စားခ်င္တာမို႔လားစားခ်င္တာမို႔လား

တပ္တြင္း အစည္းအေဝး ေစာၿပီးလို့ အားေနတဲ့ တစ္ရက္ ဗကမ်ိဳးစည္သူ ပ်င္းလို့ ေဖ့ဘုတ္ ဖြင့္ၿပီး ဟိုပြတ္ ဒီပြတ္ လုပ္ေနတယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က အရာရွိငယ္ လူပ်ိဳေဆာင္မွာ ေနတယ္။ အရာရွိဆိုေတာ့ သီးသန္႔ အခန္း ရတယ္ေလ။ တပ္ရင္းမွူး နဲ႔ အျခားအရာရွိေတြ တိုင္းမွူးလမ္းေၾကာင္း ပါသြားလို့ မ်ိဳးစည္သူ သိပ္အလုပ္မရွိဘူး။ အရာရွိလူပ်ိဳေဆာင္ ဟာ တိတ္ဆိတ္လို့။ ေန႔ခင္းက စားဖိုမွူးလာပို့သြားတဲ့ ပဲဟင္းနဲ႔ ငါးေၾကာ္ႏွပ္ကိုေတာင္ ပ်င္းလို့ မစားေသးဘူး။ ဗိုက္ကလည္း မဆာေသးဘူးကိုး။ ဘီယာေသာက္ရေအာင္လည္း ေန႔ခင္းႀကီးကို မ်ိဳးစည္သူ မေသာက္တတ္။ ပ်င္းစရာေကာင္းလွတဲ့ ေန႔ခင္းပါလား။ ေဖ့ဘုတ္ ေပၚက ေမာ္ဒယ္ေတြကို လိုက္ၿပီး ေရြးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ ေမာ္ဒယ္ေတြပုံကိုသာ ရွာရတာ နိုင္ငံေရး အေၾကာင္းေတြကို မနည္းေရွာင္ေနရတယ္။

မ်ိဳးစည္သူ က တပ္မေတာ္သားေပမယ့္ နိုင္ငံေရး အျငင္းအခုန္ေတြကို ဝါသနာမပါ။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ စစ္သားအလုပ္မဟုတ္ဘူးလို့ သူက ယူဆထားတယ္။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမကိစၥၾကေတာ့ စစ္သားျဖစ္ျဖစ္၊ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြါးမို့လား။ မ်ိဳးစည္သူမွာ အရင္က ရည္းစားရွိတယ္။ သိပ္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို တြယ္ကပ္ခ်ဳပ္ျခယ္လြန္းလို့ လမ္းခြဲလိုက္တယ္။ ဒီေကာင္မေလး က သူ႔ကို ခ်စ္တယ္လို့ မထင္ပါဘူး။ အရာရွိမို့ လိုခ်င္တာလို့ မ်ိဳးစည္သူထင္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူနဲ႔လည္း ျပတ္ၿပီး သိပ္မၾကာဘူး။ ေနာက္တစ္တပ္က အရာရွိ ဗက တစ္ေယာက္နဲ႔ ႀကိဳက္သြားျပန္ေရာ။ မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။ မ်ိဳးစည္သူ ေဖ့ဘုတ္ ၾကည့္ေနရင္း မထင္မွတ္တဲ့ ဓာတ္ပုံတစ္ပုံ တက္လာတယ္။ မက္ေဆ့ က ေနတက္လာတာ။ ေမလမြန္  ဆိုၿပီး ေတာင္ကနဲ တက္လာတာ လန္႔ေတာင္သြားတယ္။

ေမလွမြန္ တဲ့ ဘယ္သူပါလိမ့္။ သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ အမႀကီးတစ္ေယာက္ပါ။ ဘယ္သူက စၿပီး အပ္ မိမွန္းေတာင္ မသိဘူး။ ဘာပို့ပါလိမ့္ ၾကည့္လိုက္ဦးမွ။ ဒီအရြယ္ အမႀကီးေတြ ပို့တာဆို ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ ေမတၱာစာ လူ ၇ ေယာက္ကို ျဖန္႔ေဝပါတို့ ဘာတို့ပဲ ေနမွာပဲ။ “ဟင္” မ်ိဳးစည္သူ႐ုတ္တရက္ ေၾကာင္သြားတယ္။ ပုံက အဲဒီအမႀကီးပုံမွ အစစ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အဝတ္မပါဘူး။ ဝတ္လစ္စလစ္နဲ႔။ အမႀကီး က ပုံထဲမွာ ရီေဝေဝ မ်က္ႏွာနဲ႔ ကင္မရာကို ၾကည့္ေနတယ္။ အသက္က အနည္းဆုံး ၄၅ ေလာက္ရွိၿပီ။ အလွျပင္ထားေသးတယ္။ ခပ္တြဲတြဲ ႏုတ္ခမ္းထူထူမွာ ဆိုးေဆးပါးပါးျခယ္ထားတယ္။ မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္း နည္းနည္းရွိေပမယ့္ ငယ္ငယ္က လွခဲ့တယ္ဆိုတာေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္။ ပါးစပ္ေလးက ဟ သေယာင္ မဟ သေယာင္နဲ႔။

