေနဝင္ဖ်ိဳးဖ်အခ်ိန္သို႔ပင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ သိန္းေမာင္က သူ၏ ကားေလးကို ကားလမ္းမႀကီးမွ ေဘးသို႔ သြယ္ဆင္းသြားေသာ လမ္းကေလးတခုဆီသို႔ ခ်ိဳးေကြ႕ခ်လိုက္ၿပီး ရပ္တန္႔ပစ္လိုက္၏။
” ညီမ.. ေအာက္ဆင္းေလ.. ေလေကာင္းေလသန္႔ေလးရႈၿပီး စကားေျပာၾကတာေပါ့ “
” မဆင္းခ်င္ဘူး အကိုရယ္.. “
တင္ယုႏြယ္ ရင္ေတြခုန္ေနသည္။ သိန္းေမာင္ သူမကို ဘာေၾကာင့္ ဒီကို ေခၚလာခဲ့သလဲဆိုတာ သူမစိတ္ထဲ သိေနသလိုပင္။ ေနာက္ၿပီး ထိုလမ္းၾကားေလးထဲ၌လည္း ကားႏွစ္စီး သုံးစီး ေနရာအေတာ္ျခားကာ ရပ္ထားေၾကာင္းေတြ႕လိုက္မိသျဖင့္ ဒီေနရာေလးက အတြဲေတြလာၿပီး ခ်စ္ၾကည္ႏူးတတ္ၾကသည့္ ေနရာေလးျဖစ္ေၾကာင္း သူမ နားလည္လိုက္ျခင္းေၾကာင့္လည္းပါသည္။
တင္ယုႏြယ္ မထုံတတ္ေတးနဲ႔ ၿငိမ္ေနေတာ့ သိန္းေမာင္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လို႔လာသည္။
အရက္ရွိန္ေၾကာင့္ ေသြးကလည္း ဆူေနျပန္ရာ စိတ္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း လူကပါခ်င္ေနသည္။
သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္လက္ကေလးကို ဆြဲယူလိုက္သည္။ ထိုမွ ပခုံးေလးကို လွမ္းဖက္လိုက္ျပန္၏။
” အို.. အကို.. “
တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားေလးႏွင့္ ေမာ့ၾကည့္သည္။ သိန္းေမာင္ကလည္း စူးစူးနစ္နစ္ျပန္ၾကည့္သည္။ အၾကည့္ခ်င္းဆုံသည္။ မ်က္လုံးခ်င္းစကားေျပာသည္။ ထိုမွရင္ဘတ္ခ်င္း နားလည္သြားၾကပုံရသည္။
ထိုင္ခုံတေနရာစီမွ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုက ပူးကပ္သြားၾကေတာ့၏။ သိန္းေမာင္က သူမ၏ ပခုံးသားအိအိေလးကို ခပ္တင္းတင္း ဆြဲေပြ႕ထားၿပီး ရွက္ေသြးေရာင္ျဖာေနေသာ ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကို ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ နဖူးျပင္၊ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့တို႔ကိုလည္း မက္မက္ေမာေမာျဖင့္ ယုယစြာနမ္း၏။
တင္ယုႏြယ္၏ လည္ပင္းေလးကေမာ့ေနၿပီး မ်က္လုံေလးကို ေမွးမွိတ္ထားကာ သိန္းေမာင္၏ အနမ္းကို ၾကည္ျဖဴစြာခံယူသည္။ သူမလက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို သိုင္းဖက္ထားရင္း ပြတ္သပ္ေပးေန၏။
သိန္းေမာင္တဆင့္ တက္ျပန္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖူးျပည့္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကို ဖိကပ္စုပ္နမ္း လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ ခႏၶာကိုယ္ေလးက ႐ုန္းကန္ခ်င္ဟန္ႏွင့္ တြန္႔ကနဲ တခ်က္ျဖစ္သြားေသာ္လည္း ခဏအတြင္းမွာပင္ ျပန္လည္ၿငိမ္သက္သြားရွာ၏။
သိန္းေမာင္လက္ရဲဇက္ရဲျဖစ္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ပခုံးသားေပၚမွ လက္ေတြက ရင္သားေပၚသို႔ေရာက္ရွိသြား၏။ ႏို႔အုံေတြကို အက်ႌေပၚမွပင္ ခပ္တင္းတင္းေလးဆုပ္နယ္ေပး၏။
” ႁပြတ္.. အြန္း.. ႁပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. အကို.. အဲလိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြယ္.. ညီမ မႀကိဳက္ဘူးကြာ.. “
” အရမ္းခ်စ္ေနမိၿပီ ႏြယ္ရယ္.. အကို အရမ္းခ်စ္ေနၿပီသိလား.. “
” အို..ႁပြတ္.. ႁပြတ္.. အြန္း.. ဟြန္း.. ႁပြတ္.. အင္း.. ဟင္း.. ဟင္း.. “
ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ျခင္းခံလိုက္ရသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ ျငင္းသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္က သူ႔ကိုနာမည္ပင္ အဖ်ားဆြတ္ေခၚၿပီး အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုေသာ စကားကို တတြတ္တြတ္ေျပာကာ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ထပ္မံ၍ အငမ္းမရ စုပ္နမ္းျပန္သည္။
သိန္းေမာင္၏ မြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းေတြကို တင္ယုႏြယ္တေယာက္ အံတုႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေပ။ တခဏအတြင္း ျပန္လည္တုန္႔ျပန္ေသာ အနမ္းမ်ား ေပးလိုက္မိေတာ့သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံးအသက္ရႉသံေတြ ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာေတာ့၏။
သိန္းေမာင္ ပိုမိုရဲတင္းသြက္လက္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ အက်ႌေအာက္သို႔လက္ကို လွ်ိဳသြင္းၿပီး အတြင္းမွ ဘရာစီယာေအာက္ထဲလက္ထိုးထည့္ကာ ေႏြးေထြးအိညက္ေသာ ႏို႔အုံေလးကို အုပ္ကိုင္ဖ်စ္ညႇစ္ေပးလိုက္သည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကိုလည္း လက္ျဖင့္ ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ျပန္၏။
” အြန္း.. အင္း.. ဟင္း.. “
တင္ယုႏြယ္ ရင္ဘတ္ေလး ေကာ့တက္လာသည္။ သူမ၏ လက္ကေလးေတြကလည္း သိန္းေမာင္၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို မခ်င့္မရဲဟန္ျဖင့္ စုန္ဆန္ပြတ္သပ္ေနရွာ၏။ တင္ယုႏြယ္မွာ လင္ျဖစ္သူႏွင့္ ကြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း ကင္းကြာေနခဲ့ရေသာ ကာမအရသာကို ႏူးညံ့ေသာ အထိအေတြ႕မ်ားဆီမွ စတင္ခံစားလာရၿပီျဖစ္သျဖင့္ ရမၼက္ေသြးမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဆူပြက္လာၿပီျဖစ္သည္။
သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ထိုင္ေနေသာခုံကို ေနာက္သို႔လွန္ခ်လိုက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမမွာ ပက္လက္ေလးျဖစ္လို႔သြားရသည္။
” သိပ္ခ်စ္တယ္.. ႏြယ္ရယ္ “
သိန္းေမာင္က ေျပာရင္း ကားေမာင္းသူထိုင္ခုံဘက္မွ ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ တင္ယုႏြယ္ထိုင္သည့္ ထိုင္ခုံဘက္သို႔ က်ပ္က်ပ္ညပ္ညပ္ျဖင့္ပင္ ဝင္၍ ပူးကပ္ထိုင္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ တင္ယုႏြယ္ကို ေထြးဖက္ေပြ႕ပိုက္ထားရင္း နဖူး၊ ပါးျပင္၊ လည္ပင္းတို႔ကို နမ္းျပန္သည္။ အက်ႌေအာက္သို႔ လက္ကို ႏႈိက္ၿပီး ႏို႔ေတြကိုလည္း ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။
တင္ယုႏြယ္မွာေတာ့ သိန္းေမာင္၏ ကိုင္တြယ္ပြတ္သပ္နမ္းရႈံ႕မႈမ်ားေၾကာင့္ အသက္ရႉသံမ်ား ျပင္းထန္ကာ ရင္ဘတ္ေလးကလည္း တခ်က္တခ်က္ေကာ့တက္သြားရရွာသည္။ ႏႈတ္မွလည္း တဟင္းဟင္းျဖင့္ ဖီလင္ေတြတက္ကာ ၿငီးျငဴသံေလးမ်ား ထြက္ေပၚေနျပန္ေသး၏။
သိန္းေမာင္၏ အကိုင္အတြယ္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ အဓိကေနရာေတြဆီသို႔ ေရာက္ရွိလာျပန္သည္။ လက္တဖက္က တင္ယုႏြယ္ ေက်ာေအာက္သို႔ထိုးသြင္းကာ လက္လွ်ိဳၿပီး ႏို႔ေတြကို ဆုပ္နယ္ေပးေနသည္။ က်န္လက္တဖက္ကေတာ့ တင္ယုႏြယ္၏ ဗိုက္သားေလးေတြေပၚ ပထမဆုံး အုပ္ကိုင္ပြတ္သပ္ရင္းမွ တျဖည္းျဖည္းေလွ်ာတိုက္ပြတ္ဆင္းသြားကာ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးေပၚတြင္ တ႐ြ႐ြပြတ္သပ္ေပးသည္။ ထိုမွ ေပါင္တံတုတ္တုတ္ေတြေပၚ ေျဖးညင္းစြာ ပြတ္သပ္ေပးျပန္သည္။
” အင္း.. ဟင္း.. အကိုရယ္.. ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ.. ႏြယ္မေနတတ္ေတာ့ဘူး.. အရမ္းဆိုးတာပဲ.. “တင္ယုႏြယ္က သူမကိုယ္သူမ သိန္းေမာင္ေခၚသည့္အတိုင္း ‘ႏြယ္’ဟုပင္ သုံးႏႈံးလိုက္ၿပီး ခပ္ခြၽဲခြၽဲေလး ေျပာလိုက္သည္။
