အေပးအရမ္းေကာင္း

က်ေနာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ့ဗ်ာ..။ က်ေနာ့္ အိမ္မွာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးတစ္လံုး ရွိတယ္ဗ်..။ အရင္တုန္းက ရယ္ဒီမိတ္ေတြထက္ ခ်ဳပ္ဝတ္ၾကတဲ့ေခတ္ဆိုေတာ့ အေမ့​​က ကိုယ္တိုင္လည္းခ်ဳပ္တတ္ေနေတာ့ စက္ဆိုင္ မအပ္ေတာ့ဘဲ ကိုယ္တိုင္ခ်ဳပ္တယ္။ အစ္မလည္း အစက ေဘးကဝိုင္းကူရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူလည္း ကိုယ္တိုင္ ့​​ခ်ဳပ္တတ္သြားတယ္..။ ဆိုေတာ့ကာ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေလးက အေမက သံုးလိုက္ အစ္မက သံုးလိုက္နဲ႔ အိမ္ေလးထဲမွာ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္နဲ႔ ေန႔တိုင္းနီးပါး ျမည္ေနတတ္တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ခ်ာတိတ္ေပါက္စအရြယ္ဆိုေတာ့ အဲဒီ ေဂ်ာက္ဂ်က္ ေဂ်ာက္ဂ်က္ျမည္သံႀကီးကို စိတ္ဝင္စားၿပီး အေမနဲ႔ အစ္မတို႔ အဝတ္ခ်ဳပ္ေနတိုင္း အပ္ခ်ဳပ္စက္နားမွာ ရွိေနတတ္တယ္..။ အပ္ခ်ဳပ္စက္ရဲ႕ ေျခနင္းကို နင္းလိုက္တိုင္း ေဘးက အဝိုင္းႀကီးလည္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီးလည္း သေဘာေတြက်လို႔….။ ေနာက္ပိုင္းလည္းက်ေရာ အေဖက အရုပ္ေတြ ခဏခဏဝယ္ေပးေတာ့ အာရံုက အရုပ္ေတြဆီမွာဘဲ ရွိေတာ့တယ္..။ ေဂ်ာက္ဂ်က္ေဂ်ာက္ဂ်က္ ျမည္ၿပီး အဝိုင္းႀကီးလည္လည္ေ့​​နတဲ့ အပ္ခ်ဳပ္စက္နား သိပ္မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး..။ က်ေနာ္လည္း ေက်ာင္းေတြၿပီးလို႔ အလုပ္ေတြလုပ္လိုက္ အခြင့္အေရးပိုေကာင္းတဲ့ အလုပ္ေျပာင္းလိုက္နဲ႔ အခုေျပာင္းလာတဲ့ အလုပ္က ေနျပည္ေတာ္ကို ခဏခဏသြားရတယ္..။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရံုးခြဲရွိေပမယ့္ ရံုးထိုင္ေပးမယ့္ လူမရွိေတာ့ တစ္လ တစ္ခါေလာက္ ကိုယ္စားသြားသြားေနေပးရတယ္..။ ရံုးက နဲနဲကပ္ေစးက်ေတာ့ ရံုးကားလည္းမေပးဘူး..။ အၿမဲတမ္း အေဝးေျပးကားႀကီးေတြနဲ႔ဘဲ ခရီးထြက္ရတယ္..။ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္မွ အဲဒီရံုးက ကားကို ယူသံုးရတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ရံုးခြဲက ေနျပည္ေတာ္မွာ ဆိုေပမယ့္ တည္းရမယ့္ ဟိုတယ္က ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ထဲမွာဆိုေတာ့ ဆင္ရုပ္ႀကီးနားမွာ ဆင္းၿပီး ဟိုတယ္ကို ေအးေအးေဆးေဆး လမ္းေလွ်ာက္ေနက်..။ အခုတစ္ေခါက္လည္း လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ဟိုတယ့္​​ကို သြားေနတုန္း ေဘးနားကို ကားတစ္စီးက အရွိန္ေျဖးေျဖးေလးနဲ႔ ကပ္လာတယ္..။

