ၾကည့္မွန္၏ အျခားဘက္၌

ျမင္ကြင္းက ဘယ္လိုမွ ၾကည့္လို႔မေကာင္းေတာ့ …

ၾကည့္လို႔ေကာင္းတုန္းက မိုးေက်ာ္လဲ မွတ္ႀကီးတို႔နည္းတူ အေမွာင္ရိပ္ကြယ္ကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ့သည္သာ။ ျမင္ကြင္းကလဲ ေယာက်္ားဘသား ဘယ္သူမဆို ေခ်ာင္းၾကည့္ခ်င္မွာ ေသခ်ာသည္။ မိုးေက်ာ္တို႔ ကူလီထမ္းရာ ကီလီကမ္းနားမွ ေမွာင္ရိပ္ကြယ္ရာတြင္ အတြဲေလးတစ္တြဲ အလုပ္ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အစပထမေတာ့ ညေနေစာင္းၿပီဆိုလၽွင္ ေရာက္လာတတ္ေလ့ရွိသည့္ ေၾကးစားမိန္းမႏွင့္ သူ႔အတြဲဟုသာ ထင္ေပမယ့္ တီးတိုးသဖန္းပိုးေနသည့္ အတြဲဆီမွ အသံမ်ားေၾကာင့္ သူထင္သလိုမဟုတ္မွန္း မိုးေက်ာ္သိလိုက္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မွတ္ႀကီးတို႔ ေခ်ာင္းေနမွန္း သိလ်က္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္လဲ မေယာင္မလည္ႏွင့္ လွမ္းၾကည့္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

အမွန္တကယ္ေတာ့ မွတ္္ႀကီးတို႔အဖြဲ႕ႏွင့္ ထိပ္တိုက္မတိုးခ်င္ပါ။ မွတ္ႀကီးတို႔ ဘယ္လိုေကာင္မ်ိဳးေတြမွန္း သိေပမယ့္ မိုးေက်ာ္က သူႏွင့္အေနသာႀကီးမို႔ သူတို႔ဘာလုပ္လုပ္ မသိလိုက္မသိဖာသာပင္ ေနခဲ့သည္။ မွတ္္ႀကီးတို႔ လူစုသည္ ေန႔ပိုင္းတြင္ သူလိုပင္ အထမ္းအပိုး အလုပ္သမားအသြင္ႏွင့္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ညေမွာင္လာၿပီဆိုလၽွင္ ဆိပ္ကမ္းတစ္ဝိုက္ ေယာင္လည္လည္လုပ္ကာ လစ္လၽွင္လစ္သလို လုပ္တတ္သည္။ ေခ်ာင္ေပါသည့္ ကီလီဆိပ္ကမ္းတြင္ လာအလုပ္ျဖစ္ၾကသည့္ ေၾကးစားမိန္းမေတြဆီမွလဲ ရိပ္ယူသည့္ ကိစၥေလးေတြလဲ ရွိတတ္သည္။ မိုးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ ညဘက္ညဘက္ ဒီမွာပဲ အိပ္ရလို႔ သူ ဒီကိစၥေတြကို မသိခ်င္မွ အဆုံးပင္။

သို႔ေပမယ့္ အခုကိစၥက်ေတာ့ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။
ေကာင္ေလးသည္ ရွိပါမွာ ၁၈ႏွစ္ဝန္းက်င္ပဲ ရွိဦးမည္ ထင္သည္။ ေကာင္မေလးၾကည့္လိုက္ေတာ့လဲ ထိုနည္းတူပင္။ ေဘးနားတြင္ ပုံထားသည့္ လြယ္အိတ္ကေလးေတြကိုယ္စီႏွင့္မို႔ ၾကည့္ရတာ က်ဴရွင္မတက္ပဲ လစ္လာၾကတာျဖစ္ရမည္။ အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ဒီအနီးနားတစ္ဝိုက္တြင္ လူရွင္းေနတတ္သျဖင့္ ရည္းစားသဘာဝ ခ်ိန္းေတြ႕ၾကတာ ျဖစ္မည္။ အလင္းေရာင္က မသဲမကြဲေပမယ့္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေကာင္မေလး၏ ရင္သားတစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးလက္မွ ေရႊနာရီေလးက ဝင္းခနဲလက္သြားသည္ကို မိုးေက်ာ္ျမင္ေနရသည္။ ထို႔အျပင္ ေကာင္မေလးေရာ၊ ေကာင္ေလးပါ ေရႊဆြဲႀကိဳးအသီးသီးႏွင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို သူသတိထားမိသည္။ ထို႔ထက္ပိုသည္က အတင္းကာေရာ နမ္းေနသည့္ ေကာင္ေလး၏ ႏႈတ္ခမ္းကို ေရွာင္ေနသည့္ ေကာင္မေလး၏ ပါးျပင္ထက္တြင္ စိန္နားကပ္ေလးက ရွိေနေသးသည္။ ဒါေတြက မွတ္ႀကီးတို႔ မ်က္စိက်စရာပင္။

မွတ္ႀကီးတို႔ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေရာက္ေနမွန္း မသိေသာ္လဲ မိုးေက်ာ္ေရာက္လာေတာ့ ေကာင္ေလး၏ လက္တစ္ဖက္က ေကာင္မေလး၏ စကတ္တိုအတြင္းကို ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ပုခုံးကို ေက်ာ္ကာ ဖက္ထားသည့္ လက္တစ္ဖက္ကလဲ ဘေလာက္စ္အကၤ်ီေပၚကေန ရင္သားတစ္ဖက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ေနသည္။ ေကာင္မေလး၏ အလုံးအထည္ေတြ မဆိုးသည့္အျပင္ ဒီဇိုင္းကလဲ အလန္းစားေလးျဖစ္သည္။ ဒီအတိုင္းဆို ဇာတ္လမ္းေကာင္းတစ္ခု ၾကည့္ရေတာ့မွာ ေသခ်ာလို႔ မိုးေက်ာ္ အက်အန ေနရာယူလိုက္ေတာ့မွ ေကာင္မေလးဆီမွ ႐ုန္းကန္သည့္ အမူအရာေလးေတြ ေပၚလာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ မိုးေက်ာ္စိတ္ပ်က္သြားမိသည္။ အေလာတႀကီး လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကိုလဲ စိတ္ထဲမွ က်ိတ္ကာ ဆဲမိသည္။ ႏုးနပ္ေနရမည့္ အခ်ိန္တြင္ စိတ္ေလာႀကီးမိသျဖင့္ ေကာင္မေလးက ေၾကာက္သြားပုံရသည္။ စကတ္ေအာက္ဝင္ေနသည့္ လက္ကိုအတင္းပဲ ဆြဲထုတ္ေနသလို ထိုင္ေနရာမွလဲ ထဖို႔ ျပင္သည္။ ေကာင္ေလးက လူဗလံေလးမို႔ ေကာင္မေလး အတင္းကာေရာ ႐ုန္းထြက္သည္တြင္ မထိန္းနိုင္ပဲ လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မွတ္ႀကီးတို႔ အဖြဲ႕က ထေသာင္းက်န္းေလသည္။

“မလုပ္ပါနဲ႔ ရွင္ … က်မ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးပါ ..”
“ခ်ာတိတ္မ .. စကားရွည္မေနနဲ႔ … နင္ မိေကာင္းဖခင္ သားသမီးဆို ဒီလိုေနရာကို လိုက္မလာဘူး ..”

မွတ္ႀကီးတို႔ ေငြညႇစ္ကာ ဟိုဟာျဖဳတ္ခိုင္း၊ ဒီဟာျဖဳတ္ခိုင္းသည္အထိေတာ့ မိုးေက်ာ္ ဝင္မပါေသးေပ။ သူ႔ႏွင့္မဆိုင္ဟုပင္ သေဘာထားထားသည္။ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးခမ်ာေတာ့ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ့ရြံ့ႏွင့္ ဆင္ထားသမၽွ အကုန္ျဖဳတ္ေပးရွာသည္။ အမွန္ဆို ဒီေလာက္ႏွင့္ ေက်နပ္လိုက္ဖို႔ေကာင္းေသာ္လဲ မွတ္ႀကီးက ေကာင္မေခ်ာေလးကို ျမင္ေတြ႕သြားသည္မို႔ ေနာက္ထပ္ထပ္ရဖို႔ ဖန္ေလသည္။

“လႊတ္ .. လႊတ္ .. က်မကို လႊတ္ …”
“ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ့္ေကာင္မေလးကို မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ .. ”
“ေဟ့ေကာင္ … စကားရွည္မေနနဲ႔ .. မင္း ေစာက္ျဖစ္မရွိလို႔ မလုပ္နိုင္တဲ့ ကိစၥကို ငါလုပ္ေပးမလို႔ ..”

မွတ္ႀကီးက ေကာင္မေလး၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္ကို မိမိရရကိုင္ရင္း ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ပိုေခ်ာင္က်သည့္ ဘက္ကို ဆြဲေခၚေနသည္။ ထိုေနရာတြင္ အေမွာင္ထုက ပိုသိပ္သည္းမို႔ မွတ္ႀကီး အေမွာင္အားကိုးႏွင့္ ေကာင္မေလးကို ျဖဳတ္ေပေတာ့မည္။ မွတ္ႀကီးေနာက္လိုက္ သံလုံးႏွင့္ ေစာႀကီးတို႔က ေကာင္ေလးကို ကားဆီးကားဆီး လုပ္ထားသျဖင့္ ဟိုေကာင္ေလးလဲ ဘာမွတတ္နိုင္မည့္ ပုံမေပၚေပ။ ျဖဳျဖဳႏုႏုေကာင္မေလး ခမ်ာ မ်က္ႏွာေလး ငိုမဲ့ငိုမဲ့ႏွင့္ ေျပးေပါက္မရွိ ျဖစ္ေနေလသည္။ ဒီလိုမ်ိဳး ႏုႏုငယ္ငယ္ေကာင္မေလးမ်ိဳးကို မွတ္ႀကီးက အနိုင့္အထက္က်င့္မွာကိုေတာ့ မိုးေက်ာ္ဘယ္လိုမွ လက္မခံနိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝင္ပါဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

“မိုးေက်ာ္ .. ဒါ မင္းကိစၥမဟုတ္ဘူး .. ဝင္မပါစမ္းနဲ႔ကြာ ..”

သုံးေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ဆိုေပမယ့္ မိုးေက်ာ္၏ အစြမ္းကို သိေနသည့္အေလ်ာက္ မွတ္ႀကီးက ေဖ်ာင့္ဖ်ေသးသည္။ မိုးေက်ာ္က မထုံတက္ေသး အမူအယာနဲ႔ ေကာင္မေလးကို လႊတ္လိုက္ဖို႔ ဆက္ေျပာမွ ရန္ပြဲျဖစ္ၾကသည္။ မွတ္ႀကီးႏွင့္ သံလုံးက ဝင္ခ်ျခင္းျဖစ္ၿပီး ေစာႀကီးက မွတ္ႀကီးကိုယ္စား ေကာင္မေလးကို ခ်ဳပ္ထားသည္။ ဘယ္ညာႏွစ္ဖက္မွ ခြဲကာ ဝင္လာသည့္ မွတ္ႀကီးႏွင့္ သံလုံး၏ ပုံစံကို ၾကည့္ကတည္းက သူတို႔၏ လက္ေတြ၊ ေျခေတြ ဘယ္နားကို လာမည္ဆိုတာ မိုးေက်ာ္သိေန၏။

မိုးေက်ာ္၏ကိုယ္က ဂ်င္တစ္လုံးႏွယ္ မႊတ္မႊတ္လည္သြားသလို လက္သီးေတြ၊ တံေတာင္ေတြ၊ ေျခပ်ံေတြက အဆက္မျပတ္ ထြက္သြားသည္။ ဘာမွ မၾကာလိုက္။ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္း ပြဲကၿပီးသြားသည္။ သံလုံး၏ မ်က္ႏွာမွာ လက္ဝါးေစာင္းဒဏ္ေၾကာင့္ မ်က္စိတစ္ဖက္ေတာင္ မပြင့္နိုင္ေတာ့သလို မွတ္ႀကီးမွာလဲ ေပါင္ဂြၾကားကို လက္ႏွင့္အုပ္ကာ ငုတ္တုတ္ႀကီး ျဖစ္ေနသည္။ ခဏအၾကာတြင္ေတာ့ မိုးေက်ာ္၏ ကန္ခ်က္အရွိန္ႏွင့္ ကုန္းကုန္းႀကီး ေမွာက္သြားေတာ့သည္။

“ဘယ္လိုလဲ ေစာႀကီး .. ေကာင္မေလးကို မလႊတ္ေသးဘူးလား ..”
သူ႔ဆရာမွတ္ႀကီးေတာင္ ေမွာက္သြားေတာ့မွ ေစာႀကီးလဲ ဘာမွ မတတ္နိုင္ေတာ့ပဲ ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။ ေကာင္မေခ်ာေလးသည္ ေစာႀကီးလက္က လြတ္သည္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္အနားေရာက္လာသည္။

“ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ .. အကိုရယ္ .. သူသူ အမ်ားႀကီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ..”
“မင္း .. ေက်းဇူးတင္တာ ေနာက္ထား .. ေလာေလာဆယ္ ဟိုမွာက်ေနတဲ့ မင္းတို႔ ပစၥည္းေတြ ျပန္သြားေကာက္ခ်ည္ .. ဟို ေကာင္ေလး .. မင္းေရာ ၀ိုင္းေကာက္ခ်ည္ …”

ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးသည္ မိုးေက်ာ္ ေျပာစကားကို နားေထာင္ရွာပါသည္။ ေမွာက္ေနသည့္ မွတ္ႀကီး၏ အနားတြင္ ျပန႔္က်ဲေနသည့္ သူတို႔ ပစၥည္းေလးေတြကို သြားျပန္ေကာက္သည္။ အားလုံးရၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္ မေက်မခ်မ္းႏွင့္ သူ႔ကိုၾကည့္ေနေသာ ေစာႀကီးကို ၾကည့္သည္။

“ေဟ့ေကာင္ … မင္းကပါ ေမွာက္သြားခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာလား .. မင္း ဆရာကို ေခၚၿပီး ငါ့ေရွ႕က ထြက္သြားစမ္း ..”
“မိုးေက်ာ္ .. မင္း ထမင္းဝဝစားထားေပါ့ကြာ ..”

ေစာႀကီး အံကိုက်ိတ္ကာ က်ဳံးဝါးရင္း ေမွာက္ေနသည့္ သူ႔ဆရာမွတ္ႀကီးကို ဆြဲထူသည္။ မ်က္ႏွာကို ထိထားသူ သံလုံးကလဲ မိုးေက်ာ္ကို ေစာင္းငန္းေစာင္းငန္းၾကည့္ကာ ယိုင္တိယိုင္တိႏွင့္ ထြက္သြားသည္။ ေစာႀကီးတို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္သြားမွ မိုးေက်ာ္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးကို ၾကည့္သည္။ လူခ်င္းနီးကပ္စြာ ရွိေနၾကၿပီမို႔ ေကာင္မေလး၏ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္မႈကို သူေသခ်ာ ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ဆြဲလားရမ္းလား အလုပ္ခံထားရ၍ ေကာင္မေလး၏ ဘေလာက္စ္အကၤ်ီက ပုံစံမက်ေတာ့ရာ ေအာက္ခံဘရာကိုေတာင္ ျမင္ေနရသည္။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ ဒီေနရာတြင္ေတာ့ ခ်ာတိတ္မသည္ မငယ္ေပ။ မငယ္ယုံမက ဖူးဖူးေမာက္ေမာက္ ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖိဳးပင္ ရွိေနသည္။ မိုးေက်ာ္ ဒုတိယမွတ္ႀကီး မျဖစ္ခ်င္သျဖင့္ အၾကည့္ကိုလႊဲကာ ေဘးနားတြင္ ရပ္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကို စူးစူးစိုက္စိုက္ၾကည့္သည္။ ေကာင္ေလးသည္ ယေန႔ေခတ္ပုံစံ ခပ္မိုက္မိုက္ေလးျဖစ္ေပမယ့္ လူေပ်ာ့ေလး ျဖစ္ပုံရသည္။ မိုးေက်ာ္၏ အၾကည့္ကို မခံနိုင္ပဲ ေခါင္းငုံ႔သြားသည္။

“မင္းတို႔ ဘယ္ကလာတာလဲ …”
“သူသူတို႔က ေမာ္တင္လမ္းထဲက ဆရာစိုး က်ဴရွင္ကေန လစ္လာတာပါ … သူ .. ကိုတူးက .. သူသူ႔ကို ေအးေဆးစကားေျပာခ်င္လို႔ ဆိုၿပီး ညာေခၚလာတာေလ …”

ေကာင္မေလး၏ အသြက္ကေလးျဖစ္သည္။ ေဘးနားက ေကာင္ေလးကို အျပစ္တင္သံေလးစြက္ကာ ရွင္းျပသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားစရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ၾကဳံလိုက္လို႔ထင္သည္။ အသံကေလး ခပ္တုန္တုန္ျဖစ္ေနယုံမက ရင္သားေတြကလဲ အသက္ရႉသံႏွင့္အတူ ခပ္ခ်ီခ်ီေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ လွသည့္ ေကာင္မေခ်ာေလးပင္။

“ကဲ .. ဒါဆို ငါမင္းတို႔ကို လိုက္ပို႔မယ္ … ခ်ာတိတ္မ မင္းအဝတ္ေတြကို ေသေသသပ္သပ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္လိုက္ဦး ..”
“ဟုတ္ .. ဟုတ္ကဲ့ .. အကို …”

ေကာင္မေလးက မိုးေက်ာ္ ဘာဆိုလိုတာ သိသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ကိုယ္ကေလးကို တျခားဘက္လွည့္ကာ ေနသားတက်မျဖစ္သည္မ်ားကို ျပန္ျပင္သည္။ ေနာက္ေက်ာေလးေပးထားလို႔ မိုးေက်ာ္ မ်က္စိမထိန္းေတာ့ပဲ ခပ္ရဲရဲပင္ ေကာင္မေလး၏ ေနာက္ပိုင္းကို ၾကည့္မိသည္။ ေက်ာ့ရွင္းသည့္ကိုယ္ဟန္တြင္ စကတ္တိုတိုေအာက္က တင္သားေတြက ျပည့္ျပည့္ေလး ျဖစ္ေနသည္။ ေပါင္တံေလးေတြ က်ေနပုံကလဲ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနသည္။ မ်က္စိကို ေထာင့္ကပ္ၾကည့္လိုက္ရာကိုတူးလဲ သူ႔လိုလိုက္ၾကည့္ေနတာ ေတြ႕သည္။ မိုးေက်ာ္ မ်က္စိေထာင့္ကပ္ၾကည့္ေနရာမွ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္လိုက္သည္တြင္ မ်က္ႏွာကို လႊဲကာ တျခားကို ၾကည့္သည္။ ဒီေလာက္ အျဖစ္မရွိသည့္ေကာင္က သူသူ႔လို ခပ္သြက္သြက္ေကာင္မေလးကို ေခၚထုတ္လာနိုင္တာေတာ္ေတာ္ေတာ့ အံ့ၾသဖို႔ ေကာင္းေနသည္ဟုသာ မိုးေက်ာ္ လမ္းေလၽွာက္ရင္း ေတြးေနမိေတာ့သည္။

**********************************************************

မိုးေက်ာ္ အဘေမာင္ ရွိရာ ဂိုေဒါင္ဘက္ကို လမ္းေလၽွာက္လာရင္း ေစာေစာက ၾကဳံလိုက္သည့္ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္အေတြးနယ္ခ်ဲ ့ ေနမိသည္။ သူဝင္ပါလိုက္သည့္ ကိစၥကို မွတ္ႀကီးတို႔က ေက်နပ္မွာ မဟုတ္သည္ကေတာ့ ေသခ်ာသည္။ မွတ္ႀကီးတို႔လို ေကာင္မ်ိဳးေတြသည္ ေခြးအလိုမ်ိဳးသတၱဝါေတြမို႔ သူ႔ကို တည့္တည့္ဆိုင္ဆိုင္ေတာ့ ရွင္းရဲၾကမည္ မထင္။ အလစ္ဝင္တြယ္ၾကဖို႔က ပိုမ်ားသည္။ ေရွ႕ေလၽွာက္ သူ သတိထားေနရမည္ဟု တဆက္တည္း ေတြးမိသည္။ သိပ္အႏၲရာယ္မ်ားလၽွင္ေတာ့ ကီလီဆိပ္ကမ္းမွာ မေနပဲ တျခားကို ထြက္သြားမွေတာ္ကာက်မည္။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ သူ ဘာနဲ႔လုပ္စားပါမည္နည္း။

ဦးေႏွာက္ကို အလုပ္ေပးလိုက္ရသည္ႏွင့္ သူ႔ေခါင္းတျခမ္းက ႐ုတ္တရက္ကိုက္လာသည္။ မိုးေက်ာ္ လန႔္ျဖန႔္ၿပီး ေတြးလက္စေတြကို ျဖတ္ခ်ရသည္။ ကူလီေတာင္ ထမ္းနိုင္မွေတာ့ တျခားအလုပ္ၾကမ္းလဲ သူလုပ္နိုင္မည္ထင္ပါသည္။ တစ္ဝမ္းတစ္ခါးအတြက္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးလိုေနရာတြင္ အလုပ္တစ္ခုေတာ့ ရနိုင္ေကာင္းပါသည္။ မီးစင္ၾကည့္ကတာေပါ့ဟုသာ စိတ္ကိုဒုန္းဒုန္းခ်လိုက္သည္။ ဒီလိုသေဘာထားလိုက္ေတာ့ သူ ေခါင္းကိုက္တာ သက္သာလာသည္။ ညဦးပိုင္းတြင္ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလႏုေအးကို တဝႀကီး ရႉသြင္းလိုက္ၿပီး ၀ါက်င့္က်င့္မီးေရာင္ေလး လင္းေနေသာ အဘေမာင္၏ အေစာင့္တဲေလးသို႔ သူတန္းတန္းမတ္မတ္ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။

“ေကာင္ေလး .. နင္လာတာ ေနာက္က်လာခ်ည့္လား ..”
သူ႔ကိုျမင္ေတာ့ အဘေမာင္သည္ ေဆးတံဖြာေနရမွ လွမ္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္သည္။ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေနေပမယ့္ အဘေမာင္သည္ မ်က္စိမမႈန္ေသးေပ။ မိုးေက်ာ္ကို ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာကတည္က ျမင္ေနပုံရသည္။ ဒီလိုမ်ိဳးအရြယ္ထိ သန္တုန္းျမန္တုန္းမို႔လဲ တ႐ုတ္သူေဌးက စိတ္ခ်လက္ခ်ႏွင့္ ဂိုေဒါင္ေစာင့္ထားထားတာ ျဖစ္မည္ထင္သည္။ မိုးေက်ာ္ကေတာ့ အဘေမာင္ႏွင့္ အလြမ္းသင့္သူ ျဖစ္သည့္အျပင္ တျခားအိပ္စရာေနရာမရွိလို႔ ဂိုေဒါင္မွာ ကပ္အိပ္ေနရသူပင္။ အစပိုင္းတုန္းက အဘေမာင္က သူေဌးမသိေအာင္ ထားရသျဖင့္ ေအာက္ဆိုက္သေဘာမ်ိဳးႏွင့္ လေၾကးယူေသးေသာ္လဲ လြန္ခဲ့ေသာ သုံးလေလာက္မွစ၍ ပိုက္ဆံမယူေတာ့ေပ။ မိုးေက်ာ္က အတင္းေပးလၽွင္ေတာင္ ျပန္ျပန္ထိုးေပးတတ္ၿပီး ဟိုထမင္းဆိုင္ကေကာင္မေလးနဲ႔ ႏွပ္ဖို႔ သိမ္းထားစမ္းပါဟု ေျပာတတ္သည္။

“ဟုတ္တယ္ … အဘ .. ေမာ္တင္ဘက္ကို ခနေရာက္သြားလို႔ ..”

လူႀကီးျဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔ မိုးေက်ာ္ မွတ္ႀကီးတို႔ႏွင့္ ျဖစ္သည့္ကိစၥကို မေျပာေတာ့ေပ။ အဘေမာင္ သိလၽွင္ မင္းက ဘာျဖစ္လို႔ တခါထဲ အျပတ္မေဆာ္လိုက္ရတာလဲဟု အျပစ္တင္ေနဦးမည္။ မဟုတ္မခံသမား ျဖစ္သည့္အျပင္ ျမန္မာ့လက္ေဝွ႕သမားေဟာင္းႀကီးမို႔ အဘေမာင္သည္ မွတ္ႀကီးတို႔ေလာက္ကိုေတာ့ သူႏွင့္ရင္ဆိုင္ေတြ႕ရလၽွင္ေတာင္ မႈမည္မထင္ေခ်။ တစ္ေယာက္ခ်င္းသာ ခ်မည္ဆိုလၽွင္ မွတ္ႀကီးကို အဘေမာင္ ေကာင္းေကာင္းခ်ည္း လွဲသိပ္နိုင္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။

“မင္း .. အိပ္ေတာ့မလို႔လား .. ေကာင္ေလး ..”

မိုးေက်ာ္က တခါထဲသူ႔ကို ျဖတ္ကာ ဂိုေဒါင္ထဲေလၽွာက္သြားမည္ျပဳေတာ့ အဘေမာင္က သူ႔ကိုလွမ္းေမးသည္။ ဘာမ်ားေျပာစရာရွိလို႔လဲဟု မိုးေက်ာ္ ေမးမည္အျပဳ အဘေမာင္က လမ္းမဘက္ကို လက္ညိဳးထိုးျပသည္။ မိုးေက်ာ္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ အေျပးတစ္ပိုင္း လာေနသည့္ ကိုယ္ရိပ္ေၾကာင့္ အ့ံအားသင့္သြားသည္။

“စုမာ !!”
“အစ္ကိုမိုး .. ”

သူတို႔ရွိရာသို႔ ေလၽွာက္လာသူက တျခားသူမဟုတ္။ အဘေမာင္မၾကာမၾကာ ထမင္းဆိုင္က ေကာင္မေလးဟု ေျပာေျပာေနတတ္သည့္ စုမာျဖစ္သည္။ စုမာသည္ မိုးေက်ာ္အတြက္ေတာ့ မဆြတ္ခင္က ညႊတ္ခ်င္ေနသည့္ ပန္းတစ္ပြင့္ဟု ေျပာရေပမည္။

မိုးေက်ာ္ ဘယ္ဘဝက ကုသိုလ္ေကာင္းမႈလဲဟုေတာ့ မေျပာတတ္။ ဒီလိုဘက္တြင္ စြံသည္ဟု ေျပာရမည္။ လူကသာ ကူလီဆိုေပမယ့္ ေနတာထိုင္တာက သပ္ရပ္တာေၾကာင့္လဲ ပါမည္ထင္ပါသည္။ ဒီေတာ့ မိုးေက်ာ္ ကီလီဆိပ္မွာ ကူလီထမ္းတာမွ မၾကာေသး။ တစ္လေလာက္ အေရာက္တြင္ “ေမတၱာရွင္” ဆိုသည့္ နာမည္ႏွင့္ ထမင္းဆိုင္ဖြင့္ထားသည့္ ေဒၚေစာမူ၏ တူမေခ်ာ စုမာႏွင့္ ညိၾကသည္။ မိုးေက်ာ္ကလဲ ဒီကူလီဘဝေရာက္သည့္ တစ္လေလာက္အတြင္း မိန္းမဆိုသည့္ သတၱဝါႏွင့္ေဝးေနရာ၊ တစ္ခုလတ္လိုလို တစ္လင္ကြာကြာလိုလို သတင္းထြက္ေနသည့္ စုမာႏွင့္ေတြ႕ေတာ့ နာစရာအေၾကာင္းမရွိဟု ေတြးကာ အျခားေကာင္ေတြနည္းတူ ဝင္လုံးတာျဖစ္သည္။ စုမာသည္ အနည္းငယ္ အသားညိဳေပမယ့္ ႐ုပ္ကေလးကရွိသည့္အျပင္ အျမဲတမ္းကိုယ္လုံးအလွေပၚေစသည့္ အကၤ်ီတို႔ ထမိန္တို႔ကိုသာ ဝတ္သျဖင့္ မိုးေက်ာ္တို႔ ကီလီဆိပ္တြင္ သူမက စတားျဖစ္သည္။ မိုးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ သူတို႔လို ေအာက္ေျခလူတန္းစားေလာကတြင္ အမ်ားႏွင့္မတူေသာ ႐ုပ္ရည္ရွိသူမို႔ စုမာက ဟန္ေတာင္မေဆာင္နိုင္ေတာ့ပဲ မိုးေက်ာ္၏ ရင္ခြင္ကို ပစ္ကာပင္ ဝင္ခဲ့သည္။ မိုးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အပ်ိဳမဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ အပ်ိဳေလးႏွင့္ မျခားသည့္ စုမာ၏ ေပါင္ၾကားသို႔ ဒိုက္ထိုးကာ ဝင္ခဲ့ေလသည္။ သူ႔လိုအပ္ခ်က္ကို စုမာက ေျဖဆည္းေပးသလို၊ စုမာ၏ လိုလားခ်က္ကိုလဲ သူက အားတက္သေရာ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။

“စုမာ လိုက္လာတယ္ .. ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ ..”
“ကိစၥရွိမွ လာရမွာလား .. အစ္ကိုမိုးကလဲ .. စကားႀကီးေတြက စိမ္းတာ ..”
“အဟြတ္ .. အ ဟြတ္ ..”
“လာ .. စုမာ .. ဒီဘက္မွာ စကားေျပာရေအာင္ ..”

ကလူသလို ျမဴသလို စုမာ၏ စကားေၾကာင့္ အဘေမာင္က ေခ်ာင္းထဆိုးရာ မိုးေက်ာ္ စုမာလက္ကိုဆြဲၿပီး ဂိုေဒါင္ဘက္သို႔ ေခၚလာခဲ့သည္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ လိုက္လာသည္မွန္း မသိေသာ္လဲ ေရကန္အသင့္ ၾကာအသင့္မို႔ ဒီအတိုင္းႀကီးေတာ့ ျပန္မလႊတ္လိုက္ခ်င္။ ထို႔ထက္ဆိုရေသာ္ မိုးေက်ာ္၏ မ်က္စိထဲတြင္ သူသူဆိုသည့္ ေကာင္မေလး၏ တင္းတင္းအိအိကိုယ္လုံးေလးက မ်က္စိထဲမွ မေပ်ာက္ေသး။ လစ္ထြက္လာခဲ့ရသည္ဆိုေသာ က်ဴရွင္ကို လိုက္ပို႔ေတာ့ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြႏွင့္ သူ႔ကို ၾကည့္ကာ ေက်းဇူးတင္စကားကို တတြတ္တြတ္ ေျပာေနေသာ ေကာင္မေလး၏ ပုံစံက သြက္လက္သည္ႏွင့္အမၽွ ခ်စ္စရာေကာင္းေနေလသည္။ ဟိုကိုတူးဆိုသည့္ ေကာင္ကေလးသာ မပါလၽွင္ မိုးေက်ာ္ တစ္ခုခု လုပ္မိမလားမသိ။

“အစ္ကိုမိုး .. စုမာ ေမးေနတာၾကားလား ..”
“ဟင္.. ဘာေမးတာလဲ .. စုမာ ..”
“အစ္ကိုမိုးကေတာ့ေလ ခက္ေတာ့တာပဲ .. စိတ္ပူၿပီးလိုက္လာရတဲ့သူကိုမွ အားမနာ .. မွတ္ႀကီးတို႔နဲ႔ ရန္ျဖစ္တယ္ဆို ..”
“ေၾသာ္ .. ဒါလား ..”

မိုးေက်ာ္ စုမာေရာက္လာသည့္ အေၾကာင္းရင္းကိုနားလည္သြားသည္။ ၾကည့္ရတာ မွတ္ႀကီးတို႔ကို လွဲသိပ္လိုက္သည့္ သတင္းက စုမာတို႔၏ ထမင္းဆိုင္ေလးအထိ ပ်ံ႕ႏွံ့သြားဟန္တူသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ စိုးရိမ္စိတ္ႏွင့္ လိုက္လာၿပီး သတင္းေမးသည့္ စုမာကိုေတာ့ အားနာသြားမိသည္။ စုမာႏွင့္သူသည္ အစတုန္းက တစ္ေယာက္ဆႏၵတစ္ေယာက္ ျဖည့္ဆည္းယုံသက္သက္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လဲ အခုေနာက္ပိုင္း စုမာ၏ အျပဳအမူေတြက သူ႔အေပၚကို သံေယာဇဥ္ရွိေနသည့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပေနသည္။ အခုလဲ သူရွိရာကို ဒီသတင္းၾကားယုံႏွင့္ ထမင္းဆိုင္က လစ္ထြက္လာသည္ဆိုသည့္ အခ်က္က သက္ေသခံေနသည္။

“စိတ္မပူပါနဲ႔ .. စုမာရယ္ .. မွတ္ႀကီးတို႔က ခ်ာတိတ္ေလးႏွစ္ေယာက္ကို အနိုင္က်င့္ေနလို႔ ဝင္ပါလိုက္တာပါ .. ဒီေကာင္ေတြ အစ္ကို႔ကို ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္ရဲပါဘူး ..”
“ဟင္း .. ခက္တယ္ေနာ္ .. အစ္ကိုမိုးက အားႀကီး ေအးတိေအးစက္နိုင္တယ္ .. စုမာေတာ့ စိတ္ပူတယ္ ..”

စုမာသည္ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ေခါင္းကေလး ငုံ႔သြားသည္။ မိုးေက်ာ္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို စုမာမသိေအာင္ က်ိတ္ကာ ခ်ရသည္။ စုမာေရွ႕သို႔ တိုးသြားကာ ပုခုံးႏွစ္ဘက္ကို လက္ႏွင့္အုပ္ကိုင္သည္။ စုမာ၏ ေခါင္းကျပန္ေမာ့လာၿပီး မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြႏွင့္ မိုးေက်ာ္ကို စိုက္ၾကည့္သည္။ စုမာ ဝတ္ထားသည့္ ရွန္သားဘေလာက္စ္အကၤ်ီေလးကေတာ္ေတာ္ပါးေလးရာ အထဲမွ ေဘာ္လီရာကို အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ မို႔ေမာက္ေနသည့္ စေနႏွစ္ခိုင္ေနရာကို သူမက္မက္ေမာေမာ ၾကည့္မိသည္။ စုမာကိုယ္တိုင္လဲ မိုးေက်ာ္အၾကည့္ကို နားလည္သည္ထင္သည္။ မ်က္ႏွာေလးက ေမာ့တက္လာၿပီး မ်က္ေတာင္ေလးေတြက ေျဖးညင္းစြာ ပိတ္သြားသည္။ သူမကို နမ္းဆိုသည့္သေဘာ… ။

မိုးေက်ာ္ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္သည္။ ငံ့လင့္ေနသူမို႔ မိုးေက်ာ္ႏႈတ္ခမ္းက စုမာ၏ ႏႈတ္ခမ္းျပည့္ျပည့္ေလးေပၚကို က်သည္ႏွင့္ သူမက အလိုက္သင့္ ဖြင့္ဟေပးသည္။ ဒီေတာ့ မိုးေက်ာ္၏ လၽွာႀကီးက စုမာ ပါးစပ္ထဲ တိုးဝင္လာၿပီး ေသာင္းက်န္းေတာ့သည္။ လၽွာႀကီးက ေသာင္းက်န္းသည္ဆိုလို႔ က်န္သည့္ မိုးေက်ာ္၏ ကိုယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းေတြကေရာ ၿငိမ္ေနသည္ မထင္ပါႏွင့္။

စုမာ၏ ကိုယ္ကို သိုင္းဖက္ထားသည့္ သူ႔လက္တံေတြက လၽွာခ်င္းထိေတြ႕ရစ္ပတ္ဆြဲစဥ္ကတည္းက ခါးေအာက္က တင္ပါးႀကီးေတြဆီ ေရာက္သြားေနၿပီ။ စုမာ အိုးေကာင္းသည္။ မယ္ဗမာဝင္ၿပိဳင္လၽွင္ေတာင္ ရနိုင္သည့္ အတိုင္းအတာရွိသည္။ စုမာ လမ္းေလၽွာက္သြားလၽွင္ ဒီအိုးႀကီးေတြကို လိုက္ၾကည့္သူ ေယာက်္ားသားက ဒုနဲ႔ေဒးပင္။ ကားကားစြင့္စြင့္ရွိလွသည့္ ဒီတင္ပါးေတြကို မိုးေက်ာ္ ပြတ္ၾကည့္ရတာ၊ နယ္ရတာကို အရသာေတြ႕သည္။ သူတို႔ေတြ လိုးၾကေဆာ္ၾကတိုင္း သူ အျမဲတမ္း လက္သရမ္းတတ္သည္။

“အို .. အစ္ကို… အင့္ .. အိ …“
မိုးေက်ာ္၏ လက္ေတြက ၾကမ္းသထက္ၾကမ္းလာေသာအခါ စုမာ တစ္ေယာက္ တုန္တုန္ခိုက္ခိုက္ျဖစ္လာရရွာသည္။ အားရပါးရ ဂ်ဳံနယ္သလို နယ္ေနသည့္ မိုးေက်ာ္လက္အရွိန္ေၾကာင့္ သူမ၏ ထမိန္ေလးေတာင္ မခံနိုင္ေတာ့ပဲ ေျခေထာက္ေအာက္ေျခတြင္ ဂြင္းလုံးကၽြတ္ပုံေနေလၿပီ။ ေအာက္ခံပင္တီေလးသည္ကား ဖင္ၾကားထဲညပ္ကာ ေနရာအတည္တက်မရွိေတာ့။

“အစ္ကို လုပ္ခ်င္လဲ ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ့ .. စုမာက ျပန္ရဦးမယ္ … ေနာက္ၿပီး အဘေမာင္ ဝင္လာရင္ ခက္မယ္ ..“
စုမာ၏ ေျပာစကားက မႊန္ထူသလို ျဖစ္ေနသည့္ မိုးေက်ာ္ကို အသိဝင္ေစသည္။ ဟုတ္သည္။ သူအခ်ိန္ဆြဲၿပီး စိမ္ေျပနေျပကိုင္ေနလို႔ မျဖစ္။ ေတာ္ၾကာေန စုမာက ညည့္နက္သြားလို႔ မျပန္ေတာ့ဘူးဆိုလၽွင္ သူ႔ကိုယ္သူ ဘာမွန္းမသိပါဘူးဆိုမွ မိန္းမတစ္ေယာက္ အစစ္ရေနဦးမည္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ရပ္ေနသည့္ေနရာက ဂိုေဒါင္ဝင္ေပါက္ကေနၾကည့္လၽွင္ လွမ္းျမင္ေနနိုင္ေသးေတာ့ စုမာေျပာသလို အဘေမာင္ကို အားနာရေသးသည္။ အဘေမာင္က သူ႔ကို အလိုလိုက္ေပမယ့္ မိုးေက်ာ္ သိတတ္ရေပမည္။ အႀကံတစ္ခုရလိုက္သည္ႏွင့္ စုမာ၏လက္ကိုဆြဲၿပီး ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ဆန္အိတ္ပုံစီ ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။

“လာ .. စုမာ .. ဒီမွာ လက္ေထာက္ၿပီး ကုန္းေပးေနာ္ ..“
မိုးေက်ာ္ေျပာသည့္အတိုင္း စုမာေနေပး၏။ ပင္တီေလးတစ္ထည္ကသာ မနိုင္မနင္းကာထားေပးရေသာ တင္သားေတြက ဒီလိုမ်ိဳး လက္ေထာက္ကုန္းေပးထားသည့္ အေနအထားတြင္ ပိုၿပီးေတာ့ စြင့္ကားလာသေယာင္ရွိသည္။ ဂိုေဒါင္မ်က္ႏွာက်က္အမိုးတြင္ ထြန္းထားသည့္ ေလးေပမီးေခ်ာင္း၏ အလင္းေရာင္က ဆန္အိတ္ေတြ ကြယ္ေနသျဖင့္ သူတို႔ေပၚသို႔ တည့္တည့္ေတာ့က်မေနေခ်။ လင္းလင္းထင္းထင္း မရွိလွေပမယ့္ တစြန္းတစေတာ့ ျမင္ေနရသည္။ မိုးေက်ာ္ အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ စုမာ၏ ပင္တီစကို လွမ္းကိုင္ကာ ေပါင္တံတေလၽွာက္ ေအာက္သို႔ဆြဲခ်သည္။ စုမာက အလိုက္တသိႏွင့္ ေျခေထာက္ကိုႂကြေပးလိုက္ရာ ပင္တီေလးက သူမကိုယ္မွ လြတ္ကင္းသြားသည္။ သဲသဲကြဲကြဲမျမင္ရေပမယ့္ ပင္တီအတြင္းဘက္တြင္ စိုေနသည္ကို လက္ႏွင့္စမ္းမိယုံမက ကာမအရည္ၾကည္နံ့ကိုပါ ရႉရွိုက္မိသည္မို႔ စုမာ အဆင္သင့့္ျဖစ္ေနၿပီဆိုတာကို မိုးေက်ာ္သိသည္။ ပုဆိုးကို ခပ္ျမန္ျမန္ခၽြတ္လိုက္ၿပီး သူမ ဖင္ႀကီးေနာက္ကပ္သည္။ သူ႔လိင္တံႀကီးသည္ ေစာင့္စားရတာကို စိတ္မရွည္သည့္ႏွယ္ ေခါင္းတယမ္းယမ္းႏွင့္ ျဖစ္ေနသည္။

“အစ္ကိုမိုး .. သြင္းလိုက္ေတာ့ .. စုမာ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး ..“
မီးေရာင္က အလုံအေလာက္မရွိသျဖင့္ တကယ့္ေနရာကိုမွ ေသခ်ာမျမင္နိုင္ေပ။ မိုးေက်ာ္က စမ္းကာေထာက္ေနရသည္ကို စုမာ စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့။ လက္တစ္ဖက္ကို ေနာက္ပစ္ကာ မိုးေက်ာ္၏ လိင္တံႀကီးကို ဖမ္းဆြဲကာ က်က်နနေတ့ေပးလိုက္သည္။ ခိုေအာင္းရမည့္ ကၽြင္းဆီတည့္တည့္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့လဲ မိုးေက်ာ္ စုမာ၏ ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္သည္။ ဘလြတ္ဆိုသည့္အသံႏွင့္ သူ႔လိင္တံထိပ္က အိခနဲ အထဲသို႔ ကၽြံဝင္သြားသည္။ စြတ္စိုသည့္ အေျခအေနရွိေနေၾကာင္းကို သူ႔လိင္တံက ဦးေႏွာက္သို႔ သတင္းလွမ္းပို႔လိုက္သည္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္ တင္သားႀကီးေတြကို လက္ႏွင့္ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ ဆုပ္ကိုင္ကာ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည္။

“အီး … အစ္ကိုရယ္ .. ၾကပ္တပ္တပ္ႀကီးကြယ္ ..“
“စစခ်င္းမို႔လို႔ပါ .. စုမာကလဲ .. ေနာက္က်ရင္ အဆင္ေျပသြားမွာ သိသားနဲ႔ …“

အျမဲလုပ္ေနၾကဆိုေပမယ့္ အသက္၂ဝေက်ာ္သာ ရွိေသးသည့္ စုမာ၏ အဖုတ္က တင္းတင္းစီးစီး ရွိေသးသည္။ မိုးေက်ာ္ ဒါေၾကာင့္လဲ စုမာကို သေဘာက်တာျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး ေယာက်္ားႏွင့္မထိေတြ႕ဖူးသည့္ အပ်ိဳေလးမ်ားလို႔ ဟန္ေဆာင္မူပိုေနသည့္ ကိစၥဝိစၥမ်ားလဲ မရွိ။ သူမလိုခ်င္တာကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေတာင္းဆိုတတ္သလို ရက္ရက္ေရာေရာလဲ တုန႔္ျပန္တတ္သည္။ ႏူးညံ့အိေထြးသည့္ အတြင္းသားေတြ၏ ရစ္ပတ္ဆြဲေနျခင္းကို အရသာခံၿပီးမွ မိုးေက်ာ္ က်န္ေနသည့္အပိုင္းကို ထပ္သြင္းလိုက္သည္။ ဖတ္ခနဲျမည္သံႏွင့္အတူ စုမာ၏ တင္အိုးႀကီးႏွစ္လုံးႏွင့္ သူ႔ဆီးစပ္ ေျပးကပ္သည္။

“အဆင္ေျပလား .. စုမာ ..“
“ရတယ္ .. အစ္ကိုမိုး .. အကုန္ဝင္သြားၿပီမွတ္လား … ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးေတာ့ေနာ္ ..“

တုန္ခိုက္ခိုက္အသံေလးႏွင့္ စုမာက ေခါင္းကေလးေစာင္းငွဲ႕ကာ ေတာင္းဆိုသည္။ ေကာင္မေလး စိတ္ထေနၿပီဆိုတာ နားလည္လိုက္ၿပီမို႔ စုမာ၏ ခါးကေလးခြက္၍ တင္ပါးႀကီးေတြ တုန္တုန္တက္သြားေအာင္ပင္ မိုးေက်ာ္ တစ္ခ်က္ခ်င္း အားႏွင့္စေဆာင့္သည္။ စီးကနဲ စီးကနဲ သူ႔လိင္တံႀကီးက စုမာ၏ အဖုတ္ထဲကို စည္းခ်က္မွန္မွန္ႏွင့္ အဝင္အထြက္ျဖစ္ေနသည္။ စုမာ၏ အဖုတ္အတြင္း၌ အရည္ေတြက ရႊဲသထက္ ရႊဲလာၿပီး မိုးေက်ာ္ေဆာင့္ေပးတိုင္းလဲ ဆန္အိတ္ေတြကို အားျပဳက သူမဖင္ႀကီးကို ေနာက္သို႔ ျပန္ျပန္ေကာ့ေပးသည္။ ႏွစ္ဦးသား အဂၤါစပ္ေတြထိေတြ႕သည့္ ဖတ္ခနဲ ဖတ္ခနဲ ျမည္သံက စိပ္လာသလို တအင္းအင္း တအီးအီး ညည္းသံမ်ားကလဲ ပိုပိုၾကားလာရသည္။

