ပန္ခ်င္တယ္ ခေရဖူးဆိုလို႔? (စ/ဆုံး)

“ဟယ္.. ေမာင္.. ေမာင္ ျပန္လာၿပီ.. နန္းကို ညာတယ္ ၾကည့္စမ္း.. လကုန္ၿပီးေလာက္မွ ျပန္ေရာက္မယ္ ဆို..”
“ဟားဟား.. စပ႐ိုက္စ္ေလ.. နန္းေလး အရမ္း ေပ်ာ္သြားတာ ျမင္ခ်င္လို႔.. အာ မြ.. မြ.. မြ..”
“လြမ္းလိုက္ရတာ ေမာင္ရယ္..”
“လြမ္းလိုက္ရတာ နန္းရယ္..”
“အြမ္..”
“အဲ..”
“ဟားဟား..”
“ခိခိခိ..”
လက္ထပ္ၿပီးစ ဇနီးေမာင္ႏွံေလး။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ကိုမ်ိဳးေခၚ မ်ိဳးမင္းက NGO တစ္ခုမွ အရာထမ္း တစ္ဦး။ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ခရီးယာယီ အင္မတန္ မ်ားလွသူ။ နန္း ဆိုသည့္ ဇနီးေလး နန္းေငြေရာင္က ေတာင္ေပၚေျမမွ ေက်ာင္းဆရာမေလး။ JICA project တစ္ခုတြင္ ကိုမ်ိဳးႏွင့္ နန္း ဖူးစာဆုံသည္။

ႏိုင္ငံတကာလွည့္ကာ အလုပ္လုပ္ေနေသာ ရန္ကုန္သားႀကီး ကိုမ်ိဳး၏ မႏိုးေသးေသာ ႏွလုံးသားက ေအးခ်မ္းသိမ္ေမြ႕သည့္ ရွမ္းတိုင္းရင္းသူ ေက်ာင္းဆရာမေလး နန္းေငြေရာင္ႏွင့္ ဆုံမွ ျပန္အိပ္ခ်ိန္ မရွိႏိုင္ေတာ့။ အလုပ္မ်ားသည့္ ၾကားမွပင္ ေတာင္ေပၚေျမျပန႔္ ေခ်ာင္းေပါက္မတတ္ ေျခရာထပ္ၿပီး ေတာင္ေပၚပန္းကေလး နန္းကို အရခူးခဲ့သည္။
ခ်စ္သူ သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္တြင္ ႏွစ္ဘက္မိဘမ်ား သေဘာတူညီမႈ ရယူကာ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။ ကာမပိုင္ အၾကင္လင္မယားမို႔ အတူ နီးရၿပီ ဆိုေသာ္ျငားလည္း ေတာင္ေပၚမွာေမြး၊ ေတာင္ေပၚမွာႀကီးၿပီး ေတာင္ေပၚေျမကို ခ်စ္ေသာ နန္း တစ္ေယာက္ ေသွ်ာင္ေနာက္ ဆံထုံးမပါႏိုင္ခဲ့။

ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားတြင္ ေငြလမ္းခင္း၍ ပညာရွာႏိုင္ေသာ ကေလးငယ္တို႔ ပညာေရး အဆင့္ ျမင့္မားလာၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနည္းေသးသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ေတာ့ ကေလးငယ္ေတြ ပညာေရးအတြက္ မည္မွ် ခက္ခဲေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္ ႀကဳံခဲ့သူ နန္း အသိဆုံး။ အလုပ္ထြက္ၿပီး အနားေနေစလိုေသာ ခင္ပြန္း ေမာင့္ကို သည္တစ္ခုေလးေတာ့ သနားသျဖင့္ အခြင့္ေပးဖို႔ နန္း ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။
ကိုမ်ိဳး ကိုယ္တိုင္ကလည္း ပရဟိတ စိတ္ထားရွိသူ ျဖစ္သည့္အျပင္ အလုပ္တာဝန္အရ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ နည္းေသးေသာ ေဒသေလးမ်ား၏ ပညာေရး က်န္းမာေရး အခက္ခဲမ်ားကို နန္းထက္ပင္ ပိုသိသူမို႔ ဇနီးေလးနန္း၏ မြန္ျမတ္သည့္ ဆႏၵေလးကို ရပ္ပစ္ဖို႔ အတင္းအၾကပ္ မတိုက္တြန္းရက္ခဲ့။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ကိုမ်ိဳး၏ ခရီးစဥ္မ်ားတြင္ ျပည္တြင္းထက္ ျပည္ပ ခရီးက ပိုသည္။ နန္းကို အလုပ္ထြက္ၿပီး သူ႔ေနာက္ လိုက္ေနခိုင္းလိုက္လ်င္ နန္းေလး တြယ္တာရွာသည့္ ေတာင္ေပၚေျမႏွင့္ အညတရ ကေလးငယ္ေတြကို ခြဲလိုက္ရတာသာ အဖတ္တင္ဖို႔ မ်ား၏။ အခ်ိန္ျပည့္ အနား ေနမေပးႏိုင္ေသာ ဇနီးသည္ကို သူ ေပ်ာ္သည့္ အလုပ္ေလးႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေစလိုသည္က ကိုမ်ိဳး ရင္ထဲက ေစတနာ။
သည္လို နားလည္မႈေလးႏွင့္ ထူေထာင္ခဲ့ေသာ အိမ္ရာေလးတြင္ လင္မယား ႏွစ္ဦးတို႔မွာ အတူေနရခ်ိန္က တစ္လလွ်င္ ၅ရက္ပင္ မျပည့္တတ္။ ယခုလည္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ အလုပ္ကိစၥ ခရီးထြက္ရၿပီး ျပန္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပန္လာမည့္ ရက္ထက္ ဆယ္ရက္ေလာက္ ေနာက္ဆုတ္ ေျပာထားၿပီး ႐ုတ္တရက္ ေရာက္ခ်လာျခင္းမို႔ နန္း အရမ္း အံ့ၾသသြားျခင္းပင္။
အထုတ္ ပစ္ခ်ၿပီးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ဦးသား တင္းၾကပ္စြာ ေထြးဖက္ရင္း အလြမ္းသယ္ၾကသည္။ ပူးကပ္ေနေသာ ကိုယ္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ အပ္ခ်ည္ႀကိဳးပင္ တိုးလို႔ ရႏိုင္အံ့မည္ မထင္။ တရႈိက္မက္မက္ေသာ အနမ္းတို႔ကလည္း ေရတံခြန္မွ ေရလို အလ်ဥ္မျပတ္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြပူ ပါးေတြထူလာမွပဲ အနမ္းတို႔ ရပ္ျဖစ္ေတာ့၏။

“ေျပာပါဦး နန္းရဲ႕.. ဒီတစ္ပတ္တြင္း ကဗ်ာ ဘယ္ႏွပုဒ္ ေရးျဖစ္လဲ..”
စာေပအႏုပညာကို ျမတ္ႏိုးသည့္ ေက်ာင္းဆရာမေလး နန္းေငြေရာင္က အားလပ္သည့္ အခ်ိန္ေလးမ်ားတြင္ စာ၊ ကဗ်ားေလးမ်ားလည္း ေရးေလ့ရွိ၏။ အထူးသျဖင့္ ေမာင္ႏွင့္ လက္ထပ္ၿပီးမွ ျပန္ခြဲရသည့္ အခ်ိန္ေလးေတြ။ ဆြတ္ပ်ံ႕လြမ္းေမာရသည့္ ႏွလုံးသားက အႏုပညာလွလွေလးမ်ားကို ေမြးဖြားေစသည္ မဟုတ္ပါလားေလ။
“ေရးျဖစ္တယ္ ေမာင္ရဲ႕.. ကေလးေတြ စာေမးပြဲ ေျဖေနေတာ့ အမ်ားႀကီးေတာ့ ဟုတ္ဘူး..”
“ေမာင့္မိန္းမေလး အလုပ္မ်ားေနတယ္ေပါ့ေလ.. ေမာင့္ကို လြမ္းဖို႔ေတာင္ အားရဲ႕လား..”
“ေမာင့္ေနာ္.. အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနတာ.. စိတ္ထဲကေန စကားေတြ လွမ္းေျပာေနတာ.. လြမ္းတယ္ ဆိုတိုင္းေတာ့ ဟိုလိုႀကီး ေဆြး မေနပါဘူး.. ေမာင့္ အေၾကာင္း ေတြးေနရရင္ကိုက နန္းတြက္ ျပည့္စုံတာ..”
