စိတ္ေစရာ

”သူငယ္ခ်င္း ငါေတာ္ေတာ္အခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔ပါကြာ။ကူညီေပးပါလား”
”ခက္တယ္ကြာ။မင္းကလဲ ဇြတ္ႀကီးပဲ။ေအး ရရင္ ငါေျပာမယ္။မင္းကိုဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္ဖုန္းေပးခဲ့”
”ေအးေအး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ”

ၿငိမ္းခ်မ္း တေယာက္ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးပါ။သူေထာင္ကလြတ္လာတာမၾကာေသး။သူေထာင္က်ရတာလဲ ခုသူမ်က္ႏွာေအာက္က်ၿပီးအကူအညီေတာင္းေနရတဲ့ ေဝယံဟိန္းရဲ႕ အျပစ္လဲမကင္းေပ။သူတို႔ေတြက ေတာင္ႀကီးနည္းပညာတကၠသိုလ္က ပထမႏွစ္ကတည္းက တေဆာင္တည္းေနခဲ့ခင္ခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ။ေမဂ်ာေတြမတူၾကေပမယ့္ ဆိုးေဖာ္ဆိုးဖက္ငတ္ေဖာ္ငတ္ဖက္ေတြမို႔ ညီအကိုေတြထက္ခ်စ္ၾကသည္။သူက မိဘမ႐ွိ။ဦးေလးျဖစ္သူက ၾကည့္႐ွဴ႕ေစာင့္ေ႐ွာက္ထားတာ။ညီအကိုသားခ်င္းမ႐ွိေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အရမ္းမင္သည္။ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ပတ္သတ္လာရင္ အစစအရာရာ အနစ္နာခံသည္မို႔ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြေပါသည္။ေနာက္ဆံုးႏွစ္စာေမးပြဲေျဖၿပီးညမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ခြဲရေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ေသာက္ၾကစားၾကသည္။ၿပီးေတာ့ ေလ်ွာက္လည္ၾကေတာ့ သူက မသြားခ်င္။မူးေနလို႔ တခုခုျဖစ္မွာစိုးလို႔တားေသးသည္။ေဝယံထက္က မရ။အတင္းကိုသြားခ်င္ေနသည္။သူကေတာ္ေတာ္မူးေနသည္။ဆိုင္ကယ္သူစီးမယ္ဆိုေတာ့လဲ ေပးမစီး။သူ႔ေနာက္ကဘယ္သူ႔မွမလိုက္ရဲ။သူကလိုက္ၿပီး ထိန္းရသည္။ေလွ်ာက္လည္ၾကရင္း လံုျခံဳေရးရဲေတြနဲ႔ ၿငိကာ ျပသာနာတက္ၾကသည္။သူက အတန္တန္တားတဲ့ ၾကားက ေဝယံထက္က တားမရ။ရဲေတြကစက္နဲ႔ လူေခၚေတာ့ ေရာက္လာတဲ့အခါ ထြက္ေျပးၾကရင္း ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကိုျဖတ္က်ံဳးလိုက္သည္။သူတို႔လဲ ေဆးရံုေရာက္သြားသည္။ေဝယံထက္တိုက္လိုက္တဲ့ဆိုင္ကယ္က ေမာင္းတဲ့ေကာင္မေလး ေနရာမွာပြဲခ်င္းၿပီးဆံုးသြားလို႔ ေကာင္မေလးရဲ႕မိဘေတြက အမႈဖြင့္ထားသည္လို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြက ေျပာသည္။ေဝယံထက္ေၾကာက္ေနသည္။သူ႔မိဘေတြခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီး အမႈပိတ္ေပးဖို႔ လုပ္ေပမယ့္မရ။ေထာင္ကေသခ်ာေပါက္က်မည့္မို႔ ေဝယံထက္ အဖမ္းမခံပဲ ထြက္ေျပးမယ္လုပ္သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြက အတင္းတားရသည္။ေနာက္ဆံုး သူက သူ႔မွာ ဘာမွမ႐ွိ။သူ႔ဦးေလးကလဲ သူ႔ဟာနဲ႔သူ။သူေထာင္က်လို႔ ဝမ္းနည္းမယ့္သူမ႐ွိ။ေဝယံထက္က မိဘအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ သူ႔ေကာင္မေလးကလဲ တငိုငိုတရီရီ။ေနာက္ဆံုး သူဘယ္သူ႔ကိုမွမတိုင္ပင္ပဲ ဆိုင္ကယ္ကိုသူေမာင္းတာပါလို႔ ဝန္ခံလိုက္သည္။သူငယ္ခ်င္းအားလံုးအံ့ျသကုန္ၾကသလို သူတို႔ကိစၥကို သိတဲ့ရဲတေယာက္ကေတာင္သူ႔ကို မင္းေထာင္က်မွာေနာ္လို႔ သတိေပးသည္။ေနာက္ဆံုး သူေထာင္က်သြားေတာ့ ေဝယံထက္က ေထာင္ကထြက္လာရင္ ဘာပဲအကူအညီလိုလို သူ႔ဆီလာခဲ့ပါ သူျပန္ၿပီးေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ေျပာသည္။သူေထာင္က်ေတာ့ အင္းစိန္ေထာင္က်သည္။ေထာင္ဝင္စာလာေတြ႔မယ့္သူမ႐ွိ။လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က