ကားေမာင္းသူဘက္က ကားမွန္အနက္ေရာင္ေလးက ေအာက္ကို ေလွ်ာက်သြားၿပီး…. “ေမာင္ေလး…ႏွင္းဆီအဝိုင္းကို ဒီကေန ဘယ့္​​လိုသြားရလဲ ??” အသံပိုင္ရွင္ကို စူးစမ္းလိုက္ေတာ့ မိန္းမတစ္ေယာက္….။ ရုပ္ကသိပ္ေတာ့မလွေပမယ့္ ဆြဲေဆာင္မႈေတာ့ရွိတယ္…။ ႏွာတံစင္းစင္း ပါးေဖာင္းေဖာင္း ေမးခၽႊန္ခၽႊန္ေလးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေလးက တြဲတြဲေလး… မိတ္ကပ္ကာလာ သိပ္မပါတဲ့ မ်က္ႏွာက နည္းနည္း ဆက္ဆီ ေတာ့ ျဖစ္တယ္…။ “ေမာင္ေလး သိလား…” သူ႔မ်က္ႏွာကို သရုပ္ခြဲေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို အသိေပး့​​သလို ထပ္ေမးလိုက္မွ က်ေနာ္လည္း လိုရင္းကိစၥအေပၚ အာရံုျပန္ေရာက္ေတာ့တယ္။ သူက အကူအညီေတာင္းတဲ့သူဆိုေတာ့ မ်က္ႏွာေလးကို ၿပံဳးထားရွာတယ္..။ “ဒီကေန ေရွ႕ဆက္သြားၿပီး ……..” “ေႀသာ္….သိၿပီ ….” ေက်းဇူးဘဲ ေမာင္ေလးလို႔ေျပာၿပီး ထပ္ၿပံဳးျပသြားတဲ့ မ်က္ႏွာေလးက ကားမွန္အနက္ေရာင္ေနာက္ကို ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ေနာ္လည္း သူ႔အၿပံဳးကို ၿငိသြားတယ္..။ က်ေနာ့္ ေဖးဘရိတ္ျဖစ္တဲ့ သြားတက္ေလးေတြ သူ႔မွာ ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ေလ..။ သူ ေမာင္းလာတဲ့ကားက ထြက္သြားေပမယ့္ က်ေနာ္က လမ္းေဘးမွာ က်န္ေနခဲ့တုန္း…။ သူ႔မ်က္ႏွာေလးကို ျပန္ျမင္ေယာင္ရင္း ေအာက္က ညီေလးက ေထာင္ထလာတယ္..။ မျဖစ္ေသးပါဘူး….. လမ္းမအလယ္ႀကီးမွာ ေဘာင္းဘီခြတည့္တည့္က ဖုဖုေဖာင္းေဖာင္းနဲ႔ ေလာင္တီးေနတာ လူေ့​​တြျမင္ကုန္ရင္ ရွက္စရာ…။ ေလကို ပါးစပ္ကေန ခဏခဏမႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့မွ ညီေလးက ျပန္က်တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ဟိုတယ္ကို ဆက္ေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တယ္…။ ဟိုတယ္ေရာက္ေတာ့ အခန္းယူၿပီး ခဏနားလိုက္တယ္။ ၿပီးမွ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး ရံုးကားကို လာႀကိဳခိုင္းလိုက္တယ္…။ ရံုးမွာ ဟိုလုပ္သည္လုပ္နဲ႔ ေန႔လည္ေက်ာ္ေတာ့မွ မနက္ကတည္းက ဘာမွ မစားရေသးမွန္း သတိထားမိတယ္…။ အဲဒါနဲ႔ တစ္ေန႔စာ ျဖတ္စရာရွိတာ ျဖတ္ေပးၿပီး ရံုးကားပါတစ္ခါတည္းယူရင္း ရံုးဆင္းခဲ့လိုက္တယ္..