စြဲၿပီး ႏုတ္ခမ္းကို စုပ္နမ္းခ်င္စရာ ၿပီးေတာ့ နို့ႀကီးေတြက အသက္။ ညိဳညိဳ လုံးလုံးထြားထြားႀကီး။ နို့သီးေခါင္းညိဳညိဳႀကီးေတြက ေထာင္ေနသေယာင္။ အပ်ိဳနို့ လိုေတာ့ ခပ္ေသးေသးဘယ္ဟုတ္မလဲ။ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးကို ျဖစ္ညႇစ္ကိုင္ၿပီး ငပဲကို အလယ္ကထည့္ ေညႇာင့္လိုက္ရရင္ အားပါးပါး။ ခါးကေတာ့ နည္းနည္းတုတ္ၿပီး အရစ္ေလးေတြ ေတြ႕တယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ဒီအရြယ္ မွာ ဒီေလာက္ က်န္တာ ေတာ္ေတာ္လွေနၿပီေျပာရမယ္။ ကဲ အဓိက ပစၥည္းႀကီးအေၾကာင္းလာၿပီ။ အေမႊးေတြရိတ္ထားလို့ ေသခ်ာျမင္ေနရတယ္။ သေျပသီးမွည့္ေရာင္ ဘက္ကို ေျပးတဲ့ ညိဳမဲမဲ အကြဲေၾကာင္းႀကီး။ ႏူတ္ခမ္းသားေလးေတြေတာ့ နည္းနည္းထူတယ္။ ခပ္ျပဴးျပဴး အေစ့ေလးကို ေတြ႕တယ္။ ဟူး။ လက္နဲ႔ နိူက္ခ်င္စရာ။

မ်ိဳးစည္သူ ရဲ့ ပစၥည္းႀကီးဟာ ပုဆိုးထဲမွာ တစ္ယမ္းယမ္း နဲ႔ ေထာင္ထ လာၿပီ။ ဘာျပန္ေျပာရမွန္း မသိတာနဲ႔ အဲဒီပုံကို အသည္းေလးေပးလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ခင္ဗ်ားတို့ ခ်က္ေဘာက္ ထဲကို ေစာ္ႀကီးတစ္ေပြက ဝတ္လစ္စလစ္ တကယ့္ ဖူးပုံႀကီး ရိုက္ပို့လာရင္ ဘာလုပ္မလဲ။ ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူးမို့လား။ ၿပီးေတာ့ စာတက္လာတယ္။ “ဟာ သြားပါျပီ မွားပို႔တာ” “ရပါတယ္ အမ။ မရွက္ပါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာပါဘူး” လို့ မ်ိဳးစည္သူ ျပန္ပို့လိုက္တာ။ “ရွက္လိုက္တာ ေသခ်င္တာပဲ ဗိုလ္ႀကီးရယ္။ ကန္ေတာ့ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ကို လွမ္းစတာပါ။” အမႀကီး မေမလွမြန္ နဲ႔ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ ဒီလိုပဲ ခင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ကို ဗိုလ္ႀကီးလို့ မေခၚဘဲ ေမာင္ေလး လို့ ေခၚတယ္။

မ်ိဳးစည္သူလည္း သူ႔ပုံေတြေအာက္မွာ သြားၿပီးေတာ့ မွတ္ခ်က္ေလးေတြ ေရးတယ္။ ရယ္လည္းရယ္ခ်င္တယ္။ ဓမၼစကူးလ္မွာ စာသင္ေပးေနတဲ့ ပုံေလးေတြတင္ထားရင္ သူပို့လာတဲ့ သေျပေရာင္ အကြဲေၾကာင္းနဲ႔ ဆက္ဆီပုံကို ျမင္ၿပီး ရယ္ခ်င္တာပဲ။ ေျပာရဦးမယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က ဒီပုံကို ေဆ့ဗ္ထားတယ္။ လက္နဲ႔ အာသာေျဖတိုင္း မေမလွမြန္ ပုံကို ၾကည့္ၿပီး ဖီးယူရတာပဲ။ တစ္ရက္ မ်ိဳးစည္သူ အရဲစြန္႔ၿပီး စာပို့လိုက္တယ္။ “မေမ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပုံေလးပို့ပါဦး” လို့။ သူက ျပန္ပို့တယ္။ “အမ အေကာင့္ မွာ အမ်ားႀကီးတင္ထားတာေလ” “အဲဒါမဟုတ္ဘူးေလ ဟိုတခါပို့ထားတဲ့ ပုံမ်ိဳးေလးပါ” “ဟာ ရွက္တယ္ကြာ။ ေမာင္ေလး ေတာ္ေတာ္ျဖစ္ေနတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား” မ်ိဳးစည္သူ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူး။ “မင္း မေမ ကို ဘယ္လို သေဘာထားတာလဲ။