သူ႔သူငယ္ခ်င္း ဇြဲႏိုင္က လာေတြ႔သည္။သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးအေၾကာင္းေျပာျပသည္။ေဝယံထက္က အိမ္ေထာင္က်ေနၿပီ။သူ႔ေကာင္မေလးနဲ႔မဟုတ္။သူေဌးသမီးနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသူေဌးျဖစ္ေနၿပီ။က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက ဘယ္သူကဘယ္မွာ႐ွိတယ္ဆိုၿပီးေျပာသည္။ေနာက္ပိုင္း သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြတေယာက္ၿပီးတေယာက္လာေတြ႔ၾကသည္။ေဝယံထက္ေတာ့မပါ။သူေထာင္ကလြတ္ေတာ့ သြားစရာမ႐ွိ။ဦးေလးက ဆံုးသြားတာႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီ။တေကာင္ႂကြက္တစ္မ်က္ႏွာ။ေနစရာမ႐ွိ။စားစရာမ႐ွိ။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာကပ္ေနၿပီးအလုပ္႐ွာေပမယ့္ ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔အလုပ္ကမခန္႔ခ်င္။သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏိုင္ငံျခားမွာေရာက္တဲ့သူနဲ႔ နယ္မွာေရာက္တဲ့သူနဲ႔။ေနာက္ဆံုး ေဝယံထက္ဆီသြားၿပီအကူအညီေတာင္းေတာ့ ေ႐ွာင္ဖယ္ဖယ္။

”ေတာက္ ဒီေခြးသား ေက်းဇူး႐ွိလို႔ ေက်းဇူးဆပ္တာေပါ့ကြာ”
”ထားလိုက္ပါကြာ။ငါလဲအရမ္းကိုအခက္အခဲ ျဖစ္ေနလို႔။ေအးေလ သူလဲ ငါလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို ဘယ္လိုအလုပ္ေပးခ်င္မလဲ။သူကခုဆို ကုမၸဏီရဲ႕တာဝန္႐ွိတဲ့သူ။ၿပီးေတာ့ သူေဌးအငယ္စားေလ”
”ဘာဆိုင္လဲကြာ သူအစား မင္းေထာင္က်ခံတာေလ။အားလံုးသိတာပဲ”
”ေနပါေစကြာ”
”ခ်မ္းႀကီး မင္းနည္းနည္းေတာ့ သည္းခံေပးကြာ။ငါအျမန္ဆံုး အလုပ္႐ွာေပးမယ္။ငါလဲ အလုပ္ေတြမျပတ္ေသးလို႔။သူငယ္ခ်င္းစိတ္ခ်။မင္းကိုမွမယံုရင္ဘယ္သူ႔ကိုမွယံုစရာမ႐ွိဘူး။မင္းရဲ႕ အေၾကာင္းကို ငါတို့အသိဆံုးပဲ။ေရာ့သူငယ္ခ်င္း မင္းအသံုးလိုေနမွာစိုးလို႔။ဒီတိုင္းေပးရင္မင္းကယူမွာမဟုတ္ဘူး။မင္းအဆင္ေျပတဲ့တေန႔က် ျပန္ဆပ္ ဟုတ္ၿပီလား”
”ေအးေက်းဇူးကြာငါမင္းဆီက ယူေနရတာမ်ားလွၿပီ”
”မလိုဘူးေဟ်ာင့္။ေနာကတခါဆို လက္သီ ဟားဟားဟား”
ဒီလိုနဲ႔ ဆယ့္ငါးရက္ေလာက္ၾကာေတာ့ ဇြဲႏိုင္ကအေပါင္းအသင္းေတြကို ေျပာလိုက္သည္ထင္သည္။ေဝယံထက္ သူ႔ကို သူ႔အိမ္မွာ ျခံေစာင့္ အလုပ္ကိုေပးသည္။သူလဲ ဝမ္းသာသြားသည္။အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေဆာက္နဲ့ထြင္းသလို သူ႔မိန္းမ ဥမၼာခင္က သူ႔ကို ၾကည့္ၿပီး ကိုကိုက ဘယ္လိုလူနဲ႔အေပါင္းအသင္းလုပ္တာလဲမသိဘူး ဒီလိုေထာင္ထြက္တစ္ဦးကို အေရးအရာလုပ္ၿပီး အလုပ္ေပးေသး လို႔သူ႔ကိုအထင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ကာ ေျပာေတာ့ သူ႔ဘဝမွာ တခါမွဒီလို အထင္အျမင္ေသးတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ကာ ေျပာတာမခံခဲ့ရဘူးေပ။ေထာင္က်ေတာ့လဲ ေထာင္ထဲမွာအလိုက္သိမႈအနစ္နာခံမႈေတြေၾကာင့္ လူခင္မ်ားရသလို ေထာင္ကထြက္ေတာ့လဲ ေထာင္ထြက္မွန္းမသိၾက။သိေတာ့လဲ သူ႔ရဲ႕အေျပာအဆို အျပဳအမူေနပံုထိုင္ပံုေတြေၾကာင့္ အထင္ေသးမခံရ။အလုပ္လိုခ်င္ေသာ္လည္း ေထာင္ထြက္တစ္ဦးမို႔ မခန္႔ခ်င္တာကို နားလည္သည္။ခုလို ေ႐ွ႕မွာ ေပၚတင္ေျပာၿပီးအထင္ေသးတဲ့အၾကည့္မ်ိဳးႏွိမ့္ခ်တဲ့အမူအရာမ်ိဳးကိုခံလိုက္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ကိုေဒါသထြက္သြားရေပမယ့္ မ်က္ႏွာမပ်က္မိေအာင္ထိန္းလိုက္ရသည္။႐ုပ္ေလးလွသေလာက္ အထင္ေသးအျမင္ေသး႐ွိတဲ့ဥမၼာခင္ပါလား။