ထိုအမူအရာေလးကို ၾကည့္ၿပီး သိန္းေမာင္၏ ရမၼက္ေတြပိုျပင္းထန္လာရကာ လက္ေတြက တင္ယုႏြယ္၏ ထမီစေအာက္နားမွ လွ်ိဳသြင္းကာ ေစာက္ဖုတ္အုံႀကီးကို မိမိရရ အုပ္ကိုင္ဖိညႇစ္လိုက္ေလေတာ့၏။
” အင့္.. ဟင့္.. အကိုရယ္.. “
တင္ယုႏြယ္ ဖင္ေလးက ႂကြတက္လို႔လာသည္။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သိန္းေမာင္က သူမ၏ ထမီေလးကို ခါးဆီသို႔ မရရေအာင္လွန္တင္ပစ္လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္ မျငင္းသာ။ မ်က္ႏွာေလးနီရဲၿပီး ရွက္ေနေသာ္လည္း အသာပင္ ၿငိမ္သက္ေနရွာ၏။ သူမလည္း ကာမေရယဥ္ေၾကာမွာေမ်ာကာ ရမၼက္ေစစားရာသို႔ လိုက္ပါခ်င္ေနမိၿပီျဖစ္၏။
ကားေခါင္းခန္း ေနရာက်ဥ္းက်ဥ္းက်ပ္က်ပ္ေလးထဲ၌ပင္ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သိန္းေမာင္ အသည္းအသန္ႀကိဳးစားေန၏။ အခ်ိန္အခါကလည္း ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံး ေမွာင္စျပဳေနၿပီမို႔ သိန္းေမာင္ ရဲတင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။
တင္ယုႏြယ္မွာလည္း ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ဗလာက်င္းေနရၿပီမို႔ သိန္းေမာင္အျမင္အာ႐ုံ၌ သူမ၏ အလွကို မက္ေမာေနၿပီျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကေတာ့ အဓိက ေစာက္ဖုတ္ေလးေပၚ၌ လုံၿခဳံစြာ ဖုံးအုပ္ထားဆဲပင္။ သို႔ေပမယ့္ သူမေစာက္ဖုတ္အုံေလးက ပင္တီေလးေအာက္မွပင္ ေဖာင္းႂကြခုံးထလို႔ေနသည္။ ထိုေနရာသို႔ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာ ငုံ႔ၾကည့္လိုက္သည္။
ရွက္လြန္းသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ မ်က္လုံးေလးကိုစုံမွိတ္ထားသည္။ အသားေတြကလည္း တဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ ကေလးတေယာက္ေမြးဖူးေသာ မိန္းမေပမယ့္ ႀကဳံေတြ႕ေနရသည့္ အေျခအေန၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္အခါက သူမကို ရင္ဖိုကာစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္။
သိန္းေမာင္က သူမ၏ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေလးကို ခက္ခက္ခဲခဲခြၽတ္ေနသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ကူညီကာ ဖင္ႂကြေပးၿပီး အခြၽတ္ခံသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက မက္ေမာစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေပၚထြက္လာေတာ့သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေအာက္ပိုင္းႀကီးက ေယာက္်ားႏွင့္ေဝးတာၾကာၿပီမို႔ အားသစ္အင္သစ္ေတြႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးစြင့္ကားလွ်က္ တင္းေမာက္လွ်က္ရွိေလသည္။
ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စားမတတ္ ဝါးမတတ္ျဖင့္ သိန္းေမာင္ မက္ေမာစြာၾကည့္သည္။ တံေထြးကိုလည္း ခဏခဏမ်ိဳခ်လို႔ေနေသး၏။ သူ႔စိတ္ေတြကို ခ်ဳပ္တီး၍ မရႏိုင္ေတာ့။ သူဝတ္ထားေသာ ပုဆိုးကို ေခါင္းေပၚမွပင္ ေက်ာ္၍ ခြၽတ္လိုက္သည္။ သိန္းေမာင္လီးႀကီးက တဆတ္ဆတ္ျဖင့္ အလြန္မင္း ေတာင့္တင္းမာေက်ာလို႔ေန၏။ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တဖက္ကို ဆြဲမၿပီး လက္ျဖင့္ ထိန္းကာ သူမ၏ ေပါင္တန္ရွိရာေနရာသို႔ သူ႔ဒူးကိုေထာက္ကာ ေပါင္ၾကားထဲတြင္ ေနရာယူလိုက္သည္။ က်ဥ္းက်ပ္လွေသာ ကားေရွ႕ခန္းထဲ၌ပင္ မရ ရေအာင္လိုးဖို႔ သိန္းေမာင္ႀကိဳးစားေနေလသည္။