မေမ ကို ခ်စ္လို့လား” “ဗ်ာ” “မဗ်ာ နဲ႔ သိပါတယ္။ စား႐ုံပဲ စားခ်င္တာမို့လား။ မေမက လည္း ကိုယ့္ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ တဲ့ သူနဲ႔ တရားဝင္ မတြဲပါဘူး မေၾကာက္ပါနဲ႔” “အဲဒီေလာက္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး မေမ ရယ္။ ပုံေလးၾကည့္ခ်င္လို့ပါ” “မသိဘူးကြာ။ မေမကို စားခ်င္႐ုံ သက္သက္ပဲ စိတ္ထဲထားတဲ့ သူကို မပို့ပါရေစနဲ႔။ တကယ္ခ်စ္ခင္ တက္မက္ တယ္ သံေယာဇဥ္ ရွိတယ္ဆိုမွ စဥ္းစားမယ္။ ေမ လည္း ေမာင္ေလးကို သေဘာက်ပါတယ္” “ဗ်ာ ဟုတ္” အဲဒီေန႔ကေတာ့ ပုံမပို့ေပးဘူး။ ပိုၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းသြားခဲ့တယ္။ မေမလွမြန္ နဲ႔ မ်ိဳးစည္သူတို့ စကားေတြ ေျပာေနရင္းနဲ႔ ခင္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ပုံေလးေတြေရာ ဗီဒီယိုေလးေတြေရာ ရေတာ့တာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ ေမလွမြန္ ရဲ့ ပုံေတြကို ၾကည့္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးဘူး။ နို့ႀကီးေတြကို အျမဲတမ္း စို့ခ်င္တယ္။

ပစၥည္း ညိဳညိဳအာအာႀကီးကိုလည္း ဘယ္လို ကလိုင္းခ်င္မွန္းမသိဘူး။ ဗီဒီယိုထဲမွာ မေမ က အျမဲတမ္း ကလိ ျပတယ္။ အားရွီးနဲ႔ သူ႔ညည္းသံေလးကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အာသာေျဖတိုင္း ေမလွမြန္ ရဲ့ လိင္အဂၤါကလိျပတဲ့ ဗီဒီယိုကို အျမဲဖြင့္ၾကည့္ရတယ္။ ဗီဒီယို ရဲ့ အစမွာ မေမလွမြန္ ဟာ သူ႔ရင္ဖုံးအကၤ ်ီ ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဖြင့္တယ္။ အကၤ်ီကို ဖြင့္တာ ၂ မိနစ္ေလာက္ ၾကာေနေတာ့ အားမလို အားမရေတာင္ ျဖစ္ျဖစ္လာတယ္။ ၾကယ္သီးေတြကို တျဗဳတ္ျဗဳတ္ ဖယ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ဘရာအနက္ေရာင္ထဲက လၽွံထြက္ေနတဲ့ နို့ႀကီး ႏွစ္မႊာကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ေခါင္းမည္းမည္းႀကီး နဲ႔ တုန္ေနတဲ့ နို့ကို နယ္ျပေနတာ အားရစရာႀကီး။ မေမ ဟာ နို့ႀကီးကို နယ္ေနရင္း အားမလို အားမရျဖစ္လာတယ္ ထင္တယ္။ တအီးအီး နဲ႔ ညည္းလာတယ္။

ဘရာဇီယာကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲၿပီး လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။ နို့ကို နယ္ေနရင္းနဲ႔ လုံခ်ည္က ေလ်ာ့က်လာခဲ့တယ္။ လုံခ်ည္ေအာက္မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ အျပာေလးကို ေတြ႕ေနရတယ္။ အျပာေရာင္ ေဘာင္းဘီထဲကို လက္ထည့္ၿပီး အျပင္ကေန နိူက္ျပေနတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အားမရျဖစ္လာၿပီး ေဘာင္းဘီကို လုံးဝခၽြတ္ထုတ္လိုက္တယ္။ အားပါးပါး မ်ိဳးစည္သူ သိပ္ႀကိဳက္တဲ့ သေျပေရာင္ အကြဲေၾကာင္းႀကီး။ အရည္ေတြကို ရႊဲစိေနတာပဲ။ ေပါင္ကို ျဖဲၿပီး အေစ့ထိပ္ကို တဇိဇိ နဲ႔ ပြတ္ျပတယ္။ ေအာ္လိုက္တာလည္း စုံေနတာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ နာမည္ေတာင္ပါေသးတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေလာက္ မ်ိဳးစုံ ပြတ္ျပ၊ ေခ်ျပရင္း သူလည္း ေျခကုန္ လက္ပန္းက်ၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ ဒီဘက္မွာလည္း မ်ိဳးစည္သူ တစ္ေယာက္ၿပီးပါၿပီေပါ့။

မ်ိဳးစည္သူနဲ႔ မေမလွမြန္ တို့ဟာ အြန္လိုင္းမွာ စကားေျပာရင္း တကယ္နားလည္မွု ရလာၾကတယ္။ ဆိုက္ဘာ စုံတြဲေပါ့။ ရည္းစားလည္းမဟုတ္ဘူး။ မိတ္ေဆြ စုံတြဲေပါ့ေလ။ တစ္ရက္ မေမလွမြန္ က ထူးထူးျခားျခားေျပာလာတယ္။ “ေမာင္ေလး မေမ နဲ႔ မေတြ႕ခ်င္ဘူးလား” “ဘယ္လိုေျပာလိုက္တာလဲအမရယ္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ေန႔တိုင္း အမကို ေရာ္ရမ္းမွန္းဆေနရတာပါ ဟီးဟီး” “ေအး မေမ လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ေမာင္ေလး တာဝန္က်တဲ့ ၿမိဳ့ကို ဘုရားဖူးလာမလို့” “ဗ်ာ မေမ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဟာကို ဘယ္လိုေတြ႕ရမတုန္း” “မင္းေတြ႕ခ်င္သလားသာ ေျပာပါ။ သူတို့ ဘုရားသြားဖူးတဲ့ တစ္ရက္ နားခ်င္တယ္ဆိုၿပီး ဟိုတယ္မွာ ေနခဲ့မွာေပါ့” “မေမ တကယ္ေျပာတာေနာ္” မေမလွမြန္ က အင္းလို့ တစ္ခြန္းတည္းေျပာတယ္။ ဗကမ်ိဳးစည္သူ ရင္ေတြေတာင္ တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္တယ္။

ဟယ္လို “ဟုတ္ကဲ့ ေမလွမြန္ ပါရွင့္” “မေမ ကၽြန္ေတာ္ပါ။ မ်ိဳးစည္သူ ပါ မ ရဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဟိုတယ္ေအာက္ကို ေရာက္ေနၿပီ” “ဟာဗိုလ္ႀကီး ေရာက္ေနၿပီလား။ မ က ေရေတာင္ မခ်ိဳးရေသးဘူး။ ေအာက္နားကဆိုင္မွာပဲ ဘီယာပုလင္း နည္းနည္းေလာက္ဝယ္ခဲ့ပါလား။ မ ဟိုတယ္ကေန စားစရာ မွာထားမယ္။ တူးအိုဖိုး ကို တက္ခဲ့ ခ်စ္ေရ” “ဟုတ္ ဟုတ္” မ်ိဳးစည္သူ က ဟိုတယ္ေအာက္နားက ပုလင္းဆိုင္ကေန ဘီယာ ေလးပုလင္း ဝယ္လိုက္တယ္။ လိုလိုမယ္မယ္ အာလူးေၾကာ္ထုတ္ေတြပါ ဝယ္လိုက္ေသးတယ္။ ဟိုတယ္ ဧည့္ႀကိဳကို တူးအိုဖိုး သြားခ်င္လို့ ဆိုၿပီး ေျပာလိုက္ေတာ့ ေကာင္မေလး က အခန္းကို ဖုန္းလွမ္းဆက္ တယ္။ “ဟုတ္ကဲ့ တက္ခဲ့ပါတဲ့ ဆရာ” မ်ိဳးစည္သူ တစ္ခ်က္ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို ေလွကားအတိုင္းပဲ တက္သြားလိုက္တယ္။