သူေဝယံထက္တို႔အိမ္မွာေနစဥ္အတြင္း ေဝယံထက္ကတစ္မ်ိဳး ဥမၼာခင္ကတမ်ိဳး ႏွိမ္ကာ ဆက္ဆံတက္သည္။ေဝယံထက္က သူငယ္ခ်င္းေကာင္းမပီသ။သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဆက္သြယ္လို႔အဆင္ေျပေစရန္ သူေထာင္ကထြက္လာခ်င္း ဖုန္းတစ္လံုးဝယ္ေပးထားသည္။အဆင္ေျပလားေမးေတာ့ အဆင္ေျပတယ္လို႔သာေျပာရသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြဆံုတဲ့အခါမ်ိဳးတြင္ ေဝယံထက္က ဘယ္ေတာ့မွမေခၚ။ေနာက္မွသူငယ္ခ်င္းေတြေမးမွ သိရသည္။ဆံုမည္ကိုသူမသိဘူးေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မင္းမလိုက္ခ်င္ဘူးလိုေဝယံထက္ကေျပာတယ္လို႔ျပန္ေျပာၾကသည္။သူတခါတေလေတာ့ ေဝယံထက္တို႔လင္မယားအေျကာင္းေျပာမိသည္။သူ႔ကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အေနနဲ႔မဆက္ဆံခ်င္ေတာင္မွ အိမ္ေစတေယာက္လိုမဆက္ဆံသင့္ဘူးလို႔ျမင္မိသည္။ထမင္းဟင္းစားရတာေတာင္ ခြဲျခားမႈ႐ွိသည္။စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္နာမိသည္။သူတို႔မွာသမီးေလးတေယာက္႐ွိသည္။နွစ္ႏွစ္နီးပါး႐ွိၿပီးခ်စ္စရာအေတာ္ေကာင္းသည္။ကေလးက သူ႔ကိုခင္ေပမယ့္ သူတို႔ေတြက မဆက္ဆံခိုင္း။တစ္ႏွစ္နီးပါလုပ္ၿပီးေတာ့ သူငယ္ခ်င္း သက္ဦးရဲ႕အကူအညီနဲ႔ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာအလုပ္ရသည္။အင္ဂ်င္နီယာတစ္ဦးလဲျဖစ္တာမို႔ လစာကမဆိုးေပ။သူ႔ရဲ႕လုပ္ရည္ကိုင္ရည္နဲ႔ အနစ္နာခံမႈ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ျသစေၾတးလ်ကိုသြားဖို႔ တာဝန္ေပးခံရသည္။သံုးႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့သူျပန္လာေတာ့ ပိုက္ဆံအေတာ္မ်ားမ်ားစုမိတာမို႔ တိုက္ခန္းတစ္ခန္းနဲ႔ ကားတစ္စီးဝယ္ကာ ပိုတဲ့ေငြေတြကို ဘဏ္မွာစုထားႏိုင္သည္။အပိုသံုးစရာလဲမ႐ွိတာမို႔ သူ႔အတြက္ လစာက ပိုရံုမက စုပင္စုႏိုင္သည္။ခ်စ္ရမယ့္သူလဲမေတြ႔ေသးတာေၾကာင့္ ေၾကးစားေတြနဲ႔ ေတြ႔လိုက္ ကကေတြနဲ႔ေတြ႔လိုက္နဲ႔ ဘဝကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျဖတ္သန္းေနသည္။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆံုေတာ့ ေဝယံထက္နဲ႔ပါေတြ႔သည္။သူကေတာ့မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ပင္။သူ႔စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္မေက်နပ္ေပမယ့္ ဘာမွေတာ့မေျပာေတာ့။ေဝယံထက္တို႔က အိမ္ကို ငွါးကာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းမွာ ေျပာင္းေနသည္တဲ့။သူသြားလည္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကပါ အေျပာအဆိုေျပာင္းလဲလာသည္။သူက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးျဖစ္ေနသည့္အျပင္ အေနအထားကလဲ ေျပာင္းလဲလာသည္ကိုး။ေျသာ္ လူေတြ လူေတြ ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ သူငယ္ခ်င္းကအစ ေျပာင္းလဲ လာပါလားလို႔ေတြးမိလိုက္သည္။
ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေဝယံထက္တို႔ လင္မယားနဲ႔မၾကာခဏဆံုျဖစ္သည္။ဘန္ေကာက္တို႔ စင္ကာပူတို႔သြားရင္လဲ တူတူသြားျဖစ္သည္။ေဝယံထက္တို႔ ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီနဲ႔ သူတို႔ကုမၸဏီက အျပန္အလွန္ဆက္ဆံမႈ႐ွိသည္ကိုး။သူတို႔ဆီက ယနၱယားေတြကို ငွါးရမ္းအသံုးျပဳတာမို႔ အျမဲဆက္ဆံမႈ႐ွိေနသည္။သူလဲခုဆို ကုမၸဏီက အေရးပါတဲ့ေနရာတစ္ခုကိုအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာရယူႏိုင္ခဲ့သည္။သူ႔ရဲ႕ ႐ိုးသားမႈ ႀကိဳးစားမႈေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည္လို႔ သူထင္မိသည္။ဒီလိုနဲ႔ တစ္ရက္မွာ သူ ဘန္ေကာက္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ သြားရသည္။သံုးရက္ေလာက္ေနၿပီး အလုပ္ၿပီးေတာ့ အျပန္အတြက္လက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔အသြားမွာ ဥမၼာခင္နဲ႔ဆံုသည္။

”ဟယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း ဒီေရာက္ေနတာလား”
”ဟုတ္တယ္။ ဥမၼာတို႔လဲေရာက္ေနတာလား။တေယာက္တည္းလား။သမီးေရာ”
”သမီးကမပါဘူး။ေက်ာင္းတက္ရတာမို႔ သူ႔အဘြားေတြနဲ႔ေနခဲ့တယ္။ကိုကိုက အလုပ္ကိစၥနဲ႔ စကၤာပူကိုမေန႔ကသြားတယ္။ဒီေန႔ျပန္ေရာက္မယ္ေျပာတာပဲ”
”ေအာ္ ဟုတ္လားဒါဆိုတေယာက္တည္းေပါ့။မေန႔ကေရာက္တာလား”
”ဟုတ္တယ္ ကိုကိုကတစ္လေလာက္႐ွိၿပီ။လွမ္းေခၚလို႔လာေတာ့မွ အေရးေပၚကုမၸဏီကခိုင္းလို႔သြားရတာ”
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာထိုင္ရင္းေျပာေနၾကသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာေတာ့ ဥမၼာခင္လဲ ျပန္သြားသည္။သူလဲဥမၼာခင္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔မွ အင္း ဒီေဆာ္ကမဆိုးပါဘူး။ကိုယ္လံုးကငါးရံ႕ကိုယ္လံုးေလးနဲ႔။အသားကလဲျဖဴ။သူေဌးသမီးဆိုေတာ့ တစ္သင္လံုးအလုပ္ၾကမ္းလဲမလုပ္ဖူးေတာ့ အသားအရည္ကအစေတာ္ေတာ္လွတာပဲ။စိတ္ဓာတ္ေလးကသာမေကာင္းတာ။ေဝယံေတာ့ ဘယ္လိုစားလဲေတာ့မသိဘူး။သူသာဆိုရင္ဆိုတဲ့အေတြမ်ိဳးေတြးေနမိလိုက္သည္။ကိုယ္လံုးကေတာ့ သူ႔အႀကိဳက္ငါးရံ႕ကိုယ္လံုးေလးပင္။ဥမၼခင္ကို အရင္ကအေၾကာင္းေတြျပန္ေတြးမိရင္း ဒီေဆာ္ကို ျဖဳတ္ရလို႔ကေတာ့ အရွက္ဆိုတာဘာမွန္းမသိေအာင္ကိုလုပ္မယ္ဆိုၿပီးစိတ္႐ိုင္းေတြဝင္မိသည္။သူဟိုတယ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼခင္ဆီဖုန္းဆက္ကာျပန္ေရာက္ၿပီလားေမးေတာ့ ေရာက္ၿပီဆိုၿပီးေျပာသည္။နာရီဝက္ေလာက္စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ညေနေျခာက္နာရီခြဲေက်ာ္ေတာ့ ဥမၼာခင္က သူ႔ဆီဖုန္းဆက္သည္။ေဝယံထက္က ျပန္မလာျဖစ္ေတာ့ဘူးတဲ့။သူ႔ဟာသူျပန္ဖို႔ေျပာတာမို႔ ဘယ္ေန႔ျပန္မွာလဲေမးေတာ့ သူကလဲ ဥမၼာခင္ဘယ္ေန႔ျပန္မလဲေမးလိုက္သည္။မနက္ျဖန္ေလယာဥ္လက္မွတ္မရႏိုင္တာမို႔သဘက္ခါမွျပန္မယ္ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ တူတူျပန္ၾကတာေပါ့ေျပာလိုက္သည္။ညေနစာတူတူစားၾကမလားေမးလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ကလဲ စားမယ္လို႔ေျပာသည္။သူလဲ ေရခ်ိဳးအဝတ္လဲကာ ဥမၼာခင္ တည္းတဲ့ဟိုတယ္ဆီထြက္လာလိုက္ၿပီးေခၚေတာ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာမွ ထြက္လာသည္။ဇီး႐ိုးကြာတားဂ်င္းေဘာင္းဘီအၾကပ္ေလးနဲ႔ ခ်ိဳင္းျပတ္အနက္ေလးကိုဝတ္ထားသည္။ျဖဴတဲ့အသားနဲ႔လို္က္ဖက္သလို ေျခအိတ္အျဖဴေဝါ့ကင္း႐ူးအနက္ကိုဝတ္ထားတာမို႔ တကယ့္လူငယ္စတိုင္လ္အျပည့္ပင္။ သူတိူ႔ဆိုင္ေကာင္းေကာင္းတစ္ဆိုင္မွာ ဝင္ၿပီးညေနစာစားလိုက္ၾကသည္။သူ႔ကို ေသာက္ခ်င္ေသာက္ေလလို႔ေျပာတာနဲ႔ သူလဲ ဘီယာေလာက္သာမွာၿပီးေသာက္သည္၊ဥမၼာခင္ကလဲ သူလဲေသာက္မယ္ဆိုၿပီးယူေသာက္သည္။ႏွစ္ခြက္ေလာပ္ေသာက္ၿပီးေတာ့ဥမၼာခင္မူးေနၿပီ။သူ႔ေယာက္က်ားကိုမေက်နပ္တာရင္ဖြင့္သည္။စီးပြားေရးကိုပဲ မဲလုပ္ၿပီးသူနဲ႔သမီးကိုသိပ္ဂ႐ုမစိုက္ေၾကာင္း၊ ဒီလိုေတြသြားလာရတာ သူကအတင္းလိုက္ေနလို႔သာသြားေနရေၾကာင္း။မိသားစုကိုအခ်ိန္မေပးေၾကာင္းေျပာသည္။သူလဲ အလိုက္သင့္နားေထာင္ရင္း ဘီယာကိုထည့္ေပးေနသည္။ခုလဲ သူမကို သူစိမ္းနယ္မွာတေယာက္တည္းထားခဲ့ေၾကာင္း ၿပီးေတာ့ျပန္မလာႏိုင္ေတာ့ပဲ တေယာက္တည္းျပန္ခိုင္းေၾကာင္းမေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ရင္ဖြင့္ေနသည္။ေတာ္ေတာ္ေလးလဲ မူးေနတာမို႔ ျပန္မယ္ေျပာေတာ့ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး ကခ်င္ေသးတယ္လုပ္ေနသည္။သူလဲ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမဟုတ္တာမို႔ ျပန္တာပဲေကာင္းတယ္ေျပာေပမယ့္မရ။ဒါေၾကာင့္သူလဲ တကၠစီတစ္စီးတားကာ ကလပ္တခုကိုသြားခိုင္းလိုက္သည္။ကလပ္ေရာက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ကေနေလသည္။သူလဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔သာၾကည့္ေနေတာ့သည္။ခဏၾကာေတာ့ သူ႔ကို အတင္းလာဆြဲေခၚကာ တြဲကဖို႔ေခၚတာနဲ႔ သူလဲ အလိုက္သင့္ ကလိုက္သည္။ကေနရင္းနဲ႔ သူမရဲ ရင္ေတြတင္ေတြကို မၾကာခဏထိမိသည္။သူမကေတာ့ မသိ။ေမာလာေတာ့ ဘီယာထပ္ေသာက္ျပန္သည္။ဒီလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကဲခ်င္တာၾကာၿပီတဲ့။ကဲခ်င္လို႔ သမီးကိုထားခဲ့ၿပီးလာတာ ေယာက္က်ားကမ႐ွိလို႔ မကဲရဘူးဆိုၿပီးစိတ္ပ်က္ေနတာ သူ႔ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေနသည္။ကလပ္ကေနျပန္လာေတာ့ သူမေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီ။သူလဲ သူမဟိုတယ္ထိလိုက္ပို႔ၿပီး အခန္းထိလိုက္ပို႔ေပးရသည္။ဓာတ္ေလွကားစီးေတာ့ သူမ မဟန္ႏိုင္။သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာ။သူလဲ ဖက္ထားရင္းနဲ႔ ႏို႔ေတြကိုမၾကာခဏထိမိရသည္။ေသာက္လဲ ေသာက္ထားတာမို႔ စိတ္ကလဲ စိတ္႐ိုင္းဝင္မိသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ တံခါးပိတ္ၿပီးသူမကို ကုတင္ေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ ္ပက္လက္တင္လိုက္သည္။သူမကေတာ့ မူးေနၿပီမို႔ မသိေတာ့။သူေဘးနားမွာထိုင္ရင္း အက်ႌလတ္ျပတ္အၾကပ္ေအာက္ကေန အသက္႐ွဴတိုင္းမို႔မို႔တက္လာတဲ့ ရင္သားေတြၾကည့္ရင္း စိတ္က ထလာသည္။ဥမၼာခင္ကိုအရင္ကမေက်နပ္တာေတြကို ေတြးမိၿပီး ဥမၼာခင္ရဲ႕ ႏို႔ေတြကိုလက္ကလွမ္းလိုက္ၿပီး ကိုင္လိုက္သည္။အက်ႋကိုေအာက္ကေနမၿပီးခြၽတ္လိုက္သည္။အတြင္းခံကိုပါတခါတည္းခြၽတ္လိုက္သည္။ႏို႔ေတြကိုလက္နဲ႔ အသာပြတ္သပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးႏို႔သီးေခါင္းညိဳညိဳေလးကို ငံု႔ကာစို႔လိုက္ေတာ့ အင္းခနဲ အသံနဲ႔အတူရင္ဘတ္က ေကာ့လာသည္။ဥမၼာခင္မ်က္လံုကမဖြင့္ေပ။သူႏို႔ေတြကိုစို႔ရင္း လက္က ေပါင္ေတြကို ပြတ္သပ္ေနလိုက္သည္။ဂ်င္းေဘာင္းဘီတိုကို ဖိနပ္ကိုမခြၽတ္ေတာ့ပဲ ခြၽတ္လိုက္သည္။ပင္တီမရမ္းေရာင္ေလးပဲက်န္ေတာ့သည္။ျဖဴဝင္းတဲ့အသားအရည္နဲ႔ လိုက္ဖက္လွသည္။ပင္တီေပၚကေန လက္နဲ႔ထက္ေအာက္ပြတ္ဆြဲခ်လိုက္သည္။ပင္တီကိုခြၽတ္လိုက္ေတာ့ အေမႊးေတြက ေဆးနဲ႔ခြၽတ္ထားသည္ထင္သည္။ပါးပါးစုစုေလး။သူေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ၿပီး လက္ခလယ္နဲ႔ အဖုတ္ထဲကိုထည့္လိုက္ေတာ့ အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔။အတြင္းထဲကို ဝင္သြားေတာ့ သူလဲ ကလိေပးလိုက္သည္။ဂ်ီစေပါ့ေနရာကို မွန္းကာ ခပ္ဆက္ဆက္ကလိလိုက္ေတာ့ ဥမၼာခင္ ဖင္က ႂကြႂကြတက္လာၿပီး ပါးစပ္က မတိုးမက်ယ္အသံနဲ႔ ညည္းေနသည္။သူလဲ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို အသာမကာ ကုတင္ေပၚေထာက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ခ်ိတ္လိုက္ၿပီးကိုယ္ကိုငိုက္လိုက္ေတာ့ ဖင္ကႂကြလာသည္။သူလဲ ဥမၼာခင္အဖုတ္ထဲကို ထည့္လိုက္ရာ