ကားအတြင္း မီးမွိန္မွိန္ေလးေၾကာင့္ မသဲမကြဲျမင္ေနရေသာ ေစာက္ဖုတ္အုံဆီသို႔ သူ၏ လီးကို ေတ့ေထာက္လိုက္သည္။
” အင္း.. ဟင့္.. အကို.. “
လီးက ေစာက္ေစ့ေပၚတည့္တည့္ ထိုးေထာက္လိုက္မိသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္ က်င္ခနဲခံစားလိုက္ရၿပီး ေကာ့တက္သြားသည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ လီးေထာက္မိမွ သူမ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ေတြထေနသလဲဆိုတာ သိန္းေမာင္သိလိုက္ရသည္။ ေစာက္ပတ္ဝတြင္ ပူေႏြးခြၽဲပ်စ္ေသာ အရည္ၾကည္မ်ား စို႐ႊဲေနသည္ကို လီးထိပ္ႀကီးမွတဆင့္ ထိေတြ႕ခံစားလိုက္ရျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
သိန္းေမာင္ သူ၏ လက္တဖက္ကို အကူအညီယူကာ ေစာက္ေခါင္းဝကို ခ်ိန္၍ ေတ့ေထာက္ၿပီး
ဖိလိုးသြင္းလိုက္ေတာ့သည္။
” ႁပြတ္.. ဖြတ္.. ဒုတ္.. “
” အ.. အင့္.. ဟင့္.. ဟင္း.. “
လီးက အရည္ၾကည္ေတြ ႐ႊဲနစ္ေနေသာ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ေလွ်ာကနဲ တရွိန္ထိုးေဆာင့္ဝင္ကာ လီးဒစ္ႀကီးက သားအိမ္ကို ေျပးေဆာင့္သည္။ ဒါေပမယ့္ တင္ယုႏြယ္ အသာေလး ခံႏိုင္သည္။ သိန္းေမာင္၏ေဆာင့္ခ်က္ကို အသံေလးထြက္ၿပီး သာမန္ၿငီးျငဴ႐ုံမွ်သာ ျပဳသည္။ သိန္းေမာင္လီးက တုတ္ခိုင္ေသာ္လည္း (၅)လက္မေလာက္ရွည္သည္။ ကားထိုင္ခုံေပၚ ေခြေခါက္ၿဖဲကားသည့္ ပုံစံျဖင့္ အလိုးခံေနရျခင္းေၾကာင့္သာ သားအိမ္ကို လီးက သြားေဆာင့္မိျခင္းျဖစ္သည္။
သိန္းေမာင္က လီးစဝင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဆက္တိုက္ပင္ မရပ္မနားေဆာင့္ ေဆာင့္လိုးသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက အားပါလွသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း ေကာ့ခံသည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားမ်ားျဖင့္လည္း လီးကို ဆြဲညႇစ္ေပးသည္။ ေအာက္ေပးေကာင္းေကာင္းျဖင့္ အလိုးခံသည္။
တင္ယုႏြယ္၏ အေပးေကာင္းမႈေၾကာင့္ သိန္းေမာင္၏ လီးတေခ်ာင္းလုံး ပူထူက်င္ဆိမ့္တက္လာရေတာ့သည္။ ေဆာင့္ခ်က္လိုးခ်က္ေတြကလည္း အဆမတန္ျမန္ဆန္ျပင္းထန္လာေတာ့၏။
” ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. “
” အင့္.. ဟင့္.. ဟင့္.. အင္း.. အင္း.. ဟင္း.. “
ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္လာသည္။ ျမန္လာသည္။ သိန္းေမာင္ၿပီးခ်င္လာသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အတြင္းသားမ်ားျဖင့္ အတင္းဆြဲညႇစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အရသာေတြ႕ကာ ဖီးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ကင္းကြာျပတ္လပ္ေနခဲ့ေသာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာခံစားေနရသည္။
သိပ္မၾကာခင္မွာပင္…
” ဖြတ္.. ဖတ္.. ဖြတ္.. ႁပြတ္.. ပ်စ္.. ဖြတ္.. ဖတ္.. “
” အ.. အ.. အင္း.. ဟင့္.. ဟင္း… “
ဟင္းကနဲ သံရွည္ဆြဲသံကို ၾကားလိုက္ရၿပီး တင္ယုႏြယ္တကိုယ္လုံး တြန္႔လိမ္ေကာ့တက္လို႔သြား၏။ သူမၿပီးသြားေၾကာင္း သိန္းေမာင္သိလိုက္သည္ႏွင့္ ခဏမွာပင္ သူ၏လီးထိပ္မွ သုက္ရည္ေတြကို တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသို႔ ပန္းထဲ့လိုက္ေတာ့ေလသည္။ထိုအျဖစ္အပ်က္မွအစျပဳ၍ တင္ယုႏြယ္ႏွင့္ သိန္းေမာင္တို႔လစ္ပင္းတူဂဲသားမ်ားအျဖစ္ တြဲေနၾကေတာ့သည္။ ထိုဆက္ဆံမႈမ်ိဳးကို ႏွစ္ေယာက္လုံးက ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံထားၾကျခင္းျဖစ္ေလသည္။ သားသမီးကိုယ္စီရွိၾကသူမ်ားမို႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းျခင္းမျပဳၾကတာပဲရွိသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္၏ တကၠစီေမာင္းသည့္ အသိုင္းအဝိုင္းမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလုံးက သူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးအေျခေနကို နားလည္ထားၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တင္ယုႏြယ္မွာလည္း သိန္းေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္းအေတာ္မ်ားမ်ားႏွင့္ သိကြၽမ္းလာခဲ့ေလသည္။
သိန္းေမာင္ ဂိတ္ထိုးတတ္သည့္ ဘုရင့္ေနာင္လမ္းဆုံအနီးရွိ တကၠစီဂိတ္သို႔ သူမအေရာက္အေပါက္မ်ားလာခဲ့သည္။ ယခင္ကတည္းက ေယာက္်ားေလးမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ တရင္းတႏွီးေနတတ္ေသာ တင္ယုႏြယ္မွာ ဂိတ္တြင္ သိန္းေမာင္ မရွိသည့္အခါမ်ား၌လည္း သိန္းေမာင္၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ပင္ အဖြဲ႕က်ေနတတ္ေလသည္။
” မႏြယ္တို႔ကေတာ့ တေန႔ၿပီးတေန႔ ပိုပိုလွလာသလိုပဲေနာ္ “
” ဟြန္း.. လာေျမ ွာက္မေနစမ္းပါနဲ႔.. စလင္းရယ္.. ငါ လခမထုတ္ရေသးဘူး.. “
” ဟာဗ်ာ.. မုန္႔စားခ်င္လို႔ ေျမ ွာက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ်.. တကယ္ေျပာတာပါ “
” ဟင္း.. ဟင္း.. ဟင္း.. “
တင္ယုႏြယ္ သေဘာေခြ႕ေနသည္။ မိန္းမတို႔ သဘာဝ အေျမ ွာက္ႀကိဳက္သည္ပဲ မဟုတ္လား။ ဒီ စလင္းဆိုတဲ့ ပထန္ကျပားေကာင္ေလးကလည္း ဘယ္သူနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ ေအာက္က်ိဳ႕ၿပီး ေပါင္းတတ္သည့္လူမ်ိဳး။ ဒီေတာ့ သူမႏွင့္ အၿမဲလိုလို စကားလက္ဆုံက်ကာ ေခၚေျပာႏႈတ္ဆက္ ရင္းႏွီးမႈပိုရွိေနသူျဖစ္၏။
သိန္းေမာင္ကေတာ့ သူ ကားဆြဲေကာင္း၍ ဝင္ေငြေျဖာင့္သည့္အခါတိုင္း တင္ယုႏြယ္ကို ေခၚေခၚၿပီး တည္းခိုခန္းတခုမွာ အပီျဖဳတ္သည္။ သူမကလည္း သိန္းေမာင္ဆႏၵအတိုင္း အၿမဲပင္ လိုက္ေလ်ာသည္။ ဒါေပမယ့္ သိန္းေမာင္နဲ႔ ကာမဆက္ဆံခ်ိန္မ်ား၌ တင္ယုႏြယ္ အလိုမျပည့္မႈမ်ား ႀကဳံလာရသည္။ သိန္းေမာင္လီးက လုံးပတ္တုတ္ေသာ္လည္း သိပ္မရွည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမမွာ အားရတင္းတိမ္ျခင္းမရွိေပ။ ၿပီးေတာ့ သိန္းေမာင္က သုက္ထြက္လည္း အနည္းငယ္ျမန္သည္။
စၿပီးခ်စ္စ လိုးစတုန္းကေတာ့ သိန္းေမာင္က တႀကိမ္ဆုံလွ်င္ ၂ခ်ီေလာက္ေတာ့ အနည္းဆုံးျဖဳတ္တတ္သည္။ ေနာက္ပိုင္း ဆက္ဆံမႈအႀကိမ္မ်ားလာသည္ႏွင့္အမွ် တင္ယုႏြယ္အေပၚ တပ္မက္စိတ္ေလ်ာ့ပါးလာၿပီး တခ်ီေကာင္းသာ ျဖဳတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
လင္နဲ႔ကြဲၿပီး လီးငတ္ေနတဲ့ တင္ယုႏြယ္တေယာက္ အလိုးခံစရာ လီးတေခ်ာင္းရေတာ့လည္း အားရတင္းတိမ္မႈမရွိသျဖင့္ အခက္ႀကဳံေနရေတာ့သည္။
–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–
ဒန္တန္႔တန္–ဒန္တန္႔တန္–
တေန႔ သိန္းေမာင္က တင္ယုႏြယ္ကို တည္းခိုခန္းမွာ ေခၚဝိုက္ၿပီး အျပန္၌ သူ႔ကားကို ခရီးသည္တဦးက တားေလသည္။ ခရီးသည္က ခရီးေဝးသြားမည့္သူ။ ပိုက္ဆံအေတာ္ရမည့္ ခရီးျဖစ္သည္။
” အကို ေအာ္ဒါလိုက္သြားလိုက္မယ္ ႏြယ္.. ႏြယ့္ကို ဂိတ္မွာ ခ်ထားေပးခဲ့မယ္.. အဲဒီက ျပန္လို႔ အဆင္ေျပမလား “
” ရတယ္ အကို.. လိုက္သြားလိုက္ပါ.. “
တည္းခိုခန္းမွ အျပန္ တင္ယုႏြယ္ကို သိန္းေမာင္က လိုက္ပို႔ေနက်ျဖစ္ေသာ္လည္း ဒီေန႔ေတာ့ အေျခအေနက ေျပာင္းသြားသည္။ ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ သူမ ဆင္းက်န္ခဲ့ၿပီး သိန္းေမာင္က ဘုရင့္ေနာင္ တံတားဘက္မွ တက္သြားၿပီး နယ္ေအာ္ဒါလိုက္သြားခဲ့သည္။
