March 28, 2024

တခုလပ္မဂိုမေလး

သြပ္ေပၚကို တေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတဲ့ မိုးေရစက္သံကို နားေထာင္ၿပီး အိပ္ဖူးလား။ သိပ္အရသာရွိတယ္။ ဂီတသံ စည္းခ်က္ေတြလိုပဲ။ မိုးေရေပါက္သံ ေတြေၾကာင့္ တေရးႏိုးေတာ့ ညဦးပိုင္းက အျဖစ္အပ်က္ေတြကို အိပ္မက္မ်ားလားလို႔ ေက်ာ္သူ ေတြးေနမိေသးတယ္။ အိပ္မက္မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ ပ႐ုပ္နံ႔ေတြသင္းေနတဲ့ အိပ္ရာေပၚမွာ အဝတ္ဗလာနဲ႔ ေက်ာ္သူအိပ္ေနတယ္။ ေစာင္ထူထူ တစ္ထည္ကို လႊမ္းထားၿပီး ရင္ခြင္ထဲမွာလည္း ခပ္ျပည့္ျပည့္ အမ်ိဳးသမီးလွလွကို ေထြးထားေသးတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာပဲ ေက်ာေပးၿပီး ဟိုဘက္လွည့္အိပ္ေနတယ္။ သူလည္း ကိုယ္လုံးတီးပဲ။ ေက်ာ္သူ က ေနာက္ကသိုင္းဖက္ထားတာေပါ့။ ေမွာင္ေနတဲ့အခန္း၊ သြပ္ေပၚက မိုးေရသံေတြ၊ ေအးစက္တဲ့ မိုးဥတု၊ ေစာင္ထဲမွာ၊ ရင္ခြင္ထဲမွာ မိန္းမ တစ္ေယာက္။

သဃၤန္းကြၽန္းၿမိဳ႕က သာမန္ တိုက္တစ္လုံးရဲ႕ အိပ္ခန္းတစ္ခန္းဟာ ေက်ာ္သူ႔အတြက္ နန္းေဆာင္တစ္ေဆာင္ထက္ ခမ္းနားေနခဲ့တယ္။ ညဦးပိုင္းက အားရပါးရ ခ်စ္ပြဲဝင္ခဲ့လို႔လား မသိဘူး။ ၃ ခါေလာက္ရွိမယ္။ ေအာက္ကဟာ က နဲနဲက်င္ေနတယ္။ မိုးကပိုၿပီးေတာ့ ၾကမ္းလာသလိုပဲ။ ရင္ခြင္ထဲက စီတာ့ ဂုတ္ပိုးကို ဖက္လားလ်က္ ငုံ႔နမ္းလိုက္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကိုယ္ေပၚကို ေစာင္အျပည့္ျဖစ္ေအာင္ ထပ္လႊမ္းေပးလိုက္တယ္။ နဲနဲလႈပ္လိုက္လို႔လား မသိဘူး သူ႔ဘက္က လူးလြန္႔လာတယ္။ “ဟင္ သူ မအိပ္ေသးဘူးလား” အေမွာင္ထဲက သူ႔အသံက မႏိုးတဝက္ ႏိုးတဝက္ေလး။ စီတာ ဟာ ဟိုဘက္ကို ေက်ာခိုင္းေနရာကေန ေက်ာ္သူ႔ ဘက္ကို လွည့္လာၿပီး ရင္ခြင္ထဲဝင္လာတယ္။ “ခ်မ္းလိုက္တာ။ ဒီလိုမ်ိဳး ကိုယ္တုံးလုံး မအိပ္ရတာ ၾကာၿပီ” ေက်ာ္သူက သူလည္း တေရးႏိုးလာတာ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပၿပီး စီတာ့ နဖူးကို ထပ္နမ္းလိုက္တယ္။ စီတာ က လည္း ေက်ာ္သူ႔ ေမးဖ်ားကို ေမာ့ၿပီးနမ္းလိုက္တယ္။ ေက်ာကို သိုင္းေပးထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေစာင္ထဲ ျပန္ထည့္ၿပီး သူ႔ ရင္သားႏွစ္မႊာကို စမ္းလိုက္တယ္။ ေစာင္ထဲမွာ ရွိတာၾကာလို႔ ထင္တယ္ ေႏြးေနတာပဲ။ သူ အသာေလး ႐ုန္းတယ္။ “ခဏေလးကြာ တို႔ ေသးေပါက္လိုက္ဦးမယ္” “ဗိုက္ဆာလိုက္တာ စီတာ ရယ္” “ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ႏို႔ပုလင္းနဲ႔ မုန္႔ေတြ ရွိတယ္။ တို႔လည္း ဗိုက္ဆာတယ္ တူတူစားၾကမယ္ေလ” စီတာ က မီးခလုတ္ကို ဖြင့္လိုက္တယ္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ မ်က္လုံးတအားက်ိန္းသြားတယ္။

ကိုယ္တုံးလုံးနဲ႔ စီတာ ဟာ သူ႔လုံခ်ည္ကို ေကာက္စြပ္ၿပီး ရင္လ်ားလိုက္တယ္။ တမီလ္ လူမ်ိဳး စီတာဟာ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္က ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ေလး ျဖစ္ၿပီးေတာ့ ရင္သားနဲ႔ တင္ကေတာ့ လွတဲ့အထဲမွာပါတယ္။ တုတ္တုတ္ခဲခဲ ညိဳမည္းမည္းေလးေပါ့။ ေက်ာ္သူ အႀကိဳက္ဆုံးကေတာ့ သူ႔မ်က္လုံးဝိုင္း ႀကီးနဲ႔ ႏူတ္ခမ္းအစုံပဲ။ “သူလည္း ထေလ ေရာ့ ပုဆိုးျပန္ဝတ္။ တန္းလန္းနဲ႔ ထမလာနဲ႔ ဆြဲမိလိမ့္မယ္” ဆိုၿပီး ေနာက္ေနတယ္။ တကယ္ပဲ မစီတာ နဲ႔ ငါဟာ လင္မယားေတြလို တစ္အိပ္ရာထဲအိပ္၊ အခ်စ္နယ္ေတြကြၽံၿပီး တေရးႏိုးလာတာပါလား လို႔ ေတြးရင္း ေက်ာ္သူ ကိုယ့္ကို ကိုယ္မယုံႏိုင္ ျဖစ္ေနတယ္။ ေက်မြေနတဲ့ ပုဆိုးကို အျမန္ေကာက္စြပ္ၿပီး စီတာ့နားကိုသြား ေမးဖ်ားကို ဆက္ကနဲ႔ ေမာ့ၿပီး ပြရႈပ္ေနတဲ့ သူ႔ဆံအုံႀကီးကို ဖယ္ၿပီး ပါးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္တယ္။ “လာပါ ေသးထြက္က်ေတာ့မယ္ကြ။ မုန္႔လည္း စားမယ္ဆို။ ၿပီးရင္ ျပန္လာမွာပဲကို” “ကြၽန္ေတာ္ မယုံႏိုင္ေသးလို႔ပါ မစီတာ” “အမေလး မယုံေပလို႔ပဲ ဆရာရယ္” ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ပါးကို ျပန္နမ္းလိုက္တယ္။

တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေပးနမ္းပါ ခ်စ္သူရယ္လို႔ ေျပာၿပီး သူ႔ႏူတ္ခမ္းတြဲတြဲကို စုပ္နမ္းလိုက္တယ္။ စီတာ့ လွ်ာဖ်ားေလးက ေက်ာ္သူ႔ ပါးစပ္ထဲ အလိုက္သင့္ဝင္လာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အနမ္းေရယာဥ္ေက်ာထဲ ထပ္ေမ်ာျပန္ၿပီ။ သြပ္ေပၚ မိုးေပါက္က်တဲ့အသံ တေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းကို ေက်ာ္သူ မၾကားရေတာ့သလိုပဲ။ ေက်ာ္သူနဲ႔ မစီတာ တို႔ ဆုံေတြ႕တဲ့ ပုံကို ျပန္ေျပာရရင္….။ ေက်ာ္သူက စက္မႈတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားပါ။ ေက်ာင္းတက္ရင္း နဲ႔ တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ဝင္ေငြရေအာင္ သိပၸံတြဲက အတြက္အခ်က္ ဘာသာရပ္ေတြကို က်ဴရွင္ျပတယ္။ အသက္ကလည္းငယ္၊ နာမည္ႀကီး က်ဴရွင္ ဆရာကလည္း မဟုတ္ေသးေတာ့ အိမ္ဝိုင္းေတြနဲ႔ study guide ဝိုင္းေတြကို အားျပဳရတယ္။ ေက်ာ္သူက အသင္အျပ ေကာင္းတာမို႔ နာမည္ ျမန္ျမန္ရလာတယ္။ စာသင္ခ်ိန္ စည္းကမ္းရွိတယ္။ စာအသင္အျပ ေကာင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းသူ ေတြနဲ႔လည္း အေနအထိုင္ တည္ၾကည္တယ္။ မတည္ၾကည္ လို႔ကလည္း မရဘူးေလ။ ကိုယ္က စာသင္ၿပီး ရပ္တည္ေနတာ နာမည္ပ်က္ေတာ့ ေက်ာ္သူ မခံႏိုင္ဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ေက်ာ္သူ ဟာ အၿမဲတမ္း စာသင္ဝိုင္းေတြ ျပည့္ေနေလ့ရွိတယ္။ ကိုယ့္ေက်ာင္းစာ ထိခိုက္မွာ စိုးလို႔ ေက်ာ္သူ႔ အေမကေတာင္ စာသင္ဝိုင္းေတြ ေလွ်ာ့ပါလို႔ ေက်ာ္သူ႔ကို သတိေပးရတယ္။ ေက်ာ္သူကေတာ့ အားခ်ိန္မထားဘဲ စာသင္ပါတယ္။ သူ႔ေက်ာင္းစရိတ္တင္မက သူ႔အေမ စိတ္ႀကိဳက္ မီးဖိုေခ်ာင္ စရိတ္လည္း ေထာက္ႏိုင္တယ္ေလ။ တစ္ရက္ေတာ့ ေက်ာ္သူ႔ တပည့္တစ္ေယာက္က ညပိုင္းအခ်ိန္အားလားလို႔ ေမးလာတယ္။ ကုလားေလး တစ္ေယာက္က အိမ္ေခၚသင္ခ်င္လို႔တဲ့။ က်ဴရွင္ေတာ့ ယူထားတယ္၊ ႐ူပေဗဒ၊ ဓာတု ေဗဒ မလိုက္ႏိုင္လို႔ ညဘက္ အိမ္ကို ဆရာေခၚ သင္ခ်င္တာဆိုပဲ။ ေက်ာ္သူ က ေန႔တိုင္း ည ၉ နာရီအထိ ျပည့္ေနၿပီ။ ၉ နာရီ ထိုးရင္ အိမ္ကို စက္ဘီးနဲ႔ ျပန္ရတာ။ ဒါေတာင္ သိပ္ေနာက္က်သြားရင္ အေမက စိတ္ပူလို႔ မဆုံးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ျငင္းလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေရာက္ေတာ့ ကုလားေလး က ေက်ာ္သူ႔ တပည့္အိမ္ေရာက္လာတယ္။ သူ႔အိမ္မွာ သူနဲ႔ သူ႔အမ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္ ၉ နာရီမွ သူ႔အိမ္ကို ဝင္ႏိုင္ပါေၾကာင္း၊ physics နဲ႔ chemistry ႏွစ္ဘာသာတည္း ကို တစ္ပတ္ႏွစ္ညေလာက္ ဝင္ၿပီး သူနားမလည္တာရွင္းျပရင္ အဆင္ေျပေၾကာင္း၊ သူ႔အခန္းမွ ညအိပ္ၿပီးမွ ျပန္လို႔ရပါေၾကာင္း ၊ လစာကိုလည္း ေစ်းမဆစ္ပါဘူးလို႔ သူ႔အမ က ေျပာပါေၾကာင္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ေျပာရွာတယ္။

ေက်ာ္သူလည္း ကုလားေလး ကို သနားသြားတယ္။ စာလိုလားတဲ့ ကေလးက်ေတာ့လည္း မရွင္းတဲ့ ဘာသာကို ထပ္သင္ရဖို႔ ခုေလာက္ေတာင္ ႀကိဳးစားတာပါလားလို႔ သူ႔ဇြဲကို အသိအမွတ္ျပဳရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျဖစ္လိုက္တယ္။ ကုလားေလး နာမည္က မိုးခိုင္ တဲ့။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ေက်ာ္သူဟာ စီတာ နဲ႔ ေတြ႕ဖို႔ ဖန္လာတာပဲ။ တစ္ပတ္ကို ၾကာသာပေတး၊ ေသာၾကာ ႏွစ္ရက္ ကုလားေလးအိမ္ကို ည ၉ နာရီဝင္တယ္။ ၁၁ ခြဲ ၁၂ ေလာက္ထိ စာအတူလုပ္ၾကတယ္။ မိုးခိုင္ က ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ ႀကိဳးလည္းႀကိဳးစားတယ္။ သူ႔ကို စာေပးထားၿပီးရင္ ေက်ာ္သူ တစ္ေယာက္ ကိုယ့္စာကိုယ္ လုပ္ေနလို႔ ရတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ ေက်ာ္သူလည္း မိုးခိုင္ ကို နည္းနည္း စပ္စုၾကည့္တယ္။ “ငါ ေရာက္လာရင္ အိမ္ေရွ႕က ေဆးဆိုင္ကို သိမ္းသိမ္းေနတဲ့ တစ္ေယာက္ကြာ။ ငါတို႔ကို လက္ဘက္ရည္ လာလာပို႔တာ အဲဒါဘယ္သူလဲကြ” “ကြၽန္ေတာ့္ အမေလ။ ဆရာရဲ႕” “ေဟ.. မင္းတို႔က ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္း ေနတာလား။ မိဘေတြ မရွိဘူးလား။ ငါဒီမွာ စာသင္ေနတာ တစ္လျပည့္ေတာ့မယ္။ မင္းအိမ္က လူဆိုလို႔ မင္းအမ ပဲ ျမင္ဖူးတယ္” “ဟုတ္တယ္ ဆရာ။ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ပဲေနတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေမာင္ႏွမက ေတာမွာ မိဘေတြနဲ႔ေနတာ။ စီတာ့ ကို ရန္ကုန္သား ဟိႏၵဴတစ္ေယာက္က ေတာင္းရမ္းလို႔ အိမ္ကေပးစားလိုက္တယ္။ သူ႔ေယာကၡမနဲ႔ သူ႔ ေယာက်ၤားက ပိုက္ဆံရွိတယ္။ သူနဲ႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ၂ ႏွစ္ေလာက္မွာ သူ႔ေယာက်ၤား ကုလားႀကီး ဆုံးသြားလိုက္တယ္။ ခု ေနတဲ့ တိုက္နဲ႔ ေရွ႕က ေဆးဆိုင္ကို သူ႔ေယာကၡမေတြက အေမြေပးထားတာ။ ေန႔ခင္းဆို စီတာ က အလုပ္သမားေတြအတြက္ ဒီအိမ္မွာ ထမင္းဟင္းခ်က္၊ ေဆးဆိုင္မွာ ေစ်းေရာင္းေပါ့။ သူ႔ေယာကၡမေတြက ေစာင့္ေရွာက္ထားတာ။

