ရံုးစည္းကမ္း

သူဇာတစ္ေယာက္ အိပ္ရာနိုးနိုးျခင္း နာရီၾကည့္ၿပီး လန႔္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ အမွန္က ၆နာရီ ထရမွာ ခု ရနာရီမတ္တင္းေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ။ ေသခ်ာတယ္ ဒီေန႔႐ုံးေနာက္က်ၿပီ။ သူဇာ အိပ္ရာသိမ္းရင္း ေရခ်ိဳးဖို႔ျပင္ရင္းစဥ္းစားေနရၿပီ။

သူဇာတို႔႐ုံးကစည္းကမ္းတင္းက်ပ္တယ္။ ႐ုံးေနာက္က်တာကိုလုံးဝလက္မခံဘူး။ ဆုေပးဒဏ္ေပးစနစ္ကို အမွန္တကယ္က်င့္သုံးတဲ့႐ုံးပါ။
သူဇာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုျမန္ေျပးဝင္လိုက္တယ္။ ဝတ္ထားတဲ့ ဂါဝန္ေလးကိုေခါင္းေပၚကေနေက်ာ္ၿပီးခၽြတ္လိုက္တယ္။ ပင္တီအျဖဴေလးရယ္ ဘရာအျဖဴေလးရယ္ပဲပါတဲ့ အသားျဖဴျဖဴ ကိုယ္လုံးလွလွေလးကမွန္ထဲမွာေပၚလာပါတယ္။ သူဇာ့ကိုယ္လုံးေလးက

အရမ္းအပိန္ႀကီးလည္းမဟုတ္ အကိတ္ႀကီးလည္းမဟုတ္ဘဲ ၾကည့္ေကာင္း႐ုံ ျပည့္ျပည့္ေလးပါ။ နို႔ေလးေတြကလည္း လုံးလုံးေလးေတြ ၃၄ဆိုက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ မွန္ထဲမွာကိုယ့္ကိုကိုယ္ျမင္ေနရေပမယ့္ သူဇာစိတ္ကူးမယဥ္အား။

ဘရာနဲ႔ပင္တီကိုအျမန္ခၽြတ္ခ်ၿပီးေရကိုတဝုန္းဝန္းနဲ႔ေလာင္းခ်ိဳးလိုက္တယ္။
ေရလဲထမီေလးကိုရင္လ်ား တဘက္ေလးပတ္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကိုျပန္ဝင္လာၿပီး အဝတ္အစားလဲဖို႔ျပင္ရပါတယ္။
ဟယ္ ေသပါၿပီ
သူဇာ တစ္ေယာက္တည္း ေရရြတ္မိလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူ႔အဝတ္ဘီရိုထဲမွာ အတြင္းခံတစ္ထည္မွမရွိ။ အားလုံးအဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲမွာ။ တစ္ထည္မွ မေလၽွာ္ရေသး။ ဒီေန႔ေတာ့ ၿဂိဳလ္ဝင္တာပဲလို႔ေတြးလိုက္ၿပီး အဝတ္ေဟာင္းျခင္းထဲကိုၾကည့္လိုက္တယ္။

ဟုတ္တယ္ေလ မဝတ္ဘဲသြားလို႔မွမရတာ။ မေလၽွာ္ရေသးတာတစ္ထည္ပဲဝတ္သြားရေတာ့မယ္။ အဝတ္ျခင္းထဲေမႊလိုက္ၿပီး ေဘာ္လီအျဖဴတစ္ထည္နဲ႔ ပင္တီအျဖဴတစ္ထည္ဆြဲထုတ္ၿပီး နမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။ သိပ္မနံေသး။ ေရေမႊးနည္းနည္း ကူရင္အဆင္ေျပမယ္ဆိုၿပီး

ဒါပဲဝတ္လိုက္တယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ႐ုံးေနာက္က်တဲ့အေၾကာင္းေခါင္းထဲေရာက္ၿပီး စိတ္ပူလာတယ္။ စိတ္ပူေပမယ့္ ရင္ခုန္သလိုလည္းျဖစ္ေနျပန္ေရာ။ ရႈပ္ပါတယ္ မစဥ္းစားတာပဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး အိမ္ကျမန္ျမန္ထြက္ခဲ့လိုက္တယ္။
႐ုံးေရာက္ေတာ့ သူဇာေခၽြးေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ဒီေန႔မွ ေနကပူ၊ ႐ုံးကေနာက္က်၊ ဘတ္စ္ကားကက်ပ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင္းတာပဲ။ လက္ေဗြႏွိပ္ဖို႔ ဝန္ထမ္းေရးရာဌာနကို သြားတဲ့လမ္းတစ္ေလၽွာက္ သူဇာရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္။

ေအာက္ခံပင္တီထဲမွာလည္း စိုစိစိျဖစ္ေနတယ္။ ေခၽြးေတြပဲလား ရင္ခုန္လို႔ အရည္ေတြထြက္ေနတာလားေတာ့မသိ။
မသူဇာ ဒီေန႔ ၄၅မိနစ္ေနာက္က်တယ္ေနာ္။ ဝန္ထမ္းေရးရာက ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္။
အင္းညီမေလးေရ အမ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔။ ဒီေန႔ေတာ့သြားပါၿပီဟယ္။ သူဇာက မ်က္ႏွာေလးနီနီနဲ႔ျပန္ေျပာတယ္။
အင္းအမေရ ၿပီးရင္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးကို သြားလိုက္ေနာ္။ ေကာင္မေလးကသူ႔တာဝန္အတိုင္း သူဇာ့ကိုသတိေပးလိုက္တယ္။
သူဇာတို႔႐ုံးက စည္းကမ္းတင္းက်ပ္ၿပီး အျပစ္ေပးတာလည္းၾကမ္းတယ္။ လခေကာင္းလို႔သာ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာတာ။ ႐ုံးေနာက္က်ရင္လည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးေလ့ရွိတယ္။ ႐ုံးေနာက္က်တဲ့ဝန္ထမ္းေတြက စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာနကို

သတင္းပို႔ရတယ္။
သူဇာလည္း ဝန္ထမ္းေရးရာကေကာင္မေလးကို ေခါင္းညိမ့္ျပၿပီး စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးဌာနကိုသြားလိုက္တယ္။ သူဇာေရာက္သြားေတာ့ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးမွာ လူသိပ္မရွိေတာ့ဘူး။ သူဇာတို႔႐ုံးမွာ မိန္းကေလးေတြပဲမ်ားေတာ့ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးမွာလည္း

အရာရွိမမေတြပဲထိုင္တယ္။ ႐ုံးေနာက္က်စာရင္းကို ၾကည့္ေနတဲ့ အရာရွိမမကသူဇာ့ကိုႏႈတ္ဆက္တယ္။
မမ – သူဇာေရာက္လာၿပီလား။
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ။ ဒီေန႔ေနာက္က်သြားလို႔။
မမ – အင္း ေျပာစမ္းပါဦး ဘာလို႔ေနာက္က်တယ္ဆိုတာ။
သူဇာလည္း မလိမ္တတ္တာနဲ႔
သူဇာ – အိပ္ယာထတာေနာက္က်သြားလို႔ပါမမ။
မမ – ဟင္ သူဇာရဲ့ အလုပ္ကို ေသခ်ာစီစဥ္မွေပ့ါ။ အခုက အလုပ္ကိုမေလးစားသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းေတြလည္းသူဇာသိေနတာပဲ။
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ သမီးမွာ အျပစ္ရွိပါတယ္။
မမ – ေအး အျပစ္ရွိမွန္းသိရင္ေကာင္းတာေပါ့။ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းေတြကို သူဇာလည္းသိေနတာပဲ။ သူဇာက အခု႐ုံးေနာက္က်ေတာ့ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္းအမွတ္ ၇ ကိုေဖာက္ဖ်က္တာ။ အမွတ္ ၇ ေဖာက္ဖ်က္ရင္ ဘယ္လို အျပစ္ေပးလဲ။
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ ဝန္ထမ္းစည္းကမ္း အမွတ္ ၇ က ႐ုံးခ်ိန္ကိုေလးစားလိုက္နာျခင္းပါ။ အမွတ္ ရကိုေဖာက္ဖ်က္ရင္ေတာ့ ၁ မိနစ္ကေန ၃၀ မိနစ္အထိ ေနာက္က်ျခင္းအတြက္ နားရြက္ဆြဲထိုက္ထ ကို ေနာက္က်တဲ့အခ်ိန္ အတိုင္းလုပ္ရပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္ေနာက္က်ရင္

၁၀ ခါေပါ့။ ၃၀ မိနစ္အထက္ေနာက္က်ျခင္းအတြက္ကေတာ့ နားရြက္ဆြဲထိုင္ထ ကို ေနာက္က်တဲ့အခ်ိန္ ၂ဆလုပ္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ႀကိမ္ဒဏ္ ၆ ခ်က္ပါ။
သူဇာ ရွက္ရွက္နဲ႔ေျပာျပတာကို အရာရွိမမက ေသခ်ာနားေထာင္ေနၿပီး
မမ – ေနာက္ေတာ့ေကာ
ဒီတစ္ခုကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရွက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ သူဇာမ်က္ႏွာနီသြားၿပီး
သူဇာ – ေနာက္က်တဲ့ဝန္ထမ္းက ေနာက္က်တဲ့ေန႔မွာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ရပါဘူး။ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးအရာရွိေရွ႕မွာခၽြတ္ၿပီး အပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ညေန႐ုံးဆင္းမွျပန္လာဝတ္ရပါတယ္မမ။
မမ – ေကာင္းၿပီ ဒီေန႔ သူဇာ က ၄၅မိနစ္ေနာက္က်တဲ့အတြက္ ႀကိမ္ဒဏ္ ၆ ခ်က္၊ နားရြက္ဆြဲထိုင္ထ အႀကိမ္ ၉၀ နဲ႔ ၿပီးရင္ ဒီေန႔ ဒီမွာ ပင္တီခၽြတ္ခဲ့ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား။ ၿပီးရင္ ဒီမွာလက္မွတ္ထိုး။
သူဇာ့အျပစ္ဒဏ္ကို အေသးစိတ္ေရးထားတဲ့ စာရြက္ကို ဖတ္ျပၿပီး သူဇာ့ကိုလက္မွတ္ထိုးခိုင္းပါတယ္။
လက္မွတ္ထိုးေပးၿပီးေတာ့ မမက ထိုင္ရာကေနထၿပီး သူဇာ့ကိုသူနဲ႔လိုက္ခဲ့ဖို႔ေျပာပါတယ္။ သူဇာလည္းမမေခၚရာေနာက္ကို ေခါင္းေလးငုံ႔ၿပီးလိုက္သြားမိပါတယ္။ သူတို႔ဦးတည္တဲ့ေနရာကေတာ့ ႐ုံးေရွ႕ကြင္းျပင္ကိုေပ့ါ။ ႐ုံးေရွ႕ကြင္းျပင္မွာက ဝန္ထမ္းေတြစုေပါင္းၿပီး

လုပ္ရတာရွိရင္ တန္းစီရတဲ့ေနရာပါ။ ကြင္းရဲ့ ေဘးတစ္ဖက္မွာေတာ့ လူတစ္ရပ္နီးပါးျမင့္တဲ့တိုင္လုံးေတြရွိပါတယ္။ မမ ကသူဇာ့ကိုတိုင္လုံးေတြရွိတဲ့ဖက္ေခၚလာပါတယ္။
မမ – ကဲသူဇာဘာလုပ္ရမလဲသိတယ္ေနာ္၊
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ
သူဇာ လည္းျပန္ေျဖလိုက္ရင္း တိုင္လုံးတစ္လုံးကိုဖက္လိုက္ပါတယ္။ မမက သူဇာ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို တိုင္လုံးမွာတြဲထားတဲ့လက္ထိပ္နဲ႔ လက္ထိပ္ခတ္လိုက္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီတိုင္လုံးေတြက ဝန္ထမ္းေတြကို ႀကိမ္ဒဏ္ေပးတဲ့ ေနရာပါ။ ႀကိမ္ဒဏ္ခံရမယ့္ဝန္ထမ္းက

တိုင္ကိုဖက္ထားရတယ္။ တိုင္မွာအေသတပ္ထားတဲ့လက္ထိပ္နဲ႔ ခတ္ပါတယ္။ ၿပီးရင္ ဝန္ထမ္းရဲ့ ေအာက္ပိုင္းမွာဝတ္ထားတဲ့အဝတ္ေတြကိုခၽြတ္ခ်ပါတယ္။ ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ကိုမွ ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္တာပါ။
အခုလည္းသူဇာဖက္ထားၿပီဆိုေတာ့ မမက သူဇာ့ ယူနီေဖါင္း စကတ္ကို ခၽြတ္ခ်လိုက္ပါတယ္။ သူဇာလည္းေတာ္ေတာ္ရွက္ေနပါတယ္။ ရွက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရင္ေတြလည္းအရမ္းခုန္ေနပါတယ္။ ပင္တီထဲမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲေနေလာက္ၿပီ။ မမက

သူဇာ့ပင္တီကိုခၽြတ္ခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
မမ – သူဇာညည္းေတာ္ေတာ္ရြေနပါလား။ ပင္တီမွာအရည္ေတြကိုရႊဲေနတာပဲ။ ညည္းကိုေကာင္းေကာင္းတြယ္ရမယ္။ ဒီေလာက္ရြေနတဲ့ေကာင္မ ဒီေန႔ေတာ့ ငါ့ႀကိမ္လုံးစာမိၿပီေပါ့။
သူဇာလည္းေတာ္ေတာ္ရွက္သြားတယ္။ သူ႔ကိုသူလည္း နားမလည္နိုင္ေတာ့ဘူး။ ရတန္း ၈တန္းတည္းက ဒဏ္ေပးခံရ အရိုက္ခံရတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ဒီလို ရင္ခုန္ၿပီး အဖုတ္ေလးထဲမွာအရည္ေတြရႊဲလာေနၾက။ သူဇာစဥ္းစားေနတုန္းမွာပဲ မမက

ေဘးကစင္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ႀကိမ္လုံးေတြထဲက လက္သန္းလုံးေလာက္တုတ္ၿပီး သုံးေပရွည္တဲ့ႀကိမ္လုံးကိုယူလိုက္တယ္။ ေလထဲမွာ တရႊမ္းရႊမ္းနဲ႔ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ကစားလိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲသူဇာ့အဖုတ္ထဲကေန အရည္ေတြအိကနဲထြက္လာျပန္တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း

တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္သလိုႀကီးခံစားေနရတယ္။
မမက ႀကိမ္လုံးကို သူဇာ့ဖင္ေျပာင္ေျပာင္ေပၚတင္ၿပီး လက္ဆခ်ိန္ေနပါတယ္။ ဖင္ေပၚမွာ ႀကိမ္လုံးေအးေအးလာထိတာကိုခံစားေနရတဲ့သူဇာကေတာ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ၿပီးအာေတြေျခာက္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲမမက ႀကိမ္လုံးကို အားနဲ႔လႊဲၿပီး ရိုက္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ရႊီ….. ရႊမ္း……
ပစ္မွတ္ကို တည့္တည့္မတ္မတ္နဲ႔ထိသြားတဲ့ ႀကိမ္လုံးရဲ့အသံကေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ သူဇာလည္း ဖင္မွာ မီးစနဲ႔အထိုးခံလိုက္သလို ပူၿပီး စပ္သြားပါတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း အ လို႔ညည္းမိပါတယ္။ ျပည့္တင္းၿပီး ျဖဴေဖြးေနတဲ့ဖင္ေပၚမွာေတာ့

အရွိုးရာနီနီေလးတစ္ေၾကာင္းက ကန႔္လန႔္ျဖတ္ေပၚလာပါတယ္။ မမရဲ့လက္ဆေကာင္းေတာ့ ဖင္ႏွစ္ဖက္စံလုံးကို ထိခ်က္ကမၽွမၽွတတထိၿပီး အရွိုးရာကလည္း ဟိုဖက္ဒီဖက္ညီပါတယ္။ ပထမဆုံးတစ္ခ်က္ဆိုေတာ့ ဖင္အေပၚပိုင္း

ခါးမေရာက္ခင္ေလးကိုတြယ္ထည့္လိုက္တာပါ။
မိနစ္ဝက္ေလာက္နားၿပီး ေနာက္တစ္ခ်က္က ရႊမ္းကနဲ ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီတစ္ခါ အရွိုးရာက ပထမတစ္ခုနဲ႔ လက္မဝက္ေလာက္ျခားၿပီး ေပၚလာပါတယ္။ သူဇာလည္း ဖင္မွာ ေတာ္ေတာ္ပူစပ္ေနၿပီး အရမ္းနာတာကိုခံစားေနရပါတယ္။ ဒါမဲ့အဖုတ္ထဲမွာေတာ့

အရည္ေတြထြက္ေနဆဲပါ။ စိတ္ထဲမွာလည္း လိုခ်င္တာရလိုက္သလို ခံစားေနရပါတယ္။
ႏွစ္ၿပီးေတာ့ သုံး၊ ၿပီးေတာ့ ေလး ၿပီးေတာ့ ငါး၊ ၿပီးေတာ့ေျခာက္ ရိုက္ခ်က္ေတြက အခ်ိန္မွန္မွန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဖင္ေပၚမွာေတာ့ အရွိုုးရာနီနီ ေျခာက္ခ်က္က ညီညီေလးေပၚေနပါတယ္။ မမက သူဇာ့ကိုလက္ထိပ္ျဖဳတ္ေပးရင္း
မမ – ဘယ္လိုလဲသူဇာ၊ ငါ့လက္ဆကေတာ့ ေသခ်ာၿပီးသားပဲ နင္ တစ္ပတ္ေလာက္ထိုင္တိုင္းငါ့ကိုသတိရေနလိမ့္မယ္။
သူဇာ့ – ေတာ္ေတာ္နာပါတယ္ မမရယ္၊ သူဇာေနာက္ကိုစည္းကမ္းလိုက္နာပါ့မယ္။
မမ – ေအး မၿပီးေသးဘူး အခုမွအစပဲရွိေသးတာ၊ ေဘာင္းဘီနဲ႔ စကတ္ျမန္ျမန္ဝတ္စမ္း။
သူဇာလည္း ေျခေထာက္မွာပုံေနတဲ့ပင္တီနဲ႔ စကတ္နဲ႔ကို ေကာက္ဝတ္လိုက္ပါတယ္။
မမ – ၿပီးရင္ ကြင္းအလယ္ကိုသြား။ နားရြက္ဆြဲထား ငါဒီက အမွတ္စဥ္မွတ္မွ စလုပ္မယ္ၾကားလား။
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ
ျပန္ေျဖရင္း ကြင္းအလယ္ကိုလာခဲ့တယ္။ ေနကေတာ့ အရမ္းပူေနၿပီ ကြင္းအလည္မွာ ဘာ အရိပ္မွလည္းမရွိဘူး။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာေရာက္ေတာ့ နားရြက္ဆြဲၿပီးရပ္ေနလိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ မမဆီက တစ္လို႔ အသံထြက္လာတာနဲ႔သူဇာလည္း

ထိုင္ထတစ္ခါစလုပ္လိုက္တယ္။ ေသခ်ာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီးမွ ျပန္ထရတာပါ။ ညာလို႔မရပါဘူး။ ညာေနတယ္ထင္ရင္ အမွတ္စဥ္က တက္မသြားပဲ အခါခါျပန္လုပ္ရေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ အမွတ္စဥ္အတိုင္းလုပ္လာတာ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ သူဇာ ဒူးေတြေခ်ာင္ၿပီး

ေမာေနၿပီ ေခၽြးေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ေဘာ္လီခါးရွည္ဝတ္ထားေတာ့ ေခၽြးက ယူနီေဖာင္းအက်ၤီအေပၚနားေလးေတြပဲစိုတယ္။ ဒါမဲ့ ရင္သားေတြမွာ ေဘာ္လီက ေခၽြးစိုၿပီး စိုစိစိုစိနဲ႔ကပ္ေနတာေတာ့ ခံစားရတယ္။ ေအာက္ပိုင္းမွာေတာ့

ပင္တီတစ္ထည္လုံးရႊဲေနၿပီ။ ေခၽြးေကာ အရည္ေတြေကာေပ့ါ။
အဲဒီလိုနဲ႔လုပ္လာလိုက္တာ ၉၀ ျပည့္မွပဲ ရပ္ေတာ့တယ္။ သူဇာလည္း မမဆီျပန္သြားလိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးေတာ့ ေခၽြးေတြရႊဲေနတာေပ့ါ။ မမနဲ႔အတူ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး႐ုံးခန္းကို ျပန္လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႐ုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ မမက
မမ – ကဲသူဇာ ညည္းပင္တီခၽြတ္ထားၿပီး ဒီ အိတ္ထဲထည့္ခဲ့။ ညေနမွျပန္လာဝတ္။
သူဇာ – ဟုတ္ကဲ့မမ
သူဇာလည္း ေခၽြးေတြရႊဲနစ္ေနတဲ့ပင္တီကိုခၽြတ္ၿပီး အိတ္ထဲထည့္ၿပီး မမကိုေပးလိုက္ပါတယ္။
ယူနီေဖာင္း စကတ္ မီးခိုးေရာင္ေလးက အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးဆိုေတာ့ သူဇာ့ ဖင္ေတြက လုံးၿပီးေျပာင္ေနပါတယ္။ စကတ္က ခပ္ၾကပ္ၾကပ္ခ်ဳပ္ထားတာလည္းပါတာေပ့ါ။ သူဇာလည္း ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ႐ုံးခန္းကိုလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဖင္ကအရွိုးရာေတြကေတာ့

ေခၽြးနဲ႔ထိၿပီးစပ္ေနတယ္။ ဒူးေတြလည္းေခ်ာင္ေနလို႔ မနည္းအားတင္းၿပီးလမ္းေလၽွာက္ရတယ္။ သူ႔ထိုင္ခုံကိုျမင္ေတာ့ သူဇာနည္းနည္းလန႔္သြားတယ္။ ဒါမဲ့ တေနကုန္ရပ္ေနလို႔မျဖစ္တာနဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲထိုင္ခ်လိုက္ပါေတာ့တယ္။ ဖင္နဲ႔ခုံထိတယ္ဆိုရင္ပဲ

ထမခုန္မိေအာင္ စိတ္မနည္းတင္းလိုက္ရတယ္။ နာတာမွေတာ္ေတာ္နာတာ။ ဒီအရသာကို သူဇာတစ္ေယာက္ တစ္ပတ္ေလာက္ခံစားေနရေတာ့မယ္ေလ…..

သူဇာတစ္ေယာက္ထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ထမင္းစားသြားဖို႔ကို မဝံံ့မရဲျဖစ္ေနမိတယ္။ သူဇာတို႔႐ုံးမွာက ကန္တင္းမရွိဘူး။ ႐ုံးအျပင္ကဆိုင္မွာသြားစားရမွာ။ ေယာက္်ားေလးေတြအမ်ားႀကီးရွိတဲ့ဆိုင္ကိုသြားဖို႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါတဲ့သူဇာ မဝံ့မရဲျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္ထဲမွာသြားခ်င္သလိုလည္းျဖစ္ေနတယ္။ ေဝခြဲမရျဖစ္ေနတာေပ့ါ။ ဒါမဲ့ ခါတိုင္းသြားေနၾကသူငယ္ခ်င္းေတြက လာေခၚေတာ့ သူဇာလည္း စိတ္တင္းၿပီးလိုက္သြားလိုက္တယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားေနတယ္။ ေယာက္်ားေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ။ သူဇာ့ ယူနီေဖာင္းစကတ္ကက်ပ္ေတာ့ ေဘာင္းဘီမပါတာသိသာေနတယ္ထင္တယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြအားလုံးရဲ့မ်က္လုံးက သူဇာ့ဆီပဲေရာက္ေနသလိုပဲ။ ဒါမဲ့သူဇာ့စိတ္ထဲမွာ ရင္ခုန္သလိုျဖစ္ေနၿပီး အဖုတ္ထဲမွာလည္းအရည္ေတြထြက္ေနတာခံစားေနရတယ္။
ထမင္းစားၿပီးျပန္လာတဲ့သူဇာ့ စကတ္ကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္ အကြက္ေသးေသးေလးတစ္ခုကိုျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ အဖုတ္ကအရမ္းစိုေနတာကိုး။
တစ္ေန႔လည္လုံးအလုပ္ေတြလုပ္ၿပီး ႐ုံးဆင္းခ်ိန္က်သူဇာ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရး႐ုံးခန္းကိုသြားလိုက္သည္။ ႐ုံးခန္းထဲမွာ အျပစ္ေပးခံရတဲ့ေကာင္မေလးေတြ ေဘာင္းဘီလာျပန္ဝတ္ၾကတာေတြ႕ရသည္။ သူဇာလည္း အရာရွိမမေတြဆီသြားၿပီး ဝန္ခံခ်က္မွာလက္မွတ္ထိုးလိုက္ပါတယ္။ ပင္တီေတြထားတဲ့ ပုံးထဲက ကိုယ့္ပင္တီကိုေရြးၿပီး ထုတ္လိုက္သည္။ မနက္ကေခၽြးေတြအရမ္းစိုေနတဲ့ပင္တီကို ပလပ္စတစ္အိတ္ထဲထည့္ထားေတာ့ အန႔ံကေတာ္ေတာ္ဆိုးေနသည္။ ပင္တီက အရင္တစ္ရက္လည္းဝတ္ထားၿပီးသားေလ။ ဒါမဲ့သူဇာလည္း ဒီပင္တီကိုပဲ ကုန္းၿပီးဝတ္လိုက္ရသည္။ အရိုက္ခံထားရတဲ့ဖင္က ပင္တီနဲ႔ထိေတာ့ ေတာ္ေတာ္စပ္သြားတယ္။ အဲဒီလိုစပ္သြားလိုက္တိုင္း သူဇာ့ အဖုတ္ထဲမွာ က်ဥ္ကနဲျဖစ္ၿပီးအရည္ေတြထြက္ထြက္လာတတ္တယ္ေလ။
ဘတ္စ္ကားေပၚေရာက္ေတာ့ သူဇာစိတ္ထဲ မလုံမလဲျဖစ္ေနမိသည္။ စိတ္ထင္လို႔ပဲလားမသိ ကိုယ့္ဆီက ေခၽြးေစာ္နံေနတယ္လို႔ခံစားေနရတယ္။ စိတ္ထဲကနည္းနည္းရွက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာကနည္းနည္းနီလာသည္။ ညေနပိုင္းလည္း ဘတ္စကားကက်ပ္ၿပီး ရာသီဥတုကပူလွသည္။ သူဇာလည္း စိတ္ထဲမွာ ဘာလိုလိုႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ေခၽြးေတြလည္းထပ္ထြက္လာသည္။ ေခၽြးေတြထိလို႔လားေတာ့မသိ ဖင္က အရွိုးရာေတြကစပ္ေနသည္။ ပင္တီကလည္းစိုၿပီးကပ္ေနသည္။ သူဇာ့စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။ အာေခါင္ေတြလည္းေျခာက္ၿပီး လူက ဟိုနားကယားသလို ဒီနားကယားသလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒီေန႔ကားေပၚမွာ ထိုင္ခုံရလို႔ေတာ္ေသးတယ္။ မဟုတ္ရင္ ဘယ္လိုမွ အိေျႏၵရမွာမဟုတ္။ အခုေတာင္မွ အဖုတ္နဲ႔ ေပါင္ခြၾကားက အရမ္းယားေနလို႔ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ၿပီး လက္ကိုင္အိတ္ကို ေပါင္ေပၚတင္ထားရသည္။ ကားကလူပိုက်ပ္လာသည္။ သူဇာလည္းပိုၿပီး အိုက္လာသည္။ စိတ္ေကာလူေကာပို အိုက္လာသည္။ ပိုဆိုးတာက နို႔တစ္ဖက္က အရမ္းယားေနတာ။ ကုတ္လိုက္ရင္ အရမ္း႐ုပ္ပ်က္သြားမွာစိုးလို႔ မကုတ္ဘဲတင္းခံေနရသည္။ ဒါမဲ့ဘယ္လိုမွ ၾကာၾကာ တင္းမထားနိုင္။ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့ယားတာက မ်က္ရည္ေတာင္ဝိုင္းလာမိတယ္။ အဲဒါနဲ႔မသိမသာေလး ခ်ိဳင္းေအာက္နားေလးက ေဘာ္လီအျပင္နည္းနည္းထြက္ေနတဲ့ နို႔အုံေလးကို ကုတ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီမွာ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ မီးေတြ စေတာက္ေတာ့တာပဲ။ လူတကိုယ္လုံးက်ဥ္တက္သြားၿပီး ၾကက္သီးေတြလည္းထလာေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာလည္း တစ္ခုခုကိုလိုခ်င္စိတ္အရမ္းျပင္းပ်လာတယ္။ ေခၽြးေတြလည္းပိုထြက္လာၿပီး မ်က္ႏွာေတြလည္း နီလာတယ္။ သူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ အရမ္းရြေနၿပီေလ။ ႏႈတ္ခမ္းကိုလည္းခပ္တင္းတင္းေလးကိုက္ထားလိုက္မိတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ဘတ္စကားဂိတ္ကဆင္းၿပီး အိမ္ကိုလမ္းေလၽွာက္ျပန္လာခဲ့တယ္။ ပင္တီကအရမ္းစိုေနေတာ့ လမ္းေလၽွာက္လို႔ေတာင္သိပ္မေကာင္းဘူး။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ စိတ္က ပိုထန္လာတယ္။ ေခၽြးန႔ံက ပိုၿပီးနံလာသလိုပဲ။ မ်က္ႏွာမွာ မိတ္ကပ္လိမ္းထားေတာ့ ေခၽြးထြက္တာက သိပ္မသိသာဘူး။ သူဇာလည္း အက်ၤီအရင္လဲမယ္ဆိုၿပီး ယူနီေဖါင္း အက်ၤီကိုခၽြတ္လိုက္တယ္။ ၾကယ္သီးေတြျဖဳတ္လိုက္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွန္ထဲမွာ ျပန္ျမင္လိုက္ရၿပီး စိတ္ေတြအရမ္းႂကြလာတယ္။ ျပည့္တင္းတဲ့နို႔ေတြက ေဘာ္လီထဲကေနစူထြက္ေနတယ္။ ရင္ညြန႔္တစ္ေလၽွာက္နဲ႔ ရင္ဘက္ေပၚပိုင္းမွာလည္း ေခၽြးေတြအဆီေတြနဲ႔ေျပာင္ေနတယ္။ လက္ေမာင္းတစ္ေလၽွာက္ေကာေပါ့။ ကိုယ့္ပုံကိုျမင္ၿပီး သူဇာစိတ္ထဲမွာ တစ္ခုခုကို တမ္းတမ္းတတလိုခ်င္ေနမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာ မနက္က အျပစ္ေပးခံရတာေတြ ေဘာ္လီနဲ႔ ပင္တီအေဟာင္းဝတ္ရတာေတြက ျပန္ေပၚလာတယ္။ စိတ္ေတြအရမ္းရြေနၿပီးေတာ့ လူက အသက္ရႉလည္းအရမ္းျမန္ေနတယ္။ သူဇာလည္း ႏႈတ္ခမ္းကိုခပ္တင္းတင္းကိုက္လိုက္ၿပီး လိုခ်င္ေနတာကို ရယူေတာ့မယ္လို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးလည္း က်ဥ္သြားၿပီးေတာ့ ၾကက္သီးေတြတစ္ဖန္ထလာျပန္တယ္။ အပ်ိဳမေလးသူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ စိတ္ရဲ့ေစရာကိုလိုက္သြားဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ။

သူဇာ့စိတ္ထဲမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မေက်နပ္သလိုလို၊ အျပစ္ရွိသလိုလို၊ စိတ္ဆာသလိုလိုခံစားေနရသည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ပုံကိုယ္ၾကည့္ၿပီး သူဇာစဥ္းစားေနမိသည္။ တိုက္ခန္းမွာလည္း သူဇာတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ လြတ္လပ္ေနသည္။ အတူေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းက နယ္ျပန္သြားတာျပန္မေရာက္ေသး။ သူဇာလည္း ခါတိုင္းလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးဖို႔ စၿပီးျပင္ဆင္လိုက္ပါသည္။
သူဇာ့မွာ အဲဒီလို ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတတ္တဲ့ အက်င့္က ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူဘဝကစၿပီးရခဲ့တာပါ။ သူဇာ့ရဲ့ ဂိုက္အမဆီက ဒီလိုအက်င့္ျဖစ္လာေအာင္ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တယ္လို႔ေျပာလို႔လည္းရပါတယ္။ ဒါမဲ့ သူဇာကိုယ္တိုင္က စိတ္ပါလို႔ အက်င့္ျဖစ္သြားတာလည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ အပ်ိဳျဖစ္စအရြယ္မွာ တစ္ခုခုမွားတိုင္းကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္ေပးတဲ့ အက်င့္ရတဲ့ သူဇာတစ္ေယာက္ အျပစ္ေပးတိုင္း ရွက္စိတ္၊ သာယာစိတ္ေတြနဲ႔ စိတ္ေတြႂကြၿပီး အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြရႊဲလာေလ့ရွိပါတယ္။ သူဇာ အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ဂိုက္လုပ္ေပးတဲ့ အမက သူဇာတစ္ခုခု မွားတိုင္း ဘယ္လိုအျပစ္ေပးသင့္လဲဆိုတာကို သူဇာ့ကိုျပန္ေမးၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ဂိုက္အမက အျပစ္ေပးနည္းေတြထဲက ေရြးခ်ယ္ခိုင္းတယ္၊ သူဇာေရြးတာကို ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားခိုင္းၿပီး သင့္ေတာ္ရဲ့လား စဥ္းစားခိုင္းတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတတ္လာတာပါ။ သခ်ၤာတြက္တာမွားလို႔ ဖင္ခၽြတ္ထိုင္ထ လုပ္ရတာေတြ၊ လပတ္စာေမးပြဲမွာ အမွတ္နည္းလို႔ တစ္လလုံး ေဘာ္လီနဲ႔ပင္တီ တစ္စုံတည္းကို မေလၽွာ္ပဲဝတ္ရတာေတြေပ့ါ။ ဒါမဲ့ ဒီလိုအျပစ္ေပးတာေတြက သူဇာ့စိတ္ကို သာယာေစ၊ တက္ႂကြေစတတ္တာေတာ့အမွန္ပဲ။ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြေတာက္ေတာက္ယိုခဲ့ရတာေတြေပါ့။
ဒီေန႔ေတာ့ သူဇာ့မွာ အျပစ္ႏွစ္ခုရွိေနပါတယ္။ ႐ုံးေနာက္က်လို႔ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရတာကတစ္ခု၊ အတြင္းခံေတြေလၽွာ္ဖို႔ေမ့ေနတာကတစ္ခု။ သူဇာ့ရဲ့ ေပတံနဲ႔တိုင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏွစ္ခုလုံးက အျပစ္ႀကီးေတြျဖစ္ေနသည္။ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတယ္ဆိုတာကလည္း သူဇာ့ကိုအႀကီးအက်ယ္အရွက္ရေစပါတယ္။ တစ္ခုခုကိုလုပ္ဖို႔ေမ့ေနတယ္ဆိုတာလည္း အျပစ္ႀကီးတစ္ခုပါ။ သူဇာ့မွာ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္ေပးဖို႔အတြက္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ျပစ္ဒဏ္ေတြရွိပါတယ္။ ငယ္ငယ္တည္းကေနခုထိ အျပစ္ေတြနဲ႔ျပစ္ဒဏ္ေတြကို မွတ္ထားတာမ်ိဳးေပ့ါ။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဇာ့ကိုယ္ပိုင္ဥပေဒတစ္မ်ိဳးေပ့ါေလ။
ငယ္ငယ္က ဂိုက္မမ သင္ေပးသြားတဲ့ အျပစ္ေပးနည္း ေတြကို သူဇာနည္းနည္းျပန္ျပင္ထားသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္မေပးခင္ ျပန္စဥ္းစားတာေတြ ျပန္သုံးသပ္တာေတြလုပ္ဖို႔နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာအေသးစိတ္ခ်ေရးတာေတြ အက်င့္လုပ္ထားတယ္။ ဒါမဲ့ ဒီအတိုင္းလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔မရဘူး။ အရင္ဆုံး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အျပစ္သားလို႔သတ္မွတ္ၿပီး အျပစ္သားဝတ္စုံလဲရသည္ေလ။ သူဇာလည္း အရင္ဆုံး ဝတ္စုံလဲဖို႔ျပင္ရသည္။
ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ဖုန္းေလးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ဘီရိုေပၚတင္လိုက္သည္။ ဗီဒီိယို ကင္မရာကို မွန္ေရွ႕အဝတ္လဲရာဆီကိုခ်ိန္ထားလိုက္သည္။ သူဇာက ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတိုင္း ဗီဒီယိုရိုက္ထားၿပီး ျပန္ၾကည့္တတ္သည္။ ဘီရိုကိုဖြင့္ၿပီး ေအာက္ဆုံးမွာ ပလပ္စတစ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ အမည္းေရာင္ အဝတ္တစ္ထည္ကိုယူလိုက္သည္။ ဒါကသူဇာ့ အျပစ္သားဝတ္စုံေလ။ ဒီဝတ္စုံကိုဝတ္ၿပီးတိုင္းမေလၽွာ္ရဘူး။ ေနာက္ အနံ့ေတြ မလြင့္ကုန္ေအာင္နဲ႔ ေဘးကိုမကူးေအာင္ ပလပ္စတစ္နဲ႔ေသခ်ာထည့္ထားရသည္။ အိတ္ထဲကထုတ္လိုက္တာနဲ႔ ေခၽြးေစာ္နဲ႔ ေအာက္သိုးသိုးအန႔ံကထြက္လာသည္။ သူဇာတကိုယ္လုံးတင္းခနဲျဖစ္သြားသည္။ ဝတ္စုံေလးကိုကိုင္ၿပီးမွန္ေရွ႕ကိုသြားလိုက္သည္။ မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတာက ေဘာ္လီအျဖဴေလးရယ္ ေအာက္မွာစကတ္ေလးရယ္ပဲဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ေလ။ အရင္ဆုံးလက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဝတ္စုံေလးကို တန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ယူနီေဖာင္းစကတ္ေလးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ပင္တီအျဖဴေလးနဲ႔ ေဘာ္လီေလးပဲသူဇာ့ကိုယ္ေပၚမွာက်န္ေတာ့တယ္။ ေဘာ္လီခ်ိတ္ေတြကို လက္ေနာက္ျပန္ၿပီး အရင္ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေဘာ္လီကိုခၽြတ္လိုက္ၿပီး တန္းေပၚတင္လိုက္သည္။ ပင္တီကိုလည္း ခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ အခုေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ္တုံးလုံးျဖစ္သြားၿပီေလ။
တန္းေပၚက ဝတ္စုံအနက္ေလးကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတဲ့အခ်ိန္ဝတ္တဲ့ဝတ္စုံတာ ဘာမွမထူးဆန္းပါ။ ခါးရွည္ေဘာ္လီ အနက္တစ္ထည္ နဲ႔ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတစ္ထည္သာ။ ဒါမဲ့ သူဇာပုံမွန္ဝတ္ေနက် ဆိုုက္ထက္ငယ္သည္။ ေနာက္ တခါမွမေလၽွာ္ထားေတာ့ ေခၽြးနံ့ကလည္းစြဲေနၿပီ။ အရင္ဆုံး ေဘာင္းဘီတိုကိုဝတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီက ခါးအထိေရာက္တဲ့အရွည္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီကိုဝတ္လိုက္သည္။ သူဇာ့ရဲ့ ဖြံ့ၿဖိဳးလွတဲ့ပစၥည္းေတြဝင္ေအာင္ မနည္းထည့္ၿပီးဝတ္ရသည္။ ေဘာ္လီကလည္း ခ်ည္သားအရွည္ေဘာင္းဘီကလည္း ခ်ည္သားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေတာ့က်ပ္သည္။ ေဘာ္လီနဲ႔ ေဘာင္းဘီကိုနည္းနည္း ျပန္ျပင္ထားသည္။ ခ်ိတ္ေတြတပ္ထားၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီနဲ႔ေဘာင္းဘီ ကိုတြဲလို႔ရေအာင္လုပ္ထားသည္။ သူဇာခ်ိတ္ေတြအားလုံးတပ္လိုက္သည္။ ေတာ္ေတာ္က်ပ္ထုပ္ေနသည္။ ေနာက္ ေခၽြးနံ့လည္းရေနသည္။ ဒါကလည္းသူဇာ့ကိုတစ္မ်ိဳးစိတ္ႂကြေစသည္။
မွန္ထဲမွာျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္ပုံကိုယ္တစ္ခ်က္ ျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီးဘီရိုထဲက စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကိုယူလိုက္သည္။ တစ္အုပ္က ျပစ္ဒဏ္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ေရးထားၿပီးေနာက္တစ္အုပ္မွာက လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြကိုမွတ္ထားသည္။ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်လိုက္ၿပီး သူဇာလည္း ၾကမ္းေပၚမွာဒူးေထာက္လိုက္သည္။ အရင္ဆုံး ဒီေန႔လုပ္လာတဲ့ အျပစ္ေတြကို စာအုပ္ထဲမွာခ်ေရးလိုက္သည္။ တေနကုန္ ျဖစ္ခဲ့တာေတြက သူဇာ့ေခါင္းထဲမွာ ႐ုပ္ရွင္ျပသလိုျပန္ေပၚလာၿပီး သူဇာစိတ္ေတြပိုႂကြလာသည္။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း ရြစိရြစိျဖစ္လာသည္။ အရည္ေတြေတာ့ေတာ္ေတာ္ရႊဲေနလာက္ၿပီ။ အားလုံးေရးၿပီးေတာ့ တစ္ေခါက္ျပန္ဖတ္လိုက္သည္။ အဖုတ္ထဲမွာ အရည္ေတြရႊဲၿပီး ေဘာင္းဘီက ကပ္ေနတာကို သိေနရသည္။
အျပစ္ေတြေရးၿပီးေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းေတြေရးထားတဲ့ စာအုပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းေတြကိုၾကည့္လိုက္သည္။
ျပစ္ဒဏ္ေပးနည္းေတြက အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ နာေအာင္လုပ္တာ၊ ရွက္ေအာင္လုပ္တာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ကန႔္သတ္မႈေတြ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေတြလုပ္တာ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရြံေအာင္လုပ္တာ ေတြပါ။ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ေတြေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတာပါ။ ဒီလို ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ေပးတာက သူဇာ့ကို စိတ္ေတြလႈပ္ရွားတက္ႂကြေစပါတယ္။ စိတ္ေတြလည္း အရမ္းထန္ေစပါတယ္။ အခုလည္း အျပစ္ေပးနည္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး သူဇာတစ္ေယာက္စိတ္ေတြအရမ္းထန္ၿပီး ႂကြေနပါတယ္။
႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတာက သူဇာ့အတြက္ေတာ္ေတာ္ ႀကီးတဲ့ကိစၥျဖစ္သည္။ ျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီးေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ေနာက္ၿပီး အဝတ္ေလၽွာ္ဖို႔ေမ့တာလည္းရွိေသးသည္။ စာအုပ္ထဲမွာၾကည့္ၿပီး သူဇာစဥ္းစားေနသည္။ အရင္ဆုံး အဝတ္ေလၽွာ္ဖို႔ေမ့တာအတြက္ ျပစ္ဒဏ္ကိုဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အျပစ္သားဝတ္စုံကို ငါးရက္ဝတ္ဖို႔နဲ႔ ငါးရက္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဘာ္လီအေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ ေဘာင္းဘီအေဟာင္းတစ္ထည္ကို ဆယ္ရက္ဝတ္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ျပစ္ဒဏ္ကိုလည္းျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ ခ်ေရးလိုက္သည္။ ဒီလိုမ်ိဳး အတြင္းခံကန႔္သတ္တဲ့ အျပစ္ေပးထားခ်ိန္ဆိုရင္ ဝတ္ဖို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ အတြင္းခံကို ဖယ္ၿပီး က်န္တဲ့အတြင္းခံေတြကို ေသတၱာထဲထည့္ ေသာ့ခတ္ၿပီး ေသာ့ကို ႐ုံးက အန္ဆြဲထဲမွာထားေလ့ရွိသည္။ အခုလည္းအဲဒီလိုလုပ္ရဦးမည္။
အခု႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတာအတြက္ အျပစ္ေပးဖို႔ ဆက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒီတစ္ခုက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးမွာျဖစ္သည္။ ျဖစ္နိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းေတြကိုစဥ္းစားၾကည့္သည္။ နာေအာင္၊ ရွက္ေအာင္၊ ရြံေအာင္လုပ္ဖို႔ စဥ္းစားၾကည့္သည္။ အတူေနသူငယ္ခ်င္းကလည္း ျပန္သြားေတာ့ အိမ္ခန္းမွာ တစ္ေယာက္တည္းလြတ္လပ္ေနသည္။ သူကေနာက္ ၁၀ ရက္ေလာက္ၾကာမွျပန္ေရာက္မွာျဖစ္သည္။ ေျပာရရင္ အိမ္မွာလုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ရသည္။ ေရွ႕ကေပးထားတဲ့ အျပစ္ကိုလည္း ျပန္ၾကည့္သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့သူဇာတစ္ေယာက္ စဥ္းစားလို႔ရသြားသည္။

အဝတ္ေလၽွာ္ဖို႔ေမ့လို႔ ေပးထားတဲ့ အျပစ္အရ သူဇာတစ္ေယာက္ အျပစ္သားဝတ္စုံကိုငါးရက္ဝတ္ရမွာျဖစ္သည္။ ႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရတဲ့အတြက္ ပထမဆုံး ဒီငါးရက္ကို အခ်ဳပ္ငါးရက္အျဖစ္သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အခ်ဳပ္ငါးရက္အျဖစ္သတ္မွတ္တယ္ဆိုတာက အျပစ္သားဝတ္စုံဝတ္ရတဲ့အျပင္ အအိပ္အစားအေန၊သြားတာလာတာအားလုံးကို ကန႔္သတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူဇာတစ္ခါမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါးရက္ေလာက္ မကန႔္သတ္ဖူးေသးပါ။ ခါတိုင္းက တစ္ရက္ေလာက္ပဲသတ္မွတ္ဖူးသည္။ အခုေတာ့ ငါးရက္ႀကိဳးစားၿပီးေနၾကည့္ရေတာ့မယ္။ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ့ သူဇာ့ အျပစ္ကမရေသး။ ထပ္တိုးရဦးမယ္။ သူဇာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္ေအာင္၊နာေအာင္၊ပင္ပန္းေအာင္လုပ္ဖို႔လိုေသးသည္။ လုပ္ထားတဲ့အျပစ္ကႀကီးေတာ့ ဒါေတြအားလုံးပါသင့္သည္။ အျပစ္ေပးနည္းေတြေရးထားတဲ့စာအုပ္ကို ျပန္လွန္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေဟာေတြ႕ပါၿပီ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အျပစ္ေပးနည္းတစ္ခု။
သူဇာကအျမဲတမ္း GYM ကစားေလ့ရွိသည္။ ဒါမွလည္း ခႏၶာကိုယ္အလွကို အျမဲတမ္းထိန္းထားနိုင္မွာေလ။ သူဇာတို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ GYM ႏွစ္ခုရွိသည္။ တစ္ခုက မိန္းကေလးသီးသန႔္၊ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ေယာက္်ားေလးမိန္းကေလး အေရာျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးသီးသန႔္ ကေတာ့ နံမည္သိပ္မႀကီး၊ က်န္းမာေရးအတြက္ ပုံမွန္ကစားလိုသူမိန္းကေလးမ်ားသာ လာၾကသည္။ နည္းျပကလည္းမိန္းကေလးေတြျဖစ္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ေတာ့ သူဇာလည္း အဲဒီ မိန္းကေလးသီးသန႔္မွာပဲကစားေလ့ရွိသည္။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ နံမည္ႀကီး ကာယအလွမယ္ေတြ ကာယဗလသမားေတြကို ဆက္တိုက္ ေလ့က်င့္ေပးေနတဲ့ အားကစား ခန္းမႀကီးျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ဖို႔ ေလ့က်င့္ေပးတဲ့ နည္းျပေတြရွိသည္။ မိန္းကေလး ေယာက္်ားေလးအားလုံး တူတူကစားရတဲ့ခန္းမမ်ားျဖစ္သည္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကလည္း ျပင္းထန္သည္။ နည္းျပေတြကလည္း အမ်ားအားျဖင့္ ေယာက္်ားေလးေတြျဖစ္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေလ့က်င့္ေပးသူေတြျဖစ္သည္။ အဲဒီမွာလည္း သူဇာ တစ္လသင္တန္းတစ္ခုတက္ဖူးသည္။ ေလ့က်င့္ခန္းေတြက အရမ္းျပင္းထန္သည္။ သူဇာ ႀကိဳက္တဲ့အခ်က္တစ္ခုလည္းရွိသည္။ နည္းျပေတြက စည္းကမ္းတင္းက်ပ္သည္။ အျပစ္ေပးတာေတြလည္းရွိသည္။ အခုလည္း သူဇာ အဲဒီ GYM မွာ ငါးရက္သင္တန္းတစ္ခုတက္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ သင္တန္းတက္ရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ အျပင္းထန္ဆုံးေလ့က်င့္ခန္းေတြပါတဲ့သင္တန္းကိုေရြးတက္ရမည္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရွက္ေအာင္ အျပစ္တစ္ခုထပ္ေပးလိုက္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္ သူဇာ GYM သြားရင္ GYM ေရာက္မွ အဝတ္အစားလဲေလ့ရွိသည္။ အားကစားလုပ္ရင္ sport bra, ခ်ည္သားအတြင္းခံေဘာင္းဘီ, တီရွပ္ထူထူနဲ႔ အားကစားေဘာင္းဘီ ပြပြအရွည္ကိုဝတ္ေလ့ရွိသည္။ အခုေတာ့ အျပစ္ေပးတဲ့အေနနဲ႔ သြားရမွာဆိုေတာ့ ခါတိုင္းနဲ႔မတူ။
အျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာ သူဇာခ်ေရးလိုက္သည္။ GYM မွာ ျပင္းထန္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြပါတဲ့ ငါးရက္သင္တန္းတစ္ခုတက္ရမယ္။ GYM သြားရင္ အိမ္ကအဝတ္အစားလဲသြားရမယ္။ GYM သြားရင္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမဝတ္ရ။ အေပၚပိုင္းမွာ အျပစ္သားဝတ္စုံကေဘာ္လီနဲ႔ စြတ္က်ယ္ခ်ဳင္းျပတ္တစ္ထည္။ ေအာက္ပိုင္းမွာက အသားကပ္ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ပဲဝတ္ရမည္။ အတြင္းခံမပါပဲ အသားကပ္ေဘာင္းဘီဝတ္ရမွာက ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းသည္။ ဖင္ေတြကတုန္ေနမွာပဲ။ ေနာက္ၿပီး ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရင္း ေကာ့ေကာ္ကန္ကားလုပ္ရင္ ပူစီေနရာက အေမၽွာင္းလိုက္ေပၚေနမွာျဖစ္သည္။ ဒါမဲ့ဒါကသူဇာကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္ေပးတာပဲေလ။ စဥ္းစားမိတာနဲ႔ စိတ္ေတြထန္ၿပီး အရည္ေတြထြက္လာတာခံစားေနရသည္။
ရွက္ေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ နာေအာင္လုပ္ဖို႔ပဲက်န္ေတာ့တယ္။ ဒါကေတာ့ အရင္ကလိုနည္းေတြပဲသုံးလိုက္သည္။ အခ်ဳပ္ငါးရက္အတြင္း ပူစီကို မနက္ ၁ဝခ်က္ ည ၁ဝခ်က္ ခါးပတ္နဲ႔ရိုက္ဖို႔၊ ၿပီးေတာ့ ညတိုင္း ၁နာရီ ႀကိဳးတန္းေပၚမွာထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ပူစီကိုရိုက္ဖို႔နဲ႔ ႀကိဳးတန္းေပၚမွာထိုင္ဖို႔ဆိုတာမွာလည္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ပုံစံအတိုင္းလုပ္ရမွာျဖစ္သည္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ျပစ္ဒဏ္ကျပင္းထန္သင့္သေလာက္ျပင္းထန္သြားၿပီျဖစ္သည္။ GYM မွာသင္တန္းတက္ေနတုန္း အျပစ္ေပးခံရတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဇာအဖို႔ အပိုဆုျဖစ္သြားၿပီေလ။
ဒါေတြအားလုံးကို ျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာခ်ေရးလိုက္ၿပီး အစကေနျပန္ဖတ္လိုက္သည္။
အဝတ္ေလၽွာ္ဖို႔ေမ့တာအတြက္က အျပစ္သားဝတ္စုံကို ငါးရက္ဝတ္ၿပီး ငါးရက္ေနာက္ပိုင္း ေဘာ္လီအေဟာင္းတစ္ထည္နဲ႔ေဘာင္းဘီအေဟာင္းတစ္ထည္တည္းကို ဆယ္ရက္ဝတ္ရမည္။
႐ုံးမွာ အျပစ္ေပးခံခဲ့ရတာအတြက္ကေတာ့ အခ်ဳပ္ငါးရက္၊ GYM မွာ ျပင္းထန္တဲ့သင္တန္း ငါးရက္စာတက္ဖို႔၊ GYM သြားရင္အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါဘဲသြားဖို႔၊ ငါးရက္ဆက္တိုက္ ပူစီကိုခါးပတ္နဲ႔ရိုက္ၿပီး ညတိုင္း ႀကိဳးတန္းေပၚ ၁နာရီထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။
သူဇာ့အတြက္ေတာ့ အခုတစ္ေခါက္အျပစ္ကေတာ္ေတာ္ျပင္းထန္သည္။

ျပစ္ဒဏ္မွတ္တမ္းစာအုပ္မွာအားလုံးေရးၿပီးေတာ့ ျပစ္ဒဏ္စတဲ့အခ်ိန္ကို အခုအခ်ိန္အတိုင္းေရးလိုက္သည္။ ျပစ္ဒဏ္အားလုံးၿပီးမွာကေတာ့ ေနာက္ နာရီ ၁၂ဝအၾကာမွျဖစ္သည္။ သူဇာနာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခု ငါးနာရီခြဲ။ GYM မွာသင္တန္းေတြက ၆နာရီေလာက္စေလ့ရွိသည္။ အခုသြားပါက ဒီေန႔စတဲ့ သင္တန္းကိုမွီနိုင္သည္။ ဒီလိုစဥ္းစားၿပီးေတာ့ စာအုပ္ေတြကိုသိမ္းလိုက္သည္။ ဖုန္းမွာ ဗီဒီယိုရိုက္ထားတာကိုလည္း ရပ္လိုက္သည္။ GYM သြားမယ္ဆိုေတာ့ အဝတ္ဗီရိုထဲက စြတ္က်ယ္ မီးခိုးေရာင္တစ္ထည္နဲ႔အသားကပ္ ေဘာင္းဘီ အနက္တစ္ထည္ထုတ္လိုက္သည္။ ကိုယ္လုံးေပၚမွန္ေရွ႕ကိုျပန္လာသည္။ ေပးထားတဲ့အျပစ္အရ အတြင္းခံေဘာင္းဘီ မဝတ္ရဘူးဆိုေတာ့ အျပစ္သားဝတ္စုံမွာ ေဘာင္းဘီနဲ႔ေဘာ္လီနဲ႔တြဲထားတဲ့ခ်ိတ္ေတြကို ျဖဳတ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္ခ်လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီဂြၾကားမ်ာ အရည္ေတြရႊဲေနသည္။ ေဘာင္းဘီကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၿပီး မွန္ေရွ႕ၾကမ္းျပင္မွာခ်ထားလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကိုဝတ္လိုက္သည္။ ဖင္ေတြက လုံးၿပီးတင္းေနသည္။ ပူစီေနရာမွာလည္း အရာေလးေတြထင္ေနသည္။ မတတ္နိုင္ အျပစ္ေပးတာပဲျဖစ္သည္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေဘာ္လီအေပၚကေနစြတ္က်ယ္ကိုဝတ္လိုက္သည္။ စြတ္က်ယ္က ရင္ေတာ္ေတာ္ဟိုက္သည္။ ေဘာ္လီကိုဖုံးမိ႐ုံေလးျဖစ္သည္။ ဝင္းလဲ့ေနတဲ့ ရင္ဘက္အေပၚပိုင္းနဲ႔ လက္ေမာင္းေတြ လွပေနသည္။ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္ေတြကို အေျပာင္သိမ္းၿပီးေနာက္မွာ စုခ်ည္လိုက္သည္။ အရမ္းဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကိုမွန္ထဲမွာျမင္ေနရသည္။ ဒါမဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့စိတ္ရိုင္းေတြကိုေတာ့ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္။
ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသးေလးတစ္ခုထဲကို ပိုက္ဆံနည္းနည္းရယ္ ဖုန္းရယ္ထည့္လိုက္သည္။ အခန္းတံခါးကိုေသာ့ခတ္လိုက္ၿပီးေသာ့ကိုလည္း အိတ္ထဲသို႔ထည့္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ GYM ရွိရာကိုထြက္လာခဲ့သည္။ လမ္းထဲမွာလူေတြ အသြားအလာမ်ားသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြေရွ႕ကလည္းျဖတ္ခဲ့သည္။ ေယာက္်ားေလးေတြက ၾကည့္ေနတယ္လို႔ထင္ေနမိသည္။ တကယ္ေတာ့ သူဇာ အတြင္းခံေဘာင္းဘီမပါတာကို အျခားသူေတြ သတိထားမိခ်င္မွသတိထားမိမည္။ ဒါမဲ့ သူဇာ့စိတ္ထဲမွာေတာ့ မလုံျခဳံသလို၊ ရွက္သလိုျဖစ္ေနသည္။ ဒီလိုျဖစ္ေနတာကလည္း သူဇာ့ကိုတစ္မ်ိဳး စိတ္ထန္ေစသည္။ ပူစီကေတာ့ ေဖာင္းတင္းၿပီးအရည္ေတြရႊဲေနေတာ့မွာပဲ။
သူဇာ GYM ကိုေရာက္ေတာ့ Counter ေရွ႕မွာေစာင့္ေနသူေတြေတြ႕ရသည္။ သူဇာလည္း Counter သို႔တန္းသြားၿပီး စဖို႔ရွိတဲ့သင္တန္းေတြအေၾကာင္းစုံစမ္းလိုက္သည္။ body building special သင္တန္းတစ္ခု စဖို႔ရွိတယ္တဲ့။ နံမည္ႀကီးနည္းျပတစ္ေယာက္က ၅ရက္လာသင္မွာ၊ ၿပီးေတာ့ ဆက္ကစားတာကေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ GYM မွာ ဆက္ကစား႐ုံပင္။ သင္တန္းက ၁၀ ေယာက္လက္ခံဖို႔ကို အခု ၈ ေယာက္ရွိၿပီဟုေျပာသည္။ သူဇာလည္း အခ်ိန္နဲ႔ သင္တန္းေၾကးကိုဆက္ေမးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အဆင္ေျပေနတာနဲ႔ အဲဒီသင္တန္းကို တက္ဖို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီး စာရင္းသြင္းလိုက္သည္။ Counter ကေကာင္မေလးကေတာင္ ေျပာေနေသးသည္။ နည္းျပကအရမ္းေမာင္းတဲ့အေၾကာင္း ဒီသင္တန္းကအရမ္းပင္ပန္းမယ့္အေၾကာင္းေပ့ါ။ သူဇာကလည္း ဒါမ်ိဳးရွာေနတာဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲေပ့ါ။ သင္တန္းက ညေန ၆နာရီမွာစၿပီး ၃နာရီၾကာကစားရမွာျဖစ္သည္။ စေန တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္မွာေတာ့ ၅နာရီစီကစားရမွာျဖစ္သည္။ သူဇာလည္း သင္တန္းတက္မယ့္ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔အတူတူ သင္တန္းစမယ့္အခ်ိန္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။
နည္းျပဆရာတစ္ေယာက္နဲ႔ အကူနည္းျပအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္လာသင္သည္။ ပထမဆုံးအေၾကာေလၽွာ့ေလ့က်င့္ခန္းကကို အျခား ေနရာေတြနဲ႔မတူ ေတာ္ေတာ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္လိုက္လုပ္ရသည္။ နည္းျပေတြက သင္တန္းမစခင္စည္းကမ္းေတြကို ေျပာျပထားသည္။ အထူးသျဖင့္ ေသခ်ာလိုက္မလုပ္သူေတြ၊ အားမထည့္သူေတြနဲ႔ အခ်ိန္မတိက်သူေတြကို အခ်ိန္ပိုေခၚၿပီး အျပစ္ေပးမယ္ဆိုတာကိုလည္းေျပာျပထားသည္။ စကစားၿပီး ၁၅ မိနစ္ေလာက္မွာကို သင္တန္းသူအားလုံး ေခၽြးေတြရႊဲေနၿပီ။ နည္းျပဆရာက သူဇာ့ကို လိုက္ၾကည့္ေနတာကိုလည္း သတိထားမိသည္။ အေရာင္ေတာက္ေတာက္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ၾကည့္ေနေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ရွက္ေနသည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္မလုံတာလည္းပါသည္ေလ။ ပထမဆုံးေန႔ဆိုေတာ့ အက်င့္မရေသးတဲ့အတြက္ မကစားနိုင္ၾက။ အခ်ိဳးလည္းသိပ္မက်။
နည္းျပဆရာက ဘယ္ရီရိုက္တာကို သင္ေပးၿပီး အခ်ိန္နဲ႔လုပ္ခိုင္းသည္။ “ငါးမိနစ္အတြင္းမွာ ဘယ္ရီရိုက္တာ အႀကိမ္ငါးဆယ္ မျပည့္တဲ့သူေတြကို ဒီည သင္တန္းၿပီးရင္ အျပစ္ေပးမယ္” လို႔ဆိုလိုက္ေတာ့ သင္တန္းသူေတြလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ကုန္သည္။ သူဇာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရင္ခုန္သြားသည္။
“ကဲ စမယ္ အခ်ိန္စမွတ္ၿပီ”
နည္းျပဆရာရဲ့ စကားဆုံးတာနဲ႔
“၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅၊……………” သူဇာလည္း ႀကိဳးစားပန္းစားဘယ္ရီရိုက္ေနသည္။
“၄၁၊ ၄၂၊ ၄၃” ဆိုၿပီး သူဇာ တြက္ေနခ်ိန္မွာပဲ
“အခ်ိန္ေစ့ၿပီ အားလုံးရပ္ေတာ့” လို႔ေအာ္လိုက္တဲ့နည္းျပရဲ့ အသံကိုၾကားလိုက္ရပါတယ္။
ဘယ္ရီရိုက္စက္ေပၚမွာ ရိုက္တာျဖစ္လို႔ အားလုံးရဲ့ အႀကိမ္ေရေတြကို နည္းျပကလိုက္ၾကည့္ပါတယ္။
“ငါးဆယ္ မျပည့္တာ သုံးေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီသုံးေယာက္ကို ဒီည သင္တန္းၿပီးရင္ အျပစ္ေပးပါမယ္။ ခုေတာ့ ဒီသုံးေယာက္ကို မွတ္မိေနေအာင္ ဒီလက္ပတ္ေလးေတြ ပတ္ေပးထားပါမယ္။” ဆိုၿပီး အနီေရာင္လက္ပတ္ေလးေတြ လာပတ္ေပးပါသည္။
လက္ပတ္အနီေလးကိုၾကည့္ၿပီး သူဇာစိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနပါသည္။ ပူစီမွာလည္း ရြရြ ရြရြ နဲ႔ကိုျဖစ္ေနပါသည္။ လူကသာ ေလ့က်င့္ခန္းေတြကိုလိုက္လုပ္ေနတာ စိတ္က အျပစ္ေပးခံရမွာကိုပဲေရာက္ေနသည္။ ဒီေန႔အဖို႔က်န္တဲ့ေလ့က်င့္ခန္းေတြကိုေတာ့ လိုက္လုပ္နိုင္သည္။ နည္းျပကလည္း ပထမဆုံးေန႔မို႔ နည္းနည္းေလၽွာ့ထားတာလို႔ေျပာပါတယ္။ ဒါမဲ့ သင္တန္းသူေတြအားလုံး ေခၽြးေတြရႊဲေနၾကၿပီ။ သူဇာလည္း ေဘာ္လီတစ္ထည္လုံးေခၽြးေတြရႊဲၿပီး စိုကပ္ေနတာကိုေတာင္ သိေနရသည္။ ေအာက္က ေဘာင္းဘီလည္းရႊဲေနသည္။ အတြင္းခံမပါေတာ့ ပိုဆိုးသည္။ အတြင္းခံပါတဲ့သူေတြေတာင္ အကြက္လိုက္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သင္တန္းခ်ိန္ၿပီးသြားသည္။
“အျပစ္ေပးခံရမယ့္ သုံးေယာက္ကလြဲလို႔ က်န္တဲ့သူေတြျပန္လို႔ရပါၿပီ” လို႔နည္းျပကေျပာလိုက္ေတာ့ သူဇာ ရင္ေတြအရမ္းခုန္သြားသည္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ငိုမဲ့မဲ့ျဖစ္ေနပါသည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ သူဇာတစ္ေယာက္ ပထမဆုံးေန႔မွာ ေစ်းဦးေပါက္ အျပစ္ေပးခံရေတာ့မွာေပ့ါ။

“ကဲ ဒီေန႔ေတာ့ သုံးေယာက္ ေစ်းဦးေပါက္ၿပီေပါ့” နည္းျပကေျပာသည္။
“အားလုံး ဒီဖက္ ခန္းမကိုလာပါ။ ၿပီးရင္ နံရံကိုမ်က္ႏွာမူၿပီး တန္းစီရပ္ပါ။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္နည္းနည္းခြာဦးေလ။ ၿပီးရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေနာက္မွာ ယွက္ထားမယ္။ တံေတာင္ဆစ္က ေရွ႕ကိုေကြးမေနေစနဲ႔ တတ္နိုင္သမၽွရင္ကိုဖြင့္ၿပီးလက္ကိုကားထား။ ဟိုတစ္ေယာက္ လက္ကိုကားထားပါဆို။” နည္းျပဆရာကေျပာလည္းေျပာ ေနာက္ကေန လက္ကိုလည္း လာဆြဲသည္။ “ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္သင္တဲ့သင္တန္းကဘာမွ မထိေရာက္ဘူးဆိုတာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး။ သင္တန္းတက္သြားတဲ့လူကိုလည္း ဘာမွမရလိုက္တာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေသခ်ာလိုက္မလုပ္ရင္ ဒီလိုအျပစ္ေပးတာ။ ဒီေန႔ေတာ့ ပထမဆုံးေန႔ဆိုေတာ့ အျပစ္နည္းနည္း ေလၽွာ့ေပးမယ္။ ေနာက္ရက္ဆိုရင္ေတာ့ ဒီထက္ပိုၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္အျပစ္ေပးမယ္။ အခုေတာ့ အားလုံး Prison Squat အခါ ၁၀၀ လုပ္ရမယ္ ၿပီးရင္ အခါ ၂၀ ဒိုက္ထိုးရမယ္။ သုံးေယာက္လုံး တညီတညာတည္းျဖစ္ေအာင္လုပ္ရမယ္။ မညီရင္တစ္ကေနျပန္စမယ္။ ကဲအားလုံးစမယ္”
သူဇာတို႔လည္း လက္ကိုတတ္နိုင္သမၽွကားၿပီး နံရံကိုၾကည့္ကာ prison squat စလုပ္ပါသည္။ အားလုံးသတိထားၿပီး ညီေအာင္လုပ္ရသည္။
“အသံတိုးတယ္ က်ယ္က်ယ္ေအာ္စမ္း” နည္းျပကေျပာသည္။
“ဆယ့္ငါး” “ဆယ့္ေျခာက္” “ဆယ့္ခြန္” “ဆယ့္ရွစ္” က်ယ္က်ယ္ေအာ္ၾကသည္။
အျပစ္ေပးခံေနရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္က ေနာက္ကေနၾကည့္ေနတယ္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သူဇာ ရင္ခုန္ေနသည္။ ေျခေထာက္ေတြလည္းေတာ္ေတာ္နာသည္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ အံႀကိတ္လုပ္ေနရတယ္ထင္တယ္။ Prison squat အခါငါးဆယ္ျပည့္ေတာ့ နည္းျပက
“အားလုံးဒီဖက္လွည့္မယ္။”

“ကဲ ၅၁ ကေနဆက္လုပ္မယ္၊ ျမန္ျမန္လုပ္မယ္”
သူဇာတို႔လည္း ေျခေထာက္ေတြနာေနတဲ့ၾကားကေန ဆက္လုပ္ၾကရသည္။ တတ္နိုင္သမၽွျမန္ျမန္လုပ္ေပမယ့္ နည္းျပက ျမန္ျမန္လုပ္ဖို႔ထပ္ေအာ္ေနေသးသည္။ Prison Squat လုပ္ရတာဆိုေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ထားရတာရယ္၊ အျပစ္ေပးခံထားရတယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြရယ္က သူဇာ့ကို စိတ္ေတြႂကြေစသည္။ ေခၽြးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ထြက္ေနၿပီ။ ေဘးကေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ဆို တီရွပ္အျဖဴ ဝတ္လာေတာ့ ေခၽြးေတြက ကပ္ၿပီး ေအာက္က ဘရာစီယာကအတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ သူတို႔လည္းေတာ္ေတာ္ရွက္ၾကမွာပဲ။ ျမန္ျမန္လုပ္ရေတာ့ ဒူးေတြအရမ္းေခ်ာင္ေနသည္။ ဒါမဲ့ အားလုံး ၁၀၀ ျပည့္ေအာင္လုပ္နိုင္လိုက္ၾကသည္။
“ခင္ဗ်ားတို႔ကို အပ်င္းေျပလုပ္ခိုင္းေနတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားတို႔ အျပစ္လုပ္လို႔ အျပစ္ေပးေနတာ။ ဒီတစ္ခါ ဒိုက္ထိုးတာကို တစ္ေယာက္ခ်င္းလုပ္ရမယ္။ အခု လက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ခဏရပ္ေနၾက”
နည္းျပကေျပာၿပီး ထြက္သြားသည္။ လက္ကိုေခါင္းေပၚတင္ၿပီး ရပ္ေနရေတာ့ သူဇာၾကည့္ဖူးတဲ့ Women in Prison ဇာတ္လမ္းေတြထဲက အက်ဥ္းသူေတြလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာကို သတိရေစသည္။ သတိရတဲ့ေနာက္ေပါင္ၾကားထဲက ယားက်ိက်ိျဖစ္လာျပန္သည္။
ခဏေနေတာ့နည္းျပျပန္လာသည္။ လက္ထဲမွာလည္း ႀကိမ္လုံးတစ္ခုကိုင္လာသည္။
“ခင္ဗ်ားတို႔က အျပစ္ေပးတာကို အလွျပသလိုလုပ္ေနေတာ့ ဒါေလးနဲ႔သတိေပးရမယ္။ ကဲ ဟို အက်ၤီအျဖဴေလး ေရွ႕ထြက္ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္”
ႀကိမ္တရမ္းရမ္းနဲ႔ေျပာေနတဲ့နည္းျပကိုၾကည့္ၿပီး ေကာင္မေလး ငိုမဲ့မဲ့နဲ႔ေရွ႕ကိုထြက္သြားသည္။