။ သေျပကုန္းဘက္က ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ စားေသာက္ၿပီး ေဈးထဲက ညီဝမ္းကြဲ ဖြင့္ထားတဲ့ဆိုင္ကို ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္..။ သူက ပ်ဥ္းမနားသူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သေျပကုန္းေဈးထဲမွာ ပ်ဥ္းမနားလက္ေဆာင္နဲ႔ ကုန္စံုဆိုင္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး အေျခက်ေနေလရဲ႕…။ သူနဲ႔ ေထြ့​​ရာေလးပါး စကားေျပာေနတုန္း ေဈးဝယ္ေတြေရာက္လာေတာ့ ညီဝမ္းကြဲက ေဈးထေရာင္းတယ္..။

အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေကာင္မေလး သံုးေယာက္ ဆိုင္ေရွ႕ကို ထပ္ေရာက္လာၿပီး ဟိုဟာ ဒီဟာ လက္ညိႈးထိုးၿပီး မုန္႔ေတြ မွာေနေတာ့ ညီဝမ္းကြဲက လက္မလည္ေတာ့ဘူး…။ က်ေနာ္လည္း မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ ေဈးကူေ့​​ရာင္းေပးလိုက္တယ္…။ ေကာင္မေလးေတြ ဝယ္တာ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္…။ ၾကက္သြန္ေပါင္းေႀကာ္ထုပ္ေတြ နဲတာမဟုတ္ဘူး..။ နန္းစိန္ကိတ္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးဘဲ..။ လာဝယ္တဲ့ေကာင္မေလးေတြကလည္း ခပ္မိုက္မိုက္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ၁၇ ၁၈ အရြယ္ေလးေတြ…။ ညီဝမ္းကြဲက ျပန္ေရာင္းဖို႔လား ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူး လက္ေဆာင္ေပးဖို႔လို႔ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္က ျပန္ေျဖတယ္..။ ပိုက္ဆံလည္း ရွင္းၿပီးေရာ မုန္႔ေတြ တအားမ်ားေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္က ကားပါကင္ဘ့​​က္ကို ျပန္ထြက္သြားၿပီး ျပန္လာေတာ့ အေဖာ္တစ္ေယာက္ထပ္ပါလာတယ္…။ ေကာင္မေလးနဲ႔ ပါလာတဲ့ တစ္ေယာက္ကို က်ေနာ္ ျမင္လိုက္ေတာ့ ဟတ္ခနဲ စိတ္လႈပ္ရွားသြားတယ္…။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတြးမိတဲ့ အတိုင္းပါဘဲ မနက္က က်ေနာ့္ကို လိင္စိတ္ၾကြေစခဲ့တဲ့ ဆက္ဆီ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္..။ အခုတစ္ေခါက္ ထပ္ျမင္လိုက္ရေတာ့လည္း စိတ္ေတြက ျပန္ၾကြခ်င္လာတယ္။ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္ေတြက တစ္ခါတစ္ေလ ဇာတ္လမ္းဆန္တတ္တာကို က်ေနာ္ လံုးဝ လက္မခံခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ တကယ္ျဖစ္ေနၿပီ…။ ကံၾကမၼာက က်ေနာ့္ကို က်ီစားေနၿပီလား မသိဘူး…။ က်ေနာ္လည္း မုန္႔ေတြကို အိတ္ေတြနဲ႔သာ ထုပ္ေပးေနတာ အၾကည့္ေတြက သူ႔ဆီ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္..