“ဟားး.. ခ်စ္တယ္ကြာ.. ေမာင့္ဆရာမေလး.. စာေရးဆရာမေလး.. ျပ ျပ.. ကဗ်ာေလး ဖတ္မယ္..”
ခဏ ဟု ဆိုကာ စာၾကည့္စားပြဲေလးဆီ ေျပးၿပီး ဒိုင္ယာရီ စာအုပ္ေလး ထုတ္၊ ေမာင့္ အတြက္ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ျပလိုက္သည္။
ခ်စ္စံအိမ္

ေျမကရားေလး
ခပ္ေသးေသး
ၾကည္ေအးစမ္းေရသယ္။
ထင္းေခ်ာင္းေတြစု
မီးဖိုျပဳ
ယခု ေသာက္ဖို႔တည္။
ပြက္ပြက္ဆူျမဴး
လက္ဖက္ခူး
႐ြယ္စူး ေမာင့္တြက္ကြယ္။
အၾကမ္းတက်ိဳက္
ၿပဳံးကာတိုက္
ေမာဟိုက္ေျပရန္႐ြယ္။
သနပ္ခါးမ်ိဳး
ပန္းခက္ခ်ိဳး
ဆံထိုးေလးလို ပန္ပါ့မယ္။
ပါးျပင္ႏွစ္ဘက္
နံ႔သာကြက္
ေမာင့္တြက္ပန္းခ်ီျခယ္။
ယုန္ငယ္ေလးမ်ား
ေမြးလို႔ထား
ေနာက္နားၿခံထဲဝယ္။
ျပတင္းထက္မွာ
ေနျခည္လာ
ႏွစ္ျဖာ ငွက္ေက်း ေမြးဦးမယ္။
က်ီၾကာသံေလး
တူစုံေတး
ဆိုေပးစမ္းပါ့ ငွက္ေလးရယ္။
အိမ္အဝင္လမ္း
စိမ္းျမခ်မ္း
လန္းဆန္းျမက္ခင္းစိုက္ဦးမယ္။
မိုးသည္းတိမ္တို႔
မႈိင္းကာညိဳ႕
ခိုလို႔တိုးမယ္ ရင္ခြင္က်ယ္။
ခ်မ္းေျပေစျခင္း
ေထြးေပြ႕ရင္း
မီးလင္းဖိုေလး ထြန္းထားမယ္။
ခ်စ္စံအိမ္ေလး
ကဗ်ာေရး
ကမာၻေဆြးလည္း တည္ေစကြယ္။
နန္းကဲ့သို႔ပင္ စာေပကဗ်ာ ဝါသနာႀကီးသူ ေမာင္က ကိုယ္တိုင္ အားျဖင့္ သိပ္ေရးေလ့ မရွိေသာ္လည္း နန္းေရးသမွ် စာတိုေပစႏွင့္ ကဗ်ာေလးမ်ားကိုေတာ့ လိုတာပိုတာ ျဖည့္စြက္ၿပီး ပိုလွေစေအာင္ အေရာင္ တင္ေပးတတ္ေသးသည္။ နန္း ေရးတဲ့ ကဗ်ာပုစိ စာပုစိေလးေတြကို တယုတယ ဖတ္ၿပီး အျမတ္တႏိုး တန္ဖိုးထားတတ္သူ ေမာင္၊ ခုလည္း နန္း၏ ခ်စ္စံအိမ္ကဗ်ာေလးကို ဖတ္ၿပီး ေက်နပ္ပီတိျဖစ္လွစြာ ၿပဳံးေန၏။

“ရွမ္းျပည္မွာ သနပ္ခါးပန္း ရွိလို႔လား မိန္းမ.. ခ်ယ္ရီပန္းမ်ိဳး တစ္ခက္ခ်ိဳး လို႔ ျဖစ္သင့္တာေပါ့..”
“ဟီးး.. ရွိဘူးေလ.. သနပ္ခါးပန္းနံ႔ ေမာင္ ႀကိဳက္တယ္ ေျပာဖူးလို႔ ထည့္ေရးတာ.. ခ်ယ္ရီက ေမႊးမွ မေမႊးတာ.. နန္းကိုယ္တိုင္လည္း မပန္ခ်င္ပါဘူး..”
“ဟဟ.. မွတ္ထားတယ္ေပါ့ေလ..”
“မွတ္မိေနတာပါေနာ္..”
“ဟုတ္ပါၿပီ သာလိကာရယ္.. လာ လာ.. သနပ္ခါးပန္းနံ႔ ႀကိဳက္တာက ရင္ေအးလို႔.. နန္းနဲ႔ မဆုံခင္က ႀကိဳက္တာ.. အခု ေမာင့္ နန္းေငြေရာင္ေလးက သနပ္ခါးပန္းထက္ ရင္ေအးတယ္.. နန္းေလးကိုပဲ ရႉေတာ့မယ္.. လာ..”
ဟု ဆိုကာ ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းရင္း အနမ္းမိုးေတြ သြန္ခ်ေတာ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ပင္ နမ္းရင္း ေပြ႕ရင္း ကလူၾကည္စယ္ရင္း ခြဲေနရသည့္ ရက္မ်ားမွ အက်ိဳးအေၾကာင္းတို႔ ေမးရင္း ေျပာရင္း ညေနခင္း တစ္ခု ကုန္လြန္သြားၿပီ။
ေတာင္ေပၚေဒသ၏ ေႏြဦး ညခ်မ္းသည္ ရန္ကုန္ေျမလို ပူေလာင္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ေတာ့ မခ်မ္း။ သို႔ေသာ္လည္း ၾကင္သူ ႏွစ္ဦးကေတာ့ျဖင့္ အိပ္ရာထက္တြင္ ၾကားေလေသြး မခံႏိုင္သလို ေပြ႕ဖက္လ်က္ အခ်စ္သည္းေနၾကသည္။ ရွည္သြယ္ေသာ ေမာင့္ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက နန္း အက်ီေအာက္ထဲ ႏႈိက္၍ ရင္ႁမႊာ မို႔မို႔တို႔ကို ေဆာ့ကစားေန၏။ ပါးခ်င္းအပ္ကာ ၾကားႏိုင္႐ုံမွ်ေသာ အသံျဖင့္ စကား စလိုက္သူက ေမာင္..
“ေမာင္တို႔ အနီးဆုံးလူဆိုတာ တကယ္..”
“အြင္.. ဘယ္လို..”
“ခရီးထြက္ရတိုင္းေလ.. တစ္ေယာက္တည္း အိပ္ရတဲ့ ညေတြတိုင္း..”
“အြင္း ဟြင္..”
“ေမာင္ ျပန္ျပန္ေတြးမိတာ နန္း နဲ႔ ေမာင္ စ ဆုံျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြ..”
“အြင့္..”
“ခုေတာ့ ငါ ပိုင္ဆိုင္ရၿပီ ဆိုတဲ့ အေတြးေပါ့..”
“ၾကည္ႏူးတာလား ေမာင္..”
“အြမ္းးး.. ၾကည္ႏူးတယ္ ဆိုတာထက္.. ကြာ.. လႈိက္ ေနတာ ရင္ထဲ..”
“အြင့္.. နန္းလည္း ေမာင့္လိုပဲ.. ျဖစ္ႏိုင္ရင္ အခ်ိန္ေတြ ေနာက္ျပန္ၿပီး ရည္းစားစကား ေျပာတဲ့ေန႔ဆီ ျပန္သြားခ်င္တယ္..”
“ဟြမ္..”
“ၾကားလို႔ မဝဘူးေလ.. ကိုယ့္ဘာသာ ရွက္ေနမိတာရယ္.. ေမာင္လည္း မရဲတရဲေလး ျဖစ္ေနတာရယ္..”
“အြမ္းး.. ေမာင္ေရာပဲ..”
“ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္..”
“နန္းလည္း ခ်စ္တယ္ ေမာင္..”
“မခြဲဘူးေနာ္.. ေမာင္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူး..”

“ဟုတ္.. လူခ်င္း ခဏ ခြဲရတဲ့ခ်ိန္ေတြလည္း ႏွလုံးသားခ်င္း မခြဲေၾကး.. ေနာ္ ေမာင့္..”
“ဒါေပါ့.. ေမာင့္ ရင္ထဲမွာ အၿမဲ ၾကားေနတာ နန္း အသက္ရႈသံေလးေတြ..”