“အစ္ကိုမိုး .. ေဆာင့္ .. ျမန္ျမန္ .. စုမာၿပီးေတာ့မယ္ ..“
စုမာ အသက္ကို ခဲခဲယဥ္းယဥ္း ရႉးသြင္းေနရာမွ အားတင္းကာ အသံကိုစုၿပီး မိုးေက်ာ္ကို အခ်က္ေပးသည္။ ပါးစပ္ႏွင့္ ေျပာလိုက္သလို အဖုတ္အတြင္းသားေတြကို က်ဳံ႕၍က်ဳ႕ံ၍ ညႇစ္ေပးျခင္းႏွင့္လဲ အခ်က္ထပ္ျပသည္။ မိုးေက်ာ္ စုမာ၏ ပုခုံးသားႏွစ္ဘက္ကို တင္းတင္းလွမ္းဆြဲလိုက္ရင္း အံကိုတင္းတင္းက်ိတ္ကာ ဒလမ္းၾကမ္းကို ေဆာင့္ေတာ့သည္။ စကၠန႔္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက စိပ္သထက္ စိပ္လာသည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ တျခားဘာမွ မရွိေတာ့ပဲ စုမာႏွင့္ အၿပိဳင္ၿပီးဖို႔ အေၾကာင္းအရာကသာ ေရွ႕တန္းေရာက္သည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနသည့္ စုမာ၏ ကိုယ္ကေလးႏွင့္ လွိုင္းထေနသည့္ ဖင္သားေတြက သူ႔စိတ္ကို ပိုပိုဆြဆြေပးေနသည္။ အင္တိုက္အားတိုက္ႏွင့္ ေခၽြးေတြရႊဲလာသည့္အထိ ေဆာင့္ပစ္လိုက္ေသာအခါ သူ႔လိင္တံတေလၽွာက္ ယားတက္လာသည္။ ပန္းတိုင္ကို နီးၿပီဆိုတာသိၿပီမို႔ မိုးေက်ာ္ တစ္ဆုံးဝင္တစ္ဆုံးထြက္နည္းႏွင့္ ေနာက္ထပ္ခပ္ျမန္ျမန္ကစ္ပစ္လိုက္ရာ ဆယ္ခ်က္မျပည့္ခင္မွာပင္ အရည္ေတြပန္းထြက္ေတာ့သည္။ စုမာလဲ သူ႔နည္းတူ တၿပိဳင္တည္းၿပီးသည္ ထင္သည္။ အတြင္းသားေတြကို ႏွစ္ခါသုံးခါေလာက္ ညႇစ္ေပးၿပီး ၿငိမ္က်သြားသည္။ မိုးေက်ာ္ စုမာ၏ ေက်ာျပင္ေလးေပၚ ကိုယ္ႏွင့္ကပ္ထားမိၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္ အေမာေျဖေနမိသည္။ အသက္ရႉမွန္လာေတာ့မွ ကိုယ္ကို ျပန္ႂကြကာ စုမာေနာက္မွ ခြာလိုက္သည္။

“ျပလြတ္ ..ေဗ်ာ့ ..“
သူ႔လိင္တံကၽြတ္ထြက္သြားသည္ႏွင့္ စုမာ၏ အဖုတ္ဝကေန ေလခိုသည့္အသံလိုက္ကာ အရည္ေတြထြက္က်သည္။ စုမာက လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ သူမ၏ ေပါင္ၾကားကို လွမ္းပိတ္မည္ျပဳသည္။

“ေန . ေန .. စုမာ .. ပုဆိုးနဲ႔သုတ္လိုက္မယ္ ..“
မိုးေက်ာ္ ဒီေလာက္ေတာ့ အလိုက္သိသင့္သည္ဟု တြက္မိၿပီး ဆန္အိတ္ေပၚတင္ထားသည့္ သူ႔ပုဆိုးကို လွမ္းဆြဲကာ ေပါင္ၾကားကို အုပ္ေပးသည္။ စုမာက သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္သလို ၾကည့္သည္။ ေပါင္ကို ခပ္ကြကြလုပ္ၿပီး ပုဆိုးႏွင့္ ပြတ္ေနသည္။ ေက်နပ္ေလာက္ေတာ့ ပုဆိုးကို သူ႔ဆီျပန္ေပးၿပီး ပင္တီေလးကို ျပန္ဝတ္သည္။

“လိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့ အစ္ကိုမိုး .. စုမာ လမ္းထိပ္က စာအုပ္ဆိုင္ ဝင္လိုက္ဦးမယ္ .. အစ္ကိုမိုးလဲ နားေတာ့ ..“
ထမိန္ျပန္ဝတ္ၿပီးသြားသည္ႏွင့္ စုမာက ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုသည္။ မိုးေက်ာ္လဲ ေခါင္းသာညိတ္ျပမိသည္။ အရည္ေတြႏွင့္ေပပြေနသည့္ ပုဆိုးကို ျပန္မဝတ္ခ်င္သည္မို႔ စုမာကို ဂိုေဒါင္ေပါက္ဝေတာင္ ျပန္လိုက္မပို႔ျဖစ္။ စုမာ၏ ထမင္းဆိုင္က ဒီဂိုေဒါင္ကေန သိပ္ေဝးလွသည္မဟုတ္သည့္အျပင္ လမ္းမီးေတြ ထိန္ထိန္သာသာေနလို႔ ျပသနာမရွိေလာက္ဟု ေတြးရင္း သူအိပ္ေနက် ဂိုေဒါင္ေထာင့္ဆီသို႔သာ ဖင္ေဟာင္းေလာင္း၊ ေဂြးတန္းလန္းႏွင့္ ေလၽွာက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။