။ မ်က္ႏွာက ဆက္ဆီ က်သလို ကိုယ္လံုးကလည္း လံုးဝအကိတ္..။ ခြန္းဆင့္ေနျခည္လို ေ့​​ဘာ္ဒီမ်ိဳး…။ တင္သားႀကီးေတြက အေနာက္ကို ေကာ့ၿပီး ေကာက္ေနတာ ရွယ္ဗ်ာ..။ အေပၚက အျဖဴရွပ္ အပြကို ဝတ္ထားေတာ့ ရင္သားေတြက သိပ္မသိသာေပမယ့္ ဆိုဒ္ႀကီးမယ့္ပံုဘဲ…။ ခက္တာက အဲ့ဒီ အမ်ိဳးသမီးက က်ေနာ့္ကို မွတ္မိပံု မေပၚဘူး…။ ဒါနဲ႔ မုန္႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ အိတ္ကို သူ႔ကို ကမ္းေပးရင္း က်ေနာ္လည္း ၿပံဳးျပလိုက္ၿပီး “အစ္မ..မနက္က က်ေနာ္ လမ္းေျပာျပလိုက္တာ အဆင္ေျပလားဗ်…” အဲဒီေတာ့မွ သူ႔မ်က္လံုးက ဝိုင္းသြားၿပီး အံ့ၾသသြားတဲ့ အမူအရာနဲ႔ က်ေနာ့္ကို မွတ္မိသြားတယ္..။

“ေႀသာ္ အဟင္း.. အဆင္ေျပတယ္ ေမာင္ေ့​​လး..။ ဒါက ေမာင္ေလး ဆိုင္လား ?…” “မဟုတ္ဘူး အမ..။ က်ေနာ့္ ဝမ္းကြဲ ဆိုင္ပါ…။ က်ေနာ္က ရန္ကုန္ကပါ…ေနျပည္ေတာ္မွာ ရံုးကိစၥရွိလို႔…က်ေနာ့္နာမည္..…….” နာမည္ဘာညာ မိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ လိပ္စာကဒ္ေလး ထုတ္ေပးလိုက္တယ္…။ ကဒ္ကို တစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး “…… ေတြ လုပ္တာလား…. အမတို႔ ရံုးက ရန္ကုန္မွာလည္း ရွိတယ္..” “ဟုတ္ကဲ့ အမ…. အမတို႔ ရံုးမွာ လိုအပ္ရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ…အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးပါ့မယ္ …..” ဘာညာကြိကြ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ စကားေတြေျပာၿပီး သူလည္း အထုပ္ေတြဆြဲၿပီး ကားပါကင္ကို ျပန္သြားတယ္..။ ့​​အဲ့ဒီ အမက က်ေနာ့္ ကဒ္သာ ယူသြားတာ သူ႔ ကဒ္က်ေတာ့ ျပန္မေပးသြားဘူး..။ ရံုးက လူေတြကို ဆက္သြယ္ခိုင္းလိုက္မယ္ဘဲ ေျပာသြားတယ္..။ အခုထိ နာမည္ေတာင္ မသိလိုက္ရေပမယ့္ အဲ့ဒီအမရဲ႕ ေနာက္ပိုင္း အလွနဲ႔တင္ ေတာ္ေတာ္ကို တန္ပါတယ္ဗ်ာ…။ ကားပါကင္ဘက္ကို ျပန္သြားတဲ့ အခ်ိန္ လမ္းေလွ်ာက္သြားတိုင္း တင္ပါးႀကီးေတြက ၿငိမ့္ခနဲ ၿငိမ့္ခနဲ လႈပ္လႈပ္သြားတာ အနားေျပးကပ္ၿပီး အားရပါးရ ညွစ္ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြေတာင္ေပါက္တယ္..