ၾကည္ႏူး လြမ္းေမာျခင္းတို႔ကို က်စ္က်စ္ဆုပ္ကိုင္ရင္း အနမ္းမိုးေတြ ေစြၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္မွ ညင္သာေသာ ရမၼက္။
“မိန္းမ ေဘာ္လီေလးက တင္းေနတာပဲ.. ေမာင့္ အႀကိဳက္ေတြ အကုန္လုံးက မိန္းမေလးဆီမွာ ရွိေနတာ.. ခ်စ္လြန္းတယ္.. ႁပြတ္စ္.. နန္းက ေမာင့္မိန္းမေလး ျဖစ္ေနတာ ေပ်ာ္သလိုမ်ိဳး..”
“ေမာင့္..”
“ဗ္.. ႁပြတ္စ္..”
“အရမ္း ပင္ပန္းေနလာ့..”
“အြမ္းး.. ဒီတစ္ေခါက္က နည္းနည္း ပိုပင္ပန္း.. ႁပြတ္စ္..”
“စိတ္ေတာ့ ၾကည္သာေနတယ္ဟုတ္..”
“စိတ္ကေတာ့ ၾကည္တယ္.. မၾကည္ရင္ မိန္းမေလးကို ဆူမွာေပါ့..”
“ၾကည္ေနလည္း ဆူခ်င္ ဆူပါေနာ္.. ေမာင္ စိတ္မၾကည္လာရင္ ဖြင့္ခ်ဖို႔က နန္းပဲ ရွိတာဟာ..”
“အြမ္းပါ.. ႁပြတ္စ္..”
“အြင့္.. ခုဏလည္း ေတြ႕စ အေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေျပာေနတာ ခ်စ္လို႔..”
“အြမ့္.. ႁပြတ္စ္..”
“အရမ္း ပင္ပန္းလြန္းရင္လည္း အာ့လို ျပန္ေတြးမိတတ္တယ္.. စိတ္က အေမာေျပရာ ရွာတာေလ..”
“အြမ္း.. ႁပြတ္စ္.. ႁပြတ္စ္.. ခရီးက ထပ္ရွိဦးမွာ မိန္းမ.. ႁပြတ္စ္..”
“ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ေမာင္ရယ္..”
“အြမ္း.. ေမာင့္ေပၚတက္ မိန္းမေလး.. ေမွာက္လ်က္ေလးေန.. ပါးခ်င္း ကပ္ထားေပး..”
“ဟုတ္..”
“ကိုယ္လုံးေလး ႏွဲ႔ေပးဦး.. ဖက္ထားရတာ အိစိစိနဲ႔.. ႁပြတ္စ္..”
“အြင့္.. အိရွ္..”
“ရွီးး.. မိန္းမ.. ပါးေလး နမ္းဦးမယ္.. ႁပြတ္စ္..”
“ႁပြတ္စ္..”
“ဒီဖင္ၾကားကေန ေရွ႕ဖက္က အေဖာင္းေလးကို ႏႈိက္လို႔ မိမလား.. ဒါမ်ိဳးေလ..”
“အ..”
“မိ မိတယ္ဟ.. ဒီမွာ..”
“အီးး.. ေမာင့္ေနာ္.. သမ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ေနာ္.. ဟြင့္..”
“မိန္းမဟာေလးကို မေဆာ့ရတာ ၾကာၿပီ.. မိန္းမေလး..”
“ရွန႔္..”
“ေမာင့္ကို ေနာက္ဘက္ေလး ေပးမလုပ္ခ်င္ဘူးလားဟင္.. ႁပြတ္စ္..”
ေနာက္ဘက္တဲ့လား။ နန္းတစ္ေယာက္ ေတြးရၿပီ။ လိင္မႈေရးရာကို စတင္သိရွိၿပီး တစ္ကိုယ္ရည္ ေျဖေဖ်ာက္တတ္ခ်ိန္ကေန တစ္ဦးတည္းေသာ ခ်စ္သူ ေမာင့္ထံ အပ်ိဳစင္ ပန္းကေလး ခူးခြင့္ ေပးခဲ့သည္အထိ၊ ယခုလို ကာမပိုင္လင္သား ျဖစ္လာသည္အထိ အေနာက္ဘက္သို႔ လိင္ဆက္ဆံျခင္းကို လက္သင့္မခံခ်င္။ ဓမၼတာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေနေသာအမႈဟု ခံယူသလို ေသြးသားအာသီသ လြန္ကဲမႈတစ္ရပ္ အျဖစ္လည္း ခံယူထားမိသည္။
ခုေတာ့ ေမာင္က ေတာင္းဆိုလို႔လာၿပီ။ ကေလးငယ္တစ္ဦးလို ပူဆာေနသည့္ ေမာင့္ မ်က္ဝန္းေလးက ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈဆန္စြာ ရီေဝေနရွာ၏။ နန္းကို ခ်စ္ေသာ နန္းက ခ်စ္ရေသာ ေမာင့္ကို ၾကည့္ရင္း ျငင္းခ်င္ေသာ္လည္း မျငင္းရက္ေတာ့ႏိုင္။ အတင္းအၾကပ္ တက္လုပ္လွ်င္ေတာင္ ကာမပိုင္လင္သားမို႔ ျငင္းအား မလြယ္လွသည္ မဟုတ္ပါလား။
ညေနေစာင္းကမွ ကိုယ္တိုင္ ေလွ်ာ္ေပးထားေသာ ေမာင့္ ေခါင္းမွ ဆံပင္မ်ားကို ထိုးဖြကစားလိုက္သည္။ ႏွာတံရွည္ရွည္၏ ထိပ္ဖ်ားေလးအား နန္းႏွာေခါင္းေလးႏွင့္ ကလိကေလာက္ ပြတ္သပ္လိုက္ၿပီးမွ…
“အြင္းးးးးးးးးးးးးးးး.. အေနာက္ဘက္.. အိုေခ.. ေပးမယ္ကြာ.. လုပ္..”
“ဝိုးးး.. ထ..”
ေပ်ာ္သြားရွာေသာ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးက ပီဘိ ကေလးတစ္ဦးလို။ နန္းကို တင္းတင္း ဖက္လ်က္ကပင္ အတင္း ကုန္း႐ုန္း ထၿပီး..
“အက်ႌခြၽတ္ မိန္းမ..”
“ဟုတ္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင့္..”
“အြမ္းပါ.. ေရွ႕ဘက္ကို စိုေအာင္ အရင္လုပ္ေပးမယ္ေနာ္ မိန္းမေလး..”
“ဟုတ္..”
“ဖင္ကို ေထာင္ထား.. အြမ့္.. ကုန္းလိုက္မွ ဆင္ေျပမယ္..”
“ဟုတ္.. ေမာင့္.. ျဖည္းျဖည္း.. ေနာ္..”
အိပ္ရာေပၚ ေမွာက္ခုံေမွာက္လ်က္ ကိုယ္အေပၚပိုင္းေလးအား ျပားျပားဝပ္ကာ ခါးေလးေကာ့ၿပီး တင္စိုင္ထြားထြားကို ေမာင့္ အလိုက် ေနေပးလိုက္သည္။ လိုခ်င္တာ ရသြားသည့္ လင္ေတာ္ေမာင္ချမာ ဝတ္ရည္စုပ္မည့္ ပိတုန္းေကာင္အလား ခ်စ္ဇနီး၏ ပစၥည္းေလးကို မ်က္ႏွာအပ္ရွာေတာ့သည္။
“ဒီမွာ.. စိစိျပဴးေလး.. လက္ညႇိဳးနဲ႔ အရင္ ဆြဲေပးမယ္..”
“အီးး.. အူယားတယ္ေနာ္.. သမ်ား ဒီမွာ ၾကက္သီးထေနၿပီ..”
“အြမ့္.. ေျဖးေျဖးပဲ လုပ္မွာ မိန္းမကို.. နည္းနည္းေတာ့ နာမယ္ေနာ္ မိန္းမေလး..”
“အြင့္.. တအား မနာေစနဲ႔လို႔.. ေနာ္..”
“ေမာင့္ကို ကိုက္ခ်င္ကိုက္.. လက္သီးေလး ဆုပ္ခ်င္ဆုပ္ထား..”
“အိပ္ရာခင္းကို ဆုပ္ထားမယ္..”
“မိန္းမ ေပါင္ၾကားက ဒီအႁပြတ္ေလးကို.. ႁပြတ္စ္..”
“အိုးးး.. ရွီးးး..”
ကိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္ မိမိ အလိုကို လိုက္ရွာသည့္ ခ်စ္ဇနီးေလး သက္ေတာင့္ သက္သာ ရွိဖို႔အေရး ကာမ ခလုတ္တို႔ ပြင့္ေအာင္ အရင္ ႀကိဳးစားရွာပါသည္။ အကြဲေလး ဆြဲဟၿပီး ႁပြတ္စ္ ကနဲ စုပ္လိုက္ၿပီးမွ လွ်ာျဖင့္ ဇတ္ ဇတ္ ဇတ္ ဇတ္ ျမည္ေအာင္ ကစားေပးလိုက္သည္။
“အီးး.. အင့္.. ရွီးး.. အ.. ေမာင့္..”
ႁပြတ္စ္ ႁပြတ္စ္ ပလပ္ ပလပ္
“အီးး.. ေမာင့္.. ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ.. မလွ်က္နဲ႔ေတာ့.. ေနာ္..”
“လက္ေခ်ာင္းေလးနဲ႔ ကလိေပးမယ္.. အႁပြတ္ေလးထဲ လက္ခလယ္နဲ႔..”
“အြင့္.. ရွီးး..”
ပလြတ္..
“စိစိေလးက ေငါက္ေတာက္ေလး..”
“အ.. ရွီးး..”
“စိုလာပိ.. နီစိစိေလး..”
“အြင့္.. ရွီးးး..”
“ေမာင့္ဟာနဲ႔ ေရွ႕ဖက္ကို ႏွစ္ခ်က္သုံးခ်က္ အရင္လုပ္ေပးရမလား.. ဟြမ္ မိန္းမ..”
“ဟုတ္..”
“အရည္နဲ႔ ေခ်ာသြားေအာင္ေလ.. ေနာ္..”
“ဟုတ္..”
“အာ့ဆို ထည့္ပီေနာ္ မိန္းမေလး..”
“အြင့္..”
“ေပါင္ေလး နည္းနည္း.. ကား.. ကားလိုက္ မိန္းမ.. ဒီလို..”
“အြင့္.. အီးး..”
“ရွီးးးးးးးးးး..”
“အ.. ရွီးး.. ေမာင့္..”
“တစ္ေခ်ာင္းလုံး ထိုးထားတာခု.. သိလား မိန္းမ..”
“စီးးး.. အြင့္.. သိ.. သိတယ္..”
“ရွီးးးး.. လုပ္ရတာ စီးေနတာပဲ.. ကြာ..”
“အြင့္.. ၾကပ္ေနတယ္.. အီးး..”
“အြမ္းး.. အာ.. ကြၽတ္သြားၿပီကြာ.. ျပန္ထည့္မယ္..”
“အ.. ေနာက္.. ေနာက္ဘက္ဆို.. ထည့္ေလ ေနာ္..”
“အြမ့္.. အာ့ဆို ထည့္မယ္ေနာ္.. ေနာက္ကို.. မိန္းမေလး သက္သာေအာင္ ဒီေနရာက အရည္ေတြယူၿပီး..”
“ရွီးးး.. အြင့္.. စို႐ႊဲေနၿပီ..”
“မိန္းမေပၚ ေမာင္ဖိလုပ္ရင္ ခံႏိုင္မလား..”
“ဟုတ္.. ခံႏိုင္ပါတယ္.. မရရင္ ေျပာမယ္ေလ.. ေနာ္..”
“လက္မေထာက္ႏိုင္လည္း ဖင္ေလး ေထာင္ထားေပးရင္ ရတယ္မိန္းမ..”
“အြင့္..”
ေက်ာေလး ဝပ္ၿပီး အိပ္ရာေပၚ ျပားျပား ေမွာက္ေပးထားလိုက္သည္။ ခါးက်ဥ္က်ဥ္ တင္ကားကားကေတာ့ ေမာင့္ အႀကိဳက္ ျမင့္ျမင့္စြင့္စြင့္ေလး ေထာင္လ်က္။ ေမာင္က အေရွ႕ဆီမွ ခ်ဴခ်ထားသည့္ အရည္မ်ားကို သူ႔ ထိပ္ဖူးႏွင့္ သပ္ကာ ယူသည္။ အသားစိုင္ အိအိႏွစ္ခုကို အသာအယာ ၿဖဲဟလိုက္ေတာ့ အလယ္တြင္ ၾကပ္ညပ္ေနသည့္ ခေရပြင့္ ေခၚ အေနာက္ေပါက္ေလး။
“မိန္းမေလး.. ေလွ်ာ့ထားေနာ္.. ေမာင္ လက္ေခ်ာင္း အရင္ ထည့္မယ္ေနာ္.. တန္း လုပ္လိုက္ရင္ အရမ္း နာသြားမွာစိုးလို႔.. ေနာ္ မိန္းမ..”
“အီးး.. ဟုတ္.. ဟူးး..”
“နာရင္ေျပာ ေမာင့္ကို.. ေနာ္.. ရလား.. ရလား.. ဖိထိုးတာ ရလား..”
“အ.. အင့္.. ရ.. ရတယ္.. အီးး..”
“ေလွ်ာ့ မိန္းမေလး.. စိတ္ေလွ်ာ့ထား.. ရင္ဘတ္ေတြေရာ.. အသက္ကို ပုံမွန္ေလးရႉ..”
“ဟုတ္.. အြင့္.. ဟူးး..”
“ရပီ ေမာင့္လက္ေခ်ာင္း ဝင္ၿပီ..”
“အြင့္.. အီးး..”
“ၾကပ္ေနတာပဲ.. ျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ေတာင္ မလြယ္ဘူး..”
“အီးး.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင့္..”
“အြမ့္.. အသာေလး ႏႈိက္ထားေပးမယ္..”
“အြင္း.. ႐ြံပူးလာ့.. အီးး..”
“႐ြံပူး ေမာင္လုပ္မယ့္ အေပါက္ေလးေလ.. မိန္းမေလး ေပးလို႔ လုပ္ရတာ.. ႐ြံမလား..”
“အြင့္..”
“နာရင္ေျပာေနာ္ မိန္းမေလး..”
“ဟုတ္.. အီး.. တစ္ဆို႔ဆို႔ရီး.. ဟင့္..”
လက္တစ္ဘက္က ေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ထိုးစိုက္ထားရင္း က်န္တစ္ဘက္က ၾကက္သီးဖုမ်ား ျပည့္ႏွက္ ေနသည့္ ေက်ာျပင္ေလးကို ဖြဖြ ပြတ္ေပးသည္။ ေဘာ္လီေအာက္မွ တစ္ရစ္ထြက္ေနသည့္ အသားစိုင္ အိအိေလးမ်ား။ ရွမ္းတိုင္းရင္းသူေလး နန္းက အသားအရည္ လွလြန္းသူ။
ကိုမ်ိဳးကလည္း မိန္းကေလး ဆိုလွ်င္ ညိဳညက္ညက္ထက္ ျဖဴဥေဖြးေဖြးေလးေတြက ပို လွတယ္ ထင္သူ။ မိမိ ခ်စ္ရသည့္ မိန္းကေလး၊ အပိုင္ရသည့္ ဇနီးေလးက မိမိ အႀကိဳက္ႏွင့္ ထပ္တူ က်လြန္းတာကေတာ့ျဖင့္ တန္ခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းေသာ ဖူးစာ ဟုပင္ ဆိုႏိုင္သည့္ မဟုတ္ပါလား။ ကိုမ်ိဳးအဖို႔ေတာ့ မိမိသည္ ေလာကတြင္ ကံအေကာင္းဆုံး ေယာက္်ားပါေပ။
“ေဘာ္လီက တအားၾကပ္လာၿပီ ေမာင့္.. ခြၽတ္ခ်င္လာၿပီ..”
“မခြၽတ္နဲ႔ဦး.. ခုတိုင္းေလး တအားလွလို႔.. ခ်စ္တယ္ မိန္းမေလးကို အာမြ..”
“အြင့္.. ဟြင့္..”
နန္း ကိုယ္ေပၚ ဖြဖြ ေမွာက္လိုက္ၿပီး ကုတ္ေလးကို လွ်ာႏွင့္ လ်က္၊ လည္တိုင္ေလးကို တျဖည္းျဖည္း ပြတ္ရင္း နားထင္စပ္ေတြကို စုပ္နမ္းေပးသည္။ ေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ႏွစ္ထားသည့္ လက္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ မထုတ္ဘဲ အသာအယာ လွည့္ ေပး၏။ အနမ္းမ်ားတြင္ မိန္းေမာသြားသည့္ ခ်စ္ဇနီးေလး၏ ေနာက္ေပါက္မွ ႂကြက္သားအားေလး ေလ်ာ့လုလု ျဖစ္လာၿပီ..။ သည္ေတာ့မွ..
“ကဲ စိတ္ေလွ်ာ့ထားမယ္ေနာ္ မိန္းမ.. ေမာင့္ဟာ ထည့္မလို႔ လက္ ျပန္ထုတ္မယ္.. ေနာ္..”
“အီ.. ဟုတ္..”
“ဖင္ကိုၿငိမ္.. ၿငိမ္ထားေပး.. တင္း မထားနဲ႔ေနာ္ မိန္းမေလး..”
“အြင္းပါ..”
လက္ေခ်ာင္းေလး ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ခေရပြင့္ေလးက ခပ္အာအာေလး ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ နန္းလည္း လက္ေလးႏွစ္ဘက္ ေနာက္ပစ္ၿပီး တင္စိုင္ ၂ ျခမ္းကို ဆြဲဟ ေပးထားလိုက္၏။ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ လိုခ်င္ေနတဲ့ အာသီသ ျပည့္ျပည့္ဝဝ ခံစားပါေစေလ။
“မိန္းမေလး ကိုယ္တိုင္ ၿဖဲေပးထားတယ္လား.. ခ်စ္တယ္ကြာ.. ကေလးရာ..”
“အြင့္.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္ ေမာင္..”
“အြမ္း.. စိတ္ကိုေလွ်ာ့ေနာ္ ေမာင္ ထိုးထည့္ေတာ့မယ္..”
“အင့္.. ဟူးး..”
“ရလား.. ဖိၿပီ အသာေလး..”
“အ.. အီးး..”
“ေမာင့္ထိပ္ဖူး ဝင္ရင္ ဆင္ေျပၿပီ.. ေနာ္ မိန္းမ..”
“အြင့္.. အိရွ္..”
“အ.. နန္း ရာ.. ဖင္ေပါက္ေလးက.. ရွီးး.. ၾကပ္ေနတာပဲ..”
ထိပ္ဖူး တစ္ခုလုံး ဝင္သြားၿပီ ထင္သည္။ နန္း ကိုယ္ထဲ တစ္ဆို႔ဆို႔ႏွင့္ ေအာင့္သလိုလို ယားသလိုလိုႀကီး။ ေယာင္ယမ္းၿပီး ခါေလး တြန႔္လိုက္မိ၏။ ၿပီးမွ ေမာင္ နာသြားမလား ေတြးမိသည္။ တကယ္တမ္းေတာ့ ေမာင့္ ပစၥည္း ဆိုတာကလည္း အ႐ိုး မပါသည့္ ႂကြက္သားေခ်ာင္းႀကီး မဟုတ္လား..။ မခ်ိမဆန႔္ အေပါက္ေလးထဲ ထိုးထည့္ေနခ်ိန္ နန္းဘက္က သင့္တင့္ေအာင္ လက္ခံ မေပးတတ္ပါက နာက်င္ သြားတာမ်ိဳး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ေလ။
“နာ.. သြားလာ့.. အီးး.. ေမာင့္.. နန္း ႐ုန္းလိုက္မိလား.. နာသြားလားဟင္..”
ဟု တုန္တုန္ရီရီေလး ေမးလိုက္၏။ လင့္အလိုကို အံက်ိတ္ ျဖည့္ရင္းကပင္ လင္ျဖစ္သူ နာက်င္သြားမလား စိုးရိမ္ရွာသည့္ ဇနီး အလိမၼာေလး။ လည္တိုင္ေလးကို ၾကင္နာစြာ နမ္းၿပီးမွ..
“မနာပူး နန္း.. ရတယ္..”
“ဟူးး.. အြင္းး..”
“ေနာက္ထပ္ နည္းနည္းထပ္သြင္းမယ္.. ေနာ္..”
“အြင္းး.. ဟုတ္.. ဟူး..”
“ရွီးးးး..”
“အိ.. အင့္ အင့္..”
“ခဏေလး.. ခဏေလး နန္း.. နည္းနည္း ေအာင့္ခံေပးေနာ္.. အဆုံးဝင္ေတာ့မယ္..”
“ရွီးးး အင့္ .. က်စ္.. က်စ္ က်စ္..”
“ေမာင္ ထိုးထည့္လိုက္မယ္ေနာ္ အဆုံးထိ.. ေနာ္ မိန္းမ..”
“ဟု.. ဟုတ္..”
“အ.. အူး.. ရွီးးးး အိုးးးးး..”
“က်စ္ က်စ္.. အီးး..”
“အီးး.. မိန္းမေလး.. ေမာင့္အတံ အဆုံးထိ.. ဝင္.. ဝင္သြားၿပီ..”
“အီးး.. ေမာင့္.. ဆို႔ဆို႔ရီး.. ရွီးးးးးးးးးး..”
“အြမ္း.. ေမာင္ မလႈပ္ဘူးေနာ္.. မိန္းမေလး..”
“အင္းး.. အင့္ပါ..”
“ဖက္ထားမို႔.. မိန္းမေလးကို ဖက္ထားမယ္.. ေနာ္..”
“ရွီးးးး.. အင္း.. ေနာက္ထဲက.. အေတာင့္.. အေတာင့္လိုက္ႀကီး ေမာင့္..”
“အြမ္းး.. အရသာရွိလိုက္တာ မိန္းမရယ္.. မိန္းမအိုးႀကီးထဲ ေမာင့္ဟာ ျမႇဳပ္ထားတာ..”
“ရွိးးးး.. အာ့.. က်စ္ က်စ္..”
“မိန္းမ.. ပုံစံ ျပင္ရေအာင္.. ထိုင္ရေအာင္.. ေမာင့္ေပၚ ထိုင္ေပး.. ေနာ္..”
“အီးး.. ဒါႀကီး ကြၽတ္သြားရင္ ျပန္ထည့္တစ္ခါ နာမွာ..”
“မကြၽတ္ဘူး မိန္းမ.. ေမာင္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ရင္ ေဆာင့္မိမွာစိုးလို႔.. မိန္းမေလး နာသြားမွာစိုးလို႔.. ေမာင့္ေပၚ ထိုင္သလို ျဖစ္ေအာင္.. ေနာ္..”
“အီးး.. ေၾကာက္.. ရွီးးးး.. ေၾကာက္တယ္လို႔..”
“ေၾကာက္နဲ႔.. ဘားမွျဖစ္ပူး.. ေမာင္ ေပြ႕ထူမယ္.. ေလွ်ာ့ထားေပး.. အသာေလး..”
“ဟုတ္.. အင့္..”
စိတ္ေရာလူေရာ ေၾလႇာ့ျခၿပီး အဝတ္်ေပာ့႐ုပ္ေလးလို ေနေပးလိုက္သည္။ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ ဆႏၵ ႐ြိေသလာက္ သာယာပါေစေလ။ အေနအထားအရ နန္းက ေမာင့္ရင္ခြင္ကို ေနာက္မြီၿပီး ေမာင့္ေပၚထိုင္ေနသလိုၿမိဳး ျဖစ္သြားၿပီ။ ေနာက္ေပါက္ထဲမြ မၿခိမဆန္႔ႀကီး ဆို႔ေနဆဲမို႔ ေနရခက္ေလြသ္ာလည္း နန္း တစ္ကိုယ္လုံးကို ပြတ္သပ္ေပးေနသည့္ ေမာင့္လက္်မားက က်င္လည္လြန္းသည္။
နန္း၏ ကာမ ခလုတ္်မားထဲမြ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ကုတ္သားေလ်းမားကို ဖြဖြ ကိုက္လိုက္၊ လည္တိုင္ေလးကို စုပ္နမ္း လိုက္ျဖင့္ ပၪၥလက္ဆန္ေသာ ေမာင့္ ယုယမြၽဳမားေအာက္တြင္ နန္း တစ္ေယာက္ နာက်င္မြဳကိုပင္ ေမ့လုလု ျဖစ္ေအာင္ မိန္းေမာ သြားရျပန္၏။
“ေမာင္ တက္လာေနတာ အလိုလို.. သိလား မိန္းမ..”
“ရွိးးးး အိုးးးး..”
“မိန္းမ ေရွ႕ဘက္က ဟာေလး.. ေမာင္ ပြတ္ေပးမယ္..”
“အမေလ့.. ရွီးးးး..”
“မိန္းမ စိစိေလး ေပ်ာက္ေနတယ္.. ရွာမေတြ႕ဘူး.. ဒီနားတဝိုက္ပဲ..”
“အ.. ရွီးး.. ေမာင့္.. ပြတ္ ေပး.. ရွီးး..”
“အြမ့္.. မိန္းမ.. ေရွ႕ကဟာေလး အရသာရရဲ႕လား..”
“ရွီးးးး..”
နန္း ေနာက္ေပါက္ထဲ မိမိအတံႀကီး ထိုးစိုက္ထားရင္း ကိုယ္လုံး အိအိေလးကို ေပြ႕ထားလ်က္ လက္က ေရွ႕ဘက္ေလးကို ၿဖဲဟကာ ဆြေပးသည္။ နန္း၏ မာဆတ္ဆတ္ အစိေလးက ကိုမ်ိဳး လက္ညႇိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္ အၾကားတြင္ ခဲတံကိုင္သလို လွိမ့္ကစား ခံေနရ၏။
“ေကာင္းလား မိန္းမေလး.. ေမာင္လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ ေဆာ့ေပးေနတာ.. ႀကိဳက္လာ့..”
“အ.. ႀကိဳက္တယ္.. ရွီးးး..”
“စိ စိနဲ႔ အသံေလးေတြ ျမည္လို႔.. မိန္းမေလး ဖင္ကပါ ေမာင့္ဟာႀကီးကို ညႇစ္ေနတာကြာ..”
“ရွီးးး..”
“အိေနတာပဲကြာ.. ေမာင့္နန္းေလး ဖိထိုင္ေပးထားတာ..”
“အာ့.. အင္းး.. မနာ ဘူးလား ဟင္.. နန္း တြန႔္လိုက္မိျပန္..”
“ႏိုးး.. မနာဘူး.. ပိုေကာင္း.. ေမာင့္ဟာ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ထိုးထည့္ ထားရတာ.. တအား ေကာင္းလြန္းတယ္..”
“ရွီးးး.. အင့္..”
“အြမ္းးး.. မိန္းမေလးရဲ႕ အလွအပကို.. အီးး.. ေမာင္တိုက္႐ိုက္ယူတာ ရွီးးး..”
“ႀကိဳက္လာ့ မိန္းမကို.. ဟြင္..”
“ႀကိဳက္တယ္ ကေလးရယ္.. ေမာင့္ကို ေမႊ႕ေပးပါလား မိန္းမ.. ခါးေလးလႈပ္ၿပီးေလ.. ေနာ္..”
“ရွီးး.. ဟုတ္..”
“ေရွ႕ နည္းနည္း ကိုင္း.. ေမာင္ေဘာ္လီခ်ိတ္ ျဖဳတ္မလို႔..”
“အြင့္.. အီးး.. ရွိးးးး..”
“ေက်ာျပင္ေလးက ျဖဴႏုေနတာပဲ..”
“အီးး.. ေမာင့္ အတံႀကီး.. ႏွစ္ထား.. ႏွစ္ထားတာ အဆုံး ထိ လာ့..”
“အြမ္းးေလ.. တစ္ေခ်ာင္းလုံး..”
“အီးး.. ထုတ္သြင္းဆို နာမွာ.. ေၾကာက္.. ေၾကာက္လို႔.. ေနာ္ ေမာင့္..”
“အြမ္းပါ.. လုပ္ဘူးေနာ္.. ခုတိုင္းေလာက္ေလးပဲ..”
ဆိုေတာ့လည္း ေမာင့္ကို သနားပိုမိျပန္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေနာက္ဘက္ကို လိင္ဆက္ဆံျခင္းအား နန္း စိတ္ကသာ လက္မခံခ်င္ေပမဲ့ ႀကိဳက္တဲ့ မိန္းမေတြေတာ့ ႀကိဳက္ၾကတာ ဖတ္ဖူး ေနသား။ နန္းကို ညႇာေနရတဲ့ ေမာင္.. အျပည့္အဝ သာယာပါရဲ႕လား။ သူလိုခ်င္ေသာ ေနရာကို သူ႔ပစၥည္း တစ္ဆုံး ထည့္ထားရ႐ုံမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္ေပးရွာသည့္ ေမာင္။ နန္း မနာဖို႔ႏွင့္ သာယာဖို႔ကိုသာ ဦးစားေပး ႀကိဳးစားေနရွာသည္။
ခ်ိတ္ျပဳတ္သြားေသာ ေဘာ္လီေလးကို ဆြဲဖယ္လိုက္ၿပီး ရင္အုံမ်ားကို ဖ်စ္ညႇစ္ေပးသည္။ ႏို႔သီးလုံး က်စ္က်စ္ေလးကို လိမ္ေဆာ့လိုက္၊ ခပ္ဖြဖြ ဆြဲဆိတ္ေပးလိုက္ႏွင့္ ဒါေတြက နန္း အႀကိဳက္ေတြ။ ေမာင့္ လက္ေခ်ာင္းအရင္းၾကားမွာ ႏို႔သီးေလးေတြ လွိမ့္ေခ်ခံရတိုင္း နန္းတစ္ေယာက္ ေက်ာေလး ေကာ့ကာ အရသာ ခံမိ၏။ သည္ေတာ့ တစ္ခါ ေနာက္ေပါက္ထဲ စိုက္ထားသည့္ အတံႀကီးကို ႏွဲ႔ေပးသလို ျဖစ္သြားသည္။ ဒါေလးကပဲ ေမာင့္ အတြက္ အရသာထူး ျဖစ္သြားေစပုံရသည္။
“ရွီးးး.. နန္းရယ္.. ေကာင္း.. ေကာင္းလိုက္တာ..”
ဟု သဲ့သဲ့ေလး ေျပာရွာသည္။ နန္းလည္း အရဲစြန႔္ၿပီး ဖင္ေလးကို တစ္ခ်က္ ရမ္းေပးလိုက္၏။
“အာ.. အားး.. နန္း.. နန္းရယ္..”
ေမာင္ တစ္ေယာက္ အံက်ိတ္ ညည္းညဴကာ နန္း ကုတ္ကေလးကို ဖိခဲထားရွာသည္။ နန္း ရိပ္မိလိုက္ၿပီ။ ဒါက ေမာင့္အတြက္ တကယ့္ သာယာမႈပင္။ နန္း ရင္အုံကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ေမာင့္ လက္ေတြေနရာ မေ႐ႊ႕ေတာ့ဘဲ ဆတ္ဆတ္တုန္ေနရွာသည္။ လည္တိုင္ကို ခဲထားသည့္ ပါးစပ္မွလည္း တဟူးဟူး ညည္းေန၏။ နန္း ခါးေလး ဆန႔္ၿပီး တစ္ခ်က္ ထပ္ေမႊ႕ေပးသည္။
“အားး.. ရွီးးးး.. မိန္းမေလး လုပ္ေပးတာ.. ေမာင့္ အတံ တစ္ေခ်ာင္းလုံး ရမ္းသြားတာပဲ..”
“အြင့္.. ႀကိဳက္လာ့..”
“ႀကိဳက္တာ.. တအား ကြာ.. မိန္းမရယ္.. ေမာင့္ကို မွီပီး ထိုင္လိုက္ေတာ့.. ေနာ္.. တအားမွီလိုက္..”
ေမာင့္ အလိုက်ျဖစ္ေအာင္ တစ္ကိုယ္လုံး ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး မွီထိုင္ေပးလိုက္သည္။ ႏို႔အုံႏွစ္ဘက္ကို ဖ်စ္ညႇစ္ ေခ်ေပးရင္း..
“ရလား.. မိန္းမ.. နာလား.. ေမာင့္ဟာႀကီးက မိန္းမ ဖင္ေပါက္အထဲမွာ.. ရွီးးးး..”
“အြင့္.. တအား မနာပါဘူး.. ရတယ္..”
“ေမာင့္ေပၚ သက္သာသလို ထိုင္.. ေနာ္.. ေမာင္တက္လာၿပီ.. မရေတာ့ဘူး..”
“အြင္းး..”
“မိန္းမ ၿပီးခါနီးရဲ႕လားဟင္.. ေမာင္ နည္းနည္းေလး ေကာ့ထိုးခ်င္တာ.. ေမာင္ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးကြာ..”
“အင့္.. ထိုး ေမာင့္.. ရတယ္.. လုပ္..”
စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ေမာင္က နန္း ပခုံးေလးကို ဆြဲၿပီၿပီး ခပ္ဆဆေလး ေကာ့ထိုးသည္။ ေျပးေဆာ့ရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရသည့္ ကေလးငယ္အလားပင္။
“အီးး.. က်စ္က်စ္..”
နန္းတစ္ေယာက္ နည္းနည္း နာသြား ေသာ္လည္း အသံ မထြက္မိေအာင္ ေအာင့္ထားေပးလိုက္၏။ ႏွဖူးဆံစပ္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း အထက္ နားေလးတြင္ ေခြၽးေလးမ်ား စို႔လာတာ နန္း ဘာသာ သတိထားမိလိုက္သည္။
“မိန္းမေလး.. ေမွာက္ရက္ ေျပာင္းရေအာင္.. ေနာ္..”
“အင္.. ဟုတ္.. မခြၽတ္ နဲ႔ ေနာ္.. ကြၽတ္ေစနဲ႔..”
ေမာင့္ကို ခရီးဆုံးထိ ေကာင္းေစခ်င္သည္ မွန္ေသာ္လည္း အစကေန ျပန္ထိုးထည့္လ်င္ တအားနားမွာ သိေနသည့္ နန္း၊ ေမာင္ မၿပီးခင္ အတံႀကီး ကြၽတ္သြားမွာေတာ့ တကယ္ပဲ ေၾကာက္မိသည္။
“အြမ္း.. မကြၽတ္ဘူး နန္းေလး.. အသာေလးပဲ.. လက္ေထာက္လိုက္.. ေလးဖက္ေထာက္ေပး.. ေနာ္..”
ေမာင့္ စကားလည္း ဆုံး၊ နန္းလည္း ေလးဘက္ေလး ကုန္းၿပီးသား အသင့္။
“တစ္ခ်က္ေဆာင့္မယ္.. ေနာ္ နန္းေလး.. တစ္ခ်က္ပဲ..”
“ဟုတ္.. ေဆာင့္.. ေမာင့္.. ရတယ္..”
“ေရာ့.. အီးး.. အ.. ေမာင္ၿပီးေတာ့မယ္.. ရွီးးးး.. နန္း ဝမ္းလ်ားေမွာက္.. ေမွာက္ခ်လိုက္..”
ေလးဘက္ ေထာက္လ်က္ကို တအား ေဆာင့္မိသြားလ်င္ နန္းေလး နာသြားမွာ စိုးေသာေၾကာင့္ ေမွာက္ခ် ခိုင္းလိုက္သည္။ နန္း ပခုံးကိုဆြဲၿပီး ဆတ္ကနဲ ဆတ္ကနဲ ေဆာင့္..။ တစ္ခ်က္၊ ႏွစ္ခ်က္။ ၿပီးေနာက္..
“ရွီးး.. ထြက္ကုန္ၿပီ.. သုက္ရည္ေတြ..”
“အင့္.. အင့္.. ဟင့္..”
“ရွီးး.. မိန္းမေလး.. မိန္းမေလးရာ.. မိန္းမဖင္ထဲ ေမာင့္ အရည္ေတြ ပန္းထည့္ေနတာ.. ရွီးးး..”
အသစ္စက္စက္ ေနာက္ေပါက္ေလးထဲ ၾကပ္ညပ္ေနရွာသည့္ အေၾကာေခ်ာင္းႀကီး ေအာင္းထားသမွ် အရည္ေတြ အန္ထြက္သြားၿပီ။ ကိုမ်ိဳး တစ္ေယာက္ တစ္ကိုယ္လုံး အေၾကာဆြဲသလို တြန႔္လိမ္လူး သြားရ၏။
“ဟူးး.. ေကာင္းလိုက္တာ.. ေကာင္းလိုက္တာ မိန္းမေလး.. ေမာင့္ အေၾကာေတြကို ေျပကုန္ေရာ.. မွိန္းရတာ ဇိမ္ပဲ.. ခ်စ္တယ္.. မိန္းမေလး.. ခ်စ္တယ္ နန္းရယ္.. နာသြားေသးလား.. ဟြမ္..”
“ဟြင့္.. နာတာေပာ့..”
“ဟီးးးး.. ခ်စ္လိုက္တာ.. ေမာင့္အလို လိုက္ေပးတဲ့ မိန္းမေလး.. မိန္းမေလး ပီးေသးဘူးမလား..”
“အြင္း.. ပီးပူး..”
“အေရွ႕က စိုေနတုန္းလား.. ေမာင္လက္နဲ႔ ခုတိုင္း အသာေလး စမ္းေပးမယ္.. ၿပီးႏိုင္လား မိန္းမ.. ဟြမ္..”
“ဟုတ္..”
“ေပါင္ေလးႂကြဦး နည္းနည္းေလး..”
“အြင့္..”
ေမွာက္လ်က္ ပိေနသည့္ နန္းကိုယ္လုံးေလးကို ေဘးေစာင္း ျဖစ္ေအာင္ ျပင္လိုက္ၿပီး ေပါင္တစ္ဘက္ကို မိမိ ေျခေထာက္ေပၚ ေနာက္ျပန္ တင္ေစလိုက္သည္။ ဟၿပဲေလး ျဖစ္သြားသည့္ ရတနာေလးက အေစာကလို ႐ႊဲအိုင္ မေနေတာ့။ နန္းေလး နာသြားလို႔ စိတ္ ေပ်ာက္သြားပုံရသည္။ အနစ္နာခံရွာေသာ ဇနီးကို ၂ ဆတိုး အခ်စ္ပိုရျပန္၏။
ေနာက္ကေန ေပြ႕ဖက္သိုင္းရင္း ႏို႔သီးေလးေတြကို ဖ်စ္ေခ်ေပးသည္။ ေအာက္ကိုလည္း လက္ႏွင့္ ခပ္ဆဆ ေမႊေပးသည္။ လည္တိုင္ႏွင့္ လည္ကုတ္ ေဖြးေဖြးေလးမ်ားကို ဖြဖြကိုက္လိုက္ လွ်ာႏွင့္ လ်က္လိုက္ လုပ္ေပးသည္။
ဇနီးေလးဆီမွ အသက္ရႉသံေလးမ်ား အေစာကထက္ ျပင္းလာၿပီး ခပ္စိပ္စိပ္ေလး ထြက္လာၿပီ။ ေခ်ာ္ရည္ေႏြးေႏြးေလးမ်ား ျပန္လည္း ဖြဲ႕အိုင္လာသည့္ တြင္းေလးထဲသို႔ လက္ခလယ္ကို အသာေလး ထိုးထိုးထည့္ေပးသည္။ သာယာမိန္းေမာမႈ၏ စည္းခ်က္ျဖစ္ေသာ ညည္းသံ သဲ့သဲ့ေလးႏွင့္ အတူ ေအာက္မွလည္း ပလြတ္ ပလြတ္ ျမည္သံေလးမ်ား ထြက္လာ၏။
“ျမန္ျမန္.. ေမာင့္.. ျမန္ျမန္.. ရွီးး..”
နန္း လက္ေလးက အားမရသလိုဟန္ႏွင့္ မိမိလက္ကို ဆုပ္ကိုင္ လာသည္။
“လက္ဖယ္ နန္း.. ေမာင္ လုပ္ေပးမယ္.. ၿပီးေအာင္..”
ဆိုၿပီး ၾကမ္းၾကမ္းေလး ထိုးေမႊ ေပးလိုက္၏။ နန္းေလး ႏုတ္ခမ္းကိုက္လ်က္ ေခါင္းေလး ေမာ့ကာ အင့္ အင့္ အ အ ျမည္သံမ်ား။ ေအာက္က တြင္းေလးမွ ဇြိ ဇြိ ျမည္သံမ်ား။
“အ.. ၿပီး.. ၿပီ.. ေမာင္.. ဟူးး.. ေတာ္.. ေတာ္ၿပီ..”
ႏုန္းခ်ိသြားပုံရသည့္ နန္းေလး၊ ဆံပင္ရွည္ရွည္မ်ားက ဖ႐ိုဖရဲႏွင့္။ ေအာက္က တြင္းေလးကေတာ့ စိုက္ထည့္ထားေပးသည့္ ကိုမ်ိဳးလက္ကို ညႇစ္ေနဆဲ။
“ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္လားဟင္.. ေမာင့္ကို ဘာေတြ လုပ္ခိုင္းမိကုန္လာ့..”
“ဟြမ္.. ဘာမွ လုပ္ခိုင္းပူးေလ.. လင္မယား အလုပ္ပဲ ခိုင္းတာ.. ႐ႊတ္စ္.. အာ မြ.. မိန္းမေလး ပါးေလးကို ေခြၽးစို႔ေနေရာ.. ႐ႊတ္စ္..”
“အြင့္.. လူလည္း ေမ်ာ့ေနေရာ..”
“ေကာင္းတယ္.. အာ့လို ေမ်ာ့သြားေစခ်င္တာ.. ေမာင့္ မယားေလး.. ခ်စ္တယ္ တအားး..”
“ကြၽတ္သြားၿပီလာ့ ေနာက္ထဲက ဟာရီး.. ဟင့္..”
“ကြၽတ္ေသးပူးေလ.. ဟီးး.. ခဏ ထုတ္မယ္..”
“အီးးး.. အာ့မို႔ ဆို႔ေနေသးတာ.. ျဖည္းျဖည္းေနာ္..”
“နန္းေလး.. မိန္းမ ဖင္ေလး နည္းနည္းကုန္းေပးမွ အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္.. ဟီးး..”
“နာမွာလား.. ေၾကာက္တယ္လို႔.. အီးး..”
ေဆာင့္တုန္းကေတာင္ ေတာင့္ခံေပးရွာသည့္ ဇနီးေလး၊ ျပန္ထုတ္မည္ ဆိုခါမွ နာမွာေၾကာက္လို႔ ေအာ္ရွာေလသည္။ လင့္ အလို က်ိတ္မွိတ္ျဖည့္ရင္း တင္းထားရသည့္ မ်က္ရည္တို႔က စိတ္ေလွ်ာ့ခါမွ စို႔လာၿပီထင့္။
“နည္းနည္း လက္ေထာက္.. ဖင္ေလးႂကြ..”
“ေမေမေရ… အီးး..”
“အာ.. ဘယ့္ႏွယ္ ေမေမေရတုန္း.. ဟီးး..”
“ထုတ္မရ ျဖစ္ပီလာ့..”
“ျဖစ္စရာလား.. ႀကံႀကံဖန္ဖန္ မိန္းမကလည္း.. ဒူးကိုအသာေလး ေထာက္တင္လိုက္..”
“အီးဟီး.. ထုတ္မရရင္ေတာ့ ဒုကၡပါပဲ..”
“ျဖစ္ပူးေလ ကေလးရဲ႕ .. ခဏ ေၾကာက္နဲ႔ ဖင္ကို ခုနလို ၿဖဲမယ္ေနာ္.. နည္းနည္းပဲ ၿဖဲမွာ..”
“အြင့္.. ဟင့္..”
“ေလွ်ာ့.. တင္းထားတာ ေလွ်ာ့..”
“ရွီးးး..”
“နန္းေလး.. ေလွ်ာ့ေပးလို႔.. မိန္းမေလးက မလႊတ္တာ.. ေမာင့္ေကာင္ႀကီးကို..”
“အီးး.. ဟူးးး..”
“ေလွ်ာ့ထား..”
“ဆို႔ ေနတုန္းလို႔ အထဲမွာ.. ဒုကၡေတာ့ ေရာက္ၿပီ ထင္တယ္.. ဟင့္..”
“ေရာက္ဘူး မိန္းမ.. ေၾကာက္နဲ႔ေနာ္.. တအားေလဟာနယ္ ျဖစ္သြားတာ..”
“အီးဟီး..”
“ေလွ်ာ့ေပးထား နန္းရဲ႕.. မိန္းမေလး ေၾကာက္အားလန႔္အား ညႇစ္ထားေတာ့ ေမာင့္ဟာ ျပန္ထလာလိမ့္မယ္..”
“ဟင္.. မကြၽတ္ေတာ့ရင္ ဘယ္လို လုပ္မတုန္း.. ဟင့္..”
“တပ္ရက္ တူတူေနၾကမယ္ေလ..”
“အီးဟီး.. ေနစရာလာ့..”
“ဟီးးးး..”
“ေမေမေရ.. အီးးဟီးး.. တကယ္ မကြၽတ္ေတာ့ဘူးလား မသိဘူး..”
“ဟားဟား.. ခ်စ္တာ ကြာ.. ရၿပီ.. ရၿပီ နန္းရဲ႕.. ဟိတ္.. ကြၽတ္သြားၿပီ ဒီမွာ..”
“ဟင့္ ဟင့္..”
“ကေလးေလး.. တကယ္ႀကီး ငိုရၿပီ.. နာသြားၿပီလား..”
“နာတာေပါ့.. ဟင့္.. ဟင့္..”
“ေမာင့္ေပၚအိပ္.. ေနာ္.. အုအုအုအု မြ.. ႁပြတ္စ္..”
“ဟင့္.. ေတာ္ေသးတာေပါ့.. မကြၽတ္လို႔ကေတာ့ မေတြးရဲ..”
“မကြၽတ္ရင္ေတာ့ ေမာင္က အဲ့တိုင္းေနမွာ.. ကေလးေလးနဲ႔ တစ္ခါတည္း ႏွစ္ကိုယ့္တစ္ကိုယ္ ျဖစ္ေနေအာင္ေလ.. ကေလးေလးေတာ့ ဖင္ထဲနာၿပီ.. ဟီးးးး..”
“အီးနဲ႔ ေပါက္ထုတ္ပလိုက္မွာ.. ဟြင့္.. အီးဟီး.. နာ တယ္..”
“အို႔အို႔ ေမာင့္ မိန္းမေလး.. ဖင္ေလးနာသြားၿပီ.. ေမာင့္ေပၚေမွာက္အိပ္.. လာ..”
“အြင့္.. ႏႈိက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္.. စပ္ ေအာင့္ေအာင့္ရီး..”
“ႏႈိက္ဘူး..”
“ဖင္လုံးေလးကိုေတာ့ ခ်စ္စႏိုးကိုင္မယ္ေလ.. အထဲႏႈိက္ဘူး.. ေနာ္ မိန္းမ..”
“ဟုတ္..”
“ေစာင္ဆြဲ.. အိပ္ၾကမယ္.. ေနာ္ မိန္းမေလး..”
“အြင့္.. သန႔္ရွင္းေရးေလးေတာ့ လုပ္ဦးမွေပါ့..”
“ေမာင္ ေညာင္းသြားၿပီ နန္းရာ.. မထခ်င္ေတာ့ဘူး.. ေနာ္..”
“နန္းေတာ့ ရႉးေပါက္ ခ်င္ေသးတာေလ.. ကဲ ကဲ လွဲေနႏွင့္.. ျပန္လာခဲ့မယ္..”
အိပ္ခန္းႏွင့္ တြဲလ်က္ သန႔္စင္ခန္းေလးထဲ အျမန္ေျပးၿပီး ဆီးသြားရင္း ေဆးေၾကာရသည္။ ေနာက္ေပါက္ ေလးကိုလည္း မရဲတရဲ စမ္းရေသး၏။ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း ေအာင့္သက္သက္ ျဖစ္ေန ေသးေသာ္လည္း ေသြးထြက္ေလာက္ေအာင္ ေပါက္ၿပဲမသြားတာ ေတာ္ေသးသည္ဟု ေျပာရမည္။ မိမိကိုယ္ကို ေဆးေၾကာၿပီးေတာ့ ေမာင့္အား သန႔္ရွင္းေရး လုပ္ေပးရန္ တဘက္ႏုႏုေလး ေရေႏြးစြတ္ၿပီး ယူလာခဲ့လိုက္သည္။
အိပ္ရာဆီ ျပန္ေရာက္ေတာ့ လင္ေတာ္ေမာင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနရွာၿပီ။ ခရီး ပန္းလာသည့္အထဲ တစ္ေနကုန္ တစ္ေရးမွ မနားျဖစ္သည့္အျပင္ ဇြဲနဘဲကလည္း ေကာင္းလိုက္ ေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။ တရႉးရႉးႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနလိုက္ သည္မွာ သူ႔အတံႀကီးအား ေရေႏြးဝတ္ျဖင့္ ဖြဖြပြတ္သုတ္ၿပီး သန႔္စင္ ေပးေနသည္ကိုပင္ မႏိုးရွာ။
အဝတ္စိုေလး သြားျပန္သိမ္းၿပီး ကုတင္ေပၚ ျပန္တက္၊ ေမာင့္ဘက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး တေစာင္းေလး လွဲခ်လိုက္၏။ ပက္လက္ကေလး အိပ္ေမာက်ေနသည့္ ေမာင္၊ နန္း ကိုယ္ေငြ႕ကိုေတာ့ သိရွာပုံရသည္။ နန္း တစ္ေယာက္ ေက်ာပင္ မခ်ရေသးမီ ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလိုပင္ နန္း ဘက္ ေစာင္းၿပီး ဖက္လိုက္ကာ ဗလာက်င္း ေနသည့္ ရင္ႁမႊာအစုံအား မ်က္ႏွာ ထိုးအပ္၍ တရႉးရႉး ရႈိက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားျပန္သည္။
နန္းလည္း တံေတာင္ေလး ေထာက္ထားလ်က္မွ ဆက္မလွဲခ်မိဘဲ မိခင္က သားငယ္အား ေထြးေပြ႕ ထားသည့္ ပမာ ေမာင့္ ေခါင္းေလးအား ရင္ခြင္တြင္ ေပြ႕ထားေပးရင္း ဆံပင္မ်ားကို ဖြဖြ သပ္ေပး လိုက္ပါေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။