(STAYHOMEစေတးဟုမ္း) (စ/ဆုံး)

ဒီလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ပါဘူး။ မထင္တာေတြက ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္ ။ အေမရိကန္ျပည္ အေရွ႕ဖ်ားက ၿမိဳ႕ႀကီးတၿမိဳ႕မွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တက္ေနဝန္း နဲ႔ ဇနီး ဇြန္ပန္းခိုင္တို႔ ေနေနၾကတာ ဆယ္ႏွစ္ မက ရွိေနပါၿပီ ။

တက္ေနဝန္းက အိုင္တီသမား တေယာက္ ျဖစ္သလို ဇြန္ပန္းခိုင္က ႐ုံးတ႐ုံးမွာ စာရင္းကိုင္ ( အေကာင့္တင့္ ) ျဖစ္သည္ ။ အလုပ္ နဲ႔ အိမ္ အိမ္နဲ႔ အလုပ္ ေအးေဆးတဲ့ ဘဝ ခရီးလမ္းေၾကာင္း ထဲမွာ သူတို႔ လင္မယား ေမ်ာပါေနခဲ့ၾကရာက အေျပာင္းအလဲေတြက ျဖစ္လာသည္ ။

ပထမဆုံး တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ဝူဟန္ၿမိဳ႕မွာ လင္းႏို႔ တို႔ ႂကြက္တို႔ ေခြးတို႔ ေရာင္းခ်ေနတဲ့ ေစ်းတန္းေလးကို သတင္းေတြမွာ ေတြ႕ရၿပီး သာမန္လူေတြမစားတဲ့ ထူးဆန္းတဲ့ ဟာေတြကို စားၾကလို႔ ကို႐ိုနာဗိုင္းရက္စ္ ပိုး စတင္ ကူးစက္လာသည္ လို႔ ေရးၾကသားၾကတာကို ဖတ္ၾကရတယ္ ။

တက္ေနဝန္းတို႔ အတြက္က ျမန္မာျပည္က လာခဲ့တဲ့ ျမန္မာေတြမို႔ သိပ္ေတာ့ မဆန္းလွဘူး ။ သူတို႔လည္း ပရစ္ေၾကာ္တို႔ ေႁမြသား ဖြတ္သား ယုန္သား လယ္ႂကြက္ေၾကာ္ေတြ စားခဲ့ဘူးၾကတယ္ေလ
ခဏၾကာေတာ့ ဝူဟန္ၿမိဳ႕မွာ ဇီဝ လက္နက္ စမ္းသပ္တဲ့ ေနရာႀကီး ရွိၿပီး အဲဒီကေန ေရာဂါပိုးေတြ ေပါက္ထြက္ ပ်ံ႕ႏွံ႔လာတယ္ လို႔ ထပ္ ၾကားရျပန္တယ္ ။ အဲဒီ သတင္းနဲ႔အတူ ၁၉၈၁ မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာေရးဆရာ DEAN KOONTZ ေရးသားတဲ့ THE EYES OF DARKNESS စာအုပ္မွာ ၂၀၂၀ ခုႏွစ္ အခ်ိန္ေလာက္ကို ေရာက္ရင္ ဝူဟန္က စက္႐ုံႀကီးမွာ လုပ္တဲ့ WUHAN 400 ဆိုတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္က ႏိုင္ငံေတြကို ပ်ံ႕ႏွံ႔လိမ့္မယ္ လို႔ ေရးထားတယ္ ဆိုတာကို အဲဒီစာအုပ္ရဲ႕ ဓါတ္ပုံ အတြင္းက စာသားေတြရဲ႕ ပုံေတြ သတင္းတက္လာတယ္ ။ လူသားေတြ ဖန္တီး ထားတဲ့ MEN MADE ဗိုင္းရပ္စ္ ျဖစ္သည္ လို႔ ေျပာတဲ့လူက ေျပာတယ္ ။

တကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ တက္ေနဝန္းတို႔လည္း မသိ ။ ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ကိုယ္မို႔ ဒီသတင္းေတြကို ဖတ္ေတာ့ ဖတ္မိတယ္ ။ အရမ္းႀကီးေတာ့ စိတ္မဝင္စားခဲ့ ။ ဘယ္လိုဘဲ ဝူဟန္ၿမိဳ႕မွာ ျဖစ္ေနေပမယ့္ အေမရိကန္ျပည္က လူေတြက သူတို႔နဲ႔ မဆိုင္သလို ေနလ်က္ပါဘဲ ။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ ျပည္နယ္ ၿမိဳ႕ေတြမွာ ရထားေတြအေပၚ ဘတ္စ္ကားေတြ အေပၚ တ႐ုတ္ လူမ်ိဳးေတြနဲ႔ တ႐ုတ္နဲ႔ တူသူ အာရွသားေတြ အေပၚကို ေစာ္ကား ရႈံ႕ခ်တာေတြ ရွိေနတယ္ဆိုတာ လည္း သတင္းေတြ ထြက္လာပါတယ္ ..။

တက္ေနဝန္းတို႔ ေနတဲ့ ေဒသမွာေတာ့ ဒါေတြလည္း မျဖစ္ မႀကဳံရဘူး ။ မေတြ႕ရဘူး ။ တက္ေနဝန္းရဲ႕ ဇနီးေခ်ာေလး ဇြန္ပန္းခိုင္ က ျမန္မာျပည္ကို ဒါေတြ မျဖစ္ခင္ထဲက ထြက္သြားခဲ့လို႔ တက္ေနဝန္း အိမ္မွာ တေယာက္ထဲ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္ရဲ႕ မိဘေတြက အသက္ႀကီးၾကၿပီ ။ က်န္းမာေရးက သိပ္ မေကာင္းၾကဘူး ။ အခု မိခင္ျဖစ္သူက ေဆး႐ုံတက္ရတယ္ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္လည္း ျမန္မာျပည္ကို မျပန္တာ ၾကာၿပီ ။ မိဘေတြကို လိုအပ္တဲ့ ေဆးဝါးတို႔ ေငြတို႔ဘဲ လွမ္းပို႔ေပးေနခဲ့တယ္ ။
” ကိုကိုေရ..ေမေမ့ဆီကို ဇြန္ သြားလိုက္ေတာ့မယ္… ႐ုံးက ခြင့္ယူခဲ့ၿပီးၿပီ…”
လို႔ ဇြန္ပန္းခိုင္က ေျပာၿပီး တက္ေနဝန္းကို ေလယာဥ္လက္မွတ္ ဝယ္ခိုင္းတယ္။ တက္ေနဝန္းလည္း အြန္လိုင္းမွာ ရွာေဖြၿပီး ဝယ္ေပးလိုက္တယ္ ။ ဇြန္ပန္းခိုင္ က မသြားခင္ တက္ေနဝန္းကို ရန္ကုန္က သူ႔ညီမေလး ငုဝါခိုင္ က မနီးမေဝးက ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ သင္တန္း လာတက္ရမွာ.. သူကေတာ့ ရန္ကုန္က အေမ့ဆီကို ေျပးရၿပီ … ငုဝါခိုင္ ေရာက္လာခဲ့ရင္ ေကြၽးေမြး ဧည့္ခံလိုက္ပါ.. အနီးအနားကို လိုက္ျပပို႔ေပးလိုက္ပါ လို႔ မွာသြားတယ္။
ဇြန္ပန္းခိုင္ သြားတုံးက ေအးေအးေဆးေဆးဘဲ ။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဗိုင္းရပ္စ္ လုံးဝကို မရွိေသးဘူး ။ သူသြားၿပီး တပတ္ေလာက္မွာ ဇြန္ပန္းခိုင္ရဲ႕ ညီမေလး ငုဝါခိုင္ တက္ေနဝန္းဆီကို ဖုန္းဆက္လာတယ္ ။
” အကိုတက္ေရ..ငုဝါ ေရာက္ေနၿပီ . . သင္တန္းေတြ တက္ေနတယ္…သင္တန္းၿပီးရင္ အကိုတက္တို႔ဆီကို လာခဲ့မယ္…. မမဇြန္ေတာ့ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနၿပီ… ေမေမက ေဆး႐ုံက ဆင္းၿပီ… သက္သာတယ္တဲ့… ငုဝါလည္း အကိုတို႔ဖက္ ခဏ လာၿပီးတာနဲ႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္မယ္ေလ ..”