”ဗ်စ္ ဗ်စ္ ”
”အ ဟ ဟ အာ့ ဟင္ ကို ၿငိမ္းခ်မ္း”
အဖုတ္ထဲသို႔ လီးက ၾကပ္ၿပီးဝင္သြားရာ ဥမၼာခင္ ညည္းသံနဲ႔အတူ မ်က္လံုးပြင့္သြားၿပီးၾကည့္လိုက္ရာ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားသည္။အစက သူမ မူးမူးနဲ႔ကိုကိုက လုပ္ေပးေနတာလို႔ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၿပီးအဖုတ္ထဲကို လီးႀကီးၿပီးဝင္လာေတာ့ နာသြားလို႔ ေယာင္ယမ္းမ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာမွ ၿငိမ္းခ်မ္းကို ေတြ႔ေတာ့ အတင္း ႐ုန္းေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းက သူမကို ဖိထားၿပီးလီးကို အဆံုးထိထည့္လိုက္သည္။ဥမၼာခင္ခမ်ာ အဖုတ္ထဲမွာ ျပည့္သိပ္စြာလီးကဝင္သြားၿပီး နာသြားရသည္။

”ဖယ္ ကိုၿငိမ္းခ်မ္း မယုတ္မာနဲ႔ေနာ္။႐ွင့္သူငယ္ခ်င္း မိန္းမကို ဒီလိုလုပ္စရာလား ဖယ္ေနာ္ ကြၽန္မေအာ္လိုက္မွာ”
”မထူးပါဘူး ဥမၼာရယ္။ကိုယ့္လီးတေခ်ာင္းလံုး မင္းအဖုတ္ထဲကိုဝင္ေနၿပီဟာကို။ေအာ္ေတာ့လဲ ဘာထူးမွာလဲ။ဘယ္သူကၾကားမွာမို႔လဲ ၿငိမ္ၿငိမ္သာ လိုးတာခံလိုက္စမ္းပါ”
”႐ွင္ လူယုတ္မာ။ေအာက္တန္းစား။ေထာင္ထြက္ပီပီ ေခြးက်င္းေခြးၾကံ ၾကံတယ္ ေခြးႀကီး ဟင့္ ဟင့္ ”
”ငို ငို ႀကိဳက္သေလာက္သာငိုစမ္း ဟဲဟဲ ေကာင္းလိုက္တာကြာ။မင္းအဖုတ္က ကေလးတေယာက္အေမဆိုေပမယ့္ ၾကပ္ေနတာပဲ။လိုးလို႔ေကာင္းတာ ဟား”
ၿငိမ္းခ်မ္းၾကမ္းၿပီ။အစက ဒီေလာက္ထိၾကမ္းဖို႔မ႐ွိေပ။ဥမၼာခင္က သူ႔အ႐ိႈက္ထိေစမယ့္ စကားကို နစ္နစ္နာနာေျပာတာေၾကာင့္ အရင္ကတည္းက နာေနတဲ့အခံ႐ွိေတာ့ စိတ္က လြတ္သြားသည္။ဥမၼာခင္ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းေမာလာသည္။လူကမူးလဲမူးေနတာမို႔ အားမပါ။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ လီးကို မေဆာင့္ေသးပဲ အဆံုးထိထည့္ထားရင္းနဲ႔ ဥမၼာခင္႐ိုက္ပုတ္ေနတာေတြကို လက္နဲ႔လိုက္ဆြဲရင္း ပါးစပ္က ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနသည္။တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဥမၼာခင္အားေပ်ာ့လာေတာ့ ႏို႔ေတြကို လက္နဲ႔ပယ္ပယ္နယ္နယ္ကိုင္ရင္း
”အား ေကာင္းလိုက္တာကြာ။ႏို႔ေတြက အိတင္းေနတာပဲ။ေကာင္မ ေဆးေတြသံုးၿပီးေယာက္က်ားကို ဆြဲေဆာင္ထားတာမဟုတ္လားဟားဟားဟား”
”ကိုၿငိမ္းခ်မ္းရယ္ ေတာ္ပါေတာ့ ဥမၼာကို သနားပါ။လႊတ္ပါေတာ့ အဟင့္ဟင့္ အိ အိ”
ဥမၼာခင္ မ႐ုန္းႏိုင္ေတာ့ ေလေပ်ာ့နဲ႔ေတာင္းပန္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းခုခ်ိန္မွေတာ့မရေတာ့။လူကလဲ မူေနၿပီမို႔ စိတ္႐ိုင္းက ဝင္ေနၿပီ။ေနာင္ခါလာေနာင္ခါေစ်းလို႔ သေဘာထားကာ ေ႐ွ႕ဆက္တြန္းေနသည္။ႏို႔ေတြကို ကိုင္လိုက္ ညႇစ္လိုက္နဲ႔ ပါးစပ္ကလဲ ညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြေျပာေနသည္။ဥမၼာခင္ ဘဝမွာ ဒီလိုတစ္တစ္ခြခြေျပာတာတခါမွ မၾကားဖူးသလို အေျပာလဲမခံရဘူး။ခုလို တစိမ္းတဦးရဲ႕ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ကိုင္ျခင္းခံရတာ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ပင္။သူမေယာက္က်ားေတာင္ ခုလို တခါမွမကိုင္ဖူး။ၿငိမ္းခ်မ္းက တစ္တစ္ခြခြေျပာသလို ေနရာအစံုကို လိုက္ၿပီးကိုင္ေနတာမို႔ စိတ္ကအရမ္းကို ဝမ္းနည္းလာၿပီး ကိုကို႔ကို အရမ္းသတိရမိသည္။ကိုကို႔ကို သူမသစၥာေဖာက္သလို ျဖစ္သြားၿပီလို႔ေတြးမိၿပီး မ်က္ရည္က က်လာျပန္သည္။ဒါကိုၿငိမ္းခ်မ္းက ေတြ႔ေတာ့ တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ၿပီး ႏို႔ႏွစ္လံုးကို ညႇစ္ကိုင္ကာ ခါးအားနဲ႔ လီးကိုဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီးခပ္ဆက္ဆက္ေဆာင့္ခ်လိုက္ေတာ့
