အပ်ံ သင္စရြယ္

ကလင္ ကလင္ ကလင္…. စက္ဘီးဘဲလ္သံၾကားလို႔ ေဒၚေက်ာ့ခိုင္ေခါင္းေလးေမာ့ၾကည့္မိသည္။ “အန္တီေရ ဇြဲမာန္႐ွိလား” “႐ွိတယ္ သမီးေရ အေပၚထပ္မွာ ပစၥည္းေတြထည့္ေနတယ္ သားေရ ေအာက္ဆင္းခဲ့ဦး ဒီမွာ ေအးျမေလး ေရာက္ေနတယ္” “ဟုတ္ လာၿပီ အေမေရ” အေမ့ကို အသံလွမ္းျပဳရင္း စာအုပ္တခ်ိဳ႕ကို ေသတၱာထဲထည့္ၿပီး ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ “ေအးျမ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာလဲဟ” “နင္မနက္ဖန္ေက်ာင္းသြားေတာ့မွာေလ အဲ့ဒါငါ့ကို မုန္႔လိုက္ေကြၽးဦး” “ဟာ…နင္ကလည္း ပစၥည္းေတြသိမ္းလို႔မၿပီးေသးဘူးဟ” “လာပါဟာ ငါလြမ္းေနရမွာ ခဏေလး တေနရာသြားထိုင္ရေအာင္ဟာေနာ္ လာပါ ဇြဲမာန္ရာ” ခ်စ္သူရဲ႕ အသံတိမ္ဝင္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေလးေတြဝိုင္းလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ၿပီ။ “အေမေရ သား ေအးျမနဲ႔ အျပင္ခဏသြားဦးမယ္ ” “ေအး ေအး အရမ္းမၾကာနဲ႔ေနာ္ လုပ္စရာေတြ႐ွိေသးတယ္” “ဟုတ္ ေမေမ… လာ နင့္စက္ဘီးနဲ႔ပဲသြားရေအာင္ ငါ့ဘီးထုတ္မေနေတာ့ဘူး” စက္ဘီးေလးနင္းထြက္လာေတာ့ ခ်စ္သူေလးက ခါးေလးဖက္ၿပီး ေက်ာျပင္ကို ပါးေလးအပ္ကာ ၿငိမ္၍ လိုက္လာသည္။ “ေအးျမ နင္ဘာစားမွာလဲ” “ဘာမွမစားဘူးဟာ. ငါဖက္ထားခ်င္တယ္ ဒီလိုေလး ငါလြမ္းေနရမွာသိလား နင္က မနက္ဖန္ညေနဆိုသြားၿပီ ငါတို႔ေက်ာင္းက ေနာက္လကုန္ေလာက္မွတဲ့ ငါလြမ္းေနမွာ” ေျပာရင္း တသိမ့္သိမ့္႐ိႈက္ငိုေနေသာ ခ်စ္သူေလးေၾကာင့္ ရင္ထဲဆို႔နင့္လာသည္။

၁၀ တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာ တကၠသိုလ္အသီးသီးကို သြားေရာက္ၾကရမည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္။ အေတြ႔ၾကံဳသစ္ေတြကို ရင္ခုန္ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ခ်စ္သူေလးကိုလည္း သနားမိျပန္သည္။ ” ေအးျမ ငါတို႔ဘယ္သြားၾကမလဲ” ” ခ်စ္သူမ်ားေန႔က ငါတို႔ ေခ်ာကလက္ထိုင္စားခဲ့တဲ့ေနရာသြားမယ္ေလ ငါ့မွာေခ်ာကလက္ပါတယ္ နင့္ကိုေကြၽးခ်င္လို႔ ” ခါးကိုတင္းတင္းဖက္ၿပီးေျပာလာေသာ ေအးျမစကားေၾကာင့္ ရင္ထဲလိႈက္သြားသည္။ ၁၀မိနစ္ေလာက္စက္ဘီးနင္းလာၿပီး ထင္း႐ူးေတာစပ္နားေရာက္ေတာ့ ကုန္းေစာင္းေလးနားမွာစက္ဘီးရပ္လိုက္ၿပီး ထိုင္စရာ႐ွာၾကသည္။ “ေအးျမ နင္ငိုမေနနဲ႔ေလ” “ဟာ..ငိုခ်င္ေနတာကို ငိုမွာပဲ” “ဘယ္မွာလဲ ေခ်ာကလက္ ဟိုနားေလး သြားထိုင္စားရေအာင္” ထင္႐ွဴးပင္ႀကီး၏ ေအာက္ေျခတြင္ ထင္း႐ွဴးဆီထုတ္ထားေသာေၾကာင့္ အပင္၏ ပင္စည္မွာ ခြက္ႀကီးျဖစ္ေနၿပီး ေျမအနည္းငယ္နိမ့္သျဖင့္ ေတာ္ရံု မျမင္ႏိုင္ေသာေနရာေလးကို ေရြးလိုက္သည္။ “လာ ေအးျမ အပင္သြားမမီွနဲ႔ အက်ီေတြမဲကုန္မယ္” “အင္းပါ” မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ၿပီး ေခ်ာကလက္ေလးခြံ႔ေကြၽးရင္း မ်က္ရည္က်ေနေသာ ခ်စ္သူေလးကို ဆြဲေပြ႔လိုက္ၿပီး နဖူးေလးနမ္းရင္း မ်က္ရည္ေတြ သုတ္ေပးေနလိုက္သည္။

ေခ်ာ့စရာ စကား႐ွာမရ။ “မငိုပါနဲ႔ေအးျမရယ္ ေက်ာင္းမတူေပမယ့္ ပိတ္ရက္က်ျပန္ေတြ႔ရမွာပဲ” ေခ်ာ့မရ ေအးျမက ငိုေနတုန္း ၾကံမိၾကံရာႏွင့္ ေအးျမလက္ထဲက ေခ်ာကလက္ကို ကိုက္ၿပီးေအးျမမ်က္ႏွာေလးဆြဲေမာ့ကာ ခြံ႔ေကြၽးလိုက္သည္။ ထိုေခ်ာကလက္အပိုင္းေလးကုန္သည္အထိ ပါးစပ္ႏွင့္ခြံ႔ေကြၽးၿပီး ေသးေသးေလးသာ က်န္ေတာ့သျဖင့္ ေအးျမပါးစပ္ထဲ လ်ွာႏွင့္ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ေအးျမရဲ႕ ဝင္သက္ထြက္သက္တို႔က ပါးျပင္မွာ ႐ိုက္ခတ္လ်က္။ ေအးျမလည္း ေခ်ာကလက္ကို ဖမ္းယူရင္း လွ်ာကိုလည္း စြဲစုပ္လိုက္သည္။ က်ေနာ္လည္းေအးျမရဲ႕ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စုပ္နမ္းလိုက္ရင္း ခါးေလးဖက္ကာ ေအးျမကိုယ္လံုးေလးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့ အလိုက္သင့္ေလးလွဲခ်လာသည္။ ေအးျမဖင္ေလးကိုကိုင္ၿပီးပြတ္ရင္းမ်က္ႏွာကို အနမ္းမ်ားဆက္တိုက္ေခြၽကာ ခ်စ္သူရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုႏွစ္သိမ့္ေစေတာ့သည္။ ေအးျမရဲ႕ အက်ီၾကယ္သီးေတြကိုျဖဳတ္ေတာ့ မ်က္လံုးဝိုင္းေလးႏွင့္ၿငိမ္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္။ အတြင္းခံအက်ီခ်ိတ္ေတြ ျဖဳတ္မေနေတာ့ပဲ အေပၚသို႔လွန္တင္ကာ ဖြံ႔ထြားကာစ ႏို႔ေလးေတြကို တလွည့္စီစို႔ရင္း ႏို႔အံုေတြကို ဆုပ္ေခ်ေပးလိုက္သည္။ေအာက္က ဖြားဖက္ေတာ္ကလည္း ေအးျမရဲ႕ နံၾကားကိုေထာက္ၿပီး တင္းေနၿပီ။ ေအးျမရဲ႕လက္ကိုယူၿပီး ကိုင္ခိုင္းေတာ့ ျငင္းသည္။

“အာ..မကိုင္ဘူး ငါေၾကာက္တယ္ ဒီတိုင္းပဲေနဟာ” “ဟာ..ေအးျမကလည္း ကိုင္ထားပါဆို” “မကိုင္ဘူးလို႔ နင့္ကိုဖက္ထားမယ္ ေနာ္” ေျပာရင္း လည္ပင္းကိုဖက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ႏို႔ေတြေပၚဆြဲခ်ေတာ့ ငံုၿပီးစို႔ရင္း စကပ္ရဲ႕ဇစ္ကို စမ္းကာေအာက္သို႔ ဆြဲခ်ေတာ့ သူမ အေၾကာက္အကန္ ျငင္းေတာ့သည္။ “မလုပ္နဲ႔ ဇြဲမာန္ ဒါေတာ့မလုပ္နဲ႔ဟာ ငါေၾကာက္တယ္” “ဘာေၾကာက္တာလဲဟ နင္ကလည္း” “မသိဘူး ေၾကာက္တယ္ဟာ ငါ့ကိုခ်စ္ရင္ မလုပ္နဲ႔ေနာ္” “မလုပ္ဘူးကြာ ဒီတိုင္းပဲ ကိုင္ထားမယ္ေနာ္ ခြၽတ္လိုက္ ” “အကုန္မခြၽတ္ဘူး နင့္လက္ထည့္လိုက္” “ၿပီးေရာ” ေအးျမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းရင္း လက္ေတြက စကပ္ေအာက္မွ ဖင္လံုးေလးကို အတြင္းခံေပၚကေန ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲသို႔ လက္ညိဳးေလးျဖင့္ မထိတထိ ပြတ္ေပးေနလိုက္သည္။ ေအးျမလည္း က်ေနာ့လည္ပင္းကို အတင္းဖက္ရင္း ပခံုးေပါ့သို့ မ်က္ႏွာေလးအပ္ကာ တအင္းအင္းႏွင့္။ က်ေနာ္လည္း လက္ကို အေ႐ွ႕ဖက္သို႔ေျပာင္းလိုက္ၿပီး “ေအးျမ ေပါင္နဲနဲကားကြာ” နား နားေလးကပ္ၿပီးေလသံေလးႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။ ေပါင္ေလးနဲနဲကားေပးေတာ့ အတြင္းခံထဲ လက္ႏိႈက္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္ ေအးျမလက္က က်ေနာ့လက္ကိုဖမ္းၿပီး တားဆီးထားကာ က်ေနာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းရင္း ေခါင္းသာခါေနသည္။ “ေအးပါ အထဲကမကိုင္ဘူး အျပင္ကပဲ ကိုင္ေတာ့မယ္ လႊတ္ေနာ္” လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့မွပဲ က်ေနာ္လက္ကိုလႊတ္ၿပီး လည္ပင္းကို ျပန္ဖက္လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းကိုေတာ့ နမ္းေနဆဲ။ က်ေနာ္လည္း ေဘာင္းဘီေပၚကေန ေအးျမအဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးေနရင္း ေဘာင္းဘီေလးစိုထိုင္းလာတာကို သတိထားမိေနသည္။

ေပါင္ၾကားထဲ လက္အသာထိုးထည့္ရင္း ေဘာင္းဘီေဘးကေမ်ွာ့ႀကိဳးေလးကို ေဘးကပ္ကာ အရည္ေတြတစိမ့္စိမ့္ထြက္ေနေသာ ေအးျမရဲ႕ အေမႊးႏုႏုႏွင့္ အဖုတ္ေလးကို ပြတ္ေပးရင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြစို႔လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္မွမၾကာလိုက္ ေအးျမတေယာက္ က်ေနာ့ေခါင္းကိုဆြဲမၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြကို အတင္းနမ္းကာ အဖုတ္ေလး ပြစိပြစိျဖစ္ၿပီး သက္ျပင္းခ်ကာ ၿငိမ္ၿပီး က်ေနာ့ကို အတင္းဖက္ထားေတာ့သည္။ ” ေအးျမ ေအးျမ နင့္အရည္ေတြ ထပ္ထြက္လာတယ္ဟ” “အာ…ဘာေတြေျပာေနတာလဲ ႐ွက္စရာႀကီးဟာ” “ထဦး ဒီမွာၾကည့္လို႔” “မၾကည့္ဘူး” က်ေနာ့ရင္ထဲ မ်က္ႏွာ အတင္းထိုးထည့္ကာ အ႐ွက္သည္းေနေသာ ခ်စ္သူေလးအား ဆံပင္မ်ားကို ငံု႔နမ္းၿပီး အ႐ွက္ေျပေစရန္ ႀကိဳးပမ္းေပးရျပန္သည္။ က်ေနာ့လီးကေတာ့ တင္းသထက္တင္းလ်က္ေပါ့။ ဒီတိုင္းၿငိမ္ေနၾကရင္း ၅ မိနစ္ခန္႔ၾကာေတာ့ “ဇြဲမာန္ ဖယ္ေပးဦး ဟိုဘက္လွည့္ေန” “ဘယ္လိုဖယ္ရမွာလဲဟ နင္ထမွ ရမွာေပါ့” “အဲ့ဒါဆိုလည္း နင္မၾကည့္နဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ထား” “အင္း မၾကည့္ဘူး” ေအးျမလည္း ရင္ခြင္ထဲမွ ႐ုန္းထရင္း “ဟိုဘက္လွည့္ေနေနာ္ မၾကည့္နဲ႔” ” ေအးပါဟာ မၾကည့္ဘူး” “ရၿပီ ျပန္လွည့္ေတာ့” က်ေနာ္လည္း ျပန္လွည့္ရင္းနဲ႔ “ၾကည့္ရေတာ့မွာလား” လို႔ေမးလိုက္သည္။ “မသိဘူးကြာ” မ်က္ႏွာေလးနီနီ ႐ွက္ျပံဳးေလးႏွင့္ ရင္ထဲေျပးဝင္ဖက္လာေသာခ်စ္သူေလးကို ဆီးေပြ႔ရင္း ေရာက္တတ္ရာရာ ခ်စ္စကားေလးမ်ားျဖင့္ ထိုတညေနကုန္ဆံုးခဲ့ျပန္သည္။ အိမ္ျပန္လမ္းမွာ စကားမဆိုမိၾကပဲ လက္ကေလးဆုပ္ကိုင္ရင္းနဲ႔ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္စြာ။… ဒီေန႔ညဆို အိမ္နဲ႔ခြဲၿပီးအေဝးမွေနရေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ဝမ္းနည္းသလိုလိုႏွင့္ သားအမိႏွစ္ေယာက္ထိုင္စကားေျပာေနစဥ္ ေအးျမထပ္ေရာက္လာျပန္သည္။

“ဇြဲမာန္ေရ…” “ေဟ့ ငါ႐ွိတယ္ လာခဲ့” “သား ဒီေန႔ဘယ္သြားဦးမလို႔လဲ မေန႔ကလည္းအၾကာႀကီးပဲ ဒီေကာင္မေလးကလည္း လြန္တယ္ ခရီးသြားခါနီးအထိ မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး” အေမလည္းေျပာဆိုၿပီးအိမ္ေနာက္ဘက္ထြကိသြားသည္။ ေအးျမလည္းအေျခအေနရိပ္မိသည္ထင္သည္။ မ်က္ရည္ေလးလည္လည္ႏွင့္ အနားကပ္ခါ “ဇြဲမာန္ ငါဒီေန႔စိတ္ေတြထိန္းမရေလာက္ေတာ့ဘူး သိလား” ရၿပီ ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ၿပီ က်ေနာ္လည္း အျမန္ပင္ “အေမ့ သား ေအးျမကို အိမ္လိုက္ပို႔လိုက္ဦးမယ္” “သား ကားဘယ္ခ်ိန္လဲ အခ်ိန္မီေအာင္ျပန္ခဲ့” “ဟုတ္” စက္ဘီးေျပးထုတ္ရင္း “လာ ေအးျမ သြားရေအာင္” ႏွစ္ေယာက္သားစက္ဘီးကုိယ္စီနင္းရင္း ထြက္လာစဥ္ မိုးေလးကတဖြဲဖြဲ မိုးကလည္း အမွတ္တရေန႔ ကိုအားျဖည့္ေပးသည္ထင္သည္။ “ဇြဲမာန္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွမ႐ွိဘူး အိမ္သြားရေအာင္” “အုိေက ဘယ္သူအရင္ေရာက္လည္း ၿပိဳင္မယ္ေလ ” ေျပာရင္း စက္ဘီးကိုဒုန္းနင္းေျပးေတာ့ ေအးျမလည္းအားက်မခံ လိုက္နင္း႐ွာသည္။ စိတ္ေတြက ေစာေနသည္ေလ။ အိမ္ေ႐ွ႕ေရာက္ေတာ့ စက္ဘီးေဒါက္ေထာက္ၿပီး ေအးျမဆီက အိမ္ေသာ့ယူကာ ဖြင့္ဝင္လိုက္သည္။ ေအးျမက တံခါးကို ကလန္႔ျပန္ထိုးၿပီး က်ေနာ့ဆီေျပးလာကာ ခါးကိုဖက္ၿပီး ရင္ထဲ ၿငိမ္ေနသည္။ “ေအးျမ နင္ေသခ်ာလား” ေခါင္းေလးၿငိမ့္ၿပီး အေျဖျပန္ေပးသည္။ က်နာ္လည္း သူ႔ရဲ႕စိုရႊဲေနတဲ့အက်ီကို ခြၽတ္ခ်လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကိုငံုနမ္းလိုက္သည္။

ေအးျမလည္း အလိုက္သိစြာ လံုခ်ည္ကို ျဖည္ခ်လိုက္ၿပီး “ငါမေန႔က တေနကုန္ေနမရဘူးဟာ ညလည္းအိပ္မေပ်ာ္လို႔ နင့္ဆီ အရဲစြန္႔ၿပီးလိုက္လာတာ” “ငါသိတယ္ ေအးျမ ငါလည္းတူတူပဲ” သူမ ဖင္ေလးေတြကိုင္ရင္း နမ္းရင္းႏွင့္ ေအးျမလက္ေတြက က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ဆြဲျဖည္ခ်လိုက္သည္။ အိမ္ေနရင္းနဲ႔ထြက္လာတာမို႔ အတြင္းခံဝတ္မထား လီးက တရမ္းရမ္းႏွင့္ထြက္လာသည္။ က်ေနာ္လည္းအက်ီခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေအးျမရဲ႕ဘရာစီယာကို ဆြဲလွန္မည္လုပ္ေတာ့ ေအးျမက ေက်ာလွည့္ေပးသျဖင့္ ခ်ိတ္မ်ားကိုျဖဳတ္ၿပီး ႏို႔ေတြကို လြတ္လပ္စြာ ငံုစို႔လိုက္ေတာ့သည္။ ဧည့္ခန္းထဲ႐ွိထိုင္ခံုေပၚတြင္ ထိုင္ရင္း ေအးျမက အေပၚမွ ခြကာ သူမအဖုတ္ကို အတြင္းခံေဘာင္းဘီေပၚမွ ထိုးဆြရင္း ႏို႔ေတြကိုစို႔လိုက္ ႏႈတ္ခမ္းကိုနမ္းလိုက္ႏွင့္အလုပ္မ်ားလ်က္႐ွိေတာ့သည္။ ေအးျမကို မတ္တပ္ရပ္ကာေဘာင္းဘီေလးကို ခြၽတ္ခ်ေပးရင္း အဖုတ္ေလးကို ရႊတ္ခနဲနမ္းလိုက္သည္။ အေမႊးႏုပါးပါးႏွင့္ ေဖာင္းအိအိ စဖုတ္ေလးက အေရေလးစိုစိစိ ႏွင့္။ ေအးျမက သူ႔အခန္းထဲ လက္ဆဲြေခၚသြားၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ကေလးလွဲခ်ၿပီး ေပါင္ေလးစိကာ လက္လွမ္းႀကိဳ႐ွာသည္။ေထြးပိုက္ရင္းႏွင့္ ႏို႔ေတြစို႔ၿပီး အဖုတ္ဝသို႔ လီးေတ့ကာ ဖိထိုးၾကည့္သည္။ မရ ။ ” အား…ဇြဲမာန္ နာတယ္” “ေအး ခဏေလးပါ” တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလးဖိထိုးကာ ဝင္သေလာက္ကို အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္း တအိအိႏွင့္ လီးတဝက္ခန္႔ေရာက္လာၿပီ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဆႏၵေတြျပင္းေနေသာ္လည္း ခက္ခဲလွသည္။

ႏႈတ္ခမ္းေလးနမ္းရင္းႏွင့္ပင္ အဆံုးထိေရာက္ေအာင္သြင္းလိုက္ၿပီး အသြင္းအထုတ္ ကို အသာယာေလးလုပ္ေပးေနလိုက္သည္။ က်ပ္တည္းလွေသာ ေအးျမရဲ႕ အဖုတ္တြင္းကလည္း အေတြ႔ထူးကိုေပးႏိုင္လွေသာေၾကာင့္ က်ေနာ့မွာလဲ ထိန္းသိမ္းရပင္ပန္းလွ၏။ အရမ္းလည္းမၾကမ္းရဲ။ ေအးျမလည္းနာသြားႏိုင္သလို က်ေနာ္လည္းၿပီးသြားႏိုင္သည္။ စိတ္ကိုအႏိုင္ႏိုင္ထိန္းရင္း ျဖည္းျဖည္းပင္လိုးေနလိုက္သည္။ ႏို႔ေတြစို႔ရင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးနမ္းရင္းေပါ့။ “အ့ အ့ ဇြဲမာန္ အရမ္းက်ပ္တယ္ဟာ နာလိုက္တာ” “အင္းပါ ေအးျမရယ္ ခဏပဲ သည္းခံေနာ္” “နင့္ကို ခ်စ္လြန္းလို႔ေနာ္ သိလား” “အင္းပါ ငါနဲနဲျမန္ၾကည့္မယ္ေနာ္” “အင္း အ့ အ့ ” “ေအးျမ နာေသးလား” “အရမ္းမနာဘူး ရတယ္ လုပ္” “အင္း” အတိုင္အေဖာက္မညီစြာႏွင့္ပင္ ေအးျမေလး ဟိုးအျမင့္ႀကီးကေနျပဳတ္က်သလို ေလဟုန္စီးခဲ့ရသည္။ ေအးျမေလးၿပီးေတာ့ က်ေနာ့ကို အတင္းကုတ္ဖက္တက္ရင္း အဖုတ္ကလည္း လီးကိုတအားညႇစ္ထားသည္။ ညႇစ္ထားတဲ့အခ်ိန္ တဆံုးလိုးေပးလိုက္ရာ ေအးျမလည္း ေကာ့တက္သြားၿပီး က်ေနာ္လည္း ေအးျမအဖုတ္ထဲ အေရမ်ားပန္းထည့္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ရင္း မိွန္းေမာေနလိုက္ၾကသည္။ ” ထ ဇြဲမာန္ ျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ၃ နာရီထိုးေတာ့မယ္ အေဖတို႔ျပန္လာေတာ့မယ္ နင္ကားဂိတ္ဘယ္ခ်ိန္ သြားမွာလဲ” “၅ နာရီခြဲေလာက္မွသြားမွာပါ” “အဲ့ဒါဆို ျပန္ေတာ့ေလ ငါ့ကိုမေမ့နဲ႔ေနာ္ ဇြဲမာန္” မ်က္ရည္ေလး စမ္းစမ္းႏွင့္မွာ႐ွာသည္။

က်ေနာ္လည္း အဝတ္ေတြျပန္ဝတ္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္သားဖက္ကာ နမ္းၾကျပန္သည္။ “သြားေတာ့ အရမ္းေနာက္က်ေနမယ္ ငါလြမ္းေနတာ မေမ့နဲ႔ေနာ္” “အင္းပါဟာ စာေရးေနာ္ ေအးျမ” “အင္းပါ ငါေက်ာင္းေရာက္လို႔ အေဆာင္သိရရင္လည္း လိပ္စာပို႔လိုက္မယ္ ငါ့ဆီစာမွန္မွန္ပို႔ေနာ္” ေျပာရင္းနဲ႔ငိုက်န္ခဲ့ေသာ ေအးျမကို ေက်ာခိုင္းၿပီး စက္ဘီးေလးတြန္းကာ အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ရင္ထဲက လြမ္းဆြတ္မႈေတြက ထိုအခ်ိန္က ႏိႈင္းစရာမ႐ွိခဲ့။ အိမ္ေရာက္ျပင္ဆင္ၿပီး ကားဂိတ္ဆင္း ။ လိုက္ပို႔ၾကေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ရင္း သားအမိႏွစ္ေယာက္ ကားေပၚတက္ေနရာယူၾကသည္။ “သား…ဟိုမွာ..” အေမၫႊန္ျပရာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဟင္ ေအးျမ အေဝးကေန ေငးၾကည့္ေနပါလား ကားမွန္ကို ေနာက္သို႔ ဆြဲကပ္လိုက္ၿပီး ေအးျမျမင္ေအာင္ လက္ျပလိုက္သည္။ တျဖည္းျဖည္း ႏွင့္ ေအးျမအရိပ္ကေလးမႈန္ဝါးေပ်ာက္ကြယ္သြားတာ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္ကေန အခုထိပါပဲ တခါမွျပန္မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။ တခါတရံအေမ့ဆီက သတင္းအခ်ိဳ႕ျပန္ၾကားေနတာက လြဲလို႔ေပါ့…။ “မဆံုႏိုင္ၿပီလား…ဘဝေတြက…ႏွလံုးသားႏုႏုအပ်ံသင္ခါစအရြယ္..ပံုျပင္ေဟာင္းေလးတပုဒ္…ရင္မွာ႐ွိခဲ့တယ္.. လြယ္အိတ္တလံုးပခံုးထက္မွာ…အေပ်ာ္ဆံုးေက်ာင္းတက္ခ်ိန္… ငါတို႔ေက်ာင္းသားဘဝ……………” ႀကိဳးစားပါဦးမည္။