ႏွင္းဆီပန္းကေလး

သစ္သားျပားေလးရဲ႕ခ်ိဳင့္ေနတဲ့ အပိုင္းေလးေတြေပၚမွါ ေက်ာ့ရွင္းတဲ့ လည္တိုင္ေလးရယ္ လက္ေကာက္ဝတ္ ႏုႏုေလးရယ္ကို တင္လိုက္သည္။ ေဒါက္ကနဲ ထိပ္တုံရဲ႕ အေပၚပိုင္းကို ပိတ္ခ်လိုက္သံႏွင့္ အတူ ဂေလာက္ခနဲ ေသာ့ခတ္သံကို ပါ ၾကားလိုက္ရသည္။ မလြတ္ေျမာက္ေအာင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံလိုက္ရၿပီဆိုတဲ့ အသိက ကြၽန္မကို ရင္တစ္လွပ္လွပ္ခုန္ေစသည္။ ဟား ဟား ဟားဟား ဟု ေအာ္ရယ္ေသာ အသံနက္ႀကီးကို အေနာက္ဘက္ေန က်က္သီးထဖြယ္ရာ ၾကားရသည္။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ သူေဌးမႀကီး ေဒၚႏွင္းဆီမွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ေတြးယူရတယ္။ ခင္းဗ်ားဒါကို တစ္ကယ္ႀကိဳက္ေနၿပီပဲ ခင္ဗ်ားကို ခင္ဗ်ားဘယ္အေနအထားျဖစ္ေနမလဲေကာ ေတြးမိရဲ႕လား ကြၽန္မေတြးမိတာေပါ့ ကြၽန္မရဲ႕ တင္းရင္းတဲ့ တင္ပါးေတြကို ကုန္းထားရၿပီး ဆူၿဖိဳးတဲ့ရင္ေသးေတြနဲ႔ ခါးကို ကိုင္းၫႊန႔္ထားတဲ့ အေနအထားဟာ သိပ္ရွက္စရာေကာင္းမွန္းေတြမိတာေပါ့ ကြယ္လြန္သူ အရာရွိတစ္ဦးရဲ႕ ဇနီမယား ယခု လက္ရွိ ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆုံးေတြထဲက တစ္ဦးမို႔သာ ကြၽန္မကို ေဒၚတပ္ေခၚၾကတာ ။ အသက္က ၂၇ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ သားသမီးမဖြားဖူးသူ မိန္းမတစ္ေယာက္…….။ ေျဖပါဦး ေဒၚႏွင္းဆီရဲ႕ မင္းသိပ္ႀကိဳက္ေနၿပီမွတ္လား….။ ဟုတ္ကဲပါရွင္ ကြၽန္မ အရမ္းႀကိဳက္ေနပါၿပီ အို …မင္းက ယုတ္ညံတဲ့ ကြၽန္စိတ္ရွိတဲ့ မိန္းမဆိုတာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိၿပီေပါ့ ေျပရင္းနဲ႔ ကြၽန္မအနီးထိုင္ကာ ရင္ဖုံးအက်ႌေအာက္က ေဖာင္းအိတဲ့ ဘယ္ဘက္ရင္အုံေလးကို စုပ္နယ္လိုက္သည္ဖ။ အ…ဟုတ္ပါတယ္ ကြၽန္မပို ကြၽန္မသိပါၿပီ…..။ ေကာင္းတယ္ အခု ငါမင္းရဲ႕တင္ပါးကို ႐ိုက္မယ္ မင္းျင္းမလား မျငင္းပါဘူးရွင္……။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ တင္ပါးႏုႏုေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေနရင္း ငါမင္းကို ဘယ္လို႐ိုက္ေပးရမလဲႏွင္းဆီ….။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလး သာ႐ိုက္ေပးပါရွင္ ဒါမ်ိဳးလား ႐ႊမ္း အား………… ကြၽန္မရဲ႕ ေအာ္ဟစ္သံက သူ႔နားထဲမွာ ဂီတသံျဖစ္ေလသလားမသိပါ။ ကြၽန္မကေတာ့ တင္ပါးေပၚ တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ က်လာတဲ့ ႐ိုက္ခ်က္ေတြရဲ႕ နာက်င္ျခင္းေၾကာင့္ ကန္ေရျပင္လို႔ လႈပ္ရွားေနေသာစိတ္ေတြ ေျပေလ်ာ့ရသည္။ ေျခေထာက္ေတြ တဆက္ဆက္တုန္ေနၿပီး ၾကမ္းျပင္မွာ မနဲေထာက္ထားရသည္။ သူက ကြၽန္မထဘီကို လွန္တင္လိုက္ရာ အရည္ကေလး စိုစိစိုစိျဖစ္ေနေသာ ကြၽန္မရဲ႕ အဖုတ္ေလးကို လက္နဲ႔ ပြတ္သပ္၏။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ႀကီးမားေသာ လိက္အဂၤါနစ္ခု ထိုးသြင္းခံလိုက္ရေၾကာင္းခံစားရသည္။ ဒါတင္မက တင္းအိေသာ ရင္သားအစုံကို အက်ႌေပၚမွပင္ စုပ္နယ္ေလရာ ဖ႐ို ဖရဲျဖစ္ကုန္သည္။ သူ႔စႏၵျပည့္ခ်ိန္မွာ ကြၽန္မေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနၿပီ။ အခန္းထဲ ဝင္လာေသာ ေျခသံကို ၾကားရသည္။ ႏွင္းဆီ ေမာ့ၾကည့္စမ္း ငါနင့္ကို နင့္ သခင္မအသစ္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးဖို႔……..။ ကြၽန္မ အားယူက ေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ဟင္ ေမဘယ္ …….. ု ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး တြင္းနက္နက္ထဲ ပစ္က်သြားသလိုခံစားရသည္။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ၿပိဳင္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သူရဲ႕ေရွ႕မွာ အရွက္မဲ့ေသာ အေနအထားႏွင့္ ရွိေနသည္မဟုတ္လား။ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းက သူ႔ရဲ႕ ေက်းကြၽန္ျဖစ္သြားၿပီ ေန႔ရက္တိုင္းအခ်ိန္တိုင္းအတြက္ေပါ့ ႏွင္းဆီ…..။ ဟင့္အင္း ကြၽန္မမလုပ္ႏိုင္ဘူး…… မင္းလုပ္မွာပါ မင္းလိုခ်င္တာေတြရဖို႔ ဒီတစ္နည္းပဲရွိတာ…..ဟင္းဟင္း ေမဘယ္ရဲ႕စကားက သိပ္ကို ပိုင္ႏိုင္ေနသည္။ ကြၽန္မမျငင္းႏိုင္ပါ ။ ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံခံရျခင္းမွာ ကြၽန္မေပ်ာ္ဝင္ေနသည္ေလ။

မနက္ႏိုးလာေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္ဟာ ေျခာက္ကပ္ေနသည္။ အရင္က အိမ္ေစ ေကာင္မေလးေတြကို ဘဝအေမွာင္စက်တဲ့ ရက္ေတြမွာပင္ အိမ္ျပန္လႊတ္ခဲ့သည္။ အမ်ားအျမင္တြင္ေတာ့ ဒီအိမ္မွာ သူေငွးမႀကီး ေဒၚႏွင္းဆီ တစ္ကိုယ္တည္းေအးခ်မ္းစြာေနထိုင္သည္ေပါ့ ။ အမွန္တစ္ကယ္တြင္ေတာ့ ကြၽန္မဘဝက အေမွာင္ေတြဖုံးေနခဲ့သည္။ ကလင္……..ကလင္….. လူေခၚဘလ္သံေၾကာင့္ ကြၽန္မ ငိုင္ေနရာမွထကာ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ ေမဘယ့္ကို ေတြ႕ရသည္။ မရယ္မၿပဳံးနဲ႔ ဝူ႔မ်က္ႏွာမွာ မာန္တစ္ခု ပါဝင္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။ သူမရဲ႕ အရွိန္အဝါကို ရင္မဆိုင္ရဲသလိုခံစားရသျဖင့္ ေခါင္းငုံ႔ထားမိသည္။ သူမက ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္တဲ့ပုံစံနဲ႔ အိမ္ထဲလွမ္းဝင္လာသည္။ ကြၽန္မ အိမ္တံခါးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး သူမေရွ႕မတိတပ္ရပ္မိေတာ့ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္ကာ သြား ငါ့အတြက္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္သြားေဖ်ာ္ ၿပီးရင္ေရခ်ိဳးၿပီး ရင္လွ်ားရက္နဲ႔ ငါ့ဆီလာခဲ့…….။ ကြၽန္မအိမ္ေပၚတတ္ကာ ကြၽန္မကို သူ႔ရဲ႕ အေစခံတစ္ေယာက္လို အမိန႔္ေပးေနေပမဲ့ ကြၽန္မမလြန္ဆန္ႏိုင္ခဲ့ပါ။ ကြၽန္မ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္လက္ေအာက္မွာ အရွက္မဲ့စြား ျပဳမူခံေနတဲ့ ျမင္းကြင္း သူျမင္သြားတဲ့ေနကတည္းက သုမေရွ႕မွာ အလိုလို သိမ္ငယ္ေနမိသည္။ မီးဖိုခန္းထဲဝင္ကာ ေကာဖီတစ္ခြက္ကို ေဖ်ာ္ၿပီး သူမေရွ႕ခ်ေပးေတာ့ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ ကြၽန္မလည္း သူမေျပာထားတဲ့အတိုင္း ေရသြားခ်ိဳးကာ ရင္လွ်ားရက္ႏွင့္ သူမရွိရာသြားရသည္။ ကြၽန္မေရာက္ေနမွန္းသိေပမဲ့ ေမဘယ္က ေမာ့ၾကည့္မလာ……။ ငါ…ငါ ေရာက္ေနၿပီေမဘယ္ သူမ စာဖတ္ေနရာမွေမာ့ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ သုမယူလာတဲ့ အထုတ္ကို ပစ္ေပးသည္။ ကြၽန္မ လွမ္းဖမ္းၿပီးဖြင့္ ၾကည့္ေတာ့ အထဲက အဝတ္တစ္စုံ……။ အဲ့တာေတြ…ဝတ္လိုက္ ။ အိတ္ထဲက ဟာေတြပဲေနာ္ ႏွင္းဆီ….နင္ အတြင္းခံေတြ ဝတ္ဆရာမလိုဘူး ရွင္……။ ကြၽန္မရဲ႕ အာေမဋိတ္သံကို သူမက မသိေယာင္ျပဳကာ စာျပန္ဖတ္ေနသည္။ မတတ္ႏိုင္။ ကြၽန္သူေပးတဲ့လအဝတ္အစားေတြကို အတြင္းခံ လုံးဝမပါပဧဝတ္ရသည္။ အေပၚက ပိုးေပ်ာ့သားျဖင့္ ခ်ဳပ္ထားေသာ ရင္ဖုံးလက္ရွည္ေလးနဲ႔ ေအာက္ကလည္း ပိုးေပ်ာ့ထဘီ ….။ အစိမ္းႏုေရာင္ေလး ထက္ေအာက္ဝမ္းဆက္။ ကြၽန္မကိုယ္ေလးနဲ႔ ကြက္တိမို႔ တင္းတင္းရင္းရင္းရွိလွသည္။ သူမက ဒီနားလာထိုင္ဟုဆိုပီး ခုံေဘးကို လက္နဲ႔ ပုတ္ျပသည္။ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေမဘယ့္ကို ေက်ာေပးေစကာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ေပးသည္။ ၿပီဴေတာ့မ်က္ႏွခ်င္ူဆိုင္ ျပန္လွည့္ေစကာ မ်က္ႏွာေလးကို အလွျပင္ေပးျပန္သည္။ ငါ့ကို တစ္ပါတ္လွည့္ျပစမ္း ႏွင္းဆီ သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမေရွ႕တြင္ ကိုယ္ကို လွည့္ျပေတာ့ သူမကသူမလက္ယာကို သေဘာက်ေနသည္။ မင္းသိပ္လွတယ္ႏွင္းဆီ ဒါေၾကာင့္လဲငါ အၿမဲမနာလိုျဖစ္ခဲ့ရတာေပါ့…….။ ေျပာၿပီ က်စ္ဆံၿမီးေလးကို ပုခုံးေပၚမွာ ယူကာ ရင္ဘတ္ေပၚတင္ပးသည္။ သြားစို႔ အလႉေနာက္က်ေနဦးမယ္။

ေမဘယ္ေမာင္းလာေသာ ကားက ခန္းနားေသာ ၿခံႀကီးအတြင္းရပ္တန႔္သြားသည္။ ဆင္းရေအာင္ ႏွင္းဆီ…..။ ၾသဒါနဲ႔ ဆင္းဖို႔ေျခလွမ္းျပင္ေနတဲ့ ကြၽန္မေမဘယ္စကားေၾကာင့္လွည့္ၾကဘ့္ေတာ့ ေမဘယ္က ကြၽန္မကို ခပ္မဲ့မဲ့ေလးၿပဳံးျပကာ…….နင္သိလားႏွင္းဆီ …… ျပည့္တန္ဆာေတြေတာင္ အတြင္းခံမပါဘဲ အျပင္ထြက္ေလ့မရွိဘူး….။ ကြၽန္မက်က္ေသေသသြားမိသည္။ အဲ့အခ်ိန္မွာပဲ အလႉ႔ရွင္ လင္မယားက ကားနားလာ တံခါးဖြင့္ၿပီးႀကိဳဆိုသည္မို႔ အျပင္ထြက္ရသည္။ အလႉမွေကြၽးေသာ အစားအေသာက္တို႔ကို စိတ္မဝင္စား ။ အဝတ္ႏွင့္အတိုင္းသားျဖစ္ေနေသာ အရွက္တရားတို႔ကို ဘယ္သူ ျမင္သြားမလဲေတြကာ စိတ္ေျခာက္ျခားေနမိသည္။ ေမဘယ္ကေတာ့ ကြၽန္မျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို အရသာခံကာၾကည့္ေနသည္။ နည္းနည္းလႈပ္လိုက္တာနဲ႔ တင္းအိေနတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြ လႈပ္ယိမ္းမသြားေအာင္ ထိန္း၍ ေနထိုက္လႈပ္ရွား အၿပီးမွာ ရွက္႐ြံ႕မႈေၾကာင့္မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့ ကြၽန္မကို ကားေပၚတင္ၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ အိမ္ရွိရာကို အတူ ျပန္ခဲ့ၾကသည္။ ေမဘယ့္ရဲ႕ ခနဲ႔ ၿပဳံးေတြကို ရင္မဆိုင္ရဲတာေၾကာင့္ ကားေပၚကေန အျပက္ကို ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ မိနစ္အနည္းငယ္အၾကာမွာပဲ အိမ္ေရွ႕ေရာက္သျဖင့္ ကားထဲမွဆင္းကာ ၿခံတံခါးဖြင့္ေပးရသည္။ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ သူက ဆက္တီမွာဝင္ထိုင္သည္။ ကြၽန္မလည္း ႏြမ္းနယ္ေနသည္မို႔ သူမေရွ႕ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ သူက ကြၽန္မကို ၿပဳံးေစ့ေစ့ၾကည့္ကာ ဘယ္လိုလဲ နင့္အေနအထားနင္ သေဘာက်ရဲ႕လား ႏွင္းဆီ ငါ…….. ငါ…….. လိမ္မယ္မက်န္နဲ႔ ႏွင္းဆီ ငါ့ မ်က္လုံးကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီးေျဖစမ္း ရွက္ေနေပမဲ့ နင့္သေဘာက်ေနတယ္မွတ္လား ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္မ သေဘာက်ပါတယ္။ ဟား…..ဟား….ဟား…ဟား…. ေမဘယ့္ရဲ႕ ေလွာင္ရယ္သံဟာ ကြၽန္မနားထဲမွာ မိုးၿခိမ္းသံလိုပဲ။ ကြၽန္မ ပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို အားလုံး ယူေဆာင္သြားျခင္းခံရသလိုပဲ။ ကြၽန္မကို သူ႔ေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ဖို႔ေစ ခိုင္းေနသလိုပဲ ခံစားရသည္။ မင္းကေတာ္ေတာ္ ယုတ္ညံတဲ့မိန္းမပဲ ႏွင္းဆီ…..။ ေကာင္းၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းကို ငါ့ရဲေက်းကြၽန္အျဖစ္ငတ္မွတ္လိုက္ၿပီ ဒီေန႔ကစၿပီး မင္းရဲ႕ အသက္ အရွက္နဲ႔ ငိကၡာတရားအားလုံးကို ငါပိုင္တယ္ ၾကားလား…..။ အပါတ္တိုင္း စေန တနဂၤေႏြကလြဲရင္က်န္တဲ့ရက္ေတြအားလုံး နင္ငါ့အတြက္ အသက္ရွင္ရမယ္ ၾကားလား ႏွင္းဆီ….။ ဟုတ္ ၾကား…..ၾကားပါတယ္ သြားစို႔ နင့္ကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႔ ငါအိမ္တလုံးျပင္ထားတယ္။

ေမဘယ္ေမာင္းလာတဲ့ကားေလးက ၿမိဳ႕စြန္က ၿခံႀကီးထဲမွာရပ္တန႔္သြားသည္။ ၿခံက်ယ္ႀကီးထဲမွာ သစ္ပင္ေတြကို သစ္ေတာငယ္ေလးအလား ၿငိဳ႕ေနေအာင္စိုက္ထားၿပီး အေတာ္အသင့္ႀကီးမားေသာ အိမ္တစ္လုံးရွိတယ္။ ႏွင္းဆီ….. ရွင္…… ေမဘယ္ဘယ္ေခၚလိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မမရည္႐ြယ္ပဲ ႐ို႐ိုေသေသေလးထူးမိသြားသည္။ သူမက ဟက္ကနဲရယ္ကာ ကားေပၚက ဆင္းၿပီးေလးဘက္ေထာက္ထားႏွင္းဆီ..။ ကြၽန္မ သူ႔အမိန႔္ကို နာခံလိုက္သည္။ ၿမိဳ႕စြန္က်သည္မို႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ ရွင္း၍သာေတာ္ေတာ့သည္။ သူမက ကားေပၚက ဆင္းကာ လာလိုက္ခဲ့ဟုေခၚၿပီး အိမ္ရွိရာသို႔ထြက္သြားေတာ့ ကြၽန္မေနာက္က ေလးဘက္ေထာက္၍လိုက္ရသည္။ ကြၽီခနဲ တံခါးဖြင့္သံဟာ ေၾကာက္လန႔္ဆရာပါပဲ ။ သူမက ကြၽန္မကို အိမ္အေနာက္ဘက္က အခန္းတစ္ခန္းကို ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည္။ အခန္းက ေပႏွစ္ဆယ္ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အစုံရွိပါတယ္။ ႏွင္းဆီ ဟို ခုံေပၚကို ၾကည့္လိုက္စမ္း ….. သူမၫႊန္ျပတဲ့ စားပြဲေပၚမွာ သားေရ ပစၥည္းတစ္ခ်ိဳ႕ရွိေနပါတယ္ အဲ့တာ နင္အတြက္ အဆင္တန္ဆာေတြေပါ့ သြားယူၿပီး ငါ့ဆီယူလာခဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ေနာ္ သူကေျပာၿပီး အခန္းထဲက ခုံတစ္ခုံမွာသြားထိုင္သည္။ ကြၽန္မကေတာ့ ေလးဘက္ေထာက္က ေခြးမေလးလို သြား၍ ခုံေပၚက ပစၥည္းေတြကို ပါးစပ္ႏွင့္ကိုက္ကာ သူ႔ေျခရင္းကို ခ်ေပးရသည္။ အားလုံးယူၿပီးေတာ့ မတ္တပ္ထၿပီး မင္းအတြတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္လိုက္ႏွင္းဆီ . ကြၽန္မ ကိုယ္ေပၚက ရင္ဖုံးလက္ရွည္ေလးရယ္ ထဘီေလးရယ္ကို ခြၽတ္ခ်လိုက္သည္။ ကြၽန္မ ခႏၶာကိယ္က မိေမြးတိုင္းက်န္ခဲ့သည္။ ေမဘယ္က လည္ပါတ္ေလးကို ေကာက္ယုလိုက္ကာ ကြၽန္မရဲ႕ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို ပါတ္ေပးလိုက္သည္။ ႏွင္းဆီ မင္းအခုကစၿပီး ငါ့ရဲ႕ေခြးမေလးျဖစ္သြားၿပီ….။ ေမဘယ္ရဲ႕ စကားအဆုံးမွာ ကြၽန္မဟာ သူမကို နည္းနည္းမွ မတြန္းလွန္ရဲေလာက္ေအာင္ စိတ္ခြန္အားေတြကုန္ဆုံးေနပါၿပီ။ ငါ့ကို နင္ ခုခ်ိန္ကစၿပီး သခင္မလို႔ ေခၚရမယ္ ၾကားလား……။ ဟုတ္ၾကားပါတယ္ သခင္မေလး အားတင္းၿပီးေျပာလိုက္တဲ့ အေျဖစကားကို သူမ ႏွစ္ၿခိဳက္သြားပုံရသည္။ သူက ကြၽန္မလက္ေကာက္ဝတ္ေတြနဲ႔ ေျခက်င္းဝတ္ေတြကို သေရျပားေလးေတြပါတ္ေပးသည္။ အဲ့သေရျပားေလးေတြမွာ သံကြင္းေလးေတြပါသျဖင့္ အလယ္က သံႀကိဳးေလးမ်ားျဖင့္ ဆက္လက္သည္ႏွင့္ ကြၽန္မကို လက္ထိပ္ခတ္ၿပီးသြားျဖစ္သြားႏိုင္သည္ေလ။ ၿပီးေတာ့သူက ကြၽန္မကို ငါ့လိုက္လိုက္ခဲ့ ဟုေခၚသြားကာ ေျခာက္ေပ ေလးေပ ေလာက္ရွိေသာ ေလွာင္အိမ္ေလးထဲသို႔ ထည့္ၿပီး အျပင္က ေသာ့ခတ္ကာ ထြက္သြားသည္။ ကြၽန္မလည္း ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ေကြးေကြးေလး အိပ္စက္ေနမိသည္။

ၾကည့္စမ္းပါဦး ေလွာင္အိမ္ထဲ အိပ္ေနတာ ဘယ္ကေခြးမေလးလဲလို႔…… အငံေၾကာင့္ ကြၽန္မႏိုးသြားၿပီး မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမဘယ္တို႔အိမ္ကအိမ္ေဖာ္ မ်ိဳးမ်ိဳးကိုေတြ႕ရသည္မို႔ မ်က္လုံးျပဴးသြားသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ကြၽန္မကို အျပင္ထြက္လာလို႔ေခၚၿပီး လည္ပါတ္မွာ ႀကိဳးေလးတပ္ကာ ေခြးေလးတစ္ေကာင္လို ဆြဲေခၚသြားသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးေနာက္က ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ေနရင္ မ်က္ရည္က်ရသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ကြၽန္မကို ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားတာျဖစ္ၿပီး အထဲေရာက္ေတာ့ လက္ထိပ္ႏွစ္ခုကို သံႀကိဳးနဲ႔ဆက္က ေခါင္မိုးမွ ခ်ထားေသာ သံႀကိဳးနဲ႔ ခ်ိတ္ေပးလိုက္သည္။ ကြၽန္မွာ ေျခေထာက္ေတြဟာ က်မ္းျပင္မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ရက္သား။ ဆူၿဖိဳးေသာ ရင္သားနဲ႔ တင္ပါးေတြဟာ အဖုံးအကာမရွိ ထြက္ေပၚေနသည္။ မ်ိဳးမ်ိဳးက ေရပိုက္ငယ္ေလးနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ကို ပါတ္ဖ်န္းလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဆပ္ျပာတုံးေလးျဖင့္ ခႏၶာကိုယ့္အႏွံ႔ကို ပြတ္ေပးတိုက္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ ေရပိုက္ေလးနဲ႔ ထပ္ျဖန္းကာ ေျခာက္ေသြ႕သြားေအာင္အဝတ္နဲ႔ သုတ္ေပးၿပီးမွ လက္ထိပ္ကို ျဖဳတ္ေပးသည္။ ၿပီးေတာ့ အေပၚထပ္ကာ အခန္းတစ္ခန္းထဲေခၚသြားသည္။ အိပ္ခန္းထဲ ခုတင္ေပၚမွာ ေမဘယ္က ဟာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္ေနသည္။ ကြၽန္မတို႔ဝင္သြားေတာ့ ေမာ့ၾကည့္ကာ ရၿပီမ်ိဳးမ်ိဳး ထားခဲ့လိုက္ေတာ့ဟုဆိုၿပီး စာျပန္ဖတ္ေနသည္။ ကြၽန္မကေတာ့ခုတင္ေျခရင္းမွာ ေလးဘက္ေထာက္လို႔။ ခဏေနေတာ့ သူက. စာပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန႔္ေလးကိုယူကာ ငါ့ရဲ႕ေခြးမေလး ႏွင္းဆီ ေရာ့စားစမ္းဟုဆိုၿပီး မလွမ္းမကမ္းကို ပစ္ခ်ေပးသည္။ ကြၽန္မလည္း ဆာေနသည္မို႔ သူပစ္ခ်လိုက္ေသာေနရာထိ ေလးဘက္ေထာက္သြားကာ ေခြးေလးလို စားေသာက္ရသည္။ စားၿပီးရင္ ဒီနားလာခဲ့…….. သူမအမိန႔္အတိုင္း သူမအနားသြားၿပီး အနားေရာက္ေတာ့သူမက လည္ပါတ္ႀကိဳးမွ ဆြဲယူက ကြၽန္မရဲ႕ေမးေစ့ေအာက္ကေလးကို ေၾကာင္ကေလးတစ္ေကာင္လို ပြတ္သပ္ေပးသည္။ အေပၚတပ္ထိုင္လိုက္…..ဟုအမိန႔္ေပးၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ လက္ထိပ္ေတြကို သံႀကိဳးနဲ႔လက္ျပန္ဆက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ကာ ရင္သားေတြကို စုပ္နယ္ေနသည္။ အဟင့္ ဟင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ညည္းသံသဲ့ေၾကာင့္ သူမက ဟက္ကနဲရယ္သည္။ ၿပီးလက္တစ္ဖက္က ေအာက္ငို႔ဆင္းသြာကာ လက္ခလယ္တစ္ေခ်ာင္းကို အဖုတ္ထဲထိုးထည့္လိုက္သည္။ လက္ခလယ္ကို ထိုးေမႊေနရင္းတစ္ဆက္ထဲမွာပင္ ႏို႔သီးေခါင္းေလးကို ဖိညစ္လိုက္သည္။ မထင္ထားေသာ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ကြၽန္မေအာ္ဟစ္လိုက္မိသည္။ သူမကေတာ့ ကြၽန္မကို မ်ိဳးစုံကလိေနစဲ ေနာက္ေတာ့ သူမက ခုတင္မွာမွီထိုင္ၿပီး ထဘီကို ေလ်ာခ်လိုက္ကာ သူအဖုတ္ကို လွ်ာနဲ႔လ်က္ေစသည္။ သူ႔စႏၵျပည့္ဝတဲ့အခါမွ ခုတင္ေပၚက တြန္းခ်ကာ ၾကမ္းျပင္မွာ ေခြးေလးလိုအိပ္ရသည္။

ေနာက္ပိုင္းေန႔ရက္ေတြမွာ ႏွင္းဆီဆိုတဲ့မိန္းမငယ္ေလးဟာ ေမဘယ္ဆီမွာ ေက်းကြၽန္သဖြယ္ေနထိုင္ရရွာသည္။ စေန တနဂၤေႏြႏွစ္ရက္ကိုေတာ့ ပုံေသ ကင္းလြတ္ခြင့္ရၿပီး အိမ္ျပန္အနားယူႏိုင္သည္။ က်န္ငါးရက္ေတာ့ ခိုင္းသမွ် ေခါင္းငုံ႔လုပ္ေပေတာ့ပဲ။ ေပႏွစ္ဆယ္ ပါတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့အခန္းထဲမွာ ေခြးေလွာင္အိမ္ေလးထဲမွာ ကြၽန္မရွိသည္။ အျပင္းဆန႔္ခ်င္ရင္ေတာင္ မဆန႔္ႏိုင္ေအာင္ ေလွာင္အိမ္ေလးက ေသးငယ္လွသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပင္ ေမဘယ္က ဝင္လာသည္။ ေဒါက္ကနဲက်ရာ အမဲ႐ိုးအတုေလးဆီကို သြားၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ကိုက္ယူကာ ေမဘယ္ရွိဏာသို႔ ျပန္သြားေပးရသည္။ ေမဘယ္က ကြၽန္မဆံပင္ေတြကို ပြတ္သပ္ၿပီး ေတာ္လိုက္တဲ့ေခြးမေလးလို႔ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ အမဲ႐ိုးကို ပါးစပ္နားေတ့ေပးသည္။ ကြၽန္မက လွမ္းကိုက္ေတာ့ သူမက အေနာက္ကိုဆြဲယူသြားသည္။ ဆိုေတာ့ ကြၽန္မပုံစံက အမဲ႐ိုးကို အငမ္းမရလိုခ်င္ေနသည့္ေခြးမေလးပုံေပါက္ေနသည္။ ေမဘယ္က ကြၽန္မရဲ႕ ပါးစပ္ထဲ အမဲ႐ိုးကို ထည့္ေပးကာ ျပဳတ္မက်ေစနဲ႔ ဟု အမိန႔္ေပးၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ဆက္တီေပၚဆြဲတင္ကာ လက္ႏွစ္ကို ကို လက္ျပန္ဆြဲလိမ္ၿပီး လက္ထိတ္ႏွစ္ခုကို ခ်ိတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီလွဲေလးလွဲေစကာ အဝတ္မဲ့ေသာ ကြၽန္မကိုယ္ကို စိတ္ႀကိဳက္ပြတ္သပ္ေနသည္။ ကာမစိတ္ေတြ ႏိုးႂကြလညေပမဲ့ မညည္းညဴမိေအာင္ ႀကိဳးစားေနရသည္။ ေထာင္ထလာေသာ ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြကို ကလစ္နဲ႔ ညပ္လိုက္သည္ကလည္း အလြန္နာက်င္ေစငည္။ကြၽန္မအဖုတ္ထဲ ထိုးထဲၿပီး ကလိေနသည္ကိုလည္း အမဲ႐ိုးကို တင္းတင္းကိုက္ရင္းခံစားေနရသည္။ အေတာ္ၾကာေတာ့မွာ ေတာ္တယ္ဟု သူမကို ဆိုၿပီး ကြၽန္မကို ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္းခ်လိုက္သည္။ ပတ္လက္ကေလစျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္မမ်က္ႏွာေပၚဂါဝန္ေလးမတင္ၿပီးထိုင္ခ်သည္။ ကြၽန္မလည္း သူမကို လွ်ာကေလးျဖင့္ျပဳစုရသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ခံစားၿပီးမွ သူမထသြားသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ ရင္အုံႏုႏုေလးမွ အပူကို ခံစားရသည္။ ဖုေယာင္းစက္ခ်ေနျခင္းပင္ ခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔ခံစားရသည္မို႔တြန႔္လိမ္ေနသည္။ သူမစိတ္တိုင္းက်ခ်ၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ လဲေနတဲ့ ကြၽန္မကို ၾကာပြတ္နဲ႔ ဖုေယာင္းစက္အကုန္ကြာက်သည္အထိ လႊဲ႐ိုက္သည္။ ႐ိုက္ခ်က္ေတြနာက်င္ေနသည္ကို ရင္းစီးခံ႐ုံမတပါးအျခားမရွိခဲ့ပါ။ ႏွစ္ႏွစ္ခန႔္အၾကာ……။ မဂၤလာခန္မထဲက လမ္းေလးအတိုင္း ခ်စ္ရသူရဲ႕ လက္ကိုစြဲက ကြၽန္မလမ္းေလွ်ာက္လာသည္။ ေျခလွမ္းေတြက အနည္းငယ္တုန္ယင္ေနသညကို ဟန္မပ်က္ေအာင္ထိန္းေလွ်ာက္ေနရသည္။ သတို႔သမီးဂါဝန္ေအာက္မွာ အတြင္းခံအစား ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းက အဖုတ္ၾကားနစ္ဝင္ေနသည္။ကြၽန္မမ်က္ႏွာနီျမန္းေနသညကို ေမာင္ကေတာ့ သာမာန္ရွက္ေနျခင္းလို႔သာထင္လိမ့္မည္။ အရံခုံမွာ ေမဘယ္က ေလွာင္ၿပဳံးေလးၿပဳံးျပေနသည္မို႔ေခါင္းငုံ႔မိသည္။ ကြၽန္မဘဝကို သူမခ်ယ္လွယ္ေနစဲပင္…..။ ၿပီး၏