”အ့ ကြၽတ္ကြၽတ္ နာတယ္ ဖယ္ပါေတာ့ ေတာ္ပါေတာ့ အီးဟီးဟီး ”
”ေကာင္းလိုက္တဲ့ အဖုတ္။ၾကပ္ေနတာပဲ လိုးရတာ။ေစာက္ေကာင္မ အရမ္းလိုးလို႔ေကာင္းတယ္ကြာ”ေျပာေျပာဆိုဆို ၿငိမ္းခ်မ္းတေယာက္ ၾကမ္းၿပီ။ဥမၼာခင္တေယာက္ ဝမ္းနည္းပက္လက္နဲ႔ ငိုေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္း အဖုတ္ထဲက လီးကို မသိမသာ လက္ခံလာသည္။အရည္ေတြက ထြက္လာကာ လီးက အဝင္အထြက္ေခ်ာလာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေဆာင့္အားက အားနဲ႔မာန္နဲ႔ေဆာင့္ေနတာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္တိုင္း အင့္ခနဲ အင့္ခနဲ ျဖစ္ျဖစ္သြားကာ သားအိမ္ဝက ပူခနဲ ပူခနဲျဖစ္သြားသည္။ အသိစိတ္နဲ႔ လူက ျငင္းဆန္ေနေပမယ့္ ကိုယ္ခနၶာအစိတ္အပိုင္းေတြက တျဖည္းျဖည္းလက္ခံလာသည္။ျပည့္ဝတဲ့အရသာက တကိုယ္လံုးကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပ်ံ့ႏွံ႔လာသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းက ဥမၼာခင္းနားကိုကပ္ကာ တစ္တစ္ခြခြေတြေျပာၿပီးေဆာင့္ေနဆဲပင္။
”အဟင့္ ဟင့္ အင့္ အင့္ အင့္ ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ ဟင့္ ဟင့္”ႏႈတ္ခမ္းက ျငင္းေနေပမယ့္ သူမေယာက္က်ားနဲ႔ ကြာျခားစြာ ကာမအရသာကို ျပည့္ဝစြာေပးေနတာကို စိတ္က တျဖည္းျဖည္းပါလာသည္။သူမ ျငင္းဆန္ခ်င္သည္။မဟုတ္ဘူး ဒါငါမဟုတ္ဘူး။ငါ့ကို တျခားလူတေယာက္က မုဒိန္းက်င့္ေနတာ ။ငါလက္သင့္မခံဘူး ေတြးေနေပမယ့္ မူးကလဲမူး ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက သူမအရင္က ဘာလိုအပ္မွန္းမသိတာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေမးမိတဲ့အရာက ဒါပါလားဆိုတာသိသြားၿပီး စိတ္ကႏွစ္ခြျဖစ္ေနသည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ အေျပာင္းအလဲ ကိုသတိထားမိတာေၾကာင့္ ဥမၼာခင္နားကိုကပ္ကာ စိတ္ႂကြေစရန္ ထပ္ၿပီးတစ္တစ္ခြခြေျပာလိုက္ကာ လိ္းကိုတဆံုးထုတ္ တဆံုးထည့္ မွန္မွန္ေဆာင့္ေနသည္။အဖုတ္က အရည္ေတြနဲ႔ လီးဝင္တိုင္း တႁဗြတ္ႁဗြတ္ တဗ်စ္ဗ်စ္နဲ႔ အသားျခင္း႐ိုက္တဲ့အသံကလဲ အခန္းထဲမွာဆူညံေနသည္။ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္နဲ႔ခ်ိတ္ကာ ကိုယ္က ေ႐ွ႕ကိုငိုက္ထားတာမို႔ ဖင္ႀကီးက ႂကြတက္ေနကာ လီးတခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း အတြင္းထဲကိုနက္နက္ဝင္သြားကာ ဖိလိုက္တိုင္း ေမြ႔ရာကအတြင္းဖက္ဝင္သြားၿပီးျပန္ကန္လာျပန္တာမို႔ တခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း ျပန္ျပန္ကန္ကန္တက္လာတာမို႔ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းက ဥမၼာခင့္အတြက္ ႐ူးသြပ္မႈျဖစ္ေစသည္။မရေတာ့ေပ။ဥမၼခင္ ဆနၵကို အသိနဲ႔ ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရေတာ့။အထိအေတြ႔ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္သြားၿပီ။မိန္းမကိစၥကို ကြၽမ္းက်င္ဆရာက်တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕ေအာက္မွာ က်႐ွံုးသြားၿပီ။
”အ ဟ ဟ အင့္ အင့္”
”ေကာင္းလား ဥမၼာေကာင္းလား”မေျဖ။ ဒါေၾကာင့္ သူ ႏို႔သီးေခါင္းေတြကို ညႇစ္လိုက္ရင္း
”ေကာင္မ ေမးေနတယ္ ငါလိုးတာေကာင္းလားလို႔ ခံလို႔ေကာင္းလား ေျဖစမ္း”
”အား ကြၽတ္ကြၽတ္ ေကာင္းတယ္ အ ဟင့္ ဟင့္ နာတယ္”
ၿငိမ္းခ်မ္းျပံဳးလိုက္သည္။သူတခ်က္ခ်င္းေဆာင့္လိုက္ၿပီးႏို႔ေတြကိုငံု႔ကာစို႔လိုက္သည္။ဥမၼာခင္ စိတ္ကအရမ္းကို ႂကြလာသည္။ၿပီးခ်င္လာသည္။အရမ္းအရမ္းကို ေကာင္းလာကာ
”အ အင့္ အင့္ ေဆာင့္ ေဆာင့္ မရပ္နဲ႔ ခပ္နာနာေလးေဆာင့္ေပး ေကာင္းတယ္ ဟား ေကာင္းတယ္ အား အား ၿပီးၿပီ အစ္ အစ္ ၿပီးၿပီ အ အ ဟားးးး”ဥမၼာခင္ ၿပီးသြားၿပီသူ႔ကိုအတင္းဖက္ကာဖင္ကိုအတင္းေကာ့ကာ ကပ္ထားၿပီးတဆက္ဆက္နဲ႔ ျဖစ္ေနသည္။ေျခေတြက ကုပ္ေကြးတက္ကာ ပါးစပ္က ဘယ္လိုအသံေတြမွန္းမသိ။သူ ဥမၼာခင္ကို ျပန္ဖက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္ရာ ဥမၼာခင္လဲ မြတ္သိပ္စြာျပန္နမ္းေလသည္။
”ဥမၼာ ကိုယ္မၿပီးေသးဖူး လိုးခ်င္ေသးတယ္”
”အဟင့္ ဒီေလာက္အၾကာႀကီးကို မၿပီးေသးဘူးလား။စိတ္ညစ္ပါတယ္”မူေနသည္။
”ကုန္းေပးစမ္းပါ”
”သူ႔စိတ္ႀကီးပဲ လူကိုအ႐ုပ္ေလးက်ေနတာပဲ။ဖယ္ဦးေလ သူကဖိထားမွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲလို႔”
ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ထလိုက္ရာဗလြတ္ဆိုတဲ့အသံနဲ႔အတူ အဖုတ္ထဲမွ အရည္ေတြ လွ့်ံက်လာသည္။ဥမၼခင္လဲ ရင္ထဲ ဟာခနဲ ျဖစ္သြားသည္။အနားက ပင္တီကိုအျမန္ယူကာ အဖုတ္ကိုအုပ္ကာသုတ္လိုက္ၿပီးၿငိမ္းခ်မ္းလီးကိုၾကည့္မိလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ဟယ္အႀကီးႀကီးပဲ။ကုတင္အစြန္းမွာပဲ ကုန္းေပးလိုက္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ဥမၼာခင္ရဲ႕ တင္ပါးေတြကို ညႇစ္လိုက္ၿပီး ဖ်န္းခနဲ႐ိုက္ကာ
”ေတာက္ လွလိုက္တဲ့ဖင္ကြာ ”
”အ နာတယ္ ဘာလို႔႐ိုက္တာလဲ”
”လွလို႔႐ိုက္တာ မင္းဖင္က လံုးေနတာပဲ”ေျပာရင္တဖတ္ဖတ္နဲ႔႐ိုက္ေနသည္။ျဖဴေဖြးတဲ့တင္ပါးေတြက လက္ရာေတြနဲ႔ နီရဲလာသည္။ဥမၼာခင္မွာ သိတက္စအရြယ္ကတည္းက ခုခ်ိန္ထိ သူေဌးသမီးတစ္ဦးလဲျဖစ္တာမို႔ ဒီလိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမဆက္ဆံခံရဖူးေပ။ေယာက္က်ားရေတာ့လဲ ေယာက္က်ားက ႏုႏုည့ံညံ့သာ ဆက္ဆံသည္။လင္မယားခ်င္းလုပ္ရင္လဲ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းမလုပ္။ဒါေၾကာင့္ခုလို ဆက္ဆံခံရတာပထမဆံုးမို႔ စိတ္ထဲမွာ အထူးအဆန္းျဖစ္ကာ သေဘာက်လာသလိုလို။ၿငိမ္းခ်မ္းက တင္ပါးေတြကို႐ိုက္ရင္း ဖင္ႏွစ္ျခမ္းကို ျဖဲလိုက္ရာ နီရဲရဲ ခေရပြင့္ေလးကိုေတြ႔လိုက္ရေတာ့ အဖြင့္မခံရေသးမွန္းသိလိုက္တာမို႔ တရက္ေတာ့ ခေရေႁခြပစ္မယ္လို႔စိတ္ကႀကိမ္းရင္း စအိုကို လက္မနဲ႔ကုတ္ျခစ္ကာ
”ေတာက္ ခေရပြင့္ေလးက ခ်စ္စရာေလးကြာ ”
ဥမၼာခင္ ဖင္ဝယားသြားၿပီး ႐ွံုသြားသည္။
”ဟင့္ လုပ္စရာ႐ွိတာမလုပ္ဘူး ယားတယ္ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ အို အဟင့္ ယားပါတယ္ဆို” ၿငိမ္းခ်မ္းရဲ႕အေျပာအဆို အကိုင္အတြယ္ေတြေၾကာင့္ ဥမၼာခင္ စိတ္က တက္ႂကြလာရျပန္သည္။ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ ကုန္းတဲ့ပံုစံကို ျပင္ၿပီးေနာက္ကေန ဥမၼာခင့္အဖုတ္ဝကိုေတ့ကာ လီးနဲ႔ထည့္လိုက္ရာ
”ၿဗိ ျဗစ္ ျဗစ္ ျဗစ္”
”ဟ အ အ ေျဖးေျဖး နာတယ္ အာ့ ႐ွီး ”လီးကတဆံုဝင္သြားၿပီး သားအိမ္ဝကို ဒုတ္ခနဲေဆာင့္လိုက္ရာ ဥမၼာခင္ေအာင့္ခနဲ ျဖစ္သြားၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းလဲ က်င္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
”အ ေျဖးေျဖး ေအာင့္တယ္”ၿငိ