တူအိုဖိုး ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ တံခါးေခါက္လိုက္တယ္။ “မ ေရ မ မ” တံခါးပြင့္သြားတယ္။ “ကဲ ေရာက္လာၿပီေပါ့ေလ။ ဝင္ပါရွင္” “မ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ” “ေရတံခြန္သြားမယ္လို့ ေျပာတယ္။ ဟိုမွာ ညအိပ္လိမ့္မယ္။ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ” တကယ္တမ္းေတြ႕ၾကေတာ့ ဘာက စေျပာရမွန္းမသိ။ မေမလွမြန္က ဘီယာပုလင္းတစ္ပုလင္းကို ေဖာက္လိုက္ၿပီး က်န္ပုလင္းေတြကို ေရခဲေသတၱာထဲ ထည့္လိုက္တယ္။ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ဘီယာေသာက္ေနရင္း နဲ႔ သူ႔ၿမိဳ့ ကိုယ့္ၿမိဳ့အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိတယ္မဟုတ္လား။ မ်ိဳးစည္သူ က လုပ္ငန္းစခ်င္ေနေပမယ့္ မစ ေသးဘူး။ အျပင္မွာပါ စကားစျမည္ ရင္းႏွီးသြားဖို့ လိုတယ္ေလ။ ဘီယာေသာက္ရင္းနဲ႔ မ်ိဳးစည္သူက မေမလွမြန္ ရဲ့ လက္ကေလးကို အုပ္ၿပီး ကိုင္လိုက္တယ္။ ေမလွမြန္ျပဳံးေနတယ္။

“ဘယ္လိုလဲ အျပင္မွာ မလွလို့ စိတ္ပ်က္သြားၿပီလား” “ဟာ မဟုတ္ပါဘူး။ လွပါတယ္ မရဲ့” မ်ိဳးစည္သူ နဲ႔ မေမလွမြန္တို့က ယွဥ္ၿပီးထိုင္ေနၾကတာေလ။ မ်ိဳးစည္သူ က မေမလွမြန္ ရဲ့ ပုခုံးကို ဖက္ၿပီး သူ႔ရင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့ မမႀကီးက အလိုက္သင့္ပါလာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဘီယာတစ္ပုလင္း ကုန္သြားခဲ့တယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က ေမလွမြန္ရဲ့ နဖူးေလးကို နမ္းလိုက္တယ္။ လက္က်န္ သနပ္ခါး နံ့ေလးနဲ႔ ေခၽြးနံ့ေလးေပါင္းၿပီးရတယ္။ “ေခါင္းမေလၽွာ္ရေသးဘူး ခ်စ္ရဲ့” “ရပါတယ္မ ရယ္။ မ ကိုပဲ နမ္းခ်င္တာပါ” ဗီဒီယိုထဲမွာပဲ လိင္ကိစၥေတြ ေျပာေနၾကရာကေန ခု အျပင္မွာ ပထမဆုံး ခ်စ္ၾကၿပီေပါ့။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ မေမလွမြန္ရဲ့ ေမးဖ်ားကို ဆက္ခနဲမလိုက္ၿပီး ပါးႀကီးကို နမ္းလိုက္တယ္။ ေမလွမြန္ကလည္း သူ႔ကို ျပန္နမ္းပါတယ္။ သူတို့ တမင္ကို ႏူတ္ခမ္းကို ေရွာင္နမ္းေနၾကတယ္။

ႏူတ္ခမ္းအနမ္းက ၿပီးမွေလ။ ၾကာေတာ့ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ မမႀကီးရဲ့ ပါးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ ႏူတ္ခမ္းေလးက ေထာ္လာတယ္။ မ်ိဳးစည္သူက အေပၚႏူတ္ခမ္းကို ငုံၿပီးေတာ့ စုပ္ပစ္လိုက္တယ္။ မေမလွမြန္ က ခ်က္ျခင္းျပန္မနမ္းေသးဘူး အလိုက္သင့္ေလး ၿငိမ္ခံေနတယ္။ မ်ိဳးစည္သူ က အေပၚႏူတ္ခမ္းကို စုပ္လိုက္၊ သူ႔လၽွာနဲ႔ ထိုးလိုက္ အၾကာႀကီး လုပ္ေနမွ တုန္႔ျပန္မွုေတြ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ လာမယ့္လာေတာ့လည္း ျမန္လိုက္တာ။ ေမလွမြန္ရဲ့ လၽွာႏုႏု လုံးလုံးႀကီးက သူ႔ပါးစပ္ထဲကို ေရာက္လာတယ္။ လၽွာလၽွာျခင္း နမ္းၾကတာ ဆိုတာ လၽွာျခင္းပဲ ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသလိုလို။ “လၽွာေလးထုတ္ေပးပါ မရယ္။ ေမာင္ စုပ္ခ်င္လို့” ေမလွမြန္က ၿငိမ္ေနေပးတယ္။ သူ႔လၽွာႀကီးကို မ်ိဳးစည္သူဟာ တက္တက္မက္မက္ စုပ္လိုက္တယ္။

