October 15, 2024

စြဲလမ္းေနတာနင့္ပါ့

က်ဳံတညီ”ရြာႀကီးက အိမ္ေျခ ၇၀၀ နီးပါးရွိၿပီး ၿမိဳ့မက် ေတာမက် ဒိုင္နယ္ရ ြာႀကီးတရြာ ျဖစ္ေလသည္။ရ ြာႀကီးက အေရွ႕ဖက္ကို မ်က္ႏွာမူ၍ေတာင္ေျမာက္သ ြယ္တန္းထားေသာ ရြာလမ္းမႀကီးသုံးလမ္းရွိေလသည္။ ရြာဓေလ့အရ အေရွ႕ဖက္ဆုံးမွ ရြာလမ္းမႀကီးဖက္ကို အေရွ႕ပိုင္းဟုေခၚေဝၚၾကၿပီး ေနာက္ဖက္ဆုံးရွိရြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့ အေနာက္ပိုင္းဟုေခၚ၍ အလယ္ရွိရ ြာလမ္းမႀကီးအပိုင္းကိုေတာ့အလယ္ပိုင္းဟု ေခၚေလသည္။ အလယ္ပိုင္းဟုေခၚေသာ ရြာအလယ္လမ္းမႀကီးတ ြင္အျခားလမ္းမႀကီး မ်ားနည္းတူလူေနအိမ္မ်ားမွာကိုယ့္ၿခံကိုယ့္ဝန္းျဖင့္ဆက္တိုက္တည္ရွိေနၿပီး တေနရာတ ြင္ေတာ့လူေနအိမ္ၿခံဝန္းႏွစ္ခုၾကားတ ြင္လူေနအေဆာက္အဦးမရွိေသာ ေျမက ြက္လပ္ႀကီးတခုရွိေနေလသည္။ ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီးမွာ ရြာရွိလူငယ္လူရြယ္မ်ားႏွင့္ကေလးမ်ား ေကာင္းစြာအသုံးခ်ျခင္းကို ခံေနရေလသည္။လူငယ္လူရ ြယ္မ်ားက ေဘာလုံးေဘာလီေဘာ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း ကစားၾကရန္အသုံးျပဳသက ဲ့သို့ ကေလးမ်ားကလည္း တုတ္စီးထိုး ဖန္ခုံ ဒိုးပစ္ကစားရန္ေကာင္းေကာင္းႀကီး အသုံးျပဳလ်က္ရွိေလသည္။ ကေလးသံမ်ားက ထိုေျမက ြက္လပ္တ ြင္တေနကုန္မစဲတတ္။မြန္းတည့္ ႏွင့္ေနမြန္းလ ြဲကာစ ေနျပင္းေသာအခ်ိန္ေလာက္သာ ကေလးသံစဲတတ္သည္။ဒါေပမဲ့ လုံးဝႀကီး သူတို့အသံမၾကားရေတာ့တာေတာ့မဟုတ္ေပ။ ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီးေဘးႏွစ္ဖက္တ ြင္ရွိေသာ လူေနၿခံဝန္းမ်ားမွ သစ္ပင္ရိပ္မ်ားတ ြင္ခိုကပ္၍ ကစားေနေသာ ကေလးငယ္မ်ားက မျပတ္ရွိတတ္ေလသည�္.. ထိုေျမက ြက္လပ္ႀကီး၏ ေျမာက္ဖက္တ ြင္ကပ္လ်က္တည္ရွိေသာ ၿခံဝန္းအတ ြင္းရွိ ထရံကာအိမ္မွာ အသက္၃၀ ေလာက္ရွိေသာ စန္းရီမ ဆိုသူ၏ ေနအိမ္ျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ ေယာက္်ားက ေက်ာ္သီဟ ဆိုသူျဖစ္ၿပီး ၿမိဳ့တ ြင္သ ြားေရာက္၍ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနကာ ရြာတ ြင္မရွိတာကမ်ားသျဖင့္ေက်ာ္သီဟ၏နာမည္က မထ ြက္ဘ ဲ သူ႔မိန္းမ စန္းရီမ ကိုသာ လူသိမ်ားရေလသည္။

စန္းရီမက လူသိမ်ားတာလ ဲ မေျပာႏွင့္သူ႔သားဖိုးကုလား အခုေလးႏွစ္သားေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အပ်ိဳတုန္းက ကာလသားေတ ြဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနရသည့္အလွအပေတ ြမွာ တည္ရွိေနဆ ဲျဖစ္သည္။ေတာသူေတာင္သားဘဝ ျဖစ္သလို ဝတ္စားေနထိုင္ၾကေသာ္လည္း စန္းရီမကိုေသေသခ်ာခ်ာျပင္ဆင္လိုက္လၽွင္ဗြီဒီယို မင္းသမီးလုပ္နိုင္သည္ဟု တရြာလုံးက ေျပာစမွတ္ျပဳၾကသည္။သူမကိုေတာ့ တိုက္ရိုက္မေျပာရဲပါ။စန္းရီမ စိတ္မထင္လၽွင္ရန္ေတ ြ႕ခံရမည္။အတုတ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ စန္းရီမကလည္း ဒီလိုစြာလန္က်ဲေသာ မိန္းမစားမ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ၏လင္ျဖစ္သူေက်ာ္သီဟက