။ ဒါမ်ိဳး ေစာ္ႀကီးကို ျဖည္လိုက္ရရင္ေတာ့ ပ်စ္ႏွစ္ေနမွာဘဲ…။ ကာမပိုင္ ရွိမွန္းမသိ မရွိမွန္းမသိ အားပါးတရ ျပစ္မွားလို႔ ဝေတာ့မွ ဆိုင္ထဲကို ျပန္ဝင္လာေတာ့ ညီဝမ္းကြဲက စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ မ်က္ခံုးပင့္ျပၿပီး… “ေတာင့္တယ္ေနာ္….” “အင္း…ေတာ္ေတာ္ ေတာင့္တယ္…” ခက္ေတာ့တာဘဲ…. စိတ္က ခုနက ေစာ္ႀကီးဆီဘဲ ေရာက္ေရာက္ေနတယ္…။ တစ္ခါမွ ဒီလို မျဖစ္ဖူးေသးဘူး…။ ရည္းစားလည္း ထားဖူးတယ္…။ ေစာ္ေတြလည္း ျဖဳတ္ဖူးသားနဲ႔ ဒီမိန္းမနဲ႔က်မွ ဘယ္လို ျဖစ္တယ္ကို မသိဘူး..။ သူ႔ကို ေတြ႔ရင္ စိတ္ေတြက ထထ လာတယ္..။ မယံုမရွိနဲ႔ဗ်….ခင္ဗ်ားတို႔ အျပင္မွာ တကယ္ေတြ႔ရင္ က်ေနာ္လိုဘဲ ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ႀကိမ္းေသတယ္..။ ဟိုတယ္ကို ျပန္လာရင္း ကားေမာင္းလာေတာ့လည္း မ်က္လံုးထဲ ေစာ္ႀကီးကိုဘဲ ျမင္ျမင္ေနတယ္…။ အသားက အျဖဴႀကီး မဟုတ္ေပမယ့္ ဝါဝ့​​ါဝင္းဝင္းေလး…။ ေဘာ္ဒီအခ်ိဳးအစားကလည္း ျပစ္ျပက္လုပ္ပစ္လိုက္ရင္ေတာင္ ေတာင့္ခံႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးအစား…။

ဟူးး မျဖစ္ေတာ့ဘူး ဓါတ္ၾကမ္းတိုက္မွ ျဖစ္မယ္…။ စားလည္း ဒီစိတ္ သြားလည္း ဒီစိတ္နဲ႔ဆို ၾကာရင္ ခက္မယ္…။ ဖုန္း contact ထဲက နာမည္တစ္ခုကို ႏွိပ္ရင္း ဖုန္းေခၚလိုက္ေတာ့ ဟိုဘက္က ဖုန္းခ်က္ခ်င္း လွမ္းကိုင္တ့​​ယ္..။ “ဟဲလို…ကိုႀကီး…ေရာက္ေနၿပီလား” “၉နာရီေလာက္ လာခဲ့မယ္…” “အင္း…ေမွ်ာ္ေနမယ္ေနာ္ ကိုႀကီး…..” ဟိုတယ္ျပန္ရာက္ေတာ့ ဘယ္လိုမွ မေနႏိုင္တာနဲ႔ ဂြင္းတစ္ခ်ီထုၿပီး တစ္ေရးအိပ္လိုက္တယ္…။ တစ္ေရးအိပ္ၿပီး ႏိုးလာတာနဲ႔ ေရခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲၿပီး ခုနက ဖုန္းကိုင္တဲ့ ေကာင္မေလးဆီ ထြက္လာခဲ့လိုက္တယ္…။ သူ႔ နာမည္က ေကသရီ…။ အသားညိဳညိဳနဲ႔ ရင္သားေတြ ထြားသေလာက္ ခါးက သိမ္သိမ္ေလးနဲ႔ အေပးအရမ္းေကာင္းတယ္…။ ေနျပည္ေတာ္ကို စစေရာက္ခ်င္း ႏွစ္ေခါက္ေလာက္မွာ နယ္ခံ တစ္ေယာက္က ခ်ိတ္ေပးတာ…..။ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္လည္း သူ႔ဆီမွာ ခဏခဏ အားေပးျဖစ္ေတာ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတာင္ အလြတ္ရေနၿပီ…။ ေက့​​သရီေနတဲ့ လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့ သူက ထြက္ေစာင့္ေနတယ္…။ အဲဒါနဲ႔ သူ႔ကို ကားေပၚေခၚတင္ၿပီး ဟုိတယ္ကို ျပန္ေမာင္းလာခဲ့တယ္..။ ကားေပၚမွာ ေကသရီရဲ႕ ေရေမႊးနံ႔က ေမႊးေနတာဘဲဗ်ာ..။ ကားေမာင္းရင္း ေကသရီကို လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္နဲ႔ ညီေလးက မတ္လာေရာ..။ ေဘးတိုက္ ျမင္ေနရေတာ့ ေကသရီရဲ႕ ႏို႔အံု ထြားထြားႀကီးက ျဖစ္ညွစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တားမရဆီးမရဘဲ။ မေနႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ ေကသရီ လက္ကို ယူၿပီး ညီေလးေပၚ တင္ထားခိုင္းလိုက္တယ္…။ ေကသရီကလည္း အလိုက္သိပါတယ္ တစ္လမ္းလံုး ျဖည္းျဖည္းေလး ဂြင္းတိုက္လာေပးတယ္…။ သူက ညီေလးကို ေခ်ာ့ေလ စိတ္ေတြက ၾကြလာေလနဲ႔ လီဗာကို ခင္ျပင္းျပင္းနင္းၿပီး ဟိုတယ္ကို ေရာက္ေအာင္ ခပ္ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းလိုက္တယ္…။ ဟိုတယ္ အခန္းထဲ ေရာက္တာနဲ႔ လူက လံု့​​းဝ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး..။ ေကသရီကို အတင္း ဖက္နမ္းၿပီး ကုတင္ေစာင္းမွာ ေလးဘက္ကုန္းခိုင္းလိုက္တယ္…။ ခရီးဆာင္အိတ္ထဲ အၿမဲေဆာင္ထားတဲ့ ကြန္ဒြန္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ေလး စြပ္ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ခါတည္း တန္းထည့္လိုက္တာဘဲ..။ စစခ်င္း နဲနဲေတာ့ ၾကပ္ေပမယ့္ လူက မႊန္ေနေတာ့ ခပ္သြက္သြက္ဘဲ ေဆာင့္လိုက္တယ္…။ ေကသရီကေတာ့ စစခ်င္း မႏွဴးဘဲ တန္းထည့္လိုက္လို႔လားမသိဘူး..။ နာလို႔ထင္တယ္ ေမြ႔ရာခင္းကို လက္နဲ႔ ဆုပ္ထားရင္း တအားအား ေအာ္ေနတယ္..။ ေနာက္ပိုင္း အခ်က္ေရ မ်ားလာေတာ့ အသံေတာ့ သိပ္မထြက္ေတာ့ဘူး…။ ဖင္ႀကီးက အေနာက္ကို ျပန္ေကာ့ေကာ့ေပးလာတယ္..။ က်ေနာ္လည္း လိုးလိုးခ်င္းတုန္းက သူ႔ကို ဖီးလ္ေတြတက္ၿပီး တက္ခ်ေနေပမယ့္ အရွိန္ရလာေတာ့ မနက္က ေစာ္ႀကီးကို မ်က္လံုးထဲ ျပန္ျမင္လာတယ္..။ အဲဒါနဲ႔ အာရံုက အဲဒီေစာ္ႀကီးဆီေရာက္သြားေတာ့ ညီေလးက ပိုတင္းလာတယ္ ပိုမတ္လ့​​ာတယ္..။

အဲ့ဒါနဲ႔ အဲဒီေစာ္ႀကီးကို မွန္းၿပီး ေကသရီကို အားရပါးရ ဗ်င္းတာ တဖုန္းဖုန္းေတာင္ျမည္တယ္..။ ေကသရီလည္း တအင့္အင့္နဲ႔ ဖီးလ္ေတြတက္လာတာလားမသိဘူး..။ သူ႔ အဖုတ္ထဲက အျဖဴေတြက က်ေနာ့္အတံမွာ ကပ္ ကပ္ပါလ့​​ာသလို အထဲက ညွစ္ညွစ္ေပးေနတယ္..။ ေကသရီ အဖုတ္က ညွစ္ေပးေလ က်ေနာ္က နင္းကန္ ေဆာင့္ေလနဲ႔ က်ေနာ္ကလည္း မနက္က ေစာ္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို စိတ္လိုလက္ရ ကုန္းေနတယ္လို႔ သေဘာထားၿပီး တအား ေဆာင့္ေဆာင့္ထည့္တာ…။ ေကသရီရဲ႕ အဖုတ္ကလည္း က်ေနာ္အတံကို ႏွစ္ဖက္လံုးက ညွပ္ထားသလို အားက ျပင္းလာေတာ့ ဒစ္ထိပ္ေတြပါ က်ိန္းလာတယ္..