ေမလွမြန္ ရဲ့ ဖက္ထားတဲ့ လက္ေတြက ပိုၿပီးေတာ့ တင္းက်ပ္လာတယ္။ သူ႔ရဲ့ အိမ္ေနရင္း ဂါဝန္ ရင္ညႊန္႔ၾကားထဲကေန လက္ထည့္လိုက္တယ္။ သူအျမဲကိုင္ၾကည့္ခ်င္ခဲ့တဲ့ နို့ႀကီးေတြပါလား။ “အိပ္ရာေပၚ သြားရေအာင္ ကေလးရယ္” တဲ့။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ မေမလွမြန္ ကို လက္က ဆြဲလာၿပီး အိပ္ရာေပၚ ဆြဲလွဲခ်လိုက္တယ္။ မရေသးဘူး ႏူတ္ခမ္းေတြကို ျပန္နမ္းေတာ့တာပဲ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ အနမ္းေတြက ေတာ္ေတာ္ၾကမ္းလာၿပီ။ နမ္းရင္းနဲ႔ မေမလွမြန္ က သူ႔အေပၚကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ အေပၚကေန ကစ္စ္ေပးေနတာ အားရပါးရ။ မေမလွမြန္ က မ်ိဳးစည္သူရဲ့ ရွပ္အကၤ ်ီ ၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္း လိုက္ျဖဳတ္တယ္။ မ်ိဳးစည္သူဟာ ခုဆိုရင္ အေပၚပိုင္း ဗလာက်င္းနဲ႔။ စစ္သားဆိုေတာ့ အဆီပိုမရွိ၊ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔။ မေမလွမြန္ ရဲ့ ဂါဝန္ႀကီးကို ပင့္ၿပီး ဆြဲခၽြတ္လိုက္တယ္။

ဒါေပမဲ့ မကၽြတ္ပါဘူး။ “ေပးေပး မ ဖာသာ ခၽြတ္လိုက္မယ္” တဲ့။ အားပါးပါး အျမဲတမ္းျမင္ၿပီး လိင္အာသာေျဖခဲ့ရတဲ့ နို့ႀကီးကို အျပင္မွာ ေတြ႕ေနရပါလား။ “ဟာ မင္းကလည္း ခုလိုႀကီး မၾကည့္နဲ႔ကြာ မ ရွက္တယ္” “ၾကည့္ေနက်ပဲဟာ မ ကလဲ” “မတူဘူးကြ။ ခုဟာက အျပင္မွာ ျဖစ္ေနၿပီ” ကိုယ္လုံးတီးနဲ႔ ျဖစ္သြားတဲ့အခါ ဖက္ရတာပိုၿပီး ေကာင္းလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြဟာ လိင္ဆက္ဆံရင္ တစ္ကိုယ္လုံး ခၽြတ္ၾကတာပါ။ ဖက္ထားၿပီး ျပန္နမ္းၾကတယ္။ ႏူတ္ခမ္းက မလႊတ္တမ္းခဲထားၿပီး နမ္းေနရင္း လက္ေတြကလည္း မေမလွမြန္ရဲ့ နို့ႀကီး၂ လုံးကို အားပါးတရ ေခ်ေနမိတယ္။ ညည္းသံေလးေတြ သဲ့သဲ့ၾကားရတယ္။ မေမလွမြန္ဟာ တျဖည္းျဖည္း ထန္လာၿပီးေတာ့ မ်ိဳးစည္သူရဲ့ ေဘာင္းဘီ အျပင္ဘက္ကေန မာေတာင္ေနတဲ့ ပစၥည္းႀကီးကို ပြတ္ေပးေနတယ္။

ႏူတ္ခမ္းခ်င္း စုပ္ၿပီး နမ္းေနတာပဲကို မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ “ကဲ ကေလး မင္းေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္လိုက္ေတာ့ မ လည္း မရွက္ေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ထန္လာၿပီ” ဟာ -ီး ထီေပါက္တယ္ဆိုတာ ဒါကို ေျပာတာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူဟာ မိေမြးတိုင္း ဖေမြးတိုင္း အေနအထားအတိုင္း ျဖစ္သြားေအာင္ ေဘာင္းဘီ၂ ထပ္လုံးကို ခၽြတ္လိုက္တယ္။ ရွယ္ကိုယ္လုံးႀကီးနဲ႔ မေမလွမြန္ဟာ ေအာက္ကို ကုန္းဆင္းသြားၿပီး မာေနတဲ့ မ်ိဳးစည္သူရဲ့ လိင္တံႀကီး ထိပ္ကို ငုံထားလိုက္တယ္။ ပါးစပ္ထဲမွာ ငုံထားၿပီးေတာ့ လၽွာနဲ႔ လိုက္လ်က္ေနတယ္။ “ကန္ေတာ့ေနာ္ မေမ” မေမက ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ထိပ္ဖ်ားကို ငုံထားရာကေန အားရပါးရ စုပ္ထည့္လိုက္တယ္။ ဝါရင့္တာ သိသာတယ္။ ဒီေလာက္ ပါးစပ္ထဲထည့္ စုပ္ေနတာ လုံးဝ သြားနဲ႔ မကိုက္မိဘူး။

က်င္ကနဲ ေနေအာင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းသြားတယ္ဆိုတာ အစုပ္ခံဖူးတဲ့ ငနဲတိုင္း သိပါတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မေမလွမြန္ဟာ ခပ္ျမန္ျမန္ေလးစုပ္တယ္။ စုပ္ၿပီးေတာ့ ပစၥည္းနဲ႔ ပတ္လည္ကို လၽွာနဲ႔ လိုက္လ်က္ေနတာ အားရစရာ ေကာင္းတယ္။ မ်ိဳးစည္သူနဲ႔ ပစၥည္းေတာင့္ႀကီးကို ကိုင္လိုက္ၿပီးေတာ့ ဥေတြကိုေရာ ဖင္ၾကားေတြကိုေရာ လိုက္လ်က္တာပဲ။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ တအားအား စုပ္တသပ္သပ္ နဲ႔ ျဖစ္ေနတယ္။ “မ ရယ္။ နားလိုက္ဦး နို့မို့ဆို မလုပ္ရဘဲနဲ႔ ၿပီးသြားေတာ့မယ္” ေရာ့ အေမာေျပဆိုၿပီး ပါးႀကီးႏွစ္ဖက္ကို နမ္းလိုက္တယ္။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္ဟာ ခိုးစားေနၾကသူေတြနဲ႔ မတူေတာ့ဘဲ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးလိုလို။ နို့စို့မယ္ေနာ္ မ ဆိုၿပီး မ်ိဳးစည္သူက နို့ႀကီးႏွစ္လုံးကို အားပါးတရာ ၾကည့္ေနမိတယ္။ နို့သီးထိပ္ အေတာင့္လိုက္ႀကီးေတြကို အားရပါးရ စို့ေတာ့တာပဲ။

သူမေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ဖက္ကို ျဖစ္ညႇပ္စထားၿပီး တစ္ဖက္ကို စို့ေနတာ။ မေမလွမြန္ ဟာ တအီးအီး တအားအား နဲ႔ ေအာ္တယ္။ ေအာ္တာ မွ တကယ့္ကို ေအာ္တာေနာ္။ ညည္းေနတာမဟုတ္ဘူး။ ဟိုတယ္ခန္း အျပင္က ၾကားမွာေတာင္ ေၾကာက္ရတယ္။ “အား ေမာင္ေလးရယ္။ ကေလးရယ္။ ေကာင္းလိုက္တာ။ အား ေကာင္းလိုက္တာ။ ၾကမ္းၾကမ္းေလး စို့ပါကြာ မင္းကလည္း အား အား အား အား။ အေမေလး အား ရွီး ရွီး” နို့ႀကီးေတြဟာ ႀကီးေပမယ့္ ေပ်ာ့တြဲတြဲႀကီးေတြမဟုတ္ဘူး။ နို့စို့လို့ ေကာင္းလိုက္တာ။ မ်ိဳးစည္သူ မေနနိုင္ေတာ့ဘူး။ အျမဲတမ္းေတြ႕ေနက် သေျပေရာင္ အဖုတ္အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို လၽွာနဲ႔ လ်က္ေတာ့မယ္။ မ်ိဳးစည္သူ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ဆင္းသြားေတာ့ မေမလွမြန္က အလိုက္တသိ ေပါင္ကို ကားေပးတယ္။

အားပါးပါး ပစၥည္းႀကီးက အြန္လိုင္းမွာေတြ႕ခဲ့တုန္းကအတိုင္းပဲ လွလိုက္တာ။ အေမႊးေတြလည္း ရိတ္ထားတယ္။ မ်ိဳးစည္သူ ဟာ အရည္ေတြရႊဲေနတဲ့ ဟာႀကီးကို မရြံနိုင္ေတာ့ဘူး။ သူလည္း တအားထန္ေနၿပီေလ။ အားရပါးရ လ်က္ခ်လိုက္တယ္။ လက္မႏွက္ဖက္နဲ႔ ျဖဲထားၿပီးေတာ့ ျပဴးထြက္လာတဲ့ အေစ့ကို ကစ္ဆင္ ေပးတာ။ လၽွာနဲ႔ လည္း အေပၚေအာက္ ပြတ္ခ်ေပးတယ္။ မေမလွမြန္လား။ ဖီးတက္တာမွ ဖင္ႀကီးႏွစ္လုံးကို တုန္ေနတာပဲ။ တုန္တက္ေနတာ။ “ေမာင္ေလးရယ္ ေတာ္လိုက္တာ ေတာ္လိုက္တာ” နဲ႔ပဲ ေျပာေနတယ္။ လက္ခလယ္နဲ႔ အဖုတ္ေခါင္းႀကီးထဲကို ထိုးထည့္ရင္း လၽွာနဲ႔ လည္း ထိပ္ဖ်ားကို စုပ္ေပးေနေတာ့ မေမလွမြန္မွာ ဘာေတြ ေအာ္မိလို့ ေအာ္မိမွန္းကို မသိေတာ့ဘူး။ တရွီးရွီး တရွားရွားနဲ႔။ ကဲ လုပ္ငန္းစေတာ့မယ္ ။

ေလွႀကီးထိုး ရိုးရိုးပဲေလ။ အေပၚကေန ပစၥည္းကို အရင္းကေနကိုင္ၿပီး မေမလွမြန္ ရဲ့ အဖုတ္ရည္ ရႊဲရႊဲႀကီးကို ေတ့လိုက္တယ္။ “ျဖည္းျဖည္းထည့္ေနာ္ ကေလး။ မ က မလုပ္တာ ၾကာၿပီ” လို့ ေျပာတယ္။ ဇိကနဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိုးထည့္လိုက္တယ္။ ပထမပိုင္းေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္လုပ္တာေပါ့။ မေမလွဟာ မ်က္လုံးေလး ေမွးလို့ တိုးတိုးေလး ညည္းရင္းခံေနတယ္။ ခဏေနေတာ့ သူလည္း ဖီးတက္လာပုံရတယ္။ ေအာက္ကေန ျပန္ေဆာင့္ေပးေနတယ္။ ပစၥည္းႀကီးႏွစ္ခုလုံးဟာ တဏွာရည္ေတြ ထန္ေနတာမို့ တဗြက္ဗြက္နဲ႔ အသံေတြ ျမည္ေနတဲ့။ မေမလွမြန္ က ေအာ္လိုက္၊ မ်ိဳးစည္သူက ညည္းလိုက္နဲ႔ တကယ့္အားရစရာႀကီးေပါ့။ “မ ေလးဘက္ေထာက္ေပးပါလား” ေခါင္းၿငိမ့္ရင္း ေလးဘက္ေထာက္ေပးတယ္။ ဖင္လုံးႀကီးဟာ ေကာ့ေနတာပဲ။

ဖင္ႀကီးကို ကိုင္ၿပီး လုပ္ရတာလည္း တမ်ိဳးေကာင္းတာပဲ။ “ေမာင္ေလးေရ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးနဲ႔ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္လိုက္ ၿပိဳင္တူၿပီးရေအာင္ မမ ၿပီးေတာ့မယ္” မ်ိဳးစည္သူလည္း စိတ္ကို လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ဆက္တိုက္ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔တကိုယ္လုံးက အေၾကာေတြ တုန္ယီၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ သုတ္ရည္ေတြလည္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ပန္းထြက္သြားတယ္မသိဘူး။ “ဆြဲမထုတ္နဲ႔ဦး ေမာင္ေလးရယ္။ မ ကို ဖက္ထားေပးပါ” တဲ့ ေျပာတယ္။ ေနာက္ကေန ပစၥည္းကို ထည့္ထားၿပီး ခါးကေန ဖက္ထားေပးတယ္။ မေမလွမြန္က ေခါင္းကို လွည့္ၿပီး မ်ိဳးစည္သူနဲ႔ ေမးဖ်ားကို ၾကင္ၾကင္နာနာေလး နမ္းလိုက္တယ္။ “ေတာ္လြန္းလို့ ဆုခ်တာေနာ္ ေကာင္ေလး” တဲ့ …… ျပီးပါျပီ။