ေကာင္မေလးလည္း ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္သည္။
“ကဲ စေတာ့”
နည္းျပရဲ့ စကားအဆုံးမွာ စၿပီး ဒိုက္ထိုးသည္။ ႏွစ္ခါၿပီးေတာ့
“ျဖန္း”
“ျဖန္း”
ႀကိမ္လုံးကို လႊဲၿပီး ဒိုက္ထိုးေနတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ့ ဖင္ကို ႏွစ္ခ်က္ရိုက္တာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဖင္လုံးလုံးေလး တုံတက္သြားၿပီး ဒိုက္ထိုးတာတန႔္သြားသည္။
“‘ဒိုက္ထိုးတာ ရင္ဘက္ကို ၾကမ္းေပၚပ်ားေနေအာင္ထိုးစမ္း။ နင္ ဒိုက္ထိုးေနတာ ေႏွးလည္းေႏွးတယ္”
“ျဖန္း”
ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ခ်လိုက္ရင္း နည္းျပကေျပာသည္။
အရိုက္ခံရတဲ့ေကာင္မေလးေတာ့ မသိ သူဇာတစ္ေယာက္ေတာ့ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ၿပီး စိတ္ေတြထေနသည္။
ေကာင္မေလးဒိုက္ထိုးတာၿပီးသြားေတာ့ ထလာသည္။ မ်က္ရည္ေတြထြက္ၿပီး တရႈံ႔ရႈံ႔ ငိုေနသည္။ လက္တစ္ဖက္ကလည္း ဖင္ကိုပြတ္ေနသည္။
“ေနာက္တစ္ေယာက္” ဆိုေတာ့ သူဇာ့ေဘးက ေကာင္မေလးထြက္သြားၿပီး ဒိုက္ထိုးဖို႔လုပ္သည္။
ေရွ႕ကတစ္ေယာက္အရိုက္ခံထားရေတာ့ ဒီေကာင္မေလးက ေသခ်ာဒိုက္ထိုးသည္။ ဒါမဲ့လည္း ၂၀ ျပည့္ခါနည္းမွာ ယိုင္သြားလို႔ နည္းျပက ႀကိမ္နဲ႔တစ္ခ်က္ရိုက္သည္။ ဒီေကာင္မေလးကေတာ့ မငို။ သူတို႔ႏွစ္ေ

ယာက္လည္း အျပစ္ေပးခံရတာၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ ျပန္သြားၾကၿပီ။ ခုေတာ့ သူဇာ့အလွည့္ေပါ့။
သူဇာလည္းနည္းျပေရွ႕သြားၿပီးေတာ့ ဒိုက္ထိုးဖို႔ျပင္သည္။ ျပည့္ၿပီးလုံးေနတဲ့ သူဇာ့တင္ပါးႀကီးကို နည္းျပဆရာၾကည့္ေနတာလည္း သိသည္။ ဒါကလည္း သူဇာ့ကိုစိတ္ပိုႂကြေစသည္ေလ။
အတြင္းခံမပါေတာ့ စိတ္က ရွက္သလိုျဖစ္ၿပီး လူကရင္ေတြတုန္ေနသည္။ ဒိုက္ထိုးေတာ့ တမင္လုပ္တာမဟုတ္ေပမယ့္ ေသခ်ာအားပါပါ မလုပ္မိ။
ႏွစ္ခါေလာက္ဒိုက္ထိုးၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ဖင္မွာ မီးစနဲ႔ထိုးလိုက္သလို ပူကနဲ႔ျဖစ္သြားသည္။
“ေသခ်ာလုပ္စမ္း၊ နင္ဒါေလးေတာင္မလုပ္နိုင္ဘူးလား” လို႔ေမးရင္း ျဖန္းကနဲ ေနာက္တစ္ခ်က္ထပ္ခ်သည္။ အသားကပ္ေဘာင္းဘီနဲ႔ ေအာက္ကအတြင္းခံမပါေသာေတာ့ ရိုက္ခ်က္ေတြက ပိုထိေရာက္သည္။ နာ

တာနဲ႔ ရွက္တာက သူဇာ့စိတ္ကိုမီးေလာင္ရာေလပင့္လုပ္ေပးေနသည္။
နို႔ေတြပဲယားသလိုလို၊ အဖုတ္ထဲကပဲယားသလိုလိုနဲ႔ ရြစိရြစိျဖစ္ေနသည္။ ဒါမဲ့ ဆက္ၿပီး ဒိုက္ထိုးသည္။ ဒိုက္ႏွစ္ခါေလာက္ထိုးၿပီးတိုင္းလည္း ဖင္ကို ႏွစ္ခ်က္ေလာက္အရိုက္ခံရသည္။ နည္းျပကလည္း ပုံစံမက်တိုင္း

ရိုက္သည္။ ဒိုက္အခါႏွစ္ဆယ္ ထိုးၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဇာလည္း ႀကိမ္နဲ႔ ၈ခ်က္ေလာက္အရိုက္ခံလိုက္ရသည္။ မနက္ကအရိုက္ခံထားရတာေကာေပါင္းၿပီးေတာ့ ဖင္က ေတာ္ေတာ္နာေနသည္။
သူဇာလည္း နည္းျပကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး အိမ္ျပန္ခဲ့သည္။ ရင္ေတြကေတာ့ အရမ္းခုန္ေနသည္။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲေနတာခံစားေနရသည္။ လူက ေခၽြးေစာ္ေတြနံေနၿပီး ကိုယ့္အနံ့ကို ျပန္ရေနသည္။
ဒါမဲ့ဒီေန႔အတြက္ သူဇာကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးဖို႔က်န္ေသးသည္ေလ။

သူဇာ GYM မွ အိမ္သို႔လမ္းေလၽွာက္ျပန္လာခဲ့သည္။ လမ္းမွာ ရွိတဲ့ လမ္းေဘး ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကိုဝင္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ ငါးပိရည္ဝယ္လိုက္သည္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေပးထားတဲ့အျပစ္မွာ အခ်ဳပ္ငါးရက္ပါေတာ့ ေနာက္ငါးရက္ညစာကို ငါးပိရည္နဲ႔ထမင္းပဲစားရမွာျဖစ္သည္။ ဆိုင္မွာထိုင္စားေနၾကတဲ့ ေယာက္်ားေတြကေတာ့ သူဇာ့ကို ၾကည့္ေနၾကသည္။ စူးရွလွတဲ့ ေယာက်္ားေတြရဲ့ အၾကည့္ကို သိေနေတာ့ စိတ္မလုံသလိုလို၊ ရွက္သလိုလို၊ ကိုယ္မလုံျခဳံတာလူေတြမသိေပမယ့္ ကိုယ့္ဟာကို သိေနေတာ့ ရွက္သည္။ ရွက္တာကေန စိတ္ေတြက ပိုၿပီး ထလာသည္။
ဝယ္ထားတာေတြရေတာ့ အိမ္ကိုခပ္သြက္သြက္ေလၽွာက္လာသည္။ ပိုၿပီးရင္ခုန္စရာေတြအိမ္မွာ လုပ္ရဦးမယ္ေလ။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ဝယ္လာတဲ့ထမင္းေတြကို ခဏခ်ိတ္ထားပီး အဝတ္လဲဖို႔လုပ္သည္။ ထူးထူးျခားျခားေတာ့ လဲစရာမလို၊ အေပၚအက်ၤီခၽြတ္လိုက္သည္။ နမ္းၾကည့္ေတာ့ ေခၽြးေစာ္ေတာ္ေတာ္နံေနသည္။ ပီးေတာ့ အသားကပ္ေဘာင္းဘီကိုခၽြတ္သည္။ ေပါင္ေတြ ဂြၾကားေတြမွာ စိုေနတာေတြကိုေဘာင္းဘီနဲ႔သုတ္လိုက္သည္။ ပီးေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းနမ္းၾကည့္လိုက္သည္။
ဒီအနံ့ကမွ သူဇာ့ကို တကယ္စိတ္ ႂကြေစတာ။ အဖုတ္ကထြက္တဲ့ အနံ့ ေခၽြးနံ့၊ ေအာက္သိုးသိုးအနံ့ ဒါေတြအားလုံး ေပါင္းလိုက္ေတာ့ သူဇာ့ကို က်ဥ္စက္နဲ႔တို႔လိုက္သလို တကိုယ္လုံး တုန္ပီး စိတ္ေတြထလာသည္ေလ။ အဖုတ္ထဲမွာလည္း ရြစိရြစိျဖစ္လာပီး နို႔ေတြကလည္း တင္းလာသလိုခံစားရသည္။ စိတ္ရိုင္းေတြထ ေနတဲ့ သူဇာတစ္ေယာက္ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာဦးမလဲ။ မေကာင္းတာေတြလုပ္ေန ရေတာ့မွာလား၊ သူ႔အတြက္ ေကာင္းတာေတြျဖစ္လာေတာ့မွာလား။
အက်ၤီနဲ႔ ေဘာင္းဘီကို အဝတ္တန္းေပၚတင္လိုက္ပီး တန္းေပၚက အျပစ္သားဝတ္စုံ ပန္တီေလးကိုယူလိုက္သည္။ ပန္တီေလးကိုမဝတ္ေသးဘဲ ဘီရိုထဲက ပစၥည္းတစ္ခုကို ယူလိုက္သည္။ အဲဒီ ပစၥည္းေလးေပါ့ သူရဲ့စိတ္အလိုေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးမွာ။ ပန္တီနဲ႔ အဲဒီပစၥည္းကိုကိုင္ပီး အိမ္ေနာက္ေဖး မီးဖိုခန္းထဲက အဝတ္လွန္းတဲ့ေနရာကိုေလၽွာက္လာသည္။ အခုခ်ိန္မွာ သူဇာ့ ကိုယ္ေပၚမွာ ေခၽြးေတြ အကြက္လိုက္ အကြက္လိုက္ရႊဲစိုေနတဲ့ ေဘာ္လီေလးတစ္ထည္ပဲ ရွိသည္။
အရင္ဆုံး ပန္တီေလးနဲ႔ ယူလာတဲ့ ပစၥည္းေလးကို ၾကမ္းျပင္မွာခ်လိုက္သည္။ ထမင္းစားပြဲမွာ တင္ထားတဲ့ ဖုန္းနဲ႔ ေနရာတစ္ခုကို ခ်ိန္ပီး ဗီဒီယိုရိုက္ထားလိုက္သည္။ ေနာက္ေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ကင္မရာခ်ိန္ထားတဲ့ ေနရာကို သြားပီးလွဲအိပ္လိုက္သည္။
အခန္းထဲကယူလာတဲ့ ပစၥည္းေလးကို ေကာက္ပီး ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ လက္ထဲမွာ ဆၾကည့္ၿပီး ေလထဲမွာ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ရိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဒါေလးက သူဇာေသခ်ာလုပ္ထားတာျဖစ္သည္။ ၀ါယာႀကိဳးခပ္သင့္သင့္ ႏွစ္ကိုက္ဝယ္၊ ေလးပိုင္း ညီညီေလးျဖတ္ပီး တစ္ဖက္မွာ ၄လက္မေလာက္ အားလုံးစုပီး သားေရကြင္းနဲ႔ခ်ည္ထားသည္။ အဲဒီေတာ့ ဒါေလးက Cat O Nine ၾကာပြတ္လိုပုံစံျဖစ္ေနသည္။ ဒါမဲ့ ႀကိဳးျမႇင္ ၄ခုပဲပါတာေပ့ါ။ ရိုက္လိုက္ရင္ေတာ့ အားပါသည္။ ၀ါယာႀကိဳးမို႔ ၀ိတ္လည္းနည္းနည္းပါသည္။ သူဇာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရိုက္တဲ့ ၾကာပြတ္ေလးပဲေပ့ါ။
အခုလည္း သူဇာတစ္ေယာက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးထားတဲ့ အတိုင္း အဖုတ္ကို ၁၀ ခ်က္ရိုက္ေတာ့မည္ေလ။
ၾကမ္းျပင္ေပၚလွဲထားရင္းက ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို အေပၚေထာင္လိုက္သည္။ ေပါင္ေတြလည္း ကားထားလိုက္သည္။ အဖုတ္ႀကီးကေတာ့ ျပဴးျပဳုးျပဲျပဲနဲ႔ေပၚလာပီေပ့ါ။

ပက္လက္လွန္ပီး ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုမိုးေထာင္ ေပါင္ကိုကားထားပီးေတာ့ အဖုတ္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ေခၽြးေတြစိုပီး ေဖာင္းေျပာင္ေနသည္။ ဒီေနရာမွာ ဒီလို ရိုက္ေနက်မို႔ ကင္မရာက အဖုတ္ကို တည့္တည့္ရိုက္ေနမွာေသခ်ာသည္ေလ။ ရင္ေတြကေတာ့ တဒိန္းဒိန္းခုန္ေနသည္။ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီခံစားခ်က္ကရိုးမသြား။
ကဲစေတာ့မယ္ သူဇာေတြးရင္း လက္ထဲကၾကာပြတ္ကို အဖုတ္ေပၚတင္လိုက္သည္။ ၾကာပြတ္ရဲ့ အဖ်ားေလးေတြ အဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြနဲ႔တည့္တည့္ျဖစ္ေအာင္ခ်ိန္လိုက္သည္။ ပီးေတာ့ ၾကာပြတ္ကိုမပီး ဆၾကည့္လိုက္သည္။ အားလုံးအိုေခ။
သူဇာမ်က္လုံးကိုမွိတ္လိုက္သည္။ အျပင္မွာက အိမ္ကထမင္းစားခန္းထဲမွာေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ ေထာင္ထဲေရာက္သြားသည္။ သံတိုင္ေတြကာထားတဲ့ အခန္း မီးေရာင္မွိန္မွိန္ေအာက္မွာ ေျခေထာက္ေတြကို တိုင္ေတြမွာကားပီးအခ်ည္ခံထားရတဲ့ အက်ဥ္းသူသူဇာျဖစ္သြားသည္။ သူဇာ့အဖုတ္ကို ၾကာပြတ္နဲ႔ ခ်ိန္ေနတာကေတာ့ ေထာင္ဝါဒါမိန္းမတစ္ေယာက္ေပါ့။
ၾကာပြတ္နဲ႔အဖုတ္ကို ဆၾကည့္ေနရင္းက ၾကာပြတ္ေျမာက္တတ္သြားသည္။
“ရႊမ္း”
သိပ္မက်ယ္ေပမယ့္ပီသတဲ့ ၾကာပြတ္ရိုက္သံ နဲ႔ သူဇာ့အဖုတ္မွာလည္း မီးစနဲ႔ အတို႔ခံလိုက္ရသလို ပူတက္သြားသည္။
“အာ”
ပါးစပ္ကလည္း အသံေလးတစ္ခုထြက္သြားသည္။ ပူပီးနာသြားတာနဲ႔အတူ က်ဥ္စက္နဲ႔အတို႔ခံလိုက္ရသလို က်ဥ္တက္သြားသည္။ စိတ္ေတြလည္းပိုပီးလႈပ္ရွားသြားသည္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ အခ်က္ေရေတြမွတ္စမ္း”
ဒီလိုေျပာေနတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာစိတ္ကူးယဥ္ပီး
“တစ္ခ်က္ပါရွင့္”
ပါးစပ္ကလည္း တစ္ခါတည္းေျပာလိုက္သည္။
ပီးေတာ့ ၾကာပြတ္ကေနာက္တစ္ႀကိမ္ေျမာက္တတ္သြားသည္။
“ရႊမ္း”
“ႏွစ္ခ်က္ပါရွင့္”
ပူစပ္ၿပီးအရမ္းနာသြားသည္။ ဒါေပမဲ့ ထပ္လိုခ်င္သည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္
“ရႊမ္း”
“သုံးခ်က္ပါရွင့္”
ဒီလိုနဲ႔ ဆက္ရိုက္ေနလိုက္သည္။
“ေျခာက္ခ်က္ပါရွင့္”
ေျခာက္ခ်က္ေျမာက္မွာေတာ့ အဖုတ္ႀကီးက ႏွစ္ဆေလာက္ျဖစ္လာတယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာထင္လာသည္။ ေနာက္ပီး အဖုတ္ကေန အရည္ေလးေတြထြက္လာပီး ဖင္ဝနားကို စီးက်လာတာကို ခံစားေနရသည္။
“နင္ဆိုးလို႔ ဒီလို ေပါင္ကားပီးေတာ့ အရွက္ကုန္တဲ့ပုံစံနဲ႔ အရိုက္ခံေနရတာ။ နာကလည္းနာ အရွက္ကလည္းကြဲေသးတယ္။ မိန္းမအဂၤါဆိုတာ အသားကအရမ္းႏုတာ။ အဲဒါကိုရိုက္တယ္ဆိုေတာ့ အရမ္းနာမွာ။ ဒါေတြအားလုံးကနင္ ဆိုးလို႔ျဖစ္တာ။ ၾကားလား။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေထာင္ဝါဒမက အဲဒီလိုေျပာေနတယ္လို႔ စိတ္ကူးယဥ္ေနသည္။
ဒီလိုနဲ႔

“အား… ဆယ္ခ်က္ပါရွင့္”
ေနာက္ဆုံးတစ္ခ်က္က ေတာ္ေတာ္နာသည္။ မီးပူနဲ႔ အထိုးခံလိုက္ရသလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားသည္။ ပီးေတာ့ စိတ္ေတြလည္းအရမ္းထန္ပီး ပူစီကယားလာသည္။ ဒါမဲ့ သူဇာ ရပ္လို႔မရေသး၊ စိတ္အလိုကိုလိုက္လို႔မရေသး။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပးထားတဲ့အျပစ္တစ္ခုက်န္ေနေသးသည္။
ဒီေန႔အတြက္ေနာက္အျပစ္တစ္ခုကေတာ့ ၁နာရီႀကိဳးတန္းေပၚထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ႀကိဳးတန္းေပၚထိုင္တယ္ဆိုတာကလည္း ငယ္ငယ္က ဂိုက္မမ ေပးထားတဲ့ အျပစ္ေပးနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူဇာတို႔အိမ္မွာ ထမိန္လွန္းဖို႔လုပ္ထားတဲ့ စင္ေလးေတြရွိသည္။ စင္ေလးေတြက ၄ေပအျမင့္ ထမိန္တစ္ထည္စာအက်ယ္နဲ႔ သံႀကိဳးခပ္ေသးေသး ေလးေခ်ာင္းတန္းထားတဲ့ သစ္သားစင္ျဖစ္သည္။ သစ္သားစင္ဆိုေသာ္လည္း သစ္မာနဲ႔ ေသခ်ာလုပ္ထားလို႔ အရမ္းခိုင္သည္။ သံႀကိဳးကလည္းခိုင္သည္။
ငယ္ငယ္ကေတာ့ ဂိုက္သင္ရင္း အိပ္ငိုက္ရင္ ဒါမွမဟုတ္ စာက်က္ရင္းအိပ္ငိုက္ရင္ ေအာက္ပိုင္း ဝတ္ထားတာအားလုံးခၽြတ္ပီး တန္းေပၚထိုင္ရသည္။ ဖင္ကို ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚတင္ပီးထိုင္ရတာ။ ၾကာရင္ သံႀကိဳးက ဖင္အသားထဲျမဳပ္သြားသလိုျဖစ္ပီး အရမ္းနာသည္။ ဖင္မွာလည္း အရာထင္ပီး ၂ရက္ေလာက္မေပ်ာက္။
အခုအခန္းမွာလည္း အဲဒီလို ထမိန္စင္ကိုေသခ်ာလုပ္ထားသည္။ စင္ေပၚကအဝတ္အစားေတြကို ႐ုတ္လိုက္ပီး သိမ္းလိုက္သည္။ လမ္းေလၽွာက္လိုက္တိုင္း အဖုတ္က နာေနသည္။ ဖုန္းကိုယူပီး တိုင္မာကို ၁နာရီမွတ္လိုက္သည္။ ဖင္ကို ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းေပၚေသခ်ာတင္ပီးထိုင္လိုက္သည္။ အရိုက္ခံထားရတဲ့ အရွိုးရာေတြအေပၚကို သံႀကိဳးေသးေသးေလးနဲ႔ဖိထိုင္ရေတာ့ အသည္းခိုက္ေအာင္နာသည္။
အဲဒီလိုနာေလ ရင္ေတြပိုခုန္လာေလေပါ့။ ေခၽြးေတြကေတာ့ ထပ္ထြက္ေနတုန္းပဲ။ ေဘာ္လီေလးပဲဝတ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ အခုေတာ့ ႀကိဳးတန္းထိုင္ေနပီေလ။ ႀကိဳးတန္းထိုင္တဲ့ ပုံစံက လက္ကို ေခါင္းေပၚမွာ တင္ထားပီး မတ္မတ္ထိုင္ရတာ။ ရင္ကိုေကာ့ထားရတယ္။ နို႔အုံေတြက ေဘာ္လီမွာ တင္းရင္းပီးထြက္ေနတာပဲ။ ျမင္ရတဲ့သူေတြ အတြက္ အရမ္းစြဲမက္စရာျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ေပါင္ကိုလည္း ကားထားရေသးေတာ့ ရႊဲစိုေနတဲ့ အဖုတ္ႀကီးကလည္း ျပဴးေနသည္။
သူဇာလည္း ဒါေတြေတြးမိပီး စိတ္ေတြအရမ္းကိုပိုပီးထန္လာတာေပါ့။ နို႔သီးေခါင္းေတြပဲယားသလိုလို အဖုတ္ပဲယားသလိုလိုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ဒါမဲ့ဘာမွလုပ္လို႔မရေသး။ နာရီဝက္ေက်ာ္လာေတာ့ဖင္ေတြက နာပီး က်ိန္းလာသည္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ ေရွ႕က ၀ါဒါေတြနဲ႔ တျခား အက်ဥ္းသူေတြၾကည့္ေနတယ္ဆိုပီး ျမင္ေယာင္ေနသည္။ အဖုတ္ကလည္း အရမ္းယားေနသည္။
“တီတီ…တီတီ…တီတီ”
နာရီက တိုင္မာျပည့္တဲ့အသံအဆုံးမွာေတာ့ သူဇာတစ္ေယာက္ စင္ေပၚကခုန္ဆင္းလိုက္သည္။ ဒီေန႔အတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျပစ္ေပးတာေတာ့ပီးပီ။ လူလည္း စိတ္ေတြအရမ္း ထန္ေနပီ။ တေနကုန္ အျပစ္ေပးခံထားရေတြလည္းစိတ္ထဲမွာျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။ ေဘာ္လီိကိုပါခၽြတ္လိုက္ပီး ေရခ်ိးခန္းထဲဝင္လိုက္သည္။
အရင္ဆုံး ရွာမိတာကေတာ့ ေရစင္ေဘးမွာတင္ထားတဲ့ဟာႀကီးေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စပ္တူဝယ္ထားတဲ့ဟာႀကီးေလ။ အရွည္က ၁ဝလက္မနဲ႔ လုံးပတ္အတုတ္ႀကီးေပါ့။ ေႂကြျပားကပ္နံရံမွာ ကပ္လိုက္ပီး အဖုတ္ထဲကိုအတင္းထည့္လိုက္ပါေတာ့တယ္။
(ၿပီးပါၿပီ)