။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ မခံႏိုင္တဲ့အဆံုး ညီေလးက အရည္ေတြ အားပါးတရ ပန္းထြက္သြားတယ္…..။ အရသာကေတာ့ ဘာေကာင္းသလဲ မေျပာနဲ႔…။ ေကသရီ႕ အဖုတ္ထဲ စိမ္ထားရင္း မ်က္လံးမွိတ္ၿပီး အရည္ေတြကို ရသေလာက္ ညွစ္ထုတ္ေနမိတယ္..။ အခုဆို ေကသရီလည္း ကုတင္ေစာင္းမွာ ကုန္းတာတကေန ေမြ႔ရာနဲ႔ ရင္ဘတ္ကို အပ္ၿပီး ဖင္ႀကီးေထာင္ထားတဲ့ပံုနဲ့​​႔ အနားယူေနေပမယ့္ သူ႔အဖုတ္က ဇြြိဇြိနဲ႔ ညွစ္ညွစ္ေပးေနတုန္း..။ သူ႔ဖင္ႀကီးနဲ႔ က်ေနာ့္ေပါင္နဲ႔ ကပ္ၿပီး အထဲမွာ အညွစ္ခံရင္း စိမ္ထားတာ ရွယ္ဘဲဗ်ာ..။ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ ေအာက္မွာကုန္းေနတာက မနက္က ေစာ္ႀကီးဘဲ…။ စိမ္လို႔ အားရေတာ့မွ အတံကို ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ေကသရီ အဖုတ္ထဲကေန ျဗစ္ဆို ထြက္လာတယ္..။ ဟိုက္…ကြန္ဒြန္က ဘယ္ကေန ဘယ္လို ေပါက္သြားလည္း မသိဘူး….ေစာက္ျပႆနာဘဲ…။ အဲဒါနဲ႔ ကြန္ဒြန္ကို ျမန္ျမန္ခၽြတ္ အမိႈက္ပံုးထဲ လႊင့္ပစ္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တစ္ခါတည္း တန္းေျပးရတယ္…။ ေကသရီလည္း အေနာက္ကေန လိုက္လာၿပီး… “အကိုႀကီး…ဘာျဖစ္လို႔လဲ…” “အစြပ္ေပါက္သြားလို႔…” “ဟင္..ဟုတ္လား…ဒုကၡပါဘဲ..” “နင္ သန္႔ေတာ့ သန္႔ပါတယ္ေနာ္…” “အာ..ကိုႀကီးကလည္း သန္႔ပါတယ္..ဘာေရာဂါမွ မရွိဘူ့​​း..” ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ လူကေတာ့ ဆိုက္ကို ဝင္သြားၿပီ…။ ညီေလးကလည္း ခ်က္ခ်င္းညိွဳးက်သြားလိုက္တာ ခုနက သူ မဟုတ္တဲ့အတိုင္းဘဲ…။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေဆးေၾကာသန္႔စင္ၿပီးေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာ လွဲေနလိုက္တယ္…။

ေကသရီက က်ေနာ့္ ရင္ဘတ္ကို ေခါင္းအံုးၿပီး ေစာင္ေလးၿခံဳလို႔…။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲကြန္းခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေခၽြးျပန္ေနတယ္..။ မနက္က ေစာ္ႀကီးလည္း အတြးထဲမွာ မရွိေတာ့ဘူး။ ေရာဂါမ်ား ကူးေနမလားဆို့​​တဲ့ ဆိုက္ကိုႀကီးက လူကို ေျခာက္လွန္႔ေနတယ္..။ ကိုယ္ ခ်လိုက္တဲ့ မိန္းမ က သန္႔တယ္လို႔ ေျပာေပမယ့္ သူက တကယ္တမ္းေတာ့ ေၾကးစားဘဲေလ…။ ယတိျပတ္ႀကီး ပစ္ယံုလို႔လည္း မရဘူး..။ အခုက ဘာဘဲေျပာေျပာ ေရာဂါကူးစရာရွိရင္ ကူးေနႏိုင္တဲ့ အေနအထား..။ တကယ္လို႔မ်ား ေရာဂါကူးလို႔ကေတာ့…….။ ေကသရီကလည္း ရိပ္မိတယ္ ထင္တယ္..။ က်ေနာ့္ ဗိုက္က အေမႊးေလးေတြကို ပြတ္ရင္း သူ ဘယ္ေလာက္သန္႔တဲ့ အေၾကာင္း သြယ္ဝိုက္ၿပီး တတြတ္တြတ္ ေျပာေနတယ္…။ သူက ဘယ္ေလာက္ ေျပာေျပာ စိတ္သက္သာရာနဲနဲေတာ့ ရေပမယ့္ လူက လန္႔ေနၿပီ…။ ေကသရီ အဖုတ္အတြင္းသားေတြကည္း က်ေနာ့္ အတံကို ညွပ္ထားလိုက္တာ ျပတ္ထြက္ေတာ့မယ့္ အတိုင္း…..ကတ္ေၾကးၾကေနတာဘဲ..။ ကတ္ေၾကးဆိုမွ ငယ္ငယ္တုန့္​​းက အျဖစ္ကို သတိရမိတယ္..။ တစ္ခါေတာ့ အစ္မက အပ္ခ်ဳပ္ေနတုန္း အေမက ေဘးနားမွာထိုင္ၿပီး အကၤ် ီတစ္ထည္ကို ၾကယ္သီးေတြတပ္ေနတယ္..။ က်ေနာ္လည္း ဘာရယ္မဟုတ္ သြားစပ္စုရင္း သံနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ကတ္ေၾကးတစ္လက္ကို သြားေတြ႔တယ္..။ ကတ္ေၾကးမွာလည္း စာလံုးေတြကို အစက္ အစက္ေလးေတြနဲ႔ ထြင္းထားေသးတယ္..။ ေက်ာင္းတတ္ခါစ အရြယ္ဆိုေတာ့ စာလံုးေတြကို ေပါင္းမဖတ္တတ္ေသးဘူး..။ “အေမ ဒါဘာေရးထားတာလဲ…?” “ဟဲ့..သား…အေမ့ကို ေပးစမ္း…။ ေနာက္ခါ မကိုင္ရဘူးေနာ္…။ အဲ့ဒီမွာေရးထားတာ မေကြးကတ္ေၾကးတဲ့..။ ညွပ္လိုက္လို႔ကေတာ့ တိခနဲဘဲ..ကေလးေတြ ကိုင္ရင္ အႏၱရယ္ရွိတယ္..အေမ့ကို ေပး…….” အေမက ကတ္ေၾကးကို က်ေနာ့္လက္ထဲက ယူၿပီး အစ္မကို အပ္ခ်ဳပ္စက္ေအာက္က အံ့​​ဆြဲေလးထဲ ထည့္ခိုင္းလိုက္တယ္။

ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ အပ္ခ်ဳပ္စက္နားေရာက္တိုင္း အေမနဲ႔ အစ္မက ကတ္ေၾကးကို က်ေနာ္ မယူကိုင္မိေအာင္ သတိထားၿပီး အပ့္​​ခ်ဳပ္စက္အံဆြဲထဲ ထည့္ထည့္ထားေတာ့တာဘဲ…။ က်ေနာ္လည္း မေကြးကတ္ေၾကးအေၾကာင္း သတိရသြားရင္း ေကသရီ႕ ပုခံုးကို လွမ္းဖက္လိုက္ၿပီး… “ေကသရီ..နင့္ဇာတိက ဘယ္ကလဲ..” “ေရစႀကိဳဘက္က ကိုႀကီး…ဘာလို႔လဲ..” ဟိုက္……။ က်ေနာ္ကေတာ့ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဆရာဝန္နဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး ကာလသားေရာဂါ အရင္ ေျပးစစ္ရတယ္..။ အေျဖလႊာ ထုတ္ထုတ္ၾကည့္ခ်င္း လူက လက္ေတြေတာင္ တုန္တယ္..။ ေတာ္ေသးတယ္ ေရာဂါမရွိလို႔…။ အိတ္ခ်္အိုင္ဗီ စစ္ဖို႔ေတာ့ က်န္ေသးတယ္..။ အဲဒီ အတြက္လည္း စိတ္ပူေနရတုန္းဘဲ..။ ဒီၾကားထဲ ဟိုေစာ္ႀကီးရဲ႕ ရံုးက ဆက္သြယ္လာလို႔ အဲဒီရံုးကို သြားရေသးတယ္..။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ေစာ္ခ်ရ့​​င္ သတိထားၾကဗ်ာ..။ ကြန္ဒြန္ေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ေျပာေျပာ အခန္႔မသင့္ရင္ ေပါက္ၿပဲတတ္တယ္..။ ဒါပါဘဲ.. ျပီးပါျပီ။