ဂိတ္ထဲမွာ စကားဝင္ေျပာဦးမည္ျပဳၿပီးမွ တင္ယုႏြယ္ အိမ္ကိုပဲတန္းျပန္ေတာ့မယ္ဟု စိတ္ကူးကာ လိုင္းကားဂိတ္ဘက္သို႔ ေလွ်ာက္လာခဲ့ေလသည္။
” မမႏြယ္.. ဘယ္သြားမလို႔လဲ “
” ဟယ္..စလင္း ငါျပန္ေတာ့မလို႔.. ကားေစာင့္ေနတာ.. “
” က်ေနာ္နဲ႔လိုက္ခဲ့ေလ.. ဒီခရီးသည္ အစ္ကို႔ကိုပို႔ၿပီးရင္ ျပန္လိုက္ပို႔မယ္ “
စလင္းက ပ်ဴဌာခ်ိဳသာစြာ ေခၚေနေတာ့ တင္ယုႏြယ္ မျငင္းသာေတာ့။ ခရီးသည္က ေနာက္မွာထိုင္ေနျခင္းေၾကာင့္ သူမ ကားေရွ႕ခန္းထဲသို႔ ေစြ႕ကနဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ခရီးသည္က ႀကိဳ႕ကုန္းဘက္သြားမွာ ျဖစ္သည္။ တင္ယုႏြယ္ အျပန္လမ္းသင့္သည္။ ဒါေပမယ့္ စလင္းက ဘုရင့္ေနာင္ေအာက္လမ္းမွ ပတ္ၿပီးေမာင္းေနသည္။ ခရီးရွည္ေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္၏။ သြားရာလမ္းတေလွ်ာက္ စလင္းက ကားဂီယာထိုးတိုင္း တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တန္ေတြကို မထိ ထိေအာင္ ျပဳလုပ္ေနသည္။ တင္ယုႏြယ္ကလည္း အေတြ႕အထိကို ခံစားမိေသာ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္သာ ေဆာင္လို႔ေနသည္။
စလင္း၏ ဂီယာထိုးေသာလက္က သူမေပါင္ကို လာထိမိတိုင္း အေတြ႕ကို ၿငိမ္သက္စြာ ခံစားေနသည္။ မၾကာေသးသည့္အခ်ိန္က သိန္းေမာင္ႏွင့္ လိုးေဆာ္ခဲ့ရာ၌ တင္းတိမ္ျခင္းမရွိေသးေသာ စိတ္ကို ဤအထိအေတြ႕ျဖင့္ အာသာေျဖေနမိသည္။
ခရီးသည္ပို႔ၿပီးေတာ့ စလင္းမွာ ပိုအတင့္ရဲလာသည္။ မေတာ္တဆလိုလို လုပ္ေနရာမွ သိသိသာသာႀကီး ေပါင္တန္ေတြကို ထိေတြ႕ကိုင္တြယ္လာသည္။ ဒါကိုလည္း သူမ မသိသလို လုပ္ေနျပန္သည္။ အမွန္ေတာ့ တင္ယုႏြယ္မွာ စလင္းဆီမွ အထိအေတြ႕ေလးတခုအေပၚ အေျခခံၿပီး မျပည့္ဝခဲ့ေသာ သူမ၏ ရမၼက္စိတ္ေတြကို ေျဖေဖ်ာက္ေနျခင္းျဖစ္ေလသည္။
စလင္း၏ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူမကို လက္တည့္စမ္းၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး သိမ္းသြင္းအေခ်ာင္ႏႈိက္ကာ ကာမကိုအရယူဖို႔ ႀကံစည္ေနသည္ကို တင္ယုႏြယ္ မသိ။
” မႏြယ္.. အခ်ိန္ရေသးလား “
” ဟင္.. ရပါတယ္.. ဘာျဖစ္လို႔လဲ စလင္း.. “
” က်ေနာ္ အိမ္ခဏဝင္ခ်င္လို႔.. လိုင္စင္သက္တမ္းတိုးစာ႐ြက္ ယူစရာရွိတာ ေမ့က်န္ခဲ့လို႔.. ခဏပါ.. ျဖစ္လား “
” ရပါတယ္.. သြားေလ.. “ဝယ္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကား ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေလသည္။
စလင္းက မေျပာမဆို တင္ယုႏြယ္ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ မ်က္ႏွာ အပ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
တင္ယုႏြယ္၏ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စလင္းက အျပတ္အသပ္ မက္မက္ေမာေမာ ယက္ေပးေနသည္။
လွ်ာျပားႀကီးျဖင့္ ဖင္ဝမွ ေစာက္ေစ့အထိ အျပားလိုက္ယက္တင္သည္။ အေစ့ကိုစုပ္သည္။
” ပလပ္.. ျပတ္.. ႁပြတ္.. ႁပြတ္.. “
” အ.. ရွီး.. ဟင္း.. စလင္းရယ္ ႀကံႀကံဖန္ဖန္.. “
ကေလးတေယာက္ေမြးတဲ့အထိ ေပါင္းခဲ့တဲ့ လင္ကလည္း တင္ယုႏြယ္ကို ေစာက္ဖုတ္မယက္ေပးခဲ့ဖူးဘူး။
သူမကို ခ်စ္ပါသည္ဆိုေသာ သိန္းေမာင္လည္း မယက္ေပးခဲ့။
ယခု ရမၼက္ဆႏၵေၾကာင့္ လိုက္ေလ်ာမိခဲ့ေသာ ကိုစလင္းက်မွ သူမကို အပီအျပင္ ၾကင္နာျပေနေတာ့ တင္ယုႏြယ္ ဘဝင္ခိုက္သြားရျပန္သည္။
ေစာက္ပတ္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ စုပ္ယက္ေပးေနေသာ စလင္း၏ ဦးေခါင္းမွ ဆံပင္လိမ္လိမ္ေလးမ်ားကို တင္ယုႏြယ္က
လက္ကေလးျဖင့္ ဖြဖြ႐ြ႐ြေလး ပြတ္သပ္ေပးရင္း ကာမဖီလင္ကို အပီအျပင္ ခံစားလို႔ေနသည္။
” အ.. ဟင့္.. အိုး.. ဟင္း.. အ.. ရွီး.. အင္း.. “
” ႁပြတ္.. ပလပ္.. ရွလူး.. ရွလူး “
” အာ.. ရွီး.. ေကာင္းလိုက္တာ.. စလင္းရယ္.. “
စလင္းလွ်ာၾကမ္းႀကီးက ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတေလွ်ာက္၊ ေစာက္ေစ့၊ ေစာက္ေခါင္းအေပါက္ဝေလးႏွင့္
ေစာက္ပတ္အတြင္းသားနီနီရဲရဲေလးေတြ အေပၚ လႈပ္ရွားလိုက္ေလတိုင္း တင္ယုႏြယ္တကိုယ္လုံး တုန္ရီလႈိက္ေမာေနရၿပီး
ႏႈတ္မွလည္း အသံမ်ိဳးစုံကို ညီးတြားေနရေလသည္။
” ႁပြတ္.. ပလပ္.. ႁပြတ္.. ႁပြတ္.. “
” အဟင့္.. ဟင့္.. ဟင္း.. အ.. စ..စလင္း ေတာ္..ေတာ္ၿပီ..ဟာ.. အင္း.. ဟင္း.. “
တင္ယုႏြယ္ ေစာက္ပတ္ေလး က်င္ဆိမ့္တက္လာၿပီး ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ကိုစလင္းေခါင္းကို အတင္းဆြဲမကာ
ေစာက္ဖုတ္ဆီမွ ခြာထုတ္ပစ္လိုက္ရသည္။ လီးျဖင့္ အလိုးမခံရေသးဘဲ ၿပီးသြားမွာစိုး၍ ယခုလို တားလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။စလင္းက ေစာက္ဖုတ္ယက္ေပးၿပီးသြားေတာ့ တင္ယုႏြယ္ကို လိုးဖို႔တာစူလိုက္သည္။ သူမကို လိုးခ်င္ေနခဲ့တာၾကာၿပီမို႔ ယခုလို အေျခအေနေပးလာသည့္အခါ ခ်က္ခ်င္းတက္လိုးပစ္ခ်င္ေနတာျဖစ္သည္။ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားေလးျဖစ္ေနေသာ တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္ၾကားထဲသို႔ စလင္းက ေနရာယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ႔ခါးမွ ပုဆိုးမွာ ခြၽတ္ထားၿပီးျဖစ္ရာ စလင္း၏ လီးမဲမဲႀကီးမွာ ေငါက္ေငါက္ ေငါက္ေငါက္ႏွင့္ ထိုးေထာင္ေနေလသည္။ သူ႔လီးေခ်ာင္းႀကီးက ျဖဴေဖြးေသာ တင္ယုႏြယ္၏ ေပါင္တံသြယ္သြယ္မ်ားႏွင့္ လုံးဝဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္လို႔ေနသည္။ လီးက လုံးပတ္သိပ္မႀကီး။ ဒါေပမယ့္ က်ပ္လုံးေလာက္ရွိၿပီး အရွည္က တထြာႏွင့္ လက္ေလးဆစ္ေလာက္ရွိရာ တရားလြန္ ရွည္သည့္ လီးပင္ျဖစ္သည္။
ကိုစလင္း၏ လီးကို ျမင္လိုက္ေတာ့ တင္ယုႏြယ္ တံေထြးပင္မ်ိဳခ်လိုက္မိၿပီး ရင္ထဲ နင့္ကနဲ ခံစားလိုက္သည္။ သိန္းေမာင္၏ လီးက သူမအတြက္ တိုေသာေၾကာင့္ အာသာမေျပခဲ့။ ယခုေတာ့..။
စလင္းက တင္ယုႏြယ္ ဒေကာက္ခြက္ကို သူ႔လက္ျဖင့္ ခ်ိတ္ယူမၿပီး သူမ၏ ဖင္ဆုံႀကီး ပိုမိုႂကြတက္လာေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္သည္။ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္ႀကီး ႂကြတက္လာ႐ုံသာမက ေပါင္ကို ၿဖဲလိုက္သလိုလဲ ျဖစ္သြားတာမို႔ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးေတြပါ ၿပဲအာသြားသည္။
ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးက တင္ယုႏြယ္ ေစာက္ဖုတ္ေပၚ ဟိုထိုးသည္တိုက္ျဖင့္ တြင္းဝင္မေျဖာင့္ ျဖစ္ေနသည္။ စလင္းက သူမ၏ ဒေကာက္ခြက္ကို ခ်ိတ္ယူၿပီး လက္ေထာက္ထားရျခင္းေၾကာင့္ လီးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္သြင္းလို႔မရေခ်။
လီးက ေတာ္႐ုံနဲ႔ဝင္မလာေတာ့ တင္ယုႏြယ္ စိတ္မရွည္ေတာ့။ အလိုးခံခ်င္ေနသည္မွာ ႐ြထေနေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ၏ လက္ကို ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုၾကား လွ်ိဳသြင္းၿပီး လီးကို ဆြဲကိုင္ကာ ေစာက္ပတ္အဝတြင္ ေတ့ေပးလိုက္ေတာ့သည္။
တင္ယုႏြယ္၏ အလိုက္သိမႈေၾကာင့္ စလင္းသေဘာက်သြားကာ ေစာက္ေခါင္းဝမွာ ေတ့ထားေသာ သူ႔လီးကို ေစာက္ပတ္ထဲ ေဆာင့္ခ်လိုးသြင္းလိုက္ေလသည္။
” ဖြတ္.. ဖတ္.. ဒုတ္.. “
” အ.. အား.. ဟင့္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. စလင္းရယ္.. အင္း.. ဟင္း.. “
တင္ယုႏြယ္ခမ်ာ ထိထိမိမိႀကီး ေဆာင့္လိုးခံလိုက္ရသျဖင့္ ကိုစလင္းကို တၿငီးၿငီးလိုက္မိသည္။ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔တိုးဝင္လာေသာ စလင္း၏ လီးႀကီးက အေတာ္သန္၍ မာေက်ာလြန္းလွသည္။ သိန္းေမာင္လီးထက္ အမ်ားႀကီးသာသည္။ ကိုသိန္းေမာင္မွာ အသက္(၃၈)ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္၍ သူ႔သားေလာက္ရွိေသာ စလင္း၏ လီးေလာက္ေတာ့ ဘယ္ မာ ႏိုင္ေတာ့မလဲ။ မာေက်ာေသာ လီး၏ ထိမိမႈအတိုင္းအတာက ပိုသျဖင့္ တင္ယုႏြယ္မွာ တကိုယ္လုံးဆိမ့္တက္၍ ေသြးသားေတြဆူပြက္လာၿပီး စင္းက်ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး စလင္း၏ ႏႈတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းေတာ့သည္။
” ႁပြတ္.. စြပ္.. ႁပြတ္.. စြပ္.. “
” အင့္.. အင့္.. အင့္.. “
ႏႈတ္ခမ္းခ်င္းခြာၿပီး တင္ယုႏြယ္၏ ေျခႏွစ္ဖက္ကို အထက္သို႔ ထပ္တြန္းတင္လိုက္သည္။ ထိုအခါက်မွ ေစာက္ပတ္ျဖဴျဖဴေလးထဲသို႔ တင္းၾကပ္စြာ ထိုးသြင္းထားေသာ လီးမဲမဲႀကီးကို ထင္ရွားစြာေတြ႕ရသည္။ ျဖဴဝင္းအိစက္ရွင္းသန္႔ေနေသာ ေစာကပ္ပတ္ေဖြးေဖြးေလးထဲသို႔ မည္းနက္ေျပာင္တင္းေနေသာ လီးေခ်ာင္းႀကီးက ဇိကနဲ ဇိကနဲ ပက္ပက္စက္စက္ လိုးဝင္ေနသည္။
လီးခ်င္း မတူသည့္အရသာကို တင္ယုႏြယ္ သိရွိခံစားလာရသည္။ တမ်ိဳးစီကြဲျပားေသာ အရသာကိုလည္း သတိျပဳမိလာသည္။ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက ျပင္းလွသည္။
” ႁပြတ္.. စြပ္.. ႁပြတ္.. စြပ္.. “
” အင့္.. အင့္.. အင့္.. “
” နာလို႔လား.. ႏြယ္ “
” ဟင့္အင္း.. ေကာင္း..လို႔.. “
” ဒါဆို.. ဆက္ၿပီး ေဆာင့္လိုးမယ္ေနာ္ “
” အင္း.. ကိုလင္း သေဘာ.. “
တင္ယုႏြယ္ စလင္းႏွင့္က်မွ အေပးအယူတည့္ေနသည္။ ခ်စ္သူရည္းစားပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ ကာမဆက္ဆံမႈတခုထဲအတြက္ ပတ္သက္ေသာ သေဘာျဖင့္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ပြင့္လင္းတာလည္းျဖစ္သည္။
စလင္းတေယာက္ တင္ယုႏြယ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ျဖဳတ္သည္။ စၿပီး ခင္မင္ရင္းႏွီးကတည္းက ေဆာ္ခ်င္ေနေသာ စိတ္အခံရွိသူမို႔ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ အားမနာတမ္း ဆြဲေပးလိုက္သည္။
တင္ယုႏြယ္ကလည္း ထိထိမိမိအလိုးခံေနရေတာ့ အရသာေတြ႕ကာ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးေကြၽးကာ အဘြတ္ခံသည္။ စလင္း စိတ္ႀကိဳက္ေဆာင့္လိုး မၿငီးမျငဴအဗ်င္းခံသည္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မညႇာမတာ ပိုးစိုးပက္စက္ လိုးၾကေဆာ္ၾကခံၾကေလသည္။
စလင္းက တင္ယုႏြယ္ကို နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ တြယ္သည္။ သူမေယာက္်ားေဟာင္းေရာ၊ ကိုသိန္းေမာင္ပါ မတီးခဲ့ရသည့္ တင္ယုႏြယ္၏ ဖင္ပါကင္ေလးကိုပါ စလင္းက ဖြင့္လိုက္သည္။ တေန႔လုံးနီးပါး အသားကုန္သမၿပီး ညမိုးခ်ဳပ္ခါနီးမွပင္ တင္ယုႏြယ္ကို ျပန္ပို႔လိုက္ေလသည္။
တင္ယုႏြယ္မွာ စလင္းကို ကုန္းရတာကို အသဲခိုက္သြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ စလင္းကို မခ်စ္။ ကာမဆက္ဆံေဖာ္တေယာက္လိုသာ ခံစားလို႔ရသည္။ တင္ယုႏြယ္အတြက္မူ စလင္းက ဆႏၵျဖည့္ဖက္သာ ျဖစ္ေလေတာ့၏။ ဤသို႔ျဖင့္ တင္ယုႏြယ္၏ လိုအပ္ေနေသာ ကြက္လပ္ေလးကို စလင္းတေယာက္ အခြင့္သင့္တိုင္း ျဖည့္ေပးသြားရင္း..
တခုလပ္မွာ ကြက္လပ္.. မရွိပါ..
ၿပီးပါၿပီ ။