အရင္က သူ႔ေယာင္းမေတြ လာေနေပးတယ္။ ခုသူတို႔လည္း ေယာက်ၤားရကုန္လို႔ လိုက္သြားၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္အမက မုဆိုးမ အေနနဲ႔ က်န္ခဲ့တာ။ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ဆယ္တန္းေျဖရမွာမို႔ ဒီမွာလာေနေတာ့ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အေဖာ္ရတာ” မုဆိုးမ ဆိုပါလား။ အသက္ ၃၀ စြန္းစြန္းေလာက္ ရွိမယ္လို႔ ေက်ာ္သူကေတာ့ ထင္တယ္။ ငါနဲ႔ဆို ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ကြာပါလားလို႔ မဆီမဆိုင္ ေတြးမိေသးတယ္။ ႐ိုး႐ိုးအိမ္ေနရင္း အဝတ္အစားေလးေတြ ပဲ ဝတ္ၿပီး ျမင္ေနက်ေပမယ့္ ေက်ာ္သူ သူ႔ကို သတိထားမိတယ္။ ေက်ာ္သူ စာသင္ဖို႔ လာတဲ့အခ်ိန္ဆို သူက ေဆးဆိုင္ပိတ္ေနတာ။ “ဆရာ ေရာက္လာၿပီလား” ဆိုၿပီး ကုလားသံဝဲဝဲ နဲ႔ လွမ္းလွမ္းႏူတ္ဆက္တယ္။ ေက်ာ္သူ ကေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ အမ ဆိုၿပီး အိမ္ႀကီးထဲ ဝင္ခဲ့တာပဲ။ အသားညိဳမဲမဲ၊ မ်က္ခုံးေကာင္းေကာင္း၊ ႏွာတံေပၚေပၚ၊ ႏူတ္ခမ္းက ခပ္တင္းတင္းရဲရဲေလးနဲ႔၊ ဆံပင္အုံႀကီးကေတာ့ နည္းတာႀကီးမဟုတ္။ အိမ္ေနရင္းမို႔ ဘရာ မ်ား မဝတ္ထားဘူးလားမသိ။ သူလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ရင္က တုန္ေနတတ္တယ္။ ေက်ာင္းဆရာ သမာဓိ နဲ႔ မျမင္ဟန္ေဆာင္ၿပီး တံေတြးၿမိဳခ်ရတာ အေမာ။ “မင္းအမ နာမည္ကလည္း အဆန္းပဲကြ စီတာ တဲ့” “စီတာ ဆိုတာ ဟင္ဒီ လို ေျပာတာဆရာရဲ႕။ ျမန္မာလိုဆို သီတာ ေပါ့။ ဆရာ ကြၽန္ေတာ့္အမကို ႀကိဳက္ေနတာလား။ ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စားေနတယ္။ ပဲနဲ႔ ႏို႔ ပဲ တစ္သက္လုံး စားခ်င္တယ္ထင္တယ္” “ဟာကြာ မိုးခိုင္ ကလဲ။ ကဲကဲ စာလုပ္ ေဟ့ေရာင္” မိုးခိုင္ကို ပိတ္ေဟာက္လိုက္ၿပီး သူ႔အတြက္ ေနာက္ေမးခြန္းေတြ ျပင္ေပးေနလိုက္တယ္။ ေက်ာ္သူ႔ စိတ္ထဲမွာ လမ္းသြားရင္း ခါခါၿပီး ရမ္းသြားတဲ့ တင္လုံးႀကီးေတြနဲ႔ ၿပဳံးလိုက္တိုင္းေဖြးကနဲေပၚသြားတဲ့ သြားညီညီေလးေတြ ေပၚက ႏူတ္ခမ္းႀကီးကို ျမင္ေယာင္ေနတယ္။

ဒီလို ေစာ္ႀကီးနဲ႔သာ ခ်စ္လိုက္ရရင္ကြာ။ ကုလားမေတြနဲ႔ ဟိုလိုဟိုဟာ ျဖစ္ရင္ က်န္းမာေရး ေကာင္းတယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ဒါဆို သူ႔ေယာက်ၤားက ဘာလို႔ ေသသြားသတုံး။ လူေတြကလည္း ေလွ်ာက္ေျပာၾကတယ္ ထင္တယ္။ မိုက္တာကေတာ့ အမွန္ပဲ။ တစ္တစ္ တုတ္တုတုတ္နဲ႔။ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးကလည္း အၾကည့္ခံလိုက္ရတဲ့ သူတိုင္း ေဂြးေတာင္သြားေလာက္တယ္။ ထန္တိုင္း ေအာစာအုပ္ေတြထဲကလို အဆင္ေျပရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေက်ာ္သူ ေတြးမိေသးတယ္။ “ကဲ မိုးခိုင္..ေအာစာအုပ္ထုတ္စမ္း” “ဗ်ာ ဆရာ” “အာ..အဲ..ေလာ့ဂရပ္သမ္ စာအုပ္ထုတ္စမ္းေျပာတာ။ မင္းက ဘာေတြၾကားေနမွန္းမသိဘူးကြာ” “ဆရာ ဒီမွာ ညအိပ္ၿပီး စာသင္တဲ့ေန႔ အမ်ိဳးသမီးကို ထားခဲ့ရမွာေပါ့” “အာ…ကြၽန္ေတာ္က အမ်ိဳးသမီးမရွိပါဘူး။ အေမနဲ႔ ေနတာဗ်” ေအာ္ လို႔ တစ္ခြန္းပဲ ေျပာၿပီး စီတာ က အခန္းကို ဆက္ရွင္းေနတယ္။ ဒီေန႔ မိုးခိုင္ အလႉတစ္ခုပါသြားတာေၾကာင့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနာက္က်တယ္။ ခုမွ ေရခ်ိဳးေနတုန္း။ စီတာ က ေက်ာ္သူေသာက္ဖို႔ လက္ဘက္ရည္ လာခ်ေပးရင္း မိုးခိုင္ အခန္းကို ရွင္းရင္း စကားေျပာေနတာ။ ေက်ာ္သူ ကေတာ့ လက္ဘက္ရည္ ခ်ေပးရင္း ျမင္လိုက္ရတဲ့ ႏို႔အမႊာႀကီး ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဘာေတြေျပာေနမွန္းေတာင္မသိဘူး။ “မစီတာ ကြၽန္ေတာ့္ စက္ဘီးကို ထားခဲ့လို႔ရမလား ေန႔ခင္းေန႔လယ္” ” ရပါတယ္ ေသာ့ေတာ့ ခတ္သြားဆရာေရ။ ေန႔ခင္းက အလုပ္သမားေတြနဲ႔ လူမ်ားတယ္။ ညဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္မတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္တည္း။ ေန႔ခင္းမွ မဟုတ္ပါဘူး တျခားညပိုင္းေတြလည္း လာပါဆရာ။ ထမင္းေလးဘာေလး ဝင္စားေပါ့” စားခ်င္တာ ထမင္းမဟုတ္ဘူး ေဒၚကုလားမရဲ႕ လို႔ ေက်ာ္သူ စိတ္ထဲကပဲ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ “မစီတာ ဘာပဲလိုအပ္လိုအပ္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာပါ။ မိုးခိုင္ အမ ဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ အမ လိုပဲေပါ့” ကိုင္း ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ ေက်ာ္သူကေတာ့ စကား လမ္းေၾကာင္းေနၿပီ။ “ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဆရာ။