*****************************************************

တပ္မေတာ္မွတ္တန္း႐ုံး တည္ရွိေသာ မိုးေကာင္းဘုရားလမ္းတေလၽွာက္တြင္ အိမ္ႀကီးအိမ္ေကာင္းေတြ မ်ားသည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ လူကုံထံအသိုင္းအဝိုင္းထဲမွ တတ္နိုင္သူမ်ားသည္ ဒီမွာဘက္တြင္ ၿခံက်ယ္က်ယ္ေပးဝယ္ကာ ကိုယ့္မိသားစုႏွင့္ကိုယ္ ေအးေအးေဆးေဆး လာေနတတ္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားထဲတြင္ သူသူေအာင္တို႔ မိသားစုလဲ အပါအဝင္ျဖစ္ေလသည္။ “သူသူ“ဟု သူ႔ကိုယ္သူ အဖ်ားဆြတ္ကာ ေျပာတတ္သည့္ သူသူေအာင္သည္ ရဲမႈးႀကီးဦးသိန္းေအာင္၏ သမီးငယ္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အထက္တြင္ ႏွစ္ႏွစ္ႀကီးသည့္ အစ္မျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴေအာင္သာ ရွိသည္။ အေမျဖစ္သူ ေဒၚဇင္မာေအာင္ကမူ ေက်ာင္းဆရာမေဟာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ၿပီး အဆစ္အျမစ္ကိုက္ခဲသည့္ ေရာဂါေၾကာင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက ဆရာမအလုပ္မွ ႏႈတ္ထြက္ခဲ့သည္။ သားအမိ သားအဖေတြ စည္းစည္းလုံးလုံး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္မို႔ သူသူေအာင္တို႔ “ေအာင္“ မိသားစုသည္ အေတာ္ပင္ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းပါသည္။ ညဘက္ညဘက္ မိသားစု စုံညီေသာ အခ်ိန္တြင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး စလိုက္ေနာက္လိုက္ႏွင့္ သူတို႔အိမ္ေရွ႕ ဧည့္ခန္းသည္ ကၽြက္ကၽြက္ကို ညံေနတတ္သည္။
ဒီေန႔ညလဲ ထိုသို႔ပင္ ကၽြက္ကၽြက္ညံေနသည္။ သို႔ေသာ္ စကားသံမ်ားသည္ ေပ်ာ္ရႊင္လို႔ ညံေနသည့္ အသံမ်ားေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။
“ကံႀကီးေပလို႔သာပဲ သမီးငယ္ရယ္ .. ေမေမ့သမီးေလး ေရတိမ္နစ္ေတာ့မလို႔ …“ေဒၚဇင္မာေအာင္သည္ ရင္ပတ္ကိုလက္ႏွင့္ဖိထားလ်က္က မခြာနိုင္ေသးပဲ ပူပန္မႈႀကီးစြာႏွင့္ေျပာသည္။ အႀကီးမျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴေအာင္ကမူ မ်က္ရည္ေတြေဝ့ေနသည့္ သူသူေအာင္အား ပုခုံးကေန ဖက္ထားရင္း အားေပးေနရသည္။ အေတြ႕အၾကဳံမ်ားခဲ့ေသာ ရဲမႈးႀကီး ျဖစ္ခဲ့သည့္တိုင္ ဦးသိန္းေအာင္သည္ သမီးျဖစ္သူ၏ အျဖစ္ကို ၾကားေတာ့ ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ကာ ထိုင္ေတာင္မထိုင္နိုင္ပဲ လက္ကို ေနာက္ပစ္၍ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေလၽွာက္ေနမိသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လဲ ရပ္ကာ အတူယွဥ္ကာထိုင္ေနၾကသည္ သမီးေခ်ာႏွစ္ဦးကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္သည္။
ျဖဴျဖဴေအာင္ႏွင့္ သူသူေအာင္ သမီးႏွစ္ေယာက္စလုံး တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳးစီ လွၾကပါသည္။ သူ႔မိန္းမဇင္မာေအာင္သည္လဲ ငယ္စဥ္တုန္းက မိန္းမေခ်ာ၊ မိန္းမလွတစ္ဦးမွန္း ကိုယ္တိုင္ပိုးပန္းခဲ့ရသူမို႔ ဦးသိန္းေအာင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသည္။ သမီးႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ အေမျဖစ္သူဆီက အေမြကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားနိုင္သည္ဟု ဆိုရေပမည္။ အႀကီးမ ျဖဴျဖဴေအာင္သည္ နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး လွသူျဖစ္ၿပီး၊ အငယ္မ သူသူေအာင္က ဝင္းဝင္းဝါ၀ါေလးႏွင့္ လွသူေလးပင္။ အခုေတာ့ မိန္းမျဖစ္သူ ဇင္မာေျပာသလို ဒီဝင္းဝင္းဝါ၀ါေလးသည္ ကံေကာင္းလို႔ ဘဝမပ်က္ရွာေခ်ၿပီ။ ကံေကာင္းလို႔ ဖိုးသိၾကားမသလို ဝင္ကယ္မည့္လူ ရွိေပလို႔။
“ကံေကာင္းလို႔ မဟုတ္ဘူး.. ေမေမေရ .. ဟိုအစ္ကို ဝင္ကယ္လို႔ .. အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ သူသူ႔ဘဝေတာ့ မေတြးရဲဘူး ..“ျဖဴျဖဴေအာင္က အေမျဖစ္သူ၏ စကားကို မေထာက္ခံပဲ မိုးေက်ာ္ဆိုသည့္ လူငယ္ကို ရည္ညြန္းကာေျပာသည္။ ဦးသိန္းေအာင္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ ညိတ္ကာေထာက္ခံသည္။ သမီးႏွစ္ေယာက္စလုံး ေရွ႕ေရာ၊ မိန္းမျဖစ္သူေရွ႕တြင္ပါ ေျခစုံရပ္လိုက္ၿပီး ..
“အခုေတာ့ မိုးခ်ဳပ္ၿပီ .. သမီး .. ဘာမွလဲ လုပ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး .. မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း .. ေဖေဖေတာ့ ကီလီဆိပ္ကို သြားၿပီး .. အဲဒီ မွတ္ႀကီးတို႔ကို သြားဖမ္းရမွာပဲ .. ဒီလိုလူဆိုးေတြကို အလြတ္ေပးလို႔မျဖစ္ဘူး ..  မိုးေက်ာ္ဆိုတဲ့ သူငယ္ကိုလဲ ေတြ႕လိုက္ဦးမယ္ .. ေနာက္ၿပီး သမီးငယ္ကိုလဲ မွာရဦးမယ္ ..““ဟုတ္ .. ေဖေဖ ..“
ေလသံတည္တည္ၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ေျပာသည့္ ဦးသိန္းေအာင္၏ စကားေၾကာင့္ သူသူေအာင္သည္ ေဝ့ဝဲေနသည့္ မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ၿပီး အေဖျဖစ္သူကို ေမာ့ၾကည့္သည္။
“ဟိုဘက္ၿခံက ကိုတူးနဲ႔ သမီး ဆက္ဆံေရးကို အေဖ အရင္တုန္းက ဘာမွ မေျပာေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေျပာရေတာ့မယ္ .. ကိုတူးလိုမ်ိဳး ေပါ့ေပါ့ေန ေပါ့ေပါ့စား ေယာက်္ာေလးမ်ိဳးနဲ႔ တြဲတာ ေဖေဖမႀကိဳက္ဘူး .. သူ႔အေဖ ဦးေက်ာ္ဝင္းကို အားနာေပမယ့္ .. သူ႔သားကိုေတာ့ ေဖေဖ သေဘာမက်ဘူး .. မႏွစ္ကလဲ သမီး အဲဒီေကာင္ေလးနဲ႔တြဲလို႔ ဆယ္တန္းက်ၿပီးၿပီ မွတ္လား ..“
ဦးသိန္းေအာင္တို႔ ၿခံခ်င္းကပ္ရပ္တြင္ ဆည္ေျမာင္းဌာနမွ ညႊန္မႈးျဖစ္သူ ဦးေက်ာ္ဝင္းတို႔ ေနထိုင္ၾကသည္။ ကိုတူးဆိုသည့္ ေကာင္ကေလးသည္ တစ္ဦးတည္းေသာ သားမို႔ ဦးေက်ာ္ဝင္းတို႔ တစ္မိသားစုလုံးက အလိုလိုက္ကာထၾကမွန္း ဟိုဘက္အိမ္၊ ဒီဘက္အိမ္ဝင္ထြက္သြားလာေနၾကသူမ်ားမို႔ သိေနၾကသည္။ မိမိကိုယ္တိုင္လြတ္လပ္စြာေနထိုင္တတ္ၿပီး သမီးေတြ၏ ကိစၥဝိစၥကို ဝင္မပါတတ္သူမို႔ အရင္တုန္းက ဘာမွမေျပာေပမယ့္ အေၾကာင္းကိစၥရွိလာေသာအခါ ဦးသိန္းေအာင္ လ်စ္လ်ဴရႉထားလို႔ မရေတာ့ေပ။
“ဟုတ္ .. ဟုတ္ကဲ့ပါ ေဖေဖ .. ဒီေန႔ၾကဳံလိုက္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ သူသူ ကိုတူးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိသြားပါၿပီ .. ေနာင္အသြားအလာ ဆင္ျခင္ပါ့မယ္ ..““အင္း .. ဟုတ္ၿပီေလ .. ဒါဆိုလဲ ငါ့သမီးေတြ အိပ္ၾကေတာ့ … ညည့္လဲနက္လွၿပီ .. ေဖေဖ ဖုန္းဆက္စရာရွိတာ ဆက္လိုက္ဦးမယ္ ..“ဦးသိန္းေအာင္က စကားစ ျဖတ္လိုက္ၿပီမို႔ သူသူေအာင္၏ အျဖစ္အပ်က္ကို အစီရင္ခံမႈသည္ ၿပီးဆုံးျခင္းသို႔ ေရာက္ရွိသြားေလေတာ့သည္။
*****************************************************
နံနက္ေျခာက္နာရီ ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္တြင္ အျပာေရာင္ငါးခ်ိတ္ လင့္ရိုဗာကားတစ္စီး ကီလီဆိပ္ကမ္းထဲသို႔ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ရဲၾကပ္ႀကီးတစ္ဦးကေမာင္းၿပီး သူ႔ေဘးတြင္မူ ဥပဓိ႐ုပ္ေကာင္းေသာ ရဲအရာရွိႀကီးတစ္ဦး လိုက္ပါလာသည္။ ေနာက္ခန္းတြင္မူ ဒုရဲအုပ္တစ္ဦးႏွင့္ ရဲသားတစ္ဦးက လက္နက္မ်ားကိုင္ေဆာင္လ်က္ အတူတကြပါလာၾကသည္။ ကီလီဆိပ္ကမ္းတြင္ ကားရပ္ၿပီးေနာက္ ဒုရဲအုပ္ႏွင့္ ရဲတပ္သားႏွစ္ဦး ကားေပၚမွ ဆင္းသြားၿပီး ရဲအရွိႀကီးကမူ ပါလာသည့္ ေဆးတံကိုဖြာရင္း ၿငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ မိနစ္(၂၀) မရွိတရွိတြင္ ဒုရဲအုပ္ႏွင့္ ရဲသားႏွစ္ဦး ကားဆီသို႔ ျပန္ေရာက္လာသည္။ သူတို႔ခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္။ အရပ္အေမာင္းခပ္ေကာင္းေကာင္း ဗလခပ္ေတာင့္ေတာင့္ အလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ဦး အတူတကြပါလာသည္။
“ဆရာႀကီး .. မိုးေက်ာ္ဆိုတာ သူပဲ .. က်န္တဲ့ သုံးေကာင္ကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကားဝင္လာတာ ျမင္လိုက္တယ္ ထင္တယ္ .. အစအနေတာင္ မျမင္ရေတာ့ဘူး .. ဆိပ္ကမ္းရဲကို မွာထားၿပီး ေတြ႕တာနဲ႔ ဖမ္းၿပီး စခန္းကို ေခၚလာဖို႔ က်ေနာ္မွာထားခဲ့တယ္ ..““ေအး .. ဒါဆိုလဲ မိုးေက်ာ္ကိုပဲ ေခၚခဲ့ကြာ ..““က်ဳပ္မွာ အျပစ္ရွိလို႔လား …“
မိုးေက်ာ္၏ အသံက ထီမထင္အသြင္အျပည့္ျဖစ္ေနသည္။ သူ႔ကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး အကဲခတ္ကာ ၾကည့္ေနသည့္ ရဲအရာရွိႀကီး၏ အၾကည့္ကိုလဲ မေၾကာက္မရြ႕ံတန္ျပန္ၾကည့္ေနသည္။
“ေမာင္မိုးေက်ာ္မွာ အျပစ္မရွိပါဘူး .. ဖမ္းတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး .. ဦးေလးအိမ္ကို ခနေခၚသြားမလို႔ပါ ..“မိုးေက်ာ္ဘာမွ ထပ္တြန႔္တက္ကာ မေျပာေတာ့။ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ပင္ ဒုရဲအုပ္ညႊန္ျပသည့္ ေနာက္ခန္းသို႔သာ တက္လိုက္ေတာ့သည္။ အခ်ိန္နာရီဝက္ေက်ာ္ေက်ာ္ စီးနင္းလိုက္ပါလာၿပီးေနာက္ ကုန္းႀကီးတစ္ခုကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ညာဘက္က လမ္းသြယ္ေလးတစ္ခုထဲသို႔ ခ်ိဳးဝင္လိုက္သည္ကိုသာ ေတြ႕လိုက္သည္။ အေတာ္ေလးက်ယ္ဝန္းသည့္ ၿခံဝန္းႀကီးတစ္ခုေရွ႕အေရာက္တြင္ေတာ့ ကားေမာင္းသည့္ ရဲတပ္ၾကပ္ကပင္ ဆင္းဖြင့္ကာ ေမာင္းဝင္လာခဲ့ေလသည္။
“လာ .. ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ဒါ ဦးေလးအိမ္ပဲ ..“မိုးေက်ာ္သည္ မဝင္ေသးပဲ အိမ္၏အေျခအေနကို တစ္ခ်က္အကဲခတ္ၾကည့္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုရပ္ေစာင့္ေနသည့္ ဦးသိန္းေအာင္ကို ၾကည့္သည္။
“က်ဳပ္မွာ အျပစ္မရွိဘူး .. ဖမ္းတာမဟုတ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဆိပ္ကမ္းပဲ ျပန္ခ်င္တယ္ ဦးေလး .. ဘယ္လိုမွေတာ့ မေအာင့္ေမ့နဲ႔ .. ဒီအခ်ိန္ေလးပဲ ဆိပ္ကမ္းမွာ ကုန္တက္တာမို႔ က်ဳပ္ရစရာရွိတာေတြ နစ္နာသြားလိမ့္မယ္ ..““ေမာင္မိုးေက်ာ္ မနစ္နာေစရပါဘူး .. ဦးေလးက ေမာင္မိုးေက်ာ္ရဲ ့အခ်ိန္အတြက္ ပိုက္ဆံရွင္းေပးပါ့မယ္ ..“
မိုးေက်ာ္ ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပဲ ပုခုံးတစ္ခ်က္တြန႔္ကာ ဦးသိန္းေအာင္ေနာက္လိုက္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္သည့္ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ အိမ္သားသုံးဦး မတ္တပ္ရပ္ကာ အိမ္ေပါက္ဝကို လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္ကို အိမ္ထဲဝင္ဝင္ခ်င္း မိုးေက်ာ္ျမင္လိုက္သည္။ ထင္မွတ္မထားသည့္ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ဒီထဲတြင္ ပါေနသျဖင့္ မိုးေက်ာ္ အံ့ၾသသြားမိသည္။ ၿပီးမွ သေဘာက်ဟန္ႏွင့္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ျပဳံးသည္။ ညီညာျဖဴေဖြးသည့္ သြားျဖဴတန္းေလးေတြ ေပၚလာေသာ သူ႔အျပဳံးေၾကာင့္ ရပ္ေနသည့္ မိန္းမသားသုံးဦးစလုံး သူ႔ကို ေငးေမာၾကည့္တာ မိုးေက်ာ္သတိထားလိုက္မိသည္။
“အစ္ကိုမိုးေက်ာ္ ပါလာတယ္ ..““ေအာ္ .. ဒါက နင့္အိမ္ကိုး .. ငါညကတည္းက ထင္ေတာ့အထင္သား .. နင့္ပုံစံၾကည့္ရတာ လူကုံထံသားသမီးနဲ႔တူပါတယ္လို႔ … နင္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕ရတာေတာ့ ဝမ္းသာပါတယ္ .. ဒါေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ငါ့အလုပ္ပ်က္ၿပီေဟ့ ..“သူသူေအာင္သည္ မိုးေက်ာ္၏ စကားေၾကာင့္ နားမလည္သည့္ဟန္ႏွင့္ သူမအေဖကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ဦးသိန္းေအာင္ ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႔အကၤ်ီအိတ္ထဲကို လက္ႏွိုက္ကာ ႏွစ္ရာတန္ဆယ္ရြက္ကို ထုတ္ယူလိုက္သည္။
“ေရာ့ .. ဒီမွာ .. ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ဒါ မင္းရဲ ့ေန႔စားလို႔ပဲ သတ္မွတ္လိုက္ကြာ ..“မိုးေက်ာ္ ဦးသိန္းေအာင္ ကမ္းေပးသည့္ ပိုက္ဆံကိုယူပါသည္။ သို႔ေသာ္ ႏွစ္ရာတန္ငါးရြက္ကို ျပန္ေျဖထုတ္လိုက္ၿပီး ဦးသိန္းေအာင္ကို ျပန္လွမ္းေပးလိုက္သည္။
“က်ဳပ္ တစ္ေန႔လုံး အလုပ္လုပ္မွ လြန္ေရာကၽြံေရာ တစ္ေထာင္ေလာက္ပဲရတာပါ .. က်ဳပ္ ဒီလိုက္လာလို႔ အလုပ္ပ်က္တဲ့အတြက္ ငါးရာရတယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္အတြက္ လုံေလာက္ပါၿပီ ..“တစ္မိသားစုလုံးသည္ မိုးေက်ာ္၏ အေျပာေၾကာင့္ အံ့အားသင့္သြားၾကသည္။ သူတို႔စိတ္ထဲတြင္ မိုးေက်ာ္ ဦးသိန္းေအာင္ေပးသည့္ ပိုက္ဆံကို ဒီလိုမ်ိဳး ျပန္ေပးလိမ့္မည္ဟု မထင္။ မိုးေက်ာ္၏ အျပဳအမူကို သေဘာက်သြားသည့္ ဦးသိန္းေအာင္ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိမ့္သည္။ မိုးေက်ာ္၏ ႐ုပ္သြင္ကိုယ္ဟန္ကိုလဲ ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးတစ္ခါျပန္အကဲခတ္သည္။ ၀ါရင့္ရဲအရာရွိႀကီးမို႔ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ မိုးေက်ာ္၏ ပုံစံက ထူးျခားေနသည္။ သာမန္အလုပ္ၾကမ္းသမားတစ္ေယာက္ႏွင့္ လားလားမွမတူေခ်။ စိတ္ထဲသံသယျဖစ္လၽွင္ ထိန္ခ်န္ထားတတ္သူ မဟုတ္သျဖင့္ မိုးေက်ာ္ဆိုသည့္ လူငယ္အေၾကာင္း ေမးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။
“ေမာင္မိုးေက်ာ္က ေန႔တိုင္း ကူလီထမ္းတာပဲလား ..“မိုးေက်ာ္ ဦးသိန္းေအာင္၏ အေမးကို မေျဖေသးပဲ ေသေသခ်ာခ်ာ စိုက္ၾကည့္ပါသည္။ သူ၏ အေျဖကို ဦးသိန္းေအာင္သာမက သူသူေအာင္ကပါ နားစြင့္ေနသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ ေတာ္ယုံသူစိမ္းတရံစာကို ဖြင့္မေျပာခ်င္ေသာ္လဲ ဦးသိန္းေအာင္၏ပုံစံက ေလးစားေလာက္သည့္ ဥပဓိ႐ုပ္ရွိသူမို႔ အေျဖရွာမရေသးသည့္ သူ႔အေၾကာင္းကို ေျပာျပဖို႔ စိတ္ကူးလိုက္ေလေတာ့သည္။
“တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္ကူလီထမ္းတာ မၾကာေသးပါဘူး ..“မိုးေက်ာ္ဆိုသည့္ သူငယ္၏ မ်က္ႏွာက အနည္းငယ္ညိဳးႏြမ္းသည့္ အသြင္ေပါက္သြားသည့္အျပင္ “က်ဳပ္”ဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းမွ သူ႔အလိုလို “က်ေနာ္“ဟု ေျပာင္းသုံးလိုက္ျခင္းကို ဦးသိန္းေအာင္ ဒက္ခနဲရိပ္မိသည္။ ပိုစိတ္ဝင္စားလာသည္ႏွင့္အမၽွ အမ်ားသူငါႏွင့္မို႔ မိုးေက်ာ္ ဖြင့္ေျပာရန္ခက္ေနမွာကိုလဲ ေတြးမိသည္။ မိန္းမျဖစ္သူႏွင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္ဖက္လွည့္ကာ ..
“ဇင္မာေရာ ..  သမီးတို႔ေရာ လုပ္စရာရွိတာ သြားလုပ္ၾကေတာ့ ..“မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲျပကာ ႏွင္လိုက္ၿပီမွန္း သိသည္မို႔ သားအမိသုံးေယာက္စလုံး ဧည့္ခန္းထဲမွ လွည့္ထြက္သြားၾကသည္။ သူသူေအာင္သည္လဲ တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္ႏွင့္ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ကာ အစ္မႏွင့္ အေမျဖစ္သူေနာက္ လိုက္သြားရသည္။ သူမသည္ ညတုန္းက သူရဲေကာင္းလုပ္ကာ ဝင္ကူညီခဲ့သည့္ အကိုမိုးေက်ာ္ အိမ္ေရာက္လာမႈတြင္ ဝမ္းအသာဆုံးလူသားမို႔ မိုးေက်ာ္၏ အေၾကာင္းကိုသိခ်င္ေနမိသည္။ လွည့္ၾကည့္လွည့္ၾကည့္ႏွင့္မို႔ မိုးေက်ာ္က သူမတို႔ထအသြားတြင္ ေနာက္မွလွမ္းေငးေနမွန္း သိလိုက္သည္။ အၾကည့္အခ်င္းအဆုံတြင္ အကိုမိုးေက်ာ္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ဘာရယ္မွန္းမသိပဲ သူသူ ဒါကို ေက်နပ္သေဘာက်စြာ ျပဳံးမိသည္။
“ကဲ .. ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. မင္းအေၾကာင္းေတြ ဦးကို တဆိတ္ေလာက္ ေျပာျပပါလား ..““ဟုတ္ကဲ့ .. အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေတာ့ က်ေနာ့္အေၾကာင္းက ဘာကိုေျပာရမွန္းေတာင္ မသိပါဘူး ..““ေဟ .. ဘယ္လို !!! ..““ဒီလိုပါ .. ဦးေလး .. က်ေနာ္ဟာ က်ေနာ့္ဘဝကို လြန္ခဲ့တဲ့ငါးလေက်ာ္အထိပဲ မွတ္မိေနလို႔ပါ ..““မျဖစ္နိုင္တာကြာ … ေမာင္မိုးေက်ာ္ … မင္းအရြယ္လူတစ္ေယာက္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးလေလာက္အထိပဲ မွတ္မိတယ္ဆိုေတာ့ … မင္းဟာက အဆန္းပါလား ..“
ဦးသိန္းေအာင္ စိတ္ဝင္စားျခင္းမက စိတ္ဝင္စားသြားသည္။ မိုးေက်ာ္၏ မ်က္လုံးေတြကိုလဲ ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္သည္။ စိတ္ေနာက္သည့္အမူအရာ၊ စိတ္မမွန္သည့္ အမူအရာမေတြ႕။ ပကတိလူေကာင္းတစ္ေယာက္လို ၾကည္လင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ေခါင္းထဲက ျဖတ္ခနဲအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေတြးမိသည္။ ေသေတာ့မေသခ်ာပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုအေတြးကို ေထာက္ခံသည့္အခ်က္ေတြက မိုးေက်ာ္ဆက္ေျပာသည့္ အေၾကာင္းအရာေတြထဲတြင္ အျပည့္အဝပါလာမွန္း မၾကာခင္ပင္ သိလာရေလသည္။
“လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးလရဲ ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွာ ေဘးနားက အသံေတြဆူညံဆူညံနဲ႔ ၾကားလိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္ နိုးလာခဲ့တယ္ .. ပထမဆုံး က်ေနာ္ သတိထားမိတာကေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာ ထိုင္သူထိုင္၊ ေဆးလိပ္ဖြာသူဖြာေနတဲ့ ဆိပ္ကမ္းႀကီးပဲ … ႐ုတ္တရက္ေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး .. က်ေနာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနခဲ့တဲ့ သံတံတားနားက လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမစ္ထဲမွာ ေမာ္ေတာ္ေတြ၊ ေလွေတြ သြားေနၾကတာ အမ်ားႀကီးကို ေတြ႕ေနရတယ္ .. က်ေနာ္ကိုယ့္က်ေနာ္ ဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ျပန္စမ္းၾကည့္ေတာ့ .. အိတ္ကပ္ထဲမွာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရွိသလို .. ဘာဆိုဘာမွလဲ မေတြ႕ဘူး .. အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ဗိုက္ဆာေနတာနဲ႔ ဘာလုပ္လို႔ရမလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ လူေတြ ကုန္ထမ္းေနၾကတာ ေတြ႕တယ္ .. က်ေနာ္လဲ ဗိုက္အရမ္းဆာေနၿပီမို႔ က်ေနာ္ကုန္ဝင္ထမ္းလို႔ရမလားဆိုၿပီး အလုပ္သမားေခါင္းကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ရတယ္ဆိုၿပီး ေျပာလို႔ ဝင္ထမ္းခဲ့တာပဲ .. အဲဒီကေန ကူလီျဖစ္လာတယ္လို႔ ေျပာရမယ္ ..“
မိုးေက်ာ္ေျပာသြားသည့္ စကားကို ဦးသိန္းေအာင္ တစ္စုံတစ္ခုမွ ဝင္မေမးပဲ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာအကဲခတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့သာ နားေထာင္ေနေလသည္။ အမႈစစ္ ရဲအရာရွိတစ္ဦး၏ အမူအက်င့္အတိုင္း ေျပာဆိုသူ၏ ေလယူေလသိမ္း၊ မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလြဲကို အကဲခတ္ေနျခင္းျဖစ္၏။ လုပ္ႀကံေျပာဆိုသည့္ အမူအရာကို တစိုးတစိမၽွ မေတြ႕ေခ်။
“ဒါျဖင့္ .. မင္းနာမည္ မိုးေက်ာ္ဆိုတာက်ေတာ့ေရာ .. ဘယ္လိုသိတာလဲ ..“ဦးသိန္းေအာင္၏ အေမးကို မိုးေက်ာ္ ဟက္ခနဲတစ္ခ်က္ရယ္သည္။ ဦးသိန္းေအာင္က သူရယ္လိုက္သည္ကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္ အၾကည့္မ်ိဳးႏွင့္ လွမ္းၾကည့္ေနသျဖင့္ မိုးေက်ာ္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာကို ျပန္ျပင္လိုက္သည္။
“မိုးေက်ာ္ဆိုတာက က်ေနာ့္ဖာသာ ေပးလိုက္တဲ့ နာမည္ပါ .. က်ေနာ္ကုန္ထမ္းမယ္ဆိုၿပီး ကူလီေခါင္းကို သြားေမးေတာ့ .. မင္းနာမည္ဘယ္သူလဲဆိုၿပီး က်ေနာ့္ကို ေမးတယ္ .. အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ဘာဆိုဘာမွ စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတာကို အထိတ္တလန႔္နဲ႔ စေတြ႕တာပဲ .. ေတြးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ ေခါင္းတစ္ျခမ္းက သိသိသာသာကို ကိုက္လာတယ္ .. ဘာေျဖရမွန္း မသိခင္မွာ .. ေဘးနားက မုန႔္ေရာင္းတဲ့အသည္က သူတို႔အခ်င္းခ်င္းက ညတုန္းက ဆိုနီ၊ မိုးေက်ာ္ ပ်က္တဲ့ပ်က္လုံးေတြက အရမ္းရယ္ရတာပဲဆိုၿပီး လွမ္းေျပာလိုက္တယ္ .. အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ့္နာမည္ကို မိုးေက်ာ္လို႔ ေျပာလိုက္တာပါ ဦးေလး .. ဆိုနီဆိုတဲ့နာမည္ကေတာ့ ကူလီနဲ႔ မလိုက္ဘူးထင္လို႔ မေရြးလိုက္တာပါ ..“
မိုးေက်ာ္ ဘာေၾကာင့္ ရယ္တာလဲဆိုတာကို ဦးသိန္းေအာင္ နားလည္သြားသည္။ သူထင္ထားသည့္ အခ်က္က ပိုေသခ်ာလာၿပီမို႔ အဓိကက်သည့္ ေနာက္ဆုံးအခ်က္ကိုသာ ဦးတည္၍ ေမးျမန္းသည္။
“ဒါဆို ေမာင္မိုးေက်ာ္ အိပ္ေပ်ာ္ရာက နိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ခႏၶာကိုယ္မွာ တစ္စုံတစ္ခု ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာမ်ား မရွိဘူးလား .. အထူးသျဖင့္ ေခါင္းမွာေပါ့ ..““ရွိၿပီလား .. ဦးေလးရယ္ .. က်ေနာ့္နာမည္ စဥ္းစားလိုက္လို႔ ေခါင္းကိုက္ေတာ့ ေယာင္ယမ္းၿပီး လက္နဲ႔စမ္းမိတယ္ .. က်ေနာ့္ေနာက္ေစ့မွာ ဘုႀကီးကိုထေနတာ မနည္းဘူးဆိုတာ အဲဒီေတာ့မွ ေတြ႕တယ္ .. ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ က်ပ္ထိုးထိုးေပးေတာ့မွ ေပ်ာက္သြားတာ ဦးေလး ..““အမ္နီစီးယား (Amnesia) ..“
ဦးသိန္းေအာင္ တိုးတိုးေလး ေရရြတ္မိပါသည္။ ဒီလိုမ်ိဳး အျဖစ္အပ်က္ကို စာေတြေပေတြထဲမွာသာ အရင္တုန္းက ဖတ္ဖူးခဲ့ေသာ္လဲ အခုေတာ့ မိုးေက်ာ္ဆီမွာ လက္ေတြ႕လာျမင္ေနရသည္။ မိုးေက်ာ္သည္ သူတြက္ထားသည့္အတိုင္း အတိတ္ေမ့ေဝဒနာ စြဲကပ္ေနျခင္းပင္။ မိုးေက်ာ္၏ ေျပာျပခ်က္က ၿပီးဆုံးသြားေပမယ့္ သူ႔ေခါင္းထဲတြင္ ေတြးစရာေတြက က်န္ခဲ့ေနသည္။ မိုးေက်ာ္ကို အစပထမတုန္းကေတာ့ သမီးငယ္၏ အရွက္ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့သည့္အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနႏွင့္ ဂုဏ္ျပဳေငြကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ယုံ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အခုလိုမ်ိဳး သူ၏ အျဖစ္အပ်က္အလုံးစုံကို သိၿပီးေနာက္ စာနာတတ္သည့္ သူ႔နဂိုပင္ရင္းစိတ္အခံေၾကာင့္ ျပန္မလႊတ္ရက္ျဖစ္ေနသည္။ မိုးေက်ာ္၏ အေျပာအဆို၊ ႐ုပ္ရည္တို႔ကို ၾကည့္၍ ဒီေကာင္ေလးကို ကူလီျပန္ထမ္းခိုင္းရမည္ဆိုတာကို သိပ္မျဖစ္ေစခ်င္ေတာ့ေပ။
“ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ဦးေလး တစ္ခုေျပာပါရေစလား ..““ေျပာပါ ဦးေလး …““သမီးငယ္ သူသူ႔ကို ကယ္ခဲ့တဲ့အတြက္ အမွန္ကေတာ့ ဦးေလး မင္းကို ဂုဏ္ျပဳေငြေပးဖို႔ပါပဲ .. ဒါေပမယ့္ အခု စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ အဲဒီလိုေပးတာထက္စာရင္ မင္းကို သင့္တင့္တဲ့အလုပ္တစ္ခု ရွာေပးရင္ ေကာင္းမလားလို႔ ေတြးမိတယ္ .. အဲဒါ ေမာင္မိုးေက်ာ္ ဘယ္လိုသေဘာရလဲ ..““ေကာင္းတာေပ့ါ ဦးေလးရယ္ … က်ေနာ့္အေနနဲ႔ မျဖစ္လို႔သာ ကူလီထမ္းေနရတာပါ .. ဒီဘဝႀကီးကို ႏွစ္ၿခိဳက္လွတယ္မွ မဟုတ္တာ ..“
မိုးေက်ာ္ အားတက္သေရာႏွင့္ပင္ ဦးသိန္းေအာင္ကို အေျဖေပးပါသည္။ ဘာအလုပ္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီအရာရွိႀကီးဆီက ရသည့္အလုပ္သည့္ လက္ရွိကူလီအလုပ္ထက္ေတာ့ အဆင့္ျမင့္မည္ဆိုတာကို သူ ႀကိဳသိေနသည္။
“ဒါဆို ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ကူလီထမ္းတာအျပင္ တျခား ဘာလုပ္တတ္မယ္ ထင္လဲ ..““အဲ .. အဲ ဒါ ..“
မိုးေက်ာ္ ေခါင္းကုတ္ရျပန္သည္။ ဒီအေၾကာင္းကို မေန႔ညကပင္ စဥ္းစားေသးသည္။ သူအေျဖမရခဲ့။ အခုလဲ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္စဥ္းစားရဦးမည္။ သူဘာလုပ္တတ္မလဲဆိုတာကို စဥ္းစားရင္း မ်က္စိက ဦးသိန္းေအာင္တို႔ အိမ္ေရွ႕တြင္ရပ္ထားသည့္ ကိုရိုလာကားေလးကို သြားျမင္သည္။ မိုးေက်ာ္၏ အရိပ္အေျခအေနကို လိုက္ၾကည့္ေနသူမို႔ ဦးသိန္းေအာင္ မိုးေက်ာ္ ဘာလုပ္ခ်င္သည္ဆိုတာကို သိသြားသည္။
“ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ကားေမာင္းတတ္လို႔လား ..““ေမာင္းတတ္လား .. မေမာင္းတတ္လားေတာ့ မသိဘူး ဦးေလး .. ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ကားနဲ႔က်ေနာ္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနသလို ခံစားရတယ္ ..“
ဦးသိန္းေအာင္ ေနရာမွထသည္။ ခပ္လွမ္းလွမ္းရွိ ရွိုးကစ္ဗီဒိုဆီသို႔ ေလၽွာက္သြားၿပီး ဗီဒိုေပၚရွိ ခြက္ေလးထဲမွ ေသာ့တြဲတစ္တြဲကို ေကာက္ယူသည္။ မိုးေက်ာ္၏ လက္သို႔ ကမ္းေပးရင္း ..
“လာ ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ဘယ္အရာမဆို စမ္းၾကည့္မွ သိနိုင္မွာပဲ မွတ္လား ..“မိုးေက်ာ္ ဦးသိန္းေအာင္လက္မွ ေသာ့ကို ယူလိုက္ပါသည္။ ဦးသိန္းေအာင္ကို အရင္သူ႔ေရွ႕မွ ေလၽွာက္သြားေစၿပီးမွ သူေနာက္ကလိုက္သည္။ ကိုရိုလာကားအျဖဴေလးနားသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ကားေမာင္းသူဘက္မွ ဝင္ၿပီး ေနရာယူလိုက္သည္။ ဦးသိန္းေအာင္လဲ တစ္ဖက္ျခမ္းမွ ဝင္ကာထိုင္ၿပီး မိုးေက်ာ္၏ ျပဳမူပုံကို အကဲခတ္သည္။ သူ႔လက္ကိုမူ ဟန္းဘရိတ္ေပၚတင္ထားၿပီး လိုအပ္လၽွင္ဆြဲလို႔ရေအာင္ အသင့္ျပင္ထားသည္။ မိုးေက်ာ္ အရင္ဆုံး ထိုင္ခုံကို သူႏွင့္အဆင္ေျပေအာင္ adjustလုပ္သည္။ ထိုင္ခုံသာမဟုတ္။ ေနာက္ၾကည့္မွန္ကိုပါ သူ႔ဘက္သို႔ဆြဲယူၿပီး ခ်ိန္ဆၾကည့္သည္။ အားလုံးၿပီးမွ ဘရိတ္ကိုနင္းၿပီး ဂီယာကို ဖရီးျဖဳတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စက္ကို ညင္သာစြာႏွိုးၿပီး လီဗာကိုနင္းကာ ထြက္လာခဲ့သည္။ ရပ္ထားရာမွ ၿခံအျပင္ဝေရာက္သည္အထိ တုံ႔ျခင္း၊ ဆိုင္းျခင္း၊ စက္ေသျခင္း တစ္စက္မွ မရွိပဲ အဆင္ေျပေျပေမာင္းနိုင္သည္ကို ဦးသိန္းေအာင္ မ်က္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ဦးသိန္းေအာင္၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း မိုးေက်ာ္ မိုးေကာင္းဘုရားလမ္းတစ္ပတ္ ေမာင္းျပခဲ့သည္။ မီးပြိဳင့္ဝင္တာ၊ ကားေက်ာ္တက္တာက စ၍ အဆင္ေခ်ာေမြ႕ေနသည့္အတြက္ မိုးေက်ာ္ ကားေကာင္းေကာင္း ေမာင္းတတ္သည္ဆိုတာ ေသခ်ာသြားေလၿပီ။
“ေမာင္မိုးေက်ာ္ .. ဦးေလး မင္းကို ဒီကားေလးေမာင္းဖို႔ ဒရိုင္ဘာ ခန႔္မယ္ကြာ .. မင္း လုပ္နိုင္မလား … မင္းအတြက္ ေနရတာ အဆင္ေျပေအာင္ေတာ့ ကားဂိုေဒါင္ ထပ္ခိုးမွာ ေနေပါ့ .. အဲဒီမွာ ဦးေလးရဲ ့ကားကို ေမာင္းေပးတဲ့ ဦးဘတုတ္ဆိုတာလဲ ေနတယ္ .. မင္းနဲ႔ ေနာက္မိတ္ဆက္ေပးမယ္ .. ဘယ္လိုလဲ ..““ဟာ .. ဝမ္းသာလိုက္တာ .. ဦးေလးရယ္ … က်ေနာ္လဲ ကူလီမထမ္းခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ အေတာ္ပါပဲ .. လုပ္ပါ့မယ္ ..“မိုးေက်ာ္ တကယ္ကို လွိုက္လွိုက္လွဲလွဲ ေျပာပါသည္။ ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ လုပ္ရသည့္ ကူလီအလုပ္ထက္စာလၽွင္ ဦးသိန္းေအာင္အိမ္မွ ဒရိုင္ဘာအလုပ္သည္ သူ႔အတြက္ အမ်ားႀကီးအဆင္ေျပေနသည္ မဟုတ္လား။
“လခကေတာ့ . .ေမာင္မိုးေက်ာ္က တစ္ေန႔ကို တစ္ေထာင္ေလာက္ရတယ္ဆိုေတာ့ .. ဦးေလး တစ္လကို သုံးေသာင္းေပးမယ္ကြာ .. ထမင္းကိုေတာ့ အိမ္မွာပဲစားေပါ့ .. ဦးဘတုတ္လိုေပါ့ .. ဦးေလးအိမ္မွာ ခုနကေတြ႕တဲ့ မိသားစုအျပင္ ေနာ္ေဆးေဖာဆိုတဲ့ ကရင္မႀကီးရွိတယ္ .. ေလာေလာဆယ္ သူ႔အစ္မဆုံးသြားလို႔ ဌာေနခဏျပန္သြားတယ္ .. မနက္ျဖန္ေတာ့ ျပန္ေရာက္မယ္ .. ထမင္းစားဖို႔ ဘာဖို႔ သူ႔ကိုေျပာေပါ့ .. တျခားကိစၥရွိရင္ေတာ့ ဦးေလးကို ေျပာပါ့ .. အဆင္ေျပတယ္ မွတ္လား ..““အတိုင္းအထက္ အလြန္ပါပဲ .. ဦးေလး ..““ဒါဆိုလဲ .. မင္း လိုအပ္္တာေလးေတြ သုံးလို႔ရေအာင္ ဦးေလး ပိုက္ဆံတစ္ေသာင္း ႀကိဳထုတ္ေပးလိုက္မယ္ .. ဆိပ္ကမ္းျပန္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာလုပ္ခဲ့ေပေတာ့ ..“
ဦးသိန္းေအာင္ ထိုင္ရာမွထကာ ဧည့္ခန္းႏွင့္ကပ္လ်က္ ေနာက္ေဘးဘက္သို႔ ဝင္သြားသည္။ မိုးေက်ာ္ သူ႔အျဖစ္ကို သူမယုံနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ကာ ဧည့္ခန္းတစ္ခုလုံးကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ပင္ လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ နံရံေပၚတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ဓါတ္ပုံတစ္ခုအေရာက္တြင္ မ်က္စိကိုမခြာနိုင္ေတာ့ပဲ စိုက္ကာၾကည့္မိသည္။ ဤအိမ္သည္ ေယာက်္ားပ်ိဳတစ္ဦးအဖို႔ ၾကည့္စရာေတာ့ အေတာ္ပင္မ်ားလွသည္ဆိုတာကို အဆိုပါ ဓါတ္ပုံက စ၍ပင္ သက္ေသခံေနေလသည္။
***********************************************************************
ဘာလိုလိုႏွင့္ မိုးေက်ာ္ ရဲမႈးႀကီးဦးသိန္းေအာင္တို႔အိမ္ေရာက္လာသည္မွာ ရက္သတၱပတ္ႏွစ္ပတ္ပင္ ေက်ာ္လာခဲ့ေခ်ၿပီ။ အိမ္သူအိမ္သားေတြႏွင့္ အေတာ္ရင္းႏွီးေနၿပီဟု ေျပာလၽွင္ ရေပမည္။ မိုးေက်ာ္ႏွင့္ အရင္းႏွီးဆုံးကေတာ့ သူသူေအာင္ပင္။ ဒါကလဲ အဆန္းမဟုတ္ပါ။ သူသူ႔လို အရြယ္ေလးေတြသည္ သူရဲေကာင္းကို ပန္းကုံးစြပ္ခ်င္သည့္ အရြယ္မ်ိဳးေလးေတြမို႔ မိုးေက်ာ္ အေပၚဆက္ဆံေရးက သူမ်ားထက္ ပိုထူးျခားေနတတ္သည္။ လူဆိုးေတြလက္က ကယ္ထားသည့္သူဆိုၿပီး မိုးေက်ာ္ကို အေရးေပးသည့္ အမူအယာေလးေတြ ျပတတ္သည္။ ညီမျဖစ္သူ၏ အမူအယာကို ၾကည့္ၿပီး ျဖဴျဖဴေအာင္ တစ္ခါတစ္ခါ က်ိတ္ကာ တီးတိုးေျပာယူရသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ သူမကိုယ္တိုင္လဲ အဆင့္အတန္းခြဲျခားတတ္သူမဟုတ္လို႔ မိုးေက်ာ္အေပၚမွာ အနည္းႏွင့္အမ်ား စိတ္ဝင္စားမိေသာ္လဲ ဘယ္ကလာမွန္း၊ ဘယ္သူမွန္း မသိသူတစ္ေယာက္ႏွင့္ ဆန္းဆန္းျပားျပား ပတ္သက္မည့္ အျဖစ္သို႔ ညီမငယ္ကို အေရာက္မခံနိုင္ေပ။ မိန္းကေလးဘဝဆိုတာ အမွားမခံနိုင္ဆိုတာကို ျဖဴျဖဴေအာင္ ေကာင္းေကာင္း သိေနပါသည္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ “ေအာင္“မိသားစု ေဂဟာ၌ မိုးေက်ာ္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာျခင္းသည္ မိသားစုေတြ သြားေရးလာေရးအတြက္ ပိုအဆင္ေျပစရာအေၾကာင္းျဖစ္သည္မို႔ အနည္းႏွင့္အမ်ားေတာ့ ျဖဴျဖဴေအာင္တို႔ ေက်နပ္ၾကပါသည္။ နဂိုတုန္းက ကားႏွစ္စီးကို အလုအယက္ ေမာင္းေပးေနရေသာ ဦးဘတုတ္ဆို သူ႔တာဝန္ေပါ့သြားသျဖင့္ အေက်နပ္ႀကီး ေက်နပ္ေနသည္ဟု ေျပာလၽွင္ ရမည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေက်ာ္ ေရာက္လာျခင္းကို လုံးလုံးဝမ္းမသာသည့္ သူလဲ ရွိပါေသးသည္။ ထိုသူကား အျခားမဟုတ္။ ၿခံခ်င္းကပ္လ်က္မွ ကိုတူးပင္ ..။
ဖခင္ျဖစ္သူက ညႊန္ၾကားေရးမႈးျဖစ္သည့္အျပင္၊ အေမဘက္ကပါ ခ်မ္းသာသည့္ အသိုင္းအဝိုင္း ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံရွိသူမို႔ တစ္ဦးတည္းသား ကိုတူးသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက လိုခ်င္တာမရဆိုတာ မျဖစ္ခဲ့ေပ။ ဒီအသက္ဒီအရြယ္ ေရာက္လာသည္အထိ လိုခ်င္တာ မရသည္ဆို၍ လက္ခ်ိဳးေရေသာ္ ႏွစ္ခုပဲ ရွိသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ပထမတစ္ခုက ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ဆယ္တန္းမေအာင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္၊ ဒုတိယတစ္ခုက သူသူေအာင္ကို ရခါနီးမွ လက္လႊတ္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ မွတ္ႀကီးတို႔ေႏွာင့္ယွက္ျခင္းကိစၥ၌ မိုးေက်ာ္ဝင္ကူျခင္းကို သူသူ႔နည္းတူ သူလဲပဲ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အႏွီကူလီသမား မိုးေက်ာ္ဆိုသည့္ငနဲသား သူသူတို႔အိမ္ကို ဒရိုင္ဘာအျဖစ္သို႔ ေရာက္လာမည္အထိ သူထင္မထားခဲ့ေခ်။ အခုေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ဖူးခဲ့သည့္ သူသူေအာင္သည္ သူ႔ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့။ မိုးေက်ာ္မွ မိုးေက်ာ္ ျဖစ္ေနသည္ကို သတင္းေတြၾကားယုံမက၊ ျမင္ေတာင္ျမင္ေနရေသးသည္။ ေတြးရင္း ေတြးရင္းႏွင့္ က်ိတ္မနိုင္ခဲမရျဖစ္လာသည္။
“ေတာက္ !!! …““ကိုတူးကလဲကြာ .. ဒီမွာ ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးေနတာကို ..ဘာေတြ မေက်နပ္ျဖစ္ေနတာလဲ .. ဟိုဟာမအေၾကာင္းပဲ ေတြးေနတာမွတ္လား ..“
သူ၏ ေတာက္ေခါက္သံေၾကာင့္ ေပါင္ၾကားတြင္ ေခါင္းတလႈပ္လႈပ္ႏွင့္ ျဖစ္ေနသည့္ ရွယ္လီဆီမွ မေက်မခ်မ္းစကားသံထြက္လာသည္။ သူမတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ ေရႊမင္းသားေလး ကိုတူး ေနာက္ေကာက္အက်ခံလိုက္ရသည့္ သတင္းသည္ အခုတေလာ ေရပန္းအစားဆုံး ျဖစ္ေနသည္ျဖစ္၍ ဒီအေၾကာင္းတြကို ရွယ္လီမသိခ်င္မွ အဆုံးပင္။ နဂိုကတည္းက သူသူေအာင္ကို မနာလိုသည့္ အခံႏွင့္မို႔ ကိုယ္ကဒီေလာက္လုပ္ေပးတာေတာင္ ကိုယ့္ဘက္ကိုစိတ္ဝင္စားမႈ မျပဆိုၿပီး ရွယ္လီ ႏွာကစ္သြားသည္။ အားရပါးရစုတ္ေပးေနရသည့္ ပါးစပ္ထဲက လိင္တံကို ဆြဲထုတ္ပစ္လိုက္သည္။
“ေတာ္ၿပီ … ကိုတူး စိတ္က တျခားေရာက္ေနတယ္ဆိုလဲ ဘာမွမလုပ္ပဲ ျပန္ၾကရေအာင္ ..““ဟာ .. မဟုတ္ဘူး .. ရွယ္လီကလဲ ..နင္သိရဲ ့သားနဲ႔ … ငါ့ကို ေက်ာသြားသလို ျဖစ္လို႔ ခံျပင္းေနတာ..“
ရွယ္လီဆိုသည့္ဟာမကို သိပ္သေဘာမက်ေပမယ့္ ေလာေလာဆယ္ သူ႔အေသြးအသားေတြ၏ ဆာေလာင္မႈကို ေျဖရွင္းဖို႔က သူမပဲ ရွိသည္မို႔ ကိုတူးေလသံေပ်ာ့ေလးႏွင့္ ေဖ်ာင့္ဖ်ရသည္။ စိတ္ထဲကမူ “ေစာက္ေကာင္မ .. နင္ကို  ႀကိဳက္လို႔မ်ား သုံးေနတယ္မွတ္လား .. အလြယ္ရလို႔သုံးေနတာ“ ဟု ေျပာမိသည္။ ရွယ္လီသည္ ကိုတူးတို႔ အတန္းထဲကပင္ ျဖစ္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း ဆယ္တန္းလဲ အတူက်သူျဖစ္သည္။ ကိုတူးတို႔ အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ မႏွစ္က ဆယ္တန္းက်တာ ေတာ္ေတာ္ေခတ္စားသြားသည္။ သူတို႔အေပါင္းအသင္းအားလုံး တစ္ေယာက္မွ မေအာင္။ က်ိန္းေသေပါက္ေအာင္မည္ဟု တြက္ထားေသာ သူသူေအာင္ပင္ မေအာင္ေတာ့ သူတို႔မေအာင္တာ သိပ္မဆန္းလွဟု ဆိုကာ ဘယ္သူမွလဲ ဆယ္တန္းက်တာကို အဖတ္မလုပ္ၾကေပ။ နဂိုကတည္းက ပိုက္ဆံရွိ ေဟးလားဝါးလားသမားမ်ားမို႔ ဆယ္တန္းမေအာင္သည့္ ကိစၥသည္ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ကိစၥမဟုတ္ေပ။
ပညာေရးတြင္ ဆယ္တန္းမေအာင္ေပမယ့္ ကိုတူးသည္ ကာမမႈတြင္ေတာ့ တကၠသိုလ္အဆင့္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ အႀကံအဖန္ႏွင့္ ေဆာ္ေတြကိုတြဲလာခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားေနေလၿပီ။ ရွယ္လီသည္လဲ ဒီထဲက တစ္ေယာက္ပင္။ တြဲဖူးသမၽွတြင္ အမိုက္စားေလးျဖစ္သည့္အျပင္ ကာမမႈတြင္လဲ ရက္ေရာမႈရွိသူေလးမို႔ သူသူေအာင္ႏွင့္ အဆင္မေျပတုန္း ျပန္တြဲေနရသည္။ အခုလဲ က်ဴရွင္လစ္ကာ သူ႔ကားေမာင္းသူ ဘိုးေတာ္ယူေပးထားသည့္ အခန္းတြင္ လာႏွပ္ေနၾကတာ ျဖစ္သည္။
“ကဲ .. ဒါဆိုလဲ .. ရွယ္လီက ဘာဆက္လုပ္ေပးရမွာလဲ .. ပါးစပ္ေတြလဲ ေညာင္းေနၿပီ .. ““ရွယ္လီပဲ အေပၚက အရင္လုပ္ေပးေလ .. နင္လုပ္တာ ေကာင္းလို႔ပါ ..“
ကိုတူး ညာခိုင္းလိုက္သည္။ ရွယ္လီလို ဟာမ်ိဳးကို သူပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္လုပ္ရမွာ မႀကိဳက္။ ရွယ္လီ ဘာလို႔သူ႔ကိုတြဲေနသည္ဆိုတာ ကိုတူးသိသည္။ တစ္ဦးတည္းေသာသား၊ လက္ဖ်ားေငြသီးေနသည့္သူဆိုၿပီး လာလာခ်ဴေနမွန္း စေတြ႕စဥ္ကတည္းကပင္ ရိပ္မိသည္။ သူသူေအာင္ႏွင့္ေတာ့ တျခားစီ။ ဟိုက အမွန္ေလး။ ဒီဟာမက အသက္သာငယ္ေသးသည္။ သူတို႔အသိုင္းအဝိုင္းတြင္ နာမည္ထြက္ေနတာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ တစ္ေက်ာင္းသားခ်င္းမို႔ ေပၚပ်ဴလာျဖစ္သည့္ ရွယ္လီအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိေနသည္။
