ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ ဘူး ေဘ ဘီ

တေန႔ တက္ စီ ေလး ငွားၿပီးေတာ့ အိမ္ကို ျပန္လာတယ္။ ကံမ်ားမေကာင္းခ်င္ေတာ့ ငွားလာတဲ့ ကားက လမ္းမွာ သူမ်ားကို သြားတိုက္မိတယ္။ တကယ္က က်ေနာ့ ကားဆရာႀကီးက အမွန္ပါ။ လမ္းသြယ္ကေန အတင္းထြက္လာတဲ့ ကားကို သြားတိုက္မိတာ။ က်ေနာ္လည္း ထားခဲ့ၿပီး ေနာက္တစင္း ငွားရေကာင္းနိုး ဆက္ေစာင့္ရေကာင္းနိုး ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတယ္။ တဘက္ကားကေတာ့ မမႀကီးတစ္ေယာက္ ပဲ။ ကားဆရာ နဲ႔ စကားေျပာေနရင္းက အေျခအတင္ ျဖစ္လာလို့ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးသလို ျဖစ္ေနတယ္။ နည္းနည္း စဥ္းစားၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဆယ္တန္းတုန္းက စာသင္ေပးဖူးတဲ့ ဆရာမျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆင္းၿပီးေတာ့ ကူညီေျဖရွင္း။ အေျခအေန ေျပာင္းျပန္ ျဖစ္သြားၿပီး က်ေနာ္က ဆရာမ ဘက္က ျဖစ္သြားၿပီး ကားဆရာႀကီးကို ရန္လိုက္ျဖစ္။ စကားမ်ား။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆရာမ ကိုပဲ ေဖ်ာင္းဖ် တက္စီဆရာႀကီးလည္း ေလ်ာ္ေၾကးနည္းနည္းပါးရနဲ႔ အဆင္ေျပသြားေလသတည္းေပါ့ဗ်ာ။

တက္စီ ဆရာႀကီးက က်ေနာ့ကို ထားသြားေတာ့ က်ေနာ့မွာ ေဒၚေကသီမိုးႀကီးနဲ႔ က်န္ခဲ့ေရာ။ တကယ္က ဆရာမ က က်ေနာ့ကို ေသခ်ာ မမွတ္မိေလာက္ဘူး ထင္တာ။ ႏွစ္ေတြလည္း ၾကာၿပီကိုး။ အဲဒီတုန္းက သူကလည္း အထက္တန္းျပ ျဖစ္ခါစ။ က်ေနာ္တို့ အတန္းကို အခ်ိန္ပိုင္းဝင္သင္ရတာ။ ဒါေပမဲ့ တီခ်ယ္ေဒၚေကသီမိုးက က်ေနာ့ကို နာမည္ ပါမွတ္မိေနတယ္။ “ေက်းဇူးပဲ ေဇာ္ၿဖိဳးရယ္ မင္းနဲ႔ မို့လို့ မဟုတ္ရင္ တီခ်ယ္ အ. . အ… ” ဆရာမ က ေျပာရင္းနဲ႔ မူးၿပီး လဲက်သြားတာ သတိေတာ့ မလစ္ေသးဘူး က်ေနာ္လည္း ဘာလုပ္ရမယ္ မွန္း မသိဘူး။ လမ္းကလည္း လူ နည္းနည္းရွင္းတဲ့ လမ္းျဖစ္တဲ့အျပင္ ညနက္စျပဴလာၿပီ မို့ ေဘးမွာ လူေတြ အမ်ားႀကီး မရွိပါဘူး။ ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္လည္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝး မစဥ္းစားေနေတာ့ပဲ ဆရာမကို ကားေနာက္ခန္းထဲ ထည့္ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကားကို တက္ေမာင္းၿပီး နီးရာေဆး႐ုံကို ေမာင္းသြားလိုက္တယ္။ ဆရာမက ႏွလုံးေရာဂါေတြ ဘာေတြ ရွိလို့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔လည္ပင္းေခၚမလား ဇတ္ေခၚမလား အဲဒီက အရိုးက်ီးေပါင္း ေၾကာင့္မူးတာ။ အဲဒီကေန မွ သတိေမ့သလို ျဖစ္သြားတာ တကယ္က မေမ့ဘူး။ က်ေနာ္ သူ႔ကားကို ေမာင္းလာရင္း အာရွေတာ္ဝင္ ေရွ႕ ေရာက္ခါနီးမွာ သတိ ျပန္ရလာၿပီး သူေျပာျပလို့သိတာ။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆရာမ ကို အိမ္ျပန္လိုက္ပို့ေပးတာေပါ့ဗ်ာ။

ကိုယ့္ဆရာကေတာ့ ထင္မွာပဲ ဒီဘဲ ေသနတ္ေတြ ထုတ္ျပေနၿပီ ပစ္ေတာ့မယ္လို့။ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ကိုယ္ငယ္ငယ္က စာသင္ေပးဖူးတဲ့ ဆရာမ ပဲဟာ ဘယ္ပစ္မွားရဲ မွာလဲ။ ဟီးဟီး ဒါေပမဲ့ ဆရာမက အဆီတဝင္းဝင္း ဆိုေတာ့လည္း . . အင္း… ။ ကားေမာင္းရင္းက ဆရာမေဒၚေကသီမိုး က်ေနာ့ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ဘာညာေျပာေပါ့။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ တီခ်ယ္မိုးႀကီးက စကားေျပာတာ ေကာင္းေကာင္း မေျပာဘဲ က်ေနာ့ လက္ေမာင္းကို ကိုင္ကိုင္ၿပီး ေျပာတာဗ်။ ကားေလးေမာင္းရင္း စကားေလးေျပာရင္းနဲ႔ ပဲ တီခ်ယ့္အိမ္ကို ေရာက္သြားတယ္ေပါ့ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ က်ေနာ္ အိမ္ေပၚကိုလည္း လိုက္မတက္သလို တီခ်ယ္ကလည္း ေခၚပါဘူး။ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ အခ်င္းခ်င္းလဲၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေမာေမာနဲ႔ အိပ္လိုက္တာ တခ်ိဳးထဲအိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့တယ္။

မနက္အိပ္ယာကမနိုးေသးဘူး ဖုံးျမည္လို့ ထကိုင္လိုက္ေတာ့ တီခ်ယ္မိုးဆီက ျဖစ္ေနတယ္။ “ဟယ္လို” “သားေရ တီခ်ယ္ပါ” “ဟုတ္ကဲ့” “သားကို တို့အကူအညီေလးတစ္ခုေလာက္ ေတာင္းခ်င္လို့” “ဟုတ္” “ဒီမနက္လည္း ေခါင္းက နည္းနည္း မူးေနလို့ကြယ္ အိမ္မွာက ဘယ္သူမွလည္း မရွိဘူး တို့က တေယာက္ထဲေနတာဆိုေတာ့ေလ” “ဟုတ္” “အဲဒါ ဒီမနက္ေတာ့ ေဆးခန္းေလး သြားျပလိုက္ခ်င္လို့ ကားလည္း မေမာင္းရဲေသးလို့သားရယ္ . . တက္စီ လည္း မစီးခ်င္ဘူး” “ေၾသာ္ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ တီခ်ယ္ က်ေနာ္ကားလာေမာင္းေပးမယ္ေလ” “ေအးေအး ေက်းဇူးပါပဲသားရယ္” “တီခ်ယ္ မနက္စာေရာစားၿပီးၿပီလား က်ေနာ္ ဘာဝယ္ခဲ့ေပးရမလဲ” “ရတယ္ မဝယ္လာနဲ႔ သား တို့ လမ္းမွာ ပဲ ဝင္စားၾကမယ္ေလ” “ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့” စားရကံေတာ့ ၾကဳံၿပီထင္တယ္ ကိုယ့္ဆရာေရ… မနက္စာေျပာပါတယ္.ဟီးဟီး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္လည္း အျမန္ဆုံးေရမိုးခ်ိဳးၿပီး တီခ်ယ္မိုးရဲ့့ ကြန္ဒိုရွိရာကို အျမန္ဆုံးထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္။

ဟိုေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္ ဖုံးဆက္လိုက္တာနဲ႔ တီခ်ယ္မိုးက ဆင္းလာၿပီး က်ေနာ့ကို ကားေသာ့လက္ထဲထိုးေပးတယ္။ တီခ်ယ္မိုးက ၾကက္ေသြးေရာင္ ဇာအကၤ်ီရင္ေစ့ လက္ျပတ္ကို အနက္ေရာင္ ထမီေျပာင္နဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနတယ္။ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ က်ေနာ့တီခ်ယ္က ေလးဆယ္မျပည့္ေသးတဲ့ အပ်ိဳႀကီးမမ ဆို မယုံမယ့္သူ ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ျဖစ္နိုင္ရင္ ဓါတ္ပုံရိုက္ထားၿပီး ကိုယ့္ဆရာကိုေတာင္ ျပလိုက္ခ်င္တယ္။ ထားပါေတာ့ က်ေနာ္ သူ႔ကားကို တက္ေမာင္းၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္။ “တီခ်ယ္ . . မနက္စာ သြားစားမယ္မလား” “ေအးေလ သား” “ဟုတ္” (ဘာလို့လဲ မသိဘူး က်ေနာ္ ရင္ေတြ တအားခုန္ေနတယ္ ဟီ) က်ေနာ္လည္း ဘယ္ကိုဘာရယ္ ေျပာမေနေတာ့ပဲ ဆရာစံလမ္းထဲက စိန္လ်ံကို ေမာင္းသြားလိုက္တယ္။ တီခ်ယ္မိုးက မုန္႔ဟင္းခါးစားတယ္။ က်ေနာ္က ေပါက္စီနဲ႔ လဘက္ရည္။ (ဆိုင္ကေရာင္းတဲ့ ၾကက္သားေပါက္စီ ကိုဆိုလိုတာပါ ကိုယ့္ဆရာရယ္) စားၿပီး ေသာက္ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံေတြ ဘာေတြ လုမရွင္းေနေတာ့ပဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မမေအးဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။

“ဟယ္လို . . ဟုတ္ကဲ့ မမေအး” “ေၾသာ္ က်ေနာ္ မအားဘူး သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ဆရာစံလမ္းမွာကိစၥေလးတစ္ခုရွိလို့” တီခ်ယ္မိုးက က်ေနာ့ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။ က်ေနာ္ သြားကေလးျဖဲၿပီးေတာ့ပဲ ရယ္ျပလိုက္တယ္။ “ဟုတ္ ဟုတ္… ၿပီးမွ က်ေနာ္ ဖုံးဆက္လိုက္မယ္” “ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တို့ မင္းသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သြားတာတုန္း သားရဲ့” “က်ေနာ့အစ္မပါ တီခ်ယ္ရယ္… အစအဆုံး ရွင္းေနရမွာစိုးလို့ ဒီလိုပဲ ေျပာလိုက္တာ .. သူက အရမ္းေလေၾကာ ရွည္လို့” အမွန္ကေတာ့ က်ေနာ္တမင္ေျပာလိုက္တာ။ ကိုယ့္ဆရာလည္း ဓာတ္တယ္မလား ဟဲဟဲ က်ေနာ္က သူ႔ ရီအက္ရွင္ ကို သိခ်င္လို့။ ထားပါေတာ့ က်ေနာ္တို့ အဲဒီကေန တီခ်ယ္မိုး ျပမယ့္ေဆးခန္းကို ေရာက္သြားတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ေဆးခန္းကိုလည္း မလိုက္သြားပါဘူး ကားထဲမွာပဲ က်န္ေနခဲ့တာ။ သူမို့ က်ေနာ့ကို ကားနဲ႔ ထားခဲ့တယ္။ သူ႔သြားတုန္း မမေအးဆီ ဖုန္းျပန္ဆက္ၿပီး အီစီကလီထုရေသးတယ္။ မမေအးက အိမ္လိုက္ျပမယ္ဆိုၿပီး ေခၚတာပါ။ က်ေနာ္က မမေအးပဲ အဆင္ေျပသလို ၾကည့္ထား မမေအး သေဘာက်မွပဲ က်ေနာ္ေနမွာလို့ ေျပာပစ္လိုက္တယ္။ မမေအး နဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္း တန္းလန္း တီခ်ယ္မိုးဆီက ၂ခါေတာင္ ဖုန္းဝင္လာေသးတယ္။

သူ႔ကားႀကီး က်ေနာ္ မေျပးသြာမွာ စိုးလို့လားမသိလူး။ အဲဒါနဲ႔ တီခ်ယ္မိုးဆီဖုန္းျပန္ေခၚရေသးတယ္။ “ဟယ္လို” “မမေျပာ” “ဘယ္သူ႔ဆီဖုန္းမွားေခၚသလဲ ေမာင္ေဇာ္ ဒါ တီခ်ယ့္ဖုန္းကြ” “ဟာ . . ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့ တီခ်ယ္ ခုန အစ္မနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္းတန္းလန္းမို့ တီခ်ယ့္ဆီ ဖုန္ျပန္ေခၚေတာ့ ေယာင္သြားတာ တီခ်ယ္ ေျပာပါ” “ေၾသာ္ သား… ေဇာ္ ေစာင့္ေနရတာ ပ်င္းေနမွာစိုးလို့ ေနာက္ႏွစ္ေယာက္ၿပီးရင္ တို့အလွည့္ေရာက္ၿပီလို့ ေျပာတာ” “ေၾသာ္ ရပါတယ္ တီခ်ယ္ရယ္ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ က်ေနာ္ ေအးေအးေဆးေဆး ေစာင့္မယ္ ” “ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ ဒါပဲေနာ္” ခဏၾကာၿပီးေတာ့ တီခ်ယ္မိုး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္က ကားေရွ႕ခန္းတံခါးဖြင့္ေပးေတာ့ က်ေနာ့ ပခုံးကို ပြတ္ဆြဲသြားၿပီးမွ ဝင္ထိုင္တယ္။ မေတာ္တဆလား တမင္တကာလားဆိုတာေတာ့ သူပဲသိမွာပဲ က်ေနာ္ကေတာ့ ရင္ထဲကို လူးခါသြားတာပဲ။ စိန္လၽွံမွာ စားခဲ့တဲ့ ေပါက္စီ အက်ိဳးေပးၿပီထင္ပါရဲ့ ကိုယ့္ဆရာေရ. . ကားေမာင္းလာရင္းနဲ႔ ခုနက က်ေနာ့ပခုံးေတြကို လာၿပီးက်ီစယ္သြားတဲ့ တီခ်ယ္မိုးရဲ့ရင္သားေတြကို ခိုးၾကည့္ေတာ့ နို့သီးေခါင္းေလးေတြေတာင္ ဆူထြက္ေနလိုလို။ အဲဒီလိုေျပာေတာ့ ဆရာသမား မ်က္ေမွာင္ နည္းနည္းက်ဳံ႕ သြားတယ္မလား၊ က်ေနာ့ စိတ္က ထင္တာသက္သက္လည္းျဖစ္နိုင္တာေပါ့ ကိုယ့္ဆရာရယ္၊ ရင္ေတြခုန္ေနလို့ အျမင္ေတြပါ ေဝဝါးလာတာမ်ိဳးေပါ့။ တီခ်ယ္မိုးက ေဖာ့ခြက္ပါတဲ့ ဘယာဇီယာ ဝတ္ထားတာမဟုတ္ဘဲ ပိတ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေက်ာျပည့္ေဘာ္လီကို ဝတ္ထားတာပါ။ စလာကတည္းက ယဥ္တိုက္မွုျဖစ္မွာစိုးလို့ သတိထားၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ခဲ့တဲ့ တီခ်ယ္မိုးရဲ့ ရင္ညြန္႔အစပ္မွာ က်ေနာ့မ်က္လုံးေတြက ခဏခဏ သြားသြား ဆိုက္ကပ္ေနပါတယ္။

သူ႔ပစၥည္း ကို ခိုးၾကည့္ေနရေတာ့ ကားေပၚမေရာက္ခင္ထဲက ခုန္ေနတဲ့ ရင္ဘက္က မရပ္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ဆရာဝန္ျပလာတာ ဘယ္လိုလဲ ဘာညာေတာင္ မေမးမိဘူး။ တီခ်ယ္မိုးကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ ဖုန္းေလးပြတ္ရင္း လိုက္လာတာ။ က်ေနာ္လည္း အခုမွသတိရတာ သူဘယ္ဆက္သြားမယ္ ဆိုတာ မေမးရေသးဘူး။ အေရးထဲ ဖုန္းဝင္လာလို့ ဘီးဇီးလုပ္လိုက္ရသးတယ္။ “တီခ်ယ္… အိမ္ကိုပဲ ေမာင္ရမွာမလား” “မမ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလားကြ… .သားေဇာ္ ဒီတခါ မေယာင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေလ” “ဗ်ာ . . မဟုတ္ပါဘူး တီခ်ယ္ရယ္” “ဘာမဟုတ္တာလဲကြ” “ေၾသာ္… ကိုယ့္ဆရာမကို မမေခၚစရာလား ဒါေပမဲ့ ဒီအတိုင္း ေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့လူလိုက္ေမး တီခ်ယ္က အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္လို့ လုံးဝမထင္ရဘူး က်ေနာ္နဲ႔ ေမာင္ႏွမဆို ယုံၾကမွာပဲ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ တီခ်ယ့္ကို တီခ်ယ္လို့ပဲ ေခၚမွာ” “တို့က ငါးဆယ္ေက်ာ္တယ္ဆိုတာ စြန္း႐ုံကေလး စြန္းေသးတာပါ သားေဇာ္ရယ္ ဟင္းဟင္း …” အခုခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဘာစကားမွ ျပန္တုန္႔ျပန္စရာမလိုဘူး ဆိုတာ ကိုယ့္ဆရာလည္း သေဘာေပါက္တယ္မလား က်ေနာ္လည္း ကားကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး ေမာင္းေနလိုက္တယ္။ ကားကိုသာ ေမာင္းေနရတာ လူက ေလာင္တတီးတီး ျဖစ္ေနၿပီ။ မၾကဳံဖူးေသးတဲ့အေတြ႕အၾကဳံ မို့လားမသိဘူး ေလာင္တီးတဲ့ ကိစၥက တျခား ဘယ္အခ်ိန္နဲ႔မွ ကို မတူတာ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္လဲဆို အခုေနမ်ား တီခ်ယ္မိုးႀကီးက က်ေနာ့ေကာင္ရဲ့ ထိပ္ဖ်ားေလးကို လက္ညိဳးရယ္ လက္မေလးရယ္နဲ႔ ဖြဖြေလး ဖိညႇစ္လိုက္ရင္ေတာင္ က်ေနာ္ ၿပီးသြားေလာက္တယ္။

တီခ်ယ္မိုးလည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့သလို က်ေနာ္ လည္း ဘာမွ ဆက္မေျပာျဖစ္ပဲ သူ႔အိမ္ျပန္တဲ့ လမ္းဘက္ကိုပဲ ဦးတည္ ေမာင္းေနလိုက္တယ္။ “ေၾသာ္ . . သားေဇာ္ေရ… ေမ့ေနလို့ တို့ကို —- ေစ်း၀ယ္စင္တာ လိုက္ပို့ေပးပါလား ဝယ္စရာလည္း နည္းနည္း ရွိလို့” “ဟုတ္ ….. တီခ်ယ္” ဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း တီခ်ယ္ လိုရာခရီးကို ဦးတည္လိုက္တယ္ေပါ့ ဆရာသမားရယ္။ ကဲ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေပရွည္သလို ျဖစ္သြားရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ့္ဆရာေရ… က်ေနာ္တို့ — ေစ်း၀ယ္စင္တာ ေရာက္သြားတယ္.။ တီခ်ယ္က သူလိုအပ္တာေတြဝယ္တယ္။ ၿပီးျပန္လာ။ က်ေနာ္က အထုပ္ဆြဲၿပီးလိုက္ေပါ့။ တီခ်ယ္မိုး ကြန္တို ေရာက္လို့ ကာပါကင္ထိုးၿပီးတဲ့အခါ က်ေနာ္က ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပဲ ကားေသာ့တြဲကို ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲ ထည့္ၿပီး သူဝယ္လာတဲ့ အထုပ္ေတြ လက္က ဆြဲလို့ သူ႔ေနာက္က လိုက္လာတယ္။ တီခ်ယ္လည္း ဘာမွ မေျပာဘူး။ အေပၚေရာက္ ေတာ့ က်ေနာ့ကို ေရတစ္ခြက္ခ်တိုက္ၿပီး အထဲဝင္သြားတယ္။ က်ေနာ့မွာ တေယာက္ထဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ဒီအတိုင္း ထိုင္ေနရတယ္။

တီခ်ယ္မိုးက အထဲမွာ ဝယ္လာတဲ့ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ်ေနလာ အဝတ္လဲေနလားေတာ့ က်ေနာ္ မသိဘူး။ ခဏေနေတာ့ အထဲကလွမ္းေျပာေလရဲ့ “သားေဇာ္ေရ . . ခဏေလးေနာ္” တဲ့ “ဟုတ္” လို့ပဲ ျပန္ၿပီး အသံေပးလိုက္တယ္။ နည္းနည္းၾကာသြားၿပီးေတာ့ စက္နဲ႔ ႏွပ္ထားတဲ့ ဘလက္ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္ ကိုင္ၿပီး ထြက္လာတယ္။ သၾကားထုပ္ေလးေတြလည္း ပါတယ္။ “သား… ေကာ္ဖီေသာက္ဦး” “ဟုတ္ ” က်ေနာ္ ေကာ္ဖီထဲကို သၾကားထုပ္တစ္ထုပ္ ေဖာက္ထည့္ၿပီးမွ “တီခ်ယ္ကလည္း က်ေနာ့ကို နို့ထည့္မေပးဘူးလား” “ဟင္” “က်ေနာ္က ဘလက္ဆို သိပ္မေသာက္ တတ္လို့ပါ” “ေၾသာ္ . . ဘာမ်ားလဲ လို့ ခဏေလး” ဆိုၿပီး အထဲ ျပန္ဝင္သြားေလတယ္ကိုယ့္ဆရာေရ။ က်ေနာ္ကေတာ့ အေနာက္ကေနၾကည့္ၿပီး သြားေရ တျမားျမား နဲ႔ေပါ့။ ဟင္းးးးးးး မၾကာပါဘူး တီခ်ယ္မိုး ေကာ္ဖီမိတ္ ဗူးေလး ကိုင္ၿပီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္လည္းေကာ္ဖီထဲကို ေကာ္ဖီမိတ္(နို့မွုန္႔) ထည့္ၿပီး ေကာ္ဖီေလး အခ်ိန္ဆြဲေသာက္ရင္း အႀကံထုတ္ေနလိုက္တယ္။

ေကာ္ဖီေသာက္လို့ ၿပီးတဲ့အခါ ျပန္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား အေၾကာင္းရွာၿပီး ေနရင္ေကာင္းမလားေပါ့။ တီခ်ယ္မိုးကေတာ့ က်ေနာ္ ရွိေနတာေတာင္ သတိရေသးရလားမသိဘူး။ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ခ်ိတ္ၿပီး ေကာ္ဖီကို အရသာခံေသာက္ေနတာ ကိုယ့္ဆရာေရ။ ေကာ္ဖီတဝက္ေလာက္ကုန္သြားေတာ့ ေသာက္တာခဏရပ္ထားၿပီး အခ်ိန္ဆြဲရေသးတယ္။ စိတ္ထဲမွာက လြန္ဆြဲေနတယ္။ သင့္ေတာ္၏ မသင့္ေတာ္၏ ကလည္း ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား။ အေျခအေနက က်ေနာ့ဘက္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ကိုေတာ့ ကိုယ့္ဆရာလည္း သိတယ္မလား။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ က်ေနာ္ ကဒီလို ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ လုံးဝ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ တီခ်ယ့္ဘက္က စၿပီး လမ္းေဖာက္ေပးလာရင္ေတာ့ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆက္ေလၽွာက္သြယ္မယ္ေပါ့ဗ်ာ။

ဒါနဲ႔ ပဲ ေသာက္လက္စ ေကာ္ဖီခြက္ကို တက်ိဳက္ထပ္ေမာ့လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ စကားတခုခုေျပာမို့ ႀကံေနတုန္းမွာပဲ “ေၾသာ္ .. သားေရ မင္းက ဖုန္းဆရာ ဆိုေတာ့ အကူအညီေတာင္းရဦးမယ္ တို့ဖုန္းေလး တစ္လုံးကြယ္ ပ်က္ေနတာလား မသ္ိဘူး အဲဒါ ၾကည့္ေပးပါလား ၾကာေတာ့ ၾကာေနၿပီ” “ဟုတ္ ျပၾကည့္ေလ တီခ်ယ္” ဆိုေတာ့ဖုန္းသြားယူလာၿပီး က်ေနာ့ကိုေပးတယ္။ က်ေနာ္ က အားသြင္းႀကိဳးပါေတာင္းၿပီးခဏ အားသြင္းထားလိုက္ၿပီး လက္က်န္ေကာ္ဖီကို အရင္ ရွင္းလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ဖုန္းကို ပါဝါ ဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ (ဖုန္းဖမ္းဝဲလ္) က်ေနတယ္ လို့ က်ေနာ္ ယူဆလိုက္ၿပီး “ရတယ္ တီခ်ယ္ က်ေနာ္ လုပ္ေပးမယ္ ဖုန္းက (ဖုန္းဖမ္းဝဲလ္) က်သြားတာ ကြန္ျပဴ တာ တလုံးလုံး သုံးဖို့ရွိလား က်ေနာ္ တခါထဲ (ဖုန္းဖမ္းဝဲလ္) ဆြဲၿပီး ျပန္တင္ေပးလိုက္မယ္” က်ေနာ့ဆီ သူ (လက္ေတာ့) ထုတ္ၿပီး လာေပးေတာ့ က်ေနာ္လည္း လုပ္စရာရွိတာ စလုပ္တယ္ေပါ့။ ဖုန္းအတြက္ လိုတာေတြ အင္တာနက္မွာ ရွာေနရင္းက “သားေရ တို့ အဝတ္သြားလဲလိုက္ဦးမယ္ေနာ္ လိုတာရွိရင္ လွမ္းေခၚလိုက္” ဆိုၿပီး အထဲဝင္သြားေတာ့ က်ေနာ္ တေယာက္ထဲ လက္ပ္ေတာ့ တလုံးနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲ က်န္ေနခဲ့ေရာ။လိုခ်င္တဲ့ (ဖုန္းဖမ္းဝဲလ္) ကိုေတြ႕ေတာ့ ေဒါင္းလုပ္ ဆြဲထားရင္ တီခ်ယ့္ ကြန္ျပဴတာကို နည္းနည္း ေမႊၾကည့္ဖို့ စဥ္းစားမိသြားတယ္။ တျခားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး သူေရာ ေအာကားေတြ ဘာေတြ ၾကည့္တတ္သလား ဆိုတာေလာက္ပါပဲ။

ရွာတ့ဲ ေနရာမွာ စတားေဒါ့အမ္ပီဖိုး ဆိုၿပီး ရိုက္ထည့္လိုက္တာနဲ႔ ဗြီဒီယို ဖိုင္ေတြ တန္းစီၿပီး က်လာပါေလေရာ ကိုယ့္ဆရာ ထင္တာမွန္ပါတယ္။ တီခ်ယ့္ကြန္ျပဴတာထဲက ဆင္းရဲသားကားေတြကို က်ေနာ္ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသြားေလသည္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီထဲက ဖိုင္တစ္ဖိုင္ကို ကလစ္ေထာက္ၿပီး လမ္းေၾကာင္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဖိုင္လမ္းေၾကာင္း အဆင့္မွ အဆင့္ကို ခံထားတာဆရာေရ။ ဒီအတိုင္း လိုက္ရွာရင္ ေတာ္ေတာ္နဲ႔မေတြ႕နိုင္တဲ့ ေနရာမ်ိဳးမွာ။ က်ေနာ္ လည္း သူစဥ္းစားၿပီး ေသခ်ာ သိမ္းထားပုံကို သေဘာက်လို့ အသံထြက္ၿပီး ဟီ ခနဲ ရယ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ “ဘာလို့ရယ္တာလဲကြ” ဆိုတဲ့ အသံက ဂါဝန္တထည္ဝတ္ၿပီး က်ေနာ့ေနာက္က ထြက္လာပါေလေရာဗ်ာ။ “ဗ်ာ .. တီခ်ယ္… ဟို . . . က်ေနာ္ေလ ..” “မင္း… ဒါေတြ ဘယ္လို ရွာေတြ႕သြားတာလဲ” ဆိုၿပီး က်ေနာ့လက္ထဲက ေမာက္ ကို ဆြဲယူၿပီး ဖြင့္လက္စေတြ အကုန္လုံး လိုက္ပိတ္တယ္ ကိုယ့္ဆရာေရ…။ မ်က္ႏွာက ေဒါသျဖစ္ေနတာ မဟုတ္သလို ဘာျဖစ္ေနလည္း ခန္႔မွန္းလို့ မရဘူး။ က်ေနာ္လည္း ဘာေျပာရမွန္း မသိျဖစ္ေနတာ။ “ဘာကိစၥ မဆိုင္တာေတြ ေလၽွာက္ၾကည့္တာလဲ သား တျခား ဘာေတြ ေလၽွာက္ဖြင့္ထားေသးလဲ” “ဘာ . . ဘာမွ မဖြင့္ပါဘူး တီခ်ယ္ .. ဟို… က်ေနာ္ က်ေနာ္ ေဒါင္းလုဒ္ ဆြဲထားတဲ့ ဖိုင္ တခုေပ်ာက္သြားလို့ လိုက္ရွာရင္း ေတြ႕သြားလို့ ဖြင့္ၾကည့္တာပါ” “ေအး . .. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မင္းကို တို့ စိတ္ဆိုးတယ္ တို့က ယုံၾကည္လို့ ဒီကြန္ျပဴတာကို မင္းလက္ထဲ ထားသြားတာ ေတာ္ၿပီ ဖုန္းလည္း ျပင္မေနနဲ႔ေတာ့ မင္း ျပန္ခ်င္ရင္ျပန္ေတာ့ တို့ ဘာမွ ခိုင္းစရာ အေၾကာင္း မရွိေတာ့ဘူး တို့က စပ္စပ္စုစု လုပ္တဲ့လူဆိုရင္ တအားမုန္းတာ” က်ေနာ္ သူ႔ကို မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ပဲ ၾကည့္နိုင္ေတာ့တယ္။

မ်က္လုံးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးဟိုက္ေနတဲ့ ဂါဝန္ဆီကို အၾကည့္ေရာက္ျဖစ္ေအာင္ ေရာက္သြားေသးတယ္။ တီခ်ယ့္ကို ၾကည့္ရတာ အတြင္းမွာ ဘာမွ ခံဝတ္ထားပုံမေပၚဘူး။ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပၚမွာ မသိမသာ ေပၚေနတဲ့ နို့သီးေခါင္းေလေတြက က်ေနာ့အာေခါင္ေတြ ေျခာက္ေသြ႕ေစတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကေရာ ေလာေလာဆယ္အေျခအေနကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္ဖို့ ဘယ္လိုမ်ား တတ္နိုင္မွာတဲ့တုန္း ကိုယ့္ဆရာရယ္။ ဘဝဆိုတာ ေအာစာအုပ္ထဲကလို ျဖစ္လာတာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ အခုေန အတင္းလုံးလိုက္ရင္ ဒုကၡေရာက္သြားနိုင္တယ္ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ က်ေနာ့ သီဝရီ အရ မိန္းမေတြက ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ ျငင္းေနတုန္းပဲ ကိုယ္က ရေအာင္ ခ်ဳပ္တတ္ဖို့ပဲ လိုတယ္ ဆိုတာ ကလည္း အခုလိုအေျခအေနမွာ က်ေနာ္က ထုတ္မသုံးရဲဘူးေလ။ အနည္းဆုံးေတာ့ တခ်ိန္က ကိုယ့္ဆရာမ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အသိက ရွိေနေသးတာကိုး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လည္း စိတ္ေလၽွာ့ခ်လိုက္ၿပီးမွ “က်ေနာ့ကို ခြင့္လႊတ္ပါတီခ်ယ္ .. က်ေနာ္ မလုပ္သင့္တာ လုပ္လိုက္မိတာပါ၊ စည္းမေစာင့္သလိုလည္း ျဖစ္သြားတယ္ ကိုယ့္ဆရာမအေပၚ မႀကံအပ္ မစည္ရာကို ႀကံစည္မိသလိုလည္း ျဖစ္သြားတယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ တီခ်ယ္ရယ္… က်ေနာ္ သြားလိုက္ပါဦးမယ္” က်ေနာ္ တမင္ေျပာလိုက္တဲ့ စကားေတြမွန္း ကိုယ့္ဆရာလည္း ရိပ္မိတယ္မလား မတတ္နိုင္ဘူး ေနာက္ဆုံးရတဲ့ အခြင့္အေရး ေလးကို ရသလို သုံးၿပီး တိုက္စစ္ဆင္ရတာပဲ ဟီ။ ၿပိးေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေခါင္း ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္နဲ႔ အိမ္တံခါး ဖြင့္ၿပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္တယ္။ ဓါတ္ေလွခါးေတာင္ မေစာင့္ပဲ ဒီအတိုင္းဆင္းလာခဲ့ၿပီး လမ္းမေပၚေရာက္ေတာ့ တက္စီတစင္း တားၿပီး ျပန္လာခဲ့လိုက္ေရာ. . .။ ရပ္ကြက္ထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ အနီးအနားက စတိုးဆိုင္မွာ ဘီယာ၂ဘူးဝယ္ၿပီး အိမ္ေပၚျပန္တက္လာ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ အဝတ္အစားလဲေတာ့ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲက တီခ်ယ္မိုးရဲ့ ကားေသာ့ႀကီး ထြက္လာတယ္။

အဲေတာ့မွ တခါ သူ႔ဆီ ဖုန္းဆက္ ၿပီးေျပာရေသးတယ္။ တမင္ယူသြားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း အထပ္ထပ္ေတာင္းပန္ရတာေပါ့ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ ေအာင္မာ စိတ္ဆိုးေျပသြားၿပီလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး ရယ္ရယ္ေမာနဲ႔ပဲ ျမန္ျမန္ျပန္လာေပးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ က်ေလည္း ခ်က္ခ်င္း အဝတ္ျပန္လဲၿပီး သူ႔ဆီ ထြက္သြားရတယ္။ တံခါးဘဲလ္တီးလိုက္ေတာ့ တီခ်ယ္ မိုး လာဖြင့္တယ္။ ခုနက ပုံစံအတိုင္းပဲ ေအာက္မွာ အခုအခံ မပါတဲ့ ဂါဝန္ ႀကီးနဲ႔ပဲ။ “သားေဇာ္ရယ္ . . မင္းကလည္း ခ်က္ခ်င္းႀကီး ထြက္ေျပးသြားတာကိုး .. အခု အိမ္ေရာက္ၿပီးမွ ျပန္လာတာလား” “ဟုတ္” “ေၾသာ္… တို့က လမ္းမွာပဲ ေအာက္ေမ့လို့ ျပန္လာခဲ့လို့ ေျပာလိုက္တာ အိမ္ျပန္ေရာက္သြား ၿပီဆိုလည္း ေအးေအး ေဆးေဆးမွ ျပန္လာေရာေပါ့ သားရယ္” “ဟုတ္ က်ေနာ္က တီခ်ယ္ တမ်ိဳး ထင္မွာစိုးလို့ပါ” “မထင္ပါဘူးကြာ .. ခုနက လည္း တို့က ရွက္သြားလို့ပါ၊ လူႀကီးဆိုေတာ့ ရွက္တာေပါ့ ၿပီးေတာ့ ငါ့သားလည္း တို့ကို အထင္ေသးသြားမွာ စိုးလို့” “ဘာလို့ေသးရမွာလဲ တီခ်ယ္ရယ္ . . ထူးဆန္းတဲ့ ကိစၥလည္း မဟုတ္ အထင္ေသးရမဲ့ ကိစၥလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔” “မထူးဆန္းရင္လဲ ဘာလို့ဖြင့္ၾကည့္ရေသးတုန္း ေခြးေကာင္ေလးရဲ့” “ဟီးဟီး… အဲဒါက က်ေနာ္ဝါသနာပါတာကိုး တီခ်ယ္ရဲ့” က်ေနာ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ဆရာသမားေရ… အေျခအေနကေတာ့ ဟန္ၿပီနဲ႔တူတယ္။ ဘယ္အသက္အရြယ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္မေတြရဲ့ မ်က္ေစာင္းဟာ ေယာက္်ားေတြကို အရည္ေပ်ာ္ေစဖို့ အထူးတလည္ ဖန္တီးေနစရာမလိုေလာက္ဖူးလို့ ထင္တယ္ကိုယ့္ဆရာေရ။ က်ေနာ့မွာ အလိုလိုေနရင္း ေမာလ်လာတယ္။

“ကဲကဲ ခုန ေကာ္ဖီေသာက္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ အေအးျဖစ္ျဖစ္ ေသာက္ေပါ့ဟုတ္လား” “ေတာ္ပါၿပီတီခ်ယ္ က်ေနာ့ကို ေရပဲ ေပးပါ.” “အိုေခ” ေရတခြက္ သြားယူလာၿပီး က်ေနာ့ကိုတိုက္တယ္။ “ကဲ .. ဆရာေလး အေမာေျဖၿပီးသြားရင္ ဖုန္းေလး ဆက္ျပင္လိုက္ဦး ဟုတ္လား ခုန မင္းေဒါင္းလုဒ္ လုပ္ထားတာ ၿပီးၿပီနဲ႔ တူတယ္” “ဟုတ္ဟုတ္” ဒီလို ကိုယ့္ဆရာရဲ့ တီခ်ယ္မိုးရဲ့ ကြန္တို ဧည့္ခန္းမွာ ဆိုဖာဆက္တီ တစ္စုံ နဲ႔ အလယ္မွာ မွန္စားပြဲ တစ္ခု ရွိတယ္။ ပထမ က်ေနာ္က အိမ္အတြင္းထဲကို ေက်ာေပးထားတဲ့ ခုံမွာ ထိုင္ေနတာ။ အခုက သူက က်ေနာ္ ခုန ထိုင္ေနတဲ့ ေနရာမွာ ထိုင္ ေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က ေလာေလာဆယ္ တီခ်ယ္မိုး နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုံမွာ ထိုင္ေနတာပါ။ တီခ်ယ္မိုးက သူ႔ဘက္လွည့္ၿပီးခ်ထားတဲ့ လပ္ေတာ့ ကို က်ေနာ့ဘက္လွည့္ေပးတယ္။ က်ေနာ္လည္းခုန ေဒါင္းထားတဲ့ ဖိုင္ေတြလိုက္ရွာဖို့ကြန္ျပဴတာဆီ မ်က္ႏွာမူလိုက္တယ္။ တီခ်ယ္ကေတာ့ ဘယ္မွမသြားေတာ့ပဲနဲ႔ အေရွ႕မွာ ပဲ ထိုင္ေနေတာ့တာ ကိုယ့္ဆရာ။ စိတ္ထဲမွာ မၾကာခင္တခုခု ျဖစ္ေတာ့မယ္ ဆိုတာ ႀကိဳသိေနေပမဲ့ ဘယ္ကဘယ္လိုစရမွန္း မသိဘူးျဖစ္ေနတာ။ ကြန္ျပဴတာမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ။ ဟုတ္ပါတယ္ ကိုယ့္ဆရာမွန္းထားသလိုပါပဲ က်ေနာ္သြားေနတုန္း တီခ်ယ္မိုးႀကီး ၾကည့္ေနပုံရတဲ့ ဆင္းရဲသားကား တစ္ခုပါပဲ။ က်ေနာ္ ျပဳံးေစ့ေစ့ မ်က္ႏွာလုပ္ၿပီး တီခ်ယ့္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ တီခ်ယ္က က်ေနာ့ ဘက္ကို ထလာတယ္။ ေဘးေတာ့ က်ေနာ့ေဘး ကို ေစြ႕ခနဲ႔ ဝင္ထိုင္တာ ကိုယ့္ဆရာေရ .. က်ေနာ္ ရင္ထဲ တဒုတ္ဒုတ္ခုန္လာသလို အငယ္ေကာင္ရဲ့ ထိပ္က ေသြးေတြကလည္း တဒိတ္တဒိတ္ တိုးေနတယ္။

က်ေနာ္ အသိလြတ္သြားသလို ျဖစ္သြားေပမဲ့ က်ေနာ့လက္ေမာင္းကို တီခ်ယ့္နို့သီးေခါင္းေလးေတြတဲ့ ပြတ္တိုက္မိသြားတယ္ ဆိုတာ ေကာင္းေကာင္း သိေနရပါတယ္။ က်ေနာ္ တီခ်ယ့္ကို ဆြဲဖက္လိုက္တယ္ “က်ေနာ့ကို ခြင့္လြတ္ပါတီခ်ယ္… ဘယ္လိုမွ စိတ္ထိန္းလို့ မရေတာ့လို့ပါ” က်ေနာ္က ခပ္တိုးတိုးေျပာလိုက္ေတာ့ တီခ်ယ္က က်ေနာ့နားကို ကပ္ၿပီးေတာ့ “တို့လည္း ဟန္မေဆာင္ေတာ့ပါဘူး ေဘဘီရယ္” နားရြက္နားကို ႏွုပ္ခမ္းေလးနဲ႔ မထိတထိလုပ္ၿပီး ေျပာတာဗ်ား က်ေနာ္လည္း တီခ်ယ့္ဂါဝန္ေတြ ကိုေတာင္ မလွန္နိုင္ေတာ့ပဲ ဂါဝန္ေပၚမွာ ဖုထေနတဲ့ တီခ်ယ့္လုံးဝန္းၿပီးေတာ့ ဝင္းအယ္ေနတဲ့ နို့ေတြကို ငုံစုပ္လိုက္တယ္။ ေနာက္ထပ္ နို့တဘက္ကိုေတာ့ က်ေနာ့လက္ေတြနဲ႔ အငမ္းမရ ဆုပ္နယ္ပစ္တာေပါ့။ ေနာက္ဆုံး က်ေနာမေနနိုင္လို့ တီခ်ယ့္ ဂါဝတ္ကို သြားနဲ႔ ကိုက္ၿပီး ဆြဲျဖဲပစ္လိုက္တယ္။ “ၿဗိ” “အို” ဂါဝန္ျပဲတဲ့ အသံနဲ႔ တီခ်ယ့္ အာေမတိတ္သံ အဆုံးမွာ ျဖဴရွင္းဝင္းဝါတဲ့ တီခ်ယ့္ ရတနာ ရင္သား ေတြကို က်ေနာ့ မ်က္လုံးနဲ႔ ျမင္လိုက္ရတာပါပဲ ကိုယ့္ဆရာေရ။ ညိဳဝန္းေနတဲ့ တီခ်ယ့္နိုးသီးေခါင္းေလးေတြဟာ က်ေနာ့ရဲ့ ႏွုပ္ခမ္းသားေတြနဲ႔ ထိကပ္ထားရလိမ့္မယ္ ဆိုတာ ဟိုးအရင္ သူ႔တပည့္ဘဝတုန္းက စိတ္ကူးေတာင္ မယဥ္ဖူးခဲ့တာပါ။ သူ႔နို့သီးေခါင္းေဘးတဝိုက္မွာ က်ေနာ့ လၽွာထိပ္ဖ်ားေလးနဲ႔ ကႀကီးခေခြးေတြ ေရးေတာ့ က်ေနာ့ဆံပင္ေတြကို ေဆာင့္ဆြဲတာဗ်။

ဆရာသမား ၾကဳံဖူးလားေတာ့မသိဘူး။ သူေဆာင့္ဆြဲတာ နာေပမဲ့ က်ေနာ္က နာက်င္တဲ့ ေဝဒနာကို မခံစားရပဲ သူ႔နို့ေတြကို ပိုပိုၿပီးေတာ့ပဲ စို့ခ်င္လာတယ္။ တီခ်ယ္မိုးရဲ့ နို့ေတြကို ဘယ္ျပန္ဘာျပန္ စို့ေနရင္းက ေပါင္ၾကားထဲကို စမ္းၾကည့္လိုက္ေတြ႕ အရည္ေတြကို စိုၿပီးရႊဲေနၿပီ။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ေအာက္ကို အလွည့္မေပးေတာ့ပဲ တန္းၿပီးလုပ္ေတာ့ဖို့ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ က်ေနာ္ က ေဘာင္းဘီေတြ ခၽြတ္ေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္ တီခ်ယ္မိုးက က်ေနာ့ေကာင္ႀကီးကို သူ႔လက္နဲ႔ ဖမ္းဆြဲၿပီးေတာ့ အား ငုံစုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ အား က်ေနာ့မွာ ေဆြမ်ိဳးကို ေမ့ေရာကိုယ့္ဆရာရယ္။ သူစုပ္ေပးတာေကာင္းလြန္းေတာ့ က်ေနာ့မွာ အားလုံးကို သတိလက္လြတ္ပါပဲ။ သူ႔ကိုလည္း မညႇာနိုင္ေတာ့ပဲ ပါးစပ္ထဲကို ေဆာင့္ေဆာင့့္ၿပီး ထိုးထည့္မိတယ္။ က်ေနာ္ ထိုးထည့္တဲ့အခ်ိန္ ျပန္ထုတ္တဲ့အခ်ိန္ ၾကားမွာ သူ အသက္ရွူတဲ့ အခ်ိန္ေတြက အားလုံး ကြက္တိပါပဲ။ တီခ်ယ္မိုးကို က်ေနာ္ ဒီတခ်က္နဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ဂါသြားတာ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းလင္း ေျပာရရင္ အခုလို ပါးစပ္ကို တခါမွမွ အားရပါးရ မလိုးဖူးဘူး။ က်ေနာ္က ေဆာင့္သြင္းလိုက္တိုင္း “အြန္း . . အြန္း” ဆိုၿပီး တီခ်ယ့္ရယ့္ေအာ္သံက စိတ္ကို ေတာ္ေတာ္တက္ႂကြေစတယ္။

“ေဘဘီ တို့ကို ခ်စ္ေပးေတာ့” ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လွဲခ်လိုက္တဲ့တီခ်ယ္မိုးရဲ့ စကားတခြန္းမွာ က်ေနာ္က စက္႐ုပ္လိုပဲ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ ဒူးေထာက္ဝင္ထိုင္ၿပီး အားရပါးရ ထိုးထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။ တီခ်ယ္မိုးအိမ္မွာ က်ေနာ္ တညလုံး ေနျဖစ္သြားတယ္။ မနက္ မိုးလင္း အိပ္ယာထေတာ့ တီခ်ယ္မိုးက မနိုးေသးဘူး။ ကပိုကရို အိပ္ေနတဲ့ တီခ်ယ္မိုးရဲ့ ႏွဖူးကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္ေတာ့ နိုးလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့ကို သာသာၾကည္ၾကည္ရွိပုံမျပဘူး။ က်ေနာ့ ေနရာမွာ ဆိုရင္ေရာ ကိုယ့္ဆရာဘယ္လိုေနမလဲ။ က်ေနာ္ကေတာ့ တင္းသြားတယ္။ ဘာမွ ေျပာမေနေတာ့ပဲ မ်က္ႏွာသစ္ ပလုပ္က်င္း ၿပီးေတာ့ အိမ္သာတက္တယ္။ သူ ဘာသူ စကားေျပာခ်င္ေျပာ မေျပာခ်င္ေနေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္႐ုံရွိတာပဲ။ အိမ္သာထဲက ထြက္လာေတာ့ တီခ်ယ္မိုး အဝတ္ေတြဘာေတြ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လဲဝတ္ထားတာေတြ႕တယ္ဗ်။

တီရွပ္အသစ္ထည္နဲ႔ ထမီအနက္ေရာက္ေျပာင္ကို ဝတ္လို့။ လက္ထဲ လည္း စာအိပ္ တလုံး။ အထဲမွာ ပိုက္ဆံေတြ ရွိပုံရပါတယ္ကိုယ့္ဆရာရယ္။ ေဆာ္ႀကီး ဘာဇယားေတြ ခင္းဖို့ႀကံလည္းေတာ့ မသိဘူး။ သူ က်ေနာ့ကို ရယ္ျပတယ္။ ၿပီးေတာ အနားကပ္လာၿပီး က်ေနာ့ပါးကိုလက္တဘက္နဲ႔ ပြတ္တယ္။ “မေန႔က တို့အရမ္း ေပ်ာ္တယ္ သိလား မင္းကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္” သူက က်ေနာ့ကို ေလ သံ ေလးနဲ႔ပဲေျပာတာပါ။ က်ေနာ္ သူ႔ကို ဒီအတိုင္းပဲ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ “ဒါေပမဲ့ တို့ ႏွစ္ေယာက္က ေရရွည္ႀကီး ေတာ့ မသင့္ေတာ္ဘူးမလား အဲဒါေၾကာင့္ ေနာက္ဆို လမ္းမွာေတြ႕ရင္ေတာင္ မေခၚနဲ႔ေတာ့ေနာ္၊ တို့ေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မသိခဲ့ၾကသလိုေပါ့ ဟုတ္လား ဆရာတပည့္ ဆိုတာကေတာ့ နဂိုထဲက စိတ္ထဲမွာ မရွိဘူး မလား ဘယ္လိုမွ ေတာ့ သေဘာမထားနဲ႔ကြာ ဒါေလး ယူသြား” သူေပးတဲ့ စာအိတ္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္တန္ေတြရွိမွန္း မသိဘူး။ က်ေနာ္ ႏွုတ္ခမ္းကို တခ်က္တြန္႔လိုက္တယ္ ကိုယ့္ဆရာရယ္ မင္းသားလိုလို ဘာလိုလိုေပါ့ ၿပီးမွ သူ႔စာအိတ္ကို ဖတ္ခနဲ ဆြဲယူၿပီး အနားမွာရွိတဲ့ စားပြဲေပၚတင္လိုက္တယ္။

“အရာရာအားလုံးတီခ်ယ့္သေဘာပါပဲ” ေျပာၿပီး သူ႔ကိုက်ေနာ္ ဆြဲဖက္လိုက္တယ္။ တီခ်ယ္မိုး ေမၽွာ္လင့္ထားပုံမေပၚဘူး။ ၿပီးမွ သူ႔တင္ပါးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး “တပည့္ အမိုက္ကေလးကို တခါေလာက္ ထပ္ၿပီး ခြင့္လြတ္ဦးေနာ္ တီခ်ယ္” ေျပာၿပီး သူ႔အကၤ်ီေအာက္က ဘရာဇီယာကို က်ေနာ္ ဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ အကၤ်ီကို ဆြဲမၿပီး နို့ေတြကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စို့ေတာ့တာ။ က်ေနာ့ကို ဘာမွကို ျပန္မေျပာနိုင္ေတာ့ဘူး ႏွစ္မိနစ္ေလာက္စို့ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို ခုံေပၚတင္ၿပီးမွ ထမီကို ဆြဲခၽြတ္ၿပီး ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းဝင္ၿပီး အေစ့ထိပ္ကေလးကို ဆြဲစုပ္ျပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးမွ လၽွာကို အတြင္းနံရံေတြ တေလၽွာက္ ကစားၿပီး အားရပါးရ ဂ်ာပစ္လိုက္တယ္ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ သူ႔ကို ဂ်ာလို့ အားရၿပီးေတာ့မွ က်ေနာ့ ေဘာင္းဘီကို မခၽြတ္ပဲ ပစၥည္းထုတ္ၿပီး တီခ်ယ့္ ပါးစပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္တယ္။

ေၾသာ္ ကိုယ္ဆရာကလည္း မစုပ္ပဲ ေနမလား စုတ္တာေပါ့။ စုပ္တာမွ အားရပါးရကိုစုပ္တာ။ က်ေနာ္လည္း ေတာ္ေတာ္ ခံလို့ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေကာ့ေကာ့ေကာ့ထိုးေပးေနလိုက္တယ္။ နည္းနည္း ၾကာသြားၿပီးမွ တီခ်ယ္မိုးႀကီးကို မတ္တပ္ရပ္ခိုင္းၿပီး ႏွုပ္ခမ္းေတြကို စုပ္နမ္းရင္း လက္တဘက္နဲ႔ ေပါင္ၾကားထဲကို ကလိေပးေနလိုက္တယ္။ တီခ်ယ္မိုးႀကီးဆိုတာဗ်ာ… အရည္ေတြကို ရႊဲနစ္ေနတာပဲ။ အခုထိေတာ့ က်ေနာ့ကို ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ နမ္းေနတာကို ရပ္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို လက္နဲ႔ ဆြဲလွည့္ၿပီး ခုံေပၚပို ကုန္းသလိုျဖစ္ေအာင္ထားလိုက္ၿပီး အေနာက္က ေန ေတ့ၿပီး ေဆာ္ပစ္တယ္ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ အားပါးပါး ညက လုပ္တာေတြထပ္ေတာင္ ပိုေကာင္းေနသလိုပဲ။ တစ္မိနစ္ခြဲ ႏွစ္မိနစ္ေလာက္ လုပ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ ရပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ အေနအထား ျဖစ္ေအာင္ ျပန္ေနလိုက္ၿပီးမွ ႏွဖူးကို တခ်က္နမ္းလိုက္တယ္။ “တီခ်ယ္ . . က်ေနာ္ ပိုင္းလုံး မဟုတ္ဘူး က်ေနာ့ကို အဲလို လာလုပ္လို့မရဘူးသိလား အဲဒီပိုက္ဆံေတြလည္း ယူဖို့ အစီအစဥ္မရွိဘူး၊ ေနာက္လည္း လမ္းေတြ႕ရင္ ေခၚဖို့ မစဥ္းစားနဲ႔ေနာ္ က်ေနာ္ တို့ ဇာတ္လမ္း ဒီမွာျပတ္ၿပီ” ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္လည္း အဲဒီကေန ထြက္လာခဲ့တယ္ ကိုယ့္ဆရာရယ္။ က်ေနာ္ ဘဝမွာ ေဆာ္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ၾကဳံဖူးပါတယ္။ တခါမွ ဒီလို ဆက္ဆံတာမ်ိဳး မခံဖူးပါဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ တင္းသြားလို့ က်ေနာ္ ျပန္တုန္႔ျပန္တာ လမ္းလြဲေကာင္းလဲ လြဲနိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မတတ္နိုင္ဘူးဗ်ာ ေနာက္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ ဆင္ျခင္မွ ျဖစ္မယ္လို့ေတာ့ စိတ္ထဲက ေတြးျဖစ္ပါေတာ့တယ္…။ ၿပီးပါၿပီ.ခရပ္ဒစ္..