ကြၽန္မ ကေတာ့ ဘာမွ မလိုပါဘူး။ တစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ ပ်င္းတာပါပဲ။ ေမာင္တစ္ေကာင္ ေရာက္လာမွ သူ႔ေဝယ်ာဝစၥ နဲ႔ ဆိုင္အလုပ္ပဲရွိတာ” “ကြၽန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းစာ နဲ႔ က်ဴရွင္ေတြနဲ႔ ပဲ လုံးလည္လိုက္ေနတာ။ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္ႏိုင္တယ္။ စက္႐ုပ္လိုပဲေလ” ေက်ာ္သူ တစ္ေယာက္ သူသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ စပါယ္ရွယ္ မ်က္လုံး ႀကီးေတြကို ဆုံေအာင္ၾကည့္ၿပီး ေျပာခ်လိုက္တယ္။ ေက်ာ္သူ ေျပာခ်င္တာကို စီတာ သေဘာေပါက္တဲ့ ပုံပဲ။ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္ေနတယ္။ ၿပီးမွ ေခါင္းကို ငုံ႔ၿပီး သက္ျပင္းခ်ေနတယ္။ သိပ္လွတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာကေတာ့ နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ေပါ့။ ေက်ာ္သူကလည္း ဒီေန႔မွ ဘာေတြျဖစ္ၿပီး ႏူတ္သြက္အာသြက္ျဖစ္ေနမွန္းမသိ။ မထူးဘူး ဆိုၿပီး လက္ပါသြက္လိုက္တယ္။ စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ စီတာရဲ႕ လက္ညိဳညိဳေဖာင္းေဖာင္းအိအိေလးကို အုပ္ကိုင္လိုက္တယ္။ “ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ စကားေျပာရတာ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား စီတာ” “ဟိုမွာ မိုးခိုင္ လာေနၿပီ” ဆိုၿပီး သူ႔လက္ကို ႐ုတ္ကနဲ ဖယ္သြားၿပီး အခန္းထဲက မေျပး႐ုံတမယ္ ထြက္သြားတယ္။

သူ႔ရယ္သံေလး က်န္ခဲ့တာမို႔ စိတ္ဆိုးသြားတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေက်ာ္သူ သိတယ္။ ရင္ထဲမွာ လႈိက္ကနဲျဖစ္သြားတာ ဘယ္လိုမွန္းမသိဘူး။ ခဏေန မိုးခိုင္ ေရခ်ိဳးအဝတ္အစားလဲၿပီး ဝင္လာေတာ့ စာစသင္တယ္။ စာသင္ရင္း ဘာေတြ ၿပဳံးစိစိ ျဖစ္ေနတာလဲလို႔ မိုးခိုင္က ေတာင္ေမးရတယ္။ စိတ္ကေတာ့ စီတာ့ ဆီမွာ အျပည့္ေရာက္ေနတာ။ ခဏေနေတာ့ ေဒၚကုလားမ က လက္ဘက္ေတြသုတ္ၿပီး ဝင္လာတယ္။ “ဆရာတို႔ ဆရာ တပည့္ စာလုပ္ရင္း စားရေအာင္ ကြၽန္မ သုတ္လာတာ” တဲ့။ေက်ာ္သူ နဲ႔ မိုးခိုင္ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္တယ္။ “ဒီေကာင္ စာလုပ္ရဲ႕လားဆရာ” သူ႔ကိုယ္သင္းနံ႔က အဆန္းဗ်။ မုန္ညႇင္းဆီ နံ႔ နဲ႔ ပ႐ုပ္မႈန္႔နံ႔ေပါင္းထားတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ အဲဒီအနံ႔သိခ်င္ရင္ ဟိႏၵဴမတစ္ေယာက္ကို ရည္းစား ထားၾကည့္လို႔ပဲ အႀကံေပးရမယ္။ “စာလုပ္ပါတယ္။ မိုးခိုင္ က ႀကိဳးစားတယ္” လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

ႏွစ္ေယာက္လုံးရဲ႕ မ်က္လုံးေတြကေတာ့ တျခားစကားေတြေျပာေနတာေပါ့။ မိုးခိုင္ မျမင္ေအာင္ စားပြဲေအာက္ကေန စီတာ့လက္ကို ေက်ာ္သူ ကိုင္ထားလိုက္တယ္။ စီတာ က ဖြဖြေလး ဆြဲဆိတ္ၿပီး မသိမသာ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္။ “ကဲကဲ…ဆရာတို႔ကို မေႏွာက္ယွက္ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္မ အိပ္ေတာ့မယ္။ ေရခဲေသတၱာထဲမွာ ႏြားႏို႔ ႀကိဳၿပီးသားရွိတယ္။ ဆာရင္ ထေသာက္ၾကေနာ္” လို႔ေျပာၿပီး ထထြက္သြားတယ္။ ေက်ာ္သူဆိုတာ ရင္ထဲမွာ ဟာကနဲ ျဖစ္သြားတာပဲ။ ည မိုးခိုင္ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတုန္း တရႉးရႉး နဲ႔ အိပ္ေနတဲ့ တပည့္ေက်ာ္ကို ၾကည့္ၿပီး ခုေနမ်ား စီတာ့ အခန္းထဲ ဝင္လိုက္ရရင္လို႔ ေတြးမိတယ္။ သူမ်ားအိမ္မွာ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ခုလိုလုပ္ဖို႔ မေတာ္ပါဘူးေလ ဆိုၿပီး ဆႏၵကို အတင္း သိကၡာနဲ႔ ထိန္းတယ္။ ဒီေန႔ ေက်ာင္းမွာ ပုံဆြဲခန္းထဲ ဗိသုကာနဲ႔ ဆိုင္တဲ့ အင္ဂ်င္နီယာဆိုင္ရာ အတိုင္းအတာပုံေတြ ဆြဲရတယ္။ စိတ္က စီတာ့ အိမ္ကို သြားရမွာမို႔ ေက်ာ္သူ တစ္ေယာက္ စာလုပ္ရတာ စိတ္မပါ။ မယားတ႐ူးဆိုၿပီး ေျပာၾကတာ ဒါမ်ိဳး ထင္တယ္။ အရင္ကလည္း အသက္ ၂၀ အ႐ြယ္ လူပ်ိဳမို႔ ထန္ဖူးပါတယ္။ ဒီေလာက္ႀကီး စိတ္ထဲေရာက္ေအာင္ ထန္တာမ်ိဳး မျဖစ္ဖူးဘူး။

အတင္းစိတ္ကို ဆြဲထိန္းၿပီးေတာ့ စာထဲ အာ႐ုံပို႔ရတယ္။ ေက်ာင္းကျပန္ေတာ့ ဖယ္ရီေပၚမွာလည္း အရင္လို သီခ်င္းေအာ္ဆိုတာ၊ မိန္းကေလးေတြကို ေနာက္တာေတာင္ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္စာသင္မယ့္အိမ္ကို သြားဖို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျမဴးတူး စိတ္ဓာတ္ေတြ တက္ႂကြေနတဲ့ ဆရာ ဟာ teacher of the year ဆုေတာ့ ရသင့္တယ္ မထင္ဘူးလား။ ဒါေပမဲ့ စိတ္က တပည့္ျဖစ္သူ ဆီမွာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္အမ ဆီမွာပဲ။ ဒီညေတာ့ စာသင္ၿပီး မိုးခိုင္အိပ္ၿပီဆို ရေအာင္ ခ်ိန္းေတြ႕မယ္လို႔ စိတ္ထဲမွာ ေတးထားလိုက္တယ္။ ဒါမ်ိဳးလုပ္လိုက္မွပဲ ငါ့စိတ္ထဲကေန ဒီမမလွလွ ကုလားမ ျပန္ထြက္သြားမွာပဲလို႔ ေက်ာ္သူ ထင္တယ္။ ဖယ္ရီကား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ထဲ ျပန္အဝင္မွာပဲ မိုးေတြ႐ြာလာတယ္။ ပထမေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ႐ြာေနၿပီး ေနာက္ပိုင္းေတာ့ အုန္းဒိုင္းကို ႀကဲလာေတာ့တယ္။ ဒီေန႔မွ ထီးကမပါ။ ညေန ငါးနာရီဟာ ငါးနာရီနဲ႔ကို မတူဘူး။ ဆင္းေနက်ေနရာေရာက္ေတာ့ ကားေပၚက ဆင္းလိုက္တယ္။ မွတ္တိုင္ထဲဝင္ခိုေပမယ့္ မလုံပါဘူး။ မိုးက ဆက္ၿပီး ႐ြာေနၿမဲ။ မွတ္တိုင္ထဲမွာလည္း ေက်ာ္သူ႔လို မိုးခိုေနသူေတြက အမ်ားႀကီး။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငါးနာရီခြဲေက်ာ္လာၿပီ။ ၆ နာရီေလာက္ဆို မိုးခိုင္က က်ဴရွင္က ျပန္ေရာက္ေတာ့မယ္။ မိုးေရထဲမွာပဲ မွတ္တိုင္တဲ့ သိပ္မေဝးတဲ့ စာသင္အိမ္ကို ေျပးဖို႔ ေက်ာ္သူ ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ေက်ာင္းမွာက ဒီေန႔ တစ္ေနကုန္ ပုံပဲဆြဲရတာ။ ဒါေၾကာင့္ စာအုပ္သိပ္ပါမလာဘူး။ မိုးကာအိတ္မို႔ ေတာ္႐ုံေရေလာက္ေတာ့ရတယ္။ အဝတ္ေတြစိုတာက ျပႆနာမရွိ။ မိုးခိုင္ အက်ႌယူဝတ္မယ္။ မနက္က်မွ တစ္ခုခု ဝယ္ဝတ္ၿပီး ေက်ာင္းထသြား႐ုံေပါ့။ အေျပးတစ္ပိုင္း မိုးခိုင္တို႔ အိမ္ဘက္ကို လာခဲ့တယ္။ မိုးက သည္းသည္းမည္းမည္း ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ ေမွာင္ပါေမွာင္က်လာတယ္။ ေက်ာ္သူ လည္း ေဆးဆိုင္ေရွ႕က အမိုးေအာက္ကို အေျပးကေလးဝင္လိုက္ရတယ္။ တစ္ကိုယ္လုံးကေတာ့ ႂကြက္စုတ္ေပါ့။

မိုးခိုင္ ရဲ႕ အမ ကေဆးဆိုင္ထဲကေန အလန္႔တၾကားလွမ္းေအာ္တယ္။ “ေဟာေတာ္.. မနက္က ဆရာ့အိမ္ကို လွမ္းၿပီး ဖုန္းဆက္ေသးတယ္။ ဆရာအျပင္ထြက္သြားလို႔တဲ့။ ဆရာ့တပည့္က ဒီည ဘုရားေက်ာင္း သြားတယ္။ အဲဒါ ဆရာ့ကို ဒီညစာသင္ခ်ိန္ေလး ဖ်က္ေပးပါ ခြင့္တိုင္မလို႔။ လာဆရာ အထဲဝင္ အထဲဝင္ ဆရာတပည့္ပုဆိုးလဲထားလိုက္” ေျပာၿပီးဆိုၿပီး သံပန္းတံခါးကို ကုန္းၿပီး တံခါးခ်က္ဖြင့္ေပးတယ္။ သူ႔ေခါင္းအငိုက္မွာ ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ခုလို ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီး ၾကာတာေတာင္ မေမ့ဘူး။ တမီလ္ဟိႏၵဴမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ညိဳဝင္းဝါေနတဲ့ ရင္ႏွစ္မႊာဟာ လွတာနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတာကို ေပါင္းထားတာပဲ။ ေယာင္ၿပီး အၾကာႀကီး ေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ အပ်ိဳတုန္းကဆို ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ား လွလိုက္မလဲ မမမုဆိုးမ ကုလားမေလးရယ္။ “ဆရာ အထဲဝင္ေလ” “ေအာ္ဟုတ္ဟုတ္” အထဲကိုဝင္လိုက္တာဟာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ နတ္စည္းစိမ္ခံစားရမယ့္ ညထဲကို ေပ်ာ္ဝင္လိုက္တာပဲ ဆိုတာ အဲဒီတုန္းက ဘယ္သိပါ့မလဲ။

မိုးက ေလပါ ပါၿပီး ပိုၾကမ္းလာတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း မိုးႀကီးၿပီး ေလပါလာရင္ EPC က မီးျဖတ္လိုက္ပါေလေရာ။ သူတို႔အိမ္က ေခတ္ေဟာင္းပုံစံ ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္ေဟာင္းႀကီး။ အေတာ္ေမွာင္တယ္။ “ဆရာခဏေလးေနာ္။ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းလိုက္ဦးမယ္ အင္ဗာတာက ဆိုင္ပို႔ထားရတယ္ ဆရာေရ” ယ ဆိုၿပီး ဖေယာင္းတိုင္သြားထြန္းေနတယ္။ အိမ္ထဲမွာ သူနဲ႔ငါ ႏွစ္ေယာက္တည္းပါလား၊ မိုးခိုင္ကလည္း ဘုရားေက်ာင္းမွာ အိပ္မွာ ဆိုပါလားကို ေတြးၿပီး ေက်ာ္သူ႔ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္းျမည္လာတယ္။ ေရစိုဝတ္နဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ကို စြပ္က်ယ္လက္စက တစ္ထည္၊ ပုဆိုးတစ္ထည္လာေပးတယ္။ ဖေယာင္းတိုင္မီး မွိန္ျပျပအလင္းနဲ႔ပဲ ကိုယ္ဝင္ေနက် ေက်ာ္သူ႔ အခန္းထဲကို ဝင္လိုက္တယ္။ အခန္းထဲက ေမွာင္လို႔ေပါ့ အက်ႌကို အရင္ခြၽတ္ ျပတင္းေပါက္ကေန ေရကိုညႇစ္ခ်ၿပီးေတာ့ လွမ္းလိုက္တယ္။ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါယူၿပီး ေခါင္းကို သုတ္။ ၿပီးေတာ့ ပုဆိုးကို ခြၽတ္လိုက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ ႐ုတ္တရက္ အခန္းထဲကို ဖေယာင္းတိုင္ အလင္းေရာင္ဝင္လာတယ္။ “ဆရာ ထမင္းစားလိုက္ေတာ့… ဟာ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့” အေပၚပိုင္းကို သဘက္ေစာင္ႀကီးၿခဳံထားၿပီး ေအာက္ပိုင္းဗလာႀကီးျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာ္သူ႔ကို ျမင္ေတာ့ စီတာ လန္႔ၿပီး လက္ထဲက ဖေယာင္းတိုင္ လြတ္က် ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ၿငိမ္းသြားတယ္။

အရာအားလုံးဟာ ေမွာင္အတိကို က်သြားတယ္။ စီတာ ထိုင္လိုက္ၿပီး ဖေယာင္းတိုင္ကို လိုက္စမ္းေနတာ ေက်ာ္သူ အသံၾကားတယ္။ လႊမ္းထားတဲ့ သဘက္ေစာင္ကို ခါးကို ပတ္လိုက္တယ္။ လိုက္စမ္းေနတဲ့ စီတာ့နားကို ေက်ာ္သူထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းကို ၾကားရတယ္။ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုလည္း ရလိုက္တယ္။ ၾကက္သီးေတြေထာင္ ဖ်င္းကနဲ ထသြားတယ္။ လိုက္စမ္းေနတဲ့ စီတာလည္း ၿငိမ္ေနတယ္ အေမွာင္ထဲမွာ။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေက်ာ္သူ ကိုင္ထားလိုက္ေတာ့ စီတာ မ႐ုန္းပါဘူး။ “မစီတာ..။ ကြၽန္ေတာ့္ကို လက္ခံေပးပါေနာ္” စီတာ ဘာမွ ျပန္မေျပာဘူး။ ဘယ္ျပန္ေျပာႏိုင္ပါ့မလဲ။ ေယာက်ၤားနဲ႔ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ ကင္းကြာေနတဲ့ မုဆိုးမေလး။ ပ်ိဳ႐ြယ္ၿပီး ပညာတတ္ရည္မြန္တဲ့ ေက်ာ္သူ႔လို လူငယ္ခပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႔ ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ အခန္းထဲမွာ။ နဂိုထဲက ေလးစားရင္းစြဲရွိတဲ့ အသင္အျပေကာင္းသူ က်ဴရွင္ဆရာ။ စီတာ့ ပခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေက်ာ္သူက သူ႔ရင္ခြင္ထဲကို ဆြဲသြင္းလိုက္တယ္။ “ဆရာ အေအးပတ္မယ္ေနာ္။ ေရေတြေျခာက္ေအာင္ သုတ္လိုက္ဦး” ေက်ာ္သူ အခြင့္အေရးကို လက္လြတ္မခံႏိုင္ပါဘူး။ စီတာ့ပါးကို တရႈိက္မက္မက္ ခပ္ျပင္းျပင္း နမ္းခ်လိုက္တယ္။ သူၿငိမ္ေနတယ္။ ေနာက္ထပ္ ပါးတစ္ဖက္ကို ထပ္နမ္းလိုက္တယ္။

စီတာ ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္ၿပီး ေက်ာ္သူ႔ရင္ခြင္ ထဲ ဝင္လာတယ္။ ခပ္ထြားထြား ရင္သားတစ္စုံက ေက်ာ္သူ႔ရဲ႕ ဝမ္းဗိုက္အထက္နားကို လာထိတယ္။ သိတဲ့ အတိုင္း ေယာက္်ားေလးမ်ားဟာ တဏွာစိတ္ထဖို႔ မိန္းကေလးေတြထက္ လြယ္တယ္။ ေအာက္က ပစၥည္းက ဒိန္းကနဲကို ေထာင္လာတာ။ ေနာက္ေတာ့ စီတာ့တစ္မ်က္ႏွာလုံးကို ဘယ္ႏွစ္ခ်က္ နမ္းမိမွန္း ေက်ာ္သူ႔ ေမ့သြားတယ္။ ထုံးစံအတိုင္း ပါးေတြနမ္းၿပီးေတာ့ ႏူတ္ခမ္းကို ဆင္းနမ္းၿပီေလ။ “ၾကမ္းျပင္ႀကီးမွာ ဆရာရယ္။ အေအးပတ္မယ္” “ဆရာလို႔ မေခၚပါနဲ႔လား စီတာရယ္” “အခန္းထဲျဖစ္ျဖစ္ သြားရေအာင္လား သူရယ္” ေက်ာ္သူ နဲ႔ စီတာ့ကို အသိစိတ္က ဦးမေဆာင္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျပင္းျပေလာင္ၿမိဳက္ေနတဲ့ ဆႏၵကပဲ ဦးေဆာင္ေနေတာ့တယ္ မိုးသံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေအးစက္ေမွာင္မိုက္ေနတဲ့ ညဦးပိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးနဲ႔ အနမ္းေတြ ဖလွယ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ စည္းစိမ္လဲဆိုတာ ေက်ာ္သူ႔ေလာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ သေဘာေပါက္မယ္ မထင္ဘူး။ စီတာ့ အိပ္ယာေပၚမွာ အေပၚကေနမိုးၿပီးေတာ့ ႏူတ္ခမ္းကို နမ္းေနတယ္။ အစပိုင္းကေတာ့ စီတာ့ အေပၚ ႏူတ္ခမ္းကို စုပ္ၿပီး ဖြဖြေလးနမ္းေနတာပါ။

စီတာက ေအာက္ေနျပန္ဖက္ထားၿပီး ေက်ာ္သူ႔ ေအာက္ႏူတ္ခမ္းကို ျပန္စုပ္ေပးေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အနမ္းေတြက ၾကမ္းလာတယ္။ ေက်ာ္သူေရာ စီတာေရာဟာ ပါးစပ္ကို အက်ယ္ဆုံး ဟနမ္းေနၾကၿပီး ႏူတ္ခမ္းမ်ားထက္ အထဲက လွ်ာေတြက ပိုၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္လွ်ာကို တစ္ေယာက္စုပ္ေနရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာသြားတယ္ဆိုတာ မသိေတာ့ဘူး။ စီတာ့မ်က္ႏွာဝိုင္းဝိုင္းကို ပါးႏွစ္ဖက္ကေန ကိုင္ၿပီး လွ်ာခ်င္စုပ္ရတာကို ေက်ာ္သူ သိပ္ႀကိဳက္လို႔ ခဏေလး ေတာင္ အနားမေပးဘူး။ မရွိဘူးဆိုရင္ အခ်ိန္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ကို ၾကာမယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ မ်က္ႏွာခ်င္း ခြါလိုက္တယ္။ အေမွာင္ထဲမွာ က်င့္သားရလာေတာ့ စီတာ့ မ်က္ႏွာကို ခပ္ဝါးဝါးျမင္ရတယ္။ ရီေဝေနတဲ့ မ်က္လုံး႐ြဲႀကီးနဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ကို ေမာၾကည့္ၿပီး အသက္ျပင္းျပင္း ရႉေနတယ္။ “႐ူးေတာ့မယ္ သူရယ္။ ဘာေတြ လုပ္ေနတာလဲ” လို႔ ေျပာၿပီး ေက်ာ္သူ႔ ပါးကို ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းတယ္။ ေက်ာ္သူ ေနာက္တစ္ဆင့္ လႈပ္ရွားၿပီ။ စီတာ့ လည္ပင္းကို မနာေအာင္ ဖြဖြေလး ခဲထားၿပီး လည္ပင္းက ေသြးေၾကာကို လွ်ာကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး လိုက္ထိုးေပးေနတယ္။ “အားရွီး..။ သူရယ္..အင္း..ဟင္း ဟင္း” ဆိုၿပီး ညည္းသံေတြ ထြက္လာတယ္။ လည္ပင္းကို စုပ္ၿပီး ေတာ့ သူ႔နား႐ြက္ေတြကို ဆက္ကလိတယ္။ နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း စုပ္ေနရင္းကို စီတာကေတာ့ တြန္႔လိမ္ေနတာပဲ။ နားထဲကို လွ်ာလည္း ထည့္လိုက္ေရာ အသံစုံကို ၾကားရတာပဲ။ အဲဒီမွာ သိပ္ထူးဆန္း တဲ့ အထိအေတြ႕တစ္ခုရတယ္။ ေအာက္ကေန ေက်ာ္သူ႔ ေဘာကို စီတာ လာကိုင္တာပဲ။ တုတ္ေခ်ာင္းကို ပဲ ကိုင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ ေအာက္က ဥေတြကေနစၿပီး တၿပဳံလုံးကို ကိုင္ၿပီး ပြတ္ေနတာ။