တဲ့ ။ တက္ေနဝန္းလည္း
“လာခဲ့ ငုဝါ အကို လာေခၚေပးမယ္…ဒီအနီးအနား ၿမိဳ႕ေတြ အကို လိုက္ပို႔ေပးမယ္ . သင္တန္းေတြ ၿပီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ေနာ္…..”
လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ ။ ရန္ကုန္ကေနလည္း ဇြန္ပန္းခိုင္က

“ခြင့္ယူလိုက္ေနာ္…ကိုကို . .ညီမေလး ကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ေနာ္…ကိုကို…”
လို႔ တက္ေနဝန္းကို ဖုန္းဆက္တယ္ ။ အလုပ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ခြင့္ႀကိဳ ယူလိုက္တယ္ ။ ငုဝါခိုင္ သင္တန္းေတြ ၿပီးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ တက္ေနဝန္းဆီကို ဖုန္းဆက္ေတာ့ တက္ေနဝန္း ငုဝါခိုင္ ေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကို ကားနဲ႔ ေမာင္းသြားၿပီးေခၚေပးလိုက္တယ္ ။
ငုဝါခိုင္နဲ႔ မေတြ႕တာ ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ၿပီ ။ တက္ေနဝန္းလည္း စိုေျပဝင္းပ လွပေနတဲ့ ခယ္မေလးကို ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသေနသည္ ။ သူတို႔ ျမန္မာျပည္က မထြက္လာခင္က ငုဝါခိုင္သည္ ကေလးသာသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးဘဲေလ ။

အျပန္ခရီးမွာ တလမ္းလုံး ငုဝါခိုင္ရဲ႕ စကားသံေလးေတြကို နားေထာင္ခဲ့ရတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းတို႔ ေနတဲ့ ရပ္ဝန္းေဒသကို စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ သစ္ပင္ေတြ သစ္ေတာေတြနဲ႔မို႔ သာယာလိုက္တာ လို႔ ခ်ီးမြမ္းလာတယ္ ။ လမ္းေဘးမွာ ဒရယ္ေလးေတြ ယုန္ကေလးေတြကိုလည္း ေတြ႕ရလို႔ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ။ စကား တေျပာေျပာနဲ႔ ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာၾကတယ္ ။
” ဒါ အကိုတို႔ အိမ္ေလးဘဲ ငုဝါ . . “
” ဟင္ . . .”
သူတို႔ အိမ္ကေလးကို ငုဝါခိုင္ ေတြ႕ေတာ့ …
” ဟယ္…ကိုတက္တို႔ မဇြန္တို႔ အိမ္ေလးက လွလိုက္တာ.. သိပ္ သာယာတာဘဲ.. ၿခံလည္း က်ယ္တယ္”
လို႔ ေျပာတယ္ ။ အိမ္ေရွ႕က ခ်ယ္ရီပင္ေတြက ေဝေဝဆာဆာ ပြင့္ေနတာကို ငုဝါခိုင္ သိပ္သေဘာက်တယ္ ။ ဆယ္လ္ဖီေတြ ဆြဲေတာ့တာဘဲ ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ၾကၿပီးတဲ့ေနာက္ အခ်ိန္ကို ၾကည့္ၿပီး ငုဝါခိုင္ နဲ႔ တက္ေနဝန္းတို႔ ရန္ကုန္က ဇြန္ပန္းခိုင္ ဆီကို ဖုန္းေခၚၾကတယ္။ ဇြန္ပန္းခိုင္က
” ေရာက္တုံးေရာက္ခိုက္ ေလ်ာက္လည္ေနာ္ ညီမေလး… အကိုတက္ကို အားမနာနဲ႔ . သူ႔ကို စားခ်င္တာ လိုက္ေကြၽးခိုင္း..လိုခ်င္တာ ဝယ္ခိုင္း…”
လို႔ သူ႔ညီမ ငုဝါခိုင္ကို မွာတယ္ ။ ခ်စ္ဇနီးေလး ဇြန္ပန္းခိုင္က မသြားခင္ ထဲကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ မွာထားခဲ့တယ္ ။ ညီမေလးကို လိုက္ျပ လိုက္ေကြၽးပါ လို႔ ။ အခုလည္း ရန္ကုန္ကေန ဖုန္းနဲ႔ ထပ္ေျပာျပန္တယ္ ။ တက္ေနဝန္း ဇနီးသည္ မွာတဲ့အတိုင္း ငုဝါခိုင္ကို သူစားခ်င္တဲ့ အစားအေသာက္ေတြကို ဆိုင္ေတြမွာ လိုက္ေကြးတယ္ ။ အင္း….ညီမေလး ငုဝါခိုင္က စား႐ုံတင္ မဟုတ္ဘူး.. ေသာက္လည္း ေသာက္တယ္……ဇြန္ပန္းခိုင္က သူ ဝိုင္ နဲ႔ ေကာ့ေတးလ္ေတြ အေသာက္မ်ားတိုင္း
” ဇြန္တို႔အမ်ိဳးေတြက အရက္ႀကိဳက္တယ္… ေသာက္တယ္… ဘမ်ိဳးဘိုးတူ ဆိုတာမ်ိဳးေပါ့…..”
လို႔ ေျပာေလ့ ရွိသလိုဘဲ ညီမေလး ငုဝါ လည္း အရက္ကို ႀကိဳက္ပုံရတယ္။ ေသာက္ရင္ ထပ္မွာခိုင္းၿပီး အေသာက္မ်ားသြားတဲ့အတြက္ တက္ေနဝန္း တေယာက္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရတယ္ ။ အင္းေလ.. သူက သုံးေလးရက္ ေလာက္ဘဲ ေနမွာဘဲ… ေနတဲ့ရက္ေတြမွာ ေပ်ာ္ပါေစ … ငါ့တာဝန္ အတိုင္း သူ႔ကို လိုက္ေကြၽးလိုက္ပို႔မယ္…. လို႔ တက္ေနဝန္း စဥ္းစားလိုက္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ အိမ္ေလးထဲမွာ သူနဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခယ္မေလးရဲ႕ အတိုအျပတ္ အဟိုက္ေတြ ဝတ္တဲ့ အက်င့္ေတြေၾကာင့္ တက္ေနဝန္း တေယာက္ ရင္ေမာေနရတယ္ ။ ပိုၿပီး မ်က္လုံးေတြ ျပဴးရတာက အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး အိမ္ေနရင္း အဝတ္ေတြ လဲၿပီးတဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ဘေလာက္စ္ေလးကို အတြင္းမွာ ရင္စည္း မပါဘဲ ဝတ္ၿပီး ေရာက္လာတာကို ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ရင္သားေတြက မေသးဘူး ။ လုံးထြားၿပီး သိသိသာသာႀကီးေတြ ။ လမ္းေလ်ာက္တဲ့အခါ ဒီ ရင္သားႀကီးေတြက တၿငိမ့္ၿငိမ့္ တသိမ့္သိမ့္ တုန္ေနၾကတယ္ ။ ခက္ၿပီ ။ တက္ေနဝန္း စိတ္ေတြ လႈပ္ရွား ေနတယ္ ။ ခယ္မေလးကေတာ့ သီခ်င္းဖြင့္ၿပီး တလႈပ္လႈပ္နဲ႔ ကေနတယ္ ။ ကိုယ္က လႈပ္ေတာ့ ရင္စိုင္ေတြကပါ လႈပ္ေတာ့တာေပါ့ ။
ေနာက္တေန႔မွာလည္း ရာသီဥတု ပူတယ္ ဆိုၿပီး ေဘာင္းဘီတိုေလး ဝတ္တာ ဝတ္တဲ့ ေဘာင္းဘီက ဂ်င္းေဘာင္းဘီလို ၾကပ္ၾကပ္ မဟုတ္ဘဲ ေပါင္ရင္းေနရာေတြမွာ ပြပြႀကီးမို႔ ဆိုဖါမွာ ထိုင္ခ်လိုက္တဲ့ အခါေတြမွာ ေပါင္ဂြဆုံေနရာကို ဘြားကနဲ ျမင္လိုက္ရတတ္ေတာ့ တက္ေနဝန္း တေယာက္စိတ္ေတြ ႏိုးၾကားေဖါက္ျပန္လာရတယ္ ။
အေမႊး ေျပာင္စင္ေအာင္ ရိပ္သင္ထားတဲ့ ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္ရဲ႕ မိန္းမအဂၤါ တျခမ္းကို လ်ပ္တပ်က္ ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနၿပီ ။ အေနမတတ္ေတာ့ ၿဖဲျပေနသလို ျဖစ္ေနၿပီ ။ အထိန္းမတတ္ ဇိန္းဇတ္ဇတ္မို႔ တက္ေနဝန္း တေယာက္ ဒိန္းတပ္တပ္နဲ႔ ရင္ထဲ ေနလို႔ မေကာင္း ။
ေနာက္ တရက္မွာ လိုက္ျပတာက ၿမိဳ႕ႀကီး ထဲက ျပတိုက္ေတြ ေက်ာက္တိုင္ေတြ နဲ႔ ပန္းၿခံေတြ ။ ZOO ကိုေတာ့ ငုဝါခိုင္က မသြားခ်င္ဘူး တဲ့ ။ ျမစ္ကမ္း နေဘး က THE WHARF မွာ ညေနစာ ေကြၽးတယ္ ။ တိုက္အျမင့္ တိုက္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ျမစ္ကမ္း ရႈခင္းကို ျမင္ေနရတဲ့ ဘားနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေပါ့ ။ ငုဝါခိုင္ တေယာက္ ေကာ့က္ေတးလ္ ေကာင္းေကာင္းေတြနဲ႔ ေတြ႕ၿပီေလ ။

” အေပၚကေန ၾကည့္ရတာ အရမ္း သာယာတာဘဲေနာ္ . . . အျဖဴေရာင္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေလးေတြကလည္း အမ်ားႀကီး တန္းစီေနၾကတယ္ ..”
ထပ္ ထပ္ မွာရင္း ယူရင္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ မူးသြားတယ္ ။ အျပန္မွာ ေက်ာက္တိုင္ပန္းၿခံ ေဘးက လမ္းကေလးမွာ လမ္းေလ်ာက္ၾကေတာ့ ငုဝါခိုင္ တေယာက္ တက္ေနဝန္းကို ပုခုံးမွီလိုက္ လက္ေမာင္းကို တြဲဖက္လိုက္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေရခ်ိန္ကိုက္ေနတယ္ ။ သူနဲ႔ကိုယ္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္သလို သူကလည္း ႐ုပ္ကေလးက ေခ်ာေခ်ာ ကိုယ္လုံး အဆက္အေပါက္ကလည္း တကယ့္ကို ေတာင့္တင္း လွပ အခ်ိဳးကက် ဆိုေတာ့ တက္ေနဝန္း ဒါေတြကို အနီးကပ္ ျမင္ေနရေတာ့ စိတ္႐ိုင္းေတြက ထႂကြရတယ္ ။ ေသြးေတြ ဆူေဝလာတယ္ ။
စိတ္ထိန္း…စိတ္ထိန္း …. တက္ေနဝန္း မင္း စိတ္ေတြကို ထိန္း . . . မျဖစ္သင့္ဘူး . . . ဆင္ျခင္ . . ဆင္ျခင္ …..အိမ္ အဝင္မွာ ငုဝါခိုင္က အမူးလြန္ေနတဲ့ အတြက္ သူ႔ကို ဖက္ထားၿပီး ဒယိမ္းဒယိုင္နဲ႔ ဝင္တဲ့အတြက္ သူ အျမင္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရတဲ့ အလွအပႀကီး ႏွစ္လုံးက သူ႔ ရင္ဘတ္ကို ထိလိုက္ ဖိလိုက္နဲ႔ အစစ္အမွန္ အထိအေတြ႕ေတြကို ေပးခဲ့တယ္ ။ စကပ္ကလည္း တိုတိုကားကားေလးမို႔ ေပါင္တန္ ျဖဴျဖဴ လွလွေတြကလည္း မျမင္ခ်င္ အဆုံး ။
” ကဲ..တက္အိပ္ေတာ့ ငုဝါ ….”
ေလွခါး အတိုင္ တက္သြားတဲ့ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ စကပ္တိုတိုကားကားေလးေၾကာင့္ မျမင္အပ္တဲ့ ေပါင္တန္ျဖဴျဖဴႀကီးေတြေရာ ပင္တီ အနက္ေလးကိုေရာ ျမင္လိုက္ရတယ္ ။ မ်က္စိလႊဲၿပီး ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းမွာဘဲ တီဗီ ၾကည့္ေနလိုက္သည္ ။ ခုန ျမင္လိုက္ရတာေတြက မ်က္စိထဲက ထြက္ကို မထြက္ဘူး ။
တီဗီမွာ တ႐ုတ္ျပည္ ဝူဟန္ၿမိဳ႕ႀကီး ေျခာက္ကပ္ေနတာေတြ လူေတြ ေဆး႐ုံမွာ အတုံးအ႐ုံး ေသၾကတာေတြ ျပေနတယ္ ။ ေနာက္ထပ္ ထိတာက အီရန္ႏိုင္ငံ ။ အေမရိကန္မွာေတာ့ ကူးစက္သူေတြ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မ်ားလာၿပီ တဲ့ ။ ပို႔တ္လန္ နဲ႔ ဝါရွင္တန္ ျပည္နယ္ ဖက္မွာ စေတြ႕ေနရၿပီ ။ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာၿပီ ။

ခယ္မေခ်ာေလးနဲ႔ ေဝးေဝးေနမယ္ လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့အတိုင္း သူ ရွိေနတဲ့ အေပၚထပ္ကိုေတာင္ မတက္ေတာ့ဘဲ ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖါရွည္ေပၚမွာဘဲ အိပ္လိုက္တယ္ ။ အိပ္မက္ေတြက ေဆာင္းတြင္းလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ဂေယာက္ဂယက္ နဲ႔ ။ အိပ္မက္ထဲမွာ သူနဲ႔ ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္တို႔ ဆိုဖါေပၚမွာ ကိုယ္တုံးလုံးေတြနဲ႔ ထပ္ရက္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကို မိန္းမ ဇြန္ပန္းခိုင္ ေတြ႕သြားလို႔ အရစ္ေတြ စြတ္စက္ တက္တယ္လို႔ မက္တယ္ ။
ေခြၽးေတြျပန္ ျငင္းဆန္ ေအာ္ဟစ္ရလို႔ လန႔္ႏိုးလာတယ္ ။ အဝတ္မဲ့ ဖင္တုံး ျဖဴျဖဴႀကီးေတြက စြဲမက္စရာဘဲ ။ အိပ္မက္ကို ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္ ။ ေအာက္က ငတိကလည္း မာေၾကာၿပီး ေထာင္ေနတယ္ ။
မနက္ ေလးနာရီဘဲ ရွိေသးတယ္ ။ ေရေအးေအး တပုလင္း ယူေသာက္လိုက္ၿပီး ျပန္အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္ ။ အိပ္လို႔ မရေတာ့ဘူး ။ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္ ။ ျပန္ႏိုးေတာ့ မနက္ ရွစ္နာရီ ခြဲေနၿပီ ။ သြားတိုက္ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းဆီကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းရဲ႕ အိမ္ ေအာက္ထပ္မွာက အိမ္သာ ရွိေပမယ့္ ေရခ်ိဳးခန္းမရွိဘူး ။ လက္ေဆးဖို႔ ေႂကြခြက္ ( Sink )ပါေပမယ့္ တက္ေနဝန္းက ဒီ အိမ္သာအခန္းေလး ( POWDER ROOM )ကို ဧည့္သည္ အတြက္ဘဲ ထားၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္တာကို အေပၚထပ္က ေရခ်ိဳးခန္းမွာဘဲ လုပ္တယ္ ။
အေပၚထပ္ ေရခ်ိဳးခန္းေလးထဲကို ဝင္လိုက္တာနဲ႔ သူ႔မ်က္လုံးေတြ ျပဴးက်ယ္သြားရတယ္ ။ အဝင္ဝ ၾကမ္းျပင္မွာ ပင္တီေလး တထည္ ။ ဝတ္ၿပီးသား ပင္တီေလး ပါ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ပင္တီ ဆိုတာ ေသခ်ာတာေပါ့ ။ တက္ေနဝန္း ေကာက္ယူလိုက္တဲ့အခါ အလိုလို ႏွာေခါင္းနားကို ေတ့ၿပီး ရႉလိုက္မိတယ္ ။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ငါ ဘာလုပ္လိုက္ပါလိမ့္ လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မွားသြားၿပီ လို႔ ထင္လိုက္မိၿပီး ကဗ်ာကရာ ပင္တီနက္ေလးကို ေဘးက စင္ေပၚကို သူ ပစ္တင္လိုက္တယ္ ။
ပင္တီေလးက ရလိုက္တဲ့ ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလးက သူ႔စိတ္ေတြကို ေထာင္းကနဲ ႂကြသြားေစတယ္ ။ ေစာက္ပတ္နံ႔…… တေနကုန္ ဝတ္ထားတဲ့ ပင္တီ ဂြဆုံေနရာက ေစာက္ပတ္ အနံ႔ ။ သူ႔ေပါင္ၾကားက လီးက ခ်က္ခ်င္း ေထာင္လာတယ္ ။ မနက္ အိပ္ရာက ထထခ်င္းဆိုရင္ လီးကလည္း အၿမဲ ေတာင္တယ္ေလ ။
မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာသစ္ တဘက္ နဲ႔ သုတ္ရင္း သူနဲ႔ ဇြန္ပန္းခိုင္တို႔ အိပ္တဲ့ အိပ္ခန္းဆီကို အသြား ငုဝါခိုင္ကို ေပးေနထားတဲ့ အိပ္ခန္းကို အျဖတ္မွာ တံခါးကို ဖြင့္ဟထားတာေၾကာင့္ သူ အမွတ္မထင္ ၾကည့္လိုက္မိတဲ့အခါ သူ႔စိတ္ေတြ ဘေလာင္ဆူသြားတယ္ ။
ခယ္မေလး ငုဝါခိုင္ဟာ ထမီတျခား လူတျခား ျဖစ္ေနၿပီး ေကြးေကြးေလး အိပ္ေနတာမို႔ ဖင္တုံးျဖဴျဖဴႀကီး ႏွစ္လုံးနဲ႔ ဒီၾကားက ျပဴးထြက္ေနတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို သူေတြ႕လိုက္ရလို႔ပါ ။ ငုဝါခိုင္ အိပ္ရာထရင္ စားဖို႔ တက္ေနဝန္း ဘရိတ္ဖတ္စ္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္…..ေဘကင္ နဲ႔ အာလူးျပားေၾကာ္ လုပ္လိုက္တယ္ ။ ေပါင္မုန႔္ေတြ မီးကင္လိုက္တယ္ ။ ေကာ္ဖီက တအိုး တည္လိုက္တယ္ ။ ခဏအၾကာ ေလွခါးက ဆင္းလာတဲ့ ေျခသံ ၾကားရတယ္ ။
” အကိုတက္……အနံ႔ ေမႊးလိုက္တာ… ဘာေတြမ်ား လုပ္ေနတာလဲ….”
ငုဝါခိုင္ ထမင္းစားခန္းထဲ ဝင္လာတယ္ ။ လုပ္ျပန္ၿပီ ။ တီရွပ္ ပါးပါးေလးကို အတြင္းခံ မပါဘဲ ဝတ္ထားလို႔ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီး ႏွစ္လုံးက တင္းမို႔လုံးၾကၤေနၾကၿပီး ႏို႔သီးေခါင္းေလးေတြက တီရွပ္ အသားမွာ ထင္းေနၾကတယ္ ။ လႈပ္တုတ္တုတ္နဲ႔ ။
ဒီေန႔ေတာ့ မိုင္ ႏွစ္ရာ ေလာက္ ေဝးတဲ့ ၿမိဳကေလး တၿမိဳ႕ကို ငုဝါခိုင္ကို တက္ေနဝန္း ေခၚသြားလိုက္တယ္ ။ အေခ်ာစား ခယ္မေလးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ အတူတူ သြားရတာ စိတ္လႈပ္ရွားစရာပါ ။ သူမူးခ်င္တာ မူးတတ္တာကို သိထားၿပီမို႔ သူ႔ကို ေသာက္ပါ ေသာက္မလားလို႔ တက္ေနဝန္း မဖိတ္ေခၚေတာ့ဘူး ။ ဒီအခါမွာ ငုဝါခိုင္က သူ႔ဖါသာ အရက္ မွာေသာက္တယ္ ။
ဒီၿမိဳ႕ေလးက ေရွးေဟာင္း ၿမိဳ႕ကေလး ။ ေဒသခံ လူနီ႐ိုင္းေတြဆီက အတင္းႀကီး လုယူခဲ့တုံးက ခံတပ္ေတြ အေျမာက္ေတြ နဲ႔ ဒီေျမကို အေရာက္လာခဲ့ ၾကတဲ့ အခ်ိန္ သုံးတဲ့ သေဘၤာ ပုံစံတူကို ျပထားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ကို လိုက္ျပ ဓါတ္ပုံေတြ ႐ိုက္ေပးတယ္ ။ ဒါမွ ဇနီးေခ်ာေလး ဇြန္ပန္းခိုင္က သေဘာက်မွာေလ ။
သေဘၤာ ရဲ႕ ဝမ္းဘိုက္ထဲကို ဆင္းၾကည့္ၾကေတာ့ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ ေနရာေလးေၾကာင့္ ငုဝါခိုင္ ေခ်ာ္လဲတာ တက္ေနဝန္းက သူ႔ကိုယ္လုံးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ဖက္ထိန္း ေပးလိုက္ရတယ္ ။ ထြားအိတဲ့ ရင္စိုင္ႀကီးေတြနဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ မိတ္ဆက္မိၾကရျပန္ၿပီ ။ သေဘၤာေပၚက ဆင္းခဲ့ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ငုဝါခိုင္ ေသးအရမ္း ေပါက္ခ်င္လို႔ အမ်ားသုံး အိမ္သာကို ေျပးရတယ္ ။ အိမ္သာထဲက အထြက္ သူက
” ေသးထြက္ သားတယ္ အကိုတက္ရယ္….. ပင္တီ စိုသြားတယ္…..”
လို႔ ေျပာၿပီး စိုေနတဲ့ ပင္တီေလးကို အမႈိက္ပုံးထဲကို ပစ္လိုက္တာကို တက္ေနဝန္း ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။ ဒီေန႔နဲ႔ ေနာက္ေန႔ေတာင္ မတူေတာ့ဘူး ။ Corona Virus ကလည္း စၿပီး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနၿပီ ။ ေသတဲ့လူေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတယ္ ။ အီတလီကေတာ့ ထိန္းလို႔ မရေတာ့ဘူး ။ ေသတာ ေသာက္ေသာက္လဲ ။ လက္ေဆးၾကပါ ဆိုတာ အထပ္ထပ္ ေၾကျငာေနတယ္ ။
တက္ေနဝန္းနဲ႔ ငုဝါခိုင္တို႔လည္း အျပင္က အစားေတြ မစားေတာ့ဘဲ ကိုယ့္ဖါသာဘဲ ခ်က္စားၾကဖို႔ တိုင္ပင္လိုက္ၾကၿပီး ႏွစ္ပတ္စာေလာက္ ေစ်းဝယ္ဖို႔ ေစ်းကို သြားၾကတယ္ ။ ေစ်းေတြမွာ ဖ႐ိုဖရဲေတြ ျဖစ္ေနၿပီ ။ အိမ္သာသုံး TOILET PAPER လုံးဝ ျပတ္သြားတယ္ ။ ဆန္အိတ္ေတြ မရွိေတာ့ ။ အကုန္ေျပာင္ေနတယ္ ။
လူေတြက စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္လို ဟိုေျပးဒီေျပး ။ စိတ္ေတြ မရွည္ၾက ။ ဆဲၾက ေအာ္ၾက ။ အသားငါး နဲ႔ ဆီပုံးေတြ ၾကက္သြန္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ၾကက္ဥ အကုန္ ဝယ္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ကေတာ့ အရက္ပုလင္း ဝိုင္ပုလင္းေတြ ဒါဇင္လိုက္ ဆြဲလာတယ္။ အင္း… ရင္ေလးစရာဘဲ ။ သူ ေသာက္ေတာ့မယ္ေလ ။
NEW YORK နဲ႔ NEW ORLEANS ၿမိဳ႕ေတြမွာ ကူးစက္ႏႈံးက အရမ္း ျမန္တယ္ ။ ၿဗဳံးဆို ကူးစက္သူေတြ တပုံႀကီး ျဖစ္ ေဆး႐ုံေတြ မႏိုင္ ျဖစ္ကုန္တယ္ ။ STAY HOME အိမ္မွာဘဲ ေနၾကဖို႔ ေျပာေနၾကတယ္ ။ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြလည္း ရပ္ဆိုင္းကုန္တယ္ ။
ဒီအတိုင္း ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ ေရာက္ေနတဲ့ မိန္းမလည္း ဒီ ျပန္လာဖို႔ မသင့္ေတာ္..ဒီက ခယ္မေလးလည္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ဖို႔ မလြယ္ ျဖစ္ေနၿပီ ။ အေပ်ာ္စီး သေဘၤာေတြက ခရီးသည္ေတြလည္း အကုန္နီးပါး ဗိုင္းရပ္စ္ ကူးစက္ကုန္တယ္ ။ ေလယာဥ္စီးဖို႔လည္း ေၾကက္စရာ ျဖစ္လာတယ္ ။ LOCK DOWN ေတြ လုပ္ကုန္တယ္ ။ ေသႏႈံးေတြ ပိုပို ျမင့္တက္လာတယ္ ။ ေဆး႐ုံေတြမွာ လူနာေတြ ျပည့္ၾကပ္ေနတယ္ ။ တက္ေနဝန္းတို႔ ေနတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူနာတင္ကားေတြ အတခ်ိန္လုံး ေရာက္လာေနတယ္။ ကပ္ဆိုးႀကီး နဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနၾကရၿပီ ။
ဇြန္ပန္းခိုင္က ဖုန္းဆက္တယ္ ။ သူလည္း ျပန္မလာႏိုင္ေသးသလို ငုဝါလည္း အဲဒီမွာဘဲ ေနေနပါ ..တဲ့ ။ တက္ေနဝန္းေတာ့ ငုဝါခိုင္နဲ႔ အိမ္ထဲ ေအာင္းေနရၿပီ ။ အိမ္ကေလးထဲ ႏွစ္ေယာက္ထဲ ။ ဟိုတေယာက္ကလည္း ေဖၚခ်င္ ျပခ်င္ ။ မလုံ႔တလုံနဲ႔ ။ ဒီတေယာက္ကလည္း နဂိုထဲက ခပ္ထန္ထန္ ။ မိန္းမ မရွိလို႔လည္း ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတယ္ ။ နီးနီးကပ္ကပ္ ။ ႀကိဳးခ်င္းထား ႀကိဳးခ်င္း ညိေတာ့မယ္ ။
ငုဝါခိုင္လည္း တက္ေနဝန္းနဲ႔ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးလာေတာ့ အေျပာအဆိုေတြ ပိုၿပီး ပြင့္လင္းလာသလိုဘဲ ..။ အေနအထိုင္ကလည္း အရင္ထက္ ပိုၿပီး ရဲတင္းလာတယ္ ။ တရက္မွာ တက္ေနဝန္း အိပ္ရာက မထခင္ ငုဝါခိုင္ မီးဖိုထဲ ဆင္းၿပီး ေၾကာ္ေလွာ္ေနတယ္ ။ တက္ေနဝန္း ဆင္းသြားေတာ့ တုန္လႈပ္ ေျခာက္ျခားသြားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က ကိုယ္အေပၚပိုင္းမွာ ခ်ည္သား တီရွပ္ အျဖဴ ပြပြႀကီးကို တထပ္ထဲ ဝတ္ထားသလို ေအာက္ပိုင္းမွာက ပင္တီ အႏြမ္းေလးနဲ႔ ။ မလုံ႔တလုံနဲ႔ ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ ငုဝါခိုင္ က
” အကိုတက္…..ႀကိဳက္လား…..”
လို႔ ေမးလိုက္တာက ခ်က္ေနတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ကို ေျပာတာလား သူ႔ ပင္တီေလးနဲ႔ ပုံကို ေျပာတာလား မသဲကြဲပါဘူး ။ အိုး ….အြန္လိုင္း လူမႈကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာမွာ ေတြ႕ရတဲ့ နံမည္ေက်ာ္ ျမန္မာေမာ္ဒယ္ မင္းသမီးကိုမ်ား အားက်လို႔ လုပ္ေလသလား … ငုဝါခိုင္ရယ္ ။ တခါတခါ တက္ေနဝန္း စိတ္ေတြက ထိန္းခ်ဳပ္လို႔ မရခ်င္ေတာ့ ။
ေရာဂါ ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈေတြေၾကာင့္ အိမ္တြင္းေအာင္းေနရတဲ့ အခ်ိန္ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေရေဆးငါးႀကီးကလည္း စားရမွာလည္း အခက္ ။ မစားဘဲ ေနရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ ခက္တယ္ ။ သူ႔ဖက္ကတင္ ဒီလို စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနသလား ။
ငုဝါခိုင္ကလည္း သူ႔ကို အရင္ကထက္ ကပ္သလိုဘဲ ။ ညဖက္ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္ၾကရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူ႔ဖက္ကို တိုးကပ္လာတတ္တယ္ ။ သူ႔လက္ ေမာင္းေတြကို လက္ဖက္တယ္ ။ ကိုင္တယ္ ။ တခါတခါ ပုခုံးကို လာမွီတယ္ ။ သိပ္ နီးကပ္လြန္းေတာ့ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ကိုယ္သင္းနံ႔ေတြကို ရလို႔ စိတ္ေတြေျခာက္ျခားတယ္ ။ ကတုန္ကရင္ ျဖစ္လာတယ္ ။ ေအာက္က ငတိကလည္း ဘာေတာင္သလဲ မေမးနဲ႔ ။ ႀကီးေကာင္ႀကီးမား နဲ႔ အိမ္သာထဲ ဝင္ၿပီး ကြင္းတိုက္ရတာ ဆယ္ႀကိမ္ မကေတာ့ ။
မနက္ ဆိုရင္ ထခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ ထၾကတယ္ ဆိုေတာ့ ညဖက္ ဆိုရင္လည္း အိပ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္က်မွ အိပ္ၾကတယ္ ။ ဒီေန႔ညေတာ့ ညေနေစာင္းထဲက မိုးေတြက အႀကီးအက်ယ္ ႐ြာတယ္ ။ ေလမုန္တိုင္း ဝင္တယ္ လို႔ သတင္းမွာ ေျပာတာ ၾကားလိုက္သလိုဘဲ ။
ငုဝါခိုင္က ေစာင္ေလး ၿခဳံၿပီး တက္ေနဝန္းရဲ႕ ေဘးမွာ တီဗီ ထိုင္ၾကည့္တယ္ ။ စီအင္အင္ ၾကည့္လြန္းလို႔ စိတ္ေတြ ညစ္လာၾကတယ္ ။ ေရာဂါ ကူးစက္တာေတြ ေသတာေတြ ေဆး မရွိတာေတြ ကိုဘဲ ေတြ႕ေန ၾကားေနရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္
“အကို တက္ရယ္…. ေပ်ာ္စရာေလး ၾကည့္ၾကရေအာင္”
လို႔ ငုဝါ ခိုင္က ေျပာလာတယ္ ။ တက္ေနဝန္း အနားကိုလည္း တအား ကပ္ထိုင္လာတယ္ ။ ခက္ၿပီ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ဖြံ႕ထြားတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက အိကနဲ လာထိတယ္ ။ ေစာင္ကို တက္ေနဝန္းကိုပါ ၿခဳံခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းက စီးရီးအေဟာင္း FRIENDS ကို ျပန္ၾကည့္တယ္ ။ ငုဝါခိုင္ ေအာ္ရယ္တယ္ ။ ၿပီးေတာ့ တက္ေနဝန္းကို တအား ဖက္တယ္ ။ ေစာင္ၿခဳံထဲမွာ သူ႔လက္တဖက္က တက္ေနဝန္းရဲ႕ ေပါင္တဖက္ကို လာကိုင္တယ္ ။
အိုး…..သီးခံႏိုင္တဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာကို ေက်ာ္သြားၿပီ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ေပါင္ကိုကိုင္ထားတဲ့ လက္နဲ႔ ေတာင္ေနတဲ့ သူ႔ထိပ္ဖူးႀကီးက လက္သုံးလုံးေတာင္ မေဝးဘူး ။ ဒီအတိုင္းဆိုရင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘူး ။
တက္ေနဝန္း ထိုင္ရာက ထလိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္ခဲ့လိုက္တယ္ ။ ေရခ်ိဳးပစ္လိုက္ရင္ ဒီစိတ္႐ိုင္းေတြ က်သြားမယ္ လို႔ ထင္ၿပီး ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို အကုန္လုံး ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းကို ဖြင့္လိုက္တယ္ ။
ေရပန္းေအာက္ကို ဝင္သြားမယ့္အခ်ိန္ ဟိုတေန႔က စင္ေလးေပၚကို ပစ္တင္ခဲ့မိတဲ့ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ပင္တီေလးကို ျမင္လိုက္တယ္ ။ လက္က အလိုလို ေကာက္မိသြားျပန္တယ္ ။ ႏွာေခါင္းကို ေတ့ၿပီးလည္း ရႉလိုက္မိတယ္ ။ အိုး…ညႇီစို႔စို႔ အနံ႔ေလးက ေထာင္းကနဲ ။ ေအာက္က ငတိက မာတာမွ သံေခ်ာင္း ဘဲ ။ မတ္ေနတာကလည္း ဒုံးပ်ံႀကီးတစင္းလို ။
ပင္တီေလးကို ရႉတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေရပန္းေအာက္ကို ဝင္လိုက္တယ္ ။ မ်က္စိစုံပိတ္ၿပီး ေခါင္းကိုေမာ့ထားရင္း ေရခ်ိဳးေနတဲ့အခ်ိန္ အေနာက္က အသံလိုလို ၾကားလိုက္မိလို႔ ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔အေနာက္ကို လာရပ္လိုက္တဲ့ ငုဝါခိုင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။
“ဟင္ . . .”
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္ ဆိုလို႔ ခ်ည္တမွ်င္ေတာင္ ရွိမေနဘူး ။ ကိုယ္တုံးလုံး နစ္ကက္ႀကီး ။
” အကိုတက္ …ငုဝါရဲ႕ ပင္တီကို ရႉေနတာ ေတြ႕လိုက္တယ္ … ဘာလို႔ ပင္တီကို ရႉမလဲ….. လူကို ရႈႏိုင္တာဘဲကို…….”
ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းကို အေနာက္ကေန သိုင္းဖက္လိုက္တယ္ ။ ထြားအိတဲ့ ႏို႔ႀကီးေတြက တက္ေနဝန္းရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို အိကနဲ ဖိကပ္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္က သူ႔လည္ဂုတ္ကို နမ္းေနတုံး လက္တဖက္က အေနာက္ကေန အေရွ႕ေပါင္ၾကားကို ေရာက္လာလို႔ တက္ေနဝန္း တြန႔္ကနဲ တုန္သြားတယ္ ။ မာေၾကာတင္းထြား မတ္မတ္ေထာင္ေနတဲ့ သူ႔ လုံးပတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ လီးႀကီးကို ငုဝါခိုင္က ဖြဖြေလး ပြတ္သပ္ ကိုင္ဆုပ္လိုက္ပါၿပီ ။
” မသင့္ေတာ္ဘူး ထင္တယ္..ငုဝါ…..”
” ဒီမွာ အကိုတက္နဲ႔ ငုဝါ ႏွစ္ေယာက္ထဲဘဲ ရွိတာ… ဘယ္သူ သိတာလိုက္လို႔…..”
လီးကို ပြတ္သပ္ေနတယ္ ။ ထိပ္ဖူး ဒစ္ကားႀကီးကို လက္ကေလးနဲ႔ ဖြဖြေလး ပြတ္လိုက္ နယ္လိုက္ နဲ႔ ။
” ငုဝါကို ရႉခ်င္လား…..လာေလ….ပင္တီကိုက်ေတာ့ ရႉေနၿပီး . . . “
ငုဝါခိုင္က ေရခ်ိဳးခန္း နံရံကို မႊၽကာ ေပါင္ကား ရပ္လိုက္ၿပီး တက္ေနဝန္းကို လက္ေတြကေန ဆြဲခ်ၿပီး ေပါင္ၾကားမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္ ။ တက္ေနဝန္းလည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေပါင္တန္ေတြ ၾကားထဲ ေခါင္းအပ္လိုက္ရင္း မို႔ေဖါင္းတဲ့ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို စၿပီး နမ္းလိုက္တယ္ ။
” အင္…ဟင့္……….”
အကြဲေၾကာင္းႀကီးကို သူ နမ္းရႈိက္လိုက္တယ္ ။ ႏွာေခါင္းထိပ္နဲ႔ ထိုးတယ္ ။
” အို…ကိုတက္ရယ္……ဟင္း…. ဘာမွ စိတ္မပူနဲ႔ ငုဝါ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘူး… ဒါ ထိပ္တန္း လႈိ႕ဝွက္ခ်က္…”
ငုဝါခိုင္က ခါးေလးကို ေကာ့ေပးလိုက္တယ္ ။ ေစာက္ဖုတ္ေဖါင္းေဖါင္းႀကီးက ပိုမို႔ေမာက္လာတယ္ ။ တက္ေနဝန္း နမ္းရႈံ႕႐ုံမက လ်ာကို ထုတ္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္ကို ယက္လိုက္တယ္ ။
” အိုး…….အို…….အာ………အင္း . .”
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ေမာ့ ပါးစပ္ေလး ဟၿပီး ညည္းလိုက္တဲ့ အသံေလးပါ ။ ႏူးညံ့တဲ့ နီညိဳညိဳ ႏႈတ္ခမ္းသား ထူေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိ ယက္လိုက္မိတယ္ ။ လက္ေတြကလည္း ဖင္တုံးအိအိႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္မိတယ္ ။
” အား……အား…….အား……ရွီး……အာ့… အိုး… အိုး . . . .အူး . . “
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ လက္ေတြက တက္ေနဝန္းရဲ႕ ဆံပင္ေတြကို တအား ဆြဲထားၾကတယ္ ။ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို ကိုင္ဆုပ္ထားတဲ့ သူ႔လက္ေတြက ေစာက္ဖုတ္ကို သဲသဲမဲမဲ ယက္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေပၚကို ဆန႔္တန္းၿပီး ဖြံ႕ထြားတဲ့ ႏို႔အုံႀကီး ႏွစ္လုံးကိုလွမ္းကိုင္ ညႇစ္ထားမိရတယ္ ။ စိတ္ေတြကို လႊတ္လိုက္မိၿပီ ။ ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္ေတာ့ ။ သူက လ်ာနဲ႔ ယက္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ေကာ့ေကာ့ၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ ေစာက္ဖုတ္ကို ပြတ္ေနၿပီ ။ ပါးစပ္ကလည္း မပီမသ ေအာ္ညည္းေနတာ အက်ယ္ႀကီး ။
” ငူဝါ လိုခ်င္ၿပီ…ငုဝါ တအား ယားေနၿပီ….အို… အထဲက ယားတာ အရမ္း….အကိုတက္….. အိပ္ရာထဲ သြားၾကစို႔ကြာ….”
လို႔ ေျပာေနတဲ့ ငုဝါခိုင္ေၾကာင့္ တက္ေနဝန္း ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန အိပ္ခန္းထဲကို ေ႐ႊ႕လိုက္ရတယ္ ။ ကုတင္ေပၚကို ေရာက္ေတာ့ ငုဝါခိုင္က တက္ေနဝန္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း တြန္းခ်လိုက္တယ္ ။ ေရျမဳပ္ေမြ႕ယာႀကီး အေပၚကို သူ ပက္လက္ က်သြားတဲ့အခ်ိန္ က်ား႐ိုင္းမေလး တေကာင္လို ငုဝါခိုင္က သူ႔ကိုေပၚကို ခြတက္လာတယ္ ။ ငုဝါခိုင္သည္ အေတြ႕အႀကဳံ ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးဘဲ ။ သူ႔တန္ဆာကို လက္နဲ႔ ဆြဲယူၿပီး
သူ႔ေစာက္ဖုတ္မွာ ေတ့လိုက္တယ္။ လုပ္တာကိုင္တာက ကြၽမ္းေနတယ္ ။ တန္ဆာေပၚကို ဖိထိုင္ခ်တာက အရမ္းႀကီး မဟုတ္ဘူး ။ ထိန္းၿပီး ျဖည္းျဖည္းေလး ထိုင္ခ်လိုက္တာ ။ လုပ္ေနက် အလုပ္တခုလို ။
” အို . . .”
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေလး မဟတဟနဲ႔ အသံေလး ထြက္သြားတယ္ ။ တင္းတင္းစီးစီး အထိအေတြ႕နဲ႔ တန္ဆာက ငုဝါခိုင္ရဲ႕ အထဲကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တထစ္ထစ္နဲ႔ ေရာက္သြားတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ဖင္တုံးႀကီးေတြကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကိုင္ဆုပ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ ငုဝါခိုင္က ဖင္ႀကီးေတြ တႂကြႂကြနဲ႔ အေပၚက ဖိခ်ေနၿပီ ။
” အင္း…..အီး….ဟင္း…….အိုး .ကို… ကိုတက္…. အိုး . . ဟင္း. . .အား….အင္း . ..”
ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ႏို႔ႀကီးႏွစ္လုံးက တုန္ခါေနတယ္ ။ ငုဝါခိုင္ ေခါင္းေလးကို ဘယ္ညာ ရမ္းခါၿပီး ဖိခ်ေနတယ္ ။ အေပၚကေန လိုးေနတယ္ ။ ျမင္းစီးေနတဲ့ ေကာင္းဘြိဳင္မေလးရဲ႕ ေစာက္ဖုတ္ထဲ သူ႔တန္ဆာေခ်ာင္း ဝင္ထြက္ေနတဲ့ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အရသာက တအားကို ၿငိမ့္ေနတယ္ ။
” အို…ေကာင္းတယ္…..ေကာင္းတယ္….ဟင္း… ေကာင္းလိုက္တာ..ကိုတက္ရယ္….အို… ကိုတက္စာက တကယ္ ႀကီးတယ္ကြာ…… ရွီး…….. ရွည္လဲ ရွည္တယ္ . .”
ငုဝါခိုင္ စိတ္ႀကိဳက္ အေပၚကေနၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနရာခ်င္း လဲလိုက္ၾကပါတယ္ ။ ဒီအခါ တက္ေနဝန္းရဲ႕ အလွည့္ ။ ငုဝါခိုင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြကို သူ႔ပုခုံးေပၚ ထမ္းတင္ၿပီး အျပတ္ႀကဳံးၿပီ ။ က်စ္လစ္ သန္မာတဲ့ တက္ေနဝန္းရဲ႕ ေဆာင့္အားနဲ႔ သက္လုံေကာင္းတာေတြေၾကာင့္ အခ်က္ တရာေက်ာ္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုး အၿပီး ငုဝါခိုင္ အထြဋ္အထိပ္ကို တက္ေရာက္သြားပါတယ္ ။
” အို…ေကာင္းလိုက္တာ ကိုတက္ရယ္ . . . အင္…. အင္…….ဟင္း . . .တအား….တအား ေကာင္း….. ေကာင္းသြား…..”
တက္ေနဝန္းလည္း ငုဝါခိုင္ လမ္းဆုံး ေရာက္သြားလို႔ ေက်နပ္တယ္ ။ သူမေကာင္းေသးဘဲ မၿပီးေသးဘဲ ကိုယ္ မၿပီးသြားခ်င္ဘူး ။ ငုဝါခိုင္နဲ႔ တညလုံး တခ်ီၿပီး တခ်ီ လိုးၾကတယ္ ။ ႏြားသိုးႀကိဳးျပတ္ လို႔ ေျပာမလား ။ ႏြားငတ္ေရက် လို႔ ေျပာမလား ။ လိုးလိုက္ၾကတာ ဆက္တိုက္ ။
ကိုဗစ္ ၁၉ ဗိုင္းရပ္စ္ ကပ္ေရာဂါႀကီးေၾကာင့္ အိမ္တြင္းပုန္းရလို႔ ခယ္မေခ်ာေလးကို ေကာင္းေကာင္း လိုးေနရတဲ့ သူ႔အျဖစ္ကို တက္ေနဝန္း မယုံၾကည္ႏိုင္ေအာင္ပါဘဲ။ စေတးဟုမ္းက ၾကာဦးမယ္တဲ့ ။
ခယ္မေခ်ာ ေလးရဲ႕ ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး မိေမြးတိုင္း ကိုယ္ေတြကို အားရပါးရ ကိုင္တြယ္ ပြတ္သပ္ နမ္းရႈံ႕ေနတဲ့ တက္ေနဝန္းသည္ ေစာေစာကဘဲ လူမႈကြန္ယက္ စာမ်က္ႏွာမွာ STAY HOME is GOOD!!!!!လို႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္ ။
အားလုံး ေဘးလြတ္ က်န္းမာၾကပါေစ