ရွယ္လီ ေျခရင္းတြင္ ထိုင္ေနရာမွ ကိုတူးေပၚကို တက္လာသည္။ ဆီးစပ္တြင္ အက်အနထိုင္ၿပီး ဝတ္လာသည့္ တီရွပ္အကၤ်ီကို လက္ေျမႇာက္ကာ ခၽြတ္လိုက္သည္။ Pink Girl လို႔ ေရးထားသည့္ စာတန္းႏွင့္တီရွပ္ကေပ်ာက္သြားၿပီး ထိုစာတန္းေနရာတြင္ ပန္းေရာင္ဘရာေလးက အစားထိုးဝင္လာသည္။ အသက္ငယ္ေပမယ့္ ပညာမငယ္ေတာ့သည့္ ရွယ္လီသည့္ ေယာက်္ားေတြဘာႀကိဳက္တတ္မွန္း သိေနၿပီမို႔ သူမကိုယ္သူမ ဘယ္အခ်ိန္ခ်ိန္ ျဖစ္ျဖစ္ အပ်ံစားျပင္ထားတတ္သည္။ ပန္းခက္လိုအေၾကာေၾကာေလးေတြ ယွက္ေနသည့္ ပန္းေရာင္ဘရာေလးသည့္ ရွမ္းစပ္သည့္ သူမ၏ အသားအရည္ႏွင့္ ပနံရေအာင္ ျပသေနသည္။ ကိုတူး မ်က္လုံးေတြက်ယ္လာသည္။ ရွယ္လီ ဂ်င္းစကတ္တိုေရွ႕မွၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္သည္။ ေပါင္တစ္ဖက္ကို ႂကြၿပီး ေဘးကိုခနေစာင္းထိုင္လိုက္ၿပီး စကတ္ကို ကန္ထုတ္လိုက္သည္။ ဘရာႏွင့္ဝမ္းဆက္ ပင္တီပန္းေရာင္ေလးေပၚလာျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကိုတူး မ်က္လုံးက်ယ္ယုံတင္မကနိုင္ေတာ့ပဲ ေသြးေတြဆူေဝတက္သည္အထိ ျဖစ္လာရသည္။
“မိလွခ်ည္လားဟ .. ဒီဇိုင္းေတြက အပ်ံစားပါလား .. ““ႀကိဳက္လား .. ႀကိဳက္ရင္ ကိုင္ၾကည့္ ..“
ကိုတူးလက္က ပန္းေရာင္ဘရာေလးထဲမွ ခုံးႂကြေနသည့္ ရင္သားေတြဆီေရာက္လာသည္။ လက္ထဲအိစက္သည့္ အရသာေၾကာင့္ စိတ္မထိန္းနိုင္ပဲ နို႔လုံးလုံးေလးေတြကို ဘရာေပၚကေနတင္ ဆုပ္နယ္မိသည္။ ရွယ္လီတစ္ေယာက္ တဟင္းဟင္း ျဖစ္လာၿပီး သူမေပါင္ခြဆုံကို လာေထာက္ေနသည့္ ကိုတူးလိင္တံကို အေပၚကေန ဖိကာ ပြတ္ဆြဲသည္။ ပါးလႊာသည့္ ပင္တီစေလးခံေနေပမယ့္ အဓိကေနရာခ်င္း အထိအေတြ႕မို႔ ႏွစ္ဦးစလုံး အေၾကာအခ်င္ေတြ လႈပ္ရွားကာ ကာမဆိပ္ေတြတက္သထက္တက္လာသည္။ အဖုတ္ဝေလးကို ကာထားေပးသည့္ ပိတ္သားစသည္လဲ ခနေလးႏွင့္ အကြက္လိုက္အရည္ေတြ စိုထြက္သည္။ ထိကပ္ေနသည့္ ဆီးစပ္မ်ားၾကားမွ ျပဴျပဴထြက္လာသည့္ ကိုတူး၏ လိင္တံထိပ္သည္လဲ ေဖာင္းကားလာၿပီး သုတ္ရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနေလၿပီ။
“ရွယ္လီ .. မဆြနဲ႔ေတာ့ .. အထဲထည့္လိုက္ေတာ့ .. ငါ မရေတာ့ဘူး …““ၿပီးေရာ .. အခုက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မပါရွာဘူး .. ခုနကတုန္းကနဲ႔မ်ား ကြာေပါ့ .. “
ရွယ္လီ ပြစိပြစိႏွင့္ ေျပာေပမယ့္ ကိုတူးအႀကိဳက္ကို လိုက္လုပ္ေပးမွ ေရွ႕ေလၽွာက္သူမ ကပ္ထားနိုင္မွာမွန္း သိေနလို႔ ပင္တီစကို ေဘးသို႔တြန္းဖယ္လိုက္ၿပီး လိင္တံထိပ္ကို လွမ္းဆြဲသည္။ ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကိုမကာ ပင္တီကို ဖယ္ထုတ္လိုက္လို႔ရေသာ္လဲ ကိုတူး မ်က္စိအျမင္ဆန္းေစရန္ ပင္တီေလးကို တမင္တာ မခၽြတ္ပစ္ပဲထားလိုက္သည္။ ပြဲလန႔္တုန္း ဖ်ာခင္းသည့္အေနျဖင့္ သူသူေအာင္ႏွင့္ အဆင္မျပခိုက္ သူမ ကိုတူးကို ဆြဲေဆာင္ထားရမည္။ မ်က္ႏွာကို ညိဳ႕ျမဴသည့္ဟန္ေျပာင္းလိုက္ၿပီး ကိုတူးကို စိုက္ၾကည့္ကာ အဖုတ္ထဲကို သြင္းယူလိုက္သည္။ ပင္တီအနားသားေလးကို တိုက္ကာ လိင္တံက အထဲကိုဝင္သည္။ စူးစူးစိုက္စိုက္ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနသူ ကိုတူးစိတ္ထဲ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ရွယ္လီေတြးထားသလိုပင္ မလုံ႔တလုံ႔ပင္တီေလးရွိေနျခင္းက ခါတိုင္းႏွင့္ မတူသလိုမ်ိဳး ခံစားခ်က္ကို ျဖစ္ေစသည္။
“ဖိခ်လိုက္ေလ .. ရွယ္လီ ..““လုပ္မွာေပါ့ .. ကိုတူးမေက်နပ္ရင္ .. ေအာက္ကေနေပးမယ္ ..“
ေလာဘတႀကီးႏွင့္ အမိန႔္ေပးသည့္ ကိုတူးေလသံကို မႀကိဳက္လို႔ ရွယ္လီ ျပန္ေဟာက္ပစ္လိုက္သည္။ ကိုတူး စိတ္ထဲ ေထာင္းခနဲျဖစ္သြားေပမယ့္ အစတုန္းကတည္းက ဇိမ္နဲ႔ေနမယ္လို႔ ေတြးထားလို႔ ႏႈတ္တြန႔္မျပန္ေတာ့။ စကားသာ ျပန္မေျပာသည္။ လက္ကေတာ့ ရင္သားၿဖိဳးၿဖိဳးေတြကို ဆြဲေဆာ့ေနရာမွ ရွယ္လီ၏ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ေျပာင္းကိုင္ကာ ေအာက္ကိုဖိခ်သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္း ေမြ႕ယာေပၚကန္ေထာက္ထားသည့္ ေျခေထာက္အားကိုသုံးကာ ေအာက္မွေန၍လဲ ပင့္တင္ေပးလိုက္သည္။
“အား … အရမ္းလုပ္ရလား .. ““ကဲ .. ဝင္သြားၿပီမွတ္လား …“
လိင္တံက သိပ္အႀကီးႀကီးမဟုတ္ေပမယ့္ တစ္ေခ်ာင္းလုံး တစ္ခ်က္ထဲ ဝင္သြားသည့္အျပင္ အရွိန္ပါပါလို႔ ရွယ္လီ အနည္းငယ္ ေအာင့္သက္သက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ ဒီလိုမ်ိဳးသူမ အဖုတ္ထဲမွ ပူထူတက္သြားမႈကိုက အရသာတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ခံစားလိုက္ရသည္။ အတြင္းသားေတြ အၿငိမ္မေနနိုင္ပဲ ပို၍ လႈပ္ရြလာၿပီး တင္ပါးကိုလႈပ္၍ စတင္ဖိေဆာင့္ေပးမိသည္။
“အင္း .. ဟုတ္တယ္ .. ရွယ္လီ .. အဲဒီလိုမ်ိဳးေလး .. “ရွယ္လီ ကိုတူး ပုခုံးကို ဆိုင္ကယ္လက္ကိုင္တစ္ခုႏွယ္ အားျပဳၿပီး တင္ပါးေတြကို ႂကြကာႂကြကာ ေဆာင့္ေပးသည္။ ပထမေလးငါးေျခာက္ခ်က္ေလာက္အထိ ကိုတူး ရွယ္လီတင္ပါးေတြကို ေပြ႕ကာထိန္းေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ရွယ္လီ အရွိန္ရလာသည္တြင္မူ တင္ပါးေတြကို ဆုပ္ကိုင္မထားေတာ့ပဲ လက္ကို ကိုယ့္ေခါင္းေနာက္ကိုယ္ျပန္ယွက္ထိုးၿပီး ကိုတူးတစ္ေယာက္ ဇိမ္ႏွင့္ႏွပ္ေနေတာ့သည္။ မ်က္စိကိုမွိတ္ထားသည့္ ရွယ္လီတစ္ေယာက္သာ အားယူရင္း တအင္းအင္း တဟင္းဟင္းႏွင့္ ကိုယ္ကေလးကို ယိမ္းခါကာ ေဆာင့္ေနသည္။ အေပၚႂကြလာခိုက္ ဆံႏြယ္ေလးေတြက ျပန္စုသြားလိုက္၊ ေအာက္ကိုဖိခ်ခိုက္ ဆံႏြယ္ေလးေတြက ဝဲခနဲခါသြားလိုက္ႏွင့္ ဒါကို ကိုတူးတစ္ေယာက္ မ်က္စိအရသာခံကာ ၾကည့္ေနသည္။ စိတ္ထဲကလဲ ရွယ္လီေနရာမွာ သူသူေအာင္သာဆိုရင္ နိပ္လွခ်ည္ရဲ့ဆိုၿပီး လွမ္းျမင္ေယာင္ေနေသးသည္။ ဒီဟာမေလးကို ရေအာင္လိုက္ရမည္။ ရေတာ့မွ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ျဖဳတ္ပစ္မည္။ သူ႔လီးကို အစြဲလမ္းႀကီး စြဲလမ္းသြားေစရမည္။ ကိုတူးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေစရမည္။ ဆယ္တန္းကိုေတာင္ ဒီႏွစ္နယ္မွာ သြားေျဖၿပီး ေအာင္ဖို႔ႀကံထားေသးတာ။ သူသူေအာင္ကိုလဲ တစ္နည္းမဟုတ္တစ္နည္းႏွင့္ေတာ့ ရေအာင္ႀကံရမည္ ….။
သူ႔စိတ္က လြတ္သည့္ငါးႀကီးသည္ ျဖစ္ေနသျဖင့္ ရွယ္လီတစ္ေယာက္ တအင္းအင္း ညည္းကာ တစ္ခ်ီၿပီးသြားသည့္တိုင္ ကိုတူး မၿပီးေသးပါ။ ေျခကုန္လက္ပန္းက်သလို ျဖစ္ေနရွာသည့္ ရွယ္လီကို ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လွည့္ခိုင္းကာ ေျခရင္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမူၿပီး ထိုင္ခိုင္းရသည္။ ထိုေရာအခါ အခုထက္ထိ မခၽြတ္ရေသးသည့္ ပန္းေရာင္ပင္တီေလးက ဖင္သားတစ္ျခမ္းကို ကြယ္ေနၿပီး က်န္တစ္ျခမ္းကေတာ့ ပကတိ ျဖဴဝင္းစြာေပၚေနသည္။ ဒီျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ကိုတူးစိတ္ထလာၿပီး တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို လက္ႏွင့္ျပန္ကိုင္ကာ ဆြဲဆြဲသြင္းသည္။ အလိုက္တသိႏွင့္ ရွယ္လီက သူ႔ဒူးေတြဆင္းထားရာဘက္ကို ကိုယ္ကို ကိုင္းေပးထားသျဖင့္ ေလးဘက္ေထာက္ေပးထားသည္ႏွင့္မျခားေပ။ လိင္တံႀကီး အဝင္အထြက္ျဖစ္ေနပုံကိုလဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ေနရသည့္အျပင္ ခပ္စူစူစအိုေလးကပါ သူ႔ကို မ်က္စျပစ္ျပေနသည္။ ဒီဟာမ ဖင္မ်ားခံဖူးလား မသိဟု ကိုတူးေတြးမိသည္။ ေနာက္တစ္ခါမွ စမ္းၾကည့္ရမည္ဟု စိတ္ထဲတြင္မွတ္ထားလိုက္ၿပီး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ က်ဴရွင္အဆင္းကို အမီျပန္ဖို႔ ဒလစပ္ပင္ လိုးေဆာင့္ေနေလေတာ့သည္။
********************************************
မထင္မွတ္ထားပဲႏွင့္ မိုးေက်ာ္ ဆီဆိုင္တြင္ ေတာ္ေတာ္အခ်ိန္ၾကာသြားသည္။ သူသူ႔က်ဴရွင္ကို လိုက္ပို႔ဖို႔ ညေနအိမ္ကထြက္လာတုန္းကတည္းက သူသတိထားမိသည္။ ကားထဲတြင္ ဆီနည္းေနသည္ဆိုတာကို။ ဆီမထည့္ပဲႏွင့္ ျပန္မယ္ဆိုလၽွင္ ျပန္လို႔ေတာ့ ရနိုင္ေသာ္လဲ လမ္းက်မွဆီျပတ္သြားလၽွင္ ကသိကေအာင့္ ျဖစ္ေနမည္ဆိုတာကို စဥ္းစားမိသျဖင့္ သူသူ႔ကို ေျပာကာ အနီးဆုံးဆီဆိုင္ကို ေျပးလာခဲ့တာျဖစ္သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဆီဆိုင္တြင္ တန္းစီထားသည့္ ကားေတြက ရွင္ေလာင္းလွည့္တာထက္ ဆိုးေနသည္။ ဝင္မစီလိုက္မိလၽွင္ ေတာ္ေသးသည္။ မိုးေက်ာ္က ရနိုင္ေလာက္ပါသည္ထင္ၿပီး ဝင္စီလိုက္ေတာ့မွ ကားေၾကာပိတ္ကာ ျပန္ထြက္လို႔မရေတာ့။ မေနနိုင္လို႔ ကားေပၚကဆင္းၿပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ ပန႔္ပ်က္ေနသည္တဲ့။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေက်မနပ္ ေတာက္ေခါက္ယုံမွ မက သူဘာမွ လုပ္လို႔မရ။ ပန႔္ျပင္ေနတာ ျမန္ျမန္ေကာင္းသြားဖို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနရသည္။ အခုေတာ့ သူသူ႔ကို ႀကိဳဖို႔ က်ဴရွင္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ေနာက္က်ေနေလၿပီ။
မိုးေက်ာ္ ဆီထည့္ထည့္ၿပီးၿပီးခ်င္း စက္ကုန္ဖြင့္ကာ ေတာက္ေလၽွာက္ေမာင္းလာခဲ့သည္။ စိတ္ထဲတြင္လဲ သူ႔တာဝန္ကို သူမေက်သလို ခံစားရသည္။ ဦးေလးဦးသိန္းေအာင္၏ မိသားစုသည္ သူ႔အေပၚေကာင္းလြန္းလွသည္။ ကိုယ့္အတိတ္ကိုယ္ မမွတ္မိပဲ ဘာမွန္းညာမွန္းမသိသည့္ သူ႔အေပၚတြင္ လူသားတစ္ေယာက္၏ စာနာစိတ္ႏွင့္ ကူညီသည္။ ေထာက္ပံ့သည္။ အလုပ္ေပး ထမင္းေကၽြးထားသည္။ ဒီလိုလူမ်ိဳး ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံး လိုက္ရွာလၽွင္ စီးထားသည့္ ဖိနပ္ေတာင္ ပါးသြားဦးမည္။ ေတြ႕မည္မထင္။
ဦးသိန္းေအာင္က ေကာင္းလို႔ က်န္သည့္သူေတြက မေကာင္းဘူးလားလို႔ေမးလၽွင္ က်န္သူမ်ားလဲ ေကာင္းပါသည္ဟု ေျဖရမည္။ အန္တီေဒၚဇင္မာသည္ သူ႔အေပၚကို မွန္တမ္းဆက္ဆံသည္။ ေမးထူး၊ ေခၚျပဳရွိသည္။ သူ႔ကိုတစ္ခါတစ္ခါ သနားၾကင္နာတတ္သည့္ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ၾကည့္တတ္ေသာ္လဲ တျခားေထြေထြထူးထူး အလာပသလာပေတာ့ မေျပာရွာေပ။ အန္တီဇင္မာႏွင့္ အလားသဏၭန္တူသူက ျဖဴျဖဴေအာင္ ျဖစ္သည္။ ျဖဴျဖဴသည္ သူ႔ကိုေတြ႕လၽွင္ေခၚသည္၊ စကားေျပာသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုစကားေတြသည္ သာမန္ “ေနေကာင္းလား” ၊ “ထမင္းစားၿပီးလား“ စကားေတြသာ ျဖစ္သည္။ ဒီထက္ပို၍ေတာ့ ရင္းႏွီးသည့္စကားေတြ မေျပာေပ။ မိုးေက်ာ္က တစ္ခါတစ္ခါ အရဲကိုး၍ ဟိုအေၾကာင္း၊ ဒီအေၾကာင္းေတြ ေလၽွာက္ေျပာလၽွင္ နားေထာင္ေပးတတ္ေသာ္လဲ စကားကိုအစရွည္ေအာင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ အေျပာမခံေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေအာင္ႏွင့္ သူ၏ ဆက္ဆံေရးသည္ အန္တီဇင္မာထက္ ပိုအဆင့္ျမင့္ေသာ္လဲ သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းဆိုသည့္ အဆင့္မ်ိဳးေတာ့ မေရာက္ေခ်။ ထိုေရာအခါ မိုးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္လဲ အေနတည္သည့္ ျဖဴျဖဴေအာင္ကိုေတာ့ ခပ္တန္းတန္းပဲ ဆက္ဆံမိသည္။ တည့္တည့္ေတာင္ စိုက္မၾကည့္ျဖစ္ပဲ ေနာက္ကြယ္က်မွသာ ကိုယ္ဟန္သြယ္ေပမယ့္ ျပည့္တင္းသည့္ တင္သားေတြကို လွမ္းလွမ္းၾကည့္ျဖစ္တာ မ်ားသည္။
မိုးေက်ာ္ႏွင့္ အလြမ္းသင့္ဆုံးကေတာ့ သူသူေအာင္ပင္။ သူသူေအာင္သည္ မိုးေက်ာ္ကို ဒရိုင္ဘာတစ္ေယာက္လို မဆက္ဆံပဲ အကိုအရင္းအခ်ာတစ္ေယာက္လို ဆက္ဆံသည္။ စကားေျပာလၽွင္ ညီမငယ္တစ္ေယာက္လို ခၽြဲခၽြဲႏြဲ႕ႏြဲ႕ေျပာခ်င္သည္။ စိတ္ေကာက္ခ်င္သည္။ မိုးေက်ာ္ကို တခါတခါ မ်က္လုံးရြဲႀကီးေတြႏွင့္ စိုက္ၾကည့္တတ္သည္။ ဒီလိုမ်ိဳး အၾကည့္ကို စုမာဆီမွာလဲ ေတြ႕ဖူးထားသျဖင့္ သူသူ၏ သူ႔အေပၚ သေဘာထားကို မိုးေက်ာ္ သိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူသူေအာင္သည္ ေခတ္ဆန္ေပမယ့္ အရွက္အေၾကာက္မရွိေသာ မိန္းကေလးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ မိုးေက်ာ္ကို အထာေပးသည့္ သေဘာေလးေတြျပကာ ေရလာေျမာင္းေပး အျပဳအမူေလးေတြ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ္လဲ လူေရွ႕သူေရွ႕မေရွာင္ ေနျပသည္ေတာ့ မဟုတ္။ အစ္မျဖစ္သူ ျဖဴျဖဴေအာင္ပါလာသည့္ အခ်ိန္တြင္ သူမတို႔ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္သာ တြတ္တြတ္ထိုးကာ စကားေျပာဆိုေနတတ္ၿပီး မိုးေက်ာ္ကို အေရးလုပ္သည့္ပုံမျပ။ သူမဖာသာသူမတစ္ေယာက္တည္း က်ဴရွင္လာရသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ခုနကေျပာခဲ့သည့္အတိုင္း ဆက္ဆံတတ္တာျဖစ္သည္။ သို႔ေပမယ့္ သိသိသာသာ လမ္းဖြင့္ေပးသည့္ အမူအယာမ်ိဳးျဖစ္သည့္ မိုးေက်ာ္ႏွင့္ ေရွ႕ခန္းတြင္ လာအတူထိုင္ျခင္းမ်ိဳးကို မလုပ္ေခ်။ အၾကည့္ေလးေတြႏွင့္ စကားေျပာသည္ဆိုသည့္ အဆင့္ထက္မပိုေသးေခ်။ ခက္သည္က မ်က္လုံးေတြသည္ စိတ္၏ တံခါးေပါက္ဟု ဆိုသည့္အတြက္ သူမရင္ထဲတြင္ ဘယ္လိုဆိုတာကို မိုးေက်ာ္သိေနသည္။ ေထာက္ထားစရာမ်က္ႏွာေတြ ရွိေနလို႔သာလၽွင္ မိုးေက်ာ္ သူ႔စိတ္ကိုသူထိန္းေနရာျဖစ္သည္။ တခါတခါ စိတ္ရိုင္းဝင္လာသည့္ အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ လူရွင္းသည့္ လမ္းေဘးတစ္ေနရာတြင္ ကားထိုးရပ္ကာ ရည္းစားစကား ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္သည္အထိ ျဖစ္မိသည္။ လက္ေတြ႕ေတာ့ လုပ္ရန္ စိတ္မကူးမိေသးေခ်။ ေလာေလာဆယ္ “ေအာင္“ရိပ္ျမဳံေလးသည့္ သူ႔အတြက္ ခိုနားရာျဖစ္သည္။ တစ္ခုခုအဆင္မေျပျဖစ္က တန္းလ်ားေပၚမွ ေခါင္းႏွင့္ဆင္းေနရမည္။ မိုးေက်ာ္ ကူလီျပန္မထမ္းခ်င္ေတာ့ပါ။
က်ဴရွင္ရွိရာ လမ္းထဲကို ခ်ိဳးေကြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ဖြင့္ထားသည့္ ကားမီေရာင္ေၾကာင့္ သူသူ သူ႔ကို အျပင္ထြက္ကာ ေစာင့္ေနမွန္း မိုးေက်ာ္သိလိုက္သည္။ ၾကည့္ရတာ သူေတာ္ေတာ္ေနာက္က်ေနသည့္အတြက္ အိမ္ထဲတြင္ ထိုင္မေစာင့္နိုင္ေတာ့ပဲ အျပင္ကိုထြက္လာတာထင္သည္။ သူမတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပဲ သတ္လတ္ပိုင္းအရြယ္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ပါ သူသူေအာင္ႏွင့္ အတူ ရွိေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ မိုးေက်ာ္ ကားကို သူမတို႔ႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ရပ္ၿပီး ေရွ႕မီးကို ပိတ္လိုက္သည္။ မီးမပိတ္ခင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ၀ိုးတိုးဝါးတား ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ရင္ခုန္သြားသည့္ စိတ္ကို ထိန္းၿပီး ကားထဲက ထြက္သည္။ ဒီေန႔ သူသူ ဝတ္လာသည့္ ပိတ္ဂါဝန္သည္ အေတာ္ပါးသည္ဆိုတာကို ကားမီေရာင္မွာ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ျဖစ္သည္။
“သူသူအိမ္က ကားလာၿပီ .. ဆရာမ .. သြားေတာ့မယ္ …“မိုးေက်ာ္ အနားေရာက္လာေတာ့ သူသူ သူမႏွင့္အတူ ရပ္ေနသည့္ အမ်ိဳးသမီးကို လွည့္ႏႈတ္ဆက္သည္။ မိုးေက်ာ္ ဒီက်ဴရွင္ကို အျမဲလာႀကိဳေနၾကျဖစ္ေသာ္လဲ ကားထဲမွာပင္ ထိုင္ေစာင့္ေနတာမ်ားလို႔ သူသူတို႔ ဆရာမဆိုတာကို မျမင္ဖူးေပ။ ဒီေန႔မွ သူသူေအာင္ အျပင္မွာ ထြက္ေစာင့္ေနလို႔ သူမဆရာမက အတူလာရပ္ေစာင့္ေပးတာထင္သည္။ အခုမွ လူခ်င္းျမင္ဖူးတာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ႏႈတ္ဆက္သည့္ သေဘာႏွင့္ မိုးေက်ာ္ ျပဳံးျပလိုက္သည္။ သူသူတို႔ ဆရာမသည္ မိုးေက်ာ္၏ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာ စူးစိုက္ၾကည့္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ သူ႔ျပဳံးျပတာကို ျမင္လိုက္သည္တြင္ မ်က္မွန္ေနာက္မွ မ်က္လုံးတစ္စုံသည္ လက္ခနဲ ျဖစ္သြားသည္။
“ရွင္ .. ရွင္.. ထြန္းထြန္း မဟုတ္လား ?? ..“သူ႔ကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး ေျပာသည့္ က်ဴရွင္ဆရာမ၏ စကားေၾကာင့္ မိုးေက်ာ္ ေၾကာင္သြားသည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲ ကိုယ့္ရင္ပတ္ကို လက္ညိဳးနဲ႔ ျပန္ေထာက္မိၿပီး ..
“က်ေနာ္က ထြန္းထြန္း !!! … ဆရာမ လူမွားေနၿပီ ထင္တယ္ .. က်ေနာ့္နာမည္က မိုးေက်ာ္ပါ ..““ေအာ္ … ဒါဆိုရင္ေတာ့ က်မ လူမွားတာထင္တယ္ …က်မအသိတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္တူေနလို႔ပါ ..““ေအာ္ .. ဟုတ္ကဲ့.. ““သူသူ .. သြားၾကရေအာင္ .. ေတာ္ၾကာေန .. ျပန္တာေနာက္က်လို႔ ဦးေလးတို႔၊ အန္တီတို႔ စိတ္ပူေနမယ္ ..““အင္း .. သြားမယ္ေလ .. ဆရာမ တာ့တာ .. “
မိုးေက်ာ္ႏွင့္ ဆရာမျဖစ္သူ ေဒၚမူမူဟန္ အေျပာကို အူလည္လည္ႏွင့္ နားေထာင္ေနမိသည့္ သူသူေအာင္ အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနမွာကို စိုးသည့္အတြက္ လွည့္ထြက္သြားသည့္ မိုးေက်ာ္ေနာက္ကို အေျပးတစ္ပိုင္းႏွင့္ လိုက္လာမိသည္။ ဆရာမျဖစ္၍ ေဒၚတပ္ေခၚရေပမယ့္ အသက္၃ဝစြန္းခါစေလးပဲ ရွိသည့္ မူမူဟန္သည္ မိုးေက်ာ္တို႔၏ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ကာ တိုးတိုးေလးညည္းမိသည္။
“ငါလဲ .. အသက္၃ဝေက်ာ္တာနဲ႔ မွတ္ဉာဏ္ေတြမ်ား က်ေနၿပီလား မသိ .. ဒါေပမယ့္ ရီတဲ့ပုံကေတာ့ တေထရာထဲပဲ … အင္း …“
ညဦးပိုင္းအခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ လမ္းမမ်ားတြင္ ကားေတြက အျပည့္အသိပ္ျဖစ္ေနသည္။ မိုးေက်ာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ဖို႔ စိတ္ေစာေနသျဖင့္ ကားကိုသာ တြင္တြင္ဖိေမာင္းလာခဲ့သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေနာက္ၾကည့္မွန္ထဲမွတဆင့္ ၿငိမ္ၿပီးပါလာသည့္ သူသူေအာင္ကို မ်က္ေထာင့္ကပ္ကာၾကည့္မိသည္။ သူသူသည္ ခါတိုင္းလို မဟုတ္ပဲ တစ္စုံတစ္ခုကို နက္နက္နဲနဲ ေတြးေနဟန္ႏွင့္ရွိသည္။ ေရွ႕တူရႉကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္ဘက္ရင္အုံေပၚ ျဖန႔္ခ်ထားသည့္ ဆံပင္ေလးေတြကို လက္ႏွင့္သပ္ကာ ေဆာ့ေနသည္။ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးေတြ လႈပ္ရွားပုံက ဘေလာက္စ္အက်ၤီေအာက္မွ လုံးလုံးေလးေလး ျဖစ္ေနသည့္ ရင္သားေတြကို ပြတ္ကာသီကာႏွင့္ ကစားေနသည္ႏွင့္ေတာင္ တူေနေသးသည္။ မိုးေက်ာ္ အလိုလိုေနရင္း ေရငတ္လာသလို ျဖစ္လို႔ ကားေမာင္းေနသည့္အထဲပဲ စိတ္ကိုႏွစ္ထားလိုက္ရသည္။ ကားမီးေရာင္ထိုးလိုက္မႈေၾကာင့္ က်ဴရွင္အိမ္အေရွ႕မွာ ျမင္လိုက္ရသည့္ ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေလး ႏွစ္ေခ်ာင္း၏ ပကတိအေနအထားကိုလဲ စိတ္အာ႐ုံထဲတြင္ ျမင္ေယာင္လာမႈကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရေသးသည္။
“သမီးငယ္ ေနာက္က်လိုက္တာ .. . ျဖဴျဖဴကေတာင္ အခုေလးတင္ က်ဴရွင္အိမ္ကို ဖုန္းဆက္ေနေသးတယ္ ..““ဟုတ္တယ္ .. ေမေမ .. ကားက ဆီထည့္ေနရလို႔ ၾကာသြားတာ …““ဟုတ္ပါတယ္ .. အန္တီ .. လမ္းမွာ ဆီျပတ္သြားမွာစိုးလို႔ .. ဆီဆိုင္မွာ သြားထည့္မိလိုက္တာပါ .. ဟိုေရာက္ေတာ့ ကားပိတ္တာနဲ႔ ျပန္မေရာက္ျဖစ္ေနတာ ..““ေအး .. ေအး .. ဟုတ္သားပဲ .. ခါတိုင္းဆို  ကိုဘတုတ္လုပ္ေပးထားတာ .. ဒီရက္မွ သူဖ်ားေနလို႔ သြားမထုတ္ျဖစ္တာနဲ႔ ဆီမထည့္ရေသးဘူးထင္တယ္ .. “ခပ္ေအးေအး ေနတတ္သူမို႔ ေဒၚဇင္မာေအးက မိုးေက်ာ္အေပၚ အျပစ္တင္သည့္ စကားမေျပာေပ။ သူ႔သမီး လက္ကိုဆြဲ၍သာ ..“လာ .. သူသူ .. ေမေမတို႔ တစ္အိမ္လုံး ထမင္းစားဖို႔ ေစာင့္ေနၾကတာ ..““ဘာဟင္းခ်က္လို႔လဲ ေမေမ …““သမီးႀကိဳက္တဲ့ ငါးသလဲထိုးေၾကာ္တယ္ .. ၿပီးေတာ့ ပဲႀကီးဟင္းနဲ႔ဆူးပုတ္ခ်က္တယ္ေလ ..““ဟာ .. ဂြတ္ရွယ္ပဲေဟ့ .. လာလာ သြားစားရေအာင္ ..“
ဟင္းရံေတြနာမည္ေတြၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ အာ႐ုံကေျပာင္းသြားသျဖင့္ သူသူ ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စဥ္းစားလာတာ ေမ့သြားသည္။ အန္တီဇင္မာလက္ကိုဆြဲကာ ေနာက္ေဘးဘက္သို႔ သူမကဦးေဆာင္ေခၚသြားသည္။ ထမင္းစားခန္းေရာက္ေတာ့လဲ မိသားစု ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေျပာေနၾကတာႏွင့္ သူမဆရာမက မိုးေက်ာ္ကို မွားႏႈတ္ဆက္သည့္အေၾကာင္းကို အစေဖာ္ဖို႔ေမ့ေနသည္။ ဦးသိန္းေအာင္က “သမီး စာလိုက္နိုင္လား“ ဟု ေမးမွ ညေနက်ဴရွင္ကအေၾကာင္းကို ျပန္သတိရသည္။
“အယ္ … အခုမွသတိရတယ္ .. အစ္ကိုမိုးေက်ာ္အေၾကာင္း ထူးျခားတယ္ … ေျပာဖို႔ ေမ့ေန႔လို႔ ..“ဦးသိန္းေအာင္ အပါအဝင္ မိသားစုသုံးေယာက္စလုံး သူသူေအာင္ကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္ အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္ၾကသည္။ မိုးေက်ာ္္သည္ သူတို႔မိသားစုအတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာအေကာင္းဆုံး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူသူဘာေျပာမလဲ ဆိုတာကို သိခ်င္ေနၾကတာျဖစ္ေလသည္။
“က်ဴရွင္အဆင္းတုန္းက အကိုမိုးေက်ာ္ကားမလာေသးလို႔ အျပင္ထြက္ေစာင့္ေနတာ သမီးဆရာမပါ ပါလာတယ္ .. အကိုမိုးေက်ာ္ကားေရာက္လို႔ သူက ကားထဲက ထြက္ၿပီး လာေခၚေတာ့ သမီးဆရာမက သူ႔ကို ျမင္သြားတယ္ .. အကိုမိုးေက်ာ္ကို “ထြန္းထြန္း“ မွတ္လား ဆိုၿပီး ဆရာမက ေမးတယ္ ..““ေဟ .. ထြန္းထြန္းတဲ့လား ..““ဟုတ္တယ္ .. ေဖေဖ .. ဒါေပမယ့္ အကိုမိုးေက်ာ္က သူမဟုတ္ပါဘူးလို႔ဆိုေတာ့ ဆရာမက လူမွားတယ္ထင္တာပဲဆိုၿပီး ေျပာတယ္ ..““ကိုမိုးေက်ာ္က သူ႔အရင္အတိတ္ကိုမွ မသိတာ .. ဒီလိုပဲ ေျပာမွာေပါ့ ..“
ဒီစကားကို ျဖဴျဖဴေအာင္က ဝင္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူသူေအာင္ခမ်ာ အစ္မျဖစ္သူ၏ စကားၾကားေတာ့ ပါးစပ္ကေလးဝိုင္းသြားသည္။
“မမကေတာ့ တမူးသာသြားျပန္ၿပီ .. အခုေလးတင္မွ သူသူလဲ ဒါကို စဥ္းစားမိလို႔ ေျပာမလို႔ ..““သူသူေနာ္ .. ငါ့ကိုမ်ား .. ဘာတမူးသာတာလဲ .. “
ျဖဴျဖဴေအာင္က ညီမျဖစ္သူကို မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။ သူသူေအာင္သည္ အစ္မျဖစ္သူကို လၽွာေလးတစ္လစ္ထုတ္ကာ ေျပာင္ျပလိုက္ၿပီးမွ ..
“ဆရာမကလဲ အကိုမိုးေက်ာ္က မဟုတ္ပါဘူးဆိုၿပီး ေျပာေတာ့ .. လူမွားတာပါဆိုၿပီး ေျပာလိုက္လို႔ သူသူက ဇေဝဇဝါျဖစ္သြားတာပါ .. အိမ္ေရာက္ေတာ့ စဥ္းစားမိေသးတယ္ … ဟင္းနာမည္ေတြ ေမေမလာရြတ္ျပေတာ့ တခါ ဒီအေၾကာင္းကို ထပ္ေမ့သြားျပန္ေရာ .. အခုမွ သတိရလို႔ ထုတ္ေျပာတာ …““သမီးငယ္ဆီက ဒီသတင္းေလးရတာ မဆိုးဘူး … ေကာက္ရိုးပုံထဲအပ္ရွာရတာထက္ေတာ့ နဲနဲလြယ္သြားၿပီ … ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေဖေဖရွာထားတဲ့ လူေပ်ာက္ေၾကျငာသတင္းေတြထဲမွာ ထြန္းထြန္းဆိုတာနဲ႔ တိုက္ဆိုင္တာေလး ေတြ႕လိုက္မိတယ္…““ဟင္ .. ဟုတ္လား .. ေဖေဖ .. ဘယ္တုန္းကလဲ …““ေနဦး .. ေဖေဖ စာၾကည့္ခန္းထဲက မွတ္စုစာအုပ္ထဲမွာ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလးေတြ ညႇပ္ထားတယ္ .. သြားယူလိုက္မယ္ …“
ဦးသိန္းေအာင္ ထိုင္ရာမွထကာ ထမင္းစားခန္းမွ ထြက္သြားေတာ့ စပ္စုခ်င္သည့္စိတ္ႏွင့္ သူသူက ျဖဴျဖဴကို လက္တို႔ကာ ေနာက္ကလိုက္သြားၾကသည္။ ေဒၚဇင္မာေအာင္သာ ထမင္းပြဲသိမ္းဖို႔ ဝင္လာသည့္ ေနာ္ေဆးေဖာႏွင့္ ဟင္းပန္းကန္ေတြ ၀ိုင္းကူသိမ္းေပးရင္း က်န္ခဲ့သည္။ မိုးေက်ာ္အေပၚ သမီးႏွစ္ေယာက္စလုံးသည္ သာမန္ထက္ပိုေသာ စိတ္ဝင္စားမႈေတာ့ ရွိေနသည္ဆိုတာကို ေတြးရင္း အနည္းငယ္ေတာ့ စိတ္ပူမိသည္။ မိုးေက်ာ္၏ ပုံစံက ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းရမ္း မဟုတ္ေပမယ့္ လိုအပ္လာလၽွင္ေတာ့ ကိုသိန္းေအာင္ႏွင့္ တိုင္ပင္ရဦးမည္ဟု ေတြးထားလိုက္ေလသည္။
“ေရာ့ ဒီမွာ.. သူသူပဲ ဖတ္ျပလိုက္ …“ဦးသိန္းေအာင္က သူ႔မွတ္စုစာအုပ္၏ တစ္ေနရာတြင္ ညႇပ္ထားေသာ သတင္းစာျဖတ္ပိုင္းေလးမ်ားထဲမွ ႏွစ္ရြက္ကို သမီးငယ္၏ လက္ကို ကမ္းသည္။ သူသူသည္ စာရြက္တစ္ခုကို အရင္ေထာင္ၾကည့္ကာ အသံထြက္၍ပင္ ဖတ္ျပသည္။
ခင္ေမာင္ထြန္းျဖစ္ျဖစ္သမၽွအားလုံးကို အေမႏွင့္အေဖက ခြင့္လႊတ္သည္ဤေၾကညာစာေတြ႕လၽွင္ အျမန္ဆုံးအိမ္ျပန္လာခဲ့ပါကိုကိုႀကီး
ေၾကျငာစာ ဆုံးသြားေတာ့ သူသူေအာင္က အေဖျဖစ္သူ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္သည္။ ဦးသိန္းေအာင္သည္ ဘာမွမေျပာေသးပဲ ေဆးတံကို မီးညႇိကာ ဖြာေနသည္ကိုေတြ႕သည္။ လက္ထဲတြင္ က်န္ေနေသးသည့္ ေနာက္ထပ္ ျဖတ္ပိုင္းေလးကို ေထာင္ကာ ဆက္ဖတ္သည္။
ကိုကိုထြန္းအဆက္အသြယ္မရလို႔ စိတ္ပူေနရသည္ေရာက္ရာအရပ္ကေန ဆက္သြယ္ပါရန္ေလးငယ္
“ေၾကျငာစာေတြကလဲ တမ်ိဳးႀကီးပဲေနာ္ .. ေဖေဖ ..““ေအး . ဟုတ္တယ္ .. သမီး .. သူတို႔ေၾကျငာစာ သေဘာက သက္ဆိုင္သူ ဖတ္မိရင္ သိေအာင္ဆိုၿပီးေတာ့ပဲ ထည့္တာဆိုေတာ့ .. ေဘးကလူက နားမလည္နိုင္ဘူးေလ … အထူးသျဖင့္ ေမာင္မိုးေက်ာ္က အတိတ္ကိုေမ့သြားတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူအေနနဲ႔ဖတ္မိရင္ေတာင္မွ သူ႔ကိုေျပာမွန္း သိခ်င္မွသိေတာ့မွာ .. ““ဟင္ .. ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ .. သမီးဆရာမအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးေတာ့ ထြန္းထြန္းဆိုတာ ဘယ္သူလဲလို႔ ေမးရမလား …““သမီးမွာ ဖုန္းနံပါတ္ရွိလို႔လား …““ရွိတယ္ .. ေဖေဖ ..““အင္း .. ဒါေပမယ့္ ေဖေဖ့ အျမင္ေျပာရရင္ ဖုန္းနဲ႔ေမးတယ္ဆိုတာထက္ .. သမီး ေနာက္တစ္ပတ္ က်ဴရွင္သြားတဲ့အခါက်မွသာ လူခ်င္းေတြ႕ၿပီး မသိမသာေမးရင္ ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ .. ေတာ္ၾကာေန ထြန္းထြန္းဆိုတဲ့သူနဲ႔ သမီးဆရာမက ဘယ္လိုပတ္သက္လဲဆိုတာ မသိေတာ့ မ်က္ႏွာနာစရာေတြ ျဖစ္မယ္ ..“
ရဲမႈးႀကီးျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ဦးသိန္းေအာင္က ေတြးေတြးဆဆေျပာသည္။ သူသူ အေဖျဖစ္သူ၏ စကားေၾကာင့္ ဖုန္းဆက္ရန္ အိမ္ေရွ႕သို႔ သြားမည္ကိုယ္ဟန္ကို ရပ္လိုက္မိသည္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိပဲ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္က ဆရာမနဲ႔ ပတ္သက္ေနနိုင္သည္ ဆိုသည့္ အခ်က္တြင္ စိတ္ထဲတမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ေငးေငးငိုင္ငိုင္ေလးေတာင္ ျဖစ္သြားရွာသည္။ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္၏ အတိတ္ကို သိခ်င္ေသာ္လဲ အတိတ္ကို ျပန္သတိရလၽွင္ သူမအိမ္မွ ထြက္သြားမွာကို မလိုလားသလို ျဖစ္သည္။ အေနနီးစပ္မႈေၾကာင့္ စိတ္လႈပ္ရွားသည္ပဲဆိုဆို အခုတေလာ သူမ၏ စိတ္ထဲတြင္ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္က ႀကီးစိုးထားသည္ကို သူမ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိေနပါသည္။
“ကိုမိုးေက်ာ္က ပညာတတ္ထဲက ျဖစ္မယ္ထင္တယ္ …“ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ ဝင္ေျပာသည့္ ျဖဴျဖဴေအာင္၏ စကားေၾကာင့္ ညီမျဖစ္သူေရာ၊ အေဖျဖစ္သူပါ လွည့္ၾကည့္ၾကသည္။ ျဖဴျဖဴေအာင္သည္ မိုးေက်ာ္အေၾကာင္းကို သူသူေအာင္ေလာက္ ေျပာခဲသည္။ အခုေတာ့ သူမကပါ ဝင္မွတ္ခ်က္ေပးေနသည္။
“သမီးႀကီးက သူသူ႔ဆရာမနဲ႔ အသိဆိုတဲ့အေပၚမွာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲၿပီး ေတြးတာလား ..““အဲဒါထက္စာရင္ .. သမီး သတိထားမိတာေလးေတြ ရွိလို႔ပါ …““မမေျပာစမ္းပါဦး .. အကိုမိုးေက်ာ္က ဘာထူးျခားလို႔လဲ ..““ဟိုတစ္ေန႔က သမီး ပန္းဆိုးတန္းေရာက္ေတာ့ ေဖေဖမွာတဲ့အတိုင္း Times နဲ႔ Newsweek ဝင္ဝယ္တယ္ .. ၿပီးေတာ့ သမီး စေကာ့ေစ်းထဲဝင္ၿပီး အကၤ်ီခ်ဳပ္ထားတာေလးေတြ ဝင္ေရြးေတာ့ .. ကိုမိုးေက်ာ္က ကားထဲမွာ က်န္ခဲ့တယ္ … သမီးလဲ ျပန္လာေရာ Times ကို စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနတယ္ … သမီးေတာင္မွ အံ့ၾသတယ္ .. သမီး တကၠသိုလ္ဒုတိယႏွစ္သာ ေရာက္ေနတာ .. အဲဒီလို ဂ်ာနယ္မ်ိဳးဖတ္ဖို႔ သိပ္မလြယ္ေလာက္ဘူး …““ဖတ္ေနတာေရာ ဟုတ္လို႔လား မမရယ္ .. ပုံၾကည့္ေနတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ …““အို .. ဖတ္ေနတာပါ .. ငါက ကိုမိုးေက်ာ္ ဘာေတြ စိတ္ဝင္တစား ဖတ္ေနတာလဲလို႔ .. မသိမသာေမးၾကည့္ေတာ့ .. အေမရိကန္စစ္သားေတြ အီရတ္မွာ ေသတဲ့သတင္းမို႔ ဖတ္ၾကည့္ေနတာပါတဲ့ .. ငါ့ေတာင္ ျပန္ရွင္းျပလိုက္ေသးတယ္ ..““ဒါဆိုရင္ေတာ့ အကိုမိုးေက်ာ္က ဘြဲ႕ေတြ ဘာေတြ ရၿပီးၿပီလား မသိဘူးေနာ္ .. ““ျဖစ္နိုင္တာေပါ့ .. သူ႔အသက္အရြယ္နဲ႔ဆို တစ္ႏွစ္တစ္တန္းသာ ေအာင္တယ္ဆိုရင္ ဘြဲ႕ရေနေလာက္ၿပီေလ ..“
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ သူသူေအာင္တို႔ သုံးေယာက္သား ေျပာစရာမရွိေတာ့သလို ခဏၿငိမ္သြားၾကသည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာမွ ဦးသိန္းေအာင္သည္ ေဆးတံကို တစ္ခ်က္ရွိုက္ဖြာလိုက္ၿပီး …
“ကဲ .. သမီးတို႔လဲ ျပန္နားၾကေတာ့ .. ေမာင္မိုးေက်ာ္ ကိစၥကိုေတာ့ ေဖေဖ သတင္းစာတိုက္ကိုေမးၿပီး စုံစမ္းၾကည့္ဦးမယ္ .. ေနာက္တစ္ပတ္ သူသူ က်ဴရွင္သြားလို႔ ဆရာမနဲ႔ေတြ႕ရင္ စကားအစ္ေအာက္ေမးၾကည့္ေပါ့ … အဲဒီကေနလဲ ထူးျခားခ်င္ထူးျခားလာမွာပါ .. ဒီလိုေဝဒနာမ်ိဳးကလဲ အဆန္းဆိုေတာ့ သူ႔အတိတ္ကိုျပန္သတိရဖို႔ဆိုတာ သိပ္ေတာ့လြယ္မယ္မထင္ဘူး .. သူ႔မိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ေယာက္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕မွပဲ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ရွိမယ္ ထင္တယ္ ..““ဟုတ္ကဲ့ ေဖေဖ .. သမီး ေနာက္တစ္ပတ္က်ရင္ ဆရာမကို ေမးၾကည့္လိုက္မယ္ေလ ..“
သူသူေအာင္က ခပ္သြက္သြက္ပင္ ကတိေပးသည္။ ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ သူအစ္မကို လက္တို႔ကာ ေခၚထုတ္လာၿပီး စာၾကည့္ခန္းထဲကေန ျပန္ထြက္လာၾကသည္။ စာၾကည့္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီမို႔ သူသူေအာင္ အေပၚထပ္က သူမ စားပြဲဆီသို႔ တန္းေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ျဖဴျဖဴေအာင္ကေတာ့ သူမအေမႏွင့္အတူ ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ဖို႔ ေအာက္ထပ္မွာပဲ က်န္ေနခဲ့သည္။ သူသူေအာင္ စာၾကည့္စားပြဲတြင္ မထိုင္ခင္ ပိတ္ထားသည့္ စားပြဲနားက ျပတင္းေပါက္တံခါးကို ဖြင့္သည္။ သူမစားပြဲက လွမ္းၾကည့္လၽွင္ ကားဂိုေဒါင္ထပ္ခိုးကို ျမင္ေနရသည္။ ဝရံတာေလးလို ျဖစ္ေနေသာ ထပ္ခိုးေပၚတက္ရာ စၾကၤ ံေလးတြင္ လူတစ္ေယာက္ ရပ္ကာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနသည္။ မ်က္ႏွာကို ျမင္နိုင္ေလာက္သည့္အထိ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရေသာ္လဲ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္မွန္း သူသူေအာင္ တန္းသိသည္။ အစ္ကိုမိုးေက်ာ္သည္ ျပတင္းေပါက္ရွိရာဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္ေနသည္။ သူသူေအာင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ျပဳံးသည္။ သူမစာၾကည့္ရမွာ အားအလိုလိုရွိသြားသည္ဟု ခံစားရၿပီး ညေနက သင္လိုက္သည့္ သခၤ်ာစာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ေလေတာ့သည္။
***************************************************
မေတြ႕ရသည့္ လပိုင္းအေတာအတြင္း စုမာေျပာင္းလဲသြားသည္ ထင္ပါသည္။ မိုးေက်ာ္ စုမာကိုသြားေခၚကတည္းက သတိထားမိသည္။ အစပထမေတာ့ ဦးသိန္းေအာင္အိမ္ ေျပာင္းသြားသည့္အထဲက အဆက္အသြယ္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့လို႔ စိတ္ေကာက္ေနသလားဟု ထင္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ စုမာပုံစံက သူ႔ကိုစိတ္ေကာက္ေနသည့္ ပုံစံမေပါက္ပါ။ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးျခားေနတာ ေသခ်ာသည္။
“စုမာ ထြက္မလာေတာ့ဘူးလို႔ေတာင္ ထင္ေနတာ …“
သူ စုမာတို႔လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္တြင္ ေဆးလိပ္ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနတာ ဒါပါႏွင့္ဆိုလၽွင္ သုံးလိပ္ေျမာက္ၿပီျဖစ္သည္။ အရင္တုန္းကဆိုလၽွင္ ကြမ္းယာဆိုင္မွ ေတာက္တိုမယ္ရခိုင္းသည့္ ဖိုးခ်စ္ဆိုေသာ ေကာင္ကေလးကို စုမာတို႔အိမ္ဘက္ လႊတ္လိုက္တိုင္း ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာတတ္တာမ်ားသည္။ ဒီေန႔တြင္မူ ေျချမန္ေတာ္ ဆက္သားေလး ဖိုးခ်စ္ျပန္ေရာက္လာသည့္တိုင္ စုမာေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ေပၚမလာ။ လာခဲ့မယ္ဟု ေျပာလိုက္လို႔သာ မိုးေက်ာ္ ေဆးလိပ္ဖြာရင္း ဆက္ေစာင့္ေနသာျဖစ္သည္။ ဒီလိုမွ မဟုတ္လၽွင္ စုမာဆီက အျပန္မွ ဝင္မည္ဟု ဆုံးျဖတ္ထားေသာ အဘေမာင္တို႔အိမ္ဘက္ကို လွည့္သြားတာၾကာၿပီ ျဖစ္သည္။ လက္ထဲတြင္ အစီခံသာ က်န္ေတာ့သည့္ ေဆးလိပ္ကို လက္ႏွင့္ေတာက္ထုတ္လိုက္သည့္ အခ်ိန္တြင္မွ အဝါေရာင္ေတာက္ေတာက္ေလး ဝတ္ထားေသာ စုမာကို တစ္လွမ္းခ်င္းေလၽွာက္လာတာ ျမင္လိုက္ရသည္။
“အိမ္ကထြက္ခါနီးမွ ေဒၚေလးက ဥပုသ္ေက်ာင္းက ျပန္ေရာက္လာလို႔ ..““ေၾသာ္ ..“
စုမာ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္က လုံေလာက္သျဖင့္ လွိုက္လွဲဝမ္းသာမႈ မရွိသလို ျဖစ္ေနသည့္ သူမ၏ အျပဳအမူအတြက္ မိုးေက်ာ္ ဆန္းစစ္မေနေတာ့ပါ။ ထို႔အျပင္ လွလွပပေလးျဖစ္ေနသည့္ စုမာ၏ ကိုယ္ကေလးကို ေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ေနမႈကိုလဲ မသိမသာ ေလ်ာ့ခ်လိုက္ရသည္။ ဥပုသ္ေန႔ႀကီးကို ကိုယ္က ဘာစိတ္ကူးထားၿပီးလာလဲဆိုတာ မိမိဖာသာမိမိ သိေနသျဖင့္ ဘယ္သူ႔ကို အားနာရမွန္းမသိ အားနာသြားမိေသးသည္။ ေနာက္မွ သူတို႔ထမင္းဆိုင္က ဒီရက္ပဲပိတ္လို႔ ဒီရက္လာရတာ ဘာျဖစ္လဲဟု ကိုယ့္ကိုကိုယ္ျပန္အားေပးလိုက္ရသည္။ မိုးေက်ာ္ ေရွ႕ကေနေလၽွာက္သြားေတာ့ စုမာေနာက္မွကပ္ပါလာသည္။
“ေနရတာအဆင္ေျပတယ္မွတ္လား ..““ေျပပါတယ္ ..““ထင္သားပဲ .. ဒါေၾကာင့္ ေပၚမလာတာေနမွာေပါ့ ..““ေန႔တိုင္းလိုလို ကားေမာင္းေနရေတာ့လဲ သီးသန႔္အားတဲ့ရက္မရွိလို႔ပါ … ေနာက္ၿပီး စုမာအားတဲ့အခ်ိန္ကိုလဲ မွန္းလာရေသးတာကိုး ..“
စုမာဘာမွ ဆက္မေမးသလို မိုးေက်ာ္လဲ ဘာမွဆက္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါ။ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြရွိသလို မဟုတ္သည့္ စုမာ၏ အျပဳအမူေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ သူဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိ။ သူႏွင့္ စုမာ၏ ဆက္ဆံေရးသည္ နဂိုကတည္းက အခ်စ္ႏွင့္တည္ေဆာက္ထားေသာ ဆက္ဆံေရးမဟုတ္။ သူ႔အေသြးအသားေတြ၏ လိုအပ္ခ်က္ကို စုမာက ျဖည့္ဆည္းေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး သူမ၏ ေတာင့္တမႈဆႏၵကို မိုးေက်ာ္က လိုက္ေလ်ာခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ လူျမင္ကြင္းတြင္ သြားအတူ၊ လာအတူ၊ စားအတူ ရွိဖူးၾကတာမဟုတ္။ စုမာကသာ သူ႔ကို သံေယာဇဥ္ရွိေသာ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျပဖူးေသာ္လဲ သူ႔ဘက္က သူမအေပၚ ခ်စ္သူရည္းစားတစ္ေယာက္လို ခံစားခ်က္မ်ိဳးမရွိ။ ခပ္ရိုင္းရိုင္းေျပာရလၽွင္ စိတ္တူသေဘာတူ အိပ္ေဖာ္တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ မိုးေက်ာ္လမ္းပဲ ဆက္ေလၽွာက္လာမိသည္။
“ေရႊအင္ၾကင္းကို သြားမွာပဲမဟုတ္လား .. ဟိုမွာလိုင္းကားလာေနတယ္ ..“မိုးေက်ာ္ ေယာင္နနႏွင့္ စုမာေျပာသလိုပင္ လာေနသည့္ ဘတ္စကားေပၚတက္လိုက္သည္။ ေန႔လည္အခ်ိန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ကားေပၚတြင္လူရွင္းေနသည္။ ေရွ႕ႏွစ္မွတ္တိုင္ဆို ဆင္းရေတာ့မည္မို႔ မိုးေက်ာ္ေနာက္ကို တိုးမသြားေတာ့ပဲ အေပါက္ဝတြင္ေဘးကပ္ကာ ရပ္လိုက္သည္။ စုမာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ဘက္ကို မၾကည့္ပဲ အျပင္ဘက္ကို ေငးေနတာေတြ႕သည္။ မိုးေက်ာ္ႏွစ္ေယာက္စာဆိုၿပီး စပယ္ယာကို ပိုက္ဆံေပးလိုက္ေတာ့ စပယ္ယာက သူ႔ကိုမၾကည့္ပဲ စုမာကိုၾကည့္ကာ လွမ္းယူသည္။ ေယာက်္ားမ်က္လုံးခ်င္းမို႔ ကိုေရႊစပယ္ယာ၏အၾကည့္ေတြက စုမာ၏ ဘယ္ေနရာေတြကို စိုက္ၾကည့္ေနမွန္း မိုးေက်ာ္သိသည္။ မိုးေက်ာ္ကိုယ္တိုင္ စုမာကိုယ္ကေလးကို အခုမွ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္။ ထိုေရာအခါ ရႈပ္ေထြးသြားသလို ျဖစ္သည့္ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ လာရင္းရည္ရြယ္ခ်က္က ျပန္အစားထိုးဝင္လာသည္။ တစ္တစ္ရစ္ရစ္ စုမာကိုယ္လုံးကေလးႏွင့္ ကားစြင့္ေနသည့္တင္အိုးေတြက သူ႔ေသြးကို ဆူေဝလာေအာင္ လုပ္ေနသလို ခံစားရသည္။
“လာ .. စုမာ ..“ကားေပၚကဆင္းဆင္းခ်င္း စုမာလက္ကိုဆြဲကာ ေခၚေတာ့ စုမာ နဂိုအတိုင္းပင္ လိုက္ပါလာပါသည္။ စုမာႏွင့္ ျဖစ္ၿပီးကတည္းက ေရႊအင္ၾကင္းသည္ ေရာက္ဖူးေနၾကေနရာျဖစ္သျဖင့္ မိုးေက်ာ္စိမ္းမေနပါ။ ေရႊအင္ၾကင္းသည္ ကမ္းနားဘက္ႏွင့္ နီးေသာ လမ္းၾကားေလးထဲတြင္ ဖြင့္ထားေသာ ခပ္ေပါေပါ တည္းခိုခန္းတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ အခန္းခပိုက္ဆံကိုေပးလိုက္ၿပီး ေသာ့ရသည္ႏွင့္ စုမာလက္ကိုဆြဲကာ ေခၚလာခဲ့သည္။ ဒါမ်ိဳးက အဆန္းမဟုတ္ေတာ့သည္မို႔ မ်က္ႏွာေပါက္ဆိုးဆိုးႏွင့္ ေကာင္တာမွ အေဒၚႀကီးသည္ ဖတ္လစမဂၢဇင္းကို ျပန္ဆက္ဖတ္ေနသည္။
မိုးေက်ာ္ ဦးသိန္းေအာင္ အိမ္ေရာက္ကတည္းက ခ်ဳပ္ထိန္းထားရတာေတြမ်ားသည္။ ျမင္သူတကာေငးေလာက္သည့္ မိန္းမေခ်ာေလးႏွစ္ဦးကို ေန႔စဥ္ကားေမာင္းပို႔ေနရသည့္အတြက္ သူဘယ္ေလာက္ မိမိကိုယ္ကိုထိန္းသိမ္းရသလဲဆိုတာ သူသာသိသည္။ ျဖဴျဖဴေအာင္က ေတာ္ေသးသည္။ သူသူေအာင္ကို အႀကိဳအပို႔လုပ္ရသည့္ အခါမ်ိဳးတြင္ သူမေလး၏ ခ်စ္စဖြယ္ အေျပာအဆိုႏွင့္၊ စိုျပည္လန္းဆန္းသည့္ ကိုယ္လုံးေလးက သူ႔ကို ဖမ္းစားထားသည္။ သူသူေအာင္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးပီပီ ဂါဝန္ေလးေတြ၊ စကတ္ေတြေလးေတြသာ အဝတ္မ်ားသျဖင့္ မိုးေက်ာ္၏ မ်က္လုံးေတြက ဒီေနရာကို တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတတ္သည္။ မနည္းပင္ သတိထားေနရသည္။ စိတ္ဆင္ရိုင္းကို ေစာင့္ဆည္းမႈ၊ တာဝန္သိတတ္မႈ အစရွိသည့္ ခၽြန္းေတြအလက္လက္ႏွင့္ အုပ္ထားရသည္။
တစ္လလုံးေအာင့္အီးထားခဲ့ရသည့္အတြက္ အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္ ေပါက္ကြဲေတာ့သည္။ စုမာ၏ မ်က္ႏွာကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ညႇပ္ယူကာ အငမ္းမရနမ္းသည္။ စကၠန႔္ပိုင္းမၽွေတာ့ စုမာ သူ၏အနမ္းေတြကို မတုံ႔ျပန္ပါ။ တင္းကာခံထားသလို ထင္ရသည္။ မိုးေက်ာ္က အေလ်ာ့မေပးပဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏွင့္ အတင္းနမ္းပစ္လိုက္ေတာ့မွ ကိုယ္ကေလးကေပ်ာ့သြားၿပီး သူမ၏ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးၾကာမွ လၽွာေလးက ထြက္လာသည္။ စုမာ စိတ္ပါလာၿပီမွန္း သိလိုက္သည္ႏွင့္ မိုးေက်ာ္လက္က လုပ္ေနၾကထုံးစံအတိုင္း ေအာက္ကိုေလၽွာဆင္းသြားသည္။ တင္းတင္းရင္းရင္း တင္သားေတြကို အားရပါးရပင္ ဆုပ္နယ္သည္။ ထမိန္ေပၚက နယ္လို႔အားမရေတာ့ လိပ္ထားသည့္ထမိန္စကို ရွာကာ ေျဖခ်လိုက္သည္။ ပင္တီေလးက်န္ေသးေပမယ့္ ခုနကထက္စာလၽွင္ ပို၍ နယ္ရတာ အားရလာသျဖင့္ မိုးေက်ာ္လက္ေတြက တစတစၾကမ္းလာသည္။
“ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ .. ေရာက္ကတည္းက .. နဲနဲေလၽွာ့ဦး ..“စုမာက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဆီမွ ႐ုန္းထြက္ကာ ရင္ပတ္ကို လက္ႏွင့္တြန္းထုတ္ရင္းေျပာသည္။ အနမ္းၾကမ္းၾကမ္းခံထားရသည့္အျပင္ တင္ပါးတစ္ခုလုံးရစရာမရွိေအာင္ အနယ္ခံထားရ၍ သူမ အသံက လွိုက္ေမာမႈ အျပည့္ျဖစ္ေနသည္။
“စုမာကို ေတြ႕ကတည္းက စိတ္ထေနတာ .. ဒီမွာၾကည့္ပါလား ..“
မိုးေက်ာ္ တကယ္စိတ္ထန္ေနမွန္း ပုဆိုးကိုေျဖျပလိုက္သည္ႏွင့္ စုမာေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကိုယ္ခ်င္းေပြ႕ဖက္ထားစဥ္ကတည္းက သူမဆီးစပ္ကို လာေထာက္ေနသျဖင့္ အသင့္ျဖစ္ေနမွန္း သိေပမယ့္ ဒီေလာက္မာေတာင္တက္ေနမည္လို႔ေတာ့ မထင္။ ဘြားခနဲေပၚလာသည့္ လိင္တံႀကီးသည္ အခန္းမ်က္ႏွာက်က္အမိုးကို ခ်ိန္ရြယ္ထားသည့္ အေျမႇာက္ႀကီးႏွင့္ေတာင္ တူေနသည္။ မိုးေက်ာ္က စုမာထံမလာခင္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွာ သထားခဲ့လို႔ ေပါင္ၿခံတစ္ဝိုက္ ရွင္းလင္းေနရာ အသားေခ်ာင္းေခ်ာင္းမာမာႀကီးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေထာင္ျပထားသလိုပင္။ စုမာ ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြျမန္လာၿပီး ညိဳ႕ျမဴခံထားရသည့္ႏွယ္ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ သူမကသာ လႈပ္ရွားမႈကင္းမဲ့သြားသည္။ မိုးေက်ာ္ကေတာ့ သြက္သြက္လက္လက္ပင္ လႈပ္ရွားသည္။ ကုတင္နားေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္သည့္ စုမာ၏ ကိုယ္ကေလးကို တြန္းထုတ္လိုက္သည္။ စုမာကုတင္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္လဲက်သြားသည္။ မိုးေက်ာ္ ကုတင္ေအာက္တြင္ က်န္ခဲ့သည့္ သူမႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲယူကာ အေပၚသို႔ေထာင္လိုက္သည္။ ဘယ္ဘက္ပုခုံးေပၚ စုတင္လိုက္ၿပီးေနာက္ က်န္ေနေသးသည္ ပင္တီေလးကို ခါးစကေန လိပ္ကာ ဆြဲတင္သည္။ စုမာ၏ ေအာက္ပိုင္းတြင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္သြားေခ်ၿပီ။ မိုးေက်ာ္ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္း စုေနရာမွ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ခြာထုတ္လိုက္သည္။ စုမာ၏ အသားကျဖဴလွသည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေပါင္ရင္းခြဆုံတစ္ဝိုက္တြင္ေတာ့ အေတာ္ပင္ျဖဴဝင္းသည္။ မိုးေက်ာ္ မျမင္ရတာၾကာၿပီျဖစ္သည္မို႔ စုမာအေနအထားက အသင့့္ျဖစ္ေနသည့္တိုင္ အဓိကေနရာကို စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ မဲနက္ေနသည့္ ေတာတန္းေလာက္ေအာက္ရွိ အကြဲေၾကာင္းေလးသည္ မဟတဟေလးျပဲေနသလို ရွိသည္။ သူ႔လိင္တံ၏ ခိုနားရာ ကၽြင္းဝေလးသည္ အမိုးကာထားသည္ႏွယ့္ ခပ္ထူထူအဖုံးေလးႏွစ္ျခမ္းက ပိတ္ကာထားသည္။
“လုပ္ခ်င္လုပ္ေတာ့ အစ္ကိုမိုး …“သူ စိုက္ၾကည့္ေနတာကို အေနခက္လာလို႔ ထင္သည္။ စုမာက ပက္လက္လွန္ေနရာမွ ေခါင္းကေလးလွမ္းေထာင္ရင္း ေျပာသည္။ မိုးေက်ာ္ အျမင္အာ႐ုံေနာက္ လိုက္ေနမႈကို ျဖတ္လိုက္ၿပီး အေတြ႕အာ႐ုံေနာက္လိုက္ဖို႔ ျပင္လိုက္သည္။ သူ႔လိင္တံထိပ္ႏွင့္ ကၽြင္းဝက အဖုံးႏွစ္ခုေအာက္ကို လၽွွိုကာထိုးလိုက္သည္တြင္ စုမာ စိတ္ထေနၿပီမွန္း စိုထိုင္းထိုင္းအေတြ႕ေၾကာင့္ နားလည္လိုက္သည္။ မိုးေက်ာ္ သူ႔ကိုယ္ကို ကုတင္ႏွင့္ကပ္ေအာင္တိုးယူလိုက္ေတာ့သည္။
ေရာက္ဖူးေနၾကလမ္းေၾကာင္းမို႔ မိုးေက်ာ္၏ လိင္တံက ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာႏွယ္ ေခ်ာေခ်ာခ်ဴခ်ဴအထဲကိုေရာက္သြားသည္။ စုမာအတြင္းသားေတြ၏ စြတ္စိုအိေထြးသည့္အရသာက ငတ္မြတ္ေနခဲ့သည့္ မိုးေက်ာ္အတြက္ အတိုင္းထက္အလြန္ ေကာင္းမြန္လြန္းလွေနရာ သူ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဒစ္ေပၚသည္အထိျပန္ထုတ္ၿပီး စေဆာင့္သည္။ အင့္ခနဲ တစ္ခ်က္ျမည္ၿပီး စုမာ၏ ကိုယ္ကေလးက တြန႔္သြားသည္။ ေဆာင့္ခ်က္အရွိန္ေၾကာင့္ ေရွ ့တိုးသြားမလို ျဖစ္သည့္ စုမာကိုယ္ကေလးကို သူ႔ပုခုံးေပၚေရာက္ေနသာ ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို တင္းတင္းဖက္ထားျခင္းျဖင့္ မိုးေက်ာ္ လွမ္းထိန္းထားသည္။ ထို႔ေနာက္ သူေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္ကိုင္သေဘာမ်ိဳး က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဖက္တြယ္ၿပီး မိုးေက်ာ္တစ္ခ်က္ခ်င္း စည္းခ်က္မွန္မွန္ စေဆာင့္ေတာ့သည္။ ကုတင္ေပၚတြင္ ကန႔္လန႔္ျဖတ္က်ေနသည့္ စုမာ၏ ကိုယ္ကေလးသည္ ယမ္းခါေနၿပီး ဆြဲမိဆြဲရာအျဖစ္ အျပာေရာင္အိပ္ယာခင္းစကို တင္းတင္းလိမ္ဆြဲထားရသည္။
“အင္း … အင္း … အီး ….. အီး ..“
၁ဝေပပတ္လည္ေလာက္သာ က်ယ္ေသာ အခန္းေလးထဲတြင္ မိုးေက်ာ္ႏွင့္ စုမာတို႔ႏွစ္ေယာက္သား ကာမစပ္ယွက္မႈမွ ထြက္က်လာေသာ အသံမ်ားမွလြဲ၍ တျခားအသံ တစိုးတစိမၽွ မၾကားရပါ။ မိုးေက်ာ္ စုမာကို စကားမေျပာျဖစ္ပဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ခရီးေရာက္ေအာင္ တြင္တြင္သြားေနမိသလို စုမာကိုယ္တိုင္လည္း တအင့္အင့္ တအီးအီး ညည္းယုံမွအပ တျခားဘာစကားမွ မဆိုရွာေပ။ မ်က္စိကိုတင္းတင္းမွိတ္ထားၿပီး မိုးေက်ာ္လုပ္သမၽွကို ဒီအတိုင္း ၿငိမ္ခံေနသည္သက္သက္ပဲရွိသည္။ ခါတိုင္းဆိုလၽွင္ စိတ္လိုလက္ရ စကားတတြတ္တြတ္ ေျပာတတ္ေပမယ့္ ဒီေန႔မွ ဘာစကားမွမဆိုသည့္အတြက္ စုမာ၏ အျပဳအမူက ထူးျခားေနတာ ေသခ်ာပါသည္။ သို႔ေသာ္ မိုးေက်ာ္ ဒါေတြကို ထည့္တြက္မေနနိုင္အားပဲ တင္းမာေနသည့္ သူ႔လိင္တံကို ေလၽွာ့ခ်ဖို႔အေရးကိုသာ အားသြန္ခြန္စိုက္လုံးပန္းေနေလသည္။
သြားပါမ်ား ခရီးေရာက္ဆိုသည့္အတိုင္း မိုးေက်ာ္ ပန္းတိုင္ကို လွမ္းျမင္သည့္ အခ်ိန္သို႔ေရာက္လာသည္။ မိုးေက်ာ္၏ လႈပ္ရွားမႈ အဟုန္က ပိုမ်ားလာသလို အားလဲပိုပါလာသည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ေဆာင့္သြင္းလိုက္သည့္အခါမ်ိဳးတြင္ ဆီးစပ္ခ်င္း ရိုက္မိသံက စုမာ၏ ေအာ္ညည္းသံထက္ေတာင္ ပိုက်ယ္ေနသေယာင္ ထင္ရသည္။ ဟထားသည့္ စုမာ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြသည္ ျပန္မပိတ္ေတာ့ပဲ ေရငတ္သူတစ္ေယာက္လိုလၽွာဖ်ားေလးႏွင့္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ျပန္သပ္ေနမိသည္။ အခုထက္ထိ မခၽြတ္ရေသးသည့္ ရင္ဖုံးအကၤ် ီသည္အေနအထားမမွန္ေတာ့ပဲ ခ်က္နက္နက္ကေလးေပၚသည္အထိ လိပ္တက္ေနသည္။ အကၤ်ီကြယ္ထားလို႔ မျမင္ရသည့္တိုင္ ရင္သားေတြ၏ လႈပ္ခါမႈကိုေတာ့ ေဆာင့္ခ်က္တိုင္းေဆာင့္ခ်က္တိုင္း မိုးေက်ာ္သတိထားမိသည္။
“အီး .. ၿပီး .. ၿပီးၿပီ ..“
မိုးေက်ာ္ တကိုယ္လုံးႂကြသည္အထိ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ရပ္လိုက္ရင္း သူ႔ဆီးစပ္ကို စုမာ၏ အဂၤါစပ္ႏွင့္ မကင္းကြာရေအာင္ အသားကုန္ ကပ္ထားလိုက္သည္။ ေခါင္းေမာ့ထားသည့္ သူ႔လည္ပင္းတစ္ဝိုက္တြင္ ေသြးေၾကာႀကီးေတြေတာင္ ေထာင္တက္ေနသည္။ အားရပါးရ လုပ္လိုက္ရမႈ၏ ေနာက္ဆက္တြဲအေနျဖင့္ စုမာ၏ကၽြင္းေလးထဲတြင္ သူ႔အရည္ေတြက ျပည့္လၽွံသြားသည္။ စုမာကိုယ္တိုင္လဲ အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာတိုးဝင္လာသည့္ ပူေႏြးလွသည့္ အရည္ေတြ၏ ထိေတြ႕မႈတြင္ အႀကီးအက်ယ္ၿပီးသြားသည္။ ေက်ာျပင္ႏွင့္ အိပ္ယာလြတ္သြားသည္အထိ ေကာ့တက္မိသလို ေျခေခ်ာင္းေလးေတြပင္ ေကြးညႊတ္သြားသလဲ ထင္ရသည္။ အၿပီးခ်င္းဆုံမႈေၾကာင့္ ကာမအရသာ၏ အထြတ္အထိပ္ကို ႏွစ္ေယာက္စလုံး ခံစားလိုက္ရသည္။
“အကၤ် ီေတြေတာင္ တြန႔္ကုန္ၿပီ .. တကယ္တဲ …““အကို စိတ္အရမ္းပါသြားလို႔ပါကြာ …“
မိုးေက်ာ္ ကုတင္ေပၚတြင္ ပက္လက္လွန္ကာ အေမာေျဖေနသည့္အခ်ိန္ စုမာက ထထိုင္ၿပီး ေၾကသြားသည့္ အက် ႌအနားသားေတြကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ေနသည္။ တကယ္ပဲ ရင္ဖုံးအကၤ် ီေနာက္ေက်ာသည္ ပြတ္တိုက္ခံရသည့္ အရွိန္ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး တြန႔္လိန္ေနသည္။ မိုးေက်ာ္ လွဲေနရာမွထၿပီး ျပန႔္သြားေအာင္ ပြတ္သပ္ေပးမည့္ ျပဳေတာ့ စုမာက ထၿပီး မိုးေက်ာ္ ခၽြတ္ထားခဲ့သည့္ ပင္တီႏွင့္ ထမိန္ကို သြားျပန္ယူသည္။
“ျပန္ေတာ့မလို႔လား .. စုမာ …““ျပန္မယ္ေလ အကိုမိုး.. ေဒၚေလးကို ခနဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တာ ..“
ဒီတစ္ခါေတာ့ မိုးေက်ာ္ စုမာကို ေမးခြန္းထုတ္သည့္အၾကည့္ႏွင့္ စူးစိုက္ၾကည့္သည္။ သူ႔အၾကည့္စူးစူးကို မခံနိုင္သည့္ဟန္ႏွင့္ စုမာေခါင္းငုံ႔သြားၿပီး အနားလိပ္ေနသည့္ ပင္တီေလးကိုသာ ျပန္ေျဖေနသည္။ တကယ္ဆို မိုးေက်ာ္ စုမာ ဘာျဖစ္ေနတာလဲဟု ေမးလိုက္ဖို႔ ေကာင္းေသာ္လဲ သူႏႈတ္က ဆြံ့အေနသလို ျဖစ္ေနသည္။ စုမာမွ ျပန္ခ်င္ၿပီဆိုေတာ့လဲ ကိုယ္လဲျပန္ယုံေပါ့ဟု ေတြးလိုက္ၿပီး စုမာခ်ထားခဲ့သည့္ တစ္ရႉးဗူးကို ဆြဲယူကာ လိင္တံပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေပေနသည့္ အရည္ေတြကို ေျခာက္ေအာင္သုတ္သည္။ အေပၚစားတည္းခိုခန္းမို႔ ေရခ်ိဳးခန္းႏွင့္ အိမ္သာတဆက္တည္း ရွိမေနပါ။ ႏွစ္ရြက္ သုံးရြက္သာ က်န္ေတာ့သည့္ တစ္ရႉးဗူးကိုပဲ အေဖာ္ျပဳရသည္။ မိုးေက်ာ္ ပုဆိုးျပန္ဝတ္ၿပီးသည့္ အခ်ိန္တြင္ စုမာက ဆံပင္ေတြကိုေတာင္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျပန္လုပ္ၿပီးေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ မိုးေက်ာ္ အခန္းအျပင္ဘက္ကိုသာ ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
“အကိုမိုး တျခားသြားစရာ ရွိေသးလား …““စုမာနဲ႔ေတြ႕ၿပီရင္ အဘေမာင္ဆီသြားမလားလို႔ စဥ္းစားထားတာ ..““ေၾသာ္ .. ဒါဆိုလဲ စုမာဖာသာစုမာ ျပန္လိုက္မယ္ .. အကို ဒီကေန ကားစီးသြားလိုက္ေပါ့  ““အင္း .. ဒါဆိုလဲ သြားမယ္ … စုမာ ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ ..““အကိုမိုးလဲ ဂ႐ုစိုက္ .. သြားၿပီ .. တာ့တာ …“
တင္သားျပည့္ျပည့္ေတြကို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ႏွင့္ တစ္ခ်က္ခ်င္း ဘယ္ညာပစ္ကာသြားရင္း စုမာထြက္သြားသည္။ စပါယ္ရွယ္ အမ်ိဳးအစားဝင္မို႔ စုမာ ဟိုဘက္လမ္းကို ကူးၿပီးေရာက္သြားသည့္တိုင္ သူမေနာက္ပိုင္းအေနအထားကို လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။ စုမာက ျပန္ေတာ့မယ္ဆိုလို႔သာ သူလဲထြက္လာရတာျဖစ္သည္။ မဟုတ္လၽွင္ မိုးေက်ာ္ စုမာကို ဖင္ေထာင္ခိုင္းၿပီး ေနာက္ကေန တစ္ခ်ီေလာက္ဆြဲခ်င္ေသးသည္။ ရင္ထဲ တရိပ္ရိပ္ျပန္တက္လာသည့္ ဆႏၵကိုခ်ိဳးနိုင္ၿပီး အဘေမာင္အိမ္ဘက္သြားသည့္ ဘတ္စ္ကားတစ္စီးအလာတြင္ အလၽွင္အျမန္တက္လိုက္သည္။ ဘတ္စ္ကားေပၚမွ ဟိုဘက္မွတ္တိုင္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ စုမာကို မေတြ႕ရေတာ့။ သူမလဲ ကားရသြားသည္ႏွင့္ တူသည္။
ေန႔လည္ဘက္ဆို ဘယ္မွမသြားတတ္သည့္ အဘေမာင္ကို မိုးေက်ာ္ သူ႔တို႔ေနသည့္အိမ္အဖီေလးမွာပင္ တန္းေတြ႕ပါသည္။ ထုံးစံအတိုင္း စားစရာလက္ေဆာင္ေတြကို ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႏွင့္ဆြဲလာသည့္ မိုးေက်ာ္ကို အဘေမာင္က အရင္လွမ္းေခၚသည္။
“ေကာင္ေလး .. လာေဟ့ … ““အဘေမာင္ ေနေကာင္းတယ္မွတ္လား …“
မိုးေက်ာ္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီး အဘေမာင္ အုန္းတံျမက္စည္းလုပ္ေနသည့္ ကြပ္ပ်စ္မွာပင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အဘေမာင္သည္ ညဘက္တြင္ ဂိုေဒါင္ေစာင့္ၿပီး ေန႔လည္ဘက္အခ်ိန္တြင္ အုန္းတံျမက္စည္းလိပ္သည္။ သားတစ္ေယာက္၊ သမီးတစ္ေယာက္ရွိေသာ္လဲ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးသည့္ သမီးက ေယာက်္ားျဖစ္သူႏွင့္ ကီလီဘက္တြင္ ေစ်းထြက္ေရာင္းသည္။ အဘေမာင္ႏွင့္ အတူမေန။ ေနလို႔လဲ မရပါ။ အဘေမာင္၏ အိမ္ကုတ္ေလးသည္ တစ္ဖက္တဲအိမ္မွ အဖီထုတ္ထားသည့္ အစြယ္ေလးသာျဖစ္ၿပီး လူပိုတစ္ေယာက္ေနရန္ မလုံေလာက္ပါ။ မိုးေက်ာ္ တစ္ေခါက္ အလည္ေရာက္ဖူးလို႔ ေကာင္းေကာင္းသိေနပါသည္။
“ဘယ္လိုလဲ .. အရာရွိႀကီးအိမ္မွာ အဆင္ေျပလား ..““အဆင္ေျပပါတယ္ .. အဘ .. သူတို႔က ေတာ္ေတာ္ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္ ..““ေအး .. ေအး … ဝမ္းသာတယ္ ေကာင္ေလးရယ္ .. နင္က ငါတို႔လိုဘဝမ်ိဳးထဲကမွ မဟုတ္နိုင္တာ .. ေနရာမွန္ျပန္ေရာက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရမယ္ ..““မေျပာတတ္ပါဘူး .. အဘရယ္ .. “
မိုးေက်ာ္တကယ္လဲ မေျပာတတ္၍ ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ အဘေမာင္အတြက္ ဆိုၿပီး သူယူလာသည့္ အထုပ္ေတြကို လွမ္းေပးသည္။ ေက်းဇူးမေမ့တတ္သည့္ မိုးေက်ာ္ကို ၾကည့္ၿပီး အဘေမာင္ ဝမ္းသာရွာသည္တူသည္။ မိုးေက်ာ္ သီးသန႔္စာအိတ္ႏွင့္ ထုတ္လာသည့္ ေငြကိုေပးေတာ့ လက္မခံရွာေပ။ မိုးေက်ာ္ ကန္ေတာ့ေငြျဖစ္သည့္အေၾကာင္း အတင္းေျပာၿပီး ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကန္ေတာ့မွ တုန္တုန္ရီရီႏွင့္ လက္ခံယူသည္။ ထို႔ေနာက္ အိမ္ထဲကို ယူသြားၿပီး ေရေႏြၾကမ္းအိုးဆြဲ၍ ျပန္ထြက္လာသည္။
“ဒါနဲ႔ .. နင္ .. ဟိုထမင္းဆိုင္က ကေလးမေလးနဲ႔ ေတြ႕ေသးလား ..““ဘာျဖစ္လို႔လဲ .. အဘ “
အဘေမာင္က အေၾကာင္းမရွိပဲ မေျပာဆိုတာသိေနလို႔ မိုးေက်ာ္ အေလးအနက္ပင္ ေမးလိုက္သည္။“အဲဒီေကာင္မေလး .. အခုတေလ မူမမွန္ခ်င္ဘူး .. သူတို႔လမ္းဟိုဘက္ကုန္မာဆိုင္က က်င္စိန္နဲ႔တြဲေနတယ္လို႔ သတင္းၾကားတယ္ ..“
မိုးေက်ာ္ ဒီေတာ့မွ စုမာ၏ အျပဳအမူကို သေဘာေပါက္ရသည္။ သူမက ဒါေၾကာင့္ အင္တင္တင္ျဖစ္ေနတာကိုး။ စိတ္ထဲတြင္ ႏွေမ်ာသလိုျဖစ္မိေတာ့လဲ ဝမ္းနည္းမႈကိုေတာ့ မခံစားရပါ။ ဇာတ္လမ္းရွည္မည့္ ကိစၥတစ္ခု ပ်က္သြားေတာ့ ေအးတာေပါ့လို႔ပဲ ေတြးေနလိုက္သည္။ ေနာက္ထပ္ အေသးစိတ္ထပ္ေမးမေနေတာ့ပဲ အဘေမာင္ႏွင့္ ေရေႏြးေသာက္ရင္းသာ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေတြ ေလၽွာက္ေျပာေနလိုက္သည္။ အခ်ိန္တစ္နာရီနီးပါးမၽွ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီးေနာက္ အဘေမာင္ကို ႏႈတ္ဆက္ကာ ျပန္လာခဲ့သည္။ ဘာရယ္ေၾကာင့္မွန္းမသိ။ မိုးေက်ာ္၏ ရင္ထဲတြင္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးေနသလို ခံစားေနရသည္။ သူသည္ ကူလီသမားေလး မိုးေက်ာ္မဟုတ္ေတာ့၊ ရဲအရာရွိႀကီးအိမ္မွ ဒရိုင္ဘာသမားေလး မိုးေက်ာ္သာ ျဖစ္ေတာ့ေလသည္ …။
************************************
ျပီးးးးးးးးးးးနတ္သားေရးသည္…..