သူအားမလို အားမရျဖစ္ေနပုံပဲ။ “ခြၽတ္မယ္ေနာ္ စီတာ” “အင္း” ေက်ာ္သူ ဟာ စီတာ့ရဲ႕ အိမ္ေနရင္း အက်ႌရဲ႕ႏွိပ္ၾကယ္သီးေတြကို တျဗဳတ္ျဗဳတ္နဲ႔ ဆြဲခြၽတ္လိုက္တယ္။ ဘရာဇီယာေအာက္ကေန လွ်ံထြက္ေနတဲ့ ႏို႔အုံႀကီးကို ခပ္ေရးေရး ျမင္ေနရတယ္။ အားရပါးရ ဖိေခ်လိုက္ခ်င္တာ။ စီတာက ေက်ာ္သူ႔ အကၤ ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္ခုခ်င္း ျဖဳတ္ေပးေနတယ္။ လုံးေထြးနမ္းေနရင္းနဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ ေအာက္ပိုင္းကို ပတ္ထားတဲ့ သဘက္ေစာင္ကေတာ့ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္သြားမွန္းမသိေတာ့။ ဘရာဇီယာကို မခြၽတ္ခင္ ႏို႔အုံႀကီးရဲ႕ အျပင္သားေတြကို ေက်ာ္သူ နမ္းတယ္။ သက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ႔ စီတာဟာ ဘယ္ေတာ့ ဘရာတစ္ခုလုံးကို ခြၽတ္ခ်လိုက္မလဲဆိုတာ မခ်င့္မရဲနဲ႔ ေစာင့္ေနတယ္။ ေက်ာ္သူလည္း စိတ္ရွိ လက္ရွိကစားၿပီးတာနဲ႔ ေက်ာေနာက္က က်ယ္သီးကို လွမ္းျဖဳတ္ၿပီး စီတာ့ အေပၚပိုင္းကို ဗလာက်င္းလိုက္တယ္။ ႏို႔ႀကီး တစ္လုံး တစ္လုံးဟာ ေထာပတ္သီး အႀကီးစားတစ္လုံးစာေလာက္ရွိတယ္။ မစို႔ေသးခင္ စိတ္ႀကိဳက္နယ္ တယ္။ ႏို႔ကို စၿပီးေတာ့ စို႔လိုက္တာနဲ႔ စီတာက အသံေပါင္းစုံ ျပန္ထြက္လာျပန္တယ္။ “ႀကိဳက္တယ္။ ႀကိဳက္တယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးနမ္းပါ။ နမ္းပါ” ေက်ာ္သူ အလုပ္နဲ႔ ဆက္ၿပီး သက္ေသျပေနလိုက္တယ္။ ဟိုဘက္ႏို႔ စို႔လိုက္ ဒီဘက္ႏို႔ ေျပာင္းစို႔လိုက္နဲ႔ေပါ့။ သိပ္ကို အားရစရာေကာင္းတယ္။ စီတာ ကေတာ့ ညည္းညဴရင္း ကာမအရသာကို အျပည့္ခံစားေနတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ရဲ႕ ေမြးရာပါ ေယာက်ၤားပညာက သူ႔လက္ကို စီတာ့ထမီထဲ ဆင္းသြားေစတယ္။ စီတာ့မွာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီ မပါပါဘူး။ အေမႊးခပ္ပါးပါးနဲ႔ ဆီးခုံကို ေက်ာ္လိုက္တဲ့အခါ ေဖာင္းကားေနတဲ့ သူ႔ပစၥည္းကို အုပ္မိတယ္။ ေက်ာ္သူ႔ စိတ္ထဲမွာ ကလိကလိ နဲ႔ ။ အကြဲေၾကာင္းေလးကို စမ္းၿပီး လက္ညိဳး၊လက္ခလွယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းျပဴးကို ထည့္ခ်လိုက္တယ္။ ” အား..ရွီး။ ျဖည္းျဖည္းလုပ္ပါ သူရယ္” ခ်စ္ရည္႐ႊမ္းတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးထင္တယ္။ ႐ႊဲနစ္ေနတာပဲ ေက်ာ္သူ က လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚေအာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလးကစားရင္း ႏို႔ကိုလည္း စို႔တယ္။

စီတာ့ ရဲ႕ မိန္းမအဂၤါထဲကို လက္ထည့္လိုက္ၿပီး အထဲက အေခါင္းေပါက္ရဲ႕ အေပၚအမိုးနားက အထစ္ေလးကို စမ္းၿပီး ပြတ္ေပးတယ္။ အဲဒီေနရာကို ဂ်ီစေပါ့လို႔ေခၚၿပီး မိန္းမေတြ သိပ္ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေက်ာ္သူ ၾကားဖူးတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး။ စီတာက ထြန္႔ထြန္႔လူး လာတယ္။ “ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္ေတာ့မယ္ေနာ္ စီတာ” “ခဏေလးေနာ္” စီတာက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ ကို ဖြဖြေလး လွဲလိုက္တယ္။ ေက်ာ္သူလည္း အလိုက္သင့္ ပက္လက္လွန္လိုက္တယ္။ စီတာဟာ ေက်ာ္သူ႔ ႏူတ္ခမ္းႏွစ္ခုကို သူ႔ႏွာေခါင္းနဲ႔ ႐ႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ၿပီး ေက်ာ္သူ႔ ရင္ဘတ္က ႏို႔ ႏွစ္လုံးကို တစ္လွည့္စီ ပလပ္ပလပ္နဲ႔ ယက္ေပးတယ္။ ဟိုက္… ေယာက်ၤားေတြလည္း ႏို႔စို႔ခံရတာ ဖီးတက္သဗ်ာ။ မယုံရင္ စမ္းၿပီး ကိုယ့္ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္ဇနီးကို စို႔ခိုင္းၾကပါ ဘဒိုတို႔။ ေက်ာ္သူဟာ မ်က္လုံးေလးေမွးၿပီး ႏို႔စို႔ျခင္း၊ ေအာက္က လက္နဲ႔ ဂြင္းတိုက္ေပးျခင္းတို႔ကို အရသာ ခံေနလိုက္တယ္။ စီတာ ဟာ ေက်ာ္သူ႔ ဗိုက္ေပၚထိကို လိုက္နမ္းၿပီး ယက္ေပးေနတယ္။ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္ဆင္းလာၿပီ။ ေက်ာ္သူ ရင္ထဲ လႈိက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ သူ႔ ပစၥည္းကို ဘယ္သူကမွ ငုံၿပီး မစုပ္ေပးဖူးေသးဘူး။ ထင္တဲ့အတိုင္းျဖစ္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနခ်ိန္မွာပဲ ေထာင္မတ္ေနတဲ့ သူ႔ဟာႀကီး ေအးကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ စီတာ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ယက္လိုက္တာပါ။ ပစၥည္းရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္ကို လိုက္ၿပီး ယက္ေပးေနတာ ေကာင္းလြန္းလို႔ အသားေတြေတာင္ တုန္တယ္။ ပစၥည္းကို ယက္ေနရင္း ဥအၿပဳံလိုက္ကိုပါ ယက္တယ္။ ေက်ာ္သူ ဘယ္လိုမွ အားမရေတာ့။ “စုပ္လိုက္ပါလား စီတာရယ္” ေက်ာ္သူ ညည္းသံတဝက္နဲ႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။ လိမၼာလိုက္တဲ့ စီတာ အားရပါးရကို စုပ္ေတာ့တာပဲ။ ေခါင္းကို နိမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္နဲ႔ ေက်ာ္သူ႔ ဟာႀကီး တစ္ခုလုံး သူ႔ပါးစပ္ထဲ ဝင္သြားေအာင္ကို စုပ္ေပးတာ။

ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့ ေက်ာ္သူ ၿပီးခ်င္လာတယ္။ ၿပီးသြားလို႔ေတာ့ မျဖစ္။ ေရွ႕ဆက္တိုက္ပြဲဝင္ရဦးမွာ မို႔လား။ “စီတာ စီတာ ခဏရပ္ ခဏရပ္” ေက်ာ္သူဟာ စီတာ့ကို ပက္လက္ျပန္လွန္လိုက္ၿပီး ဗိုက္သားေလးေတြကို လိုက္နမ္းလိုက္တယ္။ ဘယ္လို အားမ်ိဳးက တိုက္တြန္းေစ့ေဆာ္ေနတာလဲ မသိ။ ေက်ာ္သူ ေအာက္ဆင္းတာကို ရပ္ပစ္လိုက္လို႔ မရ။ ေပါင္ၿခံေလးေတြ လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ ယက္ေနရင္း သူ႔ပစၥည္းက အမ်ိဳးသမီးေခြၽးနံ႔ေလးေတြရတယ္။ ေက်ာ္သူ စိတ္မထိန္း ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပစၥည္းေလးကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ၿပီး ေငါေငါေလး ေပၚလာတဲ့ အဆံျပဴးျပဴးကို ကေလးမ်ား ခ်ိဳခ်ဥ္စုပ္သလို ႁပြတ္ကနဲ စုပ္လိုက္ ယက္လိုက္ လုပ္ေတာ့ တာပဲ။ စီတာ့ ေအာ္သံဟာ မိုးသံနဲ႔မို႔ေတာ္ေတာ့္တယ္။ ေန႔ခင္းဆို အခန္းျပင္ကေတာင္ ၾကားရေလာက္တယ္။ “ခ်စ္တယ္။ ခ်စ္တယ္။ ခပ္ျပင္းျပင္းေလးလုပ္ပါ။ ေယာက်ၤားရယ္” ဆိုၿပီး ေအာ္ေနတယ္။ ေက်ာ္သူ ႐ုတ္တရက္ ထလိုက္ၿပီး ေပါင္ကို ၿဖဲလိုက္တယ္။ စီတာ က အလိုက္တသိ ေက်ာ္သူ႔ပစၥည္းကို ယူလိုက္ၿပီး သူ႔ အေပါက္ဝကို ေတ့လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေက်ာ္သူ ထိုးထည့္လိုက္တာေပါ့။ စီးကနဲ ဝင္ခ်သြားတာဗ်ာ။ အထဲက အေခါင္းေပါက္နံရံေတြက ေက်ာ္သူ႔ ေဂြအေခ်ာင္းလိုက္ကို ဝိုင္းညႇစ္ထားၾကတယ္။ ဘာနဲ႔မွ မတူတဲ့ အရသာ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္နဲ႔ လုပ္ေပးေနတယ္။ “အားရွီး…အားရွီး လုပ္ပါ လုပ္ပါ။ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ပါ” “ေကာင္းလား ဟင္။ အင္း။ အင္း” အားရပါးရ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေဆာင့္တယ္။ စီတာ့ ကုတင္ေလးဟာ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔။ ေအာက္ငုံလိုက္ေတာ့ ႏူတ္ခမ္းျခင္း အငမ္းမရနမ္းၾကတယ္။ ငါးမိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ “ဟိုဘက္လွည့္ေပးပါ” စီတာ လို႔ ေက်ာ္သူက ေတာင္းဆိုလိုက္တာေပါ့။ စီတာက ေနာက္လွည့္ ေလးဘက္ေထာက္လိုက္ၿပီး ခါးကို ေကာ့ထားတယ္။ တစ္ခ်ိန္လုံး မွန္းၿပီး ဂြင္းတိုက္ခဲ့ရတဲ့ ဖင္သားႀကီးေတြက ေက်ာ္သူ႔ေရွ႕မွာ။ ဖင္ႏွစ္လုံးၾကားက ျပဴးေနတဲ့ ပစၥည္းႀကီးထဲကို ထိုးထည့္လိုက္တယ္။

ခါးကေနကိုင္ၿပီး ခ်ၾကျပန္တယ္။ ေနာက္ကေနလုပ္တဲ့အခါ ပိုထိပုံရတယ္။ စီတာ တစ္ေယာက္ ဆက္တိုက္ကို ကေယာင္ကတမ္း ဘာေတြ ေအာ္ေနမွန္း မသိဘူး။ “အား ၿပီးေတာ့မယ္။ ၿပီးေတာ့မယ္။ ေမာင္ရယ္ လုပ္ပါ လုပ္ပါ။ ေယာက်ၤား။ အမယ္ေလး ေယာက်ၤား” “ၿပိဳင္တူၿပီးမယ္ေနာ္။ စီတာ။ အား အား” တဖုန္းဖုန္းနဲ႔ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ေဆာင့္႐ိုက္ခ်လိုက္တာ ေက်ာ္သူ႔ သုတ္ရည္ပူေႏြးေႏြးေတြ စီတာ ပစၥည္းထဲ ပန္းဝင္သြားၿပီး ၿပီးသြားတယ္။ ေမာလိုက္တာ။ ေက်ာ္သူ တစ္ေယာက္ စီတာ့ေဘးကို လွဲခ်လိုက္ရင္း သူ႔ကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားလိုက္ေတာ့ ျပန္ဖက္ထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ စကားမေျပာႏိုင္ပါ။ “တို႔ကို အထင္ေသးသြားၿပီလားဟင္” “အထင္မေသးပါဘူး။ စီတာ ရယ္။ အေပးအယူမွ်လိုက္တာ စြဲသြားတာပဲ” “ဒါေပမဲ့ သူ မေျပာတာ တစ္ခုရွိေသးတယ္” ေက်ာ္သူ ဘာပါလိမ့္ဆိုၿပီး ကေယာင္ေခ်ာက္ျခားျဖစ္သြားတယ္။ ဟာ ဟုတ္ပါရဲ႕။ ဒီရက္ပိုင္း သူျဖစ္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ထန္ေနတာ တစ္ခုပဲလို႔ ထင္ေနမိတာပဲ။ ဘာမွန္းမသိတဲ့ အဲဒီခံစားခ်က္ကို ေက်ာ္သူ ေတြးမိေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ စီတာ့ ႏူတ္ခမ္းနဲ႔ ႏွာေခါင္းၾကားကို နမ္းလိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ နားနားတိုးရင္း တစ္ခြန္းထဲ ေျပာခ်လိုက္တယ္။ ခုနၿပီးသြားတာနဲ႔ မတူေပမယ့္ သူလည္း သိပ္ကို ထူးဆန္းတဲ့ ခံစားခ်က္ပဲ။ “စီတာ့ကို ကြၽန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္ဗ်ာ” အေမွာင္ထဲမွာ စီတာ့မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာမျမင္ရဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူၿပဳံးေနမွာကို ေက်ာ္သူ ေသေသခ်ာခ်ာကို သိေနပါေတာ့တယ္ ………… ျပီးပါျပီ။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *