by အဲ့ဒီ မနက္က… အိပ္မက္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ျခင္းကင္းခဲ့သည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာမည္ကာမတၱအိပ္စက္ ျခင္းတစ္ခုမွ ပ်င္းရိညီးေငြ႕စြာႏိုးထခဲ့မိသည္…။ ျဖစ္ေနက်မနက္ခင္းကလည္း ထုံးစံအတိုင္း ေအးတိ ေအးစက္ႏွင့္ေပါ့ …။ ေဘးနားတြင္ ရံဖန္ရံခါရွိခဲ့ဖူးေသာ အေႏြးဓါတ္ေလးတစ္ခုအား မရွိႏိုင္မွန္းသိရက္ႏွင့္ စမ္းျဖစ္ေအာင္ စမ္းလိုက္မိေသး၏၊ ေအးစက္ေသာအေတြ႕ရွိသည့္ သူ႔မ်က္မွန္ကိုသာစမ္းမိလိုက္သည္ ၊သူအရွက္ ေျပေကာက္တပ္လိုက္၏ ၊အမွန္တစ္ကယ္ သူထိေတြ႕ခ်င္ခဲ့သည္မွာ ႏုေထြးအိစက္လွစြာေသာခ်စ္ သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ပင္ျဖစ္ေပေတာ့သည္။ လြမ္းစရာရွိလွ်င္ နာစရာႏွင့္ ေျဖရသည္´ ဟူသည့္စကားရွိေသာ္လည္း လြမ္းစရာႀကဳံလာ တိုင္းနာက်ည္းစရာကို သူရွာမေတြ႕ခဲ့မိပါ၊ တစ္ကယ္တမ္း နာက်ည္းစရာမ်ားလုပ္ခဲ့သူက သူကိုယ္ တိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ေလ။ သူ႔ကို မ´ ထားရစ္ခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ပင္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ၊ ထားခဲ့သည္ ဆိုျခင္းထက္ စိတ္ပ်က္႐ြံမုန္းစြာ စြန္႔ခြာသြားသည္ဆိုျခင္း က ပိုမွန္ေပလိမ့္မည္ ။ အားလုံး ၿပီးသြားခဲ့ပါၿပီ ေမာင္ရယ္´ လို႔သူမ ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိေအာင္ သူ႔ရင္ ထဲက ထြက္ခြာသြားျခင္းမရွိေသးပါ သူမႏွင့္ေတြ႕ဆုံရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့သည့္ အခ်ိန္မ်ား၊ အၾကည့္ခ်င္းဆုံ ရင္ခုန္လႈိက္ေမာ လူငယ္တို႔ဘာသာဘာ၀ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္ခဲ့သည့္ ကာလမ်ား၊ ရည္းစားသက္ၾကာ လာသည္ႏွင့္အမွ် သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္တိုက္ခန္းကေလး၌ ပါးခ်င္းအပ္ ရင္ခ်င္းကပ္၍ ခ်စ္ရည္ လူး ခ်စ္နယ္က်ဴး ခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္မ်ားက ကပ္ပါးမႈိပင္မ်ားသဖြယ္ သူ႔ရင္မွာ တြယ္ကပ္ ၿငိတြယ္ေန ၾကဆဲျဖစ္၏။ အသည္းပုံစားပြဲတင္နာရီေလးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်ိန္က ၇နာရီ၃၀အတိ၊ ႐ုံးသြားရန္ အခ်ိန္နီးကပ္လာေပၿပီ၊ အိပ္ပုတ္ႀကီးတဲ့ေမာင့္အတြက္ဟု နာရီမွန္ေပၚတြင္ စီဒီမာကာပန္ျဖင့္ ေရး ထားသည့္ ခ်စ္သူ၏လက္ေရးလွလွေလးမ်ားက မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေအာ္ … ၾကာခဲ့ၿပီပဲေလ ေမာင့္ကို လြမ္းရင္ေျဖစရာ နာက်ည္းစရာေလးမ်ား ေပးပါအုံးလားမ´ရယ္ …၊ သူ ကုတင္ေပၚေျခဆင္းထိုင္ရင္း ေတြေဝမိေနေသး၏၊ ၿပီးမွ ျဖစ္ေနက် ဂေယာက္ဂရက္ အေတြးမ်ားကို သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ျဖင့္မႈတ္ထုတ္ဖယ္ရွားကာမနက္တိုင္းလုပ္ေနက် တစ္ကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈမ်ားအား အစီအစဥ္မက်စြာ သုတ္သီးသုတ္ျပာျဖင့္ ေျဖ ရွင္းၿပီး ဘတ္(စ္)ကားမွတ္တိုင္ သို႔ထြက္ခဲ့သည္။ ကားမွတ္တိုင္ေရာက္သည့္တိုင္ အလုပ္ကိစၥ ေဝယာ၀တ္စမ်ားကမၿပီးေသး ၊ဒီေန႔အၿပီးအပ္ ရမည့္ ေဆးစာရင္းမ်ားအား ေနရာလြတ္တစ္ခုတြင္ထိုင္၍ စစ္ေနမိ၏။ ထိုစဥ္အကြၽမ္းတ၀င္ရွိခဲ့ ဖူးသည့္ေရေမႊးနံ႔တစ္ခုကို ရႈရႈိက္မိသည္။
“ေမာင္ေလး .. ေနမ်ိဳး´´ သူ႔ေရွ႕မွေခၚသံတစ္ခုေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳပ္မိသည္၊ ဒီရပ္ကြက္သို႔သူေျပာင္းလာသည္ မွာၾကာၿပီဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္းသူ႔အားႏုတ္ဆက္ေခၚေျပာသူ မရွိခဲ့ဖူးပါ ၊နာမည္ခ်င္းတူလို႔မ်ားလား သူ နေဝတိမ္ေတာင္ျဖင့္ ေမာ့ၾကည့္မိ၏ ၊ ပထမဆုံးျမင္လိုက္ရ သည္က… ေဘာ္ေငြေရာင္ေဒါက္ ျမင့္ဖိနပ္စီးထားသည့္ ေျခေထာက္လွလွတစ္စုံ၊ ဒုတိယ ျပည့္ေသာေပါင္တံ က်ဥ္းေသာခါး ထြားေသာ ရင္အစုံတို႔ကို အနက္ဘက္သန္းသည့္ ပါတိတ္၀မ္းဆက္ျဖင့္ တင္းရင္းခ်ပ္ရပ္စြာ ဆင္ျမန္း ထားသည့္ခႏၶာကိုယ္၊ တတိယ သြယ္လွ်ေသာေမး႐ိုး တိရိသပ္ရပ္၍ ၿပဳံးေယာင္သန္းေန သည့္ ယစ္မူးဖြယ္ႏုတ္ခမ္းပါးတစ္စုံ စူးရွ၍ အရည္လဲေသာမ်က္၀န္းနက္နက္ တို႔ျဖင့္တန္ဆာဆင္ အပ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးး …..။ သူ႔အျမင္အာ႐ုံတို႔ မူးေနာက္ေ၀၀ါးလာကာ ႏွလုံးေသြးမ်ားငယ္ထိပ္သို႔ ဒိန္းခနဲ တက္ ေဆာင့္သကဲ့သို႔ခံစားလိုက္ ရသည္၊ သူအၾကည့္ကိုခ်က္ခ်င္းလႊဲဖယ္မိ၏။သူ႔ခံစားခ်က္ကို ထိုအမ်ိဳး သမီးလည္း ခံစားသိရွိေပလိမ့္မည္၊ သူမႏုတ္ခမ္းေတြ မသိမသာတုန္ေနသည္ကိုသတိထားမိ၏။ “ခင္ဗ်ားးး….´´ သူ႔စကားသံတို႔က ဘီလူးစီးခံရသူကဲ့သို႔ တိမ္၀င္သြားသည္ အမ်ိဳးအမည္မသိသည့္ ဆိုး႐ြားလွေသာ ေတြ႕ဆုံမႈတစ္ခုေပ၊သူမကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရ သည္မွာ သူရဲသူဘက္တစ္ေကာင္ေရွ႕ ေမွာက္ ရက္လဲေနသူကဲ့သို႔ ထိတ္လန္႔ ႐ြံ ရွာဖြယ္ေကာင္းလွသည္၊တစ္ကယ္တမ္း သည့္ထက္ဆိုး ခဲ့သည္ကိုေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္သိခဲ့မွာပါ ႏုႏုဇင္။
“ေမာင္ေလးကိုေတြ႕လိုက္လို႔ ႏုတ္ဆက္တာပါကြယ္ ႏု ေတာင္းပန္စရာလည္းရွိလို႔ပါ´´ သူမ၏ မ်က္ႏွာလွလွအား သူဆက္ခနဲၾကည့္မိသည္။မ်က္လုံးမွမီးေတာက္မ်ားလွ်ံက်လာမ လားမေျပာတတ္၊သူ႔အၾကည့္ေၾကာင့္ ႏုႏုဇင္မ်က္ႏွာေလးပိုငယ္သြာသည္။ “ေဒါက္တာမမႀကီးရယ္ ခင္ဗ်ားခြဲေပးလိုက္လို႔ ကြၽန္ေနာ္တို႔အသည္းေတြ ဟတ္တက္ကြဲ ခဲ့ၿပီးမွေတာင္ပန္မလို႔လား ခင္ဗ်ားျပလိုက္တဲ့ပညာခန္းေတြကို ခင္ဗ်ားကိုယ္တိုင္သိပါတယ္ မင္းသမီးရႈံးေလာက္ပါရဲ႕ ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ မ´ဘယ္ေလာက္ခံစားခဲ့ရလည္း .. ထားပါ ကြၽန္ေနာ့္အ ျပစ္လဲမကင္းပါဘူး ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ရယ္လို႔ တဖက္သက္မေျပာေတာ့ပါဘူး အားလုံးၿပီးသြားၿပီ ဇာတ္သိမ္းခန္းေရာက္မွ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတမ္းထိုးမေနနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ ခင္ဗ်ားေတာင္းပန္တာရႈံး တဲ့လူကို ေၾကးတံဆိပ္နဲ႔လာႏွစ္သိမ့္ေနသလိုပဲ ပိုပူေလာက္တယ္´´ သူ႔အသံအနည္းငယ္က်ယ္သြားသည္၊ ပတ္၀န္းက်င္မွလူမ်ားကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္လုပ္ လာၾက၏၊ ႏုႏုဇင္ေခါင္းငုံ႔ထားသည္။ “ေဆာရီးပဲ ခင္ဗ်ားနားမလည္ခဲ့ေပမယ့္ ကြၽန္ေနာ္ကေတာ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕အရွက္နဲ႔ သိကၡာကိုနားလည္တယ္ ဒီေလာက္နဲ႔ေတာ္ရေအာင္ဗ်ာ ေဒါက္တာကေတာ့ဘတ္စ္ကားမစီး ေလာက္ပါဘူး ခင္ဗ်ားကားဆီျပန္သြားပါေတာ့ ကြၽန္ေနာ္လည္းသြားေတာ့မယ္´´ “ႏုက မွတ္တိုင္ေနာက္ကေဆးခန္းမွာပါ ေမာင္ေလးကိုျမင္လိုက္လို႔ပါ ႏုေျပာစရာေတြ ရွိတယ္ မင္းနားေထာင္သင့္တယ္´´ သူလက္ကာလိုက္သည္၊ႏုႏုဇင္ေျပာလက္စစကားမ်ားတန္႔သြား၏ “ေတာ္ပါဘီ ေဒါက္တာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ထပ္ပီးဒုတ္ခမေပးခ်င္ပါနဲ႔ေတာ့ သြားပါရေစ ေတာ့ဗ်ာ´´ ထိုစဥ္ ရပ္လာသည့္ဘယ္နံပါတ္မွန္းမသိေသာႀကဳံရာကားေပၚသို႔ေျပးတက္ခဲ့မိသည္။ႏုႏုဇင္ ၏“ဒီကိစၡက မင္း မမ ရဲ႕စနက္မကင္းဘူးဆိုရင္ေရာကြာ´´ဟူသည့္အသံသဲ့သဲ့တို႔က်န္ခဲ့သည္။ သူကားေပၚေရာက္သည့္တိုင္ ထူပူေနဆဲျဖစ္၏၊ႏုႏုဇင္၏စကားမ်ားက နားထဲပဲ့တင္ထပ္ေန သည္၊ေခါင္းကိုတြင္တြင္ရမ္းမိသည္။ သည္မိန္းမလီဆယ္ၿပီွးေျပာတာ၊မ´တြင္ဘာအျပစ္မွမရွိ တစ္ ကယ္အျပစ္ ရွိခဲ့သူက သူကိုယ္တိုင္ပါ။ေစာင့္ထိန္းႏိုင္မႈမ ရွိခဲ့တဲ့ဒီေကာင္ပါ။ ႐ုံးေရာက္ေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္ေနေသးသည့္သူ႔အား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္မ်ားက သတိထား မိၾကသည္။စပ္စုျခင္းေတာ့မရွိၾက သူမ်က္ႏွာပ်က္လာတာ ပထမဆုံးအႀကိမ္မွမဟုတ္ေတာ့ဘဲေလ။ သူ႔ထိုင္ခုံတြင္ထိုင္၍ ေတြေတြႀကီးစဥ္းစားေနမိသည္၊သူမွားခဲ့ပါသည္ မွားခဲ့သေလာက္ လည္းဆုံးရႈံးခဲ့ အရွက္ရခဲ့ပါသည္၊သည္ဇတ္လမ္းကို ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာခဲ့ပါၿပီ၊ သို႔ေပမယ့္ ႏုႏုဇင္၏ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့သမွ်အား ျပန္လည္သုံးသပ္ရေပ ဦးေတာ့မည္ ….။
သူႏွင့္သူ႔အခ်စ္ဆုံးမ´တျဖစ္လဲ ေဒါက္တာလဲ့လဲ့ျဖဴ တို႔၏ဇာတ္လမ္းမွာ အေပ်ာ္ဖတ္ အခ်စ္ ၀တၳဳမ်ားကဲ့သို႔ဆန္းျပားမႈ မရွိခဲ့ပါ၊ ေဆးကုမၸၸၸဏီတစ္ခုမွသာမာန္အေရာင္းျမႇင့္တင္ေရး၀န္ထမ္းတစ္ဦးႏွင့္ ပုဂၸလိကေဆး႐ုံတစ္ခုမွအလုပ္သင္ဆရာ ၀န္မေလးတစ္ဦးတို႔၏ ႐ိုး ရွင္းသည့္ အခ်စ္ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္၊ အဆင့္အတန္းခ်င္း မတူညီသည့္တစ္ ခ်က္သာေျပာစရာရွိခဲ့၏။ ယင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားတြင္ျပသနာဟုမယူဆခဲ့သည္ကို မ်က္၀န္းခ်င္းၿငိ အၾကည့္ခ်င္း ဖ လွယ္ ခ်စ္ႀကိဳးသြယ္မိၾကကတည္းက ႏွစ္ဦးစလုံး နားလည္သိရွိခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္၊ သူ၏ ႐ိုးသားႀကိဳးစားမႈႏွင့္အရည္ အခ်င္းကိုမ´က ယုံၾကည္သကဲ့သို႔ သူကလည္း မ၏ အဆင့္အတန္းႏွင့္ဂုတ္သိကၥၡာတို႔အား ေလးစားခဲ့ပါသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကား အခ်စ္တစ္ခုသာျခားနားထား၏၊ ရင့့္က်က္ၿပီးေခတ္ ပညာတတ္လူငယ္ႏွစ္ဦး၏ ခ်စ္ျခင္းက ၁၀ေက်ာ္သက္စုံတြဲမ်ားကဲ့သို႔ ကန္႔သတ္ခ်က္ မရွိ ပြင့္လင္းခဲ့ပါသည္၊ မိဘမ်ားမွာ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳတြင္ေနထိုင္ သည့္အေလ်ာက္ ရန္ကုန္တြင္ တိုက္ခန္းငွား၍ တစ္ကိုတည္း ေနေသာမ´၏အထီးက်န္မႈမ်ား အား သူ႔အခ်စ္ ျဖင့္ ျပည့္စုံေစခဲ့သည္၊မ´ကလည္း သူမထက္အသက္ငယ္သည့္ သူ႔ေတာင္းဆိုမႈမွန္သမွ်အား ျငင္းဆန္ ျခင္းမရွိခဲ့ပါ၊ ထိုမွ် အေပးအယူတည့္ခဲ့သည့္ ခ်စ္သူႏွစ္ဦး၏ ပထမဦးဆုံးညအား ေငြေရာင္ပိတ္ကားတြင္ ေနာက္ျပန္ရစ္ ၾကည့္သကဲ့သို႔ ျပန္ လည္ျမင္ေယာင္မိပါေသးသည္…။
အဲဒီ ညက … ။ မေစြေသာ္လည္း သည္းသည့္ရန္ကုန္မိုးက သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုနီးစပ္မႈမ်ား ပိုမိုျဖစ္တည္ေစခဲ့သည္၊ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး႐ြဲ႐ြဲစိုေန သည့္တိုင္ မ´ကေတာ့ေျခာက္ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ရွိေနခဲ့၏၊ ေမးတဂတ္ဂတ္ျဖင့္ ကားေမာင္းေနေသာသူကို ၿပဳံးၿပဳံးေလး ၾကည့္ေနသည္။ “မ ေမာင္ခ်မ္းေနဘီေနာ္ ျပန္ေလ်ာ္ေပးရမယ္ မိုး႐ြာရင္ကားမေမာင္းရဲဘူးဆိုလို႔ ေဆး႐ုံကိုမိုးစိုခံပီးလာခဲ့ရတဲ့ေျခႂကြခ ရယ္၊ ခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ကားေမာင္းေပးရတဲ့၀န္ေဆာင္ခရယ္ ၊ ပီးေတာ့မိုးစိုစိုနဲ႔ျပန္ရမယ့္ အျပန္စရိတ္ရယ္ သုံးခုေနာ္ ´´ “ေအာ္… ေမာင္ရယ္ ေမာင္မကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲလို႔ တစ္ခါေလးစမ္းၾကည့္မိပါတယ္ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ေတာင္းေန လိုက္တာ အဲ့လိုေၾကးလား ေမာင္က´´ မ ကမ်က္ေစာင္းခ်ိဳခ်ိဳေလး တစ္ခ်က္ထိုးရင္းေျပာသည္၊ ႏုတ္ခမ္းထူထူေလးမ်ားကိုလည္းစူထား၏၊ ႏုတ္ခမ္းနီဆိုးမထားေသာ္လည္းပန္းေရာင္သန္းေနသည့္မ´ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားက နမ္းစုပ္ခ်င္စရာေကာင္းေအာင္လွေနသည္။
“မရပါဘူးဗ်ာ .. မ တို႔ေတာင္ စမ္းသပ္ခယူေသးတာပဲ ေမာင္လဲယူရမွာေပါ့ ခ်စ္သူခ်င္းလဲမရပါဘူးေနာ္ စပါးက ေတာ့ေပါက္ေစ်းပဲဗ်´´ “စကားသိပ္တက္တယ္ လူလည္ႀကီး .. ဟုတ္ပီေလ ဒါဆိုလဲ ၀န္ေဆာင္မႈေတာ့အျပည့္ေပးေနာ္ မ ကႀကိဳက္ မႀကိဳက္ ၾကည့္ရအုံးမွာ´´ “အိုေခ .. ၀န္ေဆာင္မႈကေတာ့အာမခံတယ္ ေကာင္းလြန္းလို႔ ေျခမေလးကို ကုပ္သြားေစရမယ္ သိလား မ´´ သူ႔အေျပာေၾကာင့္ မ´ပါးမို႔မို႔ေလးမ်ားတြင္ ရွက္ေသြးတို႔ နီျမန္းသြား၏။ သူ႔ပခုံးေပၚလက္သီးဆုပ္ ႏုႏုေလးမ်ား အဆက္မပ်က္က်လာေတာ့သည္။ “အာ့ .. လူညစ္ပတ္ႀကီး .. ဘာစကားေတြေျပာမွန္းမသိဘူး .. ကဲ ..ကဲ´´ တစ္ကယ္တမ္း ႏုတ္အားျဖင့္ အေထ့အေငါ့ ေလးမ်ား ေျပာဆိုေနၾကေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္အထိ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးမရွိ ၾကေသးပါ၊ မ ေဆး႐ုံအျပန္တြင္ သူကားေမာင္း၍ လိုက္ပို႔ၿမဲျဖစ္ေသာ္လည္း ႐ိုး႐ိုးသားသားပင္ျဖစ္သည္ လိုက္ပို႔ၿပီးသည္ ႏွင့္သူျပန္ေလ့ရွိ၏ ။ သည္းသည္းမဲမဲ႐ြာေနသည့္မိုးကိုသာအျပစ္ဖို႔ရေပေတာ့မည္၊ မ ၏တိုက္ခန္းေရွ႕ေရာက္သည္အထိ မိုးကမစဲႏိုင္ေသး၊ ကား စက္သတ္ၿပီးသည္ႏွင့္ မ ကသူ႔ကိုထီးတစ္လက္ကမ္းေပးသည္။ “ရတယ္ မ ေမာင္ကစိုၿပီးသားမ´ သာလုံေအာင္ေဆာင္း´´ “အြန္႔ ဘယ္လိုလဲ ေဆာင္းေပးေလ ဟြန္႔ .. မႀကိဳက္ေတာ့ဘူးေနာ္ ဒီဒ႐ိုင္ဘာေတာ့´´ မ ကမခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ဆိုသည္၊ သူ႔ရင္ထဲယားက်ိက်ိျဖစ္သြား၏။
“ကဲပါဗ်ာ ဟုတ္ပါဘီ လုပ္ေပးရမွာေပါ့ ကဲေပး´´ မ ဆီကထီးကို ယူလိုက္ပီး သူမ ကားထဲကထြက္သည္အထိေဆာင္းေပးသည္၊ ကားတံခါးပိတ္သည္အထိေစာင့္ေနလိုက္ ေသး၏၊ ၿပီးမွထီးကိုပိတ္၍ ေျပးေလေတာ့သည္၊ ကားရပ္သည့္ေနရာႏွင့္ေလွကားကလည္းေဝးေလေတာ့ သူမ ေျပး ၀င္ရန္အခြင့္မသာေပ၊သူမအငိုက္မိသြား၏၊ ႐ြာေလေသာမိုးစက္တို႔က မ ၏ စပန္႔သားပြင့္႐ိုက္၀မ္းဆက္ပါးပါးေလး ေပၚသို႔ ဒလေဟာစိမ့္၀င္ကာ ႐ႊဲ႐ႊဲစိုေစေတာ့သည္။အေရာင္ကလည္းႏို႔ႏွစ္ေရာင္ေျဖာ့ေျဖာ့ျဖစ္သည့္အတြက္ အတြင္းခံဘရာ ေလးမ်ားပင္ ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ “အား .. ေမာင္ေရ စိုကုန္ဘီကြာ ထီးျပန္ေပးလို႔ဆို၊ မစေတာ့ဘူး တစ္ကယ္စိုကုန္ဘီကြာ ငိုမွာေနာ္´´ မ သူ႔ေနာက္သို႔ေျပးလိုက္၍ ထီးကိုလုသည္ သူကလြတ္ေအာင္ေျပး၍ တိုက္ခန္းေလွကားတြင္ေစာင့္ေန၏၊
သူမ ေျခကို ေစာင့္၍ ေလွကားတံစက္ၿမိတ္သို႔၀င္လာေတာ့သည္၊ပါးစပ္မွလည္း သူ႔ကိုတတြတ္တြတ္ျဖင့္ က်ိမ္ဆဲလာ၏၊ တစ္ကိုယ္လုံး ႐ႊဲ႐ႊဲစို ေနသျဖင့္ အႀကိဳအၾကားမ်ားအထိကပ္၀င္ေနသည့္ စပန္႔သားေပ်ာ့ေပ်ာ့က သူမ၏ ခႏၵာကိုယ္အလွ ႂကြႂကြ႐ြ႐ြမ်ား အားဖုံးကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကေတာ့ပါ၊ ေပြ႕ဖက္နမ္းရႈံ႕ခဲ့စဥ္မ်ားတြင္ သူစမ္းမိခဲ့သမွ် ဘရာထူထူမ၀တ္တတ္ေသာ တစ္လုံးစီသီးျခား ျဖစ္ေနသည့္ မ ၏ေရစိုရင္ သားမို႔ မို႔မ်ား၊ ခႏၵာကိုယ္ လုံး၍ျပည့္ေသာ ေၾကာင့္ အတန္ငယ္၀သည္ဟုထင္ရေသာ္လည္း ခ်ပ္ရပ္၍ ခ်က္ေပါက္ရာ အ ခ်ိဳင့္ေလးအထိျမင္ေတြ႕ေနရသည့္ ဗိုက္သားႏုႏုမ်ား၊ ၁၀ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ကတည္းက ထမီကိုသာစြဲစြဲၿမဲၿမဲ၀တ္ခဲ့ပါသည္ ဟုဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ျပည့္တင္းေသာခႏၵာကိုယ္ႏွင့္အခ်ိဳးညီစြာ ေသးက်ဥ္းေနသည့္ခါး ဌင္းႏွင့္တစ္ဆက္တည္းတြင္ အစ ၌ေျပျပစ္သေယာင္ရွိေသာ္လည္း ေအာက္သို႔လုံး၍ ကားသြားသည့္ သူ႔အႀကိဳက္ တင္သားထြားထြားတို႔ျဖင့္ ျမင္မ ေကာင္းေလာက္ေအာင္လွေနေတာ့သည္။ “ကဲ .. ဘယ္လိုလဲ ခုမွ လွသြားတာမဟုတ္လား´´သူကေရစိုေနေသာမ်က္မွန္ကိုသုတ္ရင္းေမးလိုက္သည္။ သူခနဲ႔တဲ့တဲ့ဆိုေတာ့ မကသူ႔ရင္ဘတ္ကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ တစ္ဗ်န္းဗ်န္း႐ိုက္ေလေတာ့သည္၊နာသည္မဟုတ္ေသာ္ လည္းသူ နာခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ လက္ေလးမ်ားကိုဖမ္းကိုင္ကာ တစ္ကိုယ္လုံးသိမ္းႀကဳံး၍ ဆြဲဖက္ျပစ္လိုက္၏၊ သူ႔ရင္ ဘတ္က်ယ္က်ယ္တြင္ မ ၏ လုံး၍စူေနသည့္ အိစက္စက္ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာမွာ ပိျပား၍ကပ္သြားေတာ့သည္။
“အို႔ .. ဟိတ္ .. ေမာင္ .. လူေတြျမင္ကုန္မယ္ လႊတ္ပါကြယ္´´ မ်က္ႏွာေလးငယ္၍ ေတာင္းပန္ေနသည့္အတြက္ သူႏွေျမာစြာလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္၊အမွန္ဆို ေလွကားရင္းကေမွာင္ေန ပါသည္၊ မကသူ႔ရင္မွ႐ုန္းထြက္၍ ေလွကားေပၚသို႔ဦးေဆာင္တက္သြားေတာ့သည္၊သူကေနာက္မွကပ္လိုက္သြား ေသာ္လည္း ေလွကားႏွစ္ထစ္စာေၾကာေနသည့္ မ၏ေနာက္ပိုင္းအလွက သူ႔မ်က္ႏွာေရွ႕တြင္ အေႏွာင္အတြယ္မဲ့စြာလႈပ္ ခါေနတာ့၏၊ သူသိသေလာက္ အတြင္းခံအား လိုအပ္သည့္ေနရာကိုသာဖုံးသည့္ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းေဘာင္းဘီကိုသာ ၀တ္ ေလ့ရွိေသာ မ ၏ ေရစိုတင္သားအလွမ်ားက သူ႔အျမင္အာ႐ုံကိုအထြဋ္ အထိပ္သို႔ေရာက္ေစခဲ့သည္။ သူ႔မ်က္လုံးေတြ ဘယ္ဆီေရာက္ေနသည္ကို တံခါးေသာ့ဖြင့္ပီး သူ႔ဘက္လွည့္လာေသာ မ ကေတြ႕သြားဟန္တူပါသည္၊ ႏုတ္ခမ္းေဒါင့္ေလးအနည္းငယ္ေကြးၫႊတ္သြားသည္မွအပ ထူးျခားဟန္မျပဘဲ မသိက်ိဳးကြၽန္ျပဳကာ ၀င္သြားႏွင့္၏။ သူအခန္းထဲ ၀င္လွ်င္၀င္ျခင္း တစ္ေန႔ခင္းလုံး ပိတ္ေလွာင္ထားခဲ့ဟန္တူေသာ တိုက္ခန္း၏ ရနံ႔ႏွင့္ အေႏြးဓါတ္ကိုရသည္၊ ထိုအေႏြးဓါတ္က မိုးစိုထားသည့္သူ႔အား အတန္ငယ္ေႏြးေထြးသြားေစေသာ္လည္း မ ဖြင့္လိုက္သည့္၀ရန္တာတံခါးမွ၀င္ လာသည့္ ေလစိမ္းမ်ားေၾကာင့္ ျပန္လည္ေအးစိမ့္လာသျဖင့္ ဆိုဖာေပၚတြင္ ကုပ္ကုပ္ေလးထိုင္ေနမိသည္။
“သိပ္ခ်မ္းေနလား .. ေမာင္ေအးမွာစိုးလို႔ အဲကြန္းမဖြင့္ဘဲ တံခါးဖြင့္လိုက္တာ၊ခနေလးေစာင့္ အ၀တ္လဲပီးျပန္လာခဲ့မယ္ ခ်မ္းေနတယ္ဟုတ္ .. ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ခဲ့မယ္ေနာ္´´ သူေမးဆက္ျပလိုက္သည္၊ အိမ္ေရွ႕စားပြဲတြင္ စာအုပ္မ်ားျပန္႔က်ဲေန၏၊ အားလုံးလိုလို အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္႐ိုက္ႏွိပ္ ထားေသာ ေဆးဘက္ဆိုင္ရာစာအုပ္အထူႀကီးမ်ားျဖစ္၏၊ တစ္အုပ္ေကာက္ယူၾကည့္လိုက္သည္၊ မိန္းမအဂၤါပုံ မ်ား သားအိမ္ပုံမ်ားကို ဓါတ္ပုံမ်ားျဖင့္အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည့္စာအုပ္ျဖစ္၏၊ မ ကအိုဂ်ီလိုင္းကိုယူထားသျဖင့္ ထိုစာအုပ္ မ်ားေလ့လာရေပလိမ့္မည္။မ တစ္ေယာက္ စာသည္ေလာက္ဖတ္ရသည့္တိုင္ သူ႔လိုမ်က္မွန္မတက္ရေသးေပ။ “ဟိတ္ေကာင္ေလး .. ဘာေတြေလ်ာက္ၾကည့္ေနတာလဲ တစ္အားကိုစိတ္၀င္စားေနတယ္ေနာ္ ဟြန္႔ .. မေျပာခ်င္ဘူး´´ သူရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္စာအုပ္ကိုပိတ္သည္၊ မကသူ႔ေကာ္ဖီခြက္ကို ကမ္းေပး၏၊ အိမ္ေနဂါ၀န္ ခပ္ဖားဖားကို၀တ္ လာသည့္ မ၏ ဟိုက္က်သြားသည့္ လည္ပင္းအဟ ကို ၾကည့္ျဖစ္ေအာင္ၾကည့္မိလိုက္ေသးသည္၊ခႏၵာကိုယ္အငိုက္တြင္ အေႏွာင္ အတြယ္မဲ့စြာ ပုံက်လာသည့္ ေ႐ႊရင္ႏွစ္မႊာ၏အထက္ပိုင္းကို လည္ပင္းအဟိုက္မွ ေကာင္းစြာျမင္လိုက္ရ၏။ သူမ ဘရာ ၀တ္မလာသည္မွာေသခ်ာသည္။
သူ႔ေဘးတြင္ ဂါ၀န္စေလးကို သိမ္ရင္း၀င္ထိုင္သည္၊လိုးရွင္းရနံ႔ကိုရလိုက္၏၊ မကသူမအတြက္ယူလာသည့္ ေကာ္ဖီကိုတစ္ငုံေသာက္လိုက္သည္၊ အက်ီရင္ဘက္တြင္ အသီးေခါင္းေသးေသးေလးႏွစ္ခု အတန္ငယ္ ခြၽန္ထြက္ ေနသည္ ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဘရာပါမလာသည္ကိုထပ္မံအတည္ျပဳႏိုင္ခဲ့၏၊ မ သတိထားမိသြားျပန္ သည္၊ ေကာ္ဖီခြက္ကိုခ်၍ မလုံလဲစြာလက္ကို ပိုက္လိုက္သည္၊ ၿပီးမွမ်က္ေစာင္းခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ … “ကဲ .. ကိုယ္ေတာ္ေလး .. ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနလဲ ..ေကာ္ဖီျမန္ျမန္ေသာက္ပီးျပန္ေတာ့ ေနာက္က်ေနဘီ ဆက္ေနရင္ မတစ္ကိုယ္လုံး ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္သင့္ေတာ့မယ္ မင္းရဲ႕မွန္ဘီလူးႀကီးကထြက္တဲ့ ဗို႔အားေတြပ်င္းလြန္းလို႔´´ မေျပာလည္းေျပာ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ႏွင့္ရီသည္၊ သူမရီသည့္အခ်ိန္ တြယ္ရာမဲ့ရင္ႏွစ္မႊာကသိမ့္သိမ့္ခါျပန္ေလ၏၊ သူမ်က္လုံး အစုံ ကိုမွိတ္လိုက္သည္။ ဘယ္ကထြက္ ေနသည့္အပူရွိန္ေၾကာင့္လဲမသိ သူ႔ေရစိုအ၀တ္မ်ား ေျခာက္ေသြ႕ ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ ေနသည္။ေခြၽးစို႔ခ်င္သလိုလိုျဖစ္လာ၏၊
မြန္းၾကပ္မႈမ်ားအားဖြင့္ထုတ္လိုက္ခ်င္သည္၊ၾကာရင္ခက္ေတာ့မည္။ “ေမာင္ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္ မရယ္´´ သူသက္ျပင္းကိုခ်သည္၊ ၿပီးေတာ့မက္တပ္ထရပ္လိုက္၏။ မ ၿပဳံးၿပီးၾကည့္ေနရာမွ သူ႔လက္ကို ဖမ္းဆုပ္လိုက္သည္၊ သာသာေလးေပမယ့္ ႏုညံ့ေႏြး ေထြးလွစြာေသာ လက္အစုံ၏ ဆုပ္ကိုင္မႈကို႐ုန္းရန္အင္အား တစ္ကယ္ကိုမရွိခဲ့ပါ၊သူျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ “ေနပါအုံး ေမာင္ရဲ႕ .. ေမာင့္ရဲ႕၀န္ေဆာင္ခေတြ ယူမသြားေတာ့ဘူးလား .. ကဲ ´´ မ ကေျပာေျပာဆိုဆို သူ႔ေပါင္ေပၚ သို႔ကိုယ္ တစ္ေစာင္းထိုင္ခ်လိုက္သည္၊ ေအာက္ခံပင္တီေလး၀တ္မထားသည္ကိုပါ သူထပ္မံ၍ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိ လိုက္ရ၏၊ ဂါ၀န္ပါးပါးတစ္ထပ္မွတစ္ပါး မည္သည့္ကာဆီးမႈမွ်မရွိေသာ ႏုေထြးအိစက္လွသည့္ မ၏တင္သားလုံးလုံး တို႔က သူ႔ေပါင္ေပၚ၌ အျပည့္အဝေနရာယူေလေတာ့သည္။ နဂိုထဲက မာခ်င္ရက္လက္တို႔ျဖစ္ေနေသာ သူ႔ဂြဆုံရွိ ခိုးလုခုလုအရာက အိစက္သာယာလွသည့္ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ စိတ္ထိန္း ထားသည့္တိုင္ မရမက ႏိုးထ႐ုံးႂကြကာ မ၏တင္သားႏွစ္ျခမ္းအၾကားရွိလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမသို႔ က်က်နနႀကီးပင္ မိတ္ဆက္မိေလေတာ့သည္ ။
မမ်က္လုံးေလးအတန္ငယ္ဝိုင္းသြား၏၊ၿပီးမွတစ္ခ်က္ၿပဳံးကာသူ႔ႏွာေခါင္းကို ခ်စ္စႏိုးဆြဲလိမ္သည္။ “လူဆိုးေလး မင္းေခါက္ထီးပါရဲ႕သားနဲ႔ဖြက္ထားတယ္´´ ဟူသည့္မအေျပာေၾကာင့္သူတို႔ႏွစ္ဦးခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ ျဖစ္ ၾကသည္၊ၿပီးမွသူ႔မ်က္မွန္အား သာသာေလးခြၽတ္ေပးကာ ႏွဖူးကိုဖြဖြေလးနမ္း၏၊“ဒါက မိုးစိုခံပီးကားလာေမာင္းေပးတဲ့ အတြက္ေနာ္´´နား႐ြက္နားကပ္ခါေျပာသည္၊ ႏုတ္ခမ္းသားႏုႏုတို႔က နား႐ြက္ကိုကလူက်ီစယ္သြားၾကသျဖင့္ သူၾကက္ သီးမ်ားထသြားသည္။ မ၏ ခႏၵာၿဖိဳးၿဖိဳးေလးအား တစ္အားဖတ္ထားမိေတာ့၏၊ နံ႔ေလးကသင္းပ်ံ႕၍ေနသည္။ အတန္ၾကာမွ မ က လူခ်င္းျပန္ခြာ၍ “ခ်မ္းခ်မ္းစီးစီးနဲ႔ကားေမာင္းေပးရတဲ့အတြက္ ဒါေလးကိုယူေနာ္´´ဟုဆိုကာ ႏုတ္ ခမ္းေလးစူ၍ မ်က္လုံးမွိတ္ေပး၏ ၊ ပထမဦးစြာပန္းႏုေရာင္ႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးအား ငုံ၍စုပ္လိုက္သည္၊ၿပီးမွျပဴတစ္တစ္ျဖစ္ လာေသာလွ်ာေလးကို ရစ္ပတ္လိမ္စုပ္၍ အနမ္းရွည္ႀကီးတစ္ရပ္ဆင္ႏႊဲပါေလေတာ့သည္။ အနမ္း၏ လႈံ႕ေဆာ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ရင္ခုန္လွိက္ေမာကာ စိတ္ဆႏၵမ်ားျပင္းျပလာသည္၊လွ်ာတစ္ခုလုံးပါလာေအာင္ဆြဲစုပ္ လိုက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ မ၏ရင္သားမို႔မို႔မ်ားေကာ့ႂကြလာ၏၊
ထိုအခါ သူ႔လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထိန္းဖိကာ ခပ္႐ြ႐ြ ဆုပ္ကိုင္ နယ္ေခ် ေပးလိုက္မွ မ ကမ်က္လုံးေလးေမွးစင္းကာ သက္ျပင္းေလးမ်ားခါခါခ်ေလသည္။ က်န္လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ေက်ာျပင္ေလးအားပြတ္သပ္ေပးေနရာမွ ခါးက်ဥ္းက်ဥ္းေလးမွသည္ ေပါင္ေပၚတြင္ လႈပ္႐ြေနသည့္ တင္သားစိုင္ႀကီးတစ္ျခမ္းအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးဖိနယ္ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ မ်က္လုံးေလးပြင့္လာသည္၊ပီးမွ သူႏုတ္ ခမ္းအား ႁပြတ္ခနဲျမည္ေအာင္စုတ္၍ ပါးစပ္ခ်င္းခြာလိုက္ၿပီးသူ႔ဆံပင္တိုတိုမ်ားကိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ထိုးဖြသည္။ “ကဲကားေမာင္းခကေတာ္ေလာက္ပီေနာ္ .. အျပန္ေခ်ႂကြခကိုေတာ့မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး ျပန္ခ်င္ျပန္မျပန္ခ်င္ေန ေမာင့္သေဘာ´´ဟုတိုးတိုးေလးေျပာသည္၊ သူ႔အေပ်ာ္မ်ားငယ္ထိပ္သို႔တက္ေဆာင့္၏၊
မ၏ရင္သားႏွစ္ျခမ္းၾကားတြင္ ေခါင္းဖြက္၍ တင္းၾကပ္စြာဖက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။ ရင္သားႏွစ္ျခမ္းအၾကားတြင္ မ်က္ႏွာဝွက္ထားရသည္မွာ အသက္ရႉရခက္ခဲေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ေသာ အိစက္ညက္ ေညာမႈမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ရႉၾကပ္ေသမည္ဆိုက ေသ၍ရေလာက္သည္။တပ္မက္မႈေဇာကပ္ေနသည့္ လက္တို႔ျဖင့္ မ၏ရင္ ဘက္ၾကယ္သီးႏွစ္လုံးအား ျဖဳတ္ရန္ျပင္လိုက္စဥ္ `မ´ က “ဟိုးထား .. ဆရာႀကီး .. အ၀တ္ေတြကစိုဖန္႔ဖန္႔နဲ႔ ေရအရင္ခ်ိဳးလိုက္ပါအုံး ဖ်ားသြားလို႔ မ ကိုခ်စ္ဖို႔အားေတြနည္းသြား အုံးမယ္´´ သူ႔လက္တုန္တုန္တို႔ တြန္႔ ၿပီး တန္႔အသြား မ ကအေပြ႕အဖက္မွ႐ုန္းထြက္ၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းရွိရာ သူမ၏အခန္းသို႔ေခၚသြား၏။
သူမေနာက္မွလိုက္သြားစဥ္တြန္႔တြန္႔ေလးျဖင့္တုံေနသည့္ တင္ပါးၾကားညႇပ္ဂါ၀န္စေလးမွအရည္စိမ့္ကြက္ေလးကို ျမင္ျဖစ္ ေအာင္ျမင္လိုက္ေသးသည္၊သူမ လာစျပဳေနၿပီ။ သူလဲလာစျပဳေန၏၊ သို႔ေပမယ့္သူလာသည္က သူမလိုမဟုတ္ပဲေအာက္ ခံေဘာင္းဘီ၏ခ်ဳပ္တည္းမႈကိုခံထားရေသာေၾကာင့္ တုတ္တုတ္ႀကီးျဖင့္တိုေနရသည္။ သူေရကိုစိမ္ေျပနေျပခ်ိဳးလိုက္သည္၊ အထူးသျဖင့္ ဆရာသမားကို ဆပ္ျပာျဖင့္နာနာတိုက္ေနမိ၏၊ သုံးႏွစ္သုံးမိုး မခြၽတ္ သည့္ေခ်း သူမ ကိုျပခါနီးမွ လွခ်င္ေနမိသည္၊ ခ်ိဳင္းေမႊးမ်ားလဲႏုတ္ခ်င္ေနမိ၏၊ အခ်ိန္လင့္သြားမည္စိုး၍ ဒီအတိုင္းထား လိုက္သည္။ “ေမာင္ေရ အေအးပတ္မယ္ေနာ္´´ဟူသည့္ သူမ၏အသံၾကားမွ လက္စသက္ခါ တဘတ္ခါးပတ္၍ ထြက္လာရေတာ့ သည္၊ေရခ်ိဳးခန္းအျပင္ေရာက္ေသာ္ ျမင္ကြင္းက ၀င္သြားတုန္းကႏွင့္မတူ ႐ုတ္ခ်ည္းေျပာင္းလဲသြား၏ အခန္းမီးကိုမွိတ္ ခါခရမ္းေရာင္ မီးသီး ေလးမ်ားဖြင့္ထားသည္၊ သူမက ကုတ္ေပၚတြင္ ေျခဆင္းမွီထိုင္၍ ဖုန္းကိုကလိေန၏။
“ေမာင္ ဘာ၀တ္ရမလဲ´´ “ဘာမွမ၀တ္နဲ႔ ..´´ ေရစိုဆံပင္မ်ားကိုတဘတ္ျဖင့္သုတ္ရင္းေမးလိုက္ေသာသူ႔အေမး ကို မကၿပဳံးစိစိျဖင့္ေျဖသည္၊ သူ႔ခါးတြင္တဘတ္တစ္ ထည္ေတာ့ပတ္ထားေသး၏။ “အာ .. အဲ့ေရစိုတဘတ္ႀကီး ကုတင္နားယူမလာနဲ႔ေနာ္´´ မ ၏ ညဳတုတုအေျပာေၾကာင့္သူ စပ္ၿဖဲၿဖဲျဖစ္သြားသည္၊ခါးမွတဘတ္ကိုေျဖ၍ အ၀တ္တန္းေပၚလႊားလိုက္သည္၊ မကႏုတ္ ခမ္းေလးဝိုင္းျပ၏၊ “ကဲ ေခါက္ထီးေလး ဘယ္မွာဖြက္ထားခ်င္ေသးလဲ´´ မ ကဒီအခ်ိန္အထိေနာက္ႏိုင္ေသးသည္၊ သူဟန္မေဆာင္ႏိုင္ ေတာ့ .. ၊မ ေပၚသို႔ တက္ခြကာနမ္းေတာ့သည္၊ႏုတ္ခမ္း ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်ား ပန္းဆီေရာင္သန္းေအာင္ ဆြဲစုပ္ျပစ္၏၊ မ ကသူ႔လည္ဂုတ္ကိုသိုင္းဖက္ခိုကာ အနမ္းမ်ားကိုတုန္႔ျပန္သည္။ ႏွစ္ဦးလုံး ခ်စ္စိတ္တက္ခါအသက္ရႈသံမ်ားျပင္းလာသည္။
သူတဆင့္တိုးကာ မ၏ေ႐ႊရင္ၿဖိဳးၿဖိဳး ကိုဂါ၀န္အက်ီေပၚမွညစ္၍ နယ္သည္၊ခြၽန္ထြက္လာသည့္အသီးေခါင္းေလးႏွစ္ခုအား ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ညႇပ္ဆြဲ၏၊သူမ၏ဆီးစပ္တြင္ဖိ၍ေထာက္ထားသည့္ ဆရာသမားကလည္းလြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ႀကီးႏိုးထလာၿပီး တြင္းေအာင္းသတၱဝါျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ သင့္ေလွ်ာ္ရာ ေနရာအား တိုးထြန္႔လူးလြန္႔၍ ရွာေနေတာ့သည္။ သင့္ေလွ်ာ္ရာျဖစ္သည့္ မ၏ အဂၤါစပ္မွာလည္း အေျမႇာင္းလိုက္ေဖာင္းထလာကာ တြင္းစာအား ႂကြ႐ႊ၍ ျမဴေနသျဖင့္ႏွစ္ဦး အၾကား ျခားနားထားသည့္ဂါ၀န္ပါးမွာ ဗီလိန္သဖြယ္ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ “ေမာင္ .. အဲဒီဂါ၀န္ကို ခြၽတ္ဖို႔စိတ္ကူးမရွိဘူးလား´´ မႏုတ္ခမ္းေလးကိုက္ခါဆိုသည္၊ဟုတ္ေပသည္၊သည္ဂါ၀န္က ကိႏၷရီေခ်ာင္းျခားသကဲ့သို႔ သူတို႔ႏွစ္ဦးအၾကား ကန္႔လန္႔ တိုက္ေန၏၊ ေပါင္လည္အထိလိပ္တက္ေနေသာဂါ၀န္အား သူအေလာတႀကီးလွန္တင္မိသည္၊ခါးေနရာတြင္တန္႔သြား၏ သိပ္ကိုလွပသည့္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုကိုခံစားလိုက္ရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
မ၏ ဆီးခုံေလးသည္ ေဖြးအုေနၿပီး အေမႊးအျမႇင္မ်ားအား ပုံမွန္ရိပ္သည့္အတြက္ စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ေလးျဖစ္ေနကာ ဌင္း၏ ေအာက္ေျခရွိ အကြဲေၾကာင္းေလးက မို႔ေမာက္၍ ခုံးထေန၏၊သူဆီးခုံေလးအားတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္၊မ တြန္႔ခနဲျဖစ္ သြား၏၊ၾကက္သီးဖုေလးမ်ားထသြားသည္ကိုသတိထားမိလိုက္သည္။ မ ၏မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူဘာဆက္လုပ္မည္ကို ရင္ခုန္လႈိက္ေမာစြာ လိုလားေတာင့္တစြာ ေစာင့္ၾကည့္ေန ဟန္တူသည္၊ မ သည္အေတြ႕အႀကဳံရွိၿပီးျဖစ္မွန္း သူသိပါ၏၊ ဌင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံး၏ ရွိခဲ့ဖူး သည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည့္ အျဖစ္သနစ္မ်ားအားလည္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ရင္ဖြင့္ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္ပါသည္၊သို႔ျဖစ္ပါ၍ သူေျပာခဲ့သည့္ အတိုင္း ေျခမေလးကုပ္သည္အထိ သူတာ၀န္ေက်ရေပအုံးမည္။ ပထမဦးစြာ မ၏ေပါင္တံေဖြးေဖြးႏွစ္ဖက္အား သူ႔ပခုံးတြင္တင္လိုက္သည္၊မ ကခါးလည္တြင္ခြၽတ္ရန္က်န္ေနသည့္ ဂါ၀န္ အား ကိုယ္တိုင္ဆြဲခြၽတ္၍ ခုတင္ေခ်ရင္းသို႔ပစ္လိုက္၏၊
သူမ၏ ရင္သားေဖြးေဖြးႏွစ္ခိုင္အားလက္တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီျဖင့္ ပင့္တင္ကိုင္ဆုတ္ထားရင္း ခ်စ္သူ၏အျပဳအစုကို ငံ့လင့္၍ေနသည္၊ ဌင္းကိစၥကိုသူမ စြဲမက္လွသည္ဟုေျပာဖူး၏၊ စိကပ္၍အရည္အနည္းငယ္စို႔ေနသည့္ သူမ၏အကြဲေၾကာင္းေဖာင္းေဖာင္းႀကီးႏွစ္ခုအား လက္ျဖင့္အနည္းငယ္ၿဖဲလိုက္ သည္၊အတြင္းသားရဲရဲေလးမ်ားတြင္ အင္အားျပင္းစြာေလာင္ၿမိဳက္ေပါက္ကြဲထြက္ႏိုင္သည့္ စနက္တံနီနီေလးက ၿငိမ္သက္ ၍ကပ္ေန၏၊ ထိုေနရာအားသူတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္သည္၊မ တြန္႔ခနဲျဖစ္သြား၏၊ေနာက္သူလွ်ာျဖင့္ပင့္တင္လ်က္လိုက္သည္။ မ ပါးစပ္ေလးဟသြား၏၊မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ထား၏၊လ်ာျဖင့္ထပ္မံ၍ အထက္ေအာက္ ခပ္သြက္သြက္ေလးလ်က္သည္။
“ဟင့္ .. အာ .. အင္းး .. အို႔´´အစရွိသည့္ညင္းသံသဲသဲေလးမ်ားထြက္လာေတာ့သည္၊ထို႔ေနာက္ တစ္ဆင့္တက္၍ အတြင္းႏုတ္ခမ္းသားရဲရဲႏွစ္ဖက္အားတစ္လွည့္စီ စုတ္လ်က္ အ၀အာအာေလးအားအျပားလိုက္လ်က္ ႏုတ္ခမ္းမ်ားျဖင့္ စုဆြဲစုတ္ အတြင္းႏုခမ္းသားကပ္ကပ္ေလးႏွစ္ဖက္အား အားကုန္စုတ္၍ေခါင္းရမ္းလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ မ၏ဖင္သားႀကီးမ်ား ေကာ့တက္လာကာ သူ႔ဆံပင္ေတြကိုလက္ေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ထိုးမႊေခ်ေတာ့သည္။ “ရွီး .. အာ့ .. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ရယ္ .. အာ့ဟာ .. အင္း ႀကိဳက္တယ္ .. ေမာင့္ .. အိုးး´´ မက သူ႔မ်က္ႏွာကို အတင္းဆြဲကပ္၍ ကာမဒီေရမ်ားတစ္လိပ္လိပ္တက္ခါ စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ညင္းေနေတာ့သည္။ သူ အရည္ၾကည္မ်ားကလည္း စအို၀စူစူေလးအထိစီးက်လာေတာ့သည္။
အရည္မ်ာအိုင္လာေသာအ၀အာအာေလးထဲသို႔ လွ်ာကိုလိပ္သြင္း၍ ေမႊလိုက္ခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမတစ္ဇန္႔ဇန္႔ျဖစ္ခါ လုံး၀န္းသည့္ႏို႔အုံမ်ားကိုညစ္ေခ်ေလေတာ့သည္။သူက လွ်ာကိုအထက္သို႔ပင့္တင္၍ စနက္တံနီတာရဲအားပင့္ပင့္ဆြရာ မေခါင္းမ်ားဘယ္ညာရမ္း၍ တစ္အားအားျဖင့္ေအာ္ေလ ေတာ့သည္။ ေနာက္ဆုံး တင္းလာသည့္ထိုအေၾကာထုံးေလးအား အေပၚေအာက္ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ဆြဲညႇပ္၍ ႏို႔စို႔သကဲ့သို႔ တစ္ ႁပြတ္ႁပြတ္ ျမည္ေအာင္စို႔ေပးလိုက္ရာ မတစ္ေယာက္ အသံပင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အံႀကိတ္၍ တုံတုံတက္ကာ သူ႔ေခါင္း အား ေပါင္တံအိအိႀကီးမ်ာျဖင့္အတင္းညႇပ္ ေကာ့ကလန္ထိုး၍ ၿပီးသြားေလေတာ့သည္။ ခနၿငိမ္သြားၿပီး သူ႔အားအတင္းဆြဲတင္ကာ အရည္မ်ားေပလ်က္ရွိသည့္သူ႔ႏုတ္ခမ္းကိုေျပာင္စင္ေအာင္ နမ္းစုပ္ရက္၍ အ တင္းဖက္ထားသည္။
“သိပ္ခ်စ္တာပဲလားေမာင္ရယ္ .. မလည္းခ်စ္မယ္ေနာ္ .. မပါးစပ္ထဲမွာၿပီးခ်င္တယ္မွတ္လား .. ေမာင့္ေခါက္ထီးေလး ကိုစုတ္ေပးမယ္ေနာ္´´ မကေျပာေျပာဆိုဆို ေဘးတြင္တစ္ေစာင္း၀မ္းလ်ားေမွာက္၍ ဆရာေဂါင္အားစနမ္းပါေတာ့သည္။ ထိပ္တြင္အရည္အ နည္းငယ္စို႔ေနေသာ ဆရာအား အရည္ခြံမလွန္ဘဲ တစ္ေခ်ာင္းလုံးငုံလိုက္၏၊အာေငြ႕ေၾကာင့္ေႏြးခနဲျဖစ္သြားသည္။ၿပီး မွအရည္ခြံအားလွ်ာျဖင့္ထိုးထုတ္ခါ ေပၚလာသည့္ကြမ္းသီးေခါင္းနီတာရဲအားတႁပြတ္ႁပြတ္ျဖင့္စုတ္ပါေတာ့သည္၊ ကနဦး ေျပာ့ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေသာငနဲမွာ စုတ္အားေၾကာင့္ ေလထိုးလိုက္သည့္ႏွယ္ေဖာင္းတင္းကားထြက္လာကာ အီဆိမ့္တက္ လာ သည္။ မ၏ပါးစပ္အတြင္းျပည့္သိပ္လာေသာ ငနဲအား လက္တစ္ဘက္ျဖင့္ထိန္းကိုင္၍ သြားေဖြးေဖြးျဖင့္ျခစ္သည္။ သူ အာ့အာ့ျဖင့္ က်င္တက္သြား၏၊ဒါကိုမက ေမာ့ၾကည့္ၿပီးသေဘာက်စြာခစ္ခစ္ျဖင့္ရီသည္။ေနာက္ အငိုက္ဖမ္း၍ တစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုၿမိဳခ် သည္ အာေခါင္ထဲေရာက္သြားသည့္ထိပ္၀တစ္ခုလုံးအီဆိမ့္တက္သြားသည္၊ မ၏ဆံပင္မ်ားအား ဆြဲကိုင္၍ ေကာ့ထိုးမိ သည္။
ၿပီးေတာ့ အြပ္အြပ္ျဖင့္ ျပန္ထုပ္၏၊ အာေခါင္၏ကန္အားကထိပ္၀ကိုညႇစ္ညႇစ္ထုပ္သည့္အတြက္ ၿပီးခ်င္ခ်င္ျဖစ္သြား ၍ ေအာင့္ထားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းလုံးပါးစပ္ကထုတ္၍ လက္ျဖင့္ဆုပ္ကိုၿပီး အတန္ငယ္တြဲေနေသာ ငုံးဥႏွစ္လုံးအား မွိန္ယွက္စြာငုံ ၍ သုံးေဆာင္ပါေတာ့သည္။ငုံယုံမက လွ်ာျဖင့္ပါ ငုံလွ်က္ ထိုးေမႊကလိၿပီး ပါးစပ္ထဲတြင္ေမႊေႏွာက္ကစားကာ လက္ကခပ္ ျပင္းျပင္း ဂြင္းတိုက္သည့္အတြက္ ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရေတြျဖစ္ကုန္သည္။ ေကာ့ကလန္တက္လာေသာသူ႔အား လက္ဖဝါးႏုႏုျဖင့္ပြတ္သပ္၍ ထိပ္ျဖားကိုငုံကာ ေမးသိုင္းႀကိဳးေနရာအားလွ်ာျဖင့္ ခပ္ သြက္သြက္ေလး ကစားသည့္အခါတြင္ေတာ့ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ဆိမ့္အီက်င္တက္လာကာ သုတ္ရည္မ်ားတျဗစ္ျဗစ္ျဖင့္ပန္း ထြက္ကုန္ေတာ့သည္၊ဒါကို မက တစ္စက္မက်န္ေလလြင့္မခံဘဲအာေခါင္ထဲအကုန္လ်ာျဖင့္လိပ္၍ၿမိဳခ်ကာ ငုံစုပ္ထား လိုက္သျဖင့္ မ ပါးစပ္ထဲတြင္ တစ္ဇန္႔ဇန္႔ျဖင့္အရွိန္မေသႏိုင္မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနရသည္။ၿပီးမွ ႁပြတ္ခနဲေနေအာင္စြဲစုတ္၍ သူ႔ ကိုသိုင္းဖက္ကာညိမ္ေနသည္။
တစ္လွည့္စီ ဆႏၵၿပီးေျမာက္သြားသည့္တိုင္ ပင္မကိစၥမေရာက္ေသးသည့္အတြက္ အ၀တ္မပါ ခႏၵာမ်ားကိုထပ္လ်က္ ပြတ္ သပ္မွိန္းကာ အားယူေနေတာ့သည္။ မ သည္ဌင္းကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ဝါသနာႀကီးသူဟု မဆိုသာေသာ္လည္း ခုံမင္သည့္အထဲတြင္ပါသည္ဟုေျပာ၍ ရသည္။ သူ႔အားျပဳစုသြားသည့္ စေကး က မနိမ့္လွေပ၊ ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့ အိပ္ယာခင္းမ်ားအား ဆြဲလိမ္ မိသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ ရသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးနီးစပ္မႈရခဲ့ျခင္းသည္လည္း ဌင္းကိစၥ ႏွင့္မကင္းခဲ့ေခ်၊ ရင္းႏွီးမႈရလာသည္ႏွင့္ သားဖြားမီးယပ္ ပိုင္း ဆိုင္ရာ ေဆးပညာမ်ား၊ ေနာက္ဆုံးေပၚေဆးပစၥည္းမ်ား ကို လူခ်င္းေတြ႕၍တစ္မ်ိဳး ၊ဖုန္းျဖင့္တစ္သြယ္ ေဆြးေႏြးေမး ျမန္း အသိခ်င္းဖလွယ္ၾကရာမွ ရင္းႏွီးမႈ၊ပြင့္လင္းမႈ၊သာယာမႈမ်ားရလာကာ ယခုအေျခအေနအထိတက္လွမ္းႏိုင္ခဲ့ခ်င္းျဖစ္ ေပသည္။ မ က အတန္ငယ္ေပ်ာ့ေနသည့္ ေကာင္ေလးအား လက္ျဖင့္ညႇစ္ေဆာ့ေနရာမွ အရည္ျပားကို က်က်နနလွန္ခ်လိုက္ခါ ေပၚလာသည့္ ေခါင္းတုံးေျပာင္ေျပာင္ကို ႏုတ္ခမ္းျဖင့္ငုံညႇပ္၍ ႁပြတ္ခနဲျမည္သည္အထိ အားရပါးရဆြဲစုပ္လိုက္သည္။
ပထမတစ္ခ်ီတြင္လုံ႔လစိုက္ထုတ္စရာမလိုပဲ ႏုညံ့သည့္လွ်ာ၏အစြမ္းျဖင့္ ပီးထား၍လားမသိ အားကုန္ျခင္းမရွိဘဲေင့ါေင့ါ၍ ေထာင္ ထလာသည္၊ အရည္ျပားကိုအကုန္လွန္တင္ထားသျဖင့္ ထိပ္သည္ဂ်ာမန္သံခေမာက္ကဲ့သို႔ ကားထြက္ေန၏။ဌင္း ကို မ ကမက္ေမာစြာတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္ပီး ေမးသိုင္းႀကိဳး၊ ဆီးေပါက္၊ ထိပ္သားႏုႏုႏွင့္ ေဇာင္းသားေျမာင္းသားမ်ားပါမ က်န္လွ်ာခြၽန္ေလးျဖင့္ တို႔ထိ လွ်က္ဆြဲေလရာ အေၾကာမ်ားအၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာသည္အထိ ေထာင္မတ္လာေတာ့သည္။ ကုန္းလ်က္ေနသည့္ မ မ်က္ႏွာေလးအား ဆြဲယူလိုက္ၿပီး ႏုတ္ခမ္းေလးမ်ားအား အက်င္နာေပးလိုက္ေသး၏၊ ၿပီးမွ ကု တင္တြင္လွဲသိပ္လိုက္ပီး ေပါင္တံႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးေမာ့လာသည္အထိ ဆြဲေထာင္ၿဖဲကားလိုက္ကာ မပြင့္တပြင့္အာေနသည့္ အသားညႇပ္မုန္႔ ေဖြးေဖာင္းေဖာင္းႀကီးကိုေတ့ေထာက္ထားလိုက္ေတာ့သည္။
မ ကမ်က္ႏွာေလးေမာ့၍ သူ႔လည္ဂုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ယွက္တင္၍ ဆြဲခို၏၊ျမန္ျမန္ထည့္လိုက္ေတာ့ဟူသည့္သေဘာ၊ သူက ဗလာက်င္းေနသည့္ မ ႏို႔အုံ ဝိုင္းဝိုင္းႏွစ္ခုအား လက္ျဖင့္ စုံညႇစ္ကိုင္အားယူကာ ဖိခ်လိုက္သည္၊ပထမတစ္ခ်ီ ပီး ထားသည့္ အရည္လက္က်န္မ်ားမေျခာက္ေသးေသာ မ၏ အတြင္းသားစိုစိုမ်ားၾကားသို႔ ေခါင္းတစ္ခုလုံး ပတစ္ခနဲ၀င္ သြားသည္။ ေထာင္ၿဖဲထားသည့္ မ၏ ေပါင္တံမ်ားအား ပခုံးေပၚဆြဲတင္လိုက္ၿပီး ဆက္လက္၍ က်န္ရွိေနသည္မ်ားအား ခပ္ႏွဲ႔ႏွဲ႔ေလး ဖိ ဖိသြင္းလိုက္ရာ စြတ္စိုအိေထြးေနသည့္ အတြင္းပိုင္းထိ တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္တိုး၀င္သြားၿပီးဆီးခုံျခင္းမိတ္ဆက္မိသည္။မ ေခါင္း ေလးပိုေမာ့သြား၏၊ မ်က္ခုံးမ်ားရႈံ႕ထားေသာ္လည္း ပါးစပ္ကေလးဟလိုက္ျခင္းက ၀င္၀င္ျခင္းနာေကာင္းကေလး ေကာင္း သြားသည္ဟူသည့္ အဓိပါယ္ပင္ျဖစ္သည္။
အတြင္းသား႐ြ႐ြမ်ား၏ ရႈံ႕ပြဆြဲညႇစ္မႈေၾကာင့္ အရသာလိုက္လာကာ ေခါင္းေပၚသည္အထိ တစ္ဆုံး၀င္တစ္ဆုံးထြက္ ပုံမွန္ ကေလး ေညႇာင့္ေနမိသည္၊ ေပါင္ကိုပခုံးတြင္ထမ္းထားသျဖင့္ မ၏မုန္႔ေပါင္းေဖြးေဖြးႀကီးက အလိုက္သင့္ဦးေမာ့ကာအ၀င္ အထြက္ကို အဆင္ေျပ ေစ၏၊ ႏို႔ကိုညႇစ္နယ္ေနရာမွ ခုတင္မွႂကြ႐ြေကာ့တက္လာသည့္ တင္ပါးဆုံေဖြးေဖြးႀကီးအား ထိမ္းကိုင္၍ အရွိန္အနည္း ငယ္ျမႇင့္ၾကည့္သည္၊အရည္လိုက္လာသည့္အတြက္ အ၀င္အထြက္ေကာင္းလာ သည္၊ ကနဦးစေနာက္ေန ႏိုင္ေသးသည့္ မ က အခုစကားပင္မေျပာႏိုင္ပဲ သူ႔အ၀င္အထြက္မ်ားအား ပင့္ပင့္ေကာ့့ခံလာ သည့္ အတြက္ သူထပ္မံ၍ အရွိန္ႏွင့္ ျပင္းအားကိုတင္ကာ ဖိဖိ၍ ေဆာင့္ေတာ့သည္။
“အင့္ .. အင့္ .. အာ့ .. ဟုတ္ပီ .. ေမာင္ .. ေဆာင့္ .. အင့္ .. ေဆာင့္ကြာ .. အီးး ..´´ ဆီးခုံခ်င္း႐ိုက္မိသည့္ ဖတ္ ဖတ္ ဖတ္ ဟူသည့္အသံ၊ တြဲသည့္ဥႏွစ္လုံးႏွင့္ ဖင္၀တို႔႐ိုက္မိသည့္ ဖလုတ္ ဖလုတ္ ဖလုတ္ ဟူသည့္အသံ၊ ထမ္းထားေသာေပါင္ႏွင့္ရင္ဘက္တို႔႐ိုက္မိသည့္ ဘတ္ ဘတ္ ဘတ္ ဟူသည့္အသံ၊ အားျဖင့္ေဆာင့္ခ် လိုက္တိုင္း ေကာ့ခံေနသည့္မ၏ခါးႏွင့္ထိခတ္မိသည့္စပရင္ေမြ႕ယာ၏ တက်ိက်ိအသံမ်ားႏွင့္အတူ ကာ မဒီေရ ဝုန္းခနဲ ေဆာင့္အတက္ မွိန္ယွက္စြာေအာ္ညည္းသည့္ မ၏ အသံတို႔က စီးခ်က္ညီစြာထြက္လာ၏။ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မို႔ အိေျဒဆယ္ကာေအာင့္အီးထားသမွ် ေဆာင့္ခ်က္ေကာင္းလြန္းသျဖင့္ ဟန္မေဆာင္ ႏိုင္ေတာ့ပဲဖိဖိေဆာင့္လိုက္တိုင္းဝိုင္းဝိုင္း၍ယမ္းခါသြားသည့္ရင္သားေဖြးေဖြးကိုစုံညစ္ကာအားရေအာင္ေအာ္ေတာ့သည္၊ ေအာ္ေလ ေဆာင့္ရသူမွာ အားတက္ေလျဖစ္သည့္အတြက္ ဖင္သားအယ္အယ္ႀကီးမ်ားကို စုံဆြဲၿဖဲ၍ ေကာ့ေကာ့ထည့္ေန မိသည္၊မမွာေကာင္းလြန္း၍ တုံတုံတက္လာသျဖင့္ ႐ုတ္တရက္အေဆာင့္ရပ္၍ အကြဲေၾကာင္းထဲမွ ေင့ါေင့ါေလးေထာင္ထ ေနသည့္ စနစ္တံေလးကို ငုံ၍ဖိစုပ္ထားေပးလိုက္ရာ မမွာေမြးယာကိုလက္ျဖင့္တစ္ဗုန္းဗုန္း႐ိုက္၍ မ်က္ျဖဴဆိုက္ကာ ေကာ့ထိုးလန္ထြက္ပီးသြားေတာ့၏။
အရည္မ်ားပြက္အံက်လာကာပြစိပြစိျဖစ္ေနသည့္ မ၏ ေအာက္ႏုတ္ခမ္းမွခြာ၍ ေမာဟိုက္တုံရင္ကာ ဟစိဟစိျဖစ္ေန သည့္အေပၚႏုတ္ခမ္းသို႔ စုပ္နမ္းလိုက္သည္။ “ေမာင္ .. အရမ္းဆိုးတယ္ကြာ.. မ မ်က္ျဖဴေတာင္ဆိုက္တယ္ ´´ “ခ်စ္တာကိုး .. မရဲ႕ .. ေျခမကုပ္ယုံတင္မကဘူး ..မ်က္ျဖဴေတာင္ဆိုက္တယ္မွတ္လား .. ဟိဟိ´´ “ႏွာဘူးႀကီး .. ကဲလာ ..မအလွည့္ .. မင္းလဲမ်က္ျဖဴဆိုက္သြားေစ့မယ္´´ မက သူ႔ကိုဆြဲလွဲ၍ေထာင္ေနသည့္ ညီေလးကိုကိုင္ကာ ေတ့၍ထိုင္ခ်လိုက္သည္။အရည္မ်ား႐ြဲေန၍ဗလြတ္ခနဲ၀င္သြား၏ “အင့္ .. ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ မရဲ႕´´ “ဟင့္ အင္း မရေတာ့ဘူး ႏွာဘူးတစ္အားထေနဘီ မလဲ´´ သူတို႔ခပ္အုပ္အုပ္ရယ္ျဖစ္သည္၊အသင့္အေနအထားျပင္ၿပီးသည္ႏွင့္စေဆာင့္ေတာ့၏၊ မ ျမင္းစီးပုံကအဆန္းျဖစ္သည္ သူ တစ္ခါမွ်မေတြ႕ဖူးေပ၊ ေထာင္ထားသည့္သူ႔ေပါင္မ်ားကို သူမကမွီထိုင္ထားပီး အဂၤါစပ္ႏွစ္ခုအားတပ္ရက္ထိုင္ထားကာ ေပါင္ကိုစိလွ်က္ ေျခဖဝါးႏွစ္ခုအား သူ႔ရင္အုံေပၚသို႔နင္း၍ပြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ေက်ာမွီအားျဖင့္ ဖင္ကိုစေကာဝိုင္းေမႊ႕ေဆာင့္ သကဲ့သို႔ သူ၏ေယာက္်ားႏို႔စူတူတူကိုလည္း ေျခဖဝါးျဖင့္ပြတ္ဆြေသာေၾကာင့္ အရသာေကာင္းလွသည္။
ပူး၍ေစ့ထားသည့္ အဂၤါဇတ္ စီးေထြးေထြး၏ ပ်င္းထန္စြာ ေမႊ႕ေဆာင့္အားေၾကာင့္ အေတာ္ပင္ ဆိမ့္အီတက္လာကာ ေအာင့္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲ ေမးေၾကာမ်ားတင္းလာသည္အထိ အရသာေတြ႕လာသည္၊သူ႔အေျခအေနကိုၾကည့္၍ မက အေနအထားခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္သည္။ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကိုရင္ဘက္မွျပန္ခ်၍ ဖင္ကိုပစ္ခါးကိုေကာ့ကာ တစ္ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းျဖင့္ ေဆာင့္ေတာ့သည္၊ သူမ အံကို က်ိတ္၍ ေခါင္းကိုေမာ့ထား၏ အႂကြအေဆာင့္တြင္ ယမ္းခါဝဲသြားသည့္ ဆံပင္မ်ား အိတုံ၀ိုင္းတက္သြားသည့္ရင္သားေဖြး ေဖြးမ်ား ကား၍တစ္ေဗ်ာင္းေဗ်ာင္းျမည္ေအာင္ေဆာင့္ေဆာင့္ခ်လာသည့္ တင္သားကားကားတို႔ကိုၾကည့္၍ ဆိမ့္အီတက္ လာကာ သူမ၏အတြင္းနံရံမ်ားအားတစ္ဗ်န္းဗ်န္းျဖင့္ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ ကာမအရသာ၏ ခ်ိဳမိန္အီဆိမ့္ျခင္းကို ႏွစ္ဦးသားေပြ႕ဖက္ပြတ္သပ္ျခင္းျဖင့္ မွိန္းေမာအားယူၿပီးေနာက္ ႏြမ္းလွ်စြာအိပ္ေပ်ာ္ သြားေတာ့သည္။ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္တိုင္ သူ႔အားမက္ေမာစြာေပြ႕ပိုက္၍ ႏုတ္ခမ္းေထာင့္စြန္းေလးေကြး႐ုံၿပဳံးေနသည့္ မ၏မ်က္ႏွာသည္ တစ္ကိုယ္ရည္ အထီးက်န္မႈမ်ားမွ ခနတာသက္သာရာရသြားဟန္တူ၏၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သူေက်နပ္ပါ သည္၊ မ ကိုသူသိပ္ခ်စ္သည္၊ သူ႔ဘက္ကေပါေပါေလာေလာ ေပးဆပ္ႏိုင္သည့္ အက်င္နာမ်ားျဖင့္ မဘဝေလးကိုတတ္ ႏိုင္သေ႐ြ႕ျဖည့္ဆည္းေပးရန္ဆုံးျဖတ္မိသည္။
ထိုေန႔ညမွစ၍ အားလပ္ရက္ညတိုင္းလိုလို သူ႔ေဘးတြင္ မ၏ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးေလးရွိေနတတ္သည္၊သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ႐ိုးရွင္း သည့္ အတူေန ညမ်ားသည္ ႏုႏုဇင္ ဟူေသာ မ၏ အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ပ်က္သုန္းသြားရ လိမ့္မည္ဟုဘယ္တုန္းကမွထင္မွတ္မထားခဲ့ဖူးပါ။ ဇတ္လမ္းကအခုမွစသည္ … ။ “ႏုႏုဇင္´´ဟူသည့္ အမည္ကို ေသာၾကာေန႔ည မဆီလာႀကိဳရန္ဖုန္းဆက္ခ်ိန္တြင္သူစၾကားဖူးျခင္းျဖစ္သည္။သူၾကား ဖူးဖူးျခင္း ႏွာေခါင္းရႈံ႕မိေသာ အမည္ျဖစ္၏၊ မ ကအိမ္တြင္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေရာက္ေန၍ သိပ္မကဲရန္ဖုန္းဆက္က တည္းက ႀကိဳမွာသည္။ တစ္ပတ္လုံးေအာင့္အီးထားရ၍တင္းမာေနသည့္ အားအင္မ်ား ရႈံ႕တြသြားသလိုခံစားလိုက္ရ၏။ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လည္း ရႈံ႕ခ်င္စရာပင္ျဖစ္၏္၊ မ ကမိတ္ဆက္ေပး၍စတင္ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းမွာပင္သူ႔ကိုေျခဆုံးေခါင္းဆုံးၾကည့္ ကာ“လဲ့ေကာင္ေလးက အကိတ္ေလးပဲ´´ဟုဆိုသည္၊ အိမ္ေန၀တ္စားပုံကိုက ပေလးဗြိဳင္းေမာ္ဒယ္မ်ားရႈံးေလာက္၏၊
ခါးက်ဥ္းေသာ္လည္း သြယ္၍ကားသြားသည့္ တင္ကို ဇီး႐ိုးပန္တစ္ထည္ထဲျဖင့္ မႏိုင့္တစ္ႏိုင္ ဖုံးထားသည္၊ မ ေလာက္အ သားမျဖဴေသာ္လည္း ညက္ေညာ၍အခ်ိဳးက်သည့္ေပါင္သားမ်ားက မက္ေမာေလာက္စရာေဖာ္ျပေနသည္၊ အျဖဴေရာင္တီ ရွပ္ျဖင့္ တင္းၾကပ္စြာစီးေႏွာင္ထားသည့္အတြက္အလုံးအထည္ႀကီးသည့္ ရင္သားမို႔မို႔မ်ားက အလုံးလိုက္ ျပဴးထြက္ေန ၏၊၊အနားတိုေသာတီရွပ္ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းတြင္ဗိုက္သားေဖြးေဖြးက ၀င္းခနဲလက္ခနဲေပၚေပၚလာတက္သည္၊ ႐ိုးရွင္းစြာ၀တ္စားတတ္ေသာ မ ထက္ ဆြဲေဆာင္မႈေကာင္းေနသည္ကိုေတာ့ ျငင္း၍မရေပ။ အဆိုးဆုံးက သူမ၏မ်က္လုံးမ်ားပင္ျဖစ္သည္ သူ႔ကိုတစ္ခ်ိန္လုံးအကဲခတ္ေနသည့္အတြက္ တစ္ခါတစ္ခါ သူမ၏အလွ အပမ်ားဆီသို႔ၾကည့္မိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးတြင္ ပိုမို၍လွစ္ဟျပတတ္သည္၊ မ မရိပ္မိေစ ရန္အတက္ႏိုင္ဆုံးထိန္းသိမ္း ေနရ၏။ မ ကေတာ့သူႏွင့္ေဆးေက်ာင္းတက္စဥ္ကတည္းကတူတူေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း၏စ႐ိုက္မ်ားအား႐ိုးေနဟန္တူသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကသာ ခပ္အမ္းအမ္းရွိေနခဲ့သည္။
တိုက္ခန္းတြင္းအခန္းကန္႔စနစ္မွာ အုတ္နံရံမဟုတ္သည့္အတြက္ ထိုေန႔ညက မ ႏွင့္ခ်စ္တင္းေႏွာစဥ္တြင္ ယခင္က ေလာက္ မလြတ္လပ္ေတာ့ေပ၊တစ္စုံတစ္ဦးရွိေနသည္ဟူသည့္အသိက ခ်ဳပ္တည္းမႈကိုျဖစ္ေပၚေစသည္ ခ်ဳပ္တည္းမႈရွိ သည္ႏွင့္အ မွ် အၿပီးၾကာေလေတာ့၏ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စိတ္လြတ္သြား၍ ၾကမ္းမိခ်ိန္မ်ားတြင္ မ ကအားရစြာေအာ္ညည္းတတ္ သည္၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းတစ္ဖက္ခန္းတြင္ရွိေနသည္ကို ေမ့ေနသေယာင္ေယာင္၊တစ္ဖက္ခန္းမွတစ္ေယာက္ကလည္း သူ တို႔ႏွစ္ဦး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားအားမသိဘဲေနမည္မဟုတ္၊သူမတို႔ႏွစ္ဦး၏ပြင့္လင္းမႈက အံ့ေလာက္ေပသည္။ သူမသုံးေလးခါၿပီးသြားသည့္တိုင္ တစ္ႀကိမ္မွ်မၿပီးေသးသည့္သူ႔အား မ ကစိတ္မရွည္စြာျဖင့္ မႈတ္ေပးေတာ့သည္၊တစ္ဆုံး ၿမိဳခ်၍ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲဆြဲစုပ္သည့္အတြက္ အရသာက ဆိမ့္အီက်င္တက္လာသည္၊ သူအံကိုႀကိပ္ေခါင္းကိုေမာ့၍ အရ သာအားအျပည့္အ၀ခံစားစဥ္ ခပ္ဟဟျဖစ္ေနသည့္ ဆြဲတံခါးၾကားမွေခ်ာင္းၾကည့္ေနသည့္မ်က္၀န္းတစ္စုံကိုျမင္လိုက္ရ သည္၊
ခ်က္ခ်င္းတံခါးျပန္ေစ့သြား၏၊သူေခါင္းနဘမ္းႀကီးသြားသည္၊မကေတာ့ သူ႔ကိုကုန္းစုပ္ေန၍ မျမင္ႏိုင္ေပ၊ ဟိုတစ္ ေယာက္ သူတို႔ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာေသခ်ာသည္၊ဘယ္ကတည္းကေခ်ာင္းၾကည့္ေနလဲမသိ၊ မီးမွိတ္ထားေသာ္လည္း နံရံမီးမွိန္မွိန္ေၾကာင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အ၀တ္မဲ့ခႏၵာကိုယ္မ်ားအားေကာင္းစြာျမင္ႏိုင္သည္၊ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနသည့္သူတို႔ ႏွစ္ဦးကိုအရသာခံ၍ၾကည့္ေနခ်င္းျဖစ္သည္၊ထိုစဥ္ မ ကဥမ်ားကိုလက္ျဖင့္ နယ္ကစား၍ ခပ္သြက္သြက္မုတ္ရာ ေပါင္ တြင္းသားမ်ားတင္းလာ သည္အထိ စိမ့္တက္လာၿပီး မပါးစပ္တြင္းသို႔ေကာ့ေကာ့ထိုးကာ ပန္းထုတ္လိုက္ေတာ့သည္။ တံခါးပိတ္စဥ္က သူကိုယ္တိုင္ေလာ့ခ္ခ်ခဲ့သည္ကိုမွတ္မိသည္၊မည္သို႔ဖြင့္သည္ကို စဥ္းစား၍မရ၊ အ၀တ္ပင္ျပန္မ၀တ္ႏိုင္ ဘဲ သူ႔လက္ေမာင္းေပၚေခါင္းအုံး၍ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားသည့္ မအားမေမးျဖစ္လိုက္ေတာ့ပါ၊
သူမသိလွ်င္ရွက္ ေကာင္းရွက္သြားႏိုင္သည္၊သူမေျပာရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္၏၊ရဲတင္းလွသည့္ထိုမိန္းမ၏ လုပ္ရပ္ကို စဥ္းစားေနမိသည္။ မ ႏွင့္တစ္အိမ္တည္းေနေက်ာင္းတက္ခဲ့၍ ဘယ္ေလာက္ပဲရင္းႏွီးႏွီး သည္ေလာက္ထိေတာ့ မစပ္စုသင့္ေပ၊အလုပ္ေနရာ ေၾကာင့္နယ္ေျပာင္းသြားၿပီး မွရန္ကုန္ေရာက္တုန္းလာလည္သည္ဆိုေသာ္လည္း သူမ၏အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္စိတ္အ ေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရသည္၊ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး ထိုကိစၥကိုေခါင္းထဲမွထုတ္ကာ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။ ထိုေန႔ညက … မ၏ေမြးေန႔ျဖစ္သည့္အတြက္ ႐ုံးပိတ္ရက္မဟုတ္သည့္တိုင္ မတို႔ရွိရာတိုက္ခန္းသို႔သူသြားျဖစ္ခဲ့သည္၊ ၿပီးခဲ့သည့္ညက အျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ ႏုႏုဇင္ရွိလွ်င္သူမသြားေတာ့ဘူးဟုဆုံးျဖတ္ထား ေသာ္လည္း မ ကလာဖို႔မွာထားၿပီး၊ သူက လည္းမအတြက္ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ေပးခ်င္ေနသည့္အတြက္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္၏၊ မအတြက္ေမြးေန႔ကိတ္တစ္လုံး၀ယ္လာ ခဲ့သည္။
သူေရာက္ေတာ့ မ တို႔ႏွစ္ဦးကအစားအေသာက္မ်ားျပင္လွ်က္စကားလက္ဆုံက်ေန၏၊ ႏုႏုဇင္က ယမန္ေန႔ကေလာက္ အတိုအပ်က္မ်ားမ၀တ္ေတာ့ဘဲ ညအိပ္ဂါ၀န္ကိုလုံလုံၿခဳံၿခဳံ၀တ္ထားသည္၊သို႔ေသာ္လည္း ျမင္သူထိပ္စိုေစမည့္ သူ႔ေဘာ္ ဒီကိုည၀တ္ဂါ၀န္ကပုံဖ်က္မေပးႏိုင္ရွာေပ၊ေျခကလိန္ခ်ိတ္ထိုင္ထားသည့္တိုင္ ဂါ၀န္စ အပြင့္မ်ားအားေဖ်ာက္၍ ျဖည့္ ေတြးၾကည့္႐ုံမွ်ျဖင့္ ကိုယ္လုံးတီးအေနအထားကို ပုံေဖာ္ၾကည့္၍ရေနေသးသည္။ မ ကေတာ့အနက္ေရာင္ထမီႏွင့္ ဆင္ဆြယ္ေရာင္တီရွပ္ခပ္ပြပြေလးကို၀တ္ကာ ႐ိုး႐ိုးေလးႏွင့္လွေနသည္၊သနတ္ခါးကို ေဖြးႏုႏုပါးျပင္တြင္ ဟိုတစ္ကြက္သည္တစ္ကြက္တို႔ထားေသး၏၊ သူ႔ေမြးေန႔ကိတ္ကိုျမင္ေတာ့မေပ်ာ္သြားသည္၊ႏုႏုဇင္က “ေအာင္မယ္ေလး ေနမ်ိဳး ရယ္ .. မင္းမမက ဘတ္ေဒးညကို ပါတီလုပ္မလို႔စီစဥ္ထားတာ မင္းက ကေလးေပါက္စန ေလးေတြလိုကိတ္မုန္႔လွီးခိုင္းမလို႔လား´´ သူ႔မ်က္ႏွာကြက္ခနဲပ်က္သြားမိသည္၊ ဒါကို မ ကျမင္ေတာ့ … ေျဖေျပာေပးရွာသည္ “ အို .. ႏုကလည္း လဲ့ကကေလးပဲဥစၥာ ေမာင္ကလဲ့ကိုကေလးေလးလိုပဲျမင္လို႔ေနမွာေပါ့ .. ေနာ္ေမာင္ ..မဟုတ္ဘူး လား´´ “ကဲ ဟုတ္ပါဘီ ေမြးကင္းစကေလးေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကိုယ္လုံးတီးခြၽတ္အႏွီးပတ္ၿပီး ႏို႔သာစို႔ေနၾကပါေတာ့ ..ကဲ´´ မကသေဘာက်စြာရယ္သည္၊သူလည္း အလိုက္သင့္ၿပဳံးလိုက္၏၊ထိုမိန္းမဘာကိုဆိုလိုမွန္း မ မသိေသာ္လည္းသူသိသည္ မ၏ေမြးေန႔တြင္ျပသနာမတက္ေစခ်င္ပါ၊ သူက ေမြးေန႔ကိတ္ကိုဖေယာင္းတိုင္မ်ား စိုက္၍ မေရွ႕သို႔ယူလာေပးလိုက္သည္၊
ၿပီးေတာ့သူတို႔သုံးဦး ဘတ္ေဒးသီခ်င္း ကိုဆို၍ မကဖေယာင္းတိုင္မီးကိုမုတ္လိုက္၏။မ က ကေလးငယ္တစ္ဦးကဲ့သို႔ေပ်ာ္႐ႊင္ စြာလက္ခုတ္တီးသည္။ကိတ္မုန္႔ တစ္တုန္းကိုလွီးၿပီး သူ႔ကိုအရင္ခြန္႔သည္ ၿပီးေတာ့ ႏုႏုဇင္ကိုခြန္႔သည္။ႏုႏုဇင္ကကိတ္မုန္႔စားၿပီး .. “ကဲ ကဲ ခ်စ္စရာ့အ႐ြယ္ကစားၾကမယ္အစီအစဥ္ၿပီးရင္ ရင့္စရာ့အ႐ြယ္ေသာက္ၾကမယ္အစီအစဥ္စမယ္ေဟ့..လာဘီ ေဘးကို …´´ဟုဆိုကာ စပိုင္ဝိုင္တစ္ကဒ္ကိုေရခဲေသတၱာထဲမွထုတ္လာသည္။ “ဒီမိန္းမကေတာ့ တစ္အားကိုေသာက္ခ်င္ေနေတာ့တာပဲ .. ေမာင္ေရာစပိုင္ႀကိဳက္ရဲ႕လား ..´´သူေခါင္းခါမိသည္၊သူ ဝိုင္ႏွင့္မတည့္ေခ်၊မ သူ႔ကိုလက္ဝါးကေလးကာျပရင္းအခန္းထဲသို႔၀င္သြား၏၊ျပန္ထြက္လာေတာ့ ခ်ီးဗက္စ္တစ္ပုလင္းပါ လာသည္။ “ဒါနဲ႔ေတာ့ တည့္တယ္မဟုတ္လား´´ပုလင္းကိုသူ႔ေရွ႕ခ်ေပးသည္၊မဆီမွာ ဒါမ်ိဳးဘာလို႔ရွိေနပါလိမ့္ “မက ဘယ့္ႏွယ္အရက္ပုလင္းႀကီးေဆာင္ထားရတာလဲ´´သူအံ့ၾသစြာဆိုေတာ့ မကရယ္က်ဲက်ဲျဖင့္ေျဖသည္ “ေဆး႐ုံအုပ္ႀကီးကို ကန္ေတာ့ဖို႔၀ယ္ထားတာေမာင္ေရ .. မကန္ေတာ့ျဖစ္လိုက္လို႔ပိုေနတာ .. ေမာင့္အတြက္ျဖစ္သြား တာေပါ့´´ “ေသာက္ေသာက္ ေနမ်ိဳးေရ .. ခ်ီးဗက္စ္က အခ်စ္ခြန္အားကိုတိုးပြားေစတယ္ဆိုလား .. ၾကားဖူးတာပဲ´´ ႏုႏုဇင္အ႐ႊန္း၀င္ေဖာက္သည္၊ မက ႏုႏုဇင္လက္ေမာင္းကို တစ္ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္း႐ိုက္၏၊ ႏုႏုဇင္က မ၏ တင္ပါးေလးကိုျပန္ တြယ္သည္။သူမ တို႔ႏွစ္ဦး အေနအထိုင္ရင္းႏွီးလြန္းၾကသည္၊ စေတြ႕သည့္ေန႔ကလည္း စသလိုလိုေနာက္သလိုလိုႏွင့္ ႏုႏုဇင္က မ၏ႏို႔ကိုဆြဲလိမ္သည္ကိုေတြ႕ဖူးသည္၊ အတူတူေနစဥ္က လိင္တူ မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသလားမေျပာတတ္ .. သူအ ထင္ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည္။
အသင့္ရွိသည့္ အစားအေသာက္မ်ားျဖင့္ သူတို႔ေသာက္စားၾကသည္၊သူမတို႔ကေက်ာင္းတုန္းက အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေျပာၾကရင္းစကားလက္ဆုံက်သည္၊သူကေတာ့နားေထာင္သမားလုပ္ရင္း ေသာက္၏၊ခြက္ထဲကအရက္ကုန္လွ်င္ မက ငွဲ႔ထည့္ေပးသည္၊ မ မအားလွ်င္ ႏုႏုဇင္ကထည့္ေပးသည္၊ေထြလာသည္ႏွင့္ သူလည္းစကားဝိုင္းထဲသို႔၀င္ေျပာ၏၊ ႏုႏုဇင္က ပြင့္လင္းရဲတင္းလြန္းေသာ္လည္း ခင္ဖို႔ေကာင္းပါသည္၊စကားဝိုင္းက ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ႏွင့္ မပ်က္ ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူ႔အရက္ခြက္အတြင္းမွအရက္သည္လည္းမပ်က္တမ္းငွဲ႔ေပးၾကသည္၊သူတို႔လည္းေသာက္၏ ဝိုင္တစ္ကဒ္ ကုန္သည္အထိျဖစ္သည္၊ပုလင္းကိုလွန္းရႈိးလိုက္ေတာ့ သူတစ္ေယာက္တည္းျဖင့္တစ္၀က္က်ိဳးေနၿပီ၊မ်က္လုံးျပဴးသြား၏။ အ၀င္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္လွိမ့္တြယ္ေနေသာ္လည္း အမွန္ကသူအဲ့ေလာက္မေသာက္ႏိုင္၊ ထပ္ေသာက္လွ်င္ေဒါင္ခ်ာစိုင္း ေတာ့မည္၊ႏုႏုဇင္ကထပ္ငွဲ႔ေပးဖို႔ျပင္ေနေသးသည္၊သူလက္ကာျပလိုက္၏၊ “ေတာ္ဘီအစ္မ ကြၽန္ေနာ္မေသာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး´´သူ႔ႏုတ္ထြက္စကားတို႔ေလးေနသည္၊အရက္ရွိန္ကယဥ္ယဥ္ေလး ႏွင့္တစ္ရိတ္ရိတ္တက္လာၿပီးျဖစ္၏။
မက သေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္စြာၿပဳံးသည္။ႏုႏုဇင္က “ကဲကဲ ေမြးေန႔ရွင္ႀကီးေရ .. နင့္အသဲေလးကိုသိပ္မွရေတာ့မယ္ေနာ္ .. ငါတို႔အိပ္ရာကိုခ်ီပို႔ေပးေနရအုံးမယ္´´ ႏုႏုဇင္ေျပာတာဟုတ္သည္၊သူေတာ္ေတာ္မူးေနၿပီးျဖစ္သည္၊သူ႔ကိုထူေပးသည့္ မမ်က္ႏွာတို႔ ေ၀၀ါး၍ႏွစ္ကိုယ္ကြဲကြဲသြား သည္၊မ်က္မွန္ေၾကာင့္လားထင္မိ၍ ခြၽတ္ၿပီးၾကည့္ေတာ့လည္းပို၍သာမႈန္သြားသည္၊ ယခင္အတိုင္းဝါးဆဲပင္ျဖစ္၏၊ မကသူ႔ကိုတြဲ၍အိပ္ယာသို႔ပို႔ေပးသည္၊မူးေနသည့္တိုင္ သူေလာ့ခ္ကိုေသခ်ာစြာခ်ခဲ့၏၊အိပ္ယာသို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ မကို လွဲခ်လိုက္ၿပီးအနမ္းေတြေခြၽေတာ့သည္၊အမူးရွိန္ေၾကာင့္ထူအမ္းေနသည့္ သူ႔ႏုတ္ခမ္းမ်ားကို မကမြတ္သိပ္စြာျပန္လည္ တုန္႔ျပန္၏။
သူမလဲ စပိုင္အစြမ္းျဖင့္ အမ္းေနေလာက္၏၊ မ၏ တီရွပ္ပြပြကိုအေလာတႀကီးဆြဲခြၽတ္မိသည္၊သည္တစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ မ ကပန္းႏုေရာင္ဘရာေလး၀တ္ထားသည္၊သူ မ၏ထမီကိုလည္းေျဖေလွ်ာ့ကန္ခြၽတ္၍ သူ႔ရွပ္အက်ီႏွင့္ပုဆိုးကိုခြၽတ္ေပးသည္။သူတို႔ႏွစ္ဦးစလုံးတြင္ အတြင္းခံမ်ားသာ က်န္ေတာ့၏။ ကုတင္ေပၚပက္လက္ႀကီးလွန္ေနေသာသူ႔ကို မကပဲစ၍ပ်ိဳးပါသည္။ လည္ပင္းသားမ်ားအားနမ္းစုပ္၏ ေနာက္ ရင္အုပ္ သားမ်ားကိုလွ်ာေလးျဖင့္တို႔ကာတို႔ကာရက္သည္၊ ႏို႔သီးကိုငုံစုပ္သည္၊အနမ္းမ်ားက တျဖည္းျဖည္းဆင္းလာကာ ေနာက္ဆုံး အတြင္းခံေအာက္မွ႐ုန္းကန္ေနသည့္ သူ႔ညီေလးဆီသို႔ေရာက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုလွန္ခြၽတ္လိုက္ၿပီး ထိပ္တြင္ဆို႔တက္ေနသည့္အရည္က်ည္မ်ားပါး စပ္ျဖင့္ဦးစြာဆြဲစုပ္လိုက္သည္၊ ဖရႉး .. ခနဲ ျမည္ကာအရည္မ်ားအကုန္အစင္ မပါးစပ္ထဲပါသြား၏၊သူမႏုတ္ခမ္းေလးကိုလွ်ာျဖင့္သပ္လိုက္သည္။
“မ အရသာႀကိဳက္လား´´ သူ၏တိန္၀င္ေနသည့္ အေမးကို မကမေျဖဘဲ မ်က္ႏွာကိုေစ့ေစ့စိုက္ၾကည့္၍ ဖုံးေနသည့္အေရျပားကို ႏုတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္တြန္းထုတ္တိုက္ဆြဲကာ ငုံလိုက္သည္။သူေကာ့တက္သြား၏။ထို႔ေနာက္ ပါးစပ္မွျပန္ခြၽတ္၍ ထိပ္ ဖူးသားတစ္ဝိုက္အား ႏုတ္ခမ္းသားမ်ား ဟစိဟစိလုပ္ခါ ပြတ္ဆြသည္။ေမးေက်ာမ်ားေထာင္လာသည္အထိ ေကာင္းလာ ၏၊ ပါးျပင္းေထာင္လိုက္သည့္ ေႁမြေဟာက္တစ္ေကာင္ႏွယ္ ထိပ္သားနီနီႀကီး ကားထြက္လာေတာ့သည္။ ထိုစဥ္ .. အိမ္ေရွ႕ခန္းမွဖုန္းျမည္သံႏွင့္အတူ ႏုႏုဇင္၏ေျခသံၾကားလိုက္ရသည္။ က်န္ခဲ့သည့္မ၏ဟန္းဖုန္းမွ ဖုန္းလာျခင္း ျဖစ္မည္၊ သူ႔မ်က္မွန္လဲ အိမ္ေရွ႕တြင္က်န္ခဲ့သည္ကိုသတိရမိသည္။ “လဲ့ေရ .. မင္းဖုန္းလာတယ္ .. ကိုင္လိုက္ရမလား´´ “ေန ေန တို႔ကိုေပး ဒီခ်ိန္ႀကီးက်မွ ဘယ္ကဖုန္းလဲ .. ေဆး႐ုံကဆက္တာလားမသိဘူး´´ မ သူ႔ထိပ္ဖူးကိုပါးစပ္မွခြာ၍ ထသြားသည္။ဖုန္းကိုတံခါးအနည္းငယ္ဟ၍ ယူလိုက္၏၊ ေလသံနိမ့္ေလးျဖင့္ေျပာေနသည္။
တံခါးကိုခနတာ ဟလိုက္သည္ကိုပင္ သူ႔ဘက္ကိုေၾကာ္၍ၾကည့္လာသည့္ ႏုႏုဇင္၏မ်က္လုံးမ်ားလက္ခနဲျဖစ္သြားသည္ ကိုေတြ႕ျဖစ္ေအာင္ေတြ႕လိုက္ေသးသည္။ “မ .. ကြာ .. ဘယ္သူနဲ႔ေျပာ´´ မ၏ တိတ္တိတ္ေနရန္ လက္ညႇိဳးေလးႏုတ္ခမ္းတြင္ကပ္၍ ျပလိုက္သည့္အျပဳအမူေၾကာင့္သူ႔စကားတန္႔သြားသည္။ ထို႔ေနာက္ မက ဖုန္းကိုခ်၍သူ႔ႏွဖူးကိုနမ္းကာတိုးတိုးေလးေျပာသည္။ “ေဆး႐ုံကဆက္တာေမာင္ .. ေမြးလူနာအေရးႀကီးလို႔တဲ့ .. မ ခနသြားရမယ္ .. ေဆာရီးေနာ္ ..ျပန္ေလ်ာ္ေပးမယ္.. အိုေခ´´ “ဟာကြာ .. မကလဲ´´သူစိတ္ပ်က္စြာဆိုမိသည္။မက အ၀တ္အစားမ်ားကဗ်ာကသီလဲ၍“မျပန္လာခဲ့မယ္ .. ေနာ္ စိတ္မေကာက္ရဘူး .. ဘယ္သူကေမြးေန႔ရွင္လဲ´´ “အိုေခ အိုေခ .. ျမန္ျမန္ျပန္လာခဲ့ .. ေမာင္ကေစာင့္ေနမွာေနာ္ ´´ သူ႔ညီေလးကိုကိုင္ျပၿပီးေျပာေတာ့ မက ဖလိုင္းကစ္ ပုံေလးလုပ္ျပၿပီး ထြက္သြားသည္။ သူစိတ္ပ်က္ျခင္းႀကီးစြာက်န္ရစ္၏၊ မူးရီေဝသည့္အသိတို႔က ေနာက္က်ိတက္လာသည္၊မ်က္လုံးစင္းစင္းတို႔တစ္ခ်က္ေမွး သြား၏။
ဖင္၀မွစြတ္စိုေႏြးေထြးသည့္အထိအေတြ႕တစ္ခုေၾကာင့္ သူဖ်က္ခနဲလန္႔ႏိုးလာသည္၊သူ႔ခါးေအာက္တြင္ခြေခါင္းအုံးတစ္ခု ေရာက္ေန၏။ ခြေခါင္းအုံး၏ေထာက္ကန္ပင့္မထားမႈေၾကာင့္ ဒူးေထာင္ေပါင္ကားျဖင့္ ဖင္ကအနည္းငယ္ေမာ့ေနသည္။ထိုေမာ့ေနသည့္ ဖင္အား ၿဖဲ၍ လွ်ာဖ်ားခြၽန္ခြၽန္ျဖင့္စိန္ေျပနေျပ ကလိေနျခင္းျဖစ္သည္၊ေထာင္မတ္ေနေသးသည့္ သူ႔အတံအား လက္ျဖင့္ ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ဆုပ္နယ္ေနေသးသည္။ ေကာင္းလြန္းသည့္အေတြ႕ေၾကာင့္ သူမ်က္လုံးမ်ားျပန္လည္ေမွးစင္းထားမိသည္၊မ ထိုကဲ့သို႔တစ္ခါမွ်မလုပ္ေပးဖူးေခ်၊ ေဆး႐ုံမွျပန္လာၿပီး အေလ်ာ္ေပးေနျခင္းျဖစ္မည္။တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ လွ်ာျဖင့္အတင္းထိုးသြင္းေသးသည္။က်စ္ထားလိုက္ ရ၏၊ မဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္ဆိုးေနပါလိမ့္။ ဖင္၀အားလ်က္ေနရာမွ အစြမ္းကုန္ေထာင္မတ္လာသည့္ ထိပ္ဖူးကိုေျပာင္းစို႔သည္။ လက္ကလည္းအၿငိမ္မေန ဥႏွစ္လုံး ကိုညႇစ္၍ ဆြဲခါ၏။ထိပ္ဖူးကိုအားကုန္စုပ္ခါ အဆုံးအထိဆြဲကပ္ၿမိဳခ်လိုက္သည္၊သူမ်က္လုံးမ်ား ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္သြား သည္အထိ ဂြတ္သြား၏၊
“ေကာင္းလိုက္တာ မ ရယ္ … ဟာ .. ခင္ဗ်ား ..ႏုႏုဇင္´´ သူ႔ေခါင္းေမႊးမ်ားေထာင္သြားသကဲ့သို႔ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူ႔ ကို အ၀တ္အစားတစ္စြန္းတစ္စမွ်မပါသည္ ကိုယ္လုံးတီးျဖင့္ စိန္ေျပနေျပ မုတ္ရက္ေနသူမွာ ႏုႏုဇင္ျဖစ္သည္။ “မ ေကာင္းဘူးလားဟင္ .. အစ္မလုပ္ေပးတာမေကာင္းဘူးလား .. ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. မင္းမမ မလုပ္ေပးတာေတြ အစ္မ အကုန္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္´´ ညဳတုတုအသံျဖင့္ဆိုကာ ဥမ်ားကိုငုံစုပ္ျပန္သည္။ “အာ့ .. မေကာင္းဘူးအစ္မ .. မေကာင္းပါဘူး မ ျပန္လာလိမ့္မယ္ ျပသနာတက္လိမ့္မယ္´´ မေကာင္းဘူးဟုဆိုေသာ္ လည္း သူေကာ့ခံေနသည္ ၊လက္မ်ားျဖင့္ ခပ္ျပင္းျပင္းဂြင္းတိုက္ရင္း ႏုႏုဇင္ဆိုျပန္ေလ၏ “ျပသနာမတက္ေစရပါဘူးေမာင္ေလးရယ္ .. မင္းမမကမိုးလင္းမွျပန္လာမွာ .. မကိုတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ေကြၽးပါ ကြာ .. ေနာ္ ..မင္းကို ျမင္ကတည္းကစားခ်င္ေနတာ .. ေဟာ့ဒီမင္းဟာႀကီးကိုအစ္မအရမ္းဆာေနတာ .. အားရလိုက္ တာေကာင္ေလးရယ္ ထြားလိုက္တာ´´ ေျပာေျပာဆိုဆို တစ္ေခ်ာင္းလုံးငုံစုပ္ျပန္၏၊တစ္ဗြၽတ္ဗြၽတ္မည္ေအာင္ ပါးစပ္ထဲေဆာင့္ေဆာင့္သြင္းသည္။သူ႔ ရမက္တို႔ ဟုန္းခနဲႂကြတက္လာသည္။သူမ၏အျပဳအစုတို႔က ႐ုန္းထြက္ရခက္ေန၏၊ “ေတာ္ဘီဗ်ာ .. ကြၽန္ေနာ္ျပန္ေတာ့မယ္ .. မကိုသစာမေဖာက္ႏိုင္ဘူး .. မကိုဘဲခ်စ္တာ´´ ႏုႏုဇင္ ဗ်ဴဟာေျပာင္းလိုက္သည္၊အစုတ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူ႔အေပၚ ၆၉ ပုံစံတက္ခြလိုက္ကာ ဖင္ႀကီးကိုရမ္းျပ၏။
“ဒီမွာၾကည့္စမ္း မင္းခိုးခိုးၾကည့္ေနတဲ့ အစ္မရဲ႕ဖင္ႀကီးေလ ႀကိဳက္ရဲ႕လား .. ေက်းဇူးျပဳၿပီးလိုးေပးပါကြာ .. မင္းတို႔ဟို ေန႔ကလုပ္ ေနတာခိုးၾကည့္ပီး အစ္မတအားဆာေနလို႔ပါ .. မင္းတို႔ကိုခိုးၾကည့္ရင္း အစ္မတစ္အားယားလာလို႔ ဖင္ထဲ ကိုလက္သုံးေခ်ာင္းပူးၿပီးထည့္ထားရတယ္ မင္းသိရဲ႕လား တစ္အားယားေနလို႔ပါကြာ ဖင္မခ်ခ်င္ဘူးလား .. ဖင္ခံမယ္ ေလ .. အစ္မဖင္ၾကပ္ၾကပ္ေလးကို ခ်ေပးပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္´´ ႏုႏုဇင္၏အေျပာအဆိုမ်ားက ပတ္စက္လြန္းသည္၊အရွက္ကင္းမဲ့လွသည္ဟု ခံစားရေသာ္လည္း ပက္ပက္စက္စက္ ေျပာ တာ ႀကီးကိုက စိတ္တို႔ကိုထႂကြလာေစသည္။ ကဲ .. ဘယ္ေယာက္်ားသား႐ုန္းထြက္ႏိုင္မွာလဲ၊ ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဳးကိုသူဘယ္လိုမွ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ သူ႔မ်က္ႏွာနား တြင္ရမ္းေနသည့္ ဖင္သားေဖြးေဖြး ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ခံခ်င္လြန္းလွပါသည္ဆိုေသာ ဖင္ဝေလးကိုကိုင္ၾကည့္မိသည္ စူ၍က်စ္ ေန၏၊ ေကာ့ထေနသည့္ တင္ပါးလွလွႀကီးမ်ားအား စုံကိုင္၍ ထိုအ၀က်ပ္က်ပ္ဖင္ေလးကိုခ်ခ်င္စိတ္မ်ား ဟုန္းဟုန္းထလာ ေတာ့သည္။
“ကဲဗ်ာ .. ဒါဆိုျမန္ျမန္လုပ္ၾကရေအာင္ေနာ္ မ ျပန္လာလိမ့္မယ္´´ႏုႏုဇင္ေပ်ာ္သြား၏ သူ႔ဗ်ဴဟာေအာင္ျမင္သြားၿပီ မ်က္ ႏွာဘက္ျပန္လွည့္လာ၍ ႏုတ္ခမ္းမ်ားကိုအငမ္းမရနမ္းစုတ္ေတာ့၏ ။ “ျမန္ျမန္ေတာ့မလုပ္ပါရေစနဲ႔ကြာ မင္းဟာႀကီးရဲ႕အရသာကိုတစ္ျဝကီးခံစားလိုက္ခ်င္လို႔ပါ.. မင္းမမ မသိေစရပါဘူး ကတိေပးတယ္ .. မင္းမ်က္ႏွာေပၚတက္ခြမယ္ေနာ္ ကန္ေတာ့ ဖင္ခံလို႔ေကာင္းေအာင္ အစ္မကိုထ႐ြလာတဲ့အထိ စြေပး ေနာ္ ေရာ့အင့္ စို႔´´ ဟုဆိုကာ သူ႔မ်က္ႏွာေပၚတက္ခြ၍ သူ႔အဂါဇတ္ကိုအတင္းခြံေတာ့သည္၊ ႏွာေခါင္းႏွင့္ပါးစပ္ေနရာကိုအတင္းကပ္ဖိထား၏ သူမ၏ဖင္သားႀကီးႏွစ္ခုၾကားတြင္မ်က္ႏွာျမဳတ္သြားသည္။သူအသည္းယားစြာ အစိေနရာအား အားရပါးရစုပ္မိသည္၊ ဒါကိုသူမက ေကာ့ေကာ့ထိုး၍ပြတ္တင္၏၊ မ်က္ႏွာကိုေကာင္းေကာင္းအပြတ္ခံေနရသည္။ လွ်ာကိုတစ္ဆုံးထုတ္၍ အေခါင္းထဲေမႊေပးခ်ိန္တြင္ သူက ေမႊ႕ေမႊ႕ေဆာင့္သည္။
“ရႉး … အား .. ေကာင္းလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. အစ္မေသခ်ာေဆးထားတယ္ေနာ္ .. မ႐ြံနဲ႔ ..ဖင္ခံခ်င္လြန္းလို႔ ၀မ္း ပါခ်ဴထားတယ္ .. ရက္ရက္ အားးး…အို႔ဂြတ္ ေမာင္ေလးရယ္ တစ္ကိုယ္လုံးတစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔တက္လာဘီ အာ့.. အီး´´ ဖင္ကိုေကာက္ခါ မ်က္ႏွာကိုအားရပါးရေဆာင့္ရင္း ေအာ္ညင္း၏၊ သူ႔အသံၾကားရေလ မာန္ပိုတက္ေလျဖစ္သည္။ “အိုေခ အိုေခ အစ္မ တစ္အားထလာဘီ မင္းကိုျပန္ဆြေပးမယ္ေနာ္ ထိပ္ႀကီးၿပဲလန္ေနေအာင္ ထြားလာမွ ခံလို႔ေကာင္း တာကြ သိလား´´ သူ႔အတံကိုမုတ္ျပန္၏၊ တံေတြးမ်ားလည္းေထြးခ်သည္။သူမတံေတြးမ်ားျဖင့္ ေျပာင္လက္ခါ အေက်ာမ်ားၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလာ ေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ကုတင္စြန္းတြင္ ဖင္ကိုေထာင္ကုန္းလိုက္ၿပီး“ကဲလာ .. ေမာင္ေလး .. စိတ္ရွိသေလာက္သာခ်ေတာ့ .. အစ္မ ခံႏိုင္တယ္ ´´ ဟုဆိုသည္။သူက ဒီေလာက္ရွိတဲ့ဟာမ ဖင္ကြဲေအာင္ေဆာ္မယ္ဟုစိတ္ေတးကာ ကုတင္ေအာက္ဆင္းၿပီး သူ႔ဖင္နားသို႔ကပ္လိုက္သည္။ ႂကြ႐ြ၍ အရည္မ်ားယိုစီးက်ေနသည့္ အဂါေဖာင္းေဖာင္းႀကီးအထက္မွစူပြႁပြဳဖစ္ေနေသာဖင္၀ကိုၿဖဲ၍ တံေတြးမ်ားမ်ားေထြး ထည့္လိုက္သည္“အို႔ ခြၽဲလိုက္တာေမာင္ေလးရယ္ .. စစခ်င္းေျဖးေျဖးသြင္းေနာ္ ..၀င္သြားမွစိတ္ႀကိဳက္လုပ္´´ ဖင္ကားကားႀကီးကိုေထာင္ရမ္းလ်က္သူ႔အားဆရာလုပ္ေနေသး၏၊ဖင္၀ကို ထိပ္ဖူးျဖင့္ခပ္ဆပ္ဆပ္လးႏွစ္ခ်က္႐ိုက္လိုက္ ၿပီးမွေတ့လိုက္သည္၊
ေႏြးေထြးသည့္ထိပ္ဖူး၏အေတ့ခံလိုက္ရသည့္အတြက္ ႏုႏုဇင္အိပ္ရာခင္းစတို႔ကိုဆြဲကိုင္လိုက္၏၊ ဖိသြင္းလိုက္သည္။သူမဖင္၀ကိုတင္းခံမထားဘဲ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ျဖင့္ႀကိဳဆိုေသာေၾကာင့္ထိပ္ဖူးျမဳပ္သြား၏ တင္းၾကပ္စြာ စီးေႏွာင္သည့္ ဖင္အေတြ႕ကိုခံစားလိုက္ရသည္၊ေကာင္းလိုက္သည့္ျဖစ္ခ်င္း ၊သူအားရစြာထပ္မံ၍ဖိသြင္းသည္၊ဒီတစ္ခါ မရပ္ေတာ့၊စည္းက်ပ္သည့္ဖင္ထဲသို႔ တံေတြးမ်ား၏အကူအညီေၾကာင့္တစ္ရစ္ရစ္ျဖင့္ တစ္ေခ်ာင္းလုံး၀င္သြားသည္။ ႏုႏုဇင္ “အာ့ .. ဟား …´´ဟုအသံရွည္ဆြဲညည္းညဴကာ ေကာ့ထြက္သြားသည္၊ဖင္ခံရသည္ကိုေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ပုံရ၏။ တစ္၀က္ခန္႔ျပန္ဆြဲထုပ္ၿပီး သုံးေလးခါ အသြင္းအထုပ္လုပ္သည္၊ ၾကပ္ထုပ္ထုပ္ႀကီးျဖင့္စီးလွသည္။သူအားရစြာဖင္သား တစ္ျခမ္းအား လက္ဝါးျဖင့္ တစ္ျဖန္းျဖန္းေနေအာင္႐ိုက္လိုက္သည္။
“အာ့ အာ့ ရွီး …. ေကာင္းတာ့ ေမာင္ေလးရယ္ မင္းလုပ္တတ္သားပဲ´´ ႏုႏုဇင္အံႀကိပ္သံႀကီးျဖင့္ေထာပနာျပဳသည္၊ ဖင္႐ိုက္လိုက္သည့္အတြက္ စအို၀ ရႈံရႈံသြားမႈက တစ္ေခ်ာင္းလုံးကိုဆြဲဆြဲ ညစ္ေစသည္၊သူမေနႏိုင္ေတာ့ ဖင္သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းတုန္ခါရမ္းသြားသည္အထိ အားရေအာင္ေဆာင့္ေတာ့သည္၊ ႏုႏုဇင္ ကလည္း သူမဖင္အား တစ္လၾကမ္းခ်ေနသည္ကို နာက်င္ပုံမေပၚ အားရႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ေအာ္ညည္းေနေတာ့သည္။ အခ်က္၂၀ခန္႔ေဆာင့္အၿပီး ႏုႏုဇင္က သူ႔ထိပ္ဖူးအားခြၽတ္၍ သူ႔အားလွဲအိပ္ေစသည္။ၿပီးမွ သူ႔မ်က္ႏွာဘက္သို႔ဖင္ေပး၍ ႏွစ္ေျမာင္းၾကားရွိ ေရွ႕အဂါႏွင့္ေတ့ကာထိုင္ခ်လိုက္၏၊ ဖင္ႀကီးကိုေကာ့ေကာ့ေစာင့္ေတာ့သည္။ အာတာတာျဖစ္ေနသည့္ ဖင္၀ထဲသို႔သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားထိုးသြင္းေစ၏၊အရသာအစုံ ျဖင့္ဇိန္ခံသည့္မိန္းမဟုမွတ္ခ်က္ျပဳမိသည္။ ထို႔ေနာက္ ထိပ္ဖူးကိုဖင္၀သို႔ျပန္သြင္းကာ ေစာင့္ျပန္သည္၊တင္းၾကပ္ျပည့္သိပ္လြန္းသည့္ ဖင္ျဖင့္ အားပါပါေစာင့္သည့္အ တြက္ တစ္ေခ်ာင္းလုံးထူပူတက္လာသည္အထိေကာင္းလွသည္။ဖင္၀ကိုႀကိပ္ထိုင္၍ စေကာဝိုင္းေပးေနေသးသျဖင့္ ထိပ္ ဖူးကသူမ၏ဖင္ထဲတြင္ ပတ္ေမႊ႕ေန၏။
ဒါကို သူမက အေစ့ပြတ္၍ ဇိမ္ခံသည္။ေနာက္ဆုံးေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္၍ ဖင္ျဖင့္ အားရပါးရေဆာင့္ေလေသာအခါ တင္းကားလွပလွေသာ အိုးႀကီး၏ တုန္ခါေဆာင့္ခ်ရမ္းခါေနသည့္ အျမင္အာ႐ုံ ၊ ဖင္ သားႀကီးႏွစ္ျခမ္းျဗန္းျဗန္းျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ခ်ေနသည့္အတြက္ ဆီးဆပ္ႏွင့္႐ိုက္ခတ္မိသည့္ အသံမ်ား သူမ၏အားရ စြာ ေအာ္ညည္းသံမ်ား စသည့္ အၾကားအာ႐ုံ စီးၾကပ္သည့္ဖင္၏ ဆြဲဆုပ္အားျဖင့္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ေဆာင့္ခ်သည့္ အထိအ ေတြ႕အာ႐ုံတို႔ေၾကာင့္ သူထြန္႔ထြန္႔လူးလာသည္၊ဒါကိုသိေသာ ႏုႏုဇင္က ဖင္၀မွအတင္းခြၽတ္၍ ကုတင္ေျခရင္းတြင္ဒူး ေထာက္ထိုက္ကာ “ၿပီးေတာ့မယ္မွတ္လား လာ ဒီကိုလာ အစ္မမ်က္ႏွာေပၚပန္းခ်လိုက္ အစ္မႏို႔ေတြေပၚပန္းခ်လိုက္ မင္းဟာႀကီးက အရည္ေတြပန္းထြက္လာတာကိုၾကည့္ခ်င္လို႔ အားရေအာင္ၾကည့္ခ်င္လို႔ ´´ သူဆြဲမခြၽတ္လွ်င္ၿပီးေတာ့မည္မို႔ ခနေအာင္ၿပီး ဒူးေထာက္ထိုင္ကာႏုတ္မတတြတ္တြတ္ပူဆာေနသည့္ သူမ မ်က္ႏွာႏွင့္ ႏို႔အုံေဖြးေဖြးႀကီးႏွစ္လုံးေပၚသို႔ ဂြင္းထုကာ ေအာင့္အီးထားသမွ် လက္က်န္မရွိေအာင္ တစ္ဗ်စ္ဗ်စ္ျဖင့္ပန္းခ်လိုက္ေတာ့ သည္။
“ေမာင္ ….´´ မ၏အသံျဖစ္သည္။သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးေလဟာနယ္ထဲေရာက္သြားသလိုခံစားလိုက္ရ၏၊ “ေစာက္ရွက္မရွိၾကဘူး …´´ မ မ်က္ႏွာကိုလက္ျဖင့္အုပ္ခါေအာ္လိုက္သည္။ သူတို႔ႏွစ္၏ပုံစံကလည္းၾကည့္အုံး ေခြၽးမ်ား႐ႊဲနစ္ေနသည့္ အ၀တ္မပါကိုယ္လုံးတီးမ်ားျဖင့္ တစ္ေယာက္၏မ်က္ႏွာေပၚသို႔ တစ္ေယာက္က သုတ္ရည္မ်ားပန္းထုတ္ေနသည့္အခ်ိန္ တန္းမိျခင္းျဖစ္၏၊ မ အသားတို႔တစ္ဇက္ဇက္တုံေနသည္၊မ်က္ရည္မ်ားျမင္မေကာင္းေအာင္က်ေန၏၊အသံကားမထြက္ေတာ့။ သူ႔လည္း ရွင္း ျပခ်င္သည္ ပါးစပ္ထဲအာေစးထည့္ထားသလို ဘာအသံမွထြက္မလာေတာ့။ႏုႏုဇင္တစ္ဦးသာအသံထြက္လာသည္။ “သူငယ္ခ်င္း .. တို႔ကိုခြင့္လႊတ္ပါကြာ .. မင္းေကာင္ေလးကိုျမဴဆြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး .. သူအတင္းလာေတာင္းေနလို႔ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ေကြၽးမိတာပါကြာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ ဒို႔စိတ္အလိုမလိုက္သင့္ဘူး ဒို႔ကိုခြင့္မ လႊတ္ပါနဲ႔ေနာ္ ´´ သူပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္နားေထာင္ေနမိသည္၊မိန္းမမ်ား၏ နာမည္ႀကီး မာယာ ဆိုသည္ကို အခုမွရွင္းရွင္ႀကီးျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသည္၊ဆြံအေနသည္၊ဘာမွေျပာ၍မထြက္ေတာ့၊ႀကိဳးစား၍ေျပာၾကည့္သည္၊
“မ .. မဟုတ္ဘူး .. သူေျပာတာမဟုတ္ဘူး .. ေမာင္ရွင္းျပပါရေစ´´ “ေတာ္ဘီ ကိုေနမ်ိဳး ရွင္ဘာမွမေျပာနဲ႔ေတာ့ .. အားလုံးၿပီးသြားဘီ .. ကြၽန္မရဲစခန္းကိုဖုန္းမဆက္မိခင္ အျမန္ျပန္ေတာ့ ရွင့္ကိုမုဒိန္းမႈနဲ႔ တရားစြဲမိေတာ့မယ္ .. အျမန္သြား ….´´ မနားႏွစ္ဖက္ကိုပိတ္ခါ ေအာ္ေတာ့သည္၊သူ အ၀တ္မ်ားဆြဲယူ၀တ္ဆင္ကာ အျမန္ဆုံးဆင္းလာခဲ့ရေတာ့၏ ထိုညကကမာၻ ပ်က္သည္ထက္ဆိုးခဲ့သည္ပဲ ..။ ေမ့ေပ်ာက္ရန္မလြယ္ကူေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္ခန္႔ေမ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားခဲ့သည့္ အျဖစ္ဆိုးတို႔က ရင္ဘတ္အတြင္း၌ စူးရွေအာင့္သက္ေသာေဝဒနာကိုျဖစ္ေပၚေစသည္။ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္ေလာက္သည္အထိ မျပင္းထန္ေစကာမူ ေနရာရွာကု သရန္ခက္ခဲသည့္ နာက်င္မႈေဝဒနာက ခံစားရခက္လွသည္။ သူစားပြဲတြင္ထိုင္၍ မႈိင္ေနသည္မွာအေတာ္ၾကာသြားသည္၊ သူ၏အတြင္းက်ိတ္ျပည္တည္ေနခဲ့ေသာ ဒါဏ္ရာအား ႏုႏုဇင္ က အပ္ေသးေသးေလးျဖင့္ထြင္းသြားျပန္ေလၿပီ။ ယင္းအျဖစ္အပ်က္မ်ားၿပီးဆုံးၿခဲ့့ပီးေနာက္ မည္သို႔မွ် ဆက္သြယ္မႈမွန္သမွ်အား ေျခရာေဖ်ာက္သြားခဲ့သည့္ မကို သူ ေနာက္ထပ္မဆက္သြယ္ ေတာ့ပါ၊
ရွင္းျပလွ်င္လည္း သူမ၏ေရွ႕ေမွာက္တြင္ပက္ပင္းမိခဲ့သည့္ ေဖာက္ျပန္မႈတစ္ခုအား ဘယ္မိန္းခေလးမွ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္သည္ကိုသူသိ၍ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ .. ႏုႏုဇင္ေျပာခဲ့သည့္ မင္းမမရဲ႕စနက္မကင္းဘူးဆိုသည္ကိုေတာ့စိတ္၀င္စားမိသည္၊ အားလုံးကိုႏုႏုဇင္ကဖန္ တီးခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ေတာင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကစဥ္းစားစရာျဖစ္သည္၊ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္သူမလုပ္ခဲ့လည္း၊ ႏုႏုဇင္ကဲ့သို႔ ျပည့္စုံသည့္မိန္းမတစ္ေယာက္အဖို႔ ဆာေလာင္မႈအားေျဖေဖ်ာက္ေပးႏိုင္မည့္ေယာက္်ားမရွားပါ။ သူ႔အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္း၏ ရည္းစားကိုမွဘာလို႔ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့လဲ၊သူ႔လိုမိန္းမတစ္ေယာက္အတြက္ သည္ေလာက္အရွက္မဲ့ သည့္လုပ္ရပ္ကိုလုပ္မည္မဟုတ္ .. ။စဥ္းစားစရာျဖစ္၏၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ညေန႐ုံးဆင္းခ်ိန္တြင္ ႏုႏုဇင္ႏွင့္စကားေျပာၾကည့္ရန္ သူဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ႐ုံးကိုဆင္းေနက်အခ်ိန္ထက္ အနည္းငယ္ေစာ၍ဆင္းမိသည္၊
ကားဂိတ္အနီးရွိႏုႏုဇင္ေျပာေသာေဆးခန္းသို႔ေရာက္ေတာ့ လူနာမ်ားရွိေနသည္ ၊ ေဒါက္တာႏုႏုဇင္ ဟူေသာဆိုင္းဘုတ္ေလးကိုဖတ္မိသည္၊ သူ႔ဂုဏ္ျဒပ္ကိုအားနာမိသည္၊ သည္လိုေနရာမ်ိဳးမွာဘယ္လိုေမးမလဲ၊ သူကေရာဘယ္လိုေျပာထြက္မလဲ၊သူလွည့္ျပန္ရန္ ျပင္လိုက္သည္။ “အစ္ကို .. ေဒါက္တာက ခနေလးေစာင့္ေနေပးပါတဲ့ .. ေျပာခိုင္းလို႔´´ သူနာျပဳဆရာမေလး တစ္ေယာက္လာေျပာသည္၊သူေဆးခန္းအတြင္း၀င္ထိုင္လိုက္၏၊ လူနာမ်ားကိုစမ္းသပ္ကုသေပးေန သည့္ ေဒါက္တာမ ေခ်ာေခ်ာေလးတစ္ေယာက္ကိုျမင္မိသည္။ က်င္နာတတ္ေသာ စာနာတတ္ေသာ ႏုညံံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အၿပဳံးေလးမ်ားက လူနာမ်ား၏ေဝဒနာတစ္၀က္အား သက္သာေစေလာက္သည္။ ထိုေန႔ညက သူ႔အား အရွက္ကင္းမဲ့စြာေတာင္းဆိုခဲ့ေသာ၊ အားရပါးရ ေအာ္ဟစ္အရသာခံခဲ့ေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟု ေျပာလွ်င္ ဘယ္သူယုံႏိုင္မလဲ။ ႏုႏုဇင္က သူ႔အားၿပဳံးျပၿပီး ခနေစာင့္ေနေပးေစလိုေသာသေဘာျဖင့္ လက္ျပသည္။သူေခါင္းဆက္ျပလိုက္၏၊လူနာကုန္ သည္အထိေစာင့္ေပးေနလိုက္သည္၊သူကသိခ်င္ေသာသူေလ ေစာင့္ရမည္ေပါ့၊ လူနာမ်ားကုန္ေတာ့ သူနာျပဳဆရာမေလး ျခင္းေတာင္းဆြဲ၍ျပန္သြားသည္၊ ႏုႏုဇင္ကေဘစင္တြင္လက္ေဆးေက်ာ၍သူ႔ ဘက္ေလ်ာက္လာ၏၊
“ေစာင့္ရတာပ်င္းသြားဘီလား ေမာင္ေလး ..ေဆာရီးေနာ္ .. အစ္မ မင္းလာလိမ့္မယ္လို႔ထင္မထားဘူး´´ “ရပါတယ္ .. ဒါအစ္မအလုပ္ခ်ိန္ပဲ .. ေစာင့္ရမွာေပါ့ ကြၽန္ေနာ္က ဘယ္အခ်ိန္ပဲျဖစ္ျဖစ္ မူးေနရင္ေတာင္ အားနာတတ္ ပါတယ္´´ ႏုႏုဇင္မ်က္ႏွာကြက္ခနဲပ်က္သြားသည္၊ မ်က္၀န္းတို႔တြင္စိတ္မေကာင္းျခင္းအေငြ႕အသက္မ်ားတစ္ပုံတစ္ပင္ေတြ႕လိုက္ ရ၏၊ “မင္း အစ္မကို သိပ္မုန္းေနမယ္ဆိုတာ အစ္မနားလည္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္းနားလည္ပါတယ္ .. ဒါေပ ..´´ သူလက္ကာျပလိုက္၍သူမစကားတို႔တန္႔သြားသည္။ “ကြၽန္ေနာ္လာတာ .. ဘယ္သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကိုမွသိခ်င္လို႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး .. အစ္မေျပာတဲ့ မင္းမမရဲ႕စနက္မ ကင္းဘူးဆိုတာကိုမရွင္းလို႔ျပန္လာေမးတာ ..´´ ႏုႏုဇင္ သက္ပ်င္းတစ္ခ်က္ခ်သည္၊သူ႔ေရွ႕ရွိခုံတြင္ထိုင္လိုက္၏။
“ဟုတ္ပီေလ .. အစ္မရွင္းျပပါ့မယ္ .. အစ္မေျပာတာေတြကို ယံုံရမယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး ..မင္းသေဘာပါ .. မင္းသိသင့္ တယ္ထင္လို႔ .. မင္းခံစားေနရတဲ့ေရာဂါကို မင္းသိေအာင္ အမ်ိဳးအစားေျပာျပယုံပါပဲ .. မင္းယုံယုံ မယုံယုံ ဒါတစ္ကယ္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ ´´ သူမ၏စကားကို ၾကားမျဖတ္ပဲနားေထာင္ရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္၊ လွည့္ဖ်ားမႈအား ၿငိမ္၍နားေထာင္ျခင္းျဖင့္ အနက္ ေကာက္၍ရႏိုင္ပါ၏၊ “ မင္းမမနဲ႔ တို႔ ကေဆးေက်ာင္းကတည္းက တူတူေနခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာမင္းသိၿပီးသားပါ၊ တို႔ႏွစ္ေယာက္ကသိပ္ခ်စ္ တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္လည္းအရမ္းပြင့္လင္းၾကတယ္ တစ္ေယာက္ရဲ႕လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ ေယာက္ကအၿမဲျဖည့္ဆည္းေပးတယ္ ဘယ္ကိစမဆိုေပါ့ .. မင္းသေဘာေပါက္လား´´ သူေခါင္းညိမ့္ျပလိုက္သည္။သူထင္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေပါ့။
“မင္းနဲ႔ စေတြ႕တုန္းက ရန္ကုန္ကိုတစ္ျခားကိစနဲ႔လာခဲ့တာမဟုတ္ဘူး သူအကူအညီေတာင္းလို႔လာခဲ့တာ .. မင္းကို သူ႔ဘ၀ထဲက ဖယ္ထုတ္ေပးဖို႔တဲ့ ´´ နားထဲမိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သကဲ့သို႔အ၀င္ဆိုးသြားသည္၊ သူညင္းဖို႔ျပင္လိုက္ေသာ္လည္းအမူအရာကိုခ်က္ခ်င္းျပန္ထိန္းလိုက္၏ လုံး၀မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ဟူသည့္စကားတို႔သာ သူ႔ရင္ဘက္ထဲတြင္ ေဘာင္ဘင္ခတ္သြား၏၊ “မင္းအတြက္ယုံရခက္မွန္း အစ္မသိပါတယ္ .. ဒါပထမဦးဆုံးအႀကိမ္မဟုတ္ပါဘူး .. အဲ့လိုအကူအညီမ်ိဳးကို သူ႔ဆီမွာ လည္း အစ္မေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္၊အဲ့ဒီတုန္းကလည္း သူဒီလိုနည္းနဲ႔ကူညီေပးခဲ့ဖူးတယ္ဆိုရင္မင္း သိပ္အံ့ၾသသြားမလား´´ ကမာၻေျမႀကီးႏွင့္သူကိုယ္တိုင္ ၿငိမ္သက္ေနပါလွ်က္ ရင္ဘတ္ထဲတြင္ေတာ္လွဲသံမ်ားျမည္ဟီးကြဲအက္ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားပန္း ထြက္သကဲ့သို႔ ခံစားေနရသည္၊ တစ္ကယ္ပဲလားမရယ္ ေမာင္ဘယ္လိုယုံရမွာလည္း ႏုႏုဇင္လီဇယ္ၿပီးေျပာေနျခင္းမ ဟုတ္သည္ကို အသိစိတ္က ခံစား၍ရေနပါလွ်က္ မသိစိတ္ကလက္ခံရန္ခက္ခဲေနသည္။ “မင္းယုံေအာင္ သက္ေသျပႏိုင္ဖို႔ ခိုင္လုံတဲ့အေထာက္အထားေတြ အစ္မဆီမွာရွိေပမယ့္လဲ အေစာကေျပာခဲ့သလို မင္း ယုံဖို႔ မယုံဖို႔ထက္ တစ္ကယ့္ျဖစ္စဥ္ကိုမင္းသိသြားရင္ ခံစားရတဲ့ေဝဒနာေတြ တစ္၀က္ေလာက္သက္သာမယ္ယုံၾကည္ လို႔ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုဖြင့္ေျပာခဲ့တာပါ၊
လဲ့ဆီမွာတစ္ခ်ိန္ကတင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အေႂကြးေၾကာင့္ အစ္မကူညီခဲ့ေပမယ့္လည္း ဒီေန႔အထိ အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြ ေတြးမိတိုင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္ .. ဒါတစ္ကယ္ပါ´´ သူလက္ခံစျပဳလာပါသည္၊သူ႔ကို ျမန္ဆန္စြာအဆက္အသြယ္ျဖတ္၍ သူမတို႔ၿမိဳ႕ရွိ သူေဌးတစ္ေယာက္ႏွင့္ လက္ထက္ သြားခဲ့ေသာ မ၏ပ်က္သားမႈကို ထိုစဥ္ကအံ့ၾသမိခဲ့သမွ် ယခုေကာင္းေကာင္းႀကီးသေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ဒီယုန္ျမင္လို႔ ဒီၿခဳံထြင္ခဲ့သည္ေပါ့ ေဒါက္တာလဲ့လဲ့ျဖဴ။ “တစ္ခုပဲေမတၱာရပ္ခံခ်င္တာပါ .. ဒီအေၾကာင္းေတြသိလိုက္ရလို႔ .. အိမ္ေထာင္က်ၿပီးတည္ၿငိမ္ေနတဲ့ လဲ့ဘဝေလးကို ေတာ့မဖ်က္ဆီးေစခ်င္ဘူး .. ျဖစ္သမွ်အားလုံး အစ္မကသာအဓိကတရားခံျဖစ္တာမို႔ မင္းမေက်နပ္ရင္ အစ္မကို ႀကိဳက္ သလိုစီမံႏိုင္ပါတယ္ .. မင္းရဲ႕လက္စားေခ်မႈကိုခံယူဖို႔အသင့္ပါပဲ´´ သူၿပဳံးမိသည္၊ပူေဆြးေသာကတို႔ျဖင့္အေရာင္ေျပာင္းလ်က္ရွိသည့္မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးတြင္ ႏုတ္ခမ္းတစ္ခုသာ ထိုအၿပဳံးကိုသ႐ုပ္ ေဖာ္ႏိုင္ေလ၏။
“စိတ္ခ်ပါ အစ္မ .. ကြၽန္ေနာ္က စာနာတတ္တဲ့လူသားတစ္ေယာက္ပါ .. ၿပီးေတာ့ မကိုလည္း တစ္ကယ္ခ်စ္ခဲ့တာပါ ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ခ်စ္သူဆီကဘာေတြကိုေတာ့ရ ရမယ္ဆိုတဲ့ ရယူပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့စိတ္မရွိဘဲ ခ်စ္သူအတြက္အၿမဲ ဦးစားေပးတတ္တဲ့ စိတ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာပါ ၊ ဇာတ္သိမ္းခန္းမွာ ေပါင္းျခင္းကြဲျခင္းဟာခ်စ္ျခင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး .. ကံကလုပ္တာ ပါ .. ကြၽန္ေနာ္နဲ႔ပါတ္သက္လို႔ မဆီမွာ တဒဂၤစိတ္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈရသြားတယ္ဆိုရင္လဲ ေက်နပ္ပါတယ္ .. သူမလိုအပ္ေတာ့ တဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးျဖစ္ေနရတာထက္စာရင္အမ်ားႀကီးေကာင္းပါတယ္ .. မဟုတ္ဘူးလား´´ မႀကဳံစဖူး မာယာကင္းေနသည့္ ႏုႏုဇင္၏မ်က္၀န္းညႇိဳ႕ညိဳ႕မွ မ်က္ရည္စတစ္ခ်ိဳ႕တို႔ကိုေတြ႕ျမင္လိုက္ရသည္။
“နားလည္ေပးတဲ့ ေမာင္ေလးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္ .. အသက္ငယ္ေပမယ့္ မင္းလို စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ေစာ္ကားမိတဲ့အတြက္ ေနာင္တရမိပါတယ္ .. အဲဒီအျပစ္က မတစ္ဘ၀လုံး အမဲစက္ ထင္ေနေတာ့မွာပါကြယ္ .. ´´ “ရပါတယ္အစ္မ ဒီလိုမ်ိဳး ေျပာျပတဲ့အစ္မကို ကြၽန္ေနာ္ကေက်းဇူးတင္ရမွာပါ အစ္မေျပာသလိုပဲ ေဝဒနာတစ္၀က္ ေလာက္သက္သာသြားသလိုခံစားရပါတယ္ .. ကြၽန္ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါအုံးေနာ္ ´´ မ်က္ရည္မ်ားကို လက္ကိုင္ပုဝါအနားစြန္းႏွင့္သုတ္ေနေသာ ႏုႏုဇင္ကိုႏုတ္ဆက္ရင္း ေက်ာခိုင္းထြက္ခဲ့သည္၊ သူ၏အျပန္လမ္းတြင္ ပူေဆြးေသာကတို႔ကပ္ပါမလာသည္ကိုေတာ့ သတိထားမိသည္၊ ၀မ္းနည္းေနာင္တတို႔အားႏုႏုဇင္ ထံသို႔ အၿပီးအပိုင္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ျခင္းျဖင့္ လက္စားေခ်ခဲ့မိ၏။
ၿမိဳ႕ျပေန ဆိုရွယ္က်ေသာလူကုံတန္အခ်ိဳ႕၏ လိင္မႈအသားေပးစိတ္ဆႏၵေျဖမႈ အက်င့္စ႐ိုက္အား႐ြံမုန္းမိသည္ … တစ္ကယ္ဆို .. လူသားမ်ားသည္ မဆုံးႏိုင္ေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားေနာက္သို႔လိုက္ရင္း ေလာကလမ္းကိုေလွ်ာက္လွမ္းေန ၾကသူမ်ားသာျဖစ္၏၊ လိုအင္ဆႏၵေနာက္လိုက္ရင္း လမ္းေပ်ာက္သူကေပ်ာက္၊ ေမွာက္လဲသူကလ၊ဲ အား အင္ကုန္ခမ္း အေမာစို႔၍ ဒူးေထာက္အရႈံးေပးသူကေပးျဖင့္ အလိုဆႏၵအမိုက္ေမွာင္၏ လွည့္စားရက္စက္ မႈကို နည္းမ်ိဳးစုံ ခံစားေနရပါ သည္၊ပူေလာင္လြန္းလွသည့္ေဝဒနာအား သက္သာစိမ့္ေသာငွာ ေတြ႕ရာျမင္ရာေရအိုင္တို႔တြင္ စိမ္ႏွစ္၍ ျမဴးထူး ေပ်ာ္ပါး ေဆာ့ကစားခဲ့ေသာ္ “ေရျမႇဳပ္၊ ေရပြက္၊ လႈိင္းၾကပ္ခြပ္´´ မ်ားျဖစ္ေပၚလာပါ၏ .. ယင္းခနတာအခိုက္အတန္႔သည္ ထိုထိုလူသားအတြက္ တစ္ခနတာ ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း .. ေရပြက္ကေလးတြက္ ဘ၀တစ္သက္စာျဖစ္သည္ကိုေတာ့ သတိခ်ပ္ၾကေစလို၏ …။ ၿပီးပါပီ