တလကိုတႀကိမ္ေလာက္သာ အိမ္သို့ျပန္လာေလ့ရွိသည္။တည ႏွစ္ညအိပ္ၿပီး ျပန္သ ြားတတ္သည္။ေက်ာ္သီဟ ရေသာလုပ္အားခက ႏွစ္အိုးခြ ဲစားေနရသလိုျဖစ္ေနသျဖင့္စန္းရီမတို့သားအမိအတ ြက္ မေလာက္မငွျဖစ္ရေသာေၾကာင့္စန္းရီမမွာ သူ႔ၿခံေရွ႕ရ ြာလမ္းမေဘးတ ြင္ဝါးတန္းထိုး၍ မုန္႔ဟင္းခါးေရာင္းသည္။တေန႔ကိုတေထာင္ေလာက္ျမတ္ေတာ့စန္းရီမတို့သားအမိ ေက်ာ္သီဟေပးေသာေငြႏွင့္ေပါင္းကာ ဝတ္ကာစားကာျဖင့္တိန္တိန္ျမည္ေနသည္။ အခုလည္း ရြာမွ မ်က္ႏွာဖုံး ဦးဘရီ၏ ေျမးေလးရွင္ျပဳရွိသည္။အလွုရက္က ၄ ရက္မၽွသာလိုေတာ့သည္။ဒါေၾကာင့္အေနာက္ပိုင္းရွိအပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္တ ြင္ အပ္ထားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကိုယူရန္စန္းရီမ အိမ္မွထ ြက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမက ပြဲလမ္းသဘင္အလွုအတန္းသ ြားေလ့မရွိ။အခု ဦးဘရီအလွုမို့သာ မသ ြားမျဖစ္၍ စီစဥ္ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည�္. ဦးဘရီကလည္း စန္းရီမကို လာျဖစ္ေအာင္လာရန္ေခၚထားသည္မဟုတ္ပါလား။ စန္းရီမ အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစက္သို့ထ ြက္၍အလာၿခံဝေရာက္မွတဖက္ေျမက ြက္သို့ ေခါင္းငွဲ႕ၾကည့္လိုက္သည္။သူ႔သားဖိုးကုလား ဘုတ္စုတို့အုပ္စုႏွင့္ဒိုးပစ္ေနသည္ကို ေတ ြ႕လိုက္ရသျဖင့္စိတ္ခ်လက္ခ် ထ ြက္လာခဲ့ေလေတာ့သည္။ “ဟယ္….မမစိန္…..အကၤ်ီက ခါးတင္ေလးခ်ဳပ္ထားတယ္….ဒုကၡဘ ဲ က်မေျပာတာ ခါးရွည္ေလ…..” စန္းရီမ အက ၤ်ီိကို ျဖန္႔ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ေျပာလိုက္မိသည္။ “စန္းရီမကလ ဲ…..အမက ေကာင္းမယ္ထင္လို့လုပ္လိုက္တာဟ….ညီးက တင္ကားေတာ့ခါးတင္ေလး ဝတ္ရင္တင္ပါးအလွေပၚတာေပါ့ဟ ဲ့….” “အာ……မမစိန္ကလ ဲ……အဲဒါႀကီးကို ဝိုင္းၾကည့္ေနမွာေၾကာက္တာ….” “ဘာ….ဘယ္လို….ဟင္း..ဟင္း…..ဟင္း….ဟင္း….” “အဟင္း…..ဟင္း….” ေျပာရင္းက ႏွစ္ေယာက္သား တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္၍ ရီလိုက္ၾကမိေလသည္။

“က ဲပါ….အကၤ်ီခၽြတ္လိုက္ၿပီး ဝတ္ၾကည့္လိုက္ပါအုံး…..တခါထ ဲလိုတာရွိလ ဲ လုပ္ေပးလိုက္ရေအာင္….လာ…အထ ဲကို….” အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီေခၚရာ အတ ြင္းခန္းထ ဲသို့စန္းရီမလိုက္ပါလာသည္။အထ ဲေရာက္ေတာ့ အေပၚမွဝတ္ထားေသာ အကၤ်ီိကို စန္းရီမက ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ “ဟယ္….ငါ့ညီမက ကေလးအေမသာဆိုတယ္…..ရင္ဘတ္ကလွတုံးေတာ့…” စန္းရီမ၏ေဘာ္လီအကၤ်ီထ ဲမွ ျပည့္တင္း၍ အစ္ထ ြက္ေနေသာ တင္းတင္းရင္းရင္း�ရင္သားအစုံကိုၾကည့္ရင္း မစိန္မွီက ေျပာသည္။ “ဖိုးကုလားဘ ဲ……ေလးႏွစ္ထ ဲေရာက္ေနၿပီ…..ေနာက္ၿပီး ကိုစိန္ဦးကလ ဲ ဒီမွာေနတာမွ မဟုတ္တာ….” “….ဘာဆိုင္လို့လ ဲေအ့…..” “မမစိန္တို့အပ်ိဳႀကီးေတ ြ…….မသိပါဘူး…..” “ထားပါေတာ့…..ထားပါေတာ့….က ဲပါ…..အကၤ်ီကိုဝတ္လိုက္ပါအုံး…” ေတာသူေတာင္သားလ ဲျဖစ္အပ်ိဳႀကီးလ ဲျဖစ္ေသာ မစိန္မွီတစ္ေယာက္ဒီေလာက္ပင္ ရိုးအလွသည္။အပ်ိဳႀကီးမစိန္မွီစကားအဆုံး စန္းရီမက လက္ထ ဲမွအက ၤ်ီအသစ္ေလးကို ေကာက္၍ ဝတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။…..ေဟ့……သံခဲ…..” “….ဘာလ ဲက ွ…..ခေ ွးလေး….” “မင္းသိၿပီးၿပီလား……ဦးဘရီႀကီး မိန္းမယူေတာ့မယ္ဆိုတာ…..” ဒီစကားသံသ ဲ့ကန ဲ ၾကားလိုက္ရေတာ့ ၿခံစည္းရိုးအနီးအဝတ္ထိုင္ေလၽွာ္ေနေသာ စန္းရီမက ေဘးမွေျမက ြက္လပ္ဖက္သို့လွည့္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေျမက ြက္လပ္ထ ဲတ ြင္အသက္ဆယ့္သုံးေလးႏွစ္ခန္႔ရွိေသာ ေကာင္ေလးသုံးေယာက္ၿခံစည္းရိုးေဘး သစ္ပင္ရိပ္တ ြင္ထိုင္ကာ ေလာက္စာလုံး လုံးေနၾကသည္။ “ေခ ြးေလးရာ…..ဟုတ္မွလ ဲ…..လုပ္ပါက ြာ…..ဦးဘရီႀကီးကအသက္လ ဲႀကီးလွၿပီဥစၥာ….�ေနာက္ပီး သူ႔ေျမးကိုေတာင္ဟိုေန႔ကဘ ဲ သက နၤ္းစည္းလိုက္ေသးတာ…” “မဟုတ္ဘူး……သံခဲရ….ဦးဘရီက အသက္ငါးဆယ္ေလာက္ဘ ဲရွိေသးတာ…ငါ့အေဖနဲ႔ အသက်အတူတူဘ ဲက ွ…..” ဒီတခါဝင္ေျပာလိုက္တာက သူတို့ႏွစ္ေယာက္လုံးရန္ရြံ့တုံးေလးေတ ြ ေတေပးေနသူ ခ်က္စူျဖစ္သည္။ “မင္းကို….ဘယ္သူကေျပာလို့လ ဲ…..ေခြးေလးရ……” ဒီေမးခ ြန္းၾကားလိုက္ရေတာ့….ဆတ္ကန ဲေခါင္းေထာင္ကာ နားစြင့္လိုက္သူကေတာ့ စန္းရီမပင္ျဖစ္ေလသည္။ “….မေန႔က ငါတို့အိမ္ကို ဦးဘရီႀကီးလာတယ္က ြ….ၿပီးေတာ့ သူအိမ္ေထာင္ျပဳေတာ့မယ္ဆိုတ ဲ့အေၾကာင္း….ငါ့အဖိုးကိုေျပာတာ….ငါၾကားလာခဲ့ရတာ …သံခဲရ….” “မင္းအဖိုးကို……သူကဘာကိစၥလာေျပာရတာတုံး….” ရြာက အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ခုႏွစ္တန္းေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ သံခဲက ေစ့ေစ့စပ္စပ္ေမးသည္။ “အဖိုးက ငါတို့ကိုတခါကေျပာဖူးတယ္……သူတို့ဒီရြာကို ငယ္ငယ္ကေျပာင္းလာၾကတုံးက အဲဒီဦးဘရီႀကီးရဲ့အေဖန ဲ့ အတူတူလို့ေျပာတယ္…..အရင္ကလည္းဝါကၽြတ္ရင္ဦးဘရီက အဖိုးကို လာလာကန္ေတာ့တယ္က ြ……..” ေခြးေလး၏စကားေၾကာင့္သံခဲက ဘာမွအတ ြန္႔မတက္ေတာ့ေပမ ဲ့ေဘးမွ ခ်က္စူက ဝင္၍ေမးသည္္..ဦးဘရီက ဘယ္သူကိုယူမွာမို့လ ဲက ြ…..” ဒီစကားၾကားေတာ့စန္းရီမလက္ထ ဲက အဝတ္ကိုဇလုံထ ဲပစ္ခ်ကာ ေကာင္ေလးေတ ြရွိရာ ဖက္လွဲ႕၍ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္လိုက္သည္။

“ငါေျပာလိုက္ရင္……မင္းတို့အံ့ၾသသ ြားမွာဘ ဲ….” “ေျပာမွာသာေျပာစမ္းပါက ြာ…..” “ဦးဘရီနဲ႔ယူမွာက ဟိုအပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီေလက ြာ…..” “….ဟင္…” ဒီတခါ ‘ ဟင္‘ လိုက္တာက စန္းရီမျဖစ္ၿပီး ဟင္ကနဲ အာေမဋိတ္သံျပဳကာ ဆတ္ကနဲထ၍ အိမ္ေပၚသို့တက္သ ြားေလေတာ့သည္။ ကေလးေတ ြစကားမို့ယုံရတာခက္ေပမဲ့ယုံခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လည္း အေၾကာင္းအခ်က္က ခိုင္လုံေနေလသည္။ ဒါေၾကာင့္ဒီလူႀကီး အလွုမတိုင္မီတပတ္ေလာက္ထ ဲက မေတ ြ႕ေတာ့တာ။အခုအလွု ၿပီးလို့ငါးရက္ထိပင္ျဖစ္သည္ဟု စန္းရီမေတ ြးလိုက္မိသည္။ၿပီးေတာ့ ဟုတ္မဟုတ္ကိုလည္း ဆက္၍စုံစမ္းၾကည့္ရန္စန္းရီမ စိတ္ကူးလိုက္မိေလသည္ ေနာက္တေန႔မနက္…“စန္းရီမ မုန္႔တပြဲအေၾကာ္မထည့္နဲ႔…..” စန္းရီမ ဟင္းရည္အိုးေမႊေနရာက လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အသက္၅၀ ေလာက္ရွိေသာ ေဒၚည ြန္႔ဆိုသူျဖစ္ေၾကာင္း ေတ ြ႕လိုက္ရသည္။အသံၾကား၍ မုန္႔စားေနေသာ မၿမိဳင္ဆိုေသာ မိန္းမႀကီးကလည္း ေဒၚည ြန္႔ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည�္..“…..မည ြန္႔…..ဘယ္ကလွည့္လာတာလ ဲ….” “ေအာ္………ဘယ္သူမ်ားလ ဲလို့မၿမိဳင္ကိုး……” ေျပာလ ဲေျပာ မၿမိဳင္ေဘး ဝါးတန္းလ်ားတ ြင္ေဒၚည ြန္႔ကဝင္ထိုင္သည္။ “ေရာ့…….အေဒၚ…….မုန္႔ပန္းကန္…..” စန္းရီမ လွမ္းေပးလိုက္ေသာ မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ကိုလွမ္းယူၿပီး ေဒၚည ြန္႔က မၿမိဳင္ဖက္သို့ လွည့္၍ၾကည့္သည္။ “……မၿမိဳင္……နင္ကိုဘရီသတင္းၾကားၿပီးသ ြားၿပီလား….” စန္းရီမ ရင္ေတ ြ ဒိန္းကနဲခုန္သ ြားသည္။ “…..ဘာၾကားရမွာတုန္း….မည ြန္႔ရ….မေန႔ကတင္သူ႔သားခင္ေအာင္အိမ္က ထ ြက္လာတာ…..ေတ ြ႕လိုက္ရေသးတယ္……” “…..ဘရီက စိန္မွီန ဲ့…..ယူမလို့တ ဲ့ေအ့……” “……ေဟ…..ဟုတ္လို့လား…..” မၿမိဳင္ပါးစပ္နားေရာက္ေနေသာ မုန္႔ဇြန္းကို ပန္းကန္ထ ဲသို့ျပန္၍ခ်လိုက္သည္။ၿပီးမွ မၿမိဳင္က မုန္႔ဇြန္းကိုျပန္ကိုင္လိုက္ၿပီး….. “….တပင္လ ဲလို့တပင္ထူတာပ ဲေအ….ဘရီမိန္းမ ေအးတင္ဆုံးတာေတာင္ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီဘ ဲ…..” “….မၿမိဳင္ရာ….ဒီအရ ြယ္ႀကီးက်မွ….မယူဘ ဲေနလိုက္ေတာ့ဘာျဖစ္မွာမို့လ ဲ….” “…..ေအာ္….အသက္ႀကီးေတာ့လ ဲ….ေဆးေပးမီးယူေပါ့ေအ့….” ‘ဒင္းေတာ့ေနဦးေပါ့’ ဟု စိတ္ထ ဲမွ ၾကဳံးဝါးရင္း စန္းရီမက မုန္႔ဟင္းခါးဟင္းရည္အိုးအဖုံးကို ဂ်ိဳင္းကနဲျမည္ေအာင္ပိတ္လိုက္ေလေတာ့သည္။

သန္းေခါင္ၾကက္တ ြန္ၿပီ။စန္းရီမ မအိပ္ေသးပါ။အိပ္မေပ်ာ္သည္မဟုတ္။တမင္ကို မအိပ္ေသးတာျဖစ္သည္။သည္လိုဘ ဲ သန္းေခါင္ေက်ာ္ေအာင္မအိပ္ဘ ဲေနခဲ့တာ တပတ္ေက်ာ္ေပၿပီ။ အခုသန္းေခါင္ေရာက္ၿပီဆိုေတာ့စန္းရီမအိပ္ပစ္လိုက္ရန္ စဥ္းစားလိုက္ခိုက္မွာပင္‘ေဖါက္’ဆိုေသာ အသံေလးတစ္ခ်က္အိမ္ေရွ႕မွ ၾကားလိုက္ရသည္။ စန္းရီမ အိပ္ယာမွလူးလ ဲထကာ ေဘးတ ြင္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ သားျဖစ္သူ ဖိုးကုလားကို ၾကည့္လိုက္သည္။တေန႔လုံး ေဆာ့ခ်င္တိုင္းေဆာ့ထားသျဖင့္ အိပ္ေမာက်ေနသည္။စန္းရီမ အသာထ၍ အိမ္ေရွ႕သို့ထ ြက္လာခဲ့သည္။ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ေဘးသို့အသာကပ္၍ လမ္းဖယ္ေပးခိုက္လူတစ္ေယာက္ အိမ္ထ ဲသို့လွစ္ကနဲဝင္လာသည္။ စန္းရီမ တံခါးႏွစ္ခ်ပ္ကို ျပန္ေစ့ကာ ပိတ္ရင္းအိမ္ေရွ႕တံခါးေပါက္နားရွိ စဥ့္အိုးေပၚတ ြင္တင္ထားေသာ ဒန္ေရဖလားကို ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေစာေစာက ေဖါက္ဆိုေသာအသံကထိုေရဖလားကိုလက္ျဖင့္ခပ္ျပင္းျပင္း ေတာက္လိုက္ေသာအသံျဖစ္ေလသည္။ စန္းရီမ တံခါးကိုျပန္ပိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္သို့အလွည့္အထ ဲသို့ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္ေသာ ဦးဘရီက သူမ၏ပုခုံးကိုလွမ္းဖက္လိုက္သည္။ “…..ဘာလုပ္တာလ ဲ…….ဖယ္ပါ….” စန္းရီမက လက္ျဖင့္အသာပုတ္ခ်လိုက္ၿပီး ဖိနပ္ခၽြတ္မွေန၍ အိမ္ေပၚသို့လွမ္းတက�္.သ ြားေတာ့ဦးဘရီကလည္း ေနာက္ကလိုက္လာခဲ့သည္။စန္းရီမ၏ မပ်က္စီးေသးေသာ ေနာက္ပိုင္းအလွကို အာသာငမ္းငမ္းၾကည့္၍ ေနာက္မွေလၽွာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။…..စန္းရီ…..နင္က ဘယ္လိုျဖစ္တာလ ဲ….” “…..ဘာျဖစ္ရမွာလ ဲ…..ရွင္လုပ္တာရွင္သိမွာေပါ့….” ေျပာရင္း စန္းရီမက အိမ္ေရွ႕ခန္းတ ြင္ပင္ရပ္၍ ဦးဘရီကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ “…..နင္ကလ ဲဟာ…ဘာျဖစ္ရတာတုန္း…..ငါဘာလုပ္မိလို့တုန္း……အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကို….ယူေတာ့မလို့ဆို……” ဦးဘရီရင္ထ ဲက အလုံးႀကီးက်သ ြားပုံျဖင့္ ျပဳံးလိုက္သည္။စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာကေတာ့ သုန္မွုန္စူပုတ္၍ေ.ဘာ….ဒါဆိုက်မဆီမလာနဲ႔ေတာ့…..မမစိန္ဆီကိုသာသ ြား….…ေအာ္…….စန္းရီက သဝန္တိုေနတာကိုး……ရွင့္ကိုမ်ား…..က်မက…သဝန္တိုေနမွာလား….ေဝးေသး…..ဒါဆို….ငါ…စိန္မွီကိုယူမွာ နင္မႀကိဳက္ဘူးေပါ့…..…ဘယ္သူက မႀကိဳက္ဖူးေျပာလ ဲ…..ဒါဆို…..ဘာလို့….နင့္ဆီမလာနဲ႔လို့ေျပာရတာလ ဲ…….ရွင့္မွာ…..မမစိန္….ရွိေနၿပီဘ ဲ…..ငါက….စိန္မွီကိုသာယူမွာ….ဒါေပမဲ့….ငါက နင့္ကိုဘ ဲစ ြဲလန္းေနတာဟ….. သူနဲ႔ယူၿပီးလ ဲ…..နင့္ဆီလာေနမွာဘ ဲ……ဒါဆိုလ ဲ……ဘာလို့ယူရေသးလ ဲ…..” စန္းရီမ၏ေဒါသသံက တျပားသားမွေလၽွာ့၍ မသ ြားေပ။

အမွန္ေတာ့ဦးဘရီက မုဆိုးဖို။စန္းရီမက ေက်ာ္သီဟဆိုေသာ လင္ႀကီးငုတ္တုတ္နဲ႔ျဖစ္ၿပီး။သူတို့ႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၾကတာက တစ္ႏွစ္နီးပါးရွိၿပီ။ လွေသာ စန္းရီမကို ေၾကာင္ဖါးႀကီးဦးဘရီက ႀကံသည္။လင္သားႏွင့္ေဝးေနေသာ စန္းရီမက ဦးဘရီ၏ည ြတ္က ြင္းထ ဲဝင္ခ ဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္။အခုေတာ့ဦးဘရီက အပ်ိဳႀကီး မစိန္မွီကိုယူေတာ့မည္ဆို၍ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနရျခင္းျဖစ္ေလသည္။ မိန္းမေတ ြမ်ား သူ႔မွာလင္ႀကီးငုတ္တုတ္ႏွင့္ကိုတဖက္သားကဘာမွမေျပာရွာေပမဲ့ တဖက္သားက်ေတာ့သဝန္ေၾကာင္တတ္ၾကေလသည္။ “…..အသက္ႀကီးလာေတာ့ေဆးေပးမီးယူေပါ့ဟာ…..က ဲ…..ရွင္…ျပန္ပါေတာ့…….စန္းရီမ….ဒါဆိုငါတစ္ခုေျပာမယ္…ငါနင့္ကိုယူမယ္…..ေက်ာ္သီဟကိုက ြာၿပီး….ငါ့ကို ယူမလား…….ဘာ….ရွင့္….” စန္းရီမ သိသိသာသာငိုင္က်သ ြားသည္။ခက္ထန္စူပုတ္ေနေသာ မ်က္ႏွာထားက သိသိသာသာႀကီး ေလ်ာ့က်သ ြားသည္။ဦးဘရီကိုေၾကာင္၍ၾကည့္ေနရင္းမွ သူ႔မ်က္လုံးအၾကည့္က ၾကမ္းျပင္ဆီသို့ငိုက္က်သ ြားသည�္.. စန္းရီမ အရွိုက္ထိသ ြားေပၿပီ။ၿငိမ္က်သ ြားေသာ စန္းရီမကိုဦးဘရီက ရင္ခြင္ထ ဲဆ ြဲသ ြင္းၿပီး ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကိုေမႊးၾကဴလိုက္သည္။ “…..ဘယ္ႏွယ့္လ ဲ…..စန္းရီမ…..အကိုႀကီး…..နင့္ကိုယူမယ္ေလ….” ဦးဘရီ၏ရင္ခြင္ႀကီးကို စန္းရီမ မ်က္ႏွာေလးအပ္ၿပီး ဘာသံမွထ ြက္မလာ။ ေက်ာ္သီဟကိုသူမက ြာၿပီး ဦးဘရီကိုသူမယူလိုက္လၽွင္ေဆ ြမ်ိဳးအားလုံးႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တခုလုံးကို ရင္ဆိုင္ရမည္။သားက ပေထ ြးနဲ႔ေနရမည္။ေျပာမဲ့သာ ေျပာရသည္။ေက်ာ္သီဟကိုသူက ြာဖို့ရာလ ြယ္ပါ့မလား။လ ြယ္တယ္ဘ ဲထားအုံး။ ဦးဘရီေနာက္သူပါသ ြားလၽွင္ဦးဘရီဘက္က အမ်ိဳးေတ ြက သူမကိုစက္ဆုပ္စြာ ဆက္ဆံၾကမည္။စသည္….စသည္ျဖင့္အေတ ြးသံသရာထ ဲေရာက္ေနခိုက္ လက္သ ြက္ေသာဦးဘရီက သူမ၏နို့အုံတဖက္ကိုလက္ျဖင့္အုပ္၍ညႇစ္ရင္း သူမကို လက္တဖက္ျဖင့္ဖက္ထားရာမွ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို့ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ အလိုက္သင့္ေလး ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္အၿပီး စန္းရီမက တဆက္တည္းပက္လက္ လွန္ခ်လိုက္သည္။

ဦးဘရီက ပက္လက္ေလးျဖစ္ေနေသာ စန္းရီမ၏ေပါင္တံႀကီးေတ ြကို ထဘီေပၚမွပင္လိုက္လံဆုတ္နယ္ပြတ္သပ္ေနခိုက္စန္းရီမက သူမ၏ကိုယ္အေပၚပိုင္း ကရင္ေစ့အကၤ်ီကို ၾကယ္သီးမ်ားျဖဳတ္ကာ ေအာက္မွေဘာ္လီအက် ၤီကို ဆ ြဲလွန္တင္လိုက္ေတာ့ဝင္းမွည့္ေနေသာ နို့ႀကီးႏွစ္လုံးက ထ ြက္ေပၚလာေတာ့ရာ ဦးဘရီက ငုံ႔၍အငမ္းမရစို့သည္။စန္းရီမ မ်က္လုံးေလးမ်ားမွိတ္၍ၿငိမ္ေနသည္။ ဒီအေတ ြ႕ ဒီအရသာကိုသူမေတာင့္တေမၽွာ္လင့္ေနခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။ ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ နို့သီးေခါင္းေလးကို ႏွုတ္ခမ္းဖ်ားျဖင့္ညႇစ္၍ ထိပ္ကို လၽွာဖ်ားေလးျဖင့္ထိုးရင္းက စန္းရီမ၏ထဘီကိုလွန္တင္လိုက္ေသာ သူ႔လက္ကို စန္းရီမက လက္တဖက္ျဖင့္အုပ္၍ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည�္. “…..အကိုႀကီး…..စန္းရီကို….ျပစ္မထားရဘူးေနာ္….” ဦးဘရီက နို့သီးကိုႏွုတ္ခမ္းဖ်ားမွ မလႊတ္ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။ဒီေတာ့မွ စန္းရီမက သူ႔လက္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရာ ထဘီကိုဆက္၍လွန္တင္လိုက္သည္။ အုံေကာင္းေသာ အေမႊးနက္မ်ားကိုလက္ဖဝါးျဖင့္ပြတ္လိုက္ေတာ့ ဇီးကင္းေလာက္ေစာက္ေစ့ေလးက ထင္းကန ဲေပးလာသည္။လက္ညႇိုးထိပ္ေလးျဖင့္ ဦးဘရီတို့ထိလိုက္သည္။စန္းရီမ တ ြန္႔ကနဲတခ်က္ျဖစ္သ ြားၿပီး စအိုေလးကို ရွုံ႔လိုက္မိသည္။ ေစာက္ေစ့ေလးက ေပ်ာ့၍မေန။မာ၍ ေတာင့္ေတာင့္ေလးျဖစ္ေနသည္။ ဆက္ၿပီး ေအာက္ဖက္ကိုလက္ဖဝါးထိုး၍ပြတ္လိုက္ေတာ့ တင္းတင္းေလးေဖါင္းေနေသာ ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားမွအရည္ၾကည္ေလးေတ ြက စို့ထ ြက္ေနၾကၿပီ။ ဦးဘရီပုဆိုးကိုေခါင္းေပၚမွ လွန္ခၽြတ္လိုက္ေတာ့စန္းရီမ မ်က္လုံးအစုံက ဝင္းကန ဲလက္သ ြားသည္။ဦးဘရီအသားက မမဲေပမဲ့လီးႀကီးက မဲမဲႀကီး ေထာင္ထေနသည္။၉၀ ဒီဂရီေတာ့မတ္၍မေနပါ။အသက္အရြယ္ရေနၿပီမို့၄၅ ဒီဂရီေလာက္ေတာ့ေထာင္၍ေနသည္။ဒါေပမ ဲ့ဒါႀကီးက ဘယ္ေလာက္မာေက်ာေၾကာင္း စန္းရီမ ေကာင္းေကာင္းသိသည္။စံခ်ိန္မွီေအာင္မေထာင္နိုင္ေပမဲ့စံခ်ိန္မွိေအာင္ေတာ့ မာေက်ာလွသည္။ “……ခါတိုင္းလိုဘ ဲ…..ေမွာက္ေပးပါလားဟာ…..” “…….အို…..အကိုႀကီးကလ ဲ….မလုပ္တာကၾကာၿပီး…..လုပ္လုပ္ျခင္းေမွာက္လိုက္ရင္…. တအားနာတာဘ ဲ…ပက္လက္ပဲစလုပ္လိုက္အုံးေနာ္…..” ေျပာလ ဲေျပာ စန္းရီမက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကိုကား၍ေပးလိုက္ေတာ့ဦးဘရီက ေပါင္ၾကားထ�ဲ ဝင္ကာ ေနရာယူလိုက္ၿပီး အေမာတေကာ လီးထိပ္ကိုေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခု ၾကားသို့ေထာက္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့စန္းရီမ၏မ်က္ႏွာလွလွေလးကိုလွမ္းၾကည့္၏ ဒီလိုၾကည့္မွန္းသိေတာ့မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတ ြခတ္ရင္း သူ႔ကို ျပဳံးေယာင္ေယာင္ေလး မ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုးကာ တဖက္သို့လွည့္သ ြားသည္။ ေနရင္းထိုင္ရင္း တရွုးရွုးျဖင့္အသက္ရွုျပင္းလာေသာ ဦးဘရီက လီးထိပ္ကို ျဗဳံးကနဲဖိသ ြင္းလိုက္သည္။ …ျဗစ္…..ဒုတ္……..အ…..ဟ……ဟင္… စန္းရီမ လည္ပင္းေၾကာေလးေတ ြ ေထာင္တက္သ ြားၿပီး ျဗဳံးကနဲ အသက္ေအာင့္လိုက္ရာ မွ ‘ဟင္း’ ကနဲသက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဦးဘရီ၏လီးကေတာ့စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္းထ ဲတဆုံးဝင္၍သ ြားေခ်ၿပီ။ဦးဘရီက လီးကို အကုန္ဆ ြ ဲမထုတ္တဝက္ေလာက္ထုတ္ထုတ္ၿပီး အားပါးတရေဆာင့္၍လိုးသည္။ ၿပီးေတာ့လက္တဖက္က စန္းရီမ၏ေဘးတ ြင္ေထာက္ထားၿပီး က်န္လက္တဖက္က စန္းရီမ၏နို့တလုံးကိုဆုပ္နယ္ေပးသည္။ စန္းရီမအလိုးခံရင္း မခ်င့္မရဲျဖစ္လာၿပီး ကားထားေသာေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္မွ ေျခသလုံးႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေထာက္ထားေသာ ဦးဘရီ၏ဒေကာက္ခ ြက္သို့လွမ္းခ်ိတ္၍ အားယူကာ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ေကာ့တင္သည္။ညႇစ္သည္။ ဦးဘရီအရသာေတ ြ႕လာၿပီး အားႀကိဳးမာန္တက္ေဆာင့္သည္။ …..စန္းရီ……ဘာလ ဲ……ေမွာက္ေပးေတာ့ဟာ……..အာ…ဒီမွာ…အသားက်ေနတ ဲ့ဟာ….…လုပ္ပါဟာ…..နင့္ဖင္ႀကီးကိုကုန္းၿပီး…..လုပ္ခ်င္လို့ပါ……အကိုႀကီးကလ ဲ…ဒီမွာက….က ဲပါ….ဖယ္……” စန္းရီမ သိပ္ၿပီးစိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ေပ။ဦးဘရီက ေစာက္ေခါင္းထ ဲမွလီးကိုထုတ္ကာ ေနာက္သို့အဆုတ္လိုက္စန္းရီမက ဆတ္ကနဲဝမ္းလ်ားေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုန္း၍ထသည္။ခႏၶာကိုယ္ေရွ႕ပိုင္းကေတာ့လက္ကိုဆန္႔၍မေထာက္ဘ ဲ တေတာင္ဆစ္ျဖင့္သာ အားျပဳကာေထာက္ထားေလရာ ကိုယ္အေရွ႕ပိုင္းက နိမ့္၍ ေနာက္ဖက္ဖင္သားေဖြးေဖ ြးႀကီးေတ ြက လုံးတစ္ကားစြင့္၍ ျမင့္တက္ကာ အေတာ္ပင္ မက္ေမာစရာႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ဒါ့အျပင္ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားေဖါင္းေဖါင္းႀကီးေတ ြက စူ၍ထ ြက္ေနျပန္ေတာ့ဦးဘရီတေယာက္ဘဝင္ခိုက္၍ ေရွ႕သို့ျဗဳံးကနဲ တိုးကာ ဖင္ႀကီးကို လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္စုံကိုင္လိုက္သည္။ “….လုပ္မွာ…လုပ္ေလ…အကိုႀကီးရာ…..” စန္းရီမက သံရွည္ျမႇင္းျမႇင္းေလးဆ ြဲ၍ ညဳေျပာေလးေျပာကာ ဖင္လုံးႀကီးကိုလည္း တခ်က္လွုပ္လိုက္သည္။

ဦးဘရီလက္တဖက္က စန္းရီမ၏ခါးကိုကိုင္ၿပီး၊က်န္လက္တဖက္က သူ႔လီးကိုကိုင္ၿပီး ေနာက္သို့စူထ ြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွုတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားသို့လီးကိုေတ့ကာ ေဆာင့္သ ြင္းလိုက္သည္။ “…….ျဗစ္…..ဖြတ္…ဖြတ္…..အေမ့…..ဟင္း…..အရမ္းႀကီးဘ ဲ….ကၽြတ္….ကၽြတ္……” “…….နာလို့လား….စန္းရီ…….” “……က ဲပါ……လုပ္မွာသာလုပ္စမ္းပါ….” ဟုတ္တယ္ေလ။စိတ္မရွည္နိုင္ေတာ့ဘူး။ေစာေစာကအရသာေတ ြ႕ေနတုန္း သူမကို ေမွာက္ခိုင္း၍လီးခၽြတ္လိုက္ရေတာ့အရသာပ်က္သ ြားသည္။အခုလည္း ဇိမ္ဆ ြဲေနသည္။ ဦးဘရီက စန္းရီမ၏ခါးကိုဆ ြဲ၍ ဆ ြဲ၍ေဆာင့္လိုးသည္။စန္းရီမကလည္း ဖင္ႀကီးကိုလုံးက်စ္၍ ေနာက္သို့ထိုးထိုးေပး႐ုံမၽွမက အားႏွင့္လည္း ရသမၽွညႇစ္ညႇစ္ ေပးသည္။ဦးဘရီကေတာ့သေဘာေတ ြ႕မေနာေခြ႕ေနသည္။ ဒါေၾကာင့္လ ဲ တခုလပ္နဲ႔အပ်ိဳစင္ဘယ္ဒင္းသာလို့ဟန္လို့ဆိုတာေပါ့လို့ ဦးဘရီေတ ြးမိသည္။စန္းရီမက တခုလပ္မဟုတ္ေပမဲ့လီးအေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိ၏။ဘယ္လိုခံရမည္ကိုသိေနေသာသူျဖစ္သည္။ “……ပလ ြတ္…..ပလ ြတ္…..ဖြတ္….ဒုတ္….အင့္….အင့္…အ….အား… …ပလ ြတ္….ဇြတ္…..ဗြတ္……ျဗစ္…..အင့္…..ပလ ြတ္……….” “……ေကာင္းလား…..စန္းရီ….” “…..မေမးနဲ႔လို့ေျပာထားတာမမွတ္မိဘူးလား……” ဦးဘရီအသံတိတ္ကာ အံႀကိတ္ၿပီး အားပါးတရခါးကိုကိုင္ကာေဆာင့္၍လိုးသည္။ ေဆာင့္အားေၾကာင့္တုန္တုန္သ ြားေသာ စန္းရီမ၏ဖင္သားလုံးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ဦးဘရီမွာေစာက္ပတ္ညႇစ္အားကလည္း ေကာင္းလွသည္မို့ ၿပီးခ်င္စိတ္ေပါက္လာသည္။ထိုအခိုက္မွာပင္စန္းရီမကလည္း ေရွ႕ဖက္ကေထာက္ထားေသာ တေတာင္ဆစ္ႏွစ္ဖက္ ကိုက်ားကန္၍ေထာက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုေနာက္သို့ပစ္ကာ တန္ျပန္ေဆာင့္ကာ သိသိသာသာႀကီး ျပန္ေဆာင့္ေပးလာသည္။ စန္းရီမၿပီးခါနီးလၽွင္ဒီအတိုင္းျဖစ္လာတတ္သည္ကို ဦးဘရီက သိၿပီးသား။ သူကလည္း ၿပီးခ်င္လာၿပီမို့မ်က္လုံးကိုစုံမွိတ္ၿပီး စန္းရီမ၏ခါးကိုညႇစ္ကာ အသာကုန္ အခ်က္(၂၀)မၽွ ဆက္တိုက္ႀကီးေဆာင့္လိုက္ၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို စန္းရီမ၏ေစာက္ေခါင္း ထ ဲသို့ပန္းသ ြင္းလိုက္စဥ္စန္းရီမ၏ေစာက္ပတ္အတ ြင္းမွ ၾက ြက္သားမ်ားကလည္း ဦးဘရီ၏လီးထိပ္ႀကီးကို ဝိုင္းဝန္းညႇစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။ဦးဘရီလီးတန္ႀကီးကို တခ်က္၊ႏွစ္ခ်က္မၽွ ေဆာင့္လိုက္၍စန္းရီမ၏လက္ႏွစ္ဖက္မွာလည္း ေက ြးကနဲ ျဖစ္သ ြားၿပီး သူမ၏ကိုယ္ႀကီးမွာ ေရွ႕သို့တိုး၍ၾကမ္းျပင္ေပၚသို့ ၿငိမ့္ကနဲေမွာက္လ်က္ က်သ ြားပါေတာ့